WMLWÏK
DER V.V. S.D.O. SPRANG
SPRANG-CAPELLE
BIJ-HET 20-JARIG BESTAAN
DE CHINESE PAPEGAAI
6
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 3 APRIL 1950
6
Gemeenteraad
m
Een kleine vereniging met een groots verleden.
FEUILLETON
Daarna ging hij over tot het
voorlezen van de uitslag der
cvcrgangs-examens.
Na een woord van felicitatie
aan de geslaagden en een ernstig
woord tot de blijven-zitters door
de voorzitter, bracht de leerling
J. Mulders namens de smeden-
bankwerkers in een uitstekende
speech de dank aan bestuur en
leraren en bood een schilderstuk
t-n vaas aan 't zelfde deed de
leerling L. de Louw in een gees
tig dichtwerk namens de schoen
makerij-afdeling en offreerde
bloemen, welke betuigingen zeer
door bestuur en leraren werden
gewaardeerd.
Daarna werd de bijeenkomst
door de voorzitter gesloten.
De raad der gemeente Sprang-
Capelle kwam j.l. Vrijdagavond
in spoedeisende vergadering bij
een.
Afwezig de heer Oerlemans.
Na opening der vergadering
stelt de voorzitter, de Edelachtb.
heer Burgemeester A. Smit, aan
de orde
Voorstel van burgemeester en
wethouders tot het verlenen van
eervol ontslag aan mej. A. C. Ol-
dekamp, alhier, als onderwijzeres
van bijstand aan de openbare la
gere school te Capelle.
In hun prae-advies zeggen B.
en W. o.m.
Het leerlingen-aantal aan de
openbare lagere school is derma
te teruggelopen, dat handhaving
van een vierde leerkracht met in
gang van 1 Januari 1950, volgens
de bepalingen van de Lager-on-
derwijswet 1920, niet langer was
toegestaan.
Aangezien het hoofd der school
echter op goede gronden ver
wachtte, dat het leerlingen-aantal
weer boven 121 de wettelijk
vastgestelde limiet zou stijgen,
hebben burgemeester en wethou
ders, die het gevoelen van het
hoofd der school deelden, aan het
ministerie van Onderwijs, Kunsten
en Wetenschappen verzocht ge
noemde leerkracht te mogen hand
haven zonder verlies van de z.g.n.
rijksvergoeding. Op dit verzoek
werd gunstig beschikt, evenwel
onder voorwaarde, dat per 1 April
1950 het leerlingen-aantal tenmin
ste 121 zou bedragen.
Thans staan per 1 April a.s. 120
leerlingen ingeschreven en alhoe
wel nogmaals op clementie bij toe
passing van voormelde limiet werd
aangedrongen juist i.v.m/ het
tragisch overlijden van één der
leerlingen is uit een telefonisch
onderhoud met genoemd ministerie
gebleken, dat niet zeker op ver
lenging van de verleende toestem
ming mag worden gerekend.
Teneinde nu te voorkomen, dat
de gemeente rijksvergoeding zou
derven, werd geadviseerd bedoel
de leerkracht met ingang van 1
April 1950 ontslag te verlenen,
onder bepaling, dat, zo nogmaals
toestemming tot handhaving van
de onderhavige leerkracht zou
worden verleend, dit ontslag als
niet gegeven worde beschouwd.
Burg. en Weth. stellen voor al
dus te besluiten.
De voorzitter kan nog medede
len dat mej. Oldekamp intussen
een benoeming naar elders ont
ving, zodat de raad toch ontslag
zou moeten verlenen.
De heer de Bas zegt dat de
betrokken onderwijzeres nu toch
elders is benoemd, maar anders
had hij willen voorstellen mej. Ol
dekamp tijdelijk voor rekening der
gemeente te benoemen, want we
kunnen haar z.i. toch niet zomaar
aan de dijk zetten. Spr. meent dat
zij toch wel recht heeft op een
opzegtermijn.
De voorzitter antwoordt dat
mej. Oldekamp nu op wachtgeld
zou komen; er zijn wel grotere
gemeenten die voor eigen reke
ning leerkrachten aanstellen in
verband met overbezetting der
klassen, maar spr. meent dat onze
gemeente zich een dergelijke luxe
niet kan permiteren.
De heer de Bas zou er toch een
voorstel van willen maken.
Waar echter geen der overige
leden dit voorstel steunt, kan het
geen punt van bespreking uitma
ken.
Het voorstel van B. en W.
wordt hierna zonder hoofdelijke
stemming aangenomen.
De voorzitter sluit hierna de
vergadering.
5 April 1930 kwamen enkele
jongelui bij het in die tijd voor
elke Sprangenaar bekende Hoek
huis bijeen. Het was een aardig
groepje, dat hun hart verpand
had aan de sport. Reeds menig
maal was er over gesproken en
waren er plannen gemaakt om
ook Sprang in de genoegens van
de sport te doen delen, maat tel
kens opnieuw werden die plan
nen door deze of gene omstan
digheid de bodem ingeslagen.
Thans, 5 April 1930, werd het
echter menens en ziedaar, een
voetbalvereniging ziet het eerste
levenslicht. Enkele dure stuivers
werden bij elkaar gelegd om een
bal te kopen. Toen dat voor el
kaar was. zat men nog zonder
terrein, maar een stil polderweg
getje was voor deze knapen even
veel als het Olympisch Stadion
voor het Nederlandse elftal. De
ongenoegens welke dit optreden
met de boeren en uiteindelijk ook
niet de politie veroorzaakten, de
den hen tenslotte zoeken naar
iets beters. En dit betere werd
ook inderdaad gevonden, zij het
dat onze jongens er heel wat
voor af moesten tippelen, want
achter de Eikenwal, bij de z.g.
Eikendijk, vonden ze een ruime
zandvlakte, waar wel een voet
balveld van te maken was. Daar
ze hier uit de voeten van de
boeren en de politie bleven, lie
ten deze hen op hun beurt daar
stil hun Qang gaan, want deze
kwajongens waren nu tenminste
van de straat en hun kwajon
gensstreken hadden heel wat in
geboet.
Ondertussen spaarden onze
jongens hun wekelijkse zakgeld
zuinig op in het belang van de
voetbalsport. Hoewel menig ge
zellig partijtje op het „zandter-
rein" werd gespeeld en de span
ning reeds toen vaak dergelijke
grenzen aannam, dat de stukken
er wel eens afvlogen, was het
toch het eerste doel van onze jon
gens om de beschikking te krijgen
over een „echt" voetbalveld. Na
veel zwoegen, sparen en praten
werd dit eindelijk gevonden,
maar weer verder van huis als
tot nu toe het geval was. Voor
taan ging het vriendenclubje naar
het Loonse Hoekje. Dit was ech
ter maar van korte duur, want
vrij spoedig kregen ze de be
schikking over een mooi welland
in de onmiddellijke omgeving van
ae Sprangse pad, waar het cen
trum ligt van alles wat S.D.O.
is. Hier groeide ons clubje uit
tot een vereniging die er wezen
mag. Dit wordt wel bewezen
door het feit, dat verschillende
jongens van S.D.O. in die tijd
tevens voetbalden bij verenigin
gen als H.E.C. en R.W.B, te
Waalwijk, waar ze zeer welkom
waren. In die tijd telde S.D.O.
drie senioren-elftallen en namen
als Bert Braspenning, Joh.
Mayers, A. van Beek, Joh. van
Beek, Joh. Spuybroek en H.
Eijkens, waren zowel in de ver
eniging als ver daarbuiten be
kende klanken op het sportveld
geworden.
Daar zich in dezelfde tijd dat
deze geschiedenis van S.D.O.
zich afspeelde, in de omgeving
nog andere clubjes hadden ge
vormd, werden de hoofden van
de „leiders" bij elkaar gestoken
en vormde men een onderlinge
competitie met elk jaar als prijs
ten prachtige beker.
S.D.O. begon zijn eerste com
petitietijdperk zeer succesvol,
want vier jaar achter elkaar wer
den ze kampioen, ondanks de he
vige „worstelingen" van hun te
genstanders. Ten slotte het vijfde
jaar moesten ze met een lagere
plaats genoegen nemen door het
feit, dat hun doelverdediger en
kele pakjes sigaretten liever had
dan de eer van het kampioen
schap. Soortgelijke voorvallen
waren ïn die tijd echter
niets bijzonders. De onder
linge sfeer werd er echter nogal
door vertroebeld, wat misschien
wel als de hoofdoorzaak ge
noemd mag worden, dat de ver
standhouding tussen de plaatse
lijke verenigingen nogal eens wat
te wensen overliet.
Toch ging het met S.D.O.
steeds crescendo, want daarna
werd het contagt weer verder ge
legd en ging men ook in compe
titieverband spelen buiten de
Langstraat, n.l. in het Land van
Heusden en Altena. Hierdoor
kregen we een behoorlijke com
petitie van 10 elftallen, wat ook
wel eens tot 13 was aangegroeid.
De mooiste herinneringen dateren
wel uit die tijd. al kwamen we
dan al wel eens letterlijk en fi
guurlijk met kleerscheuren thuis.
Kampioen is S.D.O. in deze com
petitie geen enkele maal gewor
den, maar geen enkel jaar ging
voorbij of ze waren bij de bo
venste drie op de ranglijst te vin
den. Spanning was er echter el
ke Zaterdagmiddag en het ge
volg hiervan was, dat vele jon
gens, aangetrokken door de sen
satie, de weg naar het voetbal
veld insloegen.
De oorlog, die op allerlei ter-
rein roet in het eten heeft ge
gooid, ging ook aan S.D.O. niet
onopgemerkt voorbij. De gevol
gen waren voor de vereniging zo
ingrijpend, dat het bestuur be
sloot de vereniging op non-actief
te plaatsen en rustig af te wach
ten tot de bevrijding. In de tien
jaren die toen reeds voor S.D.O.
achter de rug lagen, is er in de
Langstraat welhaast geen serie
of nederlaag-tournooi geweest of
S.D.O. nam er aan deel, met ais
gevolg, dat bij het uitbreken van
de oorlog twee grote prijzenkas-
ten het clubhuis bij de hetr Wil-
lemse sierden, welke tjokvol hin
gen. Deze kasten riepen herinne
ringen op aan wedstrijden tegen
veel grotere broersin de voet
balsport en daarom werden ze
vaak met jaloersheid door menige
sportliefhebbende bezoeker van
de zaak van Willemse bekeken.
Er hangen n.l. herinneringen m
aan wedstrijden gespeeld in Den
Haag, Amsterdam. Kinderdijk,
enz.
Deze jaloersheid ging echter
ook wel eens uit naar het blin
kende metaal, meer nog dan aan
de herinneringen, die eraan ver
bonden waren. Onze bezetters
konden immers alles gebruiken
wat maar blonk en ze zouden
spoedig hun gretige handen naar
de zichtbare historie van S.D.O.
hebben uitgestoken als niet de
heer Willemse op het kritieke
moment had ingegrepen en de
prijzenkasten liet onderduiken.
Nauwelijks had de bevrijdings-
klok geluid of de kleuren van
S.D.O. waren ook weer present.
Thans bleek het bestuur van de
afdeling Noord-Brabant van de
K.N.V.B. meer interesse voor 't
Zaterdagmiddagvoetbal gekregen
te hebben, want onder haar lei
ding werd het eerste jaar een
nood-competitie gespeeld onder
de vier Zaterdagmiddag-clubs uit
de Langstraat, terwijl het tweede
jaar een competitie-programma
werd vastgesteld, waarbij wed
strijden moesten worden gespeeld
tegen verschillende sterke clubs
uit Breda en omgeving. Vol en
thousiasme werd de ene wed
strijd na de andere gespeeld en
gewonnen, zodat S.D.O. de tn-
tiée in deze omgeving besloot
met een volkomen verdiend kam
pioenschap. De laatste twee jaar
zakte het spelpeil bij S.D.O. wei
wat af, maar nog steeds behoor
de zij tot de gevreesde tegenstan
ders. Een fraai succes behaalde
zij dit jaar in de Bekerronde van
de K.N.V.B. afdeling Zaterdag
middagvoetbal, waarbij zij eerst
de van ouds bekende tegenstan
ders Sparta (Vrijhoeven) en
N.E.O. (Sprang) uitschakelden,
om hiermede ingedeeld te worden
in het landelijk verband. Sterke
K.N.V.B.-verenigingen golden nu
voortaan als haar tegenstanders,
maar niettemin werd eerst Aai-
burg toch nog aan de zegekar
gebonden. In de laatste wedstrijd
tegen Grote Lindt (kampioen 4e
klasse K.N.V.B.) moesten ze met
2—1 eervol het onderspit delven.
Het was echter een wedstrijd, die
de onbekende naam van het Za
terdagmiddagvoetbal in Brabant,
bij het Westen een beste klank
heeft gegeven. Laten we hopen
dat hier door gelijkschakeling van
het Zaterdagmiddagvoetbal met
de andere delen van het land mag
worden verkregen. Want dat is
ook van S.D.O. het grote doel.
Geen wonder dat het 20-jarig
bestaan van S.D.O. niet onop
gemerkt voorbijgaat. Het bestuur
heeft reeds geruime tijd gewerkt
om een jubileum-programma in
elkaar te draaien, dat er weztn
mag.
Zaterdagmiddag recipieerde het
bestuur in het clubhuis bij de heer
G. Willemse, waarbij grote be
langstelling was. Woensdag 5
April begint de vereniging om 8
uur het heugelijk feit feestelijk tc
herdenken (in besloten kring met
leden en donateurs) in de grote
zaal van de Chr. Volksbond,
waarbij de familie van Engelen,
nu onze voetballers rusten, voor
de nodige ontspanning zal zorg
dragen. De feestvreugde bereikt
echter haar hoogtepunt in de ju
bileum-wedstrijd op Zaterdag 15
April om 6 uur. Niemand minder
dan B.V.V. uit Den Bosch en
D.E.S.K. uit Kaatsheuvel komen
de festiviteiten besluiten met een
demonstratie van voetbal op het
SD.O.-terrein. Voor de liefheb
bers van voetbal een wedstrijd
om van te watertanden. Hierin
werd door S.D.O. werkelijk iets
groots verricht.
Wij kunnen dit overzicht van
de geschiedenis van S.D.O. niet
besluiten zonder de naam te noe
men van de heer P. B. v. d. Sijde,
die gedurende al die 20 jaren de
as is geweest waarom de vereni
ging heeft gedraaid. Na eerst en
kele jaren commissielid te zijn
geweest, werd hij al heel gauw
secretaris, wat hij al die jaren
is gebleven. Een betere man zou
den wij op die plaats niet kunnen
wensen. Een hartelijk woord van
dank en hulde is hier dus zeker
op zijn plaats.
S.D.O.ers, proficiat
Met dezelfde eendracht nog
vele jaren.
Uw parool zij en blijve
Samenspel Doet Overwinnen
HET GILDEW'EZEN.
Op uitnodiging van het St.
Ambrosiusgilde te Baardwijk
hield de bekende promotor
van 't gildewezen in Brabant,
de heer J. v. d. Mortel uit
Vught, j.l. Vrijdagavond een
zeer interessante causerie
voor de leden van dit gilde en
diverse andere genodigden, in
het clubhuis van „St. Ambro-
sius", café „Het Vosje".
De heer v. d. Mortel weet
door zijn prettige, vlotte be
toogtrant en door zijn uitge
breide kennis van het Gilde-
wezen zijn gehoor te boeien,
onverschillig of men gilde-
broeder of buitenstaander is.
De vele interessante en ty
pische bijzonderheden, die hij
over het gildewezen uit vroe
ger eeuwen en het heden
weet te vertellen verraden
een diepgaande studie van dit
onderwerp en een grote liefde
voor de oude tradities, speci
aal onder het eenvoudige,
goede en diep-gelovige Bra
bantse volk. Vele typische
oude gebruiken zijn dank zij
het voortbestaan der gilden
bewaard gebleven, al kennen
zelfs vele gildebroeders niet
meer de oorsprong en de zin
van al deze overgeleverde ge
bruiken.
Het is de grote verdienste
van de heer v. d. Mortel, dat
hij het resultaat van zijn rus
teloze onderzoekingen op dit
terrein, hier en in het buiten
land, alom bekend maakt,
door lezingen te houden voor
de gilden en heemkundige
verenigingen in tal van plaat
sen, door perspublicaties en
andere geschriften. Hoe meer
kennis en begrip, hoe meer
liefde er ook voor het gilde
wezen zal worden aange
kweekt. Tot voor kort was er
nog betrekkelijk weinig over
het gildewezen bekend en dat
weinige raakte niet eens de
kern der zaak. Dank zij het
ijveren van de heer v. d. Mor
tel valt er alom een opbloei
van de gilden te constateren,
worden traditionele, gebrui
ken en priveleges weer in ere
hersteld en wordt er bij ker
kelijke en wereldlijke over
heid een grotere erkenning
en waardering aan de dag ge
legd.
Dit bleek o.a. bij het luis
terrijke eeuwfeest van het H.
Sacrament van Mirakel te
Amsterdam, bij het gouden
regeringsjubileum van H.M.
Koningin Wilhelmina, bij het
bezoek van H.M. Koningin
Juliana en Prins Bernhard
aan Brabant en bij tal van
andere gelegenheden, waar de
gilden een ereplaats werd toe
gewezen.
De oprichting der eerste gil
den moet tussen 1100 en 1200
hebben plaats gehad. In de
oudste stukken van het St.
Jorisgilde te Waalwijk, date
rende van 1548, wordt reeds
geschreven over het aloude
gilde. De gilden zijn oorspron
kelijk kerkelijke gezelschap
pen opgericht ter bescher
ming van de kerk ,de kerke
lijke goederen en het dorp.
Zij genoten belangrijke prive
leges en hun koning stond in
hoog aanzien en ontving ko
ninklijke. eerbewijzen. Het
was een hoge eer gildebroeder
te zijn. Slechts rechtschapen
mannen (en vrouwen) en
voorbeeldige gelovigen wer
den hiertoe waardig gekeurd.
Vele interessante bijzonder
heden wist spr. te vertellen
over de verschillende attri
buten, titels, voorschriften
enz. der oude gilden. Over
hun standaard, hun vaandel,
het vendelzwaaien, het ko-
ningschieten, het potverteren,
het gildezilver, hun kerkelij
ke plechtigheden, begrafenis
sen, enz. enz.
Waar wij reeds meermalen
in ons blad een verslag gaven
van een lezing die de heer v.
d. Mortel in onze plaats en
omgeving hield over het gil
dewezen, zullen wij over de
ze onderwerpen, hoe interes
sant ook. niet in details tre
den.
Vermelden we nog dat een
mooie, zeldzame collectie zil
ver van het Vughtse gilde,
waarvan de heer v. d. Mortel
gildebroeder is, aller bewon
dering had en dat wederkerig
de heer v. d. Mortel zijn be
wondering uitte over het zil
ver van het St. Ambrosiusgil
de te Baai'dwijk, waaronder
hij enkele zeer oude schilden
(tussen 1500 en 1600) en an
dere zeldzame voorwerpen
ontdekte.
Door de oudste gildebroeder
de heer A. v. Huiten, werd
namens alle aanwezigen,
waartoe ook pastoor van den
Brekel en vertegenwoordigers
van zusterverenigingen be-j
hoorden, een hartelijk dank
woord tot de heer v. d. Mor
tel gericht.
OPDRACHT.
Aan de heer G. Coppens,
aannemer alhier, is opdracht
verleend voor het uitbreiden
der Middelbare Vakschool
voor Schoenmakei's en Leer
looiers.
OUDE ZAAK HERNIEUWD.
De fa. van Boxtel-Pulles,
sigarenmagazijn „de Ster", al
tientallen van jaren in onze
gemeente gevestigd, heeft
haar zaak overgebracht naar
Grotestraat 209 te Waalwijk.
Zij heeft dit pand, waarin
voorheen 't Kantoor van het
Ziekenfonds was onderge
bracht, omgebouwd in een
prachtige winkel, die de hand
van de bekwame ontwerper
de heer Willem Hens ver
raadt. Het geheel ziet er
smaakvol en zeer verzorgd
uit en zal wel in staat zijn de
cliënten te trekken.
Ook de heer Stijnis heeft
alle eer van z'n werk.
Wij wensen de heer v. Box
tel-Pulles gaarne alle succes
in het gemoderniseerde be
drijf op mooie stand.
KYNOLOGEN-VERENIGING
„WAALWIJK EN
OMSTREKEN".
Bijeenkomst op Dinsdag 4
April a.s. in Hotel „De Twee
Kolommen" te Waalwijk, des
avonds om 8 uur.
Als spreker zal dan aanwe
zig zijn de bekende Keur
meester en Kynoloog: Dhr.
H. A. P. C. de Groot uit Rot
terdam.
Iedereen is welkom.
DRESSEUR-VERENIGING
HONDENSPORT.
Bovengenoemde vereniging
heeft van de afdeling Noord-
Brabant der Kon. Nederland
se Politiehondvereniging toe
stemming gekregen om op
Zondag 10 April, 2e Paasdag,
VAN
DE ECHO VAN HET ZUIDEN
door
EARL DERH BIGGERS.
27)
„U bent nummer één profeet
zei Charlie. „Postbode met va-
cantie doet lange wandeling. Hier
ir. wijde woestijn kan ik beroep
niet vergeten. Wij keren terug
naar de ranch en vinden wat wij
zullen vinden. Sommigen zouden
zeggen, Madden is er, geef hem
halssnoer. Onze plicht als prach
tige Amerikaanse burgers dat
niet toestaan. Als wij halssnoer
afgeven en wij weggaan, wordt
de waarheid geworgd voor ons
schuldige ontsnapping. Halssnoer-
verkoop valt nu op tweede
plaats Hij pakte de bewijzen
betreffende Tony bij elkaar en
stak ze weer in zijn zak. „Arme
Tony. Vanmorgen nog hij mij
vertellen ik te veel praten. Nu
gelijk boem-boemerang, opmer
king keert terug en treft hem.
Het is mijn dringende plicht te
onderhandelen met koopman in
eetwaren. Ontmoet mij over vijf
tien minuten voor hoteldeur".
Toen hij weg was, zwegen Hol-
ley en Eden een poosje.
„Nu", zei de redacteur ten
laatste, „ik had ongelijk hele
maal ongelijk. Er is iets gaande
bij Madden".
Eden knikte. „Dat is zeker.
Maar wat
„Heel de dag", ging Holley
voort, ,heb ik me verbaasd over
dat persgesprek dat Madden me
gaf. Zonder duidelijke reden ver
brak hij een van zijn strengste
levensregels. Waarom
„Als je het mij vraagt, spaar
dan je adem", raadde Eden.
„Ik vraag je niets ik heb
zelf een oplossing. Om Chan aan
te halen, ik denk diep over zaak
hoe zit dat Madden weet,
dat er elk ogenblik iets kan uit
komen en dan gaat, wat er op
zijn ranch gebeurd is, alle kran
ten door. Als hij voorut kijkt,
ziet hij, dat hij wel eens vrien
den nodig kon hebben onder de
verslaggevers. Dus is hij einde
lijk van zijn voetstuk gestapt.
Heb ik geen gelijk
„O, het klinkt logisch", gaf
Eden toe. „Ik ben blij, dat er
tenminste ies logisch is. Je weet,
dat ik vader gezegd heb voor ik
uit San Francisco ging, dat ik
wel graag in een geheimzinnige
moordzaak betrokken zou wor
den. Maar dit dit is meer dan
ik wenste. Geen lijk. geen wa
pen, geen beweegreden, geen
moord, niets, We kunnen zelfs
niet bewijzen, dat er iemand ver
moord is". Hij stond op. „Nu
moet ik maar weer naar de
ranch en wat dan Waar drijf
ik heen
„Blijf je Chinese kameraad
trouw", raadde Holley hem. „Hij
is een goede jongen. Iets zegt me,
dat hij je er door helpt".
„Ik hoop het", antwoordde
Bob.
„Houd je ogen open", zei Hol
ley. „En waag niets. Als je hulp
nodig hebt, vergeet dan Will
Holley niet".
„Daar kun je van op aan",
antwoordde Bob. „Tot ziens.
Misschien zie ik je morgen wel".
zHij ging naar buiten en bleef
staan op de trottoirrand voor het
Woestijnrand Hotel. Het was
Zaterdagavond en Eldorado was
vol ranchers, magere, gebruinde,
door het werk getekende mannen
met khaki rijbroeken en kleurige,
slobberige hemden eenvoudige
mannen, voor wie dit de stad
was. Door het raam van de bar
bierswinkel-speelzaal zag hij een
groep de dobbelstenen schudden.
Anderen leunden tegen de popu
lieren, pratend over de wegen,
de oogst, de politiek. Bob voelde
zich als een bezoeker van Mars.
Spoedig kwam Chan aanrijden
en liet zijn wagen stoppen tegen
over de jongen. Terwijl Bob in
stapte, zag hij dat de heldere
ogen van de speurder op de ho
teldeur waren gevestigd. Hij ging
zitten en volgde Chan's blik.
Er was een man uit het hotel
naar buiten gekomen een man,
die niet op zijn plaats leek tus
sen de ruwe ranchers. Hij droeg
een hoog dichtgeknoopte overjas
en diep over de ogen een vilten
toed bovendien een donkere
bril.
„Zie eens, wie daar staat", zei
Eden.
„Ja .zei Chan, terwijl ze de
straat afreden. „Ik geloof dat het
Killarney Hoel een zeer gewich
tige gast heeft verloren. Hun
verlies onze winst misschien".
Zij verlieten het maar al te
korte plaveisel der Hoofdstraat,
en een trek van tevredenheid
kwam over Chan's gezicht.
„Veel werk te doen", zei hij.
Diepe mysteriën op te lossen.
Hoe liefelijk, mij, ofschoon ver
van huis, in gezelschap van een
oud vriend te voelen".
Verbaasd keek Bob hem aan.
„Een oud vriend", herhaalde hij.
Chan glimlachte. „In garage
thuis wacht eenzame auto als
deze op mijn terugkeer. Met wa
gen trillend onder mij, denk ik
mij weer op de vertrouwde stra
ten van Honolulu
Zij stegen tussen de bergen en
vóór hen lag de zachte gloed van
de zonsondergang in de woestijn.
Zonder op de ruwe weg te let
ten, gaf Chan meer gas.
„Ho. Charlie", riep Bob, die
met zijn hoofd bijna door de kap
boorde. „Waar moet dat heen?"
„Vergeef mij", zei Chan, wat
vertragend. „Niet goed zo vrees
ik. Een ogenblik denk ik mis
schien dit kleine wagentje kan
heimwee uit mijn hart stoten".
HOOFDSTUK VIII.
EEN VRIENDSCHAPPELIJK
SPELLETJE.
Een tijd lang ploegde het
broertje van Chan's eigen auto
dapper voort en noch de speur
der noch Bob sprak. De gele
gloed van de zon op de grijze li
vrei van de woestijn was aan het
afnemen de schaduwen van de
verspreid staande bomen werden
steeds langer. De verre bergen
namen een purperen tint aan en
die wind begon op te steken.
„Charlie", zei Bob. „Hoe vind
je dit land
„Dit woestijnland vroeg
Chan.
Eden knikte.
„Gelukkig het te hebben ge
zien. Heel mijn leven ik smachtte
verandering te ontmoeten. Ik die
zeker hier ontmoeten'.
„Ja, dat geloof ik ook. Het
lijkt niet veel op Hawaii, wel
„Ik wil het zo zeggen Hawaii
liggen als handvol Phillimore
paarlen op zwoegende borst van
oceaan. Oahu klein eiland met
zeer natte nabijheid er omheen.
Vocht hangt altijd in lucht, re
gen, genaamd vloeibare zonne
schijn, adem van oceaan, tamelijk
vochtig. Hier begliin ik andere
zijde van schilderij. Lucht is
droog, gelijk krant van verleden
jaar".
„Ze zeggen, dat je van dit
land houden kunt, als je het pro
beert".
Chan haalde de schouders op.
„Voor mijn part ik mijn pogin
gen in die richting reserveren
voor andere localiteit. Woestijn
zeer indrukwekkend, dank u.
maar ik zal mij voortbewegen bij
de eerste gelegenheid
„Ik ook", lachte Bob. „De
avond komt en ik houd van hel
dere lichten om me heen. Een
klein restaurant, een paar aardige
lui, een fles bronwater op tafel.
Menselijk gezelschap, als het niet
tc veel gevergd is".
„Natuurlijk u zo voelen", gaf
Chan toe. „Jeugd is in uw hart,
gelijk een lied. Wegens u hoop
ik, dat wij spoedig Madaen's
ranch kunnen verlaten".
„Nu, wat denk je er van Wat
moeten we nu doen
„Waakzaam zijn en wachten.
Jeugd, bedenk ik. houdt niet van
deze zaak. Maar het moet zijn.
Persoonlijk sprekend voor mezelf,
ik niet gelukkige tijd meemaken.
Handeling van eten koken niet
precies mijn idee van vrolijke va-
cantie".
(Wordt vervolgd).
een onderlinge wedstrijd te
organiseren. Wanneer 't weer
ook een beetje meewerkt, kan
het die dag voor de honden
liefhebbers een prettige en
leerzame dag worden.
In ons volgend nummer
hopen wij hierop nog nader
terug te komen.
GEGUND.
Het bouwen van een leraars
woning aan de Kloosterweg,
voor rekening van de St.
Jansstichting, onder architec
tuur van de heer A. v. Stok-
kum alhier, is gegund aan de
aannemer H. de Haan te
Nieuwerbrug a./d. Rijn voor
dc som van 17225.
INSTALLATIE NIEUWE
SCHEIDSRECHTERS.
Met veel woorden van geluk
wens, veel goede raadgevingen
en veel waarschuwingen zijn vo
rige week Donderdagavond de
onlangs geslaagde scheidsrechters
geïnstalleerd. Die nieuwe func
tionarissen zijn de lieren Th
Verduyn, J. W. yan Gorkom, L.'
J. Beerens, M. j. Domenie M
v. Drunen, F, W. Duquesnoy,
C. H. Bouman, A. v. d. Griendt,
P. J- v. d. Heijden. M. G. Kel
der, A. Klijsen, G. Kruyff, W.
Pot, C. Rekkers, C. Schott,
J. 1 immermans. Th. M. Ver
donk, P. J. van Vugt, P. Wage-
makers.
Aan het begin van de verga
dering sprak de voorzitter van
de scheidsrechtersvereniging De
Langstraat een welkomstwoord,
speciaal tot de heren Beers en
Broere, resp. voorz. en secretaris
van de scheidsrechterscommissie,
de cursusleiders, de heren Jacobs,
Vugts en Van Hees en de heer
Van Vugt, erelid van de KNVB.
De heer Beers installeerde
daarop de scheidsrechters. Hij fe
liciteerde hen met hun succes en
de bond met hen. Hij had gecon
stateerd dat er hier in de streek
veel ambitie was voor scheids-
i echter en zag dat als een bewijs
dat er leven in zat.
Daarna ging hij in op de taak
van de scheidsrechter en de kwa
liteiten die hij moet bezitten, zelf
beheersing, onpartijdigheid en be
langeloosheid. Hij sprak de hoop
uit dat de groep Noord-Brabant
trots zou mogen zijn op de nieu
we scheidsrechters en dat ver
schillenden van hen hogerop zou
den komen. Hij wenste hen veel
succes en een gezonde naijver
toe.
De heer Broere bracht eerst
dank aan de heren Jacobs, Vugts
en van Hees, de cursusleiders, en
de heer Hornes, die de cursisten
bij elkaar had gehaald. Ook hij
wenste de geslaagden geluk en
sprak hen opwekkende woorden
toe, vooral om met moeilijkheden
bij het bestuur en op de verga
dering te komen. De voorzitter
sloot zich hierbij aan.
Namens de nieuwe scheids
rechters sprak de heer Kruyff.
Hij vertolkte aller dankbaarheid
voor de cursusleiders in woorden
en in een geschenk, blijkbaar be
doeld om de toorn der echtgeno
ten tegen de sport te sussen. Ten
slotte was nog het woord aan de
heren Jacobs en Vugts, waarna
de vergadering werd gesloen
4gT|l9gr(t j ew 1 '«itw-'ifaH
VERKEERSPLEIN BIJ
GORINCHEM HEEFT
N ATRIUMVERLICHTING.
'i 1 1 i B««l
De A.N.W.B. deelt mede, dat
het verkeersplein ten Noor
den van Gorinchem, gelegen
in de rijksweg 15, de verbin
ding RotterdamDen Bosch
via Gorinchem, thans voorzien
is van natrium-verlichting.
Ook bij de spoorwegovergang
te Schelluinen, even ten Wes
ten van dit plein, is natrium-
verlichting aangebracht.
Dank zij deze maatregel
zijn beide punten nu aanzien
lijk beter beveiligd.
De A.N.W.B. had reeds her
haaldelijk op deze verlichting
aangedrongen.
VOORLICHTING -
VOOR VESTIGING IN
DEN VREEMDE.
SaRKi'LI*! «Al.iiMiüiftidp
Op een avond in de week
na Pasen zal door de heer
Vrijsen, emigratie-ambtenaar
van het Gewestelijk Arbeids
bureau te Tilburg, in het ge
bouw van het Arbeidsbureau
te Waalwijk, Grotestraat 339,
een uiteenzetting gegeven
worden over vestigingsmoge
lijkheden in het buitenland,
in het bijzonder in Australië.
Wegens de beperkte ruimte
zullen alleen genodigden toe
gang hebben. Serieuze emi-
gratie-candid.aten kunnen na
dere inlichtingen krijgen aan
het Arbeidsbureau te Waal
wijk op alle werkdagen in de
voormiddag tussen 9 en 12.30
uur.
Afhankelijk van de belang
stelling, die elders zeer groot
gebleken is, zal overwogen
worden meerdere van deze
voorlichtingsavonden, waarop
men ook in de gelegenheid is,
vrijuit allerlei vragen op dit
onderwerp betrekking heb
bend, te stellen, te organise
ren.
De hier bedoelde avonden
zijn echter uitsluitend ten be
hoeve van inwoners van het
rayon Waalwijk, t.w. de ge
meenten Drunen, Loonopzand
(Kaatsheuvel), Sprang-Capel-
le, Waalwijk en Waspik.