dag. i VRVON Si IHtF.IISMAW fweespaët woeiii prijzen Wijde Wereld UIT DE HET HUIS ZONDER SLEUTELS. 6 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 10 MAART 1952 6 ALLEEN GELDIG WOENSDAG 12 MAART DEN BOSCH w 9 TILBURG Voor onze le zeressen Men hoeft geen haute couture te dragen om zeer charmant ge kleed te zijn. EARL DERR BIGGERS. VERTALING VAN P. OREILLE. SCHRIFTELIJKE EN TELEFONISCHE BESTELLINGEN WORDEN HIEROP NIET AANGENOMEN „Doris Day Cap", een vlot te dracht voor de moderne vrouw, in 9 verschil- 75 lende modekleuren jLt Leuk dameszakdoekje, flinke maat 30 x 30 cm. In 10 moderne dessins 29c Dameshemd met schouder bandjes en ingewerkte buste- vorm of directoire, wijde pijp. Zalmkleurig a 35 fantasieweefsel Plastic nagelborstel in ver schillende aardige kleuren, Engels model 25 Zephir, fijne kwaliteit, 80 cm. breed, diverse dessins 1 70 en kleuren, per meter Nyionko usen, ons bekende merk „Deauville", 51 gauge, 30 denier, eerste kwa- C 90 liteit, diverse kleuren Natuurjaegerwol, 4 draads, zeer mooie kwaliteit, 1 55 per knot van 1 00 gram Mottenzak, grote maat, vervaardigd uit prima bruin kraftpapier, geïmpregneerd met D.D.T.; hanger met -4 60 vernikkelde haak Chocoladehagelslag, de originele kwaliteit, 55° 250 gram Haring in olie, uitstekende kwaliteit, groot blik 69c Tafelmatjes, fraai gedeco reerd, 3 stuks in Q|3>c cellophane verpakt 7© Gewatteerde deken, 2 pers. 160 x 210 cm., zijde met satinet in terra, groen en bordeaux Corridormat in fraaie dessins, 40x70 cm. 65 Hoge werkschoenen, prima kwaliteit vetleder met dubbele lederen zolen, twee maal houtgepend, a 50 maten 39-43 Misschien heeft de leiding van de En gelse Labourpartij indertijd gehoopt met het verlies van de regeringsverantwoor delijkheid de eenheid in de partij terug te winnen. Dat zou tenminste een be hoorlijk tegenwicht geweest zijn tegen de nederlaag bij de verkiezingen geleden. Het heeft niet zo mogen zijn. Wel heeft het er even op geleken alsof Bevan zich in het keurslijf van de partijdiscipline zou wringen en hij heeft een tijdje blijk baar zijn best gedaan om een goed par tijman te zijn. Misschien is zijn persoon lijk succes bij de verkiezingen hem ech ter toch te groot geweest dan dat hij uitsluitend om der lieven vrede wille zijn afwijkende opvattingen zou laten voor wat ze zijn. Eigenlijk waren de tegen stellingen daar ook te fundamenteel voor. Daarbij komt dan nog de grote persoon lijke invloed van Bevan op de arbeiders, een van de redenen waarom hij indertijd in het kabinet werd opgenomen. Dit zijn allemaal redenen geweest waarom het Bevan en de zijnen moeilijk viel in het partijgareel te lopen en waarom het Attlee en de zijnen niet geraden leek maatregelen te treffen tegen de rebels gezinden. En tot overmaat van ramp blijkt achteraf dat Bevans aanhang gro ter is dan men gemeend had te moeten verwachten, bijna een vijfde van de fractie. Een ongeluk komt zelden alleen en alsof het niet genoeg was dat Chur chill de oppositie een week tevoren fijn in een hoek kon duwen wegens haar eigen manipulaties, moest nu op pijnlijke wijze een innerlijke tweespalt aan het licht treden die zelfs ernstiger is dan de genen die er nauw bij betrokken zijn zelf hadden verwacht. Het eerste pijnlijke incident kwam, toen Labour aan de regering wilde ver wijten dat zij aan de Amerikanen toe zeggingen had gedaan ten aanzien van aanvallen op Mandsjoerije wanneer de Chinezen de oorlog op Korea zouden uit- breiden. Nu moet Attlee even goed als Churchill geweten hebben dat de Labour- regering indertijd zelf soortgelijke toe zeggingen heeft gedaan aan de Verenig de Staten. En toen hij deze zinloze aan val deed, was het dus geen wonder dat Churchill er gebruik van maakte om er een boemerangeffect aan te geven. Het geen moeilijk kon mislukken. Rechtstreekse rebellie pleegde echter Bevan vorige week, toen hij met een aantal aanhangers, ondanks het uitdruk kelijk consigne van de leiders, een af wijkende stem uitbracht en daardoor de verhoudingen in de Labourpartij voor de hele wereld te kijk stelde. Het ging over de defensie. De leiding van de fractie had besloten met de lijn van het beleid, dat trouwens door de vroegere Labour- regering was opgesteld, in te stemmen, maar een motie in te dienen waarin de overtuiging werd uitgesproken dat deze regering niet in staat zou zijn het plan uit te voeren. Zo geschiedde. Eerst sprak Churchill, vervolgens de Labour- man Shinwell, minister van defensie in het vorige kabinet, en toen Crossman, lid van de linker groepering van Labour. Deze laatste verklaarde de door zijn partij ingediende motie niet te kunnen steunen, niet om het al dan niet be kwaam zijn van de conservatieve rege ring, maar omdat er te weinig aandacht werd besteed aan het sociale en econo mische aspect van de verdedigingsuit gaven. Volgens Crossman zouden die met 250 millioen pond verminderd moe ten worden, welk bedrag dan voor ex port besteed moest worden. Hij meende dat het gevaar niet lag in een dreigende oorlog, maar in een dreigend bankroet van de vrije wereld. Van deze woorden kon Attlee zelf later niet veel meer goed maken. Toen er dan ook gestemd werd, werd de Labourmotie verworpen met 314 tegen 219 stemmen, waarbij onge veer 60 socialisten zich van stemming onthielden. Een motie van vertrouwen in de regering werd aangenomen met I 313 tegen 55 stemmen; deze tegenstem men kwamen ook van rebellistische kant, de rest van de fractie onthield zich. De vraag is nu maar: hoe zal dit uit eindelijk aflopen? Het spreekt vanzelf dat de partijleiding die niet duit en niet kan dulden. Het is al niet prettig als een andere partij zich niet aan een afspraak houdt, maar wanneer de eigen partij gangers niet meer betrouwbaar zijn, blijft er weinig meer over. Bevan zal dus voor de keuze worden gesteld: zich onder werpen of zich terugtrekken. Dinsdag zal daarover beslist worden. Waarschijn lijk zal hij de wijste partij wel kiezen, voor zichzelf en voor Labour. TRUMAN VRAAGT 7.9 MILLIARD VOOR MILITAIRE EN ECONOMI SCHE HULP. President Truman heeft Donderdag 't Congres officieel verzocht een bedrag van 7900 millioen dollar te voteren voor militaire en economische hulpverlening aan de bondgenoten van de Verenigde Staten, voor het belastingjaar eindigend 30 Juni 1953. In zijn boodschap aan bei de Huizen van het Congres wees Tru man op „de onderlinge afhankelijkheid van de Verenigde Staten en hun bond genoten in de vrije wereld". Hij ontken de, dat de bijstand van de Verenigde Staten aan andere landen „een soort van liefdadigheid" was. Truman zeide: „Dit zijn geen giften, die wij zo maar kunnen aanbieden of terugnemen zonder te let ten op het effect ervan op onze veilig heid. De problemen van het voortbe staan van Amerika zouden tot onbere kenbare hoogte verveelvoudigd worden, wanneer wij aan de Sowjet-Russische bedreiging het hoofd zouden moeten bie den zonder de steun en de hulp van an dere landen." Hij hoopte dat men hierop niet zou beknibbelen! DE FRANSE REGERINGSCRISIS. De Franse Nationale Vergadering heeft de aanwijzing van Pinay tot mi nister-president met 318 stemmen be krachtigd. Als minimum hiervoor geldt de volstrekte meerderheid van 313 stem men. Hij is de zeventiende minister-presi dent van Frankrijk na de oorlog. De overwinning van Pinay vormt een grote verrassing voor de politieke waar nemers, die van zijn nederlaag overtuigd waren. Toch heeft men weinig vertrou wen, dat het Pinay zal gelukken Frank rijk de krachtige regering te geven, die het nodig heeft om uit de ernstige poli tieke en financiële crisis te geraken. Pinay verklaarde tegenover journa listen, dat de uitslag van de stemming een grote verrassing voor hem beteken de. „Ik dacht 296 stemmen te krijgen, hetgeen eervol zou zijn geweest, en ver wachtte rust te krijgen en dan te gaan vissen". Hij ontving de steun van 28 Gaulisten, die tegen de uitspraak van hun partij om zich van stemming te onthouden, heb ben gehandeld. Hij begaf zich vervolgens naar presi dent Auriol en daarna begon hij zijn be sprekingen teneinde tot de vorming van een kabinet te komen. GRATIFICATIE VOOR ONDERWIJZERS. Met terugwerkende kracht tot 1 Ja nuari 1949 Zal aan leerkrachten werk zaam bij het L.O. bij het volbrengen van een diensttijd van 25, 40 of 50 jaar een huldeblijk worden aangeboden. Het huldeblijk bestaande uit een gra tificatie of een geschenk of een combi natie van beide verbonden uitgaven, mo gen gedragen: Bij een 25-jarig ambtsjubileum een kwart maand salaris; bij een 40-jarig ju bileum een balve maand salaris en bij een 50-jarig jubileum een maand salaris. KLOKKEN VOOR AMERIKA. Straatcollecte een groot succes. De voorzitter van het werkcomité „Klokken voor Amerika", mr. L. G. Kortenhorst, heeft enige mededelingen gedaan over de voorlopige resultaten van de nationale collecte, die op 16 Fe bruari werd gehouden. Mr. Kortenhorst zeide, dat het comité had geschat dat deze straatcollecte ongeveer 60.000. zou opbrengen, doch dit bedrag is 114.000 geworden. Hiermee zijn dus de populaire collectes, die het Rode Kruis en „De Emmabloem" houden, overtrof fen. Deze 114.000 zijn bijeengebracht door 581 gemeenten en men wacht nu nog de opbrengst uit de andere plaatsen in Nederland, waaronder zich onder meer Amsterdam, Rotterdam, 'Haarlem en Utrecht bevinden. HOEVEEL RADIO LUISTERAARS TELT NEDERLAND? Het aantal aangegeven radio-ontvang toestellen in Nederland bedroeg op '1 Maart j.l. 1.649.775 tegen 1.634.846 op 1 Februari. Op 1 Februari waren 484.620 aange slotenen op het RijksradiOTdistributienet, tegen 484.230 op 1 Januari. BELANGRIJKE UITVINDING TE WILLEMSTAD. Nieuw systeem voor afrastering. De technisch ambtenaar van het Wa terschap „De Ruigenhil", de heer D. Looij, heeft een opzienbarende uitvinding gedaan op het gebied van afrastering. Zij maakt 't gebruik van krammen, spijkers en ander bevestigingsmateriaal overbodig en kan gemonteerd worden op alle soorten palen. Ook porseleinen pot jes voor electrische afrasteringen zijn door deze vinding overbodig geworden. De materiaalkosten zijn voorts geringer dan bij de tot nog toe gebezigde afraste ringen. Op Dinsdag 11 Maart a.s. zal in Ho tel Bellevue te Willemstad de uitvinding, waarop octrooi aan gevraagd is, ge toond worden, terwijl ook een miniatuur van een weide-afrastering volgens het idee van de heer Looij zal worden ver toond. Mr. P. J. OUD VRAAGT ONTSLAG als burgemeester van Rotterdam. Bij de aanvang van de gemeenteraads zitting in Rotterdam van Donderdagmid dag heeft burgemeester Oud medege deeld, dat hij zich in verband met het bereiken van de 65-jarige leeftijd met een verzoek om ontslag tot H. M. de Koningin heeft gewend, zonder daaraan zijnerzijds een bepaalde datum te ver binden. 114 MILLIARD VOOR SOVJET-DEFENSIE. De Russische regering heeft aan beide huizen van de Opperste Sovjet goed keuring gevraagd om in 1952 Voor de defensie een bedrag van 113,8 milliard roebel te mogen uitgeven. Dit is de hoogste Russische defensiebegroting se dert het einde van de tweede wereld oorlog. In 1951 gaf de Sovjet-Unie 18 percent minder voor haar strijdkrachten uit, namelijk 96.4 milliard roebel. De defensiebegroting voor 1952 vormt 23,8 percent van de totale begroting. Inderdaad tot deze conclusie zijn we gekomen toen we vorige week uitgeno digd waren in Den Bosch, in de lunch room van V. D. een mode-show te bezoeken. Wij zijn geen discipelen van Jacques Fath of Christian Dior of welke beroemde modekoning of -koningin ook; wij interesseren ons niet zo bijster voor het feit hoe de mode tegenwoordig is, of de lange rokken nog en vogue zijn en welke kleuren men het komende seizoen het meest zal dragen; wij hebben nogal 'ns tijdens de show aan onze buurvrouw moeten vragen „wat dat voor spul was" en hoe je die naam precies schreef. Wij zijn 'n man, en niets mannelijks is ons vreemd en daarom kunnen we zeer ge charmeerd zijn van een vlot gedragen lichtig, luchtig zomertoilletje, kunnen we onder de bekoring komen van een voor name gedistingueerde cocktail-jurk. Dat we een man zouden zijn, ontneemt ons niet het recht over deze zaken te oor delen, en de mode kan wel een koningin zijn en haar meeste en trouwste aanhan gers vinder onder de vrouwen, het zijn mannen die de voornaamste functies be kleden in haar rijk, die de wetten stel len en de decreten uitvaardigen. Daarom durven wij over de mode show te schrijven, omdat wij, nieuws blad-redacteuren, over alles durven schrijven. Het was de eerste show in den Bosch sinds 1935 en het leek wel of alle Bos sche dames hierop hadden zitten wach ten, want zo vertelde men ons, in twee uren tijd waren alle plaatsen voor de show uitverkocht. 'Ondanks het feit, dat, naar men zei, deze show alleen bestemd was voor confectie, voor het courante genre, heb ben de heren van Vroom en Dreesmman een fleurige, frisse, vlotte show georga niseerd, die hun heus geen minderwaar digheidscomplex behoeft te bezorgen, de entourage en de wijze waarop het arti kel gebracht werd waren uitstekend ver zorgd. Enkele algemene conclusies die we voorop kenbaar zouden kunnen maken, - verwacht echter van ons, lezeressen, niet al te veel vakkundige gegevens zijn misschien op de eerste plaats, dat de rokken weer iets korter worden, dit geldt ook voor de avondjurken, die rei ken tot op de grond, maar geen sleepje meer hebben of iets dergelijks. Verder valt nog op te merken, dat de heuplijn weer meer en meer in de costumes ver werkt gaat worden. We zagen veel gedekte kleuren, voor al geel, okergeel in de combinaties zwart-geel en lichtbruin-geel, verder tin ten van lila tot licht paars, oud-rose enz. Ons viel ook op de uitgesproken voor keur voor kleine hoedjes; we zagen veel variaties van de toque en van de matelot bijvoorbeeld, terwijl we maar een enkele keer een model als de sier lijke Korea-hoed van Bangkok-stro, te zien kregen. Laten we nu, dames, 'ns een enkel model uit deze stemmingsvolle V. D. japonnen-parade nemen en het, o neen, niet met de geraffineerde handigheid, van de geroutineerde verkoper, u tonen. Wat denkt U van dit; een regenman tel in origineel engels tweed, tweezijdig draagbaar, in een lichtbruine tint, met okergele kraag en dito manchetten. En dan dit model, dat aardig naar de haute-couture zweemt: een zeer modieu- se swagger in een soort lila, met kleine kruisjes van 4 a 5 cm. versierd; zo'n soort kruisvaardersmantel! We laten U ook nog een zeer gedis- tingueerd zwart streep-dessin zien met garnering van schoenknoopjes. En we zouden u nog van alles kun nen laten zien in ottoman fasconné, in vistra en vistra imprimé, in taft moiré, in doupion; jersey's en swaggers, toppers, deux pieces en trois pieces enz. En de prijs? Hiervan mogen we na tuurlijk niets zeggen, maar we willen wel vertellen, dat er meermalen geap- plaudiseerd werd. Temidden van de charmante manne quins die de jurken en mantels uitstekend wisten te dragen, bewoog zich ook een little lady die zo ingenue, zo ongekun steld haar meisjesjurken en jassen droeg dat het een enige afwisseling was in de „echte show". Tot slot van de show vertoonde men nog enkele zeer geslaagde avondjurken, waarvan wij noemen een zeer dromerige creatie van licht paarse velours chiffon met een rok van tule en tenslotte „de creatie van deze middag" een vorste lijke jurk in goud brokaat, waarmee deze show werd besloten. Toen verlieten wij deze verblijfplaats van Koningin mode, oftewel het waren huis van Vroom en Dreesman in Den Bosch en nog lang zagen wij mannequins zich neigen en wenden voor onze ogen en wij vonden het niet erg. NEDERLAND KRIJGT 420.000 DOLLAR VAN JAPAN. De Verenigde Staten hebben be sloten dat Nederland 420.000 dollar zal krijgen als schadevergoeding voor de goederen die de Japanse troepen tijdens de oorlog uit de be zette gebieden hebben gestolen. Dit bedrag vormt 12 percent van een bedrag van 3% millioen dollar, dat onder negen voormalige vijanden van Japan moest worden verdeeld. Toen over de verdeling van dit bedrag geen overeenkomst kon wor den bereikt, hebben de Verenigde Staten, als bezettende mogendheid in Japan, besloten het bedrag zelf te verdelen. Van de acht andere landen krijgt China 20 percent, de Philippijnen, Engeland en Birma elk 12 percent en Frankrijk, Au stralië, India en Pakistan elk acht percent. FEUILLETON „DE ECHO VAN HET ZUIDEN". van Door 57) Met zijn voorhoofd in diepe rim pels getrokken ging hij al de pun ten nog eens na. De mensen op wie verdenking had gerust en die weer vrij uit gingen Egan, Mevrouw Compton, Brade, Kaolila, Leather- bee, Saladine, Cope. Hij dacht zebs aan enigen, die er buiten ge bleven waren. Hij kwam op Bow- ker. Wat voor betekenis had zijn terugkomst? Voor het eerst sedert twee weken dacht hij aan het kleine mannetje met de woeste snor en de gouden bril. Bowker, die zo bedroefd sprak over verdwenen café's en verloren vrienden achter de toonbank. Wat had de steward van de President Tyler met de moord op Dan Win- terslip te maken? Zelf had hij het niet gedaan, dat lag voor de hand, maar op een of andere wijze had hij iets met de misdaad uit te staan. John Quincy dacht er lang en moei zaam over om Bowker in verbin ding te brengen met een of andere verdachte. Hij zag er geen kans toe. Heel die Dinsdagavond piekerde de jongen en hij was zo stil en af getrokken, dat juffrouw Minerva geen raad meer wist en met een boek naar haar kamer ging. Op Woensdagmorgen werd hij wakker zonder dat het probleem nader tot de oplossing was gekomen. Barbara zou om tien uur uit Ka- nu terugkomen. John Quincy ging met de kleine auto naar de stad om haar af te halen. Hij ging even naar de bank om een chèque te verzil veren en ontmoette er zijn oude vriendin, de opgewekte mevrouw Maynard. -„Ik moest eigenlijk niet tegen je spreken", zei ze. „Je bent me nooit eens komen opzoeken". „Dat weet ik", antwoordde hij. „Maar ik heb het zo druk gehad". „Dat hoor ik. Rondlopen met de politie en haar slachtoffers. Zonder twijfel ga je, als je weer in Boston bent, vertellen dat we hier allemaal dieven en moordenaars zijn". „O, volstrekt niet". „O, jawel. Je krijgt een zeer een zijdige blik op Honolulu. Waarom zou je je niet eens verwaardigen om nu en dan met een fatsoenlijk mens om te gaan?" „Dat zou ik heerlijk vinden, als ze allemaal waren zoals u". „Zoals ik? Ze zijn veel intelligen ter en liever dan ik. Vanavond ko men er enige bij elkaar in mijn huis, een eenvoudig partijtje. Eerst wat praten, en dan zwemmen bij maneschijn. Heb je lust te komen?" „Graag natuurlijk", antwoordde John Quincy. „Maar neef Dan Haar ogen fonkelden. „Ik zeg het toch, al is hij familie van je. Tien minuten treuren om neef Dan is genoeg. Ik verwacht je." John Quincy lachte. „Ik zal ko men." „Doe het", antwoordde zij. „En breng tante Minerva mee. Vertel haar maar dat ik het gezegd heb dat ze net zo goed dood kon zijn als gebonden door de conventie". John Quincy ging zijn auto weer halen. Toen hij op het punt was om in te stappen, zag hij een bekende figuur zwaaiend de straat overste ken en bij hem was Willie Chan, baseball-kampioen van de Stille Zuidzee. „Hallo, Bowker", riep John Quin cy. Bowker kwam verheugd naar hem toe. „Wel, wel, wel, mijn oude vriend, meneer Winterslip. Schud Willie Chan de hand". „Meneer Chan en ik kennen el kaar al", zei John Quincy. „U kent alle beroemdheden, hè? Dat is goed. We hebben u gemist op de President Tyler." Bowker was blijkbaar geheel nuchter. „Zeker juist binnen", merkte John Quincy op. „Een paar minuten geleden. Hoe denkt u er over om met ons mee te gaan?" Hij kwam dichterbij en liet zijn stem dalen. „Deze intelligente jon geman vertelt me juist dat hij een auto-garage weet dicht bij 't strand, waar een eerste klas merk smeer olie te krijgen is met een heel mooi étiquette op de fles." „Het spijt me", antwoordde John Quincy. „Mijn nicht komt dadelijk aan met de boot, en ik ben uitver koren om haar af te halen." „Het spijt met ook", zei de gegra dueerde van de Dublin Universiteit. „Als mijn krachten het toelaten wou ik een heel gezelschap bij el kaar halen, en ik zou er u ook graag bij hebben. Ja, het moet een groot feest worden, gewijd aan de nage dachtenis van Tim, en 'mijn lang en teder afscheid van de zeven zeeën". „Wat? Ben je pau?" „Pau ben ik. Als ik vanavond om negen uur wegvaar met die oude P.T., ben ik er voor goed door. Weet u misschien een goed dagblad in een kleine plaats, dat te koop is voor nu, laten we zeggen tien?" „Dat is nogal plotseling, is het niet?" vroeg John Quincy. „Alles gebeurt hier plotseling, meneer. Nu, wij moeten verder. Jammer, dat u niet mee kunt gaan. Nu, als het me smaakt, en als ik een mooie gladde tafel vind, heb ik plan om er een leeg glas op te zet ten. Voor die arme oude Tim. Tot ziens, meneer en veel geluk." Hij knikte Willie Chan toe en sa men liepen zij de straat af. John Quincy keek hem na met een ver baasd gezicht. Barbara leek bleker en tengerder dan ooit, maar zij verklaarde dat zij genoten had op haar uitstapje, en gedurende de rit naar huis scheen zij een bewuste poging te doen om vrolijk en opgewekt te zijn. Toen zij thuiskwamen bracht John Quincy de uitnodiging van mevrouw Maynard aan zijn tante over. „Ga toch mee", drong hij aan. „Misschien", zei ze. „Ik zal eens zien". De dag ging kalm voorbij en pas tegen de avond werd de eentonig heid verbroken. Toen hij met zijn tante en Barbara de eetkamer uit kwam, werd John Quincy een tele gram overhandigd. Haastig scheur de hij het open. Het was afgezonden uit Boston; blijkbaar was Agatha Parker, overweldigd door de onbe schaafde onmogelijkheid van het Westen, weer naar huis gevlucht en John Quincy's kort; „San Francisco of niets" had haar daarheen ge volgd. Vandaar de vertraging. Het telegram luidde eenvoudig: „Niets. Agatha". John Quincy verfrommelde het in zijn hand; hij probeerde een beetje ongelukkig te zijn, maar het lukte niet. Hij was heel gelukkig. Het einde van een roman neen. Er was nooit iets van dergelijke onzin tussen hen geweest alleen een liefdegevoel dat niet sterk genoeg was om de scheiding te doorstaan. Agatha was jonger dan hij, ze zou wel een aardige, nette jongen trou wen, die geen verlangen had om te gaan zwerven. En John Quincy zou lezen over haar huwelijk, in een van de dagbladen van San Fran cisco. Hij vond juffrouw Minerva alleen in de woonkamer. „Het gaat me wel niets aan", zei ze, „maar ik ben nieuwsgierig wat er in je telegram stond". „Niets", antwoordde hij naar waarheid. „Maar je was toch heel blij dat je het kreeg". Hij knikte. „Ja. Ik denk, dat er nog nooit iemand zo gelukkig is ge weest met niets." „Goede hemel", riep zij. „Ga je er zelfs al onzin door praten." „Ik geloof het wel. Gaat u mee met me naar het strand?" Zij schudde het hoofd. „Er komt iemand om het huis te zien, een voornaam advocaat, geloof ik. Hij denkt er over het te kopen, en nu vind ik dat ik hier moet zijn om hem rond te leiden. Barbara, lijkt zo lusteloos, ze heeft nergens be langstelling voor. Zeg aan Sally Maynard dat ik later wel 'ns kom". Om kwart voor acht ging John Quincy met zijn zwempak op weg. Het was weer zo'n avond; een hel dere maan stond hoog aan de he mel. Uit een bungalow, geheel met purperen amandelbloesem bedekt, kwamen de zachte klanken van Ha- waiiaanse muziek, en overal zweef den de heerlijke geuren van dit exotische land. Het grote huis van mevrouw May nard was een bijzonder lelijk voor beeld van de bouwkunst van Nieuw Engeland, maar honderd bloeiende klimplanten deden het hare om het te verbergen. John Quincy vond zijn gastvrouw op haar troon in de grote, luchtige ontvangkamer, om ringd door een knap, vrolijk gezel schap van de eerste stand. En aar dige lui ook; toen zij hem voorstel de, vroeg hij zich af, of hij niet heel wat gezellige omgang had gemist. „Ik heb hem tegen zijn wil hier heen gesleept", legde de oude dame uit. „Ik vond, dat ik dat aan Ha waii verschuldigd was. Hij is nu lang genoeg in gezelschap van al lerlei gespuis geweest". (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1952 | | pagina 6