Wijde WereldJ DE BIESBOSCH Waalwijkse en Langstraatse Courant So^iaaê'tco-nomüc^ Hoekje. UIT DE en zijn problemen. De waiersnood ie Haarsteeg in 1799 DONDERDAG 6 OCT. 1949 Uitgever Waalwijkse Stoomdrukkerij ANTOON TIELEN Hoofdredacteur JAN TIELEN Redacteur-Verslaggever W. v. d. MEE Jr. DE ECH0\M HET ZUIDEN OPGERICHT 1878. Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66. 72e JAARGANG No. 81 Abonnement 15 cent per week 1.95 per kwartaal 2.25 franco p.p Advertentie-prijs 9 cent per m.M. Contract-advertenties speciaal tarief. TEL.-ADRES „ECHO". VADERTJE STALIN GAAT VOOR. Er valt een steeds roerender eensgezindheid te constateren in de Oost-Europese landen ten aan zien van diverse kwesties. Rusland zegde zijn vriendschapsverdrag op met Tito, Hongarije, Tsje- eho-Slowakije, Roemenië enz. volgden; Rusland erkende de Chinese volksrepubliek, de rest volg de; Rusland protesteerde tegen de West-Duitse staat, de vazallen gaan mee; en zo maar voort: Wat Stalin doet is welgedaan. HOOGLOPENDE RUZIE. De ruzie tussen de oude vrienden wordt steeds alge mener en brengt steeds meer onrust teweeg. Na de opzeg ging van het vriendschaps verdrag met Joego-Slavië door Moskou, kon het natuur lijk niet uitblijven of de rest van Oost-Europa zou volgen. Hongarije is blijkbaar de trouwste knecht op het ogen blik, het volgde de grote lei der tenminste het eerst. In het begin van deze .week volgden Roemenië, Bulgarije en Polen. De nota's waarin de opzegging van dit bedrag (in 1947 gesloten voor twintig jaar) wordt bekend gemaakt, zijn eén trouwe navolging van het door Moskou gegeven mo del. Joego-Slavië heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog maar eens te protes teren. Deze gewoonte is een middel geworden om elkaar alle mogelijke en onmogelij ke verwijten naar het hoofd te slingeren. Zo ook Tito. Hij beroept er zich in een nota op dat Stalin in 1941 heeft verklaard zich nimmer te zul len inlaten met de binnen landse aangelegenheden van kleine landen. Wat dat be treft had hij zijn protest wel een paar jaar eerder kunnen sturen. Verder bevat de nota een aantal ongetwijfeld zeer gegronde beschuldigingen over de handelwijze van Rus land tegenover Joego-Slavië. Hiermee is men er nog niet, ook niet als de berich ten over troepenbewegingen van „volkspolitie" in Bulga rije betrouwbaar zijn. Zelfs in het Westen veroorzaakt de breuk Stalin-Tito moeilijkhe den. Want in Januari komt de zetel van de Oekraïne in de Veiligheidsraad vrij. En wie moet die innemen? Het Oost- Europese blok stelt Tsjecho- Slowakije candidaat ('n trouw vazal op het ogenblik) en Joego-Slavië stelt zichzelf candidaat. Nu schijnen de Amerikanenn er wel iets voor te voelen om de laatste te steunen, maar Engeland vindt het vooralsnog beter om Tsje- cho-Slowakije de zetel te gun nen. Is het politiek, is het be leefdheid? In ieder geval zijn de bondgenoten het niet eens en het zal er over gaan wie zijn standpunt verandert of wie de meeste medestanders krijgt. Men ziet, het conflict tussen de Kominform en Tito is heus geen binnenbrandje in het huis van Vader Stalin. MOSKOU TEGEN BONN. Nee, dat mag niet, zo maar op je eigen houtje een staat vormen, terwijl we anders hadden afgesproken. Boven dien dat is geen staat, het is een. poppentheater waar jul lie aan de touwtjes trekken. Zo zou in minder officiële termen het protest van Mos kou tegen de vorming van de West-Duitse regering kunnen luiden. Het spreekt daarin over de overeenkomst van Potsdam, waar zoveel is afge sproken dat Stalin achteraf niet is nagekomen. De grote vier zouden zogenaamd stre ven naar de eenheid van Duitsland, maar als het zo door moet gaan dan kunnen ze wel blijven streven tot het einde van de wereld, want de Russen hebben van het begin af aan tot en met nu toe ge werkt tegen enige vooruit gang. De beschuldiging dat West- Duitsland een marionetten- staat is geworden, is zonder meer belachelijk, want daar in het Oosten is het toch wel een heel groot poppentheater waar door een kliekje aan de touwtjes wordt getrokken. Verder leest men in zo'n pro test natuurlijk termen als „re actionaire politici", die in nauw contact staan met „bui tenlandse financiële kringen", de grondwet van Bonn „op gesteld onder de druk van de Westelijke bezettings-autori- teiten, die de elementaire ar tikelen van 't document vrij wel hebben gedicteerd'.'. Enfin, het zal de bedoeling van Rusland ook wel niet zijn om Amerika en Engeland op het rechte pad te brengen. Men houdt het ervoor dat het de eerste stap is om te komen tot de vorming van een Oost- Duitse staat, oftewel „volks democratie". Hongarije is onmiddellijk gevolgd met een protest; de overigen zullen ook nog wel komen. MOSKOU ERKENT CHINESE VOLKS REPUBLIEK. Vervolgens heeft Rusland besloten de diplomatieke be trekkingen met de regering te Kanton te verbreken en de volksdemocratie van Mao Tse Tung te erkennen, het geen geheel in de lijn van Moskous politiek ligt. Honga rije en Roemenië zijn ook langs die lijn naar Peiping ge lopen. Anna Pauker heeft haar collega daar telegrafisch van het heugelijke feit op de hoogte gebracht. Dit brengt weer nieuwe moeilijkheden in de wereld. Wat zal er nu in de Veilig heidsraad gebeuren? China bezet daar een permanente zetel en wie moet die inne men? Rusland zal er zeker met alle macht voor vechten om zijn vazal een plaats te geven, terwijl de anderen daar niet zo veel voor zullen voelen. Nu is men in diplo matieke kringen te Londen algemeen van mening dat En geland een „realistische" po litiek zal volgen en de com munistische Chinese regering spoedig zal erkennen. Dat zal er dus op neer komen dat En geland weer eens ter wille van het „realisme" een be langrijk stuk van de wereld de jure aan het communisme overlevert. Lijkt dat niet iets op het „realisme" in 1939? Zo iets van: Er is toch niets aan te doen. Dan weten de even tueel volgende slachtoffers van Moskou wat hun voor hulp te wachten staat. Maar hoe komt men over die zetel in de Veiligheids raad tot overeenstemming? Gebeurt dat niet op een of andere manier, dan zal de Veiligheidsraad zijn werk zaamheden enige tijd moeten opschorten wegens onoverko- •menlijke moeilijkheden bin nenskamers. En wat moet er dan van de veiligheid in de wereld terecht komen? HET FRANSE KABINET GERED. Het kabinet-Qeuille is voor de zoveelste maal in zijn meer dan één-jarig bestaan aan 't gevaar van een crisis ontko men. Het is Zaterdagavond tot overeenstemming geko men over lonen en prijzen, 'n kwestie die het ten val dreig de te brengen. Er zullen nu zelfs enkele prijsverlagingen komen voor de Fransen, zoals van boter, macaroni, steenko len, electriciteit, textiel, leder enz. Verder zal er verscherp te controle worden uitgeoe fend op voorraden en win sten van handelaren, vrije be spreking van collectieve ar beidsovereenkomsten, die in 1939 opgeschort waren, zal weder ingevoerd worden en in« afwachting van de totale uirverking van de devaluatie zal de regeringspolitiek van stabilisatie van lonen gehand haafd blijven met een enkele uitzondering. R.T.C. Het afgelopen weekend heb ben de centrale commissie en leden van de commissie voor financiële en economische aangelegenheden in afzonde ring besprekingen gevoerd op de „Hoge Vuurse". Er is me degedeeld dat de besprekin gen in goede sfeer plaats vonden (gelukkig) en dat de meningen van de onderschei den delegaties duidelijk naar voren werden gebracht en ge preciseerd. De stukken wor den in Den Haag bestudeerd. Nu weten we het. Er is echter nog iets naders bekend geworden, n.l. dat er geen overeenstemming is be reikt over het vraagstuk der schulden-regeling. Wel werd men 't eens over de schulden die gemaakt zijn tot aan het uitbreken van de oorlog met Japan en over de verdere schulden die niet in verband staan met de militaire acties zal men ook wel tot accoord komen, maar de moeilijkhe den concentreren zich om de vraag, wat er moet gebeuren met de schulden die voort vloeien uit de acties. En van republikeinse zijde meent men dat dit ongeveer alle kosten zijn, o.a. distributie van rijst, textiel enz. van de bevolking. Vanzelfsprekend zal men dat van Nederlandse zijde niet toegeven, al is men aan deze zijde blijkbaar nog al toegevend, getuige de tot standkoming der z.g. „Unie", die al heel weinig waarde of houvast zal blijken te bezit ten. Eén onzer bladen schreef dezer dagen dat er geen spra ke was van een „zware Unie, noch van een „lichte", maar van een „vederlichte" Unie. De partijraad van de Partai Persatoean Indonesia heeft verklaard dat hij het volste vertrouwen heeft in de repu blikeinse delegatie, dit naar aanleiding van onder de Indo nesiërs gerezen onzekerheid en twijfel. RENTENIER WERD FABRIKANT. Een van Nederlands grote bedrijven, de N.V. Talens en Zn. te Apeldoorn ze heeft thans ongeveer 1200 man per soneel viert morgen haar 50-jarig bestaan. De oprichter, de heer M. Talens, had als kassier in Uithuizen de schaap jes op het droge gekregen en was zich als goede vijftiger in Apeldoorn gaan vestigen om er te rentenieren. Nauwelijks was hij er, of een chemicus wist hem te interesseren voor zijn recepten voor het vervaar digen van inkten en waterver ven. En weldra, op 4 October 1899 startte de N.V. van thans met 25 man personeel in een oud herenhuis. En in plaats van te rentenieren trok de heer Talens er zelf op uit om in binnen- en buitenland zijn pro ducten te verkopen. Het kost baarste bezit van de zaak vor men nu de bijna 10.000 recep ten voor haar fabrikaten (o.a. olieverf in 400 kleuren!) en haast dagelijks komen daar nieuwe bij. MINISTER VRAAGT 45 MILLIOEN VOOR DELFT. Ter voldoening aan zijn toezegging bij de behandeling van de Rijksbegroting voor 't dienstjaar 1949, deelt de mi nister van O., K. en W. o.m. het volgende over de plannen ten aanzien van de uitbrei ding van de T. H. te Delft aan de Tweede Kamer mede: Als richtlijn voor de opstel ling van de eisen voor de uit breiding heeft gegolden de technische hogeschool ge schikt te maken voor een goede opleiding van hoog stens 3500 tegelijkertijd stu derende adspiranten of een afstuderen van 500 ingenieurs per jaar, waarbij tevens be vorderd wordt de verdeling van de studenten over de ver schillende studie-inrichtingen in overeenstemming te bren gen met de vermoedelijke toe komstige behoefte. Op de begroting voor 1950 zal rekening gehouden kun nen worden met: gebouw voor werktuigbouwkunde, scheeps- bouwkunde en vliegtuigbouw- kunde 900.000 (2e termijn), centr. werkplaatsen 500.000 (le termijn), gebouw techni sche physica 300.000 (le termijn). De kosten van de voorzie ningen in de eerste urgentie- groep (voor de eerste 5 jaar) zullen globaal ongeveer 30 millioen vragen en de inrich tingskosten bovendien 15 mil lioen. 32.000 WONINGEN OVER NEDERLAND VERDEELD. De minister van Wederop bouw en Volkshuisvesting heeft vastgesteld hoeveel wo ningen in 1950 aan de ver schillende provinciën en de drie grote steden zullen wor den toegewezen. De minister heeft zich laten adviseren door de sub-commissie, belast met de verdeling van het wo ningcontingent, van het cen traal orgaan voor de weder opbouw en de bouwnijver heid. Geheel overeenkomstig het advies is uitgegaan van de verdeling van 32.000 wo ningen en besloten deze als volgt aan de provinciën en de drie grote steden toe te wij zen: Groningen 1.251, Friesland 989, Drenthe 1.030, Overijssel 2.070, Gelderland 3.744, Utrecht 1.882, Noord-Holland 2.646, Zuid-Holland 3.654,Zee land 590, Noord-Brabant 3.414 Limburg 3.062, Amsterdam 2.634, Den Haag 2.621, Rotter dam 2.413. WALEN DREIGEN MET REVOLUTIE. De koningskwestie in België. Te Brussel gelooft men, dat het wetsontwerp tot het hou den van een volksraadpleging over de Belgische konings kwestie, dat 18 October in de senaat zal worden behandeld, voorziet in een compromis ten aanzien van het percentage dat zich voor de terugkeer van de koning moet uitspre ken. De voorgestelde volksraad pleging zal alle Belgen boven de 21 jaar, behalve de leden der strijdkrachten, vragen of zij de terugkeer van koning Leopold dan wel zijn troons afstand ten behoeve van prins Boudewijn willen. Intussen zijn over de ko ningskwestie weer harde woorden 'gesproken op het vijfde jaarlijkse Waalse con gres te Luik. Een der spre kers, senator Jean Allard, gaf te verstaan, dat als de Katho lieke aanhangers van koning Leopold zich niet matigen in hun eisen, zij wellicht „weldra het gerammel van een nade rende revolutie zouden ho ren". Leopold kan in geen geval nog koning der Walen zijn. En een andere spreker wilde „desnoods" de koning én het koingschap vernieti gen", liever dan te dulden, dat er een volksreferendum ou worden gehouden. Cultuurgrond en natuurreservaat. Een waar labyrinth van kolken en kreekjes, waterwegen en wijde waterplassen, vormt het grote ge bied, dat geklemd ligt tussen Mer- wede, Bergsche Maas en Amer en dat de naam draagt van Bies- bosch, waarvan het idyllische in allerlei toonaard is bezongen: wa zige horizonten, vlakten en wate ren, vervloeiend in nevellicht. Grazige landen, manifesterend de oneindige wijdheid van het pol derlandschap. Hoe ontstaan De Biesbosch is een tastbare reële herinnering aan het vreselijk watertorment toen in 1421 de St. Elisabethsvloed de Grote -of Z. Hollandse Waard, op de grens van Holland er- Brabant verdelg de onder het water. Slechts betere zorg voor het dijkwezen had de ramp tot kleiner proporties kunnen herleiden, maar de onzalige binnenlandse twisten, waarvan wel de bekendste waren, die der Hoekse en Kabeljauwse, belemmerden een met succes be kampen van de watervijand. Doch later herwint men voet voor voet het verloren land terug en al in 1460 liggen solide dijken rond het Land van Heusden en Altena en zijn de ruineuse gevol gen van de fatale vloed zoveel mogelijk ongedaan gemaakt. Echter een tienduizend hectaren land bleven blootstaan aan de wisseling der getijen, de Biesbosch bleef! De slibaanwas had in zeer snel tempo plaats. De rivieren verleg den hun loop: sommige beddingen vervielen tot dode armen, andere werden nieuw uitgeschuurd. Vrij spoedig ontwikkelde zich op de aangeslibde plaatsen een weelderige vegetatie met de bies als dominerende plant. Is dit de naamsreden voor de Bies-bosch? In de slibrimboe groeiden de eilandjes, het werd een wereld vol geheimzinnigheden, een dorado voor het watergevogelte, een ge bied vol intieme bekoorlijkheden. Nauwelijks hadden de eilandjes het stadium van rijpheid bereikt of ze werden omsloten door een kade of dijk. Zo groeide de pol der van Oud-Dubbeldam (1603), de Noord- of Merwedepolder (1606) en de uitgestrekte, niet minder dan 1550 ha. grote Wiel- drechtsche polder. Bij deze polders werden boeren hoeven gebouwd, wel dicht bij 't water, maar watervrij, zelfs bij de hoogste vloeden, wanneer storm wind en watergebruis een mach tige symphonie vormen en met woest geweld het water de kaden vernielt en de lage polders vult, binnenstormend het Gat van de Vissen of dat van het Spijkerboor. Rond de boerenhoeven wuiven slanke populieren en iepen en staan dromerige wilgen.. In het voorjaar, vóór het riet er domineert, plekken in wijde omtrek der hoeven reusachtige velden goudgele dotters! Door het opwassend riet groeien elzen- en wilgenstruiken. Als de stormwind aanvaart over de lage landen, wil hij, die het machtig schouwspel der jachtende wolken gadeslaat, vluchten, want dan bespeurt hij angstig, hoe te midden van stormgeloei en golf geklots, het water met ijzingwek kende snelheid en zekerheid hoger en hoger klimt, steeds meer ter rein verovert van de hoogte, waarop de boerderij is gebouwd, die de aanblik van een verlaten eilandje krijgt. Hoger en hoger stijgt de vloed, tot het toppunt van stijging is bereikt: de boerde rij blijft droog en... langzaam valt het water weer. Dc huidige situatie. Ruim 3/5 van de Biesbosch bestaat thans uit cultuurgrond, j.» ongeveer is griendland, i/io wordt door de wegen in beslag genomen, terwijl nog 14 uit rietgorzen be staat. De Biesbosch is een weergaloos schoon gebied, een ideaal oord voor watersportliefhebbers, een natuurmonument, dat als zodanig waard is gereserveerd te worden, inzonderheid het gedeelte langs de Amer, waar men de schoonste vèrgezichten heeft over een onge stoord gebied van riet- en biezen velden, slikken en gorzen. Slechts een zeshonderd mensen bewonen deze waterrijke streken. Het zijn de grootgrondbezitters, die de Biesbosch-gronden (1500 ha. bouw- en 1400 ha. weiland) exploiteren of verpachten, terwijl 1200 ha. aan de Kroon en het res terend deel aan de Staat behoort. Nieuwe plannen. Plannen werden ter tafel ge bracht tot bedijking van de Bra bantse Biesbosch. De dijken zou den. een hoogte krijgen van 6l/2 m. boven N.A.P., zodat dan dit gebied niet meer als waterreser voir bij overstromingen dienst zou behoeven te doen. Noodzakelijk gevolg hiervan zou zijn het verzwaren van dijken in de omgeving en het ten uit voer leggen van een plan voor ruilverkaveling, waardoor dan te vens een nieuw wegennet nodig zou zijn. Overbodige weelde is dit niet: de 6 wegen, zo men ze als zodanig bestempelen mag, zijn abominabel slecht en vele gezinnen kunnen slechts per roeiboot het vasteland bereiken. Wegen en bruggen, kaden en polderwerken, zwaar gehavend door stormen en in de oorlogsja ren door de Duitsers, die in de Biesbosch vreselijk hebben huis gehouden, roepen om herstel. De inpoldering zou nieuwe cul tuurgrond scheppen, waarop teel ten met perspectief mogelijk zullen blijken te zijn: zaden, fruit! De tuinderij zou er een geschik te bodem vinden en de resterende gebieden zouden voor landbouw en gemengd bedrijf eveneens ge schikt blijken. Speciaal economisch gezien, zou er dus veel gewonnen zijn. Doch de natuurliefhebbers en de water sport-enthousiasten zouden, naast de inwilliging der utiliteitseisen een lans willen breken, om althans een brokstuk van de ongerepte, maagdelijk-ruige Biesbosch als na tuurreservaat behouden te zien! Nu het „Biesbosch-pro- bleem" in ons blad reeds van zo vele zijden en in verschillende as pecten is beschreven, volgt hier nog eens een beschouwing, die dit vraagstuk mede van andere zijde beschouwd. RED. MEER AANDACHT VOOR NEDERLANDS BIJ EIND EXAMEN H.B.S.? De vele klachten over het tekort aan kennis van de Ne derlandse taal ook bij jonge ren, die middelbaar onderwijs gevolgd hebben, zullen, zo wordt te Den Haag vernomen, tot resultaat hebben, dat bij 't schriftelijk eindexamen H.B.S. n 1950 zwaardere eisen aan de candidaten gesteld zullen wor den. Eindelijk! zouden we zeggen. GEVOLGEN DEVALUATIE. Het is niet precies zo ge lopen als we in ons vorig ar tikel over devaluatie zeiden te verwachten. We dachten dat Nederland wel zou blijven bij een devaluatie van 20 a 25%. Maar in hetzelfde num mer van „De Echo" kon men lezen dat Nederland even hoog (of laag) devalueerde als Engeland en dus ook 30%%. Is dit percentage voor Enge land hoog en is het de vraag of de economische toestand in Engeland zo'n hoog procent eiste, voor Nederland is het zeker zeer hoog en alleen goed te praten door uit te gaan van het Engelse cijfer. De devaluatie heeft plaats gehad door de goudprijs te verhogen. Echter niet recht streeks. De waarde van ons geldstelsel is niet direct van het goud afhankelijk. Deze af hankelijkheid ontstaat via het Engelse pond-sterling en de Amerikaanse dollar. Onze gulden is gebonden aan het pond; het pond weer aan de dollar en de dollar aan het goud: Door waardeverande ring tussen pond en dollar, ontstaat dus ook een waarde verandering tussen gulden, pond en dollar en daardoor indirect tussen gulden en goud. Toen de wisselkoers van de dollar verhoogd werd van 2.70 tot ongeveer 3.80, was er de devaluatie, ook ten opzichte van het goud. De gevolgen van de deva luatie zullen op de eerste plaats te merken zijn aan de prijzen van uit het buitenland ingevoerde artikelen. Kocht men enkele weken geleden een machine in Amerika voor b.v. 1000, dan betaalde men dit bedrag met pl.m. 2700. Nu komt dit zelfde dollar bedrag op ongeveer 3800. De prijzen van grondstoffen dus, en in het algemeen van alle artikelen die uit Ameri ka worden ingevoerd, zullen beduidend stijgen. Niet zozeer de prijs in Amerikaanse dol lars, maar die van guldens. Dit zal in het algemeen het geval zijn met artikelen die worden ingevoerd uit landen die niet hebben gedevalueerd (Zwitserland b.v. en de Zuid- Amerik. Staten. Huiden!) of die hebben gedevalueerd met een lager percentage dan het onze (België). Dit is zeker voor iedere importeur zeer belangrijk, maar bovendien voor iedere handelaar en fa brikant. Men maakt tegen woordig bijna geen artikelen meer waar geen buitenlandse grondstoffen bij gebruikt worden. Voor het éne natuur lijk meer dan voor het ande re; maar als de buitenlandse grondstoffen helemaal geen rol spelen in het productie proces van een bepaald arti kel, dan komen er wel buiten landse machines aan te pas. En ook deze zullen duurder worden en meer afschrijving vragen. Nu zal men zeggen, waar om dan gedevalueerd als er zo'n nadelige gevolgen aan verbonden zijn? Ja, maar er zijn ook voordelen aan en om die voordelen gaat het na tuurlijk. Engeland en 't West- Europese vasteland moeten, kost wat kost, hun uitvoer naar Amerika opvoeren. Zij moeten de beschikking heb ben over dollars, véél dollars, méér dollars dan tot nu toe, om méér uit elders te kunnen invoeren. Export naar Ameri ka was echter moeilijk. Men moet zich dat goed indenken. Amerika is het land van de onbegrensde mogelijkheden, waar van alles kan worden geproduceerd en dat zich bij na geheel zelf van alles kan voorzien. Het grote productie apparaat dat er vóór de.oor log al bestond, is tijdens deze wereldkrijg nog uitgebreid en vervolmaakt. In de Europese landen heeft juist het tegen overgestelde plaats gehad: men heeft enorm moeten in krimpen en de productie-me thoden (o.a. de machines) zijn jaren achtergcraakt. K. H. Alvorens we tot de behandeling van deze geschiedenis overgaan, gezien de uitgebreidheid van dit onderwerp, lijkt het ons zeer nut tig U reeds hiervan het volgende rpede te delen, wat we voor enige tijd vonden en dat ongetwijfeld voor LI allen zeer leerzaam is, ge zien het grote geloof en eenvoud die er toen op deze plaats heers te. We geven dan deze brief in zijn geheel hieronder weer. „Den braven burger Adriaan Eekels, Aan de Municipuliteit van Hedikhuizen, Medeburgers mijn lotgenoten. Schoon de herinnering der ge varen waarin ik geworstele heb been, en welkers treurige gevolgen voelen, uwe benevens mij gevoe len mij natuurlijke aandoeningen van angst en smart veroorzaken echterom aan uwe vriendelijke uitnodiging te voldoen eene be schrijving geven van al hetgeene onder mijn oog is voorgevallen, beschrijven de verwoesting van het huis van Michiel van Hooff, en de daar verongelukte en ge redde personen. Ik "zal zoo kort en tevens zoo nauwkeurig trachten te zijn als de zaak het toelaat Op den 22ste Februarij J. L. om een uur na den middag, wanneer het zich van alle kanten beves- tige dat den Dijk door was, vlug ten ik in het huis van Michiel van Hooff, in het zelve de vrouw- met vier kinderen, knegt en meid, ik en nog een inwoonder van de Haarsteeg, met naam Jan Pcjders, wij waren hier nog des te gerus ter, omdat wij ons op de sterkte van dat huis betrouwden, uit hoof de dat het met den laatsten door braak staanbaar is gebleven. Mi chiel van Hooff, zeiven was niet te Huis, men zeide, dat hij, weinig tijds tevoren, naar Vlijmen was gegaan, omdat zijne tegenwoordig heid bij den Heijdijk, die men zei- de, dat in gevaar was, vereischt wierd. Wij boden elkander de be hulpzame hand, om zoveel goede ren op den zolder te brengen als slechts mogelijk was, totdat wij eindelijk genoodzaakt wierden, ons zeiven te bergen. In korten tijd steeg het water op zoo een ver bazende hoogte, dat het bijna aan den zolder kwam. Het geweldig kraken der ijsschollen, die tegen de boomen en huizen aanstooten, vervullen ons Harten met angst en schrik, en deden ons huis dave ren. Onze troostelijke Godsdienst deed ons onzen toevlucht nemen tot het Gebed, teneinde he God behagen mogt, de dreig- ide ge varen van ons af te wenden. Der Moeder, op wiens ue'aat::lc- deu tederheid en medelijden te le zen was, omhelsde haaren kinde- re.i en riepe haa*e man te nulpe. de Meid wrong haare handen, in een woord elk hart was met de allerbitterste droefheid vervuld, ziende alle oogehblikken de dood tegemoet. Ondertusschen ontdekte ik, dat het achterhuis was weg geslagen, hetgeene ik echter niet durfde bekend te maken, om de anderen niet te bedroeven of te ontsellen. Ik zette de ladder tegen het Flieriggebint, met voornemens, om door het dak te snijden, maar de vrouw dat merkende zc:de, nu zult gij u zeiven redden, en mij, met mijne kinderen laten vergaan, waarop ik antwoordde, dat wij elk naar een kind zouden zien, en nam tevens twee kinderen, de oudste, het eene van omtrent acht en het andere zeven jaar oud, en bragt die, een voor een, op het flieriggebint, hun gelastende, dat zij zich wel vast zouden houden, hetgeen zij ook deden. Weder beneden gekomen zijnde, zag ik een brood op tafel liggen, waar van ik twee sneeden afsneed en in mijn zak stak, om in geval ik gelukkig waare, mij op een of ander te kunnen redden, niet van honger te moeten sterven. Daar stonden nu over de tien voeten water in het Huis,, en het Huis begon nu zodanig te bewe gen, dat men gemakkelijk konnen zien, dat zijne verwoesting nabij was. Ik zeide teen tot de andere: vrienden past op, want nu gaan wij naar de eeuwigheid, waarop zij allen riepen: O God help ons in den uitersten nood. Biddende gezamlijk voor dat hij onze Ziele wilden beschermen: ik klom spoe dig naar de kinderen, keerae mij nog eens om, en zag anderen, als wezenloos zitten, de vrouw had zich over de wieg geplaatst, om was het mogelijk haar kind te redden, bevijligen, en drukten het tegen haare boezem, de knegt nam het kind al slapende uit de lig plaats en ziet, op dat ogenblik storten het Huis in, en de vrouw, twee kinderen, knegt en meid wierden, onder de puinhoopon be graven. Ik stond op de ladder 'en sloeg met dezelve achterover in het Water en rukte de twee voor noemde kinderen in mijn val wee-

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1949 | | pagina 1