l
Wijde Wereld
Waalwijkse en Langstraatse Courant
J.Kdomiië, en. N.e.dah.&and,
UIT DE
GEVAREN der verbruiksbeperking
Bepaalde groepen worden de dupe
Gemeenteraad Heusden
MAANDAG 10 DECEMBER 1951.
Uitgever
Waalwij kse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week.
DE ECHO W HET ZUIDEN
74e JAARGANG No. 99
Abonnement
17 cent per week
2.15 per kwartaal
2.40 franco p. p.
Advertentie-prfjs
9 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621
OPGERICHT 1878
SCHOOLSTRAAT 11. KAATSHEUVEL. TEL. 2121
TEL.-ADRES „ECHO"
De consumptiebeperking is het
parool van de dag. Dit betekent
niets anders dan een zeer zuinig
beheer van onze inkomsten. Velen
zullen van mening zijn, dat zij
reeds leven aan de grens van hun
bestaansmogelijkheid. Toch meent
men in overheidskringen dat het
by de bestaande loon. en prijspo
litiek nog mogelijk is de aankopen
te beperken, zodat er een marge
blijft tussen inkomen en verbruik,
een overschot. Dit overschot moet
worden belegd bii een spaarbank
en via de aldus gekweekte kapita
len kan er geld beschikbaar ko
men voor woningbouw en andere
doeleinden.
Men realiseert zich dit onvol
doende, maar de zo geprezen in
krimping van het verbruik op de
huidige schaal moet belangrijke
gevolgen hebben voor de gang van
zaken in ons gehele economische
leven. Bij een bepaald consumptie-
peil hoort een vaststaande produc
tie en een zekere omvang van in
vestering. Waar dat verbruik
wordt doorbroken, ondervinden
die andere sectoren de gevolgen
mede. Minder consumptie kan ge
paard gaan met een even grote
productie, mits het binnenlands
overschot over de grenzen ver
dwijnt om onze buitenlandse
schuld te delgen of vreemde be
taalmiddelen te kweken. Dat ver
wacht de overheid van ons en zo
mogelijk moet die productie tot
dit'doel nog worden opgevoerd.
De theorie geeft hier een serie
pillen en poeders voor het econo
misch zieke Nederland, waarmee
op het eerste gezicht de patiënt in
minder dan geen tijd volkomen
gezond zou moeten zijn. Helaas
zullen in de practijk velen de eco
nomische genezing van hun land
met hun maatschappelijke positie
moeten kopen.
De eerste slachtoffers vallen on
der de industrie. Een deel van de
productie wordt niet meer ge
kocht in het binnenland. De fa
brieken worstelen met onderbezet
ting of overproductie. Betreft het
een product, waarmee wij in het
buitenland kunnen concurreren,
dan zal men de afzetwegen wel
weten te vinden zo niet dan staat
een deel van 't productie-apparaat
stil en er gaan arbeiders, ook vak
mensen, de straat op. Hier gaat in
de eerste plaats het kapitaal van
het vergrote productie-apparaat
verloren en de arbeiders verliezen
hun vakbekwaamheid, waardoor
ook hun kosten van opleiding ge
heel of ten dele zijn verspild. Mi
nister van den Brink ziet hier
langzame aanpassing omdat de
verdere investeringen zullen op
houden en de overproductie weer
zal worden aangekocht door de
toegenomen bevolking.
Dit verweer zou acceptabel zijn
indien het tempo van de ver
bruiksbeperking gelijkmatig zou
verlopen met de toename der be
volking. De gevolgen van de steeds
afgeroomde koopkracht door fis
cale en prijsmaatregelen zijn ech
ter in de op het binnenland aan
gewezen industrie thans reeds zo
zeer merkbaar, dat die aanpassing
nergens anders voorkomt dan in
het gedachtenschema van de mi
nister.
Afgezien van de verliezen die
door de verbruiksbeperking aan
de industrie worden toegebracht,
verwachten wij een tamelijk ern
stig nadeel voor de werknemers,
die hun overtollig geworden
krachten thans in de bewapenings
industrie zullen kunnen aanwen
den. Deze bewapening, die uiter
aard tijdelijk moet zijn, zal veel op
vredesarbeid gespecialiseerde ar
beiders hun vakkennis ontnemen.
Het zal dan ook zaak zijn voor de
industrie, om zeer gereserveerd te
staan tegenover bewapeningsor
ders. De Nederlandse economie
zal stabieler worden en op de duur
meer vruchten plukken van een
politiek, die gericht is op een
voortgang van de vredesproductie,
ook al liggen de bewapeningsor
ders misschien voor het grijpen en
is de aanbevolen weg moeilijker.
MIDDENSTAND DE DUPE.
Bij de engros- en detailhandel
verloopt de „aanpassingspolitiek"
nog stroever. Een belangrijk deel
van deze commerciële groepen is
geheel op de binnenlandse verkoop
aangewezen. De vereiste vak- en
marktkennis om zich op export
toe te leggen ontbreekt zowel bij
grossier als winkelier en de laatste
heeft nu eenmaal als arbeidsveld
een beperkt afzetgebied in de
naaste omgeving.
De inkrimping van het verbruik
door de steeds afnemende koop
kracht zal opnieuw een funeste
uitwerking hebben op de winkel-
drijvende middenstand. Dit na
deel werkt aan twee zijden. De
koopkracht van de winkelier
wordt evenzeer beperkt als die
van de andere landgenoten. In dit
opzicht staat hij gelijk met de an
dere landgenoten. Bovendien ziet
hij zijn inkomen verminderen
door de dalende omzet. Elke ver-
bruiksvermindering betekent een
besnoeiing van de winkelverkoop.
Waar er een planning ontbreekt
voor het aantal winkels tegenover
een bepaald aantal verbruikers
moet de gehele winkelstand dit
gaan voelen. En wanneer men in
de nieuwgebouwde buurten reke-
ning gaat houden met het aantal
te vestigen winkels, zal men met
de veranderde omstandigheden re
kening moeten houden.
Het gevolg van de consumptie-
beperking kan niet anders beteke
nen dan een nieuwe klap voor de
detailhandel zonder dat het ex
port- en productieplan van de
overheid het geringst soulaas bie
den. Dit betekent opnieuw een
overschot aan werkkrachten, die
zich in een ander arbeidsklimaat
maar matig thuis zullen voelen.
DAN MAAR WEG.
Onder deze volksgroep is dan
ook zeer veel liefhebberij voor
emigratie te vinden. Helaas zijn
ook hier grote groepen onder, die
zonder een goede voorbereiding
in een nieuw vaderlend enkele zeer
moeilijke jaren tegemoet gaan. Er
is voor emigratie naast onderne
mingszin nu eenmaal oök enige ta
lenkennis nodig plus grote bereid
heid tot handenarbeid. Het is niet
waarschijnlijk dat dit nieuwe mid
denstandsoverschot bij de toene
mende exportbedrijvighcid zal
kunnen worden ingeschakeld.
Er zijn dus bepaalde groepen in
ons volk, die van de gewenste
economische wijzigingen recht
streeks de dupe worden zonder
dat er enige compensatie tegenover
staat. Een gedeelte van het zaken
leven wordt eenvoudig wegge
vaagd en in het puin daarvan
hoopt men de bouwstenen te vin
den, waarmee het gat in onze be
talingsbalans kan worden gedicht.
Als antwoord op deze bezwaren
der verbruiksbeperking zou men
kunnen zeggen dat het belang dei-
kleine minderheid aan dat der
overgrote meerderheid moet wor
den opgeofferd. Dat zou inder
daad een steekhoudend argument
zijn wanneer men de zekerheid
had dat het productie- en export-
plan zou slagen. Het geheel draagt
echter een zeer experimenteel ka
rakter.
De consumptiebeperking kan al
tijd geëffectueerd worden omdat
men de remmen daarvoor in eigen
handen heeft. De export echter,
waarvoor die zeer grote productie
bestemd is, wordt mede bepaald
door de economische politiek in
het buitenland. Als dat buitenland
tegenwerkt en die veronder
stelling is zeer reëel zitten wij
wel met de brokken maar zonder
baten.
Had men niet beter zich vroeger
en intensiever op de export kun
nen werpen De bevolkingstoe
name die nu de geringere con
sumptie moet opvangen en inha
len, zou men ook bij gelijke con
sumptie voor de toegenomen ex
port kunnen bestemmen. De nu
gevolgde methode werkt sneller,
maar zij is pijnlijker en gevaarlij
ker.
Dr. H. M.
Er is een Indonesische delegatie in Nederland aangekomen,
die met de Nederlandse regering zal onderhandelen over twee
kwesties, die de Indonesiërs erg hoog zitten: de verhouding
tussen beide landen en de toekomstige status van Nieuw-Guinëa.
Over beide punten heeft Indonesië een zeer bepaald standpunt,
dat niet in alle opzichten door Nederland gedeeld wordt en
daarom valt te verwachten, dat het heel wat voeten in de aarde
zal hebben eer er overeenstemming bereikt wordt. Het zou trou
wens niet de eerste conferentie zijn die op niets uitloopt.
De Indonesische regering heeft
wel een eigenaardige taktiek toe
gepast. Eerst heeft ze een afge
vaardigde gestuurd om informele
besprekingen te voeren, en daarin
heeft ze wellicht aanleiding ge
vonden om een volledige delegatie
samen te stellen. Weinig hoffelijk
is het nu om de gastheren er niet
van te voren officieel van in ken
nis te stellen dat er onderhande
laars zullen komen. De Nederland
se regering heeft verklaard dat zij
uit de pers de samenstelling en de
komst van de delegatie moest ver
nemen. Dat er toch nog een ver
tegenwoordiger op Schiphol aan
wezig was om de Indonesische di.
plomaten te begroeten, pleit meer
voor de Nederlandse dan voor de
Indonesische regering.
Er is weinig reden om aan te
nemen dat het doodgewoon een
verzuim was van Indonesische
zijde. Zijn bezoek aan te kondigen
hoort tot de dingen die men niet
vergeet, noch in het particuliere
noch in het openbare leven. Het
lijkt er meer op dat de Indonesiërs
te kennen hebben willen geven
Ja, heren, u kunt het goed vinden
of niet, wij komen en wij willen
over de Unie en over Nieuw-Gui-
nea praten. Misschien hebben ze
er zelfs achter gedacht en onze
zin hebben. Dit laatste kunnen we
dan als hun standpunt beschou
wen. In ieder geval is de laatste
jaren duidelijk genoeg gebleken
dat de Indonesiërs geenszins te
vreden zijn met de bestaande toe
stand en dat ze niet zullen rusten
voor er iets aan gedaan is. Te be
weren dat Nederland zo in zijn
nopjes is, zou onzin zijn, maar hier
liggen de zaken toch enigszins an
ders. Met plezier zou de regering
deze kwestie laten liggen ze
heeft niet voor niets Nieuw-Guinea
in de Ijskast gestopt tot een op-
portuner tijdstip en een gunstiger
atmosfeer althans een redelijke
kans bieden op succesvolle onder
handelingen.
Gaat men na hoe de zaken mo
menteel staan, dan zien we een
Nederlands-Indonesische Unie die
met het begrip unie evenveel te
maken heeft als een nachtmerrie
met een merrie. Dat enig verband
ontbreekt heeft echter in deze
twee gevallen een heel verschil
lende oorzaak. De ene partij had
wel degelijk de bedoeling een unie
te creëren, terwijl de andere partij
die liever niet zag. Het gevolg is
geweest een compromis, een z.g.
lichte unie, die wel de naam van
het begrip heeft, maar niet omge
keerd. Men moet toegeven, juri
disch is er natuurlijk wel een
unie, maar de geest waaruit ze
werkelijk zou kunnen bestaan, is
ten enen male zoek. Niet tevreden
met deze lichte constructie, wil In
donesië de unie helemaal opheffen
en vervangen door normale inter
nationale verdragen. Het voelt
iedere vaste binding aan Neder
land als een last en een overblijf
sel uit de koloniale tijd. De ont
wikkeling tussen Nederland en zijn
koloniën is niet zo harmonisch
gegaan dat er ooit sprake zal zijn
van een gemenebest, zoals Groot-
Brittannië er een gesticht heeft.
Heerst dus bij onze partners de
teleurstelling dat er een unie is,
Nederland is teleurgesteld dat ze
zo is. Het is dan ook niet onbe
grijpelijk dat er dezerzijds tegen
over het Indonesische standpunt
niet door dik en dun aan wordt
vastgehouden. Zo immers heeft er
niemand wat aan. Dat wil natuur,
lijk niet zeggen dat Nederland de
unie zo maar cadeu zou geven,
maar alleen dat ze geen conditio
sine qua non is om met Indone
sië samen te werken en dat haar
voortbestaan niet vooropgesteld
wordt bij de onderhandelingen. De
eis dat de bizondere Nederlandse
belangen in Indonesië gewaar
borgd moeten zijn, blijft onder al
le omstandigheden bestaan. Bieden
normale internationale verdragen
die waarborg niet, dan zou Neder,
land aan de unie moeten vasthou
den. Van de andere kant worden
de verhoudingen misschien wat
ongedwongener als Indonesië zich
helemaal vrij voelt tegenover het
vroegere moederland Overigens
bestaat de unie nog geen twee
jaar.
Veel penibeler is de kwestie
Nieuw-Guinea. Daarbij heeft men
te doen met twee lijnrecht tegen
overgestelde standpunten. Bij de
soevereiniteits-overdracht over In
donesië werd bepaald, dat de soe
vereiniteit over Nieuw-Guinea bij
Nederland bleef berusten, maar
dat beide partijen binnen een jaar
de definitieve status van dit ge
bied zouden bepalen. Dat was
slechts een doekje voor het bloe
den en een omzeilen van de moei
lijkheden om te verhinderen dat
het hele verdrag zou afketsen op
dit ene punt. Immers, voor de In
donesiërs was het toen al een uit,
gemaakte zaak dat Nieuw-Guinea
bij hun grondgebied behoorde en
dus onder hun soevereiniteit hoor
de, voor de Nederlandse regering
stond het evenzeer als een paal bo
ven water dat soevereiniteitsover
dracht vooralsnog onmogelijk was
in verband met haar verantwoor
delijkheid voor Nieuw-Guinea. De
ze tegenstelling is niet verzacht.
De conferentie is gehouden, maar
ze heeft helemaal niets uitgehaald.
De Indonesische delegatie keerde
onverrichterzake naar huis terug
en de Nederlandse regering borg
de kwestie in de ijskast op. Daar
ziet ze nu nog in, maar de Indo
nesiërs willen ze er met alle ge
weld uithalen. Ze hebben in het
afgelopen jaar, niet altijd met par
lementaire en diplomatieke mid
delen, geprobeerd stemming te
maken, wat hun niet veel heeft ge
holpen. Vooral president Sukarno
heeft zich ingespannen om het be
zit van Irian als een levensbelang
voor zijn land voor te stellen, maar
dergelijke tiraden kunnen mis
schien het gemoed van velen doch
het verstand van slechts weinigen
in de war brengen. De Nederland
se regering ziet het juist als een
levensbelang voor Nieuw-Guinea
dat het nog niet bij Indonesië
komt. Ze heeft daarbij meer steun
van het buitenland, met name Au,
stralië, als ze ten tijde van de In
donesische kwestie ooit heeft ge
had.
Nu is, met de zaken zo te stel
len, de kous niet af. Minister Pe
ters heeft nog onlangs in de Twee
de Kamer verklaard dat het stand
punt van de regering niet gewij
zigd is, m.a.w. (lat de zaak wat
haar betreft in de ijskast kan blij
ven. Welnu, is zij er van overtuigd,
dat het noodzakelijk is dat Neder
land het bestuur over Nieuw-Gui
nea blijft uitoefenen, dan is het
niet genoeg dit te beweren. Zij zal
moeten tonen dit gebied tot ont
wikkeling te kunnen brengen en
de Indonesiërs zal ze moeten overr
tuigen dat dit werk het beste in
Nederlandse handen is. De Indo
nesiërs van hun kant zullen hun
aanspraken niet louter op senti
mentsoverwegingen moeten gron
den en eerst dan bestaat de mo
gelijkheid tot een redelijk gesprek
te raken. Nu is de regering bezig
met een plan voor de ontwikkeling
van Nieuw-Guinea, de eerste be
groting is ingediend, zodat men
mag verwachten dat van Neder
landse zijde gewerkt wordt over
eenkomstig de verantwoordelijk
heid die men op zich heeft geno
men.
Ondertussen gaat er weer on
derhandeld worden De haast van
de Indonesische regering is ver
groot sinds de voorstellen tot wij
ziging van de Grondwet bij de
Tweede Kamer zijn ingediend
daarin is de Nederlandse soeve
reiniteit over Nieuw-Guinea opge
nomen. Dat heeft nogal bezorgd
heid gewekt in Djakarta, echter
zonder reden, want ze is een feit
en in de Nederlandse opvatting
volkomen normaal. Bij de onder
handelingen over de Unie gaat
Nederland er van uit dat het zelf
geen behoefte heeft aan wijziging
van de Unie, niet voor bedreigin
gen zal wijken, maar anderzijds
dat het nutteloos is Indonesië sa
menwerking op te dringen als het
die niet wenst. Er schijn dus een
basis te zijn. Ten opzichte van
Nieuw-Guinea gaat de regering er
van uit dat de soevereiniteit bij
Nederland berust en bij Nederland
behoort. Hier is dus geen basis.
De vraag is nu maar of die alsnog
gelegd kan worden, anders zullen
ook deze onderhandelingen nutte
loos zijn en scha(lejijk voor de be
trekkingen tussen beide landen.
En daaraan heeft niemand iets.
115.000 EUROPEANEN
EMIGREREN IN 1952.
Afgevaardigden uit 23 landen
hebben Woensdag op de emigra
tieconferentie te Brussel besloten
een voorlopige commissie voor de
hervestiging overzee van Europe
se bevolkingsoverschotten op te
richten. Aan het slot van de con
ferentie, die acht dagen heeft ge
duurd, is een Amerikaans plan
aangenomen, om 115.000 Europe
anen te laten emigreren in 1952
De nieuw gevormde organisatie
voor emigratie zal al het mogelij
ke doen om op snelle wijze het
vervoer te verzorgen van de Euro
pese emigranten. Dit vervoer zal
zowel per schip en over land als
door de lucht geschieden. De nieu.
we organisatie, waarin de tot nu
toe bestaande internationale vluch
telingenorganisatie geheel opgaat
zal een gecoördineerd plan opstel
len voor het vervoer per schip
waarbij zoveel mogelijk gebruik
zal worden gemaakt van de com
merciële scheepvaartlijnen en van
de schepen, welke tot nu toe voor
de internationale vluchtelingenor
ganisatie voeren. Ieder immigra
tieland blijft vrjj in het vaststellen
van de toelatingsvoorwaarden en
van he aantal emigranten, dat het
wil opnemen.
HONDERD KOEIEN
VOOR ITALIë.
De Nederlandse regering heeft
honderd eerste-klasse melkkoeien
aangeboden aan de Italiaanse re
gering als bijdrage in het herstel
van de veestapel, welke is verlo
ren gegaan door de verschrikke
lijke overstromingen in de Po-
vlakte.
Beter dan wie ook, weet Neder
land, welk een vreselijke vijand 't
water kan zijn. Daarom bood mi
nister Mansholt, die in de Eeuwige
Stad de conferentie heeft bijge
woond van de wereldvoedselorga
nisatie F.A.O.. vlak voor zijn thuis
reis dit geschenk aan de Italiaan
se minister van landbouw, Fan-
fani, aan.
De verleden Zondag in ons bis
dom gehouden collecte voor de
slachtoffers van de watersnood
in Italië belooft een groot succes
te worden. De eerste giro-over
schrijving leverde al 12.236.48
op, die bijeen gebracht waren
door 75 parochies.
DOORRIJDEN NIET NETJES
EN STRAFBAAR.
Steeds vaker komt het de laatste
tijd voor, dat personen die recht
streeks betrokken zijn bij een aan
rijding of ongeluk, al of niet na de
schade te hebben opgenomen,
doorrijden en verder niets meer
van zich laten horen. Op de al
lereerste plaats is een dergelijke
houding onfatsoenlijk tegenover
eventuele slachtoffers, maar bo
vendien is dit een misdrijf, waar
voor men voor de Arrondisse
mentsrechtbank komt.
De nieuwe verkeerswegenwei
stelt in art. 30 uitdrukkelijk, dat
in geval van een botsing of aanrij
ding met een voertuig, motorvoer_
tuig, fiets enz. men verplicht is ter
plaatse te blijven, tot de politie is
gearriveerd, of anders zijn iden
titeit, nummer van motorrijtuig
enz. bekend te maken alvorens
men doorijdt. In laatste instantie
moet men, indien een van beide
vorige mogelijkheden ongebruikt
is gelaten, zich binnen 24 uur mel
den bij de politie ter plaatse of in
zijn eigen plaats van inwoning.
In het algemeen geldt deze be
paling dan, wanneer er enige scha
de aan andermans goed, enige
verwonding aan anderen etc. is
veroorzaakt. Dus ook degeen, die
door slippen of anderszins bij
voorbeeld een telefoonpaal of lan
taarn omver rijdt of beschadigt,
dient zich bij de politie te melden.
Dergelijke doorrijders", zoals er
de laatste weken ook bij ongeluk
ken in Roosendaal en omgeving
geweest zijn, stellen zich aan straf
vervolging bloot met alle narig
heden van dien, zoals het verliezen
van het beroemde „blanco straf
register" enz.
POLITIE SCHOOT DRONKEN
MAN NEER.
Bedreigd met een bijl.
Woensdagavond riep de familie
van de 29-jarige W. N. te Nunen
de hulp van de politie in, omdat
N„ die dronken thuis gekomen
was, zijn huisgenoten met een bijl
bedreigde. De opperwachtmeester
van de rijkspolitie N. Verhagen
werd echter dermate onvriendelijk
ontvangen, dat hij genoodzaakt
was uit noodweer zijn revolver te
trekken. Ook dit weerhield de
dronkaard niet de politieman met
een bijl te bedreigen. De opper
wachtmeester heeft toen een schot
gelost, dat N. in de harstreek rof.
De man is ter plaatse overleden.
De politie stelt naar de omstan
digheden, waaronder het schot
gelost is, een onderzoek in.
28000 WERKLOZEN MEER
IN NOVEMBER.
Voor de werkgelegenheid in ons
land is November een zwarte
maand geweest. Het aantal werk
loze mannen is namelijk in die
maand met meer dan 28.000 toe
genomen en wel van 84.150 tot
112.453. Daarvan zijn 82.691 per
sonen geheel werkloos (vorige
maand 64.093), 29.113 werkten bij
de D.U.W. (19.570) en 649 (487)
waren voor arbeidsbemiddeling
in aanmerking komende wachtgel,
ders. Daartegenover daalde het
aantal als werkloos ingeschreven
vrouwen met ruim 200.
RIJKSPOSTSPAARBANK
VERHOOGT RENTE.
Van 2.28 tot 2.4 procent.
De P.T.T. deelt ons mede, dat
de Rijkspostspaarbank per 1 Ja
nuari 1952 de rentevergoeding zal
verhogen tot 2.4 procent 's jaars.
Tot 1 Januari a.s. is de rente
vergoeding nog 2.28 procent.
Openbare vergadering van de Raad
der gemeente Heusden op Donderdag 6
December 1951 des avonds acht uur.
Voorzitter: A. van Delft, Burgemees
ter, tevens secretaris.
Met voorafgaande kennisgeving afwe
zig de heer Groen.
De voorzitter opent de vergadering
met gebed.
De notulen van de vergadering van
3 October j.l. worden onveranderd aan
genomen.
Punt 3. Mededeling ingekomen stukken
O.a. is ingekomen een schrijven van
Woning en Welstands-toezicht, 't welk
inhoud, dat gezien de zeer ernstige wo
ningnood eerst tot opruiming van krot
woningen kan worden overgegaan wan
neer de woningnood aanmerkelijk is ge
lenigd.
Voorts is ingekomen een klacht van
Prins en Kuijpers over de toestand van
hun woning. Dit is inmiddels door Wo
ning- en Welstandstoezicht onderzocht.
De toestand dezer woningen zal nu vol
gens richtlijnen van deze dienst worden
verbeterd.
Een vferzoek van de afd. Noord-Bra
bant van de Vereniging van Ned. Ge
meenten om een bijdrage van Yi cent per
inwoner, werd aangenomen.
Een mededeling is ontvangen van de
afd. Noord-Brabant van de Vereniging
van Ned. Gemeenten, betreffende de her
oprichting van de Brabantse Brandweer-
bond en waarbij verzocht wordt tot toe
treding door de gemeente Heusden. On
danks enige tegenwerping van de heer
Dekkers wordt hiertoe besloten.
Op een aanbod van de heer Weylant
uit Wageningen tot verkoop aan de ge
meente Heusden van een pand in de
Breestraat wordt niet ingegaan.
Een verzoek om subsidie van de Stich
ting Maatschappelijk werk ten platte-
lande, wordt aangehouden.
Door het raadslid van Herpt is een
schrijven ingezonden waarmede deze om
opheldering vraagt omtrent de adverten
tie in het Nieuwsblad van Heusden,
waarin wérd bekend gemaakt, dat de in
woners van Heusden voortaan hun slach
tingen centraal zouden moeten doen ge
schieden.
Hierop antwoordt de voorzitter dat
deze bekendmaking in overleg met de
Inspecteur van de Keuringsdienst van
Noord-Brabant is gepubliceerd, in ver
band met het ontbreken van een hulp
keurmeester in deze gemeente. Op de
vraag van de heer van Herpt of het de
voorzitter bekend is dat er toch nog door
velen aan huis geslacht wordt, ontkent
de voorzitter hiervan officiëel op de
hoogte te zijn.
Punt 4. Aangenomen wordt het voor
stel van Burgemeester en Wethouders
tot wijziging van de algemene politie
verordening. j
Punt 5. Het voorstel van Burgemees
ter en Wethouders tot verkoop van eni
ge (54) populieren onder Hedikhuizen,
wordt aangenomen.
Punt 6. Op een verzoek van de afde
ling Haarsteeg van de N.C.B. om subsi
die in de kosten van een aldaar te geven
Tuinbouwcursus, wordt met prae-adviés
van Burg. en Wethouders, een subsidie
toegekend van 5 per leerling uit deze
gemeente die de cursus zal bezoeken.
Punt 7. Verzoek van de firma Gebr.
van Hooft alhier, strekkende om aan
haar te verhuren een gedeelte van de los
plaats aan de haven, met voorstel van
Burgemeester en Wethouders om dit
verzoek in te willigen. Hierop heeft de
heer van Herpt een aanmerking, namelijk
de opzeggingstermijn door de gemeente,
welke 1 maand bedraagt, vindt de heer
van Herpt te kort. Dat zou voor de be
trokken firma wel eens nadelige gevol
gen kunnen hebben. Volgens zijn mening
heeft men in een maand tijds niet zomaar
één, twee, drie een nieuwe geschikte los
plaats gevonden. Hij vraagt of de gé-
meente geen vergoeding zou kunnen ge
ven bij eventuele opzegging.
Een vergoeding kan volgens de voor
zitter onmogelijk worden gégeven, wel
zal volgens spr. in geval van opzegging
zoveel het in haar vermogen is door de
gemeente worden tegemoet gekomen.
Besloten wordt een oppervlakte van
500 m2 a 0.20 pér m2 aan bovenge
noemde firma te verhuren.
Punt 8. Verzoek van L. Sprietsma om
tegemoetkoming ex art. 13 der L.O. wet
1920 voor zijn kind dat de Ulo-school
in Den Bosch bezoekt.
Burg. en Weth. stellen voor een ver
goeding toe te kennen van 4.per
maand.
Dé heer Dekkers vind deze vergoeding
erg laag en vraagt of het niet mogelijk is
met terugwerkende kracht een vergoe
ding toe te kennen van 8 per maand,
datzou dan de helft der onkosten be
dragen.
Volgens de voorzitter worden derge
lijke vergoédingen berekend naar de in
komsten van betreffende aanvragers. De
vergoeding die de heer Dekkers vraagt,
ligt volgens de heer te Vruchtë veel ho
ger, dan arbeidersgezinnen krijgen wier
kinderen de nijverheidsscholen bezoeken.
Tenslotte wordt het voorstel van B.
en W. om 4 per maand uit te kéren,
aangenomen.
Verder werd besloten om aan het ver
zoek van H. v. d. Helden, om vergoeding
voor zijn twee schoolgaande kinderen,
waarvan er een de B.L.O. school be
zoekt te Gorinchem en een de B.L.O.
school te Gen deren, tegemoet te komen;
de onkosten van dezé aanvrager zullen
voor de volle 100 worden vergoed.
Een verzoek van Termeer om vergoe
ding voor zijn kind dat de B.L.O. school
te Gorinchem bezoekt, werd vanwegé de
nog in te winnen inlichtingen, aange
houden.