jToefi e/i
Waalwijkse en Langstraatse Courant
\5£>.ciaai-£co,n(>mCic(i
Ja, maar
het moet
wennen al.
Zuivere huid
Alweer een Actie
Last van jsennwen?
„BOSCH MARIEKE"
DONDERDAG 19 MEI 1949 ï.4
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Redacteur-Verslaggever
W. v. d. MEE Jr.
DE ECHO UI HEI ZUIDEN
OPGERICHT 1878. BureauxGROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66.
NEDEiLUND-INDlE
Op het ogenblik dat we dit
schrijven is de uitslag van 't
debat in de Tweede Kamer
over de overeenkomst tussen
Nederland en de Republiek
Indonesia nog niet officieel
bekend. We zeggen opzette
lijk „nog niet officieel be
kend", want er moet wel aan
genomen worden dat de Ka-
ner de regering onder deze
omstandigheden niet in haar
hemdje kan en zal laten staan.
Dat zou er dus op neerkomen
dat de Kamer, misschien te
gen haar zin, haar fiat zal
geven aan de bedoelde over
eenkomt. Weèr heeft dan on
ze regerïtfs; ■.'"óolksvertegen-
woordigiEjg voejr een voldon
gen feit gepla: vot. „Onder deze
omstandigheden" zal de Ka
mer niet anders kunnen dan
toestemmen, maar die om
standigheden hadden niet aan
wezig behoeven te zijn.
We hebben al meerdere ke
ren opgemerkt, dat na onze
roemrijke bevrijding onze re
geringen vaak zo weten te
manoevreren, dat de Kamer A
over] een bepaalde kwestie
niet meer vrij haar mening
kan uitspreken. Vooral op 't
gebied van onze politiek ten
opzichte van Indië en van on
ze buitenlandse politiek de
twee zijn trouwens moeilijk te
scheiden is dit opvallend.
We denken hier b.v. aan de
behandeling van de grens
correcties in de Eerste Kamer.
Noch deze, noch haar grotere
zuster - de Tweede Kamer -
voelden veel voor deze correc
ties, maar in geen van beide
kon men tot een verwerping
van het onderhavige wetsont
werp komen, omdat de zaak
door de Regering al in kannen
en kruiken was gebracht. Zo
is het nu ook weer met het
verdrag met de Republiek.
Het is de Kamer zo goed als
onmogelijk gemaakt de zaak
nog ongedaan te maken. Zo
als de feiten nu liggen, zal ze
er zich goedschiks of kwaad
schiks bij neer moeten leggen.
Als ze zo eohter nog een tijdje
doorgaat en vooijal als dit zich
over meerdere terreinen gaat
uitbreiden, kunnen we de
Het einde van een eeuw, 't
„fin de siècle", kenmerkt zich
maar al te vaak door drama
tische, diep ingrijpende ge
beurtenissen. En het einde der
negentiende eeuw, waarin op
allerlei gebied omwentelingen
hadden plaats gehad, maakte
daarop, ook in politiek op
zicht, geen uitzondering.
De politieke situatie om
streeks. 1900 was minstens zo
verward, ja, nog ingewikkel
der dan ze thans is.
DUITSLANDS NOODLOT.
Het door Bismarck tot een
krachtige, jonge, van vitali
teit bruisende staat samenge
smede Duitse Keizerrijk, wil
de de vleugels wijder uitslaan.
Te laat op de koloniale markt
gearriveerd om er nog koop
jes te kunnen halen, bleef het
koortsachtig zoeken naar af
zetgebieden en grondstoffen-
reservoirs voor zijn indruk
wekkende industrie.
Het zag zich daarbij vooral
gedwarsboomd door Enge
land. Daarom werd, met name
onder leiding van Groot-Ad
miraal von Türpitz, met kracht
de bouw van een „Hoch-
seeflotte" ter hand genomen.
Milliarden werden aan dit
kostbaar project besteed en
weinig zullen de enthousias
ten-van-toen vermoed hebben
hoe die machtige vloot héél
de eerste wereldoorlog door
op een onbeslist treffen in
het Skagerrak na werkloos
in de havens zou liggen en in
de baai van Scapa Flow ein
delijk roemloos ten onder
gaan
Toch zagen Keizer Wilhelm
II en zijn raadgevers (voor
zover hij zich aan hun raad
stoorde) in, dat juist toenade
ring tot het Britse Rijk het
enige was dat een vreedzame
Kamerleden wel zoetjesaan
met pensioen gaan sturen en
kunnen we de kosten voor
verkiezingen wel in de kas
van minister Lieftinck laten
zitten. En dan kunnen we ten
minste met reden zeggen, dat
Herr Hitier onsi een erfenis
heeft nagelaten.
Intussen is het de regering
toch niet erg gemakkelijk ge
maakt en kunnen we wel zeg
gen dat ze zich reeds een klei
ne nederlaag heeft moeten la
ten welgevallen. De Hoge Ver-
tegehwoordiger van de Kroon
in Indonesië, dr. Beel, heeft
door zijn onverwachte ont
slag-aanvrage een kink in de
kabel gestoken. Deze ontslag
aanvrage heeft in ons land
geen prettige indruk gemaakt,
noch bij het volk, noch bij de
regering. Het volk is er door
tot de conclusie gekomen dat
het met de overeenkomst
blijkbaar toch niet alles koek
en ei is, terwijl het de rege
ring enigszins hardhandig
wordt duidelijk gemaakt, dat
ze weer eens is afgestapt van
haar voornemen en liet „on
mogelijk herstel van de Re
publiek Djokja" tot een mo
gelijkheid heeft gemaakt.
Blijkbaar was het de bedoe
ling van Drees c.s. om ver
leden week Donderdag tot 'n
Kamerdebat te komen, voor
dat het ontslag-verzoek van
de H.V.K. officieel was, en
nog niet bekend was om wel
ke redenen het Verzoek was
ingediend. Dit is de Kamer
toch te bar geweest en zij
heeft, na het voorlezen van de
regeringsverklaring, verder
debat uitgesteld tot deze week
Dinsdag. Dat kleine regerings
vliegertje is dus niet opge
gaan, we vrezen echter, dat de
grote vlieger wel moeilijk om
hoog zal gaan, maar dat het
vlieger-spelletje, ondanks al
les, toch succes zal hebben.
Daarna dr. van Roijen, de
man uit UNO en Veiligheids
raad, nog benoemd tot H.V.K.
en zeer spoedig zal de band
tussen Nederland en Indië niet
eens meer zo dik zijn als een
vliegertouwtje!
ontwikkeling kon bevorderen.
Het zijn vooral psychologische
factoren geweest, die de beide
volken uit elkaar gehouden
hebben. Ze irriteerden elkaar
wederzijds, en vooral het vaak
grof gebrek aan tact van Wil
helm hielp de scheur wijder
maken. Het telegram,-dat hij
na de,mislukte raid van Ja-
meson op Zuid-Afrikaans ge
bied aan President Krüger
richtte, zette bij de Britten
ieder haar overeind.
Ook met Rusland zocht
Duitsland aan te pappen, maar
ook hier weer ontmoette het
wantrouwen. Frankrijk was
vóór met geldleningen, een
geheim militair verdrag volg
de. Ook hier weer een nood
lottige loop der dingen. Men
was in Rusland niet enthou
siast over een verbond met
Frankrijk, bang, dat de felle
revanche- idee het Czarenrijk
wellicht in een onbekookte
oorlog zou meeslepen. Maar
allerlei kleine oorzaken had
den het grote gevolg, dat
Duitsland en Rusland steeds
verder van elkaar vervreemd
den.
HET WESPENNEST.
De situatie op de Balkan
droeg daartoe bij. Oostenrijk
en Rusland streefden daar
naar de hegemonie. Oosten
rijk trad meermalen brutaal
op, de Russen probeerden
(wat ze thans via het commu
nisme beproeven), geestelijke
infiltratie door middel van de
wat vage, maar door de ver
drukte Slavische volkeren
toch goed begrepen leer van
het Pan-Slavisme.
Duitsland, dat zich steeds
vaster aan Oostenrijk bond,
kwam dus steeds verder van
Rusland af.
Italië was alleen maar op
buit uit, zocht steun voor z'n
koloniale plannen in Afrika,
verbond zich met Duitsland
en Oostenrijk, maar hield een
slag om de arm (later zou 't
zijn bondgenoten verraden),
lonkte naar Frankrijk en gaf
oogjes naar Engeland, kortom
het gedroeg zich, zoals een be
kend diplomaat het eens sma
lend kenschetste, als een lich
tekooi.
Merkwaardig was, hoe bij
twee der hoofdfiguren in dit
voorspel tot het werelddrama,
de keizers van Duitsland en
van Rusland, een bijna mys
tieke inslag mede leiding gaf
aan hun politiek.
Keizer Wilhelm was de man
van het persoonlijk impulsief
ingrijpen, en dat ingrijpen
heeft zijn kanseliers en minis
ters meermalen grijze haren
bezorgd. Hij heeft er onnoe
melijk veel kwaad mee ge
sticht, hoewel te zijner recht
vaardiging moet worden ge
zegd, dat hij de reikwijdte
van zijn handelingen niet im
mer doorzag, en in z'n hart
niet zo oorlogszuchtig was als
hij wel gaarne wou schijnen.
NICKY.
Zo trad hij in corresponden
tie met zijn neef Nicolaas II;
een zeer vertrouwelijke cor
respondentie, waarin de ne
ven elkaar met Nicky en Wil
ly betitelden en waarin ze
probeerden onder elkaar het
zaakje op poten te zetten; 'n
streven, dat bij voorbaat tot
mislukking was gedoemd.
Nicolaas II van Rusland
miste de gave van zijn voor
vader Alexander I, Napoleons
tegenspeler, maar had één
ding met hem gemeen: een
opvallend mystieke instelling.
Zoals Alexander zich liet lei
den door de legendarische fi
guur van de Barones Von
Krüdener, zo zou Nicolaas la
ter zijn lot koppelen aan dat
van de geheimzinnige Rus
Raspoetin; zo was hij reeds
tevoren diep onder de indruk
geraakt der pacifistische ge
schriften van Tolstoi en Ber
tha von Süttner, schrijfster
van „Die Waffen Nieder".
Daarbij voelde de terugge
trokken Nicolaas hoe 't rond
om hem en Rusland steeds
eenzamer werd. Rusland had
grote plannen en hoge idea
len. Het had ijsvrije havens
nodig, het sloeg een begerig
oog op de Dardanellen. Twee
naties, het machtige, de zeeën
beheersende Engeland en het
gevaarlijk groeiende Japan,
vond het op zijn weg. Bin
nenslands groeide een bewe
ging, die slechts met geweld
te onderdrukken viel. Had Ni
colaas een vermoeden van wat
de nieuwe eeuw hem brengen
zou?
Hij nam een initiatief, dat
allerwege hemelhoog gepre
zen werd en hem de bijnaam
van de Vredes-Czaar bezorg
de, maar uit angst geboren
was en door zijn naïviteit de
kiemen van de mislukking
reeds in zich droeg. Via zijn
minister Moeraviev riep hij
de landen der wereld op tot
een vredesconferentie, in de
hoop dat men het hier eens
zou worden over de talloze
strijdvragen en het onafwend
baar naderend onheil zou kun
nen worden voorkomen.
FIASCO.
Er werd veel vuurwerk af
gestoken rond die eerste con
ferentie, welke in het kleine
Nederland op het Huis ten
Bosch gehouden werd. De
deelname was zeer groot, tal
van landen hadden vertegen
woordigers gezonden. Zelfs 't
balletje van „arbitrage" werd
opgegooid, maar Duitsland, dat
zijn kracht zocht in de „Blitz
krieg" en deswege het van de
verrassing hebben moest, voel
de daar uiteraard niet veel
voor.
zacht, soepel, gaaf en gezond.
Purol doet wonderen. Doos 30 ct.
Er werden vele redevoerin
gen afgestoken en het resul
taat dat men tenslotte bereik
te, kwam neer op het schep
pen van voorwaarden om de
oorlog te „humaniseren".
Nog geen jaar later kreeg
Engeland gelegenheid, die
humaniserings-gedachte in de
practijk te brengen, door tij
dens de Boerenoórlog de ver
schrikkelijke concentratie
kampen in te stellen en de
tactiek der verschroeide aarde
in het Afrikaanse Land toe te
passen. En enkele jaren daar
na demonstreerde Japan het
nut van de „verrassing" door
zonder oorlogsverklaring de
Russische Stille Oceaan-vloot
tot zinken te brengen
Het fiasco van de eerste
vredesconferentie is voor ons,
mensen van heden, niet moed-
„Attractie" voor toeristen en
voor handelslui
Dat is begonnen op die Za
terdag, om klokslag twaalf uur
in de middag, toen de slag
bomen aan de oude grens
definitief naar de hemel gingen
wijzen. Bij honderden stroom
den van dat uur af nieuws
gierigen het „gecorrigeerde"
gebied binnen. Aan de kop
van die colonne trokken de
Limburgers, die hun oude re
laties en veelal familie
relaties gingen opzoeken.
Maar behalve deze belang
stelling kwamen er ook tou-
risten, die louter de sensatie
van het nieuwe zochten. Even
tactisch hebben zij zich niet
altijd gedragen. De wegende
en wikkende blikken van deze
touristen hebben de bewoners
niet altijd even discreet ge
vonden, om maar geen ster
kere uitdrukking te gebrui
ken.
Overstroomd door
aanbiedingen.
Het leven van het „gecorri
geerde" gebied gaat sinds en
kele dagen na 23 April zijn
gewone gang weer. Wel is 't
wantrouwen van de bewoners
van deze streken nog niet ge
heel geweken, hoe zou dat
ook kunnen maar het be
gint er op te lijken dat zij zich
spoedig in hun nieuwe status
op hun gemak zullen gaan
voelen. Dat komt voor een
groot deel voor rekening van
de veel betere materjële voor
ziening, die thans ook hun
deel is. Alsof Nederland ver
der van de kaart is, zóveel
belangstelling leggen fabri
kanten en grossiers thans aan
de dag voor de nieuwe gebie
den.
Elten een stadje, dat zich
in menige Nederlandse ge
meente tien en meer keer kan
ronddraaien werd in de af
gelopen weken door niet min
der dan 1080 vertegenwoordi
gers bezocht. Een controleer
baar cijfer, want vóór Zater
dag moest er een pasje wor
den aangevraagd. En wat daar
aangeboden is vormt een lan
ge lijst die overeenstemt met
alle artikelen, die thans weer
in ons land te koop zijn.
Wie nu door de straten van
de voormalige Duitse steden
en dorpen wandelt, ziet in
etalages en tegen de muren
bij bosjes reclames van Ne
derlandse fabrieken.
't Begint te wennen.
En met de aanvoer van Ne
derlandse waar zijn de Zelf-
kanters ook wat meer inge
nomen geraakt met de gang
van zaken. Soms trokken zij
nog een wat zuur gezicht. Dat
was bijvoorbeeld toen het tot
hen doordrong, dat zij weer
met textieldistributie te ma
ken kregen. Deze distributie
mocht dan in de Westelijke
zones sinds kort zijn opge
heven, in feite werden er se
dert een jaar geen goederen
meer tegen punten verkocht
Dat was een gevolg van de
geldsanering. De geldschaais-
te had de fabrikanten verleid
zonder distributiebescheiden
te leveren. En de grossiers en
handelaren hadden dit voor
beeld gevolgd. Het publiek
was daar goed mee, tenmin
ste zij, die over een dikke por-
temonnaie beschikten.
Nu kreeg de bevolking
evenals iedere andere Neder
lander 45 punten. Bij na
der inzien zijn de nieuwe Ne
derlanders met die punten
nog zeer content. Zij zien nu,
dat wat er aan goederen komt
van prima kwaliteit is. Eerst
konden zij slechts „Ersatz"
kopen, want het goede werd
door de Duitse fabrieken ge
ëxporteerd.
Invasie van kopers.
Trouwens de bevolking uit
gevend. Het kan ons echter
leren, dat alvorens de leus tot
ontwapening wordt aangehe
ven, noodzakelijk is die mo
rele en geestelijke herbewa
pening, waarover de Gast-
vrouwe van dit Congres, de
toen nog jeugdige Koningin
Wilhelmina, later zulk een
manend woord spreken zou!
Lk.
de „gecorrigeerde" gebieden
kijkt haar ogen uit als ook zij
op verkenning gaat achter de
oude grens in hun nieuwe Va
derland. Bij drommen kwa
men zij de winkels in Venlo
en Sittard in ogenschouw ne
men. En of er gekocht is. Me
nige winkelier heeft op zo'n
ene middag voor veertien da
gen profijt getrokken. Alleen
met die Hollandse guldens en
rijksdaalders daar weten de'
Zelfkanters nog niet goed weg
mee.
Ook de torenhoge moeilijk
heden, die de grensbewoners
zagen om aan het werk te ko-
fnen, lossen zich in de prac
tijk nog al gemakkelijk op.
Velen hebben zich druk ge
maakt over de vraag, of zij
in Duitsland mochten blijven
werken. De animo daarvoor
blijkt echter van week tot
week te dalen. En er zijn er
al honderden, die zich op Ne
derlandse arbeids-bureaux
hebben laten inschrijven.
Alleen de boeren blijven
mopperen. Vooral de hoge ar
beidslonen, die zij nu volgens
Nederlandse maatstaven moe
ten gaan betalen, liggen hun
zwaar op de maag. Maar ook
dat zal wel wennen. Zeker,
wanneer zij mee gaan profi
teren van de betere prijzen,
die zij voor hun producten
kunnen krijgen. En dan....
er zal altijd wel wat te wen
sen overblijven. Ook voor de
„oude" Nederlanders.
Mijnhardt's Zenuwtabletten
Inderdaad, alweer een actie.
Alweer voor onze jongens in
Indië. Alweer om geld. Al
weer om 52.000.Alweer
wordt U lastig gevallen. Ja, U
bent te beklagen, U hebt het
slecht. Geen ogenblik laten ze
U met rust, niet waar? Ja, ze
denken maar dat het geld je
op je rug groeit. Neen, het
valt heus allemaal niet mee.
Maar toch moet U eens 'n
ogenblikje naar me luisteren.
U weet, dat de meeste van
onze jonge mannen, omstreeks
de 19, 20, 21 jaar in Indië
zijn. Nu moet U eens even
het leven van die jongens
gaan vergelijken met Uw
leven.
U bent thuis, zij niet. U
hebt al Uw dierbaren, vrien
den en kennissen rond U
heen, tussen hen en de hun
nen liggen oceanen. U slaapt
iedere nacht niet een dak bo
ven» Uw hoofd en in een
zacht bed, en zij? Zoudt U
Uw eten met het hunne wil
len ruilen? U kunt op zijn
tijd eens uitgaan, de meeste
van hen niet. U leidt een rus
tig leven, tamelijk onbezorgd
en U kent geen peloppers, en
zij?
U kunt naaq de kerk wan
neer U wilt en zij moeten
maar wachten tot de aalmoe
zenier tijd heeft en dan horen
zij hun Mis ergens in de rim
boe onder een dak van pisang
bladeren en geplaagd door
muskieten.
We kunnen nog wel door
gaan, maar 't zij genoeg, dat
wij U reeds deze verschillen
hebben laten zien. U wist het
natuurlijk wel, maar nu moet
U dit eens goed op U laten
inwerken, U volkomen reali
seren wat dit allemaal bete
kent, en dan hopen wij dat U
niet meer zo afkerig staat te-
VASTENBRIEF 1949.
Het is ons onmogelijk alle
onderwerpen, die in de Vas
tenbrief 1949, aangesneden
worden, in deze rubriek uit
voerig te behandelen. Deze
onderwerpen zijn zo menig
vuldig, dat het daarom alleen
al ondoenlijk is. Er zou grote
kans bestaan, dat we bij het
voorlezen van de Vastenbrief
1950 nog over die van 1949
bezig waren. We moeten ons
daarom bep'erken en we zul
len dat doen door de onder
werpen te behandelen, die
meer direct met het sociaal-
economisch leven verband
houden. Zeker worden ook in
andere hoofdstukken zeer, "zeer
belangrijke opmerkingen ge
maakt, die bovendien nogal
eens indruisen tegen de op
vattingen die hierover in het
algemeen bestaan. We den
ken hier bijvoorbeeld aan het
kleine hoofdstukje, waarin
wordt opgemerkt, dat de so
ciale lasten als christenplicht
moeten worden aanvaard en
dat de sociale wetten onder
houden moeten worden uit
maatschappelijke rechtvaar
digheid. Als we er over kla
gen, dat de belastingen alles
opslorpen, dan moeten we be
denken, zeggen de bisschop
pen, dat de wetten voor een
goed deel niets anders doen
dan onze christelijke plicht
nader omschrijven en tot uit
voering brengen.
Dit zijn opvattingen, die on
der ons nog zeker geen ge
meengoed vormen en die voor
de gehele maatschappij van
groot belang zijn. Wanneer we
er echter niét verder op in
gaan, doen we dat niet, omdat
we vrezen dan erg veel cor
respondentie te behandelen
te krijgen, maar omdat dit
soort onderwerpen voor de
meeste van onze lezers al te
abstract en te theoretisch is.
We willen ons liever bepalen
tot de concrete en practische
problemen, die de Vasten
brief aansnijdt.
Eén daarjvan is de bezits-
spreiding. Zoals bekend heeft
de K.V.P. ongeveer een jaar
geleden een commissie inge
steld om dit onderwerp te be
studeren en daarover rapport
uit te brengen. Ook in dit rap
port komen deskundigen tot
de conclusie, dat het voor on
ze maatschappij nodig, ja,
noodzakelijk is, zo spoedig
genover de acties die onder
nomen worden om deze ver
schillen voor onze jongens zo
veel mogelijk te doen weg
vallen.
En nu de actie.
Op Zaterdag 28 Mei, of een
dag eerder, zullen de Kajot-
ters U kaarten aanbieden. Op
diezelfde dag zal over de
K.R.O. tussen 5 en 6 uur en
van kwart voor 9 tot 9 uur
een luisterwedstrijd worden
uitgezonden, waarvan de op
lossing op de kaarten geschre
ven moet worden. Bovendien
moet er nog een bedrag van
minimaal 0.25 aan postzegels
worden opgeplakt. Diezelfde
avond of misschien de volgen
de dag komen de Ka jotters
de kaarten weer bij U opha
len. Hebt U geen postzegels in
huis, dan geeft U maar het
geld.
Waarvoor deze actie?
Deze actie, waarvoor het
initiatief is uitgegaan van de
hoofdaalmoezenier en die ge
voerd wordt door de K.R.O.
en de K.A.J. om het Katho
liek Thuisfront niet al te veel
werk te geven, heeft tot doel
dq benodigde gelden bij elkaar
te krijgen voor het aanschaf
fen van veldharmoniums. Het
is voor de jongens immers
steeds een hoogtepunt wan
neer de aalmoezenier in hun
midden is om hun geestelijk
welzijn weei* eens een flinke
por in de goede richting te
geven. Hoe beter de aalmoe
zenier zijn taak kan uitoefe
nen, des te meer resultaten
zijn er te verwachten. En één
van de hulpmiddelen hiertoe
is een veldharmonium, een
verplaatsbaar orgel, waarmee
alle godsdienstoefeningen in
een nog betere sfeer gehouden
kunnen worden.
Wanneer U aan de actie, die
52.000.bij elkaar wil bren
gen, medewerkt, dan helpt U
de aalmoezeniers, dan helpt
72e JAARGANG No. 41.
Abonnement
15 cent per week
1.95 per kwartaal
2.25 franco p.p.
Advertentie-prijs
9 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
TEL.-ADRES „ECHO".
mogelijk te komen tot een
spreiding van het bezit. Dat
wil dus zeggen dat voorkomen
moet worden, dat de eigen
dommen zich opstapelen in
handen van weinige personen,
maar dat zoveel mogelijk men
sen er een deel van moeten
hebben. De klasse van het
proletariaat, dat zijn degenen
die uitsluitend leven van een
(laag) inkomen uit arbeid en
tot geen bezitsvorming kun
nen komen, moet zo klein mo
gelijk worden gemaakt. Eigen
bezit komt in ons land nog
veel voor in landbouw, am
bacht en handel. De meeste
boeren hebben hun huis of 'n
gedeelte van hun grond in ei
gendom, ofschoon ook hier de
laatste 2030 jaren de toe
stand niet verbeterd is en
vooral de grote crisis van 1930
1935 ook hieraan geen goed
gedaan heeft. Het aantal
pachtboeren is toen aardig wat
groter geworden.
Bij ambacht en handel kent
men de zelfstandige midden
standszaken. Wij behoeven
echter wel niet te vermelden
dat ook voor deze zaken in de
laatste decennia de bestaans
mogelijkheid steeds geringer
geworden is. Zeker is er een
zekere opleving te bespeuren
geweest in de oorlogstijd, met
zijn schaarste en zijn distri
butie-maatregelen, maar het
laatste jaar is al weer goed te
merken dat de klein-winkel-
bedrijven en de ambachtsbe-
drijven meer concurrentie on
dervinden van de grootbedrij
ven in handel en industrie.
Toch zal het voor onze maat
schappij noodzakelijk zijn dat
de zelfstandige kleinbedrijven
blijven bestaan. Het lijkt ons
van groot belang hier letter
lijk de woorden aan te halen
die onze bisschoppen daarover
schrijven en een gedeelte van
die woorden te onderstrepen.
Mogelijk, dat we juist over dit
onderstreepte in ons volgend
artikel nog iets zeggen. „Deze
(d.i. de spreiding van bezit in
landbouw, ambacht en han
del) zal bewaard moeten blij
ven en dit zal mogelijk zijn
als landbouwers en midden
standers hun bedrijf weten te
verbeteren en door samen
werking en organisatie zich de
voordelen verzekeren van gro
tere ondernemingen".
K. H.
U vooral onze jongens in In
dië om hun godsdienstoefe
ningen in de juiste sfeer en
de juiste stemming bij te
wonen. Het gaat hier vooral
om het geestelijk heil van de
jongens en dan mag niemand
achter blijven!
RODE KRUIS.
Stel Uw Rode Kruis in staat
om hulp te bieden aan Uw
lijdende medemensen.
Uw Rode Kruis doet goed
met Uw guldens. Misschien
heeft U zelf wel eens opge
merkt hoe nodig anderen hulp
behoeven.
U kunt niet overal helpen.
Uw Rode Kruis kan dat wel.
Stel dat U vijf centen per
week kunt missen geef dan
Uw bijdrage voor een jaar
ineens.
Geef deze bij onze collecte
die gehouden wordt in de
laatste week van Mei.
UW STEUN IS OOK
ONONTBEERLIJK!
Den Bosch is het hart van
de Brabantse Maria-devotie.
In zijn grijze, wijde kathe
draal komen jaarlijks vele
duizenden pelgrims naar de
Zoete Lieve Vrouw, die in de
Meimaand, hoog, vooraan in
de kerk staat, temidden van
veel bloemen en het ijle, rus
teloze lichten van ontelbare
kaarsen.
Heel het jaar door treft ge,
op welk uur van de dag ge
ook komt, biddende mensen
aan in de Maria-kapel. Het
lijkt een stilzwijgende af
spraak te zijn, dat men de
Zoete Lieve Vrouw nooit al
leen zal laten.
Diep zit de Maria-devotie in
Op 18 Mei 1899, vijftig jaar geleden, werd in het
Huis ten Bosch te 's-Gravenhage de eerste Vredes
conferentie gehouden. Twee wereldoorlogen, ge
zwegen van verscheidene van minder grote om
vang, zijn er op gevolgd, en nog immer vragen we
ons af- of de toekomst wel ooit zal brengen waar
naar heel de wereld haaktVrede!
onze „ZELFKoniEiS"