l Wijde Wereld Waalwijkse en Langstraatse Courant J.Kdomiië, en. N.e.dah.&and, UIT DE GEVAREN der verbruiksbeperking Bepaalde groepen worden de dupe Gemeenteraad Heusden MAANDAG 10 DECEMBER 1951. Uitgever Waalwij kse Stoomdrukkerij ANTOON TIELEN Hoofdredacteur JAN TIELEN Dit blad verschijnt 2 x per week. DE ECHO W HET ZUIDEN 74e JAARGANG No. 99 Abonnement 17 cent per week 2.15 per kwartaal 2.40 franco p. p. Advertentie-prfjs 9 cent per m.M. Contract-advertenties speciaal tarief. Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 OPGERICHT 1878 SCHOOLSTRAAT 11. KAATSHEUVEL. TEL. 2121 TEL.-ADRES „ECHO" De consumptiebeperking is het parool van de dag. Dit betekent niets anders dan een zeer zuinig beheer van onze inkomsten. Velen zullen van mening zijn, dat zij reeds leven aan de grens van hun bestaansmogelijkheid. Toch meent men in overheidskringen dat het by de bestaande loon. en prijspo litiek nog mogelijk is de aankopen te beperken, zodat er een marge blijft tussen inkomen en verbruik, een overschot. Dit overschot moet worden belegd bii een spaarbank en via de aldus gekweekte kapita len kan er geld beschikbaar ko men voor woningbouw en andere doeleinden. Men realiseert zich dit onvol doende, maar de zo geprezen in krimping van het verbruik op de huidige schaal moet belangrijke gevolgen hebben voor de gang van zaken in ons gehele economische leven. Bij een bepaald consumptie- peil hoort een vaststaande produc tie en een zekere omvang van in vestering. Waar dat verbruik wordt doorbroken, ondervinden die andere sectoren de gevolgen mede. Minder consumptie kan ge paard gaan met een even grote productie, mits het binnenlands overschot over de grenzen ver dwijnt om onze buitenlandse schuld te delgen of vreemde be taalmiddelen te kweken. Dat ver wacht de overheid van ons en zo mogelijk moet die productie tot dit'doel nog worden opgevoerd. De theorie geeft hier een serie pillen en poeders voor het econo misch zieke Nederland, waarmee op het eerste gezicht de patiënt in minder dan geen tijd volkomen gezond zou moeten zijn. Helaas zullen in de practijk velen de eco nomische genezing van hun land met hun maatschappelijke positie moeten kopen. De eerste slachtoffers vallen on der de industrie. Een deel van de productie wordt niet meer ge kocht in het binnenland. De fa brieken worstelen met onderbezet ting of overproductie. Betreft het een product, waarmee wij in het buitenland kunnen concurreren, dan zal men de afzetwegen wel weten te vinden zo niet dan staat een deel van 't productie-apparaat stil en er gaan arbeiders, ook vak mensen, de straat op. Hier gaat in de eerste plaats het kapitaal van het vergrote productie-apparaat verloren en de arbeiders verliezen hun vakbekwaamheid, waardoor ook hun kosten van opleiding ge heel of ten dele zijn verspild. Mi nister van den Brink ziet hier langzame aanpassing omdat de verdere investeringen zullen op houden en de overproductie weer zal worden aangekocht door de toegenomen bevolking. Dit verweer zou acceptabel zijn indien het tempo van de ver bruiksbeperking gelijkmatig zou verlopen met de toename der be volking. De gevolgen van de steeds afgeroomde koopkracht door fis cale en prijsmaatregelen zijn ech ter in de op het binnenland aan gewezen industrie thans reeds zo zeer merkbaar, dat die aanpassing nergens anders voorkomt dan in het gedachtenschema van de mi nister. Afgezien van de verliezen die door de verbruiksbeperking aan de industrie worden toegebracht, verwachten wij een tamelijk ern stig nadeel voor de werknemers, die hun overtollig geworden krachten thans in de bewapenings industrie zullen kunnen aanwen den. Deze bewapening, die uiter aard tijdelijk moet zijn, zal veel op vredesarbeid gespecialiseerde ar beiders hun vakkennis ontnemen. Het zal dan ook zaak zijn voor de industrie, om zeer gereserveerd te staan tegenover bewapeningsor ders. De Nederlandse economie zal stabieler worden en op de duur meer vruchten plukken van een politiek, die gericht is op een voortgang van de vredesproductie, ook al liggen de bewapeningsor ders misschien voor het grijpen en is de aanbevolen weg moeilijker. MIDDENSTAND DE DUPE. Bij de engros- en detailhandel verloopt de „aanpassingspolitiek" nog stroever. Een belangrijk deel van deze commerciële groepen is geheel op de binnenlandse verkoop aangewezen. De vereiste vak- en marktkennis om zich op export toe te leggen ontbreekt zowel bij grossier als winkelier en de laatste heeft nu eenmaal als arbeidsveld een beperkt afzetgebied in de naaste omgeving. De inkrimping van het verbruik door de steeds afnemende koop kracht zal opnieuw een funeste uitwerking hebben op de winkel- drijvende middenstand. Dit na deel werkt aan twee zijden. De koopkracht van de winkelier wordt evenzeer beperkt als die van de andere landgenoten. In dit opzicht staat hij gelijk met de an dere landgenoten. Bovendien ziet hij zijn inkomen verminderen door de dalende omzet. Elke ver- bruiksvermindering betekent een besnoeiing van de winkelverkoop. Waar er een planning ontbreekt voor het aantal winkels tegenover een bepaald aantal verbruikers moet de gehele winkelstand dit gaan voelen. En wanneer men in de nieuwgebouwde buurten reke- ning gaat houden met het aantal te vestigen winkels, zal men met de veranderde omstandigheden re kening moeten houden. Het gevolg van de consumptie- beperking kan niet anders beteke nen dan een nieuwe klap voor de detailhandel zonder dat het ex port- en productieplan van de overheid het geringst soulaas bie den. Dit betekent opnieuw een overschot aan werkkrachten, die zich in een ander arbeidsklimaat maar matig thuis zullen voelen. DAN MAAR WEG. Onder deze volksgroep is dan ook zeer veel liefhebberij voor emigratie te vinden. Helaas zijn ook hier grote groepen onder, die zonder een goede voorbereiding in een nieuw vaderlend enkele zeer moeilijke jaren tegemoet gaan. Er is voor emigratie naast onderne mingszin nu eenmaal oök enige ta lenkennis nodig plus grote bereid heid tot handenarbeid. Het is niet waarschijnlijk dat dit nieuwe mid denstandsoverschot bij de toene mende exportbedrijvighcid zal kunnen worden ingeschakeld. Er zijn dus bepaalde groepen in ons volk, die van de gewenste economische wijzigingen recht streeks de dupe worden zonder dat er enige compensatie tegenover staat. Een gedeelte van het zaken leven wordt eenvoudig wegge vaagd en in het puin daarvan hoopt men de bouwstenen te vin den, waarmee het gat in onze be talingsbalans kan worden gedicht. Als antwoord op deze bezwaren der verbruiksbeperking zou men kunnen zeggen dat het belang dei- kleine minderheid aan dat der overgrote meerderheid moet wor den opgeofferd. Dat zou inder daad een steekhoudend argument zijn wanneer men de zekerheid had dat het productie- en export- plan zou slagen. Het geheel draagt echter een zeer experimenteel ka rakter. De consumptiebeperking kan al tijd geëffectueerd worden omdat men de remmen daarvoor in eigen handen heeft. De export echter, waarvoor die zeer grote productie bestemd is, wordt mede bepaald door de economische politiek in het buitenland. Als dat buitenland tegenwerkt en die veronder stelling is zeer reëel zitten wij wel met de brokken maar zonder baten. Had men niet beter zich vroeger en intensiever op de export kun nen werpen De bevolkingstoe name die nu de geringere con sumptie moet opvangen en inha len, zou men ook bij gelijke con sumptie voor de toegenomen ex port kunnen bestemmen. De nu gevolgde methode werkt sneller, maar zij is pijnlijker en gevaarlij ker. Dr. H. M. Er is een Indonesische delegatie in Nederland aangekomen, die met de Nederlandse regering zal onderhandelen over twee kwesties, die de Indonesiërs erg hoog zitten: de verhouding tussen beide landen en de toekomstige status van Nieuw-Guinëa. Over beide punten heeft Indonesië een zeer bepaald standpunt, dat niet in alle opzichten door Nederland gedeeld wordt en daarom valt te verwachten, dat het heel wat voeten in de aarde zal hebben eer er overeenstemming bereikt wordt. Het zou trou wens niet de eerste conferentie zijn die op niets uitloopt. De Indonesische regering heeft wel een eigenaardige taktiek toe gepast. Eerst heeft ze een afge vaardigde gestuurd om informele besprekingen te voeren, en daarin heeft ze wellicht aanleiding ge vonden om een volledige delegatie samen te stellen. Weinig hoffelijk is het nu om de gastheren er niet van te voren officieel van in ken nis te stellen dat er onderhande laars zullen komen. De Nederland se regering heeft verklaard dat zij uit de pers de samenstelling en de komst van de delegatie moest ver nemen. Dat er toch nog een ver tegenwoordiger op Schiphol aan wezig was om de Indonesische di. plomaten te begroeten, pleit meer voor de Nederlandse dan voor de Indonesische regering. Er is weinig reden om aan te nemen dat het doodgewoon een verzuim was van Indonesische zijde. Zijn bezoek aan te kondigen hoort tot de dingen die men niet vergeet, noch in het particuliere noch in het openbare leven. Het lijkt er meer op dat de Indonesiërs te kennen hebben willen geven Ja, heren, u kunt het goed vinden of niet, wij komen en wij willen over de Unie en over Nieuw-Gui- nea praten. Misschien hebben ze er zelfs achter gedacht en onze zin hebben. Dit laatste kunnen we dan als hun standpunt beschou wen. In ieder geval is de laatste jaren duidelijk genoeg gebleken dat de Indonesiërs geenszins te vreden zijn met de bestaande toe stand en dat ze niet zullen rusten voor er iets aan gedaan is. Te be weren dat Nederland zo in zijn nopjes is, zou onzin zijn, maar hier liggen de zaken toch enigszins an ders. Met plezier zou de regering deze kwestie laten liggen ze heeft niet voor niets Nieuw-Guinea in de Ijskast gestopt tot een op- portuner tijdstip en een gunstiger atmosfeer althans een redelijke kans bieden op succesvolle onder handelingen. Gaat men na hoe de zaken mo menteel staan, dan zien we een Nederlands-Indonesische Unie die met het begrip unie evenveel te maken heeft als een nachtmerrie met een merrie. Dat enig verband ontbreekt heeft echter in deze twee gevallen een heel verschil lende oorzaak. De ene partij had wel degelijk de bedoeling een unie te creëren, terwijl de andere partij die liever niet zag. Het gevolg is geweest een compromis, een z.g. lichte unie, die wel de naam van het begrip heeft, maar niet omge keerd. Men moet toegeven, juri disch is er natuurlijk wel een unie, maar de geest waaruit ze werkelijk zou kunnen bestaan, is ten enen male zoek. Niet tevreden met deze lichte constructie, wil In donesië de unie helemaal opheffen en vervangen door normale inter nationale verdragen. Het voelt iedere vaste binding aan Neder land als een last en een overblijf sel uit de koloniale tijd. De ont wikkeling tussen Nederland en zijn koloniën is niet zo harmonisch gegaan dat er ooit sprake zal zijn van een gemenebest, zoals Groot- Brittannië er een gesticht heeft. Heerst dus bij onze partners de teleurstelling dat er een unie is, Nederland is teleurgesteld dat ze zo is. Het is dan ook niet onbe grijpelijk dat er dezerzijds tegen over het Indonesische standpunt niet door dik en dun aan wordt vastgehouden. Zo immers heeft er niemand wat aan. Dat wil natuur, lijk niet zeggen dat Nederland de unie zo maar cadeu zou geven, maar alleen dat ze geen conditio sine qua non is om met Indone sië samen te werken en dat haar voortbestaan niet vooropgesteld wordt bij de onderhandelingen. De eis dat de bizondere Nederlandse belangen in Indonesië gewaar borgd moeten zijn, blijft onder al le omstandigheden bestaan. Bieden normale internationale verdragen die waarborg niet, dan zou Neder, land aan de unie moeten vasthou den. Van de andere kant worden de verhoudingen misschien wat ongedwongener als Indonesië zich helemaal vrij voelt tegenover het vroegere moederland Overigens bestaat de unie nog geen twee jaar. Veel penibeler is de kwestie Nieuw-Guinea. Daarbij heeft men te doen met twee lijnrecht tegen overgestelde standpunten. Bij de soevereiniteits-overdracht over In donesië werd bepaald, dat de soe vereiniteit over Nieuw-Guinea bij Nederland bleef berusten, maar dat beide partijen binnen een jaar de definitieve status van dit ge bied zouden bepalen. Dat was slechts een doekje voor het bloe den en een omzeilen van de moei lijkheden om te verhinderen dat het hele verdrag zou afketsen op dit ene punt. Immers, voor de In donesiërs was het toen al een uit, gemaakte zaak dat Nieuw-Guinea bij hun grondgebied behoorde en dus onder hun soevereiniteit hoor de, voor de Nederlandse regering stond het evenzeer als een paal bo ven water dat soevereiniteitsover dracht vooralsnog onmogelijk was in verband met haar verantwoor delijkheid voor Nieuw-Guinea. De ze tegenstelling is niet verzacht. De conferentie is gehouden, maar ze heeft helemaal niets uitgehaald. De Indonesische delegatie keerde onverrichterzake naar huis terug en de Nederlandse regering borg de kwestie in de ijskast op. Daar ziet ze nu nog in, maar de Indo nesiërs willen ze er met alle ge weld uithalen. Ze hebben in het afgelopen jaar, niet altijd met par lementaire en diplomatieke mid delen, geprobeerd stemming te maken, wat hun niet veel heeft ge holpen. Vooral president Sukarno heeft zich ingespannen om het be zit van Irian als een levensbelang voor zijn land voor te stellen, maar dergelijke tiraden kunnen mis schien het gemoed van velen doch het verstand van slechts weinigen in de war brengen. De Nederland se regering ziet het juist als een levensbelang voor Nieuw-Guinea dat het nog niet bij Indonesië komt. Ze heeft daarbij meer steun van het buitenland, met name Au, stralië, als ze ten tijde van de In donesische kwestie ooit heeft ge had. Nu is, met de zaken zo te stel len, de kous niet af. Minister Pe ters heeft nog onlangs in de Twee de Kamer verklaard dat het stand punt van de regering niet gewij zigd is, m.a.w. (lat de zaak wat haar betreft in de ijskast kan blij ven. Welnu, is zij er van overtuigd, dat het noodzakelijk is dat Neder land het bestuur over Nieuw-Gui nea blijft uitoefenen, dan is het niet genoeg dit te beweren. Zij zal moeten tonen dit gebied tot ont wikkeling te kunnen brengen en de Indonesiërs zal ze moeten overr tuigen dat dit werk het beste in Nederlandse handen is. De Indo nesiërs van hun kant zullen hun aanspraken niet louter op senti mentsoverwegingen moeten gron den en eerst dan bestaat de mo gelijkheid tot een redelijk gesprek te raken. Nu is de regering bezig met een plan voor de ontwikkeling van Nieuw-Guinea, de eerste be groting is ingediend, zodat men mag verwachten dat van Neder landse zijde gewerkt wordt over eenkomstig de verantwoordelijk heid die men op zich heeft geno men. Ondertussen gaat er weer on derhandeld worden De haast van de Indonesische regering is ver groot sinds de voorstellen tot wij ziging van de Grondwet bij de Tweede Kamer zijn ingediend daarin is de Nederlandse soeve reiniteit over Nieuw-Guinea opge nomen. Dat heeft nogal bezorgd heid gewekt in Djakarta, echter zonder reden, want ze is een feit en in de Nederlandse opvatting volkomen normaal. Bij de onder handelingen over de Unie gaat Nederland er van uit dat het zelf geen behoefte heeft aan wijziging van de Unie, niet voor bedreigin gen zal wijken, maar anderzijds dat het nutteloos is Indonesië sa menwerking op te dringen als het die niet wenst. Er schijn dus een basis te zijn. Ten opzichte van Nieuw-Guinea gaat de regering er van uit dat de soevereiniteit bij Nederland berust en bij Nederland behoort. Hier is dus geen basis. De vraag is nu maar of die alsnog gelegd kan worden, anders zullen ook deze onderhandelingen nutte loos zijn en scha(lejijk voor de be trekkingen tussen beide landen. En daaraan heeft niemand iets. 115.000 EUROPEANEN EMIGREREN IN 1952. Afgevaardigden uit 23 landen hebben Woensdag op de emigra tieconferentie te Brussel besloten een voorlopige commissie voor de hervestiging overzee van Europe se bevolkingsoverschotten op te richten. Aan het slot van de con ferentie, die acht dagen heeft ge duurd, is een Amerikaans plan aangenomen, om 115.000 Europe anen te laten emigreren in 1952 De nieuw gevormde organisatie voor emigratie zal al het mogelij ke doen om op snelle wijze het vervoer te verzorgen van de Euro pese emigranten. Dit vervoer zal zowel per schip en over land als door de lucht geschieden. De nieu. we organisatie, waarin de tot nu toe bestaande internationale vluch telingenorganisatie geheel opgaat zal een gecoördineerd plan opstel len voor het vervoer per schip waarbij zoveel mogelijk gebruik zal worden gemaakt van de com merciële scheepvaartlijnen en van de schepen, welke tot nu toe voor de internationale vluchtelingenor ganisatie voeren. Ieder immigra tieland blijft vrjj in het vaststellen van de toelatingsvoorwaarden en van he aantal emigranten, dat het wil opnemen. HONDERD KOEIEN VOOR ITALIë. De Nederlandse regering heeft honderd eerste-klasse melkkoeien aangeboden aan de Italiaanse re gering als bijdrage in het herstel van de veestapel, welke is verlo ren gegaan door de verschrikke lijke overstromingen in de Po- vlakte. Beter dan wie ook, weet Neder land, welk een vreselijke vijand 't water kan zijn. Daarom bood mi nister Mansholt, die in de Eeuwige Stad de conferentie heeft bijge woond van de wereldvoedselorga nisatie F.A.O.. vlak voor zijn thuis reis dit geschenk aan de Italiaan se minister van landbouw, Fan- fani, aan. De verleden Zondag in ons bis dom gehouden collecte voor de slachtoffers van de watersnood in Italië belooft een groot succes te worden. De eerste giro-over schrijving leverde al 12.236.48 op, die bijeen gebracht waren door 75 parochies. DOORRIJDEN NIET NETJES EN STRAFBAAR. Steeds vaker komt het de laatste tijd voor, dat personen die recht streeks betrokken zijn bij een aan rijding of ongeluk, al of niet na de schade te hebben opgenomen, doorrijden en verder niets meer van zich laten horen. Op de al lereerste plaats is een dergelijke houding onfatsoenlijk tegenover eventuele slachtoffers, maar bo vendien is dit een misdrijf, waar voor men voor de Arrondisse mentsrechtbank komt. De nieuwe verkeerswegenwei stelt in art. 30 uitdrukkelijk, dat in geval van een botsing of aanrij ding met een voertuig, motorvoer_ tuig, fiets enz. men verplicht is ter plaatse te blijven, tot de politie is gearriveerd, of anders zijn iden titeit, nummer van motorrijtuig enz. bekend te maken alvorens men doorijdt. In laatste instantie moet men, indien een van beide vorige mogelijkheden ongebruikt is gelaten, zich binnen 24 uur mel den bij de politie ter plaatse of in zijn eigen plaats van inwoning. In het algemeen geldt deze be paling dan, wanneer er enige scha de aan andermans goed, enige verwonding aan anderen etc. is veroorzaakt. Dus ook degeen, die door slippen of anderszins bij voorbeeld een telefoonpaal of lan taarn omver rijdt of beschadigt, dient zich bij de politie te melden. Dergelijke doorrijders", zoals er de laatste weken ook bij ongeluk ken in Roosendaal en omgeving geweest zijn, stellen zich aan straf vervolging bloot met alle narig heden van dien, zoals het verliezen van het beroemde „blanco straf register" enz. POLITIE SCHOOT DRONKEN MAN NEER. Bedreigd met een bijl. Woensdagavond riep de familie van de 29-jarige W. N. te Nunen de hulp van de politie in, omdat N„ die dronken thuis gekomen was, zijn huisgenoten met een bijl bedreigde. De opperwachtmeester van de rijkspolitie N. Verhagen werd echter dermate onvriendelijk ontvangen, dat hij genoodzaakt was uit noodweer zijn revolver te trekken. Ook dit weerhield de dronkaard niet de politieman met een bijl te bedreigen. De opper wachtmeester heeft toen een schot gelost, dat N. in de harstreek rof. De man is ter plaatse overleden. De politie stelt naar de omstan digheden, waaronder het schot gelost is, een onderzoek in. 28000 WERKLOZEN MEER IN NOVEMBER. Voor de werkgelegenheid in ons land is November een zwarte maand geweest. Het aantal werk loze mannen is namelijk in die maand met meer dan 28.000 toe genomen en wel van 84.150 tot 112.453. Daarvan zijn 82.691 per sonen geheel werkloos (vorige maand 64.093), 29.113 werkten bij de D.U.W. (19.570) en 649 (487) waren voor arbeidsbemiddeling in aanmerking komende wachtgel, ders. Daartegenover daalde het aantal als werkloos ingeschreven vrouwen met ruim 200. RIJKSPOSTSPAARBANK VERHOOGT RENTE. Van 2.28 tot 2.4 procent. De P.T.T. deelt ons mede, dat de Rijkspostspaarbank per 1 Ja nuari 1952 de rentevergoeding zal verhogen tot 2.4 procent 's jaars. Tot 1 Januari a.s. is de rente vergoeding nog 2.28 procent. Openbare vergadering van de Raad der gemeente Heusden op Donderdag 6 December 1951 des avonds acht uur. Voorzitter: A. van Delft, Burgemees ter, tevens secretaris. Met voorafgaande kennisgeving afwe zig de heer Groen. De voorzitter opent de vergadering met gebed. De notulen van de vergadering van 3 October j.l. worden onveranderd aan genomen. Punt 3. Mededeling ingekomen stukken O.a. is ingekomen een schrijven van Woning en Welstands-toezicht, 't welk inhoud, dat gezien de zeer ernstige wo ningnood eerst tot opruiming van krot woningen kan worden overgegaan wan neer de woningnood aanmerkelijk is ge lenigd. Voorts is ingekomen een klacht van Prins en Kuijpers over de toestand van hun woning. Dit is inmiddels door Wo ning- en Welstandstoezicht onderzocht. De toestand dezer woningen zal nu vol gens richtlijnen van deze dienst worden verbeterd. Een vferzoek van de afd. Noord-Bra bant van de Vereniging van Ned. Ge meenten om een bijdrage van Yi cent per inwoner, werd aangenomen. Een mededeling is ontvangen van de afd. Noord-Brabant van de Vereniging van Ned. Gemeenten, betreffende de her oprichting van de Brabantse Brandweer- bond en waarbij verzocht wordt tot toe treding door de gemeente Heusden. On danks enige tegenwerping van de heer Dekkers wordt hiertoe besloten. Op een aanbod van de heer Weylant uit Wageningen tot verkoop aan de ge meente Heusden van een pand in de Breestraat wordt niet ingegaan. Een verzoek om subsidie van de Stich ting Maatschappelijk werk ten platte- lande, wordt aangehouden. Door het raadslid van Herpt is een schrijven ingezonden waarmede deze om opheldering vraagt omtrent de adverten tie in het Nieuwsblad van Heusden, waarin wérd bekend gemaakt, dat de in woners van Heusden voortaan hun slach tingen centraal zouden moeten doen ge schieden. Hierop antwoordt de voorzitter dat deze bekendmaking in overleg met de Inspecteur van de Keuringsdienst van Noord-Brabant is gepubliceerd, in ver band met het ontbreken van een hulp keurmeester in deze gemeente. Op de vraag van de heer van Herpt of het de voorzitter bekend is dat er toch nog door velen aan huis geslacht wordt, ontkent de voorzitter hiervan officiëel op de hoogte te zijn. Punt 4. Aangenomen wordt het voor stel van Burgemeester en Wethouders tot wijziging van de algemene politie verordening. j Punt 5. Het voorstel van Burgemees ter en Wethouders tot verkoop van eni ge (54) populieren onder Hedikhuizen, wordt aangenomen. Punt 6. Op een verzoek van de afde ling Haarsteeg van de N.C.B. om subsi die in de kosten van een aldaar te geven Tuinbouwcursus, wordt met prae-adviés van Burg. en Wethouders, een subsidie toegekend van 5 per leerling uit deze gemeente die de cursus zal bezoeken. Punt 7. Verzoek van de firma Gebr. van Hooft alhier, strekkende om aan haar te verhuren een gedeelte van de los plaats aan de haven, met voorstel van Burgemeester en Wethouders om dit verzoek in te willigen. Hierop heeft de heer van Herpt een aanmerking, namelijk de opzeggingstermijn door de gemeente, welke 1 maand bedraagt, vindt de heer van Herpt te kort. Dat zou voor de be trokken firma wel eens nadelige gevol gen kunnen hebben. Volgens zijn mening heeft men in een maand tijds niet zomaar één, twee, drie een nieuwe geschikte los plaats gevonden. Hij vraagt of de gé- meente geen vergoeding zou kunnen ge ven bij eventuele opzegging. Een vergoeding kan volgens de voor zitter onmogelijk worden gégeven, wel zal volgens spr. in geval van opzegging zoveel het in haar vermogen is door de gemeente worden tegemoet gekomen. Besloten wordt een oppervlakte van 500 m2 a 0.20 pér m2 aan bovenge noemde firma te verhuren. Punt 8. Verzoek van L. Sprietsma om tegemoetkoming ex art. 13 der L.O. wet 1920 voor zijn kind dat de Ulo-school in Den Bosch bezoekt. Burg. en Weth. stellen voor een ver goeding toe te kennen van 4.per maand. Dé heer Dekkers vind deze vergoeding erg laag en vraagt of het niet mogelijk is met terugwerkende kracht een vergoe ding toe te kennen van 8 per maand, datzou dan de helft der onkosten be dragen. Volgens de voorzitter worden derge lijke vergoédingen berekend naar de in komsten van betreffende aanvragers. De vergoeding die de heer Dekkers vraagt, ligt volgens de heer te Vruchtë veel ho ger, dan arbeidersgezinnen krijgen wier kinderen de nijverheidsscholen bezoeken. Tenslotte wordt het voorstel van B. en W. om 4 per maand uit te kéren, aangenomen. Verder werd besloten om aan het ver zoek van H. v. d. Helden, om vergoeding voor zijn twee schoolgaande kinderen, waarvan er een de B.L.O. school be zoekt te Gorinchem en een de B.L.O. school te Gen deren, tegemoet te komen; de onkosten van dezé aanvrager zullen voor de volle 100 worden vergoed. Een verzoek van Termeer om vergoe ding voor zijn kind dat de B.L.O. school te Gorinchem bezoekt, werd vanwegé de nog in te winnen inlichtingen, aange houden.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1951 | | pagina 5