Wijde Wereld
l
Z1
GX3
PÜRO
L
Waalwijkse en Langstraaise Courant
Ondernemers
in het nauw.
2)e actie van W-eiteKii*ig.
UIT DE
De Raad van Vlijmen
Ssiuifen wrijf
«•Tl
debatteert over
de waarde van honden.
Straatnamen vastgesteld.
VRIJDAG 27 JANUARI 1966
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON T1ELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
DE ECHO VM HET ZUIDEN
72e JAARGANG No. 9
Abonnement
15 cent per week
1.95 per kwartaal
2.25 franco p.p.
Advertentie-prijs
9 cent per m.M
Contract-advertenties
speciaal tarief.
OPGERICHT 1878.
Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66.
TEL.-ADRES „ECHO'
BESCHERMING VAN DE
MIDDENSTAND
BITTERE NOODZAAK.
Regering schept de room van
de melk
Maandenlang wordt er in
de pers op gewezen dat de
positie van ae iNederiandse
ivnaaenstand niet te benijaen
is en naarmate met de prys-
vernogingen van de laatste
tijd de nood in talrijke gezin
nen toeneemt, worat de aan
drang, om tot overheidssteun
aan de middenstand over te
gaan, groter. De overheid
wordt dit probleem min of
meer opgedrongen, opidat zij
zeil' het niet wil aanvatten,
minder uit principe dan uit
vrees voor moeilijkheden.
De Middenstandeen be
volkingsgroep, die het zich
tot taak gesteld heeft zelf
standig in haar onderhoud te
voorzien, dus zonder in loon
dienst te treden.
Het zijn ondernemers, die
het risico van de ups en
downs in het economisch le
ven zelf willen dragen. Zij
wensen geen hulp van buiten.
Zij zijn bereid jarenlang door
hard zwoegen een klein inko
men te genieten om uiteinde
lijk dikwijls een klein be
drijfje te bezitten, dat hun
enigszins vergoeding geeft
ook in inkomen voor het
veie werk en de onbetaalde
overuren die in het verleden
gepresteerd werden. Zij lopen
daarbij de kans economisch
ten onder te gaan, maar kun
nen anderzijds ook spoedig
tot grote welstand raken,
wanneer zij de wind in de zei
len hebben.
Wij ontmoeten in hen nij
vere werkers, die harde klap
pen zonder mopperen dikwijls
accepteren, mits zij de gele
genheid hebben zich in goede
dagen te herstellen. Voorbeel
den van deze groep zijn de
land- en tuinbouwers en de
winkeliers.
Een middenstander moet
enig economisch inzicht heb
ben, wil hij zijn doel kunnen
bereiken, immers, hij vechc
op de barricaden van het eco
nomisch strijdtoneel. Na de
moeilijkste jaren te hebben
doorworsteld, gaat hij ter
stond, wanneer zijn inKomen
wat is toegenomen, reserve
ren. Dat wil zeggen hij legt
een deel van zijn inkomen
terzijde, om daarmee de zwa
re storm van een economische
depressie te kunnen weer
staan, dan wel de schulden af
te betalen welke hij moest
maken om de opbouw van
zijn bedrijf te financieren.
Financieel zijn de oorlogs
jaren voor de genoemde cate
gorieën van ons volk niet
siecnt geweest en velen van
hen boekten goede oorlogs
winsten. Terwuie van de
rechtvaardigheid en in 't ka
der van de sanering van ons
geldwezen in 't belang van
geheel ons volk heeft de
regering deze oorlogswinsten
finaal afgeroomd en naar de
staatskas doen verdwijnen.
Hier is de eerste economische
blunder reeds gemaakt, want
over 't algemeen kan men er
niet aan twijfelen of men
heeft er het mes te diep in
gezet, zodat een herstel van
een gezonde middenstand van
dat moment af reeds dubieus
was.
Terstond na de bevrijding
is de regering doorgegaan met
het handhaven van een prijs-
stop, die een behoorlijke
winst of een iets meer dan
normale onmogelijk heeft ge
maakt. De lasten op de mid
denstand gelegd, bleven even
hoog of.... namen toe. Ook
hier werd een fout gemaakt,
die zich moest wreken. De
eerste jaren na de oorlog zou
den in een land met geweldi
ge goederenhonger voor de
middenstand zeer goed ge
weest zijn, wanneer er geen
prijsstop was geweest. Een
groep als de middenstand
heeft deze winsten ingecalcu
leerd in haar bestaansplan.
Immers, men aanvaardt slech
te tijden, maar men moet ook
goede tijden kennen om tot
een normaal gemiddelde te
geraken en een bestaansmo
gelijkheid voor dit volksdeel
te garanderen.
Nu is de tijd van concur
rentie teruggekomen, de kos
ten stijgen, de winsten dalen,
men wil naar de reserves grij
pendie er .niet zijn. De
goede tijd, waarin de kracht
voor de slechte jaren tevens
wordt gevormd, is door de
overheid afgeroomd. Men
heeft een bestaan gehad, maar
de room van de melk, bestemd
om met de ondermelk van de
slechte jaren te worden ver
mengd, is door de staat op
geslokt. Men kan er over
twisten of de staat die room
nodig had of niet, voor de
middenstand is het funest ge
worden en de gevolgen zien
we nu dagelijks reeds naar
voren komen.
Verloren strijd.
De conjunctuurreserve, be
lichaamd in de overwinst in
goede jaren, vormt het bloed
dat het middenstandsbestaan
in slechte jaren gezond houdt.
Die slechte jaren breken nu
waarschijnlijk aan. Nu heeft
de regering de prijsstop op
geheven en plaatst zij de mid
denstand en bij de kleine
zelfstandigen doet dit ver
schijnsel zich het eerste gel
den onbewapend in de
strijd om het bestaan. Is het
wonder, dat zij die strijd moet
verliezen
In slechte jaren voor de
loontrekkers heeft de overheid
deze categorie beschermd. Dit
is te verdedigen, maar dan is
het ook rechtvaardig, dat nu
aan hen, die thans de klappen
krijgen, waarvoor zij zich niet
hebben kunnen wapenen, de
helpende hand geboden wordt.
Practisch geschiedt dit niet,
omdat men opeens meer af
kerig wordt van beschermen
de maatregelen. De midden
stand is in overgrote meer
derheid afkerig van bescher
ming. Laat men haar zelf
zwoegen in slechte jaren, dan
accepteert zij dat. Maar men
moet haar dan ook de goede
kansen laten en daar geen
remmen zetten.
Nu men thans voor de vraag
staat of de middenstand ge
holpen moet worden, kan het
antwoord niet twijfelachtig
zijn. Wij denken aan een stel
sel van minimumprijzen, aan
subsidies en aan het bescher
men van deze groep door be
perking van de vestigingsmo
gelijkheden. Wij zien de ge
varen van economische ver
starring, die hiervan het ge
volg zijn.
Geen fraaie methode.
Wij weten, dat de midden
stand zelf in principe deze
middelen afwijst, doch zij
moeten worden aangewend,
naar onze mening, als een te
genwicht voor de te zwaar
geëiste offers in het verleden.
De economische verlammende
niaatregelen in de afgelopen
jaren ten uitvoer gelegd op
een bepaalde groep moet ons
thans het risico doen aan
vaarden dat anderen eens een
gevarenkans lopen, die in de
practijk zeker zal meevallen.
Fraai is deze aangeprezen
methode allerminst, doch zij
biedt een mogelijkheid tot
herstel van de economische
kracht van een bevolkings
groep, die men in 't verleden
een te zware aderlating heeft
doen ondergaan. Men ziet het,
door het economische leven in
een keurslijf te dringen, komt
men op zeker moment tot de
conclusie dat men dat keurs
lijf maar niet zonder meer
aan de kapstok kan hangen.
Een semi-geleid economisch
leven is steeds gevaarlijk,
want het dringt ons de weg
op naar de algehele leiding
of leidt tot ondergang van de
in haar bewegingsvrijheid te
zeer beperkte economische
groep.
dr. H. R. M.
De activiteit van kapitein
Westerling gedurende de
laatste week heelt veel stof
doen opwaaien, uiteraard
op de eerste plaats in In
donesië en Nederland. Alle
bevoegde autoriteiten heb
ben ten sterkste hun afkeu
ring uitgesproken over het
gebeurde en strenge straf
ten in het vooruitzicht ge
steld voor de medewerkers.
Jammer is het dat van of
ficiële Indonesische zijde de
schuld van alles weer op
de Nederlanders geschoven
moest worden.
Daarmee is men er echter met,
noch met bedreigingen, noch met
oeschuldigingen, noch zelts met
een arrestatiebevel tegen kapitein
Westerling, zoals dat Dinsdag is
uitgevaardigd, Cloe kan men ech
ter een eind maken aan de actie:
Dat zal niet zo gemakkelijk zijn,
vooral met in het bijzondere ge
val-Westerling. Toch is dit ab
soluut noodzakelijk voor de in
wendige rust van de K.I.S., want
er zijn er veel te veel die uit die
onrust voordeel menen te kunnen
oehalen.
Met dat al gaat Westerling nog
steeds zijn gang. Wel trok hij zich
Maandag uit Bandung terug
(waarom bezet? waarom terugge
trokken?), maar Dinsdagavond ar
riveerden zijn mannen weer in
i'jiandur, 55 kilometer ten Wes
ten van Bandung. Algemeen
vraagt men zich trouwens at: wat
zijn de verdere plannen van deze
vrijbuiter?
Het totaal aantal doden in Ban
dung bleek 87 te zijn, 60 leden
van de T.N.I., 2 leden van Wes-
terlings troepen en 2 burgers. Van
Nederlandse zijde zijn geen slacht
offers gevallen. Toen Westerling
eenmaal was weggetrokken keer
de de rust in Bandung spoedig
terug. Voordat de T.N.l. troepen
terugkeerden patrouilleerden Ne
derlandse soldaten in de stad en
arresteerden 50 deserteurs. 270
andere meldden zich vrijwillig.
Ze werden allen per vliegtuig
naar Djakarta vervoerd.
Het Indonesische ministerie van
defensie heeft verklaard dat de
pogingen om normale toestanden
in West-Java te herstellen door
de Nederlanders werden bemoei
lijkt. Voor en na de overdracht
van de souvereiniteit waren de
Ned. autoriteiten gewaarschuwd
voor de mogelijkheid van deser
tie van Ned. militairen die op re
patriëring wachtten. De Neder
landers hebben nooit maatregelen
genomen. De beweging werd door
Nederlanders geleid, zelfs toen
de Ned. regering nog verantwoor
delijk was voor de handhaving
van orde en rust. Aldus het In
donesische communiqué. Verder
werd verklaard dat de moeilijke
en verwarde situatie in West-Ja
va het gevolg was van het voor
malige Nederlandse koloniale be
stuur.
Van Nederlandse zijde werd
een communiqué uitgegeven waar
in wordt gezegd dat orde en rust
in Bandung zijn hersteld. De troe
pen van de Apro ontruimden nog
dezelfde dag de stad, wat werd
bewerkstelligd door de Ned. troe
pencommandant, generaal-majoor
Engles. Dank zij hem ook keerde
het overgrote deel der deserteurs
met wapens en uitrusting nog de
zelfde avond onvoorwaardelijk
naar hun onderdeel terug.
Na afloop van een kabinetszit
ting heeft de minister-president
der V.S.I., Moh. Hatta, Dinsdag
verklaard dat tegen Westerling
een arrestatiebevel was uitgevaar
digd. Men zal naar hem uitzien,
maar Hatta meende niet dat de
regering in staat zou zijn tegen
hem op te treden, voordat hij in
het openbaar in Bandung zou ver
schijnen in verband met zijn „nau
we relaties met het Nederlandse
koloniale leger", zoals de heer
Hatta zich uitdrukte. Hij nqemde
Westerling meer dan een rebel,
een vijand. Voorts werd besloten
dat ook de politie zou optreden
onder het ministerie van defensie,
dat onder leiding staat van de sul
tan van Djokja.
Op het ministerie van Unieza
ken en Overzeese Rijksdelen werd
verklaard dat de actie van Wes
terling ten doel had Djakarta, Bui
tenzorg, Tjiandur, Garut, Tjima-
hi en Bandung te bezetten. Men
was niet gerust over de stilte die
na de eerste aanval intrad en
achtte het onwaarschijnlijk dat
Westerling alleen maar een wan
deling door Bandung had willen
maken, al leek het er veel op. Hij
schijnt dus nog meer verrassingen
in petto te hebben.
9000 militairen per maand.
In een radiotoespraak voor het
programma voor de Ned. Strijd
krachten heeft Dinsdagavond de
minister van oorlog, mr. J. Schok
king, meegedeeld dat tot 15 Mei
maandelijks 9000 militairen naar
huis zullen terugkeren. Bovendien
staat vast dat alle leden van de
7-December-divisie vóór 31 Jan.
Indonesië zullen hebben verlaten.
Vóór 15 Mei komen ook alle ma
riniers uit Surabaja naar huis.
Verwacht wordt dat in 1950
een totaal van 82 duizend militai
ren in Nederland aan werk zullen
moeten komen. Het tempo van de
repatriëring is echter onafhanke
lijk van mogelijke moeilijkheden
op de arbeidsmarkt.
Als algemene regel voor de
terugkeer houdt de regering vast
aan de volgorde van aankomst in
Indonesië, hoewel het kan voor
komen dat om bepaalde redenen
van deze volgorde wordt afgewe
ken.
Zo spoedig mogelijk zullen me
dedelingen verstrekt worden over
de gang van zaken na 15 Mei.
Nogmaals Duitsland.
De Amerikaanse Hoge Commis
saris in Duitsland, Mc Cloy, heeft
in Washington verklaard dat de
Duitse communisten en neo-nazi's
zich opmaken een accoord te slui
ten om met Rusland samen te
gaan zodra de gelegenheid zich
voordoet.
Er komen nog meer mooie be
richten uit Duitsland. Dr. Dehler,
de West-Duitse minister van Ju
stitie, heeft een rede gehouden,
waarin hij zei dat het tijd wordt
de wereld te vertellen dat het niet
uitsluitend de schuld van Duits
land was, dat het verschijnsel Hit-
Ier mogelijk was. Hitler was in
grote mate het resultaat van het
verdrag van Versailles en de
kleinmoedigheid van Frankrijk. Hij
vertelde ook dat Frankrijks schuld
aan de eerste wereldoorlog min
stens even groot was als de Duit
se schuld en dat het Ruhr-statuut
zonder inhoud en uit de tijd is,
omdat de geestelijke voorwaarden
voor de noodzaak van zijn voort
bestaan er niet zijn. „Duitsland
bedreigt de Europese veiligheid
niet meer."
Uw verkoudheid van neus.
_keel of borst wee- met
De Franse Hoge Commissaris
heeft tegen deze uitlatingen een
schriftelijk protest ingediend. Ook
de Britse en Amerikaanse com
missarissen hebben zich niets in
genomen getoond met deze woor
den. De West-Duitse kanselarij
heeft getracht de zaak te sussen
door tegenovergestelde verklarin
gen.
Nog mooiere woorden komen
uit nazi-monden. De generaal-
majoor die in 1944 het complot
tegen Hitier verijdelde. Otto
Ernst Remer, verklaarde dat eens
de legende van Duitslands col
lectieve schuld en het sprookje
van de Nazi-concentratiekampen
zouden verdwijnen. De beschuldi
gingen tegen het Duitsland van
Hitier noemde hij bakerpraatjes.
Dergelijke (voor Duitsers gevaar
lijke) onzin kan men op het ogen
blik in Duitsland blijkbaar weer
in het openbaar verkondigen.
Eerste Zaligverklaring.
De eerste Zaligverklaring in 't
H. Jaar heeft Zondag in de St.
Pieterskerk plaats gehad. Het was
de Romeinse Priester Vincenzo
Palotti. Deze richtte in de 18de
eeuw zijn Katholiek Apostolaat
op, omdat hij de krachten in de
kerk wilde mol.liseren tegen de
aanvallen van het anticlericalis-
me. Hij schakelde priesters en le
ken in en stelde zijn werk onder
bescherming van de twaalf apos
telen. Hij legde zo de grondslag
voor een congregatie die over 20
landen verspreid werkt en voor
de Katholieke Actie.
Twee wonderbare genezingen
die op voorspraak van Vincenzo
Palotti zijn gebeurd heeft de Con
gregatie der Riten erkend. Een
Romeinse jongen van 11 jaar viel
van een hoogte van 18 m en
kreeg een hersenschudding en een
schedelbreuk. Zijn moeder nam
haar toevlucht tot Vincenzo en
de volgende morgen was de jon
gen volkomen genezen. Een Duit
se vrouw werd op voorspraak
van de Zalige genezen van een
verlamming waaraan zij 16 jaar
had geleden. Zowel de vrouw als
de jongen waren bij de Zaligver
klaring aanwezig.
Z. H. de Paus heeft Zondag
middag in een kort Lof de Zalige
vereerd.
Prins Bern hard op Aruba.
Maandag heeft Prins Bernhard
op zijn reis door de West een
bezoek gebracht aan Aruba. De
gouverneur van Curagao verge
zelde hem. Op Aruba werd de
prins begroet door de gezaghebber
a.i. en een commissie van ont
vangst. In Oranjestad legde hij
een krans bij het monument van
de Arubaanse student Bob Ecu-
ry, die in het Nederlandse verzet
i is gevallen. De kinderen van de
Mulo-school brachten Z.K.H. ccn
aubade. Tijdens een rondrit door
de stad bracht hij een bezoek aan
het San Pedrohospitaal. Ook be
zichtigde hij het nieuwe stations
gebouw van het vliegveld Dakota.
Dinsdag heeft Prins Bernhard
opnieuw een bezoek gebracht aan
Aruba.
Op de Nederlandse ambassade
in Argentinië is meegedeeld dat
de Prins deze reis geen bezoeK zal
brengen aan Argentinië wegens
zijn overladen programma.
Uncle Sam op het
Vinketouw.
Een groep Amerikaanse maat
schappijen, die reeds lang belang
hebben bij de handel met Indo
nesië, heeft een Amerikaans-Indo
nesische Kamer van Koophandel
opgericht, zo werd te New-York
bekend gemaakt.
De politiek van de K. v. K. zal
gericht zijn op nauwe samenwer-
king met vertegenwoordigers van
de Indonesische regering in de
V. S. en met Indonesische zaken-
belangen tot bevordering van de
Amerikaanse industriële en han-
delsactiviteit met dat gebied. De
directie heeft tijdens de oprich
tingsvergadering moties aangeno
men, waarin een begroetings
woord gericht wordt tot de rege
ring van de nieuwe republiek der
Ver. Staten van Indonesië en de
verzekering wordt gegeven, dat de
nieuwe Amerikaans-Indonesische
Kamer van Koophandel alles zal
doen, dat kan bijdragen tot be
vordering van de handelsbetrek
kingen tussen de nieuwe Ver.
Staten van Indonesië en de Ver.
Staten van Amerika.
Ja, ja, de Amerikanen hebben
wel zin in de handel met Indo
nesië. Zij zullen de Nederlanders
wel verdringen uit de cultures
daar.
Wie sprak daar van „eigen be
lang"?
Weer moest Maandagavond in de gemeente
raadsvergadering wethouder van Bokhoven de
voorzittershamer zwaaien, want nog steeds was
Burgemeester Van Hout ziek. In zijn openings
woord sprak de wnd. voorzitter de hoop uit
op een spoedige beterschap. Van de agenda
punten werkte vooral het verzoek om vrij
stelling van Hondenbelasting van „De Trou
we Vriend" nog al op de welsprekendheid.
Enkele straatnamen werden daarentegen zon
der tegenwerpingen gewijzigd.
Na de opening wenste de
voorzitter, wethouder v. Bok-
haven, de leden een voor
spoedig Nieuwjaar. De burge
meester wenste hij een spoe
dig herstel toe, zowel voor
hemzelf en zijn gezin als voor
de gemeente. Hij sprak de
hoop uit dat de raad veel zou
kunnen doen in het belang
van de gemeente.
De notulen werden na en
kele opmerkingen onveran
derd vastgesteld.
Ook in Vlijmen bevond zich
onder de ingekomen stukken
een schrijven van de Natio
nale Commissie tegen Alco
holisme, met het advies om
het aantal vergunningen en
verloven te beperken. Maar
evenmin als elders vonden
B. en W. aanleiding om
daartoe over te gaan. Wel zag
de heer v. d. Ven graag dat
de politie er tijdens de carna
valsdagen op zou toezien dat
jeugdige personen geen alco
hol gebruikten. Hierop ant
woordde de voorz. dat dit kon
gebeuren door jeugdige per
sonen beneden 16 jaar zonder
geleide. Overigens werd over
eenkomstig het advies van B.
en W. besloten.
Ged. Staten hadden een
aantal aanmerkingen gemaakt
op de begroting voor 1950.
Naar aanleiding hiervan vroeg
de heer Wijkmans of het sa
laris van de vroedvrouw ge
handhaafd zou blijven. De
voorz. antwoordde dat dit
voor de huidige wel gold.
Kwam er echter een nieuwe
dan verviel de vestigingspre
mie van 500.
Het deed de heer v. d. Mee-
rendonk plezier dat Ged. Sta
ten rekening hielden met de
aanmerkingen van de raad,
o.a. betreffende de post sala
rissen. Zeer ad rem vond hij
de vraag van Ged. Staten naar
de kosten van de ambtswo
ning. Stomverbaasd had de
heer van de Meerendonk ge
staan over het voordelig saldo
van het Woningbedrijf. Het
was toen gebleken dat de an
nuïteiten nog niet vastgesteld
waren. Hij achtte het daarom
zeer juist dat Ged. Staten nu
vroegen die te ramen.
De raad machtigde na de
ze opmerkingen B. en W. om
deze zaak verder af te wer
ken.
Betreffende punt 2 (zie vo
rig nummer) deelden B. en
W. mee dat deze werkplaats
eerst werd gehuurd van de
wed. v. Stokkum. Haar zoon,
aan wie ze nu toebehoort,
wilde ze nu tegen tezelfde
voorwaarden verhuren 8.
voor de tijd van een jaar, met
een opzegtermijn van 6 maan
den. B. en W. hadden gepro
beerd een contract te krijgen
voor drie jaar, maar daar wil
de de heer van Stokkum niet
aan.
De heer Dekkers informeer
de of het niet voordeliger zou
zijn voor drie jaar te huren.
Hij vond het zo een duur lo
kaaltje.
De heer van de Ven had in
Rotterdam Zweedse lokaaltjes
gezien en vroeg of B. en W.
niet eens konden informeren
of ook Vlijmen daarvoor niet
in aanmerking kon komen.
De voorz. beloofde dit te doen
en zei tegen de heer Dekkers
dat hij de prijs niet te hoog
vond. Daarna ging de raad
met het voorstel accoord.
Voor punt 3 had de inspec
teur een gunstig advies uitge
bracht, vooral in verband met
het aanschaffen van de nieu
we katechismus.
De heer Wijkmans was het
wel eens met dit advies, ech
ter niet voor 100 procent. Nu
verleende de gemeente cre-
diet voor het aanschaffen,
maar de kinderen moesten de
katechismus ook weer van de
zusters kopen. De heer Wijk
mans haalde ook nog aan dat
alleen kinderen die een dub
beltje meebrachten, 'n Nieuw
jaarsbrief kregen. Hij wilde
dat B. en W. de Eerwaarde
Moeder er op zouden wijzen
dat de zusters niet alles wat
aangeschaft moest worden,
op de kinderen dienden te
verhalen.
De heer van de Meerendonk
vond de aan te schaffen boe
ken duur.
De voorz. antwoordde de
heer Wijkmans dat het een
aparte schoolkatechismus was
waarover het ging, buiten de
katechismus die de kinderen
persoonlijk moesten kopen.
De heer van de Meerendonk
vond dan het advies mislei
dend. Hij vroeg zich af of er
van de andere scholen ook
zo iets was te verwachten.
Ook begreep hij niet waarom
de aanschaffing van de aard-
rijkskundeboekjes ging vol
gens art. 101 en deze volgens
art. 72.
De heer Samuels was er
van overtuigd dat Haarsteeg
en Nieuwkuijk ook zouden
komen. Uit de woorden van
de voorz. bleek dat een nieu
we methode werd aangeschaft
ex art. 72, aanvulling van een
oude ging volgens art. 101.
Dan was de heer van de
Meerendonk van mening dat
er getracht moest worden, ge
zien de ondragelijke lasten
van de gemeente voor het on
derwijs, of ook de katechis-
.mus niet aangeschaft kon
worden ex art. 101. Daarom
werd dit. punt aangehouden.
Bij punt 4 stelden B. en W.
voor om in verband met de
consequenties afwijzend te
bsschikken op het verzoek
van de dressuurvereniging om
vrijstelling van hondenbelas
ting.
De heer Wijkmans echter
zag de consequenties niet die
B. en W. er van verwachtten.
Hij kon zich over het alge
meen best met de hondenbe
lasting verenigen, vooral ge
zien het grote aantal „straat
joekels". Er werden zoveel
verenigingen gesubsidieerd,
meestal wel culturele, maar
die mensen deden het ook
voor ontspanning. Hij wilde
nu ook de dressuurvereniging
terwille zijn, ze vroegen toch
■■'een subsidie. Hij was er niets
bang voor dat dan iedereen
bd zou worden, dat was te
duur en straatjoekels werden
toch niet aangenomen.
De heer van de Meerendonk
v/as het gedeeltelijk met dit
betoog eens. Maar hij achtte
het een zekere vorm van sub
sidie. En overeenkomstig het
besluit van de raad wilde hij
cr mee wachten tot de behan
deling van de subsidie-aan
vragen.
De heer Wijkmans echter
vond het geen subsidie. Waar
mee de heer van de Meeren
donk het weer niet eens was.
Subsidies konden in verschil
lende vorm gegeven worden
en voor zoveel andere vereni
gingen liet de begroting het
niet toe.
Toen schoot de heer Span-
iers in het geweer voor „De
Trouwe Vriend". Werd er be
slopen overeenkomstig de
woorden van de heer van de
Meerendonk, dan zag hij van
uitstel afstel komen. De poli
tiehondenvereniging was Ko
ninklijk goedgekeurd, in 1907
opgericht met H. M. de Ko
ningin als beschermvrouwe,
terwijl verschillende heren
autoriteiten er hun steun aan
gaven. Naast de man hielden
de honden het devies Steun
wettig gezag. De raad moest
solidair zijn en de knoop door
hakken. De vereniging nam
alleen rashonden. Door de po
litiehondenvereniging werd 't
vuil van de maatschappij op
geruimd. Men mócht trots zijn
op een vereniging die het wet
tig gezag steunde en daarom
steunde de heer Spanjers de
heer Wijkmans.
De heer van de Ven zag
de zaak los van het principe,
alleen van de practische kant.
De vereniging zou zich dan,
als ze 100 leden aannam, kun
nen soekken met 100 maal de
belasting van 10 per hond.
Daartegenover betoogde de
heer Spanjers dat niemand lid
kon worden zonder een ras
hond te hebben en dat waren
er maar weinig. Het ging er
over om een hond te schep
pen, waarop de veiligheid van
de maatschappij gebaseerd
was.
De heer Wijkmans wilde
niet veronderstellen dat de
vereniging zou doen hetgeen
de heer v. d. Ven zei.
De heer van den Hout stel
de toen voor om vrijstelling
van belasting te geven aan die
honden die een certificaat ge
haald hadden. Maar de heer
Spanjers zei dat de honden
opgeleid moesten worden en
herhaalde nog eens zijn vorig
betoog.
De heer van de Meerendonk
meende dat de heer Spanjers
een beetje idealistisch ge
stemd was. Hij waardeerde de
goede bedoeling van deze
mensen, maar dacht toch dat
de maatschappij weinig ge
baat was bij die steun. De
raad moest consequent blij
ven met de financiën van de
gemeente, er waren nog zo
veel anderen die om subsidie
vroegen. De raad wist niet
eens hoeveel het de gemeente
Ruw» huid
Ruwe handtn
Ruw» lippen
zou kosten en de heer van de
Meerendonk wilde dan ook
eerst eens informeren hoeveel
leden en hoeveel honden de
vereniging had.
De heer Spanjers vergeleek
de opleiding van een hond
met de opvoeding van een
kind en zei dat men trots
mocht zijn op een vereniging
die zich daarmee bezig hield
De heer van de Ven echter
vond dat, als men dankbaai
moest zijn voor een vereni
ging die de dieren bracht
waar ze zijn moesten, men
toch zeker dankbaar mocht
zijn voor een vereniging die
de mensen bracht waar ze zijr.
moesten.
In aanmerking nemend he'.
betoog van de heer van de
Meerendonk, wilde de heei
Wijkmans wel afwachten tol
de toestand van de gemeente
financiën bekend was.
De voorz. vond het zo ook
moeilijk te doen, men had
geen overzicht. Waren de hon
den vrij van belasting, dar,
waren ze moeilijk te contro
leren.
De heer Spanjers beschul
digde de voorz. er van dat hij
geen begrip had voor deze
sport, hij moest het maar aan
hem overlaten. In de crisis
jaren, toen men voor vier
koeien 1000 gaf, had hij voor
zijn hond ook 1000 kunnen
krijgen.
De heer Dekkers vond het
niet meer als recht dat b.v.
een jager belasting betaalde
voor zijn hond. Hij gunde de
vereniging graag dat ze belas
tingvrij was, maar was het nu
zo erg als ze voor hun hon
den 2.50 belasting moest
betalen Dan bestond de mo
gelijkheid ook nog dat er uit
andere parochies ook derge
lijke verzoeken kwamen. Hij
vond het aanbevelenswaardig
na te gaan welke honden er
waren en welke eigenaars
Hij achtte het gevaarlijk op
losse schroeven op het ver
zoek in te gaan.
Ook de heer van den Hout
hechtte weinig waarde aan de
steun van het wettig gezag
door de honden. Niemand
mocht zijn hond daarvoor ge
bruiken zonder speciale ver
gunning. Hij wilde maar vrij
stelling geven aan hen, die
een certificaat hadden ge
haald, dat waren er maar en
kelen.
De heer Wijkmans haalde
een berichtje aan uit het ver
enigingsorgaan, waarin stond
dat andere gemeenten wel
vrijstelling gaven, .maar de
voorz. gaf niet veel om een
krantenberichtje.
Ten slotte besloot de raad
om het punt nog maar eens
te bekijken.
Punt 5 betrof het gebouw
tje in de tuin van de zusters,
dat sinds 1884 in gebruik was
geweest voor besmettelijke
zieken. Dit had voor de ge
meente geen waarde meer.
Het was nu in gebruik als
kleuterschool, door de zusters
zelf als zodanig ingericht voor
16000. Indertijd was beslo
ten om het gebouwtje met
3.50 are grond over te doen
voor 2500, terwijl de zusters
dan het bedrag van de oor
logsschade zouden krijgen.
Dat was nu vastgesteld op
1933.75. B. en W. stelden
nu voor om tot de verkoop
over te gaan.
De heer Wijkmans vond dat
de zusters er nu een voordelig
koopje aan hadden voor 566.
Als de raad indertijd het be
drag van de oorlogsschade had
gekend, had hij misschien de
koopsom verhoogd.
De heer van de Meeren
donk was het hier gedeeltelijk
mee eens. Hij wilde het echter
beschouwen als een subsidie
aan het kleuter-onderwijs.
Daar was het treurig mee ge
steld in Noordbrabant. Hij
vond het daarom een lofwaar-