HET SLACHTOFFER 130.000 J.c&afcfceH. i De Langstraat. FEUILLETON Terry en Berry in: DS 'VITTE ELAND. O.V.W. Sergeant G. A. Hobbelen GEVRAAGD EEN NETTE DIENSTBODE Aanmelden A. J DIJKSTRA, dan in een stil gezin. Er was geen electriciteit, dus de stofzui_ ger werkte niet meer en dat was niet ogenblikkelijk een bezwaar, want er waren hulpkrachten ge noeg in huis. Maar de huisvrouw zuchtte wel eens: ,,Wat moet dat worden na de oorlog?" Je zult zien, dat we dan een waar dienst- bodenvraagstuk krijgen". Achter af, ^ij weten het nu maar al te goed, zijn haar woorden volledig bewaarheid geworden. Die verzuchting echter was het, die onze ingenieur wiens naam wij thans wel mogen verraden: Ir. F. R. Ippmar aan het piekeren zette. In een klein schuurtje ach ter zijn onderduikwoning, waar hij betrekkelijk veilig was, is hij maanden achtereen, meer dan een jaar zelfs, ingespannen en onver droten bezig geweest 'en de re sultaten van zijn arbeid, na de bevrijding, toen hij ruimer arm slag had, aanmerkelijk verbeterd, zal het grote publiek weldra, al- thsna in Amsterdam, zo niet aan den lijve dan toch „aan den hui ze" ondervinden. Toen wij dezer dagen door middel van een speciale relatie kennis kregen van de plannen tot practische verwerkelijking, die toen reeds ,in een vergevorderd stadium verkeerden, zijn wij da delijk op onderzoek uitgegaan. De resultaten van onze speur tocht, die wij als primeur in de Nederlandse pers kunnen brengen hebben wij vastgelegd in bijgaan de reportage. De aangewezen persoon, die. ons het beste de noodzakelijke in lichtingen zou kunnen verschaf fen, 'was vanzelfsprekend de Di recteur van de Gemeentelijke Stads-Reiniging van Amsterdam. Toen wij ons bij de portier aan meldden en hem het doel van ons bezoek kenbaar maakten, vroeg hij ons het onderwerp te willen opgeven, waarover wij met de. di recteur wilden spreken. Dat was enigszins moeilijk, daar wij zelf in minder dan het onzekere omtrent de, naar men ons had gezegd „opzienbarende uitvinding", ver keerden. Toen wij echter vaag weg enkele opmerkingen hadden gemaakt, mompelde de portier: „Oh, OctopusheWij meenden hierdoor terecht op het goede spoor te zijn en stelden met des te meer zekerheid onze vra gen aan de directeur. „Zij „wisten van niets Wij zullen u getrouwelijk ver slag geven van de gesprekken, die wij voerden, allereerst met de directeur der Stadsreiniging en later met de ingenieur Ippmar. In de beginne wisten zij van niets... „Wij zouden gaarne voor onze krant enkele inlichtingen ontvan gen omtrent de uitvinding van Ir. Ippmar". „Pardon?" „De- Reiniging is toch bezig met het in practijk brengen van deze vinding?" „Mijnheer, u wee't werkelijk meer dan ik". „Maar u kent toch Ir. Ippmar?" „JawelHet ant woord kwam aarzelend en tege lijk stond de directeur op, daar mede te kennen gevende, dat het gesprek wqnig vruchtdragend zou zijn. Toen schoten wij onze scherpste pijl af. „Hoe staat het met de Octopus?" Het volgende ogenblik stonden wij buiten met de mededeling, dat verdere in lichtingen niet konden worden gegeven. Het was ons evenwel •duidelijk geworden, dat de naam „Octopus" -de sleutel tot het ge heim was. Vrijwel op dezelfde wijze ver liep ons gesprek met Ir. Ippmar, die wij opzochten in zijn werk plaats-laboratorium te Vreeland. Wij stelden dezelfde vragen, doch het enig antwoord dat wij ontvingen was een omstandige uiteenzetting van Ir. Ippmar over de voordelen van een zojuist door hem verbeterde niet-machine om de wanden van pre-fabricated huizen aan elkaar te nieten. Dit enorme apparaat, dat men beter dan een niet-machine, wèl een machine zou kunnen noemen, werd geconstrueerd in opdracht van het Ministerie van Weder opbouw, dat hiermede wel over< machines, maar niet over huizen gaat beschikken. Hiermede kwa men wij echter niet verder. Op nieuw vuurden wij ons zwaarste projectiel af. „Weet u, wat een Octopus is?" „Zeker. Een Octopus is een soort inktvis met acht armen". .•Juistzeiden wij vol ver wachting. „Precies", antwoordde Ir. Ippmar en daarmede was ook dit onderhoud gedaan. Het Raadsel opgelost. Hierna wérd het noodlot ons gunstig gezind; een succesvol re porter kan nu eenmaal niet bui ten het nodige geluk. Wij kenden een arbeider bij Publieke Wer ken, die enkele dagen tevoren" ziek was geworden en in de On gevallenwet liep. Uiteraard kun nen wij op. deze plaats niet na der op onze hierna volgende handelingen ingaan, het journa listengeheim blijve bestaan, doch genoeg zij, dat wij, als de arbei der Z., terecht kwamen inge- tdeeld in de nachtdienst in dè werkplaatsen, waar wij vermeen den het geheim van de mijsterieu- ze Octopus te- kqnnen oplossen. En inderdaad, het raadsel werd opgelost Stel u onze verbazing voor, toen wij in de grote, verlichte hallen van de Gemeentelijke Werkplaatsen een enorme stof zuigerachtige machine ontwaar den, ter grootte van een flinke vuilniswagen. Er werd koorts achtig gewerkt aan dit toestel, dat zich nog in gedeeltelijk ge demonteerde staat bevond. In een ronde, torpedovormige romp, ter lengte van ongeveer zes meter, bevond zich aan voor- en achter zijde een opening met een doorl snede van circa 1 meter. Het ge heel rustte op. 'een soort slede, zoals men die ook vindt bij een gewone stofzuiger voor huishou delijk gebruik. De machine kon in twee delen uit elkaar genomen worden, waarna men in het in wendige de eigenlijke, 'electrische krachtapparaten kon plaatsen. Deze grote, electrische motor stond opgesteld in een ander cjë- deelte van de hal, doch de be schrijving hiervan zou ons te ver op wetenschappelijk terrein voe ren. Hoewel wij al spoedig gingen begrijpen wat de -bedoeling was, informeerden wij voor alle zeker heid toch nog, of dit nu de „Oc topus was. Een onvoorzichtige vraag, want onmiddellijk werd de veiligheidsdienst gewaarschuwd en slechts door ons overhaast aan een onderzoek te onttrekken, wisten wij de onaangename con sequenties te vermijden. Aanmerkelijk steviger in onze schoenen staande vroegen wij nu de volgende dag opnieuw een on derhoud aan met de directeur van de Stadsreiniging, hem bij voor^ baat van onze inmiddels verwor ven wetenschap in kennis stel lende. Het resultaat was verbluf fend. Tijdens het hierop volgende onderhoud, waarbij ook Ir. Ipp mar aanwezig was, werden ons de laatste raadselen ontsluierd. Huisvuil verwijdering in 't groot. „De nieuwè vuilniswagen", zo als wij de uitvinding van Ir. Ipp mar nog maar even zullen blijven noemen", aldus ohze zegslieden, „zal zeer binnenkort in gebruik worden genomen en zij zal een omwenteling betekenen in het sij- steem van huisvuilverwijdering. Op de een of andere wijze heeft u kennis kunnen nemen van het uiterlijk van de machine en daar is niets meer aan te veranderen. Doch wij kunnen ons daardoor van de beschrijving ervan ont slagen achten. Hoe zal het echter in de practijk gaan? Aan de opening in de voorzijde zullen slangen gekoppeld wor den, acht stuks in totaal (denk aan de achtarmige actopus, van daar de naam dus) die ieder een lengte hebben van ongeveer 25 meter. De bedoeling is nu deze slan_ gen, waaraan weer diverse, zeer ingenieuze apparaten verbonden' kunnen worden, vanaf de straat, en vanuit de vuilniswagen dus, in de huiskamers te leiden. Door een eenvoudige luchtpers en zuig- coinpressor in samenwerking me; een electrisch gedreven centrifu- gaalpomp en een automatisch heen en weer terugdraaiende z.g. Afrikaanse Pigmeewan, die op haar beurt weer in verbinding staat met een uitmiddelpuntige vliegwielkoppeling, corresponde rend op een luchtgekoelde mecha nische zwabber (de z.g. „stalen Papoea") zal nu op wel heel sim pele wijze in enkele tellen al het stof uit de huiskamers kunnen worden verwijderd. U bemerkt het, de gedachte is erg simpel en de uitwerking is misschien nog eenvoudiger". Eerlijk gezegd vonden wij alles nog zo eenvoudig niet, doch ter- wille van de goede zaak lieten wij dit niet blijken. „Zullen er geen andere dingen dan alleen stof weggezogen wor den? luidden onze vraag. „Neen. Enkele vernuftige ap paraten aan de voorzijde der slangen zullen dat voorkomen. Slechts bankbiljetten van geringer waarde dan vijf en twintig gulden zullen goed moeten worden opge borgen. Wij hebben juist acht slangen in gebruik omdat er in Amsterdam-woningen bestaan met acht bewoners, zodat er tenminste een huis per keer gereinigd zal kunnen worden. Hiermede, wij mógen dit met enige gerechtvaar digde trots zeggen, is het gehele dienstbodenvraagstuk zo goed als opgelost". '„Is het juist, dat wij vernamen, dat aan de slangen ook een goot steen-, kraan- en bellenpoets-ap paraatje verbonden zal worden? En de automatische vatenwas- ser?" „Neen", hier lachte Ir. Ippmar smakelijk, „zover zijn wij nog niet. U zoudt er, geloof ik, al een automatische pijpschoonmaker ook aan willen hebben". „De proefneming met de „Oc topus I", die weldra door andere z.g. Grootzuigers gevolgd zal worden, geschiedt voor 't eerst in het openbaar op de eerste dag van het nieuwe kwartaal, dat wij thans zullen ingaan. Deze proef neming, die voor het publiek te bezichtigen is, teneinde de men sen aan de nieuwe Grootzuiger te laten wennen, zal plaats vinden in de Fagelstraaf Amsterdam, 's avonds tussen uur en 9.30 uur. Twee dagen :r op 3 April zal de proefnei ig herhaald Worden 's middags issen 2 en 4 uur, in de Zacha s Jansestraat in Oost". Wij mogen be: iten met de Amsterdamse Sta reiniging te feliciteren met'dit irachtige ini tiatief, resultaat v de niet af latende energie e onverdroten samenwerking tuss i de denkers en doeners van A sterdam. VAN DE ECHO VAN HET ZUIDEN Naar het Engels. 8) Dan werd er geklopt en een bediende trad binnen met 'n paar kledingstukken over de arm en een kop chocolade, die hij naast het bed zette/ „De groeten van Mr. Sco- bell, sir, en of u deze kleren soms wilt dragen totdat de uwe komen? Mr. Scobell denkt dat ze u wel passen zullen. Uw bad staat gereed en ik moet u ook zeggen dat Mr. Scobell zo wat over een half uur klaar zal zijn om te gaan lunchen". „Dank je", antwoordde Ro ger en sprong verrast uit bed. Op de toillettafel lagen scheermessen en borstels met zilveren rug. Alle kleren die de bediende gebracht had waren gemerkt: „Geoffrey Cahill". Zodra Roger, dit pak aan had, was feitelijk de „maskerade" begonnen. Scobell kwam "hem in de zitkamer tegemoet en be- - groette hem hartelijk. „Je ziet er al veel beter uit, beste jongen. Wil je wel ge loven dat je bijzonder veel lijkt op degene, wiens rol je misschien spelen zult? Maar nu nog even de waarschu wing: tegen niemand een woord van wat ik je vertelde. Je hebt een paar dagen voor de boeg om het met je zelf eens te worden welke beslis sing je nemen zult en ik wil er geen invloed op uitoefe nen. Intussen heb ik de vrij heid genomen om Hobson je tegenwoordigheid te verkla ren en je gebruik van Geof frey's kleren, door te zeggen dat je een broer van hem bent en ik zal je Geoffrey noemen als we alleen zijn om je er vast aan te wennen, als je er toe overgaat om in zijn plaats te treden: En nu trek ken wij er op uit voor de lunch. We gaan naar Scott en zullen kreeft nemen. Houdt je van kreeft américaine, Ge offrey? Die moet je geroos terd en kokend-heet eten; zo wordt ze niet dikwijls ge bruikt in Engeland; maar dat heb ik in Amerika geleerd. Ben je daar wel eens ge weest? Nu, als je de volgende maal met mij mee gaat naar Australië, dan nemen we de reis over San Francisco, op die manier zie je nog wat van de wereld". De lunch met z'n beiden was heel gezellig, want Sco bell kon interessant en gees tig vertellen. Een fles cham pagne en een likeurtje brach ten beide in een rozige stem ming, terwijl Roger steeds meer Scobell's edelmoedig heid èing bewonderen. „En nu, beste Geoffrey?" vroeg de gastheer, terwijl ze beiden een sigaar opstaken, „wat wil je nu eens graag doen?Ik zou je voorstel len dat je een uurtje rustig slapen ging en dan wilde ik je vanavond meenemen naar '„the Gaiety" met een allerbe koorlijkste dame van mijn kennis, de .enige die ik nog al eens zie. Morgen zullen we werk gaan maken van wat kleren en misschien gaan we dan in Richmond dineren. Vanavond kan je de avond kleding dragen van de ande re Geoffrey!" Toen Roger terug was op de flat, begaf hij zich onmid dellijk ter ruste en sliep heer lijk, tot hij om zes uur ge roepen werd door Hobson. Scobell, die uitgegaan was, was nu weer thuis. „Ga je gauw kleden. Geof frey!" riep hij, want 't stuk begint onmogelijk vroeg, om acht uur al! Maar we zullqn nog best de. tijd hebben voor een kreeftenmaaltijd en dan gaan we later met Mrs. St. Vincent souperen in Savoy". De avond gin^ heel. aange naam voorbij en het was een opgewekt stuk. Na afloop daarvan ging het drietal dus souperen. Mrs. St. Vincent was een knappe, dankere vrouw van een jaar of dertig, die druk praatte met de gastheer. Na het souper liet Scobell, haar met een taxi thuis brengen en de heren reden terug naar de flat, terwijl er geen woord gesproken werd over Roger's beslissing betreffende het be wuste voorstel. De volgende morgen kwam Scobell op de logeerkamer en wierp achteloos een brief op bed met de opmerking: „Je ziet hoe familiair ik ben met Geoff. Hier is een brief van lord Kilsavage, die ik eenvoudig voor hem openge maakt heb; lees maar eens. Roger vond het nu niet zo heel prettig, maar hij durfde ►het zijn gastheer niet weige ren en las dus: „Waarde Neef, Het was mij heel aange naam je brief te ontvan gen, waarin je mededeelde dat je Dinsdag hier zult zijn. Het beste is dat je Maandagavond met de Ier se mail uit Londen ver trekt. Je toegenegen Oom, Kilsavage". „Kort en bondig!" meende Scobell. „Vandaag is 't Donderdag, maar morgenavond of Zater dag hoef je mij je beslissing pas piee te delen. En hier is Geoffrey's brief uit Parijs, waar ik je al van gesproken heb. Die kun je ook lezen". Roger deed dit en zei af keurend: „Hoe dwaas van hem en wat bezirgt hij u een last!" „En jou ook, beste jongen!" lachte Scobell, terwijl hij het vertrek verliet. De dag ging weer aange naam voorbijeen kreeften- lunch, heel wat inkopen die Roger steeds meer verplich tingen -gaven aan Scobell en toen het diner bij Richmond. „Er is geen tijd meer om een hele uitrusting voor je aan te schaffen" zei Scobell „en dus stel ik je voor, dat je de dingen neemt die Geoffrey voor zich heeft laten maken met het oog op zijn reis. Jul lie bent toch zo wat van ene lepgte en hij kan nieuwe ne^ men. Mij dunkt, dat zal de beste oplossing zijn". De volgende dag had Sco bell op het programma: een Door de jaren heen ziet me^ op allerlei gebied veranderingen op treden. Wanneer een land binnen 25 jaar twee oorlogen heeft moe ten meemaken, is het vanzelfspre kend dat hierdoor een grote om mekeer niet alleen op het maat schappelijk, maar ook op het zie- leleven teweeggebracht wordt. Was de eerste oorlog voor ons land van niet zo (ingrijpenden aard toch werden gedurende de jaren 1914—1918 duizenden jongeren en ook ouderen van de plaats hunner inwoning, uit de familie kring en zijn dagelijkse bezighe den weggehaald, om op verschil lende plaatsen in het land, ver van huis, hun dienstplicht te gaan vervullen.Velen kwamen hierdoor in een heel andere -omgeving met andere zeden en gewoonten te recht. Men leerde zodoende men sen kennen, verschillend van zijn eigen geloofsovertuiging, enz. Men zag op een geheel andere manier werken op het veld en in werkplaatsen. Men leerde de on derlinge verhouding tussen werk gever en werknemer kennen. Was niet het Brabantse land voor velen uit het Noorden in 1914—1918 en later een openba ring De weetgierigen en op kennis belusten bespraken dikwijls hun onderlinge belangen, waardoor de een van de ander kon leren, wat beiden later vaak tot voordeel strekte. Zo was het gedwongen afwezig zijn uit hun dagelijkse be zigheden nog een bron geworden waaruit later tot grote voldoening geput kon worden. Mannen uit verschillende delen van het land, waarvan zij amper gehoord en somtijds wel eens smadelijk over gesproken hadden, leerden elkander kennen en vaak werden hieruit vriendschapsban den gesloten. Verwonderlijk is het dan ook, dat de boeren en tuinders, fabri kanten enz. dit vroeger niet beter hebben leren inzien en hun zoons niet onderling hebben uitgewis seld om de bedrijven in al hun finesses grondiger te leren ken nen. Dit zou op hun gehele ontwik keling en mensenkennis een uit werking ten goede gehad hebben. auto-tocht naar Brighton om daar te lunchen en dan des avonds weer een bezoek aan de schouwburg, terwijl de eindbeslissing werd uitgesteld tot Zaterdag. Op die dag bleef Scobell lang uit, «adat hij Ro ger met enkele vriendelijke woorden had gevraagd om eerst nog eens goed te over leggen. Dit deed de jongeman dan ook en~ hij kwam tot de slotsom dat hij er enkel goed aan zou doen door toe te stemmen. Het was hem zelve een verlichting toen zijn be sluit vast stond. Hij maakte een flinke wandeling en was juist op tijd terug voor het kleden. „Vanavond zullen we bij Price dineren en dan gaan we naar een café-chantant", riep Scobell vanuit zijn kleedka mer, toen Roger zich naar de zijne begaf. Op bed vond hij behalve het oude, een nieuw pak en een nieuwe koffer stonc^ op de oude, zwarte kist. In verband met zijn besluit trok hij het nieuwe pak aan, dat hem uitstekend paste. „Hoe vindt u dat het mij staat?" vroeg hij regelrecht op Scobell toetredend en zich omen om kerend, om zich aan alle kanten te laten zien. (Wordt vervolgd). Niet alleen de boe nstand, maar alle bedrijfstakken hun voordeel med nen doen. Het gez ogen dwingen" is gelui, die aan het loopbaan staan, plaats. Het is van inziens absoluut v hun kinderen steed te willenhebben, pleit het voor een wen in hun doen. jeugd moet zich vr< igtijdig vrij en frank ónder degelij! nen bewegen. Datvcekt zelfver trouwen en leert ïzicht krijgen in vele maatschap] jijke geledin gen, iets wat voo de toekomst van het jonge ges icht dringend noodzakelijk is. ijlen voorkomt hierdoor een al te op het werk, men onzijdige kijk eert,de resul taten van verschillende kanten n eigen rich- jouden .hier hebben kun- jde „vreemde )0r vele jon- :gin van hun de juiste ouders mijns :keërd gezien om zich heen n geen geval iroot vertrou- laten. De leiding kun- bezien, om aldus ting te bepalen. Dit geldt voor d< jonge boer en fruit- en groentenle :r, maar even zeer voor de fabri ant, winkelier en andere werkgev rs of werkne mers. Men ziet dit vel reeds hier en daar door de ou Iers in toepas sing gebracht, nia< het moest geen uitzondering :ijn, maar tot regel gemaakt v/or, an. Zo moest het ook regel worcWi, dat de jon geren onder degeli re leiding ex cursies gingen mak n naar tuinen of fabrieken, om i st eigen ogen te aanschouwen, wat anderen door hun werken ereikt hebben. De streekbladen g "en reeds be richten door, dat t Iks thans ge schiedt, maar deze streek is op dit gebied nog ver achter bij an dere gedeelten van iet vaderland. Er zal dan ook 1 ird aangepakt moeten worden om le achterstand in te halen. „Kenn is macht' Laten we vol g< eden moed de toekomst tegemoet gaan. Mocht er al eens een tei enslag komen, niet versagen, de sshouders er on der en lustig vooitwerken. Wat is het boeren- en fc: indersvak toch een prachtig bedrijf, wat zit er veel in en wat karuhet de betrok kenen 'n grote voldoening schen ken. Er is wel ee^s een tijd ge weest dat men ojl de boereen beetje vanuit de haogte neer iag. „Het is maar een.fboer". Vooral door de bewoners xler grote ste den en ook doorj hen van wien men zulks niet zqji hebben ver wacht. Dit is doo anders geworden. 1 De Engelse Voetbalploeg heeft de strijd aangebonden met zijn Schotse naburen, wier supporters dermate in vuur en vlam zijn geraakt, dat het Hampden Parkstadion te Glasgow er van davert: een gebrul als de branding van een kokende zee. 130.000 Schotten schreeuwen zich de kelen schor, aldus hun spelers aansporend de overwin ning te behalen op de „oude vijand" Enge land. De stand is 11. Over twee minuten zal het eindsignaal weerklinken. De Schotse voorhoede werpt zich op de bal en poogt met een hernieuwde aanval het winnende doelpunt te maken. Engeland heeft sinds 1927 nog geen enkele wedstrijd op Schotse bodem kunnen win nen en het ziet er naar uit, dat zij vandaag daarin even min zal slagen. De 19-jarige midvoor, Engelands hoop, Tommy Lawton, ziet vanaf de middenlijn scherp toe hoe zijn landgenoten alles in het werk stellen om de bal uit 't bedreigde doelmond-gebiéd weg te krijgen. Dit is Law- ton's eerste internationale wedstrijd te Hampden. Later vertelde hij hierover: „Ik be schouwde mij als een zeer gelukkige jongeman, dat ik in het Engelse nationale elf tal was opgesteld. Ik had juist een zwaar voetbalsei zoen achter de rug en gedu rende de paar weken die aan deze grote dag vooraf gingen, voelde ik mij tamelijk uit vorm. Voetbal-wonder. Maar Tommy Lawton bezorgde Engeland de overwinning. de jarèn wel laar waren de boeren daar ook zt f niet vaak de De Zaterdag vóór deze match had ik in een ontmoe ting met Middleborough vier goals gemaakt voor Everton. Nou, als ik dat succes toen niet had behaald, hadden ze mij vast niet gekozen". Op het ogenblik is Lawton niet in de strijd gewikkeld. De Schotse voorhoede heeft het spel in handen genomen. De Schot Tommy Walker geeft een pracht partijtje voetbal weg. Wat maakt hij het de Engelse verdédiging moei lijk! Gelukkig, de Engelse captain, Eddie Hapgood, schaft, raad. Daar suist de bal al in de richting van het Schotse doel. De En gelse supporters kunnen weer ruimer adem halen. Maar'het is van korte duur. De bal komt terug, vlugge passes van een Schotse speler naar de rechtsbinnen, van deze naar de linkervleugel, vanwaar het leder hoog boven de Engelse doelmond belandt. Er zijn nog maar honderd seconden te spelen. Alles wijst er op dat Engelands hoop op de overwinning in rook zal opgaan! Law ton zwerft rond in de buurt van de halfs. Dat zou een strpp zijn, want er worden nog steeds grote dingen van hem verwacht. Lawton deed reeds als kind wonderen met de bal. Als schooljongen van elf jaar werd hij reeds gekozen in wedstrijden met jon gens, die drie tot vier jaar ouder waren dan hij. Dat was in het schoolelftal van Bolton. Het doet dan ook vreemd aan, dat de Bol- tonse voetbalvereniging zich zonder meer vari de veel-belovende knaap lieten „bero ven". Deze kwam door bemoeiingen van zijn onderwijzer in aanraking met Burnley, dat hem meteen aan een betrekking hielp. Lawton is Engelands be roemde midvoor. Over zijn schotvaardigheid kunnen heel wat keepers meespre ken. Ook de doelverdediger van het Nederlandse elftal, dat eenmaal met onuitwis bare indrukken van de fa tale voetbaldag in Hudders- fiéld terugkeerde: 82 voor EngelandWij mogen aannemen, dat Lawton zijn wonderbenen goed heeft verzekerd. Nu, er kan een flinke premie af: Chelsea „deed" deze sportpheno- meen aan Notts County over voor 20.000 Pond. Reeds in zijn eerste wed strijd voor zijn nieuwe club gaf hij de keeper driemaal het nakijken. De koersen van de in de derde divisie van de Engelse voetbal-lea gue spelende vereniging gingen met sprongen, om hoog. Met verhuizingspro blemen had Lawton niet te kampen: Hij mocht een keuze doen uit twintig wo ningen en voorts kreeg hij een betrekking aan een bank met een salaris van 2000 Pond. „Juichende supporters twee goals waard". Een jaar na zijn entree speelde Lawton reeds regelmatig als midvoor van Burnley. Twaalfmaanden later ging hij over na: Everton en nu, 19 jaar oud, vertegenwoor digt hij Engeland als midvoor. Maar deze middag ervaart de jongeman dat spelen in. het nationale elftal nog iets anders is dan achter de bal te jagen als clubgenoot van Everton „Toen wij het veld betraden", aldus ver klaarde Lawton, „werden wij door het bekende gejuich ont vangen, weliswaar niet zo enthousiast als wij dat van Evertonners gewend zijn, maar het was toch een goed entree. Enkele ogenblikken late^- holden de Schotten het terrein op. Het was voor de eerste keer van mijn leven, dat ik het gebrul van de Hampdenaars c.s. hoorde. Toen begreep ik wat de „wijs geer" Soccer bedoelde met „het gebrul van de Hampde naars is 'twee goals waard." „Hét gebrul van die lui is een machtig geluidspheno- meen. Als speler krijg je de indruk, dat het begint hoog boven en achter" de doelen. Het klinkt als een* laag, maar hevig gerommel, dat snel in kracht toeneemt. Tenslotte is het aangezwollen tot een ont zettende donder, oorverdo vend, „beangstigend" bijna, midden boven het veld. Het is alarmerend genoeg, als je toevallig een Schotse speler bent. Ik voelde even later dat dit lawaai er alleen maar was om je te intimideren". 10 De Schotten gaan brullen n de veestapel schuld van. Hebbe niet te veel afzija zich te veel op f gesteld Kwam h dikwijls voor dat d welijks wist' wat bouwde of wat er zich voordeed. Ja, als het er ojMian kwam wa ren ze wel berei'l elkander be hulpzaam te zijn, snaar om onder linge besprekingen' te houden om het meeste profijtj^an hun vee stapel en land te waren ze niet vai ieder moest maar! manier boeren. Ge een wending ten De voorlichtingsdi bouwgebied heeft sultaten bereikt. J; de noodzakelijkhe! inzien. Dit zal we zijn altijd mensen1 willen weten, al jf taten van anderen Moge echter d dienst op de ingcl ven voortgaan en: benden naarstig t diensten profitere: van zichzelf niet het belang van c '„En toch, als je als Engels man daar zo staat, kun je je niet losmaken van de gedach te, dat al die 130.000 mensen rondom je tegen je zijn, met andere woorden, dit gebrul stelt de moraal van de be zoekers op zware proef". De tweede keer dat Lawton het oorverdo vend gebrul hoorde, was kort na de aftrap. Hij zei er van: „Morris, de Engelse rechts back, werd uitgedaagd door Dougal. Wood- ley, onze keeper, meende dat Dougal op hem zou terugspelen. Daarom liep hij uit zijn doel om de bal op te vangen. Morris maakte een verkeerde manoeuvre en tot grote ver slagenheid van Woodley vloog de bal buiten zijn bereik. Woodley gleed tot overmaat van ramp uit, waarop Dougal zijn kans benutte: 10 voor Schotland. Ze waren niet meer te houden. Twintig minuten na de pauze maakte onze links-buiten Beasly gelijk na een mistrap van één der tegenspelers. De Engelse juich ten zo luid ze konden, maar hun bijval was een ongelukkige imitatie van wat de Schot ten op dit gebied hadden gepresteerd...." Achttien minuten later begonnen de Schot ten opnieuw te brullen. „Ik kreeg de bal met een korte pass in mijn bezit, ik schoot, maar de bal ging ver over: Jammer, het was een prachtige kans. Toen had U de Schotten moeten horen. Ze brulden louter van genot. Ik verbeet me en zon op „wraak", aldus Lawton na de match. Wij zullen zien hoe het nu verder gaat. Er zijn nog slechts 90 seconden te spelen, de Schotten zijn in 'de aanval. Het gebrul van hun suppor ters barst opnieuw los. Maar plotseling houdt het op Oh-!! Len Goulden, de Engel se linksbinnen heeft de bal te pakken, hij geeft hem met een zuivere pass door aan Stanley Matthews op de rech tervleugel. Deze neemt het leder in zijn snelle vaart mee, hij legt twee Schotse verde digers in de luren en onmid dellijk daarop plaatst hij de bal voor het Schotse doel. Twee figuren springen op. De groen-geshirte arm van een Jerry Dawson, de Schotse keeper, grijpt toe, maar Law ton is er een tikje eerder bij. Hij zet zijn kop onder de bal en de stand is 21 voor En geland. De Hampdenaars schreeuwen als wilden, maar nu is het een kreet van ver twijfeling. Hulde van de makkers. Lawton is verbijsterd. Hij weet eerst zelf niet hoe hij 'm dat zo prachtig heeft ge leverd: De andere voorhoede spelers stormen op hem af, slaan hem op zijn rug, zijn hoofd, zijn armen. Aan de an dere kant van 't veld springt de anders zo stoïcijnse Eddie Hapgood een gat in de lucht, hij klapt in zijn handen als een opgewonden schooljon gen. „Ik was óp dat ogenblik zelf ook zo in extase, dat ik mij eigenlijk alleen nog maar die Eddie in, zijn vreugde herinner". Na enkele seconden was de strijd gestreden. Engeland had voor de eer ste keer de Schotten in Hamp den Park een nederlaag toe gebracht en Lawton had een gebeurtenis beleefd, zoals, wat hemzelf aanging, nooit meer in zijn voetbalcarrière is voor gekomen. Wat Lawtón's voorgevoel betrof: Het kwam precies zo uit, want hij heeft de bal de laatste negentig seconden in derdaad niet meer wegge trapt! Ik zou nog willen op merken, dat de Engelse keu ze-commissie Lawton had uit verkoren o.m. wegens diens voortreffelijk kop werk, het geen deze prima speler ook in deze wedstrijd op bijzondere wijze wist te demonstreren! De rollen omgekeerd. Zoals wij indertijd met onze goede gul dens naar België trokken om daar een goed en goedkoop leventje te hebben, zo komen nu de Belgen naar ons land en profiteren van 't vele moois en goeds dat wij hebben. Vooral Zondag, toen Holland niet rijden mocht, ging een file van Belgische' auto's naar de bollen. De Belgen in de luxe wagen en de Hollander op de fiets! Ook café's en restaurants in Breda, Tilburg 'en Eindhoven werden druk bezocht. ling met het gevolg, dat de arbiter hem het veld afwijst. Als v. f Schijndel niet verdwijnt, appeleert de Des-aanvoerder, met als gevolg dat de arbiter bij zijn beslissing blijft en Top met 10 man moet verder spelen. Hierdoor was ech ter Top's moed niet gebroken. De Des-verdediging was echter in vorm en de Des- midden en -voor hoede bleef actief. Met Desk in de aanval eindigde de spannende, harde strijd, waarbij het voor bei de ploegen slechts om de eer van den dag ging. WASPIK. Voetbal. De White Boys hebben Maandag weer een goede par tij voetbal gegeven en met 54-4 gewonnen van Neerlan- dia. Het eerste kwartier leek het er op dat de Boys vér ten onder zouden gaan, want de wedstrijd was nog geen kwar tier oud en de stand was al 30 in het nadeel der White Boys. Maar m!et een snelle tippelaar als van Beek op de rechtsbinnenplaats en een man op de linksbuitenplaats die een hele achterhoede in de „luren" weet te leggen en met een vlammend schot de uiterste hoek van het doel weet te doorboren, was deze achterstand gauw omgezet in een 53 voorsprong. Dank zij de goed spelende keeper van de White Boys, bleef deze voorsprong tot kort voor het einde gehandhaafd. Eenmaal werd hij nog gepasseerd door dat er een fout werd gemaakt in de achterhoede. Zo wonnen de White Boys weer met 54 en kunnen zij terugzien op een mooie wedstrijd. JUNIORENKRING LANGSTRAAT. Uitslagen van 13 en 20 Maart. Afdeeling I A. Waspik IWSC 2 22 Desk 2—RWB 2 9—0 Sprang IVrijh.Boys I 90 Sprangse Boys DKC 2 14 Desk 2Waspik I 23 RKC^ 2Uno Animo I 13 Afdeling II Ai RWB 3Wit Zwart I 26 Sprang 2RKC 4 10 Waspik 2RKC 3 03 Afdeling I B: Haarsteeg IRWB I 23 RWB I—Heusden I 2—2 Haarsteeg IBaardwijk I 22 Afdeling II B: Baardwijk 2WSC 3 42 Baardwijk 3RKC 6 13 RKC 6Baardwijk 3 28 SPORT. gehoSefin DESK-TOP 3-2. gen standpunt Weer waren het bloemen en t vroeger niet keurige woorden van de Top-se- ene boer nau ^retaris waardoor Desk gehuldigd He ander ver! w<g?oemen Je ye,e die reeds geboden werden en waarbij we trekken, daar gediend, een- op zijn eigen ikkig is hierin ede gekomen, 'st op land- 1 aardige re iner dat allen hiervan niet :o blijven. Er die het beter ze de resul- [oor zich. 'oorlichtings- o.m. verzuimden de Toneelvereni ging „Ons Genoegen" te noemen. 't Was geen fraaie, doch harde wedstrijd, die volgde, en waarbij beide clubs zwoegden om de eer van de dag. Desk toonde zijn meerderheid tegen de meest ge duchte en technisch best getrainde tegencandidaat voor 't kampioen- schap lie klasse. Het begin was echter geheel voor Top. Uit vlugge aanvallen' volgden reeds de eerste drie mi nuten drie corners op 't Desk- doel, tot ongeveer na 12 min. de gasten succes hadden en met 'n keurig schot, twijfelachtig in bui tenspel, de leiding namen, 01. Terwijl de voorstelling in de tent van Pug Malone was be gonnen, snorde Bear O'Conelly len weg blij- met Berry in zijn oude- auto langs belangheb- de weg. Bij de splitsing gekomen de geboden waar Jack Jones zijn boosaardige [ot voordeel kopspijkertjes had gestrooid, 'n, maar in sprong de linkervoorband prompt, naeenschap. De wagen zakte iets naar links. Nevah. „Een lekke band", gromde-Bear O'Conelly, die steeds kwader werd. Met een sprong stond hij buiten de wagen. „Kijk eens, oom", zei Berry en hij wees op de kopspijkertjes, „het zou mij niets verwonderen als dit opzet was". „Dat oponthoud zal dan niet langer duren dan vier minu_ ten", zei oom Bear minachtend. Met enkelehandgrepen trok hij de buitenband van de velg, plakte de binnenband, pompte en de zaak was weer gezond. „Malone zal wel enige voorstellingen per avond geven", zei oom Bear, „wij moeten zorgen dat wij aan komen juist voordat Terry zijn nummer geeft, anders ruiken ze onraad en laten het niet door gaan". „Ik sla ze allemaal onder steboven", zei BeiYij woest. Desk maakte echter door Tom v. d. Ven spoedig de gelijkmaker en met 11 ging de rust in. In deze vóór-periode waren de door de zware huldigingswedstrijd tegen B.V.V. verstijfde, spieren van de Dessers weer soepel ge worden en na de rust wist Desk zijn superioriteit te openbaren op 'n wijze, die 'n overwinning waar borgde. Binnen de eerste vijf mi nuten volgden 3 aanvallen op de Top-veste, die wel geen resultaat opleverden, doch de zege inhiel den. De invaller v. Boxtel zorgde opnieuw voor de leiding, waarop uit een mooi opgezette aanval van Osj. Princen de gelegenheid be nut, doch keihard tegen de lat knalt; v. Bergen vangt de terug springende bal op efi maakt op nieuw gelijk, 22. Er is thans 15 min. gespeeld na de rust. Desk blijft in een offensief dat succes moet opleveren. Sjef schiet herhaalde malen, meerdere cor ners volgen met slechts 'n eiikele gevaarlijke Top-doorbraak. Dan volgt 'n aanval van rechts. De bal belandt bij Toon v: d. Ven en 't is 32.¥ Nog is er 'n kwartier te spelen. Oss wordt forser in zijn opzet ten. De scheidsrechter is niet reso luut in zijn beslissingen. Een der Top-spelers reclameert bij herha- Hiermede betuig ik mijn Hartelijke Dank, ook namens mijn Ouders, Zusters en Broer, aan Katholiek Thuisfront, H.H. Geestelijken en allen die blijken van belangstelling gaven en meèr in het bijzonder aan de buurtbewoners voor de bloemen en fraaie cadeaux mij aangeboden bij mijn thuiskomst uit N. O. I. Burgem. v. d. Klokkelaan 39. DANKBETUIGING. Voor de vele blijken vanbe langstelling en deelneming, be toond bij het overlijden van onze innig geliefde man, vader, be huwd- en grootvader de Heer LEONARDUS FITTERS betuigen wij u onze oprechte dank. Wed. L. Fitters Kinderen en Kleinkindereu Waspik, April 1948. Spoorstraat 3. in klein gezin voor dag en nacht Nieuwstraat D 190 e, CAPELLE (N.-Br.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1948 | | pagina 2