OUD EN NIEUW. MAANDAG 31 DECEMBER 1945 Losse nummers 10 cent 68e JAARGANG No. 92 Waalwijkscke en Langstraatsche Courant HET PROCES TE NEURENBERG. £r™bS?8risd,cn raad v°°r i?drf]fsS£h,Cn °"d=™™'"8s- De Echo van het Zuiden Hoofdredacteur Uitgever JAN TIELEN Radacteur: J. A. A. VAN DEN DUNGEN Verschijnt Maandag en Vrijdag Abonnementsprijs15 cent per week 11.95 per kwartaal m DruMc»^ Waalwjjk.ch» Stoomdrukkerij Antoon Tlel.n Kennummer; 2483 Voor ons ligt het boek van de Tijd. Het boek ligt opengeslagen en 194o staat er onder aan de bladzijde. Dicht opeen geschreven is dit laat ste blad, waht het had voor de 365 dagen van dit jaar bijna evenveel plaats noodig als voor even zoovele jaren ervoor, enkele uitzonderingen daar gelaten. Op andere bladen kon men er le zen, dat op die en die datum een belangrijk persoon gestorven is, de Volkenbond is bijeen geweest, er is een vliegtuig neergestort en een an der vliegtuig heeft een record-reis gemaakt, ergens in Zuid-Amerika is revolutie geweest en een welen- schappelijke expeditie heeft gepoogd den Himalaya te beklimmen. Feiten van belang, inderdaad, maar hoe zinken zij in het niet, wanneer wij ze vergelijken met de gebeurtenissen van 1945. We zouden ze weer kunnen beschrijven. We zouden weer eens kunnen herhalen van het einde van een oorlog, die wrecder was dan ooit te voren, van martelingen en concentratiekampen waaraan een einde werd gemaakt; we zouden U opnieuw kunnen her inneren aan een hongerwinter in liet noorden en aan de ontroerende vreugde die opsteeg, toen het einde van den verschrikkclijken strijd ge proclameerd werd. Maar ach, wc hebben dit alles al zoo vaak gedaan, voor zoover ten minste een zwakke pen bij machte is, diepste leed en grootste vreugde onder woorden te brengen; de sterkste verbeelding moet hier im mers te kort schieten. Woorden zijn nimmer in staat datgene weer te geven, wat leeft in den kern van de menschenziel, waar hoop en verwachting worden opgebouwd en heel vaak slechts teleurstelling kan worden geoogst. Het was met een zucht van ver lichting, dat 1944 werd omgeslagen. Wij waren hier immers al bevrijd en wilden maar liefst zoo spoedig mogelijk beginnen aan 1945, dat daar als een schoone onbesmette bladzijde vol hoop en vertrouwen voor ons latr. Het jaar, waarop wij alle verwachtingen hadden gesteld, het jaar dat ons alles brengen zou, wat wij zoo lang en in zoo sterke mate hadden moeten ontbeeren. Met nauwelijks te stuiten ongeduld zag men 1945 tegemoet, maar heeft het ons gebracht, wat wij zoo graag ge- wenscht hadden? Ja misschien, wij zagen het einde van den wereldoorlog, zoowel in west als in oost, maar is daarmede niet alles gezegd? Aarzelen wij thans niet, 1945 om te slaan en aan 1946 te beginnen en zien wij thans dan ook het verschil met vorig jaar, toen men met on geduld de wisseling des jaars ver beidde? Inderdaad, er is aarzeling en wan trouwen gekomen bij de menschen, want tè vele beloften bleven onver vuld. Men had zich de toekomst tè mooi en tè licht afgeschilderd en voorgesteld, men bad vergeten reke ning te houden met de harde wer kelijkheid en de droeve lasten, die ons als een tweede erfzonde waren nagelaten. Een wereldrevolutie wordt niet in een minuut beëindigd door een pennestreek onder een stuk papier, noch door overwinningspa- rade's of bevrijdingsfeesten. En dat is het, wat wij vergeten hebben. Toen wij onze vlaggen heschen en uitbundig onze bevrijders bejubel den, meenden wij dat met één slag alles anders, beter zou worden, maar eerst thans merken we, dat we ons vergist hebben. Inderdaad materieel zijn wc er niet- slechter op gewor den, dit kon men het beste aan den Kerstdisch merken, maar geestelijk zijn wc nog niet veel verder geko men. De mentaliteit der menschen is er nog niets op voorujt gegaan, de goede moraal is nog steeds vet te zoeken en men behoeft zijn oor zelfs niet speciaal er voor te luis teren te leggen, om te hooien dat er nog zoo heel veel ontbreekt. En dan doelen \ye hier niet op de aartskankeraars die alleen zorgen hebben over hunne matcrieelc be langen, want die menschen weten nauwelijks wat er aan de wereld nog ontbreekt. Zij hebben alleen oog voor de maatregelen van Lief- tinck, de waarde van het geld en wat er op het oogenblik nog te ver diénen valt. Dit moge belangrijk zijn, maar daardoor wordt de wer kelijke waarde van het leven niet bepaald. U weet nog precies even goed als wij, hoe direct na de bevrijding tal van comlté's uit den grond onrc- zen, die met dé prachtigste bedoe lingen bezield aan de toekomst gin gen bouwen. „Waarheid, Gerechtig heid en Naastenliefde", stond in hun vaandel geschreven, vaak niet met dezelfde woorden, maar zij be doelden het toch alle even goed. Zij zouden aan een nieuwe wereld be ginnen, betere menschen gaan ma ken. de ik-zucht uit gaan bannen en verdraagzaamheid prediken. En de tijd sclwn er rijp voor. Het enthou siasme, was allerwego groot; maat schappelijke verschillen werden overbrugd, werknemers, werkgevers, boeren en middenstanders vonden elkaar. En men zag in zijn verbeelding dit eerste streven grootsclie vormen aannemen, de menschen zouden er door begeesterd worden, want ieder was gelukkig en blij met zijn vrij heid en al deze gelukkige harten, zouden ech vruchtbaren voedingsbo dem zijn voor het zaad, waaruit een nieuwe wereld zou groeien. En bezien wij thans de resultaten. We zijn een stuk achtergeraakt op Verleden jaar. Na de bevrijdingsroes kwam de deceptie en bleek, dat vijf jaren tyrannie en geestelijke misleiding ons meer kwaad hadden gedaan, dan we in de opwinding van het eerste oogenblik wel vermoed had den. We aarzelen daarom terecht, om het blanke vel 1946 voor ons te ne men. Maar het leven stoort zich niet daaraan. Als de tijd gekomen is, zal het nieuwe blad er vanzelf zijn en wij zullen het weer beschrijven moeten, of wc willen of niet. Wat Is één Jaar, ln den keten der tijden? Niets We zien nog ontelbare dicht geslagen blanke bladzijden voor ons liggen. En daarom mag één jaar, dat niet aan alle verwachtingen voldeed, ons nog niet troosteloos en wanhopig maken. Misschien is er in dit jaar, toch wel een korrel van het goede zaad in de vrucht bare aarde gevallen en ligt nu te kiemen, zonder dat wij er zelfs een vermoeden van hebben. Zal die kor rel het komende jaar opschieten, riik en vruchtbaar, gevoed door liet bloed van al die ontelbaren, die voor een vredige wereld en een nieuwe toekomst het offer van hun leven gaven Wij durven nog hopen. Een mensch is optimistisch van nature. Al is de schaduw nog zoo zwart, toch ziet hij het ilclit, waarop alle verwachtingen gesteld worden. Laat ons daarom ook thans vol vertrouwen en resoluut 1945 om slaan en met een nieuwe frissche lei beginnen. Ook dit nieuwe jaar, wordt ons door God geschonken, er kleeft nog geen enkele ongerechtig heid aan en daarom zal het onzen eersten plicht zijn, er voor te wa ken, dat 1946 onbesmeurd hlijve. El kander helpend en steunend, moeten wij ons best doen, om in 1946 de kentering ten goede te brengen, zoodat vrede met recht „Vrede" zal zijn geworden. DE BISSCHOPSWIJDING VAN MGR. JOS. BAETEN. Het was Donderdag de wijdings dag van Z.H. Exc. mgr. Jos. Baeten, den coadjutor van Z. II. Exc. mgr. Hopmans, als titulair bisschop van Dorylaeunp De eonseerrtatie, die onder een overweldigende belangstelling zoo wel van geestelijke als wereldlijke autoriteiten plaats had, werd ver richt door Z. H. Exc. mgr. Hopmans. Assistent-bisschoppen waren Z. H. Exc. mgr. dr. Lemmèns, bisschop van Roermond en mgr. Huibers, bisschop van Haarlem. Mgr. Baeten werd geboren te Al phen 8 April 1893. Priester gewijd te Hoeven 2 Juni 1917. Kapelaan 'te Sas van Gent 21 September 1917. Conrector St. Louis Oudenbosch 24 Januari 1921. Secretaris van liet Bis dom Breda 27 Augustus 1921. Bouw pastoor Mariaparochie Ginncken 23 Augustus 1933. Deken van het De kenaat Ginneken 26 September 1934. Kannunik Poenit, 11 Maart 1942. Vicaris Generaal en Deken van Bre da 19 April 1945. Onze oud-medewerker de lieer G. Knepflé zendt ons den navolgenden mteressantcn brief uit Neurenberg: Neurenberg, 16 December. Vanmorgen was ik in de eenige katholieke kerk, die Neurenberg nog bezit, de Antonskirclie. Het was een voorjaarsmorgen in December met een gulle oVêFvloedige zon, die ech ter maar een enkele straal hinnen het kerkgebouw kon doen vallen om een lichtvlek te werpen op wan staltige wandschilderingen. De bree- de zonnestraal kon geen kleur ge ven aan de trieste droefgeestige sfeer, die alles in deze stad zelfs een kerk tijdens de hoogmis schijnt te moeten omgeven. Mis schien is het de kleurloosheid van de afgedragen kleeding der grauwe massa van kerkgangers, die deze stemming mede bepaalt. Misschien is liet de sombere dreun der gezan gen of de levenlooze toon, waarop een jongeman de gebeden voorzegt. Wellicht zijn liet de kartonnen bor den in de vensters of de metsel- vlekken op de muren of de gaten in de gewelven, die herinneren aan de nachten waarin de oude stad der Meistersiinger vernietigd werd. Maar misschien is de oorzaak dieper: hier in de kerk schijnt een genera tie te ontbreken. Vooraan zitten de kinderen, daarachter de mannen en vrouwen. De mannen zijn bijna al len menschen op leeftijd, die zoo niet den winter dan toch den herfst van het leven zijn ingetreden. Zij die van de lente in den zomer over stappen vindt men hier evenwel niet of zeer sporadisch. Dat is de generatie, die ontbreekt. Velen zijn gevallen, anderen leven nog ver van hun woonplaats het sombere leven van krijgsgevangene. Of zij nog ooit in de kerk terug zullen komen? Ik wil niet trachten een antwoord te zoeken op deze vraag, die gij onwillekeurig stelt wanneer gij een maand lang college hebt gehad in de nationaal-socialis- tische leer, zooals zij werkelijk was. Want gij weet,, dat die mannen, die op dit oogenblik dc bloem van het volk zouden moeten uitmaken, van af de schoolbanken zijn opgevoed mei beginselen, die spotten met alle begrippen van niensclielijklieid en verstand. De jeugd van Duitschland is besmet en dat is eon van de dingen die het leven hier nog zwaar der belast dan de ruïnes, die gij vtxir oogen hebt bij eiken stap, dien gij doet. En overal waar ge hier menschen bijeen ziet, in de kerk, bij een tramhalte, in een winkel of- op een station, krijgt ge den droef geest igen indruk dat zij zijn losge scheurd uit hun eigen leven en niet' weten waarheen zij zullen gaan. Dat de Duitschers nog geen stand punt tegenover hun nieuwe leven hebben ingenomen en doelloos rond gaan blijkt ook uit de onverschillig heid, waarmee zij schuin tegenover do Antonskirche voorbijgaan aan liet grijze gebouw, waaruit de vier vlaggen der vereenigdc naties ste ken en waarop de beeltenis van Hugo de Groot is aangebracht. Wan neer ik afzie van de scheldwoorden, die de kellncr, de kapper, de chauf feur en de waschvrouw gereed hou den voor het moment, waarop ik ze naar hun indrukken over het pro ces vraag, dan heb ik nog nauwe lijks eenig teeken gevonden, waar uit ik afleid dat het Duifsche volk een meer dan oppervlakkige belang stelling voor het oordeel over de Nazi-grooten aan den dag legt. De scheldwoorden zijn onwaarachtig en vermoedelijk afkomstig van hen, die liet hardst hebben gejuicht toen nog maar enkele jaren geleden deze misdadigers van-w ereldformaat hun parades hielden langs het partij hotel, waarvan nu niets meer over is dan enkele geblakerde stukken muur. I)e Duitsche kranten, die thans weer tweemaal per week en in groote oplage verschijnen, beste den zeer veel ruimte aan verslagen oyer liet proces, zooal niet uit eigen beweging dan toch vanwege den zachten druk, dien de bezettingsauto riteiten uitoefenen. Zij worden on- gewijfeld ook wel met' graagte gele zen, maar ik weet niet of de indruk, die ermee gemaakt wordt niet ave rechts is. Want iedere Duitscher grijpt het proces en de gruwelijke bijzonderheden, die over het nazi regiem worden verteld, met graagte aan om af te geven op „de gang sters", die hij gelegenheid gat- twaalf jaren te regeeren op een wij ze, die in elk vredelievend beschaafd land reeds binnen weinige maanden ontmaskerd zou zijn. Hij doet daar mee niet anders dan zijn eigen schuld afschuiven op een groepje menschen, wier ster gevallen en wier oordeel althans voor de histo rie alreeds geveld is voordat de rechters van Neurenberg hun laat ste woord hebben gesproken. Dat is het meest ontmoedigende van al mijn sombere ervaringen in Duitsch land, dat ik in dit volk geen be grip heb gevonden voor de werke lijke betcekenis van een proces als dit en voor de situatie, waarin dit volk zich geplaatst heeft. Want voor het gros der menschen hier is er geen vuiltje aan de lucht, be halve het- verlies van huis en goed en Herrenvolk-rantsoen. Zij zijn brutaal genoeg om U te vragen na Uw kerstvaeantie e<;n pondje boter mee uit' Holland te brengen en zich te beklagen over een vleeschrant- soen, dat op het oogenblik nog der tig proeent liooger is dan dat in Nederland of in Tjechoslowakiie. En als zii op Goering schelden, dan weet gij dat zii het niet doen omdat hii e«n ..conspirator" of een ..wnr- eriminal" is, maar alleen omdat hij niet zijn woord gehouden heeft en de Britsclie vliegtuigen niet boven de alleenzaligmakende Heimat heeft verjaagd. Maar laten wij de Duitschers voor wat zij zijn: lastige kinderen voor onbedreven opvoeders als de Ame- rikaansche bezetters zijn, en blik ken we in de rechtzaal, waar voor de eerste maal in de historie wordt recht gesproken voor het front van vier vlaggen van naties, die de we reld omspannen. Men kan nog nau welijks spreken over het proces. De dageüiksche zittingen hebben tot nog toe nog slechts het karakter van colleges gehad en het steekspel tusschen gerechtigheid en onrecht mort nog komen. Het is de vraag of hef zal komen en of dit een proces zal worden, dat min of meer over eenstemt met de bestaande brTi*>_ pen omtrent procesvoering. Gedu rende een maand zijn de aanklagers der mogendheden. dot is te zeggen van twee mogendheden omdat do andere twee nog steeds op hun ver traagde beurt zitten te wachten, nu reeds bezig met het opstapelen van de bewijsstukken. In mijn kamer u.cb ik er al kasten van vol en ze zijn hier zoo kwistig te krijgen, dat men gevaar loopt er ofwel docuinen- tenkleptomanie ofwel documenten koorts van te krijgen. Hef eerste overhcersclit nog, tenminste bij de journalisten die alleen om dien ijver de gemakkelijke thealerstoelen waarin ze het proces volgen wei verdiend hebben. De verdedigers zijn welhaast aan dc koorts toe, ten minste een hunner liceft reeds openlijk de verzuchting geslaakt', dat hij het niet meer kan bijbeenen. In elk geval zal er als we een maand verder zijn een zoodanige stortvloed van materiaal over de beschuldig den en bun verdedigers zijn uitge stort, dat men zich nauwelijks kan voorstellen, dat een hunner er nog in zal slagen bet hoofd boven deze pnpiergolven uit te houden. Het ge wicht van de duizenden, stuk voor stuk vernietigende documenten, die voor het proces zijn aangedragen lijkt te zwaar om iets groots te wachten van de verdediging. Het staat nu al wel vast hoe die in hoofdzaak gevoerd zal worden. Na tuurlijk wordt de bevoegdheid van bet gerecht betwist, maar de for- meele motieven die daarvoor zullen worden aangevoerd zijn te zwak om de nieuwe poort van internationaal recht, die door het tribunaal-charter is opgericht, te rammeien. Verder zullen Duitsche ministers wel be nepen genoeg kunnen zijn om te zeggen wat ook de gcmecne man in de straat zegt: „Ich wusste es nicht" of „Weil ich es musste"1. Is dit proces dat wil zeggen de wijze waarop het gevoerd wordt', dan niet zoo groot als we het had den verwacht. Ik zou dit r£êt graag zeggen want de dingen, die in de groote helverlichte zaal onthuld zijn zijn zoo on (stellend van omvang, dat ze nauwelijks meer menschelijk klinken. De dagelijksche berichtge ving heeft daaromtrent ongetwijfeld veel verteld en liet is hier niet de plaats om weerzinwekkende passages uil de stukken, die het derde rijk ons naliet, te gaan ciieeren. nr wa ren uren van intense spanning in tieze zaal, een spanning uie niet verwekt wordt door de gellèele en tourage, die alleen maar gericht kan zijn op het aileiucn van uen geest, maar die eiiKei en aiiëen ge- uragen werd door de brokstukken uit oneven en rappor een waarin ue ware bedoelingen der leidende nazis uitmunt weruen. Wij allen hebben liet nationaal-sociaiisme zoo lang liet zich manifesteerde als een ver werpelijke leer beschouwd. Na Neu renberg weten wij dat het heel iets anuers was: in net geheel geen leer doch een brute dierlijKe mu narij, waarin menschen zijn afgezonken tot een pen, waarin niet aiie men schelijk gevoel gebroken is. Ver overing, moord, vernietiging, besti aliteit. Ziedaar d« uiterste consequ entie, waaiioe liet nazi-bewind of oin met Sir Shawcross te spre ken „deze internationale misdacli- gersbende" liet eeuwige „Deutsch- lant-i ueber alles" gevoerd heeft-. Moord en bestialiteit niet uit afweer of uit wraak, maar „planmussig", als weloverwogen consequentie van rassenwaan en biologische „Weltan schauung". Hetgeen over deze don kere vijf jaren, waarin Europa in den afgrond werd gezogen, onthuld is iu-eic zoodanig het karaicter van een ontzaglijke collectieve waanzin, dat het bijna onwaarschijnlijk aan doet daarvoor thans een en twintig genroken, onttakelde mannen in dc verdachtenbank te zien zitten. Men voelt hier aan alles, dat het niet gaat om hen, al waren zij raderen in de machine, die milliocnen men schen aan den loopenden baud ver nietigd heeft. Het gaat veeleer om den geest van een geheel volk, dat met ontstellende vaardigheid en lichtzinnigheid deze machine ge bouwd heeft als gold het de vervul ling van een zending. Het gaat ten slotte om het heele wezen, dat be sloten ligt in den eersten regel van liet nog steeds bestaande volkslied „Deutschland ueber alles in der Welt". Maar de Duitschers, die dat weten, die zult ge hier vergeefs zoe ken. toch beseffen wij na deze Neuren- bergsche weken beter dan wie ook dat er nooit documenten en nooit geschiedenisboeken zullen zijn, die u0»1 zu,,p" bunnen weergeven den u menschelijk leed, dat gele den vn'iin iC- 8ende bij zonder he- en riT linb hiei' 'n de grootp massa tén n, ,e".er.ln wcg ais de fei- m de historie. De tijd heelt de Hierin "kce" «enadige zachtheid, noe Jéi £,e.ure"berg ban men ons ,>eI het ontzaggelijke woud la- mnof. ni ja,n menschelijkc skeletten, bet menschelijk leed, dat vei stor\ en is en nog flauw aan den het vm,rVa" J proces nagloeit als «eeaan h?" d<: dic is ontler- gegaan. Hier zullen we de kreet met hooren van de moeder, die haar kinderen zag verbranden en liet is kHeht" deze g'Santische aan* dr"v»frt r on wezen 1 ij bs in zich ai aagt. Ge voelt er uit, dat er din gen zijn, zoo groot dat ze niet door f".were:bH'-iben rechter kunnen worden geoordeeld. Neurenberg is a .m onschatbare betcekenis als het nver L ,g?r Yin de mcnschlieid over oorlog, oorlogsdrijvers en oor- vahSZI,hïtlgC V°Ik,;n- maar de vlam Innric menfpbelijk Hidcn Zinkt reeds m den afgrond van den tijd s geveld' w* "lensc,U!|Übc vonnis ts geveld. Ep de wereld leeft ver weet ,^aarhfn? In Duitschland weet men bet met. Maar ik bad in de eenige katholieke kerk, die uit de ruines van Neurenberg opsteekt dat w.j de wijsheid, de kS en «Lu mogen krijgen om den goeden weg te volgen. G. A. KNEPFLé. VREDE IN CHINA? i„?0et1Ieidfr dep communistische de- J"t .Tsio°nbing, generaal isjoCicn Lai, heeft verklaard, dat de communistische partij een „offi- i schriftelijk vastgelegd" ooi stel voor onvoorwaardelijke overgave gereed heeft. Dit voorst ei aal worden overgelegd wanneer be den, na een onderbreking van vijf weken, dc onderhandelingen tus- mnn'1 ,de "^"^Partij en dc com munisten worden hervat. wWq wenschen onmiddellijk den dal? al hel81"6 A D» iS hc'angrijber ™r"„ïeïea,n"to.C VOe«d« d" 8e" DE GEALLIEERDEN EN SPANJE. FrNnL,iL F' p-.verneemt, heeft de t i ansche regeering via de te Pariis geaccrediteerde ambassadeurs van tnnnift1"001* finten en Groot-Brit- tannic, antwoord ontvangen op haar S,I,etïffe,,de dc verhouding niet nLr u Y antwoord komt hierop neer, dat de regeering der V.S. geen sympathie koestert voor hot regime van generaal Franco en dat de VS H met Groot-B-rittannië en mLAIi bcsprebingen ie voeren r nïf.v-T fen °Pz'ehte van de officiecle Spaansche regeering. Het antwooi tl van Engeland legt "r rZTllnl, d"n nadruk op. dat Groot-Brittannië „om principieele Wij hebben uren lang geluis terd naar rapporten, die getuigen van menschonteerende afdwaling wij hebben bonderden bladzijden gelezen over barbaarschheden, die niemand in onze eeuw voor moge lijk gehouden zoü hebben, wij heb ben het hoofd moeten afwenden bij het zien van de films, die dit alles in beeld brachten, wij hebben ons als mensch geschaamd over foto's, die ons werden getoond. Wij hebben in documenten gelezen, dat Poolsche kinderen voor het aangezicht hun ner moeders in het vuur werden ge worpen door SS-mannen, die dit werk lachend en met een sigaar in den mond verrichten. Wij hebben naakte joodsche vrouwen over de straten zien voortjagen. Maar dat was niet meer dan twee regels uit duizenden van dergelijken inhoud of niet meer dan een onderdeel van bewijsstuk nummer PS-2356. Wij hebben hier vaak zinnen gelezen, die wij in geschiedenisboeken zou den willen zien vastgelegd, maar redenen" „iet wil ingrijpen in genSn! ongele- SOCIAAL-ECONOMISCHEN RAAD TE TILBURG. In het raadhuis te Tilburg is de sHchtingsacte verleden van den dertLLiSti<1\linfi de 6érstv in Ne- tiaHpf uW.anA ,ot stand op inï- seh^rJ-ï hct' Comité voor maat- scliappelijken wederopbouw. j)e Raad bestaat uit de voorzitters van de plaatselijke standsorganisaties en «LV ,onder voorzitterschap van prof. dr. Fr. v. d. Ven. ,voor?il'Gr, van het Comité, prof. dr. M. Cobbenhagen, gaf een expose van de voorgeschiedenis en wees er vervolgens op, dat dc Raad JL u°«P;0rg,an,IS.aUc bed°elt te zijn Zijn doel is den bedrijfsvrede te dienen, in dezen zin, dat in hef al- pcn sfeer wordt geschapen, waarin de werkers hun sociaal-eco nomische, godsdienstige en cultu- reele belangen veilig gesteld weten. TWINTIG JAAR WERD DOODSTRAF. De Bijzondere Raad van Cassatie heeft A. L. W. Steentjes uit Zalt- bommel, die in Januari 1942 om zelf verlichting van slraf en een belooning van 250 te verkrijgen, eenige personen uit het Westland wegens het verrichten van sabotage- handelmgen hij de politie te Naald wijk aanbracht, tengevolge waar van een van hen werd geëxecuteerd en een ander in gevangenschap ovcr- l?cd' y.eroordeeld tot de doodstraf. Het Bijz. Gerechtshof had hem 20 jaar gevangenisstraf opgelegd. RADIO NEDERLAND IN OVERGANGSTIJD. Het bestuur der stichting „Radio Nederland in overgangstijd" heelt benoemd tot leden van het dhge- lijksch bestuur de heerenJ. B. Broeksz en mr, L. G. A. Schiich- ting; lot secretaris van het bestuur: nar. Pb. de Vries tevens tijdelijk juridisch adviseur; tot programma directeur: dr. E. Spelberg en tot di recteur voor den wereldomroep: II. J. v. d. Broek.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1945 | | pagina 1