EeéfIkant l Wijde Wereld! zeer mm cesmacd eestiv/u. Waalwijkse en Langstraatse Courant GLAS p.&uünv&e.. ÏW<LK%tO.Q&t UIT DE door de TE DRUNEN. DONDERDAG 11 AUG. 1949 Uitgever Waalwijkse Stoomdrukkerij ANTOON TIELEN Hoofdredacteur JAN TIELEN Redacteur-Verslaggever W. v. d. MEE Jr. DE ECHO VM HET ZUIDEN 72e JAARGANG No. 65 Abonnement 15 cent per weeK 1.95 per kwartaal 2.25 franco p.p. Advertentie-prijs 9 cent per m.M. Contract-advertenties speciaal tarief. OPGERICHT 1878. Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66. TEL.-ADRES „ECHO". DE GOEDE WEGEN ZIJN TE KORT EN DE RUÏNES TALRIJK, MAAR ELK HERSTEL WACHT OP HET .VREDESVERDRAG Om de zoveel minuten kunt U aan het Sittardse station een bus krijgen naar de Zelfkant. En met die bus meenden we op een zonnige zomerdag dit niéuwe stukje Nederland voor onze lezers te moe ten gaan ontdekken. We stegen derhalve in zo'n voertuig, dat er rijkelijk stoffig uitzag en kenne lijk zijn beste dagen had gehad. Een grijzende heer, die behalve zijn vrouw ook een camera, een hondje en een kleine krullebol op sleeptouw had, was al van de partij. Hij ver tegenwoordigde het type tourist, zoals er meer op de versleten zeildoeken banken zaten. Twee vrou wen, vermoedelijk op familiebezoek, en enkele jonge, Duitsch-sprekende boeren, die vast van een of andere Limburgse kermis terugkeerden, com pleteerden ons gemengde gezelschap. Als U nu werkelijk tot op heden gemeend hebt dat Bae deker uitsluitend de naam is voor die handige reisgidsjes met plattegronden, hotelprij- zen en reisroutes, dan nodig ik U uit op dit moment Uw op vatting maar te herzien. Im mers, zo'n wondermens, die men gemeenlijk chauffeur noemt en die daar achter het stuurwiel zit, gereed om ons mee te voeren de onbekende Zelfkant in, zo'n wondermens, zeg ik, heeft wel degelijk ook recht op die naam. Hij weet immers alles van dit vroeger zo Duitse gebied; en wat wilt U eigenlijk nog meer? „Wel", zegt hij tegen die grijzende meneer met het hondje en het foto-apparaat aan een riem (aan twee rie men wel te verstaan) „stapt u eens uit in Tuddern; daar wordt vanavond muziek ge maakt". En die meneer doet het, want zijn vrouw heeft toestemmend geknikt. Maar tegen uw correspondent (die niet met een beetje muziek tevreden is) zegt de chauf feur: „Stapt u eens in Havert uit en loop dan die driehoek over Isenbruch naar Schal- bruch; dan vang ik u onder weg wel ergens op". En uw correspondent doet het ook, ondanks het feit dat hij nieu we schoenen aan heeft en zijn voeten al wat stukgelopen zijn LEKKER IS EEN VINGER LANG. Tot Tuddern is alles wel aan boord. We hebben wat boeren ingeladen en wat boeren uit geladen. Plus que ga change, plus que ga reste la même chose. De wegen zijn vrij aar dig bereidbaar, slingerend door het vlakke, zonnige land met korenvelden, weiden en boerenhoeven, echt Limburgs, maar met een geheimzinnig, vreemd accent, gevormd door de Duitse straat- en dorpsna men. In Tuddern met zijn nieuwe, rode bakstenen hui zen stappen alle touristen uit. De bus wordt nu verder be volkt met Germanen, die een gemoedelijk voor Limburgers vlot te verstaan dialect spre ken. De mensen zijn niet luid ruchtig, maar gewoon als bij ons, hoogstens soms een tik keltje stuurser. Maar dan tuffen we de wil dernis in, want de goede ver bindingen zijn alle op Duits land georiënteerd. De wegen worden hier tot bochtige, zan dige kronkelpaden, nauwelijks breed genoeg om de bus door te laten. Zij zijn verhard, wat in dit geval zeggen wil, dat op iedere vierkante meter tientallen steenbrokken een halve decimeter, gevaarlijk boven het wegdek uitspringen. En kuilen, meneer de dokter, angstig vele en diepe. De chauffeur heeft nergens meer oog voor. Hij laveert met on verdroten stuurmanskunst tus sen alle obstakels door en slaagt er naar omstandighe den wonderwel in al te grote schokken te vermijden, zodat (althans ditmaal) geen der passagiers door de veren of tegen het plafond gebeukt wordt. De beter berijdbare wegen zijn - achter Tuddern - maar bij stukjes bruikbaar voor de nieuwe Nederlandse routes; lekker is voor ons maar een vinger lang. Zó is de droeve werkelijkheid. RUÏNES GEREED VOOR DE GROTE PARADE. In Havert is veel kapot en weinig gerepareerd. Daar en elders getuigt de hele omge ving van armoede en verwaar lozing. Met enigszins pijnlijke voeten aanvaart uw corres pondent de voetreis. En zo sloft hij dan maar de hobbe lige, stoffige buitenwegen van de Zelfkant tegemoet. Overal waar een groep huizen achter een boomgaard zichtbaar wordt zijn mensen. Ze zitten op hun stoelen voor de gevels alsof ze gereed zijn de grote parade gade te slaan. En die parade is in volle gang, vanaf het moment dat de grenzen open gingen tot nu toe. Al leen 's Zondags is het nog wat extra drukker. Het is een gezoef en ge- knerp van banden, een gerin kel van bellen, een gelach en W. v. d. Heijden Zonen Waalwijk Tel. 443. gepraat. En u kunt er uw hele gezin onder verwedden dat er geen woord Zelfkants tussen is. Het is al Sittardt en Gut- tecovens en Pey-Echts waar de wind waait. Al deze fiet sende jongens en meisjes mannen en vrouwen zijn im mers „touristen" net als uw correspondent. Geen wonder dat er heel wat Zelfkanters rondlopen met zure gezichten Niets toch is op de duur hin derlijker dan dag in dag uit voor aap in een dierentuin te fungeren. Een boer uit Schinnen geeft uitvoerige explicaties over de stand van haver, gerst, rogge, ja wat niet al. Hier en daar liggen de gewassen platgè regend tegen de bodem, die nu kurkdroog lijkt. Maar on ze expert zegt, dat alles er be ter bij staat dan „bij ons". De grond is waarlijk vruchtbaar der, is zijn oordeel. KOEKJES MET LIMONADE. Wandelen maakt hongerig. En om van onze honger af te komen, stappen we getweeën een dorpswinkeltje binnen, een echt warenhuisje. Je kunt er limonade krijgen en zoute drop, cigaretten, bier en aard appelen, brood en pruimtabak. En wat we niet opnoemen is er ook wel ergens te vinden. Een Zelfkantse schone moet zich losrukken uit de armen van haar galant om ons te be dienen. Neen, broodjes zijn er niet; die vragen de boeren nooit, zegt ze in een gemoede lijk en makkelijk verstaan baar dialect. We vergenoegen ons dus maar met koekjes, li monade en lauw bier met een cigaret. De winkel is volge stopt met Hollandse waar. Al lerlei bekende merken sprin gen ons in het oog op de be proefde, bekende verpakking. De leveranciers hebben de si tuatie uitgebuit door alle hoe ken en gaten van het nieuwe land vol te persen; de Staat der Nederlanden zou het im mers wel betalen! De middenstand, dit nijvere slag mensen, heeft zich intus sen reeds geheel met de toe stand verzoend. (Of praatten wij misschien ook zo, toen in 1940 bij ons in Limburg vreemdelingen inkopen kwa men doen? Wie zal het zeg gen?) Als de boerderijen van Schalbruch met hun daken boven de gewassen opduiken, komt ons bij een wegkrom- ming een stofwolk tegemoet. De kern daarvan bestaat uit de bekende autobus. En zo z'nt het stomverbaasde boertje de kerkraadse meneer plotsklaps in bus en stofwolk verdwij nen, doende als Elias deed, toen eertijds de vurige wagen remde. ZO ZIJN ZIJ Bij halte Stein stapt een madame binnen, die weigert te gaan zitten omdat het te „staubig" is. „Stof?" vraagt de chauffeur, die tegen een ieder hardnekkig Sittards praat. „Stof? Ik zal u helpen!" Hij scharrelt even tussen al lerlei instrumenten en grist er onder uit een wafeldoek, waaraan het interessant zou zijn een hele plek te ontdek ken. De vondst van speciaal deze stofdoek is al een trou vaille, maar de chauffeur maakt pas echt het lachen gaande, als hij de doek uit klopt aan de deur en daar door een enorme donderwolk produceert zo groot als beslist geen enkele huisvrouw zelfs bij de grote schoonmaak ooit uit een vloerkleed heeft ge jaagd. Buiten Stein ligt een weg splitsing met een wig grazig land er tussen. En op dit groe ne driehoekje wordt de bus reglementair gestationneerd. Wachten valt altijd lang. Maar ons wachten wordt beloond met een Duits boertje dat haastig aan komt trappen, af stijgt en tenslotte eerbiedig om de bus heenloopt. „Da kommt noch Eine". En of de chauffeur, die weg wilde, nog een moment kon wachten. Dat kan de chauffeur. En 't boertje gaat, uitbundig dan kend er van tussenuit. De mi nuten vei'strijken en de chauf feur raadpleegt herhaaldelijk zijn polshorloge en dienstre geling. Alle gemoedelijkheid ten spijt kan het eindelijk niet langer. De chauffeur klakt met zijn tong, toetert vervaar lijk endaar komt 't boer tje weer haastig aantrappen. „Ja, sie kommt, sie kommt; noch ein Moment, bitte!" Alle passagiers turen geïn teresseerd naar gindse bocht van de weg en ja hoor Een grote, zware boerin komt al puffend op een drafje aan zetten als een rhinoceros op z'n Zondagse wandeling. Al len begrijpen intuïtief dat het boertje daar zijn bagagedx-a- ger niet aan wilde wagen. De vreugde in de bus is oprecht. En onder algemeen applaus wordt de bevallige dame de bus ingehesen. Dan zwaait onze autobus af en met een paar vrolijke stofwolken ne men we afscheid van deze his torische plek. In Tuddern met zijn nieuwe rode huizen wacht ons een be kende touristenschaar. Na uit wisseling van wat Duitse boe ren en boerinnen tegen de Limburgers, gaat het einde lijk over werkelijk behoorlij ke wegen, die ons met hun beschaduwende bomen in pa radijselijke stemming brengen na wat we hebben meege maakt, huis toe. DE MORAAL VAN DEZE PELGRIMAGE. Met zijn kapotte voeten in een heet sodawater-bad trekt uw correspondent deze mo raal uit het geval. Voor zover u niet reeds uit eigen aan schouwing oordeelt, weet u nu hoe de situatie „jehnseits" de oude grens is. Voorlopig kunt u daarom het beste de Zelf kanters met rust laten om op verhaal te komen. Temeer, daar de toestand zich de eer ste tijd wel niet zo heel veel wijzigen zal. Als de wegen opgeknapt worden (gezwegen nog van omleggen) zal dat de staat der Nederlanden nog 'n flinke greep in de schatkist kosten. En of dit gewenst is voor het vredesvex-drag in kannen en kruiken is, valt te betwijfelen. We hebben in Tuddern nog een hoopvol symbool ontdekt. Ergens op een muur staat de spreuk gekalkt: DEUTSCH IN FREUDE, DEUTSCH IN LEI DEN. Maar men heeft er aan geschrobd en geboend en de letters vervagen nu met de dag. Zo ook, hopen wij, zal het oude regime, waarvan deze letters symbool zijn, met zijn dwangcomplexen moeten wij ken voor het nieuwe regime, dat alsdan met een schone lei kan beginnen, de Zelfkanters ten beste. J. B. M. Janson. land te willen zijn, bezield door één wil. Ondertussen menen waar nemers al donkere wolken te zien naderen die zich boven de R.T.C. zouden samenpak ken. Er zou namelijk een ver schil van mening bestaan, dat zijn oorzaak vindt in een ver keerde vertaling, zodat men enerzijds spreekt van een on voorwaardelijke overdracht, zoals de republikeinen zouden willen, terwijl Nederland de overdracht onhex-roepelijk be doelt en er wel degelijk voor waarden aan wil verbinden. Maar we zullen afwachten tot het zo ver is en eerst eens zien hoe de order „Staakt het vui-en", die vannacht om 12 uur van kracht is geworden, wordt uitgevoerd. EEN PLAN MARSHALL VOOR HET VERRE OOSTEN. Engelse en Amerikaanse deskundigen zullen er bij hun regeringen op aan dringen 'n soort plan Marshall voor het verre Oosten op te stellen. De deskundigen zullen de volgen de maand in Washington bij eenkomen om de economische toestand in het gebied van de Stille Zuidzee te bespreken. Zij zijn van mening dat nieu-. we investeringen in het Oos ten niet alleen nodig zijn voor de economische welvaart,maar ook een middel vormen tegen het opkomend commisme. Door de commistische over winning in China is een plan Marshall voor het Oosten evenzeer nodig, als voor Eu- DE EERSTE EUROPESE RAAD. Met hoeveel belangstelling de eerste Europese Raad die te Straatsburg bijeen is, wordt ontvangen, blijkt wel uit het grote aantal van 380 journalisten, uit het feit dat de B.B.C. 33 mensen stuurde. Het is ongetwijfeld dan ook een belangrijk feit in de geschiedenis van Europa. De ministers van Buiten landse Zaken van 12 Europe se landen, inclusief Grieken land en Turkije, terwijl ook IJsland is uitgenodigd, zijn eerst in conferentie bijeen ge weest en gisteren is de grote assemblee van 104 afgevaar digden geopend. Zoals wij reeds zeiden een bijzondere historische gebeur tenis, een schrede op de lange weg naar een Europese fede ratie. Hoe langer hoe meer gaan de Europese landen in zien dat een neutraliteitspo litiek in de gegeven omstan digheden nu eenmaal ónmo gelijk is. Men dient partij te kiezen in de kamp die de we reld in twee helften heeft ver deeld. Het gaat niet meer om tegenstellingen tussen twee of meer landen onderling, men dient unaniem stelling te ne men tegen de agressie van 'n wereldmacht, die geheel de overige wereld aan haar heil loos systeem wil onderwerpen en de x'echten van de mens niet in acht neemt. Als één van de eerste agen da-punten voor de Assemblée wordt dan ook genoemd de opstelling van een statuut voor de rechten van de mens. Verder zal er gesproken worden over de bevordering van de handel tussen de Eu ropese landen, de kwestie van de verdeling van de arbeids krachten, terwijl men ook het verzoek van Oost-Europese politici die in Londen hun bu reaux hebben opgericht en nu om een stem in de Europese Raad vragen, aan een be schouwing zal onderwerpen. DE RONDE TAFEL-CONFERENTIE. Naar het A.N.P. verneemt, ligt het in de bedoeling de Ronde-Tafel-conferentie, in dien mogelijk, op Maandag 22 Augustus te openen. Intussen zijn reeds verschil lende leden van de Indonesi sche delegaties op Schiphol aangekomen. Maandag arri veerde Dr. v. Royen met Mo hammed Rum, de voorzitter van de Republikeinse delega tie en Merle Cochran, het Amerikaans lid van de com missie der Verenigde Naties. Dr. v. Royen sprak van een hechte samenwerking tussen Nederlanders en Indonesiërs, die er ontstaan is na de vier maanden van voorbereidende besprekingen te Batavia. Sprekend over de order: „Staakt het vuren" zei Dr. v. Royen, dat de resultaten zou den meevallen. Nederland heeft met de terugkeer van de republikeinen naar Djokja bewezen, dat het de aanwij zingen van de Veiligheidsraad wil opvolgen. Het woord is nu aan de Republiek om te to nen dat ook zij via deze weg tot samenwerking wil komen. De Republikeinen, aldus Rum, zien deze conferentie als het laatste deel van onze strijd, maar we zien gespan nen het tijdstip tegemoet, waarop het Koninkrijk der Nederlanden de souvereini- teit aan ons zal overdragen. Er zullen moeilijke onderwer pen te berde worden gebracht en eveneens zullen harde no ten moeten worden gekraakt. Maar het succes van de voor bereidende conferentie is hoopgevend, zodat ook de R.T.C. een succes kan worden. En de minister President van de Republiek Mohammed Hatta verklaarde in Nieuw Delhi: Wij gaan naar Den Haag om uiting te geven aan onze vastberadenheid om één ropa na de staatsgreep in Ts j echoslo wakij e. DE RAMP IN ECUADOR. Het aantal mensen dat bij de aardbeving in Ecuador om 't leven is gekomen wordt nu geschat op vijf- tot negen duizend. Tussen de 20 en 30 duizend mensen wei-den ge wond. Zes steden zijn verdwe nen en meerdere dorpen zijn '9. DANKBETUIGING. s s q Langs deze weg betuigen q H wij onze hartelijke dank aan j li de WelEd. Heer A. DEES li Bte Sprang (Sprangse Mid- O denstands cursus) voor het J! X genoten onderwijs en het Il behaalde resultaat, li De geslaagden: y -Annie de Bruin R Henk van Dommelen O M. van Os B|an voor de Pootte O Adrie van Thlelen !j Qerrit Vos Jzn. O vernield. Het reddingswerk wordt op grote schaal voort gezet. Vliegtuigen van de V. S. en van andere Zuid- Amerikaanse landen hebben een luchtbrug geopend naar het getroffen gebied. Niet al leen hele steden zijn verwoest maar ook in het landschap hebben zich grote veranderin gen voorgedaan, heuvels zijn ontstaan, bossen zijn verdwe nen en waar eens een stad lag, ligt nu een meer, waar de hoogste kerktoren van de stad nog even boven uitsteekt. GEEN MENINGSVERSCHIL TUSSEN BEVELHEBBERS De laatste tijd zijn er verschil lende berichten gepubliceerd be treffende de besprekingen van de drie Amerikaanse stafchefs, welke berichten geruchten rondstrooiden als zou er een meningsverschil bestaan tussen de verschillende bevelhebbers. Montgomery, de bevelhebber van de strijdkrachten der Westelijke Unie, zou de ver dedigingslinie van de vijf landen van het Brussels Pact willen te rugtrekken achter het Kanaal. De Franse generaal de Lattre de Tas- signy, de bevelhebber van de landstrijdkrachten van de Wes terse Unie heeft echter een offi ciële verklaring uitgegeven, waar in hij ontkende dat opperbevel hebber Montgomery deze mening was toegedaan. Hij gaf toe dat de militaire chefs van de Weste lijke Unie er „verschillende op vattingen op na houden over dc te volgen strategie". MARSHALL-HULP GOEDGEKEURD. De Amerikaanse senaat heeft de Marshall-hulp voor de komen de twaalf maanden, ten bedrage van ruim 3 millioen dollar, na een vermoeiend debat van twee weken goedgekeurd. Het Huis van afgevaardigden keurde een bedrag goed, dat iets minder was, maar dat zonodig in tien en een halve maand mocht worden verbruikt. Men tracht nu tot een compromis tussen het huis en de senaat te geraken. De harmonie der Jongens-Con gregatie organiseerde voor Za terdag en Zondag j.l. een groot muziekfestival, dat in alle opzich ten geslaagd mag heten en daar mede de opvatting gelogenstraft heeft dat een festival niet slagen kan zonder kermisrumoer en dans- festijnen. Zaterdagmiddag om 5 uur opende men de poorten van bet prachtige feestterrein. De voor zitter heette in een korte toespraak alle aanwezigen van harte wel kom, in het bijzonder het ere-co- mité, Mevr. Snels en Burgemees ter Snels, waarna hij aan laatst genoemde verzocht het muziek festival officieel te openen. Alvorens het muziekfeest voor geopend te verklaren richtte Burg. Snels zich tot de aanwezigen. Spr. zeide dat hij zeer gaarne voldeed aan het verzoek tot hem gericht om dit festival te openen. In naam van het gemeentebestuur riep spr. bij voorbaat aan alle deelnemen de gezelschappen een hartelijk welkom toe en zeide dat het ge meentebestuur er een eer in stelt dat Drunen deze dagen de gast- vrouwe mag zijn van zoveel mu ziekbeoefenaars uit onze 'streken. Spr. twijfelde er niet aan of de le den van de talrijke gezelschappen moesten zich in Drunen, waar de muziek in het gemeenschapsleven thans zo'n belangrijke plaats in neemt, weldra thuis gevoelen. Nog pas, aldus spr., zijn de klanken van een geslaagd muzieK- feest in Elshout verstorven of ons bereikte het bericht van een gran dioos succes van een onzer corp sen op een concours te Rotter dam en amper is dit van de lucht en we staan aan het begin van een muziek-festival, dat gezien de uitgebreide voorbereidingen en groot succes verwacht te worden. In het kort schetste spr. dan de grote culturele betekenis van de muziek en bracht dank aan allen die op enigerlei wijze er aan me dewerken om dit culturele bezit van onze gemeenschap mede hoog en in stand te houden, waardoor de geest behouden kan blijven, welke nodig is om onze gemeen schap niet alleen zakelijk, maar ook gezellig te maken.. Bezien in het licht van de grote culturele betekenis der muziek ging spr. er trots op om als hoofd der ge meente Drunen een festival te kunnen openen en sprak de hoep uit dat dit muziekfeest er aan zal kunnen medewerken ook vooral bij de jeugd die geest te kweken, welke nodig is om dit grote cultu rele bezit mede in stand te hou den. De wens uitsprekende dat dit festival in alle opzichten zou mo gen slagen, verklaarde spr. het muziekfeest voor geopend. Hierna begonnen de diverse muzikale uitvoeringen, instrumen taal en vocaal, met als eerste de organiserende vereniging. Zo kwa men Zaterdag 3 muziekcorpsen en 4 zangverenigingen aan de beurt en wij mogen gerust zeggen dat verschillende nummers ver dienstelijk werden uitgevoerd. Een bijzonder hartelijk applaus kregen de twee nog jonge verenigingen, die Zaterdag deelnamen, n.l. het R.K. Dameszangkoor „Klimop" uit Heusden en de zangvereniging „Sempre animato" uit Nieuw- kuijk. De clou van de dag en we mo gen wel zeggen van het gehele festival was het avond-con cert door de Kon. Harm. „Oefe ning en Uitspanning" uit Beek en Donk. Dit muziekcorps gaf een concert dat op een zeer hoog plan stond. Zoals Burgemeester Snels in zijn dankwoord zeide „men zou niet meer zeggen dat men hier met dillettanten te doen heeft, maar met beroepsmusici". Van de buitengewoon verdienste lijke werken willen wij noemen Théde van Massenet, Danse ma cabre van Saint Saëns, Partita Symphonique, 4-delig van Boedijn en Le Carnaval Romain van Ber lioz. Het concerterende corps kreeg tot slot dan ook een ware ovatie in ontvangst te nemen. Zondagmiddag om pl.m. 3 uur werd het festival heropend door de voorzitter van de Langstraatse Bond van Harmonieën, de heer P. Croes. In zijn openingswoord be lichtte spr. het doel van het bonds- festival, vriendschapsbanden tus sen de verenigingen, het opvoe ren van het culturele peil en fi nanciële steun aan de organise rende vereniging. Spr. feliciteerde ook de Harmonie der Jongens- Congregatie, die door haar 67- jarig bestaan getoond heeft op een gezonde basis te zijn gebouwd. Ten slotte heette spr. allen van harte welkom en wenste de aan wezigen een genotvolle muziek dag. Onder leiding van de heer H. Brok voerden de deelnemende ge zelschappen hierna de festival mars „Atilla" uit. Dan begon het feest, waarbij 12 deelnemende verenigingen ieder afzonderlijk optraden en met en kele nummers hun kunnen toon den. Het was een gezellige afwis seling van instrumentaal en vo caal musiceren. Het is ondoenlijk om het op treden van alle verenigingen te belichten. Twee uitzonderingen willen wij maken, n.l. de harmo nie St. Cecilia uit Haarsteeg, die o.a. de 2e Hongaarse Rhapsodie van Liszt op zeer verdienstelijke wijze uitvoerde en het Drunens' a Capella koor Cantabile, die o.a. met het Pater Noster en Ave Ma ria van W. Kerper toonde hoe zelfs op kleine dorpen het muzi kaal peil tot een waarlijk cultu- j rele hoogte kan worden opge voerd. Het groot slotconcert werd ver zorgd door de Kon. Erk. Harm. De Volharding uit Drunen. Dit concert is voor de talrijke aan wezigen waarlijk een openbaring geworden. Wat de instructeur, de heer Jo Verhoeven, met dit corps in een betrekkelijk korte tijd heeft weten te bereiken, doet de groot ste verwachtingen voor de toe komst wettigen. festival, was het grote avondcon- Een goede muzikale opvatting, een prachtige stemming in het corps en een goede toonvorming in de partijen. Het was een genot hen te horen musiceren. (Maar wanneer zal het publiek eens le ien rustig te zijn bij een dergelijk concert De uitvoering van de ouverture Achilles van Rogister en Ophélia van Adroit deden ons begrijpen waarom de Volharding op concours met deze nummers met zoveel punten de eerste prijs werd toegekend. Doch ook de overige nummers vonden een uit stekende vertolking. Bravo Vol harding Volhard 1 Het zomerse weer, het prachtig verlichte terrein, de goede orga nisatie, de fijne muziek, dit alles tesamen maakte het festival tot een muziekfeest dat nog lang in de herinnering zal voortleven als een zeer geslaagd. KIPPENMOEDERS. Als de kuikens gaan uitko men verlaat de kip haar nest voorlopig niet en breken voor haar soms vrij moeilijke ogen blikken aan. Zij schijnt er van bewust te zijn dat er buiten gewone voorzichtigheid toe nodig is om haar kleinen geen schade toe te brengen, vooral met de poten, welke in deze ogenblikken eigenlijk niet moesten bestaan. Zij is daar om zeer voorzichtig. Zij moet haar eigen lichaam toch ook steunen en als zij zich dan ook omwendt, doet ze dit zo langzaam rhogelijk. Het op zij werken van de ontstane lege doppen is ook een deel van haar taak, hoewel de ene hen daar heel wat behendiger in is dan de andere. Een volleerde broedster weet al die dopjes netjes in een hoek te doen, waardoor 't bedekt raken van een aange pikt ei door een lege dop wordt voorkomen. Zodra er een paar kuikens zijn, heft de kloek zich wat op om meer ruimte te geven. Onze taak is heel eenvoudig en bestaat in toezien, want zodra wij door nieuwsgierig heid gedreven, de bx-oedster optillen, werkt dit nadelig op de eivliezen, omdat de warme, maar ook vochtige lucht die zich onder het lichaam van de kip bevindt, maar al te gauw geneigd is te ontsnappen en daardoor niet alleen de ver eiste temperatuur doet dalen, maar ook het vochtgehalte doet verminderen. Door deze beide dingen wordt het uit komen gestoord en gaat me nig kuiken verloren. Stoor moeder en de kuikens niet, Want anders loopt het mis. De natuur gaat toch haar eigen gang, Vraagt geen bemoeienis. Kippenvriend. (Nadr. verboden).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1949 | | pagina 1