Uit de oude Notulen-boeken der
Herv. Kerk te Capelle.
GEMENGD NIEUWS
i\r®
II.
Karkeraadsvergadering, theedrinken en de gevolgen hiervan in 1571.
gecommitteerden vroegen aan sche
pen van den Hoek of de gesegde heul
volgens resolutie van schepenen ge
legd was; dewelke antwoorde, dat er
bij de gerigten niet afgesproken was.
en schepen Nestorius antwoorde, op
de gestelde vraag, dat hij voor sijn
persoon daar niet afwist.
en oordeelde de K. Raad dat de pre
dikant op de aanstaande paasclassis,
die Eerw. Classicale Vergadering hier
over moet raadvragen, hoe hier in
verder moet gehandeld worden.
en is de vergadering weder met ge
beden en dankzegging geëijndigd.
Actum in onse kerkelijke vergade
ring den 5 Apr. 1735.
's Saterdags 's avonds quam de
vrouw van den borgerMr. versoeken-
de dat wij souden stil zitten; beloven
de dat de heul die zelfde nagt sou ge
stopt worden.
't Geen op paasdag bevonden wierd
volbragt te zijn".
Predikant contra Schout in 1735.
De notulen van de kerkeraad der Ned.
Herv. Gemeente te 's-Grevelduin-Ca-
pelle melden de 5e April 1735 het vol
gende
„De predikant steld de K. Raad kla
gende voor, dat door den provisio
ned schout 4) Cornelis van der Hoe
ven een heul in 't kerkhof was geleijd
(door den timmerman Willem de Bic)
waar door de afvoer van de W.C. is
in de kerksloot geleijd, 't geen tot ge
volg heeft dat het den gantschen sloot
tot voor bij de pastorije heelt vuijl
gemaakt, versoekende dat de K. Raad
door haar E. bemiddeling het daar toe
(was 't mogelijk) wilde brengen dat
die heul weder mogt gestopt of weg
genomen worden, len eijnde de pasto
rije het oude gebruijk van water nijt
die sloot hebben mogt.
en is geresolveert, dat er hier over
een commissie aan gemclden provisio-
nelen schout sou gedaan worden van
2 leden, aan welkers hoofd de predi
kant zijn soude; en zijn hier toe be
noemd den ouderling Cornelis Swart
en den Diaken Peter vafi Kampen,
welke gedeputeerden (des noods) ook
vriendelijk sullen vragen, 't zij bij den
schout, 't zij bij een schepen, of de ge-
segdc heul, die tot een overlast van de
pastorije diend, daar in gelegd is vol
gens een besluijt van schepenen.
De gecommitteerden weder gekeerd
zijnde, berigten dat geen fazorabel ant
woord2) bij den provisionelen schout
hadden kunnen obtineren 3)en voorts
op de vraag, of de heul gelegt was op
ordre en resolutie van schepenen, scij-
de zijn E. dat is iets daar ulieden niet
aan gelegen is.
De rust is teruggekeerd. Dominé kan
weer (over enkele dagen) „gebruik
maken van 't water uijt de sloot".
Waarom we dit opnemen?
Niet in de eerste plaats om te laten
zien, dat ook de vrouw bij onze vade
ren een invloedrijke plaats in nam (in
het gezin natuurlijk), maar vooral om
hierop te wijzen, dat de verhouding
van Kerk en Overheid, ook in kleine
dingen, niet altijd was. zo als het zijn
moest.
d. R.
Doordat het betreffende personeel der Nederlandsche Spoorwegen van de
luidsprekersinstallaties op de verschillende stations de vereischte micro
foontechniek niet beheerscht, is men te Hilversum begonnen dit personeel
onder leiding van den bekenden omroeper Guus Weitzel, hierin te bekwa
men. Guus Weitzel geeft de spoorwegmannen les in de spreektechniek
voor de microfoon.
BRAND IN EEN MILITAIR BARAK
TE BOEKEL.
Te Boekei is een houten barak, waar
in ruim 250 militairen waren gehuis
vest, totaal uitgebrand.
Langs den nieuwen weg Boekei-—
Venhorst, in de gemeente Boekei, zijn
zes barakken voor militairen ge
bouwd, welke vijftig tot zestig meter
uit elkaar staan. In een dezer barakken
onstond Woensdagavond omstreeks
half elf door nog niet bekende oor
zaak brand. Het vuur dat gretig voed
sel vond in de zakken stroo, nam wel
dra zulk een „omvang aan, dat aan
blusschen niet viel te denken. Binnen
een half uur was het houten gebouw
met den grond gelijk gemaakt. De mi
litairen hebben weinig van hun uit
rusting kunnen redden. Een vereeni-
gingsgebouw is voorloopig den mili
tairen ter beschikking gesteld.
DE VASTGERAAKTE SCHEPEN IN
HET IJSSELMEER.
Bemanning vraagt om voedsel.
Donderdagochtend tusschen half 9
en half elf heeft een Fokker F 7a van
de K.L.M., bestuurd door Parmentier,
een retourvlucht naar het eiland Urk
gemaakt. Bij zijn terugkomst op
Schiphol vertelde Parmentier, die op
dracht had uit te kijken naar de drie
vastgeraakte schepen en de daarheen
op weg zijnde ijbrekers „Wilhelmina
Goedkoop" en de „Daniël Goedkoop",
dat hij tengevolge van het slechte
zicht cr woedde een hevige sneeuw
jacht de twee laatstgenoemde sleep
booten niet heeft kunnen ontdekken.
Wel cirkelde hij boven het ingevroren
konvooi en wisselde hij seinen met de
opvarenden. Deze schreven met ko
len op het ijs, dat voedsel noodig was.
Naar wij van de reederij Koppe ver
namen, was er reeds vanochtend om
kwart over acht een ijsvlet uit El burg
met levensmiddelen naar de schepen
onderweg, zoodat deze in dén vroegen
middag daar verwacht konden wor
den.
Met spanning wacht men thans op
berichten over de positie van de tci
assistentie uitgezonden ijsbrekers.
Parmentier, die om elf uur met een
D.C. 3 van Schiphol via Eelde naar
Schiermonnikoog en Ameland is vei-v
trokken voor het overbrengen van
post. zou opnieuw probceren de po
sitie der sleepbooten vast te stellen.
Ook op Urk tuurt men met verrekij
kers de ijsvlakte af om een silhouet
van de schepen op te vangen. Daar het
zicht den geheelen ochtend slecht was,
hoopte men, dat het weer zou opkla
ren, opdat men zich een beeld van de
situatie zou kunnen vormen.
Donderdagmiddag om 1 uur had men
verder nog weinig nieuws over de drie
ingevroren booten. De burgemeester
van Urk, de heer G. Keyzer, had kort
tevoren den vuurtoren beklommen om
te trachten iets waar te nemen, maar
de dichte sneeuwjacht maakte zulks
onmogelijk.
Parmentier telefoneerde uit Eelde
naar Schiphol, dat hij op zijn tocht
naar het Noorden andermaal boven
de schepen heeft rondgevlogen. Met
kolengruis hadden de opvarenden op
het ijs geschreven, dat de sleepbooten
nog niet waren gesignaleerd en dat er
nog geen voedsel was aangekomen.
Parmentier heeft thans evenmin de
ijsbrekers kunnen vinden, wel nam
hij waar, dat de ijsvlet, welke vanoch
tend van Elburg was vertrokken, de
schepen reeds op enkele kilometers
was genaderd, zoodat er goede hoop
bestond, dat zij deze spoedig zou be
reiken.
rijn. helpen hierbij
aJUJd een goeder o? cachet van Mijniiardt.
ONGELUK OP ONBEWAAKTEN
OVERWEG.
Militaire vrachtauto door trein
gegrepen Twee dooden.
Op den onbewaakten overweg bij
de Haar tusschen Woudenberg en
Veenendaal, is een militaire vracht
auto door een trein gegrepen, welke
uit de richting Veenendaal kwam.
De sergeant Heeden uit Rotterdam,
die naast den bestuurder van den
vrachtwagen was gezeten, werd uit
den auto geslingerd en was op slag
dood.
De chauffeur, de soldaat Doosen-
daal uit Wognuin, geraakte in de ca
bine bekneld. Nadat men hem bevrijd
had, bleek, dat de man zware kwet
suren had opgeloopen. Geneeskundige
hulp mocht niet meer balen.
De trein, die 9.37 uur in Amersfoort
moest aankomen, had vrij aanzienlij
ke vertraging.
De vrachtauto werd geheel vernield.
AANRIJDING MET DOODELIJKEN
AFLOOP.
Te Breukelen.
Op den rijksweg Amsterdam
Utrecht, ondér de gemeente Breuke
len, is Woensdagmiddag om ongeveer
half 6 een ernstig ongeluk gebeurd.
De 77-jarige melkhandelaar J. Kleyne
uit Maarsen, bevond zich met zijn
fiets ter hoogte van den steenoven bij
Breukelen, waar hij zijn klanten be
diende. Op een gegeven oogenblik liep
hij den straatweg over, toen cr uit de
richting Maarsen een personenauto
naderde. De melkhandelaar, die de
auto zag aankomen, aarzelde midden
op den weg. Hij liep eerst achteruit,
toen vooruit en bleef midden op den
weg staan. De bestuurder van den
auto trachtte nog een aanrijding te
voorkomen, maar dit mocht niet ge
lukken. De melkhandelaar werd om
vergeworpen en op slag gedood.
TWEE HEVIGE EXPLOSIES IN
LONDEN.
Te kwart over tien Donderdagoch
tend zijn in de Noordelijke buitenwij
ken van Londen twee hevige ontplof
fingen gehoord, bijna ^tegelijkertijd.
De ontploffingen waren zóó hevig, dat
verscheidene ruiten werden ingedrukt
en eèn aantal plafonds omlaag vielen.
De trillingen werden tot op grooten
afstand waargenomen. Tot nu toe Is
nog niets bekend omtrent de oorzaak
van de explosies.
De plaatselijke brandweer en de ge
neeskundige dienst zijn opgeroepen.
Na de ontploffingen hing voor eenige
minuten een dichte rook boven het
stadsgedeelte.
De explosies hebben zich, naar na
der wordt gemeld, voorgedaan in een
fabriek. Verscheidene personen zijn
gedood en velen gewond.
WEER ONTPLOFT EEN MIJN TE
HUISDUINEN.
Woensdagavond te half twaalf is te
Huisduinen wederom een Nederland
sche mijn, welke door den Wester
storm naar de kust was gedreven, vlak
voor de Badhuisstraat, die van het
dorp uit toegang tot den boulevard
geeft, uiteen gesprongen. Een gat van
acht meter werd bij hoog water in den
diik geslagen. De schade door deze ont
ploffing veroorzaakt, is grooter dan die
van de ontploffing van 30 December,
toen ze op ruim 7000 gulden werd ge
schat.
Nog versch lag in de herinnering dei-
bewoners de dubbele ramp van 30 De
cember, toen, zoowel in den vroegen
ochtend als des avonds, een miin vlak
voor het dorp tegen den diik tot ex
plosie kwam en geweldige schade aan
richtte.
Reeds was men voor de helft gereed
met het herstellen van de schade van
de vorige ontploffing en was voor dui
zenden guldens aan nieuw materiaal
verwerkt, toen deze mijn alles weer
kwam verwoesten. Daar deze iets Zui
delijker uiteen sprong, werden ditmaal
villa's en huizen, welke op 30 Decem
ber vrijwel gespaard bleven, tot een
ruïne gemaakt.
Van het hotel, annex paviljoen van
de N.V. Zeehad Huisduinen, waarvan
men thans bijna alle ruiten, die on 30
December waren gesneuveld, weer had
aangebracht, was nu lctterliik geen
ruit meer heel. De groote zaal lag be
zaaid met glasscherven, het meubilair
van hel restaurant lag 'in groote wan
orde dooreen en het ziet er naar uit.
dat het hotel voorloopig niet in bedrijf
kan worden gesteld. Ruiten en vensters
van deuren waren met sponning en al
verbriizeld. Tallooze pannen waren
van liet dak gerukt en verscheidene
daken van huizen in de omgeving in
gedrukt. Zelfs in 't dorp is groote scha
de aangericht.
NIEUWE A/VT?r>cr,HOKKEN IN
TURKIJE.
Vijftig personen gedood.
Volgens een bericht uit Ankara zijn.
naar gemeld wordt, vijftig personen
gedood en 109 gewond tengevolge van
twee hevige aardschokken, die zich
hebben voorgedaan in het gebied van
Niode in Zuid-Anatolië.
ADVERTEERT IN DIT BLAD.
i!
EEN HELDHAFTIGE REDDING.
Echt gebeurd.
Vlak bij de hut, waar de houthak
kers hun maaltijden gebruikten en hun
handen warmden als het buiten erg
koud was, ging de berg steil naar be
neden en daar in de diepte kookte en
bruiste de wilde stroom. In de brede
bedding, die het water in de loop der
jaren tussen de rotsen had uitgesleten,
lagen overal grote rotsblokken ver
spreid, waar het water in kolken om
heen spoelde.
Sven Marge was als gewoonlijk bezig
de zware boomstammen, die hoger op
de berg omgehakt waren, veilig naai
de stroom te sturen. Toen ging hij
naar beneden om de stammen, die
dwars door de rivier lagen, omdat ze
tegen een rotsblok of iets anders wa
ren aangestuwd, weer vrij te maken.
Met zijn lange stok duwde Sven te
gen de stammen aan, hij sprong langs
de kant voort en haalde halsbrekende
loeren uit om het hout te sturen.
Toen hij eens even opkeek om zich
het zweet van het voorhoofd te vegen,
bleef hij plotseling als verstard staan.
Daar in de verte, ongeveer 200 meter
van hem af, waren twee kinderen bij
de rivier aan het spelen. Ze klommen
op de rotsblokken aan de kanten en
prikten met hun stokken in het water.
Ze schenen geen ogenblik aan gevaar
te denken.
Maar Sven zag het gevaar wel. Er
kon elk ogenblik een lading stammen
naar beneden komen, hij hoorde het
aan het hakken en kraken op de berg.
Hij sprong zo snel hij kon naar de kin
deren. Hij viel, deed zich pijn aan de
oneffen grond, maar stond meteen
weer op. Toen zag hij tot zijn grole
schrik, dat één van de kinderen zijn
dochtertje Ingeborg was. De adem
stokte hem in de keel. De stammen wa
ren nu vlak bij hem. Over elkaar rol
den ze. Sven zag, dat onder het rots
blok, waar de kinderen op zaten, een
stam vooruit stak. Als de bomen daar
tegen aan kwamen en werden opge
stuwd!Zonder een oogenblik te
aarzelen, stortte Sven zich in het wa
ter vlak bij de rots. Hij greep zich aan
een stam vast en sloeg toen met uiter
ste kracht zijn bijl in zie boomstam.
Door de slag raakte de stam los en
werd door het water meegesleurd naar
beneden. Het gevaar voor de kinderen
was afgewend, maar Sven zelf werd
door het water meegesleurd. Pas een
heel eind verder kwam hij zo dicht bij
de oever, dat hij zich met een laatste
krachtsinspanning kon vastgrijpen. Hij
klemde zien aan de riethalmen vast en
verloor toen het bewustzijn.
Zo vonden hem de houtnakkers, die
door de beide kinderen gewaarschuwd
werden. Ze tilden hem heel voorzichtig
op. Hij was zwaar gewond, maar toen
hij op de brancard naar huis werd ge
dragen, sloeg hij zijn ogen op en zag
dat zijn dochtertje met een doodsbleek
gezichtje naast de drnagbaar liep. Ook
het andere meisje zag hij en toen ver
loor hij weer het bewustzijn.
Weken later waren zijn wonden ge
nezen en mocht Sven weer naar huis
en nooit heeft hij zijn dochtertje meer
hoeven te zeggen, dat ze niet bij de
stroom mocht komen.
NIEUWE HONDEN OP DE
ST. BERNHARD?
Mensenredders in de bergen.
Natuurlijk hebben jullie allen wel
eens gehoord van de grote St. Bern-
hardshonden, die afgericht zijn om in
de bergen.mensen te zoeken, die ver
ongelukt zijn. De honden zijn in het
bekende klooster op de St. Bernhards-
pas gefokt en gedresseerd. Al meer dan
honderd jaar lang hebben de monniken
honden afgericht om hulp te verlenen
bij het reddingswerk en zo is tenslotte
het ras van de St. Bernhardshonden
ontstaan, die werkelijk al heel veel
mensen het leven gered hebben. Door
weer en wind, in pikdonkere nacht,
trekken de dieren uit, nadat bekend is
gemaakt, dat er toeristen verdwaald
zijn of vermist worden. Met grote ze
kerheid vinden ze hun weg door sneeuw
en ijs, over gletschers en langs diepe
spleten. Om hun hals hangt een flesje
cognac of iets anders, dat verwarmt en
versterkt en zodra ze den verongelukte
gevonden hebben, kan deze zich, als hij
nog bij bewustzijn is, versterken. Wan
neer hij al bewusteloos is, gaat de hond
direct naar het klooster terug en voert
een reddingsexpeditie naar de plaats
des onheils.
Een paar jaar geleden zijn een groep
van deze honden overgeplaatst naar 'n
klooster in de Himalaya, waar ze het
zelfde werk verrichten als in de Alpen.
Ook hier hebben ze al heel veel goed
gedaan. Maar de monniken op de Sint
Bernhard hebben nu andere honden
nodig, om hun oude vrienden te ver
vangen en nu wil men proberen om
een heel ander soort honden voor het
reddingswerk af te richten. Voor dit
doel zullen poolhonden gebruikt wor
den. Voorlopig worden 6 poolhonden
van de Hudson-baai naar het kloos
ter overgebracht. Als de proef lukt.
zullen er gauw meer volgen.
Het is lang niet gemakkelijk om deze
honden naar een heel ander gebied te
laten verhuizen. In de eerste plaats
zijn ze niet aan het Zwitserse bergkli
maat gewend en zullen ze daar waar
schijnlijk in het begin grote moeilijk
heden mee hebben. De bedoeling is om
de dieren eerst heel hoog in de bergen
te brengen, omdat ze aan grote kou
gewend zijn, en ze daarna steeds iets
iager te laten komen, tot ze het ook
tenslotte goed in de dalen kunnen uit
houden. In de tweede plaats is 't nog
de vraag of deze dieren even goed ge
dresseerd kunnen worden als de oude
St. Bernhards, die er speciaal voor ge
fokt zijn. Natuurlijk hebben de pool
honden ook veel moeten leren en zpn
ze als sledehonden afgericht, maar dat
is nog heel anders dan het werk van
honden, die mensen moeten redden.
Een eindeloos geduld is nodig om de
honden aan 'hun nieuwe taak te wen
nen en alle dierenvrienden zullen wel
in spanning afwachten, of het experi
ment lukt. Waarschijnlijk zal er een
heel lange tijd mee heengaan, voor de
poolhonden zo goed ziin afgericht als
de St. Bernhards, die al onrustig wor
den en beginnen te janken als ze mer
ken, dat er een mens m de buurt is.
Geen berg is voor deze dieren te steil,
geen storm te hevig. Dikwiils hebben
zii verongelukten van de bevriezmgs-
dood gered, door zelf op het slachtof
fer te gaan liggen, tot er huln kwam.
Zo stonden ze hun eigen lichaams
warmte af en hielden daardoor een
ander in leven.
Zo hebben zii al ontelbaar vele men
sen het leven gered en we honen, dat
de trouwe, grote honden met allemaal
zullen verdwiinen. Misschien knnnen
beide hondenrassen hij het reddings
werk in de bergen gebruikt worden.
i, Ongeveer 't zeilde als wat «U noemen een
loco-burgemeester.
2) Een gunstig antwoord.
3) Verkrijgen.
4?x MT Snel en 9oed
Mijnhardt's Poeders'per "tuk 8 ct. Doos 45 cc
Cachets.qenaamd..Mijnhari'tjes "2st. lOct DoosöOct
