,JPcd VflijnhiVidi' tmtaM ió goed"
BINNENLANDSCH NIEUWS
FEUILLETON
DE BROEDERS.
Het blijkt thans duidelijk dat Fin
land heeft geaarzeld met z'n verzoek
aan de geallieerden, waarschijnlijk on
der druk van Zweden, dat voorzag, dat
het in den grooten oorlog verwikkeld
zou worden, indien het doorgang ver
leende aan geallieerde troepenmach
ten. Tenslotte heeft Finland natuurlijk
óók de overweging laten gelden, of 't
niet een „van de drup in den regen ko
men" heteekenen zou, wanneer Fran-
sche en Britsche troepen het Finsche
gebied tot slagveld zouden komen ma
ken in den strijd der geallieerden tegen
Duitschland en zijn semi-bondgenoot
Rusland.
Ongetwijfeld hadden de geallieerden
een eigen belang hij hun eventueele
inmenging in het Finsch-Russische
conflict en de Zweden zagen het weer
als een eigen belang, dat in 't Noorden
geen algemeen front zou worden ge
schapen.
Al met al is thans de heele situatie
veranderd in Europa en wel ten na-
deele der geallieerden en ten voordeele
van Duitschland. Had zich in het Noor
den een geallieerd front kunnen ont- J
wikkelen uit het Finsch-Russische
conflict, dan zou Zweden ongetwijfeld
in den oorlog zijn betrokken. Enge
land had dan door de Zweedsche ter
ritoriale wateren heen een vloot naai
de Oostzee kunnen zenden met Zweed
sche en Finsche havens als operatie
bases. De aanvoer van het Zweedsche
ijzererts naar Duitschland zou zijn
stopgezet, alsmede de aanvoer van an
dere voorraden uit Baltische en Rus
sische havens, Rusland zou voor
Duitschland zijn beteekenis als econo
mische reserve hebben verloren, als
Rusland in den oorlog op zelfverde
diging bedacht moest blijven.
Thans is het voortduren der trans
porten Zweedsch ijzererts naar Duitsch
land verzekerd en Rusland „in vrede"
kan door Duitschland worden geëx
ploiteerd voor de levering van vele
soorten grondstoffen, voor de levering
ook van zooveel graan als men inaar
noodig meent te hebben. Hoe langer de
oorlog duurt, des te intensiever de
Duitschers van de Russische reserve
kunnen gaan genieten.
Is het wonder, dat men te Berlijn
zeer verheugd is over het einde van
het Finsch-Russisch conflict, een ein
de, dat door de Duitsche regeering wel
degelijk met alle haar ten dienste staan
de middelen is nagestreefd?
In Londen en Parijs behoeft men de
situatie geenszins als hopeloos aan te
merken, maar feit is, dat de geallieer
den er thans weer precies zoo voor
staan als toen ruim een half jaar ge
leden de oorlog uitbrak. Dat zij in het
Noorden van Europa een front zullen
kunnen scheppen, is thans uitgesloten
te achten, maar met deze onmogelijk
heid vervalt tevens de waarschijnlijk
heid, dat ze gebaat zouden kunnen zijn
met een aanval van het Zuidoosten uit
op Rusland.
In internationale diplomatieke krin
gen meent men om een en ander, dat
de kansen op een groot vredesoffen
sief thans sterk zijn verbeterd. Aan
genomen mag immers worden, dat de
beide groote partijen elkaar in militair
opzicht niet kunnen overwinnen en de
mogelijkheid om Duitschland door een
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch
door
RAYMOND PARSONS.
Nadruk Verboden.
5)
Heb je een lucifer?, vroeg Doro
thy op zakelijken toon, maar haar stem
klonk geheimzinnig in het diepe duis
ter.
Hallon, zoo boos op zichzelf en op
haar als een minnaar maar kon zijn,
tastte in zijn vestzakje en haalde een
zilveren luciferdoosje te voorschijn. In
het schijnsel van het vlammetje zag hij
dat ze voor een breed, gewelfd vertrek
stonden, waarvan de deur open was.
Bij de gedachte aan wat er achter dat
duister loeren kon en bij de herinne
ring aan die gevloekte kaart, zette hij
zijn tanden vast op elkaar.
Doe het niet, Dorothy, smeekte
hij terwijl hij inwendig verontwaardigd
was over zijn zwakheid om zich zoo te
laten beïnvloeden door dingen waarin
bij niet geloofde. Kom terug.
Maar ze was al over den noodlot-
tigen drempel heen getript en terwijl
de lucifersvlam bij het uitgaan zijn
vingers brandde, zag hij even haar wit
te avondjurk schemeren. Hij kon niets
anders doen dan haar volgen, dus ging
hij voorzichtig naar voren, terwijl hij
een tweede lucifer aanstreek. Toen het
schijnsel van het kleine vlammetje zich
verspreidde, hoorde en zag hij Doro-
blokkade te bedwingen, uiterst gering
is geworden.
HET LAATSTE FINSCHE LEGER-
BERICHT.
Het Woensdag uitgegeven legerbe-
richt luidt als volgt: Op 12 Maart heeft
de vijand aangevallen op de Noord-
Westelijke oevers van de baai van Vi-
puri en de Finsche tegenaanvallen
duurden tot in den morgen van 13
Maart. De vijand werd teruggeworpen
en 12 tanks werden vernield.
In de gevechten der laatste dagen
trachtte de vijand over het ijs te trek
ken van de baai van Muhu en in die
van Viljajoki, met als gevolg, dat hij
00 tanks verloor.
Tusschen Vipuri en Vuoksen onder
nam de vijand plaatselijke aanvallen.
Overal werd hij teruggeslagen in nach
telijke tegenaanvallen.
In de richting van Paakkola bracht
de Finsche artillerie een aanvalspo-
ging van den vijand tot staan. In het
district Vuosalmi deden zich den ge-
heclen dag infanterie-gevcchten en
vuurgevechten der artillerie voor. Een
vijandelijke aanval werd afgeslagen en
3 tanks werden vernield. Tusschen
Vuosalmi en het Ladogameer artille
rievuur van weerskanten. In de rich
ting van Taipale werd de vijand terug
gedreven en ten Noord-Oosten van 't
Ladogameer werd een vijandelijke aan
val op Uomaa en Kollanjoki afgesla
gen. In de richting van Kuhmo werden
vele vijandelijke aanvallen afgeslagen.
In den ochtend van den dertienden
Maart ging de vijand voort met aan
vallen op de Karelische landengte, ten
Noord-Oosten van het Ladogameer en
bij Kuhmo, tot 11 uur. Op dit tijdstip
werden de vijandelijkheden aan beide
kanten gestaakt.
Verschillende plaatsen werden ge
bombardeerd. Volgens gecontroleerde
gegevens zijn vier vijandelijke vlieg
tuigen neergeschoten.
Op 13 Maart staakte de Finsche
luchtmacht de operaties om 10 uur,
terwijl de vijand zijn bombardementen
toen nog voortzette op Rovaniemi en
Kemijaervi, waar drie burgers werden
gedood.
EEN LAATSTE DAGORDER VAN
MANNERHEIM.
De Finsche veldmaarschalk Manner-
heim heeft in zijn laatste dagorder,
welke aan de Finsche troepen is voor
gelezen, hulde gebracht aan de 15.000
gesneuvelden. Hij stelde de Russische
verliezen op 200.000 man. Ondanks
den moed en de gevechtskwaliteiten
van het leger, aldus de dagorder, heeft
de regeering het noodig gevonden vre
de te sluiten. „Ons leger was klein. Wij
waren verplicht verdedigingslinies aan
te leggen, hulp aan het buitenland te
vragen en de noodigó wapenen en mu
nitie te verkrijgen. Na zestien weken
van harden strijd houdt het finsche
leger nog stand tegen een vijand, wel
ke ondanks de hem toegebrachte ko
lossale verliezen, slechts in aantal toe
nam. De Finsche soldaten zijn bloot
gesteld geweest aan enorme physieke
thy tastend langs de muren gaan. Toen
liep ze naar voren tot in het midden
van den grafkelder want dat was 't
vertrek eigenlijk. Plotseling slaakte ze
een uitroep alsof iets onverwachts
haar verschrikt had.
O God, kermde Dorothy, iets
zachts... een lichaam. O!
Hallon stak haastig drie lucifers te
gelijk aan en was in een oogenblik
naast haar. Het schijnsel viel op iets
langs en donkers, dat op een steenen
tafel lag. Dorothy klemde zich aan
hem vast en slaakte nog een uitroep.
Een doode!, snikte ze. Op de
tafel... waar de partij gespeeld is!
Onmogelijk! zei Hallon en bracht de
lucifers dicht bij de plaats waar, vol
gens hom het hoofd zou moeten zijn.
Toen het scherpe, wasachtige gelaat
uit de duisternis te voorschijn kwam,
gaf Dorothy een gil van schrik en af
grijzen. Ze had iets gevonden, dat ze
zeker niet verwacht had.
Sir John Newby! stamelde ze. O!
Sir John Newby!
Toen ging het licht uit.
HOOFDSTUK III.
Mr. Clair zat in de kale salon, met zijn
beenen over elkaar en zijn vingertop
pen tegen elkander gedrukt en was
bezig een publiek van drie personen
te vervelen met gissingen aangaande
de verdwijning van Sir John Newby.
Ik verwachtte Sir John Zaterdag
met den trein van vier uur, zei Mr.
Clair klagelijk. Ik herinner me, dat
ik, toen mijn gast niet kwam, tot aan
het Koekoeksboschje ben gewandeld,
omdat ik dacht, dat Newby misschien
den kortsten weg had genomen, in
plaats van langs den hoofdweg te
loopen. Ik ben het Bosch niet inge
gaan, maar heb er buiten gewacht en
den weg naar het station afgesneden.
en psychologische inspanning, omdat
het niet mogelijk is geweest hen af te
lossen."
De veldmaarschalk dankt Zweden,
Noorwegen, Groot Brittannië en Frank
rijk voor de verleende hulp in den
vorm van wapenen, munitie en vlieg
tuigen, zonder welke de Finsche strijd
krachten het onmogelijk zoo lang had
den kunnen uithouden.
Doch zoo vervolgde hij „de
hulp in mannen, waarop zoo lang was
gehoopt, is nimmer gekomen. Slechts
twee bataljons vrijwilligers met eenig
geschut, luchtdoelgeschut en vliegtui
gen konden hier tijdig aankomen om
te strijden aan de zijde der Finnen".
Tenslotte zegt Mannerheim, dat de
door de Westersche mogendheden be
loofde hulp niet is gekomen, omdat de
buren van Finland, Zweden en Noor
wegen, liever naar hun eigen huis ke
ken dan hulp te laten passeeren".
KUUSINEN TERECHTGESTELD.
Het blad „Ekstrabladet" meldt, dat
Kuusinen, het hoofd der z.g. Finsche
Volksrepubliek, die door Moskou bij
het begin van den Russisch-Finschen
oorlog te Terijoki was aangesteld, vol
gens uit Helsinki ontvangen berichten,
terechtgesteld is.
Hij werd er van beschuldigd mislei
dende inlichtingen over de toestanden
in Finland voor den oorU»g aan het
Kremlin te hebben verstrekt.
„Ekstrabladet" voegt hieraan toe,
dat de terechtstelling door Stalin per
soonlijk was bevolen. Stalin was boos,
omdat Kuusinen hem er toe had over
gehaald het Finsche avontuur te on
dernemen, legen zijn eigen oordeel in,
onder voorwendsel het Finsche volk te
redden uit den greep van maarschalk
Mannerheim".
FINSCHE MAATREGELEN.
Het eerste convooi bewoners van Vi
puri is uit Helsinki vertrokken om
hun in de vernielde stad achtergeble
ven bezittingen te gaan halen. De re
geering heeft speciale treinen te
hunner beschikking gesteld, evenals
auto's. Tijdens deze evacuatie zullen
de spoorwegen en de vrachtauto's, die
gcrequireerd zijn, uitsluitênd hiervoor
worden gereserveerd. De evacuatie zal
in den sector van Vipuri op 19 Maart
gereed moeten zijn, op 23 Maart in den
sector van Hanko en op 26 Maart in
Sortavala en Vartsila. Men laat de
keuze der nieuwe haardsteden voor de
bevolking aan het individueel initia
tief over.
Zij, die ouders of vrienden in het
binnenland hebben, zullen eerst daar
heen gaan. De anderen zullen waar
schijnlijk op kosten der regeering on
dergebracht worden in kantonnemen-
ten, die voorbereid worden. Men schat
het aantal personep dat door den ge-
biedsafstand huis en hof verloren heeft
op 500.000. Wat de oppervlakte be
treft krijgen de Sowjets ongeveer
30.000 km2, d.w.z. minder dan een tien
de deel van de totale oppervlakte des
lands.
Ik heb hem niet gezien en keerde dus
naar huis terug na een kort wan
delingetje uiterst teleurgesteld na
tuurlijk.
Je was te laat aan tafel, zei La
dy Panwin. Je hoeft het niet te ont
kennen, want je ging om zes uur het
huis uit en het was tien minuten over
acht toen je terugkwam.. Ik ben er
zeker van, want de eend was te gaar
geworden. Ik heb Jules, die naar het
dorp was geweest om een flesch azijn
te halen, gevraagd of hij je gezien had
en hij had je nergens kunnen vinden.
Jules is waarschijnlijk langs den
weg gegaan en ik zooals ik duide
lijk gezegd heb was aan de grens
van het Koekoeksbosch. Ik w&s te
laat, vervolgde Mr. Clair, terwijl Billy
en Willy elkaar aankeken en zich af
vroegen wanneer er een einde zou ko
men aan dit gebazel.
Hel einde van het gebazel kwam
plotseling.
Door de openstaande deuren kwam
Hallon binnen, met in zijn armen de
bcwusteloozc Dorothy. Vóór het ver
schrikte viertal adem had gekregen
om de noodige vragen te stellen, leg
de hij het meisje neer op een sofa vlak
bij hem, en gaf de verlangde uitleg.
Ze is flauw gevallen, zei hij,
snel sprekend en hevig opgewonden.
We waren van plan het aas van
den Duivel om te keeren en
Wat!, riep Mr. Clair woedend,
terwijl hij zijn stem met verbazing
wekkende snelheid terugvond.
Durft u te zeggen dat u in den toren
geweest bent?
Ja, Dorothy
Wat Dorothy, sir?, vroeg Mr.
Clair woedend.
Ja, zei Hallon koppig. Do
rothy en ik zijn verloofd en we gin
gen, om het aas om te draaien en de
De stad Vipuri telde 80.000 inwoners.
DEN FINLAND OPGELEGDE
VREDE.
Wij laten hier nog eenige beschou
wingen volgen van Nederlandsche en
buitenlandsche bladen.
De „Maasbode" zegt o.m.:
Wat van dit alles echter zij, vast
staat, dat bijna de gehecle wereld den
afloop van dezen heroïschen strijd met
schaamte en diepe vernedering aan
schouwt. Niet voor Finland is deze
oneervol: dit land heeft met bewonde
renswaardige kalmte, vastberadenheid
en eensgezindheid stand gehouden, zoo
lang het maar eenigszins mogelijk is:
hij is erg diep vernederend voor alle
beschaafde volken, welke wederom
hebben toegelaten, hebben geduld, dat
het recht van den sterkste een brutale
en wreede zegepraal kon boeken. Zij
hebben geduld, dat het mensch-ont-
eerende bolsjewisme een nieuwe aan-
valsstelling, en een zeer sterke, in Eu
ropa kon betrekken, in de wetenschap,
dat Moskou, als het om de verwerke
lijking van zijn ideaal: de proletari
sche wereldrevolutie gaat, zich door
geen enkele overweging laat weerhou
den om zijn doel na te streven.
In een wereld, waarin het geweld
onder welken vorm dan ook ten troon
is verheven, heeft men toegelaten,
heeft men misschien moeten toelaten,
dat wederom een agressie met succes
werd bekroond. En nauwelijks is aan
de lange reeks van dergelijke misda
den de nieuwe toegevoegd zelfs uog
niet in volkomen voltrekking, want 't
slachtoffer heeft zich nog niet geheel
en al in zijn lot geschikt of reeds
wordt overwogen, welk land het nieu
we slachtoffer zal zijn.
De N. Rott. Crt.:
Evenals uit het debat in het Lager
huis, spreekt uit de Engelsche en
Fransche persstemmen een gevoel van
teleurstelling, gepaard met ergernis
dat de geallieerden deze ramp voor
Finland niet hebben weten te voorko
men. Dit gevoel, wij zeiden het reeds,
is begrijpelijk, doch het zou verkeerd
zijn hieruit de conclusie te trekken,
dat er waarheid schuilt in de voor-
stelling van Russische en Duitsche zij
de, als zou Finland een slachtoffer
zijn geworden van beloofden, doch niet
verleenden steun der geallieerden. Zon
der daarmee eenige critiek uit te oefe
nen op het besluit der Finsche onder
handelaars om de Russische vredes
voorwaarden te aanvaarden, meenen
wij te mogen zeggen, dat de houding
van Finland, toen Rusland het eerst
Herkeuring van vijf lichtingen
niet voor Augustus 1940.
Lichting 1924 in September
naar huis?
Wanneer de regeering, hetgeen
binnenkort te verwachten is. defi
nitief besluit om van eenige jongste
lichtingen de afgekeurden te her
keuren minister Dijxboorn heeft
in de Eerste Kamer reeds aange
kondigd, dat voorzieningen in dezen
kans te doen keeren en... en
O, praat toch niet zoo veel, riep
Lady Panwin nijdig, bel liever om wa
ter.
Wilhelmina en zij waren bezig met
Dorothy. Billy vloog naar de bel en
Mr. Clair, absoluut verbluft door Hal-
lon's aankondiging van het engage
ment, stamelde onsamenhangende op
merkingen. Maar vóór hij zijn zelfbe-
heersching teruggekregen had en zijn
meening over de zaak had kunnen ten
beste geven, bracht de jonge ingeni
eur hem een tweeden slag toe.
We hebben Sir John Newby ge
vonden. Hij is dood vermoord!
Mr. Clair zakte terug in zijn stoel,
naar adem hijgend, met starende
oogen en open mond. De twee dames,
die met Dorothy bezig waren, keken
met een ongearticuleerdcn uitroep op.
Alleen Billy Minter bezat nog in zoo
verre de beheersching over zijn lede
maten en zijn stem, dat hij kon op
springen en Percys' arm grijpen.
Hallon! Hallon! Ben je dol? Ben
je te verstand kwijt?
Dat scheelde niet veel van af
schuw over wat ik zag, zei Hallon,
terwijl hij met zijn zakdoek over zijn
droge, witte lippen veegde. Stel
je voor, dat we daar in het donker
opeens een lijk vonden. Ik stak een
lucifer aan en zag zijn gezicht en...
en... hij rilde. Ik zal het nooit
vergeten.
Sir John Newby vermoord,
kreunde Mr. Clair, in mijn huis.
Hij is hier toch zeker niet ver
moord?, zei Billy verschrikt.
Ik weet niet waarom hij ven
moord is, of hoe, of waarom, zei
Hallon, terwijl hij neerviel in een
stoel naast hem. Alles wat ik
weet, is dat Sir John Newby dood
ligt op de steenen tafel in de kamer
z'n eischen stelde, niet anders had
kunnen zijn dan zij geweest is. Het
moge tot droevige overpeinzingen
stemmen, doch het is een feit, dat het
buigen voor geweld iets anders is dan
op den loop gaan voor een bedreiging
met geweld. De eer speelt nu eenmaal
in het leven der volken een groote rol.
Had Finland dadelijk toegegeven
aan het Russische dreigement, dan zou
het zich inderdaad tot een vazalstaat
van Rusland verlaagd hebben; door 't
aanvaarden dezer vredesvoorwaarden
moge het in militair opzicht aan de
genade van Rusland zijn overgeleverd,
het heeft meer dan een schijn van pn-
afhankelijkheid bewaard, hoezeer die
onafhankelijkheid dan ook aan nieu
we bedreigingen moge blootstaan.
Met Finlands dappere en eervolle
houding toe te schrijven aan inblazin
gen van de geallieerden vernedert men
het dappere Finsche volk en praat nrïen
achteraf een daad van agressie goéd,
waarvoor geen verontschuldigingen
zijn aan te voeren.
-*• w "■-&]
„DICTAAT VAN HET KREMLIN".
„Osservatore Romano", bevat een
scherp artikel tegen het „dictaat vari
het Kremlin" en tegen „een vrede, die
Finland met geweld werd opgelegd".
„De wereld wordt daardoor op ver
schrikkelijke wijze herinnerd", aldus
het blad, „aan hetgeen er van haar te
recht zou komen, indien zij de prooi
zou worden van bepaalde ideologieën
en bepaalde methodes, die de ontken
ning van Christendom en beschaving
heteekenen". Zinspelend op de neutra
liteitspolitiek van Zweden en Noorwe
gen in het Finsche conflict, betoogt 't
blad, dat onder deze omstandigheden
een „bepaalde neutraliteit feitelijk in
moreele onverschilligheid veranderde
en wel zoodanig, dat men agressie'éh
verzet tegen agressie gelijkelijk? fcè-
handelde. Deze neutraliteit is een bar
ricade geworden, die elke poging, om
het geweld te onderdrukken, ontmoe
digt. Doordat men zich afzijdig hield
is men de medeplichtige geworden van
het geweld en heeft men zich aan de
zijde van het geweld geschaard".
De „Osservatore" eindigt met een
sombere beschouwing over de toe
komst van de Noordsche staten. „Hoe
lang zal deze beweerde vrede kunnen
duren? Het is een overbodige vraag,
want men begrijpt thans, dat Moskou
er slechts naar streefde om de voor
naamste strategische punten van Fin
land te verkrijgen, ten einde zijn ex
pansie in het Noorden verder te kun
nen ontwikkelen".
zin in overweging zijn dan zal
deze maatregel zich voorloopig uit
strekken tot vijf lichtingen, dat zijn
dus de lichtingen 1936 t/m. 1940.
Zooals de minister aan zijn voor.
loopige aankondiging toevoegde, zou
voor deze herkeuringen eerst ge
legenheid zijn na de keuring van
de buitengewone dienstplichtingen
der lichtingen 1936 en 1937. De
herkeuring van de vijf genoemde
|gK
onder den toren. Er is bloed op,/!**
steenen, dus het is wel heel waar
schijnlijk dat hier misdaad in het
spel is.
Dorothy zuchtte en opende haar
oogen. Hallon sprong op en riep:
Gelukkig, liefste!
Clair stond plotseling op en duw
de hem terug.
U moogt niet bij mijn dochter
komen en niet met haar spreken. Ik
weiger deze onzinnige verloving goed
te keuren. U moet
Francis, riep Lady Panwin uit.
waar dient het toe om over zulke
dingen te spreken in tegenwoordig
heid avn den dood. Waar is Jules?
Een nette, magere, zwartharige
man met scherpe, donkere oogen en
een eerbiedige manier van doen,
kwam naar voren en nam het glas
water van zijn meesteres aan.
Ga naar de kamer onder den to
ren, Jules en kijk of het waar is, wat
mijnheer Hallon zegt.
Ik weet niet waar de kamer is,
mylady, zei Jules eerbiedig.
Daar dacht ik niet aan^ Billy, ga
jij, en ga jij met hem mee, Francis.
Willy, jij en ik moeten Dorothy naar
haar kamer brengen. Ze is n,og flau,\v.
Jules, ga naar het dorp en zeg dat
Dr. Hart dadelijk komen moet en
breng onmiddellijk den veldwachter
mee. - H r*f»
Jules verdween onmiddellijk en
Billy zou hem gevolgd zijn als Mr.
Clair zijn arm niet gegrepen had.
Ik wil... ik wil... hier geen po
litie hebben stamelde hij. Hij zag er
uit als iemand die doodelijk beangst
is en dat was hij ook.
Denk aan de schande aan het
gevaar, Selina
(Wordt vervolgd).
i
e^jp ''»Oi
..TT ,.f>
l üa
