M. M. VOS
l
Wijde Wereld 1
Waalwijkse en Langstraatse Courant
r
UITERSTEN.
Aan- en verkoop van effecten.
Verzilvering van coupons.
UIT DE
Sprang-Capelle wil woningen bouwen.
Oostpriesierhulp in Duitsland
Commissionnair in effecten
VRIJ HOE VE-CAPELLE
Telefoon 2451 Kaatsheuvel
BONO ZONDER NAAM.
Pater Loop
Dit werk wordt een groot werk.
Subsidie Brabants Orkest weer in 't geding
VRIJDAG 16 NOVEMBER 1951.
Uitgever
Waal wijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELFN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week.
DE ECHO mil HET ZUIDEN
Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621
OPGERICHT 1878
SCHOOLSTRAAT 11. KAATSHEUVEL. TEL. 2121
74e JAARGANG No. 92
Abonnement
17 cent per week
2.15 per kwartaal
2.40 franco p. p.
Advertentie-prijs
9 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
TEL.-ADRES „ECHO"
De Katholieke Caritas.
Crucifix, waarvan Corpus en Kftiis
uit één stuk natuursteen zijn ge
houwen, zich bevindende in de kerk
van het middeleeuwse Cisterciën-
serklooster te Maulbronn, thans in
gebruik als Evangelisch Seminarie.
I.
De katholieke Caritas is rijk aan
hulporganisaties op allerlei gebied.
Eén der jongste is Oost-priester
hulp. En ofschoon deze organisatie
nog slechts enkele jaren bestaat, is
zij toch reeds bekend onder alle ka
tholieken van Nederland. Zelfs
blijkt dat vele katholieken haar een
warm hart toedragen en haar ook
metterdaad steunen. Bijzonder ter
wille van deze laatsten geef ik gaar
ne gehoor aan het verzoek van de
Redactie van dit blad, om enige in
drukken te geven van de werk
zaamheid die ik in de maanden
Juli en Augustus j.l. in het kader
van Oost-priesterhulp in Duitsland
heb mogen verrichten.
Oost-priesterhulp houdt ten nauw
ste verband met het Vluchtelingen
probleem, dat sinds 1945 in Duits
land bestaat; dit laatste immers is
de aanleiding geweest tot de op
richting van Oost-priesterhulp.
Enig inzicht in dit Vluchtelingen
probleem is daarom nodig om de
betekenis van Oost-priesterhulp en
haar werkzaamheid en bedoeling te
begrijpen.
Sinds 1945 is West-Duitsland
overstroomd met vluchtelin
gen. Hun juist aantal is onbekend;
de meest voorkomende schatting
spreekt van 10 tot 12 millioen. Deze
vluchtelingen zijn in hun nieuwe
„Heimat" eigenlijk geen vreemde
lingen, maar „Volksgenossen"; het
zijn Duitsers, die tot 1945 woonden
in de Oostelijke nabuurstaten van
Duitsland (zoals Polen, Tsjecho-
Slowakije e.a.) en in die gedeelten
van Duitsland die nu door de Rus
sen bezet zijn. Deels hebben zij hun
vaderland vrijwillig verlaten, om
dat zij de vlucht met alle daaraan
verbonden ellende verkozen boven
een bevrijding door de Russen; dit
zijn de eigenlijke „Flüchtlingen".
Deels echter zijn zij tot het verlaten
van hun vaderland gedwongen,
doordat na de bevrijding door de
Russen de „nationale" regeringen
alle personen van Duitse nationali
teit verplicht hebben het land te
verlaten; dit zijn de z.g. „Heimat-
vertriebenen".
Hard is het lot van al deze vluch
telingen en hun nood hemelter
gend. Als ik hiervan een beschrij
ving geef, zoals ik die persoonlijk
heb kunnen constateren of uit de
mond van meerdere vluchtelingen
heb vernomen, past ons Christenen
geen leedvermaak. De christelijke
naastenliefde gebiedt medelijden
met en hulp aan ieder die lijdt, ook
al is hij die lijdt een vijand geweest.
De vluchteling moest zijn hele be
zit (ook zijn kapitaal) achterlaten,
hetzij dit veel was, hetzij weinig;
en aan ieder is zijn bezit, al is het
nog zo gering, dierbaar; alleen van
zijn huisraad mocht hij meenemen
wat hij kon dragen; de eerste maan
den moest hij doorbrengen in een
„Lager", waar bijzonder de vrou
wen en meisjes schandelijke behan
deling ondergingen; dan op trans
port naar het Westen, waar hij wel
de vrijheid vond, maar ook de ar
moede; en al was de vrijhei£\hem
log zo lief, de armoede begon hem
spoedig pijn te doen; hij kwam in
een voor hem en zijn gezin vreem
de streek, met een soms geheel an
der volkskarakter; zijn mede-Duit
sers aldaar zagen hem niet altijd
gaarne komen; bij dezen kreeg hij
gedwongen inwoning, slechts één of
hoogstens twee kamers, ook al be
stond zijn gezin uit vier of meer
personen; wat meubilering werd
hem verschaft door een Caritas-
organisatie, of hij zocht het zelf
wat bij elkaar.
De ergste ramp voor de vluchte
ling echter was: hoe in zijn nieuwe
woonplaats aan werk te komen en
zich en zijn gezin een onderhoud te
verschaffen! De landbouwer vond
geen grond beschikbaar en miste
trouwens toch het kapitaal voor 't
kopen en het gereedschap voor het
bewerken van de grond. De vak
man kon dikwijls geen emplooi vin
den voor het vak dat hij vanaf zijn
jeugd had beoefend. De arbeider
moest zoeken naar een fabriek
waarin zijn arbeidskracht paste.
Dikwijls was een totale vak-om
schakeling noodzakelijk; in een
heel vreemde branche moest hij
zich bekwamen.
Het mag daarom geen verwonde
ring wekken dat vele vluchtelingen
een verbitterde stemming in zich
dragen en soms de wanhoop nabij
zijn. En al hebben velen de moed
kunnen opbrengen om zich in alles
aan te passen, de grote massa der
vluchtelingen blijft toch een zorge-
kind der West-Duitse regering, zo
wel geestelijk als materiëel. Gees
telijk leven zij in een vergaande
onverschilligheid; zij zijn ongevoe
lig geworden voor het goede en
schone; zij leven apatisch, ook in 't
godsdienstige; en sommigen het
moge eigenaardig klinken ver
tonen neigingen voor het systeem
voor welks verschrikkingen zij ge
vlucht zijn. Op materiëel gebied
heeft de West-Duitse regering een
uitgebreide steunactie opgebouwd,
welke actie haar echter zeer zware
finantiële offers vraagt, zo zware
zelfs, dat zij onlangs de Amerikaan
se regering gesmeekt heeft om ver
laging van de bezettingskosten van
wege de bijna ondragelijke lasten,
waarvoor het Vluchtelingenpro
bleem haar stelt.
Ook de nood der vluchtelingen op
godsdienstig gebied is zeer groot.
Het grootste deel van hen immers
i, is katholiek en grote groepen van
deze katholieke vluchtelingen zijn
terecht gekomen in niet-katholieke
streken van Duitsland, waar zij hun
godsdienstplichten niet kunnen ver
vullen en waar zij niet vinden wat
ieder katholiek dierbaar is: een
kerk, een priester, een georgani
seerd katholiek leven, enz. „Oost-
priesterhulp" wil deze godsdiensti
ge nood lenigen, door aan priesters
uit andere streken en landen de ge
legenheid te geven aan deze vluch
telingen uit het Oosten hulp te ver
schaffen op godsdienstig en liefda
dig gebied. Ieder die enigszins met
c^it werk op de hoogte is, kent de
grote stuwer van Oost-priesterhulp:
de Zeereerw. Heer Werenfried van
Straeten, O.Praem., bekend als de
Spekpater.
Oost-priesterhulp tracht deze nood
der vluchtelingen te lenigen ener
zijds door de alombekende „Kapel
wagens"; bemand met twee of meer
priesters rijden deze rond in de
niet-katholieke streken en verblij
ven in de plaatsen waar zich katho
lieke vluchtelingen bevinden, enige
dagen, soms zelfs een week, om hen
in de gelegenheid te stellen con
tact op te nemen met de priester
en via de priester met de Kerk, die
ook deze verdwaalden aan haar ge
nademiddelen deelachtig wil ma
ken. Anderzijds stelt zij priesters
beschikbaar om voor kortere of
langere tijd de vluchteling-priesters
bij te staan of te vervangen in hun
zielzorg. Zo heb ik het voorrecht
gehad gedurende vier weken eer!
vluchteling-priester in Maulbronn
%(tussen Karlsruhe en Stuttgart) te
Vervangen. Over mijn ervaringen
aldaar een volgende keer.
P. Stevens, Pr.
Moderator.
„Hier ervaar ik dat het werk van de Bond Zonder Naam in de
„afgelopen 20 maanden niet is gestorven; maar het is gespreid
„en vitaal gebleken. Dertig-duizend nieuwe leden gaven zich in
„die maanden op en wij kregen duizend nieuwe promotricen bij.
„De omstandigheden hebben hebben dit werk niet kunnen do-
„den; dit werk wordt een groot werk in Nederland en in de
„gehele wereld". Met vuur en enthousiasme sprak Pater Loop
deze woorden op de contact-bijeenkomst die de promotoren
van de Bond Zonder Naam Maandagavond in Thalia hielden.
Sfeer van vriendschap ervaar ik weer dat het werk niet
en blijheid.
Deze bijeenkomst, waarbij behal
ve Pater Loop, o.m. tegenwoordig
waren de Zeereerw. Heren Pastoor
Ras en Pastoor Verbiesen, de Wel
eerwaarde Heer Kapelaan v. Laar
hoven, hoofdpromotoren en promo-
trices en promotoren van de Bond
Zonder Naam in de Langstraat,
had een uitermate prettig verloop.
De heer Nijssen, de hoofdpromo
tor van Waalwijk, opende de bij
eenkomst en verwelkomde allen,
speciaal Pater Loop, die men voor
al had leren kennen op de D-days
in de Bossche Veemarkthallen; hij
zette 't werk van Pater de Greeve
zo energiek voort en hoe zeer men
ook liefde en waardering had voor
Pater de Greeve, men zou Pater
Loop toch ook niet meer willen
missen. En dat bleek wel duidelijk
uit het spontaan applaus ter ere
van de leider van de Bond.
De sympathieke Pater Loop richt
te zich hierna tot de aanwezigen,
tot het vrolijk, jeugdig en blij ge
zelschap zoals hij zei, waarin zo'n
sfeer van vriendschap en blijheid
heerste. Hij bedankte voor de woor
den van de hoofdpromotor, waaruit
bleek die diepe aanhankelijkheid
van allen voor Pater de Greeve, „dit
is het diepste en rijkste wat we
hem kunnen geven".
„Ook Uw gevoelens voor mij, ver
volgde de Pater, hebben mij diep
getroffen. Op het moeilijkste mo
ment hebben ze mij in het volle
dige blinde en donkere aan het
werk gezet; boze tongen fluisterden
dat het werk zou sterven. Maar hier
gestorven is, dat de zeer moeilijke
omstandigheden het niet hebben
kunnen doden.
Alles wat ik deed heeft niets te
betekenen tegenover wat de hon
derden hoofdpromotricen en -pro
motoren hebben gedaan, zij hebben
dit werk staande gehouden, hun
komt de eer toe, aldus Pater Loop;
die zijn waardering uitte voor het
werk van de heer Nijssen, de heer
Luyks, de heer Beekwilder.
Maar de duizenden promotricen
en promotoren hebben dit werk
mee gebouwd, en Pater Loop ver
volgde: „Ik ben nuchter en ver
standelijk, maar de 8000 promotricen
die iedere maand door Nederland
trekken en waarbij er zijn, zoals
hier, die dat al 9 of 12% jaar heb
ben volgehouden, die hebben mij
vooral doen geloven in een bewe
ging waar iets in zit. Ook heb ik
het vertrouwen gekregen door het
feit, dat wij de grootste gedachte
vertegenwoordigen in heel de we
reld; indien wij er niet in slagen
deze gedachte in de wereld te ver
werkelijken, dan is deze wereld
verloren. Deze gedachte van de
daadwerkelijke onderlinge liefde is
volkomen actueel. Wij moeten de
zielen en de harten voorbereiden
voor de grote eenheidsbeweging, die
allerwege valt waar te nemen. On
ze zaak is volkomen gegarandeerd
in Christelijk licht; geen enkele
stap, geen enkele uitgestoken hand,
geen enkel verdrietig moment is
verloren, want Christus heeft ge
zegd dat er maar één ding noodza
kelijk is.
AccounlantskantoorJ.VAN DIJK
Administraties
Belastingen onder leiding van
oud-controleur der belastingen.
Grotestraat 180. Tel. 2475
WAALWIJK
(in gebouw Nederl.
Handelmaatschappij.)
Wij moeten echter internationaal
worden of we sterven, want onze
gedachte is internationaal. In het
buitenland wordt hard gewerkt; de
officier van 't. Légion Etrangère die
in Marokko de bond propageert, is
een apostel, ook de woonwagenman
in Duitsland, die een professor won
voor onze gedachte, de mensen in
Portugal, in Oostenrijk, in Enge
land en Amerika
Maar daarom moet eerst in Ne
derland de Bond sterk zijn.
Ere wie ere toekomt.
Ere wie ere toekomt, zei Pater
Loop en hij richtte zich vervolgens
tot twee Waalwijkse promotrices
die al jaren en jaren hier voor de
Bond werken, de dames Jeanne
Span en Miep v. Wezenbeek; deze
dames werden als voorbeeld ge
steld voor alle anderen en de Pater
overhandigde hen de onderschei
ding van de Bond Zonder Naam,
een glas-in-lood raampje met de
twee ineengestrengelde handen, het
symbool van de Bond.
Tenslotte eindigde hij met het
Franse gezegde: ga ira, het zal hier
in de streek van Waalwijk wel
gaan.
Dan was er weer muziek, ver
zorgd door een bandje o.l.v. Jan
Mol, men zong toepasselijke liede
ren, men zong vrolijke andere lie
deren, men droeg voor en er heers-
'te een zeer vrolijke stemming.
En intussen zagen verschillende
'hoofdpromotoren nog kans 't woord
te richten tot Pater Loop.
De heer Nijssen bood de Pater
namens Waalwijk het hoofdproduct
van de streek, een paar prachtige
schoenen aan; en Pater Loop aar
zelde niet aanstonds deze schoenen
aan te trekken en ze den volke te
tonen.
Hoewel de hoofdpromotor v. Dru-
nen, de heer Aarts, zei dat Waal
wijk Drunen de kaas van het brood
had gegeten, bood hij Pater Loop
toch maar het vorstelijke geschenk
van dertig paar schoenen aan voor
de sociale dienst van de Bond Zon
der Naam, en de Pater kreeg nog
een kistje sigaren. „Dertig arme
sukkelaars, zei Pater Loop, lopen
binnenkort weer door Nederland op
schoenen uit Drunen".
En de hoofdpromotor uit Raams-
donk, de heer de Poorter, zei dat
men in Raamsdonk ook een worm
hart heeft voor de Bond en voor de
Pater.
Aan het slot van de avond zei
Pater Loop nog, bewogen te zijn
door deze knal-avond en sprak over
een Frans vers: On pourrait faire
une ronde.men zou een ronde
dans kunnen maken om heel de we
reld, als de mensen elkander de
hand reikten in onderlinge vriend
schap
Maar in de Langstraat: ga ira,
daar zal het wel gaan.
De algemene beschouwingen in de Algemene Vergadering van
de Verenigde Naties hebben, behalve de gewone spreekbeurten
van vele afgevaardigden, nog een belangrijke rede opgeleverd
van de Britse minister van buitenlandse zaken, Anthony Eden.
Opvallend was dat zijn toon bijna lijnrecht tegengesteld was aan
die van Acheson en Vishinsky. Eden sprak verzoenend, maar nam
toch geen blad voor de mond, wat in' een dergelijk milieu ook
geen enkel voordeel zou opleveren. De Canadese minister van
buitenlandse zaken, Pearson, was niet optimistisch over de voor
uitzichten.
Men kan het allemaal hetzelfde
vinden wat er in de U.N.O.-verga-
deringen te berde wordt gebracht
en er dientengevolge achteloos aan
voorbij gaan, feit is dat het toch
niet allemaal hetzelfde is. Wel zijn
het steeds weer eendere problemen,
wat onvermijdelijk is. Doch het is
de manier van aanpakken die de
oplossing al dan niet nader brengt.
Men mag niet verwachten dat door
Edens toon de tegenstellingen over
brugd zouden zijn, maar het is goed
en het geeft een beetje moed, dat
hij ze in een andere sfeer heeft ge
trokken. Hier verraadde zich de
Engelsman, de gentleman, die ook
onder onaangename omstandighe
den heer blijft. Is het teveel gezegd
dat, afgezien van de doctrine, zelfs
in de politiek zich de landaard uit:
de onbehouwen Rus, de eerlijke
Amerikaan, de hoffelijke Fransman
en de vriendelijke Engelsman?
Eden verbloemde de teleurstelling
niet. Hij constateerde dat de wereld
sinds de ondertekening van 't Hand
vest der Verenigde Naties te San
Francisco geen noemenwaardige
vooruitgang heeft gemaakt op de
weg naar eenheid, verdraagzaam
heid en duurzame vrede, maar des
ondanks getuigde hij van zijn ge
loof in de beginselen en doelstellin
gen van het Handvest. Alleen de
goede wil en de juiste sfeer ontbre
ken. Is het ooit zo zonder harts
tocht, maar daarom des te scherper,
voor de' Verenigde Naties gezegd
waar de fout schuilt? Het was geen
formele beschuldiging aan een be
paald adres, maar de constatering
van het feit was het duidelijkste be
wijs dat er schuld is. Wie de schoen
past, trekke hem aan
Terecht beschuldigde Eden de
Russen wel rechtstreeks, toen hij
hun lompe afwijzing van het Wes
terse ontwapeningsvoorstel ter
sprake bracht. Niet dat hij ze zwart
maakte, het Westen wit noemend;
even goed als ieder ander weet hij
dat er in de democratische wereld
fouten gemaakt worden en hij gaf
dat openlijk toe. Hij vroeg wel ern
stig de vraagstukken te bestuderen
en zonder hartstocht te proberen ze
op te lossen. Hij verdedigde de
Westerse ontwapeningsvoorstellen
en noemde de problemen die op
gelost moeten worden voor er van
ontwapening sprake kan zijn: Ko
rea, Duitsland, Oostenrijk e.a. Hij
wilde beginnen met op het politieke
en economische front concrete za
ken aan te pakken, om van het klei
ne uitgaande, op de duur bij het
grote terecht te komen. Maar zolang
over een aantal fundamentele pun-
ten geen overeenstemming is be-
1 reikt, zou het Westen zich moeten
blijven herbewapenen om door
macht de vrede te bewaren.
I Dergelijke concrete taal heeft
men nog niet dikwijls voor de As-
semblée horen spreken. ïTier werd
een weg aangegeven waarlangs op
lossingen bereikt zouden kunnen
worden die geen slag in de lucht
zijn. Maar eerste voorwaarde blijft
de goede wil om mee te werken.
Maar van de andere kant werd
op dezelfde dag weer het oude the
ma gespeeld door de Poolse afge
vaardigde: aanvallen op Amerika
en het Atlantisch Pact en beschul
diging van schending der overeen
komsten van Potsdam, Cairo en
Moskou, met daarnaast de, in dit
licht huichelachtige, verzekering te
geloven in de mogelijkheid vreed
zaam naast elkaar te leven en sa
men te werken.
De Canadese minister van buiten
landse zaken beschouwde U.N.O.
als de laatste en beste hoop op vre
de, maar, zei hij, „het accent ver
schuift meer en meer van beste naar
laatste". Moeten we daarmee in
stemmen, of mogen we een klein
vleugje optimisme bewaren, omdat
er nog mensen zijn zoals Eden, die
hun menselijkheid ook in de poli
tiek niet vergeten? Misschien is dit
nog een betere reden tot hoop op
vrede.
De Agenda.
De Algemene Vergadering heeft
besloten de klacht van Joego-Sla-
vië over agitatie van Rusland en
zijn satellieten op de agende te
plaatsen, ondanks de Oostelijke op
positie.
Ook de kwestie der Duitse ver
kiezingen wordt behandeld, waar
tegen Vishinsky zich ook al verzet
te. Hij zag dit liever afgewerkt tus
sen Oost- en West-Duitsland en de
vier bezettingsmogendheden.
Egypte en de Arabische staten
hadden een klacht ingediend tegen
Frankrijk, dat dit de beginselen van
de U.N.O. in Marokko zou schen
den. Tegen de Arabische beschul
digingen in, vroeg de Franse mi
nister van buitenlandse zaken, Ro
bert Schuman, zijn regering haar
gang te laten gaan in Marokko.
Hierop trok Egypte zich terug en
vroeg uitstel van de behandeling
van dit punt. Waarschijnlijk is het
hiermee voorlopig wel van de baan.
Op de agenda van de gemeente
raadsvergadering in Sprang-Capel-
le die hedenavond gehouden wordt,
welke agenda wij reeds in ons vo
rig nummer publiceerden, komt
weer voor: voorstel betreffende
aanvrage om subsidie van de Stich
ting „Vrienden van het Brabants
Orkest".
Aangezien bij de behandeling van
dit agenda-punt in de vorige verga
dering de stemmen staakten, wordt
het thans nogmaals aan de orde ge
steld. Evenals de vorige keer stelt
een meerderheid van het college
v. Burgemeester en Wethouders de
raad voor subsidie te verlenen, ter
wijl een minderheid zich wederom
tegen subsidie-verlening heeft ver
klaard. In verband met de moeilij
ke begrotingspositie heeft 't voor
stel van de meerderheid zich echter
in zoverre gewijzigd, dat deze thans
subsidie-verlening ten bedrage van
200.in plaats van 0.05 per in
woner voorstaat.
Centrale bouw
woningwetwoningen.
In verband met de mogelijkheid
om alsnog het voor 1951 toegewezen
bouwvolume te realiseren, zijn in
overleg met de heer v. Huiten ver
schillende berekeningen der bouw
kosten met de daar uit voortvloei
ende exploitatie-overzichten opge
zet. De stichtingskosten zullen, vol
gens de heer v. Huiten, alleen dan
reëel blijken te zijn, indien alle wo
ningen zo compact mogelijk worden
gebouwd, t.w. in blokken van zes
en op één perceel.
Alleen dan bestaat volgens ar
chitect v. Huiten een redelijke kans
dat een „grote aannemer" ernstig
bij de aanbesteding zal meedingen.
Juist de inkoop en gros der bouw
materialen scheot voor de aannemer
de kans een scnerpe inschrijving te
doen.
Men heeft drie berekeningen op
gezet: I. een voor de bouw van
30 woningen, waarvan 12 duplex-
woningen; II. een van 30, waar
van 6 duplex en III. een van 30
normaal uit te voeren woningen.
Van de partij I. bedraagt het to
taal der bouwkosten 326.572.
het totaal der exploitatiekosten
17.948.59; de jaarlijkse bijdrage
van 6.150.maakt een huur-op-
brengst van 12.039.38 noodzake
lijk, zodat de huur per week per
woning 7.72 bedraagt.
Sub II. zijnde bouwkosten ge
raamd op 302.972.de exploita
tiekosten bedragen hier 16.849.78;
hier moet de huuropbrengst inclu
sief huurderving 10.918.14 zijn, zo
dat de huur per woning 7.wordt.
Sub III, dus 30 normale wonin
gen, zijn de bouwkosten geraamd
op 279.619, de exploitatiekosten
op 15.762.46; de huuropbrengst
moet hier ƒ9.612.46 zyn; bijgevolg
wordt hier de huurprijs 6.14.
De hier vermelde cijfers zijn ge
baseerd op leningen, aangegaan te
gen 4% rente. Mocht deze rente ho
ger liggen, dan zullen huurprijzen
evenredig stijgen.
De burgemeester en de wethou
ders stellen er prijs op nogmaals
het oordeel van de raad te verne
men inzake centrale bouw van wo
ningwetwoningen, welk oordeel dus
vanavond in de raadsvergadering
gegeven zal worden. Bovendien
wensen zij vastgelegd te zien dat,
indien de vergadering mocht be
sluiten de woningen 1951 centraal
in Sprang te bouwen, een volgend
bouwplan in zijn geheel in Capelle
zal worden uitgevoerd. Teneinde
dit mogelijk te maken kan een
voorstel worden tegemoetgezien,
inhoudende maatregelen die kun
nen leiden tot algehele bouwrijp-
making der in Capelle liggende
bouwgrond, afkomstig van dr. v. d.
Sluys.
Voorzichtig beleid.
Op de agenda komt ook een punt
voor: vaststelling van de begroting
dienstjaar 1952. Het rapport van de
commissie heeft niet veel op- of aan
merkingen, zij vindt de kledingtoe-
lage voor de gemeentebode aan de
lage kant; maar vervolgens richt
zich de commissie tot de raad met
de woorden: dat haar uit de beoor
deling van verschillende posten is
gebleken, dat de financiële positie
der gemeente tot voorzichtig beleid
noopt en geeft zij de raad mitsdien
in overweging om alvorens tot het
doen van een kapitaalsuitgaaf te
besluiten deze op zijn urgentie te
beoordelen.
Tenslotte deelt de commissie mee
dat het lid Ros zich niet kan ver
enigen met de door B. en W. ge
raamde subsidie aan de Stichting
„Vrienden van het Brabants Or
kest" ad 200.—.
Bij de mededelingen delen B. en
W. mee dat zij in verband met de
bouw van een semi-permanente wo
ning voor de Wed. v. Baardwijk aan
het Trampad zich beraden hebben
'over de mogelijkheid om van ge
meentewege over te gaan tot bouw
van een tiental van zulke wonin
gen, ter bestrijding van de nog
steeds schrille woningnood.
De hoofdingenieur-directeur van
tie Volkshuisvesting te Den Bosch
heeft echter verklaard hieraan zijn
medewerking niet te kunnen geven.