woeits dftg-prijzen
VKOOM DKEISIIAIW
■H
Mr. LAMBOOY in Hengelo
Aankomend Assistent
24.
65
p""^w:rJrrmoic 1.1°
ZWITSERS ANCRE
COLPORTEURS
DE A.A.Z. TE TILBURG
in een NIEUW gebouw
HET HUiS ZONDER
SLEUTELS.
6
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 22 OCTOBER 1951
6
ALLEEN GELDIG
WOENSDAG 24 OCT.
DEN BOSCH
dames- of herenpolshorloge
TE KOOP
TILBURG
Door
EARL DERR BIGGF.RS.
VERTALING VAN P. OREILLE.
(Wordt vervolgd).
SCHRIFTELIJKE EN TELEFONISCHE
BESTELLINGEN WORDEN HIEROP
NIET AANGENOMEN
Kinderschortje,wasecht ka
toen, in streepjes- en ruitjes
dessin, alle kleuren, QCc
leeftijd 2-4 jaar
Prima herenzakdoek met
ingew.ruitdessins.fi. A A C
maat 42 x 45 cm. I I
Elastiek voor ondergoed,
8 koords, pr. Latex ^Qc
rubber, kaart v. 5m.
Sterke centimeter, 150
cm. lang, ook op 21'
Damesregenmantel met
capuchon, prima katoenen
gabardine, geheel gevoerd
met dezelfde stof, goed
model,
maten 38-46
90
Pyjamaflanel in 20 nieuwe
moderne streepdessins, een
bijzonder koopje, 50
70cm.br.,p.meter li»
Nylonkousen, zeer fijn
weefsel, nieuwe A 50
kleuren, per paar
mm. afgetekend ^•Ci/
Warme geruite kameel- Tafelmatjes, fr. beschilderd, Schrijfbloc, 100 vel aller-
h3ar dameskraagpantol- verschill maten L. C c beste kwal. papier, met vloei
fels, mooie dessins, met
rubberzolen, 95
maten 36-42 O»
2 verschilt, maten
in cellophane verp.
beste kwal. papier, met vloei
dekblad,gelinieerd,
octavo formaat
77 ociavu IL 65
250 gram voor
Fondant borstplaat, gesor
teerd in diverse yf)c
smaken, 250 gr. Ha
Wollen japonstof in prach
tige najaarstinten, 25
130 cm. br., p.m.
Gekleurde molton deken
m. frisse streepdes- 9Q
sins, 120 x 180 cm. Im
MINISTER LIEFTINCK MOET
280 MILLIOEN GULDEN
AAN GEMEENTEN TERUGGEVEN
Niettegenstaande waarschuwin
gen en beloften, heeft min. Lief-
tinck de 280 millioen gulden, welke
uit belastingoverschotten in de ja
ren 1948-1950 in het gemeentefonds
zijn gestort en die dus rechtens
aan de gemeenten toekomen
moeten afstaan aan de regelmatige
eigenaren. De Tweede Kamer liet
zich niet verlokken door een te elf
der ure, door de minister gedaan
voorstel, om uit het omstreden be
drag kasgeld-leningen tegen rente
te verstrekken aan behoeftige ge-
uauiuia;s 8 uagai 8L 19W '"31U99UJ
besliste de Kamer (amandementen
Maenen—Hofstra) dat de ruim 1000
gemeenten ieder hun deel van de
280 millioen zullen krijgen op
een geblokkeerde rekening-courant.
Voorts dat de regering hiervoor
rente zal moeten betalen en dat de
gemeenten met dit geblokkeerde
geld hun leningen kunnen aflossen,
die zij hebben aangegaan met de
Bank voor Nederlandse gemeenten
(Deze leningen belopen in totaal
200 millioen).
STROOM VAN
BRITSE VERSTERKINGEN
NAAR SUEZ.
De bevelhebber der Britse troe
pen in Egypte, Sir George Erskine,
heeft vandaag verzekerd, dat de
hoofdmacht van het Egyptische
leger ongeveer een divisie
zich bevindt in de woestijn van
Sinaï, ten Oosten van het Suezka-
naal. Het Egyptische leger staal
daar vastgeklemd tussen de strijd
krachten van Israël en Engeland.
De ongunstige stelling van de
Egyptische hoofdmacht, aldus
Erskine, was voor ons een aan
leiding om bij het uitbreken van
het oproer onmiddellijk alle eoe-
gangswegen lot het Kanaal te be
zetten. De bevelhebber der Brit
ten heeft laten weten, dat hij be
reid is, Egyptische troepen dooi
de Kanaalzone te laten passeren,
indien de regering te Cairo hem
verlof vraagt en „zekere garan
ties" geeft.
BEGIN VAN ACCOORD
IN KOREA.
Kolonel Kinney, onderhandelaar van
de V.N. heeft verklaard, dat de Noor
delijken (op de bespreking van de ver
bindingsofficieren) het voorstel der ge
allieerden om een neutrale zone van vijf
kilometer om Kaesong en Moensan in te
stellen hebben aanvaard. De twee plaat
sen, die respectievelijk de vooruitge
schoven onderhandelingshoofdkwartieren
der Noordelijken en der verbondenen
zijn, liggen 22 kilometer van elkaar.
^OUDE MATERIALEN BRENGEN
Begin Maart van dit jaar werd be
gonnen met een landelijke inzamelings
actie van oude materialen en afvalstof
fen. Dank zij de goede samenwerking
tussen de overheid en de georganiseerde
handel, alsmede de uitstekende mede
werking welke werd ondervonden van
charitatieve verenigingen, jeugdorgani
saties en stellig niet in de laatste plaats
van de Nederlandse huisvrouwen, heeft
deze actie tot dusver vooral t.a.v. de
artikelen oud papier en lompen tot goede
resultaten geleid.
Deze resultaten zijn van groot belang
in verband met de regelmatige voorzie
ning van de industrie met waardevolle
oude materialen en afvalstoffen. Daar
naast blijkt het gewicht van deze inza
meling voor onze export uit het feit dat
in het eerste halfjaar 1951 in totaal voor
een waarde van bijna 63.000.000 aan
oude materialen werd uitgevoerd (eer
ste halfjaar 1950 bijna 26.000.000).
TUNNELPLANNEN +E
BUITENHUIZEN?
Bouwkosten vijf millioen.
De lange wachttijden bij de ponten
aan het Noordzeekanaal hebben een
Zaans industrieel doen overwegen, of er
geen mogelijkheid bestaat dit probleem
op een andere manier te ondervangen,
temeer daar de grote tunnel te Velsen
zeker niet voor 1958 gereed zal zijn. Na
diepgaande studie is hij, mede uit ver
keerstechnisch oogpunt tot de conclusie
gekomen dat de bouw van een eenvou
dige tunnel in Buitenhuizen de béste op
lossing zou zijn.
De bouw van deze tunnel heeft deze
industrieel gedacht van voorgespannen
beton, waarvan hij drie stukken, elk van
ongeveer driehonderd meter, in een voor-
gebaggerde geul wil laten zakken. Ver
nauwing van het vaarprofiel van het ka
naal wordt hiermede voorkomen en de
scheepvaart heeft dan ook geen last van
de tunnelbouw.
De bouwkosten worden in totaal op
ongeveer vijf millioen geschat.
KLEIN SPAARSALDO IN
SEPTEMBER.
Blijkens een opgave van het C.B.S. is
ook in September gespaard. Bij alle
spaarbanken tezamen is nl. totaal inge
legd 60.4 millioen en terugbetaald
57.1 millioen, hetgeen een besparing
van 3,3 millioen betekent. On Augus
tus was de besparing groter, nl. circa
10 millioen.
In de eerste negen maanden van 1951
is ingelegd 549,3 millioen en terugbe
taald 687,7 millioen, zodat in de ver
streken maanden van dit jaar een bedrag
van 138.4 millioen ontspaard is. In de
overeenkomstiget periode van 1950 werd
73,2 millioen ontspaard.
KOLENPRODUCTIE SEPTEMBER.
Bij een aantal werkdagen in de maand
September 1951 van 25 (Aug. 26), be
droeg de totale Nederlandse kolenpro-
ductie 1.006.300 (1.042.700) ton en de
gemiddelde productie per werkdag 40.200
(40.100) ton.
Per eind Sept. bedroeg de gemiddelde
maandproductie van het jaar 1951
1.032.000 ton, tegen 1.021.000 ton in
1950, 975.000 ton in 1949, 693.000 ton
in 1946 en 1.124.000 ton in 1938.
DODELIJK ONGELUK IN
SCHAKELSTATION
Zelve Eindhoven in het donker.
Eindhoven zat gisteravond om half
tien voor een groot deel plotseling in het
donker. De oorzaak hiervan was wel bij
zonder tragisch. De storing trad name
lijk in door een ongeluk, waarvan de heer
J. B., hoofdopzichter van gemeentebedrij
ven het slachtoffer was.
Vermoedelijk tengevolge van een ver
gissing is hij, toen hij met het schakelen
in het schakelstation aan de Harmonie
straat wilde expirimenteren, door de
stroom getroffen. Hij was op slag dood.
De heer B. uit Eindhoven laat een
vrouw en* vijf kinderen achter. De heer
H. uit Rotterdam, bedrijfsleider van de
N.V. Electrostroom aldaar, die zich bij
de heer B. bevond, liep slechts lichte ver
wondingen op.
TUSSEN SPOORBOMEN
INGESLOTEN.
Op do bewaakte spoorwegover
gang bij Baexem heeft de voerman
van een melkwagen zijn leven kun
nen redden door van zijn kar te
springen, toen deze door een elec-
trische trein werd gegrepen. De
wagen werd volkomen vernield en
honderden liters melk stroomden
over de grond.
De voerman passeerde de spoor
wegovergang op het ogenblik toen
de slagbomen nog open waren
Terwijl hij zich op de rails be
vond sloten zich echter de bomen.
Deze worden op een afstand van
ongeveer honderd meter bediend.
De man zette zijn paard tot tegen
de slagboom, maar zijn zes meter
lange wagen stak nog een meter
over bet baanvak, waarop de elec-
trische trein uit Roermond naar
Weert naderde. De voerman
sprong ijlings van de bok, maar
zag geen kans meer zijn wagen te
redden. In volle snelheid greep de
trein het achterstel van de kar,
die geheel werd vernield. Het
paard bracht het er levend af.
Onder de titel „Hengelo, Hilversum,
Groningen, Drie Nieuwe Vroede Va-
deren", bevat „Elsevier'' van 1.1. Za
terdag een interview met de nieuw-be-
noemde burgemeesters dezer drie steden.
Wij ontlenen daaraan 't volgende
De Hengelose burgervader, mr. R. J.
J. Lambooy, is 47 jaar. Na zijn gymna
siale studie aan het Stedelijk Gymnasium
te Uen Haag, trok hij naar Leiden waar
hij in 1925 afstudeerde. Eén jaar was hij
vervolgens werkzaam op het advocaten
kantoor van de heren Dekkers, Korten-
horst en v. d. Loo te Den Haag. Daarna
trok de heer Lambooy naar het oude
stadje Hulst in 2Seeuws-Vlaanderen, waar
hij zich als advocaat vestigde. Hij trad
in het huwelijk met een Roermonds
meisje en we.rd in 1929 benoemd tot bur
gemeester van Hontenissen, een land-
bouwgemeente tussen Hulst en de Schel
de.
In 1939 vond de benoeming van de
heer Lambooy plaats als burgemeester
van Deurne.
Na de bevrijding heb ik gevraagd een
industriegemeente te mogen hebben. In
Juli 1946 werd ik in Waalwijk benoemd.
In de vijf jaar van mijn verblijf daal- heb
ik het prettig gehad.
En nu zit ik dan in Hengelo. Ik ben
blij met deze benoeming omdat die lag
in dezelfde lijn als mijn werk in Waal
wijk. De levensbron van Hengelo is,
precies als in Waalwijk, de industrie. De
ontwikkeling van de industrie in Henge
lo kan men, door de ligging en de kun
dige mensen, buitengewoon gunstig noe
men, helaas niet door een voldoende aan
grondstoffen.
Het is voor een burgemeester interes
sant wanneer hij een taak te vervullen
krijgt in een gemeente, waar de indus
trie zo n bijzonder levendige rol spéélt.
Hier in de metaalnijverheid werken ruim
13.000 mensen en dat is een getal dat
wel iets zegt. En dan is er het feit, dat
door de grote fabrieken zoveel loon-in-
tensievé goederen worden gemaakt, die
een wereldnaam hebben, nteressant is,
dat de aanwezigheid van zoveel metaal
nijverheid het culturele peil van de be
volking omhoog heelt gébracht en gun
stig heelt doen aisteken ten opzichte van
andere gemeenten. Hengelo gaat er nog
altijd trots op, dat het in Twente het
eerste grote concertgebouw heelt gehad
en wanneer het bestuur van de concért-
vereniging je dan vertelt dat er elk sei
zoen tussen de zestig en zeventig uitvoe
ringen worden georganiseerd, dan zegt
dit toch wéT wat.
Ik ben hier eerst kort, maar wat ik
reeds aan ervaring heb is, dat deze be
volking nuchter en zakelijk is, afspra
ken nakomt en dit ook van anderen ver
wacht. Men voelt weinig voor loze op
smuk en waardeert meer de hardwérken-
de mens. Men leeft eenvoudig, misschien
zelfs wel zuinig en men stelt er hoge
prijs op om de welvaart van zijn gezin
op te voeren. Deze gemeente ligt erg
gunstig als centrale geméente van 'Twen
te. Nog niet zo heel lang geleden was
Hengelo slechts een vlekje op de weg
van Delden naar Duitsland. Door de
vestiging van enkele, aanvankelijk klei
ne, bedrijven, is in een veertig, vijftig
jaar, het dorpje uitgegroeid tot een plaats
waar men met recht en rede de naam
stad aan mag geven, een gemeente met
ongeveer 50.000 inwoners.
Een goede ligging, goede verkeersmid
delen, bélangrijke industrieën, doen een
plaats tintelen van levendigheid en hou
den een brede zoom van werknemers en
nering- en loontrekkende middenstand in
htet leven. Werkloosheid kent men hier
niet. De woningnood is enorm, ruim vijf
duizend aanvragen liggen hiér geregis
treerd.
Er wordt hier veel aan sport gedaan
en deze gemeente is zelfs in het bezit
van een mooi stadion met 35.000 plaat
sen. U zult wel begrijpen, dat het voor
een burgemeester een genoegen moet zijn
om te werken in een gemeente als Hen
gelo en ik ben dit dan ook vast van plan
om te doen.''
Thans 'n
binnen ieder* bereik op ge
makkelijke betalingsvooi w.
rechtstreeks van fabriek
aan particulier
Inlichtingen geeft
TH. LOMMERS
Grotestr. 214, Waalwijk
HAGELNIEUWE KEUKENKACHEL (wit)
ELECTR. RADIATORKACHEL z. g. a. nieuw
KLEIN VULKACHELTJE (Huis - Fabriek)
GROTE VULKACHEL (Kantoor - Mag.)
FLINKE HAARDKACHEL (We.kpl en dergel.)
Antoniusstr. 17 Tel. 3181
WAALWIJK
ACCOUNTANTSKANTOOR
te Waalwijk
VRAAGT
leeftijd 16— 18 jaar.
Dipl Mulo of 3 jr. H B S., alsme
de pract'ikdipl. boekhouden en ty
pen strekken tot aanbeveling.
Brieven onder No. 3770 bureau
van dit blad.
GEVRAAGD:
voor Geïllustreerd- on Dames
weekblad In Waalwijk
en Omgeving,
tegen vast loon en provisie.
Zonder grondige vakkennis on
nodig te reflecteren.
Britven onder No. 3769 bureau
van dit blad.
Donderdagmiddag is het nieuwe
gebouw van 't Algem. Ziekenfonds
voor Tilburg e.o. in gebruik ge
nomen. Het pand Heuvelstraat 75 is
nu ingericht tot een prachtig en ge
rieflijk kantoorgebouw, waarin het
A.A.Z. zijn heilzaam werk kan
voortzetten.
Sinds 1914 bestaat dit zieken
fonds; men begon toen met 5000
zielen, welk getal nu reeds is uitge
groeid tot 150.000. Vijf en twintig
man personeel werken thans op de
administratie in Tilburg, waar di
recteur Kuysters de bezielende
kracht is. Hem werd dan ook bij de
plechtigheid Donderdag een oor
konde uitgereikt, waarin zijn grote
verdiensten voor het ziekenfonds
en voor de totstandkoming van het
nieuwe gebouw werden geroemd.
Hij heeft het ziekenfonds doen uit
groeien tot wat het nu is met zijn
150.000 patiënten, met zijn 70 aan
gesloten doktoren, zijn 30 apothe
kers en zijn 90 tandartsen.
Het nieuwe gebouw is gerieflijk
en comfortabel ingericht, zonder
echter overdadige weelde; er is een
mooie brede ingang, een helder
wachtlokaal, ruime kantoorlokalen,
waar reeds met eventuele uitbrei
ding van het fonds is rekening ge
houden. Achter het gebouw ligt 'n
grote tuin, die men in de toekomst
ten gerieve van de leden hoopt te
kunnen gebruiken.
In een officiële zitting zijn Don
derdag over en weer veel woorden
gesproken; de voorzitter van het
A.A.Z.dr. Postma, gaf een over
zicht van het wel en wee van het
fonds; het woord werd ook nog ge
voerd door wethouders Appels, door
vertegenwoordigers van de Zieken
fondsraad, van de federatie, van de
artsenkring, van de specialisten,
van de tandartsen, van het V.G.D.
en van het Prov. Gronings Zieken
fonds; enkelen van hen boden ook
geschenken aan.
Er was een druk bezochte recep
tie, waarop een deputatie van het
personeel een mooi geschenk kwam
aanbieden.
Er was 's avonds nog een serena
de en een huldiging van de medi
sche adviseur dr. Spierings.
Wij wensen deze zegenrijke stich
ting, onder goede leiding van de
directeur, een steeds ruimere ex
pansie in haar nieuwe moderne ge
bouw.
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN".
17)
Ik oprapen van lanaivloer. Voor de
politie komen.
Heel goed. Juffrouw Minerva knik
te. Zeg er niets van, Kamaikui, ik zal er
voor zorgen.
Ja, natuurlijk. De vrouw ging heen.
Juffrouw Minerva zat héél stil te sta
ren naar het vreemde juweel in haar
hand. Het moest minstens uit de tachti
ger jaren zijn.
Dicht boven het huis klonk het ronken
van een vliegtuig. Juffrouw Minerva
ging weer naar het raam. Een jonge
luitenant van de vliegdienst was ver
liefd op een aardig meisje op het strand
en bracht haar elke morgen vroeg deze
serenade. Door veel onschuldige omstan
ders werd dit niet gewaardeerd, maar de
ogen van Juffrouw Minerva waren vol
sympathie, toen zij hem ver weg over
de haven zag zweven.
Jeugd en liefde, het begin van het le
ven. En daar beneden, in het ledikant
op de lanai, Dan en het einde.
HOOFDSTUK VIII.
DE AANKOMST.
Buiten in de haven bij de ingang van
de vaargeul, lag de President Tyler éven
bewegingloos als de Diamantkop, en van
zijn standplaats aan de verschansing,
buiten zijn hut, nam John Quincy zijn
eerste kijkje op Honolulu.
Hij had niet het gevoel, dat hij hier
al eerder was geweest; dit was een
vreemd land. Mijlen ver zag hij haven
hoofden en lelijke pakhuizen langs de
waterkant; daarachter een uitgestrekt
heid van schitterend groen, waaruit hier
en daar een bescheiden wolkenkrabber
oprees. Achter de stad een bergketen,
blauw kristallen toppen tegen de azuren
lucht.
Een keurige barkas van de Quaran
taine kwam gewichtig langszij de grote
boot; een dokter in khaki uniform klom
snel aan dek, niet ver van de plek waar
de jongen stond. John Quincy was ver
baasd over de vitaliteit van de man.
Zelf voelde hij zich uitgeput. De lucht
was zwaar en vochtig, de bries, die het
schip had voortbewogen, was voor altijd
verdwenen. Dé stroom van energie, die
in San Francisco door hem heen was
gegaan, was nu slechts een gelukkige
herinnering. Vermoeid leunde hij over
de verschansing, staarde naar het tro
pische landschap vóór hemen zag er
niets van.
Hij zag een rustig, goéd ingericht kan
toor, waar de schrijfmachines aange
naam tikten en waar nu het verloop van
weer een dag te boek gesteld werd. Bin
nen een paar uur er was een aan
zienlijk tijdsverschil zou de markt
sluiten en zijn bekenden zouden in hun
auto stappen en naar de naaste buiten
lucht tuffen, een kalm, volmaakt opge
diend diner savoureren dan kwam
een rustige avond met een boek. Het
leven rolde zoals het de bedoeling was,
zonder ruwe onderbreking of stoornis;
een leven zonder geldkisten van ohia-
hout, ontmoetingen op zolderkamers, on
vrijwillig aanschouwde liefdestonelen,
neven met een verleden van slavenha
ler. Plotseling bedacht John Quincy, dat
dit de morgen was waarop hij Dan Win-
terslip in de ogen moest zien en hem
vertellen, dat hij wat traag met zijn vuis
ten geweest was. Wel vastberaden
richtte hij zich op hoe eer dat klaar
was, hoe beter.
Harry Jennison kwam aan dek, glim
lachend en sterk, van het hoofd tot de
voeten in smetteloos wit gekleed.
Ziezo! riep hij. Op de drempel
van het paradijs!
Vindt u? zei John Quincy.
Ik weet het, antwoordde Jennison.
Hét enige, wat er is tegen thuiskomen,
is, dat ik weer aan het werk moet.
Ik begrijp niet, hoe iemand wer
ken kan in dit klimaat, zei John Quincy.
O, we nemen het makkelijk op,
niet met een vaart zoals jullie op het
Vasteland. Telkens komt er zo'n haast-
maker uit de Staten proberen ons op te
jagen. Hij lachte Hij sterft van
ergernis en wij begraven hem op ons
gemak. Al ontbeten?
John Quincy ging met hem mee naar
de eetzaal. Madame Maynard en Bar
bara zaten aan tafel. De wangen van de
oude dame bloosden en haar ogen schit
terden; Barbara was ook in de vrolijk
ste stemming. Thuiskomen maakte haar
gelukkig was haar geluk, daaraan al
leen te danken? John Quincy zag de
glimlach, waarmee zij Jennison begroette,
en wenste, dat hij minder wist.
Bereid je voor op iets heerlijks,
John Quincy, zei het meisje. Landen op
Hawaii is niet te vergelijken met ergens
anders op de wereld. Er staan een mas
sa mensen de Matsonia af te wachten en
wij krijgen ook wat van het welkom.
U krijgt al mijn serpentines, om je te
tonen hoe blij Honolulu is, dat je er ein
delijk bent.
Dé jongen wendde zich tot madame
Maynard.
Voor u is dit zeker een oude ge
schiedenis?
Mijn jongen, het is altijd weer
nieuw, zei ze. Honderd acht en twintig
maal toch ben ik even opgewonden
als toen ik van school kwam.
Zij zuchtte.
Zovelen van hen, die mij met ser
pentines omhangen hébben, zijn voor al
tijd heengegaan. Zij wachten niet op
mij aan deze haven.
Niet zó praten, beknorde Barbara,
„vanmorgen alleen gelukkige gedachten.
Het is de aankomst!
Niemand scheen hongerig, het ontbijt
betekende niet veel. John Quincy ging
naar zijn hut terug en vond er Bowker
bezig met zijn bagage.
Alles is in orde, meneer, zei de
steward. Ik heb het boek gisteren uit
gelezen, het zit in uw valies. We zijn
er nu haast. Ik wens u het beste en
vergeet niet dat van de okoluhau.
Het is in mijn herinnering gegrift,
glimlachte John Quincy. En mag ik je
dit geven.
Bowker keek naar het bankbiljet en
stak het in zijn zak. U is heel vrien
delijk, meneer, zei hij mét gevoel. Dat
maakt de dollar per persoon goed, die
ik van de zendelingen krijg als we in
China zijn als ik geluk heb. Het is
natuurlijk tegen mijn gemoed om iets
aan te nemen. Van een vriend van Tim,
ziet u
Het is voor genoten waarde, zei
John Quincy en volgde Bowker het dek
op.
Daar is nu Honolulu, kondigde
Bowker aan. De Zuidzee met een boord
om, aan het stuur van een Ford. Poly-
nesië met een eigen branderij en al de
andere zegeningen van de beschaving
van de blanke. Wij gaan er vanavond
om acht uur uit. Goddank.
Hét paradijs trekt je niet aan, zei
John Quincy.
Neen. En geen van die andere
kleurige landen, die mijn arme voeten
betreden moeten. Ik krijg er genoeg van,
meneer. Hij kwam dichter bij. Ik verlang
mijn hoéd ergens op te hangen en hem
er te laten. Ik verlang een dagblaadje
te kopen in een plattelandsstadje en dood
te hongeren bij de opbrengst. Wat een
gelukkig einde! Nu, misschien speel ik
het binnenkort klaar.
Ik hoop het, zei John Quincy.
Ik hoop het ook, zei Bowker. Ik
wens u veel genoegen in Honolulu. En
nog één waarschuwing: blijf er niet han
gen.
Daar heb ik geen plan op, verze
kerde John Quincy.
Dat zeggen zé allemaal. Het is een
gevaarlijke plaats. Elke dag lotus op het
menu. Vóór u het weet, hebt u verge
ten waar uw koffer staat. Tot ziens,
meneer.
De vriend van Tim wuifde met de
hand en verdween op het dek. Te mid
den van veel verwarring schaarde John
Quincy zich in de rij voor de dokters-
inspectie, onderging het voorzichtig on
derzoek van een immigratie-beambte, die
eindelijk toegaf, dat mogelijk Boston ook
in de Verenigde Staten lag en werd toen
overgelaten aan zichzelf en zijn lange,
lange gedachten.
De President Tyler bewoog zich lang
zaam naar de kust. Opgewonden mensen
liepen heen en wéér over de dekken,
stonden nu en dan stil om door opgehe
ven kijkers naar land te staren. John
Quincy merkte op, dat, hoe vroeg het
ook was, het havenhoofd, waar zij op
aanstuurden, vol mensen was. Barbara
kwam naast hem staan.
Arm vadertje, zei ze, nu heeft hij
negen maanden zonder mij doorgewor
steld. Dit is een grote dag in zijn leven.
Je zult van hem houden, John Quincy.
Ik ben er zeker van, antwoordde
hij hartelijk.
Vadertje is een van de flinkste...
Jennison kwam bij hen.
Harry, ik had de steward willen
zeggen om mijn bagage aan wal te bren.
gen, als we landen.
Ik heb het hém al gezegd, zei Jen
nison, en hem een fooi gegeven ook.
Ze leunde verlangend over de ver
schansing en staarde naar de wal. Haar
ogen straalden.
Ik zie hem nog niet, zei ze.
Zij waren nu nabij genoeg om de
stemmen van de wachtenden te horen,
vrolijke stemmen, die hun luchthartige
begroetingen toeriepen. Het grote schip
kwam voorzichtig nader.
Daar staat tante Minerva, riep
John Quincy plotseling. Dat kleine stuk
je eigen in de menigte was prettig.
Is dat je vadér, naast haar?
Hij wees naar de lange, bloedarme
man aan Minerva's zijde.
Ik zie het niet waar, begon Bar
bara. O dat wel, dat is om
Amos!
O, is dat Amos merkte John Quin
cy zonder belangstelling op. Maar Bar
bara had zijn arm gegrepen, en toen hij
zich omkeerde, zag hij wilde schrik in
haar ogen.
- "j
