WaalwijKse en Langstraatse Courant jJï/sse// Verleden Toekomst In het teken der tegenstellingen KOREA JAPAN EISENHOWER ENGELAND FRANKRIJK Het probleem DUITSLAND MIDDEN-OOSTEN DE WERELD IN 1952. Korea, Atlantisch Pact, Perzië en Egypte. - -r - ,5e JAARGANG No. 1 D£ ECHO \Aff HET ZDIDEH is» - - 10 cent per m.M. I 1 f f Contract-advertenties Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 SCHOOLSTRAAT 11, KAATSHEUVEL. TEL. 2121 TEL.-ADRES„ECHO" DINSDAG 1 JANUARI 1952. Uitgever Waalwijkse Stoomdrukkerij ANTOON TIELEN Hoofdredacteur JAN TIELEN Dit blad verschijnt 2 x per week OPGERICHT 1878 Wanneer de klok straks twaalf heeft geslagen, zullen we elkaar weer een Zalig en Gelukkig Nieuw jaar toewensen. Een jaarlijks terug kerend ceremoniëel, is het op dat moment toch geen gewoontegebaar. Morgen zal het dat misschien wel zijn, als we talloze handen druk kend plichtmatig „Zalig Nieuwjaar" prevelen. Op dat ene moment echter, tus sen oud en nieuw, lijkt het alsof de tijd stilstaat, alsof hij de adem in houdt. De last van het verleden, 'n jaar van zorgen en mislukkingen misschien, glijdt van ons af. Het nieuwe jaar zien we nog niet als een moeilijk te beklimmen berg voor ons, alles verschijnt als in een nieuw licht en we wensen elkaar 't geluk toe dat we zelf graag hebben, van harte. Nieuwjaar. Op dat ene gelukkige moment van het jaar dat de tijd lijkt stil te staan, hebben we even gelegenheid ons rekenschap te ge ven van wat het voor ons betekent. Is het niet het nieuwe dat onze ver wachtingen hoog spant, dat ons doet vergeten wat was en ons slechts doet hopen op de toekomst. Een klein kind is dolblij met een nieuw stukje .speelgoed, een nieuw boek streelt ge met de liefde van iets dat grote verwachtingen wekt, een vooruitzicht van het ongekende veroorzaakt een hoog en onbestemd blij gevoel. Achteraf komen wellicht de teleurstellingen, 't kind kijkt na een paar dagen niet meer naar zijn speelgoed om, het boek valt tegen en het ongekende blijkt slechts tegenvallers gehouden te hebben, dat ene gelukkige mo ment van overmoedige verwachting hebben we gehad en niemand heeft het ons kunnen ontnemen. De rea liteit zal de verbeelding soms ach- Ook dit jaar heeft de tegenstel- j ling tussen Oost en West, tussen de communistische en niet-com- munistische wereld, het ganse po litieke beeld beheerst. Tot nieuwe gewelddadige uitbarstingen is het niet gekomen, zoals in Korea het vorige jaar, maar de vrede en rust zijn weinig verder gekomen. Dit jaar geeft wel duidelijker dan het vorige jaar een positievere politiek van het Westen in de afweer tegen het communisme te zien. Het ge heel is wat overzichtelijker gewor den. In het Verre Oosten was eind vorig jaar een nieuwe dreiging ontstaan, toen de Chinese com munisten zich in de strijd in Ivorea mengden, nadat de verbonden le gers onder generaal MacArthur de grens van Mantsjoerije dicht wa ren genaderd Een snelle terug tocht van de geallieerden was het gevolg, de communisten namen Seoel, de hoofdstad van Zuid-Ko- rea weer in en zij drongen tot ver over de 38e breedtegraad door, doch hun offensieven bloedden dood door de technische over macht en de grotere vuurkracht van de verbonden legers. De geal lieerde hoop op een snelle over winning, die voor het grijpen scheen te liggen, was echter door de Chinese actie in rook vervlo gen. MacArthur, die het vorige jaar al enkele malen door eigen machtig optreden zijn regering te Washington moeilijkheden had bezorgd, drong aan op tegenmaat regelen tegen Chinees grondge bied, o.a. het bombarderen van Chinese bases in Mantsjoerije, en hierin werd hij gesteund door een groot deel van de Amerikaanse re publikeinse partij, die in de op positie is. Washington schrok te rug voor de gevolgen. Een open lijke oorlog met China, met Rus land wellicht, wilde men vermij den. De oorlog moest tot Korea be perkt blijven, een afrekening met het communisme, zoals MacArthur voor de geest zweefde, had niet de steun van de regering, die haar politiek van afweer tegen het com munisme bouwde op een krachtig Europa. Op Europa en niet op Azië lag de meeste nadruk. Deze strijd tussen de regering en Mac Arthur bereikte zijn hoogte- unt, toen president Truman Mac Arthur op 11 April van zijn functie terhalen, overwinnen kan ze die niet. Wie nooit zijn verlangen naai de horizon heeft voelen trekken, is nooit het nieuwe jaar ingetreden als een avontuur. Men riskeert dat avontuur, niet om zichzelfs wil, maar omdat het de moeite waard is er iets voor te wagen. Tussen verleden en toekomst. Men wendt zich graag om, om de afgelegde weg te beschouwen, om te kijken hoe we onze voetstappen gedrukt hebben. Het is niet altijd goed lang te blijven stilstaan. Mis schien slaagden we en maakt zich zelfgenoegzaamheid van ons mees ter, misschien waren de mislukkin gen het talrijkst en maken die ons somber en bevreesd. We mogen de balans opmaken en nauwkeurig te gen elkaar afwegen wat in ons voordeel en wat in ons nadeel geldt. Een volkomen eerlijke con frontatie kan van nut zijn voor de toekomst. Een veel boeiender aanblik biedt die toekomst. Zij is onzeker, we hebben ze niet vast. Talloos zijn dan ook de mogelijkheden die ze inhoudt. Ze biedt ons de mogelijk heid tot de keuze, die ons volledig mens maakt. Het is gemakkelijker wanneer een ander onze weg uit stippelt, het is evenwel noch prettig noch menselijk. Vraag het een ge vangene hoe hij het vindt steeds de wil van een ander te doen, ga het aan gene zijde van het IJzeren Gor dijn vragen hoe men 't vindt voor geschreven te krijgen wat te den ken, te zeggen en te doen. Het dier is het eigen de wil van de mens on voorwaardelijk te volgen zonder er over na te denken, omdat het dat niet kan. Als mens hebben wij het voorrecht en de verantwoordelijk heid gekregen persoonlijk onze keu ze te maken. Een voorrecht is het onthief en generaal Ilidgway tot j opperbevelhebber in Japan en Ko- rea benoemde. Lang hebben de echo's van deze strijd doorgeklon ken De militaire toestand werd te gen het voorjaar echter geleidelijk beter. De communisten werden weer achter de 38ste breedtegraad teruggedrongen. Een strijd zonder einde lag in het vooruitzicht. De opzet van Moskou was mislukt, vooral daar de oorlog de commu nisten op zware verliezen kwam te staan en door de druk ervan de Amerikaanse oorlogsindustrie snel opgebouwd werd om de achter stand in te halen. Op 23 Juni kwam het Russische woord, dat een regeling van het geschil in Korea mogelijk was en dat als eerste stap besprekingen moesten worden geopend over een staken van het vuren en een wa penstilstand, die zou voorzien in een wederzijds terugtrekken van de 38ste breedtegraad. De Ameri kanen waren wat huiverig in een val te lopen en wezen er op, dat eventuele besprekingen slechts een militair karakter konden dragen. Was de wapenstilstand eenmaal getekend, dan konden de politieke problemen aan de orde komen. De Russen stemden hiermee in en op 10 Jpli kwamen communisten en geallieerden voor de eerste maal te Kaesong' bijeen. De communisten poogden voortdurend kwesties op de agenda te brengen, die op een politieke regeling vooruitliepen, zoals de 38ste breedtegraad als wapenstilstandslinie en het terug trekken der buitenlandse troepen. Op 20 Juli was men het echter eens geworden over een agenda, die als volgt luidde 1. vaststelling van een militaire demarcatielijn 2 maatregelen voor een wapen stilstand, zoals de controle, die beide partijen de zekerheid moet geven, dat de tegenstander geen offensieven voorbereidt 3. de uit levering der krijgsgevangenen 4. aanbevelingen aan de regeringen der belanghebbende landen. De besprekingen, die met de jaarwisseling nog niet ten einde zijn, zijn enkele malen onderbro ken geweest door beide partijen om te protesteren tegen schendin gen van de neutraliteit van Kae song en zij moesten zelfs halver wege naar Panmoendjon worden overgebracht. Eind November had men overeenstemming over het eerste punt bereikt niet de 38ste breedtegraad, maar de frontlinie zou als zuiver militaire bestands lijn fungeren. Bü punt twee, de controle, stuitte men opnieuw op omdat het ons de gelegenheid biedt de goede keuze te doen, die ons als een verdienste wordt aangerekend. Een verantwoordelijkheid is het omdat wij voor al wat we doen re kenschap zullen moeten afleggen. Niemand mag als mens voor deze verantwoordelij kheid terugschrik ken, want dan zou hij zijn roeping verwaarlozen. De keuze kan zwaar zijn wanneer men belangen tegen elkaar moet afwegen. Dan te beden ken dat men geen roekeloos avon tuur waagt, maar een waarbij men of alles te winnen öf alles te ver liezen heeft, biedt het uitzicht op een schone toekomst als we de juis te keuze aandurven. Niet het on mogelijke wordt van ons gevraagd, maar slechts datgene wat 't leven waard maakt om geleefd te worden; geen heldendaden, maar de gewone dingen van iedere dag te doen zoals ze gedaan moeten worden, en zo zouden we kunnen doorgaan. Al deze „kleinigheden" dragen waarde in zich voor ons uiteindelijk doel: een eeuwigheid van volmaakt ge luk. Klein en toch als een groots avontuur verloopt het leven van de meeste mensen; laten we ons niet blindstaren op het kleine, maar het grootse voor ogen houden omdat 't daar op aankomt. We lieten een ogenblik de tijd stilstaan op de jaarwisseling/Het is slechts één van de talloze momen ten van keuze, dat echter zijn be tekenis krijgt omdat we een nieuwe periode intreden. Wat zal 1952 ons brengen? Wijzelf zijn het antwoord op deze vraag. Helaas, de mens is zichzelf dikwijls een raadsel. Stel len we echter vertrouwen in onze kracht, die we bezitten in Hem die ons versterkt, dan kan 1952 goed worden. Zich illusies te maken is dwaasheid, zich een beeld te vor men van een toekomst beter dan 't verleden was, is een menselijke be hoefte waarvan ieder persoonlijk iets kan voldoen. Laten we dat pro beren in het komende jaar. Dit is de betekenis van onze wens voor U allen: Een Zalig en Gelukkig 1952 moeilijkheden, daar de commu nisten een in Westelijke ogen doel treffende controle niet wensten. Zij wilden de commissies niet toe staan zich vrijelijk van de toestand achter beide fronten op de hoogte te stellen en er op toe te zien, dat geen van beide partijen militair voordeel van het bestand zou trekken of zjjn tegenstander lagen zou proberen te leggen. Al is in Korea nog geen vrede bereikt, de kans op uitbreiding van het geschil is toch aanzienlijk verminderd, ondanks het feit, dat de Westelijke mogendheden een afzonderlijke vrede met Japan ge tekend hebben. Sommigen vrees den n.l. dat dit voor de Sovjetunie een reden tot oorlog zou zijn. Het is bij heftig mondeling verzet ge bleven, hetgeen op de vredescon ferentie van San Francisco begin September echter heel weinig in druk heeft gemaakt. Het verdrag met Japan is zeer grootmoedig beperking aan de industrie wordt niet opgelegd, de onafhankelijk heid van het land wordt volledig hersteld, het moet slechts afzien van de gebieden, die het in de loop van de tijd veroverd had. Aan de bewapening van Japan worden evenmin beperkingen in de weg gelegd, de Japanse regering en het grootste deel van de bevolking voelt echer weinig voor de krijgs dienst, maar dat kan spoedig ver anderen. Deze bepaling uit het verdrag stuitte echter op bezwa ren van de staten uit de Stille O- ceaan, die het Japanse militairis- me aan den lijve hadden onder vonden en een wederopstanding ervan vreesden. Hierin is voorzien door de pacten van wederzijdse bijstand tussen Amerika en de Phi- lippijnen en Amerika en Australië en Nieuw-Zeeland. Een andere be paling in het verdrag is, dat de aanwezigheid van Amerikaanse troepen, maar dan niet meer als bezettingstroepen, bij een speciaal verdrag geregeld kon worden, het- gen dan ook is geschied. Amerika handhaaft er zijn troepen, het wil geen militaire leegte scheppen. De bedoeling van Amerika is duidelijk. Het wil in ieder geval vermijden, dat Japan in de com munistische sfeer wordt getrok ken. Als sterkste land in Azië, niet numeriek, doch wel wat produc tievermogen aangaat, moet het een Westelijke tegenhanger vormen te gen de sterke communistische krachten in Azië, Het Amerikaanse verdedigings- gebied in de Stille Oceaan heeft hiermede vorm gekregen Aan de opbouw van dit gebied in Europa is dit jaar verder gewerkt. Vorig jaar nog hebben de landen van het Noord-atlantisch pact generaal Eisenhower benoemd tot opperbe velhebber van de Atlantische strijdmachten in Europa, of an ders gezegd, tot organisator van de Europese verdediging. Bij zijn taak werd hij gesteund door het zenden van vier extra Amerikaan se divisies naar Duitsland, hetgeen de Europeanen een hart onder de riem stak. Dit besluit van de Ame rikaanse regering wekte de ver ontwaardiging van de republikein- seoppositie, welker woordvoerders Taft en Hoover de Amerikaanse verdediging en het behoud van de vrede wilden garanderen door een sterke vloot en luchtmacht zonder zich te zeer te bindendoor het stationneren van troepen in Euro pa. Ook namen zij het de president erg kwalijk, dat hij de goedkeuring van het congres voor deze maat regel niet had gevraagd. In Januari heeft Eisenhower een rondreis gemaakt door de Europe se landen van het Atlantisch pact. Van zijn bevindingen heeft hij aan het Amerikaanse congres verslag uitgebracht. Hij bleek vol goede moed te zijn, dat Europa een doel treffende verdediging zou kunnen opbouwen, die (en dat blijft de basis van de Westelijke politiek) het evenwicht met de Russische macht zodanig zal herstellen, dat het Kremlin niet in de verleiding zal komen militaire avonturen in Europa te ondernemen. De Europese landen hebben op Amerikaanse aandrang hun uitga ven voor defensie verhoogd en dit veroorzaakte de vrees, dat de las ten te zwaar zouden worden voor de nog betrekkelijk zwakke eco nomie van deze landen, vooral daar de economische hulp van het plan-Marshall, die een aanzienlijke verhoging van de levensstandaard had bewerkt, zeer verminderd werd en in militaire hulp werd omgezet. Hiervoor heeft het Ame rikaanse Congres in totaal bijna 7X4 milliard dollar uitgetrokken. Engeland bracht zijn begroting voor defensie voor dit jaar en bei de volgende jaren op 4.700 mil- lioen pond. Dit hoge bedrag ver oorzaakte moeilijkheden in de re gering en de Labourpartij, die aan het bewind was. De felle Aneurin Bevan, behorend tot de linker vleugel van de partij, achtte de so ciale voorzieningen bedreigd en trad uit het ministerie, gevolgd door twee geestverwanten. Dat hun protesten tegen de hoge kos ten van de defensie (zij achtten de Russische dreiging ook niet zo groot) enige weerklank vonden bij het Engelse publiek, blijkt uit het feit, dat bij de algemene verkie zingen alleen de candidaten van de linkervleugel van de Labour partij meer stemmen behaalden. De getrouwen van Attlee verloren stemmen en zetels aan de conser vatieven, evenals de liberalen. Churchill en de zijnen behaalden een kleine, maar voldoende meer derheid in het Lagerhuis. De propaganda van Labour was erop gericht de Conservatieven voor te stellen als reactionnairen, in wier handen de zaak van de vrede niet vertrouwd was. Van enige reactionnaire politiek is tot nu toe niets gebleken. De sociale voorzieningen blijven gehandhaafd en Churchill, de nieuwe premier, heeft zelfs moeten meedelen, dat het bewapeningsprogramma voor het eerste jaar zeker te hoog was. „Bij toeval heeft Bevan gelijk ge had", zeide hij. De economische toestand van Engeland is dit jaar zeer achteruit gegaan De grote stijging van de prijzen van de grondstoffen hebben het land zeer zwaar getroffen en het tekort op de handelsbalans, dat wil zeggen het overschot van invoer over uit voer, nam onrustbarend toe, zo zeer zelfs, dat het land zijn invoer drastisch heeft moeten beperken, waardoor Nederland zeer zwaar getroffen is. Ook de andere Europese landen hadden met deze moeilijkheden te kampen. Scherp deden zij zich in Frankrijk voelen, waar de Kamer en de partijen het grootste deel van het jaar al hun aandacht nodig hadden voor politieke aangelegen heden als de kieswet en de sub sidie op het bijzonder onderwijs, die nu een feit is geworden. De Franse regering was door de ver kiezingsstrijd vrij machteloos om noodzakelijke, maar minder pret tige, maatregelen te nemen, daar de partijen op wie zij steunde, de gunst van de kiezers niet wilden verspelen. De uitslag van de stem bus (17 Juni) gaf weinig hoop op een krachtige regering. De Gaul listen en communisten, die in ie der geval in de oppositie zijn, be haalden samen ongeveer 220 zetels van de 625. De overige partijen zijn van zeer uiteenlopende aard. Zij zijn echter gedwongen in de regering samen te gaan, vooral daar de socialisten (107 zetels) geen ministeriële verantwoorde lijkheid willen aanvaarden. Dat van een dergelijke regering veel kracht uitgaat, is niet te verwach ten. De toestand begon op het eind van het jaar zo zorgelijk te wor den, dat Frankrijk, naar het En gelse voorbeeld zijn invoer dras tisch moest beperken, vooral uit het dollargebied. Te elfder ure kwam evenwel de toezegging van 600 millioen dollar als schenking van de Amerikaanse regering op voorwaarde, dat Frankrijk zijn verplichtingen tegenover het At lantische pact zou nakomen Wat deze verplichtingen zijn, is niet precies bekend. Wel weet men dat generaal Eisenhower niet te vreden was met de plannen voor 1952. Hij achtte het aantal Weste lijke divisies voor dat jaar te ge ring en de Noord-atlantische Raad heeft hem in November te Rome 40 divisies toegezegd, waarvan het leeuwendeel door Frankrijk zal moeten worden geleverd. De Fran sen zullen hun begroting van de fensie met 5 moeten verhogen, maar dat is maar weinig vergele ken bij wat van sommige andere landen geëist wordt. Om in Europa deze zwaardere Jasten voor de de fensie te kunnen dragen, moet de productie, vooral van steenkool en staal, met 14 in drie jaar worden verhoogd. Eisenhower drong te Rome ook zeer aan op inschakeling van West-Duitsland bij de verdediging van West-Europa. In September 1950 was deze kwestie al door Amerika opgeworpen, in Decem ber van dat jaar hechtte de Atlan tische Raad er zijn principiële goedkeuring aan, ondanks het ver zet van de Fransen, die een her bewapening van Duitsland vrees den voor de veiligheid van hun eigen land. Ook achtten zij het niet onmogelijk, dat Rusland in deze bewapening aanleiding zou kun nen vinden een oorlog te begin nen vóór het Westen sterk genoeg zou zijn. Daarom wilden zij eerst nog eens proberen mèt de Russen een oplossing te zoeken voor de spanning in de wereld. Meer dan drie maanden heeft men dit voor jaar te Parijs met hen geconfe reerd, zonder dat men het zelfs over de agenda eens kon worden. De Fransen hadden al begrepen dat aan een Duitse bijdrage toch niet zou zijn te ontkomen. Daarom opperden zij vorig jaar nog het plan van het Europese leger, dat aan de zeggenschap van de af zonderlijke regeringen onttrokken zou zijn. Hieraan zou West-Duits- land dan ook kunnen meedoen. De Amerikanen stonden er eerst afwijzend tegenover, doch dat is in de loop van dit jaar veranderd. Het hele jaar heeft men over dat leger geconfereerd en men is nog niet geheel klaar. De technische kant is gereed. De nationale een heden zullen divisies van ongeveer 12.000 man zijn (43 in getal), doch over de politieke kant bestaat nog verschil van inzicht. Frankrijk, Italië en Duitsland wensen voor het gezagsorgaan, dat de leiding van het leger heeft, grotere be voegdheden dan België, terwijl Benelux als geheel heeft voorge steld Engeland en Scandinavië er bij te betrekken deze landen voe len daarvoor echter zeer weinig. Dit Europese leger en het plan- Schuman voor de samenvoeging van de steenkool- en staalindustrie van Frankrijk, Duitsland, Italië en Benelux, dat nu door de parle menten van Nederland en Frank rijk is goedgekeurd, zijn de voor waarden voor de inwerkingtreding van dit verdrag van de Westelijke mogendheden en West-Duitsland, dat een vredesverdrag moet ver vangen. Het bezettings-statuut wordt afgeschaft, West-Duitsland wordt onafhankelijk, slechts met beperkingen waar het de veilig heid van de bezettingstroepen be treft, die men beter, zoals in Ja pan, beschermingstroepen zou kunnen noemen. West-Duitsland schaart zich daarmee, ondanks de oppositie van neutralistisclie groe pen, in het Westelijke kamp. Om dat te verhinderen, hebben de Russen en de Oost-Duitsers dit jaar veel werk gemaakt van de eenheid van Duitsland. Dat is een denkbeeld, dat ook voor vele West- Duitsers aantrekkelijk is. Zo zitten er in het Westen ongeveer een mil lioen vluchtelingen uit het Oosten. De Oost-Duitsers stelden al-Duitse verkiezingen voor. Bondskanselier Adenauer heeft hierop zijn 14 voorwaarden gesteld voor werke lijk vrije democratische verkiezin gen. Hiermede is hij er in geslaagd de Russen de wind uit de zeilen te nemen, want het lag niet in hun bedoeling verkiezingen in Oosit- Duitsland toe te staan, die het communistische bewind zouden wegvagen. Het Westen heeft de zaak nog verder op de spits ge dreven door bij de Ver. Naties een voorstel tot het houden van ver kiezingen in Duitsland onder toe zicht in te dienen. Een commissie van de V. N. zou de mogelijkheid van vrije verkiezingen in Oost- en West-Duitsland moeten onderzoe ken De commissie is er gekomen, maar zij mag in Oost-Duitsland niet binnen. Voor de versterking van de At lantische hoofdmacht in Europa zijn dit jaar de grondslagen ge legd. Volgend jaar hoopt men de verdediging een zekere doeltref fendheid te hebben gegeven. Ook naar de flanken heeft men dit jaar omgezien. Er zijn bases nodig voor de vloot en de luchtmacht om het geheel af te ronden. Daarvoor is er deze zomer een Amerikaanse missie naar Spanje gegaan, het geen sterk verzet bij de Europese landen heeft gewekt, en daarvoor zijn onder sterke Amerikaanse aandrang, ondanks verzet van De nemarken en Noorwegen, Grieken land en Turkije uitgenodigd tot het Atlantisch pact toe te treden. Beide landen beschikken over een goed en talrijk leger en hun toe treding noodzaakt Rusland, mocht het boze plannen hebben, zijn aandacht ook aan zijn Zuidelijke grenzen te wijden. Dat kan een re den te meer zijn om zich van avon turen te onthouden. Bovendien houdt hun toetreding een zekere garantie in voor Zuidslavië, dat sinds zijn breuk met Moskou en kele jaren geleden, op steeds beter voet met de Westelijke landen komt, van welke het militaire en economische steun ontvangt. Het betrekken van Turkije bij de Atlantische verdediging (al is het land dan weinig Atlantisch in aardrijkskundige zin) bood vol gens de plannenmakers bovendien het voordeel, dat met Turkije als spil een verdedigings-organisatie voor het rumoerige Midden-Oos ten zou kunnen worden opge bouwd, dat overigens maar een losse band met de Westelijke ver dediging zou hebben. Het Midden- Oosten heeft het Westen veel zorg gebaard. Egypte heeft, na lange vergeefse onderhandelingen over herziening, in October het ver drag van 1936 met Engeland een zijdig' opgezegd. Dit verdrag stond de Engelsen toe in de zóne van het Suez-kanaal troepen te stati onneren, hetgeen de Egyptenaren een doorn in het oog was. Tevens werd koning Faroek tot koning van de Soedan uitgeroepen, in strijd met de wens van de Engel sen, die het land besturen, en van het merendeel van de bevolking. Van enig redelijk overleg was geen sprake meer, relletjes en bot singen tussen Egyptenaren en En gelse troepen eisten slachtoffers en half December riep Egypte zijn ambassadeur uit Engeland terug, zonder evenwel de betrekkingen geheel te verbreken. Ondanks de opzegging van het verdrag van 1936 meenden Ame rika, Engeland, Frankrijk en Tur kije met hun plannen voort te gaan en zjj nodigden eerst Egypte en daarna de andere Arabische landen uit toe te treden tot een defensiecommando voor het Mid den-Oosten. Zoals te verwachten was, werd dat in Egypte zeer slecht ontvangen. Buitenlandse troepen zouden dan toch in het land blijven en daarvan wilde men niets weten, In Jordanië, waar in Juli Engelands grote vriend, ko ning Abdoellah, vermoord werd, aarzelt men. Koning Talal zoekt in tegenstelling tot zijn vader, grote re toenadering tot Egypte. De nieuwe Syrische regering, die in November door een saatsgreep van het leger aan het bewind is gekomen, schijnt er daarentegen vrij veel voor te voelen, maar een algemene hinderpaal blijft toch de Palestijnse kwestie. De Arabieren zien in Israël hun doodsvijand, die nog wel de steun van het Wes ten geniet Dat is ook een van de redenen van de argwaan tegen het Westen, dat bovendien moet boe ten voor zijn imperialistische ver leden. Deze afkeer van het Westen stuwt de Arabische staatslieden in een richting van neutraliteit tus sen de beide wereldblokken van Oost en West. Zij wensen de Wes telijke stelling van een agressief Oostelijk blok ondanks de spre kende voorbeelden niet te accep teren en menen, dat juist de aan wezigheid van het Westen bij een eventuele oorlog de Russen hun kant zal uittrekken. Gaan de Wes telijken weg, dan blijven de Russen ook wel weg, is de redenering van velen, die aan het bewind zijn.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1952 | | pagina 5