Waalwijkse en Langs Courant
Financiering van Particuliere
Woningbouw
dioMtaê.
WASPIK
RAAMSDONKSVEER
6EERTRUIDENBERG
.and- en Tuinbouw.
ELSHOUT
HEUSDEN
NIEUWKUIK
De Heer Fr. v. Vliet sprak te Drunen
DONDERDAG 3 MAART 1949
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Redacteur-Verslaggever
W. v. d. MEE Jr.
DE ECHO HE
72e JAARGANG No. 19.
Abonnement
15 cent per week
1.95 per kwartaal
2.25 franco p. p.
Advertentie-prijs
9 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
OPGERICHT 1878.
Bureaux: GROTE STRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38.
SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66.
TEL.-ADRES „ECHO".
Donderdagavond werd onder
auspiciën van 't gemeentebestuur
in de zaal van Th. Elshout een
bijeenkomst gehouden, waarop
door de heer Fr. v. Vliet, lid van
de Tweede Kamer der Staten Ge
neraal, een bespreking werd ge
houden over de financieringsmo
gelijkheden bij particuliere wo
ningbouw.
De zaal was goed bezet. De
heer v. Vliet werd ingeleid door
de Edelachtb. Heer Burgemeester
Snels. Na een algemeen welkoms
woord wees spreker op de actua
liteit van het te behandelen on
derwerp. Dank zij het wijze be
sluit van de raad dat op de laat.
ste vergadering werd genomen,
werd ook in Drunen, aldus spre
ker, thans d'e mogelijkheid ge
schapen voor particulieren om te
komen tot een eigen huisbezit,
zonder daarbij voor te zware las
ten te worden geplaatst. Het ver
heugde spr. thans de heer v. Vliet
hier aanwezig te zien, die in staat
zou zijn de belanghebbenden voor
deze aangelegenheid op de juiste
wijze voor te lichten.
Na gewezen te hebben op het
sociale en maatschappelijke nut
van het sparen, merkte spr. op
dat de spaarzin van het Neder
landse volk in de voorbijgaande
oorlog een gevoelige klap heeft
gehad. Ook de huidige belasting-
politiek der regering en de span
nende verhoudingen tussen lonen
en prijzen oefenen op het sparen
geen gunstige invloed uit. Des
alniettemin leeft er bij een groot
gedeelte van ons volk de wens en
de behoefte om te koifien tot een
klein bezit. En het meest ideale
van een eigen bezit is wel het
bezit van een eigen huis, waar
van men het genoegen elke dag
smaakt.
De overheid, die dat begrepen
heeft en een open oog heeft voor
het grote maatschappelijk nut van
de spaarzaamheid der bevolking,
laat dan ook geen middelen onbe
proefd om deze deugd en dit stre
ven te beinvloeden en op alle
mogelijke wijze te steunen.
Het streven om te komen tot een
eigen bezit en dit streven te steu
nen is ook wel een van de beste
middelen om het communisme te
bestrijden.
Tot slot sprak spr. de hoop uit
dat dhr. v. Vliet er deze avond
in zou slagen om voor de belang
stellenden wat licht te brengen in
deze voor sommigen nog vrij
duistere materie van de financie
ringsregeling voor particuliere
woningbouw.
Hierna sprak de heer v. Vliet.
Na dank te hebben gebracht
voor de wijze waarop Burg. Snels
spr. had ingeleid, behandelde de
heer v. Vliet op een uitgebreide
en zeer bevattelijke wijze het ac
tuele onderwerp. Achtereenvol
gens behandelde spr.: Ie. De indi
viduele en maatschappelijke bete
kenis van het sparen; 2e. De mo
gelijkheden om tot het eigen wo-
ningbezit te komen en tenslotte
de werkwijze van de bouwspaar-
kassen en de financieringsmoge
lijkheden door hypotheekfondsen
(bouwspaarkassen) en overheid.
Voor 100 jaren, aldus spr., was
het met de huisvesting voor ar
beiders en kleine boeren en mid
denstanders in ons land zeer
slecht gesteld. De meesten woon
den in de zg. één-kamer-wonin
gen of meer gezegd krotwoningen,
met alle nadelige gevolgen van
dien. Hoe kwam men, aldus spr.,
tot een dergelijke toestand?
De overheid liet de woning
bouw met zijn gehele exploitatie
over aan de particulieren, die
maar één doel hadden, n.l. winst
te maken en dit deden op een
wijze waarin alle sociale menta
liteit ver zoek was; daarenboven
was men in het geheel niet aan
wet of voorschriften gebonden.
Langzaam begon de regering te
begrijpen dat zij ook op het ge
bied van woningbouw een taak
had. Een toezichthoudende en ook
als het nodig is een leidende taak.
Het daarstellen van de woning
wet was de eerste schrede op de
weg naar een betere volkshuis
vesting. Deze wet bepaalde aan
welke eisen voortaan een woning
moest voldoen. Tegenover andere
landen sloeg Nederland op 't ge
bied van woningbouw voor de
oorlog geen slecht figuur en tot
voor de oorlog was men er hier
in geslaagd voor iedereen tegen
een redelijke hurprijs ook een re
delijke woning te hebben.
Hoewel wij, aldus spr., voor het
werken en streven van de toen
malige regering op het gebied van
volkshuisvesting en woningbouw
alle lof hebben, moeten wij toch
zeggen dat er aan deze bouw-
politiek van voor de oorlog een
grote fout heeft gekleefd, n.l. het
eenzijdig daarstellen van bijna uit
sluitend huurwoningen. Hierdoor
moest een groot deel van het Ned.
volk en dan nog wel de minder
draagkrachtigen, elke week of
maand een huurprijs betalen,
i waartegenover nooit enig bezit
kwam te staan.
Na misschien 20 of 25 jaar in
hetzelfde huis gewoond te heb
ben en het huis door de huurprijs
reeds betaald te hebben, kon men
nog geen steen zijn eigendom
I noemen.
I Spr. wees hierna op de spaar-
zin van velen, vooral op het
platteland. En daar sparen een
maatschappelijke deugd is van de
hoogste orde, heeft de overheid
de taak om de spaarder een steun
te zijn bij zijn streven naar het
bezit van een eigen huis.
Een uitgelezen middel voor de
vooral minderdraagkrachtige is 't
toetreden tot de zg. Hypotheek
fondsen of Bouwspaarkassen,
waarbij een bouwspaarder na een
zekere tijd sparen het recht heeft
op een renteloze hypotheek die
onopzegbaar is. Dit middel is in
vele landen ook reeds toegepast
en in Nederland heeft men zo
doende dan ook met een beproefd
middel te doen.
Spr. ging niet dieper in op de
verschillende bepalingen van de
bouwkassen, maar uit later ge
stelde vragen bleek wel dat dit
voor velen, om t.z.t. tot een eigen
huis te geraken, de meest voor
delige en, beste weg is.
De renteloze, onopzegbare hy
potheek stelt t.z.t. de persoon in
kwestie in staat binnen zeer korte
tijd de gehele hypotheekschuld af
te lossen.
In een boeiend betoog, besprak
spr. het grote nut van het spa
ren, wat hij noemde een maat
schappelijke deugd van de hoog
ste orde.
Door sparen krijgt men bezit,
men blijft geen bezitloze (prole
tariër). En 't enige middel voor
vele arbeiders (nog niet alle) en
de kleine boeren en middenstan
ders, om tot een eigen woning te
geraken, is en blijft sparen.
Na er nog eens op gewezen te
hebben hoe de overheid, nadat zij
het nut van een eigen woningbe-
zit voor velen had ingezien en
daardoor het werk der bouwkas
sen als goed had erkend en ge
plaatst onder controle der rijks
verzekeringsbank, besprak spr. de
financieringsregeling 1948, zoals
die wordt toegepast.
De oorlog heeft de financiering
van woningbouw niet gunstig be
ïnvloed. Het huurpeil van 1940
is z.g. bevroren, terwijl anderzijds
de bouwkosten van een woning
met 200!% gestegen zijn. Een
woning die b.v. voor de oolog
5000 zou hebben gekost, kost
n,u 15000, terwijl er maar huur
gevraagd mag worden voor
5000. Bij een dergelijke toestand
spreken we van een rendabel ka
pitaal van 5000 en een onrenda
bel van 10000. Het is logisch,
dat particulieren onder dergelijke
omstandigheden niet zullen kun
nen bouwen, noch voor eigen be
woning, noch voor exploitatie.
De financieringsregeling 1948
komt ons echter een handje hel
pen en het Rijk verbindt zich om
le. de rente van het onrendabele
kapitaal elk jaar te vergoeden en
ten 2e om na 10 jaar (na welke
tijd opnieuw de rendabele waar
de is vastgesteld voor het onren
dabel kapitaal) een kapitaalsuit
kering te doen. Voor de betrok
ken persoon is het dus alleen zaak
er voor te zorgen de nodige gel
den te lenen of althans beschik
baar te hebben.
Verschillende gemeenten (nu
o.a. ook Drunen) zijn bereid op
bovenstaande regeling geld ter
beschikking te stellen. De voor
waarde wordt echter gesteld dat
men 15% van de stichtingskosten
kan overleggen, indien men niet
is aangesloten bij een bouwkas.
Is men dit wel, dan zitten die
15% al reeds in het renteloos
voorschot, dat de bouwkas ver
strekt aan de z.g. bouwspaarder.
15% van de stichtingskosten uit
het bovenstaande voorbeeld is
2250.Het resterende geld,
dus 85%, kan dus bij de gemeen
te worden geleend tegen een gel
dende rentevoet, waarvan voor
het onrendabele kapitaal de rente
door het rijk wordt vergoed.
Spr. behandelde deze materie
vrij uitgebreid en duidelijk.
Tot slot beantwoordde hij nog
verschillende vragen aangaande
het een en ander.
Burgemeester Snels liet zich
(hoewel geheel bewust) de op
merking ontvallen dat, zo de par
ticulieren dit kunnen, het gehele
bouwvolume voor 1949 totaal 13
woningen in Drunen verbruikt
kan worden voor particuliere wo
ningbouw. Het zou ons te ver
voeren al de vragen welke wer
den gesteld en beantwoord, op
zeer uitgebreide wijze hier weer
te geven.
Tot slot sprak Burg. Snels nog
een dankwoord aan hei adres van
de heer v. Vliet en sprak de hoop
uit dat Drunen in de toekomst
veel bouwspaarders zal krijgen,
opdat velen in de toekomst zich
het geluk van een eigen huis dee-1
achtig kunnen maken. Velen heb.
ben ongetwijfeld deze avond een
duidelijker beeld gekregen in de
ze ingewikkelde kwestie.
pioe, tok poppoppoppoppop.
„Mot ver ju, een bren, alarm
jongens, dat zullen we ze eens
afleren". Van over de sawah
komen een hele partij pelop-
pers. Schietend en vooral
schreeuwend: „Madjoe, mad-
joe" (voorwaarts) en op een
andere plaats: „Blanda takoet,
blanda mati" (de Hollanders
zijn bang en moeten dood).
De rustige stem van de
wachtcommandant: „Eén bren
voor en één achter. Jan loop
jij naar de barak en zet een
paar jongens in het midden,
een man met handgranaten in
de stenbunker, jij en Frans
hier de muur in de gaten hou
den, mortier gereed maken".
Boem, boem, een paar hand
granaten ontploffen in het
kamp. De commandant komt
„Een stad bevrijden valt
wel mee, maar bezet houden
is ander werk". Een maar al
te waar woord dat alleszins
op Djokja van toepassing is.
Je staat op wacht en wordt
beschoten, je loopt patrouille
én wordt beschoten, je gaat
op actie en wordt beschoten,
ie ligt te slapen en er ont
ploft een handgranaat voor je
deur, je rijdt met een jeep
door de stad en een draad
klapt plotseling tegen je
voorruit, soms worden mili
taire posten aangevallen.
Dit zijn zo van die dingen,
die tot ons dagelijks leven
zijn gaan behoren.
De rust van de eerste da
gen was gauw voorbij.
Vooral in de weken rond
Nieuwjaar waren beschietin
gen en aanvallen aan de orde
van de dag of liever van de
nacht, want de nacht is het
domein van sluipschutters,
handgranaatwerpers en ander
gespuis. Gelukkig zijn de
meeste niet zulke beste schut
ters en vele handgranaten
verdommen het gewoon om
te ontploffen.
Desondanks bezorgen ze ons
behoorlijk wat last en al te
veel slapeloze uren.
Je zit op een post aan de
buitenrand van Djokja, een
voormalige politie-kazerne.
Eén gebouw is uitgebrand, de
anderen zijn voor vernieling
gespaard gebleven, maar bie
den overigens weinig com
fort.
Noord, Zuid en West van
de kazerne zwaar begroeide
kampongs met talloze kleine
paadjes. De Oostelijke zijde
biedt een wat groter schoots
veld, een sawah, maar daar
loopt weer een diepe slogan
langs en ze is omsloten door 'n
ring van kampongs, waarvan
je alleen de buitenkant ziet.
Een zware, groene muur.
Geen gordel van smaragd,
maar een gordel, die misschien
Vickers, brens of karabijnen
verborgen houdt.
Overdag is het rustig. De
bevolking werkt op de sa-
wah's, vele mensen komen uit
de kampongs en brengen hun
sajoer en goelah (groente en
suiker) naar de passar.
Maar als de avond valt.
Het wordt dan een beetje
stiller in het kamp. Onge
merkt misschien gaat hier en
daar een hart sneller klop
pen. Je kijkt nog even je
wapen na en je handgranaten,
want wat zal er om 9 of om
11 uur gebeuren?
Een zwarte onweersbui
komt langzaam naderbij over
de donkere contouren van de
rokende Merrapi.
Het is helsdonker nu.
De wachtposten hebben hun
bunkers betrokken en staren
in de duisternis, hun oren
wijd open om het minst ver
dachte geluid te kunnen op
vangen. Vele onbestemde ge
luiden van de tropennacht
laten zich horen. Een vogel
vliegt uit een boom, een paar
ratten lopen over een zinken
dak, de krekels krassen hun
lied, een monotoom gezoem
van muskieten en andere
nachtelijke insecten, in de
kampong kraakt iets en je
ogen trachten de duisternis te
doorboren, maar je ziet niets;
dan kraakt het weer op een
andere plaats. In de verte
blaft een hond, vaak een te
ken van onraad.
In het kamp wordt slechts
fluisterend gesproken, ieder
loopt op de gymschoentjes.
Alle vertrekken zijn verduis
terd, je sigaret steek je bin
nen aan en als je buiten gaat
roken hou je de sigaret in je
handen verborgen als je een
trekje doet. Eenvoudige voor
zorgsmaatregelen om de vij
and geen doel te bieden.
Dan: Pang, pioe, tok, pang
pang, rettettettettettet, pioe,
„DE FüHRER ZAL ONS
REDDEN
Hij leeft en komt terug.
„Volksgenoten Wat hebben
de democraten ons gebracht
Onderdrukking, vernedering,
vernietiging van fabrieken en
bossen, en thans het Ruhr-
plan. Maar de slavernij duurt
slechts kort. Onze Führer
leeft en zal spoedig terugke
ren met ongehoorde macht.
Bestrijdt onze vervolgers en
wacht. Heil Hitier
Een groot aantal pamfletten
met deze tekst is de vorige
week verspreid in verschillen
de steden van het Ruhrgebied,
Een man, die ze stond uit te
delen op het station in Keulen,
is door de politie gearresteerd.
De man deelde mede, dat
hij in dienst stond van een
vrouw, die hem een behoorlijk
maandsalaris verstrekte. Men
is nu bezig deze vrouw, die
een vreemdelinge zou zijn, op
te sporen.
In Bochum zijn vlugschrif
ten verspreid, waarin stond
„Jullie kunt alleen maar lie
gen, vloeken en beledigen,
maar toch gaan jullie naar de
kelder. Het hakenkruis zal her
leven". De politie te dier stede
zeide er niet in geslaagd te
zijn de oorsprong dezer pam
fletten na te gaan.
De carriers komen aange
reden, maar de vijand is reeds
op de aftocht; ons mortier
vuur was hun toch te mach
tig.
Snel rijdt een zware mi
trailleurcarrier door om de nu
terugtrekkende vijand nog 'n
reutje vuur na te geven.
Spoedig is het vuren afge
lopen.
De alarmposten komen te
rug.
„Niemand getroffen?"
„Niemand".
Een enkel karabijnschot
klinkt er nog en een dakpan
vliegt in stukken, maar daar
op wordt niet meer gerea
geerd.
Even later flappen de lam
pen in de barak weer aan en
de jongens praten nog wat na
over de aanval en met een
sigaret en een flesje limona
de is de spanning, die er toch
wel bij ieder even zal zijn ge
weest, spoedig vergeten en
wordt er weer vrolijk gela
chen. Tactische listen worden
uitgedacht voor een volgende
aanval.
Toontje van der Pas uit
Breda heeft een lumineus
idee. Hij wil die „Commissie
van Goede Diners" (zoals hij
ze noemt) inschakelen om
door middel daarvan af te
spreken wanneer wij ze kun
nen verwachten (de pelop-
pers, niet de commissie).
„Veel gemakkelijker" vindt
hij.
Zo blijft de stemming er
goed in .ondanks de zeer zwa
re dienst. Van de 48 uur er
24 op wacht zitten plus een
hinderlaag en een patrouille
met een beschieting als des
sert is geen kleinigheid, en
sommigen moesten er dan ook
voor enige dagen het bijltje
bij neerleggen om weer op
adem te komen.
En ik, wiens taak 't meest
al is achter een schrijfmachi
ne te zitten of een penhouder
af te kluiven, neem vol ont
zag voor deze kerels mijn
vechtpet af.
SIMON.
Kotagedeh, 10-2-'49.
en de wachtcommandant
meldt zijn genomen beslissin
gen.
„Uitstekend, geen overbodig
vuur uitbrengen".
„Jawel Majoor".
Het vuren wordt heviger en
hier -en daar ontploft een
handgranaat, die vanuit de
kampong over de kazerne
muur wordt gegooid.
Dan onze eigen bren, korte
vuurstoten; de bren aan de
andere kant begint ook te ra
telen.
Een luitenant wandelt met
ijzige kalmte door het kampe-
Opening meubelzaak.
Onlangs openden de heren Fij
neman en de Glas een nieuwe
toonzaal en winkel voor meube
len ten huize van dhr. Fijneman.
Een dezer dagen zijn wij eens
een kijkje gaan nemen bij de heer
Fijneman en we hebben geconsta
teerd dat deze heren er in ge
slaagd zijn een gedeelte van een
woning om te bouwen in een
aantrekkelijke toonzaal voor meu
belen, die voor genoemde meubel
handelaren vele mogelijkheden
biedt en met welker opening
Waspik weer een mooie zaak
rijker is geworden.
R.K. Middenstand.
In Huis ten Deyl werd op 26
Feb. de jaarvergadering gehouden
van de R.K. Middenstandsveren.
De vice-voorzitter dhr. Stoops,
opende bij afwezigheid van voor
zitter Nollen, die wegens huise-
j lijke omstandigheden verhinderd
was, deze buitengewone vergade
ring.
Voor deze gelegenheid was de
K.J.M.V. bereid gevonden om de
j avond wat op te vrolijken en aan
trekkelijker te maken. De op
komst kon echter nog beter ge
weest zijn, gezien er tevoren be
kend was dat de Jonge Midden
stand zijn medewerking hieraan
zou verlenen en een jaarvergade
ring altijd iets aantrekkelijks in
ment en vraagt of er mis
schien iets aan de knikker is. i zich heeft, tenminste voor 'n goed
„Ja," zegt een brenschutter,
„ik zag een paar sarongs over
de weg lopen".
Een ordonnans komt in de
wacht en meldt dat de vijand
langs de weg naar het kamp
tracht op te dringen.
„Zo dicht laten naderen tot
je er zo veel mogelijk onder
vuur kunt nemen".
„Jawel Majoor".
„Niemand getroffen bij jul
lie?"
„Niemand Majoor".
Het mortier wordt in stel
ling gebracht om de peloppers
die achter de muur zitten en
niet door de bren bereikt kun
nen worden weg te blazen.
Maar ook mortierbommen
schijnen hun niet dadelijk af
te schrikken; ze gaan wel
even terug, maar kort daarop
komen ze weer.
Onze bren gaat weer een
woordje meespreken.
Rettettet, rettettet, rettettet.
„Wat een rhytmisch mens
zit er achter die bren" merkt
een duistere figuur op.
„Ja, die speelt de sympho-
nie voor brengun en orkest"
zegt een andere.
Het begint de commandant
blijkbaar te vervelen dat de
aanvallers niet opduvelen en
hij vraagt carriersteun.
Aan de andere kant zit de
vijand nu ook. Ze zijn zelfs
binnengedrongen in een huis,
5 meter voor onze stenpost.
Niet zo leuk als dan je sten
weigert. Maar de man die er
achter zit is ook niet van gis
teren. Hij „pleurt" er onmid
dellijk twee handgranaten in,
loopt razend snel naar de
wacht, sleept een bren en een
kist magazijnen mee en is in
een zucht terug om nog een
roffeltje door het huis te ge
ven, maar er zit niemand
meer in.
lid.
Enkele ingekomen stukken en
mededelingen werden gedaan,
waarop de secretaris zijn verslag
gaf over het algelopen jaar.
De vereniging heeft 3 vergade
ringen gehouden en 5 bijeenkom
sten van het bestuur. Zes nieuwe
leden traden toe. Zeer interes
sante lezingen en spreekbeurten
werden gegeven. Noemen wij hier
slechts Pastoor Drost over het
communisme, Pater v. Aken over
sociale gewestelijke scholen en
voor enkele weken terug nog de
heer Mol over de sociale proble
men van de Middenstand. Twee
kringvergaderingen in Geertrui,
denber werden door het bestuur
bezocht Het groot Middenstands-
appèl werd ook hier gehouden en
slaagde buitengewoon. En verge
ten we vooral niet de le Grote
Middenstandstentoonstelling van
5 t.m. 10 Mei gehouden.
De secretaris dankte in zijn ver
slag nogmaals de K.J.M.V., die
toch immers dé initiatiefnemers en
de stuwkracht waren tot dit suc
ces. Het verslag was af te noemen
en commentaar volgde er dus
niet op.
De penningmeester gaf hierop
een overzicht van zijn financieel
beleid. Het jaar begon al met
slechts enkele guldens kasgeld.
Gelukkig was 't de Jonge Mid
denstand, die de kas kon spekken
met zijn tentoonstelling, waarvan
zij deel van de winst afston
den. Het boekjaar kon gesloten
worden met een vrij goed kas
saldo.
Hierop vroeg de heer Wete-
rings het woord. Deze verklaarde
met de heer Meeuwisse de kas en
bescheiden te hebben gecontro.
leerd en deze in orde te hebben
bevonden. Hij prees de penning
meester voor de accuratesse van
zijn werk.
Het koor van de Jonge Midden
stand zong hierop het K.J.M.V.-
lied.
De geest, adviseur, kapelaap v.
Luyck, sprak een woord van lof
over het werk door het bestuur
verricht. Ook over de leden was
hij goed tevreden, tenminste over
een bepaalde groep, want 't zijn
altijd dezelfde gezichten die op de
vergaderingen verschijnen. Maar,
zo vervolgde spr., we hebben een
vaste kern en zolang we die heb
ben, gaat het nog best.
Hij verzocht de aanwezigen om
de komende vergaderingen trouw
te bezoeken, daar er weer spre
kers van naam het woord zullen
voeren. Allereerst krijgen we Pa
ter Peeters, die ook voor de radio
de lijdensmeditaties zal houden,
en pastoor Drost, de bekende
spreker over het communisme. De
geest, adviseur vond het zeer jam
mer dat de gew. sociale school
geen doorgang heeft kunnen vin
den wegens gebrek aan medewer.
king van de buitengemeenten,
maar we zullen niet rusten, maar
verder proberen. Het ligt in de
bedoeling om een retraite te ge
ven voor de leden. Verder be
handelde spr. de reis naar Rome,
waaraan elke middenstander kan
meedoen. Er wordt dan 'n spaar
kas gevormd met 2.50 p. week.
Hierop wordt in de volgende ver
gadering teruggekomen.
Bij de rondvraag stelde de heer
Weterings de vraag omtrent het
schooien bij diverse feesten, fan-
cy-fairs en zo meer. Hij vond dat
het maar eens afgelopen moest
zijn. De een komt hier en de an
dere weer daarvoor. Het is alle
maal liefdadigheid, maar de za.
kenman is er altijd de dupe van,
De vereniging op zichzelf kan
hieraan weinig doen, doch de mid
denstander moet hierin zelf wij
zer worden.
Hiermede was ook de rond
vraag ten einde, het doek werd
opgetrokken en het eerste num
mer van de K.J.M.V.-band aan
schouwde a.h.w, het levenslicht.
Deze band bestaat slechts enkele
weken. Er is veel gerepeteerd en
nu mogen ze er zijn. Na elk num
mer volgde een daverend applaus.
De bezetting bestaat momenteel
uit 5 leden, doch deze wordt ge
stadig uitgebreid. Het programma
werd afgewisseld met het toneel,
stukje „Het testament", 'n kluch
tige 1-acter, die er goed in ging
bij de toehoorders.
Hierop volgden enige liederen
door het koor van de Jonge Mid
denstand o.l.v. P. v. Hal. De hr
T. Goes zorgde op vlotte wijze
voor de pianobegeleiding. De ver
gadering werd hierop door de vi-
ce-voorz. met de chr. groet ge
sloten.
Hiermede was het echter nog
niet afgelopen; de tafels en stoe
len- gingen aan de kant en op de
rythmische klanken van de Band
gleden de paartjes over de dans.
vloer. Lang kon dit niet meer,
want al gauw brak het midder
nachtelijk uur aan, waarop de
aanwezigen tevreden huiswaarts
togen.
De niet aanwezigen kunnen ge
rust spijt hebben deze avond niet
te hebben bezocht.
Gisterenavond hield de K.A.B.
afdeling Geertruidenberg een ont.
wikkelingsavond voor haar leden,
waarin als spreker optrad de heer
Lode van Gent. Na een kort ope
ningswoord door de voorzitter,
waarin naast een speciaal woord
van welkom tot de heer v. Gent,
hij de leden aanspoorde om voor
namelijk in deze tijd trouw aan
EEN NIEUWE TOMATEN-
SORTEERMACHINE.
De tomaat werd het eerst be
kend als sierplant. Aanvankelijk
dacht men, dat deze fel rood ge.
kleurde vruchten niet anders dan
zwaar vergiftig konden zijn. Het
bleek echter, dat men hier inte
gendeel met een fruit te doen had
hetwelk zowel rauw, gekookt als
gebakken zeer gezonden en sma
kelijke gerechten opleverde.
Maarin de praktijk stond
men voor de moeilijkheid, dat de
ze vruchten wel zeer teer waren
en licht beschadigden bij het han
teren. Men was dan ook gedwon
gen ze met de grootste zorg met
de hand te sorteren. Onnoemelijk
veel vruchten werden door on
voldoend geroutineerde arbeiders
dermate beschadigd, dat ze on
verkoopbaar werden.
Voor het sorteren is nu echter
onlangs een nieuwe machine ge.
construeerd, die in Engeland be
wezen heeft de menselijke arbeid
voor het grootste gedeelte te ver
vangen. Ervaren werklieden kun
nen nu voor meer efficiënt werk
gebruikt worden, terwijl een jon
gen of meisje de onrijpe vruchten
uitschiet. Er rest dan nog de ge
vulde verpakking te wegen.
Het principe is zeer eenvoudig.
Een zacht rubber transportbandje
■beweegt zich door een met spons-
rubber gevoerde transportgoot,
die de tomaten onder sorteerar-
men doorvoert. Deze sorteerar-
men vormen eigenlijk een soort
rotor, welke van zachte rubber
plaatjes is voorzien. Achtereen
volgens passeren de vruchten de
op verschillende hoogten opge
stelde sorteer-rotoren, scheprade
ren, welke de tomaten sorteren,
door deze als het ware uit de rij
te schuiven. De grootste maat het
eerst en zo verder in 5 sortaties.
Het restant, dus de allerkleinste
vruchten, glijden op het einde van
de band in een doos. Het resul
taat is: onbeschadigde vruchten,
volkomen gelijkmatige sortatie,
behalve natuurlijk de kleinste
maten. Geen geschaafde of beurse
tomaten en bovendien worden de
steeltjes niet uitgerukt.
hun principe te zijn en te blijven.
De heer v. Gent, ontdekkings
reiziger in de Belgische Congo,
gaf een interessante en leerzame
lezing van de daar opgedane er
varingen en belevenissen. Voor
namelijk zijn verblijf onder ver
schillende negerstammen, waarbij
hij met lichtbeelden van zijn eigen
opnamen een duidelijke voorstel
ling gaf. Deze trokken bijzonder
de aandacht. Na de pauze gaf de
ze schrijver van het boek Vlaam
se humor enige nummertjes ten
beste, die bij de in grote getale
opgekomen leden de lachspieren
danig in beweging brachten.
De voorz. dankte op het einde
van deze nuttige en tevens gezel
lige en in elk opzicht geslaagde
avond de heer v. Gent.
Handooogschutterij „Victoria".
Dat het met de heroprichting
van de handboogschutterij „Vic
toria" ernst is, kan men constate
ren als men op de banen gaat
zien. Alles wordt opnieuw ge
plaatst. Hiermede is thans een
aanvang gemaakt. Spoedig zullen
de boogschutters kun kunnen to
nen. Een welkome gelegenheid
voor de jonge schutters.
A.s. Zondag 6 Maart 's avonds
om 7 uur zal deze vereniging haar
jaarvergadering houden in haar
cublokaal van de kinderen Klerks.
Deze vergadering is boetplichtig,
zowel voor de oude als voor de
nieuwe leden. Allen dus Zondag
om 7 uur present.
Gezins verzorgster.
Door de Herv. en Geref. Ker
ken van Heusden, O-udheusden en
Herpt is Mej. Makkink als ge
zinsverzorgster aangesteld.
Muziekavond.
Door de Heusdense Fanfare
werd in de zaal van het Wapen
van Amsterdam een geslaagde
muziekavond gegeven. Jammer
was de opkomst gering. Ook de
na de pauze gehouden hersengym
nastiek viel bijzonder in de smaak.
Groot Winterconceft.
In de zaal van de heer W. van
Baardwijk gaf Zondag 1.1. de
harmonie „De Eendracht" haar
groot winterconcert. Onder lei
ding van de directeur, de heer H.
Moors, werden de muzieknum
mers keurig uitgevoerd en oogst
ten bij het talrijke publiek telkens
