6 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 19 FEBRUARI 1951 6 Gemeente Brandweerkazerne en Bureaux Gemeentewerken Kaatsheuvel PETER VERGEET ZIJN MUMMIES. Door J. A. AGES. 3). HOOFDSTUK II. Waarin krijgsraad gehouden wordt. Frank Mertens wat de enige dokter in de goegemeente van Axen. Per dag had hij 20 mi nuten rust; dat was na zijn middagspreekuur. Om één uur luisterde hij naar het ra dio-nieuws, sprak dan altijd na het weerbericht: „Mooi zo, nu hoef ik morgen de krant niet meer te lezen!", kuste dan Karin en de kinderen te der als gold het een afscheid voor een reis naar de Congo, en ging naar boven. Daar ver dween hij in een zijkamertje, deed de deur op slot en hulde zich in de couranten van de vorige dag en sigarenrook. (Wordt vervolgd). worden, terwijl een jongeman van de brandweer het werk zelf had uitgevoerd. Wethouder Win keiman had echter het mandaat niet willen tekenen en dus kon de ontvanger niet uitbetalen. Na nog enkele voorbeelden besloot de voorzitterDergelijke terreur heerst in het college van B. en W. Wethouder Winkelman had met verwondering het betoog van de voorzitter gehoord. Op de eerste plaats was de zaak niet aan de orde (Die stel ik aan de orde, zei de voorzitter) en het was de ware gang van zaken niet. Ged. Staten hadden aan merkingen gemaakt op de reke ning. De wethouders hadden er geen bezwaar tegen gemaakt dat de burgemeester per auto naar Tilburg of Oudenbosch ging maar wel tegen verdere afstan den. De voorzitterDie aanmerkin gen golden niet voor deze ge meente. Wethouder WinkelmanDan lopen onze persoonlijke mennin gen hierover uiteen. De voorzitter Uiteraard. In ieder geval vond wethouder Winkelman dat de voorzitter de zaken nogal zwaar had voorge steld. Hij had het mandaat alleen terzijde gelegd om in B. en W. overleg te plegen. VoorzitterDan ben ik ver keerd ingelicht. Waarop wethouder Winkel^ man opmerkte dat de voorzitter die inlichtingen niet van hem had. Betreffende de woningbouw betoogde hij dat er niets van waar was dat hij die niet wilde laten doorgaan. Als de financiële situatie was opgelost was hij de eerste om investeringen te stimu leren. Maar wanneer de gemeente besloot tot bouw van huizen, wat moest er dan gebeuren als er geen geld was om de aannemers te betalen Dan zou de wethou ders met recht 't verwijt gemaakt worden dat ze lichtvaardig ge handeld hadden. Aangaande de kwestie B. con tra W. merkte de heer De Bas op dat er gemeentebelangen mee gemoeid konden zijn als de bur gemeester niet naar Den Haag kon gaan zoals het hem schikte. Hij had gedacht dat de sfeer zo verbeterd was dat men niet meer over dergelijke bagatellen zou vallen. Als de raad en Ged. Sta ten een bedrag toestonden zei dat voor hem alles en als de ge meentebelangen in het gedrang kwamen zou hij een uitspraak van de raad uitlokken. De opvatting van de heer Winkelman over de woningbouw vond de heer De Bas financieel heel gezond. Maar geen enkele gemeente deed dat zo. Geen en kele gemeente zou door het rijk in de steek gelaten worden, an ders zouden Ged. Staten de uit gaven niet toelaten. Tegen de vuilnisophaaldienst was de heer De Bas indertijd op tegen ge weest omdat hij die inderdaad als luxe beschouwde. De heer Winkelman betoogde nogmaals dat hij geen tegenstan der was van woningbouw. De raad wist dat hij het vorig jaar met alle macht had meegewerkt aan de bouw van de 18 extra woningen. Maar als de zaak op optimistische wijze werd aange pakt zou de gemeente in moei lijkheden raken, alleen op te los sen door voogdijschap van het rijk en dit vond de heer Winkel man niet prettig. De heer De Bas vond geen woningen erger. De heer Winkelman w'as ech ter niet bang dat de woningbouw niet zou doorgaan. Als men een lang lopende lening kon krijgen was hij er een voorstander van en daarom moest de woningbouw worden uitgesteld tot men er in geslaagd was een lang lopende lening aan te trekken. Hoe moest het dan met de plannen, vroeg de voorzitter. De gemeente kon toch haar praeparatieven nemen, antwoord de de heer Winkelman, alleen de aanbesteding zou moeten wach ten. ..Dictatuur". De heer Vos was het eens met de heer De Bas. Hij was onder tussen nog meer verwonderd ge worden. De reiskosten waren goedgekeurd door Ged. Staten en dat er nu bezwaar tegen gemaakt werd vond hij kleinzielig en be titelde het als dictatuur. Het af gelopen jaar had hij vertrouwen gehad in B. en W. en zou het jammer vinden als dat nu verlo ren ging. De hee Mayers bracht hier te gen in dat hij niet tegen reis- en verblijfkosten was, maar als Ged. Staten er tegen waren, kon hij er zijn stem niet aan geven. Dit was niet gebeurd, zei de voorzitter, er was alleen een al gemene opmerking gemaakt. Ook de heer Genuït vond het spijtig dat de sfeer in B. en W. zo ernstig was. De laatste tijd had hij er een andere mening over gehad en hij hoopte dat het gauw zou verbeteren. Hij merkte op dat de heer Winkelman alleen sprak over investering in de wo ningbouw en had gezegd dat al leen de aanbesteding zou hoeven te wachten. Daartegen bracht de heer Genuït naar voren dat de aanbesteding van de woningbouw 1950 pas in Augustus had plaats gehad en nu was men pas met de bouw begonnen. Hij meende dat de heer Winkelman wist hoe ernstig de woningnood was. En alle geneesheren gaven advies naar de woningcommissie te gaan. De toestand van de woj ningen was zeer ernstig,. Even liep de heer Genuït voor uit op punt 13. Het stond voor hem vast dat het een klein kunst je was voor B. en W. om advies te krijgen om tientallen woningen onbewoonbaar te verklaren. W.arom nu juist die ene en hoe meenden B. en W. dan de wo ningnood op te lossen De heer Oerlemans kreeg de indruk dat er misvehstand be stond tussen begroting en kapi- taaldienst. De begroting was sluitend, maar de kapitaaldienst liep vast. Nu kon de raad wel bedragen voteren voor investe ringen, maar die mochten niet uit kasgeldleningen betaald worden. Daardoor verloor de gemeente haar zelfbeschikkingsrecht. Als er geen lening op lange termijn gesloten kon worden, moest men niet verder gaan. De meningen liepen dienaangaande uit elkaar, er waren optimisten en pessi misten. De voorzitter merkte op dat de begroting niet meer sluitend was, maar er zou wel een gunstig ge beslissing vallen over de rijks bijdrage. De sfeer in B. en W. was de heer Dekkers onbekend. In zijn fractie was er geen wooid over gevallen. Als het was zoals de voorzitter had voorgeschilderd, was het verkeerd, maar de woor den van de heer Winkelman had den hem weer een heel eind ge rust gesteld. Tot de heer Vos zei de heer Dekkers dat het woord „dictatuur" niet paste voor ie mand die het woord christelijk voor zijn naam had staan. De voorzitter betoogde dat hetgeen hij verteld had niet over dreven was. Hij had zelfs nog meer pijlen op zijn boog. Wat dacht de raad er van dat de wet houders achter zijn rug om naar de Pnem waren gagaan om te vragen of de electrificatie van de Winterdijk wel 12.000 kostte? Wethouder Winkelman was drie keer voor de gemeente naar Den Haag geweest buiten de voor zitter om, wat was hij daar gaan doen De heer Vos vond het in en in droevig als het zo was. Als het niet waar was zou hij het woord „dictatuur" graag intrekken, an^ ders achtte hij het eer zijn chris tenplicht om het te gebruiken. De voorzitter beoogde dat hij terreur van niemand nam. Hij had die niet van de Duitsers ge nomen, niet van hun handlan gers en ook nu nam hij die niet. De heer Winkelman verwon derde zich andermaal. Hij vond er niets op tegen ais hij op eigen kosten naar Den Haag ging om daar inlichtingen in te winnen. De voorzitter vond het edel moedig dat de heer Winkelman dat op eigen kosten deed, hij kwam er eerlijk voor uit dit niet te kunnen. Maar hij was van me ning dat het niet de goede sfeer schiep en begreep niet dat de heer Winkelman dit niet inzag. Wethouder WinkelmanU vraagt ook niet of ik mee naar Den Haag ga en ik zie niet in waarom het wantrouwen zou wekken. De heer De Bas zag dat ech ter wel in. Bovendien, zei de voorzitter, was het in iedere gemeente de gewoonte dat de voorzitter inlei dende besprekingen hield. Van de Pnem was niets waar, zei de heer Winkelman. De wet houders hadden gedacht dat het mogelijk zou zijn van de 12000 iets af te krijgen en hij zag het verkeerde van deze handelwijze niet in. Hij ging als hij in Den Bosch kwam dikwijls even naar de Pnem. Eindelijk kwam de heer Ros met het voorstel een eind te ma ken aan de discussie. Ook stelde hij voor dat de heer Winkelman zijn plan introk en dat men ge- Als we momenteel een kijkje nemen op de Markt en Omgeving moeten wfe constateren, dat het er nogal hopeloos uitziet. Ook de dagen van beter weer hebben nog weinig opluchting gebracht in de ergerlijke toestand, waarin dit centrum verkeert. We blijven in middels hopen, dat er spoedig verbetering zal waar te nemen zijn, wat speciaal voor de zaken mensen op dit punt hoog nodig is. Intussen is er echter de hand gelegd aan de uitvoering van een object, dat zeker de belangstelling van alle geraeentenaren heeft, en door zijn opzet gewis ook de in teresse zal trekken van de om liggende gemeenten, daar ook zij kunnen gebaat zijn bij het werk dat hier in uitvoering wordt ge nomen. Wij bedoelen de gebou wen voor de Brandweerkazerne annex bureaux gemeentewerken, onder de beproefde architectuur van Ir. C. G. Geenen te Eindho ven, onlangs aanbesteed en ge gund aan een plaatselijke aanne mer, Gebr. v. d. Hoven, die het werk gaat uitvoeren in samen werking met Gebr. Brekelraans al hier. Als we bovenstaande reproduc tie van het imposante bouwwerk bekijken, zullen we ongetwijfeld moeten getuigen, dat hier iets groots gaat verricht worden; ho pelijk het begin om eens te komen tot een centrum, dat onze nijvere industrieplaats waardig is. Reeds jaren is de behoefte ge voeld aan een noodzakelijke uit breiding van ons brandweerwe zen, dat innerlijk in het laatst ver lopen tijdperk een grondige herzie ning onderging door betere scho ling en organisatie, doch dat voor een gemeente met zo oneindig vtel brandgevaren, vooral op in dustrieel terrein, niet verantwoord is, zo niet ook de voorziening van het materiaal aan de eisen be antwoordt. Dat de gemeenteraad het door onze energieke Burgemeester aan geboden plan tot grondige herzie ning en verbetering zo spontaan heeft gesteund zal in de toekomst zeker de blijvende dank van de inwoners van onze gemeente blij ven wegdragen. Ook de Comman dant van de Gemeentelijke Brand weer, de heer J. Hopman, komt voor zijn voortvarendheid om de ontworpen plannen in uitvoering te krijgen een woord van lof toe. Het gebouw bestaat uit een Hoofdgebouw en bijgebouwen en zal verrijzen op de z.g. Klooster wei, achter het perceel van de meubelzaak M. Smit. De toren vormt het middelpunt, van waaruit naar het Westen de Brandweerkazerne en naar het Zuiden de Gemeentewerkengebou wen aansluiten. In de toren, die 18 meter hoog wordt, zijn op de begane grond ondergebracht de slangentoren, klimladders, slangenbergplaats, douchecellen, kleedruimte, oefen luiken, W.C. enz. Op de toren komt een brandweerkoepel als uit kijkpost met sirene. In de vleugel hieraan naar het Westen aanslui tend komen de garages voor auto spuit, ladderwagen, vuilniswagen, vrachtwagens, sproeiwagen en verder werkplaatsen, bosbrand materiaal, magazijn en natuurlijk een telefoonpost. In de vleugel lopende naar het Zuiden komen gelijkvloers het schaftlokaal, een tiinmerwinkel, een houtopslagplaats, een maga zijn en wagenloods en fietsenbe- waarplaats. Op de vlfeugel waarin gelijk vloers de brandweer huist, wor den de bureaux van Gemeente werken gehuisvest, die hun in gang krijgen aan de Westzijde van deze vleugel. Op deze ver dieping komt naast de trappen- kamer een kleine keuken, en dan van het Oosten naar het Westen een leslokaal voor de brandweer, een tekenkamer, het kadaster, een kamer voor Bouw- en Woning toezicht, een kantoor voor de boekhouding met aangesloten het kantoor voor de administratie en het kantoor Voor de Directeur Gemeentewerken met aan het ein de de sanitaire afdeling. Alle bu reaux zien op het Zuiden uit, ter wijl langs de Noordzijde een gang loopt, die toegang geeft tot alle daar gevestigde kantoren en lo kalen. De lengte van het Hoofdgebouw is 47.92^ meter en van het bij gebouw 39 meter. Het hoofdge bouw met verdieping heeft een hoogte van 9.55 meter en een diepte van 8.14 en 2.7 meter. De totale m3 inhoud van het hoofdgebouw en bijgebouwen is pl.ra. 4850 m3. Zoals we reeds schreven komt het gebouw op de z.g. Kloosterwei met een voorlo pige doorbraak naar de Markt. Voor het gebouw komt een open oefenplaats van 25 Meter diepte, terwijl het terrein door een open hekwerk van de straatzijde wordt afgescheiden. Voor het hekwerk is nog een weg van pl.m. 8 meter geprojecteerd, welke een doorver binding vormt van de Berkdijkse- straat naar de Marktstraat. In het gebouw wordt centrale verwarming aangebracht, terwijl de Centrale Meldings-Post (C. M. P.) naar de toren wordt ver plaatst, waarin een seinbord voor oriëntatie ter plaatse zorg draagt. Vanuit de koepel heeft men een goed overzicht over het natuur schoon, terwijl men van hieruit de bosbranden uitstekend kan waarnemen. Reeds zijn plannen in bespre king om de officiële opening van dit prachtig bouwwerk, da t èn voor de Gemeente, maar ook voor haar bewoners en de Gemeente lijke Vrijwillige Brandweer zeker een prachtige en practische aan winst zal zijn, met enige feestelijk heid te doen plaats hebben. woon op dezelfde voet zou door gaan als vroeger. De geldelijke omstandigheden waren altijd in orde gekomen, dat zou nu ook wel gebeuren. Uitspraak? De voorzitter wilde echter eerst een uitspraak van de heer Win kelman of hij bij zijn uitspraak aangaande de reiskosten bleef, en in dat geval wilde hij een uit spraak van de raad. De heer Ros echter meende dat dit beter in onderling overleg ge regeld kon worden. Men moest elkaar niet met harde woorden te lijf gaan De heer Dekkers vond dat wet houder Winkelman de voorzitter beter in kennis had kunnen stellen van zijn reizen, maar ook dat was niet zijn plicht. Tot de heer Vos zei hij dat hij nog geen „dictatuur" zag. Hij veronderstelde dat er een misverstand heerste en was bang dat het geval een propaganda stunt was. Maar de heer Vos ver klaarde 17 jaar in de raad te heb ben gezeten en nog nooit propa ganda te hebben gemaakt voor enige partij. De voorzitter ondertussen bleef bij zijn eis om een verklaring. De heer Winkelman vond het onverstandig dit van hem te eisen en hij zou ze niet geven. Als Ged. Staten bevestigden dat de aan merking niet voor de gemeente Sprang-Capelle gold, was hij be reid onmiddellijk te betalen. Bo vendien wilde hij geen beperking in de raad. De heer De Bas vond dat een tientje- reiskosten het toch niet maakte. De heer Winkelman echter merkte op dat er andere dingen bij kwamen die hem gestoten had den. Daarom was hij misschien wat scherp geweest. Maar hij bleef er bij dat het onverstandig van de voorzitter was een ver klaring te eisen. Toen besloot die maar er niet meer over te praten. Hij kon er dan nog altijd op terugkomen. En hiermee was het debat ten einde.... .Na anderhall uur. was men dus werkelijk bij punt 4 aangeland en daar werden verder geen woorden aan vuil gemaakt. Bij punt 5 betreurde de heer De Bas dat B. en W. niet verder wa ren gegaan en ook niet twee huis jes lieten plaatsen in Capelle. Het college deelde mee dat dit al een punt van bespreking had uitgemaakt, maar dat er moeilijk heden waren met de plaats. De heer Timmermans was bang dat er 's avonds in het te bouwen wachthuisje geen plaats zou zijn voor de reizigers, maar de heer Kraak meende dat dit opgelost zou zijn als er licht in werd aan gebracht. Wat dan ook zal ge beuren. De heer Oerlemans protesteer de tegen het feit dat de N.S. de lijn had opgeheven en dat de gemeente nu toch moest bijdragen in de kosten van een wachthuisje. Waarvan aantekening werd ge maakt, terwijl het voorstel werd aangenomen. De punten 6 en 7 gingen er zonder meer door. Ten aanzien van punt 8, de verbetering van de Kattesteeg, vroeg de heer Vos of het nu te voorzien was dat er nu ook een nieuwe weg zou komen. Juist deze weg was net van een nieuwe sin- tellaag voorzien. De voorz. antwoordde dat Ged. Staten lang tijd nodig had gehad om het besluit goed te keuren. Als het werk eenmaal aanbesteed was, op 28 Februari, zou de weg er wel spoedig komen. In afwach ting daarvan had de gemeente Loon op Zand er gruis gedepo neerd omdat de weg niet meer te berijden was. De heer Oerlemans kon door de voorzitter gerustge steld worden met de mededeling dat het beslist voor het oorspron kelijk gevoteerde bedrag zou kun nen gebeuren. Daarop ging de raad met het voorstel accoord. Voor het uurwerk op het ge meentehuis was van de heer Van Alphen te Capelle een offerte bin nengekomen van 525 en van de heer Tausch te Waalwijk een van ƒ215. B. en W. stelden voor op deze laatste aanbieding in te gaan, niettegenstaande er juist voor de vergadering van de heer Van Al phen een aanbieding was binnen gekomen voor 200. De raad was algemeen van mening dat het 't fairste was de heer Tausch de levering te gunnen. Het been stijf. Naar aanleiding van het advies van Ged. Staten (punt 10) voer de het eerst de heer Genuït het woord. Hij ging natuurlijk accoord met het voorstel van B. en W. en was verwonderd dat Ged. Staten een dergelijk verzoek deden. Hier wilde hij het woord „dictatuur" gebruiken, want het verzoek was evenveel als een bevel. Hij vroeg zich af waarom Ged. Staten de gemeente Sprang-Capelle toch zo slecht gezind waren. Bovendien zag hij een inkonsekwentie in hun houding. Eerst hadden ze toege staan bouwgrond te kopen en nu werd over de bouw van een hal afwijzend beschikt. De raad dacht niet aan intrekken. Het stond voor de heer Genuït vast dat, als de gemeente Waalwijk die grond had aangekocht, er geen verzet uit Den Bosch zou zijn gekomen. B. en W. moesten ook een vlam mend protest laten horen. Wethouder Winkelman be toogde dat Ged. Staten hun ad vies baseerden op twee dingen die lichtelijk met elkaar in tegen spraak waren. Eerst hadden ze gewezen op het risico voor de gemeente zolang er geen vaste huurder was. Nu wezen ze op het risico als er een vaste huur der was, omdat het gevaar be stond dat die niet langdurig zou kunnen huren. Dan zouden er nergens meer industriehallen ge bouwd kunnen worden. De argu menten waren gezocht en cie raad moest het besluit niet intrekken. De voorzitter voegde daar nog aan toe dat het over een geves tigde industrie ging die nog een half jaar op de plaats kon blijven waar ze nu gevestigd was. De zaak ging goed en een industrie hal zou een uitkomst zijn. Daar om stond hij ook in stomme ver wondering. Er hoefden verder geen woor den meer aan verspild te worden, want de raad was het zeer eens met B. en W. Punt 11 vroeg geen discussie en bij punt 12 wilde de heer Oer lemans dat de bepaling zou ver vallen dat het geld niet gebruikt zou mogen worden voor nieuwe investeringen. De voorzitter antwoordde dat dit een mondelinge afspraak was. Met Juli zou er mogelijk overleg gepleegd kunnen worden over de woningbouw. De heer De Bos vroeg of het niet mogelijk was een hypotheek te nemen op de woningen. Het college antwoordde dat dit onge bruikelijk was, maar zou diligent blijven. Daarop ging de raad met het voorstel accoord. Naar aanleiding van punt 13 vroeg de heer Genuït in Den Bosch te proberen extra bouw volume te krijgen voor onbe woonbaar verklaarde woningen, maar de voorzitter moest hem teleurstellen, omdat dit uitgeslo ten was. Dan gaf de heer Genuït maar de raad om geen advies uit te lokken voor onbewoonbaar ver klaring van 10 of meer wonin gen. Met het onderhavige voor stel ging de raad accoord. Punt 14 gaf de heer Winkel man de opmerking in de mond dat het hier wel degelijk nieuwe investeringen betrof en dat het de vraag was of de Bank van FEUILLETON VAN DE ECHO VAN HET ZUIDEN Toen hij dat ritueel enkele ja ren geleden invoerde, gaf hij zijn vrouw het strikte parool tussen één uur tien en half twee aan een ieder, die naar hem vroeg, te vertellen, dat „dokter niet thuis was", zelfs al verongelukte de auto van de minister-president voor zijn deur. De kinderen, Barbara en de kleine Peter, ter onderschei ding van grote Peter, die er nu logeerde vonden die geheim zinnige opsluiting van vader zo prachtig, dat zij erover in diep geheim aan iedereen verteld had den, aan de melkboer en de krui denier, aan de buren en de post bode, zodat er allengs een nieu we tijdrekening in het dorp was ingevoerd. De boerinnen zeiden tegen de knechts om half twee „Dokter heeft allang gerust, aan het werk, mannen en de hoef smid sprak elke middag „Vrouw 't is vijf minuten voor dokter gaat rusten, maak de koffie eens warm". Maar dokter meende nog al tijd, dat hij voor zijn gemeente tussen één uur en tien voor half twee onvindbaar was In het zij kamertje las hij het nieuws en 't weerbericht en tuurde nu en dan de landweg af, waarlangs hij al tijd bekenden en getrouwen zag voorbijgaan en dan verheugde hij zich telkens weer, dat niemand hem hier hoog en veilig in zijn schuilplaats vermoedde. Zo kon het ook gebeuren, dat hij de kleine stofwolk over de weg zag aankomen. Het ging zo snel, dat Frank meende, dat het weer een wegrenner was. En al had hij beroepsbezwaren tegen de velo-sport, met plezier kon hij toch naar die wegduiveltjes kij ken. Het zal Jef van de Achter weg zijn, mompelde hij, want Jef werkte op het postkantoor en kon daarbij van elk telegram, dat hij moest bezorgen, een sprint ma ken. Het was Jef niet, maar Peter, die uit het stof zichtbaar werd, gebogen over het stuur, in zijn blauwe overhemd met opgerolde mouwen. De dokter was zo ver baasd, dat hij vlak voor het raam kwam en dat was in zijn heilige twintig minuten nog maar één keer gebeurd toen een stier was losgebroken en Frank vlug uit keek, of de kinderen wel binnen waren. Maar grote Peter met dertig kilometer snelheid op een fiets, was voor Frank meer sensatie dan een week lang zonsverduiste ring. Peter, die nog niet eenmaal in zijn leven had hardgelopen om een tram te halen, schoot daar als een raketgranaat door het hek, met wilde haren en een fotosta tief in zijn hand geklemd. In staat van hoge opwinding 1 Peter, die geen andere bezigheid op aar de had, dan het ontcijferen van oud-Egyptische grafschriften, die zelfde Peter had hier in het boe- rendorpje Axen kennelijk iets be leefd waardoor hij een ogenblik moest hebben vergeten, dat niet alleen het leven van drieduizend jaar geleden de moeite waard was. Peter in moeilijkhedenbe sloot Frank zijn overwegingen. Peter, de luchthartige, de onbe zorgde, die spelenderwijze in en kele jeugdige studiejaren Egypto loog van formaat was geworden, deze academische flierefluiter kwam daar stellig aan met een gewoon menselijk probleem. Want wat kon het anders zijn? En Frank had heimelijk een zo groot plezier bij zijn gedachten, dat hij zich bedwingen moest om niet het raam te openen en zijn vriend bij de finish toe te jui chen. Hij luisterde naar de opge wonden stemmen beneden. Karin probeerde hem zeker tegen te houden, maar hij hoorde hem toch de trap op draven. Peter bonsde op de deur. Je komt er toch niet in, gromde Frank, hoe nieuwsgierig hij ook was. Idiootriep de ander hij gend. Er is iets ernstigs gebeurd! Zeker een hartvergroting van het fietsen. Morgen op 't spreek uur, mijnheer Frank, er is iemand ver moord Onzin, tussen één en één twintig sterft niemand in Axen. Ik ben er zelf bij geweest, schreeuwde Peter nu, maar ik vertel je niets meer. Ik ga naar de veldwachter. Dat was Frank toch te mach tig en voor het eerst in zes jaren deed hij om kwart over één de deur open. Hij trachtte met een scherts nog het initiatief in han den te houden en hij zei Wie, zoals jij, je leven slijt met het lezen van grafschriften, moet zich niet verbazen nog eens de dood zelf op zijn tenen te trappen. Maar Peter luisterde niet. Hij hijgde en slikte achter zijn witte tanden en sprak toen met een droge keel Ik heb Karin gezegd de kin deren beneden te houden. Doch Frank was te ongeduldig voor dergelijke inleidingen en in vijf minuten „had" hij het verhaal. Luidde daarom de klok, sprak Frank peinzend, toen Pe ter eindelijk zweeg. Kende je die organist vroeg Peter. Zijn vriend seheen moeite te hebben de historie te verwerken hij bleef voor zich uit staren en antwoordde eerst na een lange stilte. Als het onze organist was, ja. Ik heb hem eenmaal hier ge had. Een graat in zijn keel. Ossiefski heette hij. Een Rus Neen, een Pool. Zonderlin ge vent. Kwam hier met de Duitsers. Deserteerde en wist zich twee jaar schuil te houden in deze buurt. Een paar goede boeren gaven hem wel eens wat te eten en dan verdween hij weer voor een tijd. Jef van de post vertelt, dat hij hem een enkele keer bij de oude houtskoolbran derij heeft gezien. Misschien had hij daar wel zijn hol. Je weet, dat het Poolse leger ons hier heeft bevrijd. Nu, daarbij had hij meteen goede vriendjes en de mensen, die hem in de bezetting geholpen hadden, werden rijkelijk beloond. Hij bracht hun sigaret ten en blikjes en chocola. Toen heeft de Poolse commandant met de burgemeester gesproken en zowaar, op een goede dag was Ossiefski tijdelijk tot organist be noemd. De kerel speelde prach tig en de koster, die het orgel al tijd bediend had, zou het toch nooit leren. De stakker werd daarmee altijd zo gesard, dat hij blij was een ander in zijn plaats te zien. Toch zijn zij geslagen vijanden gebleven, de koster en hij. De koster beklaagde zich tel kens bij de pastoor, dat Ossiefski te veel op het orgel studeerde en dat het dan zo vals klonk dat hl) er schele hoofdpijn van kreeg. Nederlandse gemeenten hiermee accoord zou gaan. Dan moest het maar uit een ander postje betaald worden, vond de voorzitter en de heer De Bas wees in dit verband op de vorderingen op het rijk. De heer Oerlemans had nog meer percelen in het voorstel verwacht, maar de voorzitter deelde hem mee dat daarover nog onderhandelingen werden ge^ voerd. Accoord. Uit voorstel 15 leidde de heer De Bas af dat het de bedoeling was dat de gemeenten onderling zouen samenwerken. Op welke wijze De voorzitter antwoordde dat op deze regeling ernstig was aangedrongen door de commissa ris der Koningin. Het materieel zou betaald moeten worden door de aangesloten gemeenten, maar daartegen waren allerlei bezwa ren gerezen en men was er daar om op teruggekomen. Een brand- weerdeskundige werd nu belast met het toezicht over alle ge meenten en met de opleiding van het personeel. Een kring werkte nauw samen en die waartoe Sprang-Capelle behoort was in alle gemeenten goed geoutilleerd. De begroting zou jaarlijks ter goedkeuring aan alle raden wor den voorgelegd. De raad vond het goed. De punten 16, 17 en 18 vlogen er zonder meer door, dat waren maar technische zaken. Wethouder Maijcrs wint. Bij punt 19 stond wethouder Mayers met het voorstel om de aansluiting van de betreffende buurten wel door te laten gaan tegen de meerderheid van de voorzitter en wethouder Winkel man. Wethouder Mayers motiveerde zijn mening dat dit na de Win terdijk de twee laatste wijken waren die nog niet geëlectrifi- ceerd waren en daarom was hij er sterk voor om het te doen. Ook de heer de Bas had inder tijd gezegd dat hij er voor was en bleef er bij, evenals de heer Vos. De heer Genuït vroeg hoeveel aansluitingen er waren. Dat ble ken er 12 voor de waterleiding te zijn en 14 voor electriciteit. Het aantal aansluitingen voor electriciteit op de Hoge Akker bedroeg 10. De heer Oerlemans vond het bedrag hoog, maar meende uit billijkheidsoverwegingen toch voor aansluiting te moeten zijn, evenals de heer Timmermans. De heer Kraak had vanavond niets meer willen zeggen, maar nu kon hij zijn blijdschap toch niet onderdrukken dat er vooral dit punt met vlag en wimpel door was, al voor het zover was. Maar de voorzitter en wethou der Winkelman gaven zich ge wonnen en zo ging het inderdaad met vlag en wimpel. Mededelingen en vragen wa ren er niet en daarom sloot de voorzitter. De vergadering was wel bewogen geweest, maar ze eindigde toch al vlaggend en wimpelend ZIJ HAD MET DUIVELS GEVOCHTEN". DRAMA BIJ RAAL TE. Naar eerst thans bekend werd, heeft zich op een afgelegen boerderij in de buurtschap Broek land onder Raalte, in de nacht van 30 op 31 Januari een familie drama afgespeeld, waarbij een der bewoners, de 34-jarige W. K. in een gierput nabij het huis is verdronken. Op deze boerderij, het erve „Schutte", woonde een oude moeder te zamen met drie onge- ruwde kinderen en een bejaarde oom, allen zeer welgestelde lie den. In de vroege morgen van 31 Januari miste de oudste der kin deren de 35-jarige zoon Gradus, zijn 34-jarige broer Willem en zijn 32-jarige zuster Dina. Gra dus waarschuwde tenslotte de op enige afstand wonende boeren Mulder en Bronsvoort, die nog in het duister Dina vonden, weg gedoken in een tamelijk droge sloot. Zij was in nachtgewaad en gaf te kennen, naar de buren mededeelden, die nacht „met duivels te hebben gevochten". De buren zochten verder naar de vermiste Willem en vonden ten slotte in de gierkelder zijn lijk. De put was afgedekt met twee houten deuren, waardoor men aannam dat hier geen zelfmoord in het spel was. Na onderzoek door burge meester Ganzeboom, de opper wachtmeester der rijkspolitie Lo- vink en ambtenaren van de rijksrecherche uit Almelo gaf de justitie toestemming tot het be graven van het lijk. Later heeft de justitie gevraagd om een aanvullend rapport ter zake, welk onderzoek thans nog gaande is. Dit laatste mede op grond van geruchten, die intus sen in de omgeving over het ge val de ronde doen. De 32-jarige Dina K. die eerder onder dok ters handen was, is thans opge nomen in de psychiatrische in richting „Brinkgreven" te De venter. Een ontploffing van een hoogdruk pomp in het energiebe drijf Centrale Noord te Amster dam had noodlottige glevolgen. De machinist Borgart, 46 Jaar, werd gewond aan de buik en overleed ter plaatse. De Noor man Leyenberg, 34 jaar, kreeg een scherf tegen het hoofd en werd levensgevaarlijk gewond.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1951 | | pagina 6