Wijde Wereld
tf.zstiv.ai tz tds&aut
DE LSWGSTRMÏ
Waalwijkse en Langstraatse Courant
DRUNEN
VLIJMEN
HAARSTEEG
UIT DE
Kabinetscrisis in Frankrijk.
Grootse oefening
van da NATIONALE RESERVE
en het NEDERL. ROODE KRUIS
v.j
ter gelegenheid van hei 30-jarig
bestaan der RK. Gem, Zangver,
Uitspanning door Inspanning".
MAANDAG 6 AUGUSTUS 1951.
Uitgever
Waalwijksche Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week.
DE ECHO HET ZUIDEN
74e JAARGANG No. 63
Abonnement
17 cent per week
2.15 per kwartaal
2.40 franco p. p.
Advertentie-prys
9 cent per m.M.
Contract-advertenties
soeciaal tarief.
OPGERICHT 1878
Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621
SCHOOLSTRAAT 11, KAATSHEUVEL. TEL. 2121
TEL.-ADRES „ECHO'
De Fransen zitten zo ongeveer sinds half Juni weer eens
met een kabinetscrisis en het is een van de weinige kabi
netscrisissen die sinds de oorlog absoluut onvermijdelijk
waren. Ze is namelijk een gevolg van de verkiezing van
een nieuwe Nationale Vergadering en dan is het de ge
woonte dat de oude regering aftreedt om aan het staats
hoofd de gelegenheid te geven een formateur te benoemen
in overeenstemming met de nieuwe samenstelling van de
Staten-Generaal.
Edoch, dat is juist de moeilijk
heid voor de charmante Franse
president, Vincent Auriol. Deze
man moet de schrik om het hart
slaan als zijn minister-president
het weer eens op zijn heupen krijgt
en het ontslag van zijn kabinet
komt aanbieden. Want wie zal hem
opvolgen Telkens kost het de pre
sident heel wat hoofdbrekens om
een formateur te vinden die bereid
is die moeilijke taak op zich te ne
men en in staat is om 'n programma
op te stellen dat een voldoende
meerderheid van de Nationale Ver
gadering kan bevredigen.
Want een Franse kabinetsforma
teur is er niet wanneer hij zijn op
dracht heeft gekregen. Evenmin is
het voldoende dat hij daarna over
leg pleegt met de voorzitters van
de verschillende fracties en met de
personen die hij in zijn regering
denkt op te nemen. Nee, voordat
hij daaraan kan beginnen geniet hij
de eer om eenzaam plaats te nemen
in de regeringsbank tegenover een
paar honderd afgevaardigden
men doet het daar op iets grotere
schaal dan hier van katholieken,
socialisten, radicalen, gematigden,
Gaullisten, communisten en enkele
kleinere partijen, die over het al
gemeen een nogal verschillende op
vatting hebben van wat landsbe
lang en partijbelang eisen. Met het
gevolg dat de minister-president in
spe op een zeer wankele zetel zit
als formateur. De dames en heren
afgevaardigden gaan eerst eens uit
gebreid debatteren over het pro
gram dat hun wordt voorgelegd en
dan moet de stemming uitmaken of
dit met de persoon van de forma1
teur wordt aanvaard. Daartoe vol
staat geen gewone meerderheid,
nee, er is een absolute meerderheid
vereist. En als de minister-presi
dent, wanneer hij eenmaal al deze
hindernissen heeft genomen en zijn
mannetjes heeft gevonden, nu maar
een lang leven was beschoren. He
laas heeft de praktijk geleerd dat
veel Franse kabinetten niet meer
dan eendagsvliegen zijn en een vol
jaar regeren een prestatie genoemd
mag worden. Dezelfde Nationale
Vergadering die vandaag bereid is
haar goedkeuring van de helft plus
een te geven, zal morgen even vro
lijk de minister-president met heel
zijn schare medewerkers naar huis
sturen. Die ziet er overigens ook
geen been in om korte tijd later
opnieuw op dezelfde voorwaarden
het vertrouwen van de volksverte
genwoordigers te vragen. De par
lementaire politiek is een merk
waardig bedrijf.
Enfin, de huidige krisis was dan
toch onvermijdelijk. Of het ook on
vermijdelijk was dat ze zo lang
duurt, is een tweede. De partijen
zijn de verkiezingsstrijd ingegaan
met de hoop dat het nieuwe kies
stelsel een stabieler regering mo
gelijk zou maken. Dat was ook de
bedoeling van de kort tevoren aan
genomen kieswet, waaraan de on
uitgesproken bedoeling vast zat
de communisten een flinke klap
te verkopen. Het is allemaal een
beetje tegengevallen. De commu
nisten verloren wel een aantal ze
tels, maar hun stemmenaantal nam
toe Er hadden voor de rest ook
wel enkele verschuivingen plaats,
maar toch niet in die mate dat in
de nieuwe samenstelling van de
Nationale Vergadering de oplossing
voor het grijpen lag. Op zichzelf
genomen vormen de Gaullisten de
grootste fractie in het parlement,
maar de verbinding van katholie
ken, socialisten, radicalen en ge
matigden in de Derde Macht, maakt
deze combinatie tot de sterkste
fractie. Als men dit laatste woord
tenminste mag gebruiken, want
overeenstemming zoals in een frac
tie gewoonlijk bestaat, is er bij
lange na niet.
Een van de ernstigste problemen
die bij de kabinetsformatie aan de
orde zijn gekomen is de school
kwestie. Zoals men weet zijn de
verhoudingen in het Franse onder
wijs verre van ideaal. Ze zijn in de
verste verte niet te vergelijken met
de toestanden bij ons. Wij hebben
,er trouwens ook genoeg voor moe
ten vechten om het z0 ver te krij
gen. In Frankrijk is het echter nog
steeds zo dat alleen de openbare
staatsscholen voor staatsrekening
komen, de bizondere scholen moe
ten maar zien hoe ze rondkomen.
Er zijn staatsscholen, zo redeneert
de Franse regering, dus iedereen
kan onderwijs genieten en wie zijn
kinderen bizonder onderwijs wil
laten volgen, moet maar zien hoe
hij dat gedaan krijgt. Dit is natuur
lijk een redenatie, maar hierin
wordt vergeten dat er nog idealen
in de wereld zijn die hoger reiken
aan die van de Franse staatsscho
len en dat de staat de zorg heeft
over heel de bevolking, dus ook
over de grote groep die haar kin
deren bizonder onderwijs wil laten
volgen. Het spreekt vanzelf dat
vooral de katholieken de dupe zijn
van deze toestand en dat zij ont
zaggelijke offers moeten brengen
om hun scholen in stand te houden.
Langzamerhand begint het besef
verder door te dringen dat deze
toestand radicaal fout is. De Franse
bisschoppen hebben er op geha
merd dat het onrechtvaardig is en
nu speelt de schoolkwestie ook haar
rol in de kabinetsformatie. Het zijn
natuurlijk vooral de katholieken
(M.R.P.) die op een voor hen be
vredigende oplossing aansturen,
doch dit veroorzaakt weer een breuk
in de Derde Macht, waarin ook de
socialisten zitten, die uiteraard
voor uitsluitend staatsscholen zijn.
Het is dus weer een fris partijtje
touwtrekken.
Zo stond na de verkiezingen pre
sident Auriol voor de delicate taak
een man uit te kiezen die de kloven
zou overbruggen of minstens de te
genstellingen verdoezelen. Dat een
communist als formateur zou wor
den uitgekozen, was vanzelfspre
kend uitgesloten. Een Gaullist
of generaal De Gaulle in eigen per
soon komt evenmin in aanmer
king. Men heeft het niet op de po
litiek van dhr. De Gaulle, die er
nog al radicale ideeën op na houdt.
Geen van de andere partijen zou
met hem in zee gaan en hoewel de
R P F. de grootste partij in de Na
tionale Vergadering vormt, zou ze
dus nooit de vereiste meerderheid
halen.
Bleven dus over de ervaren man
nen van de Derde Macht. Het meest
voor de hand lag een opdracht aan
Queuille, die de laatste jaren wer
kelijk meesterlijk de hoofdrol in
verschillende kabinetten gespeeld
heeft. Maar deze had er blijkbaar
genoeg van en dankte voor de eer.
Bij de minister van buitenlandse
zaken, Robert Schuman, had Auriol
evenmin succes. De veelomstreden
René Mayer begon er aan, maar
kwam niet ver. Daarna klopte de
president weer aan bij de leider
van de M.R.P., de ervaren Georges
Bidault, doch ook deze had blijk
baar het idee dat er voor hem niet
veel te bereiken vied en bedankte.
Toen was het Paul Reynaud tot
wie president Auriol zich wendde,
doch deze kreeg niet het vertrou
wen van de Nationale Vergadering.
De laatste van dit voorlopige lijstje
is de onafhankelijke Maurice Pet-
sche, minister van financiën in het
aftredende kabinet-Queuille. Ook
hij presenteerde zich voor de Na
tionale Vergadering en deze heeft
lang gedebatteerd over zijn pro
gram, maar kon tenslotte niet be
sluiten haar goedkeuring er aan te
schenken. Communisten en Gaul
listen stemden tegen, M.R.P. en So
cialisten onthielden zich van stem
ming en daarmee alleen al was de
kans op een absolute meerderheid
voor Petsche verkeken. De socia
listen weigerden ook maar enige
toenadering ten opzichte van de bij
zondere scholen, terwijl de forma
teur aan het onderwijzend perso
neel daarvan tenminste enige steun
wilde verlenen, gewoon als een
daad van menselijke barmhartig
heid (om van rechtvaardigheid
maar niet te spreken). De socialis
ten wensten echter geen duimbreed
terrein prijs te geven. En Petsche
kon als nummer zoveel gaan
Zo ziet men dat het parlemen
taire spel in Frankrijk er sinds de
verkiezingen niet eenvoudiger op
is geworden. Het lijkt sterk op het
hopeloze gedoe van daarvoor, waar
door het practisch onmogelijk was
een stabiele politiek te voeren. Men
krijgt uit het voorspel niet de in
druk dat het nu beter zal gaan. In
tegendeel, men krijgt neiging zich
af te vragen of de Franse parle
mentaire democratie niet in een
dergelijke impasse is geraakt dat
een radicale ommezwaai noodzake
lijk is om er uit te raken. De Gaul
le zou dat wel willen, maar ten op
zichte van hem vreest men een
avontuur dat als geneesmiddel nog
erger zou zijn dan de kwaal. En dat
kan West-Europa niet lijden.
Men mag in ieder geval met be
langstelling het verloop van deze
crisis volgen en hopen op een be
vredigende oplossing. Deze is im
mers ook voor ons van belang, daar
Frankrijk practisch het leiderschap
heeft van de West-Europese ge
meenschap, als we daarvan al mo
gen spreken. Om deze rol te kun
nen blijven vervullen heeft het een
krachtige en stabiele regering no
dig, die zowel de welvaart in eigen
land weet te handhaven en te ver
groten als met voldoende gezag naar
buiten kan optreden. Een krachtige
Franse regering is een Europees
belang.
Vincent Auriol ging niet bij de
pakken neerzitten anders had hij
het al dikwijls kunnen doen en
hij wendde zich Vrijdagmorgen tot
Guy Mollet, die echter geen lange
bedenktijd nodig had en voor de
eer bedankte. Wie volgt. Het was
René Pléven, de radicaal, die de
opdracht in beraad hield. Als we de
tel ondertussen niet kwijtgeraakt
zijn, was hij nummer acht die aan
gezocht werd. Is het wonder dat de
Franse bladen ernstige critiek be
gonnen uit te oefenen op de par
tijen van de Derde Macht, dat ze
het na een crisis van ruim vier we
ken nog niet eens konden worden
over een kabinetsformateur?
Ter gelegenheid van het 30-jarig be
staansfeest der R.K. Gemeengde Zang
vereniging „Uitspanning door Inspan
ning" te Elshout is op 4 en 5 Augustus
een groot festival gehouden.
Reeds zeer lange tijd is men met de
voorbereidende werkzaamheden bezig
geweest. Met een gerust hart kan men
dan ook getuigen, dat alles in kannen
en kruiken is gekomen en alles prachtig
was georganiseerd.
Een ereboog aan de ingang van het
feestterrein, dat met groen en bloemen
was gétooid, nodigt de deelnemers (sters)
en de bezoekers uit met het eenvoudige
woord: Welkom. Een eenvoudig woord,
maar met een diepe betekenis. En in
derdaad, men was er welkom.
Voor dit grootse werk komt zéker een
woord van dank toe aan de grote acti
viteit van de commissie, met aan het
hoofd dhr. v. d. Brink, als voorzitter van
dit comité.
Een 20-tal verenigingen, zowel op vo
caal als instrumentaal gebied hadden hun
medewerking toegezegd en hebben, de
kenners vooral, doen genieten van hun
zang en muzieknummers, dié telkens luid
werden beaplaudiseerd.
Op Zaterdag 4 Aug. des n.m. om 5
uur had de officiële opening plaats door
de Edelachtbare heer A. D. C. Snels,
Burgemeester van de gémeente Drunen,
die de zangvereniging van harte geluk
wenste met haar 6e lustrum, haar 30-
jarig bestaan. Dat dit bereikt werd is
te danken aan de goede léiding van de
directeur en de goede verstandhouding
van het gehele bestuur en tenslotte aan
alle leden, die hun volledige mede
werking gaven, de een meer, de ander
minder, ieder naar beste vermogen en op
zijn eigen plaats. Hierdoor is het moge
lijk geworden dat de R.K. Gem. Zang
vereniging zo n opgang kon maken, met
de up en downs, die zij zeker in dit tijd
perk hebben ondervonden.
Hij spoorde allen aan, om op de inge
slagen weg te blijven doorgaan, tot ver
volmaking der zangkunst, om zo het ge
stélde doel te bereiken. Nogmaals bood
hij als vertegenwoordiger der gemeente
zijn beste gelukwensen aan.
Hier volgen enkele korte gegevens be
treffende de Jubilerende vereniging uit
het voorwoord van de voorzitter van t
festival-comité dhr. v. d. Brink.
Een der eerste verenigingen, die in
Elshout na de bevrijding van zich deed
horen, was de Zangvereniging „Uitspan
ning door Inspanning".
Tijdens de oorlogsjaren, zoals de mees
te verenigingen, tot werkloosheid ge
doemd, ging „U.D.I." van toen af een
periode van grote bloei tegemoet. Voor
al werd dit het geval, toen het bestuur
in 1947 besloot, de tot nu toe manne
lijke zangver. om te vormen tot een ge
mengde, waardoor niet alleen het ledental
nagenoeg verdubbelde, maar men ook
kon beschikken over een rijker gevari
eerd stemmenraateriaal, en men dus ook
wat betreft de te zingen werken een rui
mere keuze kreeg.
Met groter ijver en vaak ten koste
van persoonlijke offers, werd onder lei
ding van de actieve directeur de héér C.
Lambrechts, trouw gerepeteerd. Spoedig
reeds zagen wij het thans gemengde
zangkoor bij verschillende gelegenheden
optreden in het openbaar. Het hoogté-
punt evenwel werd ongetwijfeld bereikt
op 6 Juni 1949, toen de vereniging op
een concours, uitgeschreven door Has
selts Gemengd Koor te Tilburg, in de 3e
afdeling 381 punten wist te behalen,
daarmee de eerste prijs behaalde en te
vens promoveerde naar de 2e afdeling.
Het heeft er de schijn van, dat U.D.I.
nog niet aan het einde van het kunnen
is. Gaarne wensen wij dan ook Bestuur,
.-Directeur en Leden een blijvend „Cres
cendo" toe. Wie weet, mogen wij de
vereniging bij een volgend festival niet
in de eerste afdeling begroeten.
Openingsrede Voorzitter Zang
vereniging Joh. v. Venrooij.
Gaarne wil ik als voorzitter van onze
Zangvereniging met een kort woord ons
festival openen.
Nu wij op 4 en 5 Aug. ons 30-jarig
bestaan vieren, is er voor ons dan ook
alle reden van voldoening en dankbaar
heid. Toen het plan naar voren kwam,
om dit bestaan zo groots mogelijk te vie
ren, hebben wij getracht, om uit perso
nen, die voor het culturele leven iets
voelen, een festivalcomité samen te stel
len. Toen wij wisten dat wij onze hele
parochie achter ons hadden, door hun
financiële steun als erelid, donateur of
begunstiger, en daarbij niet te vergeten
een hardwerkend festivalcomité, dat de'
steun had van de geestelijke en wereld
lijke overheden uit onze gemeente, toen
twijfelden wij niet meer of ons festival
zou slagen.
Moge dan dit festival er toe bijdragen,
dat de zang en de muziek in nog grotere
mate beoefend worden en in nog bredere
kring herleven.
Ik roep vanaf deze plaats alle ver
enigingen een hartelijk welkom toe in ons
dorp en hoop dat deze dagen voor ons
allen dagen mogen zijn van hoogstaand
kunstgenot.
Moge de talloze zang en muzieklief
hebbers die uit onze omgeving naar Els
hout koinen, bevredigd worden door het
geen hier geboden wordt en een pret
tige herinnering bewaren aan het festival
van onze Gemengde Zangvereniging.
Zondagmiddag 3 uur werd de 2e dag
geopend mét een korte toespraak door
dc Zeereerwaarde heer Pastoor Ver
steeg, pastoor van Elshout. Hij begon
zijn toespraak met een kort welkomst
woord, vooral tot de R.K. Gemengde
Zangvereniging „Uitspanning door In
spanning, en vervolgde met een korte
uiteenzetting van de begrippen vocaal
en instrumentaal.
Het heeft heel wat moeite gekost om
„U.D.I." tot zo n hoog peil te brengen.
Dit heeft heel wat tijd en inspanning ge
kost, om van tijd tot tijd een uitvoering
te geven die het oor bekoren kon. In
spanning is nodig om een gewenste uit
spanning te krijgen. Gij hebt nu een fes
tival georganiseerd en ik hoop dat een
ieder die komt luisteren dit met aan
dacht zal doen.
Ik wil U toch vragen Uw gehele steun
te geven aan de muziek, in als buiten
de kerk, want aan Gods zegen is alles
gelegen. Ik mag de hoop uitspreken en
hen proficiat wensen, dat deze vereni
ging steeds groeien mag. „Crescendo".
Hij eindigde met de woorden: ik hoop
dat wij deze middag nog mogen genie
ten van deze muziek. Proficiat.
Na de toespraak van de zeereerwaarde
heer Pastoor kwam de heer W. v. Sprang
zijn toespraak houden. Hij feliciteerde de
vereniging met haar 30-jarig bestaan, liep
mét korte trekken het verleden na van
deze vereniging en wenste ze voor de
toekomst alle goeds toe.
ZESDE PRIESTERZOON
UIT EEN GEZIN.
De eerwaarde pater Frits van
Waesberghe heeft gisteren in de
Sint Willibrordusbasiliek te Hulst
zijn plechtige eerste Heilige Mis
opgedragen. De neomist, die be
hoort tot de congregatie van de Witte
Paters, is de zesde priesterzoon uit
één gezin. Drie van zijn broers zijn
leden van dezelfde congregatie.
Hevige straatgevechten in Waalwijk verstoorden de Zater
dagmiddagrust tot lering van de leden der Nationale Reserve
en tot vermaak van talrijke burgers.
Bijzonder drukke uren voor de helpsters en helpers van het
Nederl. Roode Kruis, die veel gewonde militairen, maar ook
burgers te behandelen kregen.
Algemene opinie van de twee commandanten zeer gunstig.
Het Vredesplein te Waalwijk ge
leek Zaterdagmiddag op de appèl
plaats van een kazerne, toen onge
veer 120 leden van de Nationale
Reserve zich daar klaar maakten
voor een oefening, die de gehele
middag in beslag zou nemen. Ze
waren van Tilburg giekomen de re
servisten, van Kaatsheuvel en Dru
nen, van Waspik en Heeswijk, van
Den Bosch, Oss en Uden en van
zelf waren ook onze Waalwijkse
mannen aanwezig. Van deze zelfde
plaatsen kwamen bok de ca. 150
helpsters en helpers van het Ne
derlandse Roode Kruis.
Ook troffen wij op de appèl
plaats twee leden van het hoofd
bestuur van het N. R. K. aan, Dr
Meulemans, algemeen commandant
der helpers, en Jonkvrouwe Gra
vin van Lynden van Sandenburg,
die de gehele oefening met grote
belangstelling volgden en die hun
waardering over de werkzaamhe
den uitspraken. Ook burgemeester
Lambooy gaf blijk van zijn belang
stelling.
Twee grote pelotons, samen 80
man sterk, begonnen omstreeks 4
uur vanaf de Roestelberg hun op
mars in Noordelijke richting. Deze
grote groep aanvallers waren de
Blauwlanders. Hun opdracht be
stond uit het vernietigen van een
40-tal Roorlanders, die zich be
vonden hadden in 't troepentrans
portvliegtuig, dat een noodlanding
moest maken juist op vijandelijk
gebied. De opdracht luidde kort,
doch de uitvoering vergde veel
tijd, mensen en inspanning. De
Roden bleken meesters te zijn in de
verdediging en zonder noemens
waardige verliezen bereikten zij 'n
zwaar begroeid terrein. Het was in
de bossen, ten Zuiden van de Gal-
gewiel, waar de strijd op z'n he
vigst ontbrandde. Met veel moeite
wisten de Roden zich naar de
Noordelijke over van de Galgewiei
te begeven. Het oversteken van de
ze wiel stelde de Blauwen in een
bijzonder gunstige positie, waar
door hun tegenstanders veel men
sen verloren. Beschermd door dik
ke rookgordijnen en een moordend
vuur van liet tweede peloton der
Blauwen, „nam" het eerste pelo
ton de Galgenwiel. Tot hun middel
verdwenen zij in het moerassige
water, doch bewust van hun op
dracht zetten zij door en stoorden
zich niet aan natte uniformen. Het
tweede peloton vervolgde eveneens
zijn weg, ook door liet water,
waarbij niet allen slechts tot bun
middel toe nat bleven.
Afvoer der gewonden.
Vanzelfsprekend is liet ondoen
lijk, dat vechtende soldaten hun
gewonde makkers met zich mee
dragen. Het was dc taak der hel
pers van het Nederlandse Roode
Kruis deze gewonden op te sporen,
te vervoeren naar de hospitalen en
hen daar toe te vertrouwen aan de
helpsters, die in de Nijverheids
school een keurig noodhospitaal
hadden ingericht. Het vervoeren
van de gewonden was geenszins 'n
eenvoudige opdracht voor de
„Roode Kruis-soldaten". Het ge
vechtsterrein strekte zich overeen
grote breedte uit, waardoor 't dra
gen op de brancards dikwijls te
vermoeiend was. De mannen wis
ten echter wat hun te doen stond
en met grote omzichtigheid brach
ten zij de gewonden naar de wa
gens. Daar waar het nodig bleek,
verleenden zij hun eerste hulp
nauwkeurig en correct.
Straatgevechten.
Verwoed streden zowel de Ro
den als de Blauwen hun moeilijke
strijd. Van stand houden was bij de
Roden geen sprake, hun enige
oplossing was terugtrekken. Dit
doende, naderden zij de bebouwde
kom der gemeente en de gevechten
die daar losbarstten, deden onge
twijfeld velen nog herinneren de
dagen van de bevrijding in '45. Het
schieten was niet van de lucht,
donderbussen ontploften met kra
kende slagen. Kruitdamp vulde de
straten van de Antoniusparocbie.
Alles deed een waar straatgevecht
vermoeden, wanneer zich niet de
burgers in grote groepen op de
meest gevaarlijke punten hadden
samengeschoold, om deze cjuasi-
oorlog gade te slaan. Daar waar de
grootste slag werd geleverd, ein
digde de strijd.
Geslaagd.
Onze dorpsgenoot J. Cales slaag
de op het te Breda gehouden exa
men voor Hoofdakte B.
Politiepost.
Tijdens de vacantiemaand is in
de Blokhut op het gemeentelijk
kampeerterrein een permanente
Politiepost gevestigd. Ook de ge
meente boswachter is speciaal op
deze post te bereiken.
D.V.C.-nieuws.
R.K.D.V.C. heeft, naar wij ver
nemen, een nieuwe trainer. Het is
de vroegere trainer van Spartus, de
heer Rapalje.
Maandvergadering
„De Zwaluw".
Zaterdagavond hield de Postdui
venvereniging „De Zwaluw" haar
maandvergadering in café B. Ore-
mans. De opkomst was maar matig,
dit in verband met de wedvlucht
Dax, met welke vlucht verschillen
de liefhebbers „meevlogen".
Na inning van contributie en
voorlezing der notulen die onver
anderd werden goedgekeurd, volg
de bekendmaking van de T.B.C.-
vlucht. Volgens schatting is de op
brengst daarvan belangrijk groter
dan het vorig jaar. Daar er nog en
kele posten binnen moeten komen,
zal op het eind dezer week het ba
tig saldo bekend zijn. Voor de laat
ste maal werd er op gewezen dat
in het vervolg boete zal worden ge
geven wanneer men zonder schrif
telijke kennisgeving vergaderingen
verzuimt bij te wonen.
De vlucht ten bate voor de
Vrienden van de Arbeidersjeugd,
had geen bevredigend resultaat, dat
meer zijn oorzaak vond door de pas
gehouden T.B.C.-vlucht. De voorz.
zeide echter dat de jeugd toch ook
niet vergeten mag worden; laat ons
hopen dat de opbrengst mee zal
vallen.
Na nog enkele punten behandeld
te hebben kwam de rondvraag,
waarvan echter geen gebruik werd
gemaakt, waarna de voorzitter de
vergadering sloot.
Noodhospitaal.
Het moet voor de vermoeide en
gewonde militairen een uitzonder
lijke gewaarwording zyn geweest,
toen zij zich in het noodhospitaal
zagen binnendragen. Een 40-tal
hagelwitte helpsters toonden in
deze zaal bun vaardigheid in het
verplegen en verzorgen van ge
wonden. Wij zagen hoe daar be-
modderde soldaten werden gewas-
s, hun gefingeerde verwondingen
werden behandeld, ja, hoe zij bijna
vertroeteld werden. De verwon
dingen waren vooral niet onbedui
dend te noemen: gecompliceerde
breuken, verbrijzelde gewrichten,
diverse schotwonden enz. Materia
len voor al deze behandelingen
waren aanwezig. Wij spreken onze
grote waaardering uit voor deze
helpsters, die dit onderdeel van de
oefening tot misschien wel het
meest geslaagde maakten.
Algemene indruk der
Commandanten.
De commandant van het Neder
landse Roode Kruis der afdeling
Waalwijk, dr P. J. A. Lenglet, die
het commando had over de helpers
en helpsters, vertelde ons na af
loop dat deze grote oefening ge
slaagd genoemd mag worden, wat
zijn afdeling betreft, en zo was de
commandant der reservisten wel
tevreden over zijn mannen, die
zich in deze oefening taaie strij
ders getoond hadden. Een groot
défilé besloot deze bijzonder ge
slaagde middag.
Viering 3e lustrum
van de E.H.B.O.-vereniging.
Met een feestelijke bijeenkomst
werd op Donderdag 2 Aug. j.l. de
viering van het 15-jarig bestaan van
de E.H.B.O.-vereniging ingezet.
Onder de officiële genodigden
merkten wij op de geestelijk advi
seur Pastoor Serrarens, het college
van B. en W., de voorzitter van het
Rode Kruis afd. Vlijmen, Dr. de
Ruiter uit 's-Bosch die op deze
avond een lezing hield, de docent
Dr. Martens, de leden van het ere-
comité en de ouders van de leden.
De voorzitter van de jubilerende
vereniging, de heer F. v. d. Brandt,
gaf, na allen welkom te hebben ge
heten, een overzicht van de werk
zaamheden door de vereniging in
de afgelopen 15 jaren verricht. Na
zijn uiteenzetting gaf hij het woord
aan de Edelachtb. Heer Burgemees
ter, die als hoofd van de gemeente,
na uitspreking van zijn gelukwen
sen, de belangrijkheid van een goed
functionerende E.H.B.O.-vereniging
uiteenzette. Hij schetste zo'n ver
eniging in een tijd als waarin wij
thans leven als een onmisbare fac
tor en prees de bekwaamheid en de
bereidheid van de leden om in tij
den van rampspoed geheel belange
loos hun persoon en hun kennis in
te zetten in dienst van het alge
meen belang.