A
prijzen vallen
bij de Gruyter
KNALKOOPJES
DOKIE DURF in Boris Baal duikt op
Twee gouden bruiloften
IN WAALWIJK
CUNEN - WAALWIJK
HET HUIS ZONDER
SLEUTELS.
DANSINSTITUUT „STYLE"
1«
89
2.59
3.98|
7.95
9.93
19.75
IN ONZE HERENZAAK
2 60
5.93
6
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 7 SEPTEMBER
1951
8
De Echtparen W. v. d. VEN-v. d. LEUR
en C HENDRIKS STOKWIELDER
Vieren resp. op 1 5 en 1 7 September hun gouden huwelijksfeest
VERWIEL's electrisch gekoeld gebak
VERWIEL's uitgebreide chocolaterie
VERWIEL's roggebrood.
GROTESTRAAT 309 TEL.s 588
Vermicelli, middel, fijn
van 50 voortaan 48 ct. per 500 gr.
Draadjes- en Figuur-vermicelli
van 32 voortaan 30 ct. per pak.
Engelenhaar-vermicelli
van 34 voortaan 32 ct. per pak.
Macaroni en Spaghetti
van 34 voortaan 32 ct. per pak.
Hoorntjes-macaroni
van 32 voortaan 30 ct. per pak.
ZONDAG 9 SEPTEMBER A.S.
Inschrijving voor de nieuwe lessen
van 1 2 tot 2 uur.
Aanvang der lessen Vrijdag 14 Sept. a s.
in de zaal „ElIPHONIA" Hoofdstr. 191 Kaatsheuvel.
P. Lvan Siokkum en Zn. - Vlijmen
verhuur VAN: DANSVLOEREN
KL APSTOELEN
TELEFOON 272 - 384 E N TAFELS.
BADDOEKEN
THEEDOEKEN
DAMESKOUSEN
ONDERJURKEN
INTERLOCK
DAMESHEMDEN
1 65
DAMES
NACHTHEMDEN
COSTUUM-
ROKKEN
WOLLEN DAMES-I
JAPONNEN
ANKLETS
SPORTHEMDEN
een beurs van de staat beschikken,
met deze beurs ook katholieke scho
len bezoeken.
Vóór stemden Gaullisten, MRP,
gematigde conservatieven en onge
veer drie-kwart van de radicalen.
Tegen waren de rest van de radi
calen, socialisten en communisten.
INFLATIE-GEVAAR IN
ENGELAND.
De Engelse minister van finan
ciën is bevreesd voor inflatie. Op
een vergadering zei hij dat de last,
die Engeland door herbewapening
en economisch herstel moet dragen,
zwaar is. „Ernstige economische
moeilijkheden van buiten af om
ringen ons, die voortvloeien uit de
invloed van herbewapening in de
wereld op het aanbod en op de prij
zen, die wij voor onze invoer moe
ten betalen. Deze laatste zijn thans
ongeveer 40 pet. hoger dan verleden
jaar", aldus de minister.
EEN ADVERTENTIE IN DIT BLAD
IS DE MOTOR
VOOR ELK BEDRIJF.
37> j J
„Wanneer de commissaris het niet de moeite waard vindt
om het filiaal van Baal te omsingelen, zal Durf het zelf
doen", bromde de detective, tferwijl hij in zijn vermomming
van Anapoulos en met de sleutel die; hij die heer had af
handig gemaakt, in het vervallen huis binnendrong. Het
was één van die oude huizen met vele trapjes en portaaltjes,
een waar fort voor de loerende moderne roofridders die men
gangsters noemt. Dokie beklom vele trapjes. Door een luikje
zag hij een man in een pilotenpak, die met een ander zat
kaart te spelen. „Waar piloten zitten zijn meestal ook vlieg
tuigen in de buurt" dacht Dokie. Hij keek naar buiten. En
jawel, daar op de binnenplaats stond de helicopter, het pri-
vévliegtuig van Bonis Baal. „Binnen vijf minuten kan dit
mijn privétoestel zijn, dacht Dokie. En dan rookt Baal een
kwade pijp."
Het blijft altijd een zeldzaamheid wanneer men zijn 50-jarig
huwelijksfeest mag vieren. Dan is er inderdaad sprake van een
feest, waarop men verheugd is dat men vijftig jaren lang in
liefde en eensgezindheid heeft mogen leven. Dan blikt men te
rug in het verleden dat veel zorgen bracht weliswaar, maar dat
daarnaast toch ook heel veel schoons bood en dan ervaart men
ten volle dat het goed was met elkander te mogen leven.
I
Het gouden paar W. v. d. Ven-v. d. Leur
Eigenlijk hebben Willem v. d.
Ven en Johanna v. d. Ven-v.d. Leur
pas op de 16e feest, maar ze von
den het beter hun gouden bruiloft
op Zaterdag, de 15e, te vieren. Ge
zoudt niet zeggen dat dit echtpaar
zijn gouden huwelijksfeest nu al
viert en al 50 jaar abonné is van
„De Echo"; de bruid, die 75 is, en
de bruidegom die 78 is,'zijn beiden
nog best gezond. De bruid had op
de dag dat wij hen even bezochten
de grote was nog gedaan, en als ge
dat nog kunt wanneer ge al vijftig
jaar getrouwd bent, dan ziet 't er
nog niet zo slecht uit. En de bruide
gom rookt nog met een jeugdig
hart z'n sigaar; die heeft ie veel
liever dan 'n borrel; alleen vindt
ie 't erg jammer dat ze voort zo
duur zijn, de sigaren. Als ge hem
hoort praten over vroeger, toen al
les nog zo goedkoop was, toen ze
nog zo gezellig kermis konden vie
ren (op één van die oude kermis
sen heeft moeder v. d. Ven haar
heel mooie stem nog eens -op een
gramofoonplaat laten opnemen),
dan vindt ge het zo jammer dat de
toestanden zo veranderd zijn. Maar
ze houden er de moed in en dat is
het beste wat ge doen kunt. Hun 6
kinderen zijn allemaal op een goe
de bestemming gekomen, één is er
broeder-onderwijzer, en nu genie
ten zij van een mooie, welverdien
de rust en graag komen de kleine
Jan en alle andere kleinkinderen
bij Opa en Opoe.
Het zal dus feest worden in de
Putstraat; dat is ze daar trouwens
wel toevertrouwd. Onder voorzit
terschap van de heer H. Leytens is
een comité al lang in de weer om
er werkelijk een mooi feest van te
maken. Ze zullen natuurlijk zorgen
voor een prachtige versiering, het
gouden paar zal in auto's en verge
zeld van bruidjes naar de kerk
worden geleid, 's Middags om half
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN".
Door
EARL DERR BIGGERS.
VERTALING VAN P. OREILLE,
4)
Zijn ogen dwaalden, dwaalden,
met een scherpe kreet scheurde hij
een hoek uit de scheepstijdingen en
wild trok hij het stuk aan snippers.
Weer stond hij op en liep rond.
Hij had plan gehad om nog op be
zoek te gaan maar dat rustige
persoontje in de kamer boven weer
hield hem. Hij ging weer naar de
lanai. Daar, onder een muskieten
net, was het ledikant, waar hij het
liefst sliepzijn kleedkamer was
er dicht bij. Het was nog te vroeg
om naar bed te gaan. Hij ging de
deur uit en het strand op. Er was
geen twijfel aan de zachte, ver
raderlijke adem van de Kona streek
langs zijn wangen de ziekenwind
die de branding hoog tegen de kust
zou slaan en een tijdlang dit Eiland
paradijs zou verderven. Er was
geen maan de sterren, die gewoon
lijk zo vriendelijk en zo dicht bij
een schenen, waren nu verduisterd.
Het zwarte water rolde aan a's een
bedreiging. Hij stond te staren in
de duisternis hier was het kruis
punt, waar alle paden eenmaal
weer kruisten. Als de tijd kwam
als slechts de tijd kwam.
Toen hij zich omkeerde, gingen
zijn ogen over het prikkeldraad en
hij zag het gele vlammetje van een
lucifer. Zijn broer Amos. Hij was
plotseling vriendelijk gestemd je
gens Amos, wilde met hem gaan
praten over de oude tijd, toen zij
samen op het strand speelden. Het
zou niet helpen, dat wist hij. Hij
zuchtte en de deur van de lanai
sloeg achter hem dicht de deur
zonder slot in een land van weinig
sloten.
Vermoeid zat hij in het'donker te
denken. Zijn gezicht was gekeerd
naar het bamboegordijn tussen hem
en de woonkamer. Op dat gordijn
verscheen een schaduw, ze was één
ogenblik bewegingloos, verdween
toen. Hij hield de adem in. Weer
die schaduw. Wie is daar, riep hij.
Een grote bruine arm kwam door
het bamboe, een vriendelijk bruin
gezicht werd er door omlijst.
Ik zal uw vruchten op tafel
zetten, zei Kamaikui. Ik ga naar
bed.
Natuurlijk. Goedennacht.
De vrouw ging weg. Dan Winter-
slip was woedend op zich zelf. Wat
scheelde hem toch Hij, die vroe
ger zich door onuitsprekelijke ge
varen heen gevochten had ze
nuwachtig van streek.
Ik word oud, mompelde hij.
Neen, bij de hemel, het is de Kona.
Ja, de Kona is het. Als de passaat
winden weer waaien ben ik weer in
orde. Als de passaatwinden weer
zouden waaien Wanneer Hier op
het kruispunt was men nooit zeker.
II.
DE HOGE HOpD.
John Quincy Winterslip ging ta
melijk moe en slap aan boord van
de veerboot'in Oakland. Zes dagen
lang had hij over dwarsleggers ge
hotst zijn oponthoud in Chicago
was maar overstappen in een an
dere trein geweest hij had er
genoeg van. Amerika zien daar
was hij mee bezig. Wat was het af
schuwelijk groot Een eeuwigheid
had hij gestaard op eindeloze vlak
ten, met hier en daar een lelijk
huis en de bewoners ervan had
den ongetwijfeld nooit een sympho-
nie-concert gehoord. Voor hem uit
ging een kruier met zijn twee va
liezen, golfclubs en hoedendoos. De
man had maar één hand de an
dere was zeker in een gezellig ge
vecht aan de grens afgeknauwd. Op
de plaats ervan zat en stalen haak.
Nu, niemand zou aan het nut van
een stalen haak voor een kruier
twijfelen. Maar wat raar echt iets i
voor het Westen. De jongen wees
één zal het cadeau worden aange
boden en dan is er in Luxor een
filmvoorstelling voor de kinderen,
's Avonds om 8 uur trekken het
gouden paar, de familie en alle ge
huwden uit de Putstraat naar het
café van Frans v. Helvoirt, dat dan
voor het publiek gesloten is, en
waar onder leiding van de heer C.
v. d. Meydenberg dan de revue
„Het is feest", die ook door de heer
v. d. Meijdenberg is geschreven,
door mensen uit de Putstraat wordt
opgevoerd. Deze opvoering wordt
de volgende dag, 's Zondags, om
half acht herhaald voor het jong
volk uit de Putstraat.
Het gouden paar C. Hendriks-Stokwiehler
We troffen Moeder Hendriks al
leen thuis toen we eens het een en
ander gingen vragen bij gelegen
heid van hun gouden bruiloft die
zij op Maandag 17 September a.s.
vieren. Wat moest ze vertellen? Ze
wist 't niet; maar we waren er nog
geen vijf minuten of Mevrouw
Hendriks, met haar ontzettend goe
de geheugen, vertelde honderd uit
over vroeger, over haar vier kin
deren, waarvan er ook een broeder
onderwijzer is, net als bij het vorige
echtpaar, die ze gelukkig een goede
opvoeding hebben kunnen geven;
over de schoenmakerij en de schoen
winkel die ze gehad hebben, over
de goede gezindheid die er altijd in
de familie is geweest.
„Er zou veel onenigheid uit de
wereld zijn, wanneer de mensen al
lemaal elkaar maar wilden ver
staan" zei mevrouw Hendriks.
Even later kwam ook de bruide
gom thuis met zijn jongste klein
dochter. De gouden bruid en brui
degom zijn respectievelijk 77 en 80
jaar en ook zij zijn nog goed ge
zond. De bruidegom heeft geen
kwalen en van het ongeluk dat ie
vorig jaar heeft gehad is niets meer
te merken; hij heeft het nu uitste
kend naar zijn zin. „Mij mogen ze
gerust vergeten, hierboven" zei hij;
„ja, zei z'n zwager, als ze maar niet
preekten van Statutum est".
Ook de gouden bruid is nog erg
levenslustig en vooral tegen feest
jes knapt ze helemaal op.
En zo gaan ze ook hier feest vie
ren en ook hier is een ijverig buurt-
comité, waarvan de heer J. van
Bladel voorzitter is, druk doende
met de voorbereidingen voor het
feest.
Ze zullen 't huis natuurlijk mooi
versieren, er is een damescomité
dat voor de bruidjes en de stoet
zal zorgen en men zal 's middags 't
cadeau van de buurt aanbieden.
Mogen wij tenslotte de beide
gouden bruidsparen onze hartelijke
gelukwensen aanbieden en Gods
beste zegen toewensen in hun ver
dere huwelijksleven.
GEEN HOGERE VEERTARIEVEN
BIJ KOP VAN 'T LAND.
Ged. Staten hebben goedkeuring
gehecht aan het besluit van de raad
van Dordrecht, om het geldende
tarief voor de veergelden voor het
overzetveer over de Nieuwe Mer-
wede nabij de Kop van 't Land,
voor 1951 ongewijzigd te laten.
een plaats aan bij de verschansing
op het voordek en de kruier begon
af te laden. In de goede hand van
de man gaf John Quincy zo'n edel
moedige fooi, dat tengevolge hier
van de stalen haak de pet aanraak
teeen griezelige groet. Het
voorwerp van zijn aandacht zonk
te midden van zijn uitrusting neer,
zette zijn strohoed af en trachtte
zichzelf duidelijk te maken wat
hem overkomen was.
Hij was drie duizend mijlen van
Boston af, moest nog twee duizend
mijlen verder. Hoe had hij tóch ooit
tot deze dwaze tocht door het hei-
denland kunnen besluiten Als je
op reis wou, was Parijs er nog. In
twee jaar had hij Parijs niet gezien
en hij had nogal plan gehad om
even over te wippen toen zijn moe
der dit dolle idee in zijn hoofd had
gepraat. Dol was het. Vijf duizend
mijlen reizen alleen als een zachte
wenk aan Tante Minerva om tot
haar kalm en welgeordend leven
terug te keren. En was er enige
kans dat de stijfhoofdige tante zich
eraan storen zou Niet een dui
zendste Tante Minerva was ge
woon te doen wat zij wilde. John
Quincy had er onprettige herinne
ringen aan.
Hij wenste zich op zijn kantoor,
er was juist een nieuwe uitgifte
van obligaties. Hij was nog geen
lid van de firma die eer viel
slechts te beurt aan Winterslips,
die kaal en krom waren, maar hij
had hart voor zijn werk. Hij gaf
pandbrieven uit met tedere be
zorgdheid en wachtte dan af of ze
„gingen" zoals een toneelschrijver
wacht achter de schermen op een
première-avond. Zouden die Eerste
Hypotheek Zes Procents gaan of
niet
De schorre fluit van een veerboot
riep John Quincy terug tot de on
gelooflijke plaats op de wereldkaart
waar hij nu zat. De boot begon in
beweging te komen. Hij was zich
vaag bewust dat een jong vrouws
persoon naast hem kwam zitten.
Verder ging de veerboot met John
Quincy en plotseling zat hij rechtop
en keek om zich heen, want hij was
nooit blind voor schoonheid, waar
hij die ook ontmoette.
En daar was schoonheid. In het
heldere morgenlicht breidde zich
voor hem uit de haven die is als de
werkelijkheid geworden droom van
een vermoeide zeevaarder. Verder,
en daar lag, toen hij zich omwend
de, San Fransisco, vrolijk verspreid
over vele heuvelen.
Verder John Quincy zat heel
stil. Een woud van masten en
schoorsteenpijpen, dit was het to
neel van de romantischevei'halen,
die hem als schooljongen geboeid
hadden, een rustige Winterslip, die
de de zigeunertrek miste. Hij zag
schepen uit alle oorden, die deze
bijna vergeten verhalen weer in z'n
herinnering brachten.
Plotseling ging John Quincy staan.
Een verbaasde blik lag in zijn kal
me grijze ogen. Ik begrijp het niet,
mompelde hij.
Hij schrikte op bij de klank van
zijn eigen stem. Om' niet al te dwaas
te schijnen, keek hij rond naar ie
mand, tot wie hij die opmerking
bad kim en richten. Er was niemand
behalve het jonge meisje en haar
kon hij zo maar niet aanspreken.
John Quincy keek op haar neer.
Spaans of zo iets, blauwzwart haar,
donkere ogen, nu tintelend van
pret, die zij trachtte te verbergen,
een teer, ovaal gezichtje, diepbruin.
Hij keek weer naar de haven
schoonheid om en op de boot. Beter
dan per trein reizen
Het meisje keek op naar John
Quincy. Zij zag een forse, breedge
schouderde jongeman met een ge
zicht zo onschuldig als van 'n kind.
Iets vriendelijks zou hij niet ver
keerd opnemen, besloot zij.
Wat blieft u? vroeg zij.
O, ik het spijt me, stamelde
hij. Ik bedoelde niet 't was niet
mijn plan ik zei, dat ik niet be
greep
Wat niet begreep
Er is iets heel vreemds, ging
hij voort, ging zitten en wees met
de hand naar de haven. Ik ben hier
meer geweest.
Zij schoof iets van hem af. Dat zijn
meer mensen, gaf zij weer toe.
(Wordt vervolgd).
510906
GEVESTIGD TE TILBURG
L. Schijfstraat 61 Telefoon 5748
zware kwaliteit
frisse ruit
links geweven
extra fijn
pracht kwaliteit
slechts
nu voor
slechts
div. kleuren
div. modetinten
zeer moderne
dessins
vast boord
diverse kleuren