BekenMiog. ALLER WENSCH IS, He! Centraal Bureau uoor de BraliSGtie Bedriiuen fnifipÉiliflH Me Ito ®i!t itüili te Waalwijk, GEDENKBOEK DER NED.SCHOENINDUSTRIE MMksdi Sloondrukheri] ltm Tieten. DRUKWERK ErBRÏNCKMAN.GEdipl.Pédicure Advertentiën. Herhaalde waarschuwing, Te WASPIK Correspondent Notaris DUYNE Maandag 10 Juni 1940, het stalen motorvrachtschip „WILHELMINA", ANTOON TIELEN 40-jarig Priesterfeest Pastoor Adr* v« Erp* werd gedragen door de manschap pen van de luchtwachters uit deze gemeente alsmede door enkele mili tairen, gelegerd aan de brug bij Keizersveer Voorop liepen een twee tal luchtwachters met een krans, geschonken door de luchtwacht dienst Geertruidenberg. Een ontzaggelijke menigte sloeg onder doodsche stilte het voorhij trekken der stoet naar de kerk, gade Na afloop van deze plechtige uit-, vaartdienst werd door de menigte die dezen dienst bijwoonde het Wilhelmus gezongen hetgeen ten zeerste ontroerde. Op het graf sprak burgemeester Bianchi woorden van troost tot de zoo zwaar getroffen familie. GEVLUCHTE NEDERLANDSCHE SOLDATEN TERUG UIT FRANKRIJK. Hebben we elders een en ander me- degedcld over onze Luchtwachters die langs de Belgische kust naar Ne derland zijn teruggekeerd, hieronder volgt een relaas van die militairen, die tot diep in België en Frankrijk waren gevlucht en die niet minder hebben beleefd voor ze veilig over Brussel naar ons land terugkeerden. Hieron- bevond zich ook naar wij vernamen sergeant N. Booms, zoon van den op perwachtmeester der maréchaussee al hier, die nog steeds in Frankrijk schijnt te vertoeven. Een verhaal in de Tel. geelt dan o.m. 't volgende: „Voor mij en mijn kameraden heelt de oorlog meer dan drie weken ge duurd", zoo ving hij aan. „In den avond van den negenden Mei is de alarnitoestand voor mij ingetreden en vandaag, in den morgen van den tweeden Juni hen ik na omzwervin gen door Nederland, België en Frank rijk weer thuis aangekomen. Ik zal niet langstilstaan hij wat er op onze vlucht door Nederlandsc.il gebied is gebeurd. Als fourier behoor ik tot de zgn. ongewapende troepen en trok dus steeds, opgestuwd door het snel binnendringende leger, verder achter uit, ondertusschen onze strijdende troepen fourageerend zoo goed als mogelijk was. Ik heb de eerste dagen reeds' vreeselijke dingen meegemaakt, maar dat was ten minste in den ac tieven strijd voor ons vaderland, dat in oorlog was. Veel erger zijn de belevenissen, die- wij later op vreemd grondgebied, te midden van hen, die zich onze bond- genooten noemden, te verduren kre gen. Steeds maar terugtrekkend van stellingen aan de Maas in Limburg, zijn wij Tweeden Pinksterdag op Walcheren aangeland en daar heb ik waarachtig in vollen oorlogstijd twee heel rustige dagen doorgebracht. Woensdagavond kwam plotseling liet bericht, dat wij allemaal, ook bet on gewapend administratief personeel, via Vlisingen naar Breskens moesten oversteken en naar België, zoo noo- dig naar Frankrijk moesten trekken. Onderwijl Vlissingen beschoten werd, voerden wij over de Wester- Schelde en net waren wij aan de over zijde, toen op Walcheren een vreese lij k bombardement losbarstte. Nog twee ponten konden er overvaren, toen was verdere overtocht uitgeslo ten. Met naar schatting twee duizend a vijf en twintighonderd man trokken wij door Zeeuwsch-Vlaanderen naar België. Toen was ik nog in het bezit van een eigen motor, doch in Cadzanö moest ik mijn trouwen hakkepoflet achterlaten. In een klein plaatsje vlak over de grens werd onze troep door de Belgen ontwapend. Langs de Bel gische kust bereikten wij zonder bij zondere gebeurtenissen enkele bombardementen, waaraan wij lang zamerhand gewoon waren, niet mee gerekend La Panne. De chaos van samenstroomende troepen, bijeenge dreven door het geweld van den Duit- schen aanval, in deze plaats, was on beschrijfelijk. Ingescheept in Duinkerken. Terwijl een deel van ons, ongeveer zeventienhonderd man, naar het Oos ten moest afbuigen, en dieper Frank rijk binnentrok, slaagden wij er in Duinkerken te bereiken. Onder hevi ge bombardementen hebben wij hier twee dagen en nachten doorgebracht en hier was ook het begin van het Hit- ter lijden. Wij lagen in een groote ka zerne, maar eten kregen wij bijna niet. Met ons Hollandsche geld konden wij niets koopen en de Nederlandsche consul was niet te vinden. In den loop van den morgen van Zaterdag 18 Mei kregen wij plotseling opdracht naar.de haven te marchec- ren. Wij zouden worden ingescheept op een groote vrachtboot en met ze ventienhonderd man naar Engeland worden overgebracht. De manschap pen waren daar op tegen, maar wij waren nog steeds soldaat en hadden te gehoorzamen. Het was echter alsof wij een voorgevoel hadden, dat er iets zeer ernstigs zou gaan gebeuren, 's Middags om twaalf uur werden wij op een vrachtboot geladen, die des avonds om tien uur zonder geleide, zonder bescherming of verdediging, volle zee koos en toen is de hel pas goed losgebarsten. De Fransche kust was nog niet uit het gezicht verdwenen, toen onze boot door vliegtuigen werd bestookt. Zes maal zijn ze met donderend geweld over ons heen gevlogen. Twee bom men vielen in het water, twee vielen er op het dek, doch kwamen niet tot ontploffing. De laatste bom was een voltreffer, die midscheeps groote ver woestingen aanrichtte. De paniek, die onder de desolate groep landrotten ontstond, was gewel dig. De officieren poogden aanvanke- Ii-k de situatie te redden door den jon- qens in het benedenruim toe te roepen: Kalm blijven, het is het afweergeschut. Maar de jongens wisten, dat er geen kanonnen aan boord waren. Ze storm den naar boven. Wie boven was, wou naar beneden. Het krioelde op het schip als in een mierennest. Tientallen jongens sprongen over boord en zijn waarschijnlijk grootendeels verdron ken. Een reddingsboot sloeg om. De droeve balans van het gebeurde, waarvan wij onzen lezers de details be sparen zullen, was een kleine zeventig zwaargewonden, terwijl honderdtwin tig lijken werden geborgen. Deze laat ste moesten op de boot worden achter gelaten en konden niet worden geïden tificeerd. Later is de verlaten boot door een explosie vernietigd'. Daar het in middels eb geworden was, kwam de boot te voren reeds aan den grond te zitten en konden vele opvarenden, on der wie onze zegsman, die lang genoeg aan boord van het gebombardeerde schip waren gebleven, wadend door t laagstaande water, het Fransche strand bereiken. Koele ontvangst. Aan den wal vroegen wij bij een Fransche boerderij of wij ons mochten drogen en of wij eten en drinken kon den krijgen. Wij mochten ons niet dro gen en kregen niets. Dat was trouwens onze bitterste ervaring, die wij op on zen zwerftocht door Frankrijk opde den, dat wij behandeld werden alsof wij een troep landverhuizers waren. Geen mensch had een vriendelijk woord voor ons over. Wij waren zichtbaar te*veel en tot last. Nat, uitgehongerd en uitgeput be reikten wij tegen den avond Calais, waar nog hevig werd gevochten. Ten Zuiden van deze stad werden wij met ruim duizend man in een aantal boerde rijen ondergebracht. De bedoeling was nog verder door te marcheeren naar 't Zuiden, doch dit bleek onmogelijk, om dat het Duitsche leger ons den pas had afgesneden. Hoe dat mogelijk was, was voor ons volkomen onbegrijpelijk. Afgesneden van het wereldnieuws, volkomen on kundig van wat er aan het front ge beurde, was de wonderbaarlijk snelle doorbraak van de Duitsche stoottroe pen naar de Fransche kust voor ons een onbegrijpelijk raadsel. Zoo leefden wij van den eenen dag in den anderen in bange onzekerheid en geplaagd door duizenderlei kwellin- gen. Nog scheen Engeland onze eenige redding. Te Calais kregen wij na twee dagen wachten telefonische verbinding met Londen. Wij vroegen om hulp, in welken vorm dan ook, doch kregen een afwijzend antwoord. De Nederland sche regeering in Londen was even min bij machte ons te helpen. Plotseling Duitschers. Toen in eens gebeurde het wonder lijke. Terwijl vlak achter ons de Fran sche kanonnen onophoudelijk hun vuur braakten, kwam voor ons drie Duitsche soldaten, omzichtig, maar volkomen kalm, op onze boerderij toeloopen. Wij konden onze oogen niet gelooven. Zij deelden ons mede, dat zij van onze aan wezigheid op de hoogte waren geweest en dat daarom de boerderij niet gebom bardeerd was. Wij moesten nu maar gauw meeko men; zij zouden ons veilig naar het door de Duitsche troepen bezette gebied brengen en dan zorgen, dat wij terug konden keeren naar Nederland. Ter wijl het geschutvuur aan beide zijden onverminderd voortduurde, werden wij door de Duitschers langs greppels en binnenpaadjes, door bosschen en over veldwegen naar het Zuiden geleid, tot wij de Duitsche legermacht bereikten. Hoe wij van daar ons vaderland weer hebben bereikt, daarvan zal ik u het verhaal sparen. Ik wil er alleen van zeggen, dat wij van Zondagsmor gens tot Vrijdagsmiddags hebben ge- loopen, dagmarschen hebben gemaakt van 25 tot 50 k.m. en in totaal, ver moeid, uitgehongerd en vooral zeer dorstig, hebben wij meer dan 600 km. afgelegd. Toen wij aan de Belgische grens de geregelde Duitsche troepen ontmoet ten, was ons leed gelukkig voorbij. Wij werden onthaald op eten en drinken van buitengewone kwaliteit en in den avond gaven de Duitsche soldaten zelfs een fuif. De Duitschers hebben toen gezorgd, dat wij met allerlei auto's tot Brussel werden vervoerd. Daar konden wij een tram nemen naar Vilvoorde en in deze plaats troffen wij een aantal Neder landsche vrachtauto's, die ons den vol genden dag hebben meegenomen tot Breda. DE ODYSSEE DER BREDANAARS. Van de ongeveer 4800 inwoners van Breda, die Zaterdagmorgen nog niet van de vlucht waren teruggekeerd, zijn er in den loop van Zaterdag en Zondag nog ruim duizend met uit Breda gezon den autobussen en met Duitsche leger auto s weer in hun woonplaats gearri veerd. Volgens berichten uit België zijn nu nog kleine groepen vluchtelingen on derweg. Blijkens de gegevens van den leider van het evacuatiebureau, den lieer A. L. C. van Nynanten. zijn nog ruim 3600 inwoners van Breda niet te ruggekeerd. Over hun lot heerscht thans onze kerheid; men vermoedt, dat een deel van deze vluchtelingen in Frankrijk is terechtgekomen, en dat voor hen voor- loopig de mogelijkheid zal ontbreken, om naar Nederland terug te keeren. Vijf inbraken in Laren. Na den grooten juweelendiefstal van vier weken geleden, werden er in het Gooi geen inbraken meer gesignaleerd. Aan die periode van rust is thans echter eer. einde ge komen. Vandaag zijn er immers niet minder dan vijf inbraken aan gegeven, welke alle vannacht in den omtrek van de Vredealann zijn ge pleegd. Heden overleed zacht en kalm, tijdig voorzien van de H.H. Sacramenten der Stervenden, in den ouder dom van 63 jaar onze ge liefde Echtgenoote, Moe der, Behuwd- en Groot moeder, Mej. JOHANNA VAN DER SANDEN Echtgenoote van den Heer Alouisius Slaats Waalwijk: A. SLAATS Arnhem: L. J. SLAATS A. SLAATS-MERKX Waal wij k: A. J. SLAATS H. A. SLAATS- SLUITER Waalwijk: G. A. DIJKSTRA- SLAATS S. DIJKSTRA en Kind Waalwijk, 5 Juni 1940. De plechtige uitvaart zal plaats hebben op Zaterdag 8 Juni a.s. om 9 uur in de parochiekerk van den H. Antonius te Waalwijk. Zij, die nog in het bezit zijn van vuurwapenen en/of munitie, of uitrustingstukken en/of andere door militairen achtergelaten goederen,worden in hun eigen belang aangeraden deze ten spoedigste bij de po litie (politiebureau) alhier in te leveren. Ook andere, eventueel nog voorhanden zijnde vuurwape nen en/of munitie moeten wor den ingeleverd. Het niet nakomen van deze voorschriften wordt streng ge straft, afgezien van 't daaraan persoonlijk verbonden gevaar. D.e Burgemeester van Waalwijk. De Burgemeester van WAAL WIJK maakt bekend dat blijkens heden ontvangen bericht van den Opperbevel hebber van Land en Zeemacht d.d 28 Mei 1940: I. Als gedemobiliseerd wor den beschouwd lè. Zij, die op regelmatige wijze door de Nederlandsche militaire autoriteiten en commandanten met groot verlof zijn gezonden en die derhalve in het bezit zijn van een bewijs van groot verlof 2e. Zij, die door de Nederland sche of Duitsche autoritei ten of commandanten naar hunne haardsteden zijn ge zonden zonder een bewijs van groot verlof te hebben ontvangen, zulks met uit zondering van de beroeps militairen. II. Niet als gedemobiliseerd worden beschouwd zij, die op eigen initiatief naar hunne haardsteden zijn teruggekeerd. Beidecategorieën moeten zich binnen 8 dagen na aankomst in hunne gemeente op het gemeentehuis melden. Waalwijk, den 3 Juni 1940. De Burgemeester, E. MOONEN. Acbter bel Stadhuis 30 - Tel. 4869 - 's BÖ8CB DES MAANDAGS ADRES: Café-Rest. „MOLENVLIET" TEL. 242 WAALWIJK. wordt voor dit blad een ijverig gevraagd. Sollicitaties aan de Redactie van dit blad. Het Feestcomité brengt langs dezen weg ter kennis van de parochianen en verdere belang stellenden dal, met het oog op de tijdsomstandigheden, mede op uitdrukkelijk verzoek van den jubilaris, van elk open baar feestvertoon is afgezien. De herdenking op a s. Zon dag 9 Juni zal alleen kerkelijk gevierd worden. Het programma vindt men elders in dit blad afgedrukt. Het Feestcomité wekt allen op a.s Zondag zooveel mogelijk de kerkelijke plechtigheden bij te wonen en tot de H. Tafel te naderen. Het vertrouwt dat ook zeer velen den jubileeren den priester hun gelukwen- schen zullen komen aanbieden, waartoe gelegenheid bestaat des middags van 12.30 tol 14 uur in de pastorie. HET FEESTCOMITÉ. \te Heusden, bericht, dat de uitgestelde ver- kooping van 15 Mei j.l. zal worden gehouden op n m 2 uur in Hotel »NOORD- BRABANT« aan de Maikt te 's Hertogenbosch, waar zal worden verkocht: groot 137 ton, gebouwd in 1931, met Kromhout motor van 44 P.K., Deutz Hijschmotor en verderen inventaris. Te bezichtigen in de Haven van Heusden. Inlichtingen ten Notaris- kantore (Tel. 54 Heusden.) dat het bedrijfsleven en het maatschappelijk verkeer zich zoo spoedig mogelijk herstellen. Een van de belangrijkste bedrijfstakken, het GRAFISCHE BEDRIJF, staat gereed oni aan dit herstel mede te werken. Draag dus uw DRUKWERK, uw BINDWERK en CLICHÉ'S op de gewone wijze op aan uw gewone georganiseerde leveranciers. Gij draagt dan op uwe wijze bij aan het algemeene herstel 1 VAN EEGHENSTRAAT 70 AMSTERDAM Z. KANTOORUREN VAN 9—12 UUR. DES ZATERDAGS VAN 9—11 UUR. DOOR W. DONKER Pzn. Het GEDENKBOEK van onze Ned. Schoen industrie, verschenen ter gelegenheid der Inter nationale Tentoonstelling van Schoen-.en Leder industrie te Waalwijk 1925 en 't 25-jarig bestaan van den Ned. Bond van Schoenfabrikanten, begint historische waarde te krijgen. Thans is voor particulieren, fabrikanten, vereeni- gingen, scholen enz. nog gelegenheid zoo'n standaardwerk aan te schaffen. In prachtband f 2,50: Ingenaaid f 1.50. Bij grooter kwantum aanzienlijke reductie. WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1940 | | pagina 2