LAND- EN TUINBOUW
GEMENGD NIEUWS
DRUKWERK
DE DUBBELGANGSTER
nmiEPTEcaga
KUVSIl B KtntBI
ANTOON TIELEN
CPIIIIFTflM
VOOR BOEREN EN TUINDERS.
21.
Noodgedwongen leering voor later.
Er zijn van die menschen, die van
alles de donkere kant opzoeken en daar
naar kijken, daarop wijzen en daarover
spreken. Pessimisten.
Er zijn er echter, gelukkig, ook, die,
juist andersom, steeds lichtplekken we
ten te ontdekken, waar een ander met
de beste wil van de wereld geen licht
puntje kan vinden. Die overal het beste
opmerken en blijmoedig, maar toch hee-
lemaal niet zorgeloos, door het leVën
gaan. Van die benijdenswaardige men
schen zijn dat, die optimisten.
Zoo een als we dezer dagen ontmoet
ten in het gezelschap van een pessimist
(uitersten trekken elkaar altijd). De
laatste klaagde over het gebrek aan
kunstmest en was van oordeel, dat het
dit jaar mis zou loopen met de op
brengsten nu er „geen" kunstmest is.
Een overdrijving naar de slechte zijde,
pessimisten eigen.
De ander evenwel overdreef naar de
lichtzijde (optimisten eigen) en beweer
de, dat we genoeg kregen. „We krijgen
zelfs alweer meer stikstof", was zijn
bescheid. En, zoo beweerde hij verder,
we kunnen nu eens leeren wat zuiniger
en met wat meer overleg te handelen
met het geven van kunstmest, vooral
met stikstof. En daar waren we het wel
mee eens. De nood zal nu leeren, hoe
men het voordeeligst kan handelen. Als
men volop heeft of kan krijgen, dan let
men daar niet zooveel op. Vooral met
stikstof zal men, door met overleg te
geven, met de beperkte hoeveelheid
nog goede resultaten kunnen krijgen.
De hoeveelheid, die men beschikbaar
heeft, moet men naar evenredigheid
verdeelen over bouwland en grasland
(neen, neen, het grasland moet niet
wórden overgeslagen) en vooral op
grasland moet men de giften verdeelen
over het geheele groeiseizoen. In het
voorjaar een flinke gift en later na elk
afweiden of afmaaien weer wat. Zoo
benut men het best zijn stikstof, voor
komt luxeverbruik en het verdwijnen
naar diepere, voor plantenwortels on
bereikbare lagen. Zoo heeft men het
meeste profijt er van.
AGRICOLA.
(Nadruk verboden).
DE MOORD TE RENSWOUDE.
Slachtoffer begraven.
Zaterdag is in tegenwoordigheid van
den commissaris van politie en den
majoor van den rijksveldwacht te Ede
op de begraafplaats aldaar 't slacht
offer van den moord, die op 0 April
op den grens van de gemeente Ede en
Renswoude heeft plaats gehad ter
aarde besteld.
Eenig licht?
In het tot dusver zeer geheimzinnige
drama, is thans, dank zij de ijverige
I nasporingen der politie, eenig licht ge
komen, al is men nog ver van de al-
geheele opheldering.
Het is in de eerste plaats gelukt
vast te stellen dat het rijwiel, dat zich
in de nabijheid van den verslagene be
vond en klaarblijkelijk door dezen
was gebruikt, in het laatst der week
ontvreemd is te Stoutenburg bij Amers
foort.
Een oproep van den politie-cominis-
saris te Ede om inlichtingen aangaan
de den naam en den persoon Helmut
Wetzko had, volgens het „Volk" ver
der tot resultaat, dat kwam vast te
staan, dat deze persoon reeds gerui-
men tijd spoorloos was verdwenen. Of
Helmut Wetzko en de vermoorde man
in de Schans identiek zijn, moet thans
nog nader worden uitgemaakt, maal
ais de teekenen niet bedriegen, is een
goede stap gedaan in de richting van
de identificatie van het slachtoffer.
Omtrent de(n) dader(s) en de motie
ven tot het misdrijf tast men echter
voorshands nog in het duister.
Spannende ontsnapping
uit Sing Sing.
Voor de eerste maal in de ge
schiedenis van de beruchte gevan
genis Sing Sing in New York zijn
drie zware misdadigers er in geslaagd
te ontsnappen, waarbij zij een venij-
dig pistoolgevecht met de politie
leverden.
Naar Associated Pressberichtover-
weldigden drie gedetineerden met
binnengesmokkelde wapens in het
ziekenhuis van de gevangenis de
cipiers, doodden er een en dwongen
de anderen als gijzelaars mee te
gaan. Zij kropen toen door een
tunnel van vele honderden meters
lengte, die waterleidingbuizen en
andere leidingen bevat, onder den
gevangenismuur door naar buiten.
Nadat de uitbrekers de gijzelaars
in een onderaardsche ruimte hadden
opgesloten,renden zij naar het station
waar zij door een politieauto werden
aangehouden. Een pistoolgevecht
volgde, waarbij een politieman en
een gevangene werden neerge~
schoten
De beide anderen snelden naar
den oever van de Hudson en dwon
gen visschers met het pistool in de
hand hen naar den anderen oever
te brengen. Inmiddelswerd de streek
omsingeld door een reusachtig
aantal manschappen van de staats
politie en cipiers, die de ontsnapten
weer inrekenden. Onder hen bevon
den zich twee leden van een beruchte
misdadigersbende, die meer dan een
half dozijn zware roofovervallen op
haar kerfstok heeft.
Een mes brengt een misdaad uit.
Een politie te Castebueno op Sicilië
heeft dezer dagen licht gebracht in
een misdaad, die reeds 25 jaar oud
was.
In de vroege morgenuren van No
vember 1916 werd de landbouwer
Arturo Adamo in de nabijheid van
zijn woDingdoodgevonden. Men had
hem den schedel ingeslagen en hem
alles ontnomenalle nasporingen
bleven vruchteloos.
Dezer dagen nu werd een vijf en
zestig jarige zwerver te Castebyeno
door een auto aangereden en met
lichte verwondingen in een politie
post binnengedragen. Daar ziju
rechtervoet gekneusd was zag de
carabiniero zich genoodzaakt den
schoen van zwerver stuk te snijden,
maar er was geen schaar. De zwerver
haalde toen zijn mes uit den zak en
gaf het den carabiniero, die het van
alle kanten bekeek en doodsbleek
werd. Hoe kom je aan dat mes?,
hijgde hij, terwijl hij den man bij de
keel greep. „Dit mes droeg mijn
vader bij zich, toen hij 25 jaar ge
leden te Isnello werd vermoord."
De zwerver werd doodsbleek, ver
schrikt keek hij in de oogen van den
zoon van het slachtoffer. Toon boog
hij het hoofd en stamelde: ,,Ik heb
het gedaan". Juist een week vóór
den moord, een kwart eeuw geleden,
was de carabiniero Vittorio Adamo
tien jaar geworden, zijn vader gaf
hem een prachtigzakmesen beloofde
er bij zijn volgende bezoek aan de
stad zijn naam te laten ingriffen. Dit
had hij gedaan, maar op weg naar
huis werd hij neergeslagen en de
moordenaar nam behalve het geld
ook het zakmes. Na 25 jaren zag
de zoon zijn mes terugeen weinig
weggesleten, doch nog duidelijk lees
baar was er in fijne letters ingegra
veerdvoor mijn zoon Vittorio.
Nog slechts weinige uren uit de
cel, en weer aan het inbreken.
Er was plaats tekort in het politie
bureau te Leiden, en daarom had
de politie besloten om van de acht
inbrekers, die Zaterdag werden ge
arresteerd er twee op vrije voeten
te stellen. Zij waren nog slechts
enkele uren het bureau uit of de
politie kwam ter oore, dat beiden,
de 24 jarige A. L. en de 16-jarige H.
J S. een inbraak bij een tabaks
grossier op de Oude Vest in den zin
hadden, Maandagavond klom een
jongeman langs de goot van de
grossierderij op het dak. Door
een zolderraampje kwam hij in
't huis en in het magazijn en in
haastte zich toen om verschillende
pakken sigaren en sigaretten uit te
zoeken en klaar te zetten. Met een
een kennersblik monsterde hij de
merken en mompelde: „Dat gaat
meeen dal gaat meeen dat
gaat mee*', lot plotseling een recher
cheur van achfer een stapel sigaren
kisten te voorschijn kwam en bul
derde: „En jij gaat ook mee." De
16 jarige S. zat toen in de val.
Politie buiten zorgde er voor,dat
zijn collega, die op den uitkijk stond
niet kon ontsnappen en zoo keerden
zij beiden weer in de cel terug. De
politie zal nu wel een beetje met de
ruimte schipperen.
DOET VERKOOPEN
BONNEN.
Thans zijn geldig:
BROOD EN GEBAK:
De met 12 genummerde bonnen
(broodkaart) geven elk recht op
het koopen van pl.m. lüü gram
brood of een rantsoen gebak.
Geldig, t.e.m. 20 April (eventueel
t.e.m. Zondag 27 April).
Bon 11 nog geldig t.e.m. Zondag
20 April.
BLOEM:
Bon (bloemkaart) geeft recht op
50 gram brood of V2 rantsoen ge
bak of 35 gram tarwemeel, tarwe
bloem, roggemeel, roggebloem, zelf
rijzend bakmeel of boekweitmeel.
Geldig t.e.m. Zondag 20 April.
BOTER OF MARGARINE:
Bon 12 (boter- en vetkaart) geeft
recht op het koopen van 250 gram
boter of margarine.
Geldig t.e.m. 20 April (eventueel
t.e.m. Zondag 27 April).
Bon 11 nog geldig t.e.m. Zondag
20 April.
KAAS:
Bonnen 63 en 73 (bonkaart alge
meen) geven elk recht op het koo
pen van 100 gram kaas.
Geldig t.e.m. Zondag 20 April (even
tueel t.e.m. Zondag 4 Mei).
Bonnen 62 en 72 nog geldig t.e.m.
20 April.
EIEREN:
Bon 84 (bonkaart algemeen) recht-
gevende op een ei.
Geldig t.e.m. 20 April (eventueel
t.e.m. Zondag 27 April).
Bon 93 nog geldig t.e.m. Zondag
20 April.
KOFFIE OF THEE:
Bon 18 (bonkaart algemeen) geeft
recht op het koopen van 50 gram
thee of 125 gram koffie of 250 gram
koffiesurrogaat.
Geldig t.e.m. Zondag 27 April.
SUIKER:
Bon 21 (bonkaart algemeen) geeft
recht op het koopen van 1 K.G.
suiker.
Geldig t.e.m. Zondag 11 Mei.
VLEESCH EN VLEESCHWAREN:
Bon 11 (vleeschkaart) geeft recht
op het koopen van 100 gr. vleesch,
been inbegrepen, of een rantsoen
vleeschwaren.
Opbon „11 worst, vleeschwaren",
uitsluitend een rantsoen vleesch
waren
Geldig t.e.m. 20 April a.s. (even
tueel t.e.m. Woensdag 23 April.
HAVERMOUT:
Bon 07 (bonkaart algemeen) geeft
recht op 250 grain havermout, ha
vervlokken, haverbloem of aard-
appelmeel-vlokken.
Geldig t.e.m. 20 April.
GORT:
Bon 08 (bonkaart algemeen) recht-
gevende op 250 gram gort, gort-
mout of grutten.
Geldig t.e.m. 20 April.
VERMICELLI:
Bon 09 (bonkaart algemeen) geeft
recht op 100 gram vermicelli, ma
caroni of spaghetti.
Geldig t.e.m. 20 April.
MAÏZENA:
Bon 10 (bonkaart algemeen) geeft
recht op 100 gram maizena, gries-
ineel sago, aardappelmeel, rijststijf-
sel, kookstijfsel of gebruiksstijfsel.
Geldig t.e.m. 20 April.
RIJST:
Bon 19 (bonkaart algemeen) geeft
recht op 250 gram rijst, rijstemeel,
rijstgries, rijstebloem of grutten-
meel (gemengd meel).
Geldig t.e.m. Zondag 20 April.
ZEEP:
Bon 20 (nieuwe bonkaart algemeen)
rechtgevende op 150 gr. toiletzeep
(nieuwe samenstelling), 120 gram
huishoudzeep, 150 gr. zachte zeep,
300 gram zachte zeeppasta, 250 gr.
zeeppoeder, of 600 gr. waschpoeder
(uitsluitend ten behoeve van was-
scherijen of uit oude voorraden:
125 gr. zeepvlokken, 250 gram zelf
werkende waschmiddelen of 200 gr.
vloeibare zeep.
Geldig t.e.m. 27 April.
SCHEERZEEP:
Bon 117 (afzonderlijk uitgereikt):
50 gr. scheerzeep, één tube of één
pot scheercrème.
Geldig t.e.m. 30 April.
PETROLEUM:
Zegel „Periode 9" geeft recht op 2
liter.
Geldig t e.m. 20 April.
KINDERSCHOENEN:
Alle soorten tot en met maat 23
zonder bon. Schoenen en pantoffels
blijven onveranderd.
HONDEN- EN KATTENBROOD:
Bon 8 voor de voederkaart voor
honden en katten.
Geldig t.e.m. 30 April.
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN".
41)
Ze sliep tot over achten. Lucy was
eens of tweemaal in de kamer geweest
zonder dat ze er wakker van geworden
was. Met 'n plotselingen schrik sprong
Madge op. Had ze zich verslapen; was
ze te laat?
Ze kleedde zich haastig in een een
voudig wandelcostuum en trok den
slappen rand van haar vilthoedje zoo
diep mogelijk in de oogen. Lucy kwam
binnen en riep ontsteld:
O, my lady! Gaat u uit? En u
hebt nog niet eens onbeten
Ik heb niets geen trek, zei Mad
ge. Maar je kunt me een kop thee ge
ven. Ik ga naar juffrouw Warner om
eens te hooren, hoe het met haar fa
milielid is. Ik meen, dat ze zei, dat
het haar zuster was, maar ik weet 't
niet precies meer; ze vertrok zoo over
haast.
De klok had juist tien geslagen,
toen ze het afgesproken punt bij Wel
lington Barracks bereikte; al van ver
re zag ze lord Terence met groote pas
sen heen en weer loopen. Een taxi
wachtte op eenigen afstand. Haar
hart klopte of het springen zou; een
vreemde beklemming scheen haar
keel dicht te knijpen. Want was dit
geen critiek moment; zou Irene's ver
loofde misschien niet het bedrog door
zien, al had ze alle bedienden 0111 den
tuin weten te leiden?
Ze bleef staan, en hij kwam vlug op
haar toe.
Irene! Mijn lieveling! fluisterde
hij gedempt. Wat lief van je! Wat
dapper! Maar ik wist wel, dat je zoudt
komen. Ik wist, dat je me niet in de
steek zoudt laten! Jou lief, goed dap
per ineiske! Bij den hemel! Ik zal het
je vergelden
Hij stak zijn hand uit en greep de
hare. Die beefde en niet van goed-
gespeelde zenuwachtigheid en opwin
ding, want ze was doodelijk bangst
tot in het diepst van haar ziel. Hij
bracht haar naar de taxi en hielp haar
instappen.
Irene, mijn lieveling! Als ik nu
straks ook maar zoo met je terug kon
rijden! Als ik je maar kon opeischen,
één dag bij je kon blijven! Als we
maar niet hoefden te scheiden.
Vergeef 111e, liefste, fluisterde hij.
Ik ken onze afspraak en zal die niet
vergeten. Je kunt me vertrouwen, Ire
ne, lieveling. Morgen vertrekken wc
met de kist ellendig genoeg! Ik zal
het je niet lastig maken, wees niet
bang. Je zult me in een heelen tijd
niet zien misschien misschien
nooit meer. Wie zal het zeggen?
Terence! hijgde zij.
Hij kon zich niet vergissen er lag
liefde, angstige liefde in haar stein.
Dus Irene hield tóch van hem, diep
en waarachtig.
De taxi hield stil op den hoek van
een straat en hij hielp haar er uit.
Wacht hier! zei hij tot den
chauffeur. Het is niet ver, Irene. Zul
je dapper zijn, mijn lief meisje?
Terence belde aan één van de hui
zen in de vale rij en een slonzig dienst
meisje deed open. Ze keek hem on
verschillig aan, alsof ze aan zulke be
zoekers gewend was en liet hen in een
achterkamer. Het was een soort kan
toortje en een oude man zat er achter
een bureau. Hij nam Terence en Mad
ge door zijn brilleglazen op en knikte,
terwijl hij op een schelknop drukte.
Goeden morgen. Ik zal u niet
lang ophouden, zei hij. 'n Mooien dag
voor den tijd van 't jaar. Hebt u de
papieren meegebracht?
Terence overhandigde hem het be-
noodigde formulier. De beambte wierp
er een blik op, belde nogmaals en een
slaperig-uitziende jonge klerk en 't
dienstmeisje traden de kamer binnen.
De beambte stond op en de ceremonie
begon.
Madge kon geen woord onderschei
den. Eindelijk hoorde ze Terence iets
zeggen met een schorre, wat trillende
stem en ving uit de lange reeks van
namen op: Terence Castieford.
Toen was er even een stilte, en ze
voelde, dat allen 1111 naar haar keken.
Verwilderd zwierf haar blik van den
één naar den ander.
Je naam, liefste, fluisterde Te
rence.
De ambtenaar mompelde iets,
waarbij hij haar aankeek, alsof hij
verwachtte, dat ze het zou herhalen.
Ze deed het, onsamenhangend, bijna
onhoorbaar. Evenals bij Terence,
vormden Irene's namen een lange rij.
Ze prevelde ze op goed geluk, maar
het laatste woord, „Mersia" was ver
staanbaar genoeg. Ze voelde zich
flauw en duizelig en zou gewankeld
hebben, wanneer Terence niet haar
hand genomen en haar arm door den
zijne had getrokken.
De ambtenaar, die haar zenuwach
tigheid en opwinding volmaakt na
tuurlijk scheen te vinden en als 't wa
re een onmisbaar onderdeel van de
ceremonie, vulde een formulier in en
overhandigde het aan Terence.
Teekent u hier, alstublieft, mijn
heer, zei hij.
Terence schreef zijn naam en de
oude man legde het papier vóór Mad
ge neer en reikte haar de pen.
Nu mevrouw, wilt u ook teeke
nen, alstublieft?
Madge nam de pen en begon te
schrijven, maar reeds bij de eerste Iet-
Iers bleef ze steken en ze werd nog
bleeker dan ze reeds was. Ze kende
alle namen van Irene niet.
Terence boog zich over haar heen
en zei ze fluisterend voor. Ze schreel
ze neer met bevende hand, terwijl ze
sommige ervan verkeerd spelde. Toen
ze den laatsten geschreven had, viel
de pen uit haar hand op het papier
en maakte een groote vlek op de on-
derteekening.
Ach, achriep de oude man uit.
Trekt u 't zich maar niet aan, me
vrouw, het hindert tenslotte niets.
Een volgende maal zult u wel beter
teekenen
Weer moest ze de heele beproeving
opnieuw doorstaan; weer kwam Te
rence haar te hulp. Toen vouwde de
beambte het papier op en reikte het
haar over.
Uw huwelijksacte, mevrouw, zei
hij. Ik wensch u beiden veel geluk.
Madge nam het papier en keek Te
rence besluiteloos aan.
Bewaar jij dat, liefste, fluister
de hij. En pas er in Godsnaam goed
op
Hij betaalde het vastgestelde be
drag, voegde er een pond bij, gaf den
klerk en het dienstmeisje een ruime
fooi, drukte den ambtenaar de hand
en leidde Madge naar buiten, haar
arm door den zijne trekkend.
- Getrouwd! Man en vrouw! Mijn
vrouw! Irene, ik kan nauwelijks ge-
looven, dat ik niet droom! Van mij,
zoolang wij beiden leven! O goden! Ik
heb een gevoel of de heele wereld 0111
me heen draait! Irene, ben je blij of
bedroefd?
Ik ben blij, Terence, zei ze.
God zegene je, Irene! zei hij ge
broken. Het is wel hard, dat ik je niet
in mijn armen kan nemen, je niet kan
kussen! Het is nog harder, dat ik nu1
afscheid van je moet nemen nu ik
voel dat je toch werkelijk van me
houdtIs 't niet?
Ik heb je lief, Terence, fluister
de zij, en er was hartstocht in haar
stem.
Mijn God! En ik moet van je
weggaan! Ik ik het is me bijna
onmogelijk. Hemel, als ik geweten
had, dat het me zóó zwaar zou vallen,
zou ik niet gegaan zijn; ik zou me er,
koste wat 't koste, nog op het laatste
oogenblik van hebben afgemaakt!
Hij kon niets meer zeggen; maar hij
nam haar hand en drukte die kramp
achtig. De taxi reed langzaam aan en
hij zette haar stil.
Hij moet je niet tot je huis rij
den, fluisterde hij, met een bezorgd
heid, die iets heel nieuws was in Te
rence. Naar Regent Street! zei hij te
gen den chauffeur.
Tot weerziens! Denk aan je
belofte, bracht hij uit, terwijl hij zijn
hand wegtrok en de taxi aanzette.
HOOFDSTUK XXIV.
De taxi bereikte Regent Street en
begon langzamer te rijden. De chauf
feur keerde zich 0111 en keek haar
vragend aan. Ze riep hem toe nog
door te rijden tot Charing Cross.
Hier stapte ze uit, ging een restau
rant binnen en bestelde een kleine
lunch. Eten kon ze niet, maar ze
dronk een glas wijn, en daarna wan
delde ze weer de straat op en ging
naar de National Gallery. Ze bleef
verscheidene uren in het museum,
zonder eigenlijk iets te zien geheel
verdiept in den zaligen droom van
haar succes en triomf en het be
gon al te schemeren, toen zij eindelijk
terugging naar Carlton House Terra
ce.
De halldeur stond open en de but
ler kwam haar onmiddellijk tegemoet
met een smalle enveloppe op een zil
veren blaadje.
(Wordt vervolgd.)
