Schitterend Danspafeis „DE MAGNEET" STIKSTERS HULP in de Zwikkerij. NET R.K. MEISJE VERSTELNAAISTER BEKWAAM STSKMEESTER SNIJMEESTER EEN WERKBOEKJE KINDER-SCHOUDERTASJE prachtige Duitse Herder, UITSLAG VERLOTING EEN KINDERWAGEN ATTENTIE! a dèhchhi' BEZOEKT schitterende muziek. Mannelijk en vrouwelijk PERSONEEL Jongens van 14 jaar en ouder Huiskamers Geen dankbaarheid. k< TE KOOP: GEVRAAGD V.ÏOR DIRECT: en Fa. ANTOON BERGMANS Grootestraat 153 WAALWIJK. GEVRAAGD: STIKSTERS EN PLAKSTERS HANDZWIXKERS 1ste KLAS SNIJDER. dhr. PULLENS WAALWUK DANSEN! DANSEN gedurende de festivaldagen 7 en 8, 14 en 15 Augustus het met Mortierorgel van J. Slaats. Orkest: „THE MELODY BAND" o. I. v. P. J v. d. Hoven gevraagd Fa. M. SCHAPEN DON K Grootestraa) 38 C W A A L W IJ K. LEDERWAREN. Schoenfabriek „E L L Y" Drunen. VOOR DIRECT GEVRAAGD: in de Onderwerkafdeling. GEBR. FORTUYN Co. Grotestraat 31 DRUNEN M. HUNSVELD Baardwójksestrsat 81 W A A L W li K. TEL. 102. en mat prima bekleding in eedere prijsklasse. H. KLERX-SOMMERS Hoek Baardwijkschestraat lei. 68 WAALWIJK. DINSDAG 10 AUGUSTUS 1948 LOSSE NUMMERS 10 CENT 71e JAARGANG No. 64 Waalwijksche en Langstraatsche Courant verschijnt Dm*** en Bondek De Roestelberg Uit de Provincie Actie in het verre Oosten nt te ei d. di b P li d h 5- d v o t< K t< S v n s v a j< k o 2 fc d d fc fc "V t. d n k k ii ii 2 S Met vreugde melden wij U de geboorte van ons dochtertje en zusje LO ES J E. Bij het H. Doopsel kreeg zij de namen Lucia Theodora Johanna Maria. J. van Kempen J. van Kempen- Schapendonk Ineke Tom Hans Annemiesje. Waalwijk, g Augustus 1948. St. Antoniusstraat 19 D Op Dinsdag 10 Aug. a.s. ho pen onze dierbare Ouders MARTINUS DIDDEN ANNA DIDDEN- VAN HULTEN hun 40-jarige. Echtvereniging te herdenken. De H. Mis van dank baarheid zal worden opgedragen om 9 uur in de kerk van Sint Jo zef. Dat God hen nog lang moge sparen is de wens van hun KINDEREN EN KLEINKINDEREN. Kaatsheuvel, Aug. 1948. Mgr. Völkerstraat 73. GEVRAAGD t voor dag en nacht, gezin van 2 personen. Grote was buitenshuis. Goed loon en goede behandeling. Brieven onder no. 2507 Bureau van dit blad. BIEDT ZICH AAN: voor werk aan huis. Hoge Zandschel 72, Kaatsheuvel. BIEDT ZICH AAN eventueel Adres bevragen Bureau van dit blad of Agentschap Echo, Kaats heuvel. VERLOREN Zwart lederen PORTEMON- NAIE met inhoud, o.a. GOUDEN RING die een dierbare gedachtenis is. Tegen beloning terug te bezor gen: Julianastraat 4, Waalwijk. VERLOREN in Drunen ten name van C. LIKES. Eerlijke vinder wordt beleefd verzocht dit boekje tegen beloning terug te zenden aan: P. VERHOEVEN, Grotestraat 164, Drunen. VERLOREN Maandagavond 26 Juli, tussen Pont Drongelen Waalwijk Sprang-Capelle, EEN ROOD inhoudende Portemonnaie waarin enig geld en een ZILVEREN HALSKETTINKJE met hanger; is.aandenken. Wil eerlijke vinder het tegen beloning teruggeven? JOPIE RIJKERS, Giessen N.Br. Op Zondag 1 Augustus j.l. is te v.m. BESOIJEN, bij de heer C. Smolders, opgerjcht een nieuwe VISVERENIGING met als naam „De Vrolijke Vis sers". Als bestuur is gekozen H. v. d. Gouw, Voorzitter. W. van Es, Secretaris. W. Sulsters, Penningmeester. reu prima waakhond, goed onder com mando. oud 3 jaar. P. STERRENBURG- v. OVERSTEEG Loonschendijk 152 KAATSHEUVEL LIEDERTAFEL „TOT BLOEI DER TOONKUNST". Ie pr. No. 3e No. 1483; No. 2454; 6e 2867; 8e No. 10e No. 2734; No. 3774; 13e 2600; 15e No. 17e No. 1361; No. 1594; 20e 3452; 22e No. 1107; 2e No. 3736; 4e No. 2497; 5e No. 3082; 7e No. 55; 9e No. 2700; lie No. 1829; 12e No. 1804; 14e No. 2194; 16e No. 3669; 18e No. 2778; 19e No. 3356; 21e No. 3518. TE KOOP z. g. a. n. A. DE JONG Sprang, A 278 Adres te bevr. Bureau van dit blad of Agentschap „Echo" K'heuvel Onze colporteur voor W a a I w ij k en Drunen is wegens ziekte VERHINDERD ZIJN COLPOR- TAGEWERKZAAMHEDEN UIT TE VOEREN. Wij verzoeken onze clientèle derhalve de kleding te laten brengen of, indien dit niet mogelijk is op te bellen Tel. 481, zoodat wij het kunnen laten afhalen. Goederen vóór Woensdag gehaald of gebracht zijn dezelfde week nog klaar. Spoedgevallen normaal binnen 24 uur. Hoogachtend, STOMEN VERVEN MODEL-PERSEN HAVEN 10 TEL-481 Zeer prettige werkkring. GEDIPL. SCHOONHEIDS-SPECIALISTE LICHAAMS-MASSAGE. HUIDVERZORGING MANICURE VERWIJDERING VAN HAAR. Behandeling na afspraak. Aan huis te ontbieden. Voorlopig UW OVERBUURMAN Die man ziet er nu altijd keurig uit. Hij draagt een Ieren jas, maarhij zit hem ook als aangegoten. Dat is een „THAS"-geheim. Iedereen ver wondert zich over de snit. Bij de eerste aanpas voeit U het. De ieren jas die modieus, zonder textiel punten enbesland is tegen koude, wind en regen. Ook voor U hangt er één klaar bij Fa. J4.N VAN MIL, Grootestr. 243, Waalwijk. Fa. H. VERHULS i Markt 5, Den Bosch. Fa. |AN VAN OLPHEN, Veemarkt 34, Breda. LwA-i... De Echo van het Zuiden HoofcLredacteur-TJitgever J AN TIELEN Abonnementsprijs 15 cent per week, 1.95 per kwartaal Drukker Waalwijkse Stoom drukkerij Ant. Tieten Wanneer we het jaar 1948 gaan vergelijken met 1898, dan ontkomt men niet aan de indruk dat er in die 50 jaar zo veel, zo heel veel veran derd is.Ook ten goede, nie mand zal het ontkennen. Ons land heeft in de re geringsperiode van Koningin Wilhelmina een vooruitgang gemaakt op alle gebied, niet alleen technisch en econo misch, maar ook cultureel en sociaal. Maar de grootste vooruit gang moet ieder onbevoor- oordeelde constateren in de afgelopen drie jaar, na de be vrijding. Ons land had veel geleden, geestelijk en mate rieel. Zijn steden waren ver woest en zijn bruggen opge blazen, zijn volkskracht was ondermijnd. Zonder enige hoop leek toen de toestand. Maar men is aan het werk gegaan met de beperkte mid delen waarover men beschik te. Het ging moeilijk, vooral in het begin toen niet zozeer de materiaalschaarste een be lemmering was, maar vooral de mentaliteit, die ons vader landers bezielde en waarover wij niet verder zullen uit weiden. Er werden toen maatrege len genomen die, hoewel niet naar onze zin, toch zeer nodig waren, om te bereiken wat we nu inderdaad bereikt heb ben. En dat is ongetwijfeld zeer veel. Zeer veel? Als je het zegt komen ze direct met honderd en één dingen die ze graag anders zouden zien, en als ze eens een keer wat min der vlees krijgen dan heersen er rottoestanden en dan wijst men op België „waar alles volop te krijgen is" en ze den ken geen vijf jaar terug en geen twintig jaar verder. Dit is de verfoeilijke men taliteit die ons volk, althans 'n zeer groot deel, kenmerkt: zij zien alleen maar naar wat hun nog ontbreekt en wij geven toe dat dit niet zo heel weinig is, maar voor wat is bereikt, en dat is ook niet zo heel weinig, hebben ze geen oog. Dat beschouwen ze als iets vanzelfsprekends en hier schijnt alleen het buitenland waardering voor te hebben. 'Men hoort het vaak wan neer men om medewerking vraagt voor de viering van de a.s. feesten b.v.; het valt op in ieder gesprek. Nog steeds is er een men taliteit van ontevredenheid, van ondankbaarheid in de brede lagen van ons volk, dat zich soms zo dwaas-een zijdig oriënteert, dat geen waardering heeft voor het werk van onze bestuurders, dat geen interesse heeft voor hun maatregelen, behalve wanneer ze hun portemonnaie raken en dan is het altijd verkeerd. Er kankert een geest van egoïsme, men is slechts op eigen belang bedacht en men ziet niet het grote nationale verband waarin veel, wat nu onbillijk en onverantwoord lijkt, een geheel ander aan zien krijgt. En in deze stemming nemen velen afscheid van Koningin Wilhelmina, die zo'n groot aandeel heeft gehad in de ontwikkeling van ons land ten goede, die zij niet willen zien. Velen voelen hun natio naal bewustzijn eerst groeien wanneer hun landgenoten op de Olympische Spelen tonen tot iets in st.aat te zijn, terwijl het hun koud laat, wanneer onze regering prestaties ver richt van wereldformaat, die hun landgenoten niet voor een wereldtitel in aanmerking willen laten komen. Neen, dit is geen dankbaar heid. EEN TEKORT BIJ DE ELECTRICITEITS- BEDRIJVEN. Naar wij vernemen laat het zich aanzien dat de Brabantse Electriciteits-centrales vooral, in de komende winter een te kort aan machinevermogen zullen hebben, daar het elec- triciteitsverbruik de laatste jaren bijna met gemiddeld 30 is toegenomen. Momenteel is men in ver band hiermede bezig met het zoeken naar een oplossing van dit vraagstuk. Men heeft geconstateerd dat de belasting haar maximum bereikt 's mor gens tussen 8 en 9 uur. Nu wil men gaan onderhandelen met belanghebbenden om de al te zware belasting in de morgenuren over te hevelen naar de avonduren. Men overweegt of het mogelijk is het aanvangsuur in de fabrie ken in November, December en Januari een uur later te stellen. Om te voorkomen dat de belasting dan 's avonds weer te zwaar wordt, zou men de schafttijd, die bij de mees te fabrieken IV2 uur is, terug brengen tot Vz uur. Wan neer dit niet mogelijk zou zijn, zou men ook gedurende deze maanden slechts IVz uur per dag kunnen werken en in het najaar en het voorjaar voor zover nodig 91/6 uur. FEEST OP DE „WIJNBERG". Het blindeninstituut voor meisjes te Grave bestond vo rige week 100 jaar. Dit eeuw feest heeft men plechtig ge vierd met een pontificale H. Mis. Bij de feegtver gade ring waren tegenwoordig de Bis schop, de Commissaris dei- Koningin. Door het gedenk- comité werden aan het ge sticht nieuwe banken voor de kapel aangeboden. Een druk ke receptie werd gehouden, waarna de blinde meisjes een uitvoering gaven, die o.m. werd bijgewoond door Minis- te Gielen. Alle sprekers en bezoekers waren vol lof over het werk dat de zusters van de Wijnberg verrichten. Het drama van Hollandia. Bestuurspost op Nieuw- Guinea wordt „Base G." Mac Arthur vecht in de Rimboe. Voor de oorlog was Hollandia de ellendigste bestuurspost op de Noordkust v&n Nieuw Guinea. Er woonden toen slechts een paar Europese gezinnen, voor de rest was er niets te beleven. Van dat oude Hollandia is letterlijk niets overgebleven. Tijdens het moor dend vuur, dat aan de Ameri kaanse landingen op 22 April 1944 voorafging, werd bijna alles in puin gelegd. Genietroepen van het 350ste Amerikaanse leger ruimden de overblijfselen van dit oord in zeer korte tijd op. Met de bouw van een nieuwe basis werd be gonnen, waarbij spoedig werd ge assisteerd door enkele „Seabees" (C.B.'s), Construction Batallions van de 7de Amerikaanse vloot. Het is thans vier jaar geleden, dat dit drama zich afspeelde; doch vergeten zal het nimmer worden... De strijd begint. Het zal ongeveer vier uur in de ochtend van de 22ste April 1944 zijn geweest, toen onze landings divisie op de rede van Hollandia gelegen aan de Humboldt Baai, aankwam. Hoe dichter wij de kust naderden, des te geheimzinniger werd het, doch... de geheimen zouden zich weldra openbaren. Demta, een kleine kustplaats ongeveer een halve mijl ten Wes ten van Hollandia, had het de vo rige avond zwaar te verduren ge had. De kruisers hadden het ver scheidene uren onder vuur geno men, om de kracht der daar ge- stationneerde Jappen te kunnen peilen. De Jappen hadden zich echter rustig gehouden. Wel wa ren verscheidene bommenwerpers boven ons verschenen, die zelfs enkele bommen hadden laten val len, doch verder ondervonden wij geen moeilijkheden. Dat we bij Hollandia op zwaar verzet kon den rekenen, wisten wij echter maar al te goed. We moesten en zouden evenwel vaste voet aan land krijgen. Het was ons al da gen tevoren gezegd, dat het ver dere verloop van de strijd zou af hangen van deze expeditie. Zou i deze door onvoorziene omstandig- heden mislukken, dan zou het er voor de geallieerde strijdkrachten in de Pacific niet rooskleurig uit zien. We hadden derhalve de tan den op elkaar gezet en ons als één man vrijwillig aangemeld voor deze zware tocht. De acht man nen, die twee dagen geleden bo ven het landingsobject waren neergelaten, hadden nog steeds geen berichten gezonden. Ze zou den, zonder tegenslagen, zo spoe dig mogelijk de sterkte van de vijand hebben verkend, om daar na de divisie te waarschuwen bij eventuele aanwezigheid der Jap pen. Onze vier grootste kruisers had den hun eerste schoten afgevuurd. Even stilte, plotseling verbroken door een hels lawaai. Het scheen alsof het land zou barsten van de explosies. Langs de gehele kust volgden de schoten elkaar zonder onderbreken op. De vliegdeksche pen waren inmiddels op de plaats der onheils verschenen en weldra waren de eerste toestellen in de lucht. Een hels bombardement volgde. De Jappen bleven echter met man en macht doorvuren. Aan onze kant werden nieuwe com mando's gegeven. „Klaar maken voor de landing. Stoottroepen eerst. Infanterie en mariniers zullen volgen." Doorstoot naar Hollandia. De zee was rustig, dat scheelde iets. Bij honderden voeren de lan dingsschepen de Humboldt in. De torpedobootjagers trachtten zoveel mogelijk bijstand te verlenen, doch het moordend vuur van de Jap pen was bijna niet te verduren. Het gehele drama speelde zich binnen 20 minuten af en toen stroomden onze troepen aan land. Hollandia moest vallen. De verliezen der Jappen waren enorm en de kust was met bom- trechters bezaaid. De eerste tanks en zware stukken geschut werden aan land gebracht, toen de stoot troepen reeds in hevig gevecht waren gewikkeld met de zonen van „Dai Nippon". De strijd werd met alle bitter heid gestreden: de Jappen wilden zich niet gewonnen geven, verko zen liever de soldatendood, maar ook onder onze natte kleren blaakte het lichaam van strijdlust: overwinnen of sterven. Het debarkeren van nieuwe troepen ging steeds voort. Na drie uur van harde strijd was het lan- j dingsobject reeds vast in onze handen en konden wij met de doorstoot naar Hollandia begin nen. Steeds dieper het binnenland in slingerden zich de paden en wij waren genoodzaakt verder in sec tie te lopen. De zon was al een paar uur op, maar in de weinig aanlokkelijke oerwoudtunnel is het altijd donker, zodat niemand ooit met zekerheid kan zeggen of het nu dag of nacht is. Uren waren verstreken en nog altijd duurde de slag voort. Overal om ons heen raasde het oorlogsgeweld. De zware mortieren van onze stoottroepen hadden velen van de sluipschutters, die ons de weg wilden versperren, van de aarde weggevaagd en onze soldaten zwermden uit in alle richtingen... De helden van „base G". Onze weg liep door een stij gend, steenachtig dal tussen twee bergen. Links en rechts gaapten ontzettende diepten van valleien en ravijnen. Ergens hoorden we 't ruisen van een rivier, die bij na der onderzoek de Tami bleek te zijn, een welkome verrassing voor ons. Nog de gehele dag werd er fel gevochten. Twee kilometer ver der en daar lag Hollandia. On danks onze dodelijke vermoeid heid, waarbij nog de plaag kwam steeds onophoudelijk. Een onwe zenlijk gehoor... als je alle gelui den kon wegdenken, dan zou het hier een hemel op aarde kunnen zijn. De schoonheid van dit berg land was zo aangrijpend, dat het mensenhart te klein was om het te kunnen bevatten. De soldaten zagen het anders, zij zagen alleen maar de strijd, die gestreden werd op leven en dood. De volgende dag zou ons de over winning brengen. Helaas bobben velen deze dag niet meer mogen beleven. Zij waren gevallen in de strijd, in de overtuiging hun va niet met rust lieten, vervolgden wij onze weg, opdat Hollandia zo spoedig mogelijk zou vallen. De ervaring opgedaan bij andere lan dingen, had ons geleerd, dat het beste succes te verkrijgen was door een snelle opmars. In de ver re, diepe vlakte dreunde het nog der tropische insecten, die ons derland naar beste kunnen te heb ben gediendMaar zij zullen eeuwig de „helden van Hollan dia" blijven, de mannen van „Ba se G". De korte avondschemering '"iel om plaats te maken voor de tropi sche nacht met al zijn geheimen. DE PALESTIJNSE KWESTIE De Israëlitische regering heeft de regeringen der Ara bische landen uitgenodigd vredesonderhandelingen te voeren, zo is officieel te Tel Aviv medegedeeld. Ralph Bunche, de voor naamste secretaris van Ber- nadotte, heeft te Lake Succes verklaard, dat het^ bestand in Palestina thans op solidere basis is gevestigd dan ooit te voren. Hij achtte het alleszins mogelijk, dat Arabieren en Joden vredesonderhandelin gen zouden voeren. Zij zou den zelf uit moeten maken of Bernadotte daarbij tegenwoor dig zou zijn. NOG EEN KWESTIE. Het Russische militaire be stuur heeft de financiële blok kade voor het ogenblik opge heven en met het Berlijnse stadsbestuur een overeen komst getroffen inzake het deblokkeren van de bij de Centrale Berlijnse bankinstel ling berustende tegoeden van het standsbestuur en van de West-Berlijnse industrie. Velen zijn echter van me ning dat de Russen zich bij deze mooie maatregel door hun eigen belang laten leiden. het vacantieoord der kleine luyden. Dit gaat niet over de kwes tie bij Waalwijk of bij Kaats- heuvel; daar denk ik slechts heel even aan wanneer ik op de Roestelberg kom, het va cantieoord der kleine luyden. Hij ligt daar op het einde van een slecht onderhouden weg en ge zoudt er zo tegen op willen rijden, als ge niet bleef steken in het mulle zand dat duizenden blote kinder voetjes rul 'hebben getrapt, waarin zij met hun kleine schopjes grote kuilen maak ten. Zij zijn er een hele middag blij geweest, zij hebben er on bezorgd geleefd, zij kregen er een ijsco van moeder, een half flesje limonade en zoveel andere kleine dingen die een kind gelukkig maken. En 's avonds zijn zij moe en zo heerlijk zwart van dat wit te zand weer naar .huis ge gaan met hun fietsjes en bol derkarren. En de moeders, breeduit ge zeten, zogen ondertussen op hun zuurtjes, breiden en praatten, praatten met ande re moeders dat het er zo ge zond was voor de kinderen en zo fijn om te spelen. Ja, je moest al iets doen om ze van de straat te houden. En on derwijl tastten zij in hun on uitputtelijke, geheimzinnige boodschappentassen jen vul den de begerig bedelende kin derhandjes met vele dingen die lekker zijn en het kind weer even tevreden stellen. Soms was het druk op de Roestelberg, dan waren er niets dan rappe kindervoetjes en verhitte gezichtjes, vaders die zich protesterend mee lie ten sleuren en moeders die glunderend toekeken. Och, U kent dat, U bent er zelf ook geweest als kind, toen je verkering had of later met de kinderen. U weet hoe heerlijk, onbezorgd zo'n dag kan zijn. Hoe tevreden je bent en hoe moe 's avonds. Anderen gaan naar België, Frankrijk, Zwitserland; de meeste van onze moeders kunnen dat niet, dat is ver en duur. En dan gaan ze een middag naar de Roestelberg, niet met een prachtige luxe wagen of een snelle trein, maar heel gewoontjes op een fiets of te voet met de kar van hun zoontje of zijn vriendje. En wie durft me te zeggen dat zij op hun één middag in het jaar misschien niet even gelukkig en tevreden zijn. Je kunt het immers direct merken, zo gauw je er komt. Schoenen en kousen vliegen uit; die zal moeder wel be waren en moeder is gelukkig als ze d'r kinderen weg ziet hollen, juichend een blijde middag tegemoet. En zij ziet ze op de bergen klimmen, el kaar de torens wijzen die ze kunnen zien, ze ziet ze van de bergen afrollen en door el kaar buitelen en misschiep denkt ze dan heel even hoe zij ze straks weer schoon zal krijgen. En als ze dan .weggaan, la ten ze een lege, onwennige stilte achter. Een enkel paar tje komt in de duisterende avond de duinen af, waar ze met elkaar gelukkig waren; nog even zingt een guitaar voor een tent en dan daalt de rust in het één-dags vacantie oord der kleine luyden.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1948 | | pagina 1