SPORT
Mijnhardtjes" De Nederlandsche Pijnstillers
rnn
nr
schen dc winnaars als de verliezers op
Donderdag 15 Augustus gespeeld.
Voor de atletiekwedstrijden, die
volgen op Zondag 18 Augustus, be
staal van vele zijden reeds zeer veel
belangstelling.
LOON OP ZAND.
Geslaagd.
Een dezer dagen slaagde de Eerw.
Zustcf* Martha Marie voor het examen
Handenarbeid.
LOONOPZAND.
Vanaf 29 Juli t/m 3 Augustus '40.
Geboren
Catharina Anna Maria dv. M. M. Aarts-
Smuldcrs. Huibcrdina dv. G. v. Beek-
Konings. Antonia Adriana dv. J. F.
de Jong-in 't Groen. Hendrikus Leo-
nardus zv. C. Grootswagers-v. d. Hout.
Josephina Cornelia dv. W. Verboven.
Yugts. Woutrina Cornelia Maria dv.
W. in 't Groen-v. Loon.
Overleden:
Balthasar van der Made, echtgenoot
van A. Rasenberg, 01 jr. Catharina
lvops, Weduwe van .1. Grootswagers, 78
jr. Martlnus Hoestenberg, GO jr.
Huwelijksaangiften:
Henricus Johannes Pooters, 27 jr., al
hier en Johanna Francisca Mutsaerts, 23
jr., te Waalwijk. Martinus Johannes
Huberlus van Gestel, 32 jr. en Petronella
Wilhelmina Joanna van Boxtel, 29 jr.,
beiden alhier. Antonius van Mqns-
l'oort, 35 jr. Ie Udenhout en Adriana Ma
ria Antonia Maas, 32 jr., alhier.
Huwelijken:
Marinus Kuis, 21 jr. en Antonclta Wil
helmina Hombergen, 23 jr., beiden te
Waalwijk.
Vertrokken:
J. C. Schoenmakers naar Zaltbommel.
A. J. M. Padberg naar Goirle. W.
A. Oerlemans naar Drunen. N. P. Oer-
lemans naar Sprang-Capelle.
Ingekomen:
E. H. Brok van Tilburg. P. Stevens
van Waalwijk. M. W. Hoefnagel van
Vugnt. P. L. J. v. Rooij van Breda.
W. A. Steenhof van Oirschot. C. J. v.
d. Vélden van Groesbeek. A. C. Verbo
ven van Waalwijk. M. H. A. Gevers
van Oudenbosch. P. W. A. Hendriks
van Oudenbosch. P. A. Verschuren
van Oudenbosch. P. Gootjes van Meli-
sant. A. A. v. d. Laar van Drunen.
M. J. H. v. Gestel van Tilburg. B. M.
Verhoeven van Udenhout. Th. v. d.
Schans van Sprang-Capelle.
GEWESTELIJKE REGELING DER
VOETBALSPORT.
In Brabant worden thans onderhande
lingen gevoerd tusschen de besturen van
de Diocesane Katholieke Bonden van
Breda en Den Bosch en van den Brab.
Voetbalbond, teneinde een nieuwe orga
nisatie als afdeeling Brabant van den
N.V.B. te stichten, die de regeling van
de gewestelijke sport ter hand zal ne
men.
Voorts deelt ook de Sport-Iliustratie
mede dat de onderafdeelignen worden
geformeerd. Verschillende besprekingen
lusschen bestuurderen van die diocesane
bonden en van de vroegere plaatselijke
en gewestelijke voetbalbonden, door den
K.N.V.B. erkend, hebben plaatsgevonden.
Basis voor deze samenstelling is dat
in deze onderafdeelingen van de nieuwe
organisatie commissies worden benoemd
regelende voor zoover noodig het
bijzonder voetbal; deze commissies vor
men tezamen een afdeelingscommissie
in dien zin, dat het groeps verband blijft
bestaan. Het bestuur dezer afdeeling
wordt door een evenredige vertegen
woordiging samengesteld. Eenzelfde re
geling wordt getroffen voor de afdee-
lingsbesturen.
In deze afdeelingsbesturen komen dus
commissies voor het bijzonder voetbai.
Bijvoorbeeld voor kantoorvoetbal en Za
terdagmiddag-voetbal. üok voor katho
liek voetbal. Deze commissies voor ka
tholiek voetbal regelen voor het onder-
afdeelingsbestuur de algeheele competi
ties voor de katholieke elftallen. Zij be
noemen daartoe ook een eigen competi-
tieleider. Zij beoordeelen welke vereeni
gingen tot deze competities voor katho
lieke elftallen worden toegelaten. Natuur
lijk is de eisch dat dit alleen erkende ka
tholieke vereenigingen zijn, dat wil zeg
gen vereenigingen met een door den be-
treffenden bisschop benoemden geeste
lijken adviseur.
Het diocesaan verband tusschen de ka
tholieke vereenigingen zal gevormd wor
den door aansluiting bij het diocesaan
sportcommissariaat dat in ieder diocees
zal worden gevormd.
DRUNEN.
üpeiungsivedsrijd op 'l V.J.C.-terrein.
Op 't VJC-terrein in Drunen wordt
Zondag 11 Augustus een openingswed
strijd gespeeld tusschen de eerste klus
sers van den I.V.C.B.Desk uit Kaatsheu
vel en SVD uit Den Bosch.
Gezien de prestaties van deze twee
clubs moet dat morgen in Drunen een
prachtigen wedstrijd worden, die een
wandeling naar 't VJC-terrein ten volle
waard zal zijn.
De wedstrijd begint om 2 uur en om
1 uur spelen de VJC-junioren „A" tegen
WVH uit Waalwijk.
WIELERSPORT.
Kaers als slayer.
De Belgische wielerkampioen Kaers, is
van plan hel voorbeeld van den Neder-
landschen Kaers, G. Schulte, te willen
volgen, en zich thans ook te bekwamen
voor wedstrijden achter den motor.
Kaers is reeds in training gegaan op dc
baan van het Sportpaleis te Antwerpen.
Op 8 September a.s., tijdens den rit om
het Belgische demi-fonds-kampioenschap
zal Kaers als stayer debuteeren.
Dit beteckent overigens, dat Kaers zfjn
titel als achtcrvolgingskampioen van
België niet verdedigen za(. Kaers' kop-
pelgenoot, de Gentenaar Debruycker, zal
thans de groote favoriet zijn voor dit
nummer, belgië is niet rijk aan sterke
achtervolgers, en het feit, aat zoo'n voor-
aanstaanu aihieet verklaard heeft, zich
dit jaar voor het eerst op de achtervol
ging te zuilen specialiseeren, is voldoen
de om Debruycker meteen te kunnen
aanzien als de opvolger van den titel
houder Kaers.
Vermist meisje terecht.
Hondje moest redding brengen.
Woensdag heeft de politie te Rijs
wijk het sedert 1 Augustus vermiste
meisjeFrederika Nieuwenhuzen uit
Amsterdam aangehouden en aan de
ouders overgegeven.
Het meisje üad financieele moei
lijkheden, doordat zij in den loop
van enkele maanden verschillende
malen voorschot op haar salaris,
dat zij als jongste bediende bad
opgenomen.
Op 31 Juli was zij er op attent ge
maakt, dat zij dit geld moest aflossen
en inderdaad had zij het geheele
bedrag van haar salaris laten aftrek
ken. Zij durfde dit echter haar ouders
niet te zeggen. Op den avond van
den eersten Augustus kocht zij een
klein hondje, dat zij hoopte aan een
tante yan haar in Haarlem te kunnen
geven en op deze wijze het ontbre
kende geld te kunnen krijgen. Ze
ging op de fiets naar Haarlem, zonder
hiervan haar familie in kennis te
stellen. Het meisje schijnt onderweg
van plannen veranderd te zijn, al
thans zij is nooit in Haarlem aan
gekomen.
Op den tweeden Augustus bevond
zij zich in Vlaardingen, waar zij in
een hotel een kamer huurde, zij
heeft van de kamer echter geen ge
bruik gemaakt, maar stuurde nog
den zelden dag uit Rijswijk een
briefje aan den üotelier, waarin zij
hem verzocht, haar een nota toe te
zenden, opdat zij hem per giro de
schade kon vergoeden. Een juist
adres gaf zij echter niet op, zoodat
de man argwaan kreeg en naar de
politie ging.
De nasporingen kregen hierdoor
vaster vormen en thans is het dan
ook gelukt, het meisje in Rijswijk,
waar zij vermoedelijk al dien lijd
geweest is, aan te houden.
13-jarigen jongen verdronken
Gistermiddag waren eenige jongens
uit Liempde (N.B.) bij de rivier de
Dommel bezig om een hond te
leeren zwemmen. Daartoe hadden
zij het beest aan een lang touw
gebonden, dal werd vastgeüouden
door den 13-jarigen A. van Alphen
uit Liempde. Plotseling trok het
beest den jongen mee, die in het
water viel en door den stroom
werd meegesleurd. Een voorbij
ganger sprong onmiddellijk te water
doch hij slaagde er niet meer in
den drenkeling, die in een kolk
was terechtgekomen, te redden. Na
eenige uren dreggen is het lijk van
den jongen opgenaaid. Het slacht
offer was eenig kind.
Het lijk van den vermisten
kanovaarder gevonden
Aan de onzekerheid, waarin de
ouders van Feenstra te Hilversum
over hun 17-jarigen zoon verkeer
den, is thans een einde gekomen.
De politie van Loosdrecht heeft
met de zegen het lijk van den ver
miste uit de Loosdrechtsche Plas
opgehaald.
Het slachtoffer was verleden week
met zijn kano de plas opgegaan en
was daarbij gaan zwemmen. Toen
hij niet weerkeerde en men op
zoek ging, vond men slechts de
kano met de kleeren van den
jongeman.
Tragische dood
Gistermiddag om half vijf is bij
de Aegehoek, een gedeelte van de
Wijde Ee een tragisch ongeluk
gebeurd.
De 27-jarige heer P. Nijdam uit
Franeker, die met zijn vrouw en
twee kinderen een dagje uit was,
bevond zich hier met een roei-
schouw. toen op een gegeven oogen-
blik het driejarig kind de moeder
losliet en overboord geraakte. De
vader, die niet kon zwemmen,
sprong het kind in het zeer diepe
water na, waarbij het kind werd
gered, doch de vader in de diepte
verdween.
Reddingspogingen mochten niet
baten. Na een half uur dreggen
heeft de politie het lijk van den
heer Nijdam opgehaald.
UITKNIPPEN.
WELKE BONS NU GELDIG ZIJN.
Broodbons 91 tot en met 100 (brood-
bonboekje) geldig van 5 Aug. tot en
met 11 Aug. a.s. (niet gebruikte tot
en met 15 Augustus) rechtgevendc op
2500 gram roggebrood of 2000 gram
ander brood. Voorts zijn de niet ge
bruikte bons van de serie 81 tot en
met 90 nu nog geldig tot en met 8
Augustus.
Bons 01 tot en met 04 (boterkaart)
Op eiken bon x/z pond boter van 29
Juli lot en met 23 Augustus.
Bons 01 en 02 (vetkaart): Op eiken
bon een y2 pond margarine of ge
smolten vet of boter van 29 Juli tot
en met 23 Augustus.
Bons 03 en 04 (vetkaart): eiken
bon een Vè pond boter met 10 cent re
ductie per y2 pond van 29 Juli tot en
met 23 Augustus.
ALG. DISTU1BUTIEBONBOEKJE.
Bon 66: één kilo suiker tot en met
30 Augustus.
Bon 53: x/i pond koffie of y2 ons
thee tot en met 30 Augustus.
Bon 90: V2 pond tarwebloem, of tar
wemeel, of boekweitmeel of rogge
meel, of roggebloem of zelfrijzend
bakmeel tot en met 9 Augustus.
Bon 95: y2 pond rijst of rijstemeel
van 22 Juli tot en met 11 Augustus a.s.
Bon 100: y2 pond havermout of
havervlokken of gort of grutten van
22 Juli tot en met 11 Augustus.
Bon 105: 1 ons maizena of gries-
meel of puddingpoeder van 22 Juli tot
en met 11 September. (Puddingpoe
ders, die niet vervaardigd zijn van of
niet hoofdzakelijk bestaan uit produc
ten bereid uit granen, rijst of tapioca,
zijn vrij van de distributie-regeling).
Bon 110: 1 ons marcaronie of ver
micelli of spaghetti van 22 Juli tot en
met 11 September.
Petroleumzegel Periode 3. Geldig
voor 2 liter jjetroleum tot en met 11
Augustus (alleen voor diegenen die
daartoe vergunning hebben). De pe
troleumzegel Periode 4 wordt niet
geldig verklaard en kan vernietigd
worden.
Kolen, enz. Tot 30 September kail
men bij handelaren koopen 20% van
het verbruik van April 1939 tot en met
Maart 1940.
DE LEVENDE MUUR.
door Wil Bokhorst.
De knikkertijd was aangebroken.
Weer stonden de speelgoedwinkels vol
met jongens en meisjes die in de gro
te knikkerzakken graaiden 0111 de
mooiste knikkers er uit te halen. Gla
zen knikkers waren het meest geliefd.
Ieder kind dat in die tijd jarig was,
vroeg een zak „glazen knikkers". De
„gewoontjes" waren voor de kleine
kinderen. Natuurlijk begonnen ook de
groteren met „gewone", als ze hun
glazen schatten verloren hadden.
Het allermooiste waren de „onijxe".
Eigenlijk te zonde om mee te spelen.
Het was alles hest als je won, maar
als je verloor
Elk jaar werd er een „knikkerko-
ning" gekozen. „Gekozen" is eigenlijk
het woord niet; de jongen die de
meeste knikkers won, werd tol ko
ning uitgreoepen. Een voorwaarde
was dat die jongen niet jonger dan
acht en niet ouder dan elf jaar mocht
zijn. Vorig jaar was Lex Prins knik-
kerkoning geweest. Dit jaar echter,
was hij te „oud".
De Prinsen waren een echte knik-
kerfamilie. Vier oudere hroers waren
al Juiikkerkoning geweest. Nu was de
jongste-aan de beurt, de achtjarige
Wim. Die droomde van toekomstige
successen.
Nu, in de nieuw aangebroken knik
kertijd liep hij rond met twee grote
zakken. In de ene zak zaten glazen
knikkers, in de andere gewone. Zo
ging hij de straat op waar zijn vrien
den al op hem wachtten.
Daar stonden Nico, Ernst en Johan.
Veel zeiden ze niet, ze waren te veel
onder den indruk van de grote knik-
kerslag die nog komen moest.
„Komt Lex niet?" vroeg Nico aan
Wim .Deze schudde zijn hoofd. Lex!
Hij, Wim, had nu al dc knikkers van
zijn broer in z'n zak. Hij zou 't best
met de andere jongens kunnen pro
beren. Hij kende de knikkerfoefjes
even goed als zijn oudere broer. Trots
liet Wim z'n knikkerzakken zien.
Dc andere jongens hadden plotse
ling grote eerbied voor hem. De Prin
sen, dc knikkerfamilie! Waarom zou
Wim ook geen knikkerkoning wor
den? Waarom zou hij de enige van
de familie zijn, die het niet werd? Het
kleine joch was een held geworden.
Ernst draaide vlug een knikkerbol
in de losse aarde. Met hun petten
maakten de jongens de ruimte er om
heen, glad. Gelukkig dat hun moeders
hen niet konden zien, anders hadden
ze hun zonen nooit meer een pet op
't hoofd gezet.
„Vier!" riep de oudste van de jon
gens. „Ik ook!" klonk het uit Nico's
mond. Nu ging het er 0111 wie het bes
te kon gooien. Nico begon. Ilij gooide.
Vijf knikkers lagen in de kuil, drie
rolden over de vlakke grond. De an
dere had gewonnenMet z'11 vingers
griste hij de knikkers weg. Trots door
de overwinning stootte hij Wim aan.
Die kon van opwinding haast geen
adem halen. „Vier!" fluisterde hij en
legde vier glazen knikkers neer. Johan
werd z'n tegenspeler en won. Wim
zag z'11 mooie knikkers afmarcheren.
Hij had ook met z'n gewone moeten
beginnen. Wim stortte zich in het
spel, als iemand die een tactische fout
verbeteren wil.
„Vier!" riep hij uitdagend.
Ernst nam 't aan. Weer verloor
Wim. Z'n twede knikkerzak kwam
aan de beurt. Hij had pech in deze
eerste grote knikkerslag. Zijn zakken
waren bijna leeg.
„Je bent zeker bang dat je verliest?"
vroeg Nico, die met z'n handen in z'n
zakken en een verwaand gezicht het
einde van zijn tegenstander afwacht
te.
„Bang?" Wim lachte. „Ik bén toch
zeker een Prins!" Zijn laatste knik
kers kwamen te voorschijn. Z'11 te
genspeler was Nico.
Wim verloor. Rustig nam Nico zijn
buit in z'n hand. Rode en groene
knikkers waren er bij. Middenin la
gen dc mooie glazen van Wim.
Voor Willi's ogen begon het te sche
meren. Twee slappe zakken lagen
naast hem op de grond. Al dc knik
kers van Lex had hij op één middag
verloren. Wim balde zijn vuisten. In
eens sloegen die vuisten tegen Nico's
hand, waarop de knikkers lagen, zo
dat deze naar alle kanten, op de straat
sprongen, zo ver, dat geen mens ze
zou kunnen vinden.
„Zeg!" schreeuwde Ernst dreigend.
Hij sprong als eerste op Wim toe,
gooide hem op de grond en sloeg er
op" los. De anderen kwamen hem te
hulp en Wim zag een roemloos eiudk
van de knikkerslag. Maar hij huilde
niet. Want ten slotte was hij toch een
Prins. Een ogenblik kreeg hij z'n
hoofd uit het kluwen van jongens
vrij. Zijn ogeni zochten hulp.
Daar 0111 de hoek kwamen ze aan:
zijn vier broers: Lex, Joop, Dorus en
Edu. Nog voordat hun broertje hen
iets toegeschreeuvrd had, hadden ze
zijn toestand begrepen. Vier paar
sterke armen grenen in het kluwen
van jongens. Recht.s en links een paai
klappen en de j ongens lieten hun
prooi los. Wim haalde verruimd
adem. Lex zette h em overeind, Dorus
zette z'n pet op z' n hoofd en Edu en
Joop namen hem tussen zich 'in. Een
levende muur wa.s rondom Wim ge
bouwd; een mu ur die alle vijanden
tegenhield. Dankbaar strompelde
Wim tussen zijn broers in.
„En wat is er eigenlijk aan de
hand?" Lex wis-t xiiL ervaring dat el
ke vechtpartij, een ondergrond heelt.
„Aan de hand?" Wiin's gezicht be
trok. Veor I tem dook het veilige
ouderhuis op.. „Och, het ging om die
knikkers. Ik heb ze niet meer." De
hele geschiedenis dook weer op.
De andere jongens luisterden zwij
gend toe. Dreigend zwijgzaam. „Je
hebt dus niet als een flinke jongen
gespeeld?" Lex stroopte z'11 mouwen
op en liet zijn spieren zien. Op dat
ogenblik begreep Wim zelf, dat hij
zich niet flink gedragen had. Tijd om
te denken had hij niet, want weei
trommelden vier paar vuisten op hem
neer. Hij werd 1111 onder handen ge- I
nomen door zijn broers. Zonder t
schreeuwen nam Wim z'n pak slaag
in ontvangst. Toen stormden vijf jon
gens de trap op, de huiskamer in,
waar moeder haar jongste medelij
dend naar zich toe wilde trekken.
Maar Wim zei: „Laat 111e, het is
niets!" en zoo stelde hij zich op één
lijn met z'n broers.
Vader die alles gezien had, knikte
zijn jongste zoon ernstig toe. Hij wist
nu dat zijn jongens het niet elkaar
eens waren en was blij dat ze elkaar
zo uitstekend opvoedden.
DE TON.
Toen de bekende Portugees Vasco
da Gama, Indië wilde ontdekken en
0111 Kaap de Goede Hoop voer, zag hij
nog helemaal geen land. En na dagen
was er nog geen land in zicht. Zijn
mannen werden zo kwaad, dat ze aan
't muiten sloegen. Ze hadden hun
aanvoerder al zo dikwijls gevraagd
0111 terug te keren; maar deze had
daar niets van willen weten. Ook nu
probeerde hij z'n mannen te bedaren.
„We varen nog één nacht, mensen",
zei Vasco, als we morgen nog geen
Indië zien, gaan we terug!"
Maar de volgende dag was er geen
land te bekennen. Toen liet Vasco da
Gama zijn mannen bij zich komen en
sprak: „Het spijt 111e dat ik zulke slap
pe kerels aan boord heb. Misschien
nog één dag en we zijn er. Maar ik zal
jullie dwingen. Hier heb ik een ton
met water." Meteen pakte hij de ton
en slingerde hem in zee.
„Nu hebben we nog maar één ton
over", ging hij rustig verder, als we
zuinig zijn kunnen we daar drie dagen
mee doen. We zijn nu van Afrika ne
gen dagen onderweg. We kunnen dus
niet meer terug, omdat we maar voor
hoogstens drie dagen water hebben.
Er blijft ons dus niets anders over
dan verder te gaan. Misschien hebben
we binnen drie dagen Indië gevon
den!"
Zijn mannen knarsetandden van
woede, maar wat konden ze doen.
Niets
Gama lachte. Dc ton die hij in 't wa
ter gegooid had, was niet met water,
maar met ijzer gevuld geweest. Er lag
nog een extra ton in zijn hut, waar
niemand iets van afwist.
Na drie dagen kwam dc kust van
Malabar in zicht. Vasco da Gama had
gewonnen.
I)E KADI EN DE KAMELEN.
Er was eens een Arabier die drie
zoons had. Toen hij stierf liet hij z'n
kinderen negentien kamelen 11a. Op
zijn sterfbed zei hij tot zijn zoons dat
ze de dieren na zijn dood als volgt
moesten verdelen; de oudste zou de
helft krijgen, de middelste het vierde
deel en de jongste het vijfde deel.
Toen nu hun vader gestorven was,
probeerden de drie jongens van al
les, maar ze zagen geen kans 0111 de
kamelen te verdelen, zoals hun vadei
hen gezegd had. Daarom riejien ze een
kadi te hulp. Een kadi is een rechter.
„Jullie zijn met z'n drieën", zei de
kadi, en er zijn negentien kamelen.
Een van jullie moet de helft hebben,
de andere het vierde deel en de derde
het vijfde deel. Kom morgen terug;
als jullie dan nog geen middel gevon
den hebt, om de kamelen te verdelen,
zal ik jullie helpen."
De volgende dag verschenen de drie
hroers weer voor den rechter, want zc
hadden er nog steeds niets op gevon
den. Nu sprak de rechter:
„Om jullie te helpen, heb ik een
kameel van mezelf meegebracht. Het
is een oud beest waar ik niet veel
meer aan heb, maar dat ik gehouden
heb omdat ik er vroeger zoveel aan
gehad hel). Deze kameel zal ik nu bij
die van jullie doen. Nu zijn er dus
twintig kamelen, die gemakkelijk te
verdelen zijn.
De oudste moet de helft hebben, dat
is dus tien.
De middelste krijgt het vierde deel,
dat is dus vijf.
De jongste moet het vijfde deel heb
ben, dat is dus vier.
En nu, ging de wijze kadi voort,
„neem ik mijn kameel terug, daar
heb je toch niets aan." Vinden jullie
het goed zo?"
„Prachtig!" antwoordden de drie
broers tegelijk.
99
2 st. 10c t
12 st. 50 ct
