provinciaal nieuws.
ifa
o n t w e r k
H.de BONT-vanHULTEN
i
Égl' n
HEERENKLEEDING NAAR MAAT
Zaterdag 19 October 1940 No. 84
De Echo van het Zuiden.
TWEEDE BLAD
A«s» Zondag 20 October
van 4—8 uur.
SI
f*7?
Notaris van Liempt jubileert
Op 1 November a.s. zal het 25
jaar geleden zijn dat Nota'is van
Liempt te Gilze, zijn ambt heeft
aanvaard. Ongetwijfeld zal bet den
jubilaris, gezien zijn groote propu
lariteit, dien dag niet aan belang
stelling ontbreken.
Dienstjubileum
Zaterdag j 1. herdacht de heer
C. G. Mjus-Smolders, snijderij chef
bij Donkers' Schoenfabriek N.V
alhier, den dag waarop hij vóór 25
jaar op deze fabriek in ^ienst kwam.
Hij werd dien dag door de firman
ten op hartelijke wijze gehuldigd,
waarbij hem een cade<u onder
couvert werd aangeboden.
SCHOENENBONNEN.
Het Distributiekantoor deelt ons me
de, dat schoenen-bonnen op t oogen-
blik in ruimere mate verstrekt mogen
worden.
Verschillende bezwarende condities,
die aanvankelijk gesteld werden, zijn
vervallen, hetwelk voor velen aanlei
ding zijn kan, nu schoenen te koopen.
Voor inlichtingen wende men zich
tot genoemd Bureau.
DE OPENING DER ST. TERESIA-
SCHOOL.
In ons verslag over de Plechtige in
zegening en ingebruikneming der St.
Teresia-school in ons blad van Woens
dag 1.1., verzuimden wij tot onze spijt
te vermelden, dat ook de Commissie
van Toezicht op het Lager Onderwijs
vertegenwoordigd was.
DE DIAMANTEN BRUILOFT
VAN
H. MAAS-VAN BROEKHOVEN.
Behooren de gouden bruiloften reeds
tot de zeldzaamheden, hoeveel te meer
is dit dan het geval met de diamanten
bruiloft, die a.s. Maandag, 21 October,
door het echtpaar H. Maas-van Broek
hoven herdacht wordt. Zestig jaren ge
trouwd. Het is een menschenleeftijd en
veel zullen de diamanten jubilarissen U
dan ook weten te vertellen, over dien
goeden ouden tijd, die zoo enorm veel
verschilt van heden, maar lang niet al
tijd in ongunstigen zin. Integendeel.
Iedereen kent hem wel, Drik Maas.
Ondanks zijn 84 jaar nog een flinke
baas, alhoewel het gezicht den laatsten
tijd wat te wenschen gaat over laten.
Maar zeker meer bekend is de bruid.
Toontje Maas, die meer dan 50 jaar
gestaan heeft aan de wiegen van tal
Van Waalwijkers. Nooit werd een ver
geefs beroep op haar hulp gedaan. Of
het was bij gunstig of slecht weer, des
nachts of overdag, Toontje was pre
sent, met haar bekende guitige Bra-
bantsche muts en een onafscheidelijk
goed humeur. Tot in haar 80ste jaar
bakerde zij voort, en zeker zou ze thans
nog rondloopen, als haar oogen het nog
toelieten, want ook daarover, heeft zij
evenals haar man te klagen. Maar ver
der, kern gezond nog hoor. Goeden
eetlust en nog goed ter been en vief en
jong van harte. Het zal hen daarom a.s.
Zaterdag, 26 October, aan een massale
belangstelling niet ontbreken.
Weken en weken is er door een ijve
rig buurtcomité gewerkt om dit feit op
heugelijke wijze te vieren en al zul
len de tijdsomstandigheden zeker een
domper op de feestvreugde zetten, er
zal nog genoeg licht naar buiten uit-,
stralen.
Er is gerepeteerd en vergaderd en
men kan er daarom zeker van zijn, dat
het een feest zal worden, Toontje en
Drik waardig, want verdiend hebben
ze het!
BELOONING VOOR HET OPSPO
REN VAN NEERGESTORTE
VLIEGTUIGEN.
Naar men ons mededeelt, zal een be
looning van 10 worden uitgeloofd
voor dengenen, die bij neerstorting of
noodlanding' van een vliegtuig, daar
van zoo tijdig mededeeling doet aan
de Nederlandsche of Duitsche politie-
instanties, dan wel aan een afdeeling
der Duitsche weermacht, dat dank zij
die mededeeling, tot onmiddellijke hulp
verleening aan en berging van het
vliegtuig kan worden overgegaan.
GEVONDEN EN VERLOREN
VOORWERPEN.
Op het politie-bureau alhier zijn in
lichtingen te bekomen omtrent de vol
gende gevonden en verloren voorwer
pen:
Gevonden:
Portemonnaie m. i.; gebreide hand
schoen: huissleutel: touw; een gouden
dasspeld; bosje lederen riempjes: een
dameshoedje.
Verloren:
Zwarte vulpen, twee rijwielbelas-
tingineiken.
VOOR ALLE SOORTEN
Vossen Kragen
Bontvellen
POMMERSE AARDAPPELEN.
Het was in het jaar 1792. In een
klein Pommers garnizoenplaatsje, dat
anders altijd rustig was, was alles in
rep en roer. Door tie straten mar
cheerden soldaten en de bewoners
stonden druk pratend voor hun hui
zen. Er was namelijk bevel gekomen
dat het infanterie-regiment de stad
uit moest. In de buurt van de Rijn
vocht namelijk een Pruisisch leger
tengen de Fransen en dit leger had
versterking nodig.
Vooral voor de kazerne was hel een
drukte van belang. Er waren nog al
wat vrijwilligers die zich aanmelden.
Een eindje verder stonden overste Von
Desenberg en korporaal Knurring. De
overste tikte Friedrich op de schou
der: „Nu ouwe jongen, hoe staat het
met ons? Ons kunnen ze niet meer ge
bruiken, want ik heb jicht efi jij zult
wel liever bij je vrouw en kinderen
blijven. Trouwens je hebt twintig jaar
gediend en hoeft niet meer naar het
front."
Friedrich Knurring was onder de
officieren erg geliefd. Hij werd in de
wandeling „de oude Schwerin" ge
noemd, want hij was een groot ver
eerder van veldmaarschalk Schwerin.
Als je nu dacht dat de korporaal
gretig op het voorstel van den overste
zou ingaan, heb je 't mis. Hij greep
z'n geweer en ging in de houding
staan: „Overste, ik zou geen goede
ïa
GROOTESTR. 231, WAALWIJK TELRF. 109
Bijzonder priester-jubileum
Een bijzonder priester-jubileum
wordt dezer dagen herdacht.
Op 24 October toch zullen de
tweelingbroeders, de eerw. paters
Irappisten Cherubinus en Seia.
pluneis (in de wereid Henricus en
b ranciscus Lenssen) (broers van den
heer en mej J. Driessen Lenssen
alhier) den dag herdenken dat zij
in de Abdijkerk van O.L Vrouw
Koningshoeven te Tilburg tot pries
ter werden gewijd, in welke trap
pisten-orde zij op denzelfden dag
waren ingetreden.
De beide broers zijn 24 jaar te
samen in t klooster te Tilburg ge
weest t vorig jaar is de eerw.
pater Cherubinus overgeplaatst naar
Fransch Canada, waar nij Overste
werd van een der kloosters.
Zeer zeker een bijzondere ge
beurtenis.
DE NIEUWE BURGEMEESTER
VAN VALKENSWAARD.
Burgemeester Wouters uit Dongen.
Woensdagmorgen verspreidde zich
in de gemeente Dongen het bericht,
dat de lieer K. L. J. Wouters ingaande
I November 1940 is benoemd tot Bur
gemeester der gemeente Valkens-
waard.
Burgemeester Wouters zeide: Ik ben
heel blij met deze benoeming, hoewel
het mij zeer moeilijk zal vallen af
scheid te nemen van al hetgeen met
noesten arbeid in Dongen is tot stand
gebracht. Ik hen evenwel trotsch dat
ik Dongen in zijn huidigen staat aan
mijn opvolger kan overdragen.
Karei Louis Joseph Wouters, ge-
horen 5 April 1895 te Geleen, werd,
nadat hij als officier bij de Grenadiers
had gediend, ingaande 1 October 1926
benoemd tot burgemeester der ge
meente Vinkeveen c.a. In deze plaats
heeft burgemeester Wouters heel wat
werk verzet en is in enkele jaren tijds
op allerlei gebied reorganiseerend op
getreden. Voor de tuinders is hij een
groote steun geweest en heeft vooral
de glascultures sterk bevorderd.
Op 15 Juli 1931 werd hij benoemd
iol burgemeester der gemeente Don
gen. Wat er in de 9 jaar van zijn be
wind alhier is tot stand gebracht,
grenst aan hel ongelooflijke.
Burgemeester Wouters heeft door
tal van geschriften de aandacht op
Dongen, zoowel als woongemeente als
industrie-gemeente gevestigd. Als be
stuurslid van de Vakschool voor
schoenmakers voor Dongen en om
streken heeft hij persoonlijk zeer ge
ijverd voor goed vakonderwijs. Nie
mand deed ooit een tevergeefs beroep
op den burgemeester wanneer het gold
de belangen der gemeente door een of
andere persoonlijke daad te bevorde
ren. Bij tentoonstellingen op allerlei
gebied, instellingen van comité's en
commissies voerde de burgemeester 't
openingswoord ter bevordering van de
belangstelling.
Burgemeester Wouters verklaarde
dat het hem een groote onderscheiding
was in de schoone Brabantsche ge
meente Valkenswaard het burgemees-
Iersambt te mogen aanvaarden. Nadat
hij Valkenswaard had gezien, de Parel
van de Kempen, trok deze plaats hem
bijzonder aan, vooral door zijn schit
terende ligging te midden der Bra
bantsche bosschen en vennen.
Hij hoopte, dat in deze moeilijke tij
den, nu het ambt van burgemeester
een zeer groote verantwoordelijkheid
met zich brengt, hij zijn nieuwe func
tie zou aanvaarden met de zekerheid,
dat hij van zijn medebestuurders de
noodige steun zou genieten.
Prov. Crl.
R.K. Diocesane Middenstands
bond in het Bisdom 's-Bosch.
Dinsdag hield de R.K. Midden
standsbond in het bisdom 's-Her-
togenbosch zijn38stejaarvergadering
in Hotel Noord Brabant. De dag
was ingezet met een H. Mis, opge
dragen in de kathedrale basiliek van
St. Jan door den geestelijken adviseur
Dr. J van Beurden.
De waarnemend voorzitter der
Bossche afdeeling, de heer G. Vennix,
sprak een kort begroetingswoord.
De voorzitter, den heer W. v. d.
Kar, hield een rede, waarbij hij de
totstandkoming van de Nedeiland-
sche Middenstandscenlrale besprak.
Deze zal het orgaan zijndat eener-
zijds in gereild contact staat met
de regeeringslicliamen en dat ander
zijds geroepen is om initiatieven te
nemen en regelingen vast te stellen
die het belang van den middenstand
dienen. De standsorganisaties hebben
in dit verband tot taak, voorstellen
en verzoeken op standsterrein voor
te leggen aan de Ned Middenstands
centrale, die ter zake zelfstandig zijn
beslissing za! nemen. Uit een en
ander blijkt, dat meer nog dan
voorbeen het voor den middenstan
der dringend noodzakelijk is, zich
bij stands- en vakorganisaties aan
te sluiten.
Van hooldbestuurszijde werd mee
gedeeld dat is vastgesteld, de voor
jaarsvergadering in 1941 te houden
in ugtit en de najaarsvergadering
te Eindhoven.
De rekening en verantwoording
van den penningmeester liet een
batig slot zien van f 1947,60 bij een
totaal debet en credit ad I 25.854.21.
Rector M. Bekkers bracht het
Santos-verslag uit. De inkomsten
waren I 39.0UO, hetgeen niet de helft
is van wat noodig is.
De altredende hoofdbestuursleden
M Badaux en J. Bok werden her
kozen. Wegens uitbreiding van het
bestuur ingevolge besluit van de
voiige jaarvergadering werden nog
in het bestuur gekozen de heeren
A. G. J. Ras, voorzitter van de afd.
Budel en J. Rekkers, penningmeester
der afd. Valkenswaard.
De begrooting '41 werd met een
eindcijfer van 421 336 en een sluit
post van 1 100 62 goedgekeurd.
De annexatie kwestie van Breda
van Ginneken en Prinsenhage
Dat de annexatie kwestie van
Breda nog lang niet in kannen en
kruiken is moge blijken uit de
protesten van nog een tweetal ge
meenten, die zijdelings ook bij deze
samenvoegingsplannen betrokken
zijn.
De gemeente Gilze Gijen zou bij
de verdeeling van de buit, die de
gemeente Ginneken vormt, ook een
brokje krijgenenkele gehuchten.
Maar deze gemeente is daarop
heelemaal niet gesteld. Burgemeester
dr. Sweens heeft dan ook medege
deeld, dat hij Ged. Staten zal ver
zoeken, om die stukjes grond, die
de lasten der gemeente slechts ver-
grooten zullen, ook maar aan Breda
te geven. Als Breda wel Bavel wil
hebben omdat hieraan voordeelen
zijn verbonden, dan moet het de
gehuchtjes er maar bij pakken. Dit
verzoek heeft de gemeen teraad over
genomen.
Een andere gemeente, die bij de
radicale grenswijziging van Breda
is betiokken is de gemeente Chaam.
Pruis zijn, als ik uw bevel zou op
volgen; laat ine alstublieft mee gaan;
ik zal mijn mannetje wel staan!"
„Goed zo, ouwe Schwerin!" riep de
overste.
's Avonds ging Schwerin naar zijn
huis, dat een half uur van de stad lag.
Zijn zoontjes, Friedrich, die 14 en Wil
helm die 13 was, sprongen hem vro
lijk tegemoet en brachten hem in de
hamer bij moeder. „Nu, jongens, mor
gen om deze tijd ben ik al ver weg...!"
Toen ging de familie aan tafel. Op
tafel stond een schaal dampende Pom-
merse aardappelen, het'lievelingskost
je van vader Schwerin.
„Ha, wat smaakt dat!" riep hij. „Die
zal ik wel missen, want voorlopig zal
ik ze wel niet zien. Ik wou dat ik een
rugzak vol kon meenemen."
Acht weken later. Vader zou nu wel
heel ver weg zijn, misschien was hij
wel aan het vechten. Thuis was de
tijd van de aardappeloogst aangebro
ken. Zo'n goede oogst als dit jaar had
moeder Anna nog nooit gehad en de
kelder was haast te klein voor de
grote voorraad.
Een paar dagen na het binnenhalen
van de laatste aardappelen was Frie
drich verdwenen. De hele buurt werd
afgezocht, maar al het zoeken was te
vergeefs. Moeder zocht de klerenkast
van haar zoon na en merkte dat zijn
Zondagse pak weg was. In de kelder
miste ze een hoop aardappelen en nu
wist ze het zeker: Friedrich was naar
zijn vader gegaan om hem zijn lieve
lingskostje te brengen. De tranen
stroomden langs haar wangen. „Als
hij maar veilig aangomt" zuchtte ze.
Toen ging ze aan haar werk.
Ondertussen liep Friedrich met een
dikke stok in z'n hand en een zak
aardappelen over zijn rug, vrolijk over
de weg. Hij was 's morgens om drie
uur opgestaan en nu een heel stuk
van het stadje af. Hij was helemaal
niet hang dat de tocht te lang zou
zijn en hij dacht dat hij de weg goed
in z'n hoofd had. Op een oude land
kaart had hij opgezocht waar Frank
rijk lag en alle dorpen en steden, waar
hij dacht dat zijn vader door zou ko
men, had hij opgeschreven. Geld had
hij niet, want hij dacht, een stukje
brood zullen de mensen me wel geven,
water vind ik overal en slapen kan ik
in een schuur.
Zo gedacht, zo gedaan. Op de derde
dag van zijn tocht kwam Friedrich hij
een herberg. Bescheiden ging hij op
een bank zitten en wachtte tot er ie
mand kwam. Het duurde niet lang of
er kwam een man met een grijze baard
en een houten heen op hem af.
„Wat wil je jongen? Wie ben je?"
vroeg hij aan Friedrich.
Friedrich was eerst een beetje ge
schrokken. maar toen vertelde hij van
zijn avontuurlijke tocht en hot doel
van zijn reis.
„Potverdorie!" riep de man uit. „jij
bent een echt soldatenkindVrouw,
geef hem een goed maal en zorg goed
voor hem!"
Terwijl de vriendelijke waardin haar
kleinen gast een bord heerlijk eten
voorzette, ging de waard met z'n pet
rond. „We mogen een kameraad niet
in de steek laten", zei hij en z'n moeite
werd beloond. Bijna iedereen gooide
wat in de pet en toen hij terug kwam,
was het hoofddeksel vol met geld
stukken.
Friedrich kreeg een fijn bed om in
le slapen en de volgende morgen naai
de de waardin zijn geld in z'n broek,
zodat hij niets kon verliezen. Verder
kreeg hij nog iets lekkers mee voor
onderweg.
De volgende dag kwam hij een voer
man tegen, die hem een heel stuk op
z'n kar meenam. Daarna liep hij weer.
Overal vond hij aardige mensen die
hem voedsel en onderdak gaven.
Friedrich had het niet altijd even
makkelijk. Soms stormde en regende
het, maar hij gaf de moed niet op en
eindelijk bereikte hij de plaats van
bestemming, het kamp van de Pruisen.
Eerst werd hij streng ondervraagd,
maar toen werd hij toegelaten. Voor
dat hij z'n vader te zien kreeg werd hij
bij den commandant geroepen die hem
in een prachtige zaal op een slot, ont
ving. Behalve den commandant waren
er nog veel officieren. Friedrich moest
zijn ervaringen vertellen en iedereen
was vol lof over het flinke jongetje.
„.Ie vader zal wel direct komen", zei
de commandant. „Ze zullen hier goed
voor je zorgen en ik zal je straks wel
laten roepen."
De oude Schwerin was geen klein
beetje verbaasd toen hem gevraagd
werd*om met de officieren te eten.
„Omdat jouw lievelingskostje er is",
zei de commandant. Werkelijk, daar
stond een schaal vol Pommcrse aard
appelen en nadat Schwerin zijn ver
legenheid had overwonnen, liet hij 't
zich goed smaken. Ook de officieren
aten er flink van, want het was weken
geleden sinds ze een goede aardappel
hadden gegeten.
Toen ze klaar waren zei de comman
dant tegen Knurring: „Nu zul je te
horen krijgen aan wien je dit kostje
te danken hebt". Even later werd Frie
drich binnen geroepen die z'n vader
om de hals vloog.
„Toen de opwinding een beetje be
daard was, zei de commandant: „Nu
kleine Schwerin, wees niet boos dat
we jou niet hebben laten mee eten,
maar de officieren vonden de aard
appelen allemaal zo lekker dat ze al
les hebben opgegeten. Maar daarvoor
mag je vader weer gauw zoveel aard-
Inderdaad werd Knurring de volgen
appelen eten als hij wil",
de dag niet alleen tot sergeant bevor
derd. maar de officieren verzamelden
een som geld voor hem, zodat vader
en zoon samen naar huis gingen en
een grote stal konden laten bouwen
en meer vee konden kopen.
Dit had de vader aan zijn moedig
zoontje te danken.
BIL THUIS
aft
