Oil IE IR ID IE IK AV"
Wijde Wereld")
Waalwijkse en Langstraalse Courant
jeugd, v.an. Ke,de,hAand.
STRAATNAMEN
'pJLuüm.vee,.
UIT DE
Glas in lood
TE GROOT-VLIJMEN.
Land- en Tuinbouw
IN AMST
ERD AM
VOORPAGINA NIEUWS IN LEVENDE LIJVE
W. van der Heijden Zonen
Waalwijk. Telaf. 443
DONDERDAG 25 AUG. 1949
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Redacteur-Verslaggever
W. v. d. MEE Jr.
DE ECHO VM HEI ZUIDEN
OPGERICHT 1878.
Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66.
72e JAARGANG No. 69
Abonnement
15 cent per week
1.95 per kwartaal
2.25 franco p.p.
Advertentie-prijs
9 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
TEL.-ADRES „ECIIO".
De jeugd van Nederland
heeft in deze dagen bezit ge
nomen van 't enorme R.A.I.-
gebouw in Amsterdam. Een
tijdlang wordt daar allerlei
getoond wat met de jeugd
verband houdt, materiëel en
geestelijk.
Eigenlijk is heel die ten
toonstelling maar bijzaak. Ze
is niet meer dan een symp
toom van de geweldige be
langstelling voor de jeugd, die
bepaalde kringen geboeid
houdt. Bepaalde kringen, want
nog wordt er geklaagd dat er
zo weinig aandacht wordt be
steed aan „de toekomst van
Nederland".. En deze tentoon
stelling is mede bedoeld om
de jeugd meer in 't centrum
van de belangstelling te plaat
sen. Men zou'waarachtig niet
zeggen dat zo iets nog nodig
is. Want beziet men de publi
caties over dit probleem, het
aantal organisaties die zich
met de vorming bezig houden,
de initiatieven die genomen
worden om de jongeren de
juiste; levensweg te wijzen,
dan denkt men onwillekeurig:
Ze maken ze stapelgek met
al hun gedoe.
Bij een nauwkeuriger be
schouwing echter van de
kwestie, komt er heel wat an
ders kijken. „De Tijd" heeft
onlangs een vijftal artikelen
gewijd aan het probleem van
de jeugdvorming. Eigenlijk
beperkten zich de uiteenzet
tingen hoofdzakelijk tot het
geen er leeft en streeft in de
organisaties en tot de ver
houding georganiseerden-niet-
georganiseerden. En toch,
heeft men die artikelen ge
lezen, dan is men geneigd om
als zijn eerste conclusie te
verzuchten: Wat is dit vraag
stuk alleen al ingewikkeld.
Want waarlijk, als men leest
hoe talrijke organisaties zich
met de jeugd bezig houden,
terwijl er dan aan toegevoegd
wordt dat er eigenlijk nog niet
genoeg zijn, dan denkt men
onwillekeurig: Moet dan alles
georganiseerd zijn? Daar is
overigens voorlopig echter
geen „gevaar" voor.
Het blijkt b.v. dat drie
kwart van de Kath. Neder
landse jeugd ongeorganiseerd
is. Daartegenover staat echter
dat meer dan de helft van de
georganiseerde jeugd katho-
I liek is en ook de Christelijke
jeugd tienduizenden telt, die
de geloofsbeleving als no. 1
zien, zodat het percentage in
andere groeperingen nog veel
lager ligt.
Wat wil dat nu zeggen? Is
dat goed of niet goed? Het
werpt duizend en één proble
men op, waarvan wij er hier
één wat nader willen bekij
ken. Want wat was de voor
naamste bedoeling van de ar
tikelen-serie in „De Tijd"? De
kloof te overbruggen die ge-
organiseerden en ongeorgani
seerden scheidt, een beroep te
doen op de gehele jeugd om
begrip voor elkaar te hebben.
Dat is heel mooi, maar waar
van is men uitgegaan? Men
begon met „het probleem der
50.000", doelend op de 50.000
jonge katholieken die Pater
Wesseling naar Utrecht had
getrokken, niet om zich uit te
spreken voor of tegen een of
andere organisatie, maar en
kel en alleen om het geloof.
Er is in dit blad al meerma
len aandacht besteed aan die
bijeenkomst en de consequen
ties die er uit voortvloeien.
Die consequenties liggen o.i.
niet op de eerste plaats in het
al of niet organiseren van de
Nederlandse jeugd.
De aller uiterste consequen
tie is: dat we ons geloof gaan
beleven, dat we leven volgens
ons geloof. Het is Pater Wes-
selings bedoeling geweest om
de jongeren daarvoor te be
zielen. De behoefte was er, de
bezieling werd er in geblazen
door enkele enthousiaste men
sen wie die behoefte ter harte
ging. Wat ontbreekt er dan
nog?
Wij menen: de durf. Bezie
ling is mooi en noodzakelijk,
maar ze gaat o zo gemakke
lijk over. Daarom moeten we
van de geschikte tijd gebruik
maken, het ijzer smeden als 't
heet is, dus nu. Dan komt het
probleem georganiseerd of
niet op het tweede plan. Zijn
organisaties noodzakelijk, dan
moeten ze er zijn. Zo is er
niemand die zal ontkennen
dat ze nu nodig zijn, en waar
schijnlijk juist het meest voor
degenen die ze niet bereikt.
Want wie of wat kan beter
dan een jeugdorganisatie, hen
die alleen staande niet genoeg
durf kunnen opbrengen om
consequent te leven volgens
de leer, hen samen met an
deren zover te brengen dat ze
die moed wel hebben. Van
die kant bekeken zou de hele
Nederlandse jeugd georgani
seerd moeten zijn. In welke
vorm, is een andere kwestie
die tot het organisatieleven
zelf behoort. Het is natuurlijk
belachelijk te menen dat die
opvoeding tot leven uit het
geloof werk voor kwezels zou
zijn. Mijn hemel nee! Maar
dat is juist de visie van de
buitenstaander die zelf niet
durft en daarom hem die wel
't lef heeft, belachelijk tracht
te maken.
Het is een veelzijdig en in
gewikkeld vraagstuk, hoe de
toekomst op te bouwen uit 'n
grondslag, op een Zondagmid
dag gelegd. Maar het is de
moeite waard om er aan te
beginnen. Zoals gezegd, de be
hoefte 'was er, de bezieling
kwam er en nu verder
Men herinnere zich de woor
den van HM de Koningin: „De
jeugd op te voeden tot vrije
mensen met een geestelijk
fundament, met een sterk ver
antwoordelijkheidsgevoel voor
de medemens, met eerbied
voor alles wat leeft en groeit
en voor een anders diepste
overtuiging".
8 Augustus verscheen in ons
blad onder de titel „Noodza
kelijk" een artikel dat een
voortzetting bepleitte van het
geen in Utrecht is begonnen.
Daar kan niet genoeg op aan
gedrongen worden. Wij zijn al
maar bang dat men halver
wege blijft steken, dat er bij
de ruim 120 jongeren die naai
de bijeenkomst „Dit is leven"
zijn geweest, niet veel meer
dan 'n herinnering overblijft.
Dat mag niet. Gezamenlijk
moet op de ingeslagen weg
worden voortgegaan.
De vraag is alleen, hoe? En
die vraag moeten we beant
woorden door een daad. Ieder
voor zich persoonlijk moet er
zijn leven naar inrichten,
maar we moeten steun zoeken
bij elkaar. Wie begint er, en
hoe?
(Van één onzer
verslaggevers).
Amsterdam, (Persbelangen) -
Daar staan ze dus, vlak voor
me. Mohammed Hatta, Mo
hammed Roem, Anak Agung
Gde Agung en Ali Sastromid-
jojo. En het blijken gewone
mensen te zijn. Dat wisten
we natuurlijk al lang, met ons
verstand, maar toch is 't een
merkwaardige sensatie de
hand te drukken van mannen
die nu al vier jaar lang stof
voor voorpagina-nieuws heb
ben geleverd.
Dit zijn dus de kopstukken
van de Republica Indonesia in
levende lijve. De krantenfo
to's hebben het goed weerge
geven. Mohammed Roem, lei
der van de Indonesische dele
gatie, klein van stuk zoals
de meesten van hen trouwens,
alleen Sastromidjojo is groter
met die verticale rimpel
tussen zijn wenkbrauwen, die
zijn gezicht een trek van zorg
verleent. „Mijn naam is Roem'
zegt hij, dezelfde formule ge
bruikend waarmee ge uzelf
zo juist aan hem hebt voorge
steld en het klinkt oprecht,
wanneer hij zegt „ik dank u
hartelijk voor uw belangstel
ling" een Nederlands waar
in alleen de r's wat rollender
klinken dan wij ze gewoonlijk
uitspreken. Er zijn overigens
alleen „onofficiële Nederlan
ders" die van hun belangstel
ling blijk geven op deze re
ceptie in Amsterdam, waar 't
feit wordt herdacht dat vier
jaar geleden de Republiek
werd uitgex-oepen. Nederlan
ders, die op de één of andere
manier met Indonesië verbon
den zijn of er gewoond en ge
werkt hebben, en journalisten.
Geen enkele officiële persoon
lijkheid tijdens dit eerste of
ficiële bezoek dat Hatta en de
zijnen aan onze hoofdstad
brengen.
9ok Hatta's ogen lachen
vriendelijk achter de dikke
brilleglazen en een glimlach
als van een soort herkenning
glijdt over zijn gezicht als ge
de naam van uw blad noemt.
Veel handen heeft hij te
schudden, want honderden in
Nederland wonende Indone
siërs zijn naar Amsterdam ge
komen om hun nationale
feestdag te vieren. Een wat
oudere Indonesiër komt op de
vice-president van de Indone
sische republiek af, geeft hem
de hand en zegt „Bang Hatta"
(kameraad Hatta). Geen „ex
cellentie" of het Indonesische
equivalent er van. Hatta is
voor deze mensen de vriend,
de leider, die straks, op de
Ronde Tafel-conferentie zal
bouwen aan de verwezenlij
king van hun staat, de staat
waarop zij trots zijn.
Zo even, toen Hatta een re
de hield, hebben zij het hem
duidelijk laten horen. Telken
male hebben zij hem door
spontaan applaus onderbro
ken, telkenmale hebben zij
zijn „Merdeka" luidkeels her
haald. En toen de delegatie
leden aan het begin van de
avond binnenkwamen, hebben
zij, wat aarzelend en onwen
nig aanvankelijk, maar later
overgaand in geestdrift, het
opzwepende „Indonesia Raja"
gezongen.
Ge staat er als Nederlander
tussen. Als ge alle politieke
sentimenten eens even laat
varen, dan zijt ge dus te gast
op een avond van buitenlan
ders die hier in Amsterdam
hun nationale feestdag vieren.
Ge verwondert u eerst even
dat het programma dat ge van
een donker-ogige jongedame
koopt, geen wooi'd Hollands
bevat. Maar dan, jaals
een kolonie Hollanders in An
kara op 5 Mei een onderling
feest viert, zouden zij dan hun
progi-amma's in het Turks la
ten drukken? Neen toch?
Welnu, zó ongeveer is de
situatie van deze Indonesiërs,
die hier hun vrijheidsfeest
vieren. „Voor het eerst vier ik
deze dag in den vreemde" zei
Hatta in zijn rede. Niet (meer)
„in het moederland". En de
„moederlander" die het moet
aanhoren, vindt het misschien
tóch nog even vreemd. Hij
heeft in 1945 in zijn krant ge
lezen over „die opstand daar
ginds" en over die revolution-
naire vrijheidskreet, dat „Mer
deka". En nu staat hij mid
den in Amsterdam, temidden
van die „revolutionnairen" die
hier, na hun „Indonesia Raja"
te hebben gezongen, een luid
„Mei'deka" aanhj^ven, maar
die, daarvóór, ook een minuut
stilte in acht hadden genomen
omdat ook zij hun doden heb
ben te herdenken....
Op zo'n avond is alle gepo-
litiseer u vreemd. Linggad-
jati, Renville en andere over
eenkomsten, mét en zonder
aankledingen en interpi-eta-
ties, lijken bizarre dingen,
waarmee ge u liever niet
meer moest vermoeien. Wat
ge door al die politiek bijna
dreigde te vergeten, wordt u
weer eens duidelijk, wanneer
ge oog in oog staat met deze
republikeinse Indonesiërs.
EHBO. vier letters vol be
tekenis en gratie
Steunt en wordt lid
van deze organisatie
KORTE BERICHTEN.
Reuter heeft uit welinge
lichte kringen in het Vaticaan
vernomen dat Z. H. de Paus
volgend jaar de leer dat Ma
ria met haar .lichaam ten
hemel is opgenomen, tot dog
ma zal verklaren.
Er zijn weer enkele vrij
hevige aardschokken gevoeld,
nu in en rond Canada. Er
werd wat materiële schade
aangericht en de mensen in
het betrokken gebied schrok
ken hevig, maar persoonlijke
ongelukken hebben zich nog
niet voorgedaan.
De Russen hebben ge
tracht in een jeep een Oos
tenrijker te ontvoeren. De
man zelf, noch zijn landgeno
ten waren er van gediend. De
weg voor de jeep werd ver
sperd, een chauffeur sneed de
banden door en ongewapende
Engelse militaire politie zorg
de dat alles zonder ernstige
incidenten verliep. Maar het
slachtoffer kwam vrij!
Als alles goed gaat zal de Indonesische kwestie
de komende twee maanden in het teken staan van
de Ronde Tafel-conferentie. En het is te hopen dat
nu eens alles goed gaat, ook daar in Indonesië
zelf. Want tenslotte moet de toestand daar een
gunstige sfeer scheppen voor de onderhandelingen
hier. God geve de onderhandelaars de zuivere
intentie en het juiste inzicht om deze voor beide
landen en misschien wel voor heel de wereld zo
belangrijke conferentie tot een goed einde te bren
gen.
R. T. C.
Dinsdagmiddag is dan ein
delijk de tegen half Maart
aangekondigde R. T. C. ge
opend. Zij moet dan de laat
ste stap zijn op de weg van
Indonesië naar zijn volkomen
onafhankelijkheid.
Twee maanden lang zullen
nu de talrijke vertegenwooi'-
digers van de verschillende
partijen onder het wakend
oog van de U.N.C.I. zich in
spannen om tot een voor al
len bevi'edigende oplossing te
komen. De tegenstellingen
zijn nogal eens scherp ge
weest, maar er is ook veel
goede wil getoond om daar
over heen te stappen en na
der tot elkaar te komen. Wil
ieder tevreden zijn, dan zal
ook ieder wel eens iets voor
de ander moeten laten en dan
komt het er op aan dat de één
niet teveel eist en de ander
niet te weinig wil geven. We
zullen het verloop van de con
ferentie maar afwachten en
hopen dat allen de nodige
ruimheid zullen tonen om tot
overeenstemming te komen.
KOMINFORM-TITO.
Nee, Stalin is de man niet
voor een R.T.C. De toon die
hij aanslaat is er niet ge
schikt voor om een goede sfeer
te scheppen. Bij hem is het
geen kwestie van geven en
nemen, maar van alles of
niets. Nu schijnt er in 't Oos
ten op het ogenblik tenmin
ste een man te zijn die al
thans doet alsof hij niet bang
van Stalin is. En dat is al
heel wat. Maar of het hem
helpen zal?
Komiek zou het zijn als het
niet zo tragisch was dat men
sen als Hitler en Stalin hun
tegenstanders altijd beschul
digen van misdaden, waardoor
zij zelf4 zich de haat van heel
de vrije wereld op de hals
halen. Als in een Russische
nota geprotesteerd wordt te
gen de „ondragelijke en on
menselijke gevangenschap ,die
de gearresteerde Russische
burgers moeten ondergaan en
de martelingen die deze ge
vangenen tot de rand van de
dood hebben gebracht", dan
voelt de argeloze democraat
wel eens de neiging om van
leer te trekken tegen een der
gelijke huichelarij, maar hij
beseft dat hem ook dat niet
zal helpen. Tito heeft er blijk
baar ook maar het zwijgen toe
gedaan; overigens is hij niet
op zijn mondje gevallen als
hij zo maar tegen Stalin durft
te schrijven: „De beledigende
toon van de Russische nota
wettigt geen antwoord". En
dat dan het voorstel om met
de Westerse mogendheden te
onderhandelen over Karin-
thië nog van mannen als Mo-
lotof en Visjinsky moeten ko
men ook!
Nu gaat Moskou het maar
over een andere boeg gooien.
Nu mogen de havenarbeiders
in Italië, Frankrijk en Enge
land het baantje opknappen
om Tito gehoorzaam te ma
ken. Deze mensen schijnen
bijzonder geschikt te zijn als
Stalinistische ambassadeurs,
d.w.z. als verwekkers van on
rust en wanorde. Dan speelt
de Kominform nog een beetje
de politiek van ophitsen: het
kleine landje Albanië tegen
de grotere buren Joego-Slavië
en Griekenland. Maar dat
geeft niets, want Vader Stalin
staat achter de deur en die zal
wel helpen! Bovendien liggen
daar in de buurt nog de volks
democratieën Hongarije, Roe
menië en Bulgarije.
IN FINLAND
schijnt het de heer Stalin
maar niet voor de wind te
willen gaan. De Finnen zijn
nu eenmaal een taai volk (we
hebben het enige jaren ge
leden gezien) dat hartstochte
lijk de vrijheid in zelfstandig
heid lief heeft. Minister Var
jonen, de bestrijder van de
stakingen, zei: „Wij zullen de
communisten laten toeslaan
en zien wat zij kunnen doen.
Zij hebben hun actie een jaar
lang voorbereid, maar zij zal
op hun eigen hoofd neerko
men". Hij schijnt dus te ver
trouwen op een overwinning
voor de regering.Nu, die heeft
de laatste jaren wel meer voor
hete vuren gestaan. De sta
kingen zijn trouwens al aan
het verlopen.
TRUMAN HOUDT AAN.
Ondanks de nederlaag van
verleden week in het Huis
van Afgevaardigden, houdt
Truman niet op met te plei
ten voor een spoedige en uit
gebreide hulp aan landen bui
ten het IJzeren Gordijn. Hij
noemde de militaire hulp
noodzakelijk voor het econo
misch herstel, omdat de Eu
ropese landen in vrede moe
ten kunnen werken zonder de
vrees voor een militaire
agressie. Eer we zover zijn
dat we dat kunnen, zal er
toch heel wat hulp moeten
komen en zal de fröbelschool,
zoals genei'aal Kruis het Ne
derlandse leger zelf noemde,
tot een ware hogeschool moe
ten uitgroeien. En niet alleen
het Nederlandse leger.
DE FRANSE BOS
BRANDEN
eisten al een groot aantal do
den, gewonden en vermisten.
Deze ramp heeft ook ons iets
te leren, n.l. voorzichtig te
zijn voordat we duurder leer
geld betalen. Want hoe deze
geweldige branden ook zijn
aangeraakt, ze zijn begonnen
met een klein vonkje. Ex-
wordt in onze bossen en hei
den druk gekampeerd, waar
aan vaak het eigen potje ko
ken en kampvuur vastzit. Een
gewaarschuwd man telt voor
twee en we hebben nu toch
wel een fikse waarschuwing
gehad! Er zijn in het geheel
ongeveer 300 doden.
HET COMITé
RIJKSEENHEID
(om ook met Indonesië te be
sluiten) heeft nu toch wel zijn
uiterste best gedaan om de
verantwoordelijke leiders van
Nederland terug te bx-engen
van de weg naar het verderf,
die over de ronde tafel loopt.
Prof. Gerbrandy krijgt daar
bij min of meer de allure van
een volksmenner: hij laat zich
toejuichen door de saamge-
stroomde menigte. Het lijkt
ons toch niet erg te passen
bij toegangskaarten met een
rouwrand. Tenslotte was Ad
miraal b.d. Helfrich nog het
meest positief tóen hij de wen
selijkheid formuleerde om te
komen tot een vaderlandse
partij. Wel ja, er kan nog meer
bij! Alleen de combinatie van
alle religieuze en politieke
stromingen enkel alleen om
het vaderland te redden, lijkt
ons niet erg vruchtbaar. En
dat .een dergelijke rouw-
demonstratie nu juist plaats
moest hebben aan de voor
avond van misschien wel het
meest positieve element in de
Indonesische politiek: de bij
eenkomst om de Ronde Tafel.
Moge de „sombere" bijeen
komst die er aan voorafging
geen kwaad voorteken zijn.
BENELUX-TENTOON-
STELLING
EINDHOVEN.
Dinsdag werd te Eindhoven
de grote Landbouwtentoon
stelling door Minister Mans-
holt geopend, in tegenwoor
digheid van vele, ook Belgi
sche autoriteiten. Zij zal 10
dagen duren.
VEETEELTSCHOOL
TE CUYK.
In September zal te Cuijk
de vierde landbouwwinter-
school van Brabant op fees
telijke wijze worden ingewijd.
Er bestaan plannen om deze
school later uit te breiden
met een Veeteeltschool. Dit
zal dan de eerste in Neder
land worden.
Naarmate "n gemeente van oude
re datum is, naar die mate heeft
zij ook haar geschiedenis en haar
ontwikkeling. De een meer en de
ander minder, dit hangt natuur
lijk voor een zeer groot deel af
èn van de streek waarin deze zich
bevindt èn van haar onmiddellij
ke omgeving der verschillende
randgemeenten, èn van velerlei
andere factoren als industrie, na
tuurschoon, etc. etc.
De gemeente Groot-Vlijmen
n,u, die bestaat uit de drie kerk
dorpen Vlijmen, Nieuwkuijk en
Haarsteeg, is wat Vlijmen betreft
van zeer oude datum. Ook al is
haar stichtingsjaar nu juist niet
met de dag aan te geven, we we
ten toch uit de verschillende oude
geschiedenisboeken, dat zij da
teert uit de regeringsperiode van
Robert II, die in 972 stierf.
Nieuwkuijk is nu eenmaal niet
zo oud als Vlijmen, maar vormt
in vergelijking met Haarsteeg
toch nog een zeer behoorlijke fi
guur, daar dit laatste als dorp
van zeer jonge datum is.
Toch hebben ze omtrent oud
heid van akkernamen veel ge
meen met elkaar. En naarmate nu
elk dorp zich meer en meer ont
wikkelde en bebouwd werd, ont
stonden hierdoor in de volks
mond ook verschillende benamin
gen van die percelen landerijen
voor de nieuwe straten.
Zo treffen we in onze ge
meente een veel voorkomende
naam aan van steeg. We moeten
hier nu eenmaal in onze moder
ne tijd niet te lichtvaardig over
denken als zou dit iets minder
waardigs zijn. Denken we maar
even aan de ontwikkeling van
een steeg tot een volslagen dorp,
de Haarsteeg. Deze benaming is
voor onze gemeente hier bepaald
van karakteristieke waarde. Naar
de Mommersteeg noemde zich de
stamvader van het gelijknamig
geslacht, die er in de eerste helft
van de zeventiende eeuw heeft
gewoond. Wanneer we de oude
archieven van het voormalig Cis-
terciënserklooster Mariënkroon te
Heusden naslaan, vinden we
schenkingen van de heer Henric
Priem. Deze schenking had plaats
in 1845. Nog in datzelfde jaar
schenkt hij wederom op 10 Au
gustus V/ hont land op de Hey-
den bij Vlijmen. Naar deze groot
grondbezitter werd genoemd de
Priemsteeg. Hieruit blijkt dus dat
deze benamingen in het geheel
niet willekeurig gegeven zijn.
Zo treffen we in Nieuwkuijk
aan de Schapensteeg. Allereerst
vraagt deze benaming een ver
klaring. Wanneer men deze steeg
vanuit de Grotestraat binnenwan
delt, was aan de rechterzijde,
waar nu de nieuwe gemeentewo
ningen staan, een strook grond
die op de oude wegenlegger voor
komt met de naam „Het Kloos
ter". Op dit gebied stond in de
oude tijd een schutsboom van het
eenmaal bloeiende gilde van het
dorp. Men trof daar echter ook
aan een put, waar in de scheer
tijd de schapen geschoren werden.
Naar aanleiding hiervan noem
den de boeren deze nu de Scha
pensteeg. Vanwege de molen,
welke bij de heerlijkheid van
Onsenoort gestaan heeft, kwam
ook wel eens de naam Molen-
steeg voor. Niet alle benamingen
van stegen zijn nog te achterhalen
en we moeten soms ook de ver
klaring achterwege laten. We
noemen zo o.a. de Kavuinensteeg
die gelegen is op Onsenoorc en
loopt van de Grotestraat naar
de Dijk.
In Vlijmen treffen we dan nog
aan de Papensteeg. Deze zal ver
moedelijk zijn naam wel ontvan
gen hebben ten tijde van de Re
formatie.
Dit over Stegen. Maar buiten
deze treffen we in elk der ge
meenten nog zeer oude benamin
gen van straten aan.
In Haarsteeg De Hoeven, Ip-
perhoeve, Laan van Onsenoort.
Meestal zegt men kortweg de
laan. Ieder inwoner van Haar
steeg weet direct wat hiermede
bedoeld wordt.
In NieuwkuijkSt. Jorisstraat,
Peperstraat, 't Hoog. 't Hof,
In Vlijmen Wolput, Heistraat,
Medie, Grote Kerk enz.
Van de hierboven vermeld'e
straten zijn er waarvan de bete
kenis is te achterhalen en andere
die we u schuldig moeten blijven.
Inmiddels hebben we u een na
dere verklaring gegeven betref
fende de bestaande stegen en we
hopen u later ook een verklaring
van de andere nog behandelde
straten te kunnen verschaffen.
Vette kippen.
Als kippen te vet zijn, moet
men ze eens een paar dagen
achter elkaar geen hard voer
geven, doch alleen de gewone
portie ochtendvoer. Zit er nog
al veel mais in gemengd
graan, din moet anders ge
voerd worden, b.v. de ene dag
haver, de andere dag tarwe en
de derde dag gerst.
Gedurende slecht weer heb
ben de kippen weinig bewe
ging en dat is de reden dat
de dieren soms wat strak aan
voelen van achteren.
Groenvoer onder ieders
bereik.
Het is in de stad en ook
wel op het platteland voor
veel kippenhouders vaak een
toer om steeds vers groenvoei'
te krijgen. Meestal is dat te
oud, te hard, dus te arm aan
vitaminen en niet erg gewild
door de hoenders. Het is
hoogst nadelig voor de ge
zondheid der dieren en de leg.
Men neme eens een pi-oef met
gekiemde haver, de resultaten
zullen hoogst bevredigend zijn.
De proef is door elke kippen
houder te nemen, men heeft
er geen tuin voor nodig.
De haver liefst dikke
wordt eerst een dag in koud
water geweekt en daarna in
een platte bak of schotel in
een laag van een paar vingers
dik uitgespreid. Deze bak
wordt met een baalzak bedekt
en voortdurend vochtig ge
houden. Met een goede week
zijn de haverkorrels ontkiemd
en de jonge spruiten enige
centimeters lang. De laatste
dagen neemt men de zak weg
om de spruiten groen te doen
worden. De haverplantjes zijn
dan tot 'n vaste zode gegroeid
en daarvan worden stukken
afgegeven. Deze gekiemde ha
ver is niet alleen een uitste
kend groenvoer dat door da
kippen gaax-ne wordt gegeten,
doch heeft ook een grotere
verteerbaarheid dan de haver
korrels, zodat deze het hard-
voer ten dele vervangen kun
nen. 't Is een zeer voordelig
groenvoer. De bakken mogen
niet koud staan, geven geen
reuk af zodat het in de keu
ken of het woonvertrek kan
geschieden. Men neme er maar
eens een proef mee.
Zonder groenvoer hebben
kippen,
De ware lust tot leggen niet.
Voer ze eens gekiemde
haver,
't Goede resultaat ge
zeker ziet.
Kippenvriend.
(Nadi\ verboden).
ONTSMET AL UW
ZAAIZAAD!
Reeds jaren lang houdt de
landbouwwetenschap zich in
tensief bezig met de bestude
ring van vele, voor de prak
tijk belangrijke vraagstukken,
Vele problemen betreffen
de bodembewerking, bemes
ting, het kweken van nieuwe'
rassen, de bestrijding v. plan
tenziekten e.a. zijn reeds tot
ipjossing gebracht en daar
door is de productie verhoogd,
zijn de productiekosten ver
laagd en zijn boer en tuinder
in hun door verschillende om
standigheden zware strijd om
het bestaan gesteund.
Wat nu de bestrijding van
plantenziekten betreft, is er
in de loop der jaren veel ver
beterd en veel veranderd.
Steeds wordt er door de
landbouw-voorlichtingsdierust
op de bestrijding van planten
ziekten gewezen door het ont
smetten van zaaizaad.
Want wordt zonder meer
besmet zaaizaad uitgezaaid,
dan kiemt het niet of er ont
wikkelen zich zwakke, zieke
kiemplanten, die spoedig af
sterven, of er groeien planten
op, die aanvankelijk normaal,
gezond lijken, doch later ziekr
teverschijnselen vertonen en
geen of geringe oogst opleve
ren.
Dit jaar mag* in geen enkel
geval zaaizaad uitgezaaid wor
den, dat niet ontsmet is.
Het is toch zo eenvoudig en
het kost zo weinig, terwijl de