In de
Gouden Vallei
UIT DE PROVINCIE.
„DE BRAS" UIT SPRAN6
ALS RADIQTELEGRAFIST.
De toestand in Indië.
FEUILLETON
Gemeenteraad Sprang-Capelle
Terry en Berry in t DE BRIL VAN SULTAN SAR
DE OPMARS NAAR DJOKJA
OPGESCHORT.
Onbegrijpelijke woorden van
Koos Vorrink.
Hoewel door het besluit van de
Veiligheidsraad van een opmars
naar Djokja weinig meer zal ko
men, sluit dit nog niet uit dat Ne
derland alle acties stop zal zetten,
totdat de consuls na kortere of
langere tijd hun rapporten hebben
uitgebracht. De Nederlandse pers
en de algemene opinie, enkele uit
zonderingen daargelaten, dringen
allen aan op een krachtiger op
treden tegen de verregaande ter
reur en de ongehoorde wreedhe
den waaraan zovelen dagelijks
zijn blootgesteld, nog daargelaten,
dat sommigen, waaronder het blad
„Trouw", van een onaanvaard
bare resolutie spreken en menen
dat Nederland onafhankelijk van
de Veiligheidsraad zijn plicht in
Indië moet doen, ook al kost dat
zware offers en sancties, ook al
moeten we de buikriem wat strak
ker aanhalen. In geheel andere
geest spreekt Koos Vorrink en
met hem de Partij van de Arbeid.
De heer Vorrink is van me
ning dat Nederland thans volledig
met de Veiligheidsraad moet me
dewerken door in ieder geval van
terreur de mening van deze raad
te vragen en de kwestie aan in
ternationale rapporteurs voor te
leggen, door middel van wie de
Veiligheidsraad dan moet beslis
sen of wij de slachtofers al dan
niet te hulp moeten komen. Hij
meent op deze manier een waar
borg te hebben dat een dergelijke
actie niet voor aanleiding van on
controleerbare geruchten zal wor
den ondernomen. Dit is trouw
aan internationale samenwerking;
maar arme Chinezen en arme ge
terroriseerde bevolking als zij van
het veto-recht van de heer Gro-
mvko afhankelijk worden gesteld.
De taal van de heer Andriessen
voorzitter van de K.V.P. daaren
tegen getuigt van menselijkheid en
werkelijkheidszin. Hij is van me
ning dat het gebruik van militaire
hulpmiddelen achterwege moet
blijven, tenzij het handhaven van
rust, orde en veiligheid een ander
optreden noodzakelijk maakt.
Hiervoor draagt* Nederland de
verantwoordelijkheid en wanneer
het leven van de mensen in Indië,
hetzij zij Chinezen. Europeanen
of Indonesiërs zijn, door de ter
reur van roversbenden bedreigd
wordt, dan heeft Nederland de
plicht op te treden voor de meest
elementaire beginselen van de
menseliikheid, ook al moeten zij
de demarcatielijn overschrijden.
En zo moet het iedere verstan
dige Nederlander zien, in het ka
der van de Nederlandse verant-
wooordelijkheid en de algemeen
geldende wetten van de menselijk
heid en niet zich op ziekelijk over
dreven wijze overgeven aan de
twijfelachtige bevoegdheid en
macht van de Veiligheidsraad, zo
als de heer Vorrink.
VEILIGHEIDSRAAD EN
GEZOND VERSTAND.
De „Gazet van Antwerpen'
schrijft, dat België met zijn laatste
voorstel in de Veiligheidsraad de
stem van het gezonde verstand
heeft doen weerklinken.
„Na de steriele besprekingen in
de raad, de tergende obstructie
der Russische veto's, de demon
stratie van onwil en onkunde is 't
Indonesische geschil wel het meest
illustratieve voorbeeld van de ca-
ricatuur, die de Veiligheidsraad
van zichzelf weet te maken."
De raad, zo vervolgt het blad,
hoort het pleidooi van de woord
voerder der Indonesische minder
heid van terroristen, weigert de
vertegenwoordigers van Borneo
en de grote Oost te horen en
mengt zich in een zuiver Neder
landse aangelegenheid ,die buiten
zijn bevoegdheid valt. Men heeft
met geheel andere ^feiten voor
ogen, Sjahrir de waanzinnigste
beschuldigingen laten uiten van
de tribune, die hij niet eens had
mogen betreden, men heeft Rus
land en zijn satellieten een dwaze
vertoning op touw laten zetten en
men is blijven debatteren, terwijl
op Java een ongelooflijke terreur
heerst. De Veiligheidsraad heeft
alles gedaan om de onveiligheid
op Java en Sumatra te verhogen.
REPUBLIKEINSE
WREEDHEDEN.
Van officiële zijde wordt het
volgende medegedeeld:
Te Koeningan, ten Zuiden van
Cheribon, werden tijdens het voe
ren van politiële actie 23 Euro
peanen gearresteerd en door ge
peupel, voornamelijk behorende
tot Masjoemi en Pesindo, ver
moord. De politie was daarbij
medeplichtig. De moord geschied
de in twee groepen. De eerste
groep werd openbaar tentoonge
steld, waarbij de Masjoemi-leden
het volk aanspoorden tot geweld.
In de namiddag werd door de po
litie medegedeeld, dat om 9 uur
's avonds de Europeanen naar de
gevangenis zouden worden over
gebracht. Het volk dat hierin een
bevel zag om aanwezig te zijn,
kwam met slag- en steekwapens
en zodra de gevangenen uit het
politiebureau werden gehaald,
werden zij onmiddellijk aangeval
len. Slechts enkelen bereikten le
vend de gevangenis, waar zij te
zamen met de lijken der anderen
zonder medische verzorging in een
cel werden gezet.
De volgende dag haalde de po
litie de tweede groep van elf per
sonen en het toen nog beter be
wapende gepeupel slachtte de
meesten op beestachtige wijze af.
Ook ditmaal werden de weinige
overlevenden met de doden teza
men in dezelfde cel geb.racht. Nog
dezelfde nacht gaf de directeur
der gevangenis opdracht beide
groepen in een kuil te begraven.
Zij, die nog leefden, werden met
stenen en schoppen bewerkt, maar
niettemin leefden enigen hunfier
nog toen zij begraven werden.
In een kampong bij Brastagi
boven Medan) werd een kuil ge
vonden, waarin zich de lijken van
38 op onmenselijke wijze vermoor
de personen bevonden. Dit waren
merendeels Indonesiërs, die in Me
dan voor Nederlanders hadden ge
werkt of van pro-Nederlandse ge
voelens werden verdacht.
Bij Balapoelang, 25 km. ten
Zuiden van Tegal werd in een
put achter het voormalige hotel
een massagraf gevonden. Op 17
Augustus 1946 waren daar een
aantal Europeanen bijeen gedre
ven, terwijl het volk werd aange
spoord om hun einde bij te wo
nen. De slachtoffers werden een
voor een naar de put gesleept en
aldaar gedwongen drie keer een
buiging voor de republikeinse vlag
te maken. Zij werden vervolgens
met speren doorstoken om daarna
in de put te worden geworpen.
Wat de moord te Banjoewangi
op de Indo-Europeanen betreft,
kan worden medegedeeld, dat hier
een zwaar gewonde vrouw is aan
getroffen die met haar man en
vijf kinderen .uit huis werd ge
lokt. Zij werden naar een ravijn
gebracht, waar de kinderen voor
de ogen der ouders werden afge
maakt. De man onderging het
zelfde lot. De vrouw zelf werd
'met een kapwapen een slag toe
gediend, waardoor zij bewusteloos
geraakte.
Chinese vrouwen, die te Medan
geen gevolg gaven aan het repu
blikeinse bevel tot evacuatie,
werden gegrepen en in een con-
servenfabriek opgesloten, waar zij
met lappen en zakken werden be
dekt. Hierover werd benzine uit
gegoten en daarin werd de brand
gestoken.
RAUTER WORDT IN HET
NAJAAR TE DEN HAAG
BERECHT.
Naar wij vernemen zal generaal
Rauter in het najaar voor 't Haag
se Bijzondere Gerechtshof terecht
staan. Generaal Rauter, hoofd van
de Duitse S.S. en S.D. in Neder
land, de meest beruchte figuur uit
de oorlogsjaren in ons land, ver
toeft thans in de gevangenis te
Rotterdam.
LIBRE BELGIQUE OVER
NEDERLAND.
De Katholieke „La Libre Belgi-
que" schrijft, dat „het herstel van
Holland langzaam gaat en 't blijft
een zeer middelmatige beloning
voor de offers, die op het ogen
blik gevraagd worden van onze
buren".
Het blad voegt hieraan toe dat
„de politiek om weinig goederen
voor het publiek beschikbaar te
stellen, waaraan in Nederland de
hand gehouden wordt, niet als be
loning heeft, dat de handelsbalans
in evenwicht komt door een stij
ging van de uitvoer. De uitvoer
is nog altijd zeer laag en verhou
dingsgewijze lager dan die van
Frankrijk."
Het blad bestrijdt de heersende
mening, dat het trage herstel in
Nederland te wijten is. aan de of
fers, die gebracht moeten worden
voor het op de been houden van
een leger van 100.000 man in In
donesië.
De huidige toestand in Neder
land is, aldus La Libre Belgique,
hoofdzakelijk te wijten aan de ge
leide economie.
KONING LEOPOLD
NAAR BELGIË TERUG
GEROEPEN 1
De voormalige Belgische minis
ter van koloniën, Albert de Vl'ees-
chauwer, die zijn land zal verte
genwoordigen in de commissie
voor de niet-autonome gebieden,
heeft bij het betreden van het
vliegveld La Guardia te New-
York verklaard, dat in de aan
staande weken koning Leopold
naar België teruggeroepen zou
worden.
„Zo het nodig is, zal een ple
bisciet plaats hebben; maar wij
denken niet, dat het noodzakelijk
is hiertoe onze toevlucht te ne
men."
De Vleeschauwer meende, dat
de terugkeer van de koning kon
plaats hebben door de wet van
1945 in te trekken en door te ver
klaren, dat de redenen, die de ko
ning in de onmogelijkheid plaatsen
te regeren, niet langer bestaan.
Naar' zijn mening heeft België een
koning „broodnodig".
PRIESTERS VERMOORD IN
VENEZIA GIULIA.
Tijdens een kerkdienst in Pisino
in het bezette gedeelte van Vene-
zia Giulia heeft Zondag een ben
de met schoppen, houwelen en
sikkels gewapende Joegoslaven
zich toegang trachten te verschaf
fen tot de kerk, doch zij werden
door de menigte, die de ingang
bewaakte teruggeslagen. Toen de
priesters zich echter na aan 250
kinderen de H. Communie te heb
ben uitgereikt in de sacristie te
rugtrokken, werden zij daar door
de bende aangevallen. Pater Bu-
leisich werd met sikkels aangeval
len en volgens het Italiaanse blad
Voce Libere letterlijk afgeslacht.
Mgr. Ukmar, geheim kamerheer
van Z. H. de Paus, die door het
Vaticaan naar Venezia Giulia
was gezonden, omdat de bisschop
van Triëst tengevolge van de
voortdurende vijandelijke manifes
taties niet in staat was zijn ambt
uit te oefenen, werd op de grond
gesleurd en vertrapt, waarbij hij
een schedelbreuk en kwetsingen
aan de nieren opliep. Met een am
bulancewagen van het Rode Kruis
moest Mgr. LIkmar naar Fiume
gebracht worden.
In een bos heeft men het ver
minkte lijk' van de sinds een week
vermiste pater Kristian, pastoor
van Golazzi in Istrië, gevonden.
Het lijk toonde sporen van af
schuwelijke mishandelingen.
DE NABESTAANDEN DER
GESNEUVELDEN.
Het gewestelijk comité Herden
king Brabant s Gesnelden, dat de
jaarlijkse herdenking op Zondag
7 September a.s. in en om het
monument boven het graf van de
Brabantse Soldaat te Waalre bij
Eindhoven houdt, heeft via de
gemeentebesturen de nabestaande
van alle gevallenen in het militair
en het burgerlijk verzet tot deze
plechtigheden uitgenodigd met de
deputaties van de besturen der
gemeenten, die gesneuvelden in de
oorlog 1940—1945 te betreuren
hebben.
Mochten er familieleden zijn,
wie deze uitnodiging onver
hoopt niet bereikt heeft, dan mo
ge het comité langs deze weg hen
er aan herinneren, dat hun aan
wezigheid bij het openbaar eerbe
toon zeer op prijs gesteld zal wor
den. Het plechtig appèl nominaal
van alle gevallen militairen zal
met indrukwekkend militair cere
monieel worden gehouden door de
adjudant van de regimentscom
mandant van het 7 R.I. uit het
kamp te Oirschot, de eerste luite
nant mr. R. Nije.
VAN
DE ECHO VAN HET ZUIDEN
HOOFDSTUK I.
Wat scheelt er vandaag
aan, Nan? Je hebt me al zo
wat een kwartier lang niets
gezegd. Ik scheurde mij los
van de bekoringen van de
goudmijn en trotseerde een
wandeling in de blakende
zon om een praatje met je te
maken en je gunt mij nauwe
lijks een woord of een blik
ter beloning. Ik geloof dat je
de helft niet gehoord hebt
van wat ik je vertelde en
toch heb ik zo schitterend ge
sproken.
Je hebt tenminste véél
en luid gepraat als je dat
„schitterend" noemt! lachte
zij en streek Laddie, de trou
we collie, eens over de kop.
Dat is nu wel het top
punt van ondankbaarheid.
Eigenlijk moest ik heel boos
op je zijn, Nan! Maar je ziet
er vanmiddag zo bij zonder-
goed uit, dat ik daar geen
kans toe zie. Het verwondert
mij niets dat ze je hier „knap
pe Nan" noemen.
Let nu maar niet op mijn
uiterlijk, antwoordde zij met
een coquette blik van onder
haar lange, zwarte wimpers.
Het was een slank, knap
jong meisje met uiterst blan
ke gelaatstint, die zelfs door
de brandende Afrikaanse zon
onaangetast was gebleven;
met donker-grijze ogen die
meer zwart dan grijs leken
onder de omgekrulde wim
pers en met prachtig zacht-
zijde-achtig haar. Ze droeg
een heel eenvoudige, donker
blauwe japon met rood afge
zet en zoals ze daar stond
tegen de muur geleund met
haar mooi gezichtje half in
het licht, half in de schaduw,
was het geen wonder dat Will
Crosbie zich getroffen voelde
door haar schoonheid.
Hij was directeur van de
mijn-exploitatie „De Gouden
Vallei"; een lange, knappe
man met donkere ogen en een
zware, bruine baard. Het was
niet voor het eerst dat hij wat
vroeger van zijn werk was
gegaan om een half uurtje
door te brengen in gezelschap
van „knappe Nan", zoals An
toinette Lester, de dochter
van de warenhuishouder, in
de wandeling altijd heette; en
zij, van haar kant, keek vol
genoegen uit op die gesprek
jes, die een aangename af
wisseling vormden in haar
lange dag.
Het warenhuis van Lester
stond aan het uiteinde van de
stad, als men wel van een
„stad" kan spreken, want die
bestond dan uit twee lange
rijen blokhuizen en lag vlak
aan de weg die over ,,'t Veldt"
naar New Castle leidd?
„De Gouden Vallei", zoals
dit deel van het goudmijn
kamp in Natal heette, werd
in het eerst geëxploiteerd
door een particuliere maat
schappij, waarvan Dan Lester
de vader van Nan, een van
de opzichters was en bestond
uit zes „claims" (concessies).
Er was een loodrechte schacht
uitgehouwen met zij-gaande
rij en en wel kwamen de
mijnzoekers vlak bij het me
taal, maar ze misten de ader.
De mijnen zijn een grote
loterij van de natuur. Ze kun
nen plotseling rijk maken,
maar ze kunnen ook teleur
stellen en tegen één mijn-ei
genaar die wint, staan er ge
woonlijk tien die verliezen.
Lester was ook niet geluk
kig en het eind was dat hij
zijn „claims" verkocht.
Er werd een nieuwe gaan
derij gegraven en ziet, nu
werd er een rijke ader aan
geboord. Het humeur van Dan
Lester was er intussen niet
op vooruitgegaan.
Kort daarna opende hij een
warenhuis. Het was een lang,
houten gebouw van één ver
dieping en bestaande uit drie
delen. Aan het ene uiteinde
was het magazijn dat werd
beheerd door Nan; aan het
ander eind een soort van
cantine, waar de mijngravers
na gedane arbeid plachten te
roken, te drinken en kaart te
spelen: in het midden was 't
warenhuis. Dit bestond uit
drie vertrekken; 't middelste
was de keuken en tegelijk
woonkamer, terwijl een min
der ruim vertrek aan weers
kanten diende als slaapka
mer. Nan had de grootste";
haar vader en Donald Forbes,
de oude Schot, die van Kim-
berley meegekomen was, de
andere, terwijl de Kaffer
vrouw, die Nan in het maga-
ziin hielp, op een matje in de
uitbouw sliep.
De mijn bevond zich op
enige afstand van de stad.
Nan ging er maar heel zelden
heen, maar vanuit de deur
van het magazijn kon zij de
grote massa's kwarts zien lig
gen en hoorde zij het boren
van de machines en het knal
len van het dynamiet, terwijl
ze ook de rivier door de
„Gouden Vallei" zag stromen.
Aan de ene kant was de
bodem van 't Veldt slechts
zacht golvend, maar aan de
andere kant liep die steiler
op tot aan een keten hoge
heuvels.
Nan was niet sentimenteel
aangelegd; het leven van
hard werken had haar veel te
practisch en te nuchter ge
maakt, dan dat er enige
plaats in haar gemoed zou
kunnen wezen voor roman
tiek. Maar van een zonsonder
gang kon zij écht genieten,
als die de topnen van de heu
vels met zulk een prachtig
purperen schijnsel overgoot.
In zekere zin leidde zij een
eenzaam leven. Haar moeder
was vele jaren geleden ge
storven; haar vader was dik
wijls van huis of in gezel
schap van goudzoekers, wie
hij zeker niet voor niets een
wenk gaf, óf voor andere za
ken uit, waar hij nooit iets
van vertelde.
Het was een ontevreden,
onaangenaam mens, zodat
Nan zich gelukkiger voelde
als hij er niét, dan wanneer
hij er wel was. Zij bediende
in het warenhuis en hij in de
cantine en ze hadden beiden
die zaken tot behoorlijke bloei
gebracht. Toch klaagde Dan
Lester altijd nog dat de ont
vangsten te gering waren.
Het uur vóór zonsondergang
was de enige rusttijd in haar
dag van drukken bezigheden.
De vrouwen die vroeger op
i de middag haar inkopen
kwamen doen, waren dan al-
I len thuis om het avondeten
te bereiden voor de mannen
j die hongerig van het werk
zouden komen en het was ook
nog te vroeg voor de klanten
voor tabak en sigaren. Dus
I hadden Nan en Will Crosbie
alle gelegenheid tot praten.
Het was waar dat zij tot
nog toe weinig aandacht had
geschonken aan zijn gekeu
vel; ze verontschuldigde zich
dan ook dat ze ^,niet in een
bui was om te praten".
Neen, dat heb ik al lang
gemerkt, antwoordde hij. Zeg
Nan, scheelt er wat aan?
Maak je je soms ongerust
over je vader? Gisteren zei je
immers dat je niet begreep
waar hij zo lang bleef!
j O, neen! Vader kan wel
I op zich zelf passen! antwoord-
de zij luchtig. En al is hij ook
i thuis, zoveel gezelliger is het
dan toch niet.
Ik ben er zeker van dat
i je iets hindert, hield hij aan.
In ieder geval geen zor-.
i gen over mijn vader, maar
wel iets van practische aard.
Als je het dan volstrekt we
ten wilt: ik verwacht al sinds
een paar dagen een lading uit
New Castle, maar die is er
nog niet. Ik heb geen óns ta
bak of geen sigaar in voor
raad en wat ik nu beginnen
moet als de mannen vanavond
komen, dat weet ik niet.
(Wordt vervolgd).
SPARBEURS
TE 's-HERTOGENBOSCH.
In de zalen van Casino werd
Dinsdag 26 Augustus een grote
Sparbeurs gehouden, waar ruim
30 vooraanstaande fabrikanten op
levensmiddelengebied met een
stand vertegenwoordigd waren.
Reeds voor 1940 werd deze
Sparbeurs jaarlijks georganiseerd,
maar na de enorme groei van het
bedrijf is het het. streven van de
Spardirectie deze jaarlijkse Spar
beurs tot een grote gebeurtenis
voor geheel Brabant te maken.
De Sparbeurs van dit jaar werd
zeer druk bezocht en gaf een over-
zichtélijk beeld van de huidige
bedrijfseconomie. Het bleek dat 't
Sparbedrijf onder de energieke di
recteuren de heren J. v. d. Heijden
en P. van Mol is uitgegroeid tot
een machtig lichaam, waarbij
1500 kruideniers zijn aangesloten
en dat een jaarlijkse omzet heeft
van plm. 50 millioen gulden. Dat
de Spar zich in een groeiende po
pulariteit mag verheugen, bleek
uit de zeer druk bezochte receptie,
toen velen de directie kwamen ge
lukwensen met het 25-jarig be
staan van het bedrijf als N.V.
Ook wij bieden de Spar-direc-
tie onze hartelijke felicitaties cn
wensen haar met haar voortvaren
de arbeid steeds meer succes in
de toekomst.
KONINKLIJKE
ONDERSCHEIDINGEN.
Bij K. B. van 13 Aug. 1947 is
toegekend de eremedaille, verbon
den aan de orde van Oranje Nas
sau:
in zilver aan:
A. Rijnen, voorheen chef in de
hakkenmakerij bij J. Mannaerts'
Schoenfabrieken te Tilburg;
A. van Heijst, bedrijfsleider bi]
de N. V. Stoomschoenenfabriek
A. H. van Schijndel te Waalwijk;
mevrouw de weduwe C. E.
Blankers-Janson, voorheen ge
meentevroedvrouw, te Wijk en
Aalburg;
In brons aan:
J. P. de Haas, zwikker bij de fa.
J. Mannaerts' Schoenfabrieken te
Tilburg;
H. van Beek, machinist bij de
N.V. Meelfabriek „De Hoop'
v.h. A. L. Sneep en Co., te
Sprang-Capelle;
C. H. van Heijst, voorheen
zwikker bij de N.V. Stoomschoe
nenfabriek A. H. van Schijndel te
Waalwijk;
B. van Zon, arbeider bij de N.
V. Stoomschoen fabriek G. L.
Smits en Cie, te Dongen;
BISSCHOPPELIJKE GIFT
VOOR OOST-BRABANT.
Mgr. W. Mutsaerts, bisschop
van 's Hertogenbosch, heeft aan
Brabants Volksherstel een bedrag
overgemaakt van 10.000 tot le
niging van de nood der slachtof
fers van de branden in Oost-Bra
bant.
DRIE-DAAGSE FIETSTOCH
TEN DOOR BRABANT.
De driedaagse fietstochten, ge
organiseerd door de V.V.V. te
's-Hertogenbosch—Vught voor 28,
29 en 30 Augustus, beloven een
succes te worden.
Uit alle provincies van ons land
zijn de inschrijvingen binnengeko
men, zelfs een enkele uit België.
Brabant's hoofdstad maakt zich
op om de deelnemers en deelneem
sters gezellige dagen te bezorgen.
De markt, het dagelijkse eind
punt, zal door de gemeente wor
den versierd, terwijl 's avonds
Bossc harmonieën zullen concer
teren.
Des fnorgens zullen de fietsers
met muziek uitgeleide worden ge
daan. In de routes zijn de volgen
de plaatsen opgenomen, Vught,
St. Michielsgestel, Schijndel, St.
Oedenrode, Best, Oirschot, Moer
gestel. Oisterwiik, Haaren, Hel-
voirt, Tilburg, Dongen, 's-Grave-
moer, Udenhout, Loonopzand,
Boxtel. Enschot, Den Dungen en
Cromvoirt.
Besluit Zondagsheiliging Wordt wet.
Dure brandputten
Donderdag 28 Augustus kwam
de raad der gemeente Sprang-
Capelle in openbare vergadering
onder voorzitterschap van Burge
meester Smit bijeen, terwijl het lid
van Caem afwezig was.
Na de opening werden de no
tulen onveranderd vastgesteld.
Onder de Ingekomen stukken be
vond zich een schrijven varr Ged.
Staten, dat het besluit betreffende
de Zondagsheiliging goedgekeurd
was. Binnen 14 dagen moet het be
sluit afgekondigd zijn. Voortaan
is het dus verboden op Zondagen
café's open te hebben en voetbal
wedstrijden te houden of een an
dere vorm van sport te beoefenen.
Nu de uitvoering en de hand
having van deze wet
Verder was er o.*m. binnenge
komen een schrijven van de on
langs opgerichte muziekvereniging
„Marijke" te Sprang, waarin ver
zocht werd om subsidie.
B. en W. stelden voor om deze
vereniging evenals de andere mu
ziekverenigingen in de gemeente,
een subsidie te geven van 40.—
per jaar.
De heer Ros betwijfelde het
echter of dit wel door Ged. Sta
ten zou worden goedgekeurd.
De voorzitter zeide echter dat
men in het schrijven zou vermel
den dat men de eene vereniging
niet achter kon stellen bij de an
dere en dat ook deze vereniging
bij feesten en dergelijke op zou
traden.
Dhr. Genuït stelde voor, om,
als, wat hij niet hoopte de subsi
die geweigerd zouden worden door
Ged. Staten, dan het bedrag dat
nu de twee andere verenigingen
kregen, over alle drie te verdelen.
De voorzitter zou eerst het be
sluit van Ged. Staten afwachten;
mocht dit afwijzend zijn, dan zcu
men op het voorstel van de heer
Genuït terugkomen.
Wijziging begroting 1947.
De begroting moest gewijzigd
worden in verband met het werk
aan het gemeentebos dat reeds
gebeurd was. Men moest echter
besluiten om het werk te laten
doen, om zodoende subsidie te
krijgen.
Z. h. st. accoord.
Aanvrage van het bestuur der
vereniging tot instandhouding en
stichting van scholen met de Bij
bel voor Capelle cn Vrijhoeve-
Capelle, gevestigd te Capelle om
beschikbaarstelling van gelden in
gevolge art. 72 der Lager Onder
wijswet 1920.
Het bestuur van deze school
was van mening dat er nieuwe
gordijnen en een nieuwe lambrize-
ring aangeschaft diende te wor
den, resp. ad 562 en 2406.75.
B. en W. en met hen de Inspec
teur van het L.O. en de Ged.
Staten vonden de betonemadle
lambrizering te veel geëist. B. en
W. stelden daarom voor alleen
toestemming te geven voor hei
aanschaffen van gordijnen en over
de lambrizering afwijzend te be
schikken.
Z. h. st. accoord.
Voorstel tot het verlenen van
vergoeding van schade aan I'.
Spierings, C 110, Alhier.
Deze schade was toegebracht
bij het uitbaggeren van de haven
door dat het zand op zijn weiland
was gegooid en hij gedwongen
was zijn koeien elders te weiden.
De schadevergoeding zou bedra
gen 225.—, hij moest 85.—
aan pacht betalen, zodat dit voor
de gemeentekas een uitgave was
van 140.—.
Op een vraag van dhr. Maijers
hoe dit bedrag berekend was,
antwoordde wethouder de Bas,
dat hiervoor het bedrag genomen
was dat hij meer moest betalen
nu zijn koeien elders moesten lo
pen.
Dhr. Maijers zou gaarne zien
dat dergelijke vergoeding in het
huurcontract werd vastgesteld,
waarvoor inmiddels aldus de Bur
gemeester reeds gezorgd was.
Voorstel tot aansluiting bij een
Borgstellingsfonds.
Ingevolge een schrijven van de
Min. van Binnenl. Zaken, die een
dergelijke aansluiting wenselijk
achtte en ingevolge het feit dat de
jaarlijkse bijdrage van 0.02 per
inwoner aan het Middenstands-
borgstellingsfonds voor de Lang
straat werd vervangen door de
bepaling dat de gemeente wanneer
er een tekort zou komen garant
moest zijn voor een bedrag van
bijna twee cent per inwoner, stel
den B. W. voor bij bovenge
noemd fonds aan te sluiten.
Het had dhr. Genuït indertijd
verwonderd dat de gemeente niet
bij het Borgstellingsfonds aansloot,
hoewel het toch een belang voor
de middenstand was. Daarom spijt
het hem thans niet dat van hoger
hand een wenk tot aansluiting ge
geven wordt, waarmede hij zich
geheel kan verenigen.
Z. h. st. accoord.
Voorlopige vaststelling der ge
meenterekening dienst 1945.
De voorzitter las het rapport
voor dat door de leden van de
commissie, de heren Ros, Spuij-
broek en van Caem was uitge
bracht. De commissie vond de ver
goeding voor kleding en rijwiel
van de gemeentebode te laag, ter
wijl zij de bijzondere aandacht
vroeg voor het brandweerhuisje
te Vrijh.-Capelle.
B. en W. gingen met het eerste
volkomen accoord, maar wezen
er op dat zulks bij de begroting
behoort te worden behandeld. Het
brandweerhuisjes werd niet meer
gebruikt, men zou zien wat er
mee gebeuren moest.
Dhr. Maijers wilde het laten
ophalen, zodat het kon dienen
voor de nieuwe brandspuit; daar
voor was het echter, aldus de
voorzitter, te klein.
Het nadelig slot bedroeg
8528.-.
Z. h.s t. accoord.
Goedkeuring der rekeningen
van de Burgerlijke Armbesturen
over 1945.
De rekening van het Burgerlijk
Armbestuur te Sprang bedroeg
3793.05, te Capelle 11204.85.
Terry kreeg gelijk, want
ze hadden de uitgang nu bij
na bereikt en nog steeds wa
ren de rovers niet gereed om
te schieten. Juist toen Berry
zag hoe ze de geweren aan
legden, konden de vrienden
veilig op het eiland springen.
„Wat is het hier heerlijk",
zei Hassan bewonderend,
zo'n beetje vacantie mag ook
wel eens".
„Praat niet zoveel, Hassan",
beet de Sirdar de Derwisj op
fluisterende toon toe, „weet
jij of we hier alleen zijn?"
„Wij moeten ons verber
gen", fluisterde Terry, „zo
dadelijk komen die lieve jon-,
gens uit de gang".
icrwijl de gemeentesubsidies aan
beide bedroegen resp. 2002.12
en 3686.08.
Z. h. st. accoord.
Voorlopige vaststelling der uit
gaven openbaar onderwijs over
1945 en 1946.
Z. h. st. accoord.
Voorstel tot aanschaffing van
een nieuwe cyclostile-machine.
De nieuwe cyclostile-machine
zou 820.—ko sten, voor de oude
kreeg men bovendien 150.— te
rug, zodat de machine kwam op
670.—, welk bedrag in 10 jaar
afgelost zou worden.
Z. h. st. accoord.
Voorstel tot het vervaardigen
van drie brandputten.
De putten waren eertijds op
600 a 700 geschat, nu blijkt
uit het advies van het bureau
voor drinkwatervoorziening, dat
er 40 meter geboord zal moeten
worden om voldoende water le
krijgen, de kosten daarvoor zijn
90.— per meter, zodat een put
op 3600.zou komen. Er zou
den er in 't geheel 12 nodig zijn.
Het was, aldus de voorzitter, een
geweldig bedrag, maar er moest
toch iets gedaan worden.
Dhr. Verheijden was van me
ning dat die grote bureaux alle
maal veel geld kostten. Hij had
in Capelle een put laten slaan van
54 voet en had volop water. Dat
was gedaan door Dekkers uit
Waspik, hij adviseerde om zich
eens met zo iemand in verbinding
te stellen.
Ook dhr. Ros stelde iets der
gelijks voor. Hij wilde een pomp
iaten slaan die het water in een
put bracht, zodat gevaar voor ver
zanden uitgesloten was.
De voorzitter merkte echter op
dat bij een eventuele brand een
dergelijke put/direct leeg zou zijn.
Dhr. Genuït vond het bedrag
eveneens hoog, maar was van
mening dat men om de zaak goed
op te lossen zijn toevlucht wel
hiertoe moest nemen.
Dhr. Verheijden adviseerde om
zich eens in verbinding te stellen
met de- Directeur van de Water
leidingmij. te Oosterhout, of er
geen andere buizen gelegd konden
worden.
De voorzitter antwoordde hier
op dat dit nog veel duurder zou
zijn.
Dhr. Ros wilde dat men zich
in verbinding stelde, met de men
sen waarover dhr. Verheijden en
hij gesproken hadden. Men droeg
een grote verantwoordelijkheid.
De voorzitter zeide dat de
brandweerinspectie die mogelijk
heid niet genoemd had, maar dat
het zijn volle aandacht had.
Na een opmerking van dhr.
Genuït om de zaak toch vooral
niet op de- lange baan te schuiven,
ging men zonder hoofdelijke stem
ming met het voorstel accoord.'
Voorstel tot verkoop van grond
aan M. voor de Poorte, D 140, al
hier.
Men had van dhr. voor de Poor
te grond gekocht voor woning
bouw, gelegen aan de Heistraat.
Daar men het achterste stuk niet
nodig had, had genoemde heer
verzocht dit terug te mogen ko
pen. Daar hij direct bereid was
geweest deze grond, die dicht bij
zijn huis lag, te verkopen, stelden
B. en W. voor hem in deze tege
moet te komen en hem bedoelde
gedeelten te verkopen voor
1100.—, met deze bepaling dat
ereen stukje gebruikt mocht wor
den als oefenterrein voor de
brandweer.
Dhr. Verheijden was er in prin
cipe tegen, daar de mensen er
hun eigen tuintje bij wilden heb
ben. Wethouder de Bas merkte
echter op dat er nog plaats over
bleef voor een tuintje.
Z. h. st. accoord.
Mededelingen.
Volgens de Woonruimtewet die
per 1 Sept. ingaat, moest er een
adviescommissie benoemd worden.
B. en W. stelden voor hierin zit
ting te doen nemen de heren Ros,
Genuït, v. d. Plas, Nieuwenhui-
zen en Kraak.
Dhr. Ros had in het verleden
dingen meegemaakt, die hem lie
ver geen zitting in de commissie
deden nemen.
De Voorzitter wilde de dingen
maar liever bii de naam noemen
èn zei dat in het geval dat dhr.
Ros bedoelde, door hem, gesteund
door het advies van de dokter,
een andere beslissing was geno
men, dan de commissie had ge
adviseerd, waar er een hartkwaal
De correspondent van „de Maas
bode" bij de troep te velde in In
donesië J. W. Hofwijk, wiens leu
ke en interessante brieven grote
belangstelling in ons land trekken,
heeft het in zijn correspondentie
van Maandag in dat blad over
Cor Braspenning uit Sprang-Ca
pelle. Hij schrijft o.m.:
Terwijl wij wegreden begon Cor
Braspenning ,uit Sprang-Capelle
z'n walkie-talkie af te stemmen.
„Bras" was wel zo Brabants
dat alle Capellenaars zelfs in z'n
Maleis allerlei vertrouwde klan
ken zouden hebben teruggevon
den, maar bij het uitzenden der
afstemsignalen deed hij erg z'n
best en daar kwam „John één"
in de lucht, prompt gevolgd door
„John twee" en „drie", tot hij,
toen alles oké was, „John één,
twee en drie" weer uit de lucht
duwde. Zelden zal een Capelle-
naar magischer woorden in z'n
keelmicrofoon gesproken hebben
dan „Oké-okéga „mar" uit
de lucht
Het was een aardige jongen.
In een ander nummer schrijft
hij nog:
Ergens kraait een haan, een vo
gel vliegt tjilpend over...... ieder
een denkt, driekwart onbewust:
„Nou gaat het beginnenen
dat het absurd is in deze stilte.
„Bras" krijgt een bericht opge
geven: „Vijandelijke patrouille
van drie man op C. T. 08-8-8-44.
„Bras" herhaalt, gaat dan de
lucht in: „Hallo John twee, hallo
John twee, hier bericht voor u...
Over
Het is zo doodstil, dat een
ogenblik het metalen antwoord
hoorbaar is in de koptelefoon;
dan: „Hallo John twee, hier volgt
het bericht......"
„Laten ?e-n-'m maar smeren.
Die wèg zijn, schieten ook niet
meer op ons
„Hallo John driehallo John
drie„Wat zijn dat voor klo
rissen" sakkerjuut Bras „die zit
ten weer 's vanonder de klapper
te zendenIk verstao d'r geen
klap van".
„Pets!"
„De Bras" schijnt een getapte
figuur te zijn onder de mannen
daar!
mee gemoeid was.
Er waren aldus dhr. Ros nog
andere gevallen. Deze waren alle
opgelost zei de voorzitter. Er was
immers bepaald dat men! bij in
woning rekening moest houden
met milieu en stand. De commis
sie zou echter haar voornaamste
taak krijgen in het verdelen en
toewijzen der woningen, terwijl er
weinig meer gevorderd zou be
hoeven te worden. De heer Ros
stemde tenslotte toe.
Met meerderheid van stemmen
werden de genoemde heren in de
commissie gekozen.
Verder hadden Ged. Staten ge
vraagd in welk stadium de bouw
van de burgemeesterswoning was.
B. en W. stelden voor te bou
wen naast het raadhuis op grond
van dhr. van Riel, die de eerste
30 Meter verkocht a 50.— per
strekkende meter en daarachter
voor de prijs van weiland, hetgeen
bij 50 meter 800 a 900 zou
'zijn.
De raacf gaf zijn -goedkeuring
tot aankooü van de grond.
Rondvraag.
De heer Maijers vroeg of het
niet mogelijk was de huizen ach
ter het Hof van water te voor
zien. Dit was aldus de voorzitter
een taak van de eigenaars. De
gemeente kon hen hiertoe niet
dwingen, hoogstens een proces
verbaal opmaken.
Dhr. Ros vroeg of de bewoners
van het Wolfsnest. als zij ge
zamenlijk geld bij elkaar brachten,
aangesloten kunnen worden. De
toestand was daar allertreurigst.
De voorzitter zeide dat als men
gezamenlijk een verzoek richtte
tot de raad, dat er dan met de
Waterleidingmij. over te praten
zou zijn; dit gold ook voor de
mensen achter het Hof.
Daar pr niemand nog een vraag
ingezonden had, (dhr. Verheijden
schijnt voor de mondelinge rond
vraag te zijn,) werd hierna de
vergadering op de gebruikelijke
wijze gesloten.
