woen§
dag
-prijzen
DE LSNGSimi
50 JAAR BOERENLEENBANK
HET MEISJE
NIEUWKUIJK
RAAMSDONK
ma.
IN DRUNEN IN ELSHOUT.
MET DE KAM
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 19 MEI 1952.
ALLEEN GELDIG
WOENSDAG 21 MEI
24-27
5.50 6.
4.50
28-31
95
4.95
32-35
7«
1.30 1.55
7
's-HERTOGENBOSCH VROOM Si, UREIiSMAW
TILBURG - HELMOND
Het Gouden Feest werd op grandioze wijze gevierd.
Bevolkingsonderzoek
op tuberculose
SCHRIFTELIJKE EN TELEFONISCHE
BESTELLINGEN WORDEN HIEROP
NIET AANGENOMEN
Witle kinderschoenen
«net leder zool, leuk model,
maten 20-21 22-23
Luchtige zomerhand
schoenen van geknoopte
filet, goed model. In u 35
wit, grijs en ecru I.
Moderne vierkante shawl,
ook als hoofddoek te ge
bruiken, leuke 45
kleurencombinaties óm
Plastic kousenetui voor
4 paar kousen, opvouwbaar.
Inrood.korenblauw, #3}g3Sc
geel en lila V©
Waszijde van prima kwaliteit
in bleu, rose en zalm, «g 25
80 cm. breed, per meter L
Witte katoen vcor ledikant-
lakentjes en sloopjes, stevige
kwaliteit, 100 cm. gQ
breed, per meter H
Molton onderlegger,gebleekt,
mooie zachte kwaliteit, «a <^5
wit gefestonneerd Sa
Vulpotlood, 8 kantig, in mooie
kleuren uitgevoerd.
Goed systeem O*!)
Sinaasappel limonadestroop
ONZE BEKENDE j
KWALITEIT, grote fles
20 cent statie
Gevulde drups met verfris
sende vruchtenvulling,
200 gram
Poplin overhemd, vaste
trubenijs boord, staande op
maak, Amerikaanse man
chetten, gevoerde borst. In
groen, bleu, wit, -rr 90
beige en grijs
Interlock jongensbroekje
met ingeregen elastiek, prima
kwaliteit, 2-4 jaar 5-7 jaar
89e -1.05
8-10 jaar 11-13 jaar
T weepersoons gewatteer
de bedsprei met volants,
215 x 210 cm., zijde met
fraai doorgestikt patroon in
terra, groen en as 9Q
goud At>
Dubbel bouclé loper ui
frisse streepdessins, sterks
kwaliteit, 50 cm. M £5!
breed, per meter Jm*
eigenlijk allemaal bent en wat U
allemaal gedaan heeft. Het is een
lange lijst geworden en ik ben er
niet in geslaagd, aldus de burge
meester, er een opbouw, een geheel
in te ontdekken; Mijnheer Tuerlings
is de man die alles kan".
De burgemeester wees er verder
op hoe de heer Tuerlings begon met
de jeugd, zich voorts richtte tot de
rijpere jeugd in tuinbouw en pluim
vee-onderwijs en in zijn muziek
lessen. Dan stichtte hij een begra
fenis-onderneming, maar voor het
zo ver was dacht hij nog aan de ou
de dag en richtte het Comité Ouden
van Dagen op. Er was geen feest
of Tuerlings had de leiding of een
belangrijk aandeel hierin. Niets kon
er gebeuren op het gebied van han
del, nijverheid en middenstand, of
hij was bij de hand.
„Uw voornaamste werk buiten de
school is de muziek. U beseft niet
het goede werk wat U daarmee ge
daan hebt. Gij hebt het jaren gedaan
en met groot succes. Wij zijn U
daarvoor zeer dankbaar. Naast de
muziek hééft ook „de Pers" U wel
helemaal te pakken". En de burge
meester yertelt hoe 't eerste woord
van de heer Tuerlings, toen spreker
hem vroeg naar zijn plannen wan
neer hij het onderwijs zou verlaten,
het woord „pers" was.
„Gij zijt in de gemeente een be
langrijk man geweest en gij zijt 't
nog, ondanks Uw 65 jaren".
Het paste niet Mijnheer Tuerlings
een rustige levensavond toe te wen
sen, maar de burgemeester sprak de
hoop uit, dat Kaatsheuvel nog vele
jaren van zijn levenslust en activi
teit zou mogen profiteren. Tot Me
vrouw Tuerlings richtte de burge
meester zich met de woorden: „U
hebt het Uw man mogelijk gemaakt
al dit werk te verrichten; daarvoor
danken wij U."
Tenslotte bood hij de jubilaris 't
geschenk van de verenigingen aan,
dat bestond uit een mooie pick-up,
met een aantal platen naar keuze
van de feesteling.
Het knapenkoor van St. Jan zong
hierna enthousiast het liedje van de
Scharesliep en Lang zal-t-ie leven,
en de jongens zongen het van har
te, dat kon je zo zien.
Nadat de heer v. Woensel de bur
gemeester had bedankt voor zijn be
reidwilligheid, bood hij Mevrouw
Tuerlings, als dank en waardering
voor de opofferingen die zij zich
had getroost, een prachtig bouquet
bloemen aan.
Bel Canto jubelde nog „Hij leve
lang" en „Hiep, Hiep Hoera" en dan
kreeg Jan Tuerlings gelegenheid 'n
woordje te zeggen.
„IK HEB GEDAAN WAT IEDER
MOEST DOEN".
En dat woordje was kenmerkend
voor deze verdienstelijke feesteling,
ongekunsteld en spontaan als het
was.
„Burgers en burgeressen van
Kaatsheuvel, van waar die eer dat
me zo'n avond bereid wordt? Ik heb
veertig jaren mijn plicht gedaan;
wat heb ik daarnaast gedaan Ei
genlijk wat ieder moest doen, dat
is doen wat ge kunt. In de school
heb ik mijn plicht gedaan, in 't bur
gerlijk leven mijn morele plicht.
't Doet me toch wel goed, deze
dank, deze huldiging, zei de heer
Tuerlings verder; en wanneer ik
dank breng aan de burgemeester,
aan het comité en aan de vereni
gingen, dan doe ik dat met een ge
voel van sympathie voor de vereni
gingen en voor Kaatsheuvel.
Ook het slagen van een werk
geeft voldoening, maar wanneer,
zoals nu, tot uiting komt dat men
er dankbaar voor is, dan stemt dat
nog meer tot genoegen. Het was al
lemaal gemeend en spontaan".
En tenslotte gaf hij de verzeke
ring dat hij niet van plan was te
gaan rusten.
De heer Tuerlings achtte het nog
zijn plicht mee te delen, dat ook
Berkdijk niet achtergebleven was
in de huldebetuigingen. Hoewel
men daar enigszins was gepikeerd
over het feit dat geen vertegen
woordiger van die parochie in het
comité was opgenomen, wilde men
toch deze gelegenheid niet voorbij
laten gaan en was men in de mid
daguren zijn opwachting komen
maken bij de heer Tuerlings, die
van de drie Berkdijkse verenigin
gen, te weten: de voetbalclub, de
.wielerclub'en de harmonie St. Jan,
een prachtig cadeau in de vorm van
enkele boekwerken en bloemen had
mogen ontvangen. Hiervoor uitte
de jubilaris zijn grote erkentelijk
heid.
Dit was het einde van de officiële
huldiging, die duidelijk aantoonde
hoe grote waardering men heeft in
Kaatsheuvel voor de persoon en de
werkzaamheid op alle mogelijke
gebied van de heer Jan Tuerlings.
Het is de goede eigenschap van
een gemeenschap, wanneer ze haar
verdienstelijke leden weet te eren
en te huldigen; het is ook een groot
voorrecht voor een gemeenschap
personen onder haar leden te tellen
die zich zo belangeloos voor haar
belangen inzetten als de heer Tuer
lings in de afgelopen veertig jarert
voor Kaatsheuvel heeft gedaan. Ook
onze oprechte gelukwensen voor de
heer Tuerlings en zijn geachte fa
milie, en niet minder voor Kaats
heuvel.
Op een waarlijk grootse wijze heeft
de afdeling DrunenElshout van de
Boerenleenbank haar gouden bestaans-
feest gevierd. De dag begon echt Ka
tholiek „in piam memoriam", nl. met een
H. Mis in beide parochiekerken voor de
overleden leden. Om 9 uur had in de
kerk te Elshout een plechtige H. Mis
van dankbaarheid plaats, die wegens
ziekte van de H.E.H. Deken Rooyackers
werd opgedragen door Pastoor Versteeg,
geassisteerd door de Eerw. heren v. d.
Berg en Mutsaerts.
Iri een korte feestpredikatie belichtte
pastoor Versteeg in het bijzonder de so
ciale en charitatieve betekenis van de
Boerenleenbank. De vreugde en de dank
werden aan het einde nog eens uitge
zongen door het koor dat „Haec dies"
van Giessen ten gehore bracht.
Na deze plechtige H. Mis volgde in
het prachtig versierde parochiehuis te
Elshout een feestvergadering.
Hierop waren tegenwoordig bestuur
en leden, alsmede de geestelijkheid van
beide parochies, Burgemeester en Wet
houders, de voorzitter van de centrale
Boerenleenbank de heer Fleskens met de
hoofdinspecteur de heer Lugtman;ver
der Notaris Schreurs, vertegenwoordi
gers van diverse andere verenigingen en
instellingen enz.
De directeur van de plaatselijke afde
ling de heer C. van Drunen, opende
deze vergadering met een hartelijk wel
komstwoord en gaf hierbij tevens een
kort historisch overzicht over het ont
staan van de plaatselijke afdeling en in
't bijzonder memoreerde spr. de grote
promotor Deken Gijsen z.g., die het nut
van een plaatselijke spaar- en credietver-
eniging bijzonder heeft gepropageerd en
gesteund.
Door het vertrouwen der leden en de
verdere ontwikkeling van het boeren
bedrijf is uit deze spaar- en crediet-in-
stelling een instituut gegroeid, dat thans
voor boer en tuinder het gehele beta
lingsverkeer regelt. Spr. bracht ook dank
aan de werkers van weleer en de op
richters .die de aansprakelijkheid durfden
aanvaarden, n.l. Deken SGijsen en de he
ren H. Klerkx, J. v. Loon, A. van Dru
nen, M. v. Loon, A. Robben en F. van
Drunen. Speciaal bracht spr. ook dank
aan de beide gouden jubilarissen en
medeoprichters de heren M. van Hal
der en Adr. v. Delft Wzn.
De Kassier de heer C. Brok verstrekte
hierna een financieel overzicht, waaruit
de gestadige groei bleek. Aan spaar
gelden was verschuldigt in 1910 84.984,
1920 431.415; 1930 465.723; 1940
436.367; 1950 ƒ2165.626.
Vanaf de oprichting tot Febr. 1952
werd aan spaargeld en rente ingelegd
13.240.575.84. In 50 jaar was er een
bedrag aan voorschotten van
1.195.804.—.
De omzetten op de lopende rekening
bedroegen in 1944 200.000 en in. 4950
ruim 10 millioen.De omzetten bedroegen
in 1910 224000.— en in 1951
24.400.000.—.
Het ledenaantal bedraagt thans 387.
Vervolgens sprak de heer Fleskens,
voorzitter van de Raad van Bestuur, een
enthousiaste rede uit. Na de algemene
gelukwens huldigde deze spreker de twee
gouden jubilarissen de heren Adr. van
Delft en M. van Halder. De heer van
Halder, oud bestuurslid, oud kassier en
thans nog e.re-bestuurslid, kreeg van de
heer Fleskens een oorkonde aangeboden
die alleen wordt uitgereikt aan hen die
zich op zeer bijzondere wijze voor de
Landbouwcredietinstelling hebben ver
dienstelijk gemaakt.
De heer Fleskens roemde het werk
van de oprichters. De jubilerende Bank,
aldus sp,r„ heeft de solidariteits- en orga
nisatie-gedachte bij de boeren en tuin
ders versterkt en levendig gemaakt. Eén
zijn in werken en bidden is ook thans
nog nodig, om in deze tijden de proble
men te kunnen oplossen.
Intussen waren verschillende geluks
telegrammen binnen gekomen, o.a. van
oud Deken Goossens en Deken Rooy
ackers.
De hoofdinspecteur de heer Lugtman
schetste hierna in een rede de maat
schappelijke betekenis van de Boeren
leenbank en haar veel omvattend werk.
Burgemeester Snels noemde de cijfers
van de plaatselijke afdeling een graad
meter van de welstand. Spreker bracht
ook dank voor de mooie gift van 15500
die de Bank voor de woningbouw in de
gemeente beschikbaar had gesteld.
Vervolgens kreeg nog het woord No
taris Schreurs, die terug dacht aan de
prettige samenwerking en veel lof had
voor het werk van de kassiers, terwijl
spr. uit zijn archieven nog enkele frap
pante puntjes uit het eerste begin van
de bank aanhaalde.
Ook de beide jubilarissen spraken nog
een kort woord waarna de voorzitter
van bet feestcomité de heer Kamp de
vergadering sloot.
De genodigden verenigden zich daarna
aan een feestdis in Hotel Gez. Klerks.
Aan deze feestdis werd nog het woord
gevoerd door de Zeereerw. heer Drs. v.
Dal, oud-adviseur yan de N.C.B., door
Pastoor Vogels, namens de oud-ad
viseurs en door de heer Fleskens en
Burgemeester Snels.
Intussen had om 2 uur in het versier
de Veilinggebouw de eerste opvoering
plaats van de feestrevue, waarvan des
avonds om 7 uur een reprise, tevens
hoofdopvoering plaats vond. Dit was
het grote massale feest van de jubile
rende vereniging voor hare leden en het
is waarlijk een groots festijn geworden.
Hier hebben in beide uitvoeringen meer
dan duizend mensen het feest meege
vierd. De beide Drunense Harmonieën
en de Elshoutse Fanfare brachten hier
hun serenades. Hier is door de duizen
den genoten van de royale tractatie door
de jubilaresse aangeboden en allen heb
ben genoten van de grote revue, ge
schreven en ingestudeerd door het lid
Wijnand van Delft en gespeeld en ge
danst door de leden van de Jonge Boe
renstand en Boerinnenbond.
Deze opvoering is voor ons werkelijk
en openbaring geworden, wat er aan
goede krachten in de Jonge Boerenstand
schuilen.
De opvoering was weer eens een ma
nifestatie van wat men gemeenschappe
lijk weet te bereiken. Het orkestje van
deze avond ,.de Peeboeren" verhoogden
nog de gezelligheid. Geen wonder dat
Burgemeester Snels een enthousiast
dankwoord sprak.
Het slotwoord werd gesproken door
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
14)
(Slot).
HOOFDSTUK XV.
Strickland rende naar de stuw
dam zo snel als hij nog nooit gelo
pen had. Wat langzamer volgde
hem de schipper, die er 't zijne van
wilde weten.
Zou hij haar nog inhalen?Ze
was zo vlug als een eekhoorn.
Hij kwam aan een bocht van de
weg en keek hunkerend uit naar
Conchita. Vergeef 1Alleen was
er het geluid van het snel-voort-
schietende water. Het klonk hem in
de oren als het gebrom van een ver
scheurend dier, op het punt om z'n
prooi te verslinden.
Weer een kromming van de weg,
de laatsteWat lag daar op de
grond? Een rood schoentje. Nu wist
hij zeker dat hij op het goede spoor
was. Hij raapte het haastig op. Mis
schien was dat alles wat er van Con
chita over zou blijven.
Hij tuurde in de richting van de
stuwdam. Jawel daar aan de ijze
ren railing boven de dam, vlak bo
ven het kolkende water, dat met
donderend geweld over de dam
stroomde, zag hij een klein rood, en
wit figuurtje hangen, vlak bij de
oever nog. Naderbij gekomen, kon
hij haar gezichtje onderscheiden,
waarop zich een uitdrukking van
onuitsprekelijke angst afspiegelde.
Zij scheen op het punt zich in de
maalstroom te laten vallen
Hij greep in zijn jaszak, haalde
zijn revolver te voorschijn en riep
daarop zo luid hij kon:
„Conchita! Conchita! Luister!
Zie je de revolver?Het is de
jouwe! Als je je laat vallen, schiet
ik me dood. Dan ben ik er nog eer
der uit dan jij!"
Ze keek verbijsterd in zijn rich
ting en schreeuwde boven het ge
weld van het water uit:
„Neen, liefste, dat nooit. Ik zal
me vasthouden!"
Strickland wierp de revolver weg
en het lukte hem aan de landzijde
de railing te bereiken. Moeizaam
verplaatste hij zich in de richting
van Conchita. Het lukte. Nu was hij
bij haar. Hij sloeg zijn arm om haar
heen. Zij klemde zich krampachtig
aan hem vast. Maar hoe moest hij
haar aan land krijgen? Hij was nog
geheel buiten adem door het harde
lopen; en met maar één arm tot zijn
beschikking, kon hij weinig uitrich
ten.
Zou het water tenslotte hen bei
den bemachtigen? Opeens werd hij
als in een ijzeren greep gevat, en
met de zich aan hem vastklemmen
de Conchita met één ruk op de oe
ver gesleurd. Een forse gedaante
verwijderde zich, zonder iets te zeg
gen. De schipper!
Strickland riep hem aan, haalde
zijn beurs te voorschijn en wierp
ze hem toe. De schipper ving ze be
hendig op, tikte aan zijn pet en ver
volgde laconiek z'n weg.
Antony had nu nog maar alleen
ogen voor Conchita, die hij, buiten
het bereik van het kolkende water,
nu eindelijk ongestoord onder zijn
bescherming kon. nemen.
Hij bukte zich, raapte de revolver
op en wierp die in de rivier.
Conchita barstte in snikken uit
en daar tussendoor hijgde ze:
„O, je had mij niet moeten red
den. Ik zou wel heel gauw voorgoed
weg zijn geweest. Het is enkel om
mijn bestwil dat je met mij ge
trouwd bent, maar je houd van
haar!"
Ach, kindje, dat dacht ik zelf ook.
J Margaret is mooi, verstandig; ze
heeft een goed hart en is zorgzaam,
j Misschien bestaat er wel geen man
I die goed genoeg voor haar is. Dat
speelde me nog door het hoofd toen
ik haar vertelde dat ik met jouw ge
trouwd was. En hoe goed vatte zij
dat niet op. Maar jouw rood schoen
tje dat ik uit de modder opraapte
toen ik je achterna liep, is mij meer
waard dan de hele Margaret
En nu gaan wij de rivier op, liefste;
jij en ik samen. WaarheenOch,
wat komt er dat eigenlijk op aan?
Je bent de mijne en ik de jouwe!
Nu zo gauw mogelijk naar de boot,
want je bent door en door nat. Maar
eerst
Hij nam haar in zijn armen en
kuste haar zonder van ophouden te
weten. En die kussen werden al
even onstuimig beantwoord. Toen
liepen ze hand in hand over 't nog
modderige pad, naar de plaats waar
„De Wilde Eend" vastgemeerd lag.
Ze hielden alleen even stil om Mar
garet en Tante Babs toe te wuiven,
die bij het hek van de villa in span
ning hadden staan kijken naar alles
wat zich had afgespeeld.
Mrs. Ludlow barstte in tranen uit.
Toen ze weer enigszins tot spreken
in staat was, bracht ze er met moei
te uit: „De Hemel weet dat ik dank
baar ben dat het arme kind nu in
goede handen is. Wat heeft dat nare
halssnoer een ellende op z'n gewe
ten. Maar jou, mijn liefste Ma'rga-
ret, zal het hart breken!"
Uiterlijk kalm en beheerst, maar
toch met trillende lippen, antwoord
de het jonge meisje:
„Tobt u daar maar niet over, Tan-
de voorzitter van het feestcomité dhr.
Kamp en de voorzitter van de plaatse
lijke afdeling de heer C. v. Drunen.
Het feest van de Boerenleenbank,
prachtig georganiseerd, groots van opzet
en allure, is volkomen geslaagd.
CULTURELE VERENIGING.
De Culturele Vereniging alhier hield
op „Mariënkroon" een algemene ver
gadering. Hierbij gaf de voorzitter een
overzicht en sprak een dankwoord,
waarin hij o.m. het volgende zei
Nu de Culturele vereniging enige tijd
geleden haar seizoen gesloten heeft en
zich met al haar ten dienste staande
middelen inspant om ook het volgend
seizoen, het vijfde van haar bestaan,
voor te 'bereiden, past het haar U van
harte te danken voor de genegenheid die
LI haar toedraagt en voor de grote steun
die zij van U mocht ontvangen. Het mag
ons; buitenmate verheugen dat in onze
gemeente, uitingen op het gebied van
ontwikkeling, beschaving en ontspan
ning, mogelijk zijn, die anderen ons te
recht benijden.
Dat de Culturele vereniging in staat
is geweest alle aanvankelijke moeilijkhe
den te overwinnen en met een steeds be
ter programma uit te komen, dankt zij
voor het grootste gedeelte aan de velen
die haar streven waarderen en begrij
pen. Zoals U ervaren hebt mogen we
terugzien op een buitengewoon geslaagd
seizoen. We hebben genoten van een
boeiende voordracht van de beroemde
schrijver Ernst 'Claes, we hebben waar
kunstgenot gesmaakt bij de declamatie
avond van Joop Biekman. Buitengewoon
interessant en uitermate leerzaam was
de uiteenzetting over het Ardennenoffen
sief van Von Rundstedt door de enthou
siaste Luit. Kol. de Koning. Het voor
treffelijk blaasquintet v. h. Brabants Or
kest heeft onze liefde tot de edele mu
ziek ten zeerste aangewakkerd en Mr.
Jan Derks bezorgde ons een avond van
geestig plezier en grote hilariteit.
Wat de vereniging in het afgelopen
seizoen ons bood is waarlijk niet gering
geweest. Nu zij haar eerste lustrum viert
hoopt zij in staat te zijn een extra goed
program samen te stellen. Wij rekenen
et' vast op dat U, die ongetwijfeld te
vreden is, ons ook in het volgend sei
zoen trouw blijft. Zonder tegenbericht
nemen wij aan dat U Uw lidmaatschap
verlengt. Wij danken U voor Uw be
langstelling en we durven U verzoeken
ook Uw vrienden en kennissen te wijzen
op het werk der Culturele vereniging,
opdat deze in de toekomst in staat zij
nog veel en nuttig werk voor onze ge
meenschap te verrichten.
Naar wij vernemen zal in de gemeen
ten Raamsdonk, 'Geertruidenberg en
Waspik binnen afzienbare tijd een be
volkingsonderzoek op tuberculose wor
den gehouden.
Dit onderzoek, dat uitgevoerd wordt
door de Stichting tot Opsporing van Tu
berculoselijders (S.O.T.U.) heeft ten
te Babs. Antony is nooit met zijn
hele hart de mijne geweest, al wa
ren wij ons daar geen van beiden
van bewust. Maar haar is hij volko
men toegewijd."
Zo sprekend hief zij het blonde
kopje fier omhoog.
Nadat het opgehouden had met
regenen, brak er een gouden zonne
schijn door, gevolgd door een avond
met toverachtig zilveren maanlicht.
In de boeg van „De Wilde Eend",
die nu in een zij-arm van de rivier
gemeerd lag, troonde Conchita op
een stapel kleurige kussens met
haar guitaar, als een zeldzame tro
pische vogel.
Strickland, die aan haar voeten
geknield lag, stond op toen het lied
uit was, sloeg zijn arm om haar heen
en kuste in vervoering het handje
dat de snaren had bespeeld.
„Vertel eens, mijn kleine, schat
tige fee, als die jonge Lockwood, die
dat moet ik eerlijk bekennen
toch niet zo'n schurk is als ik eerst
wel dacht, je gisteravond in 't huis
gezien had, voordat je het gelukt
was het halssnoer in handen te krij
gen, en hij had je tegengehouden,
wat zo je dan gedaan hebben? Had
je daar van te voren wel aan ge
dacht?"
Ze keek hem aan met haar grote
mooie zwarte ogen en sprak kalm:
doel eenieder voor de röntgencamera te
brengen om daardoor in staat te zijn, de
tot nu toe verborgen lijder aan t.b.c. op
te sporen en te behandelen.
U zult zich ,de vraag stellen, waarom
dit werk gedaan wordt. Neemt Neder
land niet een vooraanstaande plaats in,
wanneer we de cijfers van de sterftege-
vallen aan tbc met die van andere lan
den vergelijken?
Het antwoord hierop is bevestigend.
Maar er mag niet uit het oog worden
verloren, dat er in ons land nog ieder
jaar 18 duizend nieuwe tbc-gevallen wor
den gevonden.
Dit enorme aantal vormt een erfenis
van de afgelopen oorlogsjaren. De wo
ningnood, ondervoeding en angst hebben
de tbc de kans gegeven haar werk te
doen. Wanneer U de enorme bedragen
ziet, dië de tbc jaarlijks aan Nederland
kost, aan verpleging, uitkering van zie
ken- en invaliditeitsgeld, doch vooral aan
verlies van werkuren, dan zult !U Uw
ogen niet geloven; het loopt in de tien
tallen millioenen guldens.
En dan spreken we nog niet van het
verlies aan gezondheid en levensgeluk
van tienduizenden mensen.
Daarom is het al geruime tijd de wens
geweest van allen, die met tbc-bestrij-
ding te maken hebben, dat de gehele be
volking zou worden onderzocht. Maar
men moest dit plan voorlopig laten va
ren, omdat er zoveel doktoren nodig wa
ren om al deze mensen door te lichten,
dat men er eenvoudig niet aan kon be
ginnen. De techniek heeft deze moeilijk
heid opgelost. Het is tegenwoordig mo
gelijk, aan de lopende band kleine long
foto s te maken, door op een eenvou
dige knop van een ingewikkeld apparaat
te drukken. Men heeft weliswaar voor
de gehele Nederlandsse bevolking een
behoorlijk aantal van deze apparaten
nodig, doch de Marshall-hulp heeft in
belangrijke mate bijgedragen tot aan
koop hiervan. Onderzoek van de gehele
bevolking is dus nodig en deze bedoe
ling wordt nu eens niet verwerkelijkt
door de overheid maar door de Neder
landse Tuberculosebestrijding, die zoals
men weet op particulier initiatief berust.
Over het algemeen heeft het publiek
veel interesse voor het bevolkingsonder
zoek, dat al op pl.m. 60 plaatsen in onze
provincie is beëindigd en op andere in
voorbereiding of in gang is.
Het wordt U dan ook niet moeilijk
gemaakt, U mag zelf een tijd kiezen
welke het best uitkomt. U wordt voor
het toestel geplaatst, moet even diep in
ademen, adem inhouden, en voor hel
weet bent U klaar en neemt Uw opvol
ger Uw plaats in.
Bij het maken ivan de foto wordt een
klein prikje gegeven, met tuberculine.
Hierdoor wordt de stof in het lichaam
gebracht, waartegen dit 'zich verzet, het
stuurt afweerstoffen naar de plaats waar
gespoten is. Na 3 dagen kan men zien,
of er afweerstoffen zijn, er ontstaat een
kleine rode vlek. Deze vlek ds een goed
teken, want het is een bewijs, dat men
tegen een aanval van tbc kan.
Wanneer U binnenkort door een huis-
bezoeker(ster) bezocht wordt, geef dan
gehoor aan de oproep tot deelname. Zeg
niet: „Bij ons in de familie komt geen
tbc voor", want tbc is geen familiekwaal
of erfelijke ziekte.
Iemand uit een tbc vrije familie kan
heel wel aan deze ziekte lijden.
Het interesseert het bevolkingsonder
zoek niet allen, of iemand tbc heeft,
maar evenwel of iemand gezond is.
U voert een struisvogelpolitiek, wan
neer U niet aan dit onderzoek dat
voor jong en oud bestemd is deel
neemt.
„Ja, wel degelijk heb ik er aan
gedacht, zowel in het bootje op de
rivier, als in het bos. Want ik was
bang dat hij in het huis zou zijn en
dat, als jij zou merken dat het snoer
weg was, het misschien wel heel
lang zou duren eer je terug kwam
en mijn briefje zou vinden, Dus heb
ik er tevoren goed over nagedacht
wat ik in dat geval zou moeten
doen. Hij heeft zo vaak tegen me
gezegd, dat hij me lief heeft."
„Ach liefhebben. Hij weet niet
wat echt liefhebben betekent", viel
Antony uit.
„Nu ja, dat is natuurlijk waar;
maar ik was van plan tegen hem te
zeggen dat, als hij mij het snoer gaf
en het mij aan jou liet brengen, ik
bij hem terug zou komen, wanneer
hij dat zou willen. Dat zou ik ge
zworen hebben bij de Heilige Maagd.
Ik had de revolver van de senor.
Dus dacht ik, ik zal wel naar hem
teruggaan, maar zal mij voor het
hoofd schieten eer hij mij kan aan
raken, want ik ben de jouwe, lief
ste, of ik nu leef, of in het graf lig!"
Met haar ene arm om zijn hals
geslagen, trok ze, met de andere,
zijn hoofd tegen haar borst.
EINDE.
