WERK VAN f.7./.
Wijde Wereld]
Wij worden door de
Belgen bedot!
Waalwijkse en Langstraatse Courant
Het personenvervoer
VOOR NOORD-BRABANT
VAN VITAAL BELANG
UIT DE
Conferentie der plaatsvervangers.
■s-BOSCH-LAGE ZWALUWE.
OP DE SPOORLIJN
DE ACTIE VAN WAALWIJKS BELANG.
VRIJDAG 9 MAART 1951
Uitgever
Waal wij kse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week.
DE ECHG \RB HET ZUIDEN
74e JAARGANG No. 20
OPGERICHT. 1878.
BureauxGROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. - SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66.
Abonnement
17 cent per week
2.25 per kwartaal
2.40' franco p.p.
Advertentie-prijs
9 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
TEL.-ADRES „ECHO".
Nu de actie van Waalwijks Belang haar beslag
heeft gekregen en de volledige resultaten bekend
zijn, resultaten die tot grote tevredenheid stemmen,
nu achten wij de tijd g ïkomen om onze lezers in de
Langstraat op de hoogte te stellen van het verloop
dezer actie, die ondanks het feit dat de medewerking
niet is gekomen van die zijde waarvan ze het eerst
werd verwacht, zulk een groot succes is geworden.
Wij waren in de gelegen
heid 't volledige dossier hier
omtrent te raadplegen en zijn
daardoor in staat een zo ge
trouw mogelijk résumé te ge
ven van 't verloop dezer actie,
die een aanvang nam toen in de
algemene najaarsvergadering
van Waalwijks Belang uit de
vergadering unaniem de wens
naar voren kwam, dat het be
stuur het initiatief zou nemen
tot een algemene of volksac
tie in de Langstraat voor het
behoud van het personenver
voer, naast eventuele acties
van officiële of officieuse in
stanties. Op deze vergadering
werd tegelijk verwondering
uitgesproken over het feit dat
van die zijde niet reeds lang
en krachtig was geageerd voor
het herstel van het personen
vervoer op onze lijn.
Op de eerstvolgende be
stuursvergadering werd deze
aangelegenheid, nadat van
verschillende zijden advies
was ingewonnen, direct ter
hand genomen. Eén of meer
algemene protestvergaderin-
gen, comité's van actie e.d.
achtte het bestuur voor dit
doel moeilijk uitvoerbaar,
daar het jaargetijde met de
huidige verbindingen in de
wintermaanden zich slecht
daarvoor leende. Waar men
er vast op rekende dat de
burgemeesters uit de Lang
straat e.o. overtuigd zouden
zijn van het groot algemeen
belang voor hun plaats en
streek in deze actie gelegen
c-n daarom U>ok alle medewer
king en steun zouden verle
nen, meende het bestuur van
Waalwijks Belang op de eer
ste plaats een beroep te mo
gen doen op deze magistraten.
Dit geschiedde in de vorm
van de toezending van een
conceot-adres terzake aan de
Minister van Verkeer en Wa
terstaat met een bijgevoegd
schrijven, waarin verzocht
werd dit adres te willen
tekenen en ter onderteke
ning voor te leggen aan de in
hun gemeente bestaande or
ganisaties van werkgevers,
werknemers, middenstanders,
landbouwers, handetsreizigers,
voorts besturen van middel
bare en u.l.o.-scholen, kortom
die organisaties die belang
hebben bij personenvervoer
op de spoorlijn 's-Hertogen-
boschLage Zwaluwe. Waal
wijks Belang durfde dit laat
ste verzoek te doen omdat het
al die adressen ter plaatse
niet kende en het voor de
burgemeesters of degenen die
zij daarmee zouden befasten
een kleine moeite was de re-
questen ter ondertekening aan
te bieden.
Het resultaat van deze bei
de verzoeken was niet erg be
moedigend, laat ons maar ge
rust zeggen: was teleurstel
lend. Vier gemeentebesturen
gaven direct hun spontane
toezegging en medewerking;
vijf burgemeesters berichtten
dat ze om verschillende rede
nen, speciaal omdat zij meen
den een ander plan
een autoweg over de spoor
baan niet te mogen door
kruisen door een andere ac
tie, aan het verzoek niet kon
den voldoen en vier anderen
gaven zelfs niet eens enig
antwoord.
Het resultaat was dus niet
erg hoopvol, maar er daagde
enig licht toen het bericht
kwam dat het Ministerie van
Oorlog niet wenste dat deze
spoorbaan zou verdwijnen.
Men verwachtte toen wel de
medewerking te zullen ver
krijgen omdat de autoweg die
de Commissaris der Koningin
en Ged. Staten ambiëerden,
nu van de baan was.
Waalwijks Belang ontwierp
een nieuw schrijven aan de
burgemeesters, toen het be
stuur door inlichtingen, tot de
overtuiging kwam dat ook de
tweede poging weinig succes
zou sorteren, daar de burge
meesters zich thans schaarden
achter het nieuwe plan van
de Commissaris der Koningin
en Ged. Staten, (die indertijd
de minister gunstig adviseer
den om de Ned. Spoorw. toe te
staan het personenvervoer op
deze lijn op te heffen), om nu
te laten nagaan de mogelijk
heid van een autoweg naast
de spoorbaan.
Hoewel het bestuur van
Waalwijks Eelang niet be
greep dat men naast laatstge
noemd plan een actie niet
kon steunen die beoogde
direct een behoorlijk per
sonenvervoer op de bestaan
de spoorlijn te krijgen, ter
wijl de realisering van het
autowegplan in elk geval
jaren en jaren zou duren, had
het zijn conclusies te trekken
en moest dus de actie op an
dere leest geschoeid worden.
Welnu, het heeft toen tot
de besturen van haar beken
de organisaties van werkge
vers. werknemers, midden
standers, landbouwers, school
besturen enz. in de plaatsen
aan de spoorlijn gelegen,
rechtstreeks het verzoek ge
richt het adres aan de Minis
ter te willen ondertekenen,
met het verrassend resultaat
dat vrijwel alle gevraagde
verenigingen e.a. daaraan
spontaan hebben voldaan, zo
dat niet minder dan een ze
ventigtal getekende adressen,
vertegenwoordigende tiendui
zenden bewoners dezer streek,
aan de Minister van Verkeer
en Waterstaat konden worden
gezonden, met een afschrift
aan de Ministers van Econo
mische, Sociale en Binnen
landse Zaken, Ged. Staten van
Noord-Brabant, de directeur-
generaal van de Nederlandse
Spoorwegen en aan de Pers.
We hebben nu dus af te
wachten wat het resultaat van
deze algemene actie, om onze
streek te verlossen uit haar
isolement ook in een minder
gunstig jaargetijde, zal zijn,
opdat wij weer gerekend kun
nen worden tot de plaatsen aan
't spoor gelegen, die een rede
lijke verbinding hebben met
de voornaamste hande's- en
industriesteden des lands, tot
een streek die door haar ver
bindingen aantrekkelijk is
voor vestiging van handel en
industrie en die niet gemeden
wordt, zoals nu. Gelukt het
niet. dan is dit niet te wijten
aan degenen die deze actie
voerden en steunden, maar
aan die autoriteiten in plaa+s
en gewest die blijkbaar een
geheel andere kijk hebben od
kwesties van plaatse1 ijk en al
gemeen streekbelang dan
tienduizenden hunner plaats
en streekgeno*en, die dage
lijks aan den lijve en in hun
zaken gevoelen wat het zeg
gen wil (ook psychologisch)
afgesneden te zijn van 't gro
te spoorwegverkeer, het daar
op gebaseerde stukgoederen-
vervoer enz.
En thans kunnen wij ten
deze niets meer doen dan af
wachten!
Op één punt wensen wij
tenslotte nog even terug te
komen, n.l. op een uitlating
van de voorzitter van de ge
meenteraad van Waalwijk in
de laatste raadsvergadering.
De voorzitter zei z.m.:
„dat hij er van overtuigd
was dat, als er een enquête
werd gehouden onder de
bevolking over de keuze
tussen het herstel van de
treinverbinding of de fre
quente busverbinding mid
den door de diverse plaat
sen, dat men dan de bus
verbinding zou kiezen. Het
gemeentebestuur had geen
adhaesie betuigd aan het
adres van Waalwijks Be
lang, omdat het niet op de
weg van het gemeentebe
stuur, en zeker niet van de
burgemeester ligt adhaesie
te betuigen aan een request
van een particuliere vereni
ging. De juiste gang van
zaken zou zijn als er een
protest uitging van de ge
meenteraad of in enger ver
band van B. en W., waar
aan dan de bevolking ad
haesie betuigde. De voor
zitter was er van overtuigd
dat andere burgemeesters
in de Langstraat hetzelfde
standpunt innemen".
Wat het eerste punt betreft
menen wij dat hier een vol
doende weerlegging gevonden
wordt in het feit, dat een 70-
tal organisaties enz., vertegen
woordigende tienduizenden
personen uit alle plaatsen van
de Langstraat requestreren
bij de Minister om het perso
nenvervoer op de spoorlijn te
herstellen, dus spoorvervoer
vragen;
ten tweede ziet men dat een
viertal burgemeesters in de
Langstraat een ander stand
punt innemen dan de burge
meester van Waalwijk e.a.
Overigens begrijpen wij niet
dat een gemeentebestuur geen
adhaesie zou kunnen betuigbn
aan een request van een par
ticuliere vereniging. Wij me
nen dat van overheidswege
steeds wordt aan^drongen on
„particulier initiatief" om niet
a'les aan de overheid over te
laten. Het particulier initia
tief, zo zegt men, moet meer
op de voorgrond treden, ge
steund en gestimuleerd door
de overheid. En wat is hier
anders gebeurd?
Het adres met de onderte
keningen zullen wij in ons
blad opnemen zodra de re-
questen en afschriften in het
bezit zijn van bovengenoemde
autoriteiten.
Naar schatting 15.000 arbei. stichting de Hogeschool later
ders hebben na de oorlog in als stichter terugtrad
nieuwe industrieën in Brabant Het vraagstuk van de werk-
werk gevonden. Het klinkt gelegenheid voor de jaarlijks
niet kwaad, maar als we daar J sterk groeiende beroepsbevol-
onmiddellijk naast zetten het
cijfer, waarmee de Brabantse
industriële beroepsbevolking
per jaar toeneemt, n.l. 9000,
dan blijkt wel zonneklaar dat
intensieve voortzetting van de
industrialisatie een levens
noodzaak is.
De grote „man op de ach
tergrond" bij de na-oorlogse
industrialisatie van Brabant,
is het Economisch-Technolo-
gisch Instituut geweest, dat
de doelstelling heeft de wel
vaart van Noord-Brabant te
bevorderen. Dit E.T.I. voor
Noord-Brabant is een stich
ting van de gezamenlijke Ka
mers van Koophandel en het
Provinciaal Bestuur.
Het is voortgekomen uit het
E.T.I. van de Katholieke Eco
nomische Hogeschool te Til
burg, dat zich voornamelijk
bezig hield met landelijke
vraagstukken en bij de bestu-
king vroeg direct na de oor
log de aandacht. Waar er in
de landbouwsector geen en in
de verzorgingssector slechts
een relatieve uitbreiding mo
gelijk is, was het duidelijk
dat de oplossing gezocht moest
worden in de vestiging van
industrie.
Het E.T.I. zag zich dus voor
de taak gesteld om de ge
meentebesturen, voor zover
nodig, van de noodzakelijk
heid van industrialisatie te
overtuigen en van de andere
kant te bevorderen dat de
aandacht van de industrie op
Noord-Brabant werd geves
tigd.
De reeds aanwezige gunsti
ge factoren als goedkope
grond en geringe bouwkosfen
in Erabant behoeft prac-
tisch nergens geheid te wor
den -, de in groten getale aan
wezige en betrouwbare ar-
i - tu ucuuuw uctru ar-
dering daarvan de studenten beidskrachten, moes'en in vele
in MP PPnnnmm HooHiTrArlrnl^lr 11
in de economie daadwerkelijk
inschakelde. Toen zich echter
steeds meer vraagstukken van
provinciaal en plaatselijk be
lang voordeden en ook voor
dit soort problemen meer en
meer de hulp en het advies
van het E.T.I. werden inge
roepen. werd in navolging van
Limburg 't E.T.I. voor Noord-
Brabant gesticht, uit welke
gevallen nog met andere wor
den aangevuld.
Primair is het scholings-
vraagstuk, dat vraagt om goe
de ambachtsscholen. Nog
steeds is het aantal ambachts
scholen te gering. De praktijk
heeft geleerd dat, wanneer de
afstand naar de school meer
dan tien kilometer bedraagt,
bijna steeds van bezoek wordt
afgezien. Van de andere kant
blijkt een gebied met een
straal van 10 k.m. rond de
school voldoende leerlingen te
kunnen leveren om haar ren
dabel te doen zijn. Deze de
centralisatie leidt dus tot het
ontstaan van veel kleine am
bachtsscholen, die ook weer
veel goede leerkrachten vra
gen. Het vraagstuk van de
leerkrachten voor het am-
bachtsonderwijs vormt een
hoofdstuk op zich zelf.
Een belangrijke handicap
voor het bezoek aan de am
bachtsschool is zeer vaak de
gezinsgrootte. De ouders kun
nen de verdienste van de vijf
tienjarige oudste niet of
slechts zeer moeilijk missen,
waar nog zoveel broertjes en
zusies ook hun rechten doen
gelden. Het staat vast dat vele
ouders, die in het geheel niet
afwijzend staan tegenover het
ambachtsonderwijs, daar om
dezg reden van afzien. Vaak
tot nadeel van de jongen, die
nu zijn leven lang ongeschool
de, en dikwijls op latere leef
tijd. werkloze arbeider blijft.
Het zou van het allergroot
ste belang zijn, indien voor dit
..inkomenverlet" een vergoe
ding gegeven kon worden. Er
zijn in Brabant gemeenten
waar bepaalde verordeningen
het toekennen van een derge
lijke vergoeding mogelijk ma
ken. Of er echter ergens ge
bruik van wordt gemaakt, be
twijfelen wij.
Schoonmaak In den l*'de
PUROL voor de handen.
Toch is een „inkomenverlet
gedurende enkele jaren aan
een jeugdige arbeider betaald,
heel wat minder kostbaar dan
werklozensteun aan een vol
wassene.
Met het oog op de industria
lisatie zal het ook nodig zijn
dat de ambachtsscholen zich
meer op de industrie en min
der op de verzorgende beroe
pen gaan richten. Zo zal een
cursus metaalbewerking voor
de Brabantse jeugd van meer
betekenis zijn dan een cursus
rijwielhersteller.
Naast de vmmaing van ge
schoolde arbeidskrachten zijn
daar de eisen tot ontsluiting
van een bepaald gebied. Wil
het voor industrievestiging in
aanmerking komen, dan moet
men zorgen voor behoorlijke
aan- en afvoerwegen, voor
bouwrijpe industrieterreinen,
voor waterleiding, gas en elec-
triciteit.
Meer en meer zijn de ge
meentebesturen doordrongen
geraakt van de noodzakelijk
heid om industrieën aan te
trekken. Dank zij de wel
vaartsrapporten die 't E.T.I.
op verzoek der gemeenten op
stelt, krijgen zij een duidelijk,
soms ook verrassend beeld
van de situatie in hun ge
meente. De noodzakelijkheid
om werk te verschaffen aan
de steeds groeiende beroeps
bevolking, maakte het nodig
dat de rustige en waardige
burgemeester in zekere zin
een soort „commis-vovageur
in industrieën" werd. Gezien
het getal van grote en kleine
industrieën, dat zich na de
oorlog in Brabant vestigde,
mag men niet ontevreden ziin
over de wijze, waarop zij dit
nieuwe beroep hebben ver
vuld.
Toch is het niet met zelf
verzekerde voldaanheid dat
drs. H. Moonen. directeur van
het E.T.I. voor Noord-Brabant
de resultaten beziet.
„Gezien de gestadige toe
name van de beroepsbevol
king moet dit werk met on
verminderde ijver worden
voortgezet. Als men het ook
maar één jaar s*op zetfe, zou
den de gevolgen funest zijn.
Daarom zie ik nog s+eeds als
één der noodzakelijkste be
hoeften voor Brabant de ves
tiging in onze provincie van
een basis-industrie", zegt hij.
„Provinciaal bezien, mogen
wij over de industrialisatie
niet ontevreden zijn. Veruit
de belangrijkste rol spelen bij
de industrialisatie nog steeds
de bestaande, zich uitbreiden
de industrieën, waarmee ik
niet wil zeggen dat het aan
trekken van nieuwe, zij het
voor het ogenblik kleine in
dustrieën, van geen betekenis
is. Integendeel".
Dat ook de Brabantse ge
meentebesturen het belang
van de industrialisatie inzien
en er prijs op stellen de mo
gelijkheden en kansen voor
hun gemeen'en objectief be
oordeeld te zien, moge blij
ken uit het feit, dat sinds de
oorlog reeds een 25-tal wel
vaart srappor'en werden op
gesteld, terwijl thans nog een
t'ental in behandeling zijn.
Wat zeer verheugend is, om
dat ook voor een gemeente de
regel geldt, dat zelfkennis de
eerste s'ap is op de weg naar
verbetering. („De Tijd").
Maandag zijn dan de plaatsvervangers van de mi
nisters van buitenlandse zaken der grote vier in
Parijs bijeengekomen om te trachten, of in ieder
geval te doen alsof ze trachten, een agenda op te
stellen voor een bijeenkomst van de ministers zelf.
Het doet een leek wat vreemd aan dat daarvoor zo
veel drukte moet gema ikt worden, maar als men de
verhoudingen tussen W est en Oost gedurende de laat
ste jaren eens nagaat, moet men wel tot de conclu
sie komen dat het noodzakelijk is dat men tenminste
weet waarover men gaat spreken en in welke volg
orde.
Immers, in deze kwestie ligt
juist de tegenstelling tussen
West en Oost op practisch al
le conferenties. De Westelij
ken willen wel spreken over
zaken die de Russen te berde
brengen, maar deze laatsten
weigeren hardnekkig sommi
ge punten op de agenda te ne
men die hun tegenstanders
behandeld willen zien. Dat
neemt niet weg dat ook die
hun eisen hebben, wat na
tuurlijk hun goed recht is.
Het kan namelijk zijn dat,
wanneer de kwesties is een
bepaalde volgorde op de agen
da staan, vruchtbaar praten
over een of ander punt al bij
voorbaat uitgesloten is. En
aangezien de Russen daar
meestal op uit zijn en over
andere zaken niet willen pra
ten, zijn de Westelijken wel
genoodzaakt om streng vast
te houden aan hun eigen wen
sen omtrent de gang van za
ken, anders is het voor hen
volkomen overbodig een con
ferentie te beleggen.
De conferentie in Parijs is
in een welwillende sfeer be
gonnen, zegt men. Dat wil
blijkbaar zeggen dat men er
zich over verheugde dat de af
gevaardigden elkaar al niet
de eerste dag in de diploma
tieke haren vlogen. Deze af
gevaardigden zijn de Engelse
onder-minister van buiten
landse zaken Davies, de rei
zende ambassadeur van pre
sident Truman, Philip Jessup,
de secretaris-generaal van 't
Franse ministerie van buiten
landse zaken, Parodi, en de
Russische onder-minister van
buitenlandse zaken, Gromyko.
De conferentie is nu 4 dagen
aan de gang, maar het zal nog
wel even duren eer men het
eens is, als het zover komt.
De eerste dag was gewijd
aan het bekend maken van de
agenda, zoals die resp. door 't
Oosten en het Westen wordt
voorgesteld. De Russen willen
op de eerste plaats spreken
over de nakoming van het
verdrag van Potsdam (het
pièce de résistance in al hun
beschuldigingen tegen 't Wes
ten) en de demilitarisatie van
Duitsland. Vervolgens willen
ze behandelen het vredesver
drag met Duitsland en het te
rugtrekken der bezettings
troepen en tenslotte willen ze
bespreken de verbetering van
de toestand in Europa en de
vermindering van de strijd
krachten der grote vier. De
Westelijken wensen op de
eerste plaats een onderzoek
in te stellen naaf de oorzaken
der internationale spanningen
in Europa en de middelen tot
verbetering van de betrekkin
gen tussen Rusland, de Ver
enigde Staten, Engeland en
Frankrijk. Als volgend punt
hebben zij op de agenda de
besprekingen van een verdrag
voor een onafhankelijk Oos
tenrijk, iets waarover de Sov
jets niet eens reppen, en ten
slotte komen dan de vraag
stukken betreffende het her
stel van de Duitse eenheid en
een vredesverdrag met Duits
land.
IVOROL voor tsndenpracht,
frist* mond dag en nacht.
Op het eerste gezicht lijken
deze punten gemakkelijk bij
elkaar te brengen. Immers, er
zijn enkele zaken waarover
beide partijen willen spreken
en in normale omstandighe
den zouden met wat geven en
nemen de beide agenda's wel
bij elkaar gebracht kunnen
worden. Men moet er echter
rekening mee houden dat het
hier gaat tussen Oost en West
en dat er tussen beide par
tijen een diepgaande tegen
stelling bestaat, juist over de
kwesties waarover het in deze
agenda's gaat. De Sovjets heb
ben de gealliëerden onophou
delijk beschuldigd van agres-
Onder deze titel gaf de
Maasbode" een tweetal be
langrijke artikels over de
voorgestelde gedistilleerd ac
cijns-verhoging als gevolg
van de Benelux-overeen-
komst. Op talrijke gronden
wijst dit blad deze verhoging,
die alleen strekt ten bate van
onze Belgische vrienden en
zeer ten nadele van een bloei
ende Nederlandse industrie,
geheel af, zoals ook de unifi
catie op ander terrein. Zij be
sluit deze artikelen als volgt:
Urtificatic dient achter
wege te blijven.
Hoe de Tweede Kamer te
genover het verdrae, dat af
gesloten is met 596.50 accijns
unificatietarief zal staan, moet
worden afgewacht. He1 aas
kan zij het verdrag alleen
aannemen of verwerpen.
Recht van amendement heeft
zij in dit geval niet. De re
gering verklaart dat een uni
ficatie der accijnzen slechts
tot stand kan komen, indien
elk der drie partijen bereid is
offers te brengen. Het zonder
linge is echter, dat onze re
gering zich steeds meer offers
moet getroosten en de Bel
gen alsmaar toegeeft. Unifica
tie van de omzetbelasting is
voorlopig niet mogelijk, om
dat het de Eelgen niet conve
nieert. Vrijheid van invoer in
België van Nederlandse land-,
tuinbouw- en zuivelproducten
is niet mogelijk omdat het de
Belgen niet schikt. Toen er in
Luxemburg in October j.l. 'n
landbouwprotocol tot stand
was gekomen, was het weer
de Nederlandse regering die
enkele maanden later conces
sies moest doen, omdat de
Belgische Kamer het land
bouwprotocol van Luxemburg
niet zou wensen te slikken.
De Belgische werkloosheid in
de textielindustrie en andere,
industrieën is het vorig ja;
laij
voorkomen door excessief
gro*e leveringen aan Neder
land. En Nederland moet via
de E.B.U. hiervoor dollars be
talen, of het moet schulden
aan de E.B.U. aangaan. Het
lijkt alles eenzijdige liefde!
Het zou o.i. tijd worden, dat
van Nederlandse zijde de
Tweede Kamer nu ook eens
zou zeggen: wij kunnen deze
unificatie-acciins op gedistil
leerd van 596.50 met 't oog
op onze industrie, handel en
horecabedrijven en gezien de
grote gevaren voor de volks
gezondheid (het clandestien
stoken) niet aanvaarden en
daarom kunnen wij dit ver
drag niet goedkeuren. Rege
ring, onderhandel maar eens
opnieuw.
Er is geen enkel bezwaar
tegen om de unificatie van de
gedistilleerdaccijns dan voor
lopig uit te stellen. België en
Luxemburg hebben het tot
dusverre in een economische
unie zonder unificatieaccijns
gedaan.
Een vrij goederenverkeer
tussen België en Nederland is
voorlopig toch niet mogehjk
zolang er geen unificatie van
de omzetbelasting tot s+and is
gekomen en de Belgische
landbouw zich niet heeft aan
gepast. Met de.Eeon. Unie ko
men wij mogelijk gedurende
de eerste jaren in feite niet
veel verder dan hetgeen thans
is bereikt. Veeleer is een te
rugschroeven niet onmogelijk,
in verband met het vrijwel
onoplosbare monetaire pro
bleem. Waarom dan gewoon
weg een belangrijke tak van
industrie en handel etc. op
offeren aan het belang van de
Belgische brouwers. Waarom
is het. toch zo noodzakelijk dat
het Belgische bierverbruik oo
het enorm hoge niveau wordt
gehandhaafd en het beschei
den Nederlandse verbruik van
gedistilleerd onmogelijk wordt
gemaakt?
sieve en oorlogszuchtige be
doelingen, met name de laat
ste tijd met betrekking tot de
herbewapening van Duitsland,
die tegen de overeenkomsten
van Potsdam zijn. De geal
lieerden echter houden vol
dat de spanningen in Europa
en alles wat daaraan vast zit
te wijten is aan de houding
van Potsdam is. De geal-
jets dus formeel het gelijk
aan hun kant wanen omdat
de overeenkomsten van Pots
dam geschonden dreigen te
worden door hermilitarisatie
van Duitsland, naar de geest
is dit niet de eerste kwestie
die aan de orde moet komen,
omdat zij zelf de aanleiding
hiertoe zijn. Overigens is het
toch wel een beetje belache
lijk dat juist de Russen met
deze beschuldigingen op de
proppen komen, terwijl ze
zelf in Oost-Duitsland een
zwaar bewapende volkspolitie
van zoveel duizend man heb
ben opgericht, die weliswaar
de naam politie draagt, maar
verder in niets van een leger
verschilt. Echter ook in de di
plomatie gaat het op dat de
brutaalsten de halve wereld
hebben. En in de landen die
onder hun controle staan
onder de oorlog Duitse satel
lieten zijn heel wat meer
troepen op de been dan krach
tens de vredesverdragen zijn
toegestaan. Om al deze rede
nen is het logisch dat de Wes
telijke voor alles de oorzaken
van de spanningen in Europa
in het aglemeen willen on
derzoeken, of liever met de
Sovjets willen bepraten, want
voor zichzelf zijn ze het wel
eens waar de spanningen aan
tc wijten zijn. Het is dus dui
delijk dat het voor hen geen
zin heeft om over Potsdam en
de demilitarisatie van Duits
land te beginnen als van te
voren niet de diepere gron
den van al hun maatregelen
zijn blootgelegd, die allemaal
te danken zijn aan 't streven
van Rusland naar suprematie
in Europa. De volgorde van
deze agenda-punten is, zoals
uit het bovenstaande blijkt,
niet zo maar een kwestie van
procedure, maar heeft recht
streeks betrekking op funda
mentele tegenstellingen.
Nu hebben wij van de agen
da één punt behandeld, maar
het is duidelijk dat in alle an
dere punten voetangels en
klemmen steken die de plaats
vervangende ministers uit de
weg moeten ruimen om de bij
eenkomst der Grote Vier mo
gelijk te maken. En als het
zover is, dan is men nog pas
aan het begin. Zo is daar de
kwestie Oostenrijk. De Rus
sen reppen er niet over, de
Westelijke drie hebben die als
tweede punt op de agenda
staan. Wat zal men er mee
doen? Het is een uiterst las
tige kwestie, getuige het feit
dat de plaatsvervangende mi
nisters zoals ,men zich zal
herinneren, enige jaren ge
leden uitentreure bijeen zijn
geweest om hiervoor een op
lossing te zoeken die iedereen
zou bevredigen. Toen ze na
250 bijeenkomsten nog niets
hadden gevonden, zijn ze maar
naar huis gegaan. Ongetwij
feld is één van de oorzaken
dat men over deze kwestie
niet tot overeenstemming kan
komen dat de Russen deze
voorpost in West-Europa als
het enigszins kan, willen be
houden. Daarom hebben ze
vorig jaar geprobeerd door 'n
interne revolutie te steunen,
de communisten aan de macht
te helpen, maar de Oosten
rijkse regering en bevolking
hebben krachtig „nee!" ge
antwoord. De lijd is niet gun
stig voor een communistische
coup en het is de vraag of de
tijd er wel ooit gunstig voor
zal worden. Zouden de Russen
er daarom maar liever niet
over praten op de ministers
conferentie, opdat ze zelf in
het land kunnen blijven en
♦enminste in een gedeelte hun
invloed kunnen uitoefenen?
Ondertussen is het wel heel
treurig dat Oostenrijk 't kind
van de rekening is van de
voortdurende belangenstrijd
tussen Oost en West.
Zijn de vertegenwoordigers
met veel hoop naar de confe
rentie in Parijs gekomen?
Men krijgt niet de indruk.
Het meest optimistisch zijn de
gastheren, die blijkbaar de re
denatie van zolang er leven
is, is er hoop, volgen. De Ame
rikanen daarentegen verwach
ten niet veel en geven dan
ook te kennen dat zij zich
geen grote voorstelling maken
van de resultaten der confe
rentie. De Engelsen hebben
zich er niet zo over uitgela
ten. En de Russsen? Ja, de
Russen. Wat verwachten die
van deze bijeenkomst der
plaatsvervangers? Men kan
wel beginnen met de vraag te
stellen, wanneer zij een con
ferentie geslaagd achten. Niet
