M. M. VOS l Wijde Wereld 1 Waalwijkse en Langstraatse Courant r UITERSTEN. Aan- en verkoop van effecten. Verzilvering van coupons. UIT DE Sprang-Capelle wil woningen bouwen. Oostpriesierhulp in Duitsland Commissionnair in effecten VRIJ HOE VE-CAPELLE Telefoon 2451 Kaatsheuvel BONO ZONDER NAAM. Pater Loop Dit werk wordt een groot werk. Subsidie Brabants Orkest weer in 't geding VRIJDAG 16 NOVEMBER 1951. Uitgever Waal wijkse Stoomdrukkerij ANTOON TIELFN Hoofdredacteur JAN TIELEN Dit blad verschijnt 2 x per week. DE ECHO mil HET ZUIDEN Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 OPGERICHT 1878 SCHOOLSTRAAT 11. KAATSHEUVEL. TEL. 2121 74e JAARGANG No. 92 Abonnement 17 cent per week 2.15 per kwartaal 2.40 franco p. p. Advertentie-prijs 9 cent per m.M. Contract-advertenties speciaal tarief. TEL.-ADRES „ECHO" De Katholieke Caritas. Crucifix, waarvan Corpus en Kftiis uit één stuk natuursteen zijn ge houwen, zich bevindende in de kerk van het middeleeuwse Cisterciën- serklooster te Maulbronn, thans in gebruik als Evangelisch Seminarie. I. De katholieke Caritas is rijk aan hulporganisaties op allerlei gebied. Eén der jongste is Oost-priester hulp. En ofschoon deze organisatie nog slechts enkele jaren bestaat, is zij toch reeds bekend onder alle ka tholieken van Nederland. Zelfs blijkt dat vele katholieken haar een warm hart toedragen en haar ook metterdaad steunen. Bijzonder ter wille van deze laatsten geef ik gaar ne gehoor aan het verzoek van de Redactie van dit blad, om enige in drukken te geven van de werk zaamheid die ik in de maanden Juli en Augustus j.l. in het kader van Oost-priesterhulp in Duitsland heb mogen verrichten. Oost-priesterhulp houdt ten nauw ste verband met het Vluchtelingen probleem, dat sinds 1945 in Duits land bestaat; dit laatste immers is de aanleiding geweest tot de op richting van Oost-priesterhulp. Enig inzicht in dit Vluchtelingen probleem is daarom nodig om de betekenis van Oost-priesterhulp en haar werkzaamheid en bedoeling te begrijpen. Sinds 1945 is West-Duitsland overstroomd met vluchtelin gen. Hun juist aantal is onbekend; de meest voorkomende schatting spreekt van 10 tot 12 millioen. Deze vluchtelingen zijn in hun nieuwe „Heimat" eigenlijk geen vreemde lingen, maar „Volksgenossen"; het zijn Duitsers, die tot 1945 woonden in de Oostelijke nabuurstaten van Duitsland (zoals Polen, Tsjecho- Slowakije e.a.) en in die gedeelten van Duitsland die nu door de Rus sen bezet zijn. Deels hebben zij hun vaderland vrijwillig verlaten, om dat zij de vlucht met alle daaraan verbonden ellende verkozen boven een bevrijding door de Russen; dit zijn de eigenlijke „Flüchtlingen". Deels echter zijn zij tot het verlaten van hun vaderland gedwongen, doordat na de bevrijding door de Russen de „nationale" regeringen alle personen van Duitse nationali teit verplicht hebben het land te verlaten; dit zijn de z.g. „Heimat- vertriebenen". Hard is het lot van al deze vluch telingen en hun nood hemelter gend. Als ik hiervan een beschrij ving geef, zoals ik die persoonlijk heb kunnen constateren of uit de mond van meerdere vluchtelingen heb vernomen, past ons Christenen geen leedvermaak. De christelijke naastenliefde gebiedt medelijden met en hulp aan ieder die lijdt, ook al is hij die lijdt een vijand geweest. De vluchteling moest zijn hele be zit (ook zijn kapitaal) achterlaten, hetzij dit veel was, hetzij weinig; en aan ieder is zijn bezit, al is het nog zo gering, dierbaar; alleen van zijn huisraad mocht hij meenemen wat hij kon dragen; de eerste maan den moest hij doorbrengen in een „Lager", waar bijzonder de vrou wen en meisjes schandelijke behan deling ondergingen; dan op trans port naar het Westen, waar hij wel de vrijheid vond, maar ook de ar moede; en al was de vrijhei£\hem log zo lief, de armoede begon hem spoedig pijn te doen; hij kwam in een voor hem en zijn gezin vreem de streek, met een soms geheel an der volkskarakter; zijn mede-Duit sers aldaar zagen hem niet altijd gaarne komen; bij dezen kreeg hij gedwongen inwoning, slechts één of hoogstens twee kamers, ook al be stond zijn gezin uit vier of meer personen; wat meubilering werd hem verschaft door een Caritas- organisatie, of hij zocht het zelf wat bij elkaar. De ergste ramp voor de vluchte ling echter was: hoe in zijn nieuwe woonplaats aan werk te komen en zich en zijn gezin een onderhoud te verschaffen! De landbouwer vond geen grond beschikbaar en miste trouwens toch het kapitaal voor 't kopen en het gereedschap voor het bewerken van de grond. De vak man kon dikwijls geen emplooi vin den voor het vak dat hij vanaf zijn jeugd had beoefend. De arbeider moest zoeken naar een fabriek waarin zijn arbeidskracht paste. Dikwijls was een totale vak-om schakeling noodzakelijk; in een heel vreemde branche moest hij zich bekwamen. Het mag daarom geen verwonde ring wekken dat vele vluchtelingen een verbitterde stemming in zich dragen en soms de wanhoop nabij zijn. En al hebben velen de moed kunnen opbrengen om zich in alles aan te passen, de grote massa der vluchtelingen blijft toch een zorge- kind der West-Duitse regering, zo wel geestelijk als materiëel. Gees telijk leven zij in een vergaande onverschilligheid; zij zijn ongevoe lig geworden voor het goede en schone; zij leven apatisch, ook in 't godsdienstige; en sommigen het moge eigenaardig klinken ver tonen neigingen voor het systeem voor welks verschrikkingen zij ge vlucht zijn. Op materiëel gebied heeft de West-Duitse regering een uitgebreide steunactie opgebouwd, welke actie haar echter zeer zware finantiële offers vraagt, zo zware zelfs, dat zij onlangs de Amerikaan se regering gesmeekt heeft om ver laging van de bezettingskosten van wege de bijna ondragelijke lasten, waarvoor het Vluchtelingenpro bleem haar stelt. Ook de nood der vluchtelingen op godsdienstig gebied is zeer groot. Het grootste deel van hen immers i, is katholiek en grote groepen van deze katholieke vluchtelingen zijn terecht gekomen in niet-katholieke streken van Duitsland, waar zij hun godsdienstplichten niet kunnen ver vullen en waar zij niet vinden wat ieder katholiek dierbaar is: een kerk, een priester, een georgani seerd katholiek leven, enz. „Oost- priesterhulp" wil deze godsdiensti ge nood lenigen, door aan priesters uit andere streken en landen de ge legenheid te geven aan deze vluch telingen uit het Oosten hulp te ver schaffen op godsdienstig en liefda dig gebied. Ieder die enigszins met c^it werk op de hoogte is, kent de grote stuwer van Oost-priesterhulp: de Zeereerw. Heer Werenfried van Straeten, O.Praem., bekend als de Spekpater. Oost-priesterhulp tracht deze nood der vluchtelingen te lenigen ener zijds door de alombekende „Kapel wagens"; bemand met twee of meer priesters rijden deze rond in de niet-katholieke streken en verblij ven in de plaatsen waar zich katho lieke vluchtelingen bevinden, enige dagen, soms zelfs een week, om hen in de gelegenheid te stellen con tact op te nemen met de priester en via de priester met de Kerk, die ook deze verdwaalden aan haar ge nademiddelen deelachtig wil ma ken. Anderzijds stelt zij priesters beschikbaar om voor kortere of langere tijd de vluchteling-priesters bij te staan of te vervangen in hun zielzorg. Zo heb ik het voorrecht gehad gedurende vier weken eer! vluchteling-priester in Maulbronn %(tussen Karlsruhe en Stuttgart) te Vervangen. Over mijn ervaringen aldaar een volgende keer. P. Stevens, Pr. Moderator. „Hier ervaar ik dat het werk van de Bond Zonder Naam in de „afgelopen 20 maanden niet is gestorven; maar het is gespreid „en vitaal gebleken. Dertig-duizend nieuwe leden gaven zich in „die maanden op en wij kregen duizend nieuwe promotricen bij. „De omstandigheden hebben hebben dit werk niet kunnen do- „den; dit werk wordt een groot werk in Nederland en in de „gehele wereld". Met vuur en enthousiasme sprak Pater Loop deze woorden op de contact-bijeenkomst die de promotoren van de Bond Zonder Naam Maandagavond in Thalia hielden. Sfeer van vriendschap ervaar ik weer dat het werk niet en blijheid. Deze bijeenkomst, waarbij behal ve Pater Loop, o.m. tegenwoordig waren de Zeereerw. Heren Pastoor Ras en Pastoor Verbiesen, de Wel eerwaarde Heer Kapelaan v. Laar hoven, hoofdpromotoren en promo- trices en promotoren van de Bond Zonder Naam in de Langstraat, had een uitermate prettig verloop. De heer Nijssen, de hoofdpromo tor van Waalwijk, opende de bij eenkomst en verwelkomde allen, speciaal Pater Loop, die men voor al had leren kennen op de D-days in de Bossche Veemarkthallen; hij zette 't werk van Pater de Greeve zo energiek voort en hoe zeer men ook liefde en waardering had voor Pater de Greeve, men zou Pater Loop toch ook niet meer willen missen. En dat bleek wel duidelijk uit het spontaan applaus ter ere van de leider van de Bond. De sympathieke Pater Loop richt te zich hierna tot de aanwezigen, tot het vrolijk, jeugdig en blij ge zelschap zoals hij zei, waarin zo'n sfeer van vriendschap en blijheid heerste. Hij bedankte voor de woor den van de hoofdpromotor, waaruit bleek die diepe aanhankelijkheid van allen voor Pater de Greeve, „dit is het diepste en rijkste wat we hem kunnen geven". „Ook Uw gevoelens voor mij, ver volgde de Pater, hebben mij diep getroffen. Op het moeilijkste mo ment hebben ze mij in het volle dige blinde en donkere aan het werk gezet; boze tongen fluisterden dat het werk zou sterven. Maar hier gestorven is, dat de zeer moeilijke omstandigheden het niet hebben kunnen doden. Alles wat ik deed heeft niets te betekenen tegenover wat de hon derden hoofdpromotricen en -pro motoren hebben gedaan, zij hebben dit werk staande gehouden, hun komt de eer toe, aldus Pater Loop; die zijn waardering uitte voor het werk van de heer Nijssen, de heer Luyks, de heer Beekwilder. Maar de duizenden promotricen en promotoren hebben dit werk mee gebouwd, en Pater Loop ver volgde: „Ik ben nuchter en ver standelijk, maar de 8000 promotricen die iedere maand door Nederland trekken en waarbij er zijn, zoals hier, die dat al 9 of 12% jaar heb ben volgehouden, die hebben mij vooral doen geloven in een bewe ging waar iets in zit. Ook heb ik het vertrouwen gekregen door het feit, dat wij de grootste gedachte vertegenwoordigen in heel de we reld; indien wij er niet in slagen deze gedachte in de wereld te ver werkelijken, dan is deze wereld verloren. Deze gedachte van de daadwerkelijke onderlinge liefde is volkomen actueel. Wij moeten de zielen en de harten voorbereiden voor de grote eenheidsbeweging, die allerwege valt waar te nemen. On ze zaak is volkomen gegarandeerd in Christelijk licht; geen enkele stap, geen enkele uitgestoken hand, geen enkel verdrietig moment is verloren, want Christus heeft ge zegd dat er maar één ding noodza kelijk is. AccounlantskantoorJ.VAN DIJK Administraties Belastingen onder leiding van oud-controleur der belastingen. Grotestraat 180. Tel. 2475 WAALWIJK (in gebouw Nederl. Handelmaatschappij.) Wij moeten echter internationaal worden of we sterven, want onze gedachte is internationaal. In het buitenland wordt hard gewerkt; de officier van 't. Légion Etrangère die in Marokko de bond propageert, is een apostel, ook de woonwagenman in Duitsland, die een professor won voor onze gedachte, de mensen in Portugal, in Oostenrijk, in Enge land en Amerika Maar daarom moet eerst in Ne derland de Bond sterk zijn. Ere wie ere toekomt. Ere wie ere toekomt, zei Pater Loop en hij richtte zich vervolgens tot twee Waalwijkse promotrices die al jaren en jaren hier voor de Bond werken, de dames Jeanne Span en Miep v. Wezenbeek; deze dames werden als voorbeeld ge steld voor alle anderen en de Pater overhandigde hen de onderschei ding van de Bond Zonder Naam, een glas-in-lood raampje met de twee ineengestrengelde handen, het symbool van de Bond. Tenslotte eindigde hij met het Franse gezegde: ga ira, het zal hier in de streek van Waalwijk wel gaan. Dan was er weer muziek, ver zorgd door een bandje o.l.v. Jan Mol, men zong toepasselijke liede ren, men zong vrolijke andere lie deren, men droeg voor en er heers- 'te een zeer vrolijke stemming. En intussen zagen verschillende 'hoofdpromotoren nog kans 't woord te richten tot Pater Loop. De heer Nijssen bood de Pater namens Waalwijk het hoofdproduct van de streek, een paar prachtige schoenen aan; en Pater Loop aar zelde niet aanstonds deze schoenen aan te trekken en ze den volke te tonen. Hoewel de hoofdpromotor v. Dru- nen, de heer Aarts, zei dat Waal wijk Drunen de kaas van het brood had gegeten, bood hij Pater Loop toch maar het vorstelijke geschenk van dertig paar schoenen aan voor de sociale dienst van de Bond Zon der Naam, en de Pater kreeg nog een kistje sigaren. „Dertig arme sukkelaars, zei Pater Loop, lopen binnenkort weer door Nederland op schoenen uit Drunen". En de hoofdpromotor uit Raams- donk, de heer de Poorter, zei dat men in Raamsdonk ook een worm hart heeft voor de Bond en voor de Pater. Aan het slot van de avond zei Pater Loop nog, bewogen te zijn door deze knal-avond en sprak over een Frans vers: On pourrait faire une ronde.men zou een ronde dans kunnen maken om heel de we reld, als de mensen elkander de hand reikten in onderlinge vriend schap Maar in de Langstraat: ga ira, daar zal het wel gaan. De algemene beschouwingen in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties hebben, behalve de gewone spreekbeurten van vele afgevaardigden, nog een belangrijke rede opgeleverd van de Britse minister van buitenlandse zaken, Anthony Eden. Opvallend was dat zijn toon bijna lijnrecht tegengesteld was aan die van Acheson en Vishinsky. Eden sprak verzoenend, maar nam toch geen blad voor de mond, wat in' een dergelijk milieu ook geen enkel voordeel zou opleveren. De Canadese minister van buitenlandse zaken, Pearson, was niet optimistisch over de voor uitzichten. Men kan het allemaal hetzelfde vinden wat er in de U.N.O.-verga- deringen te berde wordt gebracht en er dientengevolge achteloos aan voorbij gaan, feit is dat het toch niet allemaal hetzelfde is. Wel zijn het steeds weer eendere problemen, wat onvermijdelijk is. Doch het is de manier van aanpakken die de oplossing al dan niet nader brengt. Men mag niet verwachten dat door Edens toon de tegenstellingen over brugd zouden zijn, maar het is goed en het geeft een beetje moed, dat hij ze in een andere sfeer heeft ge trokken. Hier verraadde zich de Engelsman, de gentleman, die ook onder onaangename omstandighe den heer blijft. Is het teveel gezegd dat, afgezien van de doctrine, zelfs in de politiek zich de landaard uit: de onbehouwen Rus, de eerlijke Amerikaan, de hoffelijke Fransman en de vriendelijke Engelsman? Eden verbloemde de teleurstelling niet. Hij constateerde dat de wereld sinds de ondertekening van 't Hand vest der Verenigde Naties te San Francisco geen noemenwaardige vooruitgang heeft gemaakt op de weg naar eenheid, verdraagzaam heid en duurzame vrede, maar des ondanks getuigde hij van zijn ge loof in de beginselen en doelstellin gen van het Handvest. Alleen de goede wil en de juiste sfeer ontbre ken. Is het ooit zo zonder harts tocht, maar daarom des te scherper, voor de' Verenigde Naties gezegd waar de fout schuilt? Het was geen formele beschuldiging aan een be paald adres, maar de constatering van het feit was het duidelijkste be wijs dat er schuld is. Wie de schoen past, trekke hem aan Terecht beschuldigde Eden de Russen wel rechtstreeks, toen hij hun lompe afwijzing van het Wes terse ontwapeningsvoorstel ter sprake bracht. Niet dat hij ze zwart maakte, het Westen wit noemend; even goed als ieder ander weet hij dat er in de democratische wereld fouten gemaakt worden en hij gaf dat openlijk toe. Hij vroeg wel ern stig de vraagstukken te bestuderen en zonder hartstocht te proberen ze op te lossen. Hij verdedigde de Westerse ontwapeningsvoorstellen en noemde de problemen die op gelost moeten worden voor er van ontwapening sprake kan zijn: Ko rea, Duitsland, Oostenrijk e.a. Hij wilde beginnen met op het politieke en economische front concrete za ken aan te pakken, om van het klei ne uitgaande, op de duur bij het grote terecht te komen. Maar zolang over een aantal fundamentele pun- ten geen overeenstemming is be- 1 reikt, zou het Westen zich moeten blijven herbewapenen om door macht de vrede te bewaren. I Dergelijke concrete taal heeft men nog niet dikwijls voor de As- semblée horen spreken. ïTier werd een weg aangegeven waarlangs op lossingen bereikt zouden kunnen worden die geen slag in de lucht zijn. Maar eerste voorwaarde blijft de goede wil om mee te werken. Maar van de andere kant werd op dezelfde dag weer het oude the ma gespeeld door de Poolse afge vaardigde: aanvallen op Amerika en het Atlantisch Pact en beschul diging van schending der overeen komsten van Potsdam, Cairo en Moskou, met daarnaast de, in dit licht huichelachtige, verzekering te geloven in de mogelijkheid vreed zaam naast elkaar te leven en sa men te werken. De Canadese minister van buiten landse zaken beschouwde U.N.O. als de laatste en beste hoop op vre de, maar, zei hij, „het accent ver schuift meer en meer van beste naar laatste". Moeten we daarmee in stemmen, of mogen we een klein vleugje optimisme bewaren, omdat er nog mensen zijn zoals Eden, die hun menselijkheid ook in de poli tiek niet vergeten? Misschien is dit nog een betere reden tot hoop op vrede. De Agenda. De Algemene Vergadering heeft besloten de klacht van Joego-Sla- vië over agitatie van Rusland en zijn satellieten op de agende te plaatsen, ondanks de Oostelijke op positie. Ook de kwestie der Duitse ver kiezingen wordt behandeld, waar tegen Vishinsky zich ook al verzet te. Hij zag dit liever afgewerkt tus sen Oost- en West-Duitsland en de vier bezettingsmogendheden. Egypte en de Arabische staten hadden een klacht ingediend tegen Frankrijk, dat dit de beginselen van de U.N.O. in Marokko zou schen den. Tegen de Arabische beschul digingen in, vroeg de Franse mi nister van buitenlandse zaken, Ro bert Schuman, zijn regering haar gang te laten gaan in Marokko. Hierop trok Egypte zich terug en vroeg uitstel van de behandeling van dit punt. Waarschijnlijk is het hiermee voorlopig wel van de baan. Op de agenda van de gemeente raadsvergadering in Sprang-Capel- le die hedenavond gehouden wordt, welke agenda wij reeds in ons vo rig nummer publiceerden, komt weer voor: voorstel betreffende aanvrage om subsidie van de Stich ting „Vrienden van het Brabants Orkest". Aangezien bij de behandeling van dit agenda-punt in de vorige verga dering de stemmen staakten, wordt het thans nogmaals aan de orde ge steld. Evenals de vorige keer stelt een meerderheid van het college v. Burgemeester en Wethouders de raad voor subsidie te verlenen, ter wijl een minderheid zich wederom tegen subsidie-verlening heeft ver klaard. In verband met de moeilij ke begrotingspositie heeft 't voor stel van de meerderheid zich echter in zoverre gewijzigd, dat deze thans subsidie-verlening ten bedrage van 200.in plaats van 0.05 per in woner voorstaat. Centrale bouw woningwetwoningen. In verband met de mogelijkheid om alsnog het voor 1951 toegewezen bouwvolume te realiseren, zijn in overleg met de heer v. Huiten ver schillende berekeningen der bouw kosten met de daar uit voortvloei ende exploitatie-overzichten opge zet. De stichtingskosten zullen, vol gens de heer v. Huiten, alleen dan reëel blijken te zijn, indien alle wo ningen zo compact mogelijk worden gebouwd, t.w. in blokken van zes en op één perceel. Alleen dan bestaat volgens ar chitect v. Huiten een redelijke kans dat een „grote aannemer" ernstig bij de aanbesteding zal meedingen. Juist de inkoop en gros der bouw materialen scheot voor de aannemer de kans een scnerpe inschrijving te doen. Men heeft drie berekeningen op gezet: I. een voor de bouw van 30 woningen, waarvan 12 duplex- woningen; II. een van 30, waar van 6 duplex en III. een van 30 normaal uit te voeren woningen. Van de partij I. bedraagt het to taal der bouwkosten 326.572. het totaal der exploitatiekosten 17.948.59; de jaarlijkse bijdrage van 6.150.maakt een huur-op- brengst van 12.039.38 noodzake lijk, zodat de huur per week per woning 7.72 bedraagt. Sub II. zijnde bouwkosten ge raamd op 302.972.de exploita tiekosten bedragen hier 16.849.78; hier moet de huuropbrengst inclu sief huurderving 10.918.14 zijn, zo dat de huur per woning 7.wordt. Sub III, dus 30 normale wonin gen, zijn de bouwkosten geraamd op 279.619, de exploitatiekosten op 15.762.46; de huuropbrengst moet hier ƒ9.612.46 zyn; bijgevolg wordt hier de huurprijs 6.14. De hier vermelde cijfers zijn ge baseerd op leningen, aangegaan te gen 4% rente. Mocht deze rente ho ger liggen, dan zullen huurprijzen evenredig stijgen. De burgemeester en de wethou ders stellen er prijs op nogmaals het oordeel van de raad te verne men inzake centrale bouw van wo ningwetwoningen, welk oordeel dus vanavond in de raadsvergadering gegeven zal worden. Bovendien wensen zij vastgelegd te zien dat, indien de vergadering mocht be sluiten de woningen 1951 centraal in Sprang te bouwen, een volgend bouwplan in zijn geheel in Capelle zal worden uitgevoerd. Teneinde dit mogelijk te maken kan een voorstel worden tegemoetgezien, inhoudende maatregelen die kun nen leiden tot algehele bouwrijp- making der in Capelle liggende bouwgrond, afkomstig van dr. v. d. Sluys. Voorzichtig beleid. Op de agenda komt ook een punt voor: vaststelling van de begroting dienstjaar 1952. Het rapport van de commissie heeft niet veel op- of aan merkingen, zij vindt de kledingtoe- lage voor de gemeentebode aan de lage kant; maar vervolgens richt zich de commissie tot de raad met de woorden: dat haar uit de beoor deling van verschillende posten is gebleken, dat de financiële positie der gemeente tot voorzichtig beleid noopt en geeft zij de raad mitsdien in overweging om alvorens tot het doen van een kapitaalsuitgaaf te besluiten deze op zijn urgentie te beoordelen. Tenslotte deelt de commissie mee dat het lid Ros zich niet kan ver enigen met de door B. en W. ge raamde subsidie aan de Stichting „Vrienden van het Brabants Or kest" ad 200.—. Bij de mededelingen delen B. en W. mee dat zij in verband met de bouw van een semi-permanente wo ning voor de Wed. v. Baardwijk aan het Trampad zich beraden hebben 'over de mogelijkheid om van ge meentewege over te gaan tot bouw van een tiental van zulke wonin gen, ter bestrijding van de nog steeds schrille woningnood. De hoofdingenieur-directeur van tie Volkshuisvesting te Den Bosch heeft echter verklaard hieraan zijn medewerking niet te kunnen geven.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1951 | | pagina 1