Waalwijkse en Langstraatse Courant
OUDEN VAN DAGEN
RECREATIE-OORD
Gemeenteraad Waalwijk
wachten nog steeds op hun 5 pCt.
Slachtoffers van 'n verkeerde regie.
Weer 'n nieuw Havenplan.
36 Woningen van het rijk over
genomen.
Labour heeft
maar juist
gewonnen.
Loonopzand-Kaatsheuvel schept
en verruimt zijn bestaansmogelijkheid
MAANDAG 27 FEBR. 1950.
Uitgever
Waal wij kse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
DE ECHO m HET ZUIDEN
OPGERICHT 1878.
Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66.
72e JAARGANG No. 18
Abonnement
IB cent per week
1.93 per kwartaal
2.23 franco p.p.
Advertentie-prijs
9 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
TEL.-ADRES „ECHO".
De ouden van dagen en nog
enkele andere groepen in onze be
volking staan er niet best op.
Dat is bekend en het was dan ook
Minister Drees, die destijds in de
Staten-Generaal een ..Noodwet
Ouderdomsvoorziening' aangeno
men wist te krijgen. Dat is al
weer een heel tijdje geleden.
Sindsdien is er reeds veel veran
derd. De laatste wijziging in on
ze loon- en prijsstructuur de
devaluatie heeft geleid tot een
loonsverhoging van vijf procent.
Deze vijf procent zullen langza
merhand wel in de zak van vele
werknemers in de lande zijn ge
gleden. De ouden van dagen heb
ben deze loonsverhoging echter
nog niet ontvangen. Dat is heel
verwonderlijk. Vooral als men
weet hoe vaak de Kamer er bij
de Regering op aandringt om
voor deze groep personen iets te
cJoen. Tot nu toe zijn zij echter 't
slachtoffer geworden van een on
gelukkige omstandigheid, een om
standigheid echter, die behoudens
dat zij ongelukkig, ook nog zeer
te betreuren is. Op 3 Febr. j.l.
moest in de Tweede Kamer de
agenda door elkaar gegooid wor
den omdat Minister Joekes van
mening was, dat een wetsontwerp
om de vijf procent ook toe te ken
nen aan de ouden van dagen, zo
spoedeisend was, dat alle andere
onderwerpen daarvoor maar wij
ken moesten. Dit voorstel kwam
zo onverwacht, dat van verschil
lende fracties de afgevaardigden,
die over deze materie t woord
voeren meestal zijn t de men
sen van de vakbeweging nog
niet eens aanwezig waren. Dat
zou niet zo erg geweest zijn als
er niet tegen de verwachting in
toch over dit wetsontwerp het
woord werd gevoerd. Daar wa
ren natuurlijk allereerst de com
munisten, die altijd meer vragen
dan men in deze benauwde tijd
kan geven. Zij waren verheugd,
zo zeide de heer Gortzak, dat Mi
nister Joekes dit wetsontwerp zo
spoedig had willen indienen. Zo
verheugd waren zij over deze
haast, dat zij een stel amende
menten wilden indienen om in ie
der geval een minimum bijslag te
garanderen. Voor gehuwden zou
dat twee gulden, voor ongehuw-
den zou dat 1.75 moeten bedra
gen. De socialist van Lienden
voelde ook wel iets voor een mi
nimum bijslag. Deze afgevaardig
de begreep echter wel, dat de be
dragen die door de communisten
werden genoemd, veel te hoog
waren. Zonder echter te spreken
over amendementen, vroeg hij aan
Minister Joekes of het niet moge
lijk was om een minimum van
2.— voor gehuwden en van
i.__ voor ongehuwden te ver
zekeren.
Minister Joekes voelde daar
niets voor. En daarvoor had hij
goede argumenten. Kijk, zo zeide
hij, een minimum bijslag zou ei
genlijk onbillijk zijn. Want ook
die personen die naast hun uit
kering krachtens de Noodwet Ou
derdomsvoorziening nog van een
klein pensioentje genieten, zou
den in de termen vallen. Daar
door bereikt men zijn doel niet.
In ieder geval is het op deze wij
ze niet zeker dat men inderdaad
de minst draagkrachtigen helpt.
Bovendien gaf hij een kostenbe
rekening van de communistische
er socialistische voorstellen. Die-
waren behoorlijk hoog. Minister
Joekes zag in zijn verbeelding
reeds Minister Lieftinck tekenen
van afkeuring geven. Een derge
lijke uitgave zou de toch al be
rooide schatkist moeilijk kunnen
dragen.
De communisten waren echter
niet van zins om toe te geven.
Hun verklaring dat zij toch met
amendementen zouden komen,
noopte voorzitter Kortenhorst on:
de beraadslaging van dit wetsont
werp uit te stellen. Daardoor gaf
hij meteen de Kamer de gelegen
heid deze materie nog eens rustig
te bekijken.
Dit was de eerste fase.
Nog eens uitstel.
laar vroeg echter of het niet
mogelijk was dat Ged. Staten
een verhoogd bedrag zouden
vaststellen. Wat in het kader
van de wet niet zou gaan,
meende de voorz., maar de
vraag van de heer Duyvelaar
lag zo voor de hand dat er
wel een oplossing voor gevon
den zou worden. Waarop de
raad met het voorstel accoord
ging.
Nieuw hockeyveld
voor de K.M.H.C.
De tweede fase speelde onge
veer veertien dagen later Toen
dit wetsontwerp weer aan de or
de was, dienden de communisten
prompt hun amendementen in.
Niemand had anders verwacht, al
was het logischer geweest dat zij
dat eerder hadden gedaan.Vreem
der werd de zaak toen ook de
heer Van Lienden plotseling met
een amendement kwam om in ie
der geval minimaal 2.- en j 1.-
uit te keren. Dat had echter nie
mand verwacht. Zeifs Minister
Joekes niet. De reactie van deze
bewindsman was chter niet ge
lukkig. Hoewel hij veertien dager
tevoren een kostenberekening had
gegeven, zeide hij thans niet in
staat te zijn om de gevolgen van
dit amendement te doorzien. Dat
was vreemd. Nog vreemder werd
het toen hij aan deze redenering
vastknoopte dat een tweede uit
stel van de beraadslagingen daar
door noodzakelijk werd.
Daartegen kwam de heer Sta
pelkamp in het geweer. In de eer
ste plaats, zo zeide hij, had de
heer Van Lienden veertien dagen
de tijd gehad om zijn amendement
in te dienen en ten tweede had
Minister Joekes nu hij reeds
een kostenberekening had gege
ven best dit wesontwerp kun
nen afhandelen. Van het spoed
eisend karakter van dit ontwerp
blijft door deze gang van zaken
niets meer over. In feite stond de
hele Kamer achter hem. Zelfs in
„Het Vrije Volk", het dagelijks
partijblad van de P.v.d. A. en
daarom waarschijnlijk ook 't lijf
blad van onze Minister van So
ciale Zaken, werd de afkeuring
uitgesproken over deze gang van
zaken.
Dit is te begrijpen. Als er één
groep van personen is die gehol
pen moet worden, zijn het wel
onze ouden van daen. Dat zij het
slachtoffer worden van een onge
lukkige regie in de Tweede Ka
mer, is slechts te betreuren. Te
meer daar iedere andere partij in
ons land haar medewerking wil
geven om deze mensen te helpen.
Hier stond geen partijpolitiek,
doch slechts een gebrek aan regie
onze ouden van dagen in de weg.
In Maart komt dit wetsontwerp
weer aan de orde. Laten wij ho
pen dat het dan spoedig de voor
zittershamer zal passeren.
Over twee punten heeft de gemeenteraad van
Waalwijk in de openbare vergadering die hij
Donderdagavond hield uitvoerig gediscussieerd:
over de overname van 36 Maycrete-woningen
van het rijk, waarop verschillende leden nog
al wat critiek hadden en natuurlijk over het
nieuwe havenplan, waarbij de burgemeester
een overzicht gaf van de eerder gemaakte ont
werpen. Ook over de verkoop van bouwterrein
aan de Wilhelminastraat werd men het blijk
baar niet gauw eens, maar dat ging in vertrou
welijke zitting en we kwamen er dus niets
over te weten.
per leerling en de vergoeding
voor de gebruikswaarde van
het gebouw ad 1440.per
jaar te handhaven. Dit bete
kent voor 1950 dus een uitke
ring van ongeveer 7000.
De ontvangstpost, betrekking
hebbende op het verhaal op
de buitengemeenten, kan vol
gens het prae-advies niet ver
hoogd worden, omdat het be
drag van het verhaal volgens
de wettelijke voorschriften
door Ged. Staten reeds is
vastgesteld voor de jaren 1949,
1950 en 1951. De heer Duyve-
Na de opening deelde de
voorzitter, Mr. Lambooy, mee
dat zijn rechterzijde hem he
lemaal in de steek lietde
beide heren wethouders, van
Loon en Smolders, waren af
wezig en eveneens de heer
de Raat.»
De ingekomen stukken wer
den alle voor kennisgeving
aangenomen.
B. en W. stelden vervolgens
voor om de exploitatiever
goeding voor de Don Bosco-
school voor b.l.o. over het jaar
1950 vast te stellen op 55.—
Naar aanleiding van het
voorstel tot verpachting van
een sportterrein (agenda en
prae-adviezen in ons nummer
van 20 Februari) informeerde
de heer Meijs hoe groot het
terrein was. Verder had de
hockeyclub een lange huur
termijn gevraagd en B. en W.
gaven 3 jaar. De heer Meijs
kon zich voorstellen dat het
nogal hoge kosten waren voor
de club, bij een termijn van
3 jaar. Hij vroeg of de ge
meente er geen werkzaamhe
den aan kon verbinden die
later geen schadeposten zou
den zijn.
De voorz. deelde mqp dat 't
terrein ongeveer 65 x 200 m.
was. Ook hij achtte het belang
van continuïteit nogal groot,
maar daar stond tegenover
dat het een reserve-terrein
was voor het zwembad. B. en
W. waren eerst van plan ge
weest het voor 6 jaar te ver
huren, maar later was er een
schrijven gekomen dat het
staatsbosbeheer bezwaren had
had tegen verbeteringen aan
het Hoefsven. B. en W. waren
overtuigd dat hockey een be
langrijke sport was en ze
zouden als het mogelijk was
de termijn verlengen.
De heer Meijs gaf echter
nog niet op. Hij betoogde dat
de vereniging geen inkomsten
had en hoge kosten moest
maken. Hij vroeg nog eens of
de gemeente niet tegemoet
kon komen door het verrich
ten van werkzaamheden. De
voorz. begreep de sympathie
ke basis van het verzoek van
de heer Meijs. Maar hij vond
het gevaarlijk. B. en W. ston
den op het standpunt dat de
sportverenigingen zich finan
cieel zelf moeten bedruipen.
De gemeente moest het laten
bij verhuring van velden te
gen een relatief lage prijs. De
voorz. was bang voor een pre
cedent als de gemeente nu
werkzaamheden ging verrich
ten op dit hockeyveld.
De heer Brouwer vroeg of
de vereniging ervan op de
hoogte was dat ze het terrein
maar kon huren voor 3 jaar,
in verband met de kosten
misschien zou ze er van af
zien als ze van deze tijd iets
af wist. De voorz. antwoordde
dat dit meegedeeld was en
zei dat B. en W. deze voor de
gemeente belangrijke sport
niet onnodig wilden bena
delen.
De heer v. Heesbeen vroeg
nog voor wie de kosten voor
het verleggen van de duiker
waren en de heer Duyvelaar
wat er zou gebeuren als de
vereniging het terrein zou
verlaten. De voorz. antwoord
de dat de gemeente uiteinde
lijk voordeel zou hebben van
de werkzaamheden die aan 't
terrein zouden verricht wor
den. Als bekend zou worden
welke bestemming het zou
krijgen, zou mogelijk een ge
deelte van de kosten terugbe
taald kunnen worden. Het
verleggen van de duiker zou
de gemeente voor haar reke
ning nemen. Daarop ging de
raad met het voorstel accoord.
Punt 5 werd in besloten
vergadering behandeld en 't
voorstel tot verkoop van
bouwterrein werd daarna zon
der meer aangenomen.
De vaststelling van de nieu
we havengeld-verordening
deed de heer Duyvelaar op
merken dat hij een algemene
verhoging had verwacht, om
dat de prijzen over het alge
meen vroeger veel lager la
gen. Waarom was dit niet ge
beurd Ook nam hij een ze
kere progressie waar in de
prijzen. De algemene regel
was hoe groter verbruik hoe
kleiner de prijs per eenheid.
Waarom was dat hier niet het
geval
De verhoging hadden B. en
W. ook overwogen, maar ze
waren er huiverig voor omdat
ze bang waren dat de aanloop,
die toch al niet groot was, nog
zou verminderen. De volgor
de zoals die hier werd voorge
steld, gold in de meeste ha
vengeldverordeningen. Grote
re schepen namen meer ruim
te in en voor kleine scheepjes
werd min of meer uit sociaal
oogpunt een matige prijs be
rekend. De heer Verdoorn had
nog een derde argument en
wel dat grote schepen een
grotere diepgang hadden, ^zo
dat de haven dieper zou moe
ten zijn. De raad nam 't voor
stel aan.
Overname woningen.
Vervolgens was aan de orde
het voorstel tot overname van
36 Maycrete-woningen van
het Rijk.
De heer Duyvelaar merkte
op dat voor de exploitatie van
de huizen op de begroting een
netto opbrengst was geraamd
van 6443.88. Nu moest de
gemeente een annuïteit
6473.80) voldoen die nog
groter was dan de geraamde
opbrengst. Hij vond de aan
koop en de lening niet erg
aanlokkelijk voor de gemeen
te.
De heer van den Hoven
wist dat een dergelijke aan
bieding aan verschillende ge
meenten was gedaan. Hij
vroeg of er een bepaalde
richtlijn was dat de ene ge
meente meer moest betalen
dan de andere.
De uitslag der Engelse ver
kiezingen is dat de Labour -
partij maar op het nippertje
gewonnen heeft. Zij kreeg
een meerderheid van 15 ze
tels.
De conservatieven van
Churchill boekten een winst
van 88 zetels en behaalden
291 zetels mtt 12 millioen
stemmen, de socialisten 13
millioen stemmen met 314 ze
tels. De liberalen 8 zetels met
2x/i millioen stemmen. De on-
afhankclijken 1. De commu
nisten geen zetel.
Een ogenblik Vrijdagmid
dag hadden de conservatieven
de socialisten vrijwel inge
haald, toen scheelde 't slechts
1 stem.
Wat zal er nu gebeuren
Zal Attlce een nieuwe rege
ring vormen of bestaat er
kans op een coalitie tussen
Attlee en Churchill, zoals
men in Amerika veronderstelt;
of zou een nieuwe verkiezing
onvermijdelijk zijn, zoals men
in politieke kringen in Enge
land meent, waar de regering
met deze geringe meerderheid
steeds in gevaar is.
We zullen het de eerstvol
gende dagen wel vernemen.
De heer van Seters was het
in principe met de aankoop
eens. Maar hij was het ook
eens met de heer Duyvelaar,
dat de koop niet aanlokkelijk
was. Hij vroeg zich af of de
gemeente wel had bekeken
welke fouten en gebreken aan
de woningen kleefden. Wil
den ze 25 jaar meegaan dan
moesten ze goed onderhouden
worden en de kosten zouden
niet aan de lage kant zijn.
De voorz. beaamde dat de
rente aan de hoge kant was,
maar het was een rijksrege
ling. Ook was het rentebedrag
van invloed op de exploitatie.
Van het tekort betaalde het
rijk n.l. 90 terug.
Er was inderdaad enige va
riëteit in prijs voor verschil
lende gemeenten, maar als
men er rekening mee hield
wat ze gekost hadden en wat
ze de gemeente nu kosten,
dat stond in geen verhouding
tot elkaar. Ook B. en W. wa
ren niet enthousiast, maar de
aankoop was administratief
veel gemakkelijker.
De huizen moesten in 15
jaar worden afgeschreven. Er
mankeerde nogal wat aan en
er was 9900 uitgetrokken
voor herstel en die werden
door het rijk helemaal ver
goed. De voorz. geloofde niet
dat deze huizen een nadelige
post zouden zijn voor de ge
meente, hielden ze het langer
dan 15 jaar dan was het niets
dan voordeel.
De heer Duyvelaar echter
was bang dat er binnen 15
jaar geen ambitie meer zou
zijn om die huizen te huren.
Hierop antwoordde de voorz.
dat als de huur werd ver
laagd daarvan weer 90 door
het rijk vergoed zou worden.
Maar de heer Duyvelaar was
het er nog niet mee eens en
vroeg of er aan die koop nu
niets te doen viel. Het was
niet helemaal onmogelijk, zei
de voorz., maar hij wilde het
toch liever laten doorgaan, t
was administratief veel ge
makkelijker. Bovendien lag er
een weg tussen de huizen,
waarvan de gemeente voor
deel had. Eerst wilde het rijk
alleen maar de lengte van de
weg tussen de huizen voor
zijn rekening nemen, nu nam
het ook 't gedeelte tussen de
Maycrete-huizen en de vroe
gere huizen van de Dr. Rin-
gersstraat.
De heer v. d. Hoven merkte
op dat de eerste 15 jaar niet
meer dan 10 van het tekort
voor de gemeente kwam.
Maar wat moest er allemaal
aan die huizen ten laste ge
legd worden Dan konden
ook die 10 nog zwaar zijn.
Hij vroeg of die 9900 een
aparte post was in mindering
op de 71000. Hij was blij
dat ook het college niet en
thousiast was. Als de kwestie
van de bijdrage voor het ver
lengde van de straat werd
vastgelegd, kon hij zich nog
met het voorstel verenigen,
anders was hij er niet voor.
De voorz. zei dat de ge
meente verhuurde tegen een
bepaalde prijs. Was er geen
belangstelling meer voor die
prijs, dan zou er een lagere
huur gevraagd worden, in het
tekort droeg het rijk dan
90 bij. Hij meende dat over
ongeveer 15 jaar de woning
nood opgelost zou zijn. Als de
gemeente de 9900 niet zwart
op wit kreeg, zouden de wo
ningen persé niet overgeno
men worden. De kwestie van
het verlengde van de straat
was nog niet volledig vastge
steld, maar het rijk stond er
gunstig tegenover.
De heer v. d. Hoven zei dat
het geen wantrouwen was te
genover B. en W., maar hij
zou het op prijs stellen als
de raad er uitdrukkelijk deze
voorwaarde aan zou verbin
den.
De heer Brouwer merkte
op dat de bewoners hadden
verzocht schuurtjes te plaat
sen. Er was toen gezegd dat
dit niet ging omdat de wonin
gen in exploitatie van het rijk
waren. Als ze nu geplaatst
zouden worden zou het tekort
nog groter worden.
De heer v. Hees wijk had
een rekensommetje gemaakt
en dat kwam niet gek uit. Hij
geloofde niet dat de woningen
binnen 15 jaar leeg zouden
komen. Anders konden ze nog
als werkplaats gebruikt wor
den.
De voorz. bevestigde dat er
geen belangrijke consequen
ties aan de koop vastzaten.
Het idee van de heer v. d. Ho
ven zou hij in die geest wil
len amenderen, dat de raad
wenste dat de 130 m. weg
vergoed zouden worden. Hij
zag niet graag dat de aankoop
hierop afsprong. (De heer
v. d. Hoven ging er mee ac
coord).
De heer Verdoorn geloofde
niet dat aan de koop te ont
komen zou zijn, hij achtte het
zelfs een zedelijke verplich
ting. Wel wilde hij dat de ge
breken direct zouden verbe
terd worden. Dit zou de aan
trekkelijkheid en de duur
zaamheid verhogen.
De voorz. was het hiermee
eens en deelde op een vraag
van de heer Brouwer mee dat
de schuurtjes niet gebouwd
zouden worden, daar had het
rijk bezwaar tegen.
Na deze uitgebreide discus
sie ging de raad met het voor
stel van B. en W. accoord.
Het havenplan.
Ook het voorstel tot het be
schikbaar stellen van een cre-
diet voor het maken van nieu
we havenplannen lokte nogal
wat discussie uit.
De heer Brouwer vond, als
de gemeente met de voorge
stelde 7500 evenveel bereik
te als met de vorige 10.000,
dat het dan vechten was te
gen de „havenkaai" inplaats
van tegen de bierkaai. Hij
was bang dat het ingenieurs
bureau het plan op dezelfde
leest zou schoeien als de vo
rige en hij wees in dit ver
band op de ringbaan die ten
Noorden van Waalwijk zou
komen.
Ook de heer Mombers
merkte op dat deze weg het
havenplan zou kruisen en hij
vroeg hoe dit opgelost zou
worden.
De heer Verdoorn zei dat
de raad drie jaar geleden
10.000 had toegestaan voor
het havenplan. Hij was toen
unaniem van oordeel dat de
toestand onhoudbaar was. Het
ingenieursbureau had 3 jaar
gebroed, maar het resultaat
van dat broeden was mager.
Was aan het ingenieursbureau
een maximum gesteld hoe
hoog het plan zou mogen ko
men Dat zou te dure plan
nen voorkomen.
Hij had geen bezwaar tegen
de 7500, maar wilde er de
voorwaarde bij stellen dat zo
spoedig mogelijk een dergelijk
plan gemaakt moest worden,
b.v. binnen een half jaar. De
heren kenden nu de situatie
van binnen en van buiten en
anders was het geld wegsmij
ten.
De heer Meijs had graag
een mededeling over die vo
rige voorlopige plannen.
De heer van Seters onder
steunde de heer Verdoorn en
vroeg in welke geest de plan
nen zouden opgesteld worden.
De heer v. Heeswijk ver
trouwde dat de 7500 gedo
cumenteerd zouden zijn. Hij
vond het vreemd dat hij als
raadslid nog nooit van vroe
gere plannen had gehoord.
De heer v. d. Hoven ten
slotte vroeg of de Waalwijkse
havenplannen niet werden
doorkruist door de plannen
van de provincie.
Na al deze op- en aanmer
kingen gaf de voorz. een uit
eenzetting over de haven
plannen in het algemeen.
Kort na de oorlog werd beslo
ten aan het ingenieursbureau
Bongaers opdracht te geven
tot het ontwerpen van een
plan een rechtstreekse ver
binding van Waalwijk met de
Bergse Maas. Het was hele
maal overgelaten aan het bu
reau en de raad had prijs ge
steld op een volledige oplos
sing voor de welvaart van
Waalwijk. Achteraf moest
echter gezegd worden dat de
opdracht was gegeven in de
sfeer van de algemene na
oorlogse verwachting van een
economische opbloei. Het plan
omvatte een arm met een
monding in Oostelijke rich
ting. Het bureau meende dat
dit de meest gewenste oplos
sing was.
In het college heerste echter
de mening dat deze plannen
financieel niet te dragen zou
den zijn en men vroeg zich af
of het niet wat eenvoudiger
kon ten Noorden van Waal
wijk een directe verbinding
met de Bergse Maas. Er was
toen geadviseerd nieuwe plan
nen te maken en deze waren
op de maquette te zien. Ook
dit was nog in de grootse fa-
ze, al kon het in drie fazen
uitgevoerd worden de haven,
een buitenhaven en 'n schut
sluis. Er zou echter acht mil
lioen gulden mee gemoeid zijn
en dat was te kostbaar, ook
als het rijk een aanzienlijk
gedeelte in de kosten zou bij
dragen.
Daarna volgde de faze inza
ke de grote verzandings- en
aanslibbingskosten. Dit gaf
aanleiding tot een nieuw plan,
om economisch de begrotings
posten te gebruiken. Er moest
bekeken worden of in het ka
der van de huidige haven een
nog eenvoudiger oplossing
mogelijk was beter outillage,
brede en lagere kademuren
en een technische installatie
waardoor verzanding werd
voorkomen. Vervolgens of het
mogelijk was een eenvoudige
buitenhaven te ontwerpen,
waar schepen tot 2000 ton
zouden kunnen komen en ten
slotte een schutsluis' te maken
waardoor schepen tot 600 ton
in de binnenhaven zouden
kunnen komen. Grote schepen
boven 600 ton zouden dan de
buitenhaven kunnen berei
ken, kleinere ook de binnen
haven.
Er zat, zei de voorz., een
speculatief element in. Maar
hier gold zeker dat de kost
voor de baat uitgaat. Men kon
dan hopen dat de baten zou
den komen b.v. in de vorm
van zware industrieën.
Als de raad het bedrag zou
voteren, zou het plan binnen
6 maanden ontworpen wor
den, dit om het uitbaggeren
tot nog 1 maal te beperken.
De voorz. was er van over
tuigd dat het plan nog veel
zou kosten, maar hij hoopte
met 36000 dan meer te doen
dan nu men er niets aan had.
Als de provinciale weg
kwam zou hij de haven over
bruggen. Hoe, moest nog be
keken worden. In ieder geval
kon de gemeente niet met
plannen aankomen zonder dat
ze getest waren door een des
kundige. Zo doorgaan was
dwaasheid, er moest iets op
gevonden worden om de hoge
kosten te vermijden.
De heer v. Hees wijk dankte
de voorz. voor zijn uiteenzet
ting, maar zag graag in de
toekomst een uitvoeriger
prae-advies.
De heer v. d. Hoven vroeg
nog of het niet mogelijk was,
als de kosten aan de hoge
kant waren, de losplaats aan
de buitenhaven te maken en
de binnenhaven te laten ver
vallen. Een afstand van an
derhalve kilometer achtte hij
geen bezwaar.
De voorz. antwoordde dat
dit nog bekeken moest wor
den. Het zou wel bezwaarlijk
zijn voor degenen die aan de
binnenhaven hun magazijnen
en fabrieken hadden.
Al met al ging de raad zon
der hoofdelijke stemming ac
coord met het voorstel 7500
beschikbaar te stellen voor
een nieuw havenplan.
De drie laatste punten ga
ven geen aanleiding meer tot
opmerkingen of discussie en
werden zonder meer goedge
keurd, waarna de voorz. de
openbare vergadering sloot
met gebed.
Burgemeester Van der Heijden
„Ik heb vertrouwen in de onder
neming".
De gemeente Loonopzand-Kaatsheuvel zint op mid
delen om haar bestaansmogelijkheden uit te brei
den. Daarbij is ook haar oog gevallen op een bron
die al lang in potentis aanwezig was, maar die hier
noch in naburige gemeenten naar waarde werd ge
schat en voldoende geëxploiteerdhet natuur
schoon, waar deze streken, en vooral Loonopzand,
zo rijk aan is. En nu men eenmaal de bron ontdekt
heeft, zijn er plannen gemaakt die werkelijk stout
moedig genoemd mogen worden. Niet dat men er
op af is gevlogen als een bok op een haverkist,
maar als het idee eenmaal geheel is verwezenlijkt,
zal er iets groots verricht zijn.
Burgemeester Van der Heij
den heeft er ons het een en
ander over verteld en er zijn
volle vertrouwen tin uitge-*
sproken. Wel verzekerde hij
dat de zaak voorzichtig wordt
aangepakt, want is het niet zo,
hoe groter de opzet, hoe voor
zichtiger men het moet aan
pakken. Het fiasco van groot
se ondernemingen is nu een
maal veel ernstiger dan het
mislukken van een of ander
huis- ,tuin- of keukenplanne
tje. Maar de burgemeester
spreekt er rustig en zeker
over en ge ziet dat het alle
maal goed is overwogen, dat
er niet op drijfzand gebouwd
wordt en hij geeft u de over
tuiging dat het wel lukken
zal als het aan hem ligt en er
niets tussen komt.
Een aantrekkelijk centrum.
Er is op het ogenblik 20 ha.
van dit mooie terrein in ge
bruik en men wil dit uitbrei
den tot 60 ha. en die 60 ha.
natuurschoon zullen dan ge
ëxploiteerd worden voor het
tourisme, om daardoor mede
de bestaansmogelijkheden
voor de Kaatsheuvelse en de
Loonopzandse bevolking uit te
breiden. De burgemeester acht
dit uiteraard van grote bete
kenis.
Een element zou bij deze
opzet een grote handicap kun
nen zijn het gebrek aan wa
ter. Want wat doet men tegen
woordig in een ontspannings
oord zonder water Hebben
de bezoekers een tijdje door
de bossen gedwaald, zijn ze
moe van het fietsen of hebben
ze een partijtje getennist, ge
voetbald of wat dan ook, dan
willen ze zich verfrissen. Een
van de voornaamste zorgen
was dus het verkrijgen van
water in dit droge gebied. Een
toer zou men zeggen, maar t
komt er. Het zal opgepompt
worden en dan wordt er een
bassin gemaakt van 8 tot 10
ha. Dit bassin wordt in twee
ën verdeeld een zwemvijver
van 2% a 3 ha. met de andere
vijver door een sloot verbon
den. Want het grondwater dat
gepompt gaat worden, is uit
de aard der zaak ijskoud en
moet eerst voorverwarmd
worden eer 't in de zwemvijver
stroomt .Het mes snijdt dus
van twee kanten op het ene
gedeelte kan de watersport
beoefend worden, op het an
dere de zwemsport. En 's win
ters kan er een ijsbaan van
