PROVINCIAAL NifcUWS- e\óJ0u w m im&m v ..NOORD-BRABAND" Zaterdag 23 Augustus 1941 No. 68 De Echo van het Zuiden Tweede Blad y •mm t. c* 'tsr GESLAAGD. De heer W. de Rooy, alhier slaagde voor het te Breda gehouden examen Hoofdakte. BENOEMING. De heer Kees van Huiten is met in gang van 1 September benoemd tol bemiddelaar voor de schoen- en leder industrie aan het bijkantoor van het Gewestelijk Arbeidsbureau te Waal wijk. DE NIJVERHEIDSSCHOOL VOOR WAALWIJK EN OMSTREKEN. Het zal velen mogelijk wel eenigs- zins verwonderd hebben, dat in ons blad tot dusverre nog zoo weinig is ge schreven, over eene zoo belangrijke aangelegenheid als de oprichting der Nijverheidsschool in onze gemeente. Dit vond zijn oorzaak in 't feit. dat wij 't raadzaam achtten, daarmee te wachten, tot een en ander meer defi nitief was, concreter vorm had aange nomen, opdat misschien geen ontijdi ge óf onjuiste verwachtingen zouden worden gekweekt. Thans nu de oprichting in korten termijn vaststaat, willen wij over deze belangrijke onderwijs-inrichting voor plaats en streek, die een onmisbare schakel vormt in de prachtige onder- wijs-instituten van Waalwijk, iets na ders mededeelen. Wij behoeven niet te zeggen hoe veel moeilijkheden het bestuur der stichting „Nijverheidsschool voor Waalwijk en Omstreken" heeft moe ten overwinnen om het zoolang be geerde doel te bereiken, vooral in deze tijden, nu het stichten van nieuwe onderwijs-inrichtingen, het vinden van gebouwen, het verkrijgen van ma chines, materialen enz. zooveel moei lijkheden ondervindt. En toch heeft dit bestuur, dat reed-. voor jaren bezig was met de stichting van een Avonamjveriieidsschool, wel ke echter door de autoriteiten niet meer wenschclijk werd geaciit, niet stilgezeten en bij vooriciuring ge poogd lot het gewenschte resultaat, een dagambachtsschool voor Waal wijk en omstreken te geraken. Het heeft dan de goedkeuring ver kregen, alle voorbereidingen getroi- fen, die vooral in deze omstandighe den moeilijk en veelomvattend zijn, zoodat het met 1 October de am bachtsschool liöopt te openen. Deze school, waarvoor thans niet kan worden gebouwd, zal onderge bracht worden in 't pand van den heer H. Boers, naast hotel de Twee Kolommen en 't pand van 't kerkbe stuur van St. Jan, vroeger lederhandel C. v. d. Waals, beide in de Groote Straat. Zij zal voorloopig omvatten sme- den-bankwerken en het schoenma ken (hand- en machinale afdeeling), deze laatste speciaal bestemd vopr de jongens die de lagere school verla ten, totdat zij in de fabriek werkzaam kunnen worden gesteld. De cursussen d li ren 2 jaren. De benoeming van directeur en „leeraren kan ten spoedigste worden verwacht, terwijl de oproeping tot in schrijving van leerlingen binnen eeni- ge dagen kan worden tegemoet gezien. Met groole voldoening zal zeer ze ker dit bericht in streek en plaats ver nomen worden, waar reeds zoo lang de behoefte aan deze school werd ge voeld, nu zoovele jongelui naar 's-Boscli en Tilburg moeten worden gezonden, met de vele kosten, moei ten en onaangenaamheden daaraan verbonden. Wij hebben dus binnenkort een eigen school,' die geoutilleerd zal zijn met de nieuwste en beste machines en materialen, waaraan gedoceerd zal worden door de beste leerkrachten. Aan de ouders nu om te toonen, dat zij dit nieuwe instituut op prijs weten te stellen door hun zonen voor deze school te laten inschrijven, of overplaatsing hunner kinderen naar hier te bewerkstelligen. Rijk, gemeente en bestuur ontzien kosten noch moeiten om hier een school tot stand te brengen die kan evenaren, met welke ook in den lande en die een sieraad moet worden onder onze vele prominente onderwijs-in richtingen; laat belanghebbenden toonen dat men dat ook naar waarde weet te schatten, dan zal de „Nijver heidsschool voor Waalwijk en Om streken aan haar mooie, en nuttige doel ten volle beantwoorden, tot heil van plaats en streek, speciaal van ha re arbeidende en arbeidzame bevol king. LEVENSVERZEKERING 1843 WAALWIJK 1843 R.K. MIDDELBARE HANDELSAVONDSCHOOL. Onder verwijzing naar de adverten tie in dit nummer maken wij er onze lezers attent op, dat a.s. Maandag van 7 tot 9 uur in de R.K. H.B.S. gelegen heid bestaat leerlingen aan te geven voor de Handelsavondschool. Zoowel jongens als meisjes, mits ze de 7e klas van de lagere school doorloopcn heb-, ben, kunnen op de Handelsavond school verder studeeren. De school leidt op voor: le. Middenstandsdiploma Algemee- ne Handelskennis. Het examen voor dit dipioma kan worden afgelegd op het einde van het'derde leerjaar. Bo» halve dat de leerlingen dan een uit gebreidere kennis bezitten van de vak ken voor dit examen, (boekhouden, handelsrekenen, handelskennis, han delsrecht, bedrijfsleer en Neder- landsch) dan wordt vereischt, kun nen zij bovendien in deze klassen de beginselen opdoen van één of meer van de moderne talen (Fransch, Duitsch, Engelsch. De katholieke leer lingen krijgen les in de R.K. Gods dienstleer. Om aan het examen voor het Middenstandsdiploma deel te ne men, moet men voortaan den leeftijd van 17 jaar hebben bereikt. Mede in verband hiermede worden de ouders ten zeerste aangeraden hun jongens en meisjes naar een rijks-gesubsidi eerde erkende school te zenden en wel direct na het verlaten van de lagere, school. Spoedopleiding voor het exa men in enkele maanden is niet alleen uit den booze als geheel onvruchtbaar voor het latere leven, maar bovendien ook onnoodig. Mocht een leerling op het einde van de derde klas den leef tijd van 17 jaar nog niet hebben be reikt, dan kan hij in de 4e en 5e klas deelnemen aan de opleiding voor: 2e. Kantooradministratie. Deze op leiding is ook voor den toekomstigen middenstander uiterst geschikt. Zijn kennis van boekhouden "en aanver wante vakken wordt er door verdiept en uitgebreid, terwijl ook hij zijn stu die kan afsluiten mei het behalen van het practijkdiploma boekhouden ol vreemde talen of het diploma voor machineschrijven of stenografie. EEN DUBBEL JUBILEUM BIJ DE N.V. CHROOMLEDERFABRIEK „DE AMSTEL". De heer P. Brokken herdacht dezer dagen het feit dat hij voor 25 jaar in dienst was, bij de N.V. Chroomleder- fabriek „De Amstel", hetwelk Woens dagmorgen, op feestelijke wijze ten kantore der firma werd herdacht. Gezeten te midden van het perma nente feestcomité en in aanwezigheid van directie, bedrijfsleiders, chefs en kantoorpersoneel, werd de jubilaris toegesproken door den oudsten direc teur, den heer L,- S. Gompen, die zei- de dat dit de negende jubilaris in h^t bedrijf was. Gij hebt, aldus de heer Gompen, 25 jaren achtereen, Uw beste krachten in dienst van hét bedrijf 1 stckl, waardoor liet mij een voorrecht is, U hier te kunnen toespreken. Ieder een heeft zijn eigen plaats in het be drijf en werkt daar mee met het go- heel, om een goed artikel te maken, dat gewild is bij de cliëntèle. De plaats waar jij staat is evenmin van gewicht ontbloot. Wat namelijk in het nathuis gebeurt, drukt zijn stempel óp het fa brikaat van de gcheele fabriek. Daar door is Uw plaats in het nathuis een belangrijke en jij bent daar steeds tot onze tevredenheid werkzaam geweest. Zoo hebt gij ons 25 jaar gediend op de jouw eigen wijze, waardoor gij-eer. onzer vertrouwde medewerkers zijt ge worden. Voor datgene wat gij vooi ons en onz^e firma gedaan hebt, zijn wij U erkentelijk en dankbaar en wij hopen dat gij nog vele jaren in goede gezondheid Uw taak zult kunnen blij ven vervullen. Als stoffelijk blijk van erkentelijk-- heid bood spreker een couvert met in houd aan. De mede-directeur de heer S. A. Gompen sloot zich bij de woorden van zijn broer aan en zeide nog dat de ju bilaris steeds een harde werker is ge weest, die al zijn capaciteiten aan de zaak heeft gegeven. Spreker hoopt dat dit ook in de toekomst zoo zal blijven. Namens het personeel sprak de heer van Brunschot woorden van geluk- wensch, waarbij hij de ijverige sa menwerking prees, die men steeds van den jubilaris heeft mogen ondervin- pwt 'Uw Huid HOW-KO-LA door: Tom Radersma. How-Ko-La is de oude indianen- groet. How-Ko-La betekent: Liefde- Trouw - Vriendschap. How-Ko-La is een mooie groet, waarmee de lindiaan van eerlijcis elk gesprek opende en sloot. Daarom wil ik dan ook- mijn verhaal openen met How-Ko-La en zai in het daarmee sluiten, want ik houd van woorden die op mooie dui gen wijzen. ik heb een oom, die je gerust wei stok-oud kunt noemen zonder hem Le beledigen en die oom heeft een In dianen-avontuur beleefd. Zo span nend ik hem li'm gevraagd of hij dat avontuur niet zou willen opschrijven, want ik dacht, dat is nu net wat voor jullie, maar hij zei: „Jongen, dal doe jij dan maar. ik héb van m'n leven aan geen verhalenschrijven gedaan en jij doet dat dagelijks, dus ik zou zeg gen..." Verder kwam er niets; wat kon ik dus anders doen dan het avontuur maar zelf oververtellen Toen mijn oom een jonge kerel was van een jaar of twintig trok hij naar Amerika, omdat zijn eigen land hem niet dat kon geven wat hij verlangde. Eigenlijk had dat land dat wèl gekund, -maar ach, laat ik daar maar over zwij gen. De mensen die toen andere men sen beletten dat te zijn wat hem ge lukkig kon maken, zijn nu immers weg. Waarom zouden we dan nog over hen praten? Dat zijn ze toch eigenlijk niet waard! Mijn oom dus trok naar Amerika. De eerste jaren waren harder dan hard en eerst na drie harde jaren gelukte het hem een kleine farm te kopen en een stuk oerwoud. Die kleine farm is latei- een grote geworden ;#het hout dat hij in z'n stuk oerwoud kapte, heeft hem het geld daartoe bezorgd. Mijn oom is nu een man die geen zorgen heeft en het eelt in zijn handen toont, dat hij zijn rust heeft verdiend. Die kleine farm uit de eerste jaren van komende welvaart lag in een dis trict waar veel Indianen verblijf hiel den. De „Bleekgezichten" werden als ergste vijanden beschouwd en viel een blanke hen in handen, dan was 't met dien blanke gauw gedaan. Mijn oom was terdege ingelicht over het doen dcre farmers en hij drong dan ook niet te diep in de wouden door. Maar op een dag vergat hij in een Overmoe dige bui alle voorzichtigheid en een zacht gerits'cl, sluipende passen voor 'L tot mijn oom doordrong in welk een gevaar hij. verkeerde, lag hij al aan handen en voeten gebonden op de grond. En zo gebonden sleepten de ln- Ter dood veroordeeld. Eén van het Rode Ras. (Sherl.) dianen hem voort. Hoe lang hij zo werd voortgesleept kon hij zich later niet meer herinneren, maar 't moest wel geruimën tijd zijn geweest. Mijn oom is altijd een kranige vent geweest en ik twijfel dan ook geen ogenblik aan de waarheid van zijn woorden, als hij steeds weer opnieuw beweert: „Ik was meer nieuwsgierig dan bang". Waar zouden de Indianen hem naar toe brengen, wat zouden zij met hem doen? Het „waar naar toe" bleek een groot Indianendorp te zijn, diep in 't oerwoud, waar onmiddellijk -alles le hoop liep om den gevangene aan alle kanten te bekijken. Mannen en vrou wen stonden in dichte rijen om hem heen. Toen opeens stond er een meis je voor hem. Hoe ze door de dichte rijen had weten te dringen zonder op gemerkt te worden, zal wel altijd een raadsel blijven, maar een feit was dat ze opeens voor den gevangene stond. In haar hand droeg ze een mandje met vruchten die op kersen leken en één van die vruchten, die heerlijk sap pig bleek te zijn, stak ze mijn oom in de mond. De kring nieuwsgierigen die hem omringde, liet een zucht van verbazing horen, maar in de Raad van Oude Mannen, waar beraadslaagd werd over het lot van mijn oom, klonk een eigen aardige uitroep, die gevolgd werd door hernieuwde beraadslagingen. Eindelijk trad de oudste van de ouden op mijn oom toe: „Bleekgezicht, door onwe tendheid of door medelijden heeft één van onze dochters U een van onze hei lige vruchten gereikt. Hierdoor is een mogelijkheid voor U ontstaan, de marteldood die wij besloten hadden U te doen ondergaan, te ontkomen, want sinds wij, kinderen van den Gro ten Geest, op aarde vertoeven, hebben wij deze vrucht voor heilig gehouden. Met sap van die vrucht nog op Uw lip pen mogen wij U niet ter dood bren gen. Eerst moeten wij U Uw kans geven. Ieder jaar houden wij een feest, dat ons allen gelukkig maakt. Op dat feest doen wij een spel. Bij dit spel kan men in het bezit komen van één of meer heilige vruchten. Gelukt U dit, dan is Uw leven gered en zijn wij niet langer Uw vijanden, want van dat ogenblik af zullen wij Uw trouwste vrienden zijn. Tol de dag van het spel zult gij echter onze streng behandelde gevangene zijn". De strengheid van de Indianen heeft mijn oom aan de lijve ondervonden, maar ook hun trouw aan het gegeven woord, want toen de dag van 't feest was gekomen, werd mijn oom toege laten tot het óver zijn leven beslissen de spel. In een wijde kring zette zich alle mannen en vrouwen van de stam om een in het midden gezeten jong meis je, dat wederom een mandje van de op kersen lijkende heilige vruchten in haar handen had. In haar taal riep zij telkens een woord. Wie het eerst daar op een rijmwoord terug riep kreeg een vrucht. Mijn oom kende echter maar een paar woorden van die taal en zijn kans op redding was dus uiterst ge ring. De bodem van het mandje was al zichtbaar en nog had mijn oom 't geluk niet gehad een rijmwoord te kunnen roepen. De Indianen meenden al het doodvonnis aan hem le kunnen voltrekken, toen een woord klonk waarop mijn oom een rijmwoord wist. Dat snel geroepen rijmwoord redde hein het leven en hergaf hem zijn vrij heid. En wederom bleek de trouw aan het gegeven woord. Van dit ogenblik af zijn de Indianen van die stam zijn beste vrienden geweest, die hem zelfs met geschenken overladen. Dit is het avontuur van mijn oom, die je gerust stok-oud kunt noemen en die door zijn vriendschap met de In dianen heel -veel van hen te weten is gekomen, wat voor anderen altijd diep geheim is gebleven. Een paar van die geheime en minder geheime dingen vertel ik je nog. Zelfbeheersing, géén tranen Een Indianen-jongen werd zeer vriendelijk, maar tevens ook onver biddelijk streng opgevoed. Al heel jong werd hij aan grote inspanning en vermoeienis gewend. Discipline en zelfbeheersing werden van hem ge- eist. Een vierjarige Indianen-jongen kon al zwemmen. Schieten, jagen en paardrijden volgden al gauw. Het kamp wordt beveiligd. In een grote kring werden de tenten opgezet. Ieder gezin had een afzonder lijke tent en een plaats voor z'n vuur- Op de, open ruimte binnen den kring van tenten werd 's nachts een groot vuur aangelegd en wanneer de vuren, die gebruikt werden om het voedsel op te koken, gedoofd waren, brandden langs de buitenkant van de kring wachtvuren, die dienden om de roof dieren op een afstand Je houden. Maar behalve die vuren werden andere ge- heimzinnige middelen gebruikt om de dierlijke vijanden op een behoorlijke afstand te houden. De keten van haar. Slangen. Dat waren de gevaarlijkste vijanden van de rustende Indianen. Bij honderden kropen zij in de nachtelijke uren nader, bij honderden stierven zij dan. Want om het kamp hadden de Indianen een keten gelegd, vervaardigd uit haren van buffelstaarten en geen slang kon de aanraking van die haren verdragen. De kleinste aanraking had de dood tengevolge. Overdag werd door de Indianen-jon gens jacht gemaakt op deze vervaar lijke vijanden. Ze grepen de slangen dan bij de staart en sloegen hun kop pen te pletter tegen de bomen. De ge dode slagen werden verbrand en hun as werd om het kamp gestrooid. Geen slang kon de lucht van die as verdra gen. Ze stierven onherroepelijk aan de rand van het kamp. How-Ko-La, jongens! Misschien ver tel ik later nog eens meer. De Raad van Oude Mannen. (Sherl.) ■giiMMMMPflPBJMmiiMMrr fcnrriMr'rrw'iianianri n—hiiimi i h irmannmr cRjBSDRm&BiQGe M zuivert.g zuivert.geneest en verfraait 0005 J0-60.TU8E <»5CT Brarrstcoi/j

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1941 | | pagina 5