EeéfIkant
l
Wijde Wereld!
zeer mm cesmacd eestiv/u.
Waalwijkse en Langstraatse Courant
GLAS
p.&uünv&e..
ÏW<LK%tO.Q&t
UIT DE
door de
TE DRUNEN.
DONDERDAG 11 AUG. 1949
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Redacteur-Verslaggever
W. v. d. MEE Jr.
DE ECHO VM HET ZUIDEN
72e JAARGANG No. 65
Abonnement
15 cent per weeK
1.95 per kwartaal
2.25 franco p.p.
Advertentie-prijs
9 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
OPGERICHT 1878.
Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66.
TEL.-ADRES „ECHO".
DE GOEDE WEGEN ZIJN TE KORT EN DE
RUÏNES TALRIJK, MAAR ELK HERSTEL
WACHT OP HET .VREDESVERDRAG
Om de zoveel minuten kunt U aan het Sittardse
station een bus krijgen naar de Zelfkant. En met
die bus meenden we op een zonnige zomerdag dit
niéuwe stukje Nederland voor onze lezers te moe
ten gaan ontdekken. We stegen derhalve in zo'n
voertuig, dat er rijkelijk stoffig uitzag en kenne
lijk zijn beste dagen had gehad.
Een grijzende heer, die behalve zijn vrouw ook
een camera, een hondje en een kleine krullebol
op sleeptouw had, was al van de partij. Hij ver
tegenwoordigde het type tourist, zoals er meer op
de versleten zeildoeken banken zaten. Twee vrou
wen, vermoedelijk op familiebezoek, en enkele
jonge, Duitsch-sprekende boeren, die vast van een
of andere Limburgse kermis terugkeerden, com
pleteerden ons gemengde gezelschap.
Als U nu werkelijk tot op
heden gemeend hebt dat Bae
deker uitsluitend de naam is
voor die handige reisgidsjes
met plattegronden, hotelprij-
zen en reisroutes, dan nodig ik
U uit op dit moment Uw op
vatting maar te herzien. Im
mers, zo'n wondermens, die
men gemeenlijk chauffeur
noemt en die daar achter het
stuurwiel zit, gereed om ons
mee te voeren de onbekende
Zelfkant in, zo'n wondermens,
zeg ik, heeft wel degelijk ook
recht op die naam. Hij weet
immers alles van dit vroeger
zo Duitse gebied; en wat wilt
U eigenlijk nog meer?
„Wel", zegt hij tegen die
grijzende meneer met het
hondje en het foto-apparaat
aan een riem (aan twee rie
men wel te verstaan) „stapt
u eens uit in Tuddern; daar
wordt vanavond muziek ge
maakt". En die meneer doet
het, want zijn vrouw heeft
toestemmend geknikt. Maar
tegen uw correspondent (die
niet met een beetje muziek
tevreden is) zegt de chauf
feur: „Stapt u eens in Havert
uit en loop dan die driehoek
over Isenbruch naar Schal-
bruch; dan vang ik u onder
weg wel ergens op". En uw
correspondent doet het ook,
ondanks het feit dat hij nieu
we schoenen aan heeft en zijn
voeten al wat stukgelopen
zijn
LEKKER IS EEN
VINGER LANG.
Tot Tuddern is alles wel aan
boord. We hebben wat boeren
ingeladen en wat boeren uit
geladen. Plus que ga change,
plus que ga reste la même
chose. De wegen zijn vrij aar
dig bereidbaar, slingerend
door het vlakke, zonnige land
met korenvelden, weiden en
boerenhoeven, echt Limburgs,
maar met een geheimzinnig,
vreemd accent, gevormd door
de Duitse straat- en dorpsna
men. In Tuddern met zijn
nieuwe, rode bakstenen hui
zen stappen alle touristen uit.
De bus wordt nu verder be
volkt met Germanen, die een
gemoedelijk voor Limburgers
vlot te verstaan dialect spre
ken. De mensen zijn niet luid
ruchtig, maar gewoon als bij
ons, hoogstens soms een tik
keltje stuurser.
Maar dan tuffen we de wil
dernis in, want de goede ver
bindingen zijn alle op Duits
land georiënteerd. De wegen
worden hier tot bochtige, zan
dige kronkelpaden, nauwelijks
breed genoeg om de bus door
te laten. Zij zijn verhard, wat
in dit geval zeggen wil, dat
op iedere vierkante meter
tientallen steenbrokken een
halve decimeter, gevaarlijk
boven het wegdek uitspringen.
En kuilen, meneer de dokter,
angstig vele en diepe. De
chauffeur heeft nergens meer
oog voor. Hij laveert met on
verdroten stuurmanskunst tus
sen alle obstakels door en
slaagt er naar omstandighe
den wonderwel in al te grote
schokken te vermijden, zodat
(althans ditmaal) geen der
passagiers door de veren of
tegen het plafond gebeukt
wordt.
De beter berijdbare wegen
zijn - achter Tuddern - maar
bij stukjes bruikbaar voor de
nieuwe Nederlandse routes;
lekker is voor ons maar een
vinger lang. Zó is de droeve
werkelijkheid.
RUÏNES GEREED VOOR
DE GROTE PARADE.
In Havert is veel kapot en
weinig gerepareerd. Daar en
elders getuigt de hele omge
ving van armoede en verwaar
lozing. Met enigszins pijnlijke
voeten aanvaart uw corres
pondent de voetreis. En zo
sloft hij dan maar de hobbe
lige, stoffige buitenwegen van
de Zelfkant tegemoet. Overal
waar een groep huizen achter
een boomgaard zichtbaar
wordt zijn mensen. Ze zitten
op hun stoelen voor de gevels
alsof ze gereed zijn de grote
parade gade te slaan. En die
parade is in volle gang, vanaf
het moment dat de grenzen
open gingen tot nu toe. Al
leen 's Zondags is het nog wat
extra drukker.
Het is een gezoef en ge-
knerp van banden, een gerin
kel van bellen, een gelach en
W. v. d. Heijden Zonen
Waalwijk Tel. 443.
gepraat. En u kunt er uw hele
gezin onder verwedden dat er
geen woord Zelfkants tussen
is. Het is al Sittardt en Gut-
tecovens en Pey-Echts waar
de wind waait. Al deze fiet
sende jongens en meisjes
mannen en vrouwen zijn im
mers „touristen" net als uw
correspondent. Geen wonder
dat er heel wat Zelfkanters
rondlopen met zure gezichten
Niets toch is op de duur hin
derlijker dan dag in dag uit
voor aap in een dierentuin te
fungeren.
Een boer uit Schinnen geeft
uitvoerige explicaties over de
stand van haver, gerst, rogge,
ja wat niet al. Hier en daar
liggen de gewassen platgè
regend tegen de bodem, die
nu kurkdroog lijkt. Maar on
ze expert zegt, dat alles er be
ter bij staat dan „bij ons". De
grond is waarlijk vruchtbaar
der, is zijn oordeel.
KOEKJES MET
LIMONADE.
Wandelen maakt hongerig.
En om van onze honger af te
komen, stappen we getweeën
een dorpswinkeltje binnen,
een echt warenhuisje. Je kunt
er limonade krijgen en zoute
drop, cigaretten, bier en aard
appelen, brood en pruimtabak.
En wat we niet opnoemen is
er ook wel ergens te vinden.
Een Zelfkantse schone moet
zich losrukken uit de armen
van haar galant om ons te be
dienen. Neen, broodjes zijn er
niet; die vragen de boeren
nooit, zegt ze in een gemoede
lijk en makkelijk verstaan
baar dialect. We vergenoegen
ons dus maar met koekjes, li
monade en lauw bier met een
cigaret. De winkel is volge
stopt met Hollandse waar. Al
lerlei bekende merken sprin
gen ons in het oog op de be
proefde, bekende verpakking.
De leveranciers hebben de si
tuatie uitgebuit door alle hoe
ken en gaten van het nieuwe
land vol te persen; de Staat
der Nederlanden zou het im
mers wel betalen!
De middenstand, dit nijvere
slag mensen, heeft zich intus
sen reeds geheel met de toe
stand verzoend. (Of praatten
wij misschien ook zo, toen in
1940 bij ons in Limburg
vreemdelingen inkopen kwa
men doen? Wie zal het zeg
gen?)
Als de boerderijen van
Schalbruch met hun daken
boven de gewassen opduiken,
komt ons bij een wegkrom-
ming een stofwolk tegemoet.
De kern daarvan bestaat uit
de bekende autobus. En zo z'nt
het stomverbaasde boertje de
kerkraadse meneer plotsklaps
in bus en stofwolk verdwij
nen, doende als Elias deed,
toen eertijds de vurige wagen
remde.
ZO ZIJN ZIJ
Bij halte Stein stapt een
madame binnen, die weigert
te gaan zitten omdat het te
„staubig" is. „Stof?" vraagt
de chauffeur, die tegen een
ieder hardnekkig Sittards
praat. „Stof? Ik zal u helpen!"
Hij scharrelt even tussen al
lerlei instrumenten en grist
er onder uit een wafeldoek,
waaraan het interessant zou
zijn een hele plek te ontdek
ken. De vondst van speciaal
deze stofdoek is al een trou
vaille, maar de chauffeur
maakt pas echt het lachen
gaande, als hij de doek uit
klopt aan de deur en daar
door een enorme donderwolk
produceert zo groot als beslist
geen enkele huisvrouw zelfs
bij de grote schoonmaak ooit
uit een vloerkleed heeft ge
jaagd.
Buiten Stein ligt een weg
splitsing met een wig grazig
land er tussen. En op dit groe
ne driehoekje wordt de bus
reglementair gestationneerd.
Wachten valt altijd lang. Maar
ons wachten wordt beloond
met een Duits boertje dat
haastig aan komt trappen, af
stijgt en tenslotte eerbiedig
om de bus heenloopt. „Da
kommt noch Eine". En of de
chauffeur, die weg wilde, nog
een moment kon wachten.
Dat kan de chauffeur. En 't
boertje gaat, uitbundig dan
kend er van tussenuit. De mi
nuten vei'strijken en de chauf
feur raadpleegt herhaaldelijk
zijn polshorloge en dienstre
geling. Alle gemoedelijkheid
ten spijt kan het eindelijk niet
langer. De chauffeur klakt
met zijn tong, toetert vervaar
lijk endaar komt 't boer
tje weer haastig aantrappen.
„Ja, sie kommt, sie kommt;
noch ein Moment, bitte!"
Alle passagiers turen geïn
teresseerd naar gindse bocht
van de weg en ja hoor
Een grote, zware boerin komt
al puffend op een drafje aan
zetten als een rhinoceros op
z'n Zondagse wandeling. Al
len begrijpen intuïtief dat het
boertje daar zijn bagagedx-a-
ger niet aan wilde wagen. De
vreugde in de bus is oprecht.
En onder algemeen applaus
wordt de bevallige dame de
bus ingehesen. Dan zwaait
onze autobus af en met een
paar vrolijke stofwolken ne
men we afscheid van deze his
torische plek.
In Tuddern met zijn nieuwe
rode huizen wacht ons een be
kende touristenschaar. Na uit
wisseling van wat Duitse boe
ren en boerinnen tegen de
Limburgers, gaat het einde
lijk over werkelijk behoorlij
ke wegen, die ons met hun
beschaduwende bomen in pa
radijselijke stemming brengen
na wat we hebben meege
maakt, huis toe.
DE MORAAL VAN DEZE
PELGRIMAGE.
Met zijn kapotte voeten in
een heet sodawater-bad trekt
uw correspondent deze mo
raal uit het geval. Voor zover
u niet reeds uit eigen aan
schouwing oordeelt, weet u nu
hoe de situatie „jehnseits" de
oude grens is. Voorlopig kunt
u daarom het beste de Zelf
kanters met rust laten om op
verhaal te komen. Temeer,
daar de toestand zich de eer
ste tijd wel niet zo heel veel
wijzigen zal. Als de wegen
opgeknapt worden (gezwegen
nog van omleggen) zal dat de
staat der Nederlanden nog 'n
flinke greep in de schatkist
kosten. En of dit gewenst is
voor het vredesvex-drag in
kannen en kruiken is, valt te
betwijfelen.
We hebben in Tuddern nog
een hoopvol symbool ontdekt.
Ergens op een muur staat de
spreuk gekalkt: DEUTSCH IN
FREUDE, DEUTSCH IN LEI
DEN. Maar men heeft er aan
geschrobd en geboend en de
letters vervagen nu met de
dag.
Zo ook, hopen wij, zal het
oude regime, waarvan deze
letters symbool zijn, met zijn
dwangcomplexen moeten wij
ken voor het nieuwe regime,
dat alsdan met een schone lei
kan beginnen, de Zelfkanters
ten beste.
J. B. M. Janson.
land te willen zijn, bezield
door één wil.
Ondertussen menen waar
nemers al donkere wolken te
zien naderen die zich boven
de R.T.C. zouden samenpak
ken. Er zou namelijk een ver
schil van mening bestaan, dat
zijn oorzaak vindt in een ver
keerde vertaling, zodat men
enerzijds spreekt van een on
voorwaardelijke overdracht,
zoals de republikeinen zouden
willen, terwijl Nederland de
overdracht onhex-roepelijk be
doelt en er wel degelijk voor
waarden aan wil verbinden.
Maar we zullen afwachten tot
het zo ver is en eerst eens
zien hoe de order „Staakt het
vui-en", die vannacht om 12
uur van kracht is geworden,
wordt uitgevoerd.
EEN PLAN MARSHALL
VOOR HET
VERRE OOSTEN.
Engelse en Amerikaanse
deskundigen zullen er bij hun
regeringen op aan dringen 'n
soort plan Marshall voor het
verre Oosten op te stellen. De
deskundigen zullen de volgen
de maand in Washington bij
eenkomen om de economische
toestand in het gebied van de
Stille Zuidzee te bespreken.
Zij zijn van mening dat nieu-.
we investeringen in het Oos
ten niet alleen nodig zijn voor
de economische welvaart,maar
ook een middel vormen tegen
het opkomend commisme.
Door de commistische over
winning in China is een plan
Marshall voor het Oosten
evenzeer nodig, als voor Eu-
DE EERSTE EUROPESE RAAD.
Met hoeveel belangstelling de eerste Europese Raad
die te Straatsburg bijeen is, wordt ontvangen,
blijkt wel uit het grote aantal van 380 journalisten,
uit het feit dat de B.B.C. 33 mensen stuurde. Het
is ongetwijfeld dan ook een belangrijk feit in de
geschiedenis van Europa.
De ministers van Buiten
landse Zaken van 12 Europe
se landen, inclusief Grieken
land en Turkije, terwijl ook
IJsland is uitgenodigd, zijn
eerst in conferentie bijeen ge
weest en gisteren is de grote
assemblee van 104 afgevaar
digden geopend.
Zoals wij reeds zeiden een
bijzondere historische gebeur
tenis, een schrede op de lange
weg naar een Europese fede
ratie. Hoe langer hoe meer
gaan de Europese landen in
zien dat een neutraliteitspo
litiek in de gegeven omstan
digheden nu eenmaal ónmo
gelijk is. Men dient partij te
kiezen in de kamp die de we
reld in twee helften heeft ver
deeld. Het gaat niet meer om
tegenstellingen tussen twee of
meer landen onderling, men
dient unaniem stelling te ne
men tegen de agressie van 'n
wereldmacht, die geheel de
overige wereld aan haar heil
loos systeem wil onderwerpen
en de x'echten van de mens
niet in acht neemt.
Als één van de eerste agen
da-punten voor de Assemblée
wordt dan ook genoemd de
opstelling van een statuut
voor de rechten van de mens.
Verder zal er gesproken
worden over de bevordering
van de handel tussen de Eu
ropese landen, de kwestie van
de verdeling van de arbeids
krachten, terwijl men ook het
verzoek van Oost-Europese
politici die in Londen hun bu
reaux hebben opgericht en nu
om een stem in de Europese
Raad vragen, aan een be
schouwing zal onderwerpen.
DE RONDE
TAFEL-CONFERENTIE.
Naar het A.N.P. verneemt,
ligt het in de bedoeling de
Ronde-Tafel-conferentie, in
dien mogelijk, op Maandag 22
Augustus te openen.
Intussen zijn reeds verschil
lende leden van de Indonesi
sche delegaties op Schiphol
aangekomen. Maandag arri
veerde Dr. v. Royen met Mo
hammed Rum, de voorzitter
van de Republikeinse delega
tie en Merle Cochran, het
Amerikaans lid van de com
missie der Verenigde Naties.
Dr. v. Royen sprak van een
hechte samenwerking tussen
Nederlanders en Indonesiërs,
die er ontstaan is na de vier
maanden van voorbereidende
besprekingen te Batavia.
Sprekend over de order:
„Staakt het vuren" zei Dr. v.
Royen, dat de resultaten zou
den meevallen. Nederland
heeft met de terugkeer van de
republikeinen naar Djokja
bewezen, dat het de aanwij
zingen van de Veiligheidsraad
wil opvolgen. Het woord is nu
aan de Republiek om te to
nen dat ook zij via deze weg
tot samenwerking wil komen.
De Republikeinen, aldus
Rum, zien deze conferentie
als het laatste deel van onze
strijd, maar we zien gespan
nen het tijdstip tegemoet,
waarop het Koninkrijk der
Nederlanden de souvereini-
teit aan ons zal overdragen.
Er zullen moeilijke onderwer
pen te berde worden gebracht
en eveneens zullen harde no
ten moeten worden gekraakt.
Maar het succes van de voor
bereidende conferentie is
hoopgevend, zodat ook de
R.T.C. een succes kan worden.
En de minister President van
de Republiek Mohammed
Hatta verklaarde in Nieuw
Delhi: Wij gaan naar Den
Haag om uiting te geven aan
onze vastberadenheid om één
ropa na de staatsgreep in
Ts j echoslo wakij e.
DE RAMP IN
ECUADOR.
Het aantal mensen dat bij
de aardbeving in Ecuador om
't leven is gekomen wordt nu
geschat op vijf- tot negen
duizend. Tussen de 20 en 30
duizend mensen wei-den ge
wond. Zes steden zijn verdwe
nen en meerdere dorpen zijn
'9. DANKBETUIGING.
s s
q Langs deze weg betuigen q
H wij onze hartelijke dank aan j
li de WelEd. Heer A. DEES li
Bte Sprang (Sprangse Mid- O
denstands cursus) voor het J!
X genoten onderwijs en het
Il behaalde resultaat,
li De geslaagden: y
-Annie de Bruin
R Henk van Dommelen O
M. van Os
B|an voor de Pootte O
Adrie van Thlelen !j
Qerrit Vos Jzn. O
vernield. Het reddingswerk
wordt op grote schaal voort
gezet. Vliegtuigen van de
V. S. en van andere Zuid-
Amerikaanse landen hebben
een luchtbrug geopend naar
het getroffen gebied. Niet al
leen hele steden zijn verwoest
maar ook in het landschap
hebben zich grote veranderin
gen voorgedaan, heuvels zijn
ontstaan, bossen zijn verdwe
nen en waar eens een stad
lag, ligt nu een meer, waar
de hoogste kerktoren van de
stad nog even boven uitsteekt.
GEEN MENINGSVERSCHIL
TUSSEN BEVELHEBBERS
De laatste tijd zijn er verschil
lende berichten gepubliceerd be
treffende de besprekingen van de
drie Amerikaanse stafchefs, welke
berichten geruchten rondstrooiden
als zou er een meningsverschil
bestaan tussen de verschillende
bevelhebbers. Montgomery, de
bevelhebber van de strijdkrachten
der Westelijke Unie, zou de ver
dedigingslinie van de vijf landen
van het Brussels Pact willen te
rugtrekken achter het Kanaal. De
Franse generaal de Lattre de Tas-
signy, de bevelhebber van de
landstrijdkrachten van de Wes
terse Unie heeft echter een offi
ciële verklaring uitgegeven, waar
in hij ontkende dat opperbevel
hebber Montgomery deze mening
was toegedaan. Hij gaf toe dat
de militaire chefs van de Weste
lijke Unie er „verschillende op
vattingen op na houden over dc
te volgen strategie".
MARSHALL-HULP
GOEDGEKEURD.
De Amerikaanse senaat heeft
de Marshall-hulp voor de komen
de twaalf maanden, ten bedrage
van ruim 3 millioen dollar, na
een vermoeiend debat van twee
weken goedgekeurd. Het Huis van
afgevaardigden keurde een bedrag
goed, dat iets minder was, maar
dat zonodig in tien en een halve
maand mocht worden verbruikt.
Men tracht nu tot een compromis
tussen het huis en de senaat te
geraken.
De harmonie der Jongens-Con
gregatie organiseerde voor Za
terdag en Zondag j.l. een groot
muziekfestival, dat in alle opzich
ten geslaagd mag heten en daar
mede de opvatting gelogenstraft
heeft dat een festival niet slagen
kan zonder kermisrumoer en dans-
festijnen.
Zaterdagmiddag om 5 uur
opende men de poorten van bet
prachtige feestterrein. De voor
zitter heette in een korte toespraak
alle aanwezigen van harte wel
kom, in het bijzonder het ere-co-
mité, Mevr. Snels en Burgemees
ter Snels, waarna hij aan laatst
genoemde verzocht het muziek
festival officieel te openen.
Alvorens het muziekfeest voor
geopend te verklaren richtte Burg.
Snels zich tot de aanwezigen. Spr.
zeide dat hij zeer gaarne voldeed
aan het verzoek tot hem gericht
om dit festival te openen. In naam
van het gemeentebestuur riep spr.
bij voorbaat aan alle deelnemen
de gezelschappen een hartelijk
welkom toe en zeide dat het ge
meentebestuur er een eer in stelt
dat Drunen deze dagen de gast-
vrouwe mag zijn van zoveel mu
ziekbeoefenaars uit onze 'streken.
Spr. twijfelde er niet aan of de le
den van de talrijke gezelschappen
moesten zich in Drunen, waar de
muziek in het gemeenschapsleven
thans zo'n belangrijke plaats in
neemt, weldra thuis gevoelen.
Nog pas, aldus spr., zijn de
klanken van een geslaagd muzieK-
feest in Elshout verstorven of ons
bereikte het bericht van een gran
dioos succes van een onzer corp
sen op een concours te Rotter
dam en amper is dit van de lucht
en we staan aan het begin van
een muziek-festival, dat gezien de
uitgebreide voorbereidingen en
groot succes verwacht te worden.
In het kort schetste spr. dan de
grote culturele betekenis van de
muziek en bracht dank aan allen
die op enigerlei wijze er aan me
dewerken om dit culturele bezit
van onze gemeenschap mede hoog
en in stand te houden, waardoor
de geest behouden kan blijven,
welke nodig is om onze gemeen
schap niet alleen zakelijk, maar
ook gezellig te maken.. Bezien in
het licht van de grote culturele
betekenis der muziek ging spr. er
trots op om als hoofd der ge
meente Drunen een festival te
kunnen openen en sprak de hoep
uit dat dit muziekfeest er aan zal
kunnen medewerken ook vooral
bij de jeugd die geest te kweken,
welke nodig is om dit grote cultu
rele bezit mede in stand te hou
den.
De wens uitsprekende dat dit
festival in alle opzichten zou mo
gen slagen, verklaarde spr. het
muziekfeest voor geopend.
Hierna begonnen de diverse
muzikale uitvoeringen, instrumen
taal en vocaal, met als eerste de
organiserende vereniging. Zo kwa
men Zaterdag 3 muziekcorpsen
en 4 zangverenigingen aan de
beurt en wij mogen gerust zeggen
dat verschillende nummers ver
dienstelijk werden uitgevoerd. Een
bijzonder hartelijk applaus kregen
de twee nog jonge verenigingen,
die Zaterdag deelnamen, n.l. het
R.K. Dameszangkoor „Klimop"
uit Heusden en de zangvereniging
„Sempre animato" uit Nieuw-
kuijk.
De clou van de dag en we mo
gen wel zeggen van het gehele
festival was het avond-con
cert door de Kon. Harm. „Oefe
ning en Uitspanning" uit Beek en
Donk. Dit muziekcorps gaf een
concert dat op een zeer hoog
plan stond. Zoals Burgemeester
Snels in zijn dankwoord zeide
„men zou niet meer zeggen dat
men hier met dillettanten te doen
heeft, maar met beroepsmusici".
Van de buitengewoon verdienste
lijke werken willen wij noemen
Théde van Massenet, Danse ma
cabre van Saint Saëns, Partita
Symphonique, 4-delig van Boedijn
en Le Carnaval Romain van Ber
lioz. Het concerterende corps
kreeg tot slot dan ook een ware
ovatie in ontvangst te nemen.
Zondagmiddag om pl.m. 3 uur
werd het festival heropend door
de voorzitter van de Langstraatse
Bond van Harmonieën, de heer P.
Croes. In zijn openingswoord be
lichtte spr. het doel van het bonds-
festival, vriendschapsbanden tus
sen de verenigingen, het opvoe
ren van het culturele peil en fi
nanciële steun aan de organise
rende vereniging. Spr. feliciteerde
ook de Harmonie der Jongens-
Congregatie, die door haar 67-
jarig bestaan getoond heeft op een
gezonde basis te zijn gebouwd.
Ten slotte heette spr. allen van
harte welkom en wenste de aan
wezigen een genotvolle muziek
dag.
Onder leiding van de heer H.
Brok voerden de deelnemende ge
zelschappen hierna de festival
mars „Atilla" uit.
Dan begon het feest, waarbij 12
deelnemende verenigingen ieder
afzonderlijk optraden en met en
kele nummers hun kunnen toon
den. Het was een gezellige afwis
seling van instrumentaal en vo
caal musiceren.
Het is ondoenlijk om het op
treden van alle verenigingen te
belichten. Twee uitzonderingen
willen wij maken, n.l. de harmo
nie St. Cecilia uit Haarsteeg, die
o.a. de 2e Hongaarse Rhapsodie
van Liszt op zeer verdienstelijke
wijze uitvoerde en het Drunens'
a Capella koor Cantabile, die o.a.
met het Pater Noster en Ave Ma
ria van W. Kerper toonde hoe
zelfs op kleine dorpen het muzi
kaal peil tot een waarlijk cultu-
j rele hoogte kan worden opge
voerd.
Het groot slotconcert werd ver
zorgd door de Kon. Erk. Harm.
De Volharding uit Drunen. Dit
concert is voor de talrijke aan
wezigen waarlijk een openbaring
geworden. Wat de instructeur, de
heer Jo Verhoeven, met dit corps
in een betrekkelijk korte tijd heeft
weten te bereiken, doet de groot
ste verwachtingen voor de toe
komst wettigen.
festival, was het grote avondcon-
Een goede muzikale opvatting,
een prachtige stemming in het
corps en een goede toonvorming
in de partijen. Het was een genot
hen te horen musiceren. (Maar
wanneer zal het publiek eens le
ien rustig te zijn bij een dergelijk
concert De uitvoering van de
ouverture Achilles van Rogister
en Ophélia van Adroit deden ons
begrijpen waarom de Volharding
op concours met deze nummers
met zoveel punten de eerste prijs
werd toegekend. Doch ook de
overige nummers vonden een uit
stekende vertolking. Bravo Vol
harding Volhard 1
Het zomerse weer, het prachtig
verlichte terrein, de goede orga
nisatie, de fijne muziek, dit alles
tesamen maakte het festival tot
een muziekfeest dat nog lang in
de herinnering zal voortleven als
een zeer geslaagd.
KIPPENMOEDERS.
Als de kuikens gaan uitko
men verlaat de kip haar nest
voorlopig niet en breken voor
haar soms vrij moeilijke ogen
blikken aan. Zij schijnt er van
bewust te zijn dat er buiten
gewone voorzichtigheid toe
nodig is om haar kleinen geen
schade toe te brengen, vooral
met de poten, welke in deze
ogenblikken eigenlijk niet
moesten bestaan. Zij is daar
om zeer voorzichtig. Zij moet
haar eigen lichaam toch ook
steunen en als zij zich dan
ook omwendt, doet ze dit zo
langzaam rhogelijk. Het op zij
werken van de ontstane lege
doppen is ook een deel van
haar taak, hoewel de ene hen
daar heel wat behendiger in
is dan de andere.
Een volleerde broedster
weet al die dopjes netjes in
een hoek te doen, waardoor 't
bedekt raken van een aange
pikt ei door een lege dop
wordt voorkomen.
Zodra er een paar kuikens
zijn, heft de kloek zich wat op
om meer ruimte te geven.
Onze taak is heel eenvoudig
en bestaat in toezien, want
zodra wij door nieuwsgierig
heid gedreven, de bx-oedster
optillen, werkt dit nadelig op
de eivliezen, omdat de warme,
maar ook vochtige lucht die
zich onder het lichaam van de
kip bevindt, maar al te gauw
geneigd is te ontsnappen en
daardoor niet alleen de ver
eiste temperatuur doet dalen,
maar ook het vochtgehalte
doet verminderen. Door deze
beide dingen wordt het uit
komen gestoord en gaat me
nig kuiken verloren.
Stoor moeder en de
kuikens niet,
Want anders loopt het mis.
De natuur gaat toch haar
eigen gang,
Vraagt geen bemoeienis.
Kippenvriend.
(Nadr. verboden).