Oil IE IR ID IE IK AV" Wijde Wereld") Waalwijkse en Langstraalse Courant jeugd, v.an. Ke,de,hAand. STRAATNAMEN 'pJLuüm.vee,. UIT DE Glas in lood TE GROOT-VLIJMEN. Land- en Tuinbouw IN AMST ERD AM VOORPAGINA NIEUWS IN LEVENDE LIJVE W. van der Heijden Zonen Waalwijk. Telaf. 443 DONDERDAG 25 AUG. 1949 Uitgever Waalwijkse Stoomdrukkerij ANTOON TIELEN Hoofdredacteur JAN TIELEN Redacteur-Verslaggever W. v. d. MEE Jr. DE ECHO VM HEI ZUIDEN OPGERICHT 1878. Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66. 72e JAARGANG No. 69 Abonnement 15 cent per week 1.95 per kwartaal 2.25 franco p.p. Advertentie-prijs 9 cent per m.M. Contract-advertenties speciaal tarief. TEL.-ADRES „ECIIO". De jeugd van Nederland heeft in deze dagen bezit ge nomen van 't enorme R.A.I.- gebouw in Amsterdam. Een tijdlang wordt daar allerlei getoond wat met de jeugd verband houdt, materiëel en geestelijk. Eigenlijk is heel die ten toonstelling maar bijzaak. Ze is niet meer dan een symp toom van de geweldige be langstelling voor de jeugd, die bepaalde kringen geboeid houdt. Bepaalde kringen, want nog wordt er geklaagd dat er zo weinig aandacht wordt be steed aan „de toekomst van Nederland".. En deze tentoon stelling is mede bedoeld om de jeugd meer in 't centrum van de belangstelling te plaat sen. Men zou'waarachtig niet zeggen dat zo iets nog nodig is. Want beziet men de publi caties over dit probleem, het aantal organisaties die zich met de vorming bezig houden, de initiatieven die genomen worden om de jongeren de juiste; levensweg te wijzen, dan denkt men onwillekeurig: Ze maken ze stapelgek met al hun gedoe. Bij een nauwkeuriger be schouwing echter van de kwestie, komt er heel wat an ders kijken. „De Tijd" heeft onlangs een vijftal artikelen gewijd aan het probleem van de jeugdvorming. Eigenlijk beperkten zich de uiteenzet tingen hoofdzakelijk tot het geen er leeft en streeft in de organisaties en tot de ver houding georganiseerden-niet- georganiseerden. En toch, heeft men die artikelen ge lezen, dan is men geneigd om als zijn eerste conclusie te verzuchten: Wat is dit vraag stuk alleen al ingewikkeld. Want waarlijk, als men leest hoe talrijke organisaties zich met de jeugd bezig houden, terwijl er dan aan toegevoegd wordt dat er eigenlijk nog niet genoeg zijn, dan denkt men onwillekeurig: Moet dan alles georganiseerd zijn? Daar is overigens voorlopig echter geen „gevaar" voor. Het blijkt b.v. dat drie kwart van de Kath. Neder landse jeugd ongeorganiseerd is. Daartegenover staat echter dat meer dan de helft van de georganiseerde jeugd katho- I liek is en ook de Christelijke jeugd tienduizenden telt, die de geloofsbeleving als no. 1 zien, zodat het percentage in andere groeperingen nog veel lager ligt. Wat wil dat nu zeggen? Is dat goed of niet goed? Het werpt duizend en één proble men op, waarvan wij er hier één wat nader willen bekij ken. Want wat was de voor naamste bedoeling van de ar tikelen-serie in „De Tijd"? De kloof te overbruggen die ge- organiseerden en ongeorgani seerden scheidt, een beroep te doen op de gehele jeugd om begrip voor elkaar te hebben. Dat is heel mooi, maar waar van is men uitgegaan? Men begon met „het probleem der 50.000", doelend op de 50.000 jonge katholieken die Pater Wesseling naar Utrecht had getrokken, niet om zich uit te spreken voor of tegen een of andere organisatie, maar en kel en alleen om het geloof. Er is in dit blad al meerma len aandacht besteed aan die bijeenkomst en de consequen ties die er uit voortvloeien. Die consequenties liggen o.i. niet op de eerste plaats in het al of niet organiseren van de Nederlandse jeugd. De aller uiterste consequen tie is: dat we ons geloof gaan beleven, dat we leven volgens ons geloof. Het is Pater Wes- selings bedoeling geweest om de jongeren daarvoor te be zielen. De behoefte was er, de bezieling werd er in geblazen door enkele enthousiaste men sen wie die behoefte ter harte ging. Wat ontbreekt er dan nog? Wij menen: de durf. Bezie ling is mooi en noodzakelijk, maar ze gaat o zo gemakke lijk over. Daarom moeten we van de geschikte tijd gebruik maken, het ijzer smeden als 't heet is, dus nu. Dan komt het probleem georganiseerd of niet op het tweede plan. Zijn organisaties noodzakelijk, dan moeten ze er zijn. Zo is er niemand die zal ontkennen dat ze nu nodig zijn, en waar schijnlijk juist het meest voor degenen die ze niet bereikt. Want wie of wat kan beter dan een jeugdorganisatie, hen die alleen staande niet genoeg durf kunnen opbrengen om consequent te leven volgens de leer, hen samen met an deren zover te brengen dat ze die moed wel hebben. Van die kant bekeken zou de hele Nederlandse jeugd georgani seerd moeten zijn. In welke vorm, is een andere kwestie die tot het organisatieleven zelf behoort. Het is natuurlijk belachelijk te menen dat die opvoeding tot leven uit het geloof werk voor kwezels zou zijn. Mijn hemel nee! Maar dat is juist de visie van de buitenstaander die zelf niet durft en daarom hem die wel 't lef heeft, belachelijk tracht te maken. Het is een veelzijdig en in gewikkeld vraagstuk, hoe de toekomst op te bouwen uit 'n grondslag, op een Zondagmid dag gelegd. Maar het is de moeite waard om er aan te beginnen. Zoals gezegd, de be hoefte 'was er, de bezieling kwam er en nu verder Men herinnere zich de woor den van HM de Koningin: „De jeugd op te voeden tot vrije mensen met een geestelijk fundament, met een sterk ver antwoordelijkheidsgevoel voor de medemens, met eerbied voor alles wat leeft en groeit en voor een anders diepste overtuiging". 8 Augustus verscheen in ons blad onder de titel „Noodza kelijk" een artikel dat een voortzetting bepleitte van het geen in Utrecht is begonnen. Daar kan niet genoeg op aan gedrongen worden. Wij zijn al maar bang dat men halver wege blijft steken, dat er bij de ruim 120 jongeren die naai de bijeenkomst „Dit is leven" zijn geweest, niet veel meer dan 'n herinnering overblijft. Dat mag niet. Gezamenlijk moet op de ingeslagen weg worden voortgegaan. De vraag is alleen, hoe? En die vraag moeten we beant woorden door een daad. Ieder voor zich persoonlijk moet er zijn leven naar inrichten, maar we moeten steun zoeken bij elkaar. Wie begint er, en hoe? (Van één onzer verslaggevers). Amsterdam, (Persbelangen) - Daar staan ze dus, vlak voor me. Mohammed Hatta, Mo hammed Roem, Anak Agung Gde Agung en Ali Sastromid- jojo. En het blijken gewone mensen te zijn. Dat wisten we natuurlijk al lang, met ons verstand, maar toch is 't een merkwaardige sensatie de hand te drukken van mannen die nu al vier jaar lang stof voor voorpagina-nieuws heb ben geleverd. Dit zijn dus de kopstukken van de Republica Indonesia in levende lijve. De krantenfo to's hebben het goed weerge geven. Mohammed Roem, lei der van de Indonesische dele gatie, klein van stuk zoals de meesten van hen trouwens, alleen Sastromidjojo is groter met die verticale rimpel tussen zijn wenkbrauwen, die zijn gezicht een trek van zorg verleent. „Mijn naam is Roem' zegt hij, dezelfde formule ge bruikend waarmee ge uzelf zo juist aan hem hebt voorge steld en het klinkt oprecht, wanneer hij zegt „ik dank u hartelijk voor uw belangstel ling" een Nederlands waar in alleen de r's wat rollender klinken dan wij ze gewoonlijk uitspreken. Er zijn overigens alleen „onofficiële Nederlan ders" die van hun belangstel ling blijk geven op deze re ceptie in Amsterdam, waar 't feit wordt herdacht dat vier jaar geleden de Republiek werd uitgex-oepen. Nederlan ders, die op de één of andere manier met Indonesië verbon den zijn of er gewoond en ge werkt hebben, en journalisten. Geen enkele officiële persoon lijkheid tijdens dit eerste of ficiële bezoek dat Hatta en de zijnen aan onze hoofdstad brengen. 9ok Hatta's ogen lachen vriendelijk achter de dikke brilleglazen en een glimlach als van een soort herkenning glijdt over zijn gezicht als ge de naam van uw blad noemt. Veel handen heeft hij te schudden, want honderden in Nederland wonende Indone siërs zijn naar Amsterdam ge komen om hun nationale feestdag te vieren. Een wat oudere Indonesiër komt op de vice-president van de Indone sische republiek af, geeft hem de hand en zegt „Bang Hatta" (kameraad Hatta). Geen „ex cellentie" of het Indonesische equivalent er van. Hatta is voor deze mensen de vriend, de leider, die straks, op de Ronde Tafel-conferentie zal bouwen aan de verwezenlij king van hun staat, de staat waarop zij trots zijn. Zo even, toen Hatta een re de hield, hebben zij het hem duidelijk laten horen. Telken male hebben zij hem door spontaan applaus onderbro ken, telkenmale hebben zij zijn „Merdeka" luidkeels her haald. En toen de delegatie leden aan het begin van de avond binnenkwamen, hebben zij, wat aarzelend en onwen nig aanvankelijk, maar later overgaand in geestdrift, het opzwepende „Indonesia Raja" gezongen. Ge staat er als Nederlander tussen. Als ge alle politieke sentimenten eens even laat varen, dan zijt ge dus te gast op een avond van buitenlan ders die hier in Amsterdam hun nationale feestdag vieren. Ge verwondert u eerst even dat het programma dat ge van een donker-ogige jongedame koopt, geen wooi'd Hollands bevat. Maar dan, jaals een kolonie Hollanders in An kara op 5 Mei een onderling feest viert, zouden zij dan hun progi-amma's in het Turks la ten drukken? Neen toch? Welnu, zó ongeveer is de situatie van deze Indonesiërs, die hier hun vrijheidsfeest vieren. „Voor het eerst vier ik deze dag in den vreemde" zei Hatta in zijn rede. Niet (meer) „in het moederland". En de „moederlander" die het moet aanhoren, vindt het misschien tóch nog even vreemd. Hij heeft in 1945 in zijn krant ge lezen over „die opstand daar ginds" en over die revolution- naire vrijheidskreet, dat „Mer deka". En nu staat hij mid den in Amsterdam, temidden van die „revolutionnairen" die hier, na hun „Indonesia Raja" te hebben gezongen, een luid „Mei'deka" aanhj^ven, maar die, daarvóór, ook een minuut stilte in acht hadden genomen omdat ook zij hun doden heb ben te herdenken.... Op zo'n avond is alle gepo- litiseer u vreemd. Linggad- jati, Renville en andere over eenkomsten, mét en zonder aankledingen en interpi-eta- ties, lijken bizarre dingen, waarmee ge u liever niet meer moest vermoeien. Wat ge door al die politiek bijna dreigde te vergeten, wordt u weer eens duidelijk, wanneer ge oog in oog staat met deze republikeinse Indonesiërs. EHBO. vier letters vol be tekenis en gratie Steunt en wordt lid van deze organisatie KORTE BERICHTEN. Reuter heeft uit welinge lichte kringen in het Vaticaan vernomen dat Z. H. de Paus volgend jaar de leer dat Ma ria met haar .lichaam ten hemel is opgenomen, tot dog ma zal verklaren. Er zijn weer enkele vrij hevige aardschokken gevoeld, nu in en rond Canada. Er werd wat materiële schade aangericht en de mensen in het betrokken gebied schrok ken hevig, maar persoonlijke ongelukken hebben zich nog niet voorgedaan. De Russen hebben ge tracht in een jeep een Oos tenrijker te ontvoeren. De man zelf, noch zijn landgeno ten waren er van gediend. De weg voor de jeep werd ver sperd, een chauffeur sneed de banden door en ongewapende Engelse militaire politie zorg de dat alles zonder ernstige incidenten verliep. Maar het slachtoffer kwam vrij! Als alles goed gaat zal de Indonesische kwestie de komende twee maanden in het teken staan van de Ronde Tafel-conferentie. En het is te hopen dat nu eens alles goed gaat, ook daar in Indonesië zelf. Want tenslotte moet de toestand daar een gunstige sfeer scheppen voor de onderhandelingen hier. God geve de onderhandelaars de zuivere intentie en het juiste inzicht om deze voor beide landen en misschien wel voor heel de wereld zo belangrijke conferentie tot een goed einde te bren gen. R. T. C. Dinsdagmiddag is dan ein delijk de tegen half Maart aangekondigde R. T. C. ge opend. Zij moet dan de laat ste stap zijn op de weg van Indonesië naar zijn volkomen onafhankelijkheid. Twee maanden lang zullen nu de talrijke vertegenwooi'- digers van de verschillende partijen onder het wakend oog van de U.N.C.I. zich in spannen om tot een voor al len bevi'edigende oplossing te komen. De tegenstellingen zijn nogal eens scherp ge weest, maar er is ook veel goede wil getoond om daar over heen te stappen en na der tot elkaar te komen. Wil ieder tevreden zijn, dan zal ook ieder wel eens iets voor de ander moeten laten en dan komt het er op aan dat de één niet teveel eist en de ander niet te weinig wil geven. We zullen het verloop van de con ferentie maar afwachten en hopen dat allen de nodige ruimheid zullen tonen om tot overeenstemming te komen. KOMINFORM-TITO. Nee, Stalin is de man niet voor een R.T.C. De toon die hij aanslaat is er niet ge schikt voor om een goede sfeer te scheppen. Bij hem is het geen kwestie van geven en nemen, maar van alles of niets. Nu schijnt er in 't Oos ten op het ogenblik tenmin ste een man te zijn die al thans doet alsof hij niet bang van Stalin is. En dat is al heel wat. Maar of het hem helpen zal? Komiek zou het zijn als het niet zo tragisch was dat men sen als Hitler en Stalin hun tegenstanders altijd beschul digen van misdaden, waardoor zij zelf4 zich de haat van heel de vrije wereld op de hals halen. Als in een Russische nota geprotesteerd wordt te gen de „ondragelijke en on menselijke gevangenschap ,die de gearresteerde Russische burgers moeten ondergaan en de martelingen die deze ge vangenen tot de rand van de dood hebben gebracht", dan voelt de argeloze democraat wel eens de neiging om van leer te trekken tegen een der gelijke huichelarij, maar hij beseft dat hem ook dat niet zal helpen. Tito heeft er blijk baar ook maar het zwijgen toe gedaan; overigens is hij niet op zijn mondje gevallen als hij zo maar tegen Stalin durft te schrijven: „De beledigende toon van de Russische nota wettigt geen antwoord". En dat dan het voorstel om met de Westerse mogendheden te onderhandelen over Karin- thië nog van mannen als Mo- lotof en Visjinsky moeten ko men ook! Nu gaat Moskou het maar over een andere boeg gooien. Nu mogen de havenarbeiders in Italië, Frankrijk en Enge land het baantje opknappen om Tito gehoorzaam te ma ken. Deze mensen schijnen bijzonder geschikt te zijn als Stalinistische ambassadeurs, d.w.z. als verwekkers van on rust en wanorde. Dan speelt de Kominform nog een beetje de politiek van ophitsen: het kleine landje Albanië tegen de grotere buren Joego-Slavië en Griekenland. Maar dat geeft niets, want Vader Stalin staat achter de deur en die zal wel helpen! Bovendien liggen daar in de buurt nog de volks democratieën Hongarije, Roe menië en Bulgarije. IN FINLAND schijnt het de heer Stalin maar niet voor de wind te willen gaan. De Finnen zijn nu eenmaal een taai volk (we hebben het enige jaren ge leden gezien) dat hartstochte lijk de vrijheid in zelfstandig heid lief heeft. Minister Var jonen, de bestrijder van de stakingen, zei: „Wij zullen de communisten laten toeslaan en zien wat zij kunnen doen. Zij hebben hun actie een jaar lang voorbereid, maar zij zal op hun eigen hoofd neerko men". Hij schijnt dus te ver trouwen op een overwinning voor de regering.Nu, die heeft de laatste jaren wel meer voor hete vuren gestaan. De sta kingen zijn trouwens al aan het verlopen. TRUMAN HOUDT AAN. Ondanks de nederlaag van verleden week in het Huis van Afgevaardigden, houdt Truman niet op met te plei ten voor een spoedige en uit gebreide hulp aan landen bui ten het IJzeren Gordijn. Hij noemde de militaire hulp noodzakelijk voor het econo misch herstel, omdat de Eu ropese landen in vrede moe ten kunnen werken zonder de vrees voor een militaire agressie. Eer we zover zijn dat we dat kunnen, zal er toch heel wat hulp moeten komen en zal de fröbelschool, zoals genei'aal Kruis het Ne derlandse leger zelf noemde, tot een ware hogeschool moe ten uitgroeien. En niet alleen het Nederlandse leger. DE FRANSE BOS BRANDEN eisten al een groot aantal do den, gewonden en vermisten. Deze ramp heeft ook ons iets te leren, n.l. voorzichtig te zijn voordat we duurder leer geld betalen. Want hoe deze geweldige branden ook zijn aangeraakt, ze zijn begonnen met een klein vonkje. Ex- wordt in onze bossen en hei den druk gekampeerd, waar aan vaak het eigen potje ko ken en kampvuur vastzit. Een gewaarschuwd man telt voor twee en we hebben nu toch wel een fikse waarschuwing gehad! Er zijn in het geheel ongeveer 300 doden. HET COMITé RIJKSEENHEID (om ook met Indonesië te be sluiten) heeft nu toch wel zijn uiterste best gedaan om de verantwoordelijke leiders van Nederland terug te bx-engen van de weg naar het verderf, die over de ronde tafel loopt. Prof. Gerbrandy krijgt daar bij min of meer de allure van een volksmenner: hij laat zich toejuichen door de saamge- stroomde menigte. Het lijkt ons toch niet erg te passen bij toegangskaarten met een rouwrand. Tenslotte was Ad miraal b.d. Helfrich nog het meest positief tóen hij de wen selijkheid formuleerde om te komen tot een vaderlandse partij. Wel ja, er kan nog meer bij! Alleen de combinatie van alle religieuze en politieke stromingen enkel alleen om het vaderland te redden, lijkt ons niet erg vruchtbaar. En dat .een dergelijke rouw- demonstratie nu juist plaats moest hebben aan de voor avond van misschien wel het meest positieve element in de Indonesische politiek: de bij eenkomst om de Ronde Tafel. Moge de „sombere" bijeen komst die er aan voorafging geen kwaad voorteken zijn. BENELUX-TENTOON- STELLING EINDHOVEN. Dinsdag werd te Eindhoven de grote Landbouwtentoon stelling door Minister Mans- holt geopend, in tegenwoor digheid van vele, ook Belgi sche autoriteiten. Zij zal 10 dagen duren. VEETEELTSCHOOL TE CUYK. In September zal te Cuijk de vierde landbouwwinter- school van Brabant op fees telijke wijze worden ingewijd. Er bestaan plannen om deze school later uit te breiden met een Veeteeltschool. Dit zal dan de eerste in Neder land worden. Naarmate "n gemeente van oude re datum is, naar die mate heeft zij ook haar geschiedenis en haar ontwikkeling. De een meer en de ander minder, dit hangt natuur lijk voor een zeer groot deel af èn van de streek waarin deze zich bevindt èn van haar onmiddellij ke omgeving der verschillende randgemeenten, èn van velerlei andere factoren als industrie, na tuurschoon, etc. etc. De gemeente Groot-Vlijmen n,u, die bestaat uit de drie kerk dorpen Vlijmen, Nieuwkuijk en Haarsteeg, is wat Vlijmen betreft van zeer oude datum. Ook al is haar stichtingsjaar nu juist niet met de dag aan te geven, we we ten toch uit de verschillende oude geschiedenisboeken, dat zij da teert uit de regeringsperiode van Robert II, die in 972 stierf. Nieuwkuijk is nu eenmaal niet zo oud als Vlijmen, maar vormt in vergelijking met Haarsteeg toch nog een zeer behoorlijke fi guur, daar dit laatste als dorp van zeer jonge datum is. Toch hebben ze omtrent oud heid van akkernamen veel ge meen met elkaar. En naarmate nu elk dorp zich meer en meer ont wikkelde en bebouwd werd, ont stonden hierdoor in de volks mond ook verschillende benamin gen van die percelen landerijen voor de nieuwe straten. Zo treffen we in onze ge meente een veel voorkomende naam aan van steeg. We moeten hier nu eenmaal in onze moder ne tijd niet te lichtvaardig over denken als zou dit iets minder waardigs zijn. Denken we maar even aan de ontwikkeling van een steeg tot een volslagen dorp, de Haarsteeg. Deze benaming is voor onze gemeente hier bepaald van karakteristieke waarde. Naar de Mommersteeg noemde zich de stamvader van het gelijknamig geslacht, die er in de eerste helft van de zeventiende eeuw heeft gewoond. Wanneer we de oude archieven van het voormalig Cis- terciënserklooster Mariënkroon te Heusden naslaan, vinden we schenkingen van de heer Henric Priem. Deze schenking had plaats in 1845. Nog in datzelfde jaar schenkt hij wederom op 10 Au gustus V/ hont land op de Hey- den bij Vlijmen. Naar deze groot grondbezitter werd genoemd de Priemsteeg. Hieruit blijkt dus dat deze benamingen in het geheel niet willekeurig gegeven zijn. Zo treffen we in Nieuwkuijk aan de Schapensteeg. Allereerst vraagt deze benaming een ver klaring. Wanneer men deze steeg vanuit de Grotestraat binnenwan delt, was aan de rechterzijde, waar nu de nieuwe gemeentewo ningen staan, een strook grond die op de oude wegenlegger voor komt met de naam „Het Kloos ter". Op dit gebied stond in de oude tijd een schutsboom van het eenmaal bloeiende gilde van het dorp. Men trof daar echter ook aan een put, waar in de scheer tijd de schapen geschoren werden. Naar aanleiding hiervan noem den de boeren deze nu de Scha pensteeg. Vanwege de molen, welke bij de heerlijkheid van Onsenoort gestaan heeft, kwam ook wel eens de naam Molen- steeg voor. Niet alle benamingen van stegen zijn nog te achterhalen en we moeten soms ook de ver klaring achterwege laten. We noemen zo o.a. de Kavuinensteeg die gelegen is op Onsenoorc en loopt van de Grotestraat naar de Dijk. In Vlijmen treffen we dan nog aan de Papensteeg. Deze zal ver moedelijk zijn naam wel ontvan gen hebben ten tijde van de Re formatie. Dit over Stegen. Maar buiten deze treffen we in elk der ge meenten nog zeer oude benamin gen van straten aan. In Haarsteeg De Hoeven, Ip- perhoeve, Laan van Onsenoort. Meestal zegt men kortweg de laan. Ieder inwoner van Haar steeg weet direct wat hiermede bedoeld wordt. In NieuwkuijkSt. Jorisstraat, Peperstraat, 't Hoog. 't Hof, In Vlijmen Wolput, Heistraat, Medie, Grote Kerk enz. Van de hierboven vermeld'e straten zijn er waarvan de bete kenis is te achterhalen en andere die we u schuldig moeten blijven. Inmiddels hebben we u een na dere verklaring gegeven betref fende de bestaande stegen en we hopen u later ook een verklaring van de andere nog behandelde straten te kunnen verschaffen. Vette kippen. Als kippen te vet zijn, moet men ze eens een paar dagen achter elkaar geen hard voer geven, doch alleen de gewone portie ochtendvoer. Zit er nog al veel mais in gemengd graan, din moet anders ge voerd worden, b.v. de ene dag haver, de andere dag tarwe en de derde dag gerst. Gedurende slecht weer heb ben de kippen weinig bewe ging en dat is de reden dat de dieren soms wat strak aan voelen van achteren. Groenvoer onder ieders bereik. Het is in de stad en ook wel op het platteland voor veel kippenhouders vaak een toer om steeds vers groenvoei' te krijgen. Meestal is dat te oud, te hard, dus te arm aan vitaminen en niet erg gewild door de hoenders. Het is hoogst nadelig voor de ge zondheid der dieren en de leg. Men neme eens een pi-oef met gekiemde haver, de resultaten zullen hoogst bevredigend zijn. De proef is door elke kippen houder te nemen, men heeft er geen tuin voor nodig. De haver liefst dikke wordt eerst een dag in koud water geweekt en daarna in een platte bak of schotel in een laag van een paar vingers dik uitgespreid. Deze bak wordt met een baalzak bedekt en voortdurend vochtig ge houden. Met een goede week zijn de haverkorrels ontkiemd en de jonge spruiten enige centimeters lang. De laatste dagen neemt men de zak weg om de spruiten groen te doen worden. De haverplantjes zijn dan tot 'n vaste zode gegroeid en daarvan worden stukken afgegeven. Deze gekiemde ha ver is niet alleen een uitste kend groenvoer dat door da kippen gaax-ne wordt gegeten, doch heeft ook een grotere verteerbaarheid dan de haver korrels, zodat deze het hard- voer ten dele vervangen kun nen. 't Is een zeer voordelig groenvoer. De bakken mogen niet koud staan, geven geen reuk af zodat het in de keu ken of het woonvertrek kan geschieden. Men neme er maar eens een proef mee. Zonder groenvoer hebben kippen, De ware lust tot leggen niet. Voer ze eens gekiemde haver, 't Goede resultaat ge zeker ziet. Kippenvriend. (Nadi\ verboden). ONTSMET AL UW ZAAIZAAD! Reeds jaren lang houdt de landbouwwetenschap zich in tensief bezig met de bestude ring van vele, voor de prak tijk belangrijke vraagstukken, Vele problemen betreffen de bodembewerking, bemes ting, het kweken van nieuwe' rassen, de bestrijding v. plan tenziekten e.a. zijn reeds tot ipjossing gebracht en daar door is de productie verhoogd, zijn de productiekosten ver laagd en zijn boer en tuinder in hun door verschillende om standigheden zware strijd om het bestaan gesteund. Wat nu de bestrijding van plantenziekten betreft, is er in de loop der jaren veel ver beterd en veel veranderd. Steeds wordt er door de landbouw-voorlichtingsdierust op de bestrijding van planten ziekten gewezen door het ont smetten van zaaizaad. Want wordt zonder meer besmet zaaizaad uitgezaaid, dan kiemt het niet of er ont wikkelen zich zwakke, zieke kiemplanten, die spoedig af sterven, of er groeien planten op, die aanvankelijk normaal, gezond lijken, doch later ziekr teverschijnselen vertonen en geen of geringe oogst opleve ren. Dit jaar mag* in geen enkel geval zaaizaad uitgezaaid wor den, dat niet ontsmet is. Het is toch zo eenvoudig en het kost zo weinig, terwijl de

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1949 | | pagina 1