ÉN /s. gd WAALWIJKSCHE EN LANGSTRAATSCHE COURANT Hare Majesteit Koningin Wilhelmina Geallieerden in het hart van Duitschland. 6 APRIL 1945 Losse nummers 10 cent 68e JAARGANG No. 15 l te Dok ing. oor I leid eek ben aen eau 'ijk, EEN VORSTIN KWAM TOT HAAR VOLK zooals ik Haar zag. JK. JK eet. dat kan de )ten de f de hen ïen. L V- wijl V- lurd Isch uws het »g 6 iuit- ken zijn trie- :l. het vor- >ger De op Het van zrde bten „de aan- yerd sten men der- in in elijk I. HET KAN VERKEEREN. De bevrijding van Nederland vordert. P. Nederland. Zondagavond kwam het be richt dat geallieerde troepen ook in Overijssel waren door gedrongen en de stad Enschede hadden bevrijd. Eveneens werd gemeld dat de Britten aan den rand van Hengelo stonden. Maandagmorgen werd bekend gemaakt dat ook Hengelo was bevrijd. Britsche troepen staan nu langs hetTwente.Rijnkanaal, dat van Enschede langs Hen gelo loopt en even ten Noorden van Zutphen in den IJssel uit mondt. Ook zijn thans namen genoemd van enkele plaatsen die in Gelderland zijn bevrijd. Het zijn Winterswijk, Aalten en Terborg, die op een lijn van 5 tot 10 km. van de Duitsche grens zijn gelegen. Reeds 15 km. voorbij Terborg wordt gevoch ten. Tusschen Nijmegen en Arnhem zijn de Britsche troe pen plotseling weer een -nieu wen aanval begonnen, die werd ingeleid door zwaar artillerie vuur. Er werden verschillende plaatsen bevrijd, maar namen zijn nog niet genoemd. Op Nederlandsch gebied blij ven de geallieerden goede vor deringen maken. De Betuwe is thans vrijwel geheel van vijan den gezuiverd. Over het Twente- Rijnkanaal werden twee brug- gehoofden gevormd bij Almen en Choor. Tusschen deze brug- gehoofden in werden Lochem, Geiselaar en Diepenheim ver overd. Verkenningspatrouilles opereeren in de lJsellinie tus schen Doesburg en Zutphen. Zevenaar werd bevrijd De ge allieerden staan nu nog 40 km. van de Zuiderzee. De spoorlij nen over Hengelo en Enschede zijn thans beiden afgesneden. De duitschers kunDen alleen nog maar beschikken over de spoorlijn over Zwolle; daar door wordt bun terugtocht zeer bemoeilijkt terwijl deaanvoer- Waalwijk, 20 Maart 1945, EEN VLIEGAVONTUUR. wegen van V-bommen tbans practiscb zijn afgesneden, Westlront. Münster, de hoofdstad van Westfalen is gezuiverd. Gealli eerden drongen reeds verder door en isoleerden Bielefeld, terwijl geallieerde tanks Osna- bruck binnen drongen. Het Roergebied is vast om singeld. Troepen van het 9e Amerikaanscbe leger drongen Hamm binnen, welke stad de best geoutilleerde spoorwegem placementen van Europa bezit. Troepen van het le Amerikaan- sche leger veroverden Siegen, ten zuiden van de Roer. Ook Kassei werd veroverd. De 4e Tankdivisie van generaal Pat- ton trok reeds voorbij Eisenach en bereikte de buitenwijken van Gotha. Zij staan thans op minder dan 240 km. van Ber lijn en nauwelijks 300 km. van de Russische legers. Asschaffen- burg heeft zich overgegeven; Wurzburg wordt van vijande lijke troepen gezuiverd en de tanks zijn deze stad reeds voor bij in bun opmarsch naar Neurenberg. Oostfront. Aan het oostfront veroverden Tolboechin's troepen Wiener- Neustadt, waar zich belangrijke Messerschmidt fabrieken be vinden. In een speciale dag order werd ook de verovering van Neukircben vermeld De Russen hebben ruim 30 km. van den belangrijken Semme- ring spoorlijn in handen. Vol- geüs duitsche berichten staan de Bussen nog slechts 20 km. van Weenen. Ook de troepen van Malinowski rukten verder op in de richting van Weenen. Amerikanen op Okinawa geland. Japan wordt steeds meer in het nauw gedreven. De Ameri kanen zijn op het hoofdeiland van de Ryukyu archipel, Oki nawa, geland". Het was de grootste amphibische operatie, uie tot nu toe in de Stille Zuidzee is uitgevoerd. Meer dan 1400 schepen namen er aan deel, waarbij het nieuw ge vormde 10e Amerikaanscbe le ger aan land werd gezet. Bin nen 3 uur stonden 100.000 man aan land. Zij drongen snel in het centrum van het eiland door. De geweldige operatie werd door een groot aantal vliegtuigen gesteund. Japan krijgt thans het mes op de keel gezet, want de Ruykyu groep ligt slechts 500 K.M. van het Japansche moederland en van Okinawa uit kan de scheep vaart op de Chineesche Zee en de voor Japan zeer belangrijke verkeersader, de Yangtse Kiang, worden gecontroleerd. Paniekstemming in Weenen. Volgens berichten uit Zwit serland hebben in Weenen en in Stiermarken ernstige onlus ten plaats gehad, nu de Russen Oostenrijk zijn binnengevallen en reeds op 40 K.M. van de Oostenrijksche hoofdstad zijn gekomen. De snelle opmarsch van het Roode Leger heeft groote opwinding en chaos on der de nazis en andere deelen van het land veroorzaakt. De gauleiter van Weenen, Raldur van Schirach heeft reeds de vlucht genomen naar Con stance, aan de duitsch-Zwitser- sche grens. Een gestapo agent, genaamd Arthur Mandl werd, toen hij poogde naar duitsch land te ontsnappen te Graz gedood. Zoo worden de bloed honden thans zelf opgejaagd en als het maar even mogelijk is, door het woedende volk afge- maakt' (H. N.) DE ECHO VAN HET ZUIDEN Oer 'Hoofdradaetaur Uitgavar JAN TIELEN Radactaur i J. A. A. VAN DEN DUNGEN Abonnementsprijs 1 5 cent per weêk 11.95 per kwartaal Drukkar: Waalwl|kseha Stoomdrukker!! Antoan Tlalan Kannummar2493 land ost- De >ver- JWS de in 't :>nt- de n is rdat ges met ner. stad -erd 000 Der- mes ;ger rerd i Dnt- den ou- -ger voor !5 gr. .ld. deze voor en. iaagd 5 van ibban 5. Een tintelende lucht, van pril en 'maagdelijk blauw staat boven het Bra bantsche voorjaarsland gespannen, waar ce streeling van de lentelijke zon de vel den tot groenen lokt en de bruinige struiken doet uitbotten. Verscholen en laag gedoken liggen ze daar, de boerde rijen, met hun stille, ingetogen sfeer; maar als een jubelkreet wappert aan de voor zijde het helle rood-wit-blauw met de oranjesjerp. Kinderen zingen met al de onbevangen geestdrift, die hun eigen is, het „Oranje Boven" en „Hoezee, Hoezee, Voor Nederland Hoezee". Ze hebben papieren mutsen op in vaderlandsche kleuren, zwaaien met vlaggen en oranje doeken. En langs den weg, in het rul geploegde zand van de grauw-zwarte akker, zaait de met breed gebaar strooien- de boer, een silhouet tegen het zonlicht, het zaad, dat de belofte draagt voor de toekomst en waarvan de aarde de eerste rijpe vruchten zal baren voor een her rijzend Nederland. Over den weg rijden de aaneengesloten colonnes der geallieer de tanks, carriers, supplies, zonder eind, als een eindelooze rups kronkelend door de bochten van den lichten weg. En ter wijl in Duitschland de kanonnen onop houdelijk bulderend vuren en de vlieg tuigen hun vernietigenden last laten beu ken op de schokkende aarde, terwijl onze -• idgenooten boven de Maas diep zuch ten onder het juk van den bezetter, rijden wij door dit teedere landschap, dat ont luikt tot een lentefeest van Brabantsche eenvoud en toch zoo innig schoon. Dit is het Brabant, het Nederland van nu. Het Nederland, waarvoor we jaren aaneen, schouder aan schouder met alle goedwillende landgenooten gevochten hebben, en waarvoor zoovelen van ons gevallen zijn. Ons dierbaar land. In den bezettingstijd hebben we het zoo innig gevoeld en doorleefd; in enerveerende dagen en nachten heeft het zoo zuiver en krachtig voor ons gestaan en we hielden vol: den Vaderland getrouwe tot in den dood! Toen was het werkelijkheid, een grijpbare werkelijkheid. En nu? Nu schijnt er zoo'n massa van wegge vallen. Nu de nood ons niet meer samen- dwingt, schijnt er zooveel te zijn losge raakt. En we hebben critiek en nog eens critiek. Soms is die gerechtvaardigd, maar heel vaak blijkt die, ook ongegrond. Er is ontevredenheid en teleurstelling. We hebben zooveel schoons en goeds en we 1 zien het voorbij, opzettelijk soms. Het vaderland! Waar is dat schoone begrip gebleven? Onder de duitschers wisten we, dat we voor een vaderland vochten en het hield alles in, wat edel was. Maar waarvoor werk je nu? Waar voor vecht je nu? Wat is dat vaderland? O, de woorden, ze klinken nog na, grootsch en schoon, maar waar is hun inhoud? Ze zijn geworden als schoone sagen en sproken, die niet echt zijn; die té schoon klinken om echt te kunnen zijn. Rechtvaardigheid; en er is nog zooveel onrechtvaardigheid. Waarheid; wat voor waarde heeft ze tegenover alle bedrog en leugenachtig- J heid? Liefde; groeit en woekert het egoïsme niet aan alle kanten? Waarom zou je werken, waarvoor zou je vechten, waartoe zou je je inzetten? Het is allemaal zoo vruchteloos, zoo ho peloos. Er schijnt geen haar verbetering en de liefde krijgt zelfs geen kans. En toch Morgen begint de lente. Er is zon, er wappert rood-wit-blauw, er tinkelt oranje in het donkere land, er zijn jubelende lachsche kinderen en zaaiende boeren, en de Brabantsche grond bergt ongeziene beloften. Een gevoel van tevredenheid, van voldaanheid, van dankbaarheid je gens God vervult als een warme bloed stroom ons hart. We rijden 's-Hertogenbosch binnen. De straten zijn vol druk beweeg en uit ieder huis wappert feestelijk de driekleur. Tus- schen de ruïnes van kapot geschoten huizen dartelen oranje-getooide kinderen. Voor de ramen, onder en boven, op straat, op de daken, op puinhoopen, op kisten en stoelen, overal menschen, men- schen, menschen; en overal tusschendoor zijn ze er: de kinderen, blonden en rooden, knappen en schelen, stillen en schreeu wers, maar allenkinderen en moeders lievelingen. Alles zingt en deint en lacht, het heele Marktplein over En daar, hoog boven alles uit, op het bordes van het Raadhuis, staat onaan tastbaar en verheven, als een onkreukbaar symbool voor al deze landgenooten van hun ongebroken Christendom en Neder landerschap, Hare Majesteit Koningin Wilhelmina. Onstuimig enthousiast, als een jubelkreet van geluk, klinkt het Wil helmus van Nassauwe, uit de duizenden kelen van de juichende en zwaaiende menschen. Het geeft je een klemmend ge voel van diepen indruk om je hart, het maakt je koud van ontroering. Leve de Koningin! Het stijgt hoog boven de huizen uit, de blauwe lucht in. Er is een band hervonden, een band, die nooit verbroken werd, maar die nu weer zoo reëel tast baar is geworden: de liefde die brandt tusschen een Vorstin en Haar Volk, on danks en juist döör de lange scheiding. De Moeder, die Haar kinderen weerziet na jaren van verlangen. In de prachtige Raadzaal staan langs den kant veertig personen, nabestaanden van oorlogsslachtoffers uit den Bosch en figuren uit de illegaliteit, uit den Bosch, Vught, de Meijerij, de Langstraat en de streek van Oss. De Koningin maakt kennis met de na gelaten betrekkingen van oorlogsslacht offers. Zij betuigt Haar deelneming; vraagt of Ze iets kan doen voor hen, of Ze misschien eenige last kan verlich ten, ergens mee kan helpen. Met ieder afzonderlijk blijft Ze staan praten, Ze informeert. Ze troost, Ze leeft mee. Ze zegt: Jullie mannen, jullie zonen, ze stier ven voor God en Vaderland, voor hun Volk; ze vielen voor gerechtigheid, naas tenliefde en waarheid. Het waren helden en Ik zal hen nooit vergeten. En deze vaders en moeders en echt- genooten, ze kunnen weer lachen. Recht staan ze en kijken hun Vorstin dankbaar aan. En in simpele bewoordingen betui gen ze hun dank. Dan treedt Hare Majesteit voor het raam van het Raadhuis en spontaan en onstuimig, oorverdoovend barst het van beneden op het plein weer los: „Leve de Wilhelmien". Vergezeld van Mr. Beel, minister van Binnenlandsche Zaken, trekt Hare Ma jesteit zich daarna terug met de figuren uit de verzetsbeweging. Ze zit temidden van ons en is even eenvoudig in Haar doen als wij. We zitten in een ronden kring. Op de tafel van de Koningin ligt een bouquet Orchideeën. Daarachter zien we de menschen staan, op de daken en ruïnes, glinsterend bestraald door de zon. Alles blinkt en schittert van lente. Koningin Wilhelmina is gekleed in een donkerbruin mantelpak, met bont en een rood-wit-blauw-oranje rozet. Haar hou ding is rustig en Haar gezicht majestueus onder het grijze haar. Ze is zoo eenvou dig en ongedwongen, terwijl ze lacht en praat met ons. Je kunt je haast niet voor stellen, dat je met Hare Majesteit zit te spreken. Ze vraagt ons te vertellen over leven, lijden en strijden tijdens de duitsche be zetting, over het verzet. Haar gezicht, dat getuigt van gespannen luisteren, staat ern stig. Ze stelt ons vragen, interrumpeert. En terwijl onze Koningin met moederlijke belangstelling luistert en verneemt van de verschrikkingen der gestapo, van con centratiekampen, deportatie en andere vormen van nazi-terreur, klinken op den achtergrond de vaderlandsche liederen, die uitbundig tegen de ruiten van het Raadhuis opgalmen. Harmoniën schette ren, trommels roffelen, en de jeugd juicht en host. Bevrijde Nederlanders voelen weer sterk den onderlingen band, een warm gevoel van eensgezindheid doortrilt hen, ze weten het nu weer rotsvast, nu de Vorstin in hun midden is, dat ze het Vaderland liefhebben, hartstochtelijk en tot in den dood, als het moet. Voor Ko ningin en Vaderland! Het blijft aanhouden en de woorden en klanken worden tot een tastbare realiteit. Hare majesteit luistert naar ons, ander half uur aan een stuk en wij vertellen Haar van de eensgezindheid van ons volk in het verzet. Men spreekt Haar van den moed en de dapperheid, waarmee ge streden is; van gedragen leed en angst; van verlangen en strijd. Zij drinkt thee met ons, gewoon en eenvoudig. Iedereen spreekt met Haar, de boer zoowel als de advocaat, de dominee en de R.K. geeste lijke, de student even goed als de ban kier, journalist en medicus, arbeider en Roode Kruis zuster. Bij iedere komische noot lacht Ze vroolijk; bij pijnlijke me- dedeelingen verdonkert Haar blik en komt er een bezorgde trek over Haar gelaat. Ons hart klopt sneller om d't warme medeleven. Er groeit een ver bondenheid van deze kleine groep met de- Koningin; en boven deze groep uit een verbondenheid met het geheele volk, dat nog steeds buiten staat te jubelen en juichen, nu al bijna twee uur aan een stuk. Het smeulende vuur van onze va derlandsliefde laait fel op. Onze geliefde en geëerbiedigde Koningin, met Wie wij ons, ondanks al die jaren van scheiding, toch verbonden wisten en Wier stem wij via de radio beluisterden en per sé wilden beluisteren trots de dreigementen van den bezetter, Zij is hier vlak bij ons. Ouder geworden door de zorg om Haar vol'c, maar ongebroken in fierheid en in strijd baarheid, wordt Zij ons opnieuw een symbool van het strijdbare Christendom, een symbool van de herrijzing van ons Nederland, getroffen en gebeukt, maar niet geknakt, niet gebroken. En we voe len het nu weer, het leeft weer bewust voor ons, waarvoor we moeten leven en vechten. Voor God, Koningin en Voik. Voor gerechtigheid, waarheid en liefde. En, met het Vorstelijk voorbeeld van Hare Majesteit voor ons, voelen we weer sterk worden in ons, de kracht om ons zelf en ons volk heen te helpen over de moeilijkheden van dit oogenblik. Wij voe len den plicht van elk van ons, ieder lid van onze gemeenschap, om onversaagd de hand aan den ploeg te slaan. Niet toe zien, niet aan den kant blijven staan, niet mokken, niet critiseeren. Maar bouwen, uit alle macht en eensgezind. We moeten de onrechtvaardigheid mee uitroeien, de onwaarheid bestrijden, de naastenliefde bevorderen. We moeten beginnen met zelf, ieder van ons voor zich, die deug den in de praktijk te brengen. Samen bouwen en de elementen te lijf gaan, die onze eensgezindheid trachten te doorbre ken. Wij moeten de bouwsteenen aan dragen voor ons herrijzend Vaderland, voor een nieuwere en schoonere, beter Christelijke Nederlandsche samenleving. O, het grootsche ideaal is ons zoo hel der geworden vandaag. Duizenden kelen zongen het: „ik heb U lief, mijn Neder land". Oorverdoovend schalde het ge- Een Nederlander, die in November van het vorige jaar als slavenarbeider naar het Rijnland gebracht werd, bestuurt thans een bezet Rijnland, de stad Bed burg onder Amerikaansch Militair Gezag. Hij werd als zoodanig aangesteld door captain Ralph Stringer, militair-gouver neur van het gebied waarin Bedburg ge legen is. (A.A.) o Bij de uitbreiding an het bruggenhoofd over de Rijn bij Remagen werden verschillende bruggen gelegd. Een 500 Meter lange voet brug, werd door een ionierbataljon gelegd in den tijd van 9 uur en 11 minuten op 21 Maart. (A.A.) Uit vele deeler van Duitschland komen be richten binnen, dat men de controle over de buitenlandsche arbeiders verliest. „Tagens Nij- heter" meldt, dat in de laatste zes maanden een goedgewapende bende buitenlandsche ar beiders, in Duitschland heeft kunnen operee- ren, zonder door de politie ontdekt te worden. (A.A.) De handel in army-propriety tiert welig. De M.P. legde alleen in Eindhoven beslag op 200.000 sigaretter. en 5500 blikken voedings middelen en 5 ton zout, afkomstig uit leger- voorraden. Ook de army-blankets zijn zeer in trek. Vele Duitscher.! hebben de wijk genomen naar Constanz aan de Zwitsersche Duitsche grens. Deze plaats is een van de weinige, die nog niet gebombai deerd is. Het Hoofdbureau Von Ribbentrop's Ministerie van Buitenland sche Zaken is er gevestigd. Prof. Sauerbruch, een chirurg, die Hitier behandeld heeft, en Von Ribbentrop's echtge- noote, treft men onder de aanwezigen, dicht bij het smalle bruggetje naar Zwitserland aan. De Duitschers hebben hun grenswacht ver sterkt. (Reuter) De Duitsche regeering heeft volgens de New- Yorksche radio 200 doorreis-visa in Zwitser land aangevraagd. Deze visa zijn ook voor eenige van de hoogstgeplaatste Nazi-leiders aangevraagd. Volgens dezelfde bron zouden vooraanstaande Nazi's, van wie overlijdens berichten zijn rondgestrooid, in neutrale lan den onder aangenomen namen wonen. (Reuter). Volgens een mededeeling van Radio-Parijs is tijdens een vergadering van het comité van het Fransche Saargebied besloten het Saar- bekken definitief van Duitschland af te schei den en het tot Fransch gebied te verklaren. (Reuter) EENHEID VAN SPELLING IN BELGIË EN NEDERLAND. De heer J. Heste, directeur van het „Laatste Nieuws" heeft in een vergade ring te Gent een uiteenzetting gegeven over de spellingkwestie en over de be sprekingen, die tijdens de bezetting te Londen werden gevoerd tusschen de Ne derlandsche en Belgische regeeringen en die hebben geleid tot de volgende ver klaring: „De Nederlandsche en Belgische regeeringen hebben besloten na de be vrijding harer landen de instelling te be vorderen van een veelzijdig samengestelde Nederlandsche-Belgische commissie, aan welke opdracht zal worden gegeven, voorstellen te doen, om te komen, op den grondslag van de spelling de Vries en te Winkel tot een bij de wet geregelde zelfde schrijfwijze van de Nederlandsche taal, geldend in Nederland en België. De Heer Heste verklaarde dat het aldus mo gelijk moet zijn de eenheid van spelling der Nederlandsche taal in stand te hou den. (Belga). juich, het ontembaar enthousiasme be dreigde de cordons. En daar midden in. onze beminnelijke Landsvrouwe, eenvou dig sprekend met iedereen; de Koning'n, die aan het hoofd gaat van dit jubelen 'e volk, de Moeder die Haar kinderen in eensgezindheid bijeen houdt. Streelend warm stond de gulle voor jaarszon boven den Bosch. Laaiend wa-m waren de harten van deze duizenden. Bij Haar vertrek zeide Hare Majesteit: „Ik vind het zoo heerlijk weer in „Nederland te zijn, temidden van Mijn „landgenooten. Ik voel me gelukkig ex. „blij. Ik vind het verschrikkelijk, d*»t „Ik Mijn land straks weer moet ver baten. Ik zou zoo graag bij U allen „blijven. Het is hard weer afscheid van „U te moeten nemen, doch Ik hoop dat „dit afscheid slechts van korten duur „zal zijn en dat het overige deel van „Nederland spoedig bevrijd worde. „Laat ons bidden voor onze zoo zwaar „beproefde nog niet bevrijde landge nooten. Eens zullen we weer allemaal „tezamen zijn." Moge dit juichende en dansende volk toonen, dat net bereid is deze jubelend getinte vaderlandsliefde ook in daden om te zetten. Moge de bezieling en de geesr- drift niet wegsterven, maar laaiend blij ven. Moge het vuur in onze harten, dat vandaag weer opnieuw hoog is opgeflak kerd, blijven branden en nimmer weg- smeulen. Dat dit enthousiasme zich moge uiten in zelfverloochenende offerbereid heid. Ieder vervulle zijn eigen taak op de plaats waar hij gesteld is met de nem eigen middelen. Ieder zij zich bewust van zijn verantwoordelijkheid tegenover het huidige en het komende geslacht. Nederland zal herrijzen. Mét onze ge liefde Vorstin zullen wij er eendrachtig en plichtsgetrouw aan bouwen. Daarvoor willen wij leven, daarvoor zullen wij wer ken en vechten. Voor God, Koningin en Vaderland! Opdat Nederland groot zij in gerechtig heid, waarheid en naastenliefde! In de „Sunday Express" lezen we het volgende interessante verhaal: „Terwijl Mustangs van de Amerikaan- sche achtste luchtvloot, gestationneerd in Engeland, vliegende forten en Liberators begeleidden tijdens een hevigen aanval op Berlijn werd een van deze Mus tangs op eenige kilometers afstand van de Duitsche hoofdstad neergeschoten. De bestuurder, een zware knaap van bijna twee meter lengte, sprong uit zijn toestel. „Let op hen.", zei de eskaderleider en het eskader deed het. Toen hij naar de aarde zweefde, cirkelde Mustangs rond hem, om er op toe te zien, dat de vijand niet zou ingrijpen. Men zag den piloot veilig landen in een groote weide, waar hij zich ontdeed van zijn parachute. Men zag verder, dat Duitsche politie opdaag de, om hem gevangen te nemen. Twee van hen, met een politiehond bij zich, werden waargenomen, toen zij over het aangrenzende veld kwamen aanrennen. Een Mustang snorde daarop naar bene den tot op struikhoogte en beschoot hen. Intusschen landde een andere piloot met zijn snelle eenzitter in de weide. Hij verliet zijn toestel en schreeuwde naar zijn collega: „Ga met mijn kist naar huis." „Neen", riep de zware knaap, „laat mij maar hier, met mij komt het wel in orde." Vijf minuten lang stonden de twee piloten midden in de wei te argumen teeren en gedurende al dien tijd scheerde de rest van het eskader op boomtop hoogte over hec veld en beschoot elke groep soldaten en agenten die trachtte naderbij te komen. Tenslotte besloten de twee mannen op den grond, met hun gezamelijk gewicht een kansje te wagen en gordden zich vast in de kleine cockpit van het toestel. De groote kerel kon er net in en zat op de knieën van den anderen piloot. Nog steeds beschermd door het rondcirkelend eskader startte de Mustang van de weide en kwam goed de lucht in. De retour vlucht naar Engeland werd zonder een enkel incident uitgevoerd. Toen de Mustang over het vliegveld scheerde, verzocht de piloot om een nood landing. „Waarom heb je een noodlanding noo- dig?" vroeg de officier in den controle toren, toen hij naar de onbeschadigde ma chine keek, „Omdat er twee menschen in dit toe stel zitten", was het antwoord. „Je bent gek", zei de controle. „Gek of niet we komen binnen", zei de piloot botweg en zij landden veilig." (A.A.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1945 | | pagina 1