Waalwijkse en Langstraaise Courant
I
Wijde Wereld
BEWÜDINC
imiWTR 1
7-ofon o.n.a(t&an
UIT DE
Waaiwijks gemeentesecretaris ten
grave gedragen
NOG GEEN REDEN TOT JUICHEN
Een indrukwekkende stoet van vele
medelevenden begeleidde hem naar
zijn laatste rustplaats.
MAANDAG 5 MEI 1952.
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week
DE ECHO HEI ZUIDEN
75e JAARGANG No. 37
Abonnement
2.60 franco p. p.
18 cent per week
speciaal tarief.
2.35 per kwartaal
Advertentie-prijs
10 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 OPGERICHT 1878
SCHOOLSTRAAT 11, KAATSHEUVEL. TEL. 2121
TEL.-ADRES „ECHO"
Op Maandag 28 April j.l. is Ja
pan, na bijna zeven jaar bezet land
te zijn geweest, weer onafhankelijk
geworden, doordat acht van de lan
den die het vredesverdrag hebben
ondertekend, het hebben bekrach
tigd. De situatie is nu zo, dat Japan
met een aantal landen vrede heeft,
met een aantal andere landen af
zonderlijke verdragen sluit en met
de communistische landen nog geen
enkel verdrag heeft. De vrede met
de Verenigde Staten is voor de
practijk het belangrijkste, omdat
Amerikaanse troepen het land bezet
hielden en de Amerikaanse opper
bevelhebber, gouverneur van Japan
was. Deze toestand is nu gewijzigd
en de Japanners zijn voortaan weer
baas in eigen huis.
Vanzelfsprekend rijst nu de vraag:
wat hebben we voor een Japan ge
kregen? Welke positie neemt Japan
in het Oosten en tegenover 't Wes
ten in? Hebben de zeven jaar Ame
rikaanse bezetting iets ten goede
uitgewerkt? Vragen, wier beant
woording van het grootste belang
is voor de gang van zaken in de ko
mende jaren, niet alleen in 't Verre
Oosten, maar over de hele wereld.
Men weet, men kan 't althans uit
de gebeurtenissen afleiden, hoe de
structuur van het staatsbestuur in
Japan voor de overgave was: alle
macht in handen van een kleine
militairistische kliek, niet zo heel
veel verschillend van de Nazi-kliek
in Duitsland. Van democratie was
dus geen sprake. Na de oorlog heb
ben de Amerikanen zich ingespan
nen het land te democratiseren.
Men kan bewondering hebben voor
hun goede bedoelingen en voor het
geen ze bereikt hebben, al hebben
ze soms wel minder fraaie middelen
aangegrepen om een goede gang
van zaken te bevorderen, maar dan
nog blijft het een open vraag of
men een verslagen land, dat nooit
democratie heeft gekend, onder het
oog van bezettingstroepen de demo
cratische beginselen in zeven jaar
tijd kan bijbrengen en ze leren toe
passen. Dit is op zijn minst zeer
twijfelachtig. Zeker, de Japanners
hebben zich voor het oog zeer gewil
lige leerlingen getoond, maar was
dat niet het beste middel om zo
gauw mogelijk de onafhankelijkheid
te herwinnen? De nieuwe Japanse
diplomaten hebben voorbeeldig met
de bezettingsautoriteiten samenge
werkt, doch dat ze het van harte
zouden hebben gedaan, is een illu-
sie Een eenvoudige redenering
maakt duidelijk dat dit een' verne
dering voor hen moet zijn geweest
na de glorie van weleer. Keizer Hi-
rohito kon „de ongekroonde keizer
van Japan", die generaal MacAr-
thur was, met alle eerbewijzen over
laden, hij beschouwde zichzelf en
niet de opperbevelhebber van het
bezettingsleger als keizer.
Ongetwijfeld zijn de na-oorlogse
Japanse regeerders voortgekomen
uit die kringen die begrijpen dat de
vooroorlogse politiek van het land
fout was en dat een Japanse uitga
ve van het „Deutschland über alles
evenmin op zijn plaats was als het
origineel. Dat wil evenwel niet zeg
gen dat de geest van het oude re
giem helemaal uitgegroeid zou zijn
en niets is gemakkelijker dan te
speculeren op het nationalistische
sentiment. Daar biedt de aanwezig
heid van buitenlandse troepen wel
een buitengewoon dankbare gele
genheid toe. Bedenkt men daarbij
dat de stemming in het Verre Oos
ten over het algemeen niet zo vrien
delijk is tegenover het Westen dat
de communisten hun best doen om
die anti-Westerse stemming te ver
hogen, dan zijn er redenen genoeg
om sceptisch te staan tegenover de
Amerikaanse pogingen orp Japan te
democratiseren om minstens de re-
sultaten met belangstelling te be
schouwen.
Nu komt de proef op de som. De
Amerikaanse troepen zijn van een
bezettingsleger gasten geworden, de
Japanners zullen voortaan hun ei
gen boontjes doppen. Het zou nu
waarschijnlijk nog wel niet zo ver
gekomen zijn als ze niet met de
Verenigde Staten een aantal ver
dragen hadden gesloten waardoor
het mogelijk is dat de Amerikaanse
troepen voorlopig zolang Japan
zich zelf niet kan verdedigen 1 in
Japan blijven en waardoor beide
landen elkaar wederzijdse bijstand
beloven. Hierdoor blijft Japan in 't
Amerikaanse vaarwater als bolwerk
tegen de communistische stroming.
Een betrouwbaar bolwerk? Dat het
niet allemaal safe is, bewijst wel 't
feit dat haast onmiddellijk nadat 't
land onafhankelijk was geworden,
onlusten zijn uitgebroken bij gele
genheid van de 1 Mei-viering. Een
symptoom van de stemming in Ja
pan?
Men kan veilig aannemen dat de
agitators in ieder geval communis
ten zijn, die, om hun doel te berei
ken, gebruik maken van leuzen als:
„Gooi de Amerikanen het land uit".
Het gevaar schuilt niet in die com
munistische demonstraties, maar in
het succes dat ze er mee hebben
ook bij niet-communisten. Daardoor
wordt Japan te gemakkelijker een
prooi voor de Russische propaganda,
die speculeert op de aanwezigheid
van Amerikaanse troepen en de
Sovjet-Unie tot enige ware vriend
van Japan proclameert. Het land
neemt als het ware een sleutelposi
tie in tussen de rode en de vrije
wereld, bovendien onder dreiging
van springplanken voor de Sovjet-
Unie en haar satellieten. Zolang
dus de wrijving in de wereld voort
duurt en hoe lang zal dat zijn!
blijft Japan een uiterst kwetsbare
plek en een kostbaar bondgenoot.
Zou Amerika er niet in slagen die
te behouden, dan hoeft niet de
schuld op MacArthur te worden ge
schoven, maar dan is het-een fiasco
van de hele Amerikaanse politiek
ten opzichte van Japan.
Hoe het zal gaan, hangt voor een
groot deel af van de binnenlandse
ontwikkeling, niet in de laatste
plaats de economische. Het wel
vaartspeil van de Japanse bevolking
ligt niet erg hoog en er is dus een
vruchtbare voedingsbodem voor 't
communisme. Alleen als men er in
slaagt Japan een redelijke moge
lijkheid te verschaffen om zijn snel
groeiende bevolking te voeden en
te kleden met alles wat daarbij
hoort, kan dat gevaar afgewend
worden. Maar politiek en militair
bondgenootschap sluit nog geen eco
nomische samenwerking in en voor
al in dit opzicht geldt dat de ene
mens voor de andere een wolf is.
Vooralsnog heeft Japan geen moge
lijkheden voor heel zijn bevolking.
Denkt men echter het probleem op
te lossen met het propageren van
ongeoorloofde middelen, dan vergist
men zich. Deze methodes strekken
noch Amerika tot eer, noch Japan
tot voordeel. De zaak van de vrije
wereld mag niet bezien worden van
uit een egoïstisch standpunt, want
dan zakt het hele systeem als een
kaartenhuis in elkaar en er is er
maar één die dan zal lachen.
LIJSTNUMMERS BIJ
VERKIEZINGEN.
De thans zitting hebbende politie
ke partijen krijgen bij de Tweede
Kamerverkiezingen op 25 Juni de
volgende lijstnummers:
1. Katholieke Volkspartij; 2. P.
v. d. A; 3. A.R.; 4. C.H.; 5. V.V.D.;
6. C.P.N.; 7. Staatk. Geref. Partij;
8. K.N.P.
Voor de lijstnummers der overige
partijen en groepen, die aan de ver
kiezingen zullen deelnemen, zal
door het Centraal Stembureau wor
den geloot.
GULHEID
VAN EEN AMSTERDAMSE
AMERIKAAN.
Een Amerikaan, die in de Govert
Flinckstraat te Amsterdam is gebo
ren, wilde aanvankelijk zelf naar
ons land komen om zijn geschenken
rond te brengen, maar zag hiervan
af, toen zijn naam in één der dag
bladen werd gepubliceerd.
Hij wilde n.l. ter gelegenheid van
z'n gouden bruiloft, de gouden echt
paren van z'n geboorte-stad beden
ken. Hij liet dit nu de heer Koop
man doen.
Eén van de eerste echtparen, die
van dit meevallertje profiteerden,
waren de oud-gangmaker Jan Sles-
ker en zijn echtgenote, die in de
Marnixstraat 15 wonen.
De tranen kwamen te voorschijn
bij de muziek uit 't bruidskoor van
Lohengrin, ten gehore gebracht op
een koffergramofoon, die door de
afgezant van de Amerikaan trap op,
trap af werd gesjouwd.
Het hoogtepunt van het bezoek
aan het echtpaar Slesker en ook
aan alle andere paren was wel
de overhandiging van een bijzonde
re surprise, die voor de oudjes de
meest welkome gave was, ter waar
de van ƒ100.
Tien echtparen werden verblijd.
Onder hen was een gouden paar,
waarvan de vrouw al 21 jaar met
een verlamming aan beide benen in
bed ligt. Ook was er een bruide
gom, ivoorwerker van beroep, die
de onbekende geyer wel degelijk
kent. Hij heeft n.l. in 1938 bij de
Nederlandse Amerikaan een dia
mantbeitel gekocht, die hij nodig
had voor het maken van biljart
ballen-
Dat de dankbaarheid van alle
echtparen groot was, behoeft nau
welijks te worden vermeld.
Op vijf data in de maand Mei
zullen ruim 70 gouden echtparen in
Amsterdam een soortgelijk bezoek
krijgen. Ruim 70 maal zal de kof
fergramofoon het bruidskoor van
Lohengrin afdraaien en waarschijn
lijk zullen ruim 70 paren dan stil
letjes een traan wegpinken en den
ken aan vijftig jaar geleden, toen
de wereld aan hun voeten lag en zij
een nieuw leven begonnen.
DE VERLAAGDE
OMZETBELASTING.
De voorgestelde belastingverla
ging zal verscheidene artikelen een
stuk goedkoper maken. Televisie
toestellen zullen niet minder dan 22
percent of méér dan een vijfde en
radio-toestellen ongeveer 15 per
cent of ongeveer een zesde goedko
per worden. Een televisie-toestel,
dat bijna 800 gulden kost, zal min
der dan 600 gulden gaan kosten.
Foto- en filmapparaten, geslepen
en gegraveerd glaswerk, kristallen
voorwerpen voor huishoudelijk ge
bruik, haargolf-apparaten, gouden
en zilveren voorwerpen en kleding
uit bont zullen niet meer vallen on
der de verhoogde weeldebelasting
van 30 percent, maar er zal 15 per
cent van worden geheven. Alle bo-
terhamhagel, strooisel, pasta en
muisjes zullen voortaan met 4 in-
plaats van met 7 percent worden
belast.
Electrische wasmachines en gas-
geysers zullen eveneens goedkoper
worden. Het tarief wordt 7 percent.
Voor boilers wordt het tarief vier
percent. Voor electrische- en gas
fornuizen zal men echter 15 percent
belasting blijven betalen.
VERMISTE STRATOCRUISER
VERBRAND GEVONDEN.
De stratocruiser van de Pan Ame
rican Airways, die sinds twee dagen
werd vermist op de lijn Rio de Ja
neiroNew York, is gevonden ruim
600 kilometer ten Zuid-Oosten van
de Braziliaanse stad Carolina. Het
toestel is uitgebrand en in tweeën
gebroken. Het werd ontdekt door de
piloot van één der 42 vliegtuigen,
die de laatste dagen de oerwouden
en de hoogvlakten ten Noorden van
Rio de Janeiro hebben afgezocht.
De piloot heeft geen tekenen van
leven waargenomen in de buurt
van het wrak van de stratocruiser.
Er bevonden zich 50 mensen aan
boord: 41 passagiers en 9 leden van
de bemanning.
Het gehele personeel, dat in dienst is van de gemeente, en vele
vooraanstaande persoonlijkheden uit Waalwijk en Omgeving,
hebben Vrijdagmorgen de j.l. Dinsdag zo plotseling overleden
gemeente-secretaris, de heer J. H. v. Mierlo, ten grave gedragen.
Het was een plechtigheid, die door het diepe meeleven van velen
en het ontbreken van alle uiterlijk vertoon, zeer indrukwek
kend was.
Tegen 10 uur, nadat Mevrouw v.
Mierlo en haar dochters per auto
naar de kerk waren vertrokken,
verliet de droeve stoet het sterfhuis
in de Julianastraat.
Voorop droegen enkele jongens
grote kransen, o.a. van de gezamen
lijke gemeentediensten en van de
secretarissen uit de kring Lang
straat; dan volgde een deputatie
van de gemeentepolitie met aan 't
hoofd adjudant Hellings en vervol
gens het gehele personeel van de
gemeentelijke bedrijven, van het
Gas-, Licht- en Waterbedrijf, van
de Openbare Werken en van het
Slachthuis; we zagen voorts de
hoofden van dienst, de leden van
de gemeenteraad, waarachter een
diep ontroerde Burgemeester Teys-
sen, Burgemeester Mr. R. Lambooy
van Hengelo, de beide wethouders
en de waarnemend gemeente-secre
taris.
Voorafgegaan door de gemeente
bode, die een prachtige krans droeg
van de Gemeenteraad, volgde dan
de baar met het stoffelijk overschot
van de overleden secretaris, bedekt
met een bloemenkruis van de amb
tenaren ter secretarie en gedragen
ook door de ambtenaren die zijn
naaste medewerkers waren en en
kele leden van het overige gemeen-
tepersoneel. De baar werd omringd
door de leden van de conferentie
Parochie St. Jan van de St. Vin-
centiusvereniging, waarvan de over
ledene lid was geweest.
Achter de baar gingen de familie
leden, de buurtgenoten en vrienden
van de secretaris en veel notabelen
uit Waalwijk en de Langstraat; on
der wie we zagen de Weleerw.
Heer Ds. Jens, de burgemeesters en
secretarissen van nagenoeg alle
plaatsen uit de Langstraat, Drs.
H. Moonen, de voorzitter en secre
taris van de Kamer van Koophan
del, de voorzitter en de secretaris
van Waaiwijks Belang e.m.a.
Door de Stationsstraat, waar,
evenals op het Raadhuisplein en in
de Grotestraat de brandende lan
taarns waren omfloerst, trok de
stoet naar het Raadhuisplein; en
men voerde de baar langs 't Raad
huis, waar de gestorven secretaris
zijn leven inhoud gaf, door het ge
heel in dienst te stellen van de ge
meente Waalwijk; voor het laatst
langs het huis dat getuige was ge
weest van zijn onvermoeide ijver en
van zijn grote liefde voor de ge
meente.
In de kerk van St. Jan, waar de
vrouwelijke familieleden en vele
andere dames, o.m. Mevrouw Moo
nen en Mevrouw Lambooy, reeds
hadden plaatsgenomen, droeg de
Zeereerw. Heer Pastoor J. Ras, ge
assisteerd door de Weleerw. Heren
Kapelaan Wassenberg als diaken,
Kapelaan Lempens als subdiaken
en Kapelaan v. Laarhoven van de
Parochie St. Clemens als ceremo-
niaris, de plechtige Requiem-mis op.
Het kerkkoor zong de wisselende
en de vaste gezangen uit de Re
quiem-mis van Perosi. Ook de Heren
Geestelijken uit de andere parochies
waren in de kerk aanwezig.
De absoute, na de H. Mis, werd
eveneens verricht door Pastoor Ras,
waarna het stoffelijk overschot naar
het kerkhof werd gedragen.
En ontroerender dan woorden of
gezangen was de stille groet die al
len voor het laatst brachten aan de
overleden gemeente-secretaris, toen
zij zwijgend langs de kist gingen.
De Waalwijkse gemeenschap heeft
een goed mens en een hoog gewaar
deerd ambtenaar verloren.
Moge zijn ziel reeds bezit hebben
genomen van de heerlijkheid die
God zijn trouwe dienstknechten
heeft bereid.
Zaterdag hebben we onze doden
herdacht, onze doden van de oorlog,
de gemartelden van de concentra
tiekampen, zij die getroffen werden
door het lood van het vuurpeleton,
zij die vielen onder het krakend ge
weld van granaten, bommen en V-
wapens.
Wij zijn langs het monument ge
gaan dat te hunner nagedachtenis
werd opgericht, opdat wij niet zou
den vergeten
Wij hebben geluisterd naar de
lange rij van namen; die... en
die we herinnneren hen ons,
nog niet zo lang geleden waren zij
in ons midden.
We hebben het Wilhelmus gezon
gen en dat was de hernieuwing van
een belofte, die wij deden aan hen,
die de prijs waren voor onze vrij
heid.
Vandaag vieren vwij weer die dag,
toen de vrijheid, nieuw en jong, ons
land binnentrad en wij het leven
en de wereld weer heel anders be
zagen, beter en hoopvoller.
Toen hebben wij, nadat we de
roes van het eerste jaar te boven
waren en toen we ons bezonnen op
het grote goed, dat we weer hadden
verworven, gezworen en beloofd, te
werken aan een betere tijd, een be
tere maatschappij; de herinnering
aan de offers die gebracht waren,
was vers en heilig; die offers zouden
niet tevergeefs gebracht zijn
Nu zijn er zeven jaar voorbij, en
wat is er nog van de droom van
vrijheid en broederlijke eensgezind
heid? Niet alleen dat de droom geen
werkelijkheid werd, maar we heb
ben zelfs de droom verloren, zo het
schijnt.
Neen, verloren misschien toch
niet; zolang het mensenhart klopt,
zal die droom wel onverwoestbaar
blijken; we geloven echter niet meer
wat we dromen van broederschap
en vrijheid; we staan koud en scep
tisch tegenover de droom van onze
diepste menselijkheid; omdat de
feiten zich tegen die droom hebben
verklaard, omdat geen ogenblik,
misschien zelfs niet in potentie, de
vrijheid, de totale vrijheid en de
absolute vrede aanwezig bleken te
zijn geweest. Dit is het falen ook
van onze menselijkheid.
Nauwelijks was het geweld, ont
ketend door een nationaal egoïsme,
bezworen, of groter, afschrikwek
kender gevaren bedreigden ons. Er
was niet zo'n lange tijd voor nodig,
of de wereld was verdeeld in twee
kampen, was gegrepen in de ban
van een geweldige tegenstelling, zo
als zij nog nooit kende.
Nu wapenen wij ons, met alle
vrije landen, om de vrede te bewa
ren (de Romeinen zagen reeds de
onmisbaarheid van de wapenen in;
zij zeiden: Si vis pacemals gij
de vrede wilt, bereid U dan voor
ten oorlog); wij wapenen ons om
de vrijheid te beschermen, onze
vrijheid, maar onderwijl zijn er mil-
lioenen de slaaf van een totalitair
systeem. De vervulling van onze
droom is zo onwezenlijk ver.
Wij wapenen ons om de christe
lijke cultuur te beschermen, om de
goede waarden van het oude, grijze
Europa te bewaren, om de wereld
vrede te verdedigen ,en wij doen
dat in eensgezindheid, omdat we
geleerd hebben dat ^e niet straffe
loos enkel maar kunnen blijven
toezien.
Dat is één vrucht, die de bevrij
ding uit de grote wereldramp ons
schonk. En toch ook al zijn we eens
gezind, waar het betreft ons te wa
penen tegen de macht die onze vrij
heid en onze waardigheid als mens
bedreigt, al werpen we bolwerken
op van gewapend beton en al ver
klaren we ons goed voor het leve
ren van zo veel divisies, het zal ons
weinig baten wanneer we niet de
vijand met gelijke wapens bestrij
den, de wapens namelijk van de
geest; wanneer we niet tegenover
de ideeën die hij verkondigt, onze
eigen christelijke beginselen plaat
sen en niet leven naar die beginse
len. Meer dan ooit is er nu een
geestelijke herbewapening noodza
kelijk, een radicale bewapening in
de vorm van een nieuwe radicale
beleving van het Christendom; dat
moge de grootste vrucht zijn die de
herkregen vrijheid ons schenkt.
Het jaarverslag over 1951 van de
Nederlandse Bank is ditmaal wel
een bijzonder verhelderend en in
spirerend stuk in zoverre dit ten
minste passende kwalificaties zijn
voor een document, dat betrekking
heeft op zulke dorre onderwerpen
als betalingsbalans, overheidsfinan
ciering, loonpolitiek e.t.q.
Dr. Holtrop, de president, doet
allereerst nog eens duidelijk uitko
men in welk een beangstigende si
tuatie Nederland zich in 1950 heeft
bevonden. In dat jaar moesten we
rond 1100 millioen meer aan het
buitenland betalen dan wij er van
te vorderen hadden. Zonder Mars-
hall-hulp en leningen, alsmede ver
koop van Amerikaanse effecten,
zou onze gehele goud- en deviezen
voorraad er aan zijn gegaan om dit
gat te stoppen!
Het jaar 1951, in zijn geheel ge
nomen, is heel wat minder ongun
stig geweest. Niettemin heeft het
tekort op de lopende rekening toch
nog 252 millioen bedragen, de to
tale rekening wijst een tekort aan
van zelfs 452 millioen.
Al stemt deze ontwikkeling tot
grote voldoening en al getuigt dr.
Holtrop zelf dat de betalingsbalans
crisis als overwonnen kan worden
beschouwd, dit betekent nog aller
minst dat in de overheidshuishou-
ding de zorgen tot het verleden be
horen.
De dollarpositie van Nederland is
nog steeds ongunstig, ze gaat zelfs,
DEKEN HEEZEMANS KONINKLIJK ONDERSCHEIDEN.
zij het licht, achteruit. Ook mag niet
uit het oog verloren worden dat de
betalingsbalans geflatteerd werd
door enige toevallige factoren
(schuldaflossing Duitsland, deva
luatievrees in Frankrijk en Enge
land, scherpe terugslag bij de in
voer etc.).
Onze goud- en deviezenreserve,
waarvan de laatste tijd telkens weer
met zoveel voldoening is vastgesteld
dat ze op recordhoogte is komen te
liggen, noemt dr. Holtrop nog steeds
van „bescheiden omvang" en niet
op het vereiste niveau.
Hij wijst op verschillende facto
ren, welke dit niveau elk ogenblik
gevoelig omlaag kunnen brengen en
vooral ook legt hij er de nadruk op
dat door de ongunstige ontwikke
ling bij de lagere overheid-finan-
ciën de totale overheidshuishouding
een inflatoir tekort te zien geeft.
Ondanks de verheugende omslag,
welke 1951 heeft gebracht, is de gul
den slechts op het oog een sterk
devies, d.w.z. technisch sterk, In
feite echter is de gulden nog steeds
een tamelijk zwakke valuta.
Sterk en gezond zou het Neder
lands devies pas worden wanneer
de werkgelegenheid verder kon
kon worden opgevoerd en het han
delsvolume een aanzienlijke uitbrei
ding onderging.
Aan het eerste kan veel gedaan
worden, maar dan verdienen o.m.
loonstop, dividendstop en rente-
gamma de Bank-president wijst
er terecht op hernieuwde over
weging. Het tweede hebben we
slechts ten dele in de hand. Al heel
belangrijk zou het zijn wanneer
b.v. Amerika eens wilde inzien dat
een meer reële invoerpolitiek ons
nog wel zo lief is als Marshallhulp.
Een werkzaam en ontwikkeld volk
heft ook niet graag de bedelhand op.
Voor het overige is het een bitte
re constatering in het verslag hoe
waar overigens ook dat voor een
omvangrijke consolidatie van de
enorme vlottende schuld geen mo
gelijkheid bestaat. Niet meer be
staat zal dr. Holtrop hebben wil
len zeggen. Ze is er wel geweest,
maar helaas werd ze niet gebruikt.
(Brab. Nbld.).
De Hoogeerw. Heer
H. F. Heezemans,
Deken van Eindho
ven en pastoor van
de St. Catharina-pa-
rochie aldaar, tevens
kanunnik van 't Bos
sche Kathedrale Ka
pittel, is door Hare
Majesteit de Konin
gin benoed tot Offi
cier in de Orde van
Oranje-Nassau.
Wanneer wij onze
oud-pastoor, Deken
Heezemans, zeker na
mens als zijn oud
parochianen Van har
te gelukwensen met
deze hoge en welver
diende onderschei
ding, dan mogen wij
leze gelegenheid aan
grijpen om nog eens
iets te vertellen om
trent zijn tien-jarig
pastoraat in Waal
wijk
Pastoor Heezemans
werd in 1934 tot pas
toor van de St. Jan's
parochie te Waalwijk
benoemd. Van den
beginne af heeft hij
zich bijzondere moei
te getroost om het kerkelijk leven,
dat door allerlei omstandigheden in
de vroegere jaren wat verslapt was,
nieuw leven in te blazen.
Hij toonde een hoge opvatting te
hebben van zijn taak als pastoor,
wist door zijn verzorgde predicaties,
geheel aangepast aan de sociale ver
houdingen in deze streek, zijn ge
hoor te boeien en te treffen. Hij
deed veel voor de liturgische aan
kleding van het priesterkoor en had
een werkzaam aandeel in de uit
breiding van het onderwijs in zijn
parochie. Ook hierbij deed hij zich
vooral kennen als sociaal priester:
hij wist uit zijn bezoeken bij de pa
rochianen hoezeer de huiselijke toe
standen in vele arbeiders-gezinnen
ongunstig beïnvloed werden door
