DE SIN
T KWAM TOCH..
Schapendonk's brood
FEUILLETON
HET DUISTERE VERLEDEN
Zoekt U een nuttig geschenk???
prima Overleersnijder.
UIT DE PROVINCIE
„WIJ MOETEN IETS MELDEN
VAN DEUR TOT DEUR".
Eén van de drie,
Telef. 421. Grolestr. 38.
~h iïaddén (kbekpionMs kmrni
Hei Personeel der NedChroomlederfabriek
„WASPIK'' brengt langs dezen weg hartelijk
dank aan hun Directie voor de schitterende
Cabaret- en Feestavond
PANTALON of PLUSFOUR.
VAN DE VEN's KLEDING-WINKEL
THAS-jas.
VOOR DIRECT GEVRAAGD:
H. J. VAN BLADEL
Schoenfabriek „Princess"
WAALWIJK.
Eire en Oostenrijk tot de organi
satie der V.N.
MIJNSTAKING IN FRANKRIJK
OPGEHEVEN.
De troepen worden ingetrokken.
Zaterdagmiddag heeft de Fe
deratie van ondergrondse mijn
werkers, aangesloten bij de CGT,
haar aanhangers uitgenodigd het
werk Maandag te hervatten.
Officieel is hiermede de lang
durigste mijnwerkersstaking, die
Frankrijk tot dusver heeft gekend
ten einde. Zij heeft precies acht
weken geduurd en van communis
tische zijde, waar men het hand
haven van een stakingsorder blijk
baar aanziet voor het handhaven
van een staking, wordt er op ge
wezen, dat men moet teruggaan
tot het jaar 1906, om een mijn
werkersstaking te vinden van bij
na even lange duur (53 dagen).
MEVR. TSJANG KAI TSJEK
GAAT TRUMAN OM HULP
VRAGEN.
Mevrouw Tsjang Kai Sjek is
per vliegtuig naar de Vere-
zou de aanval op deze stad
een sleutelpositie op 320 km. van
Nanking afgeslagen zijn. De
correspondent van Associated
Press aan het front bij Soetsjou
bevestigt dit bericht. De commu-
nisen concentreren zich nu ten
Zuiden van deze stad. Hun aan
tal wordt op 400.000 man geschat.
BALKANLANDEN VEROOR
DEELD.
De Algemene Vergadering van
de Verenigde Naties deed Zater
dag een beroep op Albanië, Bul
garije en Zuid-Slavië om 'n eind
te maken aan de hulpverlening
aan Griekse guerilla's.
Met 47 tegen 6 stemmen ver
wierp de vergadering een resolu
tie van de Sovjet-Unie, waarin
wejd aangedrongen op terugtrek
king van alle buitenlandse troe
pen en buitenlands militair perso
neel uit Griekenland en het werk
van de speciale commissie voor
de Balkan te doen beëindigen.
Met gelijk aantal stemmen, 47
tegen 6, nam de vergadering een
resolutie aan, waarin de Griekse
nigde Staten vertrokken om hulp i Noordelijke buurstaten werden
te vragen in de strijd tegen de
communisten. Volgens berichten
van de commandant van Soetsjou
beschuldigd van interventie in de
Griekse burgeroorlog.
RESTAURATIE ST. JAN IN
1951 GEREED.
Blijkens een mededeling van de
commissie voor de restauratie van
het uitwendige gedeelte der St.
Janskerk te 's-Bosch, zal het res
tauratiewerk nog tot en met 1951
duren. Ged. Staten van Noord
brabant stellen voor aan de com
missie in de kosten der in de jaren
1948 tot en met 1951 uit te voe
ren restauratiewerken een provin
ciale subsidie van ten hoogste
28.000 toe te kennen.
BESTURENDAG KATH.
ARBEIDERSVROUWEN.
Waarderende toespraak van
de bisschop.
In het gebouw der Kath. Ar
beidersbeweging te Tilburg werd
gisteren een besturendag gehou
den der Kath. Arbeidersvrouwen
organisatie in 't bisdom 's-Bosch.
De presidente, Mej. M. Reyntjes,
gaf een overzicht van de taak der
vrouw. De vrouw, aldus spreek
ster, moet er zich van bewust zijn
dat in haar handen de toekomst
van velen ligt. Herinnerd werd
aan de uitspraak van Z. H. de
Paus in de encycliek „Quadrage-
simo Anno", dat de vrouw niet
alleen een taak heeft in het gezin,
maar zich ook moet geven aan 't
gemeenschapsleven.
De hierop volgende bestuurs
verkiezing had tot resultaat, dat
Mej. M. Reyntjes zonder stem
ming werd -herkozen en de vol
gende dames aan het bestuur wer
den toegevoegd B. v. d. Broek,
Eindhoven Huysmans, 's-Herto-
genbosch; R. v. P.uyenbroek, Til
burg; J. van Horen, Oirschot
A. Hamers, Waalwijk; J. Maas,
Valkenswaard; van Gloof, Lage-
Zwaluwe; Hendriks, Moergestel.
Hieraan zijn nog toegevoegd de
heer P. Vriens, bondsvoorzitter
en mej. Stokwielder.
Des middags werd de bijeen
komst bezocht door Z. H. Exc.
Mgr. W. Mutsaerts, bisschop van
's-Bosch, die na een begroeting
door de voorzitster een van waar
dering getuigende toespraak hield
en toezegde binnen afzienbare tijd
een geestelijk adviseur te zullen
benoemen voor de Kath. Arbei
ders-Vrouwenorganisatie.
BRABANTSE BEGROTING '49
Ged. Staten van Noordbrabant
hebben aan de leden van Prov.
Staten de ontwerp-begroting 1949
toegezonden. Deze begroting heeft
op de gewone dienst een totaal
van inkomsten en uitgaven van
6.226.463.55, waarbij noch een
voordelig, noch een nadelig saldo
aanwezig is.
Bij de uitgaven komen onder
meer de volgende posten voor
Waterstaat, verkeer en vervoer
2.377.209.—Volksontwikke
ling en opvoeding en Eerediensten
171.575.^ en Arbeid, maat
schappelijke steun en voorzorg
906.750.^-. De Kapitaaldienst
heeft een totaal aan uitgaven en
inkomsten van 13.055.406.14.
De eerste 16 gezinsverzorgsters
geheel klaar voor hun taak.
Maandag was het een gro
te dag voor Huize Ancilla,
't opleidings-internaat voor
de R.K. Gezinsverzorgsters.
De eerste groep van 16
meisjes behaalden allen hun
diploma, en hiermede was
hun gehele opleiding, zowel
practisch als theoretisch
voltooid. Zij zijn nu klaar
voor hun taak, zij gaan
nu iets melden van deur tot
deur en een beetje geluk
en wat eeuwigheid brengen,
zoals een van de meisjes
het in het schone gedichtje
zei.
Twee plechtigheden.
Twee plechtigheden hadden er
Maandag j.l. eigenlijk plaats.
Allereerst was er op de Huis
houdschool de uitreiking van de
getuigschriften aan de derde groep
meisjes, die het eerste deel van
hun opleiding achter de rug heb
ben en nu de praktijk ingaan.
Het dagelijks bestuur van de
Stichting Waalwijk was hierbij
tegenwoordig en tevens enkele
geestelijken uit de omgeving en
mej. Schellekens als afgevaardig
de van het Diocesaan Bestuur.
De voorzitter van de plaatse
lijke Stichting opende deze bijeen
komst en verwelkomde allen,
waarna de ZeerEerw. heer Pas
toor Ras de getuigschriften aan de
volgende meisjes uitreikte:'
C. Huisman, R. Trommelen, N.
Schampers uit den Bosch.
B. Verhagen, N. v. Eindhoven
cn G. v. Helvoirt uit.Schijndel.
J. Vissers uit Drunen, M. de
Beer uit Loonopzand, N. Sannen
uit Kerkdriel, R. v. Oers uit La-
ge-Zwaluwe, T. Leijtens uit
Waalwijk, M. v. Heulen uit Vor-
stenbos, T. v. Opdorp uit Zeven
bergen, C. Vesters uit Nieuwkuik
en G. de Bruin uit Vierlingsbeek.
Mej. Schellekens sprak namens
het Diocesaan bestuur een woord
van gelukwens en sprak de hoop
uit dat de meisjes het werk in de
practijk met het zelfde enthousias
me zouden verrichten, als waar
mede zij hun theoretische studie
hadden gedaan. Zij wees er nog
op hoe het succes van het gehele
werk der gezinszorg afhing van
de gezinsverzorgsters.
Zij bracht de dank van het
Diocesaan Bestuur over aan het
zeer actieve plaatselijke bestuur
van Waalwijk, aan Mej. Lamber-
mont en Mej v. Slobbe en de le
raressen.
Een van de meisjes bood Mej.
v. Slobbe bloemen aan.
De heer Smolders dankte voor
de lof die hen was toegezwaaid.
Men had nooit zoveel kunnen be
reiken als men de steun had moe
ten missen van Mej. Lambermont
en Mej. v. Slobbe.
In huize Ancilla had hierna de
tweede plechtigheid plaats. In te
genwoordigheid ook van de ver
schillende ouders der verzorg
sters en van de directeur van de
gezinszorg de ZeerEerw. Heer v.
Helden, werden de einddiploma s
uitgereikt.
De heer Smolders die als voor
zitter van het plaatselijk bestuur
wederom de bijeenkomst leidde,
wees in zijn openingswoord op 't
pionierswerk dat door deze meis
jes v/as verricht. Het gezinszorg-
werk stond gunstig bekend en ge
noot de steun van velen, dit was
het werk van de eerste groep die
hun mooie taak waard waren ge
bleken.
Alvorens de ZeerEerw. Heer
Pastoor de diploma's uitreikte,
drukte hij de meisjes op het hart
hun taak vooral te blijven zien
uit bovennatuurlijk oogpunt.
De volgende meisjes zijn nu
volledig gezinsverzorqster: L. v. d.
Brand, T. Pullens, J.Timmermans,
M. v. d. Gouw, C. Muskens en
L. v. Spijk uit Drunen; D. van
Breughel en van Drunen uit
Niepwkuik, N. van Heusden en
J. van Heusden uit Hoge Zwalu-
we; J. van Rongen uit Zevenber
gen, T. v. Duyl en C. Kriek uit
Waalwijk; J. Voets uit Loon-op-
Zand, F. Geers uit Made en T.
Zijlmans uit Kaatsheuvel.
De directeur van het Gezins-
zorgwerk, de ZeerEerw. Heer v.
Helden, dankte namens het dioce
saan bestuur het ijverige bestuur
van Waalwijk zeer hartelijk en
ook Mej. Lambermont en Mej. v.
Slobbe. De meisjes drukte hij op
het hart niet te denken dat de
band met het internaat en de
maatschappelijke werkster nu ver
broken was.
Christus en het Rijk Gods moes
ten steeds de achtergrond vormen
van! hun werk, en hun taak was
in ons Bisdom de Christelijke ge
lukkige gezinnen te behouden of
terug te geven.
naar persoonlijke smaak, want
alle drie zijn goed tegen ruwe,
rode handen en schrale huid:
Purol (balsem) - Hamea (crème)
Hamea(gelei).Inpr.van 30-75CU
Een van de geslaagden sprak
een dankwoord aan Mej. Lamber
mont, die men zo hoogachtte dat
men haar de naam van Moeder
had gegeven.
De voorzitter van de Stichting
in Drunen de heer Louis van
Drunen dankte de ouders die hun
kinderen hadden afgestaan en
bracht de dank over van hen, die
door de gezinsverzorsters reeds
geholpen waren.
Speciaal de 6 meisjes uit Dru
nen, waarop hij zeer trots was,
wenste hij geluk.
Ook Mej. Schellekens richtte
nog enkele woorden tot de ge
slaagden, die allen hun diploma
ten volle hadden verdiend. Zij fe
liciteerde de ouders, hun dochters
zouden er beter van worden. Het
diocesaan en plaatselijk bestuur
rekende er op, dat zij hun best
zouden doen en aldus een goede
aanbeveling zouden vormen voor
het werk van de R.K. Gezinszorg,
zodat vele meisjes zich voor de
zelfde mooie taak geroepen zou
den voelen.
In zijn dank- en slotwoord wees
de heer Smolders op de actieve
medewerking van de plaatselijke
stichtingen, vooral Drunen kreeg
een extra-compliment.
Zo gaan 16 idealistische Lang-
straatse meisjes zich geheel aan
hun taak geven. Moge hun werk
vruchtbaar zijn.
EEN SINTERKLA^
LING VOOR GROTfe MENSEN
van
Willem van He swijk.
Soms leest ge en ijoort ge wel
eens zeggen dat Sinte klaas alleen
maar voor de rijken
hij bij de arme mensi i niet komt.
Maar daar is niets v in waar, en
als ge mij niet geloo
ge maar 'ns met de 1 apelaan van
de St. Anna-parochi gaan pra
ten.
Die zal u dan vei ellen dat in
zijn parochie Sinterk
aas ook al
tijd bij de arme mensen komt. En
dan zal ie jou missd
vertellen hoe hij enk
leden bijna niet gekoi en is en dat
ie, toen ie tenslotte c het laatste
nippertje toch kwam, al de arme
mensen zeker zo geli kkig maakte
als andere jaren en
sen tot de gelukkigst!
wereld.
Of zal ik 't jou v rtellen
Maar dan moet ge, als ge soms
bij de .kapelaan kom niet laten
merken dat ge er iets
wers die in
op de fa-
die hebben
wordt modern, hygiënisch en vak
kundig bereid.
Een waarborg voor regelmaat in
kwaliteit.
Onder Rijkscontrole
van Wageningen.
vanaf weet.
Ge weet dat in dorp waar
mijnheer Govern kapt aan is, veel
arme mensen wonen De boeren
bedoel ik niet, die scfarrelen nog
al aan, maar de sjoi
de stad gaan werker
briek of aan de havei
't heel krap.
t Zijn goei mense i stuk voor
stukkapelaan Gc
groots op dat er zovi :1 in de Fa
milie komen, ook va de jong
mannen, en van de ïeiskes zegt
ie altijd dat ge geen (betere kunt
hebben.
Hij heeft dan qpk el met deze
arme mensen opn zorgt er
goed voor en als ze ii nood zitten
dan staat ie altijd kl; r om ze te
helpen.
Als 't Sinterklaas i Jet worden,
dan is ie ook altijd druk in de
weer, daar maakt ic der jaar 'n
feest van. Weken an tevoren
vertelt ie al in dec echismusles
aan de klein jong dat 'nen brief
heeft geschreven :i s Spanje en
iedere keer vragen jong dan
of ie nog niks heek jehoord uit
ien ook wel
•le jaren ge-
»nkele men-
van heel de
VAN
DE ECHO VAN HET ZUIDEN
6).
Hoe dit ook zij of niet
er moeten heel lelijke verhalen
de ronde hebben gedaan over
haar en over de beide man
nen, die aartsvijanden waren
Steven, die tot die tijd zeer
goed van gedrag was geweest,
ging geheel te gronde door de
slechte invloed die Velthuis op
hem had. Toen de spanning haar
hoogtepunt had bereikt, verdwe
nen ze beiden en er werd sinds,
dien nooit meer iets van hen
gehoord."
„MerkwaardigEn van de
dame
„O, die is nog enige tijd in
Wensveendal gebleven, totdat
haar vader zijn standplaats kreeg
in het Zuiden. Ik denk dat ze
daar nog zijn, ofschoon er van
haar nooit meer iets gehoord
werd."
„Zou zij zelve de ware toe
dracht weten", vroeg van den
Heuvel, toen de heren stil stonden
voor het ijzeren hek van het Huis.
„Wat is waarheid vroeg Per
sing. „Als er maar één weg was
en de ander niet, dan kon er nog
iets verraderlijks hebben plaats
gehad, maar, zoals het n,u is, kan
er alleen gezegd worden, dat ze
beiden verdwenen zijn. Het is nu
een oude geschiedenis, die het te
genwoordig geslacht niet eens be
kend is, maar in uw werk zult u
er nog dikwijls iets van horen.
Onder het personeel zijn er velen
van de ouderen Kegens bij
voorbeeld die allen kenden die
bij de zaak betrokken waren. In
ieder geval moet Velthuis een
zeer slecht mens zijn geweest
Maar wat ben ik nu aan het pra
ten geraakt en dat terwijl ik nog
eten moet en binnen het uur al
Zondagsschool heb. Nu moet ik
dus vlug weg. Ik hoop dat ik het
genoegen mag hebben mevrouw
van den Heuvel eens gauw een
bezoek te brengen."
„Heel graag en mij ook. Ik kan
niet beloven dat mijn moeder zich
goed genoeg zal voelen, om u te
ontvangen, maar ik zal u altijd
welkom heten. Zoals u zei, mij
wacht geen lichte taak en uw raad
en voorlichting zal mij dikwijls
heel goed te stade komen."
De heren scheidden met een
stevige handdruk. Persing ging
naar het villatje, waar hij nu al
vijfentwintig jaar zijn thuis had
gehad, terwijl v. d. Heuvel de
korte oprijlaan insloeg, die naar
zijn eigen woning leidde. Het zag
er hier in het geheel niet naar uit
of er pas nieuwe bewoners waren
gekomen, want het huis was al
enige weken in handen geweest
van een meubileer-inrichting, die
alles in gereedheid had gebracht.
In de hall stonden palmen en bloe
men, de salon was zo gezellig of
kin en d^t des te duidelijker te
voorschijn trad doordat ze zo
bleek was. Van den Heuvel had
altijd dit litteken bij zijn moeder
gezien, maar hij had er nooit de
geschiedenis van gehoord.
Ze glimlachte, toen hij op haar
toetrad en haar kuste. Ze bega-,
ven zich paar de eetkamer, en ei
genaardig genoeg waren hier nog
portretten van de oorspronkelijke
bewoners van het huis blijven
hangen.
„Je hebt een hele tijd aan het
hek staan praten, Arthur. Wie
had je daar bij je
„De hulppredikant, moeder.
Fcrsing zei dat u de dominé waar
schijnlijk niet op huisbezoek zou
krijgen, want die heeft een soort
ziekelijke angst voor vreemden.
Maar preken dat hij kan. Ik hoop
dat u eens een enkele keer met
mij mee zult gaan naar de kerk."
„We zullen zien. Je zult mij
intussen een groot genoegen doen
Arthur, als je iedereen wilde me
dedelen, dat ik geen bezoeken
breng of ontvang."
„Het zou mij veel van dienst
kunnen zijn als u wat minder te
ruggetrokken was, moeder."
„Toch kan je dat onmogelijk
van mij vergen. Het was dwaas
van mij dat ik hier met je ben ko
men wonen. Het is onverstandig
het Luis al maandenlang bewoond^ Van mij, dat ik mij heb laten over-
was geweest. Mevrouw van den
Heuvel zat bij een der openslaan
de glazen deuren in een lage
stoel, met een tijdschrift bij zich.
Het was een slanke, bevallige
verschijning met een fijn besneden
gelaat, maar toen zij het hoofd
omkeerde om haar zoon te be
groeten, werd men een litteken ge
waar, dat dwars over de wang
liep van de rechterslaap naar de
halen, ik zal niet anders dan een
blok aan 't been voor je wezen."
„Maar moeder, waarom dan
toch. Ik zal mijn best doen u ge
lukkig te maken. Al die jaren
heeft .u mij nu al zo op een af
stand gehouden, kunnen wij niet
eens wat nader tot elkaar komen?
Of lijk ik zo spiekend op mijn va
der, dat ik steeds de levende her
innering aan hem ben
Met een huivering antwoordde
zij „Neen, den hemel zij dank
lijk je in het geheel niet zo spre
kend op hem. In karakter zeker
niet en van uiterlijk maar nu en
dan. Ik weet dat ik in liefde te
kort geschoten ben tegenover jou
Arthur. Maar ik heb ook zoveel
geleden en dat heeft mij bitter ge
stemd. WaftL je vaderVraag
mij niet naar hem. Ik heb alles,
alles aan hem opgeofferd, mijn
vrienden en mijn eer, en dit heeft
hij mij gegeven." Ze wees op het
litteken. „O, laat ons voor altijd
van dit onderwerp afstappen. Ik
zal mijn best doen wat minder
hard voor je te zijn en als je hier
nu zozeer op gesteld bent, dan
wil ik wel enkele van je vrienden
ontvangen. Maar alleen jongelui,
die niet weten kunnen
Ineens hief zij het hoofd op en
luisterde met trillende lippen naar
iets wat ze bij de balkondeur
meende te horen.
Bezorgd vroeg hij
„Wat scheelt er aan, moeder?
Is u van iets geschrokken 7"
„Neen, neen, 't is niets, 't Was
maar een stemeen stem uit
het verleden."
HOOFDSTUK IV.
Die Maandagmorgen al vroeg
begon Arthur van den Heuvel zijn
nieuwe werk. En geen geringe
onderneming was het om zulk 'n
achteruit gegane zaak er eerst
weer bovenop en dan tot bloei te
brengen.
Hij ging met het grootste beleid
te werk, bracht in het eerst nog
haast geen veranderingen aan,
tot hij een volledig overzicht zou
hebben van de toestand.
f)oor velen werd hij critisch ga-
gegeslagen. Veegens, die hem ze
ker al het minst vriendelijk gezind
was, meende
„O, van die valt niet veel te
duchten. Die gaat wel in de oude
sleur door."
Des te meer viel het hem tegen
toen hij op een goede ochtend tot
een heel andere ontdekking kwam.
Van den Heuvel had zich vol
strekt niet boos gemaakt, Veegens
wel, zodat het eind van de be
grijpen dat de jon!
spreking was dat hem duidelijk te fe'Vfapeha™"
Spanje, of Sinterklaa
Daags voor z'n
dan op 't eind
wordt ie afgehaald
monie, de hoofdond?
een toespraak en di
heilige man door k
dansend en blij lope
mee. Nou durven a log wel te
gen de pieterman te
straks als de Sint
knecht in hun huls
len ze zo stil als mi
Een paar jaar ge
de kapelaan ook n
„naar Spanje"
ie in de school veri
dere keer als de jo
ie nog niks gehoord
zeggen van nee. E
zo'n paar weken a e kant be-
voort een
kijken en
kennen gegeven werd, hoe hij vrij
was om zijn ontslag te nemen, als
hij zich niet verenigen kon met
hetgeen er van hem geëist werd.
„Maar ik kan mij niet vereni-.
gen met de geest van laksheid die
hier over het algemeen heerst,
daar moet verandering in komen
zie je. Daarbij kan ik getuigen,
Veegens en dit zal ik de man
nen onmiddellijk na schafttijd ook
zeggen dat hun belangen bij
mij voorop staan. Het is mijn vas
te voornemen jegens allen, vooral
tegenover degenen, die zoals jij,
van hun jeugd af hier gewerkt
hebben. Maar die geest van slap
heid, van: kom ik er vandaag niet,
dan kom ik er morgen, moet ver
dwijnen, dat eis ik."
Daarop ontvouwde hij zijn
plannen wat betreft het ontginnen
van de oude mijnen met moderner
werktuigen, en Veegens luisterde
toe in boosaardig stilzwijgen, voor
hem toch beduidde dit een grote
achteruitgang, daar het gedaan
zou zijn met de hoge tantièmes die
hij genoot.
Wordt vervolgd.
wist piet
waaraan en waaraf 11 verschil
lende brieven had
£n nog altijd niks! x>rd, tot ie
op 'nen goeien dag
onderneming uit de
kreeg, dat men nft
er wel 'nen Sinter is zou ko
men van t jaar; was zoveel
vraag naar, dat ze< logèlijk aan
alle verzoeken kor. voldoen.
Maar ze zouen we is zien. En
kapelaan Govers g maar vast
aan 't inkopen en n moeder
stuurde ook al 'n hoop over
voor z'n arme men: en de jong
van de school keke^iet meer zo
beteuterd.
Maar toen 't zac saan tegen
Sinterklaas begon t >pen, werd
de kapelaan tocheen beetje
ongerust. Na dieë b had ie niks
meer gehoord, 't 1 Decem
ber, 2, 3 Decembf nog geen
bericht.
Zou 't nou toch niet door
gaan. En de hoofd' nvijzer had
z'n aanspraak alen de
harmonie was al Inschreven,
stapels cadeaux hi °P z'n ka
mer. Nou begon 1 werkelijk
ongerust te worden toen ie de
4e December nog gehoord
had, belde ie op
Het speet het bj *ap aan de
andere kant van 1 heel erg,
SVERTEL- maar deze keer kon men onmoge
lijk aan het verzoek van de eer
waarde voldoen Daar ging nou
't Sinterklaasfeest, waar de klein
tjes zo op hadden gevlast en de
groten ook al.
Hij praatte er dieë middag met
de meesters over. „Maar mijnheer
kapelaan", zei Piet Breukelen, de
jonge meester van de 2e en 3e
klas, „waarom kan ik nie voor
Sinterklaas spelen. Ik heb altijd
goed toneel kunnen spelen op de
kweekschool, en ik ken de meeste
mensen beter dan welke vent uit
de stad ook."
Ja, natuurlijk, aan Piet had de
kapelaan helemaal niet gedacht
hij had zich al eens afgevraagd
wie er desnoods Sinterklaas zou
kunnen zijn, maar hij had nie
mand kunnen vinden in 't dorpke
en voor z'n eigen leek 't 'm toch
ook niks. Maar Piet zou 'ne
goeie zijn.
Zo werd afgesproken. De kle
ren zou ie wel bij de nonnen ha
len, die hadden wel iets liggen
van de kindsheid of zo en Piet
zou de volgende dag bijtijds op
de Pastorie zijn.
Den andere dag; toen de muzi
kanten al naar 't eind gingen en
teen de jong blij en in d'r Zon
dagse kleren al op de speelplaats
klaar stonden om een paar liedjes
te gaan zingen als de H. Man in
de auto van den dokter aan zou
komen, toen ging Piet, de jonge
meester, de pastorie binnen, waar
de kapelaan al ongeduldig met 'ne
tabberd en 'ne mijter en 'ne staf
stond te wachten. Gauw wier Piet
aangetpigd, maar toen de kape
laan bezig was z'nen baard vast
te plakken, zei Piet opeens: „Wie
is er Pieterman, mijnheer kape
laan Een paar grote verschrikte
ogen keken hem aan, een stuk
baard dwarrelde als een grote
sneeuwvlok naar omlaag. Dan 'ne
krachtterm uit de eerwaarde mond,
ja, ja, zo vertelde ie 't me ten
minste, en „Stommerik dat ik
ben, dat ik daar niet aan heb ge
dacht".
Daar stonden ze nou, wat was
nou 'ne Sinterklaas zonder Zwar
te Piet, dat was toch veel erger
dan 'ne kapelaan zonder brevier
of 'ne meester zonder krijt.
„Kan ik 't niet doen", vroeg
toen een meisjesstem, die van om
laag kwam. Geen v^n tweeë had
den ze nog gedacht aan Marietje,
't nichtje van de Pastoor, dat de
grote gespen van Sinterklaas z'n
schoenen zat vast te maken. Sin
terklaas en de kapelaan keken el«-
kaar aan, dan naar Marietje.
Toen zag de kapelaan iets in de
jonge ogen van de oude Sint, die
Marietje aankeek en in zijn ogen
kwamen vrolijke lichtjes, toen ie
zei„Natuurlijk, daar zit niks an
ders meer op."
Toen hebben ze met d'r tweeë
van Marietje 'ne Zwarte Piet ge
maakt, mee houtskool en 'n ou
we studentenbaret van de kape
laan en de broek van de suisse.
En 't was 'ne schone Zwarte
Piet.
„Sinterklaas 't woord maar la
ten doen, of anders mee 'n zware
stem praten en veel lelijker kij
ken", zei de kapelaan tegen d'r.
„Dat kan ze nie", zei de Sint
en weer was r iets in zijn ogen
dat de kapelaan deed zeggen
„Gij zorgt wel dat 't voor me
kaar komt, hè
weer komt.
stdag komt
an 't dorp
or de har-
'ijzer houdt
trekt de
't dorp en
de kwajong
iepen, maar
z'n zwarte
komt, zul-
ces zijn.
en dan had
een brief
:ven, zoals
Maar ie-
vroegen of
ld, moest ie
dat duurde
geschreven
een zekere
d 'nen brief
iet wijst of
Ge begrijpt natuurlijk ook al
naar toe moet. Ik zie 't aan jouw
kijken. Ja, de meester was ver
liefd op Marietje, zo verliefd, 't
Was ook een verdraaid mooi
kiendje, maar ze wier zo strak ge
houden door d'ren ouwen Heer
oom. Piet zag ze alleen maar in
de kerk en soms op straat, als ze
met Heeroom bij de dokter ging
buurten of naar de zieken ging.
En nooit had ie de kans gehad
met 'r te praten. En ie hield 'r
toch zo veel van.
eG begrijpt natuurlijk ook al
•e 't afliep Dan kan ik kort
hoe
zijn.
't Ging allemaal gesmeerd, 't
Was net echt Sinterklaas sprak
heel mooi terug toen de boven
meester hem 't welkom had toege
roepen en met Zwarte Piet maak
te ie 'net riomftocht door 't dorp
ke. De kinderen hadden nog nooit
zo ne goeie Zwarte Piet gezien,
die maar pepernoten gooide en
maar lachte en helemaal niet le
lijk keek.
's Avonds gingen ze in 't koets--
ke van boer van Herp, de kerk
meester, de huiskes af, geen eentje
van die huiskes sloegen ze over.
Ook in de polder kwamen ze en
op de dijk. Ën overal maakten ze
mensen gelukkig en kinderen met
een boek, een pop, een verfdoos,
of mee kleer en koffie en thee en
peperkoek en vrijsters van taai
taai, mee allerhande goei dingen.
En Sinterklaas die kon 't zo
mooi zeggen en zo ernstig en Pie
terman deed niks als lachen en
hij sloeg helemaal niet met de roei.
Bij Doruske van Miekes, ge
weet ze misschien wel te wonen,
daar helemaal achteraan op de
dijk, waren ze 't laatste geweest
en toen ging 't terug in 't koetske
over den langen strakken dijk
naar 't dorp.
Wat er ondertussen gebeurd is
weet kapelaan Govers jou niet te
vertellen, maar toen Sinterklaas
uitstapte, zat er roet aan z'nen
baard en blonde krullen staken
blij onder Pieterman z'n baret uit
en twee heel gelukkige mensen
gingen d'r eigen omkleden en 't.
was lijk de ontmaskering op een
bal masqué, toen ze elkaar zagen
zoals ze waren.
Nog wordt er over dieje Sinter
klaasavond gepraat en alle men
sen uit 't dorpke denken er dank
baar aan terug, maar twee zijn
er veel dankbaarder dan alle an
deren samen.
Maar aan kapelaan Govers
niks laten merken, dat ik 't jou al
verteld heb
Ais U 50 jaar geleden gewerkt had, zou de gedachte om een eigen
Bank te stichten ook U gegrepen hebben.
Zelf de geldzaken ter hand nemen was een bittere noodzaak voor het
platteland. Velen beseften dat, enkelen sloegen de handen in elkaar en
durfden het aan. De eerste coöperatieve boerenleenbank was er. Thans zijn
honderden millioenen guldens belegd bij 731 Utrechtse boerenleenbanken.
Banken, die zonder winstbejag in het belang van hun cliënten werken.
Zonder enige verplichting kunt U de vruchten plukken van jarenlange
arbeid. Want ook Uw zaken zal de bank gaarne behartigen:
Spaargelden - Rekening-Courant - Voorschotten - Hypotheken
Girobetalingen - Deviezen en alle voorkomende bankzaken.
De eigen bank
in eigen hand
C(r« pc ra t i eve lloc re 111 ce 11 ban li en
Een net van 731 Utrechtse banken.
en de mooie gave welke hen is aangeboden
ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan
der firma.
HET GEZAMENLIJK PERSONEEL
der
Ned. Chroomlederfabriek Waspik
te Waspik.
GEEF DAN UW MAN OF ZOON, EEN
DAMES-, HEREN- en MEISJESREGENJASSEN
KINDERCAPES.
Zo juist ontvangen JONGENS-REGENJASJES
vanaf 1 3.50 1 0 p.
Voor n STROPDAS of KNOPDAS, slaagt U ook bij ons I
Grotestraat 178 Tel. 288 WAALWIJK
niet aan zijn waardigheid verplicht
was om een mantel te dragen, dan
kocht ook hij een
Fa. JAN VAN MIL,
Grootestr. 243, Waalwijk
Fa. H. VERHULST, Markt 5, Den Bosch
Fa. |AN VAN OLPHEN,
Veemarkt 34, Breda
WAALWIJK. GROOTESTRAAT 110, TEL. 200
