BekenMiog.
ALLER WENSCH IS,
He! Centraal Bureau uoor de BraliSGtie Bedriiuen
fnifipÉiliflH Me Ito ®i!t itüili
te Waalwijk,
GEDENKBOEK DER
NED.SCHOENINDUSTRIE
MMksdi Sloondrukheri] ltm Tieten.
DRUKWERK
ErBRÏNCKMAN.GEdipl.Pédicure
Advertentiën.
Herhaalde waarschuwing,
Te WASPIK
Correspondent
Notaris DUYNE
Maandag 10 Juni 1940,
het stalen motorvrachtschip
„WILHELMINA",
ANTOON TIELEN
40-jarig Priesterfeest
Pastoor Adr* v« Erp*
werd gedragen door de manschap
pen van de luchtwachters uit deze
gemeente alsmede door enkele mili
tairen, gelegerd aan de brug bij
Keizersveer Voorop liepen een twee
tal luchtwachters met een krans,
geschonken door de luchtwacht
dienst Geertruidenberg.
Een ontzaggelijke menigte sloeg
onder doodsche stilte het voorhij
trekken der stoet naar de kerk, gade
Na afloop van deze plechtige uit-,
vaartdienst werd door de menigte
die dezen dienst bijwoonde het
Wilhelmus gezongen hetgeen ten
zeerste ontroerde. Op het graf sprak
burgemeester Bianchi woorden van
troost tot de zoo zwaar getroffen
familie.
GEVLUCHTE NEDERLANDSCHE
SOLDATEN TERUG UIT
FRANKRIJK.
Hebben we elders een en ander me-
degedcld over onze Luchtwachters
die langs de Belgische kust naar Ne
derland zijn teruggekeerd, hieronder
volgt een relaas van die militairen, die
tot diep in België en Frankrijk waren
gevlucht en die niet minder hebben
beleefd voor ze veilig over Brussel
naar ons land terugkeerden. Hieron-
bevond zich ook naar wij vernamen
sergeant N. Booms, zoon van den op
perwachtmeester der maréchaussee al
hier, die nog steeds in Frankrijk
schijnt te vertoeven.
Een verhaal in de Tel. geelt dan
o.m. 't volgende:
„Voor mij en mijn kameraden heelt
de oorlog meer dan drie weken ge
duurd", zoo ving hij aan. „In den
avond van den negenden Mei is de
alarnitoestand voor mij ingetreden en
vandaag, in den morgen van den
tweeden Juni hen ik na omzwervin
gen door Nederland, België en Frank
rijk weer thuis aangekomen. Ik zal
niet langstilstaan hij wat er op onze
vlucht door Nederlandsc.il gebied is
gebeurd. Als fourier behoor ik tot de
zgn. ongewapende troepen en trok
dus steeds, opgestuwd door het snel
binnendringende leger, verder achter
uit, ondertusschen onze strijdende
troepen fourageerend zoo goed als
mogelijk was. Ik heb de eerste dagen
reeds' vreeselijke dingen meegemaakt,
maar dat was ten minste in den ac
tieven strijd voor ons vaderland, dat
in oorlog was.
Veel erger zijn de belevenissen, die-
wij later op vreemd grondgebied, te
midden van hen, die zich onze bond-
genooten noemden, te verduren kre
gen.
Steeds maar terugtrekkend van
stellingen aan de Maas in Limburg,
zijn wij Tweeden Pinksterdag op
Walcheren aangeland en daar heb ik
waarachtig in vollen oorlogstijd twee
heel rustige dagen doorgebracht.
Woensdagavond kwam plotseling liet
bericht, dat wij allemaal, ook bet on
gewapend administratief personeel,
via Vlisingen naar Breskens moesten
oversteken en naar België, zoo noo-
dig naar Frankrijk moesten trekken.
Onderwijl Vlissingen beschoten
werd, voerden wij over de Wester-
Schelde en net waren wij aan de over
zijde, toen op Walcheren een vreese
lij k bombardement losbarstte. Nog
twee ponten konden er overvaren,
toen was verdere overtocht uitgeslo
ten. Met naar schatting twee duizend
a vijf en twintighonderd man trokken
wij door Zeeuwsch-Vlaanderen naar
België. Toen was ik nog in het bezit
van een eigen motor, doch in Cadzanö
moest ik mijn trouwen hakkepoflet
achterlaten. In een klein plaatsje vlak
over de grens werd onze troep door
de Belgen ontwapend. Langs de Bel
gische kust bereikten wij zonder bij
zondere gebeurtenissen enkele
bombardementen, waaraan wij lang
zamerhand gewoon waren, niet mee
gerekend La Panne. De chaos van
samenstroomende troepen, bijeenge
dreven door het geweld van den Duit-
schen aanval, in deze plaats, was on
beschrijfelijk.
Ingescheept in Duinkerken.
Terwijl een deel van ons, ongeveer
zeventienhonderd man, naar het Oos
ten moest afbuigen, en dieper Frank
rijk binnentrok, slaagden wij er in
Duinkerken te bereiken. Onder hevi
ge bombardementen hebben wij hier
twee dagen en nachten doorgebracht
en hier was ook het begin van het Hit-
ter lijden. Wij lagen in een groote ka
zerne, maar eten kregen wij bijna niet.
Met ons Hollandsche geld konden wij
niets koopen en de Nederlandsche
consul was niet te vinden.
In den loop van den morgen van
Zaterdag 18 Mei kregen wij plotseling
opdracht naar.de haven te marchec-
ren. Wij zouden worden ingescheept
op een groote vrachtboot en met ze
ventienhonderd man naar Engeland
worden overgebracht. De manschap
pen waren daar op tegen, maar wij
waren nog steeds soldaat en hadden
te gehoorzamen. Het was echter alsof
wij een voorgevoel hadden, dat er iets
zeer ernstigs zou gaan gebeuren,
's Middags om twaalf uur werden wij
op een vrachtboot geladen, die des
avonds om tien uur zonder geleide,
zonder bescherming of verdediging,
volle zee koos en toen is de hel pas
goed losgebarsten.
De Fransche kust was nog niet uit
het gezicht verdwenen, toen onze boot
door vliegtuigen werd bestookt. Zes
maal zijn ze met donderend geweld
over ons heen gevlogen. Twee bom
men vielen in het water, twee vielen
er op het dek, doch kwamen niet tot
ontploffing. De laatste bom was een
voltreffer, die midscheeps groote ver
woestingen aanrichtte.
De paniek, die onder de desolate
groep landrotten ontstond, was gewel
dig. De officieren poogden aanvanke-
Ii-k de situatie te redden door den jon-
qens in het benedenruim toe te roepen:
Kalm blijven, het is het afweergeschut.
Maar de jongens wisten, dat er geen
kanonnen aan boord waren. Ze storm
den naar boven. Wie boven was, wou
naar beneden. Het krioelde op het
schip als in een mierennest. Tientallen
jongens sprongen over boord en zijn
waarschijnlijk grootendeels verdron
ken. Een reddingsboot sloeg om.
De droeve balans van het gebeurde,
waarvan wij onzen lezers de details be
sparen zullen, was een kleine zeventig
zwaargewonden, terwijl honderdtwin
tig lijken werden geborgen. Deze laat
ste moesten op de boot worden achter
gelaten en konden niet worden geïden
tificeerd. Later is de verlaten boot door
een explosie vernietigd'. Daar het in
middels eb geworden was, kwam de
boot te voren reeds aan den grond te
zitten en konden vele opvarenden, on
der wie onze zegsman, die lang genoeg
aan boord van het gebombardeerde
schip waren gebleven, wadend door t
laagstaande water, het Fransche strand
bereiken.
Koele ontvangst.
Aan den wal vroegen wij bij een
Fransche boerderij of wij ons mochten
drogen en of wij eten en drinken kon
den krijgen. Wij mochten ons niet dro
gen en kregen niets. Dat was trouwens
onze bitterste ervaring, die wij op on
zen zwerftocht door Frankrijk opde
den, dat wij behandeld werden alsof
wij een troep landverhuizers waren.
Geen mensch had een vriendelijk
woord voor ons over. Wij waren
zichtbaar te*veel en tot last.
Nat, uitgehongerd en uitgeput be
reikten wij tegen den avond Calais,
waar nog hevig werd gevochten. Ten
Zuiden van deze stad werden wij met
ruim duizend man in een aantal boerde
rijen ondergebracht. De bedoeling was
nog verder door te marcheeren naar 't
Zuiden, doch dit bleek onmogelijk, om
dat het Duitsche leger ons den pas had
afgesneden.
Hoe dat mogelijk was, was voor ons
volkomen onbegrijpelijk. Afgesneden
van het wereldnieuws, volkomen on
kundig van wat er aan het front ge
beurde, was de wonderbaarlijk snelle
doorbraak van de Duitsche stoottroe
pen naar de Fransche kust voor ons
een onbegrijpelijk raadsel.
Zoo leefden wij van den eenen dag
in den anderen in bange onzekerheid
en geplaagd door duizenderlei kwellin-
gen.
Nog scheen Engeland onze eenige
redding. Te Calais kregen wij na twee
dagen wachten telefonische verbinding
met Londen. Wij vroegen om hulp, in
welken vorm dan ook, doch kregen een
afwijzend antwoord. De Nederland
sche regeering in Londen was even
min bij machte ons te helpen.
Plotseling Duitschers.
Toen in eens gebeurde het wonder
lijke. Terwijl vlak achter ons de Fran
sche kanonnen onophoudelijk hun vuur
braakten, kwam voor ons drie Duitsche
soldaten, omzichtig, maar volkomen
kalm, op onze boerderij toeloopen. Wij
konden onze oogen niet gelooven. Zij
deelden ons mede, dat zij van onze aan
wezigheid op de hoogte waren geweest
en dat daarom de boerderij niet gebom
bardeerd was.
Wij moesten nu maar gauw meeko
men; zij zouden ons veilig naar het door
de Duitsche troepen bezette gebied
brengen en dan zorgen, dat wij terug
konden keeren naar Nederland. Ter
wijl het geschutvuur aan beide zijden
onverminderd voortduurde, werden wij
door de Duitschers langs greppels en
binnenpaadjes, door bosschen en over
veldwegen naar het Zuiden geleid, tot
wij de Duitsche legermacht bereikten.
Hoe wij van daar ons vaderland
weer hebben bereikt, daarvan zal ik u
het verhaal sparen. Ik wil er alleen
van zeggen, dat wij van Zondagsmor
gens tot Vrijdagsmiddags hebben ge-
loopen, dagmarschen hebben gemaakt
van 25 tot 50 k.m. en in totaal, ver
moeid, uitgehongerd en vooral zeer
dorstig, hebben wij meer dan 600 km.
afgelegd.
Toen wij aan de Belgische grens de
geregelde Duitsche troepen ontmoet
ten, was ons leed gelukkig voorbij. Wij
werden onthaald op eten en drinken
van buitengewone kwaliteit en in den
avond gaven de Duitsche soldaten
zelfs een fuif.
De Duitschers hebben toen gezorgd,
dat wij met allerlei auto's tot Brussel
werden vervoerd. Daar konden wij een
tram nemen naar Vilvoorde en in deze
plaats troffen wij een aantal Neder
landsche vrachtauto's, die ons den vol
genden dag hebben meegenomen tot
Breda.
DE ODYSSEE DER
BREDANAARS.
Van de ongeveer 4800 inwoners van
Breda, die Zaterdagmorgen nog niet
van de vlucht waren teruggekeerd, zijn
er in den loop van Zaterdag en Zondag
nog ruim duizend met uit Breda gezon
den autobussen en met Duitsche leger
auto s weer in hun woonplaats gearri
veerd.
Volgens berichten uit België zijn nu
nog kleine groepen vluchtelingen on
derweg. Blijkens de gegevens van den
leider van het evacuatiebureau, den
lieer A. L. C. van Nynanten. zijn nog
ruim 3600 inwoners van Breda niet te
ruggekeerd.
Over hun lot heerscht thans onze
kerheid; men vermoedt, dat een deel
van deze vluchtelingen in Frankrijk is
terechtgekomen, en dat voor hen voor-
loopig de mogelijkheid zal ontbreken,
om naar Nederland terug te keeren.
Vijf inbraken in Laren.
Na den grooten juweelendiefstal
van vier weken geleden, werden er
in het Gooi geen inbraken meer
gesignaleerd. Aan die periode van
rust is thans echter eer. einde ge
komen. Vandaag zijn er immers
niet minder dan vijf inbraken aan
gegeven, welke alle vannacht in den
omtrek van de Vredealann zijn ge
pleegd.
Heden overleed zacht en
kalm, tijdig voorzien van
de H.H. Sacramenten der
Stervenden, in den ouder
dom van 63 jaar onze ge
liefde Echtgenoote, Moe
der, Behuwd- en Groot
moeder,
Mej.
JOHANNA
VAN DER SANDEN
Echtgenoote van den Heer
Alouisius Slaats
Waalwijk:
A. SLAATS
Arnhem:
L. J. SLAATS
A. SLAATS-MERKX
Waal wij k:
A. J. SLAATS
H. A. SLAATS-
SLUITER
Waalwijk:
G. A. DIJKSTRA-
SLAATS
S. DIJKSTRA
en Kind
Waalwijk, 5 Juni 1940.
De plechtige uitvaart zal
plaats hebben op Zaterdag
8 Juni a.s. om 9 uur in de
parochiekerk van den H.
Antonius te Waalwijk.
Zij, die nog in het bezit
zijn van vuurwapenen en/of
munitie, of uitrustingstukken
en/of andere door militairen
achtergelaten goederen,worden
in hun eigen belang aangeraden
deze ten spoedigste bij de po
litie (politiebureau) alhier in te
leveren.
Ook andere, eventueel nog
voorhanden zijnde vuurwape
nen en/of munitie moeten wor
den ingeleverd.
Het niet nakomen van deze
voorschriften wordt streng ge
straft, afgezien van 't daaraan
persoonlijk verbonden gevaar.
D.e Burgemeester
van Waalwijk.
De Burgemeester van WAAL
WIJK maakt bekend
dat blijkens heden ontvangen
bericht van den Opperbevel
hebber van Land en Zeemacht
d.d 28 Mei 1940:
I. Als gedemobiliseerd wor
den beschouwd
lè. Zij, die op regelmatige wijze
door de Nederlandsche
militaire autoriteiten en
commandanten met groot
verlof zijn gezonden en die
derhalve in het bezit zijn
van een bewijs van groot
verlof
2e. Zij, die door de Nederland
sche of Duitsche autoritei
ten of commandanten naar
hunne haardsteden zijn ge
zonden zonder een bewijs
van groot verlof te hebben
ontvangen, zulks met uit
zondering van de beroeps
militairen.
II. Niet als gedemobiliseerd
worden beschouwd zij, die op
eigen initiatief naar hunne
haardsteden zijn teruggekeerd.
Beidecategorieën moeten zich
binnen 8 dagen na aankomst
in hunne gemeente op het
gemeentehuis melden.
Waalwijk, den 3 Juni 1940.
De Burgemeester,
E. MOONEN.
Acbter bel Stadhuis 30 - Tel. 4869 - 's BÖ8CB
DES MAANDAGS ADRES:
Café-Rest. „MOLENVLIET"
TEL. 242 WAALWIJK.
wordt voor dit blad een ijverig
gevraagd.
Sollicitaties aan de Redactie
van dit blad.
Het Feestcomité brengt langs
dezen weg ter kennis van de
parochianen en verdere belang
stellenden dal, met het oog op
de tijdsomstandigheden, mede
op uitdrukkelijk verzoek van
den jubilaris, van elk open
baar feestvertoon is afgezien.
De herdenking op a s. Zon
dag 9 Juni zal alleen kerkelijk
gevierd worden.
Het programma vindt men
elders in dit blad afgedrukt.
Het Feestcomité wekt allen
op a.s Zondag zooveel mogelijk
de kerkelijke plechtigheden bij
te wonen en tot de H. Tafel
te naderen. Het vertrouwt dat
ook zeer velen den jubileeren
den priester hun gelukwen-
schen zullen komen aanbieden,
waartoe gelegenheid bestaat des
middags van 12.30 tol 14 uur
in de pastorie.
HET FEESTCOMITÉ.
\te Heusden,
bericht, dat de uitgestelde ver-
kooping van 15 Mei j.l. zal
worden gehouden op
n m 2 uur in Hotel »NOORD-
BRABANT« aan de Maikt te
's Hertogenbosch, waar zal
worden verkocht:
groot 137 ton, gebouwd in 1931,
met Kromhout motor van 44
P.K., Deutz Hijschmotor en
verderen inventaris.
Te bezichtigen in de Haven
van Heusden.
Inlichtingen ten Notaris-
kantore (Tel. 54 Heusden.)
dat het bedrijfsleven en het maatschappelijk verkeer zich
zoo spoedig mogelijk herstellen. Een van de belangrijkste
bedrijfstakken, het GRAFISCHE BEDRIJF, staat gereed oni
aan dit herstel mede te werken. Draag dus uw DRUKWERK,
uw BINDWERK en CLICHÉ'S op de gewone wijze op aan
uw gewone georganiseerde leveranciers. Gij draagt dan op
uwe wijze bij aan het algemeene herstel 1
VAN EEGHENSTRAAT 70 AMSTERDAM Z.
KANTOORUREN VAN 9—12 UUR.
DES ZATERDAGS VAN 9—11 UUR.
DOOR
W. DONKER Pzn.
Het GEDENKBOEK van onze Ned. Schoen
industrie, verschenen ter gelegenheid der Inter
nationale Tentoonstelling van Schoen-.en Leder
industrie te Waalwijk 1925 en 't 25-jarig bestaan
van den Ned. Bond van Schoenfabrikanten, begint
historische waarde te krijgen.
Thans is voor particulieren, fabrikanten, vereeni-
gingen, scholen enz. nog gelegenheid zoo'n
standaardwerk aan te schaffen.
In prachtband f 2,50:
Ingenaaid f 1.50.
Bij grooter kwantum aanzienlijke reductie.
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ