FEUILLETON,
DE DU33EL6AHGSTER
Land- en Tuinbouw.
EEN MODELSTAL VOOR
KONIJNEN.
Konijnen houden is altijd leuk en al
wordt er dikwijls gezegd dat het „zo'n
vuile rommel" geeft, toch kun je het
er best op wagen 't aan je ouders
te vragen of je 't mag. Want als je
zorgt dat ze in een modelstal komen
te huizen, dan is er geen sprake van
viezigheid. Dat moet de dan natuurlijk
vooral zeggen als je konijnen wilt gaan
houden en nog beter is 't, door eerst
die modelstal te maken. Die laat je
dan aan je ouders zien, nou, en dan
moet ik me wel heel erg vergissen als
je dan nog geen toestemming krijgt.
Vanzelfsprekend kun je alleen ko
nijnen houden als je een tuin hebt of
een tuintje. Dat is ook al voldoende.
Maar een konijnenstal op een balcon
bijvoorbeeld, dat geeft niets dan na
righeid; begin daar vooral nooit aan!
Nu kun je natuurlijk konijnen gaan
houden, die lekker vetmesten en op
een goede dagopeten! Maar ik
voor mij vind dat niets. Als je de die
ren zo dagelijks verzorgd hebt, dan
kun je ze haast niet als boutje op ta
fel zien verschijnen. Ik vast niet en
ik weet zeker, jullie ook niet! Maar
daarom kunnen we best konijnen hou
den. Het plezier van een paar kleine
konijntjes te zien groeien, de dage
lijkse zorgplicht zijn al voldoende re
den om konijnen te houden. En als
pa en ma konijn-kinderen krijgen, dan
wordt 't helemaal leuk.
Natuurlijk kun je al die konijntjes
niet houden, maar er is altijd wel ie
mand te vinden die' graag zo'n klein
konijntje wil hebben en anders
breng je er een paar naar de duinen.
Daar voelen ze zich zó thuis. Maar
dan niet als baby's ze wegbrengen,
hoor! Even wachten tot ze de duinen
kunnen waarderen.
Bij 't houden van konijnen moet je
er natuurlijk ook om denken, dat niet
alleen jij, maar ook de konijnen ple
zier moeten hebben, want er gaat niets
van af, liever waren ze vrij! Nu is
het wel zo dat een konijn er niet veel
op tegen heeft 0111 in een hok te zitten;
hij zal dan ook nooit dood gaan van
verdriet, maarmaak 't hem toch
maar zo gezellig mogelijk en geef hem
zo veel mogelijk ruimte. Tenslotte is
een konijn een springer en van de
springerij moet hij in een hok toch al
afstand doen. Tenzij je een heel grote
tuin hebt met een konijnenberg van
zand. Maar zo iets is een heel bouw
werk, want al hebben ze dan een „tuin-
duin" waar ze holen in kunnen gra
ven, onder 't „duin" moet 't zo zijn,
dat ze niet kunnen weglopen. Ook al
omdat 't nog al wat kost. Maar een
modelstal is voor ieder bereikbaar.
Met eenvoudig materiaal kun je heel
wat bereiken, maarje moet je er
de nodige moeite vooi? geven en niet
in een half uurtje klaar willen zijn.
Konijnen zijn heus niet veeleisend
en aan de kleine „eisjes", die ze dan
wèl hebben, kun je met gemak vol
doen. Zorg dat ze droog zitten en zo
warm mogelijk. Laat geen sneeuw of
regen de stal kunnen binnendringen,
dan zijn je konijnen in hun schik.
Veeleisende eters zijn het ook niet.
Dat weten jullie trouwens wel. Zorg
dat ze altijd wat te knabbelen hebben,
maar overvoer ze niet. Want een ko
nijn kent geen maat. Die moeten jul
lie aangeven.
n n jrKii
Zullen wc nu aan de model-stal-op
een-koopje beginnen? Goed. Dan gaan
we eerst op zoek naar een kist. Kisten
zijn op 't oogenblik ook al niet al te
gemakkelijk te krijgen, maar we zul
len maar zeggen: „Wij" krijgen er een!
Een stevige en vooral een van niet al
te dun hout. Let er op dat de planken
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN".
49)
Ik hoefde daarvoor Irene niet
noodzakelijk te spreken, zei Redmay-
ne. De heer Craig, de notaris van de
familie, heeft alles afgewikkeld wat
met de nalatenschap in yerband
stond. Hij heeft Irene van tijd tot tijc
gesproken, omdat haar handteeke-
ning op verschillende stukken ver-
eischt was. Ik ben bang, dat men haar
dikwijls heeft moeten lastig vallen,
want het is een enorm bezit en zij erft
het practisch in zijn geheel.
De heer Craig vertelde me, dat,
toen hij haar den geheelen stand van
zaken voorlegde een onvermij de-
lij k-ingewikkelde historie natuurlijk
ze alles onmiddellijk scheen te be
grijpen, en dat ze hem allerlei prac-
tisclie aanwijzingen gaf op meer dan
één punt. Ze wenschte, dat Hurst-
point gesloten zou worden; dat alleen
Fairlawn en het huis in Carlton Hou
se Terrace moesten worden opgehou
den. Ze heeft verscheidene der oude
bedienden met een ruim pensioen ont
slagen den butler, een ouden koet
sier, Prosper
Prosper! riep de hertogin uit. Is
Prosper niet meer bij haar? Ik heb
er niet aan gedacht, daarnaar te vra
gen; dat leek toch onnoodig. Prosper
was haar oude kindermeid; ze was
meer een vriendin voor haar dan een
dienstbode. Irene was verbazend aan
haar gehecht en zou er nooit aan ge
dacht hebben, van haar te scheiden.
U moet zich vergissen.
Neen, toch niet, zei Redmayne.
Mijnheer Craig vertelde me, dat ook
Prosper gepensionneerd en weggezon
den was. Ze is ziek geweest, maar nu
weer beter, en ze is Irene gaan opzoe
ken; maar Irene voelde zich niet goed
genoeg 0111 haar te ontvangen.
Niet goed genoeg om haar te ont
vangen echode de hertogin. Dat zou
misschien nog opgaan in uw of mijn
geval maar Prosper, haar eigen
oude kindermeid, die altijd voor haar
zorgde als zij ziek was!
Ja, en toch is het zoo, zei Red
mayne. De heer Craig, die toevallig in
het huis was, toen Prosper kwam,
vertelde 111e, dat de oude ziel haar
oogen uithielde.
De hertogin stond opgewonden op,
toen liet ze zich weer in haar stoel
terugzakken.
Ik kan het maar niet begrijpen,
zei ze. Het is zoo heelemaal niets voor
Irene 0111 allen te ontloopen, die het
meest van haar houden. Ik heb een
gevoel, of ik in den mist loop. Wat
kan haar opeens zoo heelemaal ver
anderd hebben? Ze handelt, alsof ze
plotseling heel iemand anders was ge
worden. Kunt u er iets van begrijpen?
Het verklaren?
De schok de plotselinge slag
het ontzettend verlies stamelde
hij; maar de hertogin viel hem in de
rede:
Ja, het was plotseling, verschrik
kelijk onverwacht, maar Irene is zoo
zacht, heeft zoo'n behoefte aan de
liefde en den steun van anderen, dat
men toch juist zou denken, dat zij
zich zou vastklampen aan haar oude
vrienden aan u, aan mij, aan Pros
per. Mijnheer Redmayne, er is iels
niet in den haak
Redmayne kreeg een schokje en
keek haar over zijn schouder aan.
Denkt u denkt u, dat haar
verstand geleden heeft door haar
groot verdict?
Redmayne schudde het hoofd.
Maar hoe verklaart u dan haar
vreemd gedrag? Waarom ontloopt ze
goed aaneengesloten zijn en niet te
veel kieren vertoonenDe grootte van
de te veroveren kist hangt af... „van
wat je te pakken kunt krijgen!", wil
len jullie zeker zeggen. Natuurlijk is
dat zo, maar... ik bedoel eingenlijk:
het soort konijnen dat je wilt gaan
houden, beslist over de grootte van de
kist. En omdat je besloten bent een
modelstal te maken en omdat je 'l de
konijnen zoveel mogelijk naar hun zin
zou maken, dien je dus te zoeken tot
je tegen de „rechte" kist aanloopt. Je
hoeft je daarbij geen pijn te doen hoor,
't is maar bij wijze van spreken, dal
tegen de kist aanlopen.
Grote rassen hebben beslist een
ruimte nodig van de volgende afme
tingen: Lengte 1.20 M., hoogte: 75 a
80 cM., diepte: 80 ii 90 cM.
Kies je eigenlijk kleinere soorten,
dan is een bodemoppervlakte van 0.00
meter in het vierkant en een hoogte
van een halve meter ruim voldoende.
Met het oog op de konijnenkinderen
is het echter aan te bevelen zo moge
lijk de bodemoppervlakte groter te
maken.
Nu gaan we aan 't eigenlijke bou
wen beginnen. Allereerst moet de kist
goed schoon gemaakt worden en daar
na goed gedroogd. Dan kijken we de
kist 11a op kieren en als we er vinden,
dan sloppen we ze met wat stopverf
dicht. Dan moet er, ook al weer als
dat nodig mocht blijken, geschaafd
worden. Zowwel aan de buitenkant als
aan de binnenkant. Aan de buitenkant
met het oog op het verfje dat er te zij
ner tijd opkomt en van binnen ter wil
le van de konijnen, die zich niet mo
gen bezeren aan splinters of oneffen
heden.
De konijnenwoning wordt verdeeld
in een „huiskamer" en een „nestka
mer". Dat is dat kleine hokje dat we
door middel van een losse wand van
'het „hoofdgebouw" kunnen afschie
ten. In dat hokje kan moeder konijn
met haar kinderen optrekken en jullie
vergeten wel niet haar wat stroo te
bezorgen voor een nest. Een ruif je
moet er natuurlijk ook zijn. In beide
kamers éénMet wat schuin geplaat
ste latjes is dat zo voor elkaar. De
„huiskamer" van de woning moet een
deur hebben, voorzien van kleinmazig
kippengaas. Denk er 0111, ook voor ko
nijnen geldt het: licht en lucht. Dus
een flinke kippengaasdeur! De kinder
kamer kan een houten deur hebben,
dat is zelfs beter voor de rust. De deu
ren worden bevestigd met scharnieren
en gesloten met een knip of hangslot.
Wanneer je'onder de kist houten blok
jes timmert, bij wijze van poten, dan
doe je daar de konijnen beslist een
plezier mee. Minder tochtig, snap je?
En van boven maak je de kist water
dicht door hem af te dekken met as-
phaltpapier.
Om 't huis van binnen gemakkelijk
zindelijk te kunnen houden, is ook al
een middel gevonden. Boven de eigen
lijke bodem, zo een centimeter of 8 er
boven, timmeren we twee latjes aan
de zijwanden. Op die latjes komt een
losse bodem te liggen, die niet uit één
vlak bestaat, maar een soort houten
rooster is. Net als je wel op balcons
en platten ziet liggen soms. Wil je nu
het hok schoonmaken, dan sluit je de
bewoners even in de kinderkamer. Je
neemt de lattenvloer er uit en maakt
hem grondig schoon. Het meeste vuil
is natuurlijk door de openingen op de
echte vloer terecht gekomen. Daarom
moet die vloer altijd met turfmolm
bedekt zijn. Met een oude stoffer en
dito blik is de zaak dan gauw voor
elkaar. Dan geef je ze nieuwe turf
molm, schuift de plankenvloer weer
op z'n plaats en de konijnen kunnen
weer in hun frisse kamer gelaten wor
den en de kinderkamer kan, zo nodig,
onder handen genomen worden.
De turfmolm met de konijnenuit
werpselen niet weggooien, I1001! Dat
is prachtmest voor de tuin!
Als je nu alles maar doet, zoals ik
hier heb aangewezen, dan zul je zien,
je krijgt werkelijk een modelstal!
UITSLAG RAADSELS VORIGE
WEEK.
1. Noorderzon.
2. Een „zondenbok".
3. Pekelzonde.
4. Een spiegel (achterdek) van een
schip.
NIEUWE RAADSELS.
1 Ik maak van een viervoetig dier
En van een lekker eten
Een vogel, en hoe ik dat kan,
Dat zult gij toch wel weten.
2 Welk water werd nog nimmer ijs,
Al vroor het lang en fel?
Wie maar een beetje nadenkt, vindt
Het antwoord zeker wel.
3 Zeg, waarom zoekt de jagersman
Toch steeds konijn of haas?
Hij, die hierop het antwoord weet,
Die is een hele baasN
4 Geen benen, wel een dunne romp,
En 'een plat-rondcn kop,
Dat heb ik. Weet je hoe ik heet
En wat ik ben? Zeg op!
5 't Gebeurt soms, dat op 't water
Iets van je naast je gaat,
Terwijl je zelf loopt op het pad.
Wat of dat is? Kom, Vrindje,
raad.
VOOR BOEREN EN TUINDERS.
Onze land- en tuinbouw aan de spits.
Bij al het, overigens zeer te begrij
pen, roepen om opvoering van de bo
demproductie, zou men geneigd zijn om
te denken, dat onze land- en tuinbouw
op een minder hooge trap van ontwik
keling zouden staan.
Dit is echter niet het geval. Juist het
tegendeel is waar. We staan bij alle
andere landen vergelken, aan de spits
wat de opbrengsten van den bodem
aangaat. En dat is niet een gevolg van
weer en bodemgesteldheid in ons land,
al spelen die ook een gewichtige rol bij
het beheerschen van den bodemproduc
tie, maar voor verreweg het grootste
deel moet de prestatie van onze land
en tuinbouw worden geschreven op re
kening van het kunnen van onze boe
ren en tuinders, die zich zoowel op het
terrein van de groenten- en fruitteelt
als op dat van akkerbouw en veeteelt
een vooraanstaande plaats hebben ver
overd door noesten vlijt en vlijtige stu
die van de zaken, hun bedrijf betref
fende.
Het doet weldadig aan te lezen, dat
in Italië, dat bij de levering van groen
ten, doch vooral van fruit op de we
reldmarkt in den vooroorlogschen tijd
reeds als concurrent optrad, thans plan
nen beraamd worden, om den afzet der
producten te organiseeren en dat men
daarbij de Nederlandsche veilingen ten
voorbeeld wilde nemen.
En als men de opbrengstcijfers der
verschillende akkerbouwgewassen in
de verschillende landen van Europa
nagaat, dan valt het op hoe Nederland
vooraanstaat en met hoeveel lengten
het de andere landen voorbij streeft.
Om maar een enkel voorbeeld te
noemen: Gemiddeld brengt de tarwe in
ons land per hectare 39,9 hl op (vol
gens de cijfers van het Verslag over den
landbouw door de Directie van den
Landbouw gepubliceerd). Duitschland,
dat na Nederland in de rij komt, brengt
het gemiddeld tot ca. 22 hl. Hierop
volgt Noorwegen met 16,2, Frankrijk
met 15,5, Hongarije met 13,5, Polen,
Boelgarije en Joego-Slavië brengen het
nog niet tot 12 en Spanje en Roemenië
maar tot respectievelijk 9,2 en 9,6 hl.
Bij de opbrengsten van gerst krijgt men
ongeveer dezelfde verhoudingen, even
als bij de aardappeloogsten, waarbij
echter Noorwegen boven Duitschland
staat, doch nog ver van onze oogstcij-
fers afblijft.
Zooals men ziet, slaat Nederland
geen slecht figuur. In Duitschland ech
ter ziet men in de laatste jaren een
sterke verhooging der opbrengstcijfers.
Wij moeten ons best doen en trachten
de eereplaats te behouden.
AGRICOLA.
(Nadruk verboden).
mayne wachten in den salon.
My lady kan u ontvangen, mijn
heer, zei ze.
Hij volgde haar naar de schemeri
ge kamer en zag een tengere meisjes
gedaante half-liggend op den divan
zitten. Zelfs op dat oogenblik werd
hij getroffen door de veranderde at
mosfeer van de kamer; iets in de
weeke, zwakke houding van de ge
daante op den divan scheen hem
vreemd en niet-bekend. Ze stond niet
op, maar stak haar hand uit, slapjes
en zenuwachtig. Hij nam ze en hield
ze voor een oogenblik in de zijne.
Terwijl hij dat deed, drong dat gevoel
van iets vreemds, iets anders, zich
nog sterker aan hem op; ze scheen
volkomen van hem vervreemd te zijn.
Het is erg aardig van je, dat je
me wilt ontvangen, Irene, zei hij. Ik
heb het vroeger al zoo dikwijls gepro-^
beerd; maar ik kan heel goed begrij
pen, dat je er voor terugschrikt, je
oude vrienden te ontmoeten, dat je
bang bent, allerlei lieve herinnerin
gen op te wekken en weer opnieuw
verdietig te worden. Maar ik was je
vader's beste vriend; ik hen je voogd
en ik ben wel gedwongen, in je afzon
dering door te dringen en eens met
je te praten.
Ze trok haar hand weg en bedekte
er haar oogen mee. Ze sprak niet.
Gisteravond was ik hij de her{
togin, ging hij voort. Het deed haar
erg veel verdriet, dat je bleef weige
ren, haar te zien. Ze is toch altijd als
een moeder voor je geweest; ze ver
langt erg, je nu te mogen troosten.
Irene, je moet haar werkelijk niet lan
ger op een afstand houden; dat heeft
ze niet aan je verdiend.
Goed dan.
(Wordt vervolgd)
ons allemaal? O, ik moet haar zien>
Maar hoe? Ik kan toch niet door een
raam naar binnen klimmen, als ze
me aan de deur laat afschepen! Mijn
heer Redmayne, u moet het eerst nog
maar eens probeeren. Ga haar morgen
opzoeken, sta er op, dat u toegelaten
wordt, en schrijf of telefoneer me dan
dadelijk, hoe u haar gevonden hebt.
Ik zal er heen gaan, beloofde
hij, haar de hand drukkend.
HOOFDSTUK XXIX.
Den volgenden dag zat Madge in
haar eigen kamer in Carlton House
Terrace.
Aan Irene dacht ze nauwelijks
meer, hoe vreemd het ook mag schij
nen; maar naarmate de tijd verstreek,
voelde ze zich meer op haar gemak
en was ze vaster overtuigd, dat Irene
haar woord zou houden en niet terug
komen.
En het viel haar niet moeilijk, elke
gedachte aan Irene terzijde te schui
ven, want haar geest was geheel ver
vuld van één persoon Terence. Er
was geen uur van den dag, geen
oogenblik van wakker-liggen in den
nacht, dat ze niet aan hfem dacht, zich
niet voorhield, dat ze de vrouw was
van Lord Castleford, den toekomsti-
gen hertog van St. Ormonde. Ze droeg
haar trouwring aan een koordje om
den hals, en ontelbare malen gedu
rende den dag haalde ze hem te voor
schijn en bekeek hem, en las haar hu-
w.elijksacte, die ze altijd bij haar
droeg, nog eens door, als om nog le
vendiger te beseffen, dat het huwelijk
een feit was, tastbare werkelijkheid
en geen droom.
Ze had verscheidene briefjes van
Terence gekregen, haastig onderweg
gekrabbeld en behoedzaam gesteld,
alsof hij vreesde, dat ze wel eens in
andere handen dan de hare konden
vallen. Een of twee voorzichtige lieve
woordjes en hij smeekte haar, hun
laatste ontmoeting niet te vergeten.
Maar elk zinnetje ademde vurige lief
de en Madge verstond de kunst, tus-
schen de regels door té lezen.
In de dagen van spanning en on
rust, toen Terence's vliegtuig vermist
was en men algemeen het ergste
vreesde, had Madge, evenmin als de
hertogin, de hoop willen opgeven.
Gisteren had haar de blijde tijding
bereikt van zijn behoud. Wanneer ze
hem zou terugzien, wist ze nog niet,
maar ze voelde zich als herboren, 1111
ze de zekerheid had, dat hij nog leef
de.
Er werd op de deur geklopt en Lu
cy kwam binnen.
Ben jij dat, Lucy? vroeg Madge.
Ja, my lady, zei het meisje. Ik
kom uw ladyschap zeggen, dat mijn
heer Redmayne er is en u wenscht te
spreken.
Ga jij naar mijnheer Redmayne
toe en zeg hem, dat ik me niet prettig
voel. Toen zweeg ze en klemde haai
tanden opeen. Ze kon daar niet altijd
mee blijven doorgaan. Ze zou hem
vroeger of later moeten zien. Waar
om dan nu niet? Als hij de waarheid
ontdekte, zou ze zich aan hem bekend
maken, haar rechten opeischen. Het
had geen nut, het beslissend oogen
blik maar steeds te verschuiven. Haar
goed gesternte en haar durf hadden
haar al door menig moeilijk oogen
blik heen geholpen; misschien ging
nu ook wel alles goed. Wacht eens
Lucy. Ik zal mijnheer Radmayne toch
maar ontvangen. Laat de markies
neer en trek de gordijnen een beetje
dicht; ik heb erge hoofdpijn en kan
niet veel licht verdragen. Zoo, laat
mijnheer Redmayne nu maar binnen,
maar denk er aan, kom onmiddellijk
wanneer ik bel, en laat hem uit.
Ja, my lady, zei Lucy, een beet
je verwonderd over Lady Iren's ver
anderde houding jegens den heer Red
mayne. Vroeger was ze altijd zoo blij
geweest, als hij kwam. Ze vond Red-
VS^X
-J jfiTrV" l.