Be terugkerende Militai
Waalwijkse en Langstraatse Courant
&.e.tg£ë. ttaoA de. OJpioMCmgZ
GLAS
KORTE BERICHTEN
W. TIMMERMANS ZONEN
BANKIERS TE WAALWIJK
Aalmoezenier van Croonenburg over:
Jaarvergadering Katholiek Thuisfront te Waalwijk
W. van der Heijden Zonen
MAANDAG 20 MAART 1950
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIFLEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
DE ECHO W HEI ZUIDEN
72e JAARGANG No. 24
Abonnement
15 cent per week
1.95 per kwartaal
2.25 franco p.p.
Advertentie-prijs
9 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
OPGERICHT 1878.
Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66.
TEL.-ADRES „ECHO".
Donderdagmiddag werd bekend gemaakt dat koning
Leopold besloten heeft om het parlement over zijn
terugkeer te laten beslissen. Dit besluit was het
resultaat van de besprekingen die de koning heeft
gevoerd met minister-president Eyskens, de voor
zitters van beide Kamers en de partijleiders. Door
deze gang van zaken is België nu een goed eind op
weg om de onverkwikkelijke koningskwestie op de
enig juiste manier, d.w.z. volgens democratische be
ginselen, tot een oplossing te brengen.
Wij, als België's Noorder
buren, kunnen ons niet an
ders dan verheugen over deze
gunstige ontwikkeling, al is
de oplossing er dan ook nog
niet. Maar met het Belgische
volk zijn wij in allerlei op
zichten nauw verbonden en
het zou betreurenswaardig
geweest zijn als de dreiging
van anarchie, die aanvanke
lijk in de lucht hing, werke
lijkheid was geworden. Het
gevaar schijnt nu echter wel
voorbij te zijn, want de tegen
standers van 's konings terug
keer hebben niet volhard in
hun fanatieke houding. Dat
wil niet zeggen dat ze nu al
les goed en best vinden, maai
de dreigementen van algeme
ne staking e.d. als de koning
zou terugkeren hoe dan ook,
zijn heel wat verzacht door
de restrictie „als de koning
tegen de wil van het volk
zou terugkeren". Koning Leo
pold heeft getoond dat dit
geenszins zijn bedoeling is.
Eerst heeft hij zich willen on
derwerpen aan de uitspraak
van het hele volk en daarvan
een ruime meerderheid ge
vraagd (5%). Deze is hem
ruimschoots geschonken. Nu
weer laat hij de beslissing
over aan de volksvertegen
woordiging. Als deze tot zijn
terugkeer besluit, kan er door
niemand meer veel worden
tegen ingebracht.
Dat het parlement in meer
derheid voor de opheffing van
de wet van 1945 zal zijn, is
wel heel waarschijnlijk. In de
Kamer van Afgevaardigden
heeft de C.V.P. nog maar drie
zetels nodig voor een abso
lute meerderheid en men kan
zich afvragen of er onder de
liberalen geen te vinden zijn
die voor terugkeer van de ko
ning zullen stemmen. Want
deze partij is er heus niet zo
tegen gekant als men uit de
uitlatingen der leiders zou op
maken. Dit is bij de volks
raadpleging gebleken. In de
Senaat heeft de C.V.P. zo al
de absolute meerderheid en
ook in de verenigde zitting
van beide Kamers heeft ze
een overschot van nog zeven
zetels. De uitslag is dus niet
erg twijfelachtig. Morgen zou
de Kamer en Senaat bijeen
komen om te beraadslagen
over het bijeenroepen van 'n
Nationale Vergadering, die
dan de beslissing moet ne
men, haar bfi de Wet van
1945 toegekend.
De socialisten hebben met
algemene staking gedreigd als
de koning buiten het parle
ment om, in België zou terug
keren.
Dat doet hij niet, dus is al
les in orde, zou men denken.
Terwijl wij dit schrijven,
komt het bericht dat de mijn
werkers e.a. in de Borinage.
en 't Luikse reeds tot staking
zijn overgegaan; buiten 't Na
tionaal Vakverbond om, zo
heet het!
Enfin, men zal er elders in
dit nummer wel meer van
lezen.
Acheson over het
Verre Oosten.
De Amerikaanse minister
van buitenlandse zaken, Dean
Acheson, heeft in San Fran
cisco een rede gehouden over
de politiek der Verenigde
Staten in het Verre Oosten,
vooral ten opzichte van com
munistisch China. Hij waar
schuwde het Chinese volk dat
het zichzelf en zijn vrienden
in ernstige moeilijkheden zou
kunnen brengen als het com
munistisch regiem het volk
tot agressieve en subversieve
avonturen buiten de grenzen
zou verleiden. Amerika was
er zich echter ook van be
wust dat de huidige „onge
lukkige status" geen keus
was van het Chinese volk
zelf, maar dat het daartoe ge
dwongen was.
De Amerikaanse regering
was volledig bereid handel
met China te blijven drijven,
maar dan dienden de con
tracten geëerbiedigd te wor
den. De V.S. zouden echter
geen goederen verkopen die
tegen haar gebruikt zouden
kunnen worden en evenmin
zouden ze crediet verlenen
aan een land dat zich vijan
dig tegen haar toonde.
Acheson besprak ook het
Russisch-Chinese verdrag van
vriendschap en wederzijdse
bijstand. Dit heeft, zei de mi
nister, een helder licht ge
worpen op de Sovjet-Russi
sche bedoelingen in China. De
Chinezen konden het nu toe
juichen, ze zouden mettertijd
inzien waar het tekort schoot
met betrekking tot China's
werkelijke behoeften en wen
sen.
De andere volken van Azië
waarschuwde Achson tegen
de dreiging van het Sovjet-
Russische imperialisme, dat
poogt de absolute overheer
sing van een zo groot moge
lijk gebied te krijgen. Het
Amerikaanse volk verzett
zich tegen het communisme
omdat het volken die 't ver
slindt, het recht ontzegt op
hun eigen wijze voor een be
ter leven te werken.
Anderzijds heeft Acheson
op de leiders van de Sovjet-
Unie nog een beroep gedaan
om samen te werken. Dit
deed hij op een conferentie
over internationale samen
werking voor de economische
ontwikkeling van de wereld.
Hij zette eerst de fundamen
tele punten van verschil tus
sen Oost en West uiteen en
noemde toen 7 punten als
grondslag voor mogelijke ba
sis voor samenwerking. We
zullen ze hier niet allemaal
noemen; het zijn de punten
waarover de groten dezer
aarde nu al vijf jaar onder
handelen en waarover ze el
kaar nooit naderen: vredes
verdragen met verslagen lan
den, terugtrekken uit Oost-
Europese landen, laten varen
van obstructie-politiek, con
trole van atoomenergie enz.
We geloven daar allemaal
niet erg meer in, want we
hebben er te veel van ge
hoord en gezien en de toe
stand wordt eerder ongunsti
ger dan dat er opklaringen
komen. Zouden daar enkele
idealisten die Truman en Sta
lin samen aan de telefoon
wilden brengen, iets aan kun
nen veranderen? De oplos
sing van de wereldcrisis door
middel van een telefoonge
sprek!
Verdediging van
West-Europa.
Bij het debat over de En
gelse verdediging heeft Chur
chill in het Engelse Lagerhuis
gesproken over de verdedi
ging van heel West-Europa.
Hij achtte 't noodzakelijk dat
Duitsland in de gelegenheid
werd gesteld deel te nemen
aan de verdediging van West-
Europa, omdat West-Europa
niet zonder Duitsland verde
digd kon worden. Churchill
wees op de gevaren die uit
het Oosten dreigen: Duitsland
verslagen en ontwapend, ter
wijl aan de Oost-grenzen de
geweldige Russische militaire
macht staat. Hij meende, dat,
als Engeland en Frankrijk sa
menwerkten, zij gerust de
hand konden rijken aan
Duitsland. Churchill's bedoe
ling is, Duitse contingenten in
te delen bij de legers van de
West-Europese landen en niet
een Duits leger op te richten.
Minister-president Attlee
wees de suggestie van de er
varen oorlogsleider echter
scherp van de hand.
Tegen de ontmanteling.
De Duitsers roeren zich de
laatste weken geducht tegen
de ontmanteling van fabrie
ken. Zij hebben gedemon
streerd in Hannover, Ham
burg, Salzgitter en Frank
furt. Daarbij ontstond op ver
schillende plaatsen handge
meen met de politie.
Deze acties worden geleid
door de communisten, die
hierin natuurlijk weer nieu
we propaganda-stof vinden.
Bij vele Duitsers valt dit in
goede aarde, ook al zijn ze
geen communist, want de ont
manteling is nu eenmaal niet
populair. Ook officiële, Duitse
personen protesteren er tegen.
Nu zitten de bezettingsau
toriteiten in een moeilijk
parket. Geven ze weer toe,
dan wordt dit toegeschreven
aan de communistische actie,
wat dan succes betekent. Hou
den ze voet bij stuk, dan zul
len velen de communistische
organisatie „Nationaal Front"
beschouwen als de verdedig
ster van de Duitse belangen.
De ontmanteling houdt dus
een groot gevaar in en di'ijft
ook de West-Duitsers naar de
communistische hoek.
Band RomePraag
geheel verbroken.
De Tsjechische regering
heeft Mgr. de Liva, secretaris
van de Pauselijke nuntiatuur,
het land uitgewezen. Als „mo
tief" voor deze uitwijzing
wordt aangevoerd dat mgr.
de Liva „misbruik heeft ge
maakt van zijn positie en zich
in binnenlandse aangelegen
heden heeft gemengd".
Door het vertrek van mgr.
De Liva, de enige diplomaat
die nog op de pauselijke nun
tiatuur was achtergebleven,
heeft de Tsjechische regering
de diplomatieke betrekkingen
met het Vaticaan geheel ver
broken.
De Tsjechische politie heeft
een inval gedaan in de Sint
Ignatiuskerk in Praag en in
de sacristie twee geestelijken
gearresteei-d.
INTERNUNTIATUUR
IN INDONESIë.
Mgr. de Jonghe d'Ardoye,
Apostolisch Delegaat in In
donesië, is door Z.H. de Paus
benoemd tot Internuntius,
waardoor de Apostolische de
legatie te Djakarta verheven
is tot Inteimuntiatuur, aldus
aldus meldt A.F.P. uit Vati
caanstad.
MINISTERS v. d. BRINK
en
GÖTZEN VERTROKKEN.
Met de K.L.M.-constellation
„Pontianak" vertrokken Don
derdagavond de ministers L.
Götzen, minister zonder por
tefeuille, speciaal belast met
de financiële en economische
aangelegenheden met betrek
king tot Indonesië, en prof.
dr. J. R. M. van den Brink,
minister van Economische Za
ken, naar Indonesië, ter bij
woning van de ministers-con
ferentie, die op 21 Maart in
Djakarta begint.
LEDENTAL CHRIST. NAT.
VAKVERBOND.
Het ledental van het Chris
telijk Nationaal Vakvei-bond
dat per 1 October j.l. 153.122
beliep, was per 1 Januari ge
stegen tot 155.232. Over het
gehele jaar 1949 nam 't leden
tal toe (van 147.449) met
7.783 leden of 5.3 procent.
DE TUNNELBOUW
ONDER HET IJ.
De wethouder voor Publie
ke Werken en Volkshuisves
ting van Amsterdam, mr. J.
van der Velde, heeft tijdens
een persconferentie verklaard
dat B. en W. binnen een half
jaar de gemeenteraad van
Amsterdam een voordracht
zullen doen toekomen over
de bouw van drie'tunnels on
der het IJ.
Zaterdagavond hield Katholiek Thuisfront in Hotel De
Twee Kolommen zijn jaarvergadering. Wij hadden,
gezien de actie waar het hier over ging, wel wat meer
belangstelling verwacht, want lang niet alle ouders
van jongens die in Indonesië zijn waren vertegen
woordigd. De moeite waard was het alleszins. Behal
ve dat er verslag uitgebracht werd over het afgelo
pen jaar, gaf aalmoezenier van Croonenburg in een
boeiende causerie zijn visie op de soldaten die thuis
komen.
Om goed 8 uur opende de voor
zitter de vergadering met een kort
woord van welkom, speciaal tot
majoor-aalmoezenier Van Croo
nenburg en wethouder Van Loon,
die het gemeentebestuur vertegen
woordigde. Daarna gaf hij onmid
dellijk het woord aan de „vol
ijverige secretaris", die het vol
gende jaarverslag voorlas.
Activiteit in 1949.
„Het is voor ons een groot ge
noegen U een verslag te mogen
uitbrengen van de werkzaamhe
den van onze afdeling over het
jaar 1949. Immers gedurende dit
jaar kon dank zij de grote me
dewerking die wij allerwege moch
ten ondervinden met onze jon
gens in Indonesië een hecht con
tact, zowel op geestelijk als op
materiëel gebied, worden onder
houden, terwijl het ons tevens mo
gelijk was ook aan het Hoofd
bureau van Katholiek Thuisfront
de zo nodige steun vooral voor
het uitzenden en verzorgen van
aalmoezeniers te geven.
Dit jaarverslag betreft de activi
teit van de afdeling Waalwijk,
waarbij zijn aangesloten de pa
rochies St. Jan, St. Clemens en
O. L. Vr. Onbevlekt Ontvangen.
Door een nauwe samenwerking
werden alle acties gezamenlijk ge
voerd, terwijl de verzorging van
de jongens overzee ook centraal
werd geregeld. Het contact van
de jongens met hun eigen parochie
bleef echter bestaan doordat aan
het begin van het jaar elk paro
chiaal bestuur de beschikking
kreeg over een bedrag van 30
per militair in Indonesië waar
over zij vrij kon beschikken.
Op 1 Januari 1949 waren in
Indonesië 75 militairen. Geduren
de het jaar vertrokken er nog 18,
terwijl 37 jongens repatriëerden,
zodat op 1 Januari 1950 nog 56
jongens in Indonesië verblijven.
Van deze 56 jongens zijn er 29
uit St. Jan, 17 uit St. Clemens en
10 uit de parochie O.L.V. Onbe
vlekt Ontvangen.
Wat kon in 149 voor onze jon
gens in Indonesië worden gedaan?
Op geestelijk gebied: Elke maand
werd in de verschillende parochie
kerken een speciale H. Mis opge
dragen voor de belangen van on
ze jongens en mannen in Indië.
Speciaal willen wij melding ma
ken van het plechtig Lof dat op 16
Maart 1949 werd gehouden en dat
per P.C.J. naar Indië werd uitge
zonden. Door pastoor Ras werd
elke week een brief aan de jon
gens gestuurd, een „geestelijke in
jectie", welke zeer op prijs werd
gesteld. In de parochie van St. Jan
werd een lijst geplaatst met de
namen van de jongens welke nog
in Indonesië verblijven. Op ver
zoek van dr. Lenglet kon aan een
aalmoezenier in Indonesië worden
gezonden een aantal Misbenodigd-
heden, rozenkransen enz., dank zij
de welwillende medewerking van
pastoor Ras en de Missienaai-
kring.
Op materiëel gebied: Elke jon
gen ontving tweemaal per week
De Echo van het Zuiden, gedrukt
op extra dun papier, om luchtpost
verzending mogelijk te maken.
Elke maand ontvingen alle jon
gens het soldatenmaandblad „Sal
vo" en het marinepersoneel „Stel
la Maris". Voorts werden in de
loop van 1949 naar Indonesië ge
stuurd de door het Hoofdbureau
uitgegeven boekjes „Open kaart"
en „Om nooit te vergeten". Bij
gelegenheid van St. Nicolaas werd
aan elke militair overzee een pak
ket inhoudende 6 pakjes sigaret
ten toegezonden. Elke jongen die
vroeger een leidende functie in n
jeugdstandsorganisatie uitoefende,
ontving voorts nog het tijdschrift
G 3, uitgegeven door de Katho
lieke Actie. Door onze afdeling
werden hierop 12 abonnementen
verspreid. Door de parochiale af
delingen werden nog afzonderlijk
gezonden: door parochie St. Jan:
een pakket bij gelegenheid van de
verjaardag; door parochie St. Cle
mens: elk half jaar een pakketje
en door parochie O.L.V. Onbe
vlekt Ontvangen eveneens 2 pak
ketjes. Voorts werden bij gelegen
heid van Pasen en Kerstmis door
de Zeereerw. H.H. Pastoors nog
een Paas- en Kerstwens verzon
den. Ook willen wij niet onver
meld laten dat burgemeester Lam-
booy aan de jongens een persoon
lijke Nieuwjaarswens heeft toege
zonden.
Dit alles kon gedaan worden,
dank zij de steun van onze ge
hele bevolking.
Gedurende 1949 werden vele
succesvolle acties gevoerd om de
benodigde gelden bijeen te bren
gen. Wij noemen hiervan de vol
gende: 1. Maandelijks werd op de
verschillende kerkpleinen gecollec
teerd; 2. In Thalia werd in het
voorjaar een driedaags rikcon-
cours gehouden; 3. Op Paas-Za-
terdag werd een Paaseierenactie
gevoerd. Er werden 3500 eieren
verkocht; 4. Door de verkenners
werd een boekenactie gevoerd,
waarvan de opbrengst aan het
Hoofdbureau werd toegezonden;
5. In de verschillende café s wer
den collectebussen geplaatst, wel
ke om de drie maanden werden
gelicht; 6. Met St. Nicolaas werd
huis aan huis de klomp gezet voor
onze jongens in Indonesië, in de
vorm van een enveloppe, welke
actie een groot succes werd; 7. In
December werd door de toneel
vereniging „Zorgvliet' uit Til
burg tegen vergoeding van de
noodzakelijke kosten een uitvoe
ring gegeven van het toneelstuk
„De Vreemdelingdoor Antoon
Coolen. Tenslotte vermelden wij
nog met groot genoegen die acties
welke door particulieren met me
dewerking van ons bestuur wer
den gevoerd, zoals een Bridge-
Drive door Hotel Verwiel, een
duivenvlucht door de duivenver-
eniging De Postduif, benevens
verschillende collectes gehouden
door particulieren bij huiselijke
feestjes, repatriëring enz.
Gedurende het jaar 1949 kwam
in de leiding van Katholiek Thuis
front een belangrijke reorganisatie
tot stand. In de verschillende bis
dommen werden allereerst dioce
sane besturen gevormd, bestaande
uit afgevaardigden uit de ver
schillende gewesten. Zo werd door
het gewest „De Langstraat aan
gewezen de heer P. Dirks. Daar
na is door elk diocesaan bestuur
een afgevaardigde aangewezen
voor het hoofdbestuur, zodat van
toen af de afdelingen a.h.w. in het
hoofdbestuur vertegenwoordigd
waren.
De voornaamste taak van het
hoofdbestuur is wel gelegen in de
uitzending en de verzorging van
de aalmoezeniers, een taak die
wel de meest belangrijke is voor
de geestelijke verzorging van on
ze jongens, hetgeen de practijk
overduidelijk heeft aangetoond.
Het is dan ook hierom dat ook
onze afdeling het zich een plicht
achtte hieraan ten volle mede te
werken. De gevraagde deelname
van 1 per 1000 parochianen per
maand werd door onze afdeling
regelmatig voldaan. Ook aan de
spe|fijesdag, waarvan de op
brengst aan het hoofdbureau ten
goede komt, werd door onze af
deling deelgenomen.
Nu geleidelijk onze jongens uit
Indië gaan terugkeren, stelt Ka
tholiek Thuisfront zich tot een
plicht ook het hare bij te dragen
tot de nazorg voor onze jongens,
alhoewel dit een terrein van de
overheid is. Tot nu toe heeft de
ze nazorg in Waalwijk nog geen
moeilijkheden met zich gebracht.
Toch willen wij er de nadruk op
leggen, dat als straks grotere
groepen zullen gaan repatriëren,
Katholiek Thuisfront gaarne alle
mogelijke medewerking zal ver
lenen. In overleg met de burge
meester en het gemeentebestuur
zal eventueel een repatriërings
comité worden gevormd, waarin
naast ter zake kundigen ook ver
tegenwoordigers van Katholiek
Thuisfront zullen zitting nemen.
Katholiek Thuisfront acht het zich
een plicht ten volle mede te wer
ken dat elke militair die uit In
donesië repatriëert een hem pas
sende werkkring zal vinden.
Alvorens dit jaaroverzicht te
besluiten rest ons een woord van
dank aan alle parochianen van
Waalwijk die zo intens medeleef
den met hun jongens overzee en
dit telkens weer opnieuw zo spon
taan toonden. Wij brengen har
telijk dank aan burgemeester en
gemeentebestuur voor hun steun,
nimmer hebben wij vergeefs een
beroep op hen gedaan. Dan ook
aan diegenen die ons bij de ge
voerde acties metterdaad steun
den. Een speciaal woord van dank
aan die Thuisfront-werkers die
elke week meermalen de verzen
ding van kranten, tijdschriften
enz. verzorgden. Wij doen nie
mand tekort, wanneer wij Mevr.
Pulles-Hens en Mej. C. Dumou-
lin met name noemen.
Katholiek Thuisfront staat ook
in 1950 nog een grote taak te
wachten. Met Gods zegen en met
dezelfde sympathie en medewer
king als in de voorbije jaren, zal
ook in 1950 het Thuisfrontwerk
vruchtbaar kunnen zijn."
Aan het jaarverslag dat de pen
ningmeester vervolgens gaf, ont
lenen wij het volgende: de totale
ontvangsten over 1949 van de
drie parochies en de centraal ge
voerde acties bedroegen 10563.17
uit giften, collecten, rikconcours,
bridgedrive, toneelavond, paasei-
actie, speldjesdag, St. Nicolaas-
actie, duivenvlucht en terugbeta
lingen. De uitgaven bedroegen
6066.80, voor H.H. Missen, aan
deel Thuisfront St. Antoniuspa-
rochie 1948, drukwerk, kranten en
periodieken, porti, bijdragen voor
het hoofdbestuur, sigaretten, pak
jes en andere onkosten.
Beide ijverige functionarissen
kregen een dankwoord van de
voorzitter en een applausje van
de aanwezigen.
Waalwijk. Tal. 443
De repatriërende militair.
Aalmoezenier Van Croonenburg
beweerde dat hij niet gemakkelijk
sprak, en als dat waar is dan
moest hem datgene waarover hij
een praatje hield toch wel na aan
het hart liggen, want het maakte
hem welsprekend. Meer dan een
uur hebben allen met grote aan
dacht en interesse naar zijn woor
den zitten luisteren.
De aalmoezenier zou zijn visie
geven op de soldaten die thuis
kwamen en die thuis zouden ko
men. Hij had geconstateerd dat
tegen die tijd zowel de soldaten
zelf als de mensen thuis een
beetje onrustig werden. Er, heerste
een zekere onzekerheid, vrees dat
ze niet meer in deze samenleving
zouden passen. Dit vond hij een
grote dwaling, want de jongens
waren in Indonesië niet noemens
waardig veranderd. Was er een
aardige kerel weggegaan dan
kwam hij ook zo weer terug en
was er een lastpost vertrokken
dan kregen ze thuis ook een last
post terug.
Wel was het zo, zei de aal
moezenier, dat men elkaar niet
direct begreep. De eerste maanden
waren het moeilijkst. Er kwamen
allerlei vragen, meestal zulke dat
zc de soldaten toch niet interes
seerden, en dan sloten ze zich in
zichzelf op. Men begon gewoon
lijk over de politiek en daar wist
een militair niets van. Dat
was niet zijn eerste taak.
Het werk dat de jongens in In
donesië deden was op de eerste
plaats sociaal. Toen ze kwamen
heerste er overal ellende. En om
daarin verandering te brengen
hadden ze zich helemaal gegeven
en langzamerhand waren ze er zo
in geslaagd om een beetje rust te
brengen. Daarover moest men
spreken. Al staken ze zichzelf niet
graag in de hoogte, ze zouden er
over weten te vertellen, omdat t
over mensen ging en daar wisten
ze van.
Aalmoezenier Van Croonenburg
hoopte hiermee een kernpuntje te
hebben geraakt. Hij was bang dat
de soldaten anders zouden denken
dat hun werk tevergeefs was ge
weest. „Het is nooit vergeefs een
goed mens te zijn geweest". Ze
hadden mooie, rijke jaren achter
de rug, ze hadden welgedaan.
I De jongens die in Indonesië
waren geweest hadden iets van de
wereld gezien en daar iets van
j geleerd. Ze hadden een bredere
kijk gekregen en ergerden zich
over futiliteiten waarover men
zich hier zo druk kan maken.
Maar dat ging wel weer over, als
ze er maar eenmaal weer gewend
raakten.
De aalmoezenier had ook ge
merkt dat sommige vaders en
moeders zich ongerust maakten
over het zwijgen van de jongens,
denkend dat ze iets te verbergen
zouden hebben. Maar dit was ge
woon gebrek aan zekerheid en
onbegrip voor hun prestaties. Ze
moesten wennen.
Zijn de jongens in de loop der
jaren vervreemd? De aalmoezenier
geloofde van niet. Ze begrepen
onze beschaving en huiselijkheid
veel beter dan eerst. Ze hadden
andere volken gezien en daardoor
nog meer respect gekregen voor
de eigen christelijke beschaving en
hoogheid. Als ze schreven „Moe
der, je bent mijn grootste schat'
dan meenden ze dat. Ze kwamen
wel uit een mannenwereld, waar
in het nu eenmaal anders toegaat
dan thuis, en ze hadden behoefte
aan ruimte. Daarom moesten ze
weer wennen aan het kleine.
De soldaten hadden in Indone
sië ook de kracht ontdekt in de
mens zelf. Ze hadden de mooie
eigenschappen in iedereen leren
waarderen. Ze hadden een kame
raadschap aangekweekt en weinig
broers waren zo als de soldaten
onder elkaar. Daardoor waren ze
ruimer over de mensen gaan den
ken.
Het viel niet mee dat leven daar
te vergeten. De aalmoezenier be
vestigde de waarheid van het
woord „niemand wandelt onge
straft onder de tropenzon". Was
het een soort van heimwee dat ze
overhielden of wat anders? Bo
ven alles stond er het besef dat z?
als twintigjarige jongeman iets
betekend hadden. Het was een
heimwee naar verantwoordelijk
heid en het was een moeilijkheid
dat ze die hier misten. Hier lag
ook een taak van ons hier in Hol
land: hen uit de gemeenschap der
heiligen het besef bij te brengen,
dat, welk werk ze ook zouden
doen, ze hierdoor dienden in het
grote geheel. Niet teveel achter
hen aanzitten als ze thuiskwamen,
want de soldaat zou zelf willen
kijken of de stap die hij ging zet
ten het beste voor hem was. De
teruggekeerde militairen gaven
ons meer dan wij hen. Dit was
het enige „probleem".
Maar er was nog meer, ging
aalmoezenier Van Croonenburg
na een korte pauze verder. De
jongens lieten in Indonesië ook
iets van God. Waren ze er beter
of slechter geworden? Hij was tot
de overtuiging gekomen dat de
grote troep goede katholieke jon
gens dichter bij God was gekomen
dan als ze hier in Nederland zou
den gebleven zijn. Niet alleen of
men kwaad deed was een norm
van godsdienstig leven, maar ook
of God iets in zijn leven beteken
de. De zorg in het jonge leven
had de jongens dichter bij God
gebracht. Godsdienst was voor de
tropensoldaat iets dat eigen was
over de hele wereld en voor alle
mensen en zij ergerden zich over
het oppervlakkig godsdienstig le
ven hier.
De aalmoezenier vond het jam
mer als dit zou vervlakken. Wij
moesten ons godsdienstig leven
opvijzelen, begrip tonen voor de
innerlijke godsdienstige waarde
van onze mannen. Onder uiterlijke
ruwheid ging vaak een diepe
godsdienstige beleving schuil. Die
moest blijven leven. Daar waren
grote offers voor gebracht en de
aalmoezeniers hadden er zich he
lemaal voor gegeven. Voor God
en onze jongens. Aalmoezenier
Van Croonenburg was blij dat
God het had willen aanvaarden.
Hij hoopte alleen dat door de
slapheid in Nederland de winst
niet zou worden teruggedrongen
naar een paar jaar Indonesië.
Zo vertelde een aalmoezenier
naar aanleiding van en uit zijn
ervaring en die van anderen. Het
leek ons belangrijk genoeg om 't
een en ander van zijn gedachten
weer te geven, omdat ze waarde
vol zijn. Verschillende feiten en
anekdotes illustreerden de cause
rie. Aan een dergelijke oproep
van een man van ervaring moet
men gehoor geven.
Een assistent van de aalmoeze
nier gaf in een paar voordrachten
de gevoelens van de mannen in
Indonesië weer. De voorzitter
dankte de spreker en sloot de
vruchtbare jaarvergadering van
Katholiek Thuisfront, gehouden
na een vruchtbaar jaar, met de
Christelijke groet.
Prins Bernhard is Zondag
morgen om half 10 van zijn
reis door Amerika terugge-
keei'd. Hij werd op Schiphol
verwelkomd door H.M. de
Koningin, zijn vier dochter
tjes en tal van officiële per
soonlijkheden, o.w. de minis
ter-president en verschillende
andere ministers, de burge
meester van Amsterdam, ver
tegenwoordigers van Ameri
kaanse staten, Suriname en
de Nederlandse Antillen en
tal van anderen.
De liberale ministers van
België hebben Zaterdagavond
hun ontslag ingediend, het
geen het einde betekende van
het kabinet-Eyskens.
De socialisten blijven zich
hevig verzetten tegen de te
rugkeer van de koning.
In ^Indonesië is een ge
dwongen lening uitgeschre
ven van de helft van de bank
biljetten boven 2.50 en van
de banksaldi.
Vannacht is een bus bij
Garnerwolde (Gr.) in het
Damsterdiep gereden. Alle in
zittenden konden zich door
de noodluiken redden.