Wijde Wereld
Waalwijkse en Langstraatse Courant
DAMPOPASTILLES
Het J.nte\natCoLna&e
Hof. v.ojfi Justitie.
Een kerk gevraagd.
UIT DE
Schoonmaakartikelen
Provinciale
Demobilisatieraad.
EEN EIS
VAN HET ALGEMEEN BELANG.
Naar ophaffing van negara's.
Dames! Hamta-Gelei
W. van der Heijden Zonen
VRIJDAG 3 MAART 1950
Uitgever s
Waalwljks© Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
DE ECHO m HET ZUIDEN
72e JAARGANG No. 19
Abonnement
15 cent per week
1.95 per kwartaal
2.25 franco p.p.
Advertentie-prijs
9 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
OPGERICHT 1878.
Bureau* GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66.
TEL.-ADRES „ECHO".
De artsen, verenigd in de
Kon. Nederlandse Maatschap
pij tot bevordering van de
geneeskunde, hebben een
motie aangenomen, waarin zij
uitdrukking geven aan hun
gevoelens ten opzichte van 't
jongste besluit om de salaris-
grens der verplichte verzeke
ring in de ziekenfondsen te
verhogen.
Zij geven als hun mening
te kennen, dat deze regeling
de geneeskundige verzorging
en de geestelijke volksgezond
heid schaadt.
Inderdaad bestaat alom in
het land een groot verzet te
gen deze maatregel, die als
een voldongen feit aan de
artsen werd voorgelegd, zon
der dat zij die er toch
groot belang bij hebben
er enige invloed op hebben
kunnen uitoefenen. Deze wij
ze van handelen doet ons ook
zeer onprettig aan, roept be
paalde onpleizierige gevoe
lens wakker, waarvan wij
meenden, dat zij reeds lang
vergeten waren.
Een maatregel als deze
heeft zeer verstrekkende ge
volgen èn voor de zieken-)
fondsen èn voor de behande
lende geneesheren. Zonder
overleg met de artsen had
deze niet genomen mogen
worden. Dit is tegen het be
lang van de verzekerden, te
gen het belang van de dok
toren en tegen dat der demo
cratie. Uit de kwestie over
de vaststelling der contribu
tie voor de verplichte vak
groepen kan men duidelijk
opmaken, dat het Nederland
se volk zich niet verenigen
kan met een on-democrati-
sche gang van zaken. Even
als in dit geval moet corri
gerend worden opgetreden
in de verhoging der loon
grens voor de ziekenfondsen.
Er is, sinds de onafhankelijkheid van Indonesië, nog
al wat deining over de kwestie der deelstaten. In
verschillende van de deelstaten werden al demon
straties gehouden waarin werd gevraagd om ophef
fing van negara's, of aansluiting bij een andere.
Nog pas heeft op Madura de bevolking gedemon
streerd voor aansluiting bij de republiek van Djokja
en 1.1. Zondag heeft hetzelfde plaats gehad in Su-
rabaja.
Een menigte van tiendui
zenden heeft in het stadion
aldaar een betoging gehou
den voor de opheffing van de
negara Oost-Java en voor on
middellijke aansluiting als
provincie bij de republiek In
donesia (Djokja). Het parle
ment van Oost-Java en het
gezag van de commissaris van
de V.S.I. zouden niet meer
worden erkend. Natuurlijk
werden er ook diverse on
vriendelijkheden tegenover
de Nederlanders verkocht.
Terugtrekking van de Neder
landse troepen werd geëist en
de negara-parlementsleden
werden uitgemaakt voor agen
ten van het „Nederlandse
imperialisme". De autoritei
ten deelden aan de demon
stranten mee dat aandacht
zou worden besteed aan de
verlangens van het volk.
De minister-president van
de republiek van Djokja heeft
verklaard dat er enige span
ning heerst tussen de rege
ring der V.S.I. en die van de
republiek Indonesia „vanwege
het tekort aan contact en het
verschil in optreden. De hoofd
oorzaak hiervan zou zijn de
langzame afhandeling door de
Indonesische regering van de
kwestie der samenvoeging der
verschillende daerahs met de
republiek Indonesia.
Nu heeft het Indonesische
kabinet Dinsdagavond beslo
ten een noodwet uit te vaar
digen die de weg zal banen
voor spoedige samensmelting
van de verschillende Indone
sische deelstaten tot enkele
grote deelstaten. In een offi
ciéél communiqué werd mee
gedeeld dat de regering, re
kening houdend met de poli
tieke ontwikkeling, het wets
ontwerp voor de hervorming
van de staten had ingetrok
ken en als noodwet weer had
uitgevaardigd. Dit ontwerp
was bij het parlement der
V.S.I. ingediend, maar er kon
geen spoedig besluit over ver
wacht worden. De noodwet
zou door het Huis van Afge
vaardigden en de Senaat nog
worden bekrachtigd. Er wordt
in bepaald dat de bevolking
van elke staat zal mogen
vaststellen welke status het
gebied krijgt, maar dat er
geen plebiscieten zullen
worden gehouden als de cen
trale regering bepaalde re
presentatieve lichamen be
voegd acht om de volkswil tot
uitdrukking te brengen. De
monstraties als in Surabaja
bijvoorbeeld?
Door deze noodwet komt 't
kabinet van de V.S.I. blijk
baar tegemoet aan de wensen
van de republiek te Djokja;
al de gebieden die voor de
politionele actie van 1947 bij
deze republiek hoorden wil
men er nu weer aan toevoe
gen. De wil daartoe is de af
gelopen maanden geuit in
parlementen, demonstraties
enz. De regering van de V.S.I.
zal zich dan ook in verbin
ding stellen met Djokja om
de kwestie te regelen.
De zaak van Westerling.
De opzienbarende verrich
tingen van Westerlings leger
enige weken geleden, schijnt
nu teruggelopen te zijn tot 'n
kwestie betreffende Wester
ling persoonlijk. De grote
vraag na zijn arrestatie is:
wat moet er nu gebeuren? In
Singapore kan men hem wei
nig meer ten laste leggen
dan het ongeoorloofd binnen
komen in dit gebied. Echter
wordt hij ook beschuldigd van
het slaan van een medege
vangene. Voor deze twee fei
ten zou hij deze week terecht
staan. Waarschijnlijk wordt
hij daarna gedeporteerd. Naar
welk land is nog niet bekend.
Er wordt onderzocht of Wes
terling inderdaad Nederlands
staatsburger is, zoals hij be
weert.
Mocht Westerling naar Ne
derland worden uitgewezen,
dan zal hij hier worden gear
resteerd, want, zegt men in
Den Haag, hij heeft genoeg
strafbare feiten gepleegd om
dit te rechtvaardigen. Werd
er echter een verzoek om uit
levering gedaan door de R.I.S.
dan zou hieraan geen gevolg
worden gegeven. Hij zou wel
berecht worden voor wat hij
in Indonesië heeft gedaan.
Wordt Westerling ander
zijds aan de R.I.S. uitge
leverd, die daartoe een ver
zoek heeft gedaan aan de
Britse regering, dan zal Ne
derland niet voor hem in de
bres springen. Die uitlevering
zou volgens een woordvoer
der van Tiet bestuur in Sin
gapore echter niet plaats heb
ben, omdat er geen uitleve-
ringsaccoord bestaat tussen
Indonesië en Groot-Brittan-
nië. Wat er met Westerling
allemaal kan gebeuren, daar
over heerst ook onder de des
kundigen nog verschil van
mening.
maakt Uw handen zacht als zij.
Op een vraag in de Tweede
Kamer van de fractie-voor
zitter van de K.V.P., profes
sor Romme, heeft minister
Schokking verklaard dat Ne
derlandse militairen Wester
ling hebben geholpen bij zijn
tocht naar Singapore. Dit
werd al eerder gezegd in een
bekendmaking van het Indo
nesische ministerie van Voor
lichting en de Nederlandse
Hoge Commissaris, dr. Hirsch-
feld, had er zijn spijt over be
tuigd tegenover de regering
der R.I.S.
Na de arrestatie van Wes
terling heeft minister Van
Maarseveen zijn verheugenis
over dit feit geuit. Hij meen
de dat hierdoor het gevaar
dat in deze actie was gelegen
nu geëlimineerd is en dat er
geen sprake van is dat Wes
terling nog ooit enige invloed
of macht in Indonesië zal
krijgen. Ook zei hij dat de
genen die de feiten kennen,
beseffen dat de zaak-Wester
ling Nederland meer schade
heeft gedaan dan Indonesië
en dat van Nederlands stand
punt bezien de hele geschie
denis-Westerling een uiterst
trieste historie is.
De stakingen.
In de afgelopen week zijn
de stakingen doorgegaan en
hebben zich zelfs uitgebreid.
De Ver. Staten en Frankrijk
hebben er momenteel 't mees
te van te lijden.
GIEL VAN BOXTEL KAATSHEUVEL
StUJCEIKU KANTOOR 3 IHO£FT£N PAR1£RHANP£L
SCHOENDOOS-ETIKETTEN
In klauran zijn moolar
In Amerika bleven de mijn
werkers onverzettelijk, niet
tegenstaande het bevel van
de rechtbank, niettegenstaan
de het feit dat ze in gebreke
werden gesteld en hun bond
voor de rechtbank is gedaagd.
De gevolgen worden steeds
ernstiger, het aantal werk
lozen in de staal- en auto
industrie en bij de spoorwe
gen loopt steeds hoger op. De
Amerikaanse regering zou
zich zelfs genoodzaakt zien de
vlamkolenmijnen over te ne
men als de stakers niet bin
nen de kortste keren aan het
werk gingen.
In Frankrijk breiden de
stakingen zich steeds verder
uit. In diverse bedrijven werd
gestemd door de arbeiders of
zij al dan niet in staking zou
den gaan. De regering ver
klaarde zich bereid de lonen
in de genationaliseerde ener
gie-bedrijven met 5 procent
te verhogen, maar de arbei
ders willen meer. In de mees
te industriën wordt de cam
pagne voor hogere lonen van
de communistische bonden
gesteund door katholieke en
socialistische organisaties.
Mgr. Feltin, de aartsbis
schop van Parijs, heeft een
beroep gedaan op alle chris
tenen en andere mensen van
goede wil om ernstig te po
gen tot een vergelijk te ko
men in de arbeidsconflicten
die het leven in Frankrijk
verlammen. Voortduren van
het conflict zou spoedig lei
den tot ellende in veel gezin
nen en de aartsbisschop deed
dan ook een beroep om fond
sen bijeen te brengen tot
steun van de gezinnen der
stakers.
Attlee vormde een
kabinet.
Na de benauwde overwin
ning die Labour vorige week
op de conservatieven behaal
de (nadien maakten de con
servatieven nog meer vooruit
gang dan Labour) stond Att
lee voor de moeilijke taak 'n
kabinet te vormen dat zo wei
nig mogelijk tegenstand zou
ontmoeten bij de oppositie,
want dan nog zal hij genoeg
moeite hebben om wetten
waarmee die oppositie 't niet
eens is, er door te krijgen.
Practisch alle Labour-leden
zullen doorlopend in het par
lement aanwezig moeten zijn,
want met een meerderheid
van zes zetels heeft een par
tij niet veel speling. De na
tionalisatie waarop Labour
zich in zijn vorige zittings
periode met zoveel ijver heeft
geworpen is voorlopig wel
van de baan en het gevaar
van een acute crisis is blijk
baar zo groot dat er al een
afspraakje schijnt gemaakt te
zijn geen nieuwe verkiezin
gen te houden voor het na
jaar! Dit houdt in, dat ook de
conservatieven een beetje
soepel zullen moeten zijn.
Dinsdag heeft Attlee zijn
nieuwe kabinet bekend ge
maakt. Hij heeft zes wijzigin
gen aangebracht en vier nieu
we leden opgenomen. Dalton,
die in 1947 in opspraak werd
gebracht, is teruggekeerd als
minister van stedenbouw. Att
lee zelf is minister-president
gebleven, Morrison is vice-
minister-president, Cripps
blijft minister van financiën,
maar daarnaast is weer een
ministerie van economische
zaken ingesteld. Bevin zit
weer aan buitenlandse zaken,
maar hij heeft een nieuwe
onderminister gekregen, n.l.
Younger, want zijn voorgan
ger, Mc Neill, is minister
voor Schotland geworden.
Nu maar voorzichtig re
geren!
Waalwijk. Tal. 433
De Kerk
in Midden-Europa.
Radio Vaticana heeft be
kend gemaakt dat het Tsje
chisch Episcopaat in 'n rond
schrijven heeft medegedeeld
dat Jan Dechet met ingang
van 17 Februari j.l. is geëx
communiceerd. Deze Decet is
zonder toestemming van het
Vaticaan door de Tsjechische
regering „aangesteld tot bis
schop" van Neosolio. In het
rondschrijven werd aan de re
gering verzocht de benoeming
ongedaan te maken.
In een herderlijk schrijven
heeft het Tsjechische episco
paat de priesters laten weten
dat zij in de ban zullen wor
den gedaan als zij zonder bis
schoppelijke toestemming een
door de regering ingestelde
kerkelijke functie aanvaar
den. Ook is het hun verbo
den deel te nemen aan poli
tieke vormingscursussen en
politieke bijeenkomsten. De
brief was ook ondertekend
door Mgr. Beran.
De Poolse communistische
regering heeft van de katho
lieke bisschoppen geëist dat
zij hun verzet tegen het be
wind staken en loyaal mee
werken met de regering.
Vooral Mgr. Visjinski, de pri
maat, wordt aangevallen om
dat die de maatregelen van
de regering veroordeelde als
„een. strijd tegen God en
godsdienst en een poging om
de Kerk te vernietigen". Vol
gens het communiqué beho
ren de bisschoppen en de
priesters niet langer de be
langen van Kerk en Vaticaan
boven die van de staat te
stellen.
In Oost-Duitsland moet de
naam van Christus uit alle
schoolboeken verdwijnen.
Langdurige rust voor
Henri de Greeve.
De bekende radio-priester
Henri de Greeve is genood
zaakt gedurende een lange
periode volledige rust te ne
men. De Tijd spreekt in dit
verband zelfs van vijf jaar.
Ten gevolge van een inzin
king, enige tijd geleden, werd
zijn gezondheidstoestand dus
danig, dat deze maatregel
noodzakelijk bleek.
De leiding over de Bond
Zonder Naam zal tijdens deze
rustperiode in andere handen
overgaan, terwijl het popu
laire Lichtbaken op Zaterdag
avond zal verzorgd worden
door Pater P. Loob Montfor-
taan. Zaterdag j.l. reeds nam
deze de plaats van Henri de
Greeve achter de microfoon
in.
Hopelijk is het Pater de
Greeve gegeven, eerder dan
de genoemde termijn zijn ou
de kracht volledig terug te
krijgen en weer de positie in
te nemen, waarin hij onver
vangbaar was en de nationale
bewondering en hoogachting
wegdroeg van een groot pu
bliek van alle richtingen.
GESCHIEDENIS VAN HET
„VREDESPALEIS"
IN DEN HAAG.
Hoe het Hof werkt Een druk
jaar te verwachten De beste
Bibliotheek ter wereld op het ge
bied der Rechtswetenschappen.
(Door W. Tanzer, Perschef van
het Infirmatiebureau der Vere
nigde Naties te Londén).
I.
Aan de rand varr de gemeente
's-Gravenhage rijst majestueus
het serene en statige gebouw van
het „Vredepaleis" op temidden
van de sierlijk aangelegde tuinen
een waardig symbool van in
ternationale gerechtigheid en van
een vreedzame oplossing van on
derlinge geschilpunten der vol
keren.
Lange tijd, tot kort voor de
Eerste Wereldoorlog, heeft dit
gebouw, liggend in het land van
de Vader van het Internationale
Recht, Hugo de Groot, het eerste
Wereld Gerechtshof gehuisvest
sinds het begin van de best^ans-
periode van het mensdom en
later is het tevens de zetel ge
worden van de twee hoogste ge
rechtshoven ter wereld, eerst van
het Permanente Internationale
Hof van Jusitie van de Volken
bond en nu van het Internatio
naal Hof van Justitie der Vere
nigde Naties.
,,Sol Justitiae illustra nos"
(Moge de Zon der Gerechtigheid
ons verlichten), dat is het toe
passelijke motto dat in een om
lijsting is aangebracht juist bo
ven de hoofdingang van het
„Vredespaleis". Het was dit ver
heven ideaal, het oprichten van
een „Vredestempel" in een ont
redderde wereld, dat de stichter
van het gebouw, Andrew Car
negie, de zoon van een Schotse
handwever in Dumfrine, er toe
inspireerde een deel van zijn for
tuin beschikbaar te stellen voor
de oprichting van „een Interna
tionaal Gerechtshof waarvan de
deuren zullen geopend blijven in
vredestijd en gesloten worden in
een tijd van oorlog".
In xele opzichten is deze droom
verwezenlijkt. Overeenkomstig de
statuten houdt het Internationale
Hof van Justitie het gehele jaar
door zitting en is bereid om iede
re kwestie op rechtkundig gebied
in behandeling te nemen.
Het ziet er dit jaar naar uit
dat de drommen bezoekers die
dagelijks naar het „Vredespaleis"
stromen en onder geleide van een
gids de tocht door de ruime cor
ridors en prachtige zalen maken,
meer dan ooit tevoren gelegen
heid zullen krijgen het Hof in
actie te zien.
Deze actie kan tweeledig zijn
in de vorm van een uitspraak in
een geschil, waarbij slechts Sta
ter, partij kunnen zijn of in de
vorm van een advies over rechts
kwesties die aan het Hof wor
den voorgelegd door de Algeme
ne Vergadering of de Veilig
heidsraad, en onder speciale
voorwaarden ook door andere
organen der Verenigde Naties en
bijzondere instellingen.
In Februari van dit jaar kwam
het Hof reeds eenmaal bijeen
voor een openbare behandeling,
toen de leden dat zijn de vijf
tien rechters, allen waardige be
jaarde heren, gekleed in lange
zwarte toga's met kanten jabots
onder de stijve kraag toeluis-
erden, terwijl een prominent
Frans rechtsgeleerde het stand
punt van zijn regering uiteenzette
betreffende de kwestie van de
toelating als lid der Verenigde
Naties. Vóór het einde van deze
maand zal het Hof de tweede
zaak van dit jaar in behandeling
nemen en in een reeks van open
bare zittingen een rechtskundig
vhaagstuk behandelen, betreffen
de de naleving van verdragen,
een kwestie, die naar voren geko
men is uit de beweerde schen
ding der rechten van de mens
door drie Balkanstaten, onder
andere in verband met de berech
ting van de Hongaarse Kardinaal
Mindszenty. De derde zaak op
de agenda van het Hof voor 1950
betreft de status van Zuid-West
Afrika.
In al deze gevallen werd het
advies van het Hof ingewonnen
door de Algemene Vergadering
die een toenemende neiging ver
toont om bij wettelijke geschil
punten een beroep op het Hof te
doen.
Tot op heden heeft het Hof
zijn mening gegeven over twee
punten het ene betrof de voor
waarden tot toelating als lid der
Verenigde Naties (deze kwestie
was een andere dan die welke nu
door het Hof behandeld wordt)
het tweede betrof de vergoeding
van schade geleden in dienst der
Verenigde Naties (een kwestie
die voortkwam uit de moord op
Graaf Folke Bernadotte in Pa
lestina en het verlies aan men
senlevens bij de staf van de Ver
enigde Naties).
Een rechtsgeding, wel te onder
scheiden van een verzoek om ad
vies, is slechts in één geval ge
voerd, te weten het incident in
cie Straat can Korfoe tussen het
Verenigd Koninkrijk en Albanië
bij de uitspraak werd Albanië
onder de internationale wet ver
antwoordelijk gesteld voor de ex
plosie waarbij 44 Britse zeelieden
gewond werden en aan twee
Britse torpedojagers schade en
verlies werd toegebracht.
Als rechtsgeding zullen in de
loop van dit jaar nog drie nieu
we gevallen in behandeling ko
men
(1) De visserij-kwestie tussen
Engeland en Noorwegen (2) de
zaak tussen Frankrijk en Egypte
betreffende de rechten van Fran
se burgers in Egvptcen (3) het
geschil tussen Columbia en Peru
over het asylrecht.
Niet alleen in zijn beginselver
klaringen, die vastgelegd zijn in
het „Statuut", maar ook in zijn
gebruiken en voorschriften staat
Onder voorzitterschap van
de Commissaris der Koningin
heelt dezer dagen een gecom
bineerde vergadering van le
den en streeksecretarissen
van de Provinciale Demobili
satieraad NoordBrabant
plaats gehad.
In die vergadering is dui
delijk aan de dag getreden,
dat de thans in grote getale
uit Indonesië repatrieërende
militairen voornamelijk met
de oplossing van een drietal
problemen te kampen heb
ben: zij hebben behoefte aan
passend werk en aan huis
vesting; en zij hebben moeite
met hun wederaanpassing aan
hun milieu en aan de hier
heersende opvattingen en om
standigheden.
De wederinschakeling der
demobilisanten in het ar
beidsproces blijkt tot op he
den niet slecht te zijn ver
lopen. Dank zij de welwillen
de medewerking der werk
gevers, van de arbeidsbure-
aux, de officieren van socia
le dienst, de demobilisatie
raden en de thuisfronten heb
ben nagenoeg alle reeds ge
demobiliseerde militairen
binnen een redelijke termijn
weer passend werk gekregen.
Natuurlijk blijven er steeds
demobilisanten over, die door
allerlei toevallige omstandig
heden moeilijk plaatsbaar
zijn. De vraag naar bepaalde
arbeidskrachten is nu een
maal vaak kleiner dan 't aan
bod op dat moment; chauf
feurs vinden aldus thans prac
tisch geen werk. Ongeschool
de arbeidskrachten komen
steeds slechter aan behoorlijk
werk. Ook voor deze moei
lijk plaatsbare gevallen wordt
echter al het mogelijke ge
daan. Belangrijk is vooral, dat
zij op de Rijkswerkplaatsen
voor Vakontwikkeling koste
loos, en zelfs met genot
van loon kunnen worden
geschoold, her- of omge
schoold. Van deze mogelijk
heid maken steeds meer de
mobilisanten een dankbaar
gebruik. Belangrijk is ook, dat
de werkgevers over het alge
meen heel tevreden blijken
te zijn over de in dienst ge
nomen demobilisanten. Alles
schijnt er op te wijzen, dat
de weder-inschakeling der
demobilisanten in 't arbeids
proces ook in de toekomst in
Noord-Brabant geen onover
komelijke moeilijkheden zal
opleveren, mits alle betrok
kenen hun beste krachten
blijven geven. Het vertrou
wen, dat zij dit zullen blij
ven doen, lijkt wel gerecht
vaardigd.
De repatrieërende militai
ren moeten tevens weer in de
familiekring an in hat ver
enigingsleven worden opge
nomen. Hier ligt een pro
bleem, dat zowel door het
„Thuisfront" als door da da-
mobilisanten onvoldoende ge
zien wordt. Da thans demo
biliserende militairen zijn 3
jaren geleden, vaak op zear
jeugdige leeftijd, in militaire
dienst getreden. Velen zijn
vroeger nooit in het vereni
gingsleven opgenomen ge
weest. Him interesse daar
voor zal moeten worden ga-
wekt. Daar komt nog bij, dat
zij door hun militaire dienst
meer van de wereld gezien
hebben dan de thuisblijvers,
en dat zij zeer sceptisch staan
ten opzichte van die vormen
van verenigingsleven, die zij
als verouderd beschouwen.
Zij zijn bovendien in die ja
ren van jongen tot man ge
worden. Terecht zullen zij op
die grond verlangen serieus
te worden genomen. Wie hen
meent te kunnen opvangen
door hen in het verenigings
leven te bevaderen, zal be
drogen uitkomen.
Ook het gezin, waarin de
demobilisant terugkeert, zal
er goed aan doen zich te rea
liseren, dat de jongen, die 3
jaar geleden vertrokken is,
thans als volwassen man te
rugkeert.
Anderzyds dient de demo
bilisant zich te realiseren dat
er ook hier iets gebeurd en
veranderd is, dat ook 't nor
male burgerleven flinke men
sen vormt, en dat zij dus niet
alles en iedereen afbrekend
mogen becritiseren.
Het lijdt geen twijfel, dat
het probleem van de huis
vesting der demobilisanten
overal het moeilijkst oplos
baar is. De demobilisanten be
seffen vaak te weinig hoe
groot de woningnood hier te
lande is, en dat ook anderen
dan zij terecht op basis van
dringendheid met voorrang
zullen moeten worden gehol
pen. Anderzijds zal 't „thuis
front" meer moeten gaan be
seffen, dat zij die jarenlang
geen gezinsleven gekend heb
ben, er een moreel recht op
hebben, dat hun gezinsleven
thans niet meer dan strikt
noodzakelijk is door huisves
tingsmoeilijkheden wordt be
lemmerd. Öp dit punt is er
over en weer wel enig besef,
maar de beide betrokkenen
zullen elkaar op dit punt nog
beter moeten gaan begrijpen.
Moge de activiteit der de
mobilisatie-instanties er toe
blijven bijdragen, dat demo
bilisanten en „thuisfront" al
le voorkomende moeilijkhe
den steeds meer tot aller te
vredenheid oplossen.
Een 22 jaar geleden kwam
in Salatiga een missiepost.
Zo U weet, is de missione
ring van Midden Java aan de
Paters Jezuïten toevertrouwd.
Zo kwam in 1928 een Jezuït
naar Salatiga om er een mis
sie-statie te stichten.
De Statie is er thans nog
en Pater L. van Rijckevorsel,
die in 1928 daar de missie on
der de Javanen begon door 't
stichten van een school, is er
thans pastoor.
Er is in die 22 jaren heel
wat opgebouwd: scholen, twee
kloosters, verenigingen enz.
Maar Salatiga heeft geen
kerk.
Nu ja, er is wel een gebouw
dat als zodanig dienst doet,
maar dat kan kwalijk op de
naam „kerk" aanspraak ma
ken. Het is veel te klein en
he Inernationale Hof van Justitie
in belangrijke mate onder invloed
van de beginselen en richtlijnen,
die vastgesteld werden door zijn
voorganger, het Permanente In
ternationale Hof van Tustitie.
De traditie van het voormalige
Permanente Hof wordt ook door
persoonlyke banden voortgezet
twee van de huidige rechters
hebben ook behoord tot de Staf
van het Permanente Hof (n.l.
José Gustavo Guerrero van El
Salvador, die als eerste president
van het Internationale Hof zijn
functie gedurende de vastgestelde
termijn van drie jaren vervulde
en nu als Vice-President zijn ne
gende jaar als rechter voortzet
de tweede is Charles de Visscher
van België) en dezelfde conti
nuïteit in de bezetting van de
staf vindt men bij het Secrea-
riaat van het Hof, waarvan ve
len, zo niet de meesren. zijn over
genomen van het Permanente
Kof.
lelijk. Bovendien is het meu
bilair ook niet „je van het".
Je moet bijvoorbeeld heel
voorzichtig aan de Commu
niebank gaan zitten, anders
valt ie om. Een bloeiende
missiepost als die van Sala
tiga heeft een grotere en
betere kerk nodig.
Wij waren een tijd geleden
bij Pastoor van Rijckevorsel
op bezoek.
En waar praat je nu met
een missionaris over? Over
de missie natuurlijk.
De Pastoor (iedere geeste
lijke in Indonesië heet Pas
toor) vertelde hoe de Missie
werd gesticht, hoe het groei
de, over de moeilijkheden,
over de grote moeilijkheden
tijdens en na de oorlog, en
ook dat de pastoor, vóór de
oorlog reeds van de Bisschop
opdracht had gekregen een
kerk te bouwen.
De plannen zijn klaar, met
de bouw kan onmiddellijk be
gonnen wordenals er
maar geld was.
„Weten jullie", zo zei de
Pastoor, „nu niet een manier
om aan de nodige contanten
te komen. Ik durf eigenlijk
niet goed in Nederland aan te
kloppen en de Javaanse ka
tholieken kunnen, zo jullie
weten, niet genoeg opbren
gen. Maar in Nederland wor
den al zoveel inzamelingen
gehouden voor alle soorten
goede doelen. En ik weet
maar al te goed hoe moeilijk
het tegenwoordig is voor de
meeste mensen om rond te
komen".
Toen schoot er een plan
door mijn brein.
En dat plan was zo:
Wij, katholieken van de
Langstraat, schenken de Pas
toor van Salatiga een bedrag,
groot genoeg om er een kerk
van te bouwen.