jToefi e/i Waalwijkse en Langstraatse Courant \5£>.ciaai-£co,n(>mCic(i Ja, maar het moet wennen al. Zuivere huid Alweer een Actie Last van jsennwen? „BOSCH MARIEKE" DONDERDAG 19 MEI 1949 ï.4 Uitgever Waalwijkse Stoomdrukkerij ANTOON TIELEN Hoofdredacteur JAN TIELEN Redacteur-Verslaggever W. v. d. MEE Jr. DE ECHO UI HEI ZUIDEN OPGERICHT 1878. BureauxGROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66. NEDEiLUND-INDlE Op het ogenblik dat we dit schrijven is de uitslag van 't debat in de Tweede Kamer over de overeenkomst tussen Nederland en de Republiek Indonesia nog niet officieel bekend. We zeggen opzette lijk „nog niet officieel be kend", want er moet wel aan genomen worden dat de Ka- ner de regering onder deze omstandigheden niet in haar hemdje kan en zal laten staan. Dat zou er dus op neerkomen dat de Kamer, misschien te gen haar zin, haar fiat zal geven aan de bedoelde over eenkomt. Weèr heeft dan on ze regerïtfs; ■.'"óolksvertegen- woordigiEjg voejr een voldon gen feit gepla: vot. „Onder deze omstandigheden" zal de Ka mer niet anders kunnen dan toestemmen, maar die om standigheden hadden niet aan wezig behoeven te zijn. We hebben al meerdere ke ren opgemerkt, dat na onze roemrijke bevrijding onze re geringen vaak zo weten te manoevreren, dat de Kamer A over] een bepaalde kwestie niet meer vrij haar mening kan uitspreken. Vooral op 't gebied van onze politiek ten opzichte van Indië en van on ze buitenlandse politiek de twee zijn trouwens moeilijk te scheiden is dit opvallend. We denken hier b.v. aan de behandeling van de grens correcties in de Eerste Kamer. Noch deze, noch haar grotere zuster - de Tweede Kamer - voelden veel voor deze correc ties, maar in geen van beide kon men tot een verwerping van het onderhavige wetsont werp komen, omdat de zaak door de Regering al in kannen en kruiken was gebracht. Zo is het nu ook weer met het verdrag met de Republiek. Het is de Kamer zo goed als onmogelijk gemaakt de zaak nog ongedaan te maken. Zo als de feiten nu liggen, zal ze er zich goedschiks of kwaad schiks bij neer moeten leggen. Als ze zo eohter nog een tijdje doorgaat en vooijal als dit zich over meerdere terreinen gaat uitbreiden, kunnen we de Het einde van een eeuw, 't „fin de siècle", kenmerkt zich maar al te vaak door drama tische, diep ingrijpende ge beurtenissen. En het einde der negentiende eeuw, waarin op allerlei gebied omwentelingen hadden plaats gehad, maakte daarop, ook in politiek op zicht, geen uitzondering. De politieke situatie om streeks. 1900 was minstens zo verward, ja, nog ingewikkel der dan ze thans is. DUITSLANDS NOODLOT. Het door Bismarck tot een krachtige, jonge, van vitali teit bruisende staat samenge smede Duitse Keizerrijk, wil de de vleugels wijder uitslaan. Te laat op de koloniale markt gearriveerd om er nog koop jes te kunnen halen, bleef het koortsachtig zoeken naar af zetgebieden en grondstoffen- reservoirs voor zijn indruk wekkende industrie. Het zag zich daarbij vooral gedwarsboomd door Enge land. Daarom werd, met name onder leiding van Groot-Ad miraal von Türpitz, met kracht de bouw van een „Hoch- seeflotte" ter hand genomen. Milliarden werden aan dit kostbaar project besteed en weinig zullen de enthousias ten-van-toen vermoed hebben hoe die machtige vloot héél de eerste wereldoorlog door op een onbeslist treffen in het Skagerrak na werkloos in de havens zou liggen en in de baai van Scapa Flow ein delijk roemloos ten onder gaan Toch zagen Keizer Wilhelm II en zijn raadgevers (voor zover hij zich aan hun raad stoorde) in, dat juist toenade ring tot het Britse Rijk het enige was dat een vreedzame Kamerleden wel zoetjesaan met pensioen gaan sturen en kunnen we de kosten voor verkiezingen wel in de kas van minister Lieftinck laten zitten. En dan kunnen we ten minste met reden zeggen, dat Herr Hitier onsi een erfenis heeft nagelaten. Intussen is het de regering toch niet erg gemakkelijk ge maakt en kunnen we wel zeg gen dat ze zich reeds een klei ne nederlaag heeft moeten la ten welgevallen. De Hoge Ver- tegehwoordiger van de Kroon in Indonesië, dr. Beel, heeft door zijn onverwachte ont slag-aanvrage een kink in de kabel gestoken. Deze ontslag aanvrage heeft in ons land geen prettige indruk gemaakt, noch bij het volk, noch bij de regering. Het volk is er door tot de conclusie gekomen dat het met de overeenkomst blijkbaar toch niet alles koek en ei is, terwijl het de rege ring enigszins hardhandig wordt duidelijk gemaakt, dat ze weer eens is afgestapt van haar voornemen en liet „on mogelijk herstel van de Re publiek Djokja" tot een mo gelijkheid heeft gemaakt. Blijkbaar was het de bedoe ling van Drees c.s. om ver leden week Donderdag tot 'n Kamerdebat te komen, voor dat het ontslag-verzoek van de H.V.K. officieel was, en nog niet bekend was om wel ke redenen het Verzoek was ingediend. Dit is de Kamer toch te bar geweest en zij heeft, na het voorlezen van de regeringsverklaring, verder debat uitgesteld tot deze week Dinsdag. Dat kleine regerings vliegertje is dus niet opge gaan, we vrezen echter, dat de grote vlieger wel moeilijk om hoog zal gaan, maar dat het vlieger-spelletje, ondanks al les, toch succes zal hebben. Daarna dr. van Roijen, de man uit UNO en Veiligheids raad, nog benoemd tot H.V.K. en zeer spoedig zal de band tussen Nederland en Indië niet eens meer zo dik zijn als een vliegertouwtje! ontwikkeling kon bevorderen. Het zijn vooral psychologische factoren geweest, die de beide volken uit elkaar gehouden hebben. Ze irriteerden elkaar wederzijds, en vooral het vaak grof gebrek aan tact van Wil helm hielp de scheur wijder maken. Het telegram,-dat hij na de,mislukte raid van Ja- meson op Zuid-Afrikaans ge bied aan President Krüger richtte, zette bij de Britten ieder haar overeind. Ook met Rusland zocht Duitsland aan te pappen, maar ook hier weer ontmoette het wantrouwen. Frankrijk was vóór met geldleningen, een geheim militair verdrag volg de. Ook hier weer een nood lottige loop der dingen. Men was in Rusland niet enthou siast over een verbond met Frankrijk, bang, dat de felle revanche- idee het Czarenrijk wellicht in een onbekookte oorlog zou meeslepen. Maar allerlei kleine oorzaken had den het grote gevolg, dat Duitsland en Rusland steeds verder van elkaar vervreemd den. HET WESPENNEST. De situatie op de Balkan droeg daartoe bij. Oostenrijk en Rusland streefden daar naar de hegemonie. Oosten rijk trad meermalen brutaal op, de Russen probeerden (wat ze thans via het commu nisme beproeven), geestelijke infiltratie door middel van de wat vage, maar door de ver drukte Slavische volkeren toch goed begrepen leer van het Pan-Slavisme. Duitsland, dat zich steeds vaster aan Oostenrijk bond, kwam dus steeds verder van Rusland af. Italië was alleen maar op buit uit, zocht steun voor z'n koloniale plannen in Afrika, verbond zich met Duitsland en Oostenrijk, maar hield een slag om de arm (later zou 't zijn bondgenoten verraden), lonkte naar Frankrijk en gaf oogjes naar Engeland, kortom het gedroeg zich, zoals een be kend diplomaat het eens sma lend kenschetste, als een lich tekooi. Merkwaardig was, hoe bij twee der hoofdfiguren in dit voorspel tot het werelddrama, de keizers van Duitsland en van Rusland, een bijna mys tieke inslag mede leiding gaf aan hun politiek. Keizer Wilhelm was de man van het persoonlijk impulsief ingrijpen, en dat ingrijpen heeft zijn kanseliers en minis ters meermalen grijze haren bezorgd. Hij heeft er onnoe melijk veel kwaad mee ge sticht, hoewel te zijner recht vaardiging moet worden ge zegd, dat hij de reikwijdte van zijn handelingen niet im mer doorzag, en in z'n hart niet zo oorlogszuchtig was als hij wel gaarne wou schijnen. NICKY. Zo trad hij in corresponden tie met zijn neef Nicolaas II; een zeer vertrouwelijke cor respondentie, waarin de ne ven elkaar met Nicky en Wil ly betitelden en waarin ze probeerden onder elkaar het zaakje op poten te zetten; 'n streven, dat bij voorbaat tot mislukking was gedoemd. Nicolaas II van Rusland miste de gave van zijn voor vader Alexander I, Napoleons tegenspeler, maar had één ding met hem gemeen: een opvallend mystieke instelling. Zoals Alexander zich liet lei den door de legendarische fi guur van de Barones Von Krüdener, zo zou Nicolaas la ter zijn lot koppelen aan dat van de geheimzinnige Rus Raspoetin; zo was hij reeds tevoren diep onder de indruk geraakt der pacifistische ge schriften van Tolstoi en Ber tha von Süttner, schrijfster van „Die Waffen Nieder". Daarbij voelde de terugge trokken Nicolaas hoe 't rond om hem en Rusland steeds eenzamer werd. Rusland had grote plannen en hoge idea len. Het had ijsvrije havens nodig, het sloeg een begerig oog op de Dardanellen. Twee naties, het machtige, de zeeën beheersende Engeland en het gevaarlijk groeiende Japan, vond het op zijn weg. Bin nenslands groeide een bewe ging, die slechts met geweld te onderdrukken viel. Had Ni colaas een vermoeden van wat de nieuwe eeuw hem brengen zou? Hij nam een initiatief, dat allerwege hemelhoog gepre zen werd en hem de bijnaam van de Vredes-Czaar bezorg de, maar uit angst geboren was en door zijn naïviteit de kiemen van de mislukking reeds in zich droeg. Via zijn minister Moeraviev riep hij de landen der wereld op tot een vredesconferentie, in de hoop dat men het hier eens zou worden over de talloze strijdvragen en het onafwend baar naderend onheil zou kun nen worden voorkomen. FIASCO. Er werd veel vuurwerk af gestoken rond die eerste con ferentie, welke in het kleine Nederland op het Huis ten Bosch gehouden werd. De deelname was zeer groot, tal van landen hadden vertegen woordigers gezonden. Zelfs 't balletje van „arbitrage" werd opgegooid, maar Duitsland, dat zijn kracht zocht in de „Blitz krieg" en deswege het van de verrassing hebben moest, voel de daar uiteraard niet veel voor. zacht, soepel, gaaf en gezond. Purol doet wonderen. Doos 30 ct. Er werden vele redevoerin gen afgestoken en het resul taat dat men tenslotte bereik te, kwam neer op het schep pen van voorwaarden om de oorlog te „humaniseren". Nog geen jaar later kreeg Engeland gelegenheid, die humaniserings-gedachte in de practijk te brengen, door tij dens de Boerenoórlog de ver schrikkelijke concentratie kampen in te stellen en de tactiek der verschroeide aarde in het Afrikaanse Land toe te passen. En enkele jaren daar na demonstreerde Japan het nut van de „verrassing" door zonder oorlogsverklaring de Russische Stille Oceaan-vloot tot zinken te brengen Het fiasco van de eerste vredesconferentie is voor ons, mensen van heden, niet moed- „Attractie" voor toeristen en voor handelslui Dat is begonnen op die Za terdag, om klokslag twaalf uur in de middag, toen de slag bomen aan de oude grens definitief naar de hemel gingen wijzen. Bij honderden stroom den van dat uur af nieuws gierigen het „gecorrigeerde" gebied binnen. Aan de kop van die colonne trokken de Limburgers, die hun oude re laties en veelal familie relaties gingen opzoeken. Maar behalve deze belang stelling kwamen er ook tou- risten, die louter de sensatie van het nieuwe zochten. Even tactisch hebben zij zich niet altijd gedragen. De wegende en wikkende blikken van deze touristen hebben de bewoners niet altijd even discreet ge vonden, om maar geen ster kere uitdrukking te gebrui ken. Overstroomd door aanbiedingen. Het leven van het „gecorri geerde" gebied gaat sinds en kele dagen na 23 April zijn gewone gang weer. Wel is 't wantrouwen van de bewoners van deze streken nog niet ge heel geweken, hoe zou dat ook kunnen maar het be gint er op te lijken dat zij zich spoedig in hun nieuwe status op hun gemak zullen gaan voelen. Dat komt voor een groot deel voor rekening van de veel betere materjële voor ziening, die thans ook hun deel is. Alsof Nederland ver der van de kaart is, zóveel belangstelling leggen fabri kanten en grossiers thans aan de dag voor de nieuwe gebie den. Elten een stadje, dat zich in menige Nederlandse ge meente tien en meer keer kan ronddraaien werd in de af gelopen weken door niet min der dan 1080 vertegenwoordi gers bezocht. Een controleer baar cijfer, want vóór Zater dag moest er een pasje wor den aangevraagd. En wat daar aangeboden is vormt een lan ge lijst die overeenstemt met alle artikelen, die thans weer in ons land te koop zijn. Wie nu door de straten van de voormalige Duitse steden en dorpen wandelt, ziet in etalages en tegen de muren bij bosjes reclames van Ne derlandse fabrieken. 't Begint te wennen. En met de aanvoer van Ne derlandse waar zijn de Zelf- kanters ook wat meer inge nomen geraakt met de gang van zaken. Soms trokken zij nog een wat zuur gezicht. Dat was bijvoorbeeld toen het tot hen doordrong, dat zij weer met textieldistributie te ma ken kregen. Deze distributie mocht dan in de Westelijke zones sinds kort zijn opge heven, in feite werden er se dert een jaar geen goederen meer tegen punten verkocht Dat was een gevolg van de geldsanering. De geldschaais- te had de fabrikanten verleid zonder distributiebescheiden te leveren. En de grossiers en handelaren hadden dit voor beeld gevolgd. Het publiek was daar goed mee, tenmin ste zij, die over een dikke por- temonnaie beschikten. Nu kreeg de bevolking evenals iedere andere Neder lander 45 punten. Bij na der inzien zijn de nieuwe Ne derlanders met die punten nog zeer content. Zij zien nu, dat wat er aan goederen komt van prima kwaliteit is. Eerst konden zij slechts „Ersatz" kopen, want het goede werd door de Duitse fabrieken ge ëxporteerd. Invasie van kopers. Trouwens de bevolking uit gevend. Het kan ons echter leren, dat alvorens de leus tot ontwapening wordt aangehe ven, noodzakelijk is die mo rele en geestelijke herbewa pening, waarover de Gast- vrouwe van dit Congres, de toen nog jeugdige Koningin Wilhelmina, later zulk een manend woord spreken zou! Lk. de „gecorrigeerde" gebieden kijkt haar ogen uit als ook zij op verkenning gaat achter de oude grens in hun nieuwe Va derland. Bij drommen kwa men zij de winkels in Venlo en Sittard in ogenschouw ne men. En of er gekocht is. Me nige winkelier heeft op zo'n ene middag voor veertien da gen profijt getrokken. Alleen met die Hollandse guldens en rijksdaalders daar weten de' Zelfkanters nog niet goed weg mee. Ook de torenhoge moeilijk heden, die de grensbewoners zagen om aan het werk te ko- fnen, lossen zich in de prac tijk nog al gemakkelijk op. Velen hebben zich druk ge maakt over de vraag, of zij in Duitsland mochten blijven werken. De animo daarvoor blijkt echter van week tot week te dalen. En er zijn er al honderden, die zich op Ne derlandse arbeids-bureaux hebben laten inschrijven. Alleen de boeren blijven mopperen. Vooral de hoge ar beidslonen, die zij nu volgens Nederlandse maatstaven moe ten gaan betalen, liggen hun zwaar op de maag. Maar ook dat zal wel wennen. Zeker, wanneer zij mee gaan profi teren van de betere prijzen, die zij voor hun producten kunnen krijgen. En dan.... er zal altijd wel wat te wen sen overblijven. Ook voor de „oude" Nederlanders. Mijnhardt's Zenuwtabletten Inderdaad, alweer een actie. Alweer voor onze jongens in Indië. Alweer om geld. Al weer om 52.000.Alweer wordt U lastig gevallen. Ja, U bent te beklagen, U hebt het slecht. Geen ogenblik laten ze U met rust, niet waar? Ja, ze denken maar dat het geld je op je rug groeit. Neen, het valt heus allemaal niet mee. Maar toch moet U eens 'n ogenblikje naar me luisteren. U weet, dat de meeste van onze jonge mannen, omstreeks de 19, 20, 21 jaar in Indië zijn. Nu moet U eens even het leven van die jongens gaan vergelijken met Uw leven. U bent thuis, zij niet. U hebt al Uw dierbaren, vrien den en kennissen rond U heen, tussen hen en de hun nen liggen oceanen. U slaapt iedere nacht niet een dak bo ven» Uw hoofd en in een zacht bed, en zij? Zoudt U Uw eten met het hunne wil len ruilen? U kunt op zijn tijd eens uitgaan, de meeste van hen niet. U leidt een rus tig leven, tamelijk onbezorgd en U kent geen peloppers, en zij? U kunt naaq de kerk wan neer U wilt en zij moeten maar wachten tot de aalmoe zenier tijd heeft en dan horen zij hun Mis ergens in de rim boe onder een dak van pisang bladeren en geplaagd door muskieten. We kunnen nog wel door gaan, maar 't zij genoeg, dat wij U reeds deze verschillen hebben laten zien. U wist het natuurlijk wel, maar nu moet U dit eens goed op U laten inwerken, U volkomen reali seren wat dit allemaal bete kent, en dan hopen wij dat U niet meer zo afkerig staat te- VASTENBRIEF 1949. Het is ons onmogelijk alle onderwerpen, die in de Vas tenbrief 1949, aangesneden worden, in deze rubriek uit voerig te behandelen. Deze onderwerpen zijn zo menig vuldig, dat het daarom alleen al ondoenlijk is. Er zou grote kans bestaan, dat we bij het voorlezen van de Vastenbrief 1950 nog over die van 1949 bezig waren. We moeten ons daarom bep'erken en we zul len dat doen door de onder werpen te behandelen, die meer direct met het sociaal- economisch leven verband houden. Zeker worden ook in andere hoofdstukken zeer, "zeer belangrijke opmerkingen ge maakt, die bovendien nogal eens indruisen tegen de op vattingen die hierover in het algemeen bestaan. We den ken hier bijvoorbeeld aan het kleine hoofdstukje, waarin wordt opgemerkt, dat de so ciale lasten als christenplicht moeten worden aanvaard en dat de sociale wetten onder houden moeten worden uit maatschappelijke rechtvaar digheid. Als we er over kla gen, dat de belastingen alles opslorpen, dan moeten we be denken, zeggen de bisschop pen, dat de wetten voor een goed deel niets anders doen dan onze christelijke plicht nader omschrijven en tot uit voering brengen. Dit zijn opvattingen, die on der ons nog zeker geen ge meengoed vormen en die voor de gehele maatschappij van groot belang zijn. Wanneer we er echter niét verder op in gaan, doen we dat niet, omdat we vrezen dan erg veel cor respondentie te behandelen te krijgen, maar omdat dit soort onderwerpen voor de meeste van onze lezers al te abstract en te theoretisch is. We willen ons liever bepalen tot de concrete en practische problemen, die de Vasten brief aansnijdt. Eén daarjvan is de bezits- spreiding. Zoals bekend heeft de K.V.P. ongeveer een jaar geleden een commissie inge steld om dit onderwerp te be studeren en daarover rapport uit te brengen. Ook in dit rap port komen deskundigen tot de conclusie, dat het voor on ze maatschappij nodig, ja, noodzakelijk is, zo spoedig genover de acties die onder nomen worden om deze ver schillen voor onze jongens zo veel mogelijk te doen weg vallen. En nu de actie. Op Zaterdag 28 Mei, of een dag eerder, zullen de Kajot- ters U kaarten aanbieden. Op diezelfde dag zal over de K.R.O. tussen 5 en 6 uur en van kwart voor 9 tot 9 uur een luisterwedstrijd worden uitgezonden, waarvan de op lossing op de kaarten geschre ven moet worden. Bovendien moet er nog een bedrag van minimaal 0.25 aan postzegels worden opgeplakt. Diezelfde avond of misschien de volgen de dag komen de Ka jotters de kaarten weer bij U opha len. Hebt U geen postzegels in huis, dan geeft U maar het geld. Waarvoor deze actie? Deze actie, waarvoor het initiatief is uitgegaan van de hoofdaalmoezenier en die ge voerd wordt door de K.R.O. en de K.A.J. om het Katho liek Thuisfront niet al te veel werk te geven, heeft tot doel dq benodigde gelden bij elkaar te krijgen voor het aanschaf fen van veldharmoniums. Het is voor de jongens immers steeds een hoogtepunt wan neer de aalmoezenier in hun midden is om hun geestelijk welzijn weei* eens een flinke por in de goede richting te geven. Hoe beter de aalmoe zenier zijn taak kan uitoefe nen, des te meer resultaten zijn er te verwachten. En één van de hulpmiddelen hiertoe is een veldharmonium, een verplaatsbaar orgel, waarmee alle godsdienstoefeningen in een nog betere sfeer gehouden kunnen worden. Wanneer U aan de actie, die 52.000.bij elkaar wil bren gen, medewerkt, dan helpt U de aalmoezeniers, dan helpt 72e JAARGANG No. 41. Abonnement 15 cent per week 1.95 per kwartaal 2.25 franco p.p. Advertentie-prijs 9 cent per m.M. Contract-advertenties speciaal tarief. TEL.-ADRES „ECHO". mogelijk te komen tot een spreiding van het bezit. Dat wil dus zeggen dat voorkomen moet worden, dat de eigen dommen zich opstapelen in handen van weinige personen, maar dat zoveel mogelijk men sen er een deel van moeten hebben. De klasse van het proletariaat, dat zijn degenen die uitsluitend leven van een (laag) inkomen uit arbeid en tot geen bezitsvorming kun nen komen, moet zo klein mo gelijk worden gemaakt. Eigen bezit komt in ons land nog veel voor in landbouw, am bacht en handel. De meeste boeren hebben hun huis of 'n gedeelte van hun grond in ei gendom, ofschoon ook hier de laatste 2030 jaren de toe stand niet verbeterd is en vooral de grote crisis van 1930 1935 ook hieraan geen goed gedaan heeft. Het aantal pachtboeren is toen aardig wat groter geworden. Bij ambacht en handel kent men de zelfstandige midden standszaken. Wij behoeven echter wel niet te vermelden dat ook voor deze zaken in de laatste decennia de bestaans mogelijkheid steeds geringer geworden is. Zeker is er een zekere opleving te bespeuren geweest in de oorlogstijd, met zijn schaarste en zijn distri butie-maatregelen, maar het laatste jaar is al weer goed te merken dat de klein-winkel- bedrijven en de ambachtsbe- drijven meer concurrentie on dervinden van de grootbedrij ven in handel en industrie. Toch zal het voor onze maat schappij noodzakelijk zijn dat de zelfstandige kleinbedrijven blijven bestaan. Het lijkt ons van groot belang hier letter lijk de woorden aan te halen die onze bisschoppen daarover schrijven en een gedeelte van die woorden te onderstrepen. Mogelijk, dat we juist over dit onderstreepte in ons volgend artikel nog iets zeggen. „Deze (d.i. de spreiding van bezit in landbouw, ambacht en han del) zal bewaard moeten blij ven en dit zal mogelijk zijn als landbouwers en midden standers hun bedrijf weten te verbeteren en door samen werking en organisatie zich de voordelen verzekeren van gro tere ondernemingen". K. H. U vooral onze jongens in In dië om hun godsdienstoefe ningen in de juiste sfeer en de juiste stemming bij te wonen. Het gaat hier vooral om het geestelijk heil van de jongens en dan mag niemand achter blijven! RODE KRUIS. Stel Uw Rode Kruis in staat om hulp te bieden aan Uw lijdende medemensen. Uw Rode Kruis doet goed met Uw guldens. Misschien heeft U zelf wel eens opge merkt hoe nodig anderen hulp behoeven. U kunt niet overal helpen. Uw Rode Kruis kan dat wel. Stel dat U vijf centen per week kunt missen geef dan Uw bijdrage voor een jaar ineens. Geef deze bij onze collecte die gehouden wordt in de laatste week van Mei. UW STEUN IS OOK ONONTBEERLIJK! Den Bosch is het hart van de Brabantse Maria-devotie. In zijn grijze, wijde kathe draal komen jaarlijks vele duizenden pelgrims naar de Zoete Lieve Vrouw, die in de Meimaand, hoog, vooraan in de kerk staat, temidden van veel bloemen en het ijle, rus teloze lichten van ontelbare kaarsen. Heel het jaar door treft ge, op welk uur van de dag ge ook komt, biddende mensen aan in de Maria-kapel. Het lijkt een stilzwijgende af spraak te zijn, dat men de Zoete Lieve Vrouw nooit al leen zal laten. Diep zit de Maria-devotie in Op 18 Mei 1899, vijftig jaar geleden, werd in het Huis ten Bosch te 's-Gravenhage de eerste Vredes conferentie gehouden. Twee wereldoorlogen, ge zwegen van verscheidene van minder grote om vang, zijn er op gevolgd, en nog immer vragen we ons af- of de toekomst wel ooit zal brengen waar naar heel de wereld haaktVrede! onze „ZELFKoniEiS"

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1949 | | pagina 1