Wijde Wereld l Z1 GX3 PÜRO L Waalwijkse en Langstraaise Courant Ondernemers in het nauw. 2)e actie van W-eiteKii*ig. UIT DE De Raad van Vlijmen Ssiuifen wrijf «•Tl debatteert over de waarde van honden. Straatnamen vastgesteld. VRIJDAG 27 JANUARI 1966 Uitgever Waalwijkse Stoomdrukkerij ANTOON T1ELEN Hoofdredacteur JAN TIELEN DE ECHO VM HET ZUIDEN 72e JAARGANG No. 9 Abonnement 15 cent per week 1.95 per kwartaal 2.25 franco p.p. Advertentie-prijs 9 cent per m.M Contract-advertenties speciaal tarief. OPGERICHT 1878. Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66. TEL.-ADRES „ECHO' BESCHERMING VAN DE MIDDENSTAND BITTERE NOODZAAK. Regering schept de room van de melk Maandenlang wordt er in de pers op gewezen dat de positie van ae iNederiandse ivnaaenstand niet te benijaen is en naarmate met de prys- vernogingen van de laatste tijd de nood in talrijke gezin nen toeneemt, worat de aan drang, om tot overheidssteun aan de middenstand over te gaan, groter. De overheid wordt dit probleem min of meer opgedrongen, opidat zij zeil' het niet wil aanvatten, minder uit principe dan uit vrees voor moeilijkheden. De Middenstandeen be volkingsgroep, die het zich tot taak gesteld heeft zelf standig in haar onderhoud te voorzien, dus zonder in loon dienst te treden. Het zijn ondernemers, die het risico van de ups en downs in het economisch le ven zelf willen dragen. Zij wensen geen hulp van buiten. Zij zijn bereid jarenlang door hard zwoegen een klein inko men te genieten om uiteinde lijk dikwijls een klein be drijfje te bezitten, dat hun enigszins vergoeding geeft ook in inkomen voor het veie werk en de onbetaalde overuren die in het verleden gepresteerd werden. Zij lopen daarbij de kans economisch ten onder te gaan, maar kun nen anderzijds ook spoedig tot grote welstand raken, wanneer zij de wind in de zei len hebben. Wij ontmoeten in hen nij vere werkers, die harde klap pen zonder mopperen dikwijls accepteren, mits zij de gele genheid hebben zich in goede dagen te herstellen. Voorbeel den van deze groep zijn de land- en tuinbouwers en de winkeliers. Een middenstander moet enig economisch inzicht heb ben, wil hij zijn doel kunnen bereiken, immers, hij vechc op de barricaden van het eco nomisch strijdtoneel. Na de moeilijkste jaren te hebben doorworsteld, gaat hij ter stond, wanneer zijn inKomen wat is toegenomen, reserve ren. Dat wil zeggen hij legt een deel van zijn inkomen terzijde, om daarmee de zwa re storm van een economische depressie te kunnen weer staan, dan wel de schulden af te betalen welke hij moest maken om de opbouw van zijn bedrijf te financieren. Financieel zijn de oorlogs jaren voor de genoemde cate gorieën van ons volk niet siecnt geweest en velen van hen boekten goede oorlogs winsten. Terwuie van de rechtvaardigheid en in 't ka der van de sanering van ons geldwezen in 't belang van geheel ons volk heeft de regering deze oorlogswinsten finaal afgeroomd en naar de staatskas doen verdwijnen. Hier is de eerste economische blunder reeds gemaakt, want over 't algemeen kan men er niet aan twijfelen of men heeft er het mes te diep in gezet, zodat een herstel van een gezonde middenstand van dat moment af reeds dubieus was. Terstond na de bevrijding is de regering doorgegaan met het handhaven van een prijs- stop, die een behoorlijke winst of een iets meer dan normale onmogelijk heeft ge maakt. De lasten op de mid denstand gelegd, bleven even hoog of.... namen toe. Ook hier werd een fout gemaakt, die zich moest wreken. De eerste jaren na de oorlog zou den in een land met geweldi ge goederenhonger voor de middenstand zeer goed ge weest zijn, wanneer er geen prijsstop was geweest. Een groep als de middenstand heeft deze winsten ingecalcu leerd in haar bestaansplan. Immers, men aanvaardt slech te tijden, maar men moet ook goede tijden kennen om tot een normaal gemiddelde te geraken en een bestaansmo gelijkheid voor dit volksdeel te garanderen. Nu is de tijd van concur rentie teruggekomen, de kos ten stijgen, de winsten dalen, men wil naar de reserves grij pendie er .niet zijn. De goede tijd, waarin de kracht voor de slechte jaren tevens wordt gevormd, is door de overheid afgeroomd. Men heeft een bestaan gehad, maar de room van de melk, bestemd om met de ondermelk van de slechte jaren te worden ver mengd, is door de staat op geslokt. Men kan er over twisten of de staat die room nodig had of niet, voor de middenstand is het funest ge worden en de gevolgen zien we nu dagelijks reeds naar voren komen. Verloren strijd. De conjunctuurreserve, be lichaamd in de overwinst in goede jaren, vormt het bloed dat het middenstandsbestaan in slechte jaren gezond houdt. Die slechte jaren breken nu waarschijnlijk aan. Nu heeft de regering de prijsstop op geheven en plaatst zij de mid denstand en bij de kleine zelfstandigen doet dit ver schijnsel zich het eerste gel den onbewapend in de strijd om het bestaan. Is het wonder, dat zij die strijd moet verliezen In slechte jaren voor de loontrekkers heeft de overheid deze categorie beschermd. Dit is te verdedigen, maar dan is het ook rechtvaardig, dat nu aan hen, die thans de klappen krijgen, waarvoor zij zich niet hebben kunnen wapenen, de helpende hand geboden wordt. Practisch geschiedt dit niet, omdat men opeens meer af kerig wordt van beschermen de maatregelen. De midden stand is in overgrote meer derheid afkerig van bescher ming. Laat men haar zelf zwoegen in slechte jaren, dan accepteert zij dat. Maar men moet haar dan ook de goede kansen laten en daar geen remmen zetten. Nu men thans voor de vraag staat of de middenstand ge holpen moet worden, kan het antwoord niet twijfelachtig zijn. Wij denken aan een stel sel van minimumprijzen, aan subsidies en aan het bescher men van deze groep door be perking van de vestigingsmo gelijkheden. Wij zien de ge varen van economische ver starring, die hiervan het ge volg zijn. Geen fraaie methode. Wij weten, dat de midden stand zelf in principe deze middelen afwijst, doch zij moeten worden aangewend, naar onze mening, als een te genwicht voor de te zwaar geëiste offers in het verleden. De economische verlammende niaatregelen in de afgelopen jaren ten uitvoer gelegd op een bepaalde groep moet ons thans het risico doen aan vaarden dat anderen eens een gevarenkans lopen, die in de practijk zeker zal meevallen. Fraai is deze aangeprezen methode allerminst, doch zij biedt een mogelijkheid tot herstel van de economische kracht van een bevolkings groep, die men in 't verleden een te zware aderlating heeft doen ondergaan. Men ziet het, door het economische leven in een keurslijf te dringen, komt men op zeker moment tot de conclusie dat men dat keurs lijf maar niet zonder meer aan de kapstok kan hangen. Een semi-geleid economisch leven is steeds gevaarlijk, want het dringt ons de weg op naar de algehele leiding of leidt tot ondergang van de in haar bewegingsvrijheid te zeer beperkte economische groep. dr. H. R. M. De activiteit van kapitein Westerling gedurende de laatste week heelt veel stof doen opwaaien, uiteraard op de eerste plaats in In donesië en Nederland. Alle bevoegde autoriteiten heb ben ten sterkste hun afkeu ring uitgesproken over het gebeurde en strenge straf ten in het vooruitzicht ge steld voor de medewerkers. Jammer is het dat van of ficiële Indonesische zijde de schuld van alles weer op de Nederlanders geschoven moest worden. Daarmee is men er echter met, noch met bedreigingen, noch met oeschuldigingen, noch zelts met een arrestatiebevel tegen kapitein Westerling, zoals dat Dinsdag is uitgevaardigd, Cloe kan men ech ter een eind maken aan de actie: Dat zal niet zo gemakkelijk zijn, vooral met in het bijzondere ge val-Westerling. Toch is dit ab soluut noodzakelijk voor de in wendige rust van de K.I.S., want er zijn er veel te veel die uit die onrust voordeel menen te kunnen oehalen. Met dat al gaat Westerling nog steeds zijn gang. Wel trok hij zich Maandag uit Bandung terug (waarom bezet? waarom terugge trokken?), maar Dinsdagavond ar riveerden zijn mannen weer in i'jiandur, 55 kilometer ten Wes ten van Bandung. Algemeen vraagt men zich trouwens at: wat zijn de verdere plannen van deze vrijbuiter? Het totaal aantal doden in Ban dung bleek 87 te zijn, 60 leden van de T.N.I., 2 leden van Wes- terlings troepen en 2 burgers. Van Nederlandse zijde zijn geen slacht offers gevallen. Toen Westerling eenmaal was weggetrokken keer de de rust in Bandung spoedig terug. Voordat de T.N.l. troepen terugkeerden patrouilleerden Ne derlandse soldaten in de stad en arresteerden 50 deserteurs. 270 andere meldden zich vrijwillig. Ze werden allen per vliegtuig naar Djakarta vervoerd. Het Indonesische ministerie van defensie heeft verklaard dat de pogingen om normale toestanden in West-Java te herstellen door de Nederlanders werden bemoei lijkt. Voor en na de overdracht van de souvereiniteit waren de Ned. autoriteiten gewaarschuwd voor de mogelijkheid van deser tie van Ned. militairen die op re patriëring wachtten. De Neder landers hebben nooit maatregelen genomen. De beweging werd door Nederlanders geleid, zelfs toen de Ned. regering nog verantwoor delijk was voor de handhaving van orde en rust. Aldus het In donesische communiqué. Verder werd verklaard dat de moeilijke en verwarde situatie in West-Ja va het gevolg was van het voor malige Nederlandse koloniale be stuur. Van Nederlandse zijde werd een communiqué uitgegeven waar in wordt gezegd dat orde en rust in Bandung zijn hersteld. De troe pen van de Apro ontruimden nog dezelfde dag de stad, wat werd bewerkstelligd door de Ned. troe pencommandant, generaal-majoor Engles. Dank zij hem ook keerde het overgrote deel der deserteurs met wapens en uitrusting nog de zelfde avond onvoorwaardelijk naar hun onderdeel terug. Na afloop van een kabinetszit ting heeft de minister-president der V.S.I., Moh. Hatta, Dinsdag verklaard dat tegen Westerling een arrestatiebevel was uitgevaar digd. Men zal naar hem uitzien, maar Hatta meende niet dat de regering in staat zou zijn tegen hem op te treden, voordat hij in het openbaar in Bandung zou ver schijnen in verband met zijn „nau we relaties met het Nederlandse koloniale leger", zoals de heer Hatta zich uitdrukte. Hij nqemde Westerling meer dan een rebel, een vijand. Voorts werd besloten dat ook de politie zou optreden onder het ministerie van defensie, dat onder leiding staat van de sul tan van Djokja. Op het ministerie van Unieza ken en Overzeese Rijksdelen werd verklaard dat de actie van Wes terling ten doel had Djakarta, Bui tenzorg, Tjiandur, Garut, Tjima- hi en Bandung te bezetten. Men was niet gerust over de stilte die na de eerste aanval intrad en achtte het onwaarschijnlijk dat Westerling alleen maar een wan deling door Bandung had willen maken, al leek het er veel op. Hij schijnt dus nog meer verrassingen in petto te hebben. 9000 militairen per maand. In een radiotoespraak voor het programma voor de Ned. Strijd krachten heeft Dinsdagavond de minister van oorlog, mr. J. Schok king, meegedeeld dat tot 15 Mei maandelijks 9000 militairen naar huis zullen terugkeren. Bovendien staat vast dat alle leden van de 7-December-divisie vóór 31 Jan. Indonesië zullen hebben verlaten. Vóór 15 Mei komen ook alle ma riniers uit Surabaja naar huis. Verwacht wordt dat in 1950 een totaal van 82 duizend militai ren in Nederland aan werk zullen moeten komen. Het tempo van de repatriëring is echter onafhanke lijk van mogelijke moeilijkheden op de arbeidsmarkt. Als algemene regel voor de terugkeer houdt de regering vast aan de volgorde van aankomst in Indonesië, hoewel het kan voor komen dat om bepaalde redenen van deze volgorde wordt afgewe ken. Zo spoedig mogelijk zullen me dedelingen verstrekt worden over de gang van zaken na 15 Mei. Nogmaals Duitsland. De Amerikaanse Hoge Commis saris in Duitsland, Mc Cloy, heeft in Washington verklaard dat de Duitse communisten en neo-nazi's zich opmaken een accoord te slui ten om met Rusland samen te gaan zodra de gelegenheid zich voordoet. Er komen nog meer mooie be richten uit Duitsland. Dr. Dehler, de West-Duitse minister van Ju stitie, heeft een rede gehouden, waarin hij zei dat het tijd wordt de wereld te vertellen dat het niet uitsluitend de schuld van Duits land was, dat het verschijnsel Hit- Ier mogelijk was. Hitler was in grote mate het resultaat van het verdrag van Versailles en de kleinmoedigheid van Frankrijk. Hij vertelde ook dat Frankrijks schuld aan de eerste wereldoorlog min stens even groot was als de Duit se schuld en dat het Ruhr-statuut zonder inhoud en uit de tijd is, omdat de geestelijke voorwaarden voor de noodzaak van zijn voort bestaan er niet zijn. „Duitsland bedreigt de Europese veiligheid niet meer." Uw verkoudheid van neus. _keel of borst wee- met De Franse Hoge Commissaris heeft tegen deze uitlatingen een schriftelijk protest ingediend. Ook de Britse en Amerikaanse com missarissen hebben zich niets in genomen getoond met deze woor den. De West-Duitse kanselarij heeft getracht de zaak te sussen door tegenovergestelde verklarin gen. Nog mooiere woorden komen uit nazi-monden. De generaal- majoor die in 1944 het complot tegen Hitier verijdelde. Otto Ernst Remer, verklaarde dat eens de legende van Duitslands col lectieve schuld en het sprookje van de Nazi-concentratiekampen zouden verdwijnen. De beschuldi gingen tegen het Duitsland van Hitier noemde hij bakerpraatjes. Dergelijke (voor Duitsers gevaar lijke) onzin kan men op het ogen blik in Duitsland blijkbaar weer in het openbaar verkondigen. Eerste Zaligverklaring. De eerste Zaligverklaring in 't H. Jaar heeft Zondag in de St. Pieterskerk plaats gehad. Het was de Romeinse Priester Vincenzo Palotti. Deze richtte in de 18de eeuw zijn Katholiek Apostolaat op, omdat hij de krachten in de kerk wilde mol.liseren tegen de aanvallen van het anticlericalis- me. Hij schakelde priesters en le ken in en stelde zijn werk onder bescherming van de twaalf apos telen. Hij legde zo de grondslag voor een congregatie die over 20 landen verspreid werkt en voor de Katholieke Actie. Twee wonderbare genezingen die op voorspraak van Vincenzo Palotti zijn gebeurd heeft de Con gregatie der Riten erkend. Een Romeinse jongen van 11 jaar viel van een hoogte van 18 m en kreeg een hersenschudding en een schedelbreuk. Zijn moeder nam haar toevlucht tot Vincenzo en de volgende morgen was de jon gen volkomen genezen. Een Duit se vrouw werd op voorspraak van de Zalige genezen van een verlamming waaraan zij 16 jaar had geleden. Zowel de vrouw als de jongen waren bij de Zaligver klaring aanwezig. Z. H. de Paus heeft Zondag middag in een kort Lof de Zalige vereerd. Prins Bern hard op Aruba. Maandag heeft Prins Bernhard op zijn reis door de West een bezoek gebracht aan Aruba. De gouverneur van Curagao verge zelde hem. Op Aruba werd de prins begroet door de gezaghebber a.i. en een commissie van ont vangst. In Oranjestad legde hij een krans bij het monument van de Arubaanse student Bob Ecu- ry, die in het Nederlandse verzet i is gevallen. De kinderen van de Mulo-school brachten Z.K.H. ccn aubade. Tijdens een rondrit door de stad bracht hij een bezoek aan het San Pedrohospitaal. Ook be zichtigde hij het nieuwe stations gebouw van het vliegveld Dakota. Dinsdag heeft Prins Bernhard opnieuw een bezoek gebracht aan Aruba. Op de Nederlandse ambassade in Argentinië is meegedeeld dat de Prins deze reis geen bezoeK zal brengen aan Argentinië wegens zijn overladen programma. Uncle Sam op het Vinketouw. Een groep Amerikaanse maat schappijen, die reeds lang belang hebben bij de handel met Indo nesië, heeft een Amerikaans-Indo nesische Kamer van Koophandel opgericht, zo werd te New-York bekend gemaakt. De politiek van de K. v. K. zal gericht zijn op nauwe samenwer- king met vertegenwoordigers van de Indonesische regering in de V. S. en met Indonesische zaken- belangen tot bevordering van de Amerikaanse industriële en han- delsactiviteit met dat gebied. De directie heeft tijdens de oprich tingsvergadering moties aangeno men, waarin een begroetings woord gericht wordt tot de rege ring van de nieuwe republiek der Ver. Staten van Indonesië en de verzekering wordt gegeven, dat de nieuwe Amerikaans-Indonesische Kamer van Koophandel alles zal doen, dat kan bijdragen tot be vordering van de handelsbetrek kingen tussen de nieuwe Ver. Staten van Indonesië en de Ver. Staten van Amerika. Ja, ja, de Amerikanen hebben wel zin in de handel met Indo nesië. Zij zullen de Nederlanders wel verdringen uit de cultures daar. Wie sprak daar van „eigen be lang"? Weer moest Maandagavond in de gemeente raadsvergadering wethouder van Bokhoven de voorzittershamer zwaaien, want nog steeds was Burgemeester Van Hout ziek. In zijn openings woord sprak de wnd. voorzitter de hoop uit op een spoedige beterschap. Van de agenda punten werkte vooral het verzoek om vrij stelling van Hondenbelasting van „De Trou we Vriend" nog al op de welsprekendheid. Enkele straatnamen werden daarentegen zon der tegenwerpingen gewijzigd. Na de opening wenste de voorzitter, wethouder v. Bok- haven, de leden een voor spoedig Nieuwjaar. De burge meester wenste hij een spoe dig herstel toe, zowel voor hemzelf en zijn gezin als voor de gemeente. Hij sprak de hoop uit dat de raad veel zou kunnen doen in het belang van de gemeente. De notulen werden na en kele opmerkingen onveran derd vastgesteld. Ook in Vlijmen bevond zich onder de ingekomen stukken een schrijven van de Natio nale Commissie tegen Alco holisme, met het advies om het aantal vergunningen en verloven te beperken. Maar evenmin als elders vonden B. en W. aanleiding om daartoe over te gaan. Wel zag de heer v. d. Ven graag dat de politie er tijdens de carna valsdagen op zou toezien dat jeugdige personen geen alco hol gebruikten. Hierop ant woordde de voorz. dat dit kon gebeuren door jeugdige per sonen beneden 16 jaar zonder geleide. Overigens werd over eenkomstig het advies van B. en W. besloten. Ged. Staten hadden een aantal aanmerkingen gemaakt op de begroting voor 1950. Naar aanleiding hiervan vroeg de heer Wijkmans of het sa laris van de vroedvrouw ge handhaafd zou blijven. De voorz. antwoordde dat dit voor de huidige wel gold. Kwam er echter een nieuwe dan verviel de vestigingspre mie van 500. Het deed de heer v. d. Mee- rendonk plezier dat Ged. Sta ten rekening hielden met de aanmerkingen van de raad, o.a. betreffende de post sala rissen. Zeer ad rem vond hij de vraag van Ged. Staten naar de kosten van de ambtswo ning. Stomverbaasd had de heer van de Meerendonk ge staan over het voordelig saldo van het Woningbedrijf. Het was toen gebleken dat de an nuïteiten nog niet vastgesteld waren. Hij achtte het daarom zeer juist dat Ged. Staten nu vroegen die te ramen. De raad machtigde na de ze opmerkingen B. en W. om deze zaak verder af te wer ken. Betreffende punt 2 (zie vo rig nummer) deelden B. en W. mee dat deze werkplaats eerst werd gehuurd van de wed. v. Stokkum. Haar zoon, aan wie ze nu toebehoort, wilde ze nu tegen tezelfde voorwaarden verhuren 8. voor de tijd van een jaar, met een opzegtermijn van 6 maan den. B. en W. hadden gepro beerd een contract te krijgen voor drie jaar, maar daar wil de de heer van Stokkum niet aan. De heer Dekkers informeer de of het niet voordeliger zou zijn voor drie jaar te huren. Hij vond het zo een duur lo kaaltje. De heer van de Ven had in Rotterdam Zweedse lokaaltjes gezien en vroeg of B. en W. niet eens konden informeren of ook Vlijmen daarvoor niet in aanmerking kon komen. De voorz. beloofde dit te doen en zei tegen de heer Dekkers dat hij de prijs niet te hoog vond. Daarna ging de raad met het voorstel accoord. Voor punt 3 had de inspec teur een gunstig advies uitge bracht, vooral in verband met het aanschaffen van de nieu we katechismus. De heer Wijkmans was het wel eens met dit advies, ech ter niet voor 100 procent. Nu verleende de gemeente cre- diet voor het aanschaffen, maar de kinderen moesten de katechismus ook weer van de zusters kopen. De heer Wijk mans haalde ook nog aan dat alleen kinderen die een dub beltje meebrachten, 'n Nieuw jaarsbrief kregen. Hij wilde dat B. en W. de Eerwaarde Moeder er op zouden wijzen dat de zusters niet alles wat aangeschaft moest worden, op de kinderen dienden te verhalen. De heer van de Meerendonk vond de aan te schaffen boe ken duur. De voorz. antwoordde de heer Wijkmans dat het een aparte schoolkatechismus was waarover het ging, buiten de katechismus die de kinderen persoonlijk moesten kopen. De heer van de Meerendonk vond dan het advies mislei dend. Hij vroeg zich af of er van de andere scholen ook zo iets was te verwachten. Ook begreep hij niet waarom de aanschaffing van de aard- rijkskundeboekjes ging vol gens art. 101 en deze volgens art. 72. De heer Samuels was er van overtuigd dat Haarsteeg en Nieuwkuijk ook zouden komen. Uit de woorden van de voorz. bleek dat een nieu we methode werd aangeschaft ex art. 72, aanvulling van een oude ging volgens art. 101. Dan was de heer van de Meerendonk van mening dat er getracht moest worden, ge zien de ondragelijke lasten van de gemeente voor het on derwijs, of ook de katechis- .mus niet aangeschaft kon worden ex art. 101. Daarom werd dit. punt aangehouden. Bij punt 4 stelden B. en W. voor om in verband met de consequenties afwijzend te bsschikken op het verzoek van de dressuurvereniging om vrijstelling van hondenbelas ting. De heer Wijkmans echter zag de consequenties niet die B. en W. er van verwachtten. Hij kon zich over het alge meen best met de hondenbe lasting verenigen, vooral ge zien het grote aantal „straat joekels". Er werden zoveel verenigingen gesubsidieerd, meestal wel culturele, maar die mensen deden het ook voor ontspanning. Hij wilde nu ook de dressuurvereniging terwille zijn, ze vroegen toch ■■'een subsidie. Hij was er niets bang voor dat dan iedereen bd zou worden, dat was te duur en straatjoekels werden toch niet aangenomen. De heer van de Meerendonk v/as het gedeeltelijk met dit betoog eens. Maar hij achtte het een zekere vorm van sub sidie. En overeenkomstig het besluit van de raad wilde hij cr mee wachten tot de behan deling van de subsidie-aan vragen. De heer Wijkmans echter vond het geen subsidie. Waar mee de heer van de Meeren donk het weer niet eens was. Subsidies konden in verschil lende vorm gegeven worden en voor zoveel andere vereni gingen liet de begroting het niet toe. Toen schoot de heer Span- iers in het geweer voor „De Trouwe Vriend". Werd er be slopen overeenkomstig de woorden van de heer van de Meerendonk, dan zag hij van uitstel afstel komen. De poli tiehondenvereniging was Ko ninklijk goedgekeurd, in 1907 opgericht met H. M. de Ko ningin als beschermvrouwe, terwijl verschillende heren autoriteiten er hun steun aan gaven. Naast de man hielden de honden het devies Steun wettig gezag. De raad moest solidair zijn en de knoop door hakken. De vereniging nam alleen rashonden. Door de po litiehondenvereniging werd 't vuil van de maatschappij op geruimd. Men mócht trots zijn op een vereniging die het wet tig gezag steunde en daarom steunde de heer Spanjers de heer Wijkmans. De heer van de Ven zag de zaak los van het principe, alleen van de practische kant. De vereniging zou zich dan, als ze 100 leden aannam, kun nen soekken met 100 maal de belasting van 10 per hond. Daartegenover betoogde de heer Spanjers dat niemand lid kon worden zonder een ras hond te hebben en dat waren er maar weinig. Het ging er over om een hond te schep pen, waarop de veiligheid van de maatschappij gebaseerd was. De heer Wijkmans wilde niet veronderstellen dat de vereniging zou doen hetgeen de heer v. d. Ven zei. De heer van den Hout stel de toen voor om vrijstelling van belasting te geven aan die honden die een certificaat ge haald hadden. Maar de heer Spanjers zei dat de honden opgeleid moesten worden en herhaalde nog eens zijn vorig betoog. De heer van de Meerendonk meende dat de heer Spanjers een beetje idealistisch ge stemd was. Hij waardeerde de goede bedoeling van deze mensen, maar dacht toch dat de maatschappij weinig ge baat was bij die steun. De raad moest consequent blij ven met de financiën van de gemeente, er waren nog zo veel anderen die om subsidie vroegen. De raad wist niet eens hoeveel het de gemeente Ruw» huid Ruwe handtn Ruw» lippen zou kosten en de heer van de Meerendonk wilde dan ook eerst eens informeren hoeveel leden en hoeveel honden de vereniging had. De heer Spanjers vergeleek de opleiding van een hond met de opvoeding van een kind en zei dat men trots mocht zijn op een vereniging die zich daarmee bezig hield De heer van de Ven echter vond dat, als men dankbaai moest zijn voor een vereni ging die de dieren bracht waar ze zijn moesten, men toch zeker dankbaar mocht zijn voor een vereniging die de mensen bracht waar ze zijr. moesten. In aanmerking nemend he'. betoog van de heer van de Meerendonk, wilde de heei Wijkmans wel afwachten tol de toestand van de gemeente financiën bekend was. De voorz. vond het zo ook moeilijk te doen, men had geen overzicht. Waren de hon den vrij van belasting, dar, waren ze moeilijk te contro leren. De heer Spanjers beschul digde de voorz. er van dat hij geen begrip had voor deze sport, hij moest het maar aan hem overlaten. In de crisis jaren, toen men voor vier koeien 1000 gaf, had hij voor zijn hond ook 1000 kunnen krijgen. De heer Dekkers vond het niet meer als recht dat b.v. een jager belasting betaalde voor zijn hond. Hij gunde de vereniging graag dat ze belas tingvrij was, maar was het nu zo erg als ze voor hun hon den 2.50 belasting moest betalen Dan bestond de mo gelijkheid ook nog dat er uit andere parochies ook derge lijke verzoeken kwamen. Hij vond het aanbevelenswaardig na te gaan welke honden er waren en welke eigenaars Hij achtte het gevaarlijk op losse schroeven op het ver zoek in te gaan. Ook de heer van den Hout hechtte weinig waarde aan de steun van het wettig gezag door de honden. Niemand mocht zijn hond daarvoor ge bruiken zonder speciale ver gunning. Hij wilde maar vrij stelling geven aan hen, die een certificaat hadden ge haald, dat waren er maar en kelen. De heer Wijkmans haalde een berichtje aan uit het ver enigingsorgaan, waarin stond dat andere gemeenten wel vrijstelling gaven, .maar de voorz. gaf niet veel om een krantenberichtje. Ten slotte besloot de raad om het punt nog maar eens te bekijken. Punt 5 betrof het gebouw tje in de tuin van de zusters, dat sinds 1884 in gebruik was geweest voor besmettelijke zieken. Dit had voor de ge meente geen waarde meer. Het was nu in gebruik als kleuterschool, door de zusters zelf als zodanig ingericht voor 16000. Indertijd was beslo ten om het gebouwtje met 3.50 are grond over te doen voor 2500, terwijl de zusters dan het bedrag van de oor logsschade zouden krijgen. Dat was nu vastgesteld op 1933.75. B. en W. stelden nu voor om tot de verkoop over te gaan. De heer Wijkmans vond dat de zusters er nu een voordelig koopje aan hadden voor 566. Als de raad indertijd het be drag van de oorlogsschade had gekend, had hij misschien de koopsom verhoogd. De heer van de Meeren donk was het hier gedeeltelijk mee eens. Hij wilde het echter beschouwen als een subsidie aan het kleuter-onderwijs. Daar was het treurig mee ge steld in Noordbrabant. Hij vond het daarom een lofwaar-

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1950 | | pagina 1