ÉN
/s.
gd
WAALWIJKSCHE EN LANGSTRAATSCHE COURANT
Hare Majesteit Koningin Wilhelmina
Geallieerden in het hart van Duitschland.
6 APRIL 1945
Losse nummers 10 cent
68e JAARGANG No. 15
l te
Dok
ing.
oor I
leid
eek
ben
aen
eau
'ijk,
EEN VORSTIN KWAM TOT HAAR VOLK
zooals ik Haar zag.
JK.
JK
eet.
dat
kan
de
)ten
de
f de
hen
ïen.
L V-
wijl
V-
lurd
Isch
uws
het
»g 6
iuit-
ken
zijn
trie-
:l.
het
vor-
>ger
De
op
Het
van
zrde
bten
„de
aan-
yerd
sten
men
der-
in in
elijk
I.
HET KAN VERKEEREN.
De bevrijding van Nederland vordert.
P.
Nederland.
Zondagavond kwam het be
richt dat geallieerde troepen
ook in Overijssel waren door
gedrongen en de stad Enschede
hadden bevrijd. Eveneens werd
gemeld dat de Britten aan den
rand van Hengelo stonden.
Maandagmorgen werd bekend
gemaakt dat ook Hengelo was
bevrijd. Britsche troepen staan
nu langs hetTwente.Rijnkanaal,
dat van Enschede langs Hen
gelo loopt en even ten Noorden
van Zutphen in den IJssel uit
mondt. Ook zijn thans namen
genoemd van enkele plaatsen
die in Gelderland zijn bevrijd.
Het zijn Winterswijk, Aalten
en Terborg, die op een lijn van
5 tot 10 km. van de Duitsche
grens zijn gelegen. Reeds 15 km.
voorbij Terborg wordt gevoch
ten. Tusschen Nijmegen en
Arnhem zijn de Britsche troe
pen plotseling weer een -nieu
wen aanval begonnen, die werd
ingeleid door zwaar artillerie
vuur. Er werden verschillende
plaatsen bevrijd, maar namen
zijn nog niet genoemd.
Op Nederlandsch gebied blij
ven de geallieerden goede vor
deringen maken. De Betuwe is
thans vrijwel geheel van vijan
den gezuiverd. Over het Twente-
Rijnkanaal werden twee brug-
gehoofden gevormd bij Almen
en Choor. Tusschen deze brug-
gehoofden in werden Lochem,
Geiselaar en Diepenheim ver
overd. Verkenningspatrouilles
opereeren in de lJsellinie tus
schen Doesburg en Zutphen.
Zevenaar werd bevrijd De ge
allieerden staan nu nog 40 km.
van de Zuiderzee. De spoorlij
nen over Hengelo en Enschede
zijn thans beiden afgesneden.
De duitschers kunDen alleen
nog maar beschikken over de
spoorlijn over Zwolle; daar
door wordt bun terugtocht zeer
bemoeilijkt terwijl deaanvoer-
Waalwijk, 20 Maart 1945,
EEN VLIEGAVONTUUR.
wegen van V-bommen tbans
practiscb zijn afgesneden,
Westlront.
Münster, de hoofdstad van
Westfalen is gezuiverd. Gealli
eerden drongen reeds verder
door en isoleerden Bielefeld,
terwijl geallieerde tanks Osna-
bruck binnen drongen.
Het Roergebied is vast om
singeld. Troepen van het 9e
Amerikaanscbe leger drongen
Hamm binnen, welke stad de
best geoutilleerde spoorwegem
placementen van Europa bezit.
Troepen van het le Amerikaan-
sche leger veroverden Siegen,
ten zuiden van de Roer. Ook
Kassei werd veroverd. De 4e
Tankdivisie van generaal Pat-
ton trok reeds voorbij Eisenach
en bereikte de buitenwijken
van Gotha. Zij staan thans op
minder dan 240 km. van Ber
lijn en nauwelijks 300 km. van
de Russische legers. Asschaffen-
burg heeft zich overgegeven;
Wurzburg wordt van vijande
lijke troepen gezuiverd en de
tanks zijn deze stad reeds voor
bij in bun opmarsch naar
Neurenberg.
Oostfront.
Aan het oostfront veroverden
Tolboechin's troepen Wiener-
Neustadt, waar zich belangrijke
Messerschmidt fabrieken be
vinden. In een speciale dag
order werd ook de verovering
van Neukircben vermeld De
Russen hebben ruim 30 km.
van den belangrijken Semme-
ring spoorlijn in handen. Vol-
geüs duitsche berichten staan
de Bussen nog slechts 20 km.
van Weenen. Ook de troepen
van Malinowski rukten verder
op in de richting van Weenen.
Amerikanen op Okinawa
geland.
Japan wordt steeds meer in
het nauw gedreven. De Ameri
kanen zijn op het hoofdeiland
van de Ryukyu archipel, Oki
nawa, geland". Het was de
grootste amphibische operatie,
uie tot nu toe in de Stille
Zuidzee is uitgevoerd. Meer dan
1400 schepen namen er aan
deel, waarbij het nieuw ge
vormde 10e Amerikaanscbe le
ger aan land werd gezet. Bin
nen 3 uur stonden 100.000 man
aan land. Zij drongen snel in
het centrum van het eiland
door. De geweldige operatie
werd door een groot aantal
vliegtuigen gesteund. Japan
krijgt thans het mes op de keel
gezet, want de Ruykyu groep
ligt slechts 500 K.M. van het
Japansche moederland en van
Okinawa uit kan de scheep
vaart op de Chineesche Zee en
de voor Japan zeer belangrijke
verkeersader, de Yangtse Kiang,
worden gecontroleerd.
Paniekstemming in Weenen.
Volgens berichten uit Zwit
serland hebben in Weenen en
in Stiermarken ernstige onlus
ten plaats gehad, nu de Russen
Oostenrijk zijn binnengevallen
en reeds op 40 K.M. van de
Oostenrijksche hoofdstad zijn
gekomen. De snelle opmarsch
van het Roode Leger heeft
groote opwinding en chaos on
der de nazis en andere deelen
van het land veroorzaakt.
De gauleiter van Weenen,
Raldur van Schirach heeft reeds
de vlucht genomen naar Con
stance, aan de duitsch-Zwitser-
sche grens. Een gestapo agent,
genaamd Arthur Mandl werd,
toen hij poogde naar duitsch
land te ontsnappen te Graz
gedood. Zoo worden de bloed
honden thans zelf opgejaagd en
als het maar even mogelijk is,
door het woedende volk afge-
maakt' (H. N.)
DE ECHO VAN HET ZUIDEN
Oer 'Hoofdradaetaur Uitgavar JAN TIELEN
Radactaur i J. A. A. VAN DEN DUNGEN
Abonnementsprijs 1 5 cent per weêk 11.95 per kwartaal
Drukkar: Waalwl|kseha Stoomdrukker!! Antoan Tlalan
Kannummar2493
land
ost-
De
>ver-
JWS
de
in 't
:>nt-
de
n is
rdat
ges
met
ner.
stad
-erd
000
Der-
mes
;ger
rerd i
Dnt-
den
ou-
-ger
voor
!5 gr.
.ld.
deze
voor
en.
iaagd
5 van
ibban
5.
Een tintelende lucht, van pril en
'maagdelijk blauw staat boven het Bra
bantsche voorjaarsland gespannen, waar
ce streeling van de lentelijke zon de vel
den tot groenen lokt en de bruinige
struiken doet uitbotten. Verscholen en
laag gedoken liggen ze daar, de boerde
rijen, met hun stille, ingetogen sfeer; maar
als een jubelkreet wappert aan de voor
zijde het helle rood-wit-blauw met de
oranjesjerp. Kinderen zingen met al de
onbevangen geestdrift, die hun eigen is,
het „Oranje Boven" en „Hoezee, Hoezee,
Voor Nederland Hoezee". Ze hebben
papieren mutsen op in vaderlandsche
kleuren, zwaaien met vlaggen en oranje
doeken. En langs den weg, in het rul
geploegde zand van de grauw-zwarte
akker, zaait de met breed gebaar strooien-
de boer, een silhouet tegen het zonlicht,
het zaad, dat de belofte draagt voor de
toekomst en waarvan de aarde de eerste
rijpe vruchten zal baren voor een her
rijzend Nederland. Over den weg rijden
de aaneengesloten colonnes der geallieer
de tanks, carriers, supplies, zonder eind,
als een eindelooze rups kronkelend door
de bochten van den lichten weg. En ter
wijl in Duitschland de kanonnen onop
houdelijk bulderend vuren en de vlieg
tuigen hun vernietigenden last laten beu
ken op de schokkende aarde, terwijl onze
-• idgenooten boven de Maas diep zuch
ten onder het juk van den bezetter, rijden
wij door dit teedere landschap, dat ont
luikt tot een lentefeest van Brabantsche
eenvoud en toch zoo innig schoon.
Dit is het Brabant, het Nederland van
nu. Het Nederland, waarvoor we jaren
aaneen, schouder aan schouder met alle
goedwillende landgenooten gevochten
hebben, en waarvoor zoovelen van ons
gevallen zijn. Ons dierbaar land. In den
bezettingstijd hebben we het zoo innig
gevoeld en doorleefd; in enerveerende
dagen en nachten heeft het zoo zuiver en
krachtig voor ons gestaan en we hielden
vol: den Vaderland getrouwe tot in den
dood! Toen was het werkelijkheid, een
grijpbare werkelijkheid. En nu?
Nu schijnt er zoo'n massa van wegge
vallen. Nu de nood ons niet meer samen-
dwingt, schijnt er zooveel te zijn losge
raakt. En we hebben critiek en nog eens
critiek. Soms is die gerechtvaardigd, maar
heel vaak blijkt die, ook ongegrond. Er
is ontevredenheid en teleurstelling. We
hebben zooveel schoons en goeds en we
1 zien het voorbij, opzettelijk soms.
Het vaderland! Waar is dat schoone
begrip gebleven? Onder de duitschers
wisten we, dat we voor een vaderland
vochten en het hield alles in, wat edel
was. Maar waarvoor werk je nu? Waar
voor vecht je nu? Wat is dat vaderland?
O, de woorden, ze klinken nog na,
grootsch en schoon, maar waar is hun
inhoud? Ze zijn geworden als schoone
sagen en sproken, die niet echt zijn; die
té schoon klinken om echt te kunnen zijn.
Rechtvaardigheid; en er is nog zooveel
onrechtvaardigheid.
Waarheid; wat voor waarde heeft ze
tegenover alle bedrog en leugenachtig-
J heid?
Liefde; groeit en woekert het egoïsme
niet aan alle kanten?
Waarom zou je werken, waarvoor zou
je vechten, waartoe zou je je inzetten?
Het is allemaal zoo vruchteloos, zoo ho
peloos. Er schijnt geen haar verbetering
en de liefde krijgt zelfs geen kans.
En toch
Morgen begint de lente. Er is zon, er
wappert rood-wit-blauw, er tinkelt oranje
in het donkere land, er zijn jubelende
lachsche kinderen en zaaiende boeren, en
de Brabantsche grond bergt ongeziene
beloften. Een gevoel van tevredenheid,
van voldaanheid, van dankbaarheid je
gens God vervult als een warme bloed
stroom ons hart.
We rijden 's-Hertogenbosch binnen. De
straten zijn vol druk beweeg en uit ieder
huis wappert feestelijk de driekleur. Tus-
schen de ruïnes van kapot geschoten
huizen dartelen oranje-getooide kinderen.
Voor de ramen, onder en boven, op
straat, op de daken, op puinhoopen, op
kisten en stoelen, overal menschen, men-
schen, menschen; en overal tusschendoor
zijn ze er: de kinderen, blonden en rooden,
knappen en schelen, stillen en schreeu
wers, maar allenkinderen en moeders
lievelingen. Alles zingt en deint en lacht,
het heele Marktplein over
En daar, hoog boven alles uit, op het
bordes van het Raadhuis, staat onaan
tastbaar en verheven, als een onkreukbaar
symbool voor al deze landgenooten van
hun ongebroken Christendom en Neder
landerschap, Hare Majesteit Koningin
Wilhelmina. Onstuimig enthousiast, als
een jubelkreet van geluk, klinkt het Wil
helmus van Nassauwe, uit de duizenden
kelen van de juichende en zwaaiende
menschen. Het geeft je een klemmend ge
voel van diepen indruk om je hart, het
maakt je koud van ontroering. Leve de
Koningin! Het stijgt hoog boven de huizen
uit, de blauwe lucht in. Er is een band
hervonden, een band, die nooit verbroken
werd, maar die nu weer zoo reëel tast
baar is geworden: de liefde die brandt
tusschen een Vorstin en Haar Volk, on
danks en juist döör de lange scheiding.
De Moeder, die Haar kinderen weerziet
na jaren van verlangen.
In de prachtige Raadzaal staan langs
den kant veertig personen, nabestaanden
van oorlogsslachtoffers uit den Bosch en
figuren uit de illegaliteit, uit den Bosch,
Vught, de Meijerij, de Langstraat en de
streek van Oss.
De Koningin maakt kennis met de na
gelaten betrekkingen van oorlogsslacht
offers. Zij betuigt Haar deelneming;
vraagt of Ze iets kan doen voor hen,
of Ze misschien eenige last kan verlich
ten, ergens mee kan helpen. Met ieder
afzonderlijk blijft Ze staan praten, Ze
informeert. Ze troost, Ze leeft mee. Ze
zegt: Jullie mannen, jullie zonen, ze stier
ven voor God en Vaderland, voor hun
Volk; ze vielen voor gerechtigheid, naas
tenliefde en waarheid. Het waren helden
en Ik zal hen nooit vergeten.
En deze vaders en moeders en echt-
genooten, ze kunnen weer lachen. Recht
staan ze en kijken hun Vorstin dankbaar
aan. En in simpele bewoordingen betui
gen ze hun dank.
Dan treedt Hare Majesteit voor het
raam van het Raadhuis en spontaan en
onstuimig, oorverdoovend barst het van
beneden op het plein weer los: „Leve de
Wilhelmien".
Vergezeld van Mr. Beel, minister van
Binnenlandsche Zaken, trekt Hare Ma
jesteit zich daarna terug met de figuren
uit de verzetsbeweging. Ze zit temidden
van ons en is even eenvoudig in Haar
doen als wij. We zitten in een ronden
kring. Op de tafel van de Koningin ligt
een bouquet Orchideeën. Daarachter zien
we de menschen staan, op de daken en
ruïnes, glinsterend bestraald door de zon.
Alles blinkt en schittert van lente.
Koningin Wilhelmina is gekleed in een
donkerbruin mantelpak, met bont en een
rood-wit-blauw-oranje rozet. Haar hou
ding is rustig en Haar gezicht majestueus
onder het grijze haar. Ze is zoo eenvou
dig en ongedwongen, terwijl ze lacht en
praat met ons. Je kunt je haast niet voor
stellen, dat je met Hare Majesteit zit te
spreken.
Ze vraagt ons te vertellen over leven,
lijden en strijden tijdens de duitsche be
zetting, over het verzet. Haar gezicht, dat
getuigt van gespannen luisteren, staat ern
stig. Ze stelt ons vragen, interrumpeert.
En terwijl onze Koningin met moederlijke
belangstelling luistert en verneemt van
de verschrikkingen der gestapo, van con
centratiekampen, deportatie en andere
vormen van nazi-terreur, klinken op den
achtergrond de vaderlandsche liederen,
die uitbundig tegen de ruiten van het
Raadhuis opgalmen. Harmoniën schette
ren, trommels roffelen, en de jeugd juicht
en host. Bevrijde Nederlanders voelen
weer sterk den onderlingen band, een
warm gevoel van eensgezindheid doortrilt
hen, ze weten het nu weer rotsvast, nu
de Vorstin in hun midden is, dat ze het
Vaderland liefhebben, hartstochtelijk en
tot in den dood, als het moet. Voor Ko
ningin en Vaderland! Het blijft aanhouden
en de woorden en klanken worden tot
een tastbare realiteit.
Hare majesteit luistert naar ons, ander
half uur aan een stuk en wij vertellen
Haar van de eensgezindheid van ons volk
in het verzet. Men spreekt Haar van
den moed en de dapperheid, waarmee ge
streden is; van gedragen leed en angst;
van verlangen en strijd. Zij drinkt thee
met ons, gewoon en eenvoudig. Iedereen
spreekt met Haar, de boer zoowel als de
advocaat, de dominee en de R.K. geeste
lijke, de student even goed als de ban
kier, journalist en medicus, arbeider en
Roode Kruis zuster. Bij iedere komische
noot lacht Ze vroolijk; bij pijnlijke me-
dedeelingen verdonkert Haar blik en
komt er een bezorgde trek over Haar
gelaat. Ons hart klopt sneller om d't
warme medeleven. Er groeit een ver
bondenheid van deze kleine groep met de-
Koningin; en boven deze groep uit een
verbondenheid met het geheele volk, dat
nog steeds buiten staat te jubelen en
juichen, nu al bijna twee uur aan een
stuk. Het smeulende vuur van onze va
derlandsliefde laait fel op. Onze geliefde
en geëerbiedigde Koningin, met Wie wij
ons, ondanks al die jaren van scheiding,
toch verbonden wisten en Wier stem wij
via de radio beluisterden en per sé wilden
beluisteren trots de dreigementen van den
bezetter, Zij is hier vlak bij ons. Ouder
geworden door de zorg om Haar vol'c,
maar ongebroken in fierheid en in strijd
baarheid, wordt Zij ons opnieuw een
symbool van het strijdbare Christendom,
een symbool van de herrijzing van ons
Nederland, getroffen en gebeukt, maar
niet geknakt, niet gebroken. En we voe
len het nu weer, het leeft weer bewust
voor ons, waarvoor we moeten leven en
vechten. Voor God, Koningin en Voik.
Voor gerechtigheid, waarheid en liefde.
En, met het Vorstelijk voorbeeld van
Hare Majesteit voor ons, voelen we weer
sterk worden in ons, de kracht om ons
zelf en ons volk heen te helpen over de
moeilijkheden van dit oogenblik. Wij voe
len den plicht van elk van ons, ieder lid
van onze gemeenschap, om onversaagd
de hand aan den ploeg te slaan. Niet toe
zien, niet aan den kant blijven staan, niet
mokken, niet critiseeren. Maar bouwen,
uit alle macht en eensgezind. We moeten
de onrechtvaardigheid mee uitroeien, de
onwaarheid bestrijden, de naastenliefde
bevorderen. We moeten beginnen met
zelf, ieder van ons voor zich, die deug
den in de praktijk te brengen. Samen
bouwen en de elementen te lijf gaan, die
onze eensgezindheid trachten te doorbre
ken. Wij moeten de bouwsteenen aan
dragen voor ons herrijzend Vaderland,
voor een nieuwere en schoonere, beter
Christelijke Nederlandsche samenleving.
O, het grootsche ideaal is ons zoo hel
der geworden vandaag. Duizenden kelen
zongen het: „ik heb U lief, mijn Neder
land". Oorverdoovend schalde het ge-
Een Nederlander, die in November van
het vorige jaar als slavenarbeider naar
het Rijnland gebracht werd, bestuurt
thans een bezet Rijnland, de stad Bed
burg onder Amerikaansch Militair Gezag.
Hij werd als zoodanig aangesteld door
captain Ralph Stringer, militair-gouver
neur van het gebied waarin Bedburg ge
legen is. (A.A.)
o
Bij de uitbreiding an het bruggenhoofd over
de Rijn bij Remagen werden verschillende
bruggen gelegd. Een 500 Meter lange voet
brug, werd door een ionierbataljon gelegd in
den tijd van 9 uur en 11 minuten op 21
Maart. (A.A.)
Uit vele deeler van Duitschland komen be
richten binnen, dat men de controle over de
buitenlandsche arbeiders verliest. „Tagens Nij-
heter" meldt, dat in de laatste zes maanden
een goedgewapende bende buitenlandsche ar
beiders, in Duitschland heeft kunnen operee-
ren, zonder door de politie ontdekt te worden.
(A.A.)
De handel in army-propriety tiert welig. De
M.P. legde alleen in Eindhoven beslag op
200.000 sigaretter. en 5500 blikken voedings
middelen en 5 ton zout, afkomstig uit leger-
voorraden. Ook de army-blankets zijn zeer in
trek.
Vele Duitscher.! hebben de wijk genomen
naar Constanz aan de Zwitsersche Duitsche
grens. Deze plaats is een van de weinige, die
nog niet gebombai deerd is. Het Hoofdbureau
Von Ribbentrop's Ministerie van Buitenland
sche Zaken is er gevestigd.
Prof. Sauerbruch, een chirurg, die Hitier
behandeld heeft, en Von Ribbentrop's echtge-
noote, treft men onder de aanwezigen, dicht
bij het smalle bruggetje naar Zwitserland aan.
De Duitschers hebben hun grenswacht ver
sterkt. (Reuter)
De Duitsche regeering heeft volgens de New-
Yorksche radio 200 doorreis-visa in Zwitser
land aangevraagd. Deze visa zijn ook voor
eenige van de hoogstgeplaatste Nazi-leiders
aangevraagd. Volgens dezelfde bron zouden
vooraanstaande Nazi's, van wie overlijdens
berichten zijn rondgestrooid, in neutrale lan
den onder aangenomen namen wonen. (Reuter).
Volgens een mededeeling van Radio-Parijs
is tijdens een vergadering van het comité van
het Fransche Saargebied besloten het Saar-
bekken definitief van Duitschland af te schei
den en het tot Fransch gebied te verklaren.
(Reuter)
EENHEID VAN SPELLING
IN BELGIË EN NEDERLAND.
De heer J. Heste, directeur van het
„Laatste Nieuws" heeft in een vergade
ring te Gent een uiteenzetting gegeven
over de spellingkwestie en over de be
sprekingen, die tijdens de bezetting te
Londen werden gevoerd tusschen de Ne
derlandsche en Belgische regeeringen en
die hebben geleid tot de volgende ver
klaring: „De Nederlandsche en Belgische
regeeringen hebben besloten na de be
vrijding harer landen de instelling te be
vorderen van een veelzijdig samengestelde
Nederlandsche-Belgische commissie, aan
welke opdracht zal worden gegeven,
voorstellen te doen, om te komen, op
den grondslag van de spelling de Vries
en te Winkel tot een bij de wet geregelde
zelfde schrijfwijze van de Nederlandsche
taal, geldend in Nederland en België. De
Heer Heste verklaarde dat het aldus mo
gelijk moet zijn de eenheid van spelling
der Nederlandsche taal in stand te hou
den. (Belga).
juich, het ontembaar enthousiasme be
dreigde de cordons. En daar midden in.
onze beminnelijke Landsvrouwe, eenvou
dig sprekend met iedereen; de Koning'n,
die aan het hoofd gaat van dit jubelen 'e
volk, de Moeder die Haar kinderen in
eensgezindheid bijeen houdt.
Streelend warm stond de gulle voor
jaarszon boven den Bosch. Laaiend wa-m
waren de harten van deze duizenden. Bij
Haar vertrek zeide Hare Majesteit:
„Ik vind het zoo heerlijk weer in
„Nederland te zijn, temidden van Mijn
„landgenooten. Ik voel me gelukkig ex.
„blij. Ik vind het verschrikkelijk, d*»t
„Ik Mijn land straks weer moet ver
baten. Ik zou zoo graag bij U allen
„blijven. Het is hard weer afscheid van
„U te moeten nemen, doch Ik hoop dat
„dit afscheid slechts van korten duur
„zal zijn en dat het overige deel van
„Nederland spoedig bevrijd worde.
„Laat ons bidden voor onze zoo zwaar
„beproefde nog niet bevrijde landge
nooten. Eens zullen we weer allemaal
„tezamen zijn."
Moge dit juichende en dansende volk
toonen, dat net bereid is deze jubelend
getinte vaderlandsliefde ook in daden om
te zetten. Moge de bezieling en de geesr-
drift niet wegsterven, maar laaiend blij
ven. Moge het vuur in onze harten, dat
vandaag weer opnieuw hoog is opgeflak
kerd, blijven branden en nimmer weg-
smeulen. Dat dit enthousiasme zich moge
uiten in zelfverloochenende offerbereid
heid. Ieder vervulle zijn eigen taak op de
plaats waar hij gesteld is met de nem
eigen middelen. Ieder zij zich bewust van
zijn verantwoordelijkheid tegenover het
huidige en het komende geslacht.
Nederland zal herrijzen. Mét onze ge
liefde Vorstin zullen wij er eendrachtig
en plichtsgetrouw aan bouwen. Daarvoor
willen wij leven, daarvoor zullen wij wer
ken en vechten.
Voor God, Koningin en Vaderland!
Opdat Nederland groot zij in gerechtig
heid, waarheid en naastenliefde!
In de „Sunday Express" lezen we het
volgende interessante verhaal:
„Terwijl Mustangs van de Amerikaan-
sche achtste luchtvloot, gestationneerd in
Engeland, vliegende forten en Liberators
begeleidden tijdens een hevigen aanval
op Berlijn werd een van deze Mus
tangs op eenige kilometers afstand van
de Duitsche hoofdstad neergeschoten.
De bestuurder, een zware knaap van
bijna twee meter lengte, sprong uit zijn
toestel.
„Let op hen.", zei de eskaderleider en
het eskader deed het. Toen hij naar de
aarde zweefde, cirkelde Mustangs rond
hem, om er op toe te zien, dat de vijand
niet zou ingrijpen. Men zag den piloot
veilig landen in een groote weide, waar
hij zich ontdeed van zijn parachute. Men
zag verder, dat Duitsche politie opdaag
de, om hem gevangen te nemen. Twee
van hen, met een politiehond bij zich,
werden waargenomen, toen zij over het
aangrenzende veld kwamen aanrennen.
Een Mustang snorde daarop naar bene
den tot op struikhoogte en beschoot hen.
Intusschen landde een andere piloot
met zijn snelle eenzitter in de weide. Hij
verliet zijn toestel en schreeuwde naar
zijn collega: „Ga met mijn kist naar huis."
„Neen", riep de zware knaap, „laat mij
maar hier, met mij komt het wel in orde."
Vijf minuten lang stonden de twee
piloten midden in de wei te argumen
teeren en gedurende al dien tijd scheerde
de rest van het eskader op boomtop
hoogte over hec veld en beschoot elke
groep soldaten en agenten die trachtte
naderbij te komen.
Tenslotte besloten de twee mannen op
den grond, met hun gezamelijk gewicht
een kansje te wagen en gordden zich vast
in de kleine cockpit van het toestel. De
groote kerel kon er net in en zat op de
knieën van den anderen piloot. Nog
steeds beschermd door het rondcirkelend
eskader startte de Mustang van de weide
en kwam goed de lucht in. De retour
vlucht naar Engeland werd zonder een
enkel incident uitgevoerd.
Toen de Mustang over het vliegveld
scheerde, verzocht de piloot om een nood
landing.
„Waarom heb je een noodlanding noo-
dig?" vroeg de officier in den controle
toren, toen hij naar de onbeschadigde ma
chine keek,
„Omdat er twee menschen in dit toe
stel zitten", was het antwoord.
„Je bent gek", zei de controle.
„Gek of niet we komen binnen", zei
de piloot botweg en zij landden veilig."
(A.A.)