Waalwijkse en Langstraatse Courant
Wat de industrialisatie
I van Brabant eist.
Dc
HEEMKUN
NATUUR EN LANDSCHAP.
J.0.C1 cucJL tcoMo.misc&
Hoekje.
RECTIFICATIE
W.S. C.-S. E.T.
VLIEGTUIG
NEERGESTORT.
L»
Voor BESCHUIT
JAC; SARS
HUISHUREN 30 pCt.
OMHOOG.
Griep - Griep - Griep
DONDERDAG 20 JANUARI 1949
Uitgever
VVaalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
hoofdredacteur
JAN TIELEN
Redacteur-Verslaggever
W. v. d. MEE Jr.
DE ECHO M
T ZUIDEN
72e JAARGANG No. 7
Abonnement
15 cent per week
1.95 per kwartaal
2.25 franco p. p.
Advertentie-prijs
9 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
OPGERICHT 1878.
Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66.
TEL.-ADRES „ECHO".
In een vorig nummer schre
ven wij over de industrialisa
tie van Brabant, de gevolgen
en gevaren hiervan en hoe
deze gevaren het best bestre
den kunnen worden door een
sterkere bewustwording van
eigen waarden en een meer
principiële houding op gods
dienstig, zedelijk, sociaal en
cultureel terrein.
Wij moeten iets vinden dat
de schadelijke uitwerking van
een intensieve industrialisatie
neutraliseert.
Deze middelen ter neutrali
satie zijn vele. We kennen de
jeugdverenigingen, de sport
en culturele verenigingen in
rijke verscheidenheid en allen
hebben zij, of moeten zij al
thans mede tot doel hebben
de geestelijke mens te verzor
gen of de voorwaarden te
scheppen die nodig zijn om
deze geestelijke verzorging
met vrucht te kunnen geven.
Al deze verenigingen willen
de mens die in de fabriek
vaak handelt en doet gelijk
een machine, laten leven naar
de geest, in het volle besef
van zijn geloof en uit de
kracht van een rechtsschapen
gevoel van eigenwaarde, dat
hem zegt, niet alleen een on
derdeel in een groot produc
tie-apparaat te zijn, maar een
mens, d.w.z. een wezen dat
denkt.
Het vermogen tot denken
legt de mens verplichtingen
op, dat is het zedelijke aspect,
dat men zich meer bewust
moet worden.
De geest die denkt moet ge
voed worden met geestelijk*
voedsel, dat is het culturele
aspect.
Het feit dat een wezen
denkt, dus mens is, geeft het
recht op een grotere belang
stelling en een betere verzor
ging, dat men aan 'n machine
besteedt, dit is het sociale
element, waarop de bewust
wording zich dient te richten.
En tenslotte de denk-act
van de mens voert hem te
rug naar zijn oorsprong, God,
die hem schiep naar Zijn beeld
en gelijkenis. Dit is het gods
dienstige gebied, waarop de
bewustwording groter ge
maakt moet worden.
Deze kleine mogelijk wat
philosopische uitweiding dient
slechts om aan te tonen dat de
mens niet moet en kan leven
van brood alleen, maar dat
evenzeer zijn geest gevoed
moet worden, opdat- hij niet
zijn waardigheid verliest.
En deze waardigheid nu
moet hij zich bewust worden,
wil hij niet meegesleept wor
den in de vermaterialiserende
stroom die ook Brabant zal
gaan overspoelen. Hij moet
zich bewust worden dat er
nog andere, hogere dingen
zijn dan zijn machine en zijn
cigaret. Hij moet deel gaan
uitmaken van de cultuur die
ons inziens met het geloof 't
enige middel is om de indu
strialisatie in haar vervlak
kende gevolgen ongedaan te
maken.
Daarom moeten er goed ge
leide culturele verenigingen
zijn, voor eenieder toeganke
lijk, in hun werk door een
ieder te verstaan.
De kunst zou eigenlijk weer
gemeengoed voor het volk
moeten worden, in plaats van
zich meer en meer van het
volk te vervreemden hoe
vaak hebben we het al ge
zegd en het volk het af
gietsel te laten.
En is het dan een verkeer
de, valse romantiek wanneer
wij terug willen zien naar de
tijd toen cultuur en volk dicht
bij elkaar stonden, toen de
cultuur volkscultuur was?
(we weten wel, juist de be
wustwording van de mense
lijke persoonlijkheid is mede
oorzaak geweest van deze
vervreemding, maar geen
noodwendige oorzaak).
Is het zo weinig practisch te
zien naar een tijd toen geest
en hand samen het product
maakten, toen uit het product
sprak de adeldom van een
heel volk en niet van de en
keling; toen gebruiken in ere
waren, die ons weemoedig
stemmen en zo zij bewaard
werden, hun betekenis heb
ben verloren.
Wij willen geen laudatores
temporis acti zijn, niet op
hemelen wat voorbij is; wij
willen slechts wijzen op die
oude waarden, die onze mo
derne tijd uit het oog heeft
verloren, niet beseffende dat
deze waarden weer terugver-
kregen moeten worden, wil 't
leven goed zijn voor allen.
Wij zijn ondanks alle tech
nische vooruitgang, ondanks
alle grote geesten die de ge
schiedenis kende, ondanks al
le wereldhervormingen gees
telijk armer geworden.
En deze geestelijke verpau-
perizering die naar onze me
ning nog verhevigd wordt
door de industrialisatie, moet
ongedaan worden gemaakt.
Er zijn elementen die de
mogelijkheid hiertoe in zich
dragen, in Brabant met zijn
rijk verleden zijn deze moge
lijkheden groter dan waar ook
aanwezig.
Men moet doelbewust gaan
trachten deze elementen en
alle goede mogelijkheden die
onze tijd nog biedt te gaan
coördineren tot een groot
streven dat ,,de mens 't mens
zijn heerlijk maakt".
We zijn weinig practisch
geweest misschien, we heb
ben mogelijk te veel theorie
gepleegd.
Het waren slechts enkele
gedachten, tegen de achter
grond waarvan wij ons de
herleving van het volksbe
wustzijn denken. Een her
leving die mogelijk de men
sen wat meer geeft van 't ge
luk dat hier op aarde toch
nooit in volheid verworven
kan worden, maar waarvan
ieder verkregen deeltje een
grote winst is.
Koos Vorrink overleeft
de ramp.
Een Nederlands vliegtuig,
dat onderweg was naar Ko
penhagen, viel Maandagavond
tegen tien uur neer op een
afgelegen plaats aan de Oost
kust van het eiland Falster
in de Oostzee.
Van het twee-motorige toe
stel, eigendom van de Aero
Holland, zijn de gezagvoerder
en de tweede piloot beide om
gekomen.
De enige passagier was de
heer Koos Vorrink, de voor
zitter van de P. v. d. A. Hij
was met een regeringsop
dracht laat in de middag van
Schiphol naar Oslo vertrok
ken.
In het ziekenhuis heeft de
heer Vorrink een spoed-ope-
ratie ondergaan. Hij had zijn
rechterbovendijbeen en zijn
rechterarm gebroken. Na de
operatie was Vorrink in staat
mee te delen, wie hij was.
Later werd geseind dat de
toestand van Koos Vorrink
niet levensgevaarlijk is en dat
men goede hoop heeft op een
volledig herstel.
Dr. DREES VANDAAG
NAAR NEDERLAND TERUG
Naar wordt vernomen ligt
het in de bedoeling, dat dr.
Drees heden (Donderdag) uit
Batavia naar Nederland ver
trekt. Hij zal de reis maken
met de Constellation „Frane-
ker" en de gezagvoerder L.
Sillevis.
Groot is het aantal ver
enigingen en organisaties dat
zich de bescherming van de
natuur in meerdere of minde
re mate ten doel stelt. Om
enkele voorbeelden te noe
men de „Vereniging tot Be
houd van Natuurmonumenten
in Nederland", de Nederland
se Natuurhistorische Vereni
ging, de „Nederlandse Vereni
ging tot Bescherming van Vo
gels", de Nederlandse Jeugd
bond voor Natuurstudie, de
Stichting „Brabants Heem",
de diverse plaatselijke Heem
kundige Kringen, de Neder
landse Heidemaatschappij, de
A.N.W.B. etc. Uit het feit dat
zo vele verenigingen en orga
nisaties voor de bescherming
op de bres staan blijkt wel
het grote belang voor ons Ne
derlandse volk van het be
houden van onze natuurland
schappen.
Natuur en landschap, twee
begrippen, nu eens nauw bij
elkaar aansluitend, dan weer
hemelsbreed van elkaar ver
wijderd. In het ene geval
denken wij aan ongerepte
blonde duinen met natte val
leien vol biologische heerlijk
heden, aan woest vennenland,
onherbergzame zandverstui
vingen of wildernissen van
water, riet en galgiaan. Aan
de andere kant zien wij in ge
dachten kale, met lijnrechte
wegen doorsneden droogma
kerijen, nagenoeg zonder
boom of struik; wij denken
aan afgrijselijke lintbebou
wingen, zien volslagen geruï
neerde oorlogslandschappen.
En wat willen wij nu met
dit alles? Moeten wij de nog
in ons land overgebleven
stukken natuur allemaal
gadn beschermen, door dik en
dun? Moeten wij ons - sterk
bevooroordeeld - blijven kan
ten tegen de vorming van
alle cultuurlandschappen?
Zijn wij tegenstanders van
ieder ruilverkavelingswerk
omdat het de economie over
de schilderachtigheid zal doen
zegevieren?
Tot een doeltreffend ant
woord op al deze vragen kun
nen wij gelukkig in ons eigen
land geïnspireerd worden. Er
blijkt een gulden middenweg
te bestaan: belangrijke stuk
ken natuur kunnen veelal be
houden blijven encultuur
landschappen kunnen schoon
en harmonisch opgebouwd
worden. Vorige geslachten
hebben ons dit reeds op ver
schillende manieren geleerd
en U ziet het bewezen in het
oude Achter hoekse en Twent
se Land, in de weideland
schappen van Zuid-Holland of
in de oude bouwpolders als
Beemster en Wieringerwaard.
Toegegeven dat op de duur
hier en daar zeer oneconomi
sche toestanden ontstaan zijn.
Maar is het dan in zulke ge
vallen absoluut noodzakelijk
a 1 het oude te doen verdwij
nen? Neen, ook hier is een
middenweg mogelijk. Een
middenweg, die gelukkig door
steeds meer vakmensen ge
zien wordt. Getuige de aanleg
van splinternieuwe landschap
pen, waar bomen, struiken en
erfbeplantingen in volle glo
rie op de juiste plaats verrij
zen. Tot voordeel van 't volk
en van het land beide.
In deze geest is vooral de
Contact-Commissie voor Na
tuur- en Landschapsbescher
ming en haar tijdschrift ,,N a-
tuur' en Landschap"
werkzaam. Zij wil niets liever
dan allen, die belang hebben
bij een goede opbouw van on
ze landschappen, tot elkaar
brengen. Contact maken
en onderhouden, opdat
meer begrip groeie voor el
kanders opvattingen en men
gezamenlijk tot de juiste op
lossingen zal komen bij ver
beteringen en nieuwe ontgin
ningen.
Regelmatig verschijnen in
„Natuur en Landschap" arti
kelen van deskundigen, gewijd
aan natuurbescherming en
landschapsverzorging. Kleine
re rubrieken brengen berich
ten over 't geen bereikt werd,
bedreigde 'terreinen worden
gesignaleerd en van het werk
der Contact-Commissie (met
haar werkgroepen) zal steeds
verslag worden gedaan. Kort
om „Natuur en Landschap"
brengt, wat ieder die het goed
met ons schone land meent,
ter harte gaat en is steeds een
vrije tribune voor persoon
lijke meningsuiting.
Nadere inlichtingen omtrent
het worden van begunstiger
van de Contact-Commissie
voor Nati#ir- en Landschaps
bescherming of abonné van 't
orgaan „Natuur en Land
schap", worden U gaarne ver
strekt door het Secretariaat
der Vereniging voor Heem
kunde te Waalwijk.
OOK MAANDAG j.l.
GEEN RESOLUTIE,
MAAR WEL INFORMELE
VOORSTELLEN.
Ook in haar vergadering
van Maandag j.l. heeft de Vei
ligheidsraad het niet tot een
resolutie kunnen brengen. De
vergaderingen wekken lang
zamerhand de indruk van een
cliché, ondanks de verregaan
de informele voorstellen van
Amerika, die de Amerikaanse
bladen onlangs publiceerden.
Deze voorstellen zijn vervat
in een „working paper", waar
in gevraagd wordt de repu
blikeinse leiders direct in
vrijheid te stellen en dat
Djokjakarta weer onder Re
publikeins bestuur zal worden
gesteld.
Het „working paper" stelt
verder voor, dat een federale
interim-regering voor geheel
Indonesië omstreeks 15 Maart
zal moeten zijn ingesteld, dat
de verkiezingen voor een con
stituerende vergadering om
streeks 1 Oct. dienen te wor
den gehouden en dat de sou-
vereiniteit over de gehele Ar
chipel omstreeks 1 April 1950
door Nederland dient te wor
den overgedragen.
De gehele gang van zaken
zou plaats moeten hebben on
der toezicht van de voorge
stelde commissie, die in de
plaats zou treden van de hui
dige C. v. G. D. en die zou
zijn samengesteld uit een
Amerikaans, een Australisch
en een Belgisch lid. Deze
commissie zou echter juris
dictie hebben in de gehele
Archipel en niet alleen in 't
Republikeins gebied.
Het „working paper" ver
zoekt Nederland directe uit-
De huishuren zullen dit jaar
met 30 pet. omhoog gaan. De
regering wil de huurverho
ging beschouwen in het kader
van de loon- en prijzenpoli
tiek. Wanneer dus de huren
omhoog gaan, zullen ook de
lonen moeten worden ver
hoogd, want de regering
wenst geen huurverhoging ten
koste van de arbeiders.
Dit deelde minister In 't
Veld mee op een vergadering
van de P. v. d. A. te Leiden.
voering van het staken van
het vuren.
Zowel door het Departe
ment van Buitenlandse Zaken
te Den Haag als door een of
ficiële Nederlandse zegsman
te Lake Success, is het hier
boven genoemde volkomen
onaanvaarbaar genoemd.
ONZE BIJDRAGEN AAN
DE WEST-EUROPESE
VERDEDIGING.
Evenals de Beige* wil ook
de Nederlandse legerleiding
een mobiel legercorps van
enkele divisies .alsmede over
het gehele land verspreid lig
gende dekkingstroepen. Door
verwezenlijking van deze
plannen zal ons land de ver
langde bijdrage in het kader
van de West-Europese Unie
kunnen leveren. De datum,
waarop Nederland haar bij
drage gereed moet hebben, is
door Montgomery bepaald op
rond 1952. Deze datum is door
Nederland aanvaard.
De legerleiding hoopt dit
jaar de eerste 7 December-
divisie en de tweede divisie,
samen ongeveer 40.000 man,
uit Indonesië terug te trekken.
Gezien de situatie van het
ogenblik is nog niet met ze
kerheid te zeggen of deze ver
wachtingen bewaarheid zul
len worden.
Overwogen wordt' daarom
de lichtingen, welke thans on
geveer 22.000 man omvatten,
uit te breiden.
Deze uitbreiding mag ech
ter niet geschieden ten koste
van de Nederlandse industrie,
die voor haar ontwikkeling
zeer véle arbeidskrachten no
dig heeft.
In „De Tijd" verscheen een artikel als hulde aan Mgr.
Dr. Jos. van Gils op z'n 80e verjaardag.
De schrijver begint z'n artikel als volgt:
„Het is misschien niet bijzonder aardig, dit allereerst
„op te merken bij een zo beroemd geestelijke als Mgr.
„Dr. P. J. M. van Gils, maar hij werd te Waalwijk in
„Noordbrabant geboren."
Wij en velen met ons in Waalwijk hebben begrijpelijk
aanstoot genomen aan deze tirade, die een ernstige kleine
ring onzer gemeente bevatte en hebben daaraan ter plaatse
ook uiting gegeven.
Thans komt dan „Tijdspiegelaar" in genoemd blad met
de volgende rectificatie.
Onhoffelijke vergissing.
In Waalwijk is men boos op „De Tijd". Dat kan ons, eer
lijk gezegd, niet verbazen. Wat ons alleen maar kan ver
bazen is, dat niet altijd iedereen boos op „De Tijd" is. En
zo zie je toch maar weer, dat de meeste mensen veel aardi
ger zijn dan je zou denken. Ze winden zich heus niet over
alle dingen op, die hun daar reden toe kunnen geven. Ze
nemen ontzaglijk veel.
De Waalwijkers en wie zal het hun euvel durven dui
den namen het evenwel niet, dat een artikel onlangs in
„De Tijd" als volgt begon: „Het is misschien niet bijzonder
aardig, dit allereerst op te merken bij een zo beroemd gees
telijke als Mgr. P. J. N. van Gils, maar hij werd te Waalwijk
in Noord-Brabant geboren".
Wij komen niet uit Waalwijk, maar ook wij nemen deze
zin niet. Hij is onhoffelijk. Hij doet Waalwijk grof onrecht
aan.
Maar het merkwaardige is, dat zelfs de schrijver van het
artikel deze zin niet neemt, zoals hij ons meedeelde, toen wij
naar de motieven voor zijn afkeer van Waalwijk informeer
den. Hij had, vertelde hij ons, die zin zo nooit geschreven.
Het was een fout van de stenografie; hij had het artikel
doorgebeld.
Ziehier de zin, zoals hij hem gedicteerd heeft: „Het is
misschien niet bijzonder aardig dit allereerst op te merken
bij een zo beroemd Limburgs geestelijke, enz
Waalwijkers, leest de gecorrigeerde zin eens aandachtig en
legt vooral de nadruk op „Limburgs". Nóg boos?
Waarvan gaarne nota. Sans rancune.
ZONDAGSDIENST
23 Januari 1949
Dr. Langemeijer.
Apotheek: Nijman.
NED. HERV. KERK
WAALWIJK.
Zondag 23 Jan. 1949
10 uur: Ds. van Burgeler.
ZES ZILVEREN
JUBILARISSEN
BIJ DE AMSTEL.
Bij de Amstel is het nog al
eens een keer feest de laatste
tijd. Maar een gebeurtenis zo
als er Dinsdag j.l. gevierd
werd, is bij de Amstel en mis
schien elders ook nog nooit
voorgekomen. Toen waren er
n.l. 6 zilveren jubilarissen die
gehuldigd moesten worden,
en met deze zes bereikte men
het totale aantal van 37 jubi
larissen. Dit zegt iets.
Op een dergelijk aantal was
de kantoorruimte niet be
rekend en daarom trok men
naar de achterzaal van Hotel
Verwiel, die versierd was met
een aantal fraaie bloemstuk
ken.
De directeur de heer J.
Gompen genoot het voorrecht
als eerste spreker zijn geluk
wensen te mogen uitspreken
bij deze unieke gebeurtenis.
Aan dergelijke verheugende
gebeurtenissen had men be
hoefte in deze tijden, die ook
voor het fabriek nog niet zo
gemakkelijk waren als eer
tijds. Men kon niet dankbaar
genoeg zijn dat het mogelijk
was geweest dat de jubilaris
sen 25 jaren voor de zaak had
den mogen werken.
Even herdacht dhr. Gom
pen nog de heer v. d. Schans,
die in zijn 25ste dienstjaar
was overleden.
Het werk van de jubilaris
sen was een onmisbaar be
standdeel in hetgeen de fa.
nastreefde, zij vormden de
garantie dat wat eens moge
lijk was, ook nu na de oorlog
weer bereikt zou worden. Hij
bood de jubilarissen, de heren
S. v. d. Wiel, K. Stam, D.
Verschuren, H. Molegraaf, J.
Brekelmans en G. Mandema-
kers een geschenk onder cou
vert aan, maar niet dan nadat
hij ook de vrouwen van de
jubilarissen had laten delen
in de huldiging.
Namens de mede-arbeiders
DE ONDERNEMINGS
RADEN.
III.
De naam „Ondernemings
raden" is met opzet gekozen.
Zoals we al vroeger opmerk
ten bestaan in sommige on
dernemingen al sinds jaren in
stellingen, die een zelfde
soort werkzaamheden ver
richten, als de ondernemings
raden te doen krijgen. Deze
instellingen werden dan fa-
briekscommissie, personeels-
kernen of iets dergelijks ge
noemd. Als men op die na
men afgaat, krijgt men echter
de indruk dat deze commis
sies alleen de belangen van 't
personnel te behartigen heb
ben. Deze hebben niet alleen
voor de belangen van de ar
beiders te zorgen, maar zij
zijn raden, waarin de samen
werking tot uitdrukking moet
komen. De ondernemingsraad
moet geen vertegenwoordi
ging zijn van het personeel
tegenover de ondernemer,
maar een orgaan van geza
menlijk overleg, waarin de
samenwerking tussen de on
dernemer en zijn personeel
tot uitdrukking komt.
Wij verhelen ons niet, dat
vooral hieraan in het begin
nogal veel zal ontbreken. De
opvattingen over samenwer
king in de onderneming zijn
nog zo jong en wijken zo
sterk af van de opvattingen,
die men tot nu toe had. Tot
nu toe zag men ondernemer
en arbeiders als twee strijden
de partijen, met tegenoverge
stelde belangen. Wat de één
won, zag men als een verlies
voor de andere partij en om
gekeerd. Veel te weinig gaf
men er zich rekenschap van
dat er winstmogelijkheden
van beide groepen waren en
dat zelfs een verlies van de
ene groep, winst kon zijn
voor allen. Met deze opvat
tingen, die nog zo kort ge
leden de heersende waren, het
misschien nog wel zijn en in
ieder geval nog door een
groot deel van onze bevol
king werden aangehangen, zit
men te kijken. Er zullen nog
heel wat jaren overheen gaan,
alvorens de juiste opvattin
gen zijn doorgewerkt en tot
dan toe zal men de onderne
mingsraden willen gaan ge
bruiken in die strijd.
Wij vrezen ten zeerste, dat
men vooral in sommige on
dernemingen de onderne
mingsraden zal gaan zien als
een strijdorgaan en door mid
del van die raden zal probe
ren de wensen te concreti
seren, die tot nu toe onver
vulbaar bleken. Als dat het
geval mocht worden, zijn in
die ondernemingen de raden
mislukt, want-ze zijn organen
van samenwerking en geen
strijdmiddelen. Laat men op
passen dat de ondernemings
raden, in plaats van bij te
dragen tot de bedrijfsvrede,
geen elementen van stoornis
worden. En we wensen het
van beide kanten te bezien
dat oppassen zal een taak
worden van de arbeiders,
maar even goed van de onder
nemers. Het gehele personeel
zal zich, bij het kiezen van
zijn vertegenwoordigers, er
bewust van moeten zijn, dat
op de eerste plaats personen
in aanmerking komen, waar
mee samen te werken is. Niet
zij, die de grootste mond kun
nen opzetten, zullen 't meest
geschikt zijn, maar zij, die 't
nodige verstand hebben en
voor reden en overleg vatbaar
zijn. De gekozen leden van
een ondernemingsraad zullen
zich, van het begin af, steeds
voor ogen moeten houden, dat
hun taak is „naar vermogen
bij te dragen tot een zo goed
mogelijk functioneren van de
onderneming" en bovendien,
dat zij deze taak, met de ge
geven middelen, moeten uit
oefenen „onder erkenning van
de zelfstandige functie van de
ondernemer". We komen op
deze taakomschrijving, zoals
het wetsontwerp die geeft, nog
wel terug.
Veel middelen aarbevolen
SANAPIR1N nochtans het beste!
Tab'etten, per koker 40 en 75 ct.
Maar ook de ondernemer zal
er zich rekenschap van moe
ten geven, dat met de onder
nemingsraden een stuk demo
cratie in de bedrijven wordt
ingevoerd en dat in verschil
lende gevallen, waarin hij tot
nu toe alleen besliste, voor
taan voorafgaand overleg met
de raad nodig zal zijn. Ook
velen van hen zullen zich
moeten omstellen en moeten
gaan inzien, dat met de tijden
ook de methoden van bedrijfs
voering veranderen en dat
niet alleen op technisch ge
bied, maar ook op dat van de
personeelsleiding.
K. H.
sprak de heer de Jong, die
een dergelijke gebeurtenis een
grote voldoening voor de di
rectie noemde. Hij hoopte dat
steeds de goede verstandhou
ding tussen de directie en
personeel en tussen de arbei
ders onderling zou blijven
heersen en bood hen eveneens
een envelop aan.
Ook de bedrijfsleider dhr.
Fijan vond het een mooie dag,
nu 6 mannen, directe mede
werkers, maar ook hun echt
genoten, die hij niet minder
voorname, indirecte medewer
kers noemde, gehuldigd wer
den.
Namens de jubilarissen
dankte de heer Verschuren
voor het mooie geschenk en
hij hoopte dat ze nog jaren
hun beste krachten zouden
mogen geven aan de Amstel,
ook het jongere geslacht, en
dat zij er in zouden slagen de
productie op te voeren.
Wij twijfelen hier geen mo
ment aan; een bedrijf met
dergelijke arbeiders, wier
werk zo wordt gewaardeerd,
moet floreren.
DE W.M. IN WAALWIJK.
Propaganda- en Oprichtings
vergadering.
De R.K. Standsorganisatie voor
de Werkneménde Middenstand,
kortheidshalve de W.M. genaamd,
is wel de laatst opgerichte, maar
daarom nog niet de minst nuttige
in de rij der Standsorganisaties
van Katholiek Nederland.
Zijne Eminentie Kardinaal de
Jong noemde haar in een brief van
Februari 1940 weliswaar tot nog
toe de zwakste schakel in de ket
ting, maar hij achtte haar toch
even belangrijk, even noodzakelijk
als de andere Standsorganisaties.
En van harte juichte hij het stre
ven toe om haar sterker en hech
ter te maken.
Na de oorlog is de op- en uit
bouw van de W.M. met kracht
ter hand genomen. Ook in Waal
wijk heeft zich reeds een vrij be
hoorlijk aantal personen uit de
werknemende middenstand voor
het lidmaatschap aangemeld. Een
plaatselijke afdeling kwam echter
nog niet tot stand.
Thans is er echter een oprich-
tings-comité gevormd, dat een
propaganda- en oprichtingsverga
dering heeft uitgeschreven. Deze
vergadering wordt gehouden op
Vrijdag 21 Januari 's avonds om 8
uur in Hotel Verwiel, Grotestraat
208. De bekende redenaar en al
gemeen geestelijk adviseur van de
W.M., de Zeereerw. Pater J. Col-
sen C.M., zal daar spreken over
„Standsorganisatie voor Werkne
mende Middenstanders". Daarna
zal er gelegenheid zijn tot gedach-
tenwisseling.
Bij zijn erepromotie tot doctor
van de Katholieke Economische
Hogeschool zei de grote Dr. H.
Poels z.g.: „God geve, dat einde
lijk de Katholieken eens gaan be
seffen, wat het wezen en de vér
strekkende betekenis is van de
Katholieke Standsorganisaties"
Omtrent die vérstrekkende bete
kenis kan men nu door een bij
uitstek deskundige worden voor
gelicht. Het oprichtingscomité ver
trouwt, dat de werknemende mid-
A.S. ZONDAG
Aanvang half drie.
denstanders van Waalwijk deze
gelegenheid niet onbenut zullen
laten. Zij worden allen verwacht.
BILJARTEN.
Zaterdag en Zondag werden in
het clublokaal van „Ons Genoe
gen" gevestigd in café Jac. Pas
sier, de eindwedstrijden gespeeld
voor het persoonlijk kampioen
schap v. d. Ned. Biljartbond van
het district „de Langstraat", ca
dre 35/2.
Na spannende strijd wist P. v.
Schijndel, lid van Excelsior, de
ze titel te bemachtigen. Met een
gemiddelde van 7.91 en de hoog
ste serie van 82 kwam hij als
overwinnaar uit deze strijd.
De voorzitter van het district.