JizoX, fat fan,
Wijde Wereld J
dB
ITAIMNO
Waalwijkse en Langstraatse Courant
UIT DE a
Spaak treedt af als Voorzitter.
speciaal tarief.
OOCUMENTAIRE INCASSI
HANDELS-
INFORMATIES
ALLE ASSURANTIËN
AMSTERDAMSCHE BANK INCASSO-BANK
Kantoor WAALWIJK.
„En waar de sier
bleef siille siaan,"
Accountantskantoor J. VAN DIJK
HIER
WEL
fat fakkeAA ntuLd&i. 3
tcoen v&Jkcxuciileid. C'°o
VRIJDAG 14 DECEMBER 1951
Uitgever
Waalwijksche Stoomdrukkerij
ANTOON TEELEN
Hoofdredacteur
JAN TEELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week.
DE ECHO VM HEI ZUIDEN
74e JAARGANG No. 100
Abonnement
17 cent per weex
2.15 per kwartaal
2.40 franco p. p.
Advertentie-prijs
9 cent per m.M.
Contract-advertenties
OPGERICHT 1878
Bureaux GROTESTRAAT 205,
WAALWIJK TEL. 2621 SCHOOLSTRAAT 11, KAATSHEUVEL. TEL. 2121
TEL.-ADRES „ECHO"
De K.R.O. heeft een rubriek
„Kroniek van Letteren en Kunsten"
die op Zaterdagmiddag wordt uit
gezonden. Daarin hoort men ten-
toonstellingsnieuws, toneelnieuws,
filmnieuws, boek-recensies, terwijl
er ook een muziek-agenda in is op
genomen ter aankondiging van
concerten enz. Zo werd 1.1. Zaterdag
ook het concert door Het Brabants
Orkest te Waalwijk aangekondigd,
waarop o.a. de ouverture „Die Fle-
dermaus" van Johann Strauss werd
gespeeld. Dit was aanleiding er aan
toe te voegen: „Dat ook Strauss op
het programma staat, is de Braban
ders niet kwalijk te nemen."
Zo, steek dat in je zak, Braban
ders. Wij weten niet wie de auteur
is van deze toegeeflijke opmerking,
maar wel weten we dat ze nogal
min is en een typische uitlating van
iemand die uit het hoge Noorden
met een medelijdende glimlach
neerziet op het cultureel dilettan
tisme van ons, Zuiderlingen. Dat
„Zuiderlingen" is een woord dat
mooi past in dit verband, want het
is op dezelfde manier gevormd als
„inboorlingen".
Het spijt ons erg dat hier weer de
tegenstelling NoordZuid op de
proppen moet komen, want wij zijn
daar erg op tegen. De aanleiding
tot die tegenstelling komt echter
niet alleen van Zuidelijke in dit
geval Brabantse kant, maar
evenzeer van zekere personen in 't
Noorden. Deze lijden aan een cul
turele hoogmoedswaanzin, die hen
niet doet te keer gaan tegen z.g.
wancultuur in het Zuiden, maar
hautain doet neerzien op wat zij
beschouwen als povere pogingen
van onze kant om ook cultuur te
plegen. Goed, ze hebben daar in het
Zuiden een eigen orkest; in de cul
tuurhaard die het Westen is, be
staan er al tientallen jaren ver
schillende orkesten, in Gelderland
bestond er al een, in Twente, in
Groningen, in Limburg eveneens en
daar zijn de Brabanders dan ein
delijk ook. En hebben ze een orkest,
dan kunnen ze het nog niet laten
Strauss te spelen! Och, laat ze
maar, ze zijn (nog) niet wijzer, het
is hun kwalijk te nemen.
Dit lijkt ons zo ongeveer de ge-
aachtengang die achter een derge
lijke uitlating zit. Ondertussen kun
nen wijzelf nog wel meer „gruwe
len" opnoemen uit hetzelfde pro
gram, want het is helemaal popu
lair. De balletmuziek uit „Rosa-
munde" van Schubert bevat voor
weinig mensen nog verrassingen,
„Jeux d'enfants" van Bizet herken
nen de meesten als ze de eerste
maten hebben gehoord en de wals
uit de Serernade voor Strijkorkest
van Tschaikowsky kunt ge de eer
ste de beste straatjongen laten flui
ten bij wijze van spreken, misschien
eerder dan de ouverture „Die Fle-
dermaus" van Strauss. Dit zijn met
de „Siegfried Idylle" van Wagner,
ook één van de populairste stukken
van deze componist, de werken (als
men ze zo mag betitelen?) die op
verschillende plaatsen voor 't Bra
bants publiek op een officiéél con
cert worden gespeeld. Hoe is het
mogelijk!
Het zij verre van ons te beweren
dat Brabant cultureel volledig ge
ëmancipeerd zou zijn. Dit zal nie
mand willen pretenderen die de
zaak een beetje bekijkt. Maar dat
wil niet zeggen dat wij er prijs op
stellen vergoelijkenderwijs in een
hoek gedrukt te worden. Het is mo
gelijk dat wij een dergelijke beje
gening scherper voelen omdat wij
beseffen een zekere achterstand
om niet te spreken van achterstel
ling te hebben op andere streken
van 't land. Wij hebben ook ons ge
voel van eigenwaarde en dat blijkt
soms harmonieuzer ontwikkeld te
zijn dan bij sommige Noorderlingen
bij wie het in eigenwaan omgesla
gen is. Terechtwijzingen zijn ons
liever dan medelijdend schouder
ophalen. Als men vindt dat wij iets
niet goed doen, wat kan gebeuren,
mag men ons daar gerust op wijzen,
doch liever niet in de trant van:
Heer, vergeef het hunwant
dan maken wij die woorden tot de
onze.
Afgezien daarvan trouwens, waar
om zou men het ons kwalijk nemen
dat er Strauss gespeeld wordt op 'n
concert door Het Brabants Orkest?
Gelukkig, zouden wij zeggen, dat
wij nog onbevangener staan tegen
over deze muziek dan velen die er
alles van weten en er op uitge-
luisterd zijn. Wij zijn werkelijk nog
niet snobistisch genoeg om alleen
nog maar te willen luisteren naar
wat wij nog nooit of nog maar zel
den hebben gehoord. Evenmin zijn
wij zo snobistisch dat wij in Strauss
alleen maar de driekwartsmaat on
derscheiden of in Tschaikowsky al
leen maar lawaai. En we hopen op
recht het nooit te worden. Wij vin
den „Die Fledermaus" gewoonweg
mooie muziek. En is het niet het
verstandigste dat Het Brabants Or
kest in een plaats als Waalwijk niet
begint met muziek als b.v. van
Jean Absil? Deed het dat, dan zou
den de zalen leeg blijven, want ook
Waalwijk hoort tot het nog niet
volledig geëmancipeerde Brabant.
En van de andere kant vervult Het
Brabants Orkest voortreffelijk zijn
taak door ook moderne muziek te
spelen, zij het in plaatsen of gezel
schappen die „al iets meer gewend
zijn". Dan hoeven het nog niet al
lemaal snobisten te zijn.
Het is niet alleen op muziekge
bied dat men op Brabant neerziet,
o nee, het mist nog veel op alle ge
bied van cultuur. Wij beseffen dat
zelf heel goed, maar laat men ons
dan helpen om dat te verbeteren,
niet door hautaine toegeeflijkheid
of snobisme, maar door oprechte
belangstelling en opbouwende cri-
tiek. Evenmin door het andere ui
terste: de Brabanders iets toe te
dichten wat ze niet hebben en ook
niet wensen, zo in de geest van ca
baretiers uit het Westen, die op on
ze tonelen staan te verkondigen dat
de Brabanders toch zulke gezellige
lui zijn, en nu gaan we ,,'s lekker
deinen". Nee, dank u wel. Behan
del ons alstublief als normale men
sen, want dat zijn we heus.
We hebben dit allemaal gezegd op
gevaar af dat ons verweten wordt
tegen windmolens te vechten of
aan een minderwaardigheidscom
plex te lijden. Wij geloven niet dat
we aan Don Quichotterie doen en
als we last hebben van een minder
waardigheidsgevoel wordt van an
dere zijde er niet naar gestreefd ons
daarvan te bevrijden, integendeel.
Misschien was het 't beste geweest
er het zwijgen toe te doen tegen
een geestloze uitlating als boven
door ons aangehaald, maar er moet
eens'een aanleiding zijn om ons te
doen uiten wat we al lang op ons
hart hebben.
Voor sensatie in de raadgevende vergadering van de Raad van
Europa, een weidse naam voor dit gewoonlijk zo rustige college,
heeft de voorzitter zelf, de Belg Paul Henri Spaak, gezorgd. Tij
dens de vergadering in de nacht van Maandag op Dinsdag heeft
hij namelijk ontslag gevraagd uit die functie. Als motief daarvoor
gaf hij op dat hij als gewoon lid meer zou kunnen doen voor de
eenheid van Europa. Waar volgens hem de schoen wringt, heeft
Spaak onmiddellijk daarna duidelijk genoeg te kennen gegeven.
In de zitting van Dinsdag hééft hij de afgevaardigden in Straatsburg hebben
zowel de schroom van de Assemblée te- i goed praten, als puntje bij paaltje komt,
genover het comité van ministers als de Tullen »r «-u->lr in lanri non
terughoudendheid van Engeland tegen
over Europa gelaakt.
Het is al meermalen gebleken dat het
niet botért tussen de Assemblée en de
ministers van buitenlandse zaken en
iedere keer heeft de eerste bakzeil moe
ten halen als zij iets voorstelde wat de
ministers niet aanstond. Het is logisch
dat de afgevaardigden heel wat méér
aandurven dan de ministers, want zij
dragen niet die verantwoordelijkheid die
de laatsten hebben. Het is maar de vraag
of de ministers helemaal niet royaler
konden ingaan op wat de Assemblée
voorstelt. In ieder geval gebeurt dat niet
en het is dus niet geheel en al onbegrij
pelijk dat de raad wat schuchterder
wordt in zijn optreden tegenover het
ministérs-comité. In ieder geval vindt
Spaak wat tot nog toe bereikt is nogal
mager en velen zullen het met hem eens
zijn.
Veel feller was zijn uitval tegen de
houding van Engeland. Spaak betoogde
dat, als Europa werd eengemaakt vol
gens Engelse bëgrippen, Europa nooit
één zou worden. Hij meende dat de mo-
zullen er ook in hun eigen land nog
heel wat obstakels te ovérwinnen zijn.
Van samenwerking naar eenheid is niet
maar een stap.
Voor de geruchtmakende stap van
Spaak had de Assemblée nog een advies
aangenomen voor de minister om te ko
men tot de stichting van een Europees
gezagsorgaan, welks bevoegdheid be
perkt zal blijven tot defensie en buiten
landse zaken. De Nederlandse afgevaar
digden stemden allen voor. Als er een
Europees leger komt, waarvan het ge
raamte volgens de Franse minister Schu-
mna bijna gereed is, zal er toch zo iets
moeten komen. Ook hiermee heeft de
Raad dus nog geen wereldschokkende
stap gezét.
DE KLOOF BLIJFT.
De Grote Vier hebben in de subcom
missie voor ontwapening in Parijs ge
deeltelijk overeenstemming bereikt. Zo
wel Amferika, Engeland en Frankrijk als
Rusland zijn namelijk bereid zitting te
nemen in een commissie voor ontwape
ning, die zou moeten bestaan uit alle
op binnen- en buitenland
9
gelijkheden voor een verenigd Europa
buiten de Raad van Europa liggen en
pleitte voor eenmaking, desnoods zon
der Engeland.
Mannen als Churchill plaatsen de As
semblée wel in een moéilijk parket. Im
mers, toen hij nog in de oppositie was,
bleek hij de grote voorvechter van een
Europees leger, maar zo gauw hij aan
de regering was, nam hij de Labourpoli-
tiek over, dat wil zéggen een politiek
van welwillende maar onwrikbare afzij
digheid, die ook de Scandinavische lan
den in praktijk brengen. Nu kan men
dat wel inkonsekwent noemen, maar
kwalijk nemen kan men het Churchill
moeilijk. Het is nu eenmaal een feit, dat
wie in de oppositie is, héél wat gemak
kelijker zijn persoonlijke wensen naar
voren kan brengen, dan iemand die de
regeringsverantwoordelijkheid draagt. Zo
kan een partij voor de verkiezingen heel
wat beloven, zondér er zeker van te
zijn dit in de praktijk te kunnen verwe
zenlijken. Zo ook kunnen de afgevaar
digden in Straatsburg veel verder gaan
op de weg naar een verenigd Europa in
hun wensen dan de ministers in de uit
voering. Als Europeaan kan Churchill
hevig strijden voor de eenheid van Eu
ropa, als Brits ministér heeft hij op de
eerste plaats te zorgen voor de belangen
van Engeland in zijn verhouding tot het
Gemenebest, waarmee het ten nauwste
is verbonden.
Ondertussen heeft deze houding van
Engéland blijkbaar zijn er geweest
die van Churchill een meegaander hou
ding hadden verwacht de Straatsburg-
se Assemblée in twee kampen gesplitst.
Een gedeelte wil kost wat kost in de
kortste keren de eenhéid van Europa,
dan maar zonder Engeland, waartoe
Spaak blijkt te behoren, het andere ge
deelte wil de weg der geleidelijkheid vol
gen om Engéland en de Scandinavische
landen niet helemaal af te stoten. Deze
weg lijkt vooralsnog de veiligste, want
leden van de Veiligheidsraad plus Cana
da. Dit resultaat is bereikt na dagenlan
ge besprekingen. De voornaamste pun
ten waarover overeenstemming bestaat,
zijn: bestudering door de commissie van
de vermindering van alle wapens, met
inbegrip van atoomwapens, en de strijd
krachten: de telling van alle wapens en
strijdkrachten: een controle op het ont
wapeningsplan en een weréldconferentie
over de ontwapening.
Dit neemt niet weg dat er op belang
rijke punten moeilijk te overbruggen te
genstellingen blijven bestaan tussen
Oost en West. Vishinsky blijft zich
verzetten tegen internationale controle
op de atoomenergie, die hij een inbreuk
noemt op de souvereiniteit van de lan
den. Evenmin wil hij weten van het be
kendmaken van gegevens over bewape
ning in étappes en tenslotte wil hij ver
mindering van de strijdkrachten tot een
derde, iets waar de Westelijken op te
gen zijn. Men ziet, het zijn zo maar niet
onbelangrijke onderdelen waarover de
geleerden het niet eens zijn. Er wordt
evenwel toch nog steeds gepraat.
Ook een Oostduitse delegatie is in de
U.N.O.--vergadering verschenen om
haar standpunt uiteen te zetten over
verkiezingen in heel Duitsland onder
toezicht van de U.N.O. Die moeite had
den de heren zich eigenlijk gérust kun
nen besparen, want het was allemaal
koekoek een zang, oftewel een herha
ling van wat de Russische afgevaardigde
over dit chapiter had te berde gebracht:
afwijzing van U.N.O. toezicht, omdat de
Duitsers hun boontjés zelf wel zouden
kunnen doppen. Geen nieuwe gezichts
punten dus in deze zaak.
VECHTPARTIJEN IN
PERZISCH PARLEMENT.
Het Perzische parlement heeft een re
cord gebroken: het heeft deze week de
hévigste vechtpartij geleverd uit zijn ge
schiedenis. Premier Mossadeq wilde een
verklaring afleggen, maar twee keer
kreeg hij de kans niet en een keer moest
hij zelfs onder geleidé van gewapende
soldaten door een zijdeurtje naar buiten
worden gebracht. Het spul begon toen de
leider van de oppositie binnenkwam. Hij
werd door zijn partijgangers mét luid
gejuich begroet, waarop een handgemeen
losbrak. Zelfs toeschouwers en journa
listen raakten er bij betrokken en de
laatsten werden twee uur lang door de
zaalwacht opgesloten. Ondertussen had
de politie buiten het parlement alle
moeite" om de ménigte aanhangers van
Mossadeq in bedwang te houden. Zij
probeerden het gebouw te bestormen
onder kreten als „Dood aan de oppo
sitie".
Toen Mossadeq eindelijk de kans
kreeg te spreken, hield hij een rede van
andérhalf uur. Zijn regering zou aan
blijven, zolang er geen motie van wan
trouwen tegen was ingediend. Hij kriti
seerde de Amerikanen dat ze te weinig
hulp zouden hebben geboden. „Als de
zaken er zo voorstaan, zei Mossadeq, is
het beter om de olieindustrie te sluiten
en net te doen alsof Perzië in het geheél
geen olie in de grond heeft."
Volgens Perzische regeringskringen
zou de minister-president zelf naar Den
Haag komen om te vertellen dat het In
ternationale Hof van Justitie onbëvoegd
is om zich bezig te houden met het Brits-
Perzische oliegeschil.
ENGELAND EN EGYPTE.
De Egyptische ministerraad heeft be
sloten bij de V.N. een protest in te die
nen tegen het Britse optréden in de zone
van het Suez-kanaal tijdens het afgelo
pen weekeinde. De Egyptische minister
van Buitenlandse Zaken heeft meege
deeld, dat het protest rondgestuurd zal
worden aan alle delegaties, die zich op
het ogenblik voor de Algemene Vérga-
de ring van de N.V. te Parijs bevinden,
doch dat hij niet voornemens is om
plaatsing op de agenda van de huidige
zitting te vragen.
De Egyptische regering heeft besloten
wel de Egyptische ambassadeur uit
Londen terug te roepen, maar niet de
diplomatieke bétrekkingen te verbreken.
VERHOGING
ZIEKENFONDSPREMIE.
Met ingang van 1 Januari 1952 wordt
de premie voor verplicht verzekerden
ingevolge het Ziekenfondsenbesluit ver
hoogd van 3.6 tot 3.8 pet. van het loon,
in de zin van de Ziektewet. Zoals be
kend moet de wérkgever de helft van die
premie van het loon van de werknemer
inhouden. Het werknemersaandeel in de
ziekenfondspremie wordt derhalve ver
hoogd van 1.8 tot 1.9 pet.
OUD-COMMISSARIS VAN
ZEELAND OVERLEDEN.
Na een langdurige ongesteldheid is in
zijn woning te Domburg, 69 jaar oud,
ovérleden jhr mr J. W. Quarles van Uf-
ford, oud-commissaris der koningin in
Zeeland.
ons middels krant en radio wordt opge
diend.
En die tallozen vergeten dat er ge
schreven staat: „Wat zijt ge bévreesd,
kleingelovigen". Voor hen is zelfs Kerst
mis geworden tot een uiterlijkheid, die
het hart niet raakt.
Want niet de Kerstboom, noch het
stalleke, vormen Kerstmis, wanneer de
géést verre is.
Anton van Duinkerken tekent hen zo
schoon in zijn Kerstlied
„Maar ik en gij waren niet daarbij
Ons trokken te vele zaken,
Naar aardse gewichtigdoenerij,
naar wereldse vermaken.
En naar onze zorgen om drank en spijs
Kyrie Eléys."
De wereld schreeuwt om geestelijke
verdieping. Maar als 't bij schreeuwen
blijft, gebeurt er niets en daarom is élke
daad, die probéert dit ideaal iets dich
terbij te brengen, toe te juichen. Zon
daad is in onze tijd de opvoering van de
schone Kerstlegende: „En waar de ster
bleef stille staan
mxivm
ZONDAGSDIENST
16 December 1951.
Arts: Dr. Lenglet.
Apotheek: Geers.
NED. HERV. KERK
WAALWIJK.
Zondag 16 December 1951.
Zondag der Oecumene.
10 uur: Ds. W. L. Jens.
Extra collecte voor de „Wereld
raad van Kerken" in Nederland.
LANDIS GYR N.V.
In verband met de terugkeer van
de heer E. Huber naar Zwitserland
is d.d. 23 November j.l. de heer
P. A. van der Graaf, te Waalwijk,
benoemd tot directeur van Landis
Gyr N.V. alhier.
De heer v. d. Graaf, tot dusver
procuratiehouder aan de fabriek te
Waalwijk, was vroeger werkzaam
bij de A.N.I.E.M. (de Algemene
Nederlands Indische Electriciteits-
maatschappij) en tijdens en vlak na
de oorlog bij een bedrijfsgroep hier
te lande.
Tegelijkertijd is benoemd tot
hoofdbedrijfsleider de heer O. Ho-
lenstein.
Wij vernemen bovendien nog dat
de fabriek binnen afzienbare tijd
een uitbreiding zal ondergaan.
R.K. WERKGEVERS.
Vrijdag j.l. hield het voorlopig
bestuur van de Kring Waalwijk van
de A.K.W.V. een bespreking met
enige leden van de vroegere K.J.
A.V. om door samenwerking te ko
men tot een gezonde afdeling in 't
Diocees 's-Hertogenbosch, ter be
hartiging en vertegenwoordiging
van de belangen van de R.K. Werk
gevers in de Langstraat.
De vergadering had 'n zeer pret
tig verloop; algehele medewerking
werd toegezegd, terwijl een nieuwe
bijeenkomst medio Januari ver
wacht kan worden.
ONTWIKKELINGSAVOND K.A.B.
Maandagavond hield de afdeling
Waalwijk van de K.A.B. haar 2e
Ontwikkelingsavond in de Gilden
bond. In zijn openingswoord,
waarin de voorzitter, de heer v.
Well, er zijn voldoening over uit
sprak, dat ook deze avond weer
goed bezocht was, wees hij in en
kele woorden op het gevaar dat de
slappe katholieken vormen en op
het uitsterven van de godsdiensti
ge verenigingen.
De spreker van de avond, Pater
Fidcntius Ö.F.M. Cap., was bang
dat het communisme reeds platge-
praat zou zijn in boeken, artikelen
en lezingen. Daarom wilde hij niet
in herhaling treden, maar door
dringen tot de kern van de zaak
en spreken speciaal over wat het
Communi.ime denkt over de mens
en over de opvatting van het
Christendom.
Het wezen van het Communisme
is vierkant tegenovergesteld aan
het Christendom, niet zozeer om
de tegenstellingen op economisch
gebied, maar omdat het Commu
nisme God en de Ziel ontkent, om
dat alles op de materie is gericht.
Pater Fidentius noemde het tra^
gisch, dat het Communisme is ge
boren uit honger naar geluk. Marx
wilde de proletarische mens op
heffen. Maar zijn verzet tegen het
materialisme van het kapitalisme,
riep nog een erger materialisme in
het leven. Het Communisme over
schat de mens als producent en
aanbidt de techniek.
Hun ideaal is de komst van de
klasseloze tijd en hun moraal is
geheel gericht op dat ideaal. Goed
is dat wat de communistische
maatschappij helpt bevorderen.
Uitvoerig ging de spreker in op
de gevolgen die de onkenning van
de menselijke ziel met zich brengt.
Men heeft geen eerbied meer voor
de menselijke persoon. Daartegen
over setlde hij de leer van 'l Chris
tendom, dat de mens ziet als een
schepsel van God.
De voorzitter dankte Pater Fi
dentius, die een vlotte, welspre
kende rede hield, maar wel vrij
veel van zijn gehoor eiste, omdat
hij nogal diep op de kwestie in
ging.
Enkele mededelingen die de
voorzitter nog deed In Februari
a.s. zal de Sociale School met een
2e klas van 20 leerlingen beginnen.
Gegadigden kunnen zich opgeven
bij het bestuur.
In Januari zal Baardwijks Toneel
voor de K.A.B. optreden met „Het
verleden keert weer".
In Februari zou D.V.S.V. voor 't
voetlicht komen met „Achter de
wolken schijnt de zon".
In Maart wordt de film „De dui.
vel in het klooster" vertoond.
Ouders die wensen dat hun kin
deren uitgezonden worden naar
een vacantiekolonie, kunnen dit
opgeven bij 't bestuur.
Er zou een retraite gegeven wor
den te Vught voor de leden van de
K.A.B., dit was een mooie gele
genheid voor de wachtgelders.
Tenslotte herdacht de voorzitter
nog de heer Hein Schouten, de
actieve voorzitter van de R.K.
Bond voor Ouden van Dagen, die
in zijn testament nog aan de K.A.B.
heeft gedacht.
Het affiche, dat Wim Klijn tékende
voor de uitvoeringen van Felix Timmer
mans" Kerstlegende „En waar de ster
bleef stille staan...." op 16, 22 y 23
Dec., door de toneelvereniging O.O.G.,
geeft, in zijn eenvoud en opzet, tréffend
de inhoud weer. De schamele driekonin
gen Pitje Vogel, Suskewiet en Schrob-
berbeeck, reikend naar de ster, Gods
liefde, die van alle tijden is. Wannéér
ooit, dan geldt deze symboliek zeker
voor deze tijd.
Administraties
Belastingen onder leiding van
oud-controleur der belastingen.
Grotostraat 180. Tal. 2475
WAALWIJK
(in gebouw Nederl.
Handelmaatschappij.)
Want reikt en snakt het hele mens
dom in deze jaren niet naar die grote
liefde, de enige, dié in staat is, de zo
vurig verlangde vrede over onze ge
teisterde aarde te brengen? Een eenvou
dige uitlating van een staatsman, over
dreiging of spanning, is in staat de har
ten van millioenen vlugger te doen slaan.
Angst? Ja... en niets andërs.
Want een groot deel van de mensheid
is zo grenzeloos materialistisch en op
pervlakkig, dat zij alleen nog oog of oor
heeft voor het direct waarneembare,, dat
TONNEMA - SNEEK
Timmérmans heeft het hun, die zijn
meesterlijke schepping willen opvoeren,
niet gemakkelijk gemaakt. Zijn spel is als
een bont prentenboek, telkens wisselend
van décor. In 1948, toen O.O.G. dit
werk voor de eerste maal bracht, schre
ven we: „Dit is de eerste maal dat wij
bij het amateurstoneel zó snel van décor
zagen wisselen".
Maar decors, grime, belichting, effec
ten, costuums enz., hoe bélangrijk ove
rigens ook, vormen slechts het visieële
gedeelte van de opvoering.
Op de voorgrond staat de inhoud en
de manier waarop de tekst wordt ge
bracht.
Drie jaar geleden was de gehele pers
uitbundig in haar lof voor wat door de
ze hard. en sérieus werkende toneelgroep
met dit spel bereikt werd. Dat zal onge
twijfeld niet minder geworden zijn.
De inhoud wordt het beste gekarakté-
riseerd door de programma-inleiding
,,'n Wonderlijk mengsel van Vlaamse
humor, diep geloof, menselijke zwakheid
en feilbaarheid, welke zich demonstreert
in de figuren van de sjofele driekonin
gen, Pitje Vogel, Suskewiet en Schrob-
berbeeck, en een vreemde, haast mystie
ke schoonheid, maken deze Kerstmisle
gende tot een gebeuren, dat sterk moet
spréken tot allen „die van goeden wille
zijn...".
Dit mirakelspel, dat is als een schone
vertelling, vraagt van de toeschouwer
slechts rust en innerlijk medeleven. Men
zal er blijder en rijker door naar huis
terugkeren."
Moge het voor zeer velen een schone
inleiding vormen van het naderende
Kérstfeest.
HET JEUGDCONCERT.
Het jeugdconcert dat Het Brabants
Orkest Dinsdagmiddag in Musis gaf
was evenals het avondconcert een zeer
groot succes.
De zaal was geheel gévuld met leer
lingen van Mulo. en Middelbare scho
len uit Waalwijk, terwijl ook de hoogste
klassen van het Missiehuis St. Antonius
uit Kaatsheuvel aanwezig waren.
Zoals te doen gebruikelijk gaf de di
rigent Héin Jordans voor ieder werkje
een korte toelichting en hij had hierbij
de volle aandacht van het jeugdige au
ditorium, dat zijn best deed de gestelde
vragen naar genoegen te beantwoorden
(het Missiehuis toonde zich wel het bes
te thuis op het gebied van de muziek)'
en dat intens luistérde naar de korte
werkjes die het Orkest op voortreffelijke
wijze ten gehore bracht: een van de
mooiste gedeelten uit Rosamunde van
Schubért, de verrukkelijk gespeelde wals
uit de serenade voor strijkers van
Tschaikowski, de typische suite Jeux
d'Enfants van Bizet en tenslotte de
Ouverture „die Fledermaus" van
Strauss, die zeker de onvérdeelde be
langstelling en bewondering had van de
luisteraars, die zeer enthousiast waren