Waalwijkse en Langstraatse Courant Wat de industrialisatie I van Brabant eist. Dc HEEMKUN NATUUR EN LANDSCHAP. J.0.C1 cucJL tcoMo.misc& Hoekje. RECTIFICATIE W.S. C.-S. E.T. VLIEGTUIG NEERGESTORT. L» Voor BESCHUIT JAC; SARS HUISHUREN 30 pCt. OMHOOG. Griep - Griep - Griep DONDERDAG 20 JANUARI 1949 Uitgever VVaalwijkse Stoomdrukkerij ANTOON TIELEN hoofdredacteur JAN TIELEN Redacteur-Verslaggever W. v. d. MEE Jr. DE ECHO M T ZUIDEN 72e JAARGANG No. 7 Abonnement 15 cent per week 1.95 per kwartaal 2.25 franco p. p. Advertentie-prijs 9 cent per m.M. Contract-advertenties speciaal tarief. OPGERICHT 1878. Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66. TEL.-ADRES „ECHO". In een vorig nummer schre ven wij over de industrialisa tie van Brabant, de gevolgen en gevaren hiervan en hoe deze gevaren het best bestre den kunnen worden door een sterkere bewustwording van eigen waarden en een meer principiële houding op gods dienstig, zedelijk, sociaal en cultureel terrein. Wij moeten iets vinden dat de schadelijke uitwerking van een intensieve industrialisatie neutraliseert. Deze middelen ter neutrali satie zijn vele. We kennen de jeugdverenigingen, de sport en culturele verenigingen in rijke verscheidenheid en allen hebben zij, of moeten zij al thans mede tot doel hebben de geestelijke mens te verzor gen of de voorwaarden te scheppen die nodig zijn om deze geestelijke verzorging met vrucht te kunnen geven. Al deze verenigingen willen de mens die in de fabriek vaak handelt en doet gelijk een machine, laten leven naar de geest, in het volle besef van zijn geloof en uit de kracht van een rechtsschapen gevoel van eigenwaarde, dat hem zegt, niet alleen een on derdeel in een groot produc tie-apparaat te zijn, maar een mens, d.w.z. een wezen dat denkt. Het vermogen tot denken legt de mens verplichtingen op, dat is het zedelijke aspect, dat men zich meer bewust moet worden. De geest die denkt moet ge voed worden met geestelijk* voedsel, dat is het culturele aspect. Het feit dat een wezen denkt, dus mens is, geeft het recht op een grotere belang stelling en een betere verzor ging, dat men aan 'n machine besteedt, dit is het sociale element, waarop de bewust wording zich dient te richten. En tenslotte de denk-act van de mens voert hem te rug naar zijn oorsprong, God, die hem schiep naar Zijn beeld en gelijkenis. Dit is het gods dienstige gebied, waarop de bewustwording groter ge maakt moet worden. Deze kleine mogelijk wat philosopische uitweiding dient slechts om aan te tonen dat de mens niet moet en kan leven van brood alleen, maar dat evenzeer zijn geest gevoed moet worden, opdat- hij niet zijn waardigheid verliest. En deze waardigheid nu moet hij zich bewust worden, wil hij niet meegesleept wor den in de vermaterialiserende stroom die ook Brabant zal gaan overspoelen. Hij moet zich bewust worden dat er nog andere, hogere dingen zijn dan zijn machine en zijn cigaret. Hij moet deel gaan uitmaken van de cultuur die ons inziens met het geloof 't enige middel is om de indu strialisatie in haar vervlak kende gevolgen ongedaan te maken. Daarom moeten er goed ge leide culturele verenigingen zijn, voor eenieder toeganke lijk, in hun werk door een ieder te verstaan. De kunst zou eigenlijk weer gemeengoed voor het volk moeten worden, in plaats van zich meer en meer van het volk te vervreemden hoe vaak hebben we het al ge zegd en het volk het af gietsel te laten. En is het dan een verkeer de, valse romantiek wanneer wij terug willen zien naar de tijd toen cultuur en volk dicht bij elkaar stonden, toen de cultuur volkscultuur was? (we weten wel, juist de be wustwording van de mense lijke persoonlijkheid is mede oorzaak geweest van deze vervreemding, maar geen noodwendige oorzaak). Is het zo weinig practisch te zien naar een tijd toen geest en hand samen het product maakten, toen uit het product sprak de adeldom van een heel volk en niet van de en keling; toen gebruiken in ere waren, die ons weemoedig stemmen en zo zij bewaard werden, hun betekenis heb ben verloren. Wij willen geen laudatores temporis acti zijn, niet op hemelen wat voorbij is; wij willen slechts wijzen op die oude waarden, die onze mo derne tijd uit het oog heeft verloren, niet beseffende dat deze waarden weer terugver- kregen moeten worden, wil 't leven goed zijn voor allen. Wij zijn ondanks alle tech nische vooruitgang, ondanks alle grote geesten die de ge schiedenis kende, ondanks al le wereldhervormingen gees telijk armer geworden. En deze geestelijke verpau- perizering die naar onze me ning nog verhevigd wordt door de industrialisatie, moet ongedaan worden gemaakt. Er zijn elementen die de mogelijkheid hiertoe in zich dragen, in Brabant met zijn rijk verleden zijn deze moge lijkheden groter dan waar ook aanwezig. Men moet doelbewust gaan trachten deze elementen en alle goede mogelijkheden die onze tijd nog biedt te gaan coördineren tot een groot streven dat ,,de mens 't mens zijn heerlijk maakt". We zijn weinig practisch geweest misschien, we heb ben mogelijk te veel theorie gepleegd. Het waren slechts enkele gedachten, tegen de achter grond waarvan wij ons de herleving van het volksbe wustzijn denken. Een her leving die mogelijk de men sen wat meer geeft van 't ge luk dat hier op aarde toch nooit in volheid verworven kan worden, maar waarvan ieder verkregen deeltje een grote winst is. Koos Vorrink overleeft de ramp. Een Nederlands vliegtuig, dat onderweg was naar Ko penhagen, viel Maandagavond tegen tien uur neer op een afgelegen plaats aan de Oost kust van het eiland Falster in de Oostzee. Van het twee-motorige toe stel, eigendom van de Aero Holland, zijn de gezagvoerder en de tweede piloot beide om gekomen. De enige passagier was de heer Koos Vorrink, de voor zitter van de P. v. d. A. Hij was met een regeringsop dracht laat in de middag van Schiphol naar Oslo vertrok ken. In het ziekenhuis heeft de heer Vorrink een spoed-ope- ratie ondergaan. Hij had zijn rechterbovendijbeen en zijn rechterarm gebroken. Na de operatie was Vorrink in staat mee te delen, wie hij was. Later werd geseind dat de toestand van Koos Vorrink niet levensgevaarlijk is en dat men goede hoop heeft op een volledig herstel. Dr. DREES VANDAAG NAAR NEDERLAND TERUG Naar wordt vernomen ligt het in de bedoeling, dat dr. Drees heden (Donderdag) uit Batavia naar Nederland ver trekt. Hij zal de reis maken met de Constellation „Frane- ker" en de gezagvoerder L. Sillevis. Groot is het aantal ver enigingen en organisaties dat zich de bescherming van de natuur in meerdere of minde re mate ten doel stelt. Om enkele voorbeelden te noe men de „Vereniging tot Be houd van Natuurmonumenten in Nederland", de Nederland se Natuurhistorische Vereni ging, de „Nederlandse Vereni ging tot Bescherming van Vo gels", de Nederlandse Jeugd bond voor Natuurstudie, de Stichting „Brabants Heem", de diverse plaatselijke Heem kundige Kringen, de Neder landse Heidemaatschappij, de A.N.W.B. etc. Uit het feit dat zo vele verenigingen en orga nisaties voor de bescherming op de bres staan blijkt wel het grote belang voor ons Ne derlandse volk van het be houden van onze natuurland schappen. Natuur en landschap, twee begrippen, nu eens nauw bij elkaar aansluitend, dan weer hemelsbreed van elkaar ver wijderd. In het ene geval denken wij aan ongerepte blonde duinen met natte val leien vol biologische heerlijk heden, aan woest vennenland, onherbergzame zandverstui vingen of wildernissen van water, riet en galgiaan. Aan de andere kant zien wij in ge dachten kale, met lijnrechte wegen doorsneden droogma kerijen, nagenoeg zonder boom of struik; wij denken aan afgrijselijke lintbebou wingen, zien volslagen geruï neerde oorlogslandschappen. En wat willen wij nu met dit alles? Moeten wij de nog in ons land overgebleven stukken natuur allemaal gadn beschermen, door dik en dun? Moeten wij ons - sterk bevooroordeeld - blijven kan ten tegen de vorming van alle cultuurlandschappen? Zijn wij tegenstanders van ieder ruilverkavelingswerk omdat het de economie over de schilderachtigheid zal doen zegevieren? Tot een doeltreffend ant woord op al deze vragen kun nen wij gelukkig in ons eigen land geïnspireerd worden. Er blijkt een gulden middenweg te bestaan: belangrijke stuk ken natuur kunnen veelal be houden blijven encultuur landschappen kunnen schoon en harmonisch opgebouwd worden. Vorige geslachten hebben ons dit reeds op ver schillende manieren geleerd en U ziet het bewezen in het oude Achter hoekse en Twent se Land, in de weideland schappen van Zuid-Holland of in de oude bouwpolders als Beemster en Wieringerwaard. Toegegeven dat op de duur hier en daar zeer oneconomi sche toestanden ontstaan zijn. Maar is het dan in zulke ge vallen absoluut noodzakelijk a 1 het oude te doen verdwij nen? Neen, ook hier is een middenweg mogelijk. Een middenweg, die gelukkig door steeds meer vakmensen ge zien wordt. Getuige de aanleg van splinternieuwe landschap pen, waar bomen, struiken en erfbeplantingen in volle glo rie op de juiste plaats verrij zen. Tot voordeel van 't volk en van het land beide. In deze geest is vooral de Contact-Commissie voor Na tuur- en Landschapsbescher ming en haar tijdschrift ,,N a- tuur' en Landschap" werkzaam. Zij wil niets liever dan allen, die belang hebben bij een goede opbouw van on ze landschappen, tot elkaar brengen. Contact maken en onderhouden, opdat meer begrip groeie voor el kanders opvattingen en men gezamenlijk tot de juiste op lossingen zal komen bij ver beteringen en nieuwe ontgin ningen. Regelmatig verschijnen in „Natuur en Landschap" arti kelen van deskundigen, gewijd aan natuurbescherming en landschapsverzorging. Kleine re rubrieken brengen berich ten over 't geen bereikt werd, bedreigde 'terreinen worden gesignaleerd en van het werk der Contact-Commissie (met haar werkgroepen) zal steeds verslag worden gedaan. Kort om „Natuur en Landschap" brengt, wat ieder die het goed met ons schone land meent, ter harte gaat en is steeds een vrije tribune voor persoon lijke meningsuiting. Nadere inlichtingen omtrent het worden van begunstiger van de Contact-Commissie voor Nati#ir- en Landschaps bescherming of abonné van 't orgaan „Natuur en Land schap", worden U gaarne ver strekt door het Secretariaat der Vereniging voor Heem kunde te Waalwijk. OOK MAANDAG j.l. GEEN RESOLUTIE, MAAR WEL INFORMELE VOORSTELLEN. Ook in haar vergadering van Maandag j.l. heeft de Vei ligheidsraad het niet tot een resolutie kunnen brengen. De vergaderingen wekken lang zamerhand de indruk van een cliché, ondanks de verregaan de informele voorstellen van Amerika, die de Amerikaanse bladen onlangs publiceerden. Deze voorstellen zijn vervat in een „working paper", waar in gevraagd wordt de repu blikeinse leiders direct in vrijheid te stellen en dat Djokjakarta weer onder Re publikeins bestuur zal worden gesteld. Het „working paper" stelt verder voor, dat een federale interim-regering voor geheel Indonesië omstreeks 15 Maart zal moeten zijn ingesteld, dat de verkiezingen voor een con stituerende vergadering om streeks 1 Oct. dienen te wor den gehouden en dat de sou- vereiniteit over de gehele Ar chipel omstreeks 1 April 1950 door Nederland dient te wor den overgedragen. De gehele gang van zaken zou plaats moeten hebben on der toezicht van de voorge stelde commissie, die in de plaats zou treden van de hui dige C. v. G. D. en die zou zijn samengesteld uit een Amerikaans, een Australisch en een Belgisch lid. Deze commissie zou echter juris dictie hebben in de gehele Archipel en niet alleen in 't Republikeins gebied. Het „working paper" ver zoekt Nederland directe uit- De huishuren zullen dit jaar met 30 pet. omhoog gaan. De regering wil de huurverho ging beschouwen in het kader van de loon- en prijzenpoli tiek. Wanneer dus de huren omhoog gaan, zullen ook de lonen moeten worden ver hoogd, want de regering wenst geen huurverhoging ten koste van de arbeiders. Dit deelde minister In 't Veld mee op een vergadering van de P. v. d. A. te Leiden. voering van het staken van het vuren. Zowel door het Departe ment van Buitenlandse Zaken te Den Haag als door een of ficiële Nederlandse zegsman te Lake Success, is het hier boven genoemde volkomen onaanvaarbaar genoemd. ONZE BIJDRAGEN AAN DE WEST-EUROPESE VERDEDIGING. Evenals de Beige* wil ook de Nederlandse legerleiding een mobiel legercorps van enkele divisies .alsmede over het gehele land verspreid lig gende dekkingstroepen. Door verwezenlijking van deze plannen zal ons land de ver langde bijdrage in het kader van de West-Europese Unie kunnen leveren. De datum, waarop Nederland haar bij drage gereed moet hebben, is door Montgomery bepaald op rond 1952. Deze datum is door Nederland aanvaard. De legerleiding hoopt dit jaar de eerste 7 December- divisie en de tweede divisie, samen ongeveer 40.000 man, uit Indonesië terug te trekken. Gezien de situatie van het ogenblik is nog niet met ze kerheid te zeggen of deze ver wachtingen bewaarheid zul len worden. Overwogen wordt' daarom de lichtingen, welke thans on geveer 22.000 man omvatten, uit te breiden. Deze uitbreiding mag ech ter niet geschieden ten koste van de Nederlandse industrie, die voor haar ontwikkeling zeer véle arbeidskrachten no dig heeft. In „De Tijd" verscheen een artikel als hulde aan Mgr. Dr. Jos. van Gils op z'n 80e verjaardag. De schrijver begint z'n artikel als volgt: „Het is misschien niet bijzonder aardig, dit allereerst „op te merken bij een zo beroemd geestelijke als Mgr. „Dr. P. J. M. van Gils, maar hij werd te Waalwijk in „Noordbrabant geboren." Wij en velen met ons in Waalwijk hebben begrijpelijk aanstoot genomen aan deze tirade, die een ernstige kleine ring onzer gemeente bevatte en hebben daaraan ter plaatse ook uiting gegeven. Thans komt dan „Tijdspiegelaar" in genoemd blad met de volgende rectificatie. Onhoffelijke vergissing. In Waalwijk is men boos op „De Tijd". Dat kan ons, eer lijk gezegd, niet verbazen. Wat ons alleen maar kan ver bazen is, dat niet altijd iedereen boos op „De Tijd" is. En zo zie je toch maar weer, dat de meeste mensen veel aardi ger zijn dan je zou denken. Ze winden zich heus niet over alle dingen op, die hun daar reden toe kunnen geven. Ze nemen ontzaglijk veel. De Waalwijkers en wie zal het hun euvel durven dui den namen het evenwel niet, dat een artikel onlangs in „De Tijd" als volgt begon: „Het is misschien niet bijzonder aardig, dit allereerst op te merken bij een zo beroemd gees telijke als Mgr. P. J. N. van Gils, maar hij werd te Waalwijk in Noord-Brabant geboren". Wij komen niet uit Waalwijk, maar ook wij nemen deze zin niet. Hij is onhoffelijk. Hij doet Waalwijk grof onrecht aan. Maar het merkwaardige is, dat zelfs de schrijver van het artikel deze zin niet neemt, zoals hij ons meedeelde, toen wij naar de motieven voor zijn afkeer van Waalwijk informeer den. Hij had, vertelde hij ons, die zin zo nooit geschreven. Het was een fout van de stenografie; hij had het artikel doorgebeld. Ziehier de zin, zoals hij hem gedicteerd heeft: „Het is misschien niet bijzonder aardig dit allereerst op te merken bij een zo beroemd Limburgs geestelijke, enz Waalwijkers, leest de gecorrigeerde zin eens aandachtig en legt vooral de nadruk op „Limburgs". Nóg boos? Waarvan gaarne nota. Sans rancune. ZONDAGSDIENST 23 Januari 1949 Dr. Langemeijer. Apotheek: Nijman. NED. HERV. KERK WAALWIJK. Zondag 23 Jan. 1949 10 uur: Ds. van Burgeler. ZES ZILVEREN JUBILARISSEN BIJ DE AMSTEL. Bij de Amstel is het nog al eens een keer feest de laatste tijd. Maar een gebeurtenis zo als er Dinsdag j.l. gevierd werd, is bij de Amstel en mis schien elders ook nog nooit voorgekomen. Toen waren er n.l. 6 zilveren jubilarissen die gehuldigd moesten worden, en met deze zes bereikte men het totale aantal van 37 jubi larissen. Dit zegt iets. Op een dergelijk aantal was de kantoorruimte niet be rekend en daarom trok men naar de achterzaal van Hotel Verwiel, die versierd was met een aantal fraaie bloemstuk ken. De directeur de heer J. Gompen genoot het voorrecht als eerste spreker zijn geluk wensen te mogen uitspreken bij deze unieke gebeurtenis. Aan dergelijke verheugende gebeurtenissen had men be hoefte in deze tijden, die ook voor het fabriek nog niet zo gemakkelijk waren als eer tijds. Men kon niet dankbaar genoeg zijn dat het mogelijk was geweest dat de jubilaris sen 25 jaren voor de zaak had den mogen werken. Even herdacht dhr. Gom pen nog de heer v. d. Schans, die in zijn 25ste dienstjaar was overleden. Het werk van de jubilaris sen was een onmisbaar be standdeel in hetgeen de fa. nastreefde, zij vormden de garantie dat wat eens moge lijk was, ook nu na de oorlog weer bereikt zou worden. Hij bood de jubilarissen, de heren S. v. d. Wiel, K. Stam, D. Verschuren, H. Molegraaf, J. Brekelmans en G. Mandema- kers een geschenk onder cou vert aan, maar niet dan nadat hij ook de vrouwen van de jubilarissen had laten delen in de huldiging. Namens de mede-arbeiders DE ONDERNEMINGS RADEN. III. De naam „Ondernemings raden" is met opzet gekozen. Zoals we al vroeger opmerk ten bestaan in sommige on dernemingen al sinds jaren in stellingen, die een zelfde soort werkzaamheden ver richten, als de ondernemings raden te doen krijgen. Deze instellingen werden dan fa- briekscommissie, personeels- kernen of iets dergelijks ge noemd. Als men op die na men afgaat, krijgt men echter de indruk dat deze commis sies alleen de belangen van 't personnel te behartigen heb ben. Deze hebben niet alleen voor de belangen van de ar beiders te zorgen, maar zij zijn raden, waarin de samen werking tot uitdrukking moet komen. De ondernemingsraad moet geen vertegenwoordi ging zijn van het personeel tegenover de ondernemer, maar een orgaan van geza menlijk overleg, waarin de samenwerking tussen de on dernemer en zijn personeel tot uitdrukking komt. Wij verhelen ons niet, dat vooral hieraan in het begin nogal veel zal ontbreken. De opvattingen over samenwer king in de onderneming zijn nog zo jong en wijken zo sterk af van de opvattingen, die men tot nu toe had. Tot nu toe zag men ondernemer en arbeiders als twee strijden de partijen, met tegenoverge stelde belangen. Wat de één won, zag men als een verlies voor de andere partij en om gekeerd. Veel te weinig gaf men er zich rekenschap van dat er winstmogelijkheden van beide groepen waren en dat zelfs een verlies van de ene groep, winst kon zijn voor allen. Met deze opvat tingen, die nog zo kort ge leden de heersende waren, het misschien nog wel zijn en in ieder geval nog door een groot deel van onze bevol king werden aangehangen, zit men te kijken. Er zullen nog heel wat jaren overheen gaan, alvorens de juiste opvattin gen zijn doorgewerkt en tot dan toe zal men de onderne mingsraden willen gaan ge bruiken in die strijd. Wij vrezen ten zeerste, dat men vooral in sommige on dernemingen de onderne mingsraden zal gaan zien als een strijdorgaan en door mid del van die raden zal probe ren de wensen te concreti seren, die tot nu toe onver vulbaar bleken. Als dat het geval mocht worden, zijn in die ondernemingen de raden mislukt, want-ze zijn organen van samenwerking en geen strijdmiddelen. Laat men op passen dat de ondernemings raden, in plaats van bij te dragen tot de bedrijfsvrede, geen elementen van stoornis worden. En we wensen het van beide kanten te bezien dat oppassen zal een taak worden van de arbeiders, maar even goed van de onder nemers. Het gehele personeel zal zich, bij het kiezen van zijn vertegenwoordigers, er bewust van moeten zijn, dat op de eerste plaats personen in aanmerking komen, waar mee samen te werken is. Niet zij, die de grootste mond kun nen opzetten, zullen 't meest geschikt zijn, maar zij, die 't nodige verstand hebben en voor reden en overleg vatbaar zijn. De gekozen leden van een ondernemingsraad zullen zich, van het begin af, steeds voor ogen moeten houden, dat hun taak is „naar vermogen bij te dragen tot een zo goed mogelijk functioneren van de onderneming" en bovendien, dat zij deze taak, met de ge geven middelen, moeten uit oefenen „onder erkenning van de zelfstandige functie van de ondernemer". We komen op deze taakomschrijving, zoals het wetsontwerp die geeft, nog wel terug. Veel middelen aarbevolen SANAPIR1N nochtans het beste! Tab'etten, per koker 40 en 75 ct. Maar ook de ondernemer zal er zich rekenschap van moe ten geven, dat met de onder nemingsraden een stuk demo cratie in de bedrijven wordt ingevoerd en dat in verschil lende gevallen, waarin hij tot nu toe alleen besliste, voor taan voorafgaand overleg met de raad nodig zal zijn. Ook velen van hen zullen zich moeten omstellen en moeten gaan inzien, dat met de tijden ook de methoden van bedrijfs voering veranderen en dat niet alleen op technisch ge bied, maar ook op dat van de personeelsleiding. K. H. sprak de heer de Jong, die een dergelijke gebeurtenis een grote voldoening voor de di rectie noemde. Hij hoopte dat steeds de goede verstandhou ding tussen de directie en personeel en tussen de arbei ders onderling zou blijven heersen en bood hen eveneens een envelop aan. Ook de bedrijfsleider dhr. Fijan vond het een mooie dag, nu 6 mannen, directe mede werkers, maar ook hun echt genoten, die hij niet minder voorname, indirecte medewer kers noemde, gehuldigd wer den. Namens de jubilarissen dankte de heer Verschuren voor het mooie geschenk en hij hoopte dat ze nog jaren hun beste krachten zouden mogen geven aan de Amstel, ook het jongere geslacht, en dat zij er in zouden slagen de productie op te voeren. Wij twijfelen hier geen mo ment aan; een bedrijf met dergelijke arbeiders, wier werk zo wordt gewaardeerd, moet floreren. DE W.M. IN WAALWIJK. Propaganda- en Oprichtings vergadering. De R.K. Standsorganisatie voor de Werkneménde Middenstand, kortheidshalve de W.M. genaamd, is wel de laatst opgerichte, maar daarom nog niet de minst nuttige in de rij der Standsorganisaties van Katholiek Nederland. Zijne Eminentie Kardinaal de Jong noemde haar in een brief van Februari 1940 weliswaar tot nog toe de zwakste schakel in de ket ting, maar hij achtte haar toch even belangrijk, even noodzakelijk als de andere Standsorganisaties. En van harte juichte hij het stre ven toe om haar sterker en hech ter te maken. Na de oorlog is de op- en uit bouw van de W.M. met kracht ter hand genomen. Ook in Waal wijk heeft zich reeds een vrij be hoorlijk aantal personen uit de werknemende middenstand voor het lidmaatschap aangemeld. Een plaatselijke afdeling kwam echter nog niet tot stand. Thans is er echter een oprich- tings-comité gevormd, dat een propaganda- en oprichtingsverga dering heeft uitgeschreven. Deze vergadering wordt gehouden op Vrijdag 21 Januari 's avonds om 8 uur in Hotel Verwiel, Grotestraat 208. De bekende redenaar en al gemeen geestelijk adviseur van de W.M., de Zeereerw. Pater J. Col- sen C.M., zal daar spreken over „Standsorganisatie voor Werkne mende Middenstanders". Daarna zal er gelegenheid zijn tot gedach- tenwisseling. Bij zijn erepromotie tot doctor van de Katholieke Economische Hogeschool zei de grote Dr. H. Poels z.g.: „God geve, dat einde lijk de Katholieken eens gaan be seffen, wat het wezen en de vér strekkende betekenis is van de Katholieke Standsorganisaties" Omtrent die vérstrekkende bete kenis kan men nu door een bij uitstek deskundige worden voor gelicht. Het oprichtingscomité ver trouwt, dat de werknemende mid- A.S. ZONDAG Aanvang half drie. denstanders van Waalwijk deze gelegenheid niet onbenut zullen laten. Zij worden allen verwacht. BILJARTEN. Zaterdag en Zondag werden in het clublokaal van „Ons Genoe gen" gevestigd in café Jac. Pas sier, de eindwedstrijden gespeeld voor het persoonlijk kampioen schap v. d. Ned. Biljartbond van het district „de Langstraat", ca dre 35/2. Na spannende strijd wist P. v. Schijndel, lid van Excelsior, de ze titel te bemachtigen. Met een gemiddelde van 7.91 en de hoog ste serie van 82 kwam hij als overwinnaar uit deze strijd. De voorzitter van het district.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1949 | | pagina 1