HET SLACHTOFFER
130.000 J.c&afcfceH. i
De Langstraat.
FEUILLETON
Terry en Berry in: DS 'VITTE ELAND.
O.V.W. Sergeant G. A. Hobbelen
GEVRAAGD
EEN NETTE DIENSTBODE
Aanmelden A. J DIJKSTRA,
dan in een stil gezin. Er was
geen electriciteit, dus de stofzui_
ger werkte niet meer en dat was
niet ogenblikkelijk een bezwaar,
want er waren hulpkrachten ge
noeg in huis. Maar de huisvrouw
zuchtte wel eens: ,,Wat moet dat
worden na de oorlog?" Je zult
zien, dat we dan een waar dienst-
bodenvraagstuk krijgen". Achter
af, ^ij weten het nu maar al te
goed, zijn haar woorden volledig
bewaarheid geworden.
Die verzuchting echter was het,
die onze ingenieur wiens naam
wij thans wel mogen verraden: Ir.
F. R. Ippmar aan het piekeren
zette. In een klein schuurtje ach
ter zijn onderduikwoning, waar
hij betrekkelijk veilig was, is hij
maanden achtereen, meer dan een
jaar zelfs, ingespannen en onver
droten bezig geweest 'en de re
sultaten van zijn arbeid, na de
bevrijding, toen hij ruimer arm
slag had, aanmerkelijk verbeterd,
zal het grote publiek weldra, al-
thsna in Amsterdam, zo niet aan
den lijve dan toch „aan den hui
ze" ondervinden.
Toen wij dezer dagen door
middel van een speciale relatie
kennis kregen van de plannen tot
practische verwerkelijking, die
toen reeds ,in een vergevorderd
stadium verkeerden, zijn wij da
delijk op onderzoek uitgegaan.
De resultaten van onze speur
tocht, die wij als primeur in de
Nederlandse pers kunnen brengen
hebben wij vastgelegd in bijgaan
de reportage.
De aangewezen persoon, die.
ons het beste de noodzakelijke in
lichtingen zou kunnen verschaf
fen, 'was vanzelfsprekend de Di
recteur van de Gemeentelijke
Stads-Reiniging van Amsterdam.
Toen wij ons bij de portier aan
meldden en hem het doel van ons
bezoek kenbaar maakten, vroeg
hij ons het onderwerp te willen
opgeven, waarover wij met de. di
recteur wilden spreken. Dat was
enigszins moeilijk, daar wij zelf in
minder dan het onzekere omtrent
de, naar men ons had gezegd
„opzienbarende uitvinding", ver
keerden. Toen wij echter vaag
weg enkele opmerkingen hadden
gemaakt, mompelde de portier:
„Oh, OctopusheWij
meenden hierdoor terecht op het
goede spoor te zijn en stelden met
des te meer zekerheid onze vra
gen aan de directeur.
„Zij „wisten van niets
Wij zullen u getrouwelijk ver
slag geven van de gesprekken,
die wij voerden, allereerst met de
directeur der Stadsreiniging en
later met de ingenieur Ippmar. In
de beginne wisten zij van niets...
„Wij zouden gaarne voor onze
krant enkele inlichtingen ontvan
gen omtrent de uitvinding van Ir.
Ippmar".
„Pardon?" „De- Reiniging is
toch bezig met het in practijk
brengen van deze vinding?"
„Mijnheer, u wee't werkelijk meer
dan ik". „Maar u kent toch Ir.
Ippmar?" „JawelHet ant
woord kwam aarzelend en tege
lijk stond de directeur op, daar
mede te kennen gevende, dat het
gesprek wqnig vruchtdragend
zou zijn. Toen schoten wij onze
scherpste pijl af. „Hoe staat het
met de Octopus?" Het volgende
ogenblik stonden wij buiten met
de mededeling, dat verdere in
lichtingen niet konden worden
gegeven. Het was ons evenwel
•duidelijk geworden, dat de naam
„Octopus" -de sleutel tot het ge
heim was.
Vrijwel op dezelfde wijze ver
liep ons gesprek met Ir. Ippmar,
die wij opzochten in zijn werk
plaats-laboratorium te Vreeland.
Wij stelden dezelfde vragen,
doch het enig antwoord dat wij
ontvingen was een omstandige
uiteenzetting van Ir. Ippmar over
de voordelen van een zojuist door
hem verbeterde niet-machine om
de wanden van pre-fabricated
huizen aan elkaar te nieten.
Dit enorme apparaat, dat men
beter dan een niet-machine, wèl
een machine zou kunnen noemen,
werd geconstrueerd in opdracht
van het Ministerie van Weder
opbouw, dat hiermede wel over<
machines, maar niet over huizen
gaat beschikken. Hiermede kwa
men wij echter niet verder. Op
nieuw vuurden wij ons zwaarste
projectiel af. „Weet u, wat een
Octopus is?"
„Zeker. Een Octopus is een
soort inktvis met acht armen".
.•Juistzeiden wij vol ver
wachting. „Precies", antwoordde
Ir. Ippmar en daarmede was ook
dit onderhoud gedaan.
Het Raadsel opgelost.
Hierna wérd het noodlot ons
gunstig gezind; een succesvol re
porter kan nu eenmaal niet bui
ten het nodige geluk. Wij kenden
een arbeider bij Publieke Wer
ken, die enkele dagen tevoren"
ziek was geworden en in de On
gevallenwet liep. Uiteraard kun
nen wij op. deze plaats niet na
der op onze hierna volgende
handelingen ingaan, het journa
listengeheim blijve bestaan, doch
genoeg zij, dat wij, als de arbei
der Z., terecht kwamen inge-
tdeeld in de nachtdienst in dè
werkplaatsen, waar wij vermeen
den het geheim van de mijsterieu-
ze Octopus te- kqnnen oplossen.
En inderdaad, het raadsel werd
opgelost
Stel u onze verbazing voor,
toen wij in de grote, verlichte
hallen van de Gemeentelijke
Werkplaatsen een enorme stof
zuigerachtige machine ontwaar
den, ter grootte van een flinke
vuilniswagen. Er werd koorts
achtig gewerkt aan dit toestel,
dat zich nog in gedeeltelijk ge
demonteerde staat bevond. In een
ronde, torpedovormige romp, ter
lengte van ongeveer zes meter,
bevond zich aan voor- en achter
zijde een opening met een doorl
snede van circa 1 meter. Het ge
heel rustte op. 'een soort slede,
zoals men die ook vindt bij een
gewone stofzuiger voor huishou
delijk gebruik. De machine kon
in twee delen uit elkaar genomen
worden, waarna men in het in
wendige de eigenlijke, 'electrische
krachtapparaten kon plaatsen.
Deze grote, electrische motor
stond opgesteld in een ander cjë-
deelte van de hal, doch de be
schrijving hiervan zou ons te ver
op wetenschappelijk terrein voe
ren.
Hoewel wij al spoedig gingen
begrijpen wat de -bedoeling was,
informeerden wij voor alle zeker
heid toch nog, of dit nu de „Oc
topus was. Een onvoorzichtige
vraag, want onmiddellijk werd de
veiligheidsdienst gewaarschuwd
en slechts door ons overhaast
aan een onderzoek te onttrekken,
wisten wij de onaangename con
sequenties te vermijden.
Aanmerkelijk steviger in onze
schoenen staande vroegen wij nu
de volgende dag opnieuw een on
derhoud aan met de directeur van
de Stadsreiniging, hem bij voor^
baat van onze inmiddels verwor
ven wetenschap in kennis stel
lende. Het resultaat was verbluf
fend. Tijdens het hierop volgende
onderhoud, waarbij ook Ir. Ipp
mar aanwezig was, werden ons
de laatste raadselen ontsluierd.
Huisvuil verwijdering in 't groot.
„De nieuwè vuilniswagen", zo
als wij de uitvinding van Ir. Ipp
mar nog maar even zullen blijven
noemen", aldus ohze zegslieden,
„zal zeer binnenkort in gebruik
worden genomen en zij zal een
omwenteling betekenen in het sij-
steem van huisvuilverwijdering.
Op de een of andere wijze heeft
u kennis kunnen nemen van het
uiterlijk van de machine en daar
is niets meer aan te veranderen.
Doch wij kunnen ons daardoor
van de beschrijving ervan ont
slagen achten. Hoe zal het echter
in de practijk gaan?
Aan de opening in de voorzijde
zullen slangen gekoppeld wor
den, acht stuks in totaal (denk
aan de achtarmige actopus, van
daar de naam dus) die ieder een
lengte hebben van ongeveer 25
meter.
De bedoeling is nu deze slan_
gen, waaraan weer diverse, zeer
ingenieuze apparaten verbonden'
kunnen worden, vanaf de straat,
en vanuit de vuilniswagen dus, in
de huiskamers te leiden. Door een
eenvoudige luchtpers en zuig-
coinpressor in samenwerking me;
een electrisch gedreven centrifu-
gaalpomp en een automatisch
heen en weer terugdraaiende z.g.
Afrikaanse Pigmeewan, die op
haar beurt weer in verbinding
staat met een uitmiddelpuntige
vliegwielkoppeling, corresponde
rend op een luchtgekoelde mecha
nische zwabber (de z.g. „stalen
Papoea") zal nu op wel heel sim
pele wijze in enkele tellen al het
stof uit de huiskamers kunnen
worden verwijderd. U bemerkt
het, de gedachte is erg simpel en
de uitwerking is misschien nog
eenvoudiger".
Eerlijk gezegd vonden wij alles
nog zo eenvoudig niet, doch ter-
wille van de goede zaak lieten
wij dit niet blijken.
„Zullen er geen andere dingen
dan alleen stof weggezogen wor
den? luidden onze vraag.
„Neen. Enkele vernuftige ap
paraten aan de voorzijde der
slangen zullen dat voorkomen.
Slechts bankbiljetten van geringer
waarde dan vijf en twintig gulden
zullen goed moeten worden opge
borgen. Wij hebben juist acht
slangen in gebruik omdat er in
Amsterdam-woningen bestaan met
acht bewoners, zodat er tenminste
een huis per keer gereinigd zal
kunnen worden. Hiermede, wij
mógen dit met enige gerechtvaar
digde trots zeggen, is het gehele
dienstbodenvraagstuk zo goed als
opgelost".
'„Is het juist, dat wij vernamen,
dat aan de slangen ook een goot
steen-, kraan- en bellenpoets-ap
paraatje verbonden zal worden?
En de automatische vatenwas-
ser?"
„Neen", hier lachte Ir. Ippmar
smakelijk, „zover zijn wij nog
niet. U zoudt er, geloof ik, al een
automatische pijpschoonmaker
ook aan willen hebben".
„De proefneming met de „Oc
topus I", die weldra door andere
z.g. Grootzuigers gevolgd zal
worden, geschiedt voor 't eerst
in het openbaar op de eerste dag
van het nieuwe kwartaal, dat wij
thans zullen ingaan. Deze proef
neming, die voor het publiek te
bezichtigen is, teneinde de men
sen aan de nieuwe Grootzuiger
te laten wennen, zal plaats vinden
in de Fagelstraaf Amsterdam,
's avonds tussen uur en 9.30
uur. Twee dagen :r op 3 April
zal de proefnei ig herhaald
Worden 's middags issen 2 en 4
uur, in de Zacha s Jansestraat
in Oost".
Wij mogen be: iten met de
Amsterdamse Sta reiniging te
feliciteren met'dit irachtige ini
tiatief, resultaat v de niet af
latende energie e onverdroten
samenwerking tuss i de denkers
en doeners van A sterdam.
VAN
DE ECHO VAN HET ZUIDEN
Naar het Engels.
8)
Dan werd er geklopt en een
bediende trad binnen met 'n
paar kledingstukken over de
arm en een kop chocolade,
die hij naast het bed zette/
„De groeten van Mr. Sco-
bell, sir, en of u deze kleren
soms wilt dragen totdat de
uwe komen? Mr. Scobell
denkt dat ze u wel passen
zullen. Uw bad staat gereed
en ik moet u ook zeggen dat
Mr. Scobell zo wat over een
half uur klaar zal zijn om te
gaan lunchen".
„Dank je", antwoordde Ro
ger en sprong verrast uit bed.
Op de toillettafel lagen
scheermessen en borstels met
zilveren rug. Alle kleren die
de bediende gebracht had
waren gemerkt: „Geoffrey
Cahill". Zodra Roger, dit pak
aan had, was feitelijk de
„maskerade" begonnen.
Scobell kwam "hem in de
zitkamer tegemoet en be-
- groette hem hartelijk.
„Je ziet er al veel beter uit,
beste jongen. Wil je wel ge
loven dat je bijzonder veel
lijkt op degene, wiens rol je
misschien spelen zult? Maar
nu nog even de waarschu
wing: tegen niemand een
woord van wat ik je vertelde.
Je hebt een paar dagen voor
de boeg om het met je zelf
eens te worden welke beslis
sing je nemen zult en ik wil
er geen invloed op uitoefe
nen. Intussen heb ik de vrij
heid genomen om Hobson je
tegenwoordigheid te verkla
ren en je gebruik van Geof
frey's kleren, door te zeggen
dat je een broer van hem
bent en ik zal je Geoffrey
noemen als we alleen zijn om
je er vast aan te wennen, als
je er toe overgaat om in zijn
plaats te treden: En nu trek
ken wij er op uit voor de
lunch. We gaan naar Scott en
zullen kreeft nemen. Houdt
je van kreeft américaine, Ge
offrey? Die moet je geroos
terd en kokend-heet eten; zo
wordt ze niet dikwijls ge
bruikt in Engeland; maar dat
heb ik in Amerika geleerd.
Ben je daar wel eens ge
weest? Nu, als je de volgende
maal met mij mee gaat naar
Australië, dan nemen we de
reis over San Francisco, op
die manier zie je nog wat van
de wereld".
De lunch met z'n beiden
was heel gezellig, want Sco
bell kon interessant en gees
tig vertellen. Een fles cham
pagne en een likeurtje brach
ten beide in een rozige stem
ming, terwijl Roger steeds
meer Scobell's edelmoedig
heid èing bewonderen.
„En nu, beste Geoffrey?"
vroeg de gastheer, terwijl ze
beiden een sigaar opstaken,
„wat wil je nu eens graag
doen?Ik zou je voorstel
len dat je een uurtje rustig
slapen ging en dan wilde ik
je vanavond meenemen naar
'„the Gaiety" met een allerbe
koorlijkste dame van mijn
kennis, de .enige die ik nog al
eens zie. Morgen zullen we
werk gaan maken van wat
kleren en misschien gaan we
dan in Richmond dineren.
Vanavond kan je de avond
kleding dragen van de ande
re Geoffrey!"
Toen Roger terug was op
de flat, begaf hij zich onmid
dellijk ter ruste en sliep heer
lijk, tot hij om zes uur ge
roepen werd door Hobson.
Scobell, die uitgegaan was,
was nu weer thuis.
„Ga je gauw kleden. Geof
frey!" riep hij, want 't stuk
begint onmogelijk vroeg, om
acht uur al! Maar we zullqn
nog best de. tijd hebben voor
een kreeftenmaaltijd en dan
gaan we later met Mrs. St.
Vincent souperen in Savoy".
De avond gin^ heel. aange
naam voorbij en het was een
opgewekt stuk. Na afloop
daarvan ging het drietal dus
souperen.
Mrs. St. Vincent was een
knappe, dankere vrouw van
een jaar of dertig, die druk
praatte met de gastheer. Na
het souper liet Scobell, haar
met een taxi thuis brengen en
de heren reden terug naar de
flat, terwijl er geen woord
gesproken werd over Roger's
beslissing betreffende het be
wuste voorstel.
De volgende morgen kwam
Scobell op de logeerkamer en
wierp achteloos een brief op
bed met de opmerking:
„Je ziet hoe familiair ik ben
met Geoff. Hier is een brief
van lord Kilsavage, die ik
eenvoudig voor hem openge
maakt heb; lees maar eens.
Roger vond het nu niet zo
heel prettig, maar hij durfde
►het zijn gastheer niet weige
ren en las dus:
„Waarde Neef,
Het was mij heel aange
naam je brief te ontvan
gen, waarin je mededeelde
dat je Dinsdag hier zult
zijn. Het beste is dat je
Maandagavond met de Ier
se mail uit Londen ver
trekt.
Je toegenegen Oom,
Kilsavage".
„Kort en bondig!" meende
Scobell.
„Vandaag is 't Donderdag,
maar morgenavond of Zater
dag hoef je mij je beslissing
pas piee te delen. En hier is
Geoffrey's brief uit Parijs,
waar ik je al van gesproken
heb. Die kun je ook lezen".
Roger deed dit en zei af
keurend:
„Hoe dwaas van hem en
wat bezirgt hij u een last!"
„En jou ook, beste jongen!"
lachte Scobell, terwijl hij het
vertrek verliet.
De dag ging weer aange
naam voorbijeen kreeften-
lunch, heel wat inkopen die
Roger steeds meer verplich
tingen -gaven aan Scobell en
toen het diner bij Richmond.
„Er is geen tijd meer om
een hele uitrusting voor je
aan te schaffen" zei Scobell
„en dus stel ik je voor, dat je
de dingen neemt die Geoffrey
voor zich heeft laten maken
met het oog op zijn reis. Jul
lie bent toch zo wat van ene
lepgte en hij kan nieuwe ne^
men. Mij dunkt, dat zal de
beste oplossing zijn".
De volgende dag had Sco
bell op het programma: een
Door de jaren heen ziet me^ op
allerlei gebied veranderingen op
treden. Wanneer een land binnen
25 jaar twee oorlogen heeft moe
ten meemaken, is het vanzelfspre
kend dat hierdoor een grote om
mekeer niet alleen op het maat
schappelijk, maar ook op het zie-
leleven teweeggebracht wordt.
Was de eerste oorlog voor ons
land van niet zo (ingrijpenden aard
toch werden gedurende de jaren
1914—1918 duizenden jongeren
en ook ouderen van de plaats
hunner inwoning, uit de familie
kring en zijn dagelijkse bezighe
den weggehaald, om op verschil
lende plaatsen in het land, ver
van huis, hun dienstplicht te gaan
vervullen.Velen kwamen hierdoor
in een heel andere -omgeving met
andere zeden en gewoonten te
recht. Men leerde zodoende men
sen kennen, verschillend van zijn
eigen geloofsovertuiging, enz.
Men zag op een geheel andere
manier werken op het veld en in
werkplaatsen. Men leerde de on
derlinge verhouding tussen werk
gever en werknemer kennen.
Was niet het Brabantse land
voor velen uit het Noorden in
1914—1918 en later een openba
ring
De weetgierigen en op kennis
belusten bespraken dikwijls hun
onderlinge belangen, waardoor de
een van de ander kon leren, wat
beiden later vaak tot voordeel
strekte. Zo was het gedwongen
afwezig zijn uit hun dagelijkse be
zigheden nog een bron geworden
waaruit later tot grote voldoening
geput kon worden.
Mannen uit verschillende delen
van het land, waarvan zij amper
gehoord en somtijds wel eens
smadelijk over gesproken hadden,
leerden elkander kennen en vaak
werden hieruit vriendschapsban
den gesloten.
Verwonderlijk is het dan ook,
dat de boeren en tuinders, fabri
kanten enz. dit vroeger niet beter
hebben leren inzien en hun zoons
niet onderling hebben uitgewis
seld om de bedrijven in al hun
finesses grondiger te leren ken
nen.
Dit zou op hun gehele ontwik
keling en mensenkennis een uit
werking ten goede gehad hebben.
auto-tocht naar Brighton om
daar te lunchen en dan des
avonds weer een bezoek aan
de schouwburg, terwijl de
eindbeslissing werd uitgesteld
tot Zaterdag. Op die dag bleef
Scobell lang uit, «adat hij Ro
ger met enkele vriendelijke
woorden had gevraagd om
eerst nog eens goed te over
leggen. Dit deed de jongeman
dan ook en~ hij kwam tot de
slotsom dat hij er enkel goed
aan zou doen door toe te
stemmen. Het was hem zelve
een verlichting toen zijn be
sluit vast stond. Hij maakte
een flinke wandeling en was
juist op tijd terug voor het
kleden.
„Vanavond zullen we bij
Price dineren en dan gaan we
naar een café-chantant", riep
Scobell vanuit zijn kleedka
mer, toen Roger zich naar de
zijne begaf. Op bed vond hij
behalve het oude, een nieuw
pak en een nieuwe koffer
stonc^ op de oude, zwarte kist.
In verband met zijn besluit
trok hij het nieuwe pak aan,
dat hem uitstekend paste.
„Hoe vindt u dat het mij
staat?" vroeg hij regelrecht
op Scobell toetredend en zich
omen om kerend, om zich
aan alle kanten te laten zien.
(Wordt vervolgd).
Niet alleen de boe nstand, maar
alle bedrijfstakken
hun voordeel med
nen doen. Het gez
ogen dwingen" is
gelui, die aan het
loopbaan staan,
plaats. Het is van
inziens absoluut v
hun kinderen steed
te willenhebben,
pleit het voor een
wen in hun doen.
jeugd moet zich vr< igtijdig vrij en
frank ónder degelij!
nen bewegen. Datvcekt zelfver
trouwen en leert ïzicht krijgen
in vele maatschap] jijke geledin
gen, iets wat voo de toekomst
van het jonge ges icht dringend
noodzakelijk is. ijlen voorkomt
hierdoor een al te
op het werk, men
onzijdige kijk
eert,de resul
taten van verschillende kanten
n eigen rich-
jouden .hier
hebben kun-
jde „vreemde
)0r vele jon-
:gin van hun
de juiste
ouders mijns
:keërd gezien
om zich heen
n geen geval
iroot vertrou-
laten. De
leiding kun-
bezien, om aldus
ting te bepalen.
Dit geldt voor d< jonge boer en
fruit- en groentenle :r, maar even
zeer voor de fabri ant, winkelier
en andere werkgev rs of werkne
mers. Men ziet dit vel reeds hier
en daar door de ou Iers in toepas
sing gebracht, nia< het moest
geen uitzondering :ijn, maar tot
regel gemaakt v/or, an. Zo moest
het ook regel worcWi, dat de jon
geren onder degeli re leiding ex
cursies gingen mak n naar tuinen
of fabrieken, om i st eigen ogen
te aanschouwen, wat anderen
door hun werken ereikt hebben.
De streekbladen g "en reeds be
richten door, dat t Iks thans ge
schiedt, maar deze streek is op
dit gebied nog ver achter bij an
dere gedeelten van iet vaderland.
Er zal dan ook 1 ird aangepakt
moeten worden om le achterstand
in te halen. „Kenn is macht'
Laten we vol g< eden moed de
toekomst tegemoet gaan. Mocht
er al eens een tei enslag komen,
niet versagen, de sshouders er on
der en lustig vooitwerken. Wat
is het boeren- en fc: indersvak toch
een prachtig bedrijf, wat zit er
veel in en wat karuhet de betrok
kenen 'n grote voldoening schen
ken. Er is wel ee^s een tijd ge
weest dat men ojl de boereen
beetje vanuit de haogte neer iag.
„Het is maar een.fboer". Vooral
door de bewoners xler grote ste
den en ook doorj hen van wien
men zulks niet zqji hebben ver
wacht. Dit is doo
anders geworden. 1
De Engelse Voetbalploeg heeft de strijd
aangebonden met zijn Schotse naburen, wier
supporters dermate in vuur en vlam zijn
geraakt, dat het Hampden Parkstadion te
Glasgow er van davert: een gebrul als de
branding van een kokende zee. 130.000
Schotten schreeuwen zich de kelen schor,
aldus hun spelers aansporend de overwin
ning te behalen op de „oude vijand" Enge
land.
De stand is 11. Over twee minuten zal
het eindsignaal weerklinken. De Schotse
voorhoede werpt zich op de bal en poogt
met een hernieuwde aanval
het winnende doelpunt te
maken.
Engeland heeft sinds 1927
nog geen enkele wedstrijd op
Schotse bodem kunnen win
nen en het ziet er naar uit,
dat zij vandaag daarin even
min zal slagen. De 19-jarige
midvoor, Engelands hoop,
Tommy Lawton, ziet vanaf de
middenlijn scherp toe hoe
zijn landgenoten alles in het
werk stellen om de bal uit 't
bedreigde doelmond-gebiéd
weg te krijgen. Dit is Law-
ton's eerste internationale
wedstrijd te Hampden. Later
vertelde hij hierover: „Ik be
schouwde mij als een zeer
gelukkige jongeman, dat ik
in het Engelse nationale elf
tal was opgesteld. Ik had
juist een zwaar voetbalsei
zoen achter de rug en gedu
rende de paar weken die aan
deze grote dag vooraf gingen,
voelde ik mij tamelijk uit
vorm.
Voetbal-wonder.
Maar Tommy Lawton
bezorgde Engeland de
overwinning.
de jarèn wel
laar waren de
boeren daar ook zt f niet vaak de
De Zaterdag vóór deze
match had ik in een ontmoe
ting met Middleborough vier
goals gemaakt voor Everton.
Nou, als ik dat succes toen
niet had behaald, hadden ze
mij vast niet gekozen".
Op het ogenblik is Lawton
niet in de strijd gewikkeld.
De Schotse voorhoede heeft
het spel in handen genomen.
De Schot Tommy Walker
geeft een pracht partijtje voetbal weg. Wat
maakt hij het de Engelse verdédiging moei
lijk! Gelukkig, de Engelse captain, Eddie
Hapgood, schaft, raad. Daar suist de bal al
in de richting van het Schotse doel. De En
gelse supporters kunnen weer ruimer adem
halen. Maar'het is van korte duur. De bal
komt terug, vlugge passes van een Schotse
speler naar de rechtsbinnen, van deze naar
de linkervleugel, vanwaar het leder hoog
boven de Engelse doelmond belandt.
Er zijn nog maar honderd seconden te
spelen. Alles wijst er op dat Engelands hoop
op de overwinning in rook zal opgaan! Law
ton zwerft rond in de buurt van de halfs.
Dat zou een strpp zijn, want er worden nog
steeds grote dingen van hem verwacht.
Lawton deed reeds als kind wonderen met
de bal. Als schooljongen van elf jaar werd
hij reeds gekozen in wedstrijden met jon
gens, die drie tot vier jaar ouder waren dan
hij. Dat was in het schoolelftal van Bolton.
Het doet dan ook vreemd aan, dat de Bol-
tonse voetbalvereniging zich zonder meer
vari de veel-belovende knaap lieten „bero
ven". Deze kwam door bemoeiingen van zijn
onderwijzer in aanraking met Burnley, dat
hem meteen aan een betrekking hielp.
Lawton is Engelands be
roemde midvoor. Over zijn
schotvaardigheid kunnen
heel wat keepers meespre
ken. Ook de doelverdediger
van het Nederlandse elftal,
dat eenmaal met onuitwis
bare indrukken van de fa
tale voetbaldag in Hudders-
fiéld terugkeerde: 82 voor
EngelandWij mogen
aannemen, dat Lawton zijn
wonderbenen goed heeft
verzekerd. Nu, er kan een
flinke premie af: Chelsea
„deed" deze sportpheno-
meen aan Notts County
over voor 20.000 Pond.
Reeds in zijn eerste wed
strijd voor zijn nieuwe club
gaf hij de keeper driemaal
het nakijken. De koersen
van de in de derde divisie
van de Engelse voetbal-lea
gue spelende vereniging
gingen met sprongen, om
hoog. Met verhuizingspro
blemen had Lawton niet te
kampen: Hij mocht een
keuze doen uit twintig wo
ningen en voorts kreeg hij
een betrekking aan een
bank met een salaris van
2000 Pond.
„Juichende supporters twee
goals waard".
Een jaar na zijn entree speelde Lawton
reeds regelmatig als midvoor van Burnley.
Twaalfmaanden later ging hij over na:
Everton en nu, 19 jaar oud, vertegenwoor
digt hij Engeland als midvoor. Maar deze
middag ervaart de jongeman dat spelen in.
het nationale elftal nog iets anders is dan
achter de bal te jagen als clubgenoot van
Everton
„Toen wij het veld betraden", aldus ver
klaarde Lawton, „werden wij
door het bekende gejuich ont
vangen, weliswaar niet zo
enthousiast als wij dat van
Evertonners gewend zijn,
maar het was toch een goed
entree. Enkele ogenblikken
late^- holden de Schotten het
terrein op. Het was voor de
eerste keer van mijn leven,
dat ik het gebrul van de
Hampdenaars c.s. hoorde.
Toen begreep ik wat de „wijs
geer" Soccer bedoelde met
„het gebrul van de Hampde
naars is 'twee goals waard."
„Hét gebrul van die lui is
een machtig geluidspheno-
meen. Als speler krijg je de
indruk, dat het begint hoog
boven en achter" de doelen.
Het klinkt als een* laag, maar
hevig gerommel, dat snel in
kracht toeneemt. Tenslotte is
het aangezwollen tot een ont
zettende donder, oorverdo
vend, „beangstigend" bijna,
midden boven het veld. Het
is alarmerend genoeg, als je
toevallig een Schotse speler
bent. Ik voelde even later dat
dit lawaai er alleen maar
was om je te intimideren".
10 De Schotten gaan
brullen
n de veestapel
schuld van. Hebbe
niet te veel afzija
zich te veel op f
gesteld Kwam h
dikwijls voor dat d
welijks wist' wat
bouwde of wat er
zich voordeed.
Ja, als het er ojMian kwam wa
ren ze wel berei'l elkander be
hulpzaam te zijn, snaar om onder
linge besprekingen' te houden om
het meeste profijtj^an hun vee
stapel en land te
waren ze niet vai
ieder moest maar!
manier boeren. Ge
een wending ten
De voorlichtingsdi
bouwgebied heeft
sultaten bereikt. J;
de noodzakelijkhe!
inzien. Dit zal we
zijn altijd mensen1
willen weten, al jf
taten van anderen
Moge echter d
dienst op de ingcl
ven voortgaan en:
benden naarstig t
diensten profitere:
van zichzelf niet
het belang van c
'„En toch, als je als Engels
man daar zo staat, kun je je
niet losmaken van de gedach
te, dat al die 130.000 mensen
rondom je tegen je zijn, met
andere woorden, dit gebrul
stelt de moraal van de be
zoekers op zware proef".
De tweede keer dat Lawton het oorverdo
vend gebrul hoorde, was kort na de aftrap.
Hij zei er van: „Morris, de Engelse rechts
back, werd uitgedaagd door Dougal. Wood-
ley, onze keeper, meende dat Dougal op hem
zou terugspelen. Daarom liep hij uit zijn
doel om de bal op te vangen. Morris maakte
een verkeerde manoeuvre en tot grote ver
slagenheid van Woodley vloog de bal buiten
zijn bereik. Woodley gleed tot overmaat van
ramp uit, waarop Dougal zijn kans benutte:
10 voor Schotland. Ze waren niet meer
te houden.
Twintig minuten na de pauze maakte onze
links-buiten Beasly gelijk na een mistrap
van één der tegenspelers. De Engelse juich
ten zo luid ze konden, maar hun bijval was
een ongelukkige imitatie van wat de Schot
ten op dit gebied hadden gepresteerd...."
Achttien minuten later begonnen de Schot
ten opnieuw te brullen.
„Ik kreeg de bal met een korte pass in
mijn bezit, ik schoot, maar de bal ging ver
over: Jammer, het was een prachtige kans.
Toen had U de Schotten moeten horen. Ze
brulden louter van genot. Ik verbeet me en
zon op „wraak", aldus Lawton na de
match.
Wij zullen zien hoe het nu
verder gaat. Er zijn nog
slechts 90 seconden te spelen,
de Schotten zijn in 'de aanval.
Het gebrul van hun suppor
ters barst opnieuw los. Maar
plotseling houdt het op
Oh-!! Len Goulden, de Engel
se linksbinnen heeft de bal
te pakken, hij geeft hem met
een zuivere pass door aan
Stanley Matthews op de rech
tervleugel. Deze neemt het
leder in zijn snelle vaart mee,
hij legt twee Schotse verde
digers in de luren en onmid
dellijk daarop plaatst hij de
bal voor het Schotse doel.
Twee figuren springen op. De
groen-geshirte arm van een
Jerry Dawson, de Schotse
keeper, grijpt toe, maar Law
ton is er een tikje eerder bij.
Hij zet zijn kop onder de bal
en de stand is 21 voor En
geland. De Hampdenaars
schreeuwen als wilden, maar
nu is het een kreet van ver
twijfeling.
Hulde van de makkers.
Lawton is verbijsterd. Hij
weet eerst zelf niet hoe hij
'm dat zo prachtig heeft ge
leverd: De andere voorhoede
spelers stormen op hem af,
slaan hem op zijn rug, zijn
hoofd, zijn armen. Aan de an
dere kant van 't veld springt
de anders zo stoïcijnse Eddie
Hapgood een gat in de lucht,
hij klapt in zijn handen als
een opgewonden schooljon
gen. „Ik was óp dat ogenblik
zelf ook zo in extase, dat ik
mij eigenlijk alleen nog maar
die Eddie in, zijn vreugde
herinner".
Na enkele seconden was de
strijd gestreden.
Engeland had voor de eer
ste keer de Schotten in Hamp
den Park een nederlaag toe
gebracht en Lawton had een
gebeurtenis beleefd, zoals, wat
hemzelf aanging, nooit meer
in zijn voetbalcarrière is voor
gekomen.
Wat Lawtón's voorgevoel
betrof: Het kwam precies zo
uit, want hij heeft de bal de
laatste negentig seconden in
derdaad niet meer wegge
trapt! Ik zou nog willen op
merken, dat de Engelse keu
ze-commissie Lawton had uit
verkoren o.m. wegens diens
voortreffelijk kop werk, het
geen deze prima speler ook in
deze wedstrijd op bijzondere
wijze wist te demonstreren!
De rollen omgekeerd. Zoals
wij indertijd met onze goede gul
dens naar België trokken om daar
een goed en goedkoop leventje te
hebben, zo komen nu de Belgen
naar ons land en profiteren van
't vele moois en goeds dat wij
hebben. Vooral Zondag, toen
Holland niet rijden mocht, ging
een file van Belgische' auto's naar
de bollen. De Belgen in de luxe
wagen en de Hollander op de
fiets! Ook café's en restaurants in
Breda, Tilburg 'en Eindhoven
werden druk bezocht.
ling met het gevolg, dat de arbiter
hem het veld afwijst. Als v. f
Schijndel niet verdwijnt, appeleert
de Des-aanvoerder, met als gevolg
dat de arbiter bij zijn beslissing
blijft en Top met 10 man moet
verder spelen. Hierdoor was ech
ter Top's moed niet gebroken. De
Des-verdediging was echter in
vorm en de Des- midden en -voor
hoede bleef actief. Met Desk in
de aanval eindigde de spannende,
harde strijd, waarbij het voor bei
de ploegen slechts om de eer van
den dag ging.
WASPIK.
Voetbal.
De White Boys hebben
Maandag weer een goede par
tij voetbal gegeven en met
54-4 gewonnen van Neerlan-
dia. Het eerste kwartier leek
het er op dat de Boys vér ten
onder zouden gaan, want de
wedstrijd was nog geen kwar
tier oud en de stand was al
30 in het nadeel der White
Boys. Maar m!et een snelle
tippelaar als van Beek op de
rechtsbinnenplaats en een
man op de linksbuitenplaats
die een hele achterhoede in
de „luren" weet te leggen en
met een vlammend schot de
uiterste hoek van het doel
weet te doorboren, was deze
achterstand gauw omgezet in
een 53 voorsprong. Dank zij
de goed spelende keeper van
de White Boys, bleef deze
voorsprong tot kort voor het
einde gehandhaafd. Eenmaal
werd hij nog gepasseerd door
dat er een fout werd gemaakt
in de achterhoede. Zo wonnen
de White Boys weer met 54
en kunnen zij terugzien op
een mooie wedstrijd.
JUNIORENKRING
LANGSTRAAT.
Uitslagen van 13 en 20 Maart.
Afdeeling I A.
Waspik IWSC 2 22
Desk 2—RWB 2 9—0
Sprang IVrijh.Boys I 90
Sprangse Boys DKC 2 14
Desk 2Waspik I 23
RKC^ 2Uno Animo I 13
Afdeling II Ai
RWB 3Wit Zwart I 26
Sprang 2RKC 4 10
Waspik 2RKC 3 03
Afdeling I B:
Haarsteeg IRWB I 23
RWB I—Heusden I 2—2
Haarsteeg IBaardwijk I 22
Afdeling II B:
Baardwijk 2WSC 3 42
Baardwijk 3RKC 6 13
RKC 6Baardwijk 3 28
SPORT.
gehoSefin DESK-TOP 3-2.
gen standpunt Weer waren het bloemen en
t vroeger niet keurige woorden van de Top-se-
ene boer nau ^retaris waardoor Desk gehuldigd
He ander ver! w<g?oemen Je ye,e die reeds
geboden werden en waarbij we
trekken, daar
gediend, een-
op zijn eigen
ikkig is hierin
ede gekomen,
'st op land-
1 aardige re
iner dat allen
hiervan niet
:o blijven. Er
die het beter
ze de resul-
[oor zich.
'oorlichtings-
o.m. verzuimden de Toneelvereni
ging „Ons Genoegen" te noemen.
't Was geen fraaie, doch harde
wedstrijd, die volgde, en waarbij
beide clubs zwoegden om de eer
van de dag. Desk toonde zijn
meerderheid tegen de meest ge
duchte en technisch best getrainde
tegencandidaat voor 't kampioen-
schap lie klasse.
Het begin was echter geheel
voor Top. Uit vlugge aanvallen'
volgden reeds de eerste drie mi
nuten drie corners op 't Desk-
doel, tot ongeveer na 12 min. de
gasten succes hadden en met 'n
keurig schot, twijfelachtig in bui
tenspel, de leiding namen, 01.
Terwijl de voorstelling in de
tent van Pug Malone was be
gonnen, snorde Bear O'Conelly
len weg blij- met Berry in zijn oude- auto langs
belangheb- de weg. Bij de splitsing gekomen
de geboden waar Jack Jones zijn boosaardige
[ot voordeel kopspijkertjes had gestrooid,
'n, maar in sprong de linkervoorband prompt,
naeenschap. De wagen zakte iets naar links.
Nevah. „Een lekke band", gromde-Bear
O'Conelly, die steeds kwader
werd. Met een sprong stond hij
buiten de wagen. „Kijk eens,
oom", zei Berry en hij wees op
de kopspijkertjes, „het zou mij
niets verwonderen als dit opzet
was". „Dat oponthoud zal dan
niet langer duren dan vier minu_
ten", zei oom Bear minachtend.
Met enkelehandgrepen trok hij
de buitenband van de velg, plakte
de binnenband, pompte en de
zaak was weer gezond. „Malone
zal wel enige voorstellingen per
avond geven", zei oom Bear,
„wij moeten zorgen dat wij aan
komen juist voordat Terry zijn
nummer geeft, anders ruiken ze
onraad en laten het niet door
gaan". „Ik sla ze allemaal onder
steboven", zei BeiYij woest.
Desk maakte echter door Tom
v. d. Ven spoedig de gelijkmaker
en met 11 ging de rust in.
In deze vóór-periode waren de
door de zware huldigingswedstrijd
tegen B.V.V. verstijfde, spieren
van de Dessers weer soepel ge
worden en na de rust wist Desk
zijn superioriteit te openbaren op
'n wijze, die 'n overwinning waar
borgde. Binnen de eerste vijf mi
nuten volgden 3 aanvallen op de
Top-veste, die wel geen resultaat
opleverden, doch de zege inhiel
den. De invaller v. Boxtel zorgde
opnieuw voor de leiding, waarop
uit een mooi opgezette aanval van
Osj. Princen de gelegenheid be
nut, doch keihard tegen de lat
knalt; v. Bergen vangt de terug
springende bal op efi maakt op
nieuw gelijk, 22. Er is thans 15
min. gespeeld na de rust.
Desk blijft in een offensief dat
succes moet opleveren. Sjef schiet
herhaalde malen, meerdere cor
ners volgen met slechts 'n eiikele
gevaarlijke Top-doorbraak. Dan
volgt 'n aanval van rechts. De bal
belandt bij Toon v: d. Ven en 't
is 32.¥
Nog is er 'n kwartier te spelen.
Oss wordt forser in zijn opzet
ten. De scheidsrechter is niet reso
luut in zijn beslissingen. Een der
Top-spelers reclameert bij herha-
Hiermede betuig ik mijn Hartelijke
Dank, ook namens mijn Ouders,
Zusters en Broer, aan Katholiek
Thuisfront, H.H. Geestelijken en
allen die blijken van belangstelling
gaven en meèr in het bijzonder aan
de buurtbewoners voor de bloemen
en fraaie cadeaux mij aangeboden
bij mijn thuiskomst uit N. O. I.
Burgem. v. d. Klokkelaan 39.
DANKBETUIGING.
Voor de vele blijken vanbe
langstelling en deelneming, be
toond bij het overlijden van onze
innig geliefde man, vader, be
huwd- en grootvader
de Heer
LEONARDUS FITTERS
betuigen wij u onze oprechte
dank.
Wed. L. Fitters
Kinderen en Kleinkindereu
Waspik, April 1948.
Spoorstraat 3.
in klein gezin voor dag en nacht
Nieuwstraat D 190 e,
CAPELLE (N.-Br.)