Wijde Wereld Feestelijke viering Waalwijkse en Langstraatse Courant UIT DE Missiegebied in Midden-Europa. Snuif en wrijf R.K. Middelb. Handelsavondschool. Reis door ruïnes. -JfcdJ 1 J van het 25-jarig bestaan der MAANDAG 24 OCTOBER '49 Uitgever Waalwijkse Stoomdrukkerij ANTOON TIELEN Hoofdredacteur JAN TIELEN DE ECHQ VM HET ZUIDEN 72e JAARGANG No. 86 Abonnement 15 cent per week 1.95 per kwartaal 2.25 franco p.p Advertentie-prijs 9 cent per m.M. Contract-advertenties speciaal tarief. OPGERICHT 1878. Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66. TEL.-ADRES „ECHO". JOEGO—SLAVIë IN DE VEILIGHEIDSRAAD. Niet Tsjecho-Slowakije, Ruslands satelliet, maar het onafhankelijke Joego-SIavië is gekozen tot niet- permanent lid van de Veiligheidsraad, uiteraard tot groot misnoegen van Visjinski en zijn mede standers. De komende periode zal dan ook wek niet de vruchtbaarste zijn in de geschiedenis van de Veiligheidsraad. Immers, de leden zullen het nu nog drukker krijgen met het accentueren van on derlinge politieke verdeeldheid. sjinski's bedreigingen zul- ir tenminste waarschijnlijk t helemaal loos alarm zijn, want Moskou is van geen kleintje vervaard. Bovendien heeft de raad voor 't Krem lin weinig meer waarde dan als politiek wapen, en nu er 3 en troef verloren is gegaan, de Russische vertegen- i ordiger extra zijn best len om het tegen de overi- n te bolwerken. De enige ost die er voor. het rode «jüf op het ogenblik nog o blijft is de hoop, dat bin- nt ort de Chinese zetel ook roo zal zijn, maar eer het ZOV-- is, zal het in de Veilig heidsraad en in de Assemblée nog wel eens stormen. Tweemaal moest er over de candidatuur gestemd worden en tweemaal moest de heer Visjinski tot de orde geroe pen worden, omdat hij zijn bof ..je te buiten ging. De ver kiezing der twee andere leden ginj volkomen normaal: 57 ster "Yien voor Ecuador en 56 VO' India. Maar Joego-Sla- vië kreeg er 37 en Tsjecho- Slowakije 20, zodat geen van b< ie landen de vereiste twee dei ie meerderheid had. Wel was* de verhouding voor TsjTho-Slowakije een veeg tek. n en bij tweede stemming kwam dan ook een voldoende getai stemmen aan Joego slavië: 39 van de 58. Toen had je natuurlijk het gerinkel .in ie glazen. Visjinski had van te voren al een aanval gedaan op Joe- go-Slavië, waarbij hij de can didatuur van dit land een be lediging voor de Sovjet-Unie noemde. Voorzitter Romulo was daar niets over te spre ken geweest en had zijn ha mer gebruikt, zonder resul taat. Na de verkiezing dan moest de Russische gedele geerde nogmaals zijn hart uit storten, of liever het hart van zijn bazen, en hij verklaarde dat de verkiezing van Joego slavië 'n schending was van artikel 23 van het Handvest, zegt, dat de niet-perma- ite zetels van de Veilig- jhlldsraad moeten worden be zet (en nu komt het!) volgens een billijke geografische ver deling. Is er nu in het hele Handvest geen artikel te vin den waarop de Rus zich beter kon beroepen dan dit artikel 23? Twee jaar geleden zou er geografisch niets aan geman keerd hebben en dat doet 't voor de rest van de wereld nog niet. Of het woord geo grafisch heeft in het tegen woordige Russisch een ande re betekenis. In ieder geval, de Sovjet-Unie zal Joego-Sla- vië niet als vertegenwoordiger van de Oost-Europese staten in de Veiligheidsraad erken nen (het zal als zodanig ook wel niet optreden, anders had Visjinski niet zo te keer ge gaan) en verder uitte hij de gewone beschuldigingen, waarbij Polen zich aansloot. En wat nu? Men neemt als mogelijkheid aan dat Rusland de Veiligheidsraad zal boy cotten en zijn zetel in de ko mende twee jaar zal open laten. Dat zou tot gevolg hebben dat de Sovjet-Unie met- zijn satellieten uit de U.N.O. trad, maar er zitten nog teveel voordelen aan en bovendien is de buit China nog niet binnen. Dan in het vervolg maar aan het veto-en, Visjinski! DE INDONESISCHE KWESTIE. Wanneer men één en de zelfde krant openvouwt, kan men de meest tegenstrijdige berichten lezen over Indo nesië. Hier staat dat in de ge mengde centrale commissie overeenstemming is bereikt over de afbakening van pa trouille-gebieden en men ver baast er zich over omdat er in het begin van de week blijkbaar onoverkomenlijke moeilijkheden waren gerezen voor de republikeinse dele gatie. Daarnaast ziet men dat officiële republikeinse krin gen beschuldigingen uiten aan het adres van de Neder landers en men verwondert zich omdat er in de republiek kennelijk twee officiële stro mingen zijn. Men vraagt zich slechts af wie het sterkste zal blijken. Niettemin schijnt de situa tie, laten we vast zeggen ui terlijk, sinds de alarmerende verklaring van de Sultan van Djokja wat opgeklaard. Er zijn tenminste geen nadere in cidenten gemeld, al gaan de „koude infiltraties" nog steeds door. Ook opereert er een guerilla-bende onder de naam van „Brigade van de Zwarte Kat", aangevoerd door de communist Abidin Effendi. Deze bende, die uit ongeveer 2000 man moet bestaan, wordt door militaire zijde te Batavia voor een groot deel verant woordelijk gesteld voor de on rust op Oost-Java. De repu blikeinen zouden hen om po litieke redenen ontzien. Om de toestand op Oost-Java te verbeteren, hebben de repu blikeinen aan de Nederlan ders gevraagd om bepaalde maatregelen te treffen, zoals 't vrij laten van ambtenaren, die na 10 Augustus zijn ge vangen genomen, het terug geven van in beslag genomen wapens, en dan zouden er geen arrestaties meer mogen verricht worden zonder voor afgaand overleg in de ge mengde centrale commissie. Zou dat de meest efficiënte manier zijn om de orde te herstellen? De Nederlandse delegatie zou het republikein se verzoek overbrengen aan de regering in Batavia. Op de R.T.C. schijnt hard te worden gewerkt, omdat men er alles op zet om voor eind October klaar te komen. Als nu maar niet telkens de toestand en de uitlatingen van verantwoordelijke personen op Java de zaak in de war dreigden te sturen. Daarmee wil men blijkbaar de Neder landse delegatie pressen om halsoverkop alles maar toe te geven en de republikeinse de legatie er aan herinneren dat ze niet voor hun eigen plezier in Den Haag zitten. Nu, dat weten zij ook wel en dat heb ben ze getoond ook. Van Ne derlandse zijde is men overi gens niet van plan om zich door een dergelijke handel wijze te laten dwingen over haaste beslissingen te nemen en de boel misschien in het honderd te laten lopen. Een groot deel van de wereld, en niet het minst Nederland en Indonesië, ziet met spanning en belangstelling de resulta ten tegemoet. ONDERDRUKT VOLK. Het is met ons mensen zo, dat we ondanks alles meest al erg gemakkelijk vergeten. Toen indertijd Tsjecho-Slo wakije door de communisten werd overgenomen, stond de hele wereld op haar kop en in ons land was de oprichting van Steun Wettig Gezag en de Nationale Reserve er een onmiddellijk gevolg van. Dat ging allemaal onder de in druk van de plotselinge over weldiging; daarom was er in eens algemene verontwaar diging. Maar nu sinds die tijd 't Tsjechoslowaakse volk sys tematisch onderdrukt wordt, de rechten van de kerk en de vrijheid worden geschonden, nu leest men af en toe een bericht in de krant en daar mee uit. Indruk makert< al leen spectaculaire gebeurte nissen. Zo zal men dan een staats kerk gaan instellen en een ge suspendeerde priester zou eerst minister van eredienst worden en later misschien „aartsbisschop". Ondertussen gaan de grootscheepse razzia's door, terwijl twee grensdor pen zouden worden ontvolkt om het vluchten moeilijker te maken. Duizenden mannen worden volgens berichten binnenkort in de lichte indu strieën vervangen door vrou wen. Zij zullen dan naar de kolen- en de uranium-mijnen gevoerd worden, omdat de productie doorlopend beneden peil is. Zo wordt het Tsjechi sche volk opgevoed en toch stemt het democratische En geland op Tsjecho-Slowakije als lid van de Veiligheids raad,- men zegt het ook van de Belgische en Nederlandse delegaties (ondanks de ver klaring van kort geleden? En waarom? Heeft er dat soms niets mee te maken? DE BEURT AAN RENé MAYER. Tenslotte is René Mayer de opvolger geworden, van Jules Moch, d.w.z. om te trachten een kabinet te vormen. Zijn eerste examen heeft hij heel wat vlotter gehaald dan zijn voorganger: met 341 tegen 184 kwam hij er door, terwijl Moch met zijn 311 net één stem boven 't minimum was. Dat wil niet zeggen dat Mayer nu binnen is. Integen deel, men heeft er zelfs niet veel vertrouwen in dat hij zal slagen. De socialisten hebben in de Assemblée wel voor ge stemd, maar ze passen voor de eer om aan zijn regering deel te nemen, omdat ze het niet eens zijn met Mayers program. Toch zal er langzamerhand iets van moeten komen. De crisis duurt al ruim 14 dagen. Als niemand slaagt, zal Paul Reynaud tenslotte nog zijn zin krijgen. Maar laten we niet op de zaken vooruit lo pen en afwachten of Mayer slaagt en of zijn eventueel kabinet enige levensvatbaar heid heeft. GRIEKSE BURGER OORLOG TEN EINDE. Acheson, minister van Bui tenlandse Zaken der V.S., heeft verklaard dat de Griek se burgeroorlog vrijwel ten einde is. Er zweven nog maar een 2000 rebellen rond, die zich bezig houden met de jacht op voedsel. Amerika heeft Griekenland twee jaar hulp geboden. Vol gens Acheson diende nu het leger, dat uit meer dan 200.000 man bestaat, inge krompen te worden. De Griekse regering zal echter wel op haar hoede zijn in de heksenketel dié de Balkan is en voor de omliggende landen waar veel rebellen zijn heen- gevlucht en die nu niet be paald goede buren zijn. De uitgebreide maaltijd, waaraan een vijftigtal Neder landers zich in Royal in Hen gelo te goed deed, had evenzeer als dé koude lunch die de K.L.M. op 2000 meter hoogte boven de Lüneburger- heide aan een andere groep Nederlanders liet serveren om meer dan één reden het ongemene karakter van een galgenmaal. Weliswaar heerste er een opgewekte stemming en werd er hartelijk geklonken en ge toast op nieuwe en hernieuw de relaties, maar de sobere ernst van twee stoere chauf feurs, die dranken en spijzen bijna onaangeroerd lieten en met gedempte stemmen de route bespraken, wierp op deze laatste maaltijd voor de grens een eigenaardig licht. Want niet zozeer deed men zich tegoed aan de vaderland se keuken omwille van de voorliefde der aanwezigen voor deze keuken, maar meer nog in het besef, dat ettelijke duizenden kilometers onder de wielen van de Crossley weggegleden moesten zijn, eer men op het punt van uit gang terug was. Een slordige vierduizend kilometers en veertien dagen tussen puin, Russen en men sen, die door oorlog en bezet ting vreemdelingen geworden waren, het geheel zo goed mogelijk verlevendigd door een bezoek aan de Jaarbeur zen in Leipzig en Praag: dat was de opgave, waarop de aanwezigen meenden zich niet beter te kunnen voorberei den, dan door het er nog maar eens flink „van te nemen". Toen dan ook de bus uit Hengelo de avond inreed om bij dë Poppe voor velen het eerste na-oorlogse contact te gaan maken met de „over kant", was dit voor alle deel nemers het onherroepelijke begin van een grote onder neming. De „overkant" bleek als af gezanten een aantal manne tjes te hebben gestuurd, dat zich met een bamboerietje in de hand op een dansmeester achtige manier voortbewoog, maar desondanks door kle ding en kaal-geknipt hoofd blijk gaf enige tijd te hebben doorgebracht in een omgeving waar als regel niet wordt ge danst. Het bleken douane-beamb ten te zijn en met de bam boerietjes zochten zij als wi chelroede-lopers hun slacht offers tussen een honderdtal koffers, die in het middenpad van de "bus waren opgesteld. Er bleken weinig moeilijk heden te zijn en dat werd ook begrijpelijk toen het meren deel der passagiers, .terwijl de bus verder reed door de avond, jas- en broekzakken ontdeed van allerlei waren, die door de dansmeesters stellig als contrabande aan gemerkt zouden zijn. De rit van de nacht zou de moeite van de beschrijving niet lonen als er niet een paar dingen waren die, op zijn minst genomen, merkwaardig leken. Dat er in plaatsen die het gezelschap in de late avond en in het begin van de nacht passeerde nog café's open bleken waar gedanst werd, behoeft niet zo'n verwonde ring te wekken, als wel het feit dat er blijkbaar de gehele nacht door gedanst en ge dronken werd. Want al groeiden de eerste tientallen kilometers, die de reizigers van de grens scheid den tot honderdtallen en al werd de nacht grauw van het reeds doorbrekende morgen licht, steeds weer bleken er langs de weg „Gaststatten" geopend te zijn, waar boven dien een dansje gemaakt kon worden. Onomstotelijk kon in ieder geval worden vastgesteld, dat deze gelegenheden niet speci aal ten gerieve van langs trekkende buitenlanders wer den opengehouden. Want op de eerste plaats waren de lo kalen behoorlijk gevuld met Duitse jeugd de jongens in donkergeverfde weermachts uniformen, de meisjes in dun ne niemendalletjes, die zeker nog tot moeders of grootmoe ders garderobe hadden be hoord en op de tweede plaats was het vocht dat als bier in ruil voor luttele siga retten in grote hoeveelheden werd verstrekt, dermate slecht, dat gevreesd moet worden dat de paarden in de Westelijke zones van Duits land in ernstige mate suiker ziekte hebben. Maar het slechte bier, de armoedige entourage en het vaak gammele muziekje, bij de tonen waarvan jonge lij ven zich strekten en bogen in een sombere en weinig op wekkende beweging, die één der toeschouwers de kwalifi catie „rhytmisches Stehen" ontlokte, vormde nog slechts een zeer matige voorbereiding op de toonbeelden van men selijke ellende, die men zou ontmoeten. Want terwijl de Crossley met zoemende motor voort- deinde door de nacht, vielen de bundels der schijnwerpers telkens en telkens opnieuw op kleine groepjes mensen, die zich in Westelijke richting voortbewogen. Zij liepen links, om zich zoveel mogelijk te vrijwaren tegen het lot door een ach terop komende militaire wa gen overreden te worden, dat al voor zovelen hunner het droeve einde was van dagen en maanden zwerven langs in puin geschoten, ongastvrije steden en dorpen, waar slechts ratten zich ongestoord konden vestigen. In groepjes van twee, soms vier, soms zes personen lie pen ze voort. Zwijgend en evenals de dansers in de kroegjes langs de weg met met starende ogen en zonder om te zien. Het weinige dat hen ge bleven was, voerden ze mee op hun rug en in een enkel geval op een gammele kin derwagen. Een oude vrouw, in een zwarte schouderdoek gedoken, zat te rusten op een kilometerpaal. Een jongen en een meisje liepen met lappen om hun voeten, gebogen naast elkaar voort en verdwenen weer in de duisternis. Van tijd tot tijd stonden langs de weg grote borden: „Dangerous road ahead", „Max. speed 20 M.P.H." en wat verder: „Dead slow". Die niet voor de vaak. Want of- borden staan ér warempel schoon het wegennet over 't algemeen vrij intact gebleven is, zijn er soms plotseling ge deelten die er uit zien alsof ze door een geweldige golf slag omhooggeworpen en in deze houding versteend zijn. Toch schijnt de man, die deze borden heeft doen plaatsen, niet zo erg veel vertrouwen gehad te hebben in de volg zaamheid van zijn mannetjes. Er stond tenminste onmiddel lijk na een kort, maar hevig geaccidenteerd weggedeelte weer een enorm bord met de ietwat sarcastische vraag: „Hav'nt you been warned?" Het begon al licht te wor den toen de chauffeur, die op dat moment niet behoefde te rijden, door korte tikken op het achterraampje van de tractor de aandacht trachtte te trekken van de bewoners van de engelenbak 't ver hoogde gedeelte vooraan in de eigenlijke bus. De wacht die daar geplaatst was om de wensen van de passagiers in gebarentaal over te brengen aan de bemanning in de „cockpit" zat al „nee" te schudden, omdat hij ver wachtte dat de chauffeur het voorstel wilde doen nog een biertje te gaan drinken, ter wijl zijn eigen ervaring op dit gebied, gevoegd bij de om standigheid dat bijna alle rei zigers in zeer ongracieuze houdingen lagen te slapen, 't voorstel weinig kans gaven op de vereiste meerderheid van stemmen. De chauffeur bleef echter tikken en spelde op h^ raampje de letters H.E.L.M™ S.T.E.D.T., beduidde met zijn vingers dat het nog vijf ki lometer rijden was en seinde ten overvloede nog: R.U.S.- S.E.N. En inderdaad knipperde in de aangeduide richting drie lichtjes, als de seinlampen van een semaphoor. Van dichtbij leek die se maphoor een soort ereboog te zijn, zoals die in ons land voor boerenbruiloften wel ge bruikt worden, versierd met een groot aantal rode vlag getjes, een grote foto Van Stalin en uitgerust met een schetterende luidspreker. Het feest was in volle gang, althans te oordelen naar het geluid uit de luidspreker en het gezelschap werd blijkbaar verwacht. Twee jonge soldaten, die er stevig en blozend uitzagen en die rammelden van medailles, beter een breder ontwikke ling krijgen en het was nog altijd de bedoeling van de leraren om geen kantoorma chines te* kweken, maar kan toormensen. Sprekend over de waarde van de school voor plaats en streek, besteedde de directeur bijzondere aandacht aan het onderwijs in godsdienst en controleerden de passen. Pas- I maatschappijleer. De midden- contröle is gemeenlijk een ernstige bezigheid, waarbij 't niet bepaald fraai staat te la chen, maar toen deze jonge lieden in koelen bloede een pas stonden te bestuderen, die ze ondersteboven vasthielden, kon niemand het kwalijk ne men dat het slachtoffer tot in zijn nekharen rood aanliep en al hoestende met het intussen goedgekeurde pas in de auto bus verdween. Overigens niets dan lof voor deze jonge afgezanten van het Rode Rijk, die in stramme houding sa lueerden totdat de laatste cen timeter van de Crossley hen voorbij was. De rit door de Russische zone was in één woord een tonig. Wel dreunden met re gelmatige tussenpozen grote stukken geschut langs de weg in grote haast, alsof ergens in het Westen een slag in volle gang was. Wie er op gebrand was iets te zien, werd wel danig teleui'gesteld. Er was niets te zien, of men moest de schier onafzienbare, lege en onbewerkte vlakten bouw land als iets bezienswaardigs beschouwen. Of het oude echtpaar dat werkte aan de rand van de weg: dc vi'ouw voor de ploeg, de man er achter en in vel den of wegen geen paard te bekennen De controle aan de Leipzi- ger stadsgrenzen leverde in zoverre moeilijkheden op,, dat er een pas meer was, dan er mensen bleken te zijn. De vei'loren persoon kwam na enig heen en weer lopen toch terecht vanonder een oude benzinetank, bleek, maar op gelucht, omdat hij zich daar tenminste enigermate had kunnen ontdoen van het on aangename dat hem was ge bleven na de kennismaking met het suikerzieke paard. C. A. M. v. Liempt. 's-Hertogenbosch. (Wordt vervolgd). stand is uiteraard individua listisch ingesteld, misschien vooral in de Langstraat, om dat hij daar langer heeft moe ten strijden voor zijn bestaan. Nu moeten de leerlingen niet alleen weten hoe organisaties worden opgebouwd, maar vooral dat ze noodzakelijk zijn. En dit was volgens de heer v. Well het werk van godsdienst en maatschappij leer. Hij was blij dat oud- leerlingen in en rond Waal wijk belangrijke plaatsen be kleden in het sociale leven, terwijl er zich onder hen een Uw verkoudheid van neus. 'keel of borst wee- met I W A V Er was reden voor om het zilveren feest van de Handelsavondschool ook feestelijk te vieren. W ant ze heeft haar bestaansrecht gedurende die kwart eeuw ten volle bewezen. Door vele sprekers is ge durende de bijeenkomst de waarde van deze school, vooral voor de middenstand, naar voren gebracht. Deze algemene waardering moet dan ook voor be stuur, directeur en leraren een grote voldoening zijn en een aansporing om hun beste krachten te blijven wijden aan dit belangrijke onderdeel van het goede en veelomvattende onderwijs in en voor Waalwijk en Omstreken. De oud-leerlingen boden als geschenk een boeken fonds voor minvermogende leerlingen aan, terwijl gedurende de vergadering tevens de twee jubila rissen, de heren Odekerken en Verhoeven werden gehuldigd. Donderdagavond waren be langhebbenden en genodigden in Musis Sacrum bijeen om,'t feit dat de Handelsavond school op 1 October 1924 werd opgericht, te herdenken. Be halve bestuur, directeur, le raren en leerlingen, waren er de burgemeester van Waal wijk Mr. Lambooy, Pastoor Ras van de parochie van St. Jan, Moderator Stevens, Br. Overste, Burgemeester Snels van Drunen als voorzitter van de afdeling kleinbedrijf dei- Kamer van Koophandel, de heer J. Tielen, wnd. voorz. yan het bestuur der H.B.S. en M.M.S., Drs. G. J. de Vries, eerste directeur der Handels avondschool en directeur der H.B.S. en M.M.S., de heer Siemer, oud-directeur van de Handelsavondschool, oudj jngesteld. Direct had de Han- herinnerde aan de goede naam van de school. Verleden en heden. Daarna was het woord aan de directeur van de school, de heer H. van Well, die in zijn rede in het kort de geschie denis naging en sprak over de waarde van het handels onderwijs. Op dit laatste ging spreker dieper in, want, zo zei hij, het verleden was wel belangrijk, maar het heden nog belangrijker, want in het nu ligt wat worden zal. In dit verband wees hij er op dat vooral een handelsschool geregeld wijzigingen onder gaat. Van al die interne ver anderingen was wel de in grijpendste die in 1937, toen t Middenstandsdiploma werd leraren en oud-leerlingen. Het podium was versierd met bloemen. De heer Meys, voorzitter van het bestuur, opende de vergadering met de christe lijke groet en heette alle aan wezigen hartelijk welkom. Van verschillende zijden wa ren berichten van verhinde ring en felicitaties binnenge komen, o.a. van de Centrale voor Katholiek Handelsonder wijs, die in haar schrijven delsschool haar cursus daar naar ingericht en in 1948 kwam de gelijkstelling van de 3-jarige cui'sus handels avondschool met het Midden standsdiploma. De laatste 2 jaar was het wel niet gelukt om de 5-jarige cursus ook in 5 jaar klaar te krijgen, maar dat vond de heer v. Well niet erg. Het was niet de bedoe ling om de leerlingen zo snel mogelijk klaar te stomen voor een bepaald vak, ze kunnen opvallend groot aantal jeugd leiders bevinden. Hij noemde het een groot voordeel dat een aantal jongelui op de school in aanraking komt met aller lei rangen en standen, wat vooral als de leraren trachten eenheid te brengen in een klas, een grote sociale invloed heeft. Ook over de culturele vor ming sprak de directeur. Deze is geringer dan op een H.B.S. Bovendien bestaat het gevaar dat het handelsonder wijs al te zeer vakonderwijs zou worden en daar moet men voor oppassen, vooral in een plaats als Waalwijk. De spre ker vond 't jammer dat maar een zo gering aantal vakken kan onderwezen worden, maar dit wordt zo breed mo gelijk gedaan. Het grootste voordeel van de school zag hij toch op pae- dagogisch gebied. Want er is wilskracht voor nodig om 3 of 5 jaar lang zomer en win ter minstens vier avonden in de week na het werk les te gaan halen. Het is daarom niet verwonderlijk dat er zijn, vooral na de twee eerste jaren, die het niet volhouden. En na de cursus is het vaak nog niet afgelopen, want dc heer v. Well achtte het een belangrijke taak de leerlingen studielust bij te brengen, om b.v. te gaan werken voor 't Staatspraktijk-diploma, of voor boekhouden of voor het Staats-examen H.B.S., zoals er al verschillenden met goed gevolg hebben gedaan. Dankwoorden. Na dit overzicht van ge schiedenis en taak van de ju bilerende school, achtte de directeur de tijd gekomen om dankwoorden te spreken aan al degenen die in die 25 jaar hun medewerking hadden verleend. Op de eerste plaats bracht hij dan dank aan het Hoofdbestuur van de Dioce sane Middenstandsbond, spe ciaal de heer Cremer, de le den van het plaatselijk be stuur, de heren van Eijkelen- burg en v. Liempt, oud-direc teur Siemer, die handelde volgens het principe „Doe wel en zie niet om". Vervolgens dankte hij de leraren en lera ressen, van wie hij speciaal noemde de, reeds overleden, heren Schoenmakers en Pen- nings en de heer Laarakker. Hij dankte directeur en be stuur der H.B.S. voor de gast vrijheid gedurende al die ja ren, het gemeentebestuur van Waalwijk en omliggende ge meenten voor hun gulheid en de curatoren van de Centrale voor Katholiek Handelsonder wijs. Dan vielen nog dankwoor den ten deel aan de gecom mitteerden bij de examens, van wie de heren Snels en Meys al elf maal en Tabbers en v. Wijk al zes maal deze functie hadden vervuld. Ten slotte de huidige leraren en de oud-leerlingen, die de naam van de school hoog hadden gehouden en de leer lingen, die die naam nu hoog hielden. 'ne Goeie mens en Willem. Dit is de kenschetsing, kort en krachtig, van de twee ju bilarissen die resp. 25 jaar leraar Duits en 25 jaar con cierge aan de school zijn. Eerst sprak de heer v. Well de heer Odekerken toe. Er was hem iets opgevallen. Steeds als hij oud-leerlingen

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1949 | | pagina 1