Waalwijkse en Langstraatse Courant
STAKING TE PARIJS
Gemeenteraad Vlijmen
De Voorzitter der Kamer van
Koophandel spreekt.
REDE van de Voorzitter, de heer J. W. van Hees
been, uitgesproken in de vergadering van de Raad
van Bijstand van de Kamer van Koophandel en
Fabrieken voor Noord-Brabant, kantoor Waalwijk,
van Donderdag 9 Maart, houdende overzicht over 't
jaar 1949.
Glas in Lood
MAAR TUSSEN DE BLOEMEN
WAS HET RUSTIG.
Verbetering van wegen.
Beplanten van Bosgrond.
voor Vlijmense
Werkgelegenheid
arbeiders.
W. van der Heijden Zonen
Waalwijk. Tel. 433
VRIJDAG 17 MAART 1950
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON HELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
DE ECHO m HET ZUIDEN
72e JAARGANG No. 23
Abonnement
15 cent per week
1.95 per kwartaal
2.25 franco p.p.
Advertentie-prijs
9 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
OPGERICHT 1878.
Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66.
TEL.-ADRES „ECHO".
III.
De Schoenindustrie in 1949.
Gedurende vrijwel het ge
hele jaar was de schoenindu
strie goed van orders voor
zien. Zelfs in de minder druk
ke zomermaanden was de
vraag naar het betere genre
schoenen vrij constant en
waar in het district van de
Kamer de industrie in hoofd
zaak is ingesteld op de ver
vaardiging van luxe- en kwa
liteitsproducten, kon over het
algemeen regelmatig worden
gewerkt.
Ik merkte reeds op, dat de
export van schoenen naar
Duitsland een grote omvang
heeft genomen en wees reeds
op de aan te vergaande een
zijdigheid van die export ge
paarde gevaren.
Het is daarom een gelukki
ge omstandigheid, dat ook de
uitvoer naar andere landen
dan Duitsland en met. na
me naar Indonesië en België
zich in stijgende lijn be
vindt.
De schoenindustrie is dooi
de Minister van Economische
Zaken in zijn Industrialisatie-
Nota genoemd een „typische
nationale verzorgingsindu
strie", welke „globaal gespro
ken voldoende capaciteit be
zit, zodat met modernisering
van de bestaande apparatuur
kan worden volstaan. Er be
staan kansen voor een gerin
ge exportbevordering."
In het Industrialisatie-plan
van de Regering wordt dan
de noodzakelijke toename van
de toegevoegde waarde van
dc productie in de Sector
„Leder en Rubber" (waarvan
schoenindustrie, leder- en le-
derwarenindustrie een zeer
belangrijk aandeel vormen)
in de jaren 19481953 ge
raamd op 9.000.000 (waar
van naar schatting 70% voor
rekening van schoen- en le
der-industrie). Door deze in
dustrietakken zouden door
betere bezetting en instelling
van een meerploegenstelsel
2000 en door investeringen
3000 arbeiders méér moeten
worden opgenomen in de pe
riode tot 1 Juli 1952; het. aan
deel hierin van schoen- en
lederindustrie is gezien de
momentele verhoudingen
te stellen op resp. 1550 en
230C arbeiders. De investerin
gen zouden in dezelfde perio
de voor deze sector in totaal
100.000.000.moeten belo
pen, waarvan voor 30.000.000
aan nieuwe investeringen.
Uiteraard zijn deze cijfers
geenszins als vaststaande
grootheden aan te nemen,
maar veeleer als richting
gevend te beschouwen.
Uitgaande echter van deze
gegevens zou ik naar aanlei
ding van het door de Minister
betoogde het volgende willen
opmerken:
Verwezenlijking van export
toename hoewel het gebrek
aan de betere soorten over-
leder hier in het afgelopen
jaar meermalen moeilijkhe
den veroorzaakte moder
nisering van de bestaande ap
paratuur mits door verla
ging van de belastingdruk in
ruimere mate kan worden af
geschreven en vorming van
een onbelaste reserve moge
lijk wordt en waardetoe-
name van productie lijken mij
zeer wel mogelijk.
Bij de tewerkstelling van
meer arbeiders stuiten wij
echter naar mijn mening op
onoverkoombare moeilijkhe
den.
Het tekort aan geschoold
en vooral aan vrouwelijk per
soneel was mede oorzaak, dat
belangrijke schoenfabrieken
uit het district van onze Ka
mer een deel van hun bedrijf
naar elders moesten over
plaatsen. Ook vele andere fa
brieken moesten elders werk
plaatsen vestigen.
Het opname-vermogen was
hier dus in feite wel aanwe
zig. Maar naar mijn mening
lenen zich noch de geografi
sche gesteldheid, noch de
structuele opbouw van de be
volking de grootste vraag
bestaat immers naar vrouwe
lijk personeel tot merke
lijke uitbreiding.
Uit oogpunt van sociale
overwegingen is het minder
gewenst dat het tekort aan
vrouwelijke arbeiders voor 'n
groot gedeelte moet worden
gedekt door het in dienst ne
men van thuiswerksters.
Ik meen dus te moeten con
cluderen, dat opvolging van
de door Minister aangegeven
richtlijnen, n.l. meer opname
in de Sector „Leder en Rub
ber" in het district van de
Kamer met haar aandeel in
het door de Minister genoem
de getal van 5000 arbeiders
(waarvan naar schatting
3850 arbeiders voor schoen
en lederindustrie) d.i. onge
veer 1850 arbeiders, n.l. ca.
48% van 3850 niet wel
voor realisatie vatbaar is, ten
zij op zeer korte termijn door
uitbreiding van de mogelijk
heden tot vestiging van nieu
we of nevenbedrijven werk
gelegenheid wordt geschapen
en afvloeiing van het bevol
kingsaccres naar andere stre
ken wordt voorkomen.
Ook lijkt mij een dergelijke
als door de Minister voorge
stelde toename van het to
taalbedrag van de investerin
gen bij de huidige door de Re
gering gevoerde belastingpo-
litiek meer een vrome wens
dan een realiseerbare moge
lijkheid.
Behalve het tekort aan ar
beidskrachten ondervindt de
schoenindustrie moeilijkheden
tengevolge van de steeds stij
gende kostprijzen. De ver
koopsprijs komt dientengevol
ge voortdurend hoger te lig
gen, wat niet alleen de ex
port-drive in gevaar brengt,
maar tevens het binnenlands
verbruik, vooral daar de
koopkracht op onrustbarende
wijze afneemt, remt.
Hoewel de toekomst niet
zonder reden met zorg wordt
tegemoet gezien, is de toe
stand op dit moment over 't
geheel genomen niet direct
ongunstig. Wel is nodig, dat
door volledige medewerking
en juist inzicht van de over
heid in de bestaande moei
lijkheden de gelegenheid
wordt geboden die moeilijk
heden te ondervangen.
De Lederindustrie.
De lederprijzen konden zich
in het algemeen met uit
zondering van de prijzen voor
het fijne boxcalf en suède
niet geheel aan de verhoogde
huidenprijzen aanpassen. In
de zomermaanden heeft de
verkoop van rundbox zelfs
bijna geheel stilgelegen en -n
aanmerkelijke stagnatie on
dervonden.
Vooral de prijzen van zooi-
leder bleven na de devaluatie
in September ver achter bij
de verhoogde vervangings
waarde van de huiden met al
le nadelige gevolgen van dien.
Voor enige ledersoorten
bracht de devaluatie enig
soulaas, omdat mede door de
liberalisatie van de Duitse
invoer, belangrijke hoeveel
heden leder naar Duitsland
konden worden geëxporteerd,
terwijl de Belgische concur
rentie voor enige ledersoor
ten iets minder voelbaar werd.
In het algemeen is echter
de situatie voor de Neder
landse leder-industrie niet be
nijdenswaardig. Het risico,
dat reeds tengevolge van het
hoge prijspeil van huiden en
looistoffen zeer groot is,
wordt nog verhoogd door de
lange verschepingstermijnen
van sommige huidensoorten.
De door de Regering sedert
de bevrijding gevoerde prijs-
en belastingpolitiek heeft het
onmogelijk gemaakt de kapi
taalvorming aan te passen aan
de steeds groeiende finantiële
eisen, die door de zeer hoge
prijzen van de grondstoffen
aan het bedrijfsleven worden
gesteld.
Als men aanneemt, dat op
een verschepingstermijn van
ongeveer 4 maanden moet
worden gerekend, terwijl het
looiproces bij zwaar leder 4
maanden duurt, kan men zich
een voorstelling maken van
de kapitaalbehoefte en het
risico in de lederindustrie.
Het is zeer te betreuren,
dat naast de abnormaal hoge
belastingdruk, die reeds op 't
bedrijfsleven rust, ook de
door de prijsstijgingen ver
oorzaakte schijnwinsten zo
zwaar worden belast. Dit is
niets minder dan kapitaal
heffing.
Het is begrijpelijk, dat on
der deze omstandigheden van
een noodzakelijke vernieu
wing en modernisering van 't
machinepark niet veel kan
terechtkomen.
In de vorige jaren heb ik
reeds meermalen op de be
zwaren tegen deze belasting-
politiek gewezen.
Nu allerwegen wordt ge
sproken over industrialisatie
als harde noodzaak om aan
onze groeiende bevolking een
bestaan te verschaffen, mag
men wel bedenken, dat voor
industriële expansie risico
dragend kapitaal een eerste
vereiste is. Vorming van dit
kapitaal wordt evenwel door
de tegenwoordige belasting
heffing volkomen onmogelijk
gemaakt, zowel voor particu
lieren als voor het bedrijfs
leven.
Huiden en Looistoffen.
Zoals reeds gezegd zijn in
het afgelopen jaar de prijzen
van huiden sterk gestegen.
De Zuid-Amerikaanse markt
wordt nog steeds beheerst
door de Argentijnse regering
vastgestelde prijzen voor alle
soorten huiden.
Door de devaluatie van de
Argentijnse Peso in October
werden ook voor de huiden
nieuwe koersen vastgesteld,
waardoor de prijzen in Neder
landse guldens gemiddeld
20 hoger kwamen dan vóór
de devaluatie.
In de Verenigde Staten lie
pen de huidenprijzen in de
eerste helft van 1949 terug,
doch deze prijsverlaging werd
in de tweede helft van 't jaar
ruimschoots ingehaald.
De inlandse huiden liepen,
nadat de prijsvoorschriften
waren opgeheven, aanvanke
lijk van 1.40 op tot 1.60
en stegen na de devaluatie
weldra tot gemiddeld f 1.80.
Kalfsvellen maakten echter
een sprong van 2.50 tot 4.-.
Java buffelhuiden, die voor
de oorlog voor de goede soor
ten een prijs van 1.10 kon
den noteren, liepen in 1949
op van 3.90 tot 5.per
kilo.
De aanvoer van looistoffen
was voldoende, terwijl ook de
prijzen ongeveer gelijk ble
ven.
De prijs van quebracho-ex
tract b.v., dat het leeuwen
aandeel heeft in het totale
looistoffenverbruik, werd
door de Argentijnse Regering
gehouden op 830.per ton.
De vooroorlogse prijs van
deze looistof was ongeveer
210.per ton.
Daar de verschepingen zo
wel van looistoffen als huiden
nog vrij onregelmatig plaats
vonden, moest door de leder
industrie met lange levertij
den rekening worden gehou
den, waardoor, zoals uiteen
gezet, het risico zeer toenam.
Lederwarenindustrie.
Over het algemeen was het
afgelopen jaar voor de leder
warenindustrie vrij goed. Te
verwachten is evenwel, dat
1950 minder gunstig zal zijn
in verband met de toenemen
de buitenlandse concurrentie,
welke ten opzichte van de Ne
derlandse industrie een gun
stige positie inneemt tenge
volge van de hier te lande
zeer hoge grondstoffenpr ij
zen.
Naar mijn mening bestaat
echter de mogelijkheid tot
uitvoer van de zeer luxe pro
ducten naar de Verenigde
Staten van Amerika, waarop
men zich zal kunnen en moe
ten toeleggen.
Metaalnijverheid, metaal
verwerkende industrie.
Ook in deze bedrijfstak be
staat in het algemeen een
aanzienlijk tekort aan ge*
schoold personeel.
Aangezien in het industria
lisatieplan geraamd wordt dat
het grootste aantal arbeiders
in deze industrietak kan wor
den opgenomen (n.l. ca. 35%)
zal de scholing van toekom
stige arbeidskrachten en even
tuele omscholing van 'n over
compleet in andere industrië
le bedrijven een voorwerp
van voortdurende en inten
sieve studie van de Regering
moeten blijven. Oprichting
van ambachtscholen en stimu
lering van de opleiding in ei
gen bedrijf, moet binnen zeer
korte tijd plaats vinden.
De in voorafgaande jaren
reeds aangestipte zeer lange
levertijd van machines, on
derdelen en grond- en hulp
stoffen is reeds merkbaar
korter geworden, maar zal
nog verder dienen te worden
ingekort, wil stagnatie uit
kunnen blijven.
Over het algemeen was '49
een niet ongunstig jaar, maar
evenals in andere industriële
sectoren deed zich:een scher
pere concurrentie, gevoelen,
zodat de verwachtingen, dat
1950 minder bevredigend zal
zijn, overheersen.
De hoge belastingen ei\ so
ciale lasten veroorzaken ook
hier een technische achter
stand in vergelijking met con
currerende landen, welke op
de duur funeste gevolgen kan
hebben. (Slot volgt).
Terwijl het leven in Pa
rijs in het teken stond
van de overal heersende
stakingskoorts, waren
Hollandse bloemen wa
re vredesgezanten in
het tentoonstellingszaal
tje in de rue de Gre-
nelles.
,,Op alle lijnen zijn de diensten,
ofschoon beperkt, hervat", staat
met krijtletters op het zwarte
mededelingenbordje aan de in
gang van de Parijse Métro.
Dat is een opluchting. Wat
zou de lichtstad zijn zonder de
Métro, die meestentijds onder,
soms hoog boven de grond, de
Parijzenaars in korte tijd en zon
der nodeloos oponthoud naar de
meest uiteenliggende punten ver
voert Het onophoudelijk voort
razende verkeer door de lange
donkere tunnels en langs de wit-
geglazuurde perrons bepaalt de
polsslag van het werkende, ie-
vende Parijs
De Métro rijdtMaar met gro
te vertraging. Bij honderden
wachten de passagiers op de
treinen, die plotseling vanuit het
duister van de tunnel opdoemen.
Achter de brede ramen staan de
mensen mannetje aan mannetje.
Doch er kan altijd meer bij en
ten slotte kan de hydraulisch
sluitende deur niet meer dicht.
Het scherpe gesis van de lucht-
leiding wijst er op. dat er iemand
of iets „klem" zit lussen de deu
ren en zolang dat het geval is,
kan de trein niet rijden. Dan
steekt de bestuurder het hoofd
uit de cabine en na een knallen
de tirade blijkt plotseling het
obstakel te zijn overwonnen
voort gaat het weer, de tunnel
in.
De passagiers zijn verdiept in
hun kranten, die met vette kop
pen spreken van de staking en
nog eens de staking. De bestuur
ders zijn voor een deel vrijwilli
gers. Vele controleurs hebben
bun post verlaten, zodat tiendui
zenden gratis per Métro reizen,
anderen zijn wel aanwezig, maar
gunnen de hen toegestoken tic
kets geen blikzij houden
„sit-down" staking Hier en
daar is de politie op de stations
aanwezig. Politie ziet men over
al op straat, heel vreedzaam toe
ziend of met behulp van de witte
baton en het snerpend fluitje op
ingenieuze wijze het verkeer re
gelendmaar aan een lan
taarnpaal in de buurt hangen de
stalen helmen. Men is op alle ge
beurlijkheden voorbereid
Troostend valt het zonlicht in
de tunnel-opening van het Métro
station aan de Rue de Bac en
werpt zijn stralen in de smalle,
stille Rue de Grenelles. Volko
men is die stilte, wanneer men
door de donkere poort de binnen
hof betreedt van het Tuinbouw
kundig Instituut. De stilte van
een rustig Hollands hofje, al is
het er niet zo proper.
Een zwart bord vermeldt, dat
hier de tentoonstelling van Hol
landse bloemen gehouden wordt
en enkele ogenblikken later is het
ons of we op Hollands grond
gebied zijn gekomen. Want hier
wordt in onze eigen taal gepraat
en geschertst, hier loopt een be
dachtzame Hollander met een
grijze stofjas de bloemen water te
geven, zo rustig als was hij thuis.
Voelt de Hollander zich in dit
koortsachtig-drukke Parijs soms
als verdwaald, de Fransen, die
hier rondwandelen, lijken thans
vreemdelingen. Want het is in
deze omgeving alles Holland wat
de klok slaat
Geen narcissen
voor Madame
Deze tentoonstelling, opgezet
door de Hollandse bloembollen
exporteurs op Frankrijk, is een
experiment. Want vooral de nar
cissen zijn in Frankrijk niet po
pulair. Die groeien daar immers
overal in 't wild 't Zijn er wel
de narcissen naar, niet veel gro
ter dan madeliefjesMaar men
maakt er zich toch wel goedkoop
van af, met z'n dame een boe
ketje narcissen te geven Een
narcis is geen bloem, die op prijs
wordt gesteld. Maar de Holland
se narcissen (de goocheme Hol
landers hebben er tér vergelijking
een paar boeketjes Franse dito
naast gezet) schelen toch wel
dag en nacht met het inheemse
product. Dat is eenvoudig niet
met elkaar te vergelijken En dan
de Incomparabilis, de narcissen
met de witte kelken en de rode
of oranje cup Die zijn favoriet
en de Fransman kan zich bijna
niet voorstellen, dat liet toch
werkelijk ,,maar" narcissen zijn
Door het Franse publiek en
vooral de Franse broeiers en
kwekers kennis te doen maken
met ook voor hen nog onbekende
variëteiten, hoopt men de omzet
in Frankrijk te vergroten. Niet
ineensmaar men gaat jaar
op jaar voort. Tijdens de ten
toonstelling draait de bloembol
lenfilm van het Centraal Bloem
bollencomité met Franse tekst, en
wanneer de Franse toeschouwers
hebben zitten kijken en luisteren,
zijn ze toch wel een beetje onder
dc indruk gekomen van de gewel
dige omvang van deze voorna
me Hollandse deviezen-industrie.
En ze zien er de narcissen eri de
vrolijk gekleurde tulpen rondom
zich nog eens extra op aan
zou Madame met zulke prachtige,
grote goudgele narcissen toch
misschien een beetje in haar schik
zijn
Buiten, op de boulevard, raast
het verkeer. Een overvalwagen
snelt langs en doet z'n scherp
tweetonig signaal horen. Grote
vrachtauto s vol arbeiders, bus
sen met winkelmeisjes der grote
magazijnen, dreunen voorbij.
Tienduizenden Parijzenaars ne
men de ..benenwagen" omdat het
rijden in de Métro, zelfs als men
het gratis kan doen, geen pretje
is en het bemachtigen van een
taxi rondweg een meesterstuk.
Een krantenverkoper vent de
laatste edities. „Staking in de
energiebedrijven" schreeuwen de
krantenkoppen. De Parijzenaars
fronsen zorgelijk het voorhoofd.
Maar binnen bloeien dc bloemen
en buiten schijnt de zonde
natuur trekt zich van alle sta
kingsweeën niets aan
Lk.
De Raad van Vlijmen kwam Maandagavond bijeen
ter behandeling van e en (weetal punten, nog steeds on
der voorzitterschap v an wethouder van Bokhoven.
Tegen de voorstellen tot het verbeteren van drie
wegen en het beplanten van 15 h.a. bosgrond, bestond
bij de leden niet veel bezwaar, maar wel weid uit
drukkelijk de wens naar voren gebracht dat werkloze
arbeiders uit de geme ente bij dit werk zouden worden
ingeschakeld.
Na de opening werden de no
tulen van de vorige vergadering
zender op- of aanmerkingen vast
gesteld.
Onder de ingekomen stukken
bevond zich een schrijven van
het raadslid de heer A. v. d.
Hout met het verzoek over te
gaan tot het afgraven van de
Aardappeldijk en tot het aanleg
gen van sportterreinen. Over het
afgraven van de Aardappeldijk
hadden B. en W. het advies in
gewonnen van de Provinciale
Waterstaat en de aanleg van
sportterreinen was begrepen in
het uitbreidingsplan, dat binnen
kort klaar zou zijn. B. en W.
stelden daarom voor dit punt te
verdagen tot het uitbreidingsplan
aan de orde zou komen, waarmee
de raad accoord ging.
Voorts was er een schrijven
van Ged. Staten over de grens
wijziging Den Bosch-Gemonde,
waarover de raad voor 1 Mei
zijn mening moest geven. Hoewel
dit schrijven nu enkel als kennis
geving bedoeld was, wilde de
heer Wijkmans toch vast weten
of Bokhoven voor Vlijmen een
bron van inkomsten of een last
post zou zijn. De voorz. meende
dat het allicht een bron van in
komsten was, vanwege de'grond
die bij de gemeente zou gevoegd
worden.
De heer Dekkers vroeg of de
mening van Bokhoven en Enge
len toch ook wel zou gevraagd
worden. Hij achtte het goed mo
gelijk dat zij niet gesteld zouden
zijn op de opheffing van hun ge
meente en daar mocht men toch
wel rekening mee houden. De
heer van de Ven vroeg of het
niet mogelijk was de volgende
vergadering een begroting van
Bokhoven over te leggen,
dan kon de raad zich tenminste
enigszins oriënteren. Maar de
heer van de Meerendonk waar
schuwde deze kwestie niet al te
zakelijk te bekijken, anders kreeg
Bokhoven zo n eigenaardige in
druk! Overigens werd het schrij
ven voor kennisgeving aangeno
men.
De heer van de Ven had per
brief gevraagd of de gemeente
wilde overgaan tot de aankoop
van een Finse school en vroeg
inlichtingen over de prijs. Van
de importfirma hadden B. en W.
bericht gehad dat het betrekken
van een school van een lokaal
niet mogelijk was. Misschien dat
er een over zou blijven, dan zou
ze het gemeentebestuur in kennis
stellen. De kosten van een school
met zes klassen bedroegen
80.000, van een met acht klas
sen meer dan 100.000. Maar de
raad meende dat daar wel een
nieuwe school voor gebouwd
zou kunnen worden en de heer
van de Ven vond het erg jam
mer.
Daarmee was men toegekomen
aan punt 2 van de agenda, het
voorstel van B. en W. tot het
bekomen van een crediet van
37.500 tot verbetering van een
drietal wegen. Deze wegen waren
de weg van Haarsteeg naar Bok
hoven, waarvan de gezamenlijke
kosten ƒ31000 bedroegen. Daar
van betaalde het rijk 12075
het verlenen van een crediet van
12000 voor het beplanten van
15 h.a. bosgrond. Deze lagen ten
zuiden van het kanaal Den
Bosch-Drongelen en waren onder
de oorlog afgebrand, gestolen en
gekapt. Volgens de Heidemaat
schappij waren de kosten van
beplanting 16000, waarin het
rijk 4000 zou bijdragen.
De heer Wijkmans vroeg weer
of hier nu niet arbeiders uit de
gemeente ingeschakeld konden
worden. Hij had gehoörd dat de
opzichters van de Heide-mij. el
ders arbeidskrachten wilden ha
len. De voorz. meende dat de
gemeente heel wat in de melk te
brokken had, want zij droeg 75
van de kosten, het rijk maar
25%, terwijl het anders 90%
bijdroeg. Maar wethouder Berkel-
mans dacht dat de gemeente niet
veel te vertellen zou hebben.
Evenwel de heer Wijkmans
spoorde er toe aan zich nietge
wonnen te geven. Alleen als de
mensen van de overbruggingsre
geling in het werk opgenomen
zouden worden kon hij voor het
voorstel stemmen. De voorz. zou
zich in verbinding stellen met de
directie. Ook de heer van de
Meerendonk meende dat de ge
meente als opdrachtgeefster wel
iets te vertellen had. Men moest
het uitdrukkelijk als voorwaarde
stellen.
Daarvan betaalde het rijk
terug als oorlogsschade, zodat
18925 uiteindelijk ten laste van
dc gemeente zou komen. Voor
verbetering van de Priemsteeg
was 'n bedrag van 6500 nodig.
De stoepen van de dijken zou
den bestraat worden met klin
kers, verder zou er een asphalts
weg komen. De polderbesturen
zouden meewerken door de we
gen door de polder aan te leg-
gen.
De heer van de Meerendonk
dacht dat het crediet van 31000
niet nodig was, omdat het rijk
12075 voor zijn rekening nam.
Of zouden die later terugbetaald
worden Dan vroeg hij of B. en
W. niet gedaan zouden kunnen
krijgen dat de oorlogsschade te
gelijkertijd betaald werd. De ge
meente moest telkens maar voor
schieten voor het rijk. Toen de
voorz. antwoordde dat dit on
mogelijk was, raadde de heer van
de Meerendonk aan zo gauw mo
gelijk erbij te zijn.
Overigens verwonderde hij er
zich over, dat men dit jaar al
weer aan de Priemsteeg moest
beginnen. Hij vond dat een beetje
treurig. Wat gedaan werd moest
goed gedaan worden en hij wilde
een regeling gemaakt zien dat de
gemeente over anderhalf jaar
weer niet voor dezelfde kosten
zou komen te staan. Verder
vroeg de heer van de Meeren
donk of de polderwegen toch
aansluitend zouden worden ge
maakt. anders bleef men met een
onvoltooide weg zitten. De
voorz. stelde hem hieromtrent
gerust.
De heer Wijkmans drong er
op aan arbeiders uit de eigen ge
meente, die onder de overbrug-
gingsrcgeling vielen, in te scha
kelen. De voorz. meende dat ze
niet allemaal geschikt zouden
zijn, maar de heer Wijkmans zei
dat er wel losse arbeiders nodig
waren ook. De voorz. antwoord
de dat de gemeente de aannemer
niet kon dwingen. De heer Dek
kers zei dat de vorige aannemers
met eigen personeel ook niet veel
hadden klaar gemaakt. De Priem
steeg b.v. vond hij om te huilen.
De voorz. was er wel voor een
gedeelte in te schakelen, allemaal
zou wel niet goed mogelijk zijn.
De heer Wijkmans drong er op
aan niet te gauw toe te geven,
maar de voorz. zei nogmaals dat
het er om ging of er geschikte
krachten waren.
De heer Spanjers vroeg of het
niet mogelijk was de Priemsteeg
af te sluiten voor het zware
doorgaande verkeer. De voorz.
antwoordde dat er wel een bord
was geplaatst door de gemeente,
en 't was ook al wel maanden ge
leden aangevraagd, maar er was
nog geen antwoord gekomen. Er
kon dus ook geen proces-verbaal
opgemaakt worden. De heer Dek
kers vond dat de Priemsteeg niet
eens een B-weg was en de heer
Spanjers vroeg om in ieder geval
werk te maken van die borden.
Overigens ging de raad met het
voorstel van B. en W. accoord.
Ten slotte kwam aan de orde
het voorstel van B. en W. tot
Wel wilde hij nog weten op
grond waarvan het rijk maar
25% bijdroeg. Dat was omdat
het vrij werk was, antwoordde de
voorz.. trouwens, ook de reve
nuen waren voor de gemeente.
De heer Wijkmans merkte op
dat de arbeiders opgegeven wa
ren aan de arbeidsbeurs. Nu
raadde hij aan de beurs er van in
kennis te stellen dat dit werk in
uitvoering was. B. en W. zouden
ei voor zorgen dat deze werkge
legenheid ook aan de Vlijmense
arbeiders ten goede zou komen,
waarop de raad met het voorstel
accoord ging.
De heer van de Ven vroeg of
er in verband met de werkloos
heid waarover in het rapport van
het Econoinisch-Technologisch
instituut werd gesproken, al
maatregelen waren genomen voor
beroepskeuze, in samenwerking
met de hoofden der scholen. Hij
drong daar sterk op aan. Hierna
sloot de voorzitter de vergadering
met gebed.
ECHTELIJK DRAMA
IN DEN HAAG.
In 's-Gravenhage is een
echtpaar dood in zijn woning
aangetroffen. De vrouw is
met een laken gewurgd en de
man heeft zich door snijwon-
den aan polsen en in 't hoofd,
alsmede door het opendraaien
van een gaskraan van het
leven berooid. Het eentpaar
was drie maanden getrouwd.
ZIJN VROUW MET
TIJDBOM VERMOORD.
In Quebec is de 32-jarige
juwelier Albert Quay schul
dig bevonden aan moord op
zijn vrouw, die zich in een
vliegtuig bevond.
Quay had een tijdbom aan
boord van het vliegtuig doen
plaatsen. Deze ontplofte tij
dens de vlucht, waardoor het
toestel omlaag stortte en 23
personen de dood vonden.
LANDVERDELING
IN ITALIë.
Alcide de Gasperi heeft een
versterkte herverdeling van
land in Italië aangekondigd.
De premier maakte bekend,
dat grote landgoederen ver
kaveld en gedeeltelijk onder
werkloze boeren verdeeld zul
len worden.
Het gaat om 1.500.000 H.A.
die over ongeveer 250.000
boerengezinnen verdeeld zul
len worden.
Men verwacht, dat de maat
regelen op sterke tegenstand
in het parlement zullen stui
ten, hoewel de regeringsmeer
derheid groot genoeg wordt
gedacht om de uitvoering der
maatregelen te verzekeren.
NIEUWE GOLFLENGTEN.
Met ingang van 15 Maart
j.l. hebben de Europese zen
ders nieuwe golflengten in ge
bruik genomen, krachtens de
conventie van Kopenhagen
1948. Zo zendt Hilversum I
voortaan uit op 402 meter en
Hilversum II op 298 meter.
De P.T.T. stelt voor alle
belangstellenden een lijst met
de nieuwe golflengtenverde-
ling op de postkantoren gratis
ter beschikking van belang
stellenden.