Wijde Wereld
Feestelijke viering
Waalwijkse en Langstraatse Courant
UIT DE
Missiegebied in Midden-Europa.
Snuif en wrijf
R.K. Middelb. Handelsavondschool.
Reis door ruïnes.
-JfcdJ
1 J
van het 25-jarig bestaan der
MAANDAG 24 OCTOBER '49
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
DE ECHQ VM HET ZUIDEN
72e JAARGANG No. 86
Abonnement
15 cent per week
1.95 per kwartaal
2.25 franco p.p
Advertentie-prijs
9 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
OPGERICHT 1878.
Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38.
SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66.
TEL.-ADRES „ECHO".
JOEGO—SLAVIë IN DE VEILIGHEIDSRAAD.
Niet Tsjecho-Slowakije, Ruslands satelliet, maar
het onafhankelijke Joego-SIavië is gekozen tot niet-
permanent lid van de Veiligheidsraad, uiteraard
tot groot misnoegen van Visjinski en zijn mede
standers. De komende periode zal dan ook wek niet
de vruchtbaarste zijn in de geschiedenis van de
Veiligheidsraad. Immers, de leden zullen het nu
nog drukker krijgen met het accentueren van on
derlinge politieke verdeeldheid.
sjinski's bedreigingen zul-
ir tenminste waarschijnlijk
t helemaal loos alarm zijn,
want Moskou is van geen
kleintje vervaard. Bovendien
heeft de raad voor 't Krem
lin weinig meer waarde dan
als politiek wapen, en nu er
3 en troef verloren is gegaan,
de Russische vertegen-
i ordiger extra zijn best
len om het tegen de overi-
n te bolwerken. De enige
ost die er voor. het rode
«jüf op het ogenblik nog
o blijft is de hoop, dat bin-
nt ort de Chinese zetel ook
roo zal zijn, maar eer het
ZOV-- is, zal het in de Veilig
heidsraad en in de Assemblée
nog wel eens stormen.
Tweemaal moest er over de
candidatuur gestemd worden
en tweemaal moest de heer
Visjinski tot de orde geroe
pen worden, omdat hij zijn
bof ..je te buiten ging. De ver
kiezing der twee andere leden
ginj volkomen normaal: 57
ster "Yien voor Ecuador en 56
VO' India. Maar Joego-Sla-
vië kreeg er 37 en Tsjecho-
Slowakije 20, zodat geen van
b< ie landen de vereiste twee
dei ie meerderheid had. Wel
was* de verhouding voor
TsjTho-Slowakije een veeg
tek. n en bij tweede stemming
kwam dan ook een voldoende
getai stemmen aan Joego
slavië: 39 van de 58. Toen
had je natuurlijk het gerinkel
.in ie glazen.
Visjinski had van te voren
al een aanval gedaan op Joe-
go-Slavië, waarbij hij de can
didatuur van dit land een be
lediging voor de Sovjet-Unie
noemde. Voorzitter Romulo
was daar niets over te spre
ken geweest en had zijn ha
mer gebruikt, zonder resul
taat. Na de verkiezing dan
moest de Russische gedele
geerde nogmaals zijn hart uit
storten, of liever het hart van
zijn bazen, en hij verklaarde
dat de verkiezing van Joego
slavië 'n schending was van
artikel 23 van het Handvest,
zegt, dat de niet-perma-
ite zetels van de Veilig-
jhlldsraad moeten worden be
zet (en nu komt het!) volgens
een billijke geografische ver
deling. Is er nu in het hele
Handvest geen artikel te vin
den waarop de Rus zich beter
kon beroepen dan dit artikel
23? Twee jaar geleden zou er
geografisch niets aan geman
keerd hebben en dat doet 't
voor de rest van de wereld
nog niet. Of het woord geo
grafisch heeft in het tegen
woordige Russisch een ande
re betekenis. In ieder geval,
de Sovjet-Unie zal Joego-Sla-
vië niet als vertegenwoordiger
van de Oost-Europese staten
in de Veiligheidsraad erken
nen (het zal als zodanig ook
wel niet optreden, anders had
Visjinski niet zo te keer ge
gaan) en verder uitte hij
de gewone beschuldigingen,
waarbij Polen zich aansloot.
En wat nu? Men neemt als
mogelijkheid aan dat Rusland
de Veiligheidsraad zal boy
cotten en zijn zetel in de ko
mende twee jaar zal open
laten. Dat zou tot gevolg
hebben dat de Sovjet-Unie
met- zijn satellieten uit de
U.N.O. trad, maar er zitten
nog teveel voordelen aan en
bovendien is de buit China
nog niet binnen. Dan in het
vervolg maar aan het veto-en,
Visjinski!
DE INDONESISCHE
KWESTIE.
Wanneer men één en de
zelfde krant openvouwt, kan
men de meest tegenstrijdige
berichten lezen over Indo
nesië. Hier staat dat in de ge
mengde centrale commissie
overeenstemming is bereikt
over de afbakening van pa
trouille-gebieden en men ver
baast er zich over omdat er
in het begin van de week
blijkbaar onoverkomenlijke
moeilijkheden waren gerezen
voor de republikeinse dele
gatie. Daarnaast ziet men dat
officiële republikeinse krin
gen beschuldigingen uiten
aan het adres van de Neder
landers en men verwondert
zich omdat er in de republiek
kennelijk twee officiële stro
mingen zijn. Men vraagt zich
slechts af wie het sterkste zal
blijken.
Niettemin schijnt de situa
tie, laten we vast zeggen ui
terlijk, sinds de alarmerende
verklaring van de Sultan van
Djokja wat opgeklaard. Er
zijn tenminste geen nadere in
cidenten gemeld, al gaan de
„koude infiltraties" nog steeds
door. Ook opereert er een
guerilla-bende onder de naam
van „Brigade van de Zwarte
Kat", aangevoerd door de
communist Abidin Effendi.
Deze bende, die uit ongeveer
2000 man moet bestaan, wordt
door militaire zijde te Batavia
voor een groot deel verant
woordelijk gesteld voor de on
rust op Oost-Java. De repu
blikeinen zouden hen om po
litieke redenen ontzien. Om
de toestand op Oost-Java te
verbeteren, hebben de repu
blikeinen aan de Nederlan
ders gevraagd om bepaalde
maatregelen te treffen, zoals
't vrij laten van ambtenaren,
die na 10 Augustus zijn ge
vangen genomen, het terug
geven van in beslag genomen
wapens, en dan zouden er
geen arrestaties meer mogen
verricht worden zonder voor
afgaand overleg in de ge
mengde centrale commissie.
Zou dat de meest efficiënte
manier zijn om de orde te
herstellen? De Nederlandse
delegatie zou het republikein
se verzoek overbrengen aan
de regering in Batavia.
Op de R.T.C. schijnt hard
te worden gewerkt, omdat
men er alles op zet om voor
eind October klaar te komen.
Als nu maar niet telkens de
toestand en de uitlatingen van
verantwoordelijke personen
op Java de zaak in de war
dreigden te sturen. Daarmee
wil men blijkbaar de Neder
landse delegatie pressen om
halsoverkop alles maar toe te
geven en de republikeinse de
legatie er aan herinneren dat
ze niet voor hun eigen plezier
in Den Haag zitten. Nu, dat
weten zij ook wel en dat heb
ben ze getoond ook. Van Ne
derlandse zijde is men overi
gens niet van plan om zich
door een dergelijke handel
wijze te laten dwingen over
haaste beslissingen te nemen
en de boel misschien in het
honderd te laten lopen. Een
groot deel van de wereld, en
niet het minst Nederland en
Indonesië, ziet met spanning
en belangstelling de resulta
ten tegemoet.
ONDERDRUKT VOLK.
Het is met ons mensen zo,
dat we ondanks alles meest
al erg gemakkelijk vergeten.
Toen indertijd Tsjecho-Slo
wakije door de communisten
werd overgenomen, stond de
hele wereld op haar kop en
in ons land was de oprichting
van Steun Wettig Gezag en
de Nationale Reserve er een
onmiddellijk gevolg van. Dat
ging allemaal onder de in
druk van de plotselinge over
weldiging; daarom was er in
eens algemene verontwaar
diging. Maar nu sinds die tijd
't Tsjechoslowaakse volk sys
tematisch onderdrukt wordt,
de rechten van de kerk en de
vrijheid worden geschonden,
nu leest men af en toe een
bericht in de krant en daar
mee uit. Indruk makert< al
leen spectaculaire gebeurte
nissen.
Zo zal men dan een staats
kerk gaan instellen en een ge
suspendeerde priester zou
eerst minister van eredienst
worden en later misschien
„aartsbisschop". Ondertussen
gaan de grootscheepse razzia's
door, terwijl twee grensdor
pen zouden worden ontvolkt
om het vluchten moeilijker
te maken. Duizenden mannen
worden volgens berichten
binnenkort in de lichte indu
strieën vervangen door vrou
wen. Zij zullen dan naar de
kolen- en de uranium-mijnen
gevoerd worden, omdat de
productie doorlopend beneden
peil is. Zo wordt het Tsjechi
sche volk opgevoed en toch
stemt het democratische En
geland op Tsjecho-Slowakije
als lid van de Veiligheids
raad,- men zegt het ook van
de Belgische en Nederlandse
delegaties (ondanks de ver
klaring van kort geleden?
En waarom? Heeft er dat
soms niets mee te maken?
DE BEURT AAN
RENé MAYER.
Tenslotte is René Mayer de
opvolger geworden, van Jules
Moch, d.w.z. om te trachten
een kabinet te vormen. Zijn
eerste examen heeft hij heel
wat vlotter gehaald dan zijn
voorganger: met 341 tegen 184
kwam hij er door, terwijl
Moch met zijn 311 net één
stem boven 't minimum was.
Dat wil niet zeggen dat
Mayer nu binnen is. Integen
deel, men heeft er zelfs niet
veel vertrouwen in dat hij zal
slagen. De socialisten hebben
in de Assemblée wel voor ge
stemd, maar ze passen voor
de eer om aan zijn regering
deel te nemen, omdat ze het
niet eens zijn met Mayers
program.
Toch zal er langzamerhand
iets van moeten komen. De
crisis duurt al ruim 14 dagen.
Als niemand slaagt, zal Paul
Reynaud tenslotte nog zijn
zin krijgen. Maar laten we
niet op de zaken vooruit lo
pen en afwachten of Mayer
slaagt en of zijn eventueel
kabinet enige levensvatbaar
heid heeft.
GRIEKSE BURGER
OORLOG TEN EINDE.
Acheson, minister van Bui
tenlandse Zaken der V.S.,
heeft verklaard dat de Griek
se burgeroorlog vrijwel ten
einde is. Er zweven nog maar
een 2000 rebellen rond, die
zich bezig houden met de
jacht op voedsel.
Amerika heeft Griekenland
twee jaar hulp geboden. Vol
gens Acheson diende nu het
leger, dat uit meer dan
200.000 man bestaat, inge
krompen te worden. De
Griekse regering zal echter
wel op haar hoede zijn in de
heksenketel dié de Balkan is
en voor de omliggende landen
waar veel rebellen zijn heen-
gevlucht en die nu niet be
paald goede buren zijn.
De uitgebreide maaltijd,
waaraan een vijftigtal Neder
landers zich in Royal in Hen
gelo te goed deed, had
evenzeer als dé koude lunch
die de K.L.M. op 2000 meter
hoogte boven de Lüneburger-
heide aan een andere groep
Nederlanders liet serveren
om meer dan één reden het
ongemene karakter van een
galgenmaal.
Weliswaar heerste er een
opgewekte stemming en werd
er hartelijk geklonken en ge
toast op nieuwe en hernieuw
de relaties, maar de sobere
ernst van twee stoere chauf
feurs, die dranken en spijzen
bijna onaangeroerd lieten en
met gedempte stemmen de
route bespraken, wierp op
deze laatste maaltijd voor de
grens een eigenaardig licht.
Want niet zozeer deed men
zich tegoed aan de vaderland
se keuken omwille van de
voorliefde der aanwezigen
voor deze keuken, maar meer
nog in het besef, dat ettelijke
duizenden kilometers onder
de wielen van de Crossley
weggegleden moesten zijn,
eer men op het punt van uit
gang terug was.
Een slordige vierduizend
kilometers en veertien dagen
tussen puin, Russen en men
sen, die door oorlog en bezet
ting vreemdelingen geworden
waren, het geheel zo goed
mogelijk verlevendigd door
een bezoek aan de Jaarbeur
zen in Leipzig en Praag: dat
was de opgave, waarop de
aanwezigen meenden zich niet
beter te kunnen voorberei
den, dan door het er nog maar
eens flink „van te nemen".
Toen dan ook de bus uit
Hengelo de avond inreed om
bij dë Poppe voor velen het
eerste na-oorlogse contact te
gaan maken met de „over
kant", was dit voor alle deel
nemers het onherroepelijke
begin van een grote onder
neming.
De „overkant" bleek als af
gezanten een aantal manne
tjes te hebben gestuurd, dat
zich met een bamboerietje in
de hand op een dansmeester
achtige manier voortbewoog,
maar desondanks door kle
ding en kaal-geknipt hoofd
blijk gaf enige tijd te hebben
doorgebracht in een omgeving
waar als regel niet wordt ge
danst.
Het bleken douane-beamb
ten te zijn en met de bam
boerietjes zochten zij als wi
chelroede-lopers hun slacht
offers tussen een honderdtal
koffers, die in het middenpad
van de "bus waren opgesteld.
Er bleken weinig moeilijk
heden te zijn en dat werd ook
begrijpelijk toen het meren
deel der passagiers, .terwijl de
bus verder reed door de
avond, jas- en broekzakken
ontdeed van allerlei waren,
die door de dansmeesters
stellig als contrabande aan
gemerkt zouden zijn.
De rit van de nacht zou de
moeite van de beschrijving
niet lonen als er niet een paar
dingen waren die, op zijn
minst genomen, merkwaardig
leken.
Dat er in plaatsen die het
gezelschap in de late avond
en in het begin van de nacht
passeerde nog café's open
bleken waar gedanst werd,
behoeft niet zo'n verwonde
ring te wekken, als wel het
feit dat er blijkbaar de gehele
nacht door gedanst en ge
dronken werd.
Want al groeiden de eerste
tientallen kilometers, die de
reizigers van de grens scheid
den tot honderdtallen en al
werd de nacht grauw van het
reeds doorbrekende morgen
licht, steeds weer bleken er
langs de weg „Gaststatten"
geopend te zijn, waar boven
dien een dansje gemaakt kon
worden.
Onomstotelijk kon in ieder
geval worden vastgesteld, dat
deze gelegenheden niet speci
aal ten gerieve van langs
trekkende buitenlanders wer
den opengehouden. Want op
de eerste plaats waren de lo
kalen behoorlijk gevuld met
Duitse jeugd de jongens in
donkergeverfde weermachts
uniformen, de meisjes in dun
ne niemendalletjes, die zeker
nog tot moeders of grootmoe
ders garderobe hadden be
hoord en op de tweede
plaats was het vocht dat als
bier in ruil voor luttele siga
retten in grote hoeveelheden
werd verstrekt, dermate
slecht, dat gevreesd moet
worden dat de paarden in de
Westelijke zones van Duits
land in ernstige mate suiker
ziekte hebben.
Maar het slechte bier, de
armoedige entourage en het
vaak gammele muziekje, bij
de tonen waarvan jonge lij
ven zich strekten en bogen
in een sombere en weinig op
wekkende beweging, die één
der toeschouwers de kwalifi
catie „rhytmisches Stehen"
ontlokte, vormde nog slechts
een zeer matige voorbereiding
op de toonbeelden van men
selijke ellende, die men zou
ontmoeten.
Want terwijl de Crossley
met zoemende motor voort-
deinde door de nacht, vielen
de bundels der schijnwerpers
telkens en telkens opnieuw
op kleine groepjes mensen,
die zich in Westelijke richting
voortbewogen.
Zij liepen links, om zich
zoveel mogelijk te vrijwaren
tegen het lot door een ach
terop komende militaire wa
gen overreden te worden, dat
al voor zovelen hunner het
droeve einde was van dagen
en maanden zwerven langs in
puin geschoten, ongastvrije
steden en dorpen, waar
slechts ratten zich ongestoord
konden vestigen.
In groepjes van twee, soms
vier, soms zes personen lie
pen ze voort. Zwijgend en
evenals de dansers in de
kroegjes langs de weg met
met starende ogen en zonder
om te zien.
Het weinige dat hen ge
bleven was, voerden ze mee
op hun rug en in een enkel
geval op een gammele kin
derwagen. Een oude vrouw,
in een zwarte schouderdoek
gedoken, zat te rusten op een
kilometerpaal. Een jongen en
een meisje liepen met lappen
om hun voeten, gebogen naast
elkaar voort en verdwenen
weer in de duisternis.
Van tijd tot tijd stonden
langs de weg grote borden:
„Dangerous road ahead",
„Max. speed 20 M.P.H." en
wat verder: „Dead slow". Die
niet voor de vaak. Want of-
borden staan ér warempel
schoon het wegennet over 't
algemeen vrij intact gebleven
is, zijn er soms plotseling ge
deelten die er uit zien alsof
ze door een geweldige golf
slag omhooggeworpen en in
deze houding versteend zijn.
Toch schijnt de man, die deze
borden heeft doen plaatsen,
niet zo erg veel vertrouwen
gehad te hebben in de volg
zaamheid van zijn mannetjes.
Er stond tenminste onmiddel
lijk na een kort, maar hevig
geaccidenteerd weggedeelte
weer een enorm bord met de
ietwat sarcastische vraag:
„Hav'nt you been warned?"
Het begon al licht te wor
den toen de chauffeur, die op
dat moment niet behoefde te
rijden, door korte tikken op
het achterraampje van de
tractor de aandacht trachtte
te trekken van de bewoners
van de engelenbak 't ver
hoogde gedeelte vooraan in
de eigenlijke bus.
De wacht die daar geplaatst
was om de wensen van de
passagiers in gebarentaal over
te brengen aan de bemanning
in de „cockpit" zat al „nee"
te schudden, omdat hij ver
wachtte dat de chauffeur het
voorstel wilde doen nog een
biertje te gaan drinken, ter
wijl zijn eigen ervaring op dit
gebied, gevoegd bij de om
standigheid dat bijna alle rei
zigers in zeer ongracieuze
houdingen lagen te slapen, 't
voorstel weinig kans gaven
op de vereiste meerderheid
van stemmen.
De chauffeur bleef echter
tikken en spelde op h^
raampje de letters H.E.L.M™
S.T.E.D.T., beduidde met zijn
vingers dat het nog vijf ki
lometer rijden was en seinde
ten overvloede nog: R.U.S.-
S.E.N.
En inderdaad knipperde in
de aangeduide richting drie
lichtjes, als de seinlampen
van een semaphoor.
Van dichtbij leek die se
maphoor een soort ereboog te
zijn, zoals die in ons land
voor boerenbruiloften wel ge
bruikt worden, versierd met
een groot aantal rode vlag
getjes, een grote foto Van
Stalin en uitgerust met een
schetterende luidspreker.
Het feest was in volle gang,
althans te oordelen naar het
geluid uit de luidspreker en
het gezelschap werd blijkbaar
verwacht.
Twee jonge soldaten, die er
stevig en blozend uitzagen en
die rammelden van medailles,
beter een breder ontwikke
ling krijgen en het was nog
altijd de bedoeling van de
leraren om geen kantoorma
chines te* kweken, maar kan
toormensen.
Sprekend over de waarde
van de school voor plaats en
streek, besteedde de directeur
bijzondere aandacht aan het
onderwijs in godsdienst en
controleerden de passen. Pas- I maatschappijleer. De midden-
contröle is gemeenlijk een
ernstige bezigheid, waarbij 't
niet bepaald fraai staat te la
chen, maar toen deze jonge
lieden in koelen bloede een
pas stonden te bestuderen, die
ze ondersteboven vasthielden,
kon niemand het kwalijk ne
men dat het slachtoffer tot in
zijn nekharen rood aanliep en
al hoestende met het intussen
goedgekeurde pas in de auto
bus verdween. Overigens
niets dan lof voor deze jonge
afgezanten van het Rode Rijk,
die in stramme houding sa
lueerden totdat de laatste cen
timeter van de Crossley hen
voorbij was.
De rit door de Russische
zone was in één woord een
tonig. Wel dreunden met re
gelmatige tussenpozen grote
stukken geschut langs de weg
in grote haast, alsof ergens in
het Westen een slag in volle
gang was. Wie er op gebrand
was iets te zien, werd wel
danig teleui'gesteld. Er was
niets te zien, of men moest de
schier onafzienbare, lege en
onbewerkte vlakten bouw
land als iets bezienswaardigs
beschouwen.
Of het oude echtpaar dat
werkte aan de rand van de
weg: dc vi'ouw voor de ploeg,
de man er achter en in vel
den of wegen geen paard te
bekennen
De controle aan de Leipzi-
ger stadsgrenzen leverde in
zoverre moeilijkheden op,, dat
er een pas meer was, dan er
mensen bleken te zijn. De
vei'loren persoon kwam na
enig heen en weer lopen toch
terecht vanonder een oude
benzinetank, bleek, maar op
gelucht, omdat hij zich daar
tenminste enigermate had
kunnen ontdoen van het on
aangename dat hem was ge
bleven na de kennismaking
met het suikerzieke paard.
C. A. M. v. Liempt.
's-Hertogenbosch.
(Wordt vervolgd).
stand is uiteraard individua
listisch ingesteld, misschien
vooral in de Langstraat, om
dat hij daar langer heeft moe
ten strijden voor zijn bestaan.
Nu moeten de leerlingen niet
alleen weten hoe organisaties
worden opgebouwd, maar
vooral dat ze noodzakelijk
zijn. En dit was volgens de
heer v. Well het werk van
godsdienst en maatschappij
leer. Hij was blij dat oud-
leerlingen in en rond Waal
wijk belangrijke plaatsen be
kleden in het sociale leven,
terwijl er zich onder hen een
Uw verkoudheid van neus.
'keel of borst wee- met
I W A V
Er was reden voor om het zilveren feest van de
Handelsavondschool ook feestelijk te vieren. W ant
ze heeft haar bestaansrecht gedurende die kwart
eeuw ten volle bewezen. Door vele sprekers is ge
durende de bijeenkomst de waarde van deze school,
vooral voor de middenstand, naar voren gebracht.
Deze algemene waardering moet dan ook voor be
stuur, directeur en leraren een grote voldoening
zijn en een aansporing om hun beste krachten te
blijven wijden aan dit belangrijke onderdeel van
het goede en veelomvattende onderwijs in en voor
Waalwijk en Omstreken.
De oud-leerlingen boden als geschenk een boeken
fonds voor minvermogende leerlingen aan, terwijl
gedurende de vergadering tevens de twee jubila
rissen, de heren Odekerken en Verhoeven werden
gehuldigd.
Donderdagavond waren be
langhebbenden en genodigden
in Musis Sacrum bijeen om,'t
feit dat de Handelsavond
school op 1 October 1924 werd
opgericht, te herdenken. Be
halve bestuur, directeur, le
raren en leerlingen, waren er
de burgemeester van Waal
wijk Mr. Lambooy, Pastoor
Ras van de parochie van St.
Jan, Moderator Stevens, Br.
Overste, Burgemeester Snels
van Drunen als voorzitter van
de afdeling kleinbedrijf dei-
Kamer van Koophandel, de
heer J. Tielen, wnd. voorz.
yan het bestuur der H.B.S. en
M.M.S., Drs. G. J. de Vries,
eerste directeur der Handels
avondschool en directeur der
H.B.S. en M.M.S., de heer
Siemer, oud-directeur van de
Handelsavondschool, oudj jngesteld. Direct had de Han-
herinnerde aan de goede naam
van de school.
Verleden en heden.
Daarna was het woord aan
de directeur van de school, de
heer H. van Well, die in zijn
rede in het kort de geschie
denis naging en sprak over
de waarde van het handels
onderwijs. Op dit laatste ging
spreker dieper in, want, zo
zei hij, het verleden was wel
belangrijk, maar het heden
nog belangrijker, want in het
nu ligt wat worden zal. In
dit verband wees hij er op
dat vooral een handelsschool
geregeld wijzigingen onder
gaat. Van al die interne ver
anderingen was wel de in
grijpendste die in 1937, toen
t Middenstandsdiploma werd
leraren en oud-leerlingen. Het
podium was versierd met
bloemen.
De heer Meys, voorzitter
van het bestuur, opende de
vergadering met de christe
lijke groet en heette alle aan
wezigen hartelijk welkom.
Van verschillende zijden wa
ren berichten van verhinde
ring en felicitaties binnenge
komen, o.a. van de Centrale
voor Katholiek Handelsonder
wijs, die in haar schrijven
delsschool haar cursus daar
naar ingericht en in 1948
kwam de gelijkstelling van
de 3-jarige cui'sus handels
avondschool met het Midden
standsdiploma. De laatste 2
jaar was het wel niet gelukt
om de 5-jarige cursus ook in
5 jaar klaar te krijgen, maar
dat vond de heer v. Well niet
erg. Het was niet de bedoe
ling om de leerlingen zo snel
mogelijk klaar te stomen voor
een bepaald vak, ze kunnen
opvallend groot aantal jeugd
leiders bevinden. Hij noemde
het een groot voordeel dat een
aantal jongelui op de school
in aanraking komt met aller
lei rangen en standen, wat
vooral als de leraren trachten
eenheid te brengen in een
klas, een grote sociale invloed
heeft.
Ook over de culturele vor
ming sprak de directeur.
Deze is geringer dan op een
H.B.S. Bovendien bestaat het
gevaar dat het handelsonder
wijs al te zeer vakonderwijs
zou worden en daar moet men
voor oppassen, vooral in een
plaats als Waalwijk. De spre
ker vond 't jammer dat maar
een zo gering aantal vakken
kan onderwezen worden,
maar dit wordt zo breed mo
gelijk gedaan.
Het grootste voordeel van
de school zag hij toch op pae-
dagogisch gebied. Want er is
wilskracht voor nodig om 3
of 5 jaar lang zomer en win
ter minstens vier avonden in
de week na het werk les te
gaan halen. Het is daarom
niet verwonderlijk dat er
zijn, vooral na de twee eerste
jaren, die het niet volhouden.
En na de cursus is het vaak
nog niet afgelopen, want dc
heer v. Well achtte het een
belangrijke taak de leerlingen
studielust bij te brengen, om
b.v. te gaan werken voor
't Staatspraktijk-diploma, of
voor boekhouden of voor het
Staats-examen H.B.S., zoals
er al verschillenden met goed
gevolg hebben gedaan.
Dankwoorden.
Na dit overzicht van ge
schiedenis en taak van de ju
bilerende school, achtte de
directeur de tijd gekomen om
dankwoorden te spreken aan
al degenen die in die 25 jaar
hun medewerking hadden
verleend. Op de eerste plaats
bracht hij dan dank aan het
Hoofdbestuur van de Dioce
sane Middenstandsbond, spe
ciaal de heer Cremer, de le
den van het plaatselijk be
stuur, de heren van Eijkelen-
burg en v. Liempt, oud-direc
teur Siemer, die handelde
volgens het principe „Doe wel
en zie niet om". Vervolgens
dankte hij de leraren en lera
ressen, van wie hij speciaal
noemde de, reeds overleden,
heren Schoenmakers en Pen-
nings en de heer Laarakker.
Hij dankte directeur en be
stuur der H.B.S. voor de gast
vrijheid gedurende al die ja
ren, het gemeentebestuur van
Waalwijk en omliggende ge
meenten voor hun gulheid en
de curatoren van de Centrale
voor Katholiek Handelsonder
wijs.
Dan vielen nog dankwoor
den ten deel aan de gecom
mitteerden bij de examens,
van wie de heren Snels en
Meys al elf maal en Tabbers
en v. Wijk al zes maal deze
functie hadden vervuld. Ten
slotte de huidige leraren en
de oud-leerlingen, die de
naam van de school hoog
hadden gehouden en de leer
lingen, die die naam nu hoog
hielden.
'ne Goeie mens en Willem.
Dit is de kenschetsing, kort
en krachtig, van de twee ju
bilarissen die resp. 25 jaar
leraar Duits en 25 jaar con
cierge aan de school zijn.
Eerst sprak de heer v. Well
de heer Odekerken toe. Er
was hem iets opgevallen.
Steeds als hij oud-leerlingen