6
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 19 FEBRUARI 1951
6
Gemeente Brandweerkazerne en Bureaux
Gemeentewerken Kaatsheuvel
PETER VERGEET
ZIJN MUMMIES.
Door
J. A. AGES.
3).
HOOFDSTUK II.
Waarin krijgsraad
gehouden wordt.
Frank Mertens wat de enige
dokter in de goegemeente van
Axen. Per dag had hij 20 mi
nuten rust; dat was na zijn
middagspreekuur. Om één
uur luisterde hij naar het ra
dio-nieuws, sprak dan altijd
na het weerbericht: „Mooi zo,
nu hoef ik morgen de krant
niet meer te lezen!", kuste
dan Karin en de kinderen te
der als gold het een afscheid
voor een reis naar de Congo,
en ging naar boven. Daar ver
dween hij in een zijkamertje,
deed de deur op slot en hulde
zich in de couranten van de
vorige dag en sigarenrook.
(Wordt vervolgd).
worden, terwijl een jongeman
van de brandweer het werk zelf
had uitgevoerd. Wethouder Win
keiman had echter het mandaat
niet willen tekenen en dus kon
de ontvanger niet uitbetalen. Na
nog enkele voorbeelden besloot
de voorzitterDergelijke terreur
heerst in het college van B. en
W.
Wethouder Winkelman had
met verwondering het betoog van
de voorzitter gehoord. Op de
eerste plaats was de zaak niet
aan de orde (Die stel ik aan de
orde, zei de voorzitter) en het
was de ware gang van zaken
niet. Ged. Staten hadden aan
merkingen gemaakt op de reke
ning. De wethouders hadden er
geen bezwaar tegen gemaakt dat
de burgemeester per auto naar
Tilburg of Oudenbosch ging
maar wel tegen verdere afstan
den.
De voorzitterDie aanmerkin
gen golden niet voor deze ge
meente.
Wethouder WinkelmanDan
lopen onze persoonlijke mennin
gen hierover uiteen.
De voorzitter Uiteraard.
In ieder geval vond wethouder
Winkelman dat de voorzitter de
zaken nogal zwaar had voorge
steld. Hij had het mandaat alleen
terzijde gelegd om in B. en W.
overleg te plegen.
VoorzitterDan ben ik ver
keerd ingelicht.
Waarop wethouder Winkel^
man opmerkte dat de voorzitter
die inlichtingen niet van hem
had.
Betreffende de woningbouw
betoogde hij dat er niets van
waar was dat hij die niet wilde
laten doorgaan. Als de financiële
situatie was opgelost was hij de
eerste om investeringen te stimu
leren. Maar wanneer de gemeente
besloot tot bouw van huizen, wat
moest er dan gebeuren als er
geen geld was om de aannemers
te betalen Dan zou de wethou
ders met recht 't verwijt gemaakt
worden dat ze lichtvaardig ge
handeld hadden.
Aangaande de kwestie B. con
tra W. merkte de heer De Bas
op dat er gemeentebelangen mee
gemoeid konden zijn als de bur
gemeester niet naar Den Haag
kon gaan zoals het hem schikte.
Hij had gedacht dat de sfeer zo
verbeterd was dat men niet meer
over dergelijke bagatellen zou
vallen. Als de raad en Ged. Sta
ten een bedrag toestonden zei
dat voor hem alles en als de ge
meentebelangen in het gedrang
kwamen zou hij een uitspraak
van de raad uitlokken.
De opvatting van de heer
Winkelman over de woningbouw
vond de heer De Bas financieel
heel gezond. Maar geen enkele
gemeente deed dat zo. Geen en
kele gemeente zou door het rijk
in de steek gelaten worden, an
ders zouden Ged. Staten de uit
gaven niet toelaten. Tegen de
vuilnisophaaldienst was de heer
De Bas indertijd op tegen ge
weest omdat hij die inderdaad als
luxe beschouwde.
De heer Winkelman betoogde
nogmaals dat hij geen tegenstan
der was van woningbouw. De
raad wist dat hij het vorig jaar
met alle macht had meegewerkt
aan de bouw van de 18 extra
woningen. Maar als de zaak op
optimistische wijze werd aange
pakt zou de gemeente in moei
lijkheden raken, alleen op te los
sen door voogdijschap van het
rijk en dit vond de heer Winkel
man niet prettig.
De heer De Bas vond geen
woningen erger.
De heer Winkelman w'as ech
ter niet bang dat de woningbouw
niet zou doorgaan. Als men een
lang lopende lening kon krijgen
was hij er een voorstander van
en daarom moest de woningbouw
worden uitgesteld tot men er in
geslaagd was een lang lopende
lening aan te trekken.
Hoe moest het dan met de
plannen, vroeg de voorzitter.
De gemeente kon toch haar
praeparatieven nemen, antwoord
de de heer Winkelman, alleen de
aanbesteding zou moeten wach
ten.
..Dictatuur".
De heer Vos was het eens met
de heer De Bas. Hij was onder
tussen nog meer verwonderd ge
worden. De reiskosten waren
goedgekeurd door Ged. Staten en
dat er nu bezwaar tegen gemaakt
werd vond hij kleinzielig en be
titelde het als dictatuur. Het af
gelopen jaar had hij vertrouwen
gehad in B. en W. en zou het
jammer vinden als dat nu verlo
ren ging.
De hee Mayers bracht hier te
gen in dat hij niet tegen reis- en
verblijfkosten was, maar als Ged.
Staten er tegen waren, kon hij er
zijn stem niet aan geven.
Dit was niet gebeurd, zei de
voorzitter, er was alleen een al
gemene opmerking gemaakt.
Ook de heer Genuït vond het
spijtig dat de sfeer in B. en W.
zo ernstig was. De laatste tijd
had hij er een andere mening
over gehad en hij hoopte dat het
gauw zou verbeteren. Hij merkte
op dat de heer Winkelman alleen
sprak over investering in de wo
ningbouw en had gezegd dat al
leen de aanbesteding zou hoeven
te wachten. Daartegen bracht de
heer Genuït naar voren dat de
aanbesteding van de woningbouw
1950 pas in Augustus had plaats
gehad en nu was men pas met
de bouw begonnen. Hij meende
dat de heer Winkelman wist hoe
ernstig de woningnood was. En
alle geneesheren gaven advies
naar de woningcommissie te
gaan. De toestand van de woj
ningen was zeer ernstig,.
Even liep de heer Genuït voor
uit op punt 13. Het stond voor
hem vast dat het een klein kunst
je was voor B. en W. om advies
te krijgen om tientallen woningen
onbewoonbaar te verklaren.
W.arom nu juist die ene en hoe
meenden B. en W. dan de wo
ningnood op te lossen
De heer Oerlemans kreeg de
indruk dat er misvehstand be
stond tussen begroting en kapi-
taaldienst. De begroting was
sluitend, maar de kapitaaldienst
liep vast. Nu kon de raad wel
bedragen voteren voor investe
ringen, maar die mochten niet uit
kasgeldleningen betaald worden.
Daardoor verloor de gemeente
haar zelfbeschikkingsrecht. Als
er geen lening op lange termijn
gesloten kon worden, moest men
niet verder gaan. De meningen
liepen dienaangaande uit elkaar,
er waren optimisten en pessi
misten.
De voorzitter merkte op dat
de begroting niet meer sluitend
was, maar er zou wel een gunstig
ge beslissing vallen over de rijks
bijdrage.
De sfeer in B. en W. was de
heer Dekkers onbekend. In zijn
fractie was er geen wooid over
gevallen. Als het was zoals de
voorzitter had voorgeschilderd,
was het verkeerd, maar de woor
den van de heer Winkelman had
den hem weer een heel eind ge
rust gesteld. Tot de heer Vos zei
de heer Dekkers dat het woord
„dictatuur" niet paste voor ie
mand die het woord christelijk
voor zijn naam had staan.
De voorzitter betoogde dat
hetgeen hij verteld had niet over
dreven was. Hij had zelfs nog
meer pijlen op zijn boog. Wat
dacht de raad er van dat de wet
houders achter zijn rug om naar
de Pnem waren gagaan om te
vragen of de electrificatie van de
Winterdijk wel 12.000 kostte?
Wethouder Winkelman was drie
keer voor de gemeente naar Den
Haag geweest buiten de voor
zitter om, wat was hij daar gaan
doen
De heer Vos vond het in en in
droevig als het zo was. Als het
niet waar was zou hij het woord
„dictatuur" graag intrekken, an^
ders achtte hij het eer zijn chris
tenplicht om het te gebruiken.
De voorzitter beoogde dat hij
terreur van niemand nam. Hij
had die niet van de Duitsers ge
nomen, niet van hun handlan
gers en ook nu nam hij die niet.
De heer Winkelman verwon
derde zich andermaal. Hij vond
er niets op tegen ais hij op eigen
kosten naar Den Haag ging om
daar inlichtingen in te winnen.
De voorzitter vond het edel
moedig dat de heer Winkelman
dat op eigen kosten deed, hij
kwam er eerlijk voor uit dit niet
te kunnen. Maar hij was van me
ning dat het niet de goede sfeer
schiep en begreep niet dat de
heer Winkelman dit niet inzag.
Wethouder WinkelmanU
vraagt ook niet of ik mee naar
Den Haag ga en ik zie niet in
waarom het wantrouwen zou
wekken.
De heer De Bas zag dat ech
ter wel in.
Bovendien, zei de voorzitter,
was het in iedere gemeente de
gewoonte dat de voorzitter inlei
dende besprekingen hield.
Van de Pnem was niets waar,
zei de heer Winkelman. De wet
houders hadden gedacht dat het
mogelijk zou zijn van de 12000
iets af te krijgen en hij zag het
verkeerde van deze handelwijze
niet in. Hij ging als hij in Den
Bosch kwam dikwijls even naar
de Pnem.
Eindelijk kwam de heer Ros
met het voorstel een eind te ma
ken aan de discussie. Ook stelde
hij voor dat de heer Winkelman
zijn plan introk en dat men ge-
Als we momenteel een kijkje
nemen op de Markt en Omgeving
moeten wfe constateren, dat het er
nogal hopeloos uitziet. Ook de
dagen van beter weer hebben nog
weinig opluchting gebracht in de
ergerlijke toestand, waarin dit
centrum verkeert. We blijven in
middels hopen, dat er spoedig
verbetering zal waar te nemen
zijn, wat speciaal voor de zaken
mensen op dit punt hoog nodig is.
Intussen is er echter de hand
gelegd aan de uitvoering van een
object, dat zeker de belangstelling
van alle geraeentenaren heeft, en
door zijn opzet gewis ook de in
teresse zal trekken van de om
liggende gemeenten, daar ook zij
kunnen gebaat zijn bij het werk
dat hier in uitvoering wordt ge
nomen. Wij bedoelen de gebou
wen voor de Brandweerkazerne
annex bureaux gemeentewerken,
onder de beproefde architectuur
van Ir. C. G. Geenen te Eindho
ven, onlangs aanbesteed en ge
gund aan een plaatselijke aanne
mer, Gebr. v. d. Hoven, die het
werk gaat uitvoeren in samen
werking met Gebr. Brekelraans al
hier.
Als we bovenstaande reproduc
tie van het imposante bouwwerk
bekijken, zullen we ongetwijfeld
moeten getuigen, dat hier iets
groots gaat verricht worden; ho
pelijk het begin om eens te komen
tot een centrum, dat onze nijvere
industrieplaats waardig is.
Reeds jaren is de behoefte ge
voeld aan een noodzakelijke uit
breiding van ons brandweerwe
zen, dat innerlijk in het laatst ver
lopen tijdperk een grondige herzie
ning onderging door betere scho
ling en organisatie, doch dat voor
een gemeente met zo oneindig
vtel brandgevaren, vooral op in
dustrieel terrein, niet verantwoord
is, zo niet ook de voorziening van
het materiaal aan de eisen be
antwoordt.
Dat de gemeenteraad het door
onze energieke Burgemeester aan
geboden plan tot grondige herzie
ning en verbetering zo spontaan
heeft gesteund zal in de toekomst
zeker de blijvende dank van de
inwoners van onze gemeente blij
ven wegdragen. Ook de Comman
dant van de Gemeentelijke Brand
weer, de heer J. Hopman, komt
voor zijn voortvarendheid om de
ontworpen plannen in uitvoering
te krijgen een woord van lof toe.
Het gebouw bestaat uit een
Hoofdgebouw en bijgebouwen en
zal verrijzen op de z.g. Klooster
wei, achter het perceel van de
meubelzaak M. Smit.
De toren vormt het middelpunt,
van waaruit naar het Westen de
Brandweerkazerne en naar het
Zuiden de Gemeentewerkengebou
wen aansluiten.
In de toren, die 18 meter hoog
wordt, zijn op de begane grond
ondergebracht de slangentoren,
klimladders, slangenbergplaats,
douchecellen, kleedruimte, oefen
luiken, W.C. enz. Op de toren
komt een brandweerkoepel als uit
kijkpost met sirene. In de vleugel
hieraan naar het Westen aanslui
tend komen de garages voor auto
spuit, ladderwagen, vuilniswagen,
vrachtwagens, sproeiwagen en
verder werkplaatsen, bosbrand
materiaal, magazijn en natuurlijk
een telefoonpost.
In de vleugel lopende naar het
Zuiden komen gelijkvloers het
schaftlokaal, een tiinmerwinkel,
een houtopslagplaats, een maga
zijn en wagenloods en fietsenbe-
waarplaats.
Op de vlfeugel waarin gelijk
vloers de brandweer huist, wor
den de bureaux van Gemeente
werken gehuisvest, die hun in
gang krijgen aan de Westzijde
van deze vleugel. Op deze ver
dieping komt naast de trappen-
kamer een kleine keuken, en dan
van het Oosten naar het Westen
een leslokaal voor de brandweer,
een tekenkamer, het kadaster, een
kamer voor Bouw- en Woning
toezicht, een kantoor voor de
boekhouding met aangesloten het
kantoor voor de administratie en
het kantoor Voor de Directeur
Gemeentewerken met aan het ein
de de sanitaire afdeling. Alle bu
reaux zien op het Zuiden uit, ter
wijl langs de Noordzijde een gang
loopt, die toegang geeft tot alle
daar gevestigde kantoren en lo
kalen.
De lengte van het Hoofdgebouw
is 47.92^ meter en van het bij
gebouw 39 meter. Het hoofdge
bouw met verdieping heeft een
hoogte van 9.55 meter en een
diepte van 8.14 en 2.7 meter.
De totale m3 inhoud van het
hoofdgebouw en bijgebouwen is
pl.ra. 4850 m3. Zoals we reeds
schreven komt het gebouw op de
z.g. Kloosterwei met een voorlo
pige doorbraak naar de Markt.
Voor het gebouw komt een open
oefenplaats van 25 Meter diepte,
terwijl het terrein door een open
hekwerk van de straatzijde wordt
afgescheiden. Voor het hekwerk
is nog een weg van pl.m. 8 meter
geprojecteerd, welke een doorver
binding vormt van de Berkdijkse-
straat naar de Marktstraat.
In het gebouw wordt centrale
verwarming aangebracht, terwijl
de Centrale Meldings-Post (C. M.
P.) naar de toren wordt ver
plaatst, waarin een seinbord voor
oriëntatie ter plaatse zorg draagt.
Vanuit de koepel heeft men een
goed overzicht over het natuur
schoon, terwijl men van hieruit
de bosbranden uitstekend kan
waarnemen.
Reeds zijn plannen in bespre
king om de officiële opening van
dit prachtig bouwwerk, da t èn
voor de Gemeente, maar ook voor
haar bewoners en de Gemeente
lijke Vrijwillige Brandweer zeker
een prachtige en practische aan
winst zal zijn, met enige feestelijk
heid te doen plaats hebben.
woon op dezelfde voet zou door
gaan als vroeger. De geldelijke
omstandigheden waren altijd in
orde gekomen, dat zou nu ook
wel gebeuren.
Uitspraak?
De voorzitter wilde echter eerst
een uitspraak van de heer Win
kelman of hij bij zijn uitspraak
aangaande de reiskosten bleef, en
in dat geval wilde hij een uit
spraak van de raad.
De heer Ros echter meende dat
dit beter in onderling overleg ge
regeld kon worden. Men moest
elkaar niet met harde woorden te
lijf gaan
De heer Dekkers vond dat wet
houder Winkelman de voorzitter
beter in kennis had kunnen stellen
van zijn reizen, maar ook dat was
niet zijn plicht. Tot de heer Vos
zei hij dat hij nog geen „dictatuur"
zag. Hij veronderstelde dat er een
misverstand heerste en was bang
dat het geval een propaganda
stunt was. Maar de heer Vos ver
klaarde 17 jaar in de raad te heb
ben gezeten en nog nooit propa
ganda te hebben gemaakt voor
enige partij.
De voorzitter ondertussen bleef
bij zijn eis om een verklaring.
De heer Winkelman vond het
onverstandig dit van hem te eisen
en hij zou ze niet geven. Als Ged.
Staten bevestigden dat de aan
merking niet voor de gemeente
Sprang-Capelle gold, was hij be
reid onmiddellijk te betalen. Bo
vendien wilde hij geen beperking
in de raad.
De heer De Bas vond dat een
tientje- reiskosten het toch niet
maakte.
De heer Winkelman echter
merkte op dat er andere dingen
bij kwamen die hem gestoten had
den. Daarom was hij misschien
wat scherp geweest. Maar hij
bleef er bij dat het onverstandig
van de voorzitter was een ver
klaring te eisen.
Toen besloot die maar er niet
meer over te praten. Hij kon er
dan nog altijd op terugkomen. En
hiermee was het debat ten einde....
.Na anderhall uur.
was men dus werkelijk bij punt 4
aangeland en daar werden verder
geen woorden aan vuil gemaakt.
Bij punt 5 betreurde de heer De
Bas dat B. en W. niet verder wa
ren gegaan en ook niet twee huis
jes lieten plaatsen in Capelle.
Het college deelde mee dat dit
al een punt van bespreking had
uitgemaakt, maar dat er moeilijk
heden waren met de plaats.
De heer Timmermans was bang
dat er 's avonds in het te bouwen
wachthuisje geen plaats zou zijn
voor de reizigers, maar de heer
Kraak meende dat dit opgelost
zou zijn als er licht in werd aan
gebracht. Wat dan ook zal ge
beuren.
De heer Oerlemans protesteer
de tegen het feit dat de N.S. de
lijn had opgeheven en dat de
gemeente nu toch moest bijdragen
in de kosten van een wachthuisje.
Waarvan aantekening werd ge
maakt, terwijl het voorstel werd
aangenomen.
De punten 6 en 7 gingen er
zonder meer door.
Ten aanzien van punt 8, de
verbetering van de Kattesteeg,
vroeg de heer Vos of het nu te
voorzien was dat er nu ook een
nieuwe weg zou komen. Juist deze
weg was net van een nieuwe sin-
tellaag voorzien.
De voorz. antwoordde dat Ged.
Staten lang tijd nodig had gehad
om het besluit goed te keuren.
Als het werk eenmaal aanbesteed
was, op 28 Februari, zou de weg
er wel spoedig komen. In afwach
ting daarvan had de gemeente
Loon op Zand er gruis gedepo
neerd omdat de weg niet meer te
berijden was. De heer Oerlemans
kon door de voorzitter gerustge
steld worden met de mededeling
dat het beslist voor het oorspron
kelijk gevoteerde bedrag zou kun
nen gebeuren. Daarop ging de
raad met het voorstel accoord.
Voor het uurwerk op het ge
meentehuis was van de heer Van
Alphen te Capelle een offerte bin
nengekomen van 525 en van de
heer Tausch te Waalwijk een van
ƒ215. B. en W. stelden voor op
deze laatste aanbieding in te gaan,
niettegenstaande er juist voor de
vergadering van de heer Van Al
phen een aanbieding was binnen
gekomen voor 200. De raad was
algemeen van mening dat het 't
fairste was de heer Tausch de
levering te gunnen.
Het been stijf.
Naar aanleiding van het advies
van Ged. Staten (punt 10) voer
de het eerst de heer Genuït het
woord. Hij ging natuurlijk accoord
met het voorstel van B. en W. en
was verwonderd dat Ged. Staten
een dergelijk verzoek deden. Hier
wilde hij het woord „dictatuur"
gebruiken, want het verzoek was
evenveel als een bevel. Hij vroeg
zich af waarom Ged. Staten de
gemeente Sprang-Capelle toch zo
slecht gezind waren. Bovendien
zag hij een inkonsekwentie in hun
houding. Eerst hadden ze toege
staan bouwgrond te kopen en nu
werd over de bouw van een hal
afwijzend beschikt. De raad dacht
niet aan intrekken. Het stond voor
de heer Genuït vast dat, als de
gemeente Waalwijk die grond
had aangekocht, er geen verzet
uit Den Bosch zou zijn gekomen.
B. en W. moesten ook een vlam
mend protest laten horen.
Wethouder Winkelman be
toogde dat Ged. Staten hun ad
vies baseerden op twee dingen
die lichtelijk met elkaar in tegen
spraak waren. Eerst hadden ze
gewezen op het risico voor de
gemeente zolang er geen vaste
huurder was. Nu wezen ze op
het risico als er een vaste huur
der was, omdat het gevaar be
stond dat die niet langdurig zou
kunnen huren. Dan zouden er
nergens meer industriehallen ge
bouwd kunnen worden. De argu
menten waren gezocht en cie raad
moest het besluit niet intrekken.
De voorzitter voegde daar nog
aan toe dat het over een geves
tigde industrie ging die nog een
half jaar op de plaats kon blijven
waar ze nu gevestigd was. De
zaak ging goed en een industrie
hal zou een uitkomst zijn. Daar
om stond hij ook in stomme ver
wondering.
Er hoefden verder geen woor
den meer aan verspild te worden,
want de raad was het zeer eens
met B. en W.
Punt 11 vroeg geen discussie
en bij punt 12 wilde de heer Oer
lemans dat de bepaling zou ver
vallen dat het geld niet gebruikt
zou mogen worden voor nieuwe
investeringen.
De voorzitter antwoordde dat
dit een mondelinge afspraak was.
Met Juli zou er mogelijk overleg
gepleegd kunnen worden over de
woningbouw.
De heer De Bos vroeg of het
niet mogelijk was een hypotheek
te nemen op de woningen. Het
college antwoordde dat dit onge
bruikelijk was, maar zou diligent
blijven. Daarop ging de raad met
het voorstel accoord.
Naar aanleiding van punt 13
vroeg de heer Genuït in Den
Bosch te proberen extra bouw
volume te krijgen voor onbe
woonbaar verklaarde woningen,
maar de voorzitter moest hem
teleurstellen, omdat dit uitgeslo
ten was.
Dan gaf de heer Genuït maar
de raad om geen advies uit te
lokken voor onbewoonbaar ver
klaring van 10 of meer wonin
gen. Met het onderhavige voor
stel ging de raad accoord.
Punt 14 gaf de heer Winkel
man de opmerking in de mond
dat het hier wel degelijk nieuwe
investeringen betrof en dat het
de vraag was of de Bank van
FEUILLETON
VAN
DE ECHO VAN HET ZUIDEN
Toen hij dat ritueel enkele ja
ren geleden invoerde, gaf hij zijn
vrouw het strikte parool tussen
één uur tien en half twee aan
een ieder, die naar hem vroeg, te
vertellen, dat „dokter niet thuis
was", zelfs al verongelukte de
auto van de minister-president
voor zijn deur.
De kinderen, Barbara en de
kleine Peter, ter onderschei
ding van grote Peter, die er nu
logeerde vonden die geheim
zinnige opsluiting van vader zo
prachtig, dat zij erover in diep
geheim aan iedereen verteld had
den, aan de melkboer en de krui
denier, aan de buren en de post
bode, zodat er allengs een nieu
we tijdrekening in het dorp was
ingevoerd. De boerinnen zeiden
tegen de knechts om half twee
„Dokter heeft allang gerust, aan
het werk, mannen en de hoef
smid sprak elke middag „Vrouw
't is vijf minuten voor dokter
gaat rusten, maak de koffie eens
warm".
Maar dokter meende nog al
tijd, dat hij voor zijn gemeente
tussen één uur en tien voor half
twee onvindbaar was In het zij
kamertje las hij het nieuws en 't
weerbericht en tuurde nu en dan
de landweg af, waarlangs hij al
tijd bekenden en getrouwen zag
voorbijgaan en dan verheugde hij
zich telkens weer, dat niemand
hem hier hoog en veilig in zijn
schuilplaats vermoedde.
Zo kon het ook gebeuren, dat
hij de kleine stofwolk over de weg
zag aankomen. Het ging zo snel,
dat Frank meende, dat het weer
een wegrenner was. En al had
hij beroepsbezwaren tegen de
velo-sport, met plezier kon hij
toch naar die wegduiveltjes kij
ken.
Het zal Jef van de Achter
weg zijn, mompelde hij, want Jef
werkte op het postkantoor en kon
daarbij van elk telegram, dat hij
moest bezorgen, een sprint ma
ken.
Het was Jef niet, maar Peter,
die uit het stof zichtbaar werd,
gebogen over het stuur, in zijn
blauwe overhemd met opgerolde
mouwen. De dokter was zo ver
baasd, dat hij vlak voor het raam
kwam en dat was in zijn heilige
twintig minuten nog maar één
keer gebeurd toen een stier was
losgebroken en Frank vlug uit
keek, of de kinderen wel binnen
waren.
Maar grote Peter met dertig
kilometer snelheid op een fiets,
was voor Frank meer sensatie
dan een week lang zonsverduiste
ring. Peter, die nog niet eenmaal
in zijn leven had hardgelopen om
een tram te halen, schoot daar
als een raketgranaat door het hek,
met wilde haren en een fotosta
tief in zijn hand geklemd. In
staat van hoge opwinding 1 Peter,
die geen andere bezigheid op aar
de had, dan het ontcijferen van
oud-Egyptische grafschriften, die
zelfde Peter had hier in het boe-
rendorpje Axen kennelijk iets be
leefd waardoor hij een ogenblik
moest hebben vergeten, dat niet
alleen het leven van drieduizend
jaar geleden de moeite waard
was.
Peter in moeilijkhedenbe
sloot Frank zijn overwegingen.
Peter, de luchthartige, de onbe
zorgde, die spelenderwijze in en
kele jeugdige studiejaren Egypto
loog van formaat was geworden,
deze academische flierefluiter
kwam daar stellig aan met een
gewoon menselijk probleem.
Want wat kon het anders zijn?
En Frank had heimelijk een zo
groot plezier bij zijn gedachten,
dat hij zich bedwingen moest om
niet het raam te openen en zijn
vriend bij de finish toe te jui
chen. Hij luisterde naar de opge
wonden stemmen beneden. Karin
probeerde hem zeker tegen te
houden, maar hij hoorde hem
toch de trap op draven. Peter
bonsde op de deur.
Je komt er toch niet in,
gromde Frank, hoe nieuwsgierig
hij ook was.
Idiootriep de ander hij
gend. Er is iets ernstigs gebeurd!
Zeker een hartvergroting van
het fietsen. Morgen op 't spreek
uur, mijnheer
Frank, er is iemand ver
moord
Onzin, tussen één en één
twintig sterft niemand in Axen.
Ik ben er zelf bij geweest,
schreeuwde Peter nu, maar ik
vertel je niets meer. Ik ga naar
de veldwachter.
Dat was Frank toch te mach
tig en voor het eerst in zes jaren
deed hij om kwart over één de
deur open. Hij trachtte met een
scherts nog het initiatief in han
den te houden en hij zei
Wie, zoals jij, je leven slijt
met het lezen van grafschriften,
moet zich niet verbazen nog eens
de dood zelf op zijn tenen te
trappen.
Maar Peter luisterde niet. Hij
hijgde en slikte achter zijn witte
tanden en sprak toen met een
droge keel
Ik heb Karin gezegd de kin
deren beneden te houden. Doch
Frank was te ongeduldig voor
dergelijke inleidingen en in vijf
minuten „had" hij het verhaal.
Luidde daarom de klok,
sprak Frank peinzend, toen Pe
ter eindelijk zweeg.
Kende je die organist
vroeg Peter.
Zijn vriend seheen moeite te
hebben de historie te verwerken
hij bleef voor zich uit staren en
antwoordde eerst na een lange
stilte.
Als het onze organist was,
ja. Ik heb hem eenmaal hier ge
had. Een graat in zijn keel.
Ossiefski heette hij.
Een Rus
Neen, een Pool. Zonderlin
ge vent. Kwam hier met de
Duitsers. Deserteerde en wist
zich twee jaar schuil te houden
in deze buurt. Een paar goede
boeren gaven hem wel eens wat
te eten en dan verdween hij weer
voor een tijd. Jef van de post
vertelt, dat hij hem een enkele
keer bij de oude houtskoolbran
derij heeft gezien. Misschien had
hij daar wel zijn hol. Je weet,
dat het Poolse leger ons hier
heeft bevrijd. Nu, daarbij had hij
meteen goede vriendjes en de
mensen, die hem in de bezetting
geholpen hadden, werden rijkelijk
beloond. Hij bracht hun sigaret
ten en blikjes en chocola. Toen
heeft de Poolse commandant met
de burgemeester gesproken en
zowaar, op een goede dag was
Ossiefski tijdelijk tot organist be
noemd. De kerel speelde prach
tig en de koster, die het orgel al
tijd bediend had, zou het toch
nooit leren. De stakker werd
daarmee altijd zo gesard, dat hij
blij was een ander in zijn plaats
te zien. Toch zijn zij geslagen
vijanden gebleven, de koster en
hij. De koster beklaagde zich tel
kens bij de pastoor, dat Ossiefski
te veel op het orgel studeerde en
dat het dan zo vals klonk dat hl)
er schele hoofdpijn van kreeg.
Nederlandse gemeenten hiermee
accoord zou gaan.
Dan moest het maar uit een
ander postje betaald worden,
vond de voorzitter en de heer
De Bas wees in dit verband op
de vorderingen op het rijk.
De heer Oerlemans had nog
meer percelen in het voorstel
verwacht, maar de voorzitter
deelde hem mee dat daarover
nog onderhandelingen werden ge^
voerd. Accoord.
Uit voorstel 15 leidde de heer
De Bas af dat het de bedoeling
was dat de gemeenten onderling
zouen samenwerken. Op welke
wijze
De voorzitter antwoordde dat
op deze regeling ernstig was
aangedrongen door de commissa
ris der Koningin. Het materieel
zou betaald moeten worden door
de aangesloten gemeenten, maar
daartegen waren allerlei bezwa
ren gerezen en men was er daar
om op teruggekomen. Een brand-
weerdeskundige werd nu belast
met het toezicht over alle ge
meenten en met de opleiding van
het personeel. Een kring werkte
nauw samen en die waartoe
Sprang-Capelle behoort was in
alle gemeenten goed geoutilleerd.
De begroting zou jaarlijks ter
goedkeuring aan alle raden wor
den voorgelegd. De raad vond
het goed.
De punten 16, 17 en 18 vlogen
er zonder meer door, dat waren
maar technische zaken.
Wethouder Maijcrs wint.
Bij punt 19 stond wethouder
Mayers met het voorstel om de
aansluiting van de betreffende
buurten wel door te laten gaan
tegen de meerderheid van de
voorzitter en wethouder Winkel
man.
Wethouder Mayers motiveerde
zijn mening dat dit na de Win
terdijk de twee laatste wijken
waren die nog niet geëlectrifi-
ceerd waren en daarom was hij
er sterk voor om het te doen.
Ook de heer de Bas had inder
tijd gezegd dat hij er voor was
en bleef er bij, evenals de heer
Vos.
De heer Genuït vroeg hoeveel
aansluitingen er waren. Dat ble
ken er 12 voor de waterleiding
te zijn en 14 voor electriciteit.
Het aantal aansluitingen voor
electriciteit op de Hoge Akker
bedroeg 10.
De heer Oerlemans vond het
bedrag hoog, maar meende uit
billijkheidsoverwegingen toch
voor aansluiting te moeten zijn,
evenals de heer Timmermans.
De heer Kraak had vanavond
niets meer willen zeggen, maar
nu kon hij zijn blijdschap toch
niet onderdrukken dat er vooral
dit punt met vlag en wimpel
door was, al voor het zover was.
Maar de voorzitter en wethou
der Winkelman gaven zich ge
wonnen en zo ging het inderdaad
met vlag en wimpel.
Mededelingen en vragen wa
ren er niet en daarom sloot de
voorzitter. De vergadering was
wel bewogen geweest, maar ze
eindigde toch al vlaggend en
wimpelend
ZIJ HAD MET DUIVELS
GEVOCHTEN".
DRAMA BIJ RAAL TE.
Naar eerst thans bekend werd,
heeft zich op een afgelegen
boerderij in de buurtschap Broek
land onder Raalte, in de nacht
van 30 op 31 Januari een familie
drama afgespeeld, waarbij een
der bewoners, de 34-jarige W.
K. in een gierput nabij het huis
is verdronken.
Op deze boerderij, het erve
„Schutte", woonde een oude
moeder te zamen met drie onge-
ruwde kinderen en een bejaarde
oom, allen zeer welgestelde lie
den.
In de vroege morgen van 31
Januari miste de oudste der kin
deren de 35-jarige zoon Gradus,
zijn 34-jarige broer Willem en
zijn 32-jarige zuster Dina. Gra
dus waarschuwde tenslotte de op
enige afstand wonende boeren
Mulder en Bronsvoort, die nog
in het duister Dina vonden, weg
gedoken in een tamelijk droge
sloot. Zij was in nachtgewaad en
gaf te kennen, naar de buren
mededeelden, die nacht „met
duivels te hebben gevochten".
De buren zochten verder naar de
vermiste Willem en vonden ten
slotte in de gierkelder zijn lijk.
De put was afgedekt met twee
houten deuren, waardoor men
aannam dat hier geen zelfmoord
in het spel was.
Na onderzoek door burge
meester Ganzeboom, de opper
wachtmeester der rijkspolitie Lo-
vink en ambtenaren van de
rijksrecherche uit Almelo gaf de
justitie toestemming tot het be
graven van het lijk.
Later heeft de justitie gevraagd
om een aanvullend rapport ter
zake, welk onderzoek thans nog
gaande is. Dit laatste mede op
grond van geruchten, die intus
sen in de omgeving over het ge
val de ronde doen. De 32-jarige
Dina K. die eerder onder dok
ters handen was, is thans opge
nomen in de psychiatrische in
richting „Brinkgreven" te De
venter.
Een ontploffing van een
hoogdruk pomp in het energiebe
drijf Centrale Noord te Amster
dam had noodlottige glevolgen.
De machinist Borgart, 46 Jaar,
werd gewond aan de buik en
overleed ter plaatse. De Noor
man Leyenberg, 34 jaar, kreeg
een scherf tegen het hoofd en
werd levensgevaarlijk gewond.