A prijzen vallen bij de Gruyter KNALKOOPJES DOKIE DURF in Boris Baal duikt op Twee gouden bruiloften IN WAALWIJK CUNEN - WAALWIJK HET HUIS ZONDER SLEUTELS. DANSINSTITUUT „STYLE" 1« 89 2.59 3.98| 7.95 9.93 19.75 IN ONZE HERENZAAK 2 60 5.93 6 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 7 SEPTEMBER 1951 8 De Echtparen W. v. d. VEN-v. d. LEUR en C HENDRIKS STOKWIELDER Vieren resp. op 1 5 en 1 7 September hun gouden huwelijksfeest VERWIEL's electrisch gekoeld gebak VERWIEL's uitgebreide chocolaterie VERWIEL's roggebrood. GROTESTRAAT 309 TEL.s 588 Vermicelli, middel, fijn van 50 voortaan 48 ct. per 500 gr. Draadjes- en Figuur-vermicelli van 32 voortaan 30 ct. per pak. Engelenhaar-vermicelli van 34 voortaan 32 ct. per pak. Macaroni en Spaghetti van 34 voortaan 32 ct. per pak. Hoorntjes-macaroni van 32 voortaan 30 ct. per pak. ZONDAG 9 SEPTEMBER A.S. Inschrijving voor de nieuwe lessen van 1 2 tot 2 uur. Aanvang der lessen Vrijdag 14 Sept. a s. in de zaal „ElIPHONIA" Hoofdstr. 191 Kaatsheuvel. P. Lvan Siokkum en Zn. - Vlijmen verhuur VAN: DANSVLOEREN KL APSTOELEN TELEFOON 272 - 384 E N TAFELS. BADDOEKEN THEEDOEKEN DAMESKOUSEN ONDERJURKEN INTERLOCK DAMESHEMDEN 1 65 DAMES NACHTHEMDEN COSTUUM- ROKKEN WOLLEN DAMES-I JAPONNEN ANKLETS SPORTHEMDEN een beurs van de staat beschikken, met deze beurs ook katholieke scho len bezoeken. Vóór stemden Gaullisten, MRP, gematigde conservatieven en onge veer drie-kwart van de radicalen. Tegen waren de rest van de radi calen, socialisten en communisten. INFLATIE-GEVAAR IN ENGELAND. De Engelse minister van finan ciën is bevreesd voor inflatie. Op een vergadering zei hij dat de last, die Engeland door herbewapening en economisch herstel moet dragen, zwaar is. „Ernstige economische moeilijkheden van buiten af om ringen ons, die voortvloeien uit de invloed van herbewapening in de wereld op het aanbod en op de prij zen, die wij voor onze invoer moe ten betalen. Deze laatste zijn thans ongeveer 40 pet. hoger dan verleden jaar", aldus de minister. EEN ADVERTENTIE IN DIT BLAD IS DE MOTOR VOOR ELK BEDRIJF. 37> j J „Wanneer de commissaris het niet de moeite waard vindt om het filiaal van Baal te omsingelen, zal Durf het zelf doen", bromde de detective, tferwijl hij in zijn vermomming van Anapoulos en met de sleutel die; hij die heer had af handig gemaakt, in het vervallen huis binnendrong. Het was één van die oude huizen met vele trapjes en portaaltjes, een waar fort voor de loerende moderne roofridders die men gangsters noemt. Dokie beklom vele trapjes. Door een luikje zag hij een man in een pilotenpak, die met een ander zat kaart te spelen. „Waar piloten zitten zijn meestal ook vlieg tuigen in de buurt" dacht Dokie. Hij keek naar buiten. En jawel, daar op de binnenplaats stond de helicopter, het pri- vévliegtuig van Bonis Baal. „Binnen vijf minuten kan dit mijn privétoestel zijn, dacht Dokie. En dan rookt Baal een kwade pijp." Het blijft altijd een zeldzaamheid wanneer men zijn 50-jarig huwelijksfeest mag vieren. Dan is er inderdaad sprake van een feest, waarop men verheugd is dat men vijftig jaren lang in liefde en eensgezindheid heeft mogen leven. Dan blikt men te rug in het verleden dat veel zorgen bracht weliswaar, maar dat daarnaast toch ook heel veel schoons bood en dan ervaart men ten volle dat het goed was met elkander te mogen leven. I Het gouden paar W. v. d. Ven-v. d. Leur Eigenlijk hebben Willem v. d. Ven en Johanna v. d. Ven-v.d. Leur pas op de 16e feest, maar ze von den het beter hun gouden bruiloft op Zaterdag, de 15e, te vieren. Ge zoudt niet zeggen dat dit echtpaar zijn gouden huwelijksfeest nu al viert en al 50 jaar abonné is van „De Echo"; de bruid, die 75 is, en de bruidegom die 78 is,'zijn beiden nog best gezond. De bruid had op de dag dat wij hen even bezochten de grote was nog gedaan, en als ge dat nog kunt wanneer ge al vijftig jaar getrouwd bent, dan ziet 't er nog niet zo slecht uit. En de bruide gom rookt nog met een jeugdig hart z'n sigaar; die heeft ie veel liever dan 'n borrel; alleen vindt ie 't erg jammer dat ze voort zo duur zijn, de sigaren. Als ge hem hoort praten over vroeger, toen al les nog zo goedkoop was, toen ze nog zo gezellig kermis konden vie ren (op één van die oude kermis sen heeft moeder v. d. Ven haar heel mooie stem nog eens -op een gramofoonplaat laten opnemen), dan vindt ge het zo jammer dat de toestanden zo veranderd zijn. Maar ze houden er de moed in en dat is het beste wat ge doen kunt. Hun 6 kinderen zijn allemaal op een goe de bestemming gekomen, één is er broeder-onderwijzer, en nu genie ten zij van een mooie, welverdien de rust en graag komen de kleine Jan en alle andere kleinkinderen bij Opa en Opoe. Het zal dus feest worden in de Putstraat; dat is ze daar trouwens wel toevertrouwd. Onder voorzit terschap van de heer H. Leytens is een comité al lang in de weer om er werkelijk een mooi feest van te maken. Ze zullen natuurlijk zorgen voor een prachtige versiering, het gouden paar zal in auto's en verge zeld van bruidjes naar de kerk worden geleid, 's Middags om half FEUILLETON van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN". Door EARL DERR BIGGERS. VERTALING VAN P. OREILLE, 4) Zijn ogen dwaalden, dwaalden, met een scherpe kreet scheurde hij een hoek uit de scheepstijdingen en wild trok hij het stuk aan snippers. Weer stond hij op en liep rond. Hij had plan gehad om nog op be zoek te gaan maar dat rustige persoontje in de kamer boven weer hield hem. Hij ging weer naar de lanai. Daar, onder een muskieten net, was het ledikant, waar hij het liefst sliepzijn kleedkamer was er dicht bij. Het was nog te vroeg om naar bed te gaan. Hij ging de deur uit en het strand op. Er was geen twijfel aan de zachte, ver raderlijke adem van de Kona streek langs zijn wangen de ziekenwind die de branding hoog tegen de kust zou slaan en een tijdlang dit Eiland paradijs zou verderven. Er was geen maan de sterren, die gewoon lijk zo vriendelijk en zo dicht bij een schenen, waren nu verduisterd. Het zwarte water rolde aan a's een bedreiging. Hij stond te staren in de duisternis hier was het kruis punt, waar alle paden eenmaal weer kruisten. Als de tijd kwam als slechts de tijd kwam. Toen hij zich omkeerde, gingen zijn ogen over het prikkeldraad en hij zag het gele vlammetje van een lucifer. Zijn broer Amos. Hij was plotseling vriendelijk gestemd je gens Amos, wilde met hem gaan praten over de oude tijd, toen zij samen op het strand speelden. Het zou niet helpen, dat wist hij. Hij zuchtte en de deur van de lanai sloeg achter hem dicht de deur zonder slot in een land van weinig sloten. Vermoeid zat hij in het'donker te denken. Zijn gezicht was gekeerd naar het bamboegordijn tussen hem en de woonkamer. Op dat gordijn verscheen een schaduw, ze was één ogenblik bewegingloos, verdween toen. Hij hield de adem in. Weer die schaduw. Wie is daar, riep hij. Een grote bruine arm kwam door het bamboe, een vriendelijk bruin gezicht werd er door omlijst. Ik zal uw vruchten op tafel zetten, zei Kamaikui. Ik ga naar bed. Natuurlijk. Goedennacht. De vrouw ging weg. Dan Winter- slip was woedend op zich zelf. Wat scheelde hem toch Hij, die vroe ger zich door onuitsprekelijke ge varen heen gevochten had ze nuwachtig van streek. Ik word oud, mompelde hij. Neen, bij de hemel, het is de Kona. Ja, de Kona is het. Als de passaat winden weer waaien ben ik weer in orde. Als de passaatwinden weer zouden waaien Wanneer Hier op het kruispunt was men nooit zeker. II. DE HOGE HOpD. John Quincy Winterslip ging ta melijk moe en slap aan boord van de veerboot'in Oakland. Zes dagen lang had hij over dwarsleggers ge hotst zijn oponthoud in Chicago was maar overstappen in een an dere trein geweest hij had er genoeg van. Amerika zien daar was hij mee bezig. Wat was het af schuwelijk groot Een eeuwigheid had hij gestaard op eindeloze vlak ten, met hier en daar een lelijk huis en de bewoners ervan had den ongetwijfeld nooit een sympho- nie-concert gehoord. Voor hem uit ging een kruier met zijn twee va liezen, golfclubs en hoedendoos. De man had maar één hand de an dere was zeker in een gezellig ge vecht aan de grens afgeknauwd. Op de plaats ervan zat en stalen haak. Nu, niemand zou aan het nut van een stalen haak voor een kruier twijfelen. Maar wat raar echt iets i voor het Westen. De jongen wees één zal het cadeau worden aange boden en dan is er in Luxor een filmvoorstelling voor de kinderen, 's Avonds om 8 uur trekken het gouden paar, de familie en alle ge huwden uit de Putstraat naar het café van Frans v. Helvoirt, dat dan voor het publiek gesloten is, en waar onder leiding van de heer C. v. d. Meydenberg dan de revue „Het is feest", die ook door de heer v. d. Meijdenberg is geschreven, door mensen uit de Putstraat wordt opgevoerd. Deze opvoering wordt de volgende dag, 's Zondags, om half acht herhaald voor het jong volk uit de Putstraat. Het gouden paar C. Hendriks-Stokwiehler We troffen Moeder Hendriks al leen thuis toen we eens het een en ander gingen vragen bij gelegen heid van hun gouden bruiloft die zij op Maandag 17 September a.s. vieren. Wat moest ze vertellen? Ze wist 't niet; maar we waren er nog geen vijf minuten of Mevrouw Hendriks, met haar ontzettend goe de geheugen, vertelde honderd uit over vroeger, over haar vier kin deren, waarvan er ook een broeder onderwijzer is, net als bij het vorige echtpaar, die ze gelukkig een goede opvoeding hebben kunnen geven; over de schoenmakerij en de schoen winkel die ze gehad hebben, over de goede gezindheid die er altijd in de familie is geweest. „Er zou veel onenigheid uit de wereld zijn, wanneer de mensen al lemaal elkaar maar wilden ver staan" zei mevrouw Hendriks. Even later kwam ook de bruide gom thuis met zijn jongste klein dochter. De gouden bruid en brui degom zijn respectievelijk 77 en 80 jaar en ook zij zijn nog goed ge zond. De bruidegom heeft geen kwalen en van het ongeluk dat ie vorig jaar heeft gehad is niets meer te merken; hij heeft het nu uitste kend naar zijn zin. „Mij mogen ze gerust vergeten, hierboven" zei hij; „ja, zei z'n zwager, als ze maar niet preekten van Statutum est". Ook de gouden bruid is nog erg levenslustig en vooral tegen feest jes knapt ze helemaal op. En zo gaan ze ook hier feest vie ren en ook hier is een ijverig buurt- comité, waarvan de heer J. van Bladel voorzitter is, druk doende met de voorbereidingen voor het feest. Ze zullen 't huis natuurlijk mooi versieren, er is een damescomité dat voor de bruidjes en de stoet zal zorgen en men zal 's middags 't cadeau van de buurt aanbieden. Mogen wij tenslotte de beide gouden bruidsparen onze hartelijke gelukwensen aanbieden en Gods beste zegen toewensen in hun ver dere huwelijksleven. GEEN HOGERE VEERTARIEVEN BIJ KOP VAN 'T LAND. Ged. Staten hebben goedkeuring gehecht aan het besluit van de raad van Dordrecht, om het geldende tarief voor de veergelden voor het overzetveer over de Nieuwe Mer- wede nabij de Kop van 't Land, voor 1951 ongewijzigd te laten. een plaats aan bij de verschansing op het voordek en de kruier begon af te laden. In de goede hand van de man gaf John Quincy zo'n edel moedige fooi, dat tengevolge hier van de stalen haak de pet aanraak teeen griezelige groet. Het voorwerp van zijn aandacht zonk te midden van zijn uitrusting neer, zette zijn strohoed af en trachtte zichzelf duidelijk te maken wat hem overkomen was. Hij was drie duizend mijlen van Boston af, moest nog twee duizend mijlen verder. Hoe had hij tóch ooit tot deze dwaze tocht door het hei- denland kunnen besluiten Als je op reis wou, was Parijs er nog. In twee jaar had hij Parijs niet gezien en hij had nogal plan gehad om even over te wippen toen zijn moe der dit dolle idee in zijn hoofd had gepraat. Dol was het. Vijf duizend mijlen reizen alleen als een zachte wenk aan Tante Minerva om tot haar kalm en welgeordend leven terug te keren. En was er enige kans dat de stijfhoofdige tante zich eraan storen zou Niet een dui zendste Tante Minerva was ge woon te doen wat zij wilde. John Quincy had er onprettige herinne ringen aan. Hij wenste zich op zijn kantoor, er was juist een nieuwe uitgifte van obligaties. Hij was nog geen lid van de firma die eer viel slechts te beurt aan Winterslips, die kaal en krom waren, maar hij had hart voor zijn werk. Hij gaf pandbrieven uit met tedere be zorgdheid en wachtte dan af of ze „gingen" zoals een toneelschrijver wacht achter de schermen op een première-avond. Zouden die Eerste Hypotheek Zes Procents gaan of niet De schorre fluit van een veerboot riep John Quincy terug tot de on gelooflijke plaats op de wereldkaart waar hij nu zat. De boot begon in beweging te komen. Hij was zich vaag bewust dat een jong vrouws persoon naast hem kwam zitten. Verder ging de veerboot met John Quincy en plotseling zat hij rechtop en keek om zich heen, want hij was nooit blind voor schoonheid, waar hij die ook ontmoette. En daar was schoonheid. In het heldere morgenlicht breidde zich voor hem uit de haven die is als de werkelijkheid geworden droom van een vermoeide zeevaarder. Verder, en daar lag, toen hij zich omwend de, San Fransisco, vrolijk verspreid over vele heuvelen. Verder John Quincy zat heel stil. Een woud van masten en schoorsteenpijpen, dit was het to neel van de romantischevei'halen, die hem als schooljongen geboeid hadden, een rustige Winterslip, die de de zigeunertrek miste. Hij zag schepen uit alle oorden, die deze bijna vergeten verhalen weer in z'n herinnering brachten. Plotseling ging John Quincy staan. Een verbaasde blik lag in zijn kal me grijze ogen. Ik begrijp het niet, mompelde hij. Hij schrikte op bij de klank van zijn eigen stem. Om' niet al te dwaas te schijnen, keek hij rond naar ie mand, tot wie hij die opmerking bad kim en richten. Er was niemand behalve het jonge meisje en haar kon hij zo maar niet aanspreken. John Quincy keek op haar neer. Spaans of zo iets, blauwzwart haar, donkere ogen, nu tintelend van pret, die zij trachtte te verbergen, een teer, ovaal gezichtje, diepbruin. Hij keek weer naar de haven schoonheid om en op de boot. Beter dan per trein reizen Het meisje keek op naar John Quincy. Zij zag een forse, breedge schouderde jongeman met een ge zicht zo onschuldig als van 'n kind. Iets vriendelijks zou hij niet ver keerd opnemen, besloot zij. Wat blieft u? vroeg zij. O, ik het spijt me, stamelde hij. Ik bedoelde niet 't was niet mijn plan ik zei, dat ik niet be greep Wat niet begreep Er is iets heel vreemds, ging hij voort, ging zitten en wees met de hand naar de haven. Ik ben hier meer geweest. Zij schoof iets van hem af. Dat zijn meer mensen, gaf zij weer toe. (Wordt vervolgd). 510906 GEVESTIGD TE TILBURG L. Schijfstraat 61 Telefoon 5748 zware kwaliteit frisse ruit links geweven extra fijn pracht kwaliteit slechts nu voor slechts div. kleuren div. modetinten zeer moderne dessins vast boord diverse kleuren

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1951 | | pagina 8