p.£uitnv£.e.
HEUSDEN
Een praatje
over
TE WAALWIJK
Land- en Tuinbouw.
FEUILLETON
DE ONTBREKENDE
SCHAKEL
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN DONDERDAG 14 APRIL 1949
2
De N.V. Nederlandse
Moenus Maatschappij
PARAAT
chael op Paasmorgen met Hem
uit de droefheid verrezen.
Op de morgen van Paaszater
dag, toen hij onder de H. Mis
weer achter zijn orgel ging zitten
om de aanhef van het Gloria te
spelen, toen plots de zilveren
klank van bellen op blauwe wier
rookwolken omhoog rinkelde en
boven hem het zware geluid der
bronzen Paasklokken uit de toren
sprong, toen sprong er ook iets
uit zijn hart, het zocht een uit
weg door zijn vingers en alles
overstemmend zong het orgel de
lofzang. Zijn vingers speelden
over de toetsen, zijn voeten dans
ten over de pedalen, zijn handen
rukten de registers open en Mi
chael voelde zich blij en gelukkig,
ondanks alles wat was geschied.
Hij had met Christus geleden en
mocht nu ook de vreugde van
zijn verrijzenis beleven.
Daarom keken de kanunniken
voor het eerst sinds enkele maan
den weer verstoord omhoog,
daarom meende een jonge vrouw
in het voorspel een geliefd lied te
herkennen.
En daarom was het voor Mees
ter Michael, de jonge organist van
de St. Luitgard, de mooiste Pa
sen van zijn leven.
WILLEM VAN HEESWIJK.
HERSTEL EN VERNIEUWING VAN HET MA
CHINEPARK IS VOOR DE NEDERLANDSE
SCHOENINDUSTRIE EEN DRINGENDE
NOODZAKELIJKHEID.
Reeds meermalen werd er
in ons blad op gewezen dat
de Nederlandse schoenindu
strie zeer gehandicapt is door
het feit dat het machinepark
tijdens en na de oorlog der
mate veroudèrd en versleten
is geraakt, dat de productie
capaciteit en de kwaliteit van
het schoenwerk daarvan in
sterke mate de terugslag moe
ten ondervinden.
Dit euvel zal straks des te
ernstiger blijken als de Ne
derlandse schoenindustrie, in
het kader van de Benelux,
zich zal moeten meten met
haar Belgische en Luxem
burgse collega's, die op dit ge
bied een grote voorsprong
hebben.
In zijn jongste jaaroverzicht
heeft de voorzitter van de
Kamer van Koophandel er
eveneens op gewezen dat de
Nederlandse schoenindustrie
wat het machinepark betreft,
een achterstand van 10 jaar
heeft in te halen. Zolang de
viezen voor noodzakelijke
vernieuwingen nog niet in vol
doende mate beschikbaar zijn,
aldus de voorzitter van de
K.v.K., is het van des te gro
ter belang dat onze regering
voldoende deviezen beschik
baar stelt voor de invoer van
schoenmachineonderdelen,
waarmede ook niet zulk een
groot bedrag gemoeid is.
Het is een algemeen bekend
feit dat de Nederl. schoenin
dustrie door gebrek aan ori
ginele machineonderdelen
noodgedwongen gebruik heeft
moeten maken van namaak-
onderdelen, die vaak in geen
enkel opzicht aan de gestelde
eisen voldeden en de betrok
ken machines in vele gevallen
geheel in het ongerede heb
ben gebracht.
Waar de Moenus-machines,
zeker wat betreft de vitale
schoenmachines, in onze
schoenfabrieken zulk een
overheersende plaats innemen
is het dus van het grootste be
lang, dat speciaal de originele
Moenus-onderdelen zo spoe
dig mogelijk en in zo ruim
mogelijke mate worden inge
voerd en dat ook nieuwe Moe
nus-machines en Moenus-mon-
teurs beschikbaar komen.
Op het ogenblik brengt de
chef-constructeur en techni
sche directeur van de Machi
nefabriek Moenus A. G. te
Frankfurt a. M., Dr. Ing. H.
Müller, op uitnodiging van de
N. V. Nederlandse Moenus
Maatschappij, een bezoek aan
ons land om zich van de toe
stand van het machinepark in
de Nederlandse schoenindu
strie op de hoogte te stellen.
Wij stelden het zeer op prijs
dat ons blad, als voornaamste
nieuwsblad in de schoenen-
streek, tegelijk met de redac
ties van de schoenenvakbla
den, van de directie der N.V.
Nederlandse Moenus Maat
schappij de uitnodiging ont
ving tot een bespreking met
genoemde heer Müller, ten
einde belanghebbenden nader
op de hoogte te kunnen stel
len van hetgeen de wereld
vermaarde Moenus-fabriek nu
en in de naaste toekomst voor
de Nederlandse schoenindu
strie kan doen.
Bij deze bespreking waren
mede aanwezig de heren J.
W. van Heesbeen en C. H. M.
Maiburg ,resp. president-com
missaris en directeur der N.V.
Nederlandse Moenus-Maat-
schappij te Waalwijk.
Allereerst vertelde Dr. Ing.
Müller een en ander over de
huidige situatie bij de Moe-
nus-fabrieken in Frankfurt,
die door de oorlogshandelin
gen voor 80% vernield waren.
Vanwege het grote gebrek aan
bouwmateriaal gaat de weder
opbouw met grote moeilijk
heden gepaard. Toch is men
direct met een kleine schare
medewerkers begonnen in ge
deeltelijk herstelde ruimten 't
werk weer te hervatten. Van
de 32000 M2 werkruimte, die
de Moenus-fabriek vóór de
oorlog besloeg, was er één
jaar na de oorlog slechts 3000
vierkante meter weer in be
drijf en thans reeds 18000 a
20000 M2. Men heeft zich al
lereerst toegelegd op de ver
vaardiging van de originele
Moenusonderdelen. Aange
zien deze sinds 1941 niet meer
beschikbaar waren, is er over
de gehele wereld een nijpend
tekort aan deze onderdelen.
Dit wereldtekort aan Moenus-
onderdelen is des te groter,
omdat men overal getracht
heeft dit originele Moenus-
precisie-werk na te maken en
daarmede vaak geheel de ma
chine in het ongerede heeft
gebracht.
Toen de aanmaak van on
derdelen weer vlot function-
neerde, kon ook met de aan
maak van nieuwe machines
worden begonnen. Aan deze
fabricatie gaat echter een
langdurige en kostbare voor
bereiding vooraf. Want Moe
nus wil aan zijn oude princi
pes blijven vasthouden en ai-
leen de allerbeste machines
leveren, waarin elk onderdeel
verwisselbaar is. Dit betekent
dat voor elk onderdeel een
precisie-kaliber moet worden
vervaardigd. Zo heeft bijv. de
aanmaak van deze kalibers
voor één machine (de „Cal-
zera" hielzwikmachine No.
1224) ruim 3 jaar geduurd en
DM 375.000 gekost.
voor zijn deviezen nodig al is
dat, in vergelijking met aan
schaffing van nieuwe machi
nes, slechts een gering be
drag en kan hier dus eigen
lijk van een grote deviezen-
besparing gesproken worden.
De heer C. H. Maiburg ver
telde ons een en ander over
de stappen die hij als direc
teur der Nederlandse Moenus
Maatschappij reeds had ge
nomen om bij de betrokken
instanties op beschikbaarstel
ling van deviezen aan te drin
gen. Van diverse zijden als
Kamer v. Koophandel, Rijks
bureau voor Huiden en Leder,
Vakgr. Schoenindustrie enz.,
mocht hij daarbij veel mede
werking ontvangen. Het is
zeer te betreuren dat er in 't
aanvullend handelsaccoord
met West-Duitsland dat 22
Dec. 1948 werd afgesloten,
geen aparte post voor de be
langrijke Nederlandse Leder
en Lederverwerkende indu
strie was uitgetrokken. In Bel
gië heeft men direct na de
oorlog, in de jaren 1944/'48,
door betere deviezen-positie
reeds veel onderdelen kunnen
importeren, zodat daar het
machinepark in veel betere
conditie is, hetgeen een waar
schuwing inhoudt voor Ne
derland.
We vernamen verder nog tal
van bijzonderheden over de
plannen van de Nederlandse
Moenus Maatschappij, die dit
eerste jaar van haar bestaan
reeds veel baanbrekend werk
in 't belang der schoenindu
strie heeft verricht. Zo zal zij
o.m. gaan samenwerken met
de Takkenberg's schoenmachi
nefabriek hier te lande voor
Een eigen
wat betreft bepaalde soorten
machines. Voorts heeft zij de
N.V. Hollandse Naaimachine
handel in Den Haag overge
nomen en daarmede de al
leen-verkoop voor geheel Ne
derland op zich genomen van
de beroemde Phaff-naai- en
stikmachines. Onderhandelin
gen worden reeds gevoerd om
de fabricatie van deze machi
nes ook in Nederland te doen
geschieden. Voor de uitvoe
ring van deze en andere
grootse plannen zal 't maat
schappelijk kapitaal der N.V.
Nederlandse Moenus Maat
schappij te Waalwijk aanmer
kelijk worden verhoogd. Vóór
alles zal deze maatschappij
echter blijven vasthouden aan
de Moenus-principes die deze
onderneming haar wereldfaam
bezorgd hebben, n.l. de „ser
vice" voor haar klanten op de
eerste plaats te stellen, deze
in alle mogelijke technische
vraagstukken met deskundige
adviezen terzijde te staan en
slechts het beste van het bes
te te -leveren, waarvoor ten
volle kan worden ingestaan.
Mogen ook de betrokken in
stanties het grote belang in
zien dat voor de Nederlandse
schoenindustrie gelegen is in
de import van originele on
derdelen en zo mogelijk ook
van de nieuwste machines, op
dat niet het gebrek aan nood
zakelijke deviezen de Neder
landse Moenus Maatschappij
te zeer zal belemmeren in
haar krachtig streven voor 't
herstel en de verbetering van
het productie-apparaat van
onze schoenindustrie, die hier
aan zo dringende behoefte
heeft.
Van de productie is onge
veer 40% voor binnenlands
gebruik en 60% voor export
bestemd. Vanzelfsprekend be
ijvert men zich in alle landen
om van deze export-onderde
len en -machines zoveel mo
gelijk in de wacht te slepen,
doch dank zij de grote activi
teit die de Nederlandse Moe
nus Maatschappij ontwikkelt,
wordt de Nederlandse schoen
industrie met allereerste prio
riteit behandeld. Speciaal de
directeur dezer Maatschappij,
dhr. C. H. M. Maiburg, heeft
in Leipzig zo herhaaldelijk en
zo nadrukkelijk voor de be
langen van de Nederlandse
schoenindustrie gepleit, dat
bijna alle vitale machines die
in 1949 voor export bij de
Moenus gemaakt worden, aan
Nederland zijn toegewezen,
terwijl ook van de tweede
serie-bouw het grootste deel
van de voor export bestemde
machines naar Nederland gaat.
Als men bedenkt dat de Moe
nus-fabriek haar gehele pro
ductie voor de komende 8
jaren reeds zou hebben kun
nen verkopen als zij de bin
nenstromende orders zou ac
cepteren, dan mag het inder
daad een buitengewone pres
tatie van de Nederlandse
Moenus Maatschappij en een
groot belang voor onze schoen
industrie genoemd worden,
dat bereikt is kunnen worden
dat Nederland op de eerste
plaats komt.
Voorts heeft de Nederland
se Moenus Maatschappij we
ten te bewerken dat de fa
briek te Frankfurt 2 van haar
meest ervaren monteurs naar
Nederland zond, waar zij
reeds 2 maanden in verschil
lende schoenfabrieken bezig
zijn de stand van zaken, wat
het machinepark betreft, op
te nemen, van advies te die
nen en andere monteurs te
instrueren. Zij hebben gecon
stateerd dat het machinepark
hier in een deplorabele toe
stand verkeert. Ook de heer
Müller, die zelf gedurende
zijn kort verblijf verschillen
de schoenfabrieken bezocht,
kwam tot deze conclusie. Al
had hij de grootste bewonde
ring voor de wijze waarop
men hier de moeilijkheden 't
hoofd had geboden en vaak
met zeer verslechterde ma
chines nog een redelijke
schoen had weten te produ
ceren; toch achtte ook hij
herstel en vernieuwing voor
de Nederlandse schoenindu
strie een dringende noodzaak.
Bij gebrek aan voldoende de
viezen voor nieuwe machines
was het herstel met originele
onderdelen voorlopig de meest
rationele weg. Maar ook daar-
Een correspondent van „De
Stem" heeft een onderhoud
gehad met de directeur der
Jaarbeurs Mr. Millius over de
plannen tot afscheiding der
schoenen-afdeling en de ves
tiging van een Groepsbeurs te
Waalwijk; een idee, waarover
reeds tal van besprekingen
zijn gevoerd en waarvoor de
burgemeester van Waalwijk
Mr. Lambooy zich bijzonder
interesseert en waarvan onze
lezers de huidige situatie ken
nen uit onze mededelingen
daaromtrent, n.l. dat aller me
dewerking werd verkregen,
behalve van de Vakgroep
Schoenindustrie.
„Mr. Millius zeide, 't te be
treuren, dat Utrecht nog te
wginig plaats biedt om grote
stands voor de schoenindu
strie in te richten. Helaas heeft
de regering te lang op zich
laten wachten met het ver
lenen van bouwvergunning.
Daarom is het te verstaan, dat
men in Waalwijk tracht zelf
iets te doen.
Maar aldus de heer Mil
lius de practijk bewijst, dat
elke afscheiding van de Beurs
te weinig resultaten afwerpt
in verhouding tot de kosten.
Bovendien wil het kopend
publiek liever zaken doen in
't kader van een grote Beurs.
Er zijn nog enkele omstan
digheden,waarom hij 't plan
Waalwijk niet gemakkelijk
uitvoerbaar acht. De ligging
vindt hij ongunstig en de ou
tillage onvoldoende. En wie
zegt, dat men er gebouwen
kan krijgen? Bovendien heeft
men niet zo gemakkelijk een
buitenlandse propaganda bij
de hand als waarover de
Jaarbeurs kan beschikken".
Aldus Mr. Millius tot deze
correspondent.
Wij menen dat Mr. Millius
zelf een pleidooi levert voor
de vestiging van een groeps
beurs elders, in casu Waal
wijk, waar hij zelf zegt dat de
Utrechtse Jaarbeurs niet vol
doende ruimte kan beschik
baar stellen voor de schoen
industrie. Dat het kopend pu
bliek hij zal hier wel be
doelen de fabrikant en detail
handel liever koopt in het
kader van eea grote beurs,
menen wij te mogen betwijfe
len; wij geloven dat de vak
mensen hier de schoen- en
lederindustrie liever expo
seren en kopen in de sfeer van
't vak, in een centrum van de
schoen- en lederindustrie,
waar men zich bevindt rond
om in de vakmensen, rondom
in schoen- en Jederfabrieken,
handel in leder, fournituren,
extracten, huiden enz., waar
men onderwijs, proefstation
enz. vindt op vakgebied enz.
enz.
Dat de outillage en de lig
ging ongunstig is, menen we
ook te mogen betwijfelen, als
men ziet naar de tentoonstel
ling „Waalwijk 1948", waar
men op één dag 1500 schoen
winkeliers trok, waar elk vak
man een bezoek bracht, waar
voorts ieder gelegenheid had
zich uitstekend te restaureren
en te amuseren.
De verbindingen per trein,
bus, auto zijn uitstekend en
hoeveel mensen er goede lo-
geer-gelegenheid kunnen vin
den, zag men reeds geduren
de de tentoonstelling 1925 en
ook de buitenlandse propa
ganda was toen al goed ver
zorgd en ook succesvol. Zou
dat nu niet het geval zijn?
Neen, wij menen nu nog te
meer dat een groepsbeurs in
Waalwijk op z'n plaats is, on
danks de afzijdigheid van eni
ge schoenfabrikanten op dit
ogenblik. Bij goede opzet is
slagen verzekerd, evenals de
tentoonstelling in 1948 en
dan komen de achterblijvers
vanzelf, zij het dan niet con
amore.
In elk geval menen wij, dat
in 1950 in Waalwijk weer iets
groots gaat gebeuren.
Ten slotte hebben wij reden
te verwachten dat in Waal
wijk in 1950 weer iets bijzon
ders staat te gebeuren!
En dit jaar is de belang
stelling geconcentreerd op de
groots opgezette plannen van
„De Schoen" 1949 in Kaats
heuvel.
RANTSOENBEWEIDING
VAN GROOT BELANG.
Hoewel de meeste boeren
wel weten wat rantsoenbe
weiding is, kan het toch nut
tig zijn dit nog eens in enkele
artikelen nader te behandelen.
Vooral met het oog op het ge
bruik van electrische weide-
afrastering is dat zeker ge
wenst.
Rantsoenbeweiding is een
beweidingssysteem, waarbij
de koeien iedere dag een
rantsoen gras krijgen, waar
aan ze net genoeg hebben,
maar welke oppervlakte ze
dan ook geheel kaal grazen.
Iedere dag wordt de afras
tering een eindjè verder ge
zet en met een uitloop van de
twee vorige dagen er bij,
komt ook de draad aan de
achterkant iedere dag verder
op.
De voordelen van rantsoen
beweiding zijn vele. Immers,
wanneer de koeien in een
groot perceel komen, eten ze
altijd eerst het lekkerste gras
er uit. Na enkele dagen moe
ten ze het met minder gras
doen, dat niet zo lekker meer
is, en wat dikwijls hard ge
worden is. Hierdoor worden
de koeien onrustig en geven
minder melk. Dit is niet het
geval bij rantsoenbeweiding;
daardoor krijgen de koeien
iedere dag hetzelfde.
Wat ook nog een belangrijk
voordeel is: er wordt geen
gras vertrapt.
De drinkwatervoorziening
blijft altijd nog een moeilijk
heid. Er is een verrijdbare
drinkbak nodig, die steeds ge
makkelijk verplaatst kan wor
den.
Voor het snel verplaatsen
is een electrische schrikdraad
onmisbaar.
We behoeven er hier wel
niet dieper op in te gaan dat
electrische weide-afrastering
in vergelijking met het ge
vaarlijke prikkeldraad zéér
de voorkeur verdient.
Het is dan ook niet te ver
wonderen, dat de electrische
afrastering algemeen opgang
maakt.
Wat de apparaten betreft,
deze moeten KEMA goedge
keurd zijn.
Neem vooral die apparaten
waarbij garantiebewijs is ge
voegd.
Wij kunnen hier nooit ge
noeg op wijzen. Verlang zon
der meer Nederlands Fabri
kaat; dit voldoet aan de hoog
ste eisen en men loopt geen
risico.
In een volgend artikel zul
len wij eens nagaan welke
verdere toepassingen van
electrische schrikdraden nog
mogelijk zijn. K.
VAN
DE ECHO VAN HET ZUIDEN
Naar het Engels.
23)
„Margaret Sanctuary, u is mijn
gevangene!"
Bernhard trachtte al, hem van
de rots te werpen enin de
worsteling, die nu volgde, was
„haar ladyschap" in eens van de
plek verdwenen, waar zij zo juist
nog stond en de plons in het wa
ter was maar een al te duidelijke
aanwijzing. Bernhard had haar zó
willen naspringen, als de mannen
hem niet met kracht en geweld
hadden tegengehouden.
Op het jacht hadden ze de
plons ook gehoord. Gelukkig wa
ren ze dichter bij dan de ande
ren vermoed hadden en ze slaag
den er in, haar van de boot af te
redden.
Ze was wel bewusteloos van
de val, maar ze was nog in leven.
Echter was er geen hoop meer:
ze was op een blinde klip geval
len en haar rug was gebroken. Ze
kon nog een paar uur leven.
Ze maakten een soort baar van
planken, overdekt met een reis
deken, die op het jacht voorhan
den was en droegen haar naar
huis.
De rechercheurs van politie, die
nu niet wisten, hoe ze verder
moesten handelen, telegrafeerden
naar het hoofdkwartier om orders.
Er werd een dokter bij gehaald,
maar die verklaarde, dat hij niet
bij machte zou zijn, de patiënte
te redden, hoogstens konden ze
haar leven nog een uur verlen
gen.
Toen ze weer bij bewustzijn
kwam voelde ze in het geheel
geen pijn. Ze wilde echter nie
mand bij zich hebben dan Bern
hard. Avice sprak ze slechts een
paar minuten en nam afscheid
van haar. Pas op het laatst was
ze niet helder meer van geest en
sprak Bernhard aan als Philip..
Toen viel ze in een soort verdo
ving, waaruit ze nog eens ont
waakte, terwijl ze, naar lucht
snakkend, stamelde:
„BakerAvice weet het wel,
die moet niet niet lijden, hè
liefste Neen, daar zal ik voor
zorgen!"
Hun ogen ontmoetten elkaar.
„O, wat had je mij toch lief,
Bernhard!" Vergeef
Hij drukte haar een kus op de
lippen en zo sliep zij voor goed.
Toen ze hem wilden wegleiden,
was hij zo overstelpt door ver
driet, dat hij zelf in zwijm viel
en eerst vier en twintig uren later
bijkwam met ijlende hersenkoorts.
Op een wenk van hogerhand
had het verhoor zo snel en zo
beknopt mogelijk plaats. Mrs.
Fulwell had haar echtgenoot al
les verteld en hij en Harold had
den gezorgd, dat het geval zo
weinig mogelijk opschudding ver
wekte.
Even voor dat haar ladyschap
die poging tot vluchten waagde,
had zij een korte bekentenis van
de feiten neergeschreven en die
door Avice laten ondertekenen,
De heer G. V. Jr. te St. U
wilt gaarne een en ander weten
omtrent het houden van eenden
en ganzen. De huisvesting kan
primitief zijn, als men maar zorgt
voor een droog en beschut hok,
dat aan de voorkant, een halve
meter boven de grond uitsluitend
uit gaas kan bestaan. Gedurende
de morgenuren worden de dieren
opgesloten, opdat ze de eieren in
het hok kunnen leggen, men voor
komt daarmede dat ze de eieren
in het water leggen, die vanzelf
sprekend als verloren beschouwd
kunnen worden. Men bouwt dus
b.v. van zandsteen een muurtje
ter hoogte van 1 meter en dekt dit
zo af, dat het góed afwateren
kan. De goede watervoorziening
is voor eenden- en ganzenhoude-
rij van groot belang.
Op de verblijfplaats moet vol
doende licht, lucht en ruimte aan
wezig zijn. Ik reken voor ruimte
in een eendennachtverblijf 1 vier
kante meter voor iedere 2 een
den. Voor afscheiding der rennen
met gaas is 1 meter voldoende.
Eenden worden door velen be
schouwd als veel vuil veroorza
kende dieren. Dit is evenwel
geenszins het geval; in elk geval
kan veel in deze voorkomen wor
den. Men zorge voor een flinke
laag droog stro, circa 20 a 25 cm.
hoog, over de vloer van het hok;
's morgens wordt dit flink opge
schud en worden de beide eind-
deuren tegen elkaar opengezet; 't
stro zal dan weer geheel droog
waaien en 't eendenbed is voor
de a.s. nacht weer gereed. In de
legnesten moet ook een flinke
laag stro gelegd worden, dat liefst
's morgens na het uitlaten der
dieren, flink uitgeschud moet wor
den en zg. doorwaaien. Een eend
of gans, en dit is een besliste ver
eiste, moet 's nachts schoon,
droog en tochtvrij zitten, met vol
doende luchtverversing.
Voeding. De voeding is,
zoals algemeen bekend, een zeer
voornaam punt. Het is uitermate
moeilijk om juist te zeggen, wat
en in welke hoeveelheid iedereen
die eenden en ganzen houdt moet
voeren.
T errein en grondgesteldheid
hebben hier namelijk ook een
woordje mee te zeggen, zoals dat
ook met pluimvee het geval is.
's Morgens graan, één deel ge
broken mais en drie delen tarwe
(indien te krijgen), 's avonds
meelvoer, iets vochtig aange
maakt. Ruimschoots groen en grit
niet te vergeten.
Ten slotte nog enige algemene
wenken:
Kom nimmer 's avonds met
licht in Uw eendenverblijf.
Kom niet met honden bij of
tussen Uw dieren.
Fok alleen met overjarige die
ren of zg. vroegbroed Januari,
doch beslist niet later gefokt dan
Februari, gepaard met overjarige
woerden. Geeft voldoende en fris
drinkwater. Voer 's avonds een
half uur voor zondsondergang.
Houdt ze bij strenge vorst iets
langer vast en voeder en drenk
ze dan in hunne hokken.
Ik fokte eenden en ook ganzen
Dus kan U adviseren.
Mogen velen, jong en oud
Hier nu maar iets uit leren.
KIPPENVRIEND.
Nadruk verboden.
C. N. V.
Vrijdag sprak voor de afdeling
Heusden van hef C.N.V. het be
stuurslid de heer C. v. Nierop uit
Utrecht met als onderwerp Me
dezeggingschap in de onderne
ming". Dit onderwerp, waar ui
teraard elke arbeider interesse
voor heeft, werd op bijzondere
wijze verduidelijkt en heeft de ar
beider een blik doen slaan in de
eigenlijke betekenis der medezeg
gingschap. Getracht zal worden
om een cursus te doen geven over
dit actuele onderwerp, gezien 't
grote nut daarvan, omdat er bij
vele arbeiders thans nog misver
stand bestaat over de doelstrek-
king daarvan.
De voorz. van de besturenbond
die de vergadering opende, wees
op het grote nut der organisatie
en drukte elk lid op het hart
propaganda te maken en leden te
werven, om daardoor een hechte
gemeenschap van werkers op te
bouwen,
Avond- lekenschool
Zaterdagmiddag werd in de
v.m. O. L. School een; tentoon
stelling gehouden van het werk
der leerlingen van de avondteken-
school. Deze tentoonstelling mag
zich elk jaar in een grote belang
stelling verheugen en vol trots
wordt men door diverse leerlingen
meegetroond naar een van hun
beste werkstukken en inderdaad
zijn er verschillende tekeningen,
die getuigen van liefde voor het
door hun gekozen vaktimmer
man, metselaar, bankwerker. In
elk vak zijn verschillende detail
tekeningen, die zeer goed uitge
voerd zijn, zodat èn leerlingen èn
leraren een woord van lof toe
komt, hetwelk hun door de voor
zitter van de afd. Heusden der
Maatschappij tot Nut van 't Al
gemeen niet onthouden werd en
dat ook ten volle verdiend is.
Aan de beste leerlingen werden
onderstaande prijzen toegekend en
aan hen die de cursus doorlopen
hebben, werden diploma's uitge
reikt.
Prijzen
le pr.: H. Kerkwijk, Wijk,
bouwkunde, 3e leerjaarC. Vi-
veen, Heesbeen, bankwerker, 3e
leerjaar A. Treuren, Haarsteeg,
schilder, 2e leerjaar.
2e prijs C. de Waal, Wijk,
bankwerker, 3e leerjaar J. v. d.
Steenhoven, Heusden, bankwer
ker, 2e leerjaar G. v. d. Linde,
Hedikhuizen, bankwerker, 2e leer
jaar J. de Laat, Haarsteeg,
schilder, 3e leerjaar.
Diploma's
C. M. Branderhorst, Genderen,
bankwerker P. v. Hemert, Gen-
deren, bouwkunde Corstiaan
Smits, Meeuwen, bouwkunde
F. Colet, Eethen, bouwkunde
Joh. v. Wijnen, Wijk, bouwkun
de W. Branderhorst, Genderen,
bouwkunde D. Spitzers, Neder-
NIEUWE FEUILLETON.
Onze huidige feuilleton is
weer ten einde en wij kun
nen thans een origineel Ne
derlandse avonturen-roman
aankondigen, getiteld: „Het
rijdende mysterie" van de be
kende schrijver d'Argenty, die
reeds tal van pakkende ver
halen schreef en z'n lezers
daarmee heel wat boeiende
lectuur verschafte.
Wij verheugen ons de hand
op dit werk te hebben kunnen
leggen, dat onze lezers zeker
voldoening zal schenken en
geheel afwijkt van 't genre der
laatste feuilletons.
Het vangt aan in ons blad
van a.s. Dinsdag.
voor het geval, dat Barston an
ders soms in moeilijkheden zou
raken. Dit document werd het ge
recht in handen gegeven, zodat
Barston dan ook spoedig een vrij
man werd.
Deze bekentenis werd echter
nooit publiek gemaakt.
Barston vestigde zich in het
dorp met zijn dochtertje, èn, dank
zij de hulp van Harold, werd hij
herbergier in „Het Wapen van
Cherchefelle".
Over de bewuste zaak sprak
hij nooit met iemand!
Toen Bernhard Sanctuary vol
doende hersteld was varrzijn ziek
te, om te kunnen reizen, verliet
hij Engeland voor onbepaalde
tijd en was ook van plan, weg te
blijven, tot de zaak in het ver
geetboek zou zijn geraakt. Hij
was oud geworden naar lichaam
en geest.
Mrs. Sanctuary voelde zich be
vrijd van haar kwellingen. Na de
catastrophe die eigenlijk alleen t
gevolg was van haar wraakgie
righeid, had zij eerst nog een hef
tige aanval van haar oude .ziek
te gehad en toen zij hiervan her
stelde, had haar verstand haar
totaal begeven; van de harde,
stroeve vrouw die zij geweest
was, was zij nu zachtmoedig als
een klein kind en vond zij genoe
gen in de kleinste dingen. Haar
oude gedienstige, die haar al zo
vele jaren in haar ziekte had bij
gestaan, kende ze nog en ook
Avice. Bernhard was nog eens bij
haar geweest, eer hij het land
verliet, maar zij was hem steeds
blijven aanspreken als Philip, en
dit had hem zo onuitstaanbaar in
de oren geklonken, dat hij zijn
bezoek zoveel mogelijk bekort
had.
Enkele maanden later waren
Avice en Enid met mrs. Alling-
ham terug op Huize Cherchefelle
en was alles weer op het oude.
Avice zou kort daarop in het hu
welijk treden, maar de juiste da
tum was nog niet vastgesteld.
Ze was hier enigszins huiverig
voor, daar zij vreesde, dat een
dergelijke feestelijke gebeurtenis,
zo gauw na de dood van haar
ladyschap, aanleiding zou geven
tot gepraat.
Enid was de mededeling van de
tragedie bespaard; maar, op na
drukkelijk verlangen van Avice,
had Harold sir Lysart de hele ge
schiedenis verteld.
Onnodig te zeggen, dat het
geen verandering in zijn plannen
bracht. Hij was wel diep ge
schokt, maar hij was ook van
mening dat het. beter zou zijn om
Enid daaromtrent in onwetend
heid te laten. f
Ze was hem hoe langer hoe
meer gaan eerbiedigen en lief
krijgen, al wist zij het misschien
zelf niet eens!
Op een dag, dat ze alleen op
de rivier waren, stelde hij voor,
dat ze even zouden landen op het
Abdy-eilandje, en toen ze daar
eenmaal waren, zorgde hij wel,
dat ze het bewuste plekje in de
ruimte zochten, waar Enid eens
in de brede vensterbank had ge
zeten, toen hij haar vond; en hij
begon:
„Herinner je je nog wel, hoe je
mij hier eens diep ongelukkig hebt
gemaakt?"
„Maar ik was ook niet geluk
kig...!"
„Neen, dat weet ik wel! Hoor
eens, Enid, ik heb je hier ge
bracht, met de bedoeling om je
een grote gunst te vragen. Dit is
de plek waar je mijn ring uit het
venster wierp."
„Pardon, dat deed je zelf..."
„Ja, maar toch was het jouw
werk! Wil je nu een andere
aannemen, kind. Er zal binnen
kort een huwelijk plaats hebben
op Huize Cherchefelle. Laat dit
dan een dubbele plechtigheid wor
den, al weet ik ook, dat ik maar
half goed genoeg ben..."
„Lysart, je weet, dat je dui
zendmaal te goed voor mij bent;
dat ik mij door mijn dwaasheid
onwaardig heb betoond, om je
vrouw te worden!"
En haar gezichtje tegen zijn
schouder verbergend, barstte zij
in snikken uit. Maar het einde
van het onderhoud was toch, dat
hij de belofte van haar kreeg,
dat Avice en zij op dezelfde dag
in het huwelijk zouden treden.
Nog een paar maanden later en
het was een dubbel feest op Hui
ze Cherchefelle! Avice zou haar
wittebroodsweken doorbrengen in
Schotland. Maar met Kerstmis
zouden ze al weer op Huize
Cherchefelle bijeen zijn.
Helemaal aan de andere zijde
van de heuvel en vergeten door
allen, behalve door de man, je
gens wie zij nog het meest ge
zondigd had, rustte „haar lady
schap" onder het eenvoudige mar
meren kruis, alleen met het op
schrift:
„META.
REQUIESCAT IN PACE."
