WaalwijKse en Langstraatse Courant
jJï/sse// Verleden
Toekomst
In het teken der tegenstellingen
KOREA
JAPAN
EISENHOWER
ENGELAND
FRANKRIJK
Het probleem
DUITSLAND
MIDDEN-OOSTEN
DE WERELD IN 1952.
Korea, Atlantisch Pact, Perzië en Egypte.
- -r - ,5e JAARGANG No. 1
D£ ECHO \Aff HET ZDIDEH is»
- - 10 cent per m.M.
I 1 f f Contract-advertenties
Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 SCHOOLSTRAAT 11, KAATSHEUVEL. TEL. 2121 TEL.-ADRES„ECHO"
DINSDAG 1 JANUARI 1952.
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week
OPGERICHT 1878
Wanneer de klok straks twaalf
heeft geslagen, zullen we elkaar
weer een Zalig en Gelukkig Nieuw
jaar toewensen. Een jaarlijks terug
kerend ceremoniëel, is het op dat
moment toch geen gewoontegebaar.
Morgen zal het dat misschien wel
zijn, als we talloze handen druk
kend plichtmatig „Zalig Nieuwjaar"
prevelen.
Op dat ene moment echter, tus
sen oud en nieuw, lijkt het alsof de
tijd stilstaat, alsof hij de adem in
houdt. De last van het verleden, 'n
jaar van zorgen en mislukkingen
misschien, glijdt van ons af. Het
nieuwe jaar zien we nog niet als
een moeilijk te beklimmen berg
voor ons, alles verschijnt als in een
nieuw licht en we wensen elkaar 't
geluk toe dat we zelf graag hebben,
van harte.
Nieuwjaar. Op dat ene gelukkige
moment van het jaar dat de tijd
lijkt stil te staan, hebben we even
gelegenheid ons rekenschap te ge
ven van wat het voor ons betekent.
Is het niet het nieuwe dat onze ver
wachtingen hoog spant, dat ons
doet vergeten wat was en ons
slechts doet hopen op de toekomst.
Een klein kind is dolblij met een
nieuw stukje .speelgoed, een nieuw
boek streelt ge met de liefde van
iets dat grote verwachtingen wekt,
een vooruitzicht van het ongekende
veroorzaakt een hoog en onbestemd
blij gevoel. Achteraf komen wellicht
de teleurstellingen, 't kind kijkt
na een paar dagen niet meer naar
zijn speelgoed om, het boek valt
tegen en het ongekende blijkt
slechts tegenvallers gehouden te
hebben, dat ene gelukkige mo
ment van overmoedige verwachting
hebben we gehad en niemand heeft
het ons kunnen ontnemen. De rea
liteit zal de verbeelding soms ach-
Ook dit jaar heeft de tegenstel- j
ling tussen Oost en West, tussen
de communistische en niet-com-
munistische wereld, het ganse po
litieke beeld beheerst. Tot nieuwe
gewelddadige uitbarstingen is het
niet gekomen, zoals in Korea het
vorige jaar, maar de vrede en rust
zijn weinig verder gekomen. Dit
jaar geeft wel duidelijker dan het
vorige jaar een positievere politiek
van het Westen in de afweer tegen
het communisme te zien. Het ge
heel is wat overzichtelijker gewor
den.
In het Verre Oosten was eind
vorig jaar een nieuwe dreiging
ontstaan, toen de Chinese com
munisten zich in de strijd in Ivorea
mengden, nadat de verbonden le
gers onder generaal MacArthur de
grens van Mantsjoerije dicht wa
ren genaderd Een snelle terug
tocht van de geallieerden was het
gevolg, de communisten namen
Seoel, de hoofdstad van Zuid-Ko-
rea weer in en zij drongen tot ver
over de 38e breedtegraad door,
doch hun offensieven bloedden
dood door de technische over
macht en de grotere vuurkracht
van de verbonden legers. De geal
lieerde hoop op een snelle over
winning, die voor het grijpen
scheen te liggen, was echter door
de Chinese actie in rook vervlo
gen. MacArthur, die het vorige
jaar al enkele malen door eigen
machtig optreden zijn regering te
Washington moeilijkheden had
bezorgd, drong aan op tegenmaat
regelen tegen Chinees grondge
bied, o.a. het bombarderen van
Chinese bases in Mantsjoerije, en
hierin werd hij gesteund door een
groot deel van de Amerikaanse re
publikeinse partij, die in de op
positie is. Washington schrok te
rug voor de gevolgen. Een open
lijke oorlog met China, met Rus
land wellicht, wilde men vermij
den. De oorlog moest tot Korea be
perkt blijven, een afrekening met
het communisme, zoals MacArthur
voor de geest zweefde, had niet
de steun van de regering, die haar
politiek van afweer tegen het com
munisme bouwde op een krachtig
Europa. Op Europa en niet op
Azië lag de meeste nadruk.
Deze strijd tussen de regering en
Mac Arthur bereikte zijn hoogte-
unt, toen president Truman Mac
Arthur op 11 April van zijn functie
terhalen, overwinnen kan ze die
niet. Wie nooit zijn verlangen naai
de horizon heeft voelen trekken, is
nooit het nieuwe jaar ingetreden
als een avontuur. Men riskeert dat
avontuur, niet om zichzelfs wil,
maar omdat het de moeite waard is
er iets voor te wagen.
Tussen verleden en toekomst.
Men wendt zich graag om, om de
afgelegde weg te beschouwen, om
te kijken hoe we onze voetstappen
gedrukt hebben. Het is niet altijd
goed lang te blijven stilstaan. Mis
schien slaagden we en maakt zich
zelfgenoegzaamheid van ons mees
ter, misschien waren de mislukkin
gen het talrijkst en maken die ons
somber en bevreesd. We mogen de
balans opmaken en nauwkeurig te
gen elkaar afwegen wat in ons
voordeel en wat in ons nadeel
geldt. Een volkomen eerlijke con
frontatie kan van nut zijn voor de
toekomst.
Een veel boeiender aanblik biedt
die toekomst. Zij is onzeker, we
hebben ze niet vast. Talloos zijn
dan ook de mogelijkheden die ze
inhoudt. Ze biedt ons de mogelijk
heid tot de keuze, die ons volledig
mens maakt. Het is gemakkelijker
wanneer een ander onze weg uit
stippelt, het is evenwel noch prettig
noch menselijk. Vraag het een ge
vangene hoe hij het vindt steeds de
wil van een ander te doen, ga het
aan gene zijde van het IJzeren Gor
dijn vragen hoe men 't vindt voor
geschreven te krijgen wat te den
ken, te zeggen en te doen. Het dier
is het eigen de wil van de mens on
voorwaardelijk te volgen zonder er
over na te denken, omdat het dat
niet kan. Als mens hebben wij het
voorrecht en de verantwoordelijk
heid gekregen persoonlijk onze keu
ze te maken. Een voorrecht is het
onthief en generaal Ilidgway tot
j opperbevelhebber in Japan en Ko-
rea benoemde. Lang hebben de
echo's van deze strijd doorgeklon
ken
De militaire toestand werd te
gen het voorjaar echter geleidelijk
beter. De communisten werden
weer achter de 38ste breedtegraad
teruggedrongen. Een strijd zonder
einde lag in het vooruitzicht. De
opzet van Moskou was mislukt,
vooral daar de oorlog de commu
nisten op zware verliezen kwam
te staan en door de druk ervan de
Amerikaanse oorlogsindustrie snel
opgebouwd werd om de achter
stand in te halen.
Op 23 Juni kwam het Russische
woord, dat een regeling van het
geschil in Korea mogelijk was en
dat als eerste stap besprekingen
moesten worden geopend over een
staken van het vuren en een wa
penstilstand, die zou voorzien in
een wederzijds terugtrekken van
de 38ste breedtegraad. De Ameri
kanen waren wat huiverig in een
val te lopen en wezen er op, dat
eventuele besprekingen slechts een
militair karakter konden dragen.
Was de wapenstilstand eenmaal
getekend, dan konden de politieke
problemen aan de orde komen. De
Russen stemden hiermee in en op
10 Jpli kwamen communisten en
geallieerden voor de eerste maal te
Kaesong' bijeen. De communisten
poogden voortdurend kwesties op
de agenda te brengen, die op een
politieke regeling vooruitliepen,
zoals de 38ste breedtegraad als
wapenstilstandslinie en het terug
trekken der buitenlandse troepen.
Op 20 Juli was men het echter
eens geworden over een agenda,
die als volgt luidde 1. vaststelling
van een militaire demarcatielijn
2 maatregelen voor een wapen
stilstand, zoals de controle, die
beide partijen de zekerheid moet
geven, dat de tegenstander geen
offensieven voorbereidt 3. de uit
levering der krijgsgevangenen 4.
aanbevelingen aan de regeringen
der belanghebbende landen.
De besprekingen, die met de
jaarwisseling nog niet ten einde
zijn, zijn enkele malen onderbro
ken geweest door beide partijen
om te protesteren tegen schendin
gen van de neutraliteit van Kae
song en zij moesten zelfs halver
wege naar Panmoendjon worden
overgebracht. Eind November had
men overeenstemming over het
eerste punt bereikt niet de 38ste
breedtegraad, maar de frontlinie
zou als zuiver militaire bestands
lijn fungeren. Bü punt twee, de
controle, stuitte men opnieuw op
omdat het ons de gelegenheid biedt
de goede keuze te doen, die ons als
een verdienste wordt aangerekend.
Een verantwoordelijkheid is het
omdat wij voor al wat we doen re
kenschap zullen moeten afleggen.
Niemand mag als mens voor deze
verantwoordelij kheid terugschrik
ken, want dan zou hij zijn roeping
verwaarlozen. De keuze kan zwaar
zijn wanneer men belangen tegen
elkaar moet afwegen. Dan te beden
ken dat men geen roekeloos avon
tuur waagt, maar een waarbij men
of alles te winnen öf alles te ver
liezen heeft, biedt het uitzicht op
een schone toekomst als we de juis
te keuze aandurven. Niet het on
mogelijke wordt van ons gevraagd,
maar slechts datgene wat 't leven
waard maakt om geleefd te worden;
geen heldendaden, maar de gewone
dingen van iedere dag te doen zoals
ze gedaan moeten worden, en zo
zouden we kunnen doorgaan. Al
deze „kleinigheden" dragen waarde
in zich voor ons uiteindelijk doel:
een eeuwigheid van volmaakt ge
luk. Klein en toch als een groots
avontuur verloopt het leven van de
meeste mensen; laten we ons niet
blindstaren op het kleine, maar het
grootse voor ogen houden omdat 't
daar op aankomt.
We lieten een ogenblik de tijd
stilstaan op de jaarwisseling/Het is
slechts één van de talloze momen
ten van keuze, dat echter zijn be
tekenis krijgt omdat we een nieuwe
periode intreden. Wat zal 1952 ons
brengen? Wijzelf zijn het antwoord
op deze vraag. Helaas, de mens is
zichzelf dikwijls een raadsel. Stel
len we echter vertrouwen in onze
kracht, die we bezitten in Hem die
ons versterkt, dan kan 1952 goed
worden. Zich illusies te maken is
dwaasheid, zich een beeld te vor
men van een toekomst beter dan 't
verleden was, is een menselijke be
hoefte waarvan ieder persoonlijk
iets kan voldoen. Laten we dat pro
beren in het komende jaar. Dit is
de betekenis van onze wens voor
U allen: Een Zalig en Gelukkig
1952
moeilijkheden, daar de commu
nisten een in Westelijke ogen doel
treffende controle niet wensten.
Zij wilden de commissies niet toe
staan zich vrijelijk van de toestand
achter beide fronten op de hoogte
te stellen en er op toe te zien, dat
geen van beide partijen militair
voordeel van het bestand zou
trekken of zjjn tegenstander lagen
zou proberen te leggen.
Al is in Korea nog geen vrede
bereikt, de kans op uitbreiding
van het geschil is toch aanzienlijk
verminderd, ondanks het feit, dat
de Westelijke mogendheden een
afzonderlijke vrede met Japan ge
tekend hebben. Sommigen vrees
den n.l. dat dit voor de Sovjetunie
een reden tot oorlog zou zijn. Het
is bij heftig mondeling verzet ge
bleven, hetgeen op de vredescon
ferentie van San Francisco begin
September echter heel weinig in
druk heeft gemaakt. Het verdrag
met Japan is zeer grootmoedig
beperking aan de industrie wordt
niet opgelegd, de onafhankelijk
heid van het land wordt volledig
hersteld, het moet slechts afzien
van de gebieden, die het in de loop
van de tijd veroverd had. Aan de
bewapening van Japan worden
evenmin beperkingen in de weg
gelegd, de Japanse regering en het
grootste deel van de bevolking
voelt echer weinig voor de krijgs
dienst, maar dat kan spoedig ver
anderen. Deze bepaling uit het
verdrag stuitte echter op bezwa
ren van de staten uit de Stille O-
ceaan, die het Japanse militairis-
me aan den lijve hadden onder
vonden en een wederopstanding
ervan vreesden. Hierin is voorzien
door de pacten van wederzijdse
bijstand tussen Amerika en de Phi-
lippijnen en Amerika en Australië
en Nieuw-Zeeland. Een andere be
paling in het verdrag is, dat de
aanwezigheid van Amerikaanse
troepen, maar dan niet meer als
bezettingstroepen, bij een speciaal
verdrag geregeld kon worden, het-
gen dan ook is geschied. Amerika
handhaaft er zijn troepen, het wil
geen militaire leegte scheppen.
De bedoeling van Amerika is
duidelijk. Het wil in ieder geval
vermijden, dat Japan in de com
munistische sfeer wordt getrok
ken. Als sterkste land in Azië, niet
numeriek, doch wel wat produc
tievermogen aangaat, moet het een
Westelijke tegenhanger vormen te
gen de sterke communistische
krachten in Azië,
Het Amerikaanse verdedigings-
gebied in de Stille Oceaan heeft
hiermede vorm gekregen Aan de
opbouw van dit gebied in Europa
is dit jaar verder gewerkt. Vorig
jaar nog hebben de landen van het
Noord-atlantisch pact generaal
Eisenhower benoemd tot opperbe
velhebber van de Atlantische
strijdmachten in Europa, of an
ders gezegd, tot organisator van
de Europese verdediging. Bij zijn
taak werd hij gesteund door het
zenden van vier extra Amerikaan
se divisies naar Duitsland, hetgeen
de Europeanen een hart onder de
riem stak. Dit besluit van de Ame
rikaanse regering wekte de ver
ontwaardiging van de republikein-
seoppositie, welker woordvoerders
Taft en Hoover de Amerikaanse
verdediging en het behoud van de
vrede wilden garanderen door een
sterke vloot en luchtmacht zonder
zich te zeer te bindendoor het
stationneren van troepen in Euro
pa. Ook namen zij het de president
erg kwalijk, dat hij de goedkeuring
van het congres voor deze maat
regel niet had gevraagd.
In Januari heeft Eisenhower een
rondreis gemaakt door de Europe
se landen van het Atlantisch pact.
Van zijn bevindingen heeft hij aan
het Amerikaanse congres verslag
uitgebracht. Hij bleek vol goede
moed te zijn, dat Europa een doel
treffende verdediging zou kunnen
opbouwen, die (en dat blijft de
basis van de Westelijke politiek)
het evenwicht met de Russische
macht zodanig zal herstellen, dat
het Kremlin niet in de verleiding
zal komen militaire avonturen in
Europa te ondernemen.
De Europese landen hebben op
Amerikaanse aandrang hun uitga
ven voor defensie verhoogd en dit
veroorzaakte de vrees, dat de las
ten te zwaar zouden worden voor
de nog betrekkelijk zwakke eco
nomie van deze landen, vooral
daar de economische hulp van het
plan-Marshall, die een aanzienlijke
verhoging van de levensstandaard
had bewerkt, zeer verminderd
werd en in militaire hulp werd
omgezet. Hiervoor heeft het Ame
rikaanse Congres in totaal bijna
7X4 milliard dollar uitgetrokken.
Engeland bracht zijn begroting
voor defensie voor dit jaar en bei
de volgende jaren op 4.700 mil-
lioen pond. Dit hoge bedrag ver
oorzaakte moeilijkheden in de re
gering en de Labourpartij, die aan
het bewind was. De felle Aneurin
Bevan, behorend tot de linker
vleugel van de partij, achtte de so
ciale voorzieningen bedreigd en
trad uit het ministerie, gevolgd
door twee geestverwanten. Dat
hun protesten tegen de hoge kos
ten van de defensie (zij achtten de
Russische dreiging ook niet zo
groot) enige weerklank vonden bij
het Engelse publiek, blijkt uit het
feit, dat bij de algemene verkie
zingen alleen de candidaten van
de linkervleugel van de Labour
partij meer stemmen behaalden.
De getrouwen van Attlee verloren
stemmen en zetels aan de conser
vatieven, evenals de liberalen.
Churchill en de zijnen behaalden
een kleine, maar voldoende meer
derheid in het Lagerhuis.
De propaganda van Labour was
erop gericht de Conservatieven
voor te stellen als reactionnairen,
in wier handen de zaak van de
vrede niet vertrouwd was. Van
enige reactionnaire politiek is tot
nu toe niets gebleken. De sociale
voorzieningen blijven gehandhaafd
en Churchill, de nieuwe premier,
heeft zelfs moeten meedelen, dat
het bewapeningsprogramma voor
het eerste jaar zeker te hoog was.
„Bij toeval heeft Bevan gelijk ge
had", zeide hij. De economische
toestand van Engeland is dit jaar
zeer achteruit gegaan De grote
stijging van de prijzen van de
grondstoffen hebben het land zeer
zwaar getroffen en het tekort op
de handelsbalans, dat wil zeggen
het overschot van invoer over uit
voer, nam onrustbarend toe, zo
zeer zelfs, dat het land zijn invoer
drastisch heeft moeten beperken,
waardoor Nederland zeer zwaar
getroffen is.
Ook de andere Europese landen
hadden met deze moeilijkheden te
kampen. Scherp deden zij zich in
Frankrijk voelen, waar de Kamer
en de partijen het grootste deel van
het jaar al hun aandacht nodig
hadden voor politieke aangelegen
heden als de kieswet en de sub
sidie op het bijzonder onderwijs,
die nu een feit is geworden. De
Franse regering was door de ver
kiezingsstrijd vrij machteloos om
noodzakelijke, maar minder pret
tige, maatregelen te nemen, daar
de partijen op wie zij steunde, de
gunst van de kiezers niet wilden
verspelen. De uitslag van de stem
bus (17 Juni) gaf weinig hoop op
een krachtige regering. De Gaul
listen en communisten, die in ie
der geval in de oppositie zijn, be
haalden samen ongeveer 220 zetels
van de 625. De overige partijen
zijn van zeer uiteenlopende aard.
Zij zijn echter gedwongen in de
regering samen te gaan, vooral
daar de socialisten (107 zetels)
geen ministeriële verantwoorde
lijkheid willen aanvaarden. Dat
van een dergelijke regering veel
kracht uitgaat, is niet te verwach
ten. De toestand begon op het eind
van het jaar zo zorgelijk te wor
den, dat Frankrijk, naar het En
gelse voorbeeld zijn invoer dras
tisch moest beperken, vooral uit
het dollargebied. Te elfder ure
kwam evenwel de toezegging van
600 millioen dollar als schenking
van de Amerikaanse regering op
voorwaarde, dat Frankrijk zijn
verplichtingen tegenover het At
lantische pact zou nakomen
Wat deze verplichtingen zijn, is
niet precies bekend. Wel weet men
dat generaal Eisenhower niet te
vreden was met de plannen voor
1952. Hij achtte het aantal Weste
lijke divisies voor dat jaar te ge
ring en de Noord-atlantische Raad
heeft hem in November te Rome
40 divisies toegezegd, waarvan het
leeuwendeel door Frankrijk zal
moeten worden geleverd. De Fran
sen zullen hun begroting van de
fensie met 5 moeten verhogen,
maar dat is maar weinig vergele
ken bij wat van sommige andere
landen geëist wordt. Om in Europa
deze zwaardere Jasten voor de de
fensie te kunnen dragen, moet de
productie, vooral van steenkool
en staal, met 14 in drie jaar
worden verhoogd.
Eisenhower drong te Rome ook
zeer aan op inschakeling van
West-Duitsland bij de verdediging
van West-Europa. In September
1950 was deze kwestie al door
Amerika opgeworpen, in Decem
ber van dat jaar hechtte de Atlan
tische Raad er zijn principiële
goedkeuring aan, ondanks het ver
zet van de Fransen, die een her
bewapening van Duitsland vrees
den voor de veiligheid van hun
eigen land. Ook achtten zij het niet
onmogelijk, dat Rusland in deze
bewapening aanleiding zou kun
nen vinden een oorlog te begin
nen vóór het Westen sterk genoeg
zou zijn. Daarom wilden zij eerst
nog eens proberen mèt de Russen
een oplossing te zoeken voor de
spanning in de wereld. Meer dan
drie maanden heeft men dit voor
jaar te Parijs met hen geconfe
reerd, zonder dat men het zelfs
over de agenda eens kon worden.
De Fransen hadden al begrepen
dat aan een Duitse bijdrage toch
niet zou zijn te ontkomen. Daarom
opperden zij vorig jaar nog het
plan van het Europese leger, dat
aan de zeggenschap van de af
zonderlijke regeringen onttrokken
zou zijn. Hieraan zou West-Duits-
land dan ook kunnen meedoen.
De Amerikanen stonden er eerst
afwijzend tegenover, doch dat is
in de loop van dit jaar veranderd.
Het hele jaar heeft men over dat
leger geconfereerd en men is nog
niet geheel klaar. De technische
kant is gereed. De nationale een
heden zullen divisies van ongeveer
12.000 man zijn (43 in getal), doch
over de politieke kant bestaat nog
verschil van inzicht. Frankrijk,
Italië en Duitsland wensen voor
het gezagsorgaan, dat de leiding
van het leger heeft, grotere be
voegdheden dan België, terwijl
Benelux als geheel heeft voorge
steld Engeland en Scandinavië er
bij te betrekken deze landen voe
len daarvoor echter zeer weinig.
Dit Europese leger en het plan-
Schuman voor de samenvoeging
van de steenkool- en staalindustrie
van Frankrijk, Duitsland, Italië en
Benelux, dat nu door de parle
menten van Nederland en Frank
rijk is goedgekeurd, zijn de voor
waarden voor de inwerkingtreding
van dit verdrag van de Westelijke
mogendheden en West-Duitsland,
dat een vredesverdrag moet ver
vangen. Het bezettings-statuut
wordt afgeschaft, West-Duitsland
wordt onafhankelijk, slechts met
beperkingen waar het de veilig
heid van de bezettingstroepen be
treft, die men beter, zoals in Ja
pan, beschermingstroepen zou
kunnen noemen. West-Duitsland
schaart zich daarmee, ondanks de
oppositie van neutralistisclie groe
pen, in het Westelijke kamp. Om
dat te verhinderen, hebben de
Russen en de Oost-Duitsers dit
jaar veel werk gemaakt van de
eenheid van Duitsland. Dat is een
denkbeeld, dat ook voor vele West-
Duitsers aantrekkelijk is. Zo zitten
er in het Westen ongeveer een mil
lioen vluchtelingen uit het Oosten.
De Oost-Duitsers stelden al-Duitse
verkiezingen voor. Bondskanselier
Adenauer heeft hierop zijn 14
voorwaarden gesteld voor werke
lijk vrije democratische verkiezin
gen. Hiermede is hij er in geslaagd
de Russen de wind uit de zeilen
te nemen, want het lag niet in hun
bedoeling verkiezingen in Oosit-
Duitsland toe te staan, die het
communistische bewind zouden
wegvagen. Het Westen heeft de
zaak nog verder op de spits ge
dreven door bij de Ver. Naties een
voorstel tot het houden van ver
kiezingen in Duitsland onder toe
zicht in te dienen. Een commissie
van de V. N. zou de mogelijkheid
van vrije verkiezingen in Oost- en
West-Duitsland moeten onderzoe
ken De commissie is er gekomen,
maar zij mag in Oost-Duitsland
niet binnen.
Voor de versterking van de At
lantische hoofdmacht in Europa
zijn dit jaar de grondslagen ge
legd. Volgend jaar hoopt men de
verdediging een zekere doeltref
fendheid te hebben gegeven. Ook
naar de flanken heeft men dit jaar
omgezien. Er zijn bases nodig voor
de vloot en de luchtmacht om het
geheel af te ronden. Daarvoor is
er deze zomer een Amerikaanse
missie naar Spanje gegaan, het
geen sterk verzet bij de Europese
landen heeft gewekt, en daarvoor
zijn onder sterke Amerikaanse
aandrang, ondanks verzet van De
nemarken en Noorwegen, Grieken
land en Turkije uitgenodigd tot
het Atlantisch pact toe te treden.
Beide landen beschikken over een
goed en talrijk leger en hun toe
treding noodzaakt Rusland, mocht
het boze plannen hebben, zijn
aandacht ook aan zijn Zuidelijke
grenzen te wijden. Dat kan een re
den te meer zijn om zich van avon
turen te onthouden. Bovendien
houdt hun toetreding een zekere
garantie in voor Zuidslavië, dat
sinds zijn breuk met Moskou en
kele jaren geleden, op steeds beter
voet met de Westelijke landen
komt, van welke het militaire en
economische steun ontvangt.
Het betrekken van Turkije bij de
Atlantische verdediging (al is het
land dan weinig Atlantisch in
aardrijkskundige zin) bood vol
gens de plannenmakers bovendien
het voordeel, dat met Turkije als
spil een verdedigings-organisatie
voor het rumoerige Midden-Oos
ten zou kunnen worden opge
bouwd, dat overigens maar een
losse band met de Westelijke ver
dediging zou hebben. Het Midden-
Oosten heeft het Westen veel zorg
gebaard. Egypte heeft, na lange
vergeefse onderhandelingen over
herziening, in October het ver
drag van 1936 met Engeland een
zijdig' opgezegd. Dit verdrag stond
de Engelsen toe in de zóne van
het Suez-kanaal troepen te stati
onneren, hetgeen de Egyptenaren
een doorn in het oog was. Tevens
werd koning Faroek tot koning
van de Soedan uitgeroepen, in
strijd met de wens van de Engel
sen, die het land besturen, en van
het merendeel van de bevolking.
Van enig redelijk overleg was
geen sprake meer, relletjes en bot
singen tussen Egyptenaren en En
gelse troepen eisten slachtoffers
en half December riep Egypte zijn
ambassadeur uit Engeland terug,
zonder evenwel de betrekkingen
geheel te verbreken.
Ondanks de opzegging van het
verdrag van 1936 meenden Ame
rika, Engeland, Frankrijk en Tur
kije met hun plannen voort te
gaan en zjj nodigden eerst Egypte
en daarna de andere Arabische
landen uit toe te treden tot een
defensiecommando voor het Mid
den-Oosten. Zoals te verwachten
was, werd dat in Egypte zeer
slecht ontvangen. Buitenlandse
troepen zouden dan toch in het
land blijven en daarvan wilde men
niets weten, In Jordanië, waar in
Juli Engelands grote vriend, ko
ning Abdoellah, vermoord werd,
aarzelt men. Koning Talal zoekt in
tegenstelling tot zijn vader, grote
re toenadering tot Egypte. De
nieuwe Syrische regering, die in
November door een saatsgreep
van het leger aan het bewind is
gekomen, schijnt er daarentegen
vrij veel voor te voelen, maar een
algemene hinderpaal blijft toch de
Palestijnse kwestie. De Arabieren
zien in Israël hun doodsvijand,
die nog wel de steun van het Wes
ten geniet Dat is ook een van de
redenen van de argwaan tegen het
Westen, dat bovendien moet boe
ten voor zijn imperialistische ver
leden. Deze afkeer van het Westen
stuwt de Arabische staatslieden in
een richting van neutraliteit tus
sen de beide wereldblokken van
Oost en West. Zij wensen de Wes
telijke stelling van een agressief
Oostelijk blok ondanks de spre
kende voorbeelden niet te accep
teren en menen, dat juist de aan
wezigheid van het Westen bij een
eventuele oorlog de Russen hun
kant zal uittrekken. Gaan de Wes
telijken weg, dan blijven de Russen
ook wel weg, is de redenering van
velen, die aan het bewind zijn.