WMLWÏK DER V.V. S.D.O. SPRANG SPRANG-CAPELLE BIJ-HET 20-JARIG BESTAAN DE CHINESE PAPEGAAI 6 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 3 APRIL 1950 6 Gemeenteraad m Een kleine vereniging met een groots verleden. FEUILLETON Daarna ging hij over tot het voorlezen van de uitslag der cvcrgangs-examens. Na een woord van felicitatie aan de geslaagden en een ernstig woord tot de blijven-zitters door de voorzitter, bracht de leerling J. Mulders namens de smeden- bankwerkers in een uitstekende speech de dank aan bestuur en leraren en bood een schilderstuk t-n vaas aan 't zelfde deed de leerling L. de Louw in een gees tig dichtwerk namens de schoen makerij-afdeling en offreerde bloemen, welke betuigingen zeer door bestuur en leraren werden gewaardeerd. Daarna werd de bijeenkomst door de voorzitter gesloten. De raad der gemeente Sprang- Capelle kwam j.l. Vrijdagavond in spoedeisende vergadering bij een. Afwezig de heer Oerlemans. Na opening der vergadering stelt de voorzitter, de Edelachtb. heer Burgemeester A. Smit, aan de orde Voorstel van burgemeester en wethouders tot het verlenen van eervol ontslag aan mej. A. C. Ol- dekamp, alhier, als onderwijzeres van bijstand aan de openbare la gere school te Capelle. In hun prae-advies zeggen B. en W. o.m. Het leerlingen-aantal aan de openbare lagere school is derma te teruggelopen, dat handhaving van een vierde leerkracht met in gang van 1 Januari 1950, volgens de bepalingen van de Lager-on- derwijswet 1920, niet langer was toegestaan. Aangezien het hoofd der school echter op goede gronden ver wachtte, dat het leerlingen-aantal weer boven 121 de wettelijk vastgestelde limiet zou stijgen, hebben burgemeester en wethou ders, die het gevoelen van het hoofd der school deelden, aan het ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen verzocht ge noemde leerkracht te mogen hand haven zonder verlies van de z.g.n. rijksvergoeding. Op dit verzoek werd gunstig beschikt, evenwel onder voorwaarde, dat per 1 April 1950 het leerlingen-aantal tenmin ste 121 zou bedragen. Thans staan per 1 April a.s. 120 leerlingen ingeschreven en alhoe wel nogmaals op clementie bij toe passing van voormelde limiet werd aangedrongen juist i.v.m/ het tragisch overlijden van één der leerlingen is uit een telefonisch onderhoud met genoemd ministerie gebleken, dat niet zeker op ver lenging van de verleende toestem ming mag worden gerekend. Teneinde nu te voorkomen, dat de gemeente rijksvergoeding zou derven, werd geadviseerd bedoel de leerkracht met ingang van 1 April 1950 ontslag te verlenen, onder bepaling, dat, zo nogmaals toestemming tot handhaving van de onderhavige leerkracht zou worden verleend, dit ontslag als niet gegeven worde beschouwd. Burg. en Weth. stellen voor al dus te besluiten. De voorzitter kan nog medede len dat mej. Oldekamp intussen een benoeming naar elders ont ving, zodat de raad toch ontslag zou moeten verlenen. De heer de Bas zegt dat de betrokken onderwijzeres nu toch elders is benoemd, maar anders had hij willen voorstellen mej. Ol dekamp tijdelijk voor rekening der gemeente te benoemen, want we kunnen haar z.i. toch niet zomaar aan de dijk zetten. Spr. meent dat zij toch wel recht heeft op een opzegtermijn. De voorzitter antwoordt dat mej. Oldekamp nu op wachtgeld zou komen; er zijn wel grotere gemeenten die voor eigen reke ning leerkrachten aanstellen in verband met overbezetting der klassen, maar spr. meent dat onze gemeente zich een dergelijke luxe niet kan permiteren. De heer de Bas zou er toch een voorstel van willen maken. Waar echter geen der overige leden dit voorstel steunt, kan het geen punt van bespreking uitma ken. Het voorstel van B. en W. wordt hierna zonder hoofdelijke stemming aangenomen. De voorzitter sluit hierna de vergadering. 5 April 1930 kwamen enkele jongelui bij het in die tijd voor elke Sprangenaar bekende Hoek huis bijeen. Het was een aardig groepje, dat hun hart verpand had aan de sport. Reeds menig maal was er over gesproken en waren er plannen gemaakt om ook Sprang in de genoegens van de sport te doen delen, maat tel kens opnieuw werden die plan nen door deze of gene omstan digheid de bodem ingeslagen. Thans, 5 April 1930, werd het echter menens en ziedaar, een voetbalvereniging ziet het eerste levenslicht. Enkele dure stuivers werden bij elkaar gelegd om een bal te kopen. Toen dat voor el kaar was. zat men nog zonder terrein, maar een stil polderweg getje was voor deze knapen even veel als het Olympisch Stadion voor het Nederlandse elftal. De ongenoegens welke dit optreden met de boeren en uiteindelijk ook niet de politie veroorzaakten, de den hen tenslotte zoeken naar iets beters. En dit betere werd ook inderdaad gevonden, zij het dat onze jongens er heel wat voor af moesten tippelen, want achter de Eikenwal, bij de z.g. Eikendijk, vonden ze een ruime zandvlakte, waar wel een voet balveld van te maken was. Daar ze hier uit de voeten van de boeren en de politie bleven, lie ten deze hen op hun beurt daar stil hun Qang gaan, want deze kwajongens waren nu tenminste van de straat en hun kwajon gensstreken hadden heel wat in geboet. Ondertussen spaarden onze jongens hun wekelijkse zakgeld zuinig op in het belang van de voetbalsport. Hoewel menig ge zellig partijtje op het „zandter- rein" werd gespeeld en de span ning reeds toen vaak dergelijke grenzen aannam, dat de stukken er wel eens afvlogen, was het toch het eerste doel van onze jon gens om de beschikking te krijgen over een „echt" voetbalveld. Na veel zwoegen, sparen en praten werd dit eindelijk gevonden, maar weer verder van huis als tot nu toe het geval was. Voor taan ging het vriendenclubje naar het Loonse Hoekje. Dit was ech ter maar van korte duur, want vrij spoedig kregen ze de be schikking over een mooi welland in de onmiddellijke omgeving van ae Sprangse pad, waar het cen trum ligt van alles wat S.D.O. is. Hier groeide ons clubje uit tot een vereniging die er wezen mag. Dit wordt wel bewezen door het feit, dat verschillende jongens van S.D.O. in die tijd tevens voetbalden bij verenigin gen als H.E.C. en R.W.B, te Waalwijk, waar ze zeer welkom waren. In die tijd telde S.D.O. drie senioren-elftallen en namen als Bert Braspenning, Joh. Mayers, A. van Beek, Joh. van Beek, Joh. Spuybroek en H. Eijkens, waren zowel in de ver eniging als ver daarbuiten be kende klanken op het sportveld geworden. Daar zich in dezelfde tijd dat deze geschiedenis van S.D.O. zich afspeelde, in de omgeving nog andere clubjes hadden ge vormd, werden de hoofden van de „leiders" bij elkaar gestoken en vormde men een onderlinge competitie met elk jaar als prijs ten prachtige beker. S.D.O. begon zijn eerste com petitietijdperk zeer succesvol, want vier jaar achter elkaar wer den ze kampioen, ondanks de he vige „worstelingen" van hun te genstanders. Ten slotte het vijfde jaar moesten ze met een lagere plaats genoegen nemen door het feit, dat hun doelverdediger en kele pakjes sigaretten liever had dan de eer van het kampioen schap. Soortgelijke voorvallen waren ïn die tijd echter niets bijzonders. De onder linge sfeer werd er echter nogal door vertroebeld, wat misschien wel als de hoofdoorzaak ge noemd mag worden, dat de ver standhouding tussen de plaatse lijke verenigingen nogal eens wat te wensen overliet. Toch ging het met S.D.O. steeds crescendo, want daarna werd het contagt weer verder ge legd en ging men ook in compe titieverband spelen buiten de Langstraat, n.l. in het Land van Heusden en Altena. Hierdoor kregen we een behoorlijke com petitie van 10 elftallen, wat ook wel eens tot 13 was aangegroeid. De mooiste herinneringen dateren wel uit die tijd. al kwamen we dan al wel eens letterlijk en fi guurlijk met kleerscheuren thuis. Kampioen is S.D.O. in deze com petitie geen enkele maal gewor den, maar geen enkel jaar ging voorbij of ze waren bij de bo venste drie op de ranglijst te vin den. Spanning was er echter el ke Zaterdagmiddag en het ge volg hiervan was, dat vele jon gens, aangetrokken door de sen satie, de weg naar het voetbal veld insloegen. De oorlog, die op allerlei ter- rein roet in het eten heeft ge gooid, ging ook aan S.D.O. niet onopgemerkt voorbij. De gevol gen waren voor de vereniging zo ingrijpend, dat het bestuur be sloot de vereniging op non-actief te plaatsen en rustig af te wach ten tot de bevrijding. In de tien jaren die toen reeds voor S.D.O. achter de rug lagen, is er in de Langstraat welhaast geen serie of nederlaag-tournooi geweest of S.D.O. nam er aan deel, met ais gevolg, dat bij het uitbreken van de oorlog twee grote prijzenkas- ten het clubhuis bij de hetr Wil- lemse sierden, welke tjokvol hin gen. Deze kasten riepen herinne ringen op aan wedstrijden tegen veel grotere broersin de voet balsport en daarom werden ze vaak met jaloersheid door menige sportliefhebbende bezoeker van de zaak van Willemse bekeken. Er hangen n.l. herinneringen m aan wedstrijden gespeeld in Den Haag, Amsterdam. Kinderdijk, enz. Deze jaloersheid ging echter ook wel eens uit naar het blin kende metaal, meer nog dan aan de herinneringen, die eraan ver bonden waren. Onze bezetters konden immers alles gebruiken wat maar blonk en ze zouden spoedig hun gretige handen naar de zichtbare historie van S.D.O. hebben uitgestoken als niet de heer Willemse op het kritieke moment had ingegrepen en de prijzenkasten liet onderduiken. Nauwelijks had de bevrijdings- klok geluid of de kleuren van S.D.O. waren ook weer present. Thans bleek het bestuur van de afdeling Noord-Brabant van de K.N.V.B. meer interesse voor 't Zaterdagmiddagvoetbal gekregen te hebben, want onder haar lei ding werd het eerste jaar een nood-competitie gespeeld onder de vier Zaterdagmiddag-clubs uit de Langstraat, terwijl het tweede jaar een competitie-programma werd vastgesteld, waarbij wed strijden moesten worden gespeeld tegen verschillende sterke clubs uit Breda en omgeving. Vol en thousiasme werd de ene wed strijd na de andere gespeeld en gewonnen, zodat S.D.O. de tn- tiée in deze omgeving besloot met een volkomen verdiend kam pioenschap. De laatste twee jaar zakte het spelpeil bij S.D.O. wei wat af, maar nog steeds behoor de zij tot de gevreesde tegenstan ders. Een fraai succes behaalde zij dit jaar in de Bekerronde van de K.N.V.B. afdeling Zaterdag middagvoetbal, waarbij zij eerst de van ouds bekende tegenstan ders Sparta (Vrijhoeven) en N.E.O. (Sprang) uitschakelden, om hiermede ingedeeld te worden in het landelijk verband. Sterke K.N.V.B.-verenigingen golden nu voortaan als haar tegenstanders, maar niettemin werd eerst Aai- burg toch nog aan de zegekar gebonden. In de laatste wedstrijd tegen Grote Lindt (kampioen 4e klasse K.N.V.B.) moesten ze met 2—1 eervol het onderspit delven. Het was echter een wedstrijd, die de onbekende naam van het Za terdagmiddagvoetbal in Brabant, bij het Westen een beste klank heeft gegeven. Laten we hopen dat hier door gelijkschakeling van het Zaterdagmiddagvoetbal met de andere delen van het land mag worden verkregen. Want dat is ook van S.D.O. het grote doel. Geen wonder dat het 20-jarig bestaan van S.D.O. niet onop gemerkt voorbijgaat. Het bestuur heeft reeds geruime tijd gewerkt om een jubileum-programma in elkaar te draaien, dat er weztn mag. Zaterdagmiddag recipieerde het bestuur in het clubhuis bij de heer G. Willemse, waarbij grote be langstelling was. Woensdag 5 April begint de vereniging om 8 uur het heugelijk feit feestelijk tc herdenken (in besloten kring met leden en donateurs) in de grote zaal van de Chr. Volksbond, waarbij de familie van Engelen, nu onze voetballers rusten, voor de nodige ontspanning zal zorg dragen. De feestvreugde bereikt echter haar hoogtepunt in de ju bileum-wedstrijd op Zaterdag 15 April om 6 uur. Niemand minder dan B.V.V. uit Den Bosch en D.E.S.K. uit Kaatsheuvel komen de festiviteiten besluiten met een demonstratie van voetbal op het SD.O.-terrein. Voor de liefheb bers van voetbal een wedstrijd om van te watertanden. Hierin werd door S.D.O. werkelijk iets groots verricht. Wij kunnen dit overzicht van de geschiedenis van S.D.O. niet besluiten zonder de naam te noe men van de heer P. B. v. d. Sijde, die gedurende al die 20 jaren de as is geweest waarom de vereni ging heeft gedraaid. Na eerst en kele jaren commissielid te zijn geweest, werd hij al heel gauw secretaris, wat hij al die jaren is gebleven. Een betere man zou den wij op die plaats niet kunnen wensen. Een hartelijk woord van dank en hulde is hier dus zeker op zijn plaats. S.D.O.ers, proficiat Met dezelfde eendracht nog vele jaren. Uw parool zij en blijve Samenspel Doet Overwinnen HET GILDEW'EZEN. Op uitnodiging van het St. Ambrosiusgilde te Baardwijk hield de bekende promotor van 't gildewezen in Brabant, de heer J. v. d. Mortel uit Vught, j.l. Vrijdagavond een zeer interessante causerie voor de leden van dit gilde en diverse andere genodigden, in het clubhuis van „St. Ambro- sius", café „Het Vosje". De heer v. d. Mortel weet door zijn prettige, vlotte be toogtrant en door zijn uitge breide kennis van het Gilde- wezen zijn gehoor te boeien, onverschillig of men gilde- broeder of buitenstaander is. De vele interessante en ty pische bijzonderheden, die hij over het gildewezen uit vroe ger eeuwen en het heden weet te vertellen verraden een diepgaande studie van dit onderwerp en een grote liefde voor de oude tradities, speci aal onder het eenvoudige, goede en diep-gelovige Bra bantse volk. Vele typische oude gebruiken zijn dank zij het voortbestaan der gilden bewaard gebleven, al kennen zelfs vele gildebroeders niet meer de oorsprong en de zin van al deze overgeleverde ge bruiken. Het is de grote verdienste van de heer v. d. Mortel, dat hij het resultaat van zijn rus teloze onderzoekingen op dit terrein, hier en in het buiten land, alom bekend maakt, door lezingen te houden voor de gilden en heemkundige verenigingen in tal van plaat sen, door perspublicaties en andere geschriften. Hoe meer kennis en begrip, hoe meer liefde er ook voor het gilde wezen zal worden aange kweekt. Tot voor kort was er nog betrekkelijk weinig over het gildewezen bekend en dat weinige raakte niet eens de kern der zaak. Dank zij het ijveren van de heer v. d. Mor tel valt er alom een opbloei van de gilden te constateren, worden traditionele, gebrui ken en priveleges weer in ere hersteld en wordt er bij ker kelijke en wereldlijke over heid een grotere erkenning en waardering aan de dag ge legd. Dit bleek o.a. bij het luis terrijke eeuwfeest van het H. Sacrament van Mirakel te Amsterdam, bij het gouden regeringsjubileum van H.M. Koningin Wilhelmina, bij het bezoek van H.M. Koningin Juliana en Prins Bernhard aan Brabant en bij tal van andere gelegenheden, waar de gilden een ereplaats werd toe gewezen. De oprichting der eerste gil den moet tussen 1100 en 1200 hebben plaats gehad. In de oudste stukken van het St. Jorisgilde te Waalwijk, date rende van 1548, wordt reeds geschreven over het aloude gilde. De gilden zijn oorspron kelijk kerkelijke gezelschap pen opgericht ter bescher ming van de kerk ,de kerke lijke goederen en het dorp. Zij genoten belangrijke prive leges en hun koning stond in hoog aanzien en ontving ko ninklijke. eerbewijzen. Het was een hoge eer gildebroeder te zijn. Slechts rechtschapen mannen (en vrouwen) en voorbeeldige gelovigen wer den hiertoe waardig gekeurd. Vele interessante bijzonder heden wist spr. te vertellen over de verschillende attri buten, titels, voorschriften enz. der oude gilden. Over hun standaard, hun vaandel, het vendelzwaaien, het ko- ningschieten, het potverteren, het gildezilver, hun kerkelij ke plechtigheden, begrafenis sen, enz. enz. Waar wij reeds meermalen in ons blad een verslag gaven van een lezing die de heer v. d. Mortel in onze plaats en omgeving hield over het gil dewezen, zullen wij over de ze onderwerpen, hoe interes sant ook. niet in details tre den. Vermelden we nog dat een mooie, zeldzame collectie zil ver van het Vughtse gilde, waarvan de heer v. d. Mortel gildebroeder is, aller bewon dering had en dat wederkerig de heer v. d. Mortel zijn be wondering uitte over het zil ver van het St. Ambrosiusgil de te Baai'dwijk, waaronder hij enkele zeer oude schilden (tussen 1500 en 1600) en an dere zeldzame voorwerpen ontdekte. Door de oudste gildebroeder de heer A. v. Huiten, werd namens alle aanwezigen, waartoe ook pastoor van den Brekel en vertegenwoordigers van zusterverenigingen be-j hoorden, een hartelijk dank woord tot de heer v. d. Mor tel gericht. OPDRACHT. Aan de heer G. Coppens, aannemer alhier, is opdracht verleend voor het uitbreiden der Middelbare Vakschool voor Schoenmakei's en Leer looiers. OUDE ZAAK HERNIEUWD. De fa. van Boxtel-Pulles, sigarenmagazijn „de Ster", al tientallen van jaren in onze gemeente gevestigd, heeft haar zaak overgebracht naar Grotestraat 209 te Waalwijk. Zij heeft dit pand, waarin voorheen 't Kantoor van het Ziekenfonds was onderge bracht, omgebouwd in een prachtige winkel, die de hand van de bekwame ontwerper de heer Willem Hens ver raadt. Het geheel ziet er smaakvol en zeer verzorgd uit en zal wel in staat zijn de cliënten te trekken. Ook de heer Stijnis heeft alle eer van z'n werk. Wij wensen de heer v. Box tel-Pulles gaarne alle succes in het gemoderniseerde be drijf op mooie stand. KYNOLOGEN-VERENIGING „WAALWIJK EN OMSTREKEN". Bijeenkomst op Dinsdag 4 April a.s. in Hotel „De Twee Kolommen" te Waalwijk, des avonds om 8 uur. Als spreker zal dan aanwe zig zijn de bekende Keur meester en Kynoloog: Dhr. H. A. P. C. de Groot uit Rot terdam. Iedereen is welkom. DRESSEUR-VERENIGING HONDENSPORT. Bovengenoemde vereniging heeft van de afdeling Noord- Brabant der Kon. Nederland se Politiehondvereniging toe stemming gekregen om op Zondag 10 April, 2e Paasdag, VAN DE ECHO VAN HET ZUIDEN door EARL DERH BIGGERS. 27) „U bent nummer één profeet zei Charlie. „Postbode met va- cantie doet lange wandeling. Hier ir. wijde woestijn kan ik beroep niet vergeten. Wij keren terug naar de ranch en vinden wat wij zullen vinden. Sommigen zouden zeggen, Madden is er, geef hem halssnoer. Onze plicht als prach tige Amerikaanse burgers dat niet toestaan. Als wij halssnoer afgeven en wij weggaan, wordt de waarheid geworgd voor ons schuldige ontsnapping. Halssnoer- verkoop valt nu op tweede plaats Hij pakte de bewijzen betreffende Tony bij elkaar en stak ze weer in zijn zak. „Arme Tony. Vanmorgen nog hij mij vertellen ik te veel praten. Nu gelijk boem-boemerang, opmer king keert terug en treft hem. Het is mijn dringende plicht te onderhandelen met koopman in eetwaren. Ontmoet mij over vijf tien minuten voor hoteldeur". Toen hij weg was, zwegen Hol- ley en Eden een poosje. „Nu", zei de redacteur ten laatste, „ik had ongelijk hele maal ongelijk. Er is iets gaande bij Madden". Eden knikte. „Dat is zeker. Maar wat „Heel de dag", ging Holley voort, ,heb ik me verbaasd over dat persgesprek dat Madden me gaf. Zonder duidelijke reden ver brak hij een van zijn strengste levensregels. Waarom „Als je het mij vraagt, spaar dan je adem", raadde Eden. „Ik vraag je niets ik heb zelf een oplossing. Om Chan aan te halen, ik denk diep over zaak hoe zit dat Madden weet, dat er elk ogenblik iets kan uit komen en dan gaat, wat er op zijn ranch gebeurd is, alle kran ten door. Als hij voorut kijkt, ziet hij, dat hij wel eens vrien den nodig kon hebben onder de verslaggevers. Dus is hij einde lijk van zijn voetstuk gestapt. Heb ik geen gelijk „O, het klinkt logisch", gaf Eden toe. „Ik ben blij, dat er tenminste ies logisch is. Je weet, dat ik vader gezegd heb voor ik uit San Francisco ging, dat ik wel graag in een geheimzinnige moordzaak betrokken zou wor den. Maar dit dit is meer dan ik wenste. Geen lijk. geen wa pen, geen beweegreden, geen moord, niets, We kunnen zelfs niet bewijzen, dat er iemand ver moord is". Hij stond op. „Nu moet ik maar weer naar de ranch en wat dan Waar drijf ik heen „Blijf je Chinese kameraad trouw", raadde Holley hem. „Hij is een goede jongen. Iets zegt me, dat hij je er door helpt". „Ik hoop het", antwoordde Bob. „Houd je ogen open", zei Hol ley. „En waag niets. Als je hulp nodig hebt, vergeet dan Will Holley niet". „Daar kun je van op aan", antwoordde Bob. „Tot ziens. Misschien zie ik je morgen wel". zHij ging naar buiten en bleef staan op de trottoirrand voor het Woestijnrand Hotel. Het was Zaterdagavond en Eldorado was vol ranchers, magere, gebruinde, door het werk getekende mannen met khaki rijbroeken en kleurige, slobberige hemden eenvoudige mannen, voor wie dit de stad was. Door het raam van de bar bierswinkel-speelzaal zag hij een groep de dobbelstenen schudden. Anderen leunden tegen de popu lieren, pratend over de wegen, de oogst, de politiek. Bob voelde zich als een bezoeker van Mars. Spoedig kwam Chan aanrijden en liet zijn wagen stoppen tegen over de jongen. Terwijl Bob in stapte, zag hij dat de heldere ogen van de speurder op de ho teldeur waren gevestigd. Hij ging zitten en volgde Chan's blik. Er was een man uit het hotel naar buiten gekomen een man, die niet op zijn plaats leek tus sen de ruwe ranchers. Hij droeg een hoog dichtgeknoopte overjas en diep over de ogen een vilten toed bovendien een donkere bril. „Zie eens, wie daar staat", zei Eden. „Ja .zei Chan, terwijl ze de straat afreden. „Ik geloof dat het Killarney Hoel een zeer gewich tige gast heeft verloren. Hun verlies onze winst misschien". Zij verlieten het maar al te korte plaveisel der Hoofdstraat, en een trek van tevredenheid kwam over Chan's gezicht. „Veel werk te doen", zei hij. Diepe mysteriën op te lossen. Hoe liefelijk, mij, ofschoon ver van huis, in gezelschap van een oud vriend te voelen". Verbaasd keek Bob hem aan. „Een oud vriend", herhaalde hij. Chan glimlachte. „In garage thuis wacht eenzame auto als deze op mijn terugkeer. Met wa gen trillend onder mij, denk ik mij weer op de vertrouwde stra ten van Honolulu Zij stegen tussen de bergen en vóór hen lag de zachte gloed van de zonsondergang in de woestijn. Zonder op de ruwe weg te let ten, gaf Chan meer gas. „Ho. Charlie", riep Bob, die met zijn hoofd bijna door de kap boorde. „Waar moet dat heen?" „Vergeef mij", zei Chan, wat vertragend. „Niet goed zo vrees ik. Een ogenblik denk ik mis schien dit kleine wagentje kan heimwee uit mijn hart stoten". HOOFDSTUK VIII. EEN VRIENDSCHAPPELIJK SPELLETJE. Een tijd lang ploegde het broertje van Chan's eigen auto dapper voort en noch de speur der noch Bob sprak. De gele gloed van de zon op de grijze li vrei van de woestijn was aan het afnemen de schaduwen van de verspreid staande bomen werden steeds langer. De verre bergen namen een purperen tint aan en die wind begon op te steken. „Charlie", zei Bob. „Hoe vind je dit land „Dit woestijnland vroeg Chan. Eden knikte. „Gelukkig het te hebben ge zien. Heel mijn leven ik smachtte verandering te ontmoeten. Ik die zeker hier ontmoeten'. „Ja, dat geloof ik ook. Het lijkt niet veel op Hawaii, wel „Ik wil het zo zeggen Hawaii liggen als handvol Phillimore paarlen op zwoegende borst van oceaan. Oahu klein eiland met zeer natte nabijheid er omheen. Vocht hangt altijd in lucht, re gen, genaamd vloeibare zonne schijn, adem van oceaan, tamelijk vochtig. Hier begliin ik andere zijde van schilderij. Lucht is droog, gelijk krant van verleden jaar". „Ze zeggen, dat je van dit land houden kunt, als je het pro beert". Chan haalde de schouders op. „Voor mijn part ik mijn pogin gen in die richting reserveren voor andere localiteit. Woestijn zeer indrukwekkend, dank u. maar ik zal mij voortbewegen bij de eerste gelegenheid „Ik ook", lachte Bob. „De avond komt en ik houd van hel dere lichten om me heen. Een klein restaurant, een paar aardige lui, een fles bronwater op tafel. Menselijk gezelschap, als het niet tc veel gevergd is". „Natuurlijk u zo voelen", gaf Chan toe. „Jeugd is in uw hart, gelijk een lied. Wegens u hoop ik, dat wij spoedig Madaen's ranch kunnen verlaten". „Nu, wat denk je er van Wat moeten we nu doen „Waakzaam zijn en wachten. Jeugd, bedenk ik. houdt niet van deze zaak. Maar het moet zijn. Persoonlijk sprekend voor mezelf, ik niet gelukkige tijd meemaken. Handeling van eten koken niet precies mijn idee van vrolijke va- cantie". (Wordt vervolgd). een onderlinge wedstrijd te organiseren. Wanneer 't weer ook een beetje meewerkt, kan het die dag voor de honden liefhebbers een prettige en leerzame dag worden. In ons volgend nummer hopen wij hierop nog nader terug te komen. GEGUND. Het bouwen van een leraars woning aan de Kloosterweg, voor rekening van de St. Jansstichting, onder architec tuur van de heer A. v. Stok- kum alhier, is gegund aan de aannemer H. de Haan te Nieuwerbrug a./d. Rijn voor dc som van 17225. INSTALLATIE NIEUWE SCHEIDSRECHTERS. Met veel woorden van geluk wens, veel goede raadgevingen en veel waarschuwingen zijn vo rige week Donderdagavond de onlangs geslaagde scheidsrechters geïnstalleerd. Die nieuwe func tionarissen zijn de lieren Th Verduyn, J. W. yan Gorkom, L.' J. Beerens, M. j. Domenie M v. Drunen, F, W. Duquesnoy, C. H. Bouman, A. v. d. Griendt, P. J- v. d. Heijden. M. G. Kel der, A. Klijsen, G. Kruyff, W. Pot, C. Rekkers, C. Schott, J. 1 immermans. Th. M. Ver donk, P. J. van Vugt, P. Wage- makers. Aan het begin van de verga dering sprak de voorzitter van de scheidsrechtersvereniging De Langstraat een welkomstwoord, speciaal tot de heren Beers en Broere, resp. voorz. en secretaris van de scheidsrechterscommissie, de cursusleiders, de heren Jacobs, Vugts en Van Hees en de heer Van Vugt, erelid van de KNVB. De heer Beers installeerde daarop de scheidsrechters. Hij fe liciteerde hen met hun succes en de bond met hen. Hij had gecon stateerd dat er hier in de streek veel ambitie was voor scheids- i echter en zag dat als een bewijs dat er leven in zat. Daarna ging hij in op de taak van de scheidsrechter en de kwa liteiten die hij moet bezitten, zelf beheersing, onpartijdigheid en be langeloosheid. Hij sprak de hoop uit dat de groep Noord-Brabant trots zou mogen zijn op de nieu we scheidsrechters en dat ver schillenden van hen hogerop zou den komen. Hij wenste hen veel succes en een gezonde naijver toe. De heer Broere bracht eerst dank aan de heren Jacobs, Vugts en van Hees, de cursusleiders, en de heer Hornes, die de cursisten bij elkaar had gehaald. Ook hij wenste de geslaagden geluk en sprak hen opwekkende woorden toe, vooral om met moeilijkheden bij het bestuur en op de verga dering te komen. De voorzitter sloot zich hierbij aan. Namens de nieuwe scheids rechters sprak de heer Kruyff. Hij vertolkte aller dankbaarheid voor de cursusleiders in woorden en in een geschenk, blijkbaar be doeld om de toorn der echtgeno ten tegen de sport te sussen. Ten slotte was nog het woord aan de heren Jacobs en Vugts, waarna de vergadering werd gesloen 4gT|l9gr(t j ew 1 '«itw-'ifaH VERKEERSPLEIN BIJ GORINCHEM HEEFT N ATRIUMVERLICHTING. 'i 1 1 i B««l De A.N.W.B. deelt mede, dat het verkeersplein ten Noor den van Gorinchem, gelegen in de rijksweg 15, de verbin ding RotterdamDen Bosch via Gorinchem, thans voorzien is van natrium-verlichting. Ook bij de spoorwegovergang te Schelluinen, even ten Wes ten van dit plein, is natrium- verlichting aangebracht. Dank zij deze maatregel zijn beide punten nu aanzien lijk beter beveiligd. De A.N.W.B. had reeds her haaldelijk op deze verlichting aangedrongen. VOORLICHTING - VOOR VESTIGING IN DEN VREEMDE. SaRKi'LI*! «Al.iiMiüiftidp Op een avond in de week na Pasen zal door de heer Vrijsen, emigratie-ambtenaar van het Gewestelijk Arbeids bureau te Tilburg, in het ge bouw van het Arbeidsbureau te Waalwijk, Grotestraat 339, een uiteenzetting gegeven worden over vestigingsmoge lijkheden in het buitenland, in het bijzonder in Australië. Wegens de beperkte ruimte zullen alleen genodigden toe gang hebben. Serieuze emi- gratie-candid.aten kunnen na dere inlichtingen krijgen aan het Arbeidsbureau te Waal wijk op alle werkdagen in de voormiddag tussen 9 en 12.30 uur. Afhankelijk van de belang stelling, die elders zeer groot gebleken is, zal overwogen worden meerdere van deze voorlichtingsavonden, waarop men ook in de gelegenheid is, vrijuit allerlei vragen op dit onderwerp betrekking heb bend, te stellen, te organise ren. De hier bedoelde avonden zijn echter uitsluitend ten be hoeve van inwoners van het rayon Waalwijk, t.w. de ge meenten Drunen, Loonopzand (Kaatsheuvel), Sprang-Capel- le, Waalwijk en Waspik.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1950 | | pagina 6