DE KIEZER Waalwijkse en Langstraatse Courant Van LE0-B0ND tot K.A.B. IN DE POLITIEK Binnen en buiten onze grenzen. Binnenland. Vraag IVOROL, dan hebt U de beste tandpasta! Buitenland. MEER leden maar MINDER meeleven VRIJDAG 19 OCTOBER 1951. Uitgever Waalwijksche Stoomdrukkerij ANTOON TIELEN Hoofdredacteur JAN TIELEN Dit blad verschijnt 2 x per week. DE ECHO m HET ZUIDEN 74e JAARGANG No. 84 Abonnement 17 cent per week 2.15 per kwartaal 2.40 franco p. p. Advertentie-prijs 9 cent per m.M. Contract-advertenties speciaal tarief. OPGERICHT 1878 Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 SCHOOLSTRAAT 11, KAATSHEUVEL. TEL. 2121 TEL.-ADRES „ECHO" Wij gaan een verkiezingsjaar tege moet. In 1952 gaat het Nederlandse volk weer ter stembus, zoals dat heet, om uit te maken door wie het gedurende de vol gende vier jaar bestuurd wenst te wor den. Uitmaken? Wensen? Het zijn hoge woorden voor de handeling die de kie zer stelt: het roodmaken van het eerste hokje van de lijst der candidaten van de partij zijner keuzé. Mag men dit noe men „uitmaken door wie men bestuurd wenst te wordenHet lijkt er weinig op. Want op de eerste plaats is niet de candidaat de uitverkorene van de kie zer, zodat niet die of die heer dan wel dame wordt gekozen, maar nummer 1 van lijst 1 en zo verder. En dat het juist nummer een is, blijkt ook nog van be lang. Want de candidaten hebben moe ten beloven, dat zij een plaats die ze door voorkeurstemmen hebben gekregen, niet zullen aanvaarden. Het doet er dus niet toe of de kiezer een politieke of andere antipathie heeft tegen nummer één van de lijst: als hij daar lust toe ge voelt, kan hij gerust zijn stem uitbren gen op nummer zes, zeven, of acht, in feite komt ze toch ten goede aan de man aan wié hij zijn eventuele hekel heeft: nummer één. Én hij kan slechts hopen dat zijn partij zoveel aanhangers telt, dat ook zijn uitverkorene een plaatsje in het parlement verovert. Dan nog blijft de doorn in zijn oog: de man die hij ver foeit komt er het eersté in. Vooropge steld dat er op de lijst inderdaad een candidaat voorkomt die het hart van de kiezer heeft gestolen (in politieke zin) of althans heeft kunnen vermurwen. Wat is de betekenis van een demokratie, waarin de demokraat slechts de keuze heeft tussen een beperkt aantal partijen en waarin de candidaat niet meer dan een nummer is? Dit laatste gezegd met alle eerbied voor de volksvertegenwoor diger wanneer hij eenmaal de status van candidaat overwonnen heeft. Ook dit laatste is, ondanks het voor gaande, van belang, want het schept nieuwe moeilijkheden in het brein van de kiezer. Het nummer van voor de ver kiezingen wordt daarna plotseling een persoonlijkheid, dient dat tenminste te worden. Immers, hij moet 's lands be lang behartigen naar eigen eer en gewe ten, zonder last of ruggespraak. Men vergeve ons dat wij de juiste terminolo gie niet in het hoofd hebben. In ieder geval is elk parlementslid persoonlijk verantwoordelijk. Nu doet zich het pa radoxale geval voor, dat de man of vrouw die als nummer van een partij lijst wordt gékozen door die verkiezing zelf plotseling onafhankelijk van die par tij zijn intrede doet in het parlement en voor zichzelf het Nederlandse volk ver tegenwoordigt. Hoe moet de argeloze kiezer dit rijmen? Wanneer men bedenkt dat hij kiest op een program en dat de gekozene zich, zonder daardoor in ge breke te blijven, in de praktijk kan dis- tanciëren van dit program, dan zal men toch moeten toegeven dat de basis wel zeer wankel wordt en dat de kiezer zich bijna geheel op de goede gëwoonte moet verlaten om nog enig vertrouwen in zijn keuze te bewaren. Ondertussen kan men toegeven dat het gros van de kiezers zich niet realiseert hoe gering hun macht in fëite is, hetgeen men in het algemeen allerminst als een gelukkige factor mag beschouwen. Of vergissen we ons en beseft de meerder heid dit maar al te goed? Dit zou dan een oorzaak kunnen zijn voor de gerin ge belangstelling die er voor de politiek in brede kringen bestaat. En nu kan prof. Romme het onlangs begonnen par lementaire jaar het jaar van de afreke ning of iets in die geest noemen, zeer sne dig merkte de briefschrijvende Amateur in „De Tijd" - overigens kennelijk min der amateur dan wij die dit schrijven - dat er voor de kiezer weinig af te rekenen valt. Want we krijgen weer een lijst van candidaten, resp. nummers, onder onze neus geduwd, op welks samenstelling wij enigermate maar lang niet voldoende, zeggen velen invloed hebben kunnen uitoefenen en het verkiezingsgenot is weer even miniem als vier jaar geleden. Dé zetelverdeling over de partijen kan één of twee schelen en als er niet een aantal heren bedanken voor de eer scheelt de persoonlijke vertegenwoordi. ging evenmin veel. Want wel draagt ieder voor zich de verantwoordelijkheid, maar hij wordt er door de partij ingezet. Nu kan men deze zaak van verschil lende kanten bekijken. Wel dienen we er natuurlijk van uit te gaan dat het ten slotte niet louter om het spel te doen is. Vurige partijgangers kunnen het tegen deel gemakkelijk verwijten aan iemand die pleit voor een grotere macht van de kiezer. Daar valt echter tegen in te brengen dat het parlement nog steeds de volksvertegenwoordiging is en dat de wet blijkbaar daarvan uitgaat. Vervol gens heeft het partijenstelsel niet altijd tot voile tevredenheid gewerkt, men is zelfs geneigd te zeggen: het wekt steeds minder bevrediging. De partijen zijn ge boren uit de behoefte van het volk (in algemene zin): het socialisme kwam op uit de behoelte van het arbeidende volk om invloed uit te oefenen omdat het zich verdrukt voelde: de katholieken vérenig- den zich in een partij om sterker te staan wanneer ze voor hun principes opkwa men. Het zij verre van ons te beweren dat dit tegenwoordig niet meer het geval is, de praktijk leert wel anders. Doch het accent lijkt verlegd, de partijen lijken soms zo verstard in hun principes en in het eigen partijbelang, dat het algemeen belang op de achtergrond schijnt te wor den geschoven. Erankrijk is hier een ty pisch voorbeeld van en vertoonde het verloop van de Belgische koningskwes tie er ook geen symptomen van? Rijst de vraagt: kan en moet er niets gedaan worden om deze verstarring te gen te gaan, om de bedreiging van de demokratie door de „partij-kratie" af te wenden? Het is toch niet helemaal juist het volk zijn vertegenwoordigers als nummers voor te stéllen, terwijl ze in feite persoonlijk verantwoordelijk zijn? Het gaat er dus om het evenwicht te rug te brengen in de verhouding candi daat gekozene tegenover de kiezer. Dezé wil graag weten waar hij aan toe is, waarvoor hij kiest en wie hij kiest. Nu zijn het dikwijls zeer primitieve be weegredenen waarom op een bepaalde partij wordt gestemd. Niemand zal b.v. ontkennen dat veel katholieken op de K.V.P. stemmen omdat ze katholiek zijn of omdat de bisschoppen het gezegd hebben. Dit laatste is dan wel niet juist, maar men denkt dikwijls niet verder. Men kan gerust op de K.V.P. stemmen omdat men katholiek is, maar dan dient het niet op de eërste plaats de geloofs- overeenstemming te zijn die de keuze leidt, maar de overweging dat in de K. V. P. eventueel de politieke beginselen die men als katholiek heeft, het best be waard zijn. Op deze overweging gron den de bisschoppen ook hun vaderlijke raad. Hieruit volgt tevens dat de partijen in genen dele overbodig zijn, daar ze een voorname functie hebben als bunde ling der krachten van een aantal mensen dié hetzelfde politieke principe voor staan. Houdt men dit in gedachten, dan zal minder de uitvlucht voorkomen: „Ik hoef geen lid te worden van de partij, ik stem toch wel goed", want een po litieke partij is geen kiesvereniging en de delen van deze redenering staan dus maar in zeer vér verwijderd verband met el kaar. Men kan ons toevoegen dat wij in het bovenstaande niet anders hebben gedaan dan het recht van de individuele kiezers en het bestaansrecht der partijen verdedigd. Inderdaad, wij hadden ook geen andere bedoeling. Wij hebben daar bij vooral het recht van de kiezer naar voren geschoven, omdat zijn persoon lijkheid in het huidige verkiezingssysteem in de verdrukking raakt. Dat is niet al leen fnuikend voor zijn gevoel van eigen waarde, dat toch al niet zo heel groot is, gezien de wéinige interesse voor deze functie, maar evenzeer voor de demo kratie, die daardoor een van haar sterk ste steunpilaren verliest: dat ieder zich persoonlijk verantwoordelijk voelt. Dit gevoel is natuurlijk maar betrekkelijk omdat de verantwoordelijkheid betrekke lijk is. Nu echter kunnen we meestal ge rust van een kiezerskudde spreken en wat we van een kuddegeest kunnen ver wachten heeft ons de recente geschie denis geleerd. De mens dient nu een maal een persoonlijkheid te zijn en het is niet op de laatste plaats in de politiek dat dit gevoel voor verkéerde dingen kan behoeden en, wat voornamer is, het besef kan bijbrengen dat men moet en kan meewerken aan het algemeen wel zijn. BINNENKORT: MILITAIRE ORDERS TOT WAARDE VAN 1730 MILLIOEN. De militaire productie in Nederland gaat de komende maanden op volle toe ren draaien. Na een aanloopperiode, waarin slechts weinig bestellingen zijn gedaan, zullen thans de orders voor de Nederlandse industrie in een steeds snel ler tempo loskomen: orders tot een ge zamenlijke waarde van 1500 millioen gulden. Tot een waarde van 500 millioen gulden zullen nog militaire goederen in het buitenland worden aangekocht. Daar naast zijn uit het tegenwaarde-fonds van de Marshall-hulp 230 millioen gulden beschikbaar voor extra-aankopen. Voor 175 millioen van dit bedrag zal de D. A. F. ongeveer 6000 artillerie-trekkers gaan leveren. De ovérige 55 millioen gulden worden besteed aan munitie- en verbin- dingsmiddelenindustrie. Aan de andere kant tracht Nederland met verdubbelde energie militaire orders uit de ovérige landen van het Noord- atlantische Fact tot zich te trekken. Daartoe werden besprekingen gevoerd met meer of minder resultaat met Engelsen, Fransen, Belgen en de Ame rikaanse instanties in Heidelberg (Duits land) en Parijs. De Fransen bleken niet bereid orders in Nederland te plaatsen. Resultaat van de besprekingen is in ieder geval geweest, dat het Engelsé ministerie van Bevoorrading thans voor de Bene- lux-landen een militair aankoopbureau gaat oprichten in Brussel, terwijl de Amerikanen zulk een bureau in Den Haag zullen openen. PRINS BERNHARD NAAR DE VER. STATEN VERTROKKEN. Prins Bernhard is Maandag van het vliegveld Soesterberg naar de Verenigde Staten vertrokken. De reis heeft in het bijzonder ten doel een bezoek te brengen aan een aantal Amerikaanse marine-instéllingen, waar een aantal Nederlandse marine-officieren en onderofficieren thans cursussen volgt, waarbij speciale nadruk valt op anti-on derzeebootmaatregelen en vliegdienst- training. Aan deze onderwerpen zal ook de prins bijzondere aandacht bésteden. Het program omvat bezoeken aan ruim tien marine-instellingen. Aangezien deze ver uiteen liggen zal het ondanks het feit, dat ter tijdsbesparing grotendeels per vliegtuig wordt gereisd niet mo gelijk zijn alle instellingen, waar Neder landers in opleiding zijn, te bezoeken. Prins Bernhard wordt omstreeks het einde van deze maand hier te lande te rug verwacht. Prins Bernhard is in Amerika aange komen en heeft een bezoek gebracht aan president Truman. RIJK EN GEMEENTEN. Dinsdagavond is de Twéede Kamer begonnen met de bespreking van het wetsontwerp dat de financiële verhou ding tussen Rijk en gemeenten regelt. Zoals verwacht werd is er nogal wat verzet géuit tegen het ontwerp. De te genstand kwam van de heren Algera (A.R.), Beernink (C.H.), Maenen (K. V. P.) en Wagenaar (C.P.N.), die vroegen wat er terecht kwam van de gemeentelijke zelfstandigheid. Dé regering stelt voor het aandeel van een gemeentefonds (waaruit de gemeen ten worden betaald) in de opbrengst van de rijksbelastingen te brengen op 10.3%: eerst was dit 11,7, maar dit vond de re gering te hoog: de kamerleden echter wilden er minstens 11,2 van maken of géheel opnieuw nagaan wat de behoef ten van de gemeente waren. De regering wil het bedrag van 278 millioen, dat is ingekomen door het betalen van achter stallige belastingen over de periode 1948 1950 resérveren voor moeilijke tijden. De sprekers echter wezen er op dat de moeilijke tijden nu reeds voor vele ge meenten waren aangebroken en stelden voor tot een geleidelijke uitkering over te gaan. MEDISCHE FACULTEIT GEOPEND. Woensdag is te Nijmegen officieel de nieuwe medische faculteit van de R.K. Universiteit géopend, en toegevoegd aan de leerrichtingen die de Universiteit reeds kende. Dit is ongetwijfeld een be langrijk feit, niet alleen voor de Univer siteit, maar voor geheel Katholiek Ne derland. Lang heeft men rondgelopen met de plannen voor deze medische fa culteit, thans echter ziet men deze plan nen verwezenlijkt. Op het landgoed Heyendael, waar dc medische faculteit is onder gebracht, is ook reeds een hulpziekenhuis geprojec teerd, met poliklinieken, onderzoekruim ten, laboratoria en collegezalen, vér- pleegafdelingen voor 50 kinderen, 45 in terne patiënten en 50 bedden voor de verloskundige en gynaecologische afde ling. De uitvoering van dit plan zal pl.m. 3)4 millioen^ kosten, bovendien is nog een millioen nodig voor het onderbren gen van bepaalde afdelingen in het Ca- nisiusziekenhuis en 1 Yi millioen voor de psychiatrische en neurologische afdeling. De aanvankelijk ingediende plannen beliepen een bedrag van 40 millioen: de beperking tot een eerste fase, die in 8 tot 10 jaar moet worden verwerkelijkt, vraagt 27 millioen gulden, waaruit wel blijkt hoe men zich heeft moeten beper ken. Bijstand der katholieken gevraagd door Ned. Episcopaat. Zoals we reeds meldden in ons num mer van Maandag hebben de gezamen lijke bisschoppen van Nederland, zich Zondag j.l. in een herderlijke schrijven tot de gelovigen gericht om bijstand voor de medische faculteit van de R.K. Uni versiteit. De Bisschoppen wijzen op de belang rijke plaats die de R.K. Universiteit heeft veroverd in het geestesleven van Neder land en op de rijke vruchten die zij reeds heeft afgeworpen. Gestadig is de Uni versiteit gegroeid en de natuurlijke ont plooiing van de katholieke wétenschap in Nederland vraagt nu de oprichting van een medische faculteit, waartoe men besloot toen in 1947 de subsidieregeling bekend werd. „De opleiding van dok ters in katholieke géést ligt ons nl. nauw aan het hart", zo vervolgen de bisschop pén. „Zij immers behandelen voortdu rend de levende mens. Zij treden voort durend onder allerlei gewichtige omstan digheden onzé katholieke gezinnen bin nen en zijn er gelukkig hooggeschatte raadslieden". Dan wijst de brief er op dat het Rijk ongeveer 80 betaalt van de werke lijke en gemotiveerde tekorten voor stichting en exploitatie, echter de ruim 20 dié er nog overblijven bedragen niettemin aanzienlijke sommen, al zullen zij volgens de berekeningen niet hoger stijgen dan 25 a 30 cent per katholiek per jaar. „De. verwachte som zullen wij echter niet kunnen bijeenbrengen", zo vervol gen de bisschoppen, „als niet twee voor waarden zijn vervuld: 1. dat allen medewerken of ten minste dat elke parochie haar bijdrage naar draagkracht geeft en dat niet de ene dit overlaat aan de andere. Het ge wenste resultaat kan alleen bereikt wor den, als een actiéf parochiaal comité zich met de inzameling van de gelden belast; 2. dat deze collecte met enkele an dere bovenaan wordt geplaatst", tot zo ver de brief van de Nederlandse bis schoppen betréffende de Kath. Univer siteit. K.R.O.-TELEVISIE. Dinsdagavond had de eerste televisie uitzending van de K.R.O. plaats. Aller- wege bestond groot enthousiasme over de perfecte ontvangst: ook het program ma was zeer goed vérzorgd. Er was een vraaggesprek met mr Louis de Bourbon betreffende het geheimzinnige testament van de hertogin van Angoulème, er was een demonstratie pottenbakken: het meest aantrekkelijke gedeelte van het programma echter was ongetwijfeld de reportage over het doofstommen-insti tuut te St. Michielsgestel, waarin de on derwijsmethoden werden gedemonstreerd en waarin meisjés van het instituut fraaie dansen uitvoerden. Tot slot sprak de voorzitter van de K.R.O., prof. Kors O.P. over de plaats van de televisie in de Katholieke levens beschouwing. De televisie zal het Ka tholicisme in al zijn uitingen laten zien en het uitdragen, omdat iedere vinding van het menselijk vérnuft dienstbaar kan en moet worden gemaakt aan een hoger ideaal. Vele telegrammen kwamen binnen over de uitstekende ontvangst en de K.R.O.- reporters gaven een enthousiast verslag ONGELUKKEN OP GILZE RIJEN. Nadat voor enkele weken op de vlieg basis Gilze Rijen een Engelse piloot in een Vampire om het leven kwam en na dat vorige week een vlieger-instructeur van de Legerluchtraacht een klap van een propeller kreeg, waardoor hij ter stond overleéd, zijn Dinsdag j.l. twee Harvards van Gilze Rijen in de nabij heid van Oosterhout met elkaar in aan raking gekomen en neergestort. Eén Har vard stortte onmiddellijk neer, de piloot trachtte zich nog met de parachute te redden, maar had te weinig hoogte en overleed enige ogenblikken na zijn val aan zware verwondingen: het andere toestel vloog nog een paar honderd me ter door, maar kwam toen ook in een snelle glijvlucht naar beneden. Het toe stel vloog onmiddellijk in brand: het duurde een uur voor men het vérkoolde lichaam van de piloot uit het toestel kon halen. BENELUX WEER OP GANG? Spoedig kan een nieuw initiatief ver wacht worden om de Benelux-kar weer op gang te brengen. Op instignatie van se ambassades; de demonstranten slaak ten vijandige kreten aan het adres van Engeland, Frankrijk, Turkije en de Ver enigde Staten. De scholen zijn gesloten, vele arbeiders hebben het werk neerge legd en nemen aan de demonstraties deel. Woensdag is een Britse luchtlandings divisie, van pl.m. 3500 man, dié op Cyprus gelegerd was, met transportvlieg tuigen naar de zóne van het Suez-kanaal gebracht en de regering heeft medege deeld dat Engelands rechten in Egypte vérdedigd zullen worden. MINISTER-PRESIDENT VAN PAKISTAN VERMOORD. Dinsdag is een aanslag gepleegd op de Pakistanse minister-president, Liaquat Ali Khan, op een bijeenkomst waar hij het woord zou voeren. De premier werd door twee pistoolschoten in de borst ge troffen; later overleed hij in een zieken huis. De 56-jarige premier werd vermoord door een Afghanistaan, die nog met de revolver in de hand door een woedende menigte letterlijk in stukken werd ge- van de televisie-ontvangst in groot beeld voor duizenden gegeven op een parkeer terrein in Rotterdam. MOND- EN KLAUWZEER IN NEDERLAND. In enkele weken tijd heeft het ge vreesde mond- en klauwzeer zich over de Nederlandse grensprovincies ver spreid. De besmetting is afkomstig uit het Duitse grensgebied. In Gelderland staan reeds vierhonderd gevallen op de zwarte lijst, op de inspectie voor Oost- Brabant te Boxtel waren dezer dagen 80 gevallen bekend. In Overijsel con stateerde men 100 gevallen, in Limburg loopt het aantal gevallen tegen de 200, in Groningen zijn er ook enkele tiental len: in Noord- en Zuid Holland en in Friesland is het aantal gevallen miniem. De ziekte is afkomstig van Noord-Rijn land, Westfalen, waar de ziekte in en kele weken tijds ongevéer 100.000 bees ten heeft aangetast. Over het algemeen zijn de gevallen die in Nederland zijn geconstateerd niet kwaadaardig, er is voldoende entstof, qver enkele weken hoopt men de ziekté onder de knie te hebben. de heren Steenberghe en van Cauwe- laert, worden thans door den Haag en Brussel nieuwe initiatieven uitgewerkt. Tijdens de besprekingen over de water wegenkwestie zouden beide personen tot de conclusie zijn gekomen, dat met de waterwegenkwestie gelijktijdig ook an dere geschilpunten kunnen worden bij gelegd. In een rapport zullen zij een bé- roep doen op Den Haag en Brussel en men verwacht, dat onmiddellijk hierna een conferentie op het hoogste niveau gehouden zal worden, teneinde de Be nelux-kar weer wat vaart te géven, al dus lezen wij in „de Stem", HET ENGELS—EGYPTISCH CONFLICT. Steeds meer spitst zich het conflict dat ontstaan is tussen Engeland en Egypte, toen het laatste land zijn verdragen met Engeland opzegde, toe: intussen zijn de eerste slachtoffers gévallen bij botsingen tussen Egyptenaren en Engelsen. Grote demonstraties werden gehouden in de omgeving van de Britse en Amerikaan- scheurd. Woensdag is de premier onder enorme belangstelling begraven. In Londen wordt het zeker geacht, dat de moord op Liaquat nog grotere onsta biliteit ten gevolge zal hbben in een deel van Azië, waar het reeds zo onrustig is. Als de onstabiliteit voortduurt zal het gehele Middenoosten en zelfs het Afri kaanse continent groot gevaar lopen aan de communisten ten offer te vallen. MOSSADEQ WIL NAAR HUIS. De Perzische premier heeft in de Vei ligheidsraad verklaard, dat het onnodig was geweest de Veiligheidsraad lastig te vallen om Perzië met Engeland aan de conferentie-tafel te krijgen. De Engelsen en niet de Perzen verlieten plotseling de tafel en wezen elke uitnodiging om terug te komen van de hand. De Perzische delegatie heeft bovendien verklaard met geen enkele resolutie, ook niet met de gemilderderde genoegen te zullen nemen. In diplomatieke kringen twijfelt men sterk aan een slagen van dc onderhan delingen. Mossadeq heeft gezegd, dat, wanneer het aanbod van Perzië om de punten te bespreken die daarvoor in aan merking komen, van de hand wordt ge wezen, hij naar huis zal gaan. Hoewel wij door omstandigheden niet in staat zijn een ge detailleerd historisch overzicht te geven van de vijftig jaren dat de K.A.B. hier in Waalwijk bestaat, en dit overzicht naar een later nummer moeten verschuiven, willen wij toch enkele woorden wijden aan de ontwikkeling, althans bepaalde facetten van de ontwikkeling, die de Waalwijkse Arbeidersbeweging in de vijftig jaren van haar bestaan heeft meegemaakt, vijftig jaren waarin de vereniging ups en downs heeft gekend, vijftig jaren ook waarin de vereni ging is uitgegroeid tot een wijdvertakte beweging die in alle arbeiderskringen haar leden heeft. Wij mogen bij dit jubileum de begin-moeilijkheden voorbij gaan, die hun oorzaak vonden in tekortkomingen en foutief inzicht aan beide zijden, zowel van patroons-'als arbeiders zijde, welke twee polen zo uitstekend in de loop der jaren tot elkaar zijn gegroeid en nu harmonisch samenwerken. In Augustus 1901 is de werklie denvereniging opgericht; in ons vo rige nummer gaven wij reeds enige bijzonderheden over de oprichting. Men kon daar ook lezen in de op roep voor de oprichtingsvergade ring dat 't ging om een R.K. Werk liedenvereniging en een zieken fonds. Dit ziekenfonds is dus de oudste afdeling van de K.A.B. hier in Waalwijk, en tevens ongetwijfeld één van de schoonste instellingen. Wij spraken over dit ziekenfonds met de heer Fr. Smolders, die bijna veertig jaren als bestuurslid 't wel en wee van de K.A.B. heeft mee gemaakt; het ziekenfonds, zei hij, heeft heel veel leed verzacht, 't is één van de mooiste instellingen van de K.A.B., al is in de loop van de tijd zijn betekenis wel afgenomen door het in werking treden van de ziektewet. De heer Smolders vertelde dat men ook een Aanvullingsfonds in het leven had geroepen, omdat de arbeiders toen maar 3 maanden uitgekeerd kregen wanneer ze ziek waren. Het ziekenfonds heeft altijd wel gefloreerd; tijdens de bezetting heeft men het geld aan de handen van de Duitsers kunnen onttrekken en verschillende malen heeft men toen een uitdeling kunnen houden. VIER NAMEN. In de vijftig jaren van haar be staan heeft de organisatie vier na men gehad. Het begon met Leo- bond voor Waalwijk en Besoyen, daarna werd het Gildenbond, welke naam reeds duidt op de manier van werken; de Gildenbond bestond na melijk uit afvaardigingen van de vakverenigingen, zoals schoenma- kersbond enz. Hierbij dient ook ver meld, dat niet alleen arbeiders lid waren van de bond, men trof er ook middenstanders in aan; op de foto, die genomen is bij de opening van het gebouw in 1910, ziet ge verschillende middenstanders als bestuursleden. Van Gildenbond werd het Werk- liedenbond; naast het dagelijks be stuur kende men toen een bestuurs raad, gekozen uit leden van de vak verenigingen. Na de bevrijding kwam de naam i K A.B., nu werd er ook een fusie I aangegaan met de afdeling Baard- i wijk, die nog steeds een eigen pa rochiële sectie heeft, zoals dat in de grote steden is, waar iedere paro chie een aparte sectie heeft. Kon men vóór de oorlog lid zijn van de bond zonder lid te zijn van een vakvereniging, nu gaat dat niet meer; wanneer men nu lid is van de K.A.B., dan is men ook lid van een afdeling, en omgekeerd. BESTUUR K.A.B. AFD. WAALWIJK. Zittend v.l.n.r.: Jos v. Well, Voorzitter; Kap. A. Wassenberg, G. A.; J. van de Wiel, 2e Secretaris. Staande v.l.n.r.: A. J. v. Seters, Vice-voorzitter; J. v. Huiten, Pen ningmeester; C. Krol; L. Verhoeven. De heer Jac. Didden, secretaris van de K.A.B. afd. Waalwijk, die wegens ziekte niet op nevenstaande foto voorkomt.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1951 | | pagina 1