FEUILLETON, DE DU33EL6AHGSTER Land- en Tuinbouw. EEN MODELSTAL VOOR KONIJNEN. Konijnen houden is altijd leuk en al wordt er dikwijls gezegd dat het „zo'n vuile rommel" geeft, toch kun je het er best op wagen 't aan je ouders te vragen of je 't mag. Want als je zorgt dat ze in een modelstal komen te huizen, dan is er geen sprake van viezigheid. Dat moet de dan natuurlijk vooral zeggen als je konijnen wilt gaan houden en nog beter is 't, door eerst die modelstal te maken. Die laat je dan aan je ouders zien, nou, en dan moet ik me wel heel erg vergissen als je dan nog geen toestemming krijgt. Vanzelfsprekend kun je alleen ko nijnen houden als je een tuin hebt of een tuintje. Dat is ook al voldoende. Maar een konijnenstal op een balcon bijvoorbeeld, dat geeft niets dan na righeid; begin daar vooral nooit aan! Nu kun je natuurlijk konijnen gaan houden, die lekker vetmesten en op een goede dagopeten! Maar ik voor mij vind dat niets. Als je de die ren zo dagelijks verzorgd hebt, dan kun je ze haast niet als boutje op ta fel zien verschijnen. Ik vast niet en ik weet zeker, jullie ook niet! Maar daarom kunnen we best konijnen hou den. Het plezier van een paar kleine konijntjes te zien groeien, de dage lijkse zorgplicht zijn al voldoende re den om konijnen te houden. En als pa en ma konijn-kinderen krijgen, dan wordt 't helemaal leuk. Natuurlijk kun je al die konijntjes niet houden, maar er is altijd wel ie mand te vinden die' graag zo'n klein konijntje wil hebben en anders breng je er een paar naar de duinen. Daar voelen ze zich zó thuis. Maar dan niet als baby's ze wegbrengen, hoor! Even wachten tot ze de duinen kunnen waarderen. Bij 't houden van konijnen moet je er natuurlijk ook om denken, dat niet alleen jij, maar ook de konijnen ple zier moeten hebben, want er gaat niets van af, liever waren ze vrij! Nu is het wel zo dat een konijn er niet veel op tegen heeft 0111 in een hok te zitten; hij zal dan ook nooit dood gaan van verdriet, maarmaak 't hem toch maar zo gezellig mogelijk en geef hem zo veel mogelijk ruimte. Tenslotte is een konijn een springer en van de springerij moet hij in een hok toch al afstand doen. Tenzij je een heel grote tuin hebt met een konijnenberg van zand. Maar zo iets is een heel bouw werk, want al hebben ze dan een „tuin- duin" waar ze holen in kunnen gra ven, onder 't „duin" moet 't zo zijn, dat ze niet kunnen weglopen. Ook al omdat 't nog al wat kost. Maar een modelstal is voor ieder bereikbaar. Met eenvoudig materiaal kun je heel wat bereiken, maarje moet je er de nodige moeite vooi? geven en niet in een half uurtje klaar willen zijn. Konijnen zijn heus niet veeleisend en aan de kleine „eisjes", die ze dan wèl hebben, kun je met gemak vol doen. Zorg dat ze droog zitten en zo warm mogelijk. Laat geen sneeuw of regen de stal kunnen binnendringen, dan zijn je konijnen in hun schik. Veeleisende eters zijn het ook niet. Dat weten jullie trouwens wel. Zorg dat ze altijd wat te knabbelen hebben, maar overvoer ze niet. Want een ko nijn kent geen maat. Die moeten jul lie aangeven. n n jrKii Zullen wc nu aan de model-stal-op een-koopje beginnen? Goed. Dan gaan we eerst op zoek naar een kist. Kisten zijn op 't oogenblik ook al niet al te gemakkelijk te krijgen, maar we zul len maar zeggen: „Wij" krijgen er een! Een stevige en vooral een van niet al te dun hout. Let er op dat de planken „DE ECHO VAN HET ZUIDEN". 49) Ik hoefde daarvoor Irene niet noodzakelijk te spreken, zei Redmay- ne. De heer Craig, de notaris van de familie, heeft alles afgewikkeld wat met de nalatenschap in yerband stond. Hij heeft Irene van tijd tot tijc gesproken, omdat haar handteeke- ning op verschillende stukken ver- eischt was. Ik ben bang, dat men haar dikwijls heeft moeten lastig vallen, want het is een enorm bezit en zij erft het practisch in zijn geheel. De heer Craig vertelde me, dat, toen hij haar den geheelen stand van zaken voorlegde een onvermij de- lij k-ingewikkelde historie natuurlijk ze alles onmiddellijk scheen te be grijpen, en dat ze hem allerlei prac- tisclie aanwijzingen gaf op meer dan één punt. Ze wenschte, dat Hurst- point gesloten zou worden; dat alleen Fairlawn en het huis in Carlton Hou se Terrace moesten worden opgehou den. Ze heeft verscheidene der oude bedienden met een ruim pensioen ont slagen den butler, een ouden koet sier, Prosper Prosper! riep de hertogin uit. Is Prosper niet meer bij haar? Ik heb er niet aan gedacht, daarnaar te vra gen; dat leek toch onnoodig. Prosper was haar oude kindermeid; ze was meer een vriendin voor haar dan een dienstbode. Irene was verbazend aan haar gehecht en zou er nooit aan ge dacht hebben, van haar te scheiden. U moet zich vergissen. Neen, toch niet, zei Redmayne. Mijnheer Craig vertelde me, dat ook Prosper gepensionneerd en weggezon den was. Ze is ziek geweest, maar nu weer beter, en ze is Irene gaan opzoe ken; maar Irene voelde zich niet goed genoeg 0111 haar te ontvangen. Niet goed genoeg om haar te ont vangen echode de hertogin. Dat zou misschien nog opgaan in uw of mijn geval maar Prosper, haar eigen oude kindermeid, die altijd voor haar zorgde als zij ziek was! Ja, en toch is het zoo, zei Red mayne. De heer Craig, die toevallig in het huis was, toen Prosper kwam, vertelde 111e, dat de oude ziel haar oogen uithielde. De hertogin stond opgewonden op, toen liet ze zich weer in haar stoel terugzakken. Ik kan het maar niet begrijpen, zei ze. Het is zoo heelemaal niets voor Irene 0111 allen te ontloopen, die het meest van haar houden. Ik heb een gevoel, of ik in den mist loop. Wat kan haar opeens zoo heelemaal ver anderd hebben? Ze handelt, alsof ze plotseling heel iemand anders was ge worden. Kunt u er iets van begrijpen? Het verklaren? De schok de plotselinge slag het ontzettend verlies stamelde hij; maar de hertogin viel hem in de rede: Ja, het was plotseling, verschrik kelijk onverwacht, maar Irene is zoo zacht, heeft zoo'n behoefte aan de liefde en den steun van anderen, dat men toch juist zou denken, dat zij zich zou vastklampen aan haar oude vrienden aan u, aan mij, aan Pros per. Mijnheer Redmayne, er is iels niet in den haak Redmayne kreeg een schokje en keek haar over zijn schouder aan. Denkt u denkt u, dat haar verstand geleden heeft door haar groot verdict? Redmayne schudde het hoofd. Maar hoe verklaart u dan haar vreemd gedrag? Waarom ontloopt ze goed aaneengesloten zijn en niet te veel kieren vertoonenDe grootte van de te veroveren kist hangt af... „van wat je te pakken kunt krijgen!", wil len jullie zeker zeggen. Natuurlijk is dat zo, maar... ik bedoel eingenlijk: het soort konijnen dat je wilt gaan houden, beslist over de grootte van de kist. En omdat je besloten bent een modelstal te maken en omdat je 'l de konijnen zoveel mogelijk naar hun zin zou maken, dien je dus te zoeken tot je tegen de „rechte" kist aanloopt. Je hoeft je daarbij geen pijn te doen hoor, 't is maar bij wijze van spreken, dal tegen de kist aanlopen. Grote rassen hebben beslist een ruimte nodig van de volgende afme tingen: Lengte 1.20 M., hoogte: 75 a 80 cM., diepte: 80 ii 90 cM. Kies je eigenlijk kleinere soorten, dan is een bodemoppervlakte van 0.00 meter in het vierkant en een hoogte van een halve meter ruim voldoende. Met het oog op de konijnenkinderen is het echter aan te bevelen zo moge lijk de bodemoppervlakte groter te maken. Nu gaan we aan 't eigenlijke bou wen beginnen. Allereerst moet de kist goed schoon gemaakt worden en daar na goed gedroogd. Dan kijken we de kist 11a op kieren en als we er vinden, dan sloppen we ze met wat stopverf dicht. Dan moet er, ook al weer als dat nodig mocht blijken, geschaafd worden. Zowwel aan de buitenkant als aan de binnenkant. Aan de buitenkant met het oog op het verfje dat er te zij ner tijd opkomt en van binnen ter wil le van de konijnen, die zich niet mo gen bezeren aan splinters of oneffen heden. De konijnenwoning wordt verdeeld in een „huiskamer" en een „nestka mer". Dat is dat kleine hokje dat we door middel van een losse wand van 'het „hoofdgebouw" kunnen afschie ten. In dat hokje kan moeder konijn met haar kinderen optrekken en jullie vergeten wel niet haar wat stroo te bezorgen voor een nest. Een ruif je moet er natuurlijk ook zijn. In beide kamers éénMet wat schuin geplaat ste latjes is dat zo voor elkaar. De „huiskamer" van de woning moet een deur hebben, voorzien van kleinmazig kippengaas. Denk er 0111, ook voor ko nijnen geldt het: licht en lucht. Dus een flinke kippengaasdeur! De kinder kamer kan een houten deur hebben, dat is zelfs beter voor de rust. De deu ren worden bevestigd met scharnieren en gesloten met een knip of hangslot. Wanneer je'onder de kist houten blok jes timmert, bij wijze van poten, dan doe je daar de konijnen beslist een plezier mee. Minder tochtig, snap je? En van boven maak je de kist water dicht door hem af te dekken met as- phaltpapier. Om 't huis van binnen gemakkelijk zindelijk te kunnen houden, is ook al een middel gevonden. Boven de eigen lijke bodem, zo een centimeter of 8 er boven, timmeren we twee latjes aan de zijwanden. Op die latjes komt een losse bodem te liggen, die niet uit één vlak bestaat, maar een soort houten rooster is. Net als je wel op balcons en platten ziet liggen soms. Wil je nu het hok schoonmaken, dan sluit je de bewoners even in de kinderkamer. Je neemt de lattenvloer er uit en maakt hem grondig schoon. Het meeste vuil is natuurlijk door de openingen op de echte vloer terecht gekomen. Daarom moet die vloer altijd met turfmolm bedekt zijn. Met een oude stoffer en dito blik is de zaak dan gauw voor elkaar. Dan geef je ze nieuwe turf molm, schuift de plankenvloer weer op z'n plaats en de konijnen kunnen weer in hun frisse kamer gelaten wor den en de kinderkamer kan, zo nodig, onder handen genomen worden. De turfmolm met de konijnenuit werpselen niet weggooien, I1001! Dat is prachtmest voor de tuin! Als je nu alles maar doet, zoals ik hier heb aangewezen, dan zul je zien, je krijgt werkelijk een modelstal! UITSLAG RAADSELS VORIGE WEEK. 1. Noorderzon. 2. Een „zondenbok". 3. Pekelzonde. 4. Een spiegel (achterdek) van een schip. NIEUWE RAADSELS. 1 Ik maak van een viervoetig dier En van een lekker eten Een vogel, en hoe ik dat kan, Dat zult gij toch wel weten. 2 Welk water werd nog nimmer ijs, Al vroor het lang en fel? Wie maar een beetje nadenkt, vindt Het antwoord zeker wel. 3 Zeg, waarom zoekt de jagersman Toch steeds konijn of haas? Hij, die hierop het antwoord weet, Die is een hele baasN 4 Geen benen, wel een dunne romp, En 'een plat-rondcn kop, Dat heb ik. Weet je hoe ik heet En wat ik ben? Zeg op! 5 't Gebeurt soms, dat op 't water Iets van je naast je gaat, Terwijl je zelf loopt op het pad. Wat of dat is? Kom, Vrindje, raad. VOOR BOEREN EN TUINDERS. Onze land- en tuinbouw aan de spits. Bij al het, overigens zeer te begrij pen, roepen om opvoering van de bo demproductie, zou men geneigd zijn om te denken, dat onze land- en tuinbouw op een minder hooge trap van ontwik keling zouden staan. Dit is echter niet het geval. Juist het tegendeel is waar. We staan bij alle andere landen vergelken, aan de spits wat de opbrengsten van den bodem aangaat. En dat is niet een gevolg van weer en bodemgesteldheid in ons land, al spelen die ook een gewichtige rol bij het beheerschen van den bodemproduc tie, maar voor verreweg het grootste deel moet de prestatie van onze land en tuinbouw worden geschreven op re kening van het kunnen van onze boe ren en tuinders, die zich zoowel op het terrein van de groenten- en fruitteelt als op dat van akkerbouw en veeteelt een vooraanstaande plaats hebben ver overd door noesten vlijt en vlijtige stu die van de zaken, hun bedrijf betref fende. Het doet weldadig aan te lezen, dat in Italië, dat bij de levering van groen ten, doch vooral van fruit op de we reldmarkt in den vooroorlogschen tijd reeds als concurrent optrad, thans plan nen beraamd worden, om den afzet der producten te organiseeren en dat men daarbij de Nederlandsche veilingen ten voorbeeld wilde nemen. En als men de opbrengstcijfers der verschillende akkerbouwgewassen in de verschillende landen van Europa nagaat, dan valt het op hoe Nederland vooraanstaat en met hoeveel lengten het de andere landen voorbij streeft. Om maar een enkel voorbeeld te noemen: Gemiddeld brengt de tarwe in ons land per hectare 39,9 hl op (vol gens de cijfers van het Verslag over den landbouw door de Directie van den Landbouw gepubliceerd). Duitschland, dat na Nederland in de rij komt, brengt het gemiddeld tot ca. 22 hl. Hierop volgt Noorwegen met 16,2, Frankrijk met 15,5, Hongarije met 13,5, Polen, Boelgarije en Joego-Slavië brengen het nog niet tot 12 en Spanje en Roemenië maar tot respectievelijk 9,2 en 9,6 hl. Bij de opbrengsten van gerst krijgt men ongeveer dezelfde verhoudingen, even als bij de aardappeloogsten, waarbij echter Noorwegen boven Duitschland staat, doch nog ver van onze oogstcij- fers afblijft. Zooals men ziet, slaat Nederland geen slecht figuur. In Duitschland ech ter ziet men in de laatste jaren een sterke verhooging der opbrengstcijfers. Wij moeten ons best doen en trachten de eereplaats te behouden. AGRICOLA. (Nadruk verboden). mayne wachten in den salon. My lady kan u ontvangen, mijn heer, zei ze. Hij volgde haar naar de schemeri ge kamer en zag een tengere meisjes gedaante half-liggend op den divan zitten. Zelfs op dat oogenblik werd hij getroffen door de veranderde at mosfeer van de kamer; iets in de weeke, zwakke houding van de ge daante op den divan scheen hem vreemd en niet-bekend. Ze stond niet op, maar stak haar hand uit, slapjes en zenuwachtig. Hij nam ze en hield ze voor een oogenblik in de zijne. Terwijl hij dat deed, drong dat gevoel van iets vreemds, iets anders, zich nog sterker aan hem op; ze scheen volkomen van hem vervreemd te zijn. Het is erg aardig van je, dat je me wilt ontvangen, Irene, zei hij. Ik heb het vroeger al zoo dikwijls gepro-^ beerd; maar ik kan heel goed begrij pen, dat je er voor terugschrikt, je oude vrienden te ontmoeten, dat je bang bent, allerlei lieve herinnerin gen op te wekken en weer opnieuw verdietig te worden. Maar ik was je vader's beste vriend; ik hen je voogd en ik ben wel gedwongen, in je afzon dering door te dringen en eens met je te praten. Ze trok haar hand weg en bedekte er haar oogen mee. Ze sprak niet. Gisteravond was ik hij de her{ togin, ging hij voort. Het deed haar erg veel verdriet, dat je bleef weige ren, haar te zien. Ze is toch altijd als een moeder voor je geweest; ze ver langt erg, je nu te mogen troosten. Irene, je moet haar werkelijk niet lan ger op een afstand houden; dat heeft ze niet aan je verdiend. Goed dan. (Wordt vervolgd) ons allemaal? O, ik moet haar zien> Maar hoe? Ik kan toch niet door een raam naar binnen klimmen, als ze me aan de deur laat afschepen! Mijn heer Redmayne, u moet het eerst nog maar eens probeeren. Ga haar morgen opzoeken, sta er op, dat u toegelaten wordt, en schrijf of telefoneer me dan dadelijk, hoe u haar gevonden hebt. Ik zal er heen gaan, beloofde hij, haar de hand drukkend. HOOFDSTUK XXIX. Den volgenden dag zat Madge in haar eigen kamer in Carlton House Terrace. Aan Irene dacht ze nauwelijks meer, hoe vreemd het ook mag schij nen; maar naarmate de tijd verstreek, voelde ze zich meer op haar gemak en was ze vaster overtuigd, dat Irene haar woord zou houden en niet terug komen. En het viel haar niet moeilijk, elke gedachte aan Irene terzijde te schui ven, want haar geest was geheel ver vuld van één persoon Terence. Er was geen uur van den dag, geen oogenblik van wakker-liggen in den nacht, dat ze niet aan hfem dacht, zich niet voorhield, dat ze de vrouw was van Lord Castleford, den toekomsti- gen hertog van St. Ormonde. Ze droeg haar trouwring aan een koordje om den hals, en ontelbare malen gedu rende den dag haalde ze hem te voor schijn en bekeek hem, en las haar hu- w.elijksacte, die ze altijd bij haar droeg, nog eens door, als om nog le vendiger te beseffen, dat het huwelijk een feit was, tastbare werkelijkheid en geen droom. Ze had verscheidene briefjes van Terence gekregen, haastig onderweg gekrabbeld en behoedzaam gesteld, alsof hij vreesde, dat ze wel eens in andere handen dan de hare konden vallen. Een of twee voorzichtige lieve woordjes en hij smeekte haar, hun laatste ontmoeting niet te vergeten. Maar elk zinnetje ademde vurige lief de en Madge verstond de kunst, tus- schen de regels door té lezen. In de dagen van spanning en on rust, toen Terence's vliegtuig vermist was en men algemeen het ergste vreesde, had Madge, evenmin als de hertogin, de hoop willen opgeven. Gisteren had haar de blijde tijding bereikt van zijn behoud. Wanneer ze hem zou terugzien, wist ze nog niet, maar ze voelde zich als herboren, 1111 ze de zekerheid had, dat hij nog leef de. Er werd op de deur geklopt en Lu cy kwam binnen. Ben jij dat, Lucy? vroeg Madge. Ja, my lady, zei het meisje. Ik kom uw ladyschap zeggen, dat mijn heer Redmayne er is en u wenscht te spreken. Ga jij naar mijnheer Redmayne toe en zeg hem, dat ik me niet prettig voel. Toen zweeg ze en klemde haai tanden opeen. Ze kon daar niet altijd mee blijven doorgaan. Ze zou hem vroeger of later moeten zien. Waar om dan nu niet? Als hij de waarheid ontdekte, zou ze zich aan hem bekend maken, haar rechten opeischen. Het had geen nut, het beslissend oogen blik maar steeds te verschuiven. Haar goed gesternte en haar durf hadden haar al door menig moeilijk oogen blik heen geholpen; misschien ging nu ook wel alles goed. Wacht eens Lucy. Ik zal mijnheer Radmayne toch maar ontvangen. Laat de markies neer en trek de gordijnen een beetje dicht; ik heb erge hoofdpijn en kan niet veel licht verdragen. Zoo, laat mijnheer Redmayne nu maar binnen, maar denk er aan, kom onmiddellijk wanneer ik bel, en laat hem uit. Ja, my lady, zei Lucy, een beet je verwonderd over Lady Iren's ver anderde houding jegens den heer Red mayne. Vroeger was ze altijd zoo blij geweest, als hij kwam. Ze vond Red- VS^X -J jfiTrV" l.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1941 | | pagina 4