Wijde Wereld tf.zstiv.ai tz tds&aut DE LSWGSTRMÏ Waalwijkse en Langstraatse Courant DRUNEN VLIJMEN HAARSTEEG UIT DE Kabinetscrisis in Frankrijk. Grootse oefening van da NATIONALE RESERVE en het NEDERL. ROODE KRUIS v.j ter gelegenheid van hei 30-jarig bestaan der RK. Gem, Zangver, Uitspanning door Inspanning". MAANDAG 6 AUGUSTUS 1951. Uitgever Waalwijksche Stoomdrukkerij ANTOON TIELEN Hoofdredacteur JAN TIELEN Dit blad verschijnt 2 x per week. DE ECHO HET ZUIDEN 74e JAARGANG No. 63 Abonnement 17 cent per week 2.15 per kwartaal 2.40 franco p. p. Advertentie-prys 9 cent per m.M. Contract-advertenties soeciaal tarief. OPGERICHT 1878 Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 SCHOOLSTRAAT 11, KAATSHEUVEL. TEL. 2121 TEL.-ADRES „ECHO' De Fransen zitten zo ongeveer sinds half Juni weer eens met een kabinetscrisis en het is een van de weinige kabi netscrisissen die sinds de oorlog absoluut onvermijdelijk waren. Ze is namelijk een gevolg van de verkiezing van een nieuwe Nationale Vergadering en dan is het de ge woonte dat de oude regering aftreedt om aan het staats hoofd de gelegenheid te geven een formateur te benoemen in overeenstemming met de nieuwe samenstelling van de Staten-Generaal. Edoch, dat is juist de moeilijk heid voor de charmante Franse president, Vincent Auriol. Deze man moet de schrik om het hart slaan als zijn minister-president het weer eens op zijn heupen krijgt en het ontslag van zijn kabinet komt aanbieden. Want wie zal hem opvolgen Telkens kost het de pre sident heel wat hoofdbrekens om een formateur te vinden die bereid is die moeilijke taak op zich te ne men en in staat is om 'n programma op te stellen dat een voldoende meerderheid van de Nationale Ver gadering kan bevredigen. Want een Franse kabinetsforma teur is er niet wanneer hij zijn op dracht heeft gekregen. Evenmin is het voldoende dat hij daarna over leg pleegt met de voorzitters van de verschillende fracties en met de personen die hij in zijn regering denkt op te nemen. Nee, voordat hij daaraan kan beginnen geniet hij de eer om eenzaam plaats te nemen in de regeringsbank tegenover een paar honderd afgevaardigden men doet het daar op iets grotere schaal dan hier van katholieken, socialisten, radicalen, gematigden, Gaullisten, communisten en enkele kleinere partijen, die over het al gemeen een nogal verschillende op vatting hebben van wat landsbe lang en partijbelang eisen. Met het gevolg dat de minister-president in spe op een zeer wankele zetel zit als formateur. De dames en heren afgevaardigden gaan eerst eens uit gebreid debatteren over het pro gram dat hun wordt voorgelegd en dan moet de stemming uitmaken of dit met de persoon van de forma1 teur wordt aanvaard. Daartoe vol staat geen gewone meerderheid, nee, er is een absolute meerderheid vereist. En als de minister-presi dent, wanneer hij eenmaal al deze hindernissen heeft genomen en zijn mannetjes heeft gevonden, nu maar een lang leven was beschoren. He laas heeft de praktijk geleerd dat veel Franse kabinetten niet meer dan eendagsvliegen zijn en een vol jaar regeren een prestatie genoemd mag worden. Dezelfde Nationale Vergadering die vandaag bereid is haar goedkeuring van de helft plus een te geven, zal morgen even vro lijk de minister-president met heel zijn schare medewerkers naar huis sturen. Die ziet er overigens ook geen been in om korte tijd later opnieuw op dezelfde voorwaarden het vertrouwen van de volksverte genwoordigers te vragen. De par lementaire politiek is een merk waardig bedrijf. Enfin, de huidige krisis was dan toch onvermijdelijk. Of het ook on vermijdelijk was dat ze zo lang duurt, is een tweede. De partijen zijn de verkiezingsstrijd ingegaan met de hoop dat het nieuwe kies stelsel een stabieler regering mo gelijk zou maken. Dat was ook de bedoeling van de kort tevoren aan genomen kieswet, waaraan de on uitgesproken bedoeling vast zat de communisten een flinke klap te verkopen. Het is allemaal een beetje tegengevallen. De commu nisten verloren wel een aantal ze tels, maar hun stemmenaantal nam toe Er hadden voor de rest ook wel enkele verschuivingen plaats, maar toch niet in die mate dat in de nieuwe samenstelling van de Nationale Vergadering de oplossing voor het grijpen lag. Op zichzelf genomen vormen de Gaullisten de grootste fractie in het parlement, maar de verbinding van katholie ken, socialisten, radicalen en ge matigden in de Derde Macht, maakt deze combinatie tot de sterkste fractie. Als men dit laatste woord tenminste mag gebruiken, want overeenstemming zoals in een frac tie gewoonlijk bestaat, is er bij lange na niet. Een van de ernstigste problemen die bij de kabinetsformatie aan de orde zijn gekomen is de school kwestie. Zoals men weet zijn de verhoudingen in het Franse onder wijs verre van ideaal. Ze zijn in de verste verte niet te vergelijken met de toestanden bij ons. Wij hebben ,er trouwens ook genoeg voor moe ten vechten om het z0 ver te krij gen. In Frankrijk is het echter nog steeds zo dat alleen de openbare staatsscholen voor staatsrekening komen, de bizondere scholen moe ten maar zien hoe ze rondkomen. Er zijn staatsscholen, zo redeneert de Franse regering, dus iedereen kan onderwijs genieten en wie zijn kinderen bizonder onderwijs wil laten volgen, moet maar zien hoe hij dat gedaan krijgt. Dit is natuur lijk een redenatie, maar hierin wordt vergeten dat er nog idealen in de wereld zijn die hoger reiken aan die van de Franse staatsscho len en dat de staat de zorg heeft over heel de bevolking, dus ook over de grote groep die haar kin deren bizonder onderwijs wil laten volgen. Het spreekt vanzelf dat vooral de katholieken de dupe zijn van deze toestand en dat zij ont zaggelijke offers moeten brengen om hun scholen in stand te houden. Langzamerhand begint het besef verder door te dringen dat deze toestand radicaal fout is. De Franse bisschoppen hebben er op geha merd dat het onrechtvaardig is en nu speelt de schoolkwestie ook haar rol in de kabinetsformatie. Het zijn natuurlijk vooral de katholieken (M.R.P.) die op een voor hen be vredigende oplossing aansturen, doch dit veroorzaakt weer een breuk in de Derde Macht, waarin ook de socialisten zitten, die uiteraard voor uitsluitend staatsscholen zijn. Het is dus weer een fris partijtje touwtrekken. Zo stond na de verkiezingen pre sident Auriol voor de delicate taak een man uit te kiezen die de kloven zou overbruggen of minstens de te genstellingen verdoezelen. Dat een communist als formateur zou wor den uitgekozen, was vanzelfspre kend uitgesloten. Een Gaullist of generaal De Gaulle in eigen per soon komt evenmin in aanmer king. Men heeft het niet op de po litiek van dhr. De Gaulle, die er nog al radicale ideeën op na houdt. Geen van de andere partijen zou met hem in zee gaan en hoewel de R P F. de grootste partij in de Na tionale Vergadering vormt, zou ze dus nooit de vereiste meerderheid halen. Bleven dus over de ervaren man nen van de Derde Macht. Het meest voor de hand lag een opdracht aan Queuille, die de laatste jaren wer kelijk meesterlijk de hoofdrol in verschillende kabinetten gespeeld heeft. Maar deze had er blijkbaar genoeg van en dankte voor de eer. Bij de minister van buitenlandse zaken, Robert Schuman, had Auriol evenmin succes. De veelomstreden René Mayer begon er aan, maar kwam niet ver. Daarna klopte de president weer aan bij de leider van de M.R.P., de ervaren Georges Bidault, doch ook deze had blijk baar het idee dat er voor hem niet veel te bereiken vied en bedankte. Toen was het Paul Reynaud tot wie president Auriol zich wendde, doch deze kreeg niet het vertrou wen van de Nationale Vergadering. De laatste van dit voorlopige lijstje is de onafhankelijke Maurice Pet- sche, minister van financiën in het aftredende kabinet-Queuille. Ook hij presenteerde zich voor de Na tionale Vergadering en deze heeft lang gedebatteerd over zijn pro gram, maar kon tenslotte niet be sluiten haar goedkeuring er aan te schenken. Communisten en Gaul listen stemden tegen, M.R.P. en So cialisten onthielden zich van stem ming en daarmee alleen al was de kans op een absolute meerderheid voor Petsche verkeken. De socia listen weigerden ook maar enige toenadering ten opzichte van de bij zondere scholen, terwijl de forma teur aan het onderwijzend perso neel daarvan tenminste enige steun wilde verlenen, gewoon als een daad van menselijke barmhartig heid (om van rechtvaardigheid maar niet te spreken). De socialis ten wensten echter geen duimbreed terrein prijs te geven. En Petsche kon als nummer zoveel gaan Zo ziet men dat het parlemen taire spel in Frankrijk er sinds de verkiezingen niet eenvoudiger op is geworden. Het lijkt sterk op het hopeloze gedoe van daarvoor, waar door het practisch onmogelijk was een stabiele politiek te voeren. Men krijgt uit het voorspel niet de in druk dat het nu beter zal gaan. In tegendeel, men krijgt neiging zich af te vragen of de Franse parle mentaire democratie niet in een dergelijke impasse is geraakt dat een radicale ommezwaai noodzake lijk is om er uit te raken. De Gaul le zou dat wel willen, maar ten op zichte van hem vreest men een avontuur dat als geneesmiddel nog erger zou zijn dan de kwaal. En dat kan West-Europa niet lijden. Men mag in ieder geval met be langstelling het verloop van deze crisis volgen en hopen op een be vredigende oplossing. Deze is im mers ook voor ons van belang, daar Frankrijk practisch het leiderschap heeft van de West-Europese ge meenschap, als we daarvan al mo gen spreken. Om deze rol te kun nen blijven vervullen heeft het een krachtige en stabiele regering no dig, die zowel de welvaart in eigen land weet te handhaven en te ver groten als met voldoende gezag naar buiten kan optreden. Een krachtige Franse regering is een Europees belang. Vincent Auriol ging niet bij de pakken neerzitten anders had hij het al dikwijls kunnen doen en hij wendde zich Vrijdagmorgen tot Guy Mollet, die echter geen lange bedenktijd nodig had en voor de eer bedankte. Wie volgt. Het was René Pléven, de radicaal, die de opdracht in beraad hield. Als we de tel ondertussen niet kwijtgeraakt zijn, was hij nummer acht die aan gezocht werd. Is het wonder dat de Franse bladen ernstige critiek be gonnen uit te oefenen op de par tijen van de Derde Macht, dat ze het na een crisis van ruim vier we ken nog niet eens konden worden over een kabinetsformateur? Ter gelegenheid van het 30-jarig be staansfeest der R.K. Gemeengde Zang vereniging „Uitspanning door Inspan ning" te Elshout is op 4 en 5 Augustus een groot festival gehouden. Reeds zeer lange tijd is men met de voorbereidende werkzaamheden bezig geweest. Met een gerust hart kan men dan ook getuigen, dat alles in kannen en kruiken is gekomen en alles prachtig was georganiseerd. Een ereboog aan de ingang van het feestterrein, dat met groen en bloemen was gétooid, nodigt de deelnemers (sters) en de bezoekers uit met het eenvoudige woord: Welkom. Een eenvoudig woord, maar met een diepe betekenis. En in derdaad, men was er welkom. Voor dit grootse werk komt zéker een woord van dank toe aan de grote acti viteit van de commissie, met aan het hoofd dhr. v. d. Brink, als voorzitter van dit comité. Een 20-tal verenigingen, zowel op vo caal als instrumentaal gebied hadden hun medewerking toegezegd en hebben, de kenners vooral, doen genieten van hun zang en muzieknummers, dié telkens luid werden beaplaudiseerd. Op Zaterdag 4 Aug. des n.m. om 5 uur had de officiële opening plaats door de Edelachtbare heer A. D. C. Snels, Burgemeester van de gémeente Drunen, die de zangvereniging van harte geluk wenste met haar 6e lustrum, haar 30- jarig bestaan. Dat dit bereikt werd is te danken aan de goede léiding van de directeur en de goede verstandhouding van het gehele bestuur en tenslotte aan alle leden, die hun volledige mede werking gaven, de een meer, de ander minder, ieder naar beste vermogen en op zijn eigen plaats. Hierdoor is het moge lijk geworden dat de R.K. Gem. Zang vereniging zo n opgang kon maken, met de up en downs, die zij zeker in dit tijd perk hebben ondervonden. Hij spoorde allen aan, om op de inge slagen weg te blijven doorgaan, tot ver volmaking der zangkunst, om zo het ge stélde doel te bereiken. Nogmaals bood hij als vertegenwoordiger der gemeente zijn beste gelukwensen aan. Hier volgen enkele korte gegevens be treffende de Jubilerende vereniging uit het voorwoord van de voorzitter van t festival-comité dhr. v. d. Brink. Een der eerste verenigingen, die in Elshout na de bevrijding van zich deed horen, was de Zangvereniging „Uitspan ning door Inspanning". Tijdens de oorlogsjaren, zoals de mees te verenigingen, tot werkloosheid ge doemd, ging „U.D.I." van toen af een periode van grote bloei tegemoet. Voor al werd dit het geval, toen het bestuur in 1947 besloot, de tot nu toe manne lijke zangver. om te vormen tot een ge mengde, waardoor niet alleen het ledental nagenoeg verdubbelde, maar men ook kon beschikken over een rijker gevari eerd stemmenraateriaal, en men dus ook wat betreft de te zingen werken een rui mere keuze kreeg. Met groter ijver en vaak ten koste van persoonlijke offers, werd onder lei ding van de actieve directeur de héér C. Lambrechts, trouw gerepeteerd. Spoedig reeds zagen wij het thans gemengde zangkoor bij verschillende gelegenheden optreden in het openbaar. Het hoogté- punt evenwel werd ongetwijfeld bereikt op 6 Juni 1949, toen de vereniging op een concours, uitgeschreven door Has selts Gemengd Koor te Tilburg, in de 3e afdeling 381 punten wist te behalen, daarmee de eerste prijs behaalde en te vens promoveerde naar de 2e afdeling. Het heeft er de schijn van, dat U.D.I. nog niet aan het einde van het kunnen is. Gaarne wensen wij dan ook Bestuur, .-Directeur en Leden een blijvend „Cres cendo" toe. Wie weet, mogen wij de vereniging bij een volgend festival niet in de eerste afdeling begroeten. Openingsrede Voorzitter Zang vereniging Joh. v. Venrooij. Gaarne wil ik als voorzitter van onze Zangvereniging met een kort woord ons festival openen. Nu wij op 4 en 5 Aug. ons 30-jarig bestaan vieren, is er voor ons dan ook alle reden van voldoening en dankbaar heid. Toen het plan naar voren kwam, om dit bestaan zo groots mogelijk te vie ren, hebben wij getracht, om uit perso nen, die voor het culturele leven iets voelen, een festivalcomité samen te stel len. Toen wij wisten dat wij onze hele parochie achter ons hadden, door hun financiële steun als erelid, donateur of begunstiger, en daarbij niet te vergeten een hardwerkend festivalcomité, dat de' steun had van de geestelijke en wereld lijke overheden uit onze gemeente, toen twijfelden wij niet meer of ons festival zou slagen. Moge dan dit festival er toe bijdragen, dat de zang en de muziek in nog grotere mate beoefend worden en in nog bredere kring herleven. Ik roep vanaf deze plaats alle ver enigingen een hartelijk welkom toe in ons dorp en hoop dat deze dagen voor ons allen dagen mogen zijn van hoogstaand kunstgenot. Moge de talloze zang en muzieklief hebbers die uit onze omgeving naar Els hout koinen, bevredigd worden door het geen hier geboden wordt en een pret tige herinnering bewaren aan het festival van onze Gemengde Zangvereniging. Zondagmiddag 3 uur werd de 2e dag geopend mét een korte toespraak door dc Zeereerwaarde heer Pastoor Ver steeg, pastoor van Elshout. Hij begon zijn toespraak met een kort welkomst woord, vooral tot de R.K. Gemengde Zangvereniging „Uitspanning door In spanning, en vervolgde met een korte uiteenzetting van de begrippen vocaal en instrumentaal. Het heeft heel wat moeite gekost om „U.D.I." tot zo n hoog peil te brengen. Dit heeft heel wat tijd en inspanning ge kost, om van tijd tot tijd een uitvoering te geven die het oor bekoren kon. In spanning is nodig om een gewenste uit spanning te krijgen. Gij hebt nu een fes tival georganiseerd en ik hoop dat een ieder die komt luisteren dit met aan dacht zal doen. Ik wil U toch vragen Uw gehele steun te geven aan de muziek, in als buiten de kerk, want aan Gods zegen is alles gelegen. Ik mag de hoop uitspreken en hen proficiat wensen, dat deze vereni ging steeds groeien mag. „Crescendo". Hij eindigde met de woorden: ik hoop dat wij deze middag nog mogen genie ten van deze muziek. Proficiat. Na de toespraak van de zeereerwaarde heer Pastoor kwam de heer W. v. Sprang zijn toespraak houden. Hij feliciteerde de vereniging met haar 30-jarig bestaan, liep mét korte trekken het verleden na van deze vereniging en wenste ze voor de toekomst alle goeds toe. ZESDE PRIESTERZOON UIT EEN GEZIN. De eerwaarde pater Frits van Waesberghe heeft gisteren in de Sint Willibrordusbasiliek te Hulst zijn plechtige eerste Heilige Mis opgedragen. De neomist, die be hoort tot de congregatie van de Witte Paters, is de zesde priesterzoon uit één gezin. Drie van zijn broers zijn leden van dezelfde congregatie. Hevige straatgevechten in Waalwijk verstoorden de Zater dagmiddagrust tot lering van de leden der Nationale Reserve en tot vermaak van talrijke burgers. Bijzonder drukke uren voor de helpsters en helpers van het Nederl. Roode Kruis, die veel gewonde militairen, maar ook burgers te behandelen kregen. Algemene opinie van de twee commandanten zeer gunstig. Het Vredesplein te Waalwijk ge leek Zaterdagmiddag op de appèl plaats van een kazerne, toen onge veer 120 leden van de Nationale Reserve zich daar klaar maakten voor een oefening, die de gehele middag in beslag zou nemen. Ze waren van Tilburg giekomen de re servisten, van Kaatsheuvel en Dru nen, van Waspik en Heeswijk, van Den Bosch, Oss en Uden en van zelf waren ook onze Waalwijkse mannen aanwezig. Van deze zelfde plaatsen kwamen bok de ca. 150 helpsters en helpers van het Ne derlandse Roode Kruis. Ook troffen wij op de appèl plaats twee leden van het hoofd bestuur van het N. R. K. aan, Dr Meulemans, algemeen commandant der helpers, en Jonkvrouwe Gra vin van Lynden van Sandenburg, die de gehele oefening met grote belangstelling volgden en die hun waardering over de werkzaamhe den uitspraken. Ook burgemeester Lambooy gaf blijk van zijn belang stelling. Twee grote pelotons, samen 80 man sterk, begonnen omstreeks 4 uur vanaf de Roestelberg hun op mars in Noordelijke richting. Deze grote groep aanvallers waren de Blauwlanders. Hun opdracht be stond uit het vernietigen van een 40-tal Roorlanders, die zich be vonden hadden in 't troepentrans portvliegtuig, dat een noodlanding moest maken juist op vijandelijk gebied. De opdracht luidde kort, doch de uitvoering vergde veel tijd, mensen en inspanning. De Roden bleken meesters te zijn in de verdediging en zonder noemens waardige verliezen bereikten zij 'n zwaar begroeid terrein. Het was in de bossen, ten Zuiden van de Gal- gewiel, waar de strijd op z'n he vigst ontbrandde. Met veel moeite wisten de Roden zich naar de Noordelijke over van de Galgewiei te begeven. Het oversteken van de ze wiel stelde de Blauwen in een bijzonder gunstige positie, waar door hun tegenstanders veel men sen verloren. Beschermd door dik ke rookgordijnen en een moordend vuur van liet tweede peloton der Blauwen, „nam" het eerste pelo ton de Galgenwiel. Tot hun middel verdwenen zij in het moerassige water, doch bewust van hun op dracht zetten zij door en stoorden zich niet aan natte uniformen. Het tweede peloton vervolgde eveneens zijn weg, ook door liet water, waarbij niet allen slechts tot bun middel toe nat bleven. Afvoer der gewonden. Vanzelfsprekend is liet ondoen lijk, dat vechtende soldaten hun gewonde makkers met zich mee dragen. Het was dc taak der hel pers van het Nederlandse Roode Kruis deze gewonden op te sporen, te vervoeren naar de hospitalen en hen daar toe te vertrouwen aan de helpsters, die in de Nijverheids school een keurig noodhospitaal hadden ingericht. Het vervoeren van de gewonden was geenszins 'n eenvoudige opdracht voor de „Roode Kruis-soldaten". Het ge vechtsterrein strekte zich overeen grote breedte uit, waardoor 't dra gen op de brancards dikwijls te vermoeiend was. De mannen wis ten echter wat hun te doen stond en met grote omzichtigheid brach ten zij de gewonden naar de wa gens. Daar waar het nodig bleek, verleenden zij hun eerste hulp nauwkeurig en correct. Straatgevechten. Verwoed streden zowel de Ro den als de Blauwen hun moeilijke strijd. Van stand houden was bij de Roden geen sprake, hun enige oplossing was terugtrekken. Dit doende, naderden zij de bebouwde kom der gemeente en de gevechten die daar losbarstten, deden onge twijfeld velen nog herinneren de dagen van de bevrijding in '45. Het schieten was niet van de lucht, donderbussen ontploften met kra kende slagen. Kruitdamp vulde de straten van de Antoniusparocbie. Alles deed een waar straatgevecht vermoeden, wanneer zich niet de burgers in grote groepen op de meest gevaarlijke punten hadden samengeschoold, om deze cjuasi- oorlog gade te slaan. Daar waar de grootste slag werd geleverd, ein digde de strijd. Geslaagd. Onze dorpsgenoot J. Cales slaag de op het te Breda gehouden exa men voor Hoofdakte B. Politiepost. Tijdens de vacantiemaand is in de Blokhut op het gemeentelijk kampeerterrein een permanente Politiepost gevestigd. Ook de ge meente boswachter is speciaal op deze post te bereiken. D.V.C.-nieuws. R.K.D.V.C. heeft, naar wij ver nemen, een nieuwe trainer. Het is de vroegere trainer van Spartus, de heer Rapalje. Maandvergadering „De Zwaluw". Zaterdagavond hield de Postdui venvereniging „De Zwaluw" haar maandvergadering in café B. Ore- mans. De opkomst was maar matig, dit in verband met de wedvlucht Dax, met welke vlucht verschillen de liefhebbers „meevlogen". Na inning van contributie en voorlezing der notulen die onver anderd werden goedgekeurd, volg de bekendmaking van de T.B.C.- vlucht. Volgens schatting is de op brengst daarvan belangrijk groter dan het vorig jaar. Daar er nog en kele posten binnen moeten komen, zal op het eind dezer week het ba tig saldo bekend zijn. Voor de laat ste maal werd er op gewezen dat in het vervolg boete zal worden ge geven wanneer men zonder schrif telijke kennisgeving vergaderingen verzuimt bij te wonen. De vlucht ten bate voor de Vrienden van de Arbeidersjeugd, had geen bevredigend resultaat, dat meer zijn oorzaak vond door de pas gehouden T.B.C.-vlucht. De voorz. zeide echter dat de jeugd toch ook niet vergeten mag worden; laat ons hopen dat de opbrengst mee zal vallen. Na nog enkele punten behandeld te hebben kwam de rondvraag, waarvan echter geen gebruik werd gemaakt, waarna de voorzitter de vergadering sloot. Noodhospitaal. Het moet voor de vermoeide en gewonde militairen een uitzonder lijke gewaarwording zyn geweest, toen zij zich in het noodhospitaal zagen binnendragen. Een 40-tal hagelwitte helpsters toonden in deze zaal bun vaardigheid in het verplegen en verzorgen van ge wonden. Wij zagen hoe daar be- modderde soldaten werden gewas- s, hun gefingeerde verwondingen werden behandeld, ja, hoe zij bijna vertroeteld werden. De verwon dingen waren vooral niet onbedui dend te noemen: gecompliceerde breuken, verbrijzelde gewrichten, diverse schotwonden enz. Materia len voor al deze behandelingen waren aanwezig. Wij spreken onze grote waaardering uit voor deze helpsters, die dit onderdeel van de oefening tot misschien wel het meest geslaagde maakten. Algemene indruk der Commandanten. De commandant van het Neder landse Roode Kruis der afdeling Waalwijk, dr P. J. A. Lenglet, die het commando had over de helpers en helpsters, vertelde ons na af loop dat deze grote oefening ge slaagd genoemd mag worden, wat zijn afdeling betreft, en zo was de commandant der reservisten wel tevreden over zijn mannen, die zich in deze oefening taaie strij ders getoond hadden. Een groot défilé besloot deze bijzonder ge slaagde middag. Viering 3e lustrum van de E.H.B.O.-vereniging. Met een feestelijke bijeenkomst werd op Donderdag 2 Aug. j.l. de viering van het 15-jarig bestaan van de E.H.B.O.-vereniging ingezet. Onder de officiële genodigden merkten wij op de geestelijk advi seur Pastoor Serrarens, het college van B. en W., de voorzitter van het Rode Kruis afd. Vlijmen, Dr. de Ruiter uit 's-Bosch die op deze avond een lezing hield, de docent Dr. Martens, de leden van het ere- comité en de ouders van de leden. De voorzitter van de jubilerende vereniging, de heer F. v. d. Brandt, gaf, na allen welkom te hebben ge heten, een overzicht van de werk zaamheden door de vereniging in de afgelopen 15 jaren verricht. Na zijn uiteenzetting gaf hij het woord aan de Edelachtb. Heer Burgemees ter, die als hoofd van de gemeente, na uitspreking van zijn gelukwen sen, de belangrijkheid van een goed functionerende E.H.B.O.-vereniging uiteenzette. Hij schetste zo'n ver eniging in een tijd als waarin wij thans leven als een onmisbare fac tor en prees de bekwaamheid en de bereidheid van de leden om in tij den van rampspoed geheel belange loos hun persoon en hun kennis in te zetten in dienst van het alge meen belang.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1951 | | pagina 1