Waalwijkse en Langstraatse Courant STAKING TE PARIJS Gemeenteraad Vlijmen De Voorzitter der Kamer van Koophandel spreekt. REDE van de Voorzitter, de heer J. W. van Hees been, uitgesproken in de vergadering van de Raad van Bijstand van de Kamer van Koophandel en Fabrieken voor Noord-Brabant, kantoor Waalwijk, van Donderdag 9 Maart, houdende overzicht over 't jaar 1949. Glas in Lood MAAR TUSSEN DE BLOEMEN WAS HET RUSTIG. Verbetering van wegen. Beplanten van Bosgrond. voor Vlijmense Werkgelegenheid arbeiders. W. van der Heijden Zonen Waalwijk. Tel. 433 VRIJDAG 17 MAART 1950 Uitgever Waalwijkse Stoomdrukkerij ANTOON HELEN Hoofdredacteur JAN TIELEN DE ECHO m HET ZUIDEN 72e JAARGANG No. 23 Abonnement 15 cent per week 1.95 per kwartaal 2.25 franco p.p. Advertentie-prijs 9 cent per m.M. Contract-advertenties speciaal tarief. OPGERICHT 1878. Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66. TEL.-ADRES „ECHO". III. De Schoenindustrie in 1949. Gedurende vrijwel het ge hele jaar was de schoenindu strie goed van orders voor zien. Zelfs in de minder druk ke zomermaanden was de vraag naar het betere genre schoenen vrij constant en waar in het district van de Kamer de industrie in hoofd zaak is ingesteld op de ver vaardiging van luxe- en kwa liteitsproducten, kon over het algemeen regelmatig worden gewerkt. Ik merkte reeds op, dat de export van schoenen naar Duitsland een grote omvang heeft genomen en wees reeds op de aan te vergaande een zijdigheid van die export ge paarde gevaren. Het is daarom een gelukki ge omstandigheid, dat ook de uitvoer naar andere landen dan Duitsland en met. na me naar Indonesië en België zich in stijgende lijn be vindt. De schoenindustrie is dooi de Minister van Economische Zaken in zijn Industrialisatie- Nota genoemd een „typische nationale verzorgingsindu strie", welke „globaal gespro ken voldoende capaciteit be zit, zodat met modernisering van de bestaande apparatuur kan worden volstaan. Er be staan kansen voor een gerin ge exportbevordering." In het Industrialisatie-plan van de Regering wordt dan de noodzakelijke toename van de toegevoegde waarde van dc productie in de Sector „Leder en Rubber" (waarvan schoenindustrie, leder- en le- derwarenindustrie een zeer belangrijk aandeel vormen) in de jaren 19481953 ge raamd op 9.000.000 (waar van naar schatting 70% voor rekening van schoen- en le der-industrie). Door deze in dustrietakken zouden door betere bezetting en instelling van een meerploegenstelsel 2000 en door investeringen 3000 arbeiders méér moeten worden opgenomen in de pe riode tot 1 Juli 1952; het. aan deel hierin van schoen- en lederindustrie is gezien de momentele verhoudingen te stellen op resp. 1550 en 230C arbeiders. De investerin gen zouden in dezelfde perio de voor deze sector in totaal 100.000.000.moeten belo pen, waarvan voor 30.000.000 aan nieuwe investeringen. Uiteraard zijn deze cijfers geenszins als vaststaande grootheden aan te nemen, maar veeleer als richting gevend te beschouwen. Uitgaande echter van deze gegevens zou ik naar aanlei ding van het door de Minister betoogde het volgende willen opmerken: Verwezenlijking van export toename hoewel het gebrek aan de betere soorten over- leder hier in het afgelopen jaar meermalen moeilijkhe den veroorzaakte moder nisering van de bestaande ap paratuur mits door verla ging van de belastingdruk in ruimere mate kan worden af geschreven en vorming van een onbelaste reserve moge lijk wordt en waardetoe- name van productie lijken mij zeer wel mogelijk. Bij de tewerkstelling van meer arbeiders stuiten wij echter naar mijn mening op onoverkoombare moeilijkhe den. Het tekort aan geschoold en vooral aan vrouwelijk per soneel was mede oorzaak, dat belangrijke schoenfabrieken uit het district van onze Ka mer een deel van hun bedrijf naar elders moesten over plaatsen. Ook vele andere fa brieken moesten elders werk plaatsen vestigen. Het opname-vermogen was hier dus in feite wel aanwe zig. Maar naar mijn mening lenen zich noch de geografi sche gesteldheid, noch de structuele opbouw van de be volking de grootste vraag bestaat immers naar vrouwe lijk personeel tot merke lijke uitbreiding. Uit oogpunt van sociale overwegingen is het minder gewenst dat het tekort aan vrouwelijke arbeiders voor 'n groot gedeelte moet worden gedekt door het in dienst ne men van thuiswerksters. Ik meen dus te moeten con cluderen, dat opvolging van de door Minister aangegeven richtlijnen, n.l. meer opname in de Sector „Leder en Rub ber" in het district van de Kamer met haar aandeel in het door de Minister genoem de getal van 5000 arbeiders (waarvan naar schatting 3850 arbeiders voor schoen en lederindustrie) d.i. onge veer 1850 arbeiders, n.l. ca. 48% van 3850 niet wel voor realisatie vatbaar is, ten zij op zeer korte termijn door uitbreiding van de mogelijk heden tot vestiging van nieu we of nevenbedrijven werk gelegenheid wordt geschapen en afvloeiing van het bevol kingsaccres naar andere stre ken wordt voorkomen. Ook lijkt mij een dergelijke als door de Minister voorge stelde toename van het to taalbedrag van de investerin gen bij de huidige door de Re gering gevoerde belastingpo- litiek meer een vrome wens dan een realiseerbare moge lijkheid. Behalve het tekort aan ar beidskrachten ondervindt de schoenindustrie moeilijkheden tengevolge van de steeds stij gende kostprijzen. De ver koopsprijs komt dientengevol ge voortdurend hoger te lig gen, wat niet alleen de ex port-drive in gevaar brengt, maar tevens het binnenlands verbruik, vooral daar de koopkracht op onrustbarende wijze afneemt, remt. Hoewel de toekomst niet zonder reden met zorg wordt tegemoet gezien, is de toe stand op dit moment over 't geheel genomen niet direct ongunstig. Wel is nodig, dat door volledige medewerking en juist inzicht van de over heid in de bestaande moei lijkheden de gelegenheid wordt geboden die moeilijk heden te ondervangen. De Lederindustrie. De lederprijzen konden zich in het algemeen met uit zondering van de prijzen voor het fijne boxcalf en suède niet geheel aan de verhoogde huidenprijzen aanpassen. In de zomermaanden heeft de verkoop van rundbox zelfs bijna geheel stilgelegen en -n aanmerkelijke stagnatie on dervonden. Vooral de prijzen van zooi- leder bleven na de devaluatie in September ver achter bij de verhoogde vervangings waarde van de huiden met al le nadelige gevolgen van dien. Voor enige ledersoorten bracht de devaluatie enig soulaas, omdat mede door de liberalisatie van de Duitse invoer, belangrijke hoeveel heden leder naar Duitsland konden worden geëxporteerd, terwijl de Belgische concur rentie voor enige ledersoor ten iets minder voelbaar werd. In het algemeen is echter de situatie voor de Neder landse leder-industrie niet be nijdenswaardig. Het risico, dat reeds tengevolge van het hoge prijspeil van huiden en looistoffen zeer groot is, wordt nog verhoogd door de lange verschepingstermijnen van sommige huidensoorten. De door de Regering sedert de bevrijding gevoerde prijs- en belastingpolitiek heeft het onmogelijk gemaakt de kapi taalvorming aan te passen aan de steeds groeiende finantiële eisen, die door de zeer hoge prijzen van de grondstoffen aan het bedrijfsleven worden gesteld. Als men aanneemt, dat op een verschepingstermijn van ongeveer 4 maanden moet worden gerekend, terwijl het looiproces bij zwaar leder 4 maanden duurt, kan men zich een voorstelling maken van de kapitaalbehoefte en het risico in de lederindustrie. Het is zeer te betreuren, dat naast de abnormaal hoge belastingdruk, die reeds op 't bedrijfsleven rust, ook de door de prijsstijgingen ver oorzaakte schijnwinsten zo zwaar worden belast. Dit is niets minder dan kapitaal heffing. Het is begrijpelijk, dat on der deze omstandigheden van een noodzakelijke vernieu wing en modernisering van 't machinepark niet veel kan terechtkomen. In de vorige jaren heb ik reeds meermalen op de be zwaren tegen deze belasting- politiek gewezen. Nu allerwegen wordt ge sproken over industrialisatie als harde noodzaak om aan onze groeiende bevolking een bestaan te verschaffen, mag men wel bedenken, dat voor industriële expansie risico dragend kapitaal een eerste vereiste is. Vorming van dit kapitaal wordt evenwel door de tegenwoordige belasting heffing volkomen onmogelijk gemaakt, zowel voor particu lieren als voor het bedrijfs leven. Huiden en Looistoffen. Zoals reeds gezegd zijn in het afgelopen jaar de prijzen van huiden sterk gestegen. De Zuid-Amerikaanse markt wordt nog steeds beheerst door de Argentijnse regering vastgestelde prijzen voor alle soorten huiden. Door de devaluatie van de Argentijnse Peso in October werden ook voor de huiden nieuwe koersen vastgesteld, waardoor de prijzen in Neder landse guldens gemiddeld 20 hoger kwamen dan vóór de devaluatie. In de Verenigde Staten lie pen de huidenprijzen in de eerste helft van 1949 terug, doch deze prijsverlaging werd in de tweede helft van 't jaar ruimschoots ingehaald. De inlandse huiden liepen, nadat de prijsvoorschriften waren opgeheven, aanvanke lijk van 1.40 op tot 1.60 en stegen na de devaluatie weldra tot gemiddeld f 1.80. Kalfsvellen maakten echter een sprong van 2.50 tot 4.-. Java buffelhuiden, die voor de oorlog voor de goede soor ten een prijs van 1.10 kon den noteren, liepen in 1949 op van 3.90 tot 5.per kilo. De aanvoer van looistoffen was voldoende, terwijl ook de prijzen ongeveer gelijk ble ven. De prijs van quebracho-ex tract b.v., dat het leeuwen aandeel heeft in het totale looistoffenverbruik, werd door de Argentijnse Regering gehouden op 830.per ton. De vooroorlogse prijs van deze looistof was ongeveer 210.per ton. Daar de verschepingen zo wel van looistoffen als huiden nog vrij onregelmatig plaats vonden, moest door de leder industrie met lange levertij den rekening worden gehou den, waardoor, zoals uiteen gezet, het risico zeer toenam. Lederwarenindustrie. Over het algemeen was het afgelopen jaar voor de leder warenindustrie vrij goed. Te verwachten is evenwel, dat 1950 minder gunstig zal zijn in verband met de toenemen de buitenlandse concurrentie, welke ten opzichte van de Ne derlandse industrie een gun stige positie inneemt tenge volge van de hier te lande zeer hoge grondstoffenpr ij zen. Naar mijn mening bestaat echter de mogelijkheid tot uitvoer van de zeer luxe pro ducten naar de Verenigde Staten van Amerika, waarop men zich zal kunnen en moe ten toeleggen. Metaalnijverheid, metaal verwerkende industrie. Ook in deze bedrijfstak be staat in het algemeen een aanzienlijk tekort aan ge* schoold personeel. Aangezien in het industria lisatieplan geraamd wordt dat het grootste aantal arbeiders in deze industrietak kan wor den opgenomen (n.l. ca. 35%) zal de scholing van toekom stige arbeidskrachten en even tuele omscholing van 'n over compleet in andere industrië le bedrijven een voorwerp van voortdurende en inten sieve studie van de Regering moeten blijven. Oprichting van ambachtscholen en stimu lering van de opleiding in ei gen bedrijf, moet binnen zeer korte tijd plaats vinden. De in voorafgaande jaren reeds aangestipte zeer lange levertijd van machines, on derdelen en grond- en hulp stoffen is reeds merkbaar korter geworden, maar zal nog verder dienen te worden ingekort, wil stagnatie uit kunnen blijven. Over het algemeen was '49 een niet ongunstig jaar, maar evenals in andere industriële sectoren deed zich:een scher pere concurrentie, gevoelen, zodat de verwachtingen, dat 1950 minder bevredigend zal zijn, overheersen. De hoge belastingen ei\ so ciale lasten veroorzaken ook hier een technische achter stand in vergelijking met con currerende landen, welke op de duur funeste gevolgen kan hebben. (Slot volgt). Terwijl het leven in Pa rijs in het teken stond van de overal heersende stakingskoorts, waren Hollandse bloemen wa re vredesgezanten in het tentoonstellingszaal tje in de rue de Gre- nelles. ,,Op alle lijnen zijn de diensten, ofschoon beperkt, hervat", staat met krijtletters op het zwarte mededelingenbordje aan de in gang van de Parijse Métro. Dat is een opluchting. Wat zou de lichtstad zijn zonder de Métro, die meestentijds onder, soms hoog boven de grond, de Parijzenaars in korte tijd en zon der nodeloos oponthoud naar de meest uiteenliggende punten ver voert Het onophoudelijk voort razende verkeer door de lange donkere tunnels en langs de wit- geglazuurde perrons bepaalt de polsslag van het werkende, ie- vende Parijs De Métro rijdtMaar met gro te vertraging. Bij honderden wachten de passagiers op de treinen, die plotseling vanuit het duister van de tunnel opdoemen. Achter de brede ramen staan de mensen mannetje aan mannetje. Doch er kan altijd meer bij en ten slotte kan de hydraulisch sluitende deur niet meer dicht. Het scherpe gesis van de lucht- leiding wijst er op. dat er iemand of iets „klem" zit lussen de deu ren en zolang dat het geval is, kan de trein niet rijden. Dan steekt de bestuurder het hoofd uit de cabine en na een knallen de tirade blijkt plotseling het obstakel te zijn overwonnen voort gaat het weer, de tunnel in. De passagiers zijn verdiept in hun kranten, die met vette kop pen spreken van de staking en nog eens de staking. De bestuur ders zijn voor een deel vrijwilli gers. Vele controleurs hebben bun post verlaten, zodat tiendui zenden gratis per Métro reizen, anderen zijn wel aanwezig, maar gunnen de hen toegestoken tic kets geen blikzij houden „sit-down" staking Hier en daar is de politie op de stations aanwezig. Politie ziet men over al op straat, heel vreedzaam toe ziend of met behulp van de witte baton en het snerpend fluitje op ingenieuze wijze het verkeer re gelendmaar aan een lan taarnpaal in de buurt hangen de stalen helmen. Men is op alle ge beurlijkheden voorbereid Troostend valt het zonlicht in de tunnel-opening van het Métro station aan de Rue de Bac en werpt zijn stralen in de smalle, stille Rue de Grenelles. Volko men is die stilte, wanneer men door de donkere poort de binnen hof betreedt van het Tuinbouw kundig Instituut. De stilte van een rustig Hollands hofje, al is het er niet zo proper. Een zwart bord vermeldt, dat hier de tentoonstelling van Hol landse bloemen gehouden wordt en enkele ogenblikken later is het ons of we op Hollands grond gebied zijn gekomen. Want hier wordt in onze eigen taal gepraat en geschertst, hier loopt een be dachtzame Hollander met een grijze stofjas de bloemen water te geven, zo rustig als was hij thuis. Voelt de Hollander zich in dit koortsachtig-drukke Parijs soms als verdwaald, de Fransen, die hier rondwandelen, lijken thans vreemdelingen. Want het is in deze omgeving alles Holland wat de klok slaat Geen narcissen voor Madame Deze tentoonstelling, opgezet door de Hollandse bloembollen exporteurs op Frankrijk, is een experiment. Want vooral de nar cissen zijn in Frankrijk niet po pulair. Die groeien daar immers overal in 't wild 't Zijn er wel de narcissen naar, niet veel gro ter dan madeliefjesMaar men maakt er zich toch wel goedkoop van af, met z'n dame een boe ketje narcissen te geven Een narcis is geen bloem, die op prijs wordt gesteld. Maar de Holland se narcissen (de goocheme Hol landers hebben er tér vergelijking een paar boeketjes Franse dito naast gezet) schelen toch wel dag en nacht met het inheemse product. Dat is eenvoudig niet met elkaar te vergelijken En dan de Incomparabilis, de narcissen met de witte kelken en de rode of oranje cup Die zijn favoriet en de Fransman kan zich bijna niet voorstellen, dat liet toch werkelijk ,,maar" narcissen zijn Door het Franse publiek en vooral de Franse broeiers en kwekers kennis te doen maken met ook voor hen nog onbekende variëteiten, hoopt men de omzet in Frankrijk te vergroten. Niet ineensmaar men gaat jaar op jaar voort. Tijdens de ten toonstelling draait de bloembol lenfilm van het Centraal Bloem bollencomité met Franse tekst, en wanneer de Franse toeschouwers hebben zitten kijken en luisteren, zijn ze toch wel een beetje onder dc indruk gekomen van de gewel dige omvang van deze voorna me Hollandse deviezen-industrie. En ze zien er de narcissen eri de vrolijk gekleurde tulpen rondom zich nog eens extra op aan zou Madame met zulke prachtige, grote goudgele narcissen toch misschien een beetje in haar schik zijn Buiten, op de boulevard, raast het verkeer. Een overvalwagen snelt langs en doet z'n scherp tweetonig signaal horen. Grote vrachtauto s vol arbeiders, bus sen met winkelmeisjes der grote magazijnen, dreunen voorbij. Tienduizenden Parijzenaars ne men de ..benenwagen" omdat het rijden in de Métro, zelfs als men het gratis kan doen, geen pretje is en het bemachtigen van een taxi rondweg een meesterstuk. Een krantenverkoper vent de laatste edities. „Staking in de energiebedrijven" schreeuwen de krantenkoppen. De Parijzenaars fronsen zorgelijk het voorhoofd. Maar binnen bloeien dc bloemen en buiten schijnt de zonde natuur trekt zich van alle sta kingsweeën niets aan Lk. De Raad van Vlijmen kwam Maandagavond bijeen ter behandeling van e en (weetal punten, nog steeds on der voorzitterschap v an wethouder van Bokhoven. Tegen de voorstellen tot het verbeteren van drie wegen en het beplanten van 15 h.a. bosgrond, bestond bij de leden niet veel bezwaar, maar wel weid uit drukkelijk de wens naar voren gebracht dat werkloze arbeiders uit de geme ente bij dit werk zouden worden ingeschakeld. Na de opening werden de no tulen van de vorige vergadering zender op- of aanmerkingen vast gesteld. Onder de ingekomen stukken bevond zich een schrijven van het raadslid de heer A. v. d. Hout met het verzoek over te gaan tot het afgraven van de Aardappeldijk en tot het aanleg gen van sportterreinen. Over het afgraven van de Aardappeldijk hadden B. en W. het advies in gewonnen van de Provinciale Waterstaat en de aanleg van sportterreinen was begrepen in het uitbreidingsplan, dat binnen kort klaar zou zijn. B. en W. stelden daarom voor dit punt te verdagen tot het uitbreidingsplan aan de orde zou komen, waarmee de raad accoord ging. Voorts was er een schrijven van Ged. Staten over de grens wijziging Den Bosch-Gemonde, waarover de raad voor 1 Mei zijn mening moest geven. Hoewel dit schrijven nu enkel als kennis geving bedoeld was, wilde de heer Wijkmans toch vast weten of Bokhoven voor Vlijmen een bron van inkomsten of een last post zou zijn. De voorz. meende dat het allicht een bron van in komsten was, vanwege de'grond die bij de gemeente zou gevoegd worden. De heer Dekkers vroeg of de mening van Bokhoven en Enge len toch ook wel zou gevraagd worden. Hij achtte het goed mo gelijk dat zij niet gesteld zouden zijn op de opheffing van hun ge meente en daar mocht men toch wel rekening mee houden. De heer van de Ven vroeg of het niet mogelijk was de volgende vergadering een begroting van Bokhoven over te leggen, dan kon de raad zich tenminste enigszins oriënteren. Maar de heer van de Meerendonk waar schuwde deze kwestie niet al te zakelijk te bekijken, anders kreeg Bokhoven zo n eigenaardige in druk! Overigens werd het schrij ven voor kennisgeving aangeno men. De heer van de Ven had per brief gevraagd of de gemeente wilde overgaan tot de aankoop van een Finse school en vroeg inlichtingen over de prijs. Van de importfirma hadden B. en W. bericht gehad dat het betrekken van een school van een lokaal niet mogelijk was. Misschien dat er een over zou blijven, dan zou ze het gemeentebestuur in kennis stellen. De kosten van een school met zes klassen bedroegen 80.000, van een met acht klas sen meer dan 100.000. Maar de raad meende dat daar wel een nieuwe school voor gebouwd zou kunnen worden en de heer van de Ven vond het erg jam mer. Daarmee was men toegekomen aan punt 2 van de agenda, het voorstel van B. en W. tot het bekomen van een crediet van 37.500 tot verbetering van een drietal wegen. Deze wegen waren de weg van Haarsteeg naar Bok hoven, waarvan de gezamenlijke kosten ƒ31000 bedroegen. Daar van betaalde het rijk 12075 het verlenen van een crediet van 12000 voor het beplanten van 15 h.a. bosgrond. Deze lagen ten zuiden van het kanaal Den Bosch-Drongelen en waren onder de oorlog afgebrand, gestolen en gekapt. Volgens de Heidemaat schappij waren de kosten van beplanting 16000, waarin het rijk 4000 zou bijdragen. De heer Wijkmans vroeg weer of hier nu niet arbeiders uit de gemeente ingeschakeld konden worden. Hij had gehoörd dat de opzichters van de Heide-mij. el ders arbeidskrachten wilden ha len. De voorz. meende dat de gemeente heel wat in de melk te brokken had, want zij droeg 75 van de kosten, het rijk maar 25%, terwijl het anders 90% bijdroeg. Maar wethouder Berkel- mans dacht dat de gemeente niet veel te vertellen zou hebben. Evenwel de heer Wijkmans spoorde er toe aan zich nietge wonnen te geven. Alleen als de mensen van de overbruggingsre geling in het werk opgenomen zouden worden kon hij voor het voorstel stemmen. De voorz. zou zich in verbinding stellen met de directie. Ook de heer van de Meerendonk meende dat de ge meente als opdrachtgeefster wel iets te vertellen had. Men moest het uitdrukkelijk als voorwaarde stellen. Daarvan betaalde het rijk terug als oorlogsschade, zodat 18925 uiteindelijk ten laste van dc gemeente zou komen. Voor verbetering van de Priemsteeg was 'n bedrag van 6500 nodig. De stoepen van de dijken zou den bestraat worden met klin kers, verder zou er een asphalts weg komen. De polderbesturen zouden meewerken door de we gen door de polder aan te leg- gen. De heer van de Meerendonk dacht dat het crediet van 31000 niet nodig was, omdat het rijk 12075 voor zijn rekening nam. Of zouden die later terugbetaald worden Dan vroeg hij of B. en W. niet gedaan zouden kunnen krijgen dat de oorlogsschade te gelijkertijd betaald werd. De ge meente moest telkens maar voor schieten voor het rijk. Toen de voorz. antwoordde dat dit on mogelijk was, raadde de heer van de Meerendonk aan zo gauw mo gelijk erbij te zijn. Overigens verwonderde hij er zich over, dat men dit jaar al weer aan de Priemsteeg moest beginnen. Hij vond dat een beetje treurig. Wat gedaan werd moest goed gedaan worden en hij wilde een regeling gemaakt zien dat de gemeente over anderhalf jaar weer niet voor dezelfde kosten zou komen te staan. Verder vroeg de heer van de Meeren donk of de polderwegen toch aansluitend zouden worden ge maakt. anders bleef men met een onvoltooide weg zitten. De voorz. stelde hem hieromtrent gerust. De heer Wijkmans drong er op aan arbeiders uit de eigen ge meente, die onder de overbrug- gingsrcgeling vielen, in te scha kelen. De voorz. meende dat ze niet allemaal geschikt zouden zijn, maar de heer Wijkmans zei dat er wel losse arbeiders nodig waren ook. De voorz. antwoord de dat de gemeente de aannemer niet kon dwingen. De heer Dek kers zei dat de vorige aannemers met eigen personeel ook niet veel hadden klaar gemaakt. De Priem steeg b.v. vond hij om te huilen. De voorz. was er wel voor een gedeelte in te schakelen, allemaal zou wel niet goed mogelijk zijn. De heer Wijkmans drong er op aan niet te gauw toe te geven, maar de voorz. zei nogmaals dat het er om ging of er geschikte krachten waren. De heer Spanjers vroeg of het niet mogelijk was de Priemsteeg af te sluiten voor het zware doorgaande verkeer. De voorz. antwoordde dat er wel een bord was geplaatst door de gemeente, en 't was ook al wel maanden ge leden aangevraagd, maar er was nog geen antwoord gekomen. Er kon dus ook geen proces-verbaal opgemaakt worden. De heer Dek kers vond dat de Priemsteeg niet eens een B-weg was en de heer Spanjers vroeg om in ieder geval werk te maken van die borden. Overigens ging de raad met het voorstel van B. en W. accoord. Ten slotte kwam aan de orde het voorstel van B. en W. tot Wel wilde hij nog weten op grond waarvan het rijk maar 25% bijdroeg. Dat was omdat het vrij werk was, antwoordde de voorz.. trouwens, ook de reve nuen waren voor de gemeente. De heer Wijkmans merkte op dat de arbeiders opgegeven wa ren aan de arbeidsbeurs. Nu raadde hij aan de beurs er van in kennis te stellen dat dit werk in uitvoering was. B. en W. zouden ei voor zorgen dat deze werkge legenheid ook aan de Vlijmense arbeiders ten goede zou komen, waarop de raad met het voorstel accoord ging. De heer van de Ven vroeg of er in verband met de werkloos heid waarover in het rapport van het Econoinisch-Technologisch instituut werd gesproken, al maatregelen waren genomen voor beroepskeuze, in samenwerking met de hoofden der scholen. Hij drong daar sterk op aan. Hierna sloot de voorzitter de vergadering met gebed. ECHTELIJK DRAMA IN DEN HAAG. In 's-Gravenhage is een echtpaar dood in zijn woning aangetroffen. De vrouw is met een laken gewurgd en de man heeft zich door snijwon- den aan polsen en in 't hoofd, alsmede door het opendraaien van een gaskraan van het leven berooid. Het eentpaar was drie maanden getrouwd. ZIJN VROUW MET TIJDBOM VERMOORD. In Quebec is de 32-jarige juwelier Albert Quay schul dig bevonden aan moord op zijn vrouw, die zich in een vliegtuig bevond. Quay had een tijdbom aan boord van het vliegtuig doen plaatsen. Deze ontplofte tij dens de vlucht, waardoor het toestel omlaag stortte en 23 personen de dood vonden. LANDVERDELING IN ITALIë. Alcide de Gasperi heeft een versterkte herverdeling van land in Italië aangekondigd. De premier maakte bekend, dat grote landgoederen ver kaveld en gedeeltelijk onder werkloze boeren verdeeld zul len worden. Het gaat om 1.500.000 H.A. die over ongeveer 250.000 boerengezinnen verdeeld zul len worden. Men verwacht, dat de maat regelen op sterke tegenstand in het parlement zullen stui ten, hoewel de regeringsmeer derheid groot genoeg wordt gedacht om de uitvoering der maatregelen te verzekeren. NIEUWE GOLFLENGTEN. Met ingang van 15 Maart j.l. hebben de Europese zen ders nieuwe golflengten in ge bruik genomen, krachtens de conventie van Kopenhagen 1948. Zo zendt Hilversum I voortaan uit op 402 meter en Hilversum II op 298 meter. De P.T.T. stelt voor alle belangstellenden een lijst met de nieuwe golflengtenverde- ling op de postkantoren gratis ter beschikking van belang stellenden.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1950 | | pagina 1