Puistjes!
VffiALWYK
DE MIDDELBARE VAKSCHOOL VOOR
DE LEDER- EN SCHOENINDUSTRIE.
D.D.D.
HET MYSTERIE
II
miGlëY
Bei order
verkwikkende
Nic. Schilders
AANDACHT VOOR
BIOSCOOP-PROGRAMMA.
ZOMERPRIJZEN
WEK DE GAL
IN UW LEVER OP
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 6 JUNI 1952
2
Grote toekomstmogelijkheden voor de gediplomeerden, ook in
deze minder rooskleurige tijd.
FEUILLETON
kauvngont
Voor de BETERE
BRANDSTOFFEN
1 Mei begon het zomer
seizoen.
Profiteer nu van onze
verlaagde
Ondanks de herhaalde waarschuwingen van alle mogelijke zijden
ziet men tegenwoordig nog al vaak dat leerlingen van de H.B.S.,
wanneer zij hun einddiploma hebben behaald, niet verder meer
studeren, maar zich scharen in de lange rij van hen die jacht ma
ken op het witte boordje, die dus dikwijls na lang zoeken en na
lang wachten een kantoorbaantje krijgen. Terwijl toch algemeen
bekend is hoe ons land ov ervoerd is met mensen die een betrekking
in de administratieve sector bekleden of ambiëren; terwijl eveneens
algemeen wordt toegegeven dat alleen een intensieve industrie ons
land economisch sterk kan maken. Daarom is het van belang 'ns
te wijzen op de mogelijkheden van het nijverheids- en technisch
onderwijs; daarom is het vooral in deze streek van belang wederom
eens te wijzen op de Middelbare Vakschool voor de Leder- en
de Schoenindustrie.
LEIDENDE FUNCTIES IN DE
SCHOEN- EN LEDERBEDRIJVEN.
Herhaaldelijk zijn wij reeds in de ge
legenheid geweest te schrijven over de
Waalwijkse Middelbare Vakschool, we
hebben als het ware de ontwikkeling
van deze school op de voet gevolgd, en
juist daarom hebben wij ook graag ge
volg gegeven aan de uitnodiging van 't
bestuur dezer school, dat dezer dagen de
pers inviteerde, om aldus meer bekend
heid te geven aan deze belangrijke vorm
van Middelbaar Nijverheidsonderwijs, nu
het nieuwe leerplan van de M.V.L.S.
gedurende enkele jaren is uitgevoerd en
de resultaten van dit nieuwe, meer veel
zijdige onderwijs kunnen worden over
zien.
Het doel van dit onderwijs, aldus ver
klaarde de directeur van de School de
heer Ir Roelofs Heyrmans, is, krachten,
op te leiden die in de toekomst in staat
zullen zijn leidende functies in de leder
en schoenbedrijven te bezetten, terwijl
daarnaast ook regelmatig zonen van le
der- en schoenhandelaren de opleiding
volgen.
Dit doel werd ook reeds nagestreefd
door de oude Rijksvakschool die in 1914
werd opgericht.
VAN RIJKSVAKSCHOOL
TOT M.V.L.S.
De Rijksvakschool ressorteerde onder
het Lager Nijverheidsonderwijs, maar na
de oorlog kwam bij de industrie de wens
naar voren, dat het onderwijs op deze
school zou worden uitgebreid, op de
eerste plaats door verdere intensivering
van het eigenlijke vakonderwijs, maar
verder ook door het geven van onder
wijs in die vakken, die men het best al
gemene bedrijfsleiders-vakken kan noe
men, vakken, waarvan iedere toekomsti
ge leidinggevende figuur in deze indus
trieën enige kennis dient te bezitten. Men
was van mening, dat, wilde men de in
dustriële capaciteit van het herrijzende
Nederland opvoeren, men ook het on
derwijs op een hoger peil diende te bren
gen. Een dergelijke ontwikkeling van het
onderwijs betekende, dat de school in
Zuiver en ontsmet
1 uw huid met de hel-
dervloeibareD.D.D.
De jeuk bedaart, de
ziektekiemen worden gedood en de huid
geneest.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
het Middelbaar Nijverheids Onderwijs
ondergebracht zou dienen te worden en
de minister verbond bij de onderhande
lingen aan de opname de wens, dat de
industrie ook van haar belangstelling zou
doen blijken door middels een Stichting
de nieuwe Middelbare school te behe
ren.
En vanaf 1 September 1949 is de
Rijksvakschool een Middelbare Vak
school, gesubsidieerd volgens de M. N.
O.-wet en beheerd door een Stichting uit
de industrie.
We zouden nu iets moeten schrijven
over het Onderwijs aan deze school en
dan dienen we meteen een scherp onder
scheid te maken tussen de afdeling Le
derbereiding en de afdeling Schoenfabri-
cage. De lederindustrie kan sedert het
looien van een kunst tot een wetenschap
is geworden een chemische industrie
worden genoemd, terwijl de schoenfabri-
cage een technische industrie is, met het
gevolg ook dat het leerprogram van de
afdeling lederbereiding voor een zeer
groot gedeelte uit scheikunde-onderwijs
bestaat.
Lang en breed hebben we gesproken
over de practische scholing aan dit in
stituut en door sommigen werd als een
bezwaar gevoeld, dat deze school geen
practisch jaar kent, zoals bijvoorbeeld de
textielschool, en de M.T.S. Later ech
ter toen we de school bezochten is het
ons duidelijk geworden, dat dit natuur
lijk niet helemaal, maar toch voor een
vrij groot gedeelte ondervangen wordt
door de werkmethode, die de jongens een
hele schoen, van het snijden tot het op
halen en uitpoetsen, zelf laat behande
len en die de gehele bereiding van het
leer impliceert.
In deze laatste afdeling werkt men bo
vendien nog in groepen, waarover een
van de leerlingen als „chef" is aange
steld; U ziet hierdoor wordt het gemis
van een practisch jaar voor een voor
naam gedeelte geneutraliseerd.
En dan is er nog steeds bijna veertig
jarige ervaring, en de bekwaamheid van
veelal in de praktijk geschooide leer
krachten, die een peil garanderen, dat
de bezitter van het einddiploma in staat
stelt de leder- of de schoenindustrie door
het vervullen van een leidende functie
van dienst te zijn,
EISEN EN MOGELIJKHEDEN.
Na het vorengaande is het wel dui
delijk dat degenen die een van deze op
leidingen wensten te volgen dienen te
beschikken over een zekere kennis van
de exacte vakken en een zekere algeme
ne ontwikkeling moeten hebben bereikt,
terwijl zij tevens blijk moeten geven tot
een regelmatige studie in staat te zijn.
Daarom is het allerminst overbodig,
dat voor toelating het Mulo-diploma B
of de overgang van de 3e naar de 4e
klas H.B.S. verlangd wordt, welke eisen
ook de N.O.-wet stelt.
Bij het stellen van deze eisen wordt
echter één uitzondering gemaakt, n.1.
voor gegadigden, die uit de praktijk af
komstig zijn, die een practische voorbe
reiding op een lagere nijverheidsschool,
zoals er in Waalwijk een is, hebben ge
had of reeds een behoorlijke practische
kennis in werkplaats of fabriek hebben
opgedaan en daar uitblinken. Voor zul-
ken bestaat de mogelijkheid van een
toelatingsexamen, waarvoor zij zeker
slagen als zij de voorbereidende cursus
hebben gevolgd die bijv. gegeven wordt
op de M.T.S. in Den Bosch en op de
Nijverheidsschool te Waalwijk.
Bovendien wordt er nog als voor
waarde voor toelating gesteld, dat de
discipel in het jaar van toelating 17 jaar
wordt.
Een van de voornaamste redenen die
het bestuur van de school deed besluiten
contact op te nemen met de pers, was
wel, dat men het zeer noodzakelijk acht
te de ouders van H.B.S.- en Mulo-leer
lingen te wijzen op de grote mogelijk
heden die deze school biedt.
Met nadruk wilde men verklaren, dat
de vraag inaar bezitters van de getuig
schriften van de M.V.L.S. ook in dieze
'tijd, welke toch zeker niet gunstig ge
noemd kan worden voor de leder- en
schoenindustrie, zodanig is, dat alle ge
diplomeerden een hun passende betrek
king hebben gevonden. Ten opzichte van
de schoenindustrie is de situatie zelfs de
ze, dat de vraag naar gediplomeerden
het aanbod overtreft, Ben bewijs niet al
leen voor de doelmatigheid van het on
derwijs, maar ook voor de verstandige
keus die de leerlingen van deze school
hebben gedaan. Geen jacht op het witte
boordje, maar een weloverwogen besluit
zich door middel van dit onderwijs te
bekwamen voor de positie van afdelings
chef, assistent-bedrijfsleider, of bedrijfs
leider in de schoen- en lederindustrie,
functies, die, ook in het buitenland,
graag vragen om een diploma van de
M.V.L.S., zoals blijkt uit het feit, dat de
school meermalen bemiddeling heeft ver
leend hij het voorzien in een buiten
landse vacature en dat regelmatig ieder
jaar buitenlandse leerlingen het onder
wijs volgen.
BETERE OUTILLAGE EN
MEER RUIMTE.
Ook in het onderwijs betekent stilstand
steeds achteruitgang, ook het onderwijs
ontwikkelt zich, de methoden dienen ver
beterd en de outillage dient geperfectio
neerd te worden; ook bij de Middelbare
Vakschool ziet men dit terdege in. En
vooral sinds de school beheerd wordt
door de stichting uit de industrie is het
machinepark ter dege uitgebreid en ver
beterd. Maar vooraleer men tot verdere
verbeteringen kan overgaan zal eerst de
beschikbare ruimte moeten worden uit
gebreid. Ook in dit opzicht is het be
stuur waakzaam en men heeft een plan
tot uitbreiding bij het Ministerie van O.
K. W. ingediend. Langdurig waren de
onderhandelingen met dit ministerie,
maar nu verwacht men toch binnen af
zienbare tijd resultaat hiervan, zodat zo
gauw mogelijk met de uitbreiding kan
worden begonnen.
Niettemin, ondanks het bestaan van
deze verlangens, maakte het onderwijs
zoals we dat bij een rondgang door de
school zagen een zeer goede indruk; en
wanneer de beschikbare ruimte er is,
zal alles ongetwijfeld nog beter zijn.
Even keken we ook rond in het Le
derinstituut T.N.O.; intensief werkt het
Instituut met de school samen en deze
samenwerking tussen onderwijs en we
tenschappelijk onderzoek is vrijwel enig
in Nederland en uiteraard zeer nuttig.
Tenslotte, we hebben door dit te
schrijven niet alleen het belang van de
school gediend, maar ook en vooral het
belang van de industrie, van de schoen
en lederindustrie, de grote bestaansmo
gelijkheid van onze omgeving. Bekwa
me krachten in de industrie betekent een
grotere bloei en een intensivering van
die industrie, en daarheen zal de aan
dacht van het Nederlandse volk zich
moeten blijven richten, wil ons land eco
nomisch sterker worden.
Ook de Middelbare Vakschool voor
de Leder- en de Schoenindustrie, die de
enige middelbare opleiding op dit ge
bied is in Nederland, en voor wat be
treft de looierij-afdeling absoluut uniek
is, ook deze vorm van Middelbaar Nij
verheidsonderwijs kan een belangrijke
factor zijn in het verbeteren van Neder
lands economische positie. De mogelijk
heden zijn aanwezig; wij hopen, dat deze
meer en meer gerealiseerd kunnen wor
den.
ZONDAGSDIENST
8 Juni 1952.
Arts: Dr. Mannaerts.
Apotheek: Nijman.
NED. HERV. KERK
WAALWIJK.
Zondag 8 Juni 1952.
10 uur: Ds. W. L. Jens.
STRALENDE
GOUDEN BRUILOFT
IN BESOYEN.
Het was zoals Pastoor Vertaiesen
Woensdagmorgen onder de plech
tige H. Mis in zijn toespraak tot 't
gouden bruidspaar Verhagen-van
Eyck zei: Onze Lieve Heer had
Zijn mooiste weer voor deze dag
bewaard. Kon men een helderder
hemel, een stralender zon wensen
toen de bruiloftsstoet tegen half 10
vanuit de Besoyensestraat, waar 't
huis prachtig versierd was, naar
de kerk trok? Helemaal voorop
schreed in vol ornaat een minia
tuur-bruidspaar, het bruidegomme
tje compleet met slipjas en witte
handschoenen ernstig voor zich uit
kijkend in het volle besef van zijn
waardigheid, het bruidje niet min
der compleet met sluier en bruids-
bouquet, af en toe fijntjes glimla
chend omdat het zo aardig was.
Daarop volgde een grote gouden
kroon, gedragen en omringd door
bruidjes en toen kwam het middel
punt van de feestelijkheid: het gou
den paar in een glanzende Chevro
let, die symbolisch door bruidjes
werd getrokken. In de volg-auto's
reden de familieleden en 't buurt-
comité. Half Besoyen was uitgelo
pen om die keurige stoet te zien en
iedereen genoot kennelijk met het
bruidspaar mee.
In de kerk droeg Pastoor Verbie-
sen een plechtige H. Mis van dank
baarheid op en het koor deed met
goed gevolg z'n best de plechtigheid
luister bij te zetten door de mis
„Mathildis" van Cuypers te zingen.
Na het Evangelie sprak de pastoor
een felicitatie uit met een compli
ment voor de wijze waarop 't echt
paar Verhagen-v. Eyck vijftig jaar
lang lief en leed had gedeeld en hij
stelde het ten voorbeeld aan de jon
geren. Hij sprak de hoop uit dat
de heer en mevrouw Verhagen nog
vele jaren naar de kerk zouden
kunnen komen.
's Middags om 1 uur was er re-
VAN DE BLAUWE TRAM.
door T. Lodewijk
5)
De inspecteur haalde berustend
de schouders op, salueerde en ver
trok. Jochem volgde zijn chef met
een laatste blik op de patiënt, die
goedmoedig knikte.
„Daar sta je nou", zei Vallent-
goed op de gang „en als ik iets
méér weet dan vannacht, ben ik
een suikerboon".
HOOFDSTUK III.
De ontsnapte S.S.'er.
Inspecteur Vallentgoed was gloei
end uit zijn humeur. Hoezeer hij
zijn best had gedaan het zaakje stil
te houden, de kranten hadden de
lucht gekregen van de lugubere
•ontdekking op de Rijksweg en met
bittere spot herinnerde de inspec
teur zich de woorden van de dok
ter, die hem al enkele krantenkop
pen aan de hand had gedaan. Nu,
er had inderdaad niets aan ontbro
ken. „Het mysterie van Lisse", „De
geheimzinnige auto", „De Spook-
auto", vormden slechts een boeket
je uit de stijlbloemen, die vinding
rijke journalisten duimzuigend had
den opgekweekt.
De inspecteur wist echter heel
goed dat tot nog toe ieder spoor
ontbrak. Nóch vingerafdrukken,
nóch voetsporen had hij kunnen
ontdekken, al had hij de auto en de
naaste omgeving om zo te zeggen
met een vergrootglas afgezocht.
Van alle kanten waren foto's geno
menmaar van de daders
geen spoor.
Hij was opnieuw, samen met Jo
chem, naar het ziekenhuis gegaan.
Het slachtoffer had hen opgewekt
begroet en bleek aanzienlijk voor
uitgegaan.
Veel licht had hij echter niet op
het geval kunnen werpen.
Hij was die middag, vertelde hij,
naar Den Haag gereisd om daar 'n
bedrag van 10.000.te incasseren.
Het geld zou worden gebruikt om
de volgende dag lonen uit te beta
len. Behalve de boekhouder en de
secretaresse van het slachtoffer,
wist niemand van de reis iets af.
Passagiers had hij niet gehad, be
halve een bij de vele tramreizigers
tussen Haarlem en Leiden bekende
en populaire trambeambte, chef de
Boer, die hij een lift had gegeven
van de kalkzandsteenfabriek, voor
bij Hillegom, naar het Klinkenber-
ger viaduct. Hij had zich inderdaad
tegenover de heer De Boer in een
gesprek over de gevaren van het
„liften" uitgelaten over het feit, dat
hij die avond met een belangrijke
geldsom zou terugkomen, en ge
zegd, dat hij in zulk een geval zelfs
zijn eigen schoonmoeder nog niet
zou meenemen.
Op de vraag hoe het mogelijk
was dat, terwijl hij om Vijf uur 't
geld incasseerde, hij pas 's nachts
terugkeerde, vertelde het slachtof-
fer na enige aarzeling, dat hij, als
weduwnaar, het plan had te her
trouwen met een niet onbekende
actrice, welke Hie avond optrad bij
de première van een nieuw stuk.
Hij had het nuttige met het aange
name verenigd en de voorstelling
bijgewoond. Na afloop had hij haar
even in haar kleedkamer begroet
en was toen direct naar huis ge
reden. Verder wist hij zich niets
meer te herinneren.
Opeens kwam Jochem met een
wonderlijke vraag.
„Meneer Van der Jagt
wéarom schrok U gistermorgen zo
van de fluit van de tram?"
De man in bed keek hem verwon
derd aan, en dacht toen, zichtbaar
ingespannen na.
„Dat kan ik U niet zeggen", ant
woordde hij, „ik herinner het me
ook niet meer zo precies".
„Had de tram op de een of ande
re wijze iets met het ongeval te
maken?"
„Neeik herinner me vaag
dat ik het rode achterlicht van de
tram ergens onderweg heb gezien".
„Dat was toch al vrij laat; zo laat
rijden er over het algemeen geen
diensten meer tussen Leiden en
Haarlem".
„Zo precies ben ik niet met de
dienstregeling op de hoogte", zucht
te Van der Jagt vermoeid en sloot
de ogen.
Toen waren ze maar vertrokken.
En nu zat de inspecteur achter
zijn bureau en liet de stukken uit
het dossier een voor een door z'n
vingers glijden.
Rapportenrapporten
maar nergens enig houvast. Geble
ken was dat Van der Jagt tegen
diefstal verzekerd was, zodat de
beroving hem persoonlijk weinig
schaadde. Ook de schade aan zijn
schedeldak scheen nogal mee te
vallen, morgen zou hij het zieken
huis verlaten om verder thuis te
worden verpleegd.
Jochem kwam binnen en aan zijn
gezicht zag zijn chef reeds dat hij
niet veel méér succes had geboekt.
De beide mannen staarden naar de
dichtbetypte vellen der verbalen,
die toch zo weinig licht verschaften,
ceptie, waarop allereerst het comité
het cadeau van de buurt aanbood:
een luxe kachel, voorzien van de
modernste vindingen en snufjes.
De voorzitter, de heer Trommelen,
sprak het bruidspaar toe en hij ge
tuigde van de gulheid waarmee de
buurt zich had ingespannen om van
dit feest iets moois te maken, om
dat men dat voor het gouden paar
over had. Daarna vormde 't comité
een gemengd koor, dat een feest
lied ten gehore bracht. Velen kwa
men daarna nogfeliciteren, onder
wie ook burgemeester Teijssen en
pastoor Verbiesen.
Om half vier kwamen de kinde
ren weer hulde brengen en later
verschenen nog „Hallelujah" en de
harmonie „St. Crispijn".
's Avonds verzamelde zich de
buurt in café v. d. Meijs, waar het
natuurlijk aan gezelligheid en wat
er bij hoort niet ontbrak.
Mochten er later wat meer wol
ken komen dan in het begin, dit
neemt niet weg dat de gouden brui
loft van het echtpaar Verhagen- v.
Eyck in alle opzichten een stralen
de dag is geweest in Besoyen, ze
ker niet in de laatste plaats voor
het bruidspaar zelf.
CHR. HIST. KIESVERENIGING
„NEDERLAND EN ORANJE".
Hoewel niet druk bezocht, kon de
ledenvergadering van bovenge
noemde vereniging 1.1. Dinsdag
avond toch doorgang vinden.
De financiële zijde van een ver
antwoorde propaganda ten behoeve
van de a.s. verkiezingen, maakte
o.a. een punt van bespreking uit.
Woensdagavond 18 Juni a.s. zal
in het gebouw van de Prot. Chr.
H.B.S. in openbare vergadering als
spreker optreden Mr. W. F. Baron
v. d. Feltz, lid der Tweede Kamer
van de C. H. U.
De hoop werd uitgesproken dat
de C.H.U. straks onverwacht sterk
uit de stembus zal komen.
MUSIS SACRUM.
Vrijdag t/m Zondag wordt in dit
theater de film „M" vertoond, een
titel die ontnogelijk korter kan zijn.
Met M wordt hier aangeduid een
kindermoordenaar, die een stad
door zijn wrede practijken terrori
seert. Het is duidelijk dat men hier
met een soort geesteszieke te doen
heeft. De politie stelt een onder
zoek op grote schaal in en de ge
hele onderwereld van die stad on
dervindt de terugslag van die ver
scherpte waakzaamheid. Daarom
gaan ook de oplichtersbenden op
hun beurt op jacht naar de moor
denaar, om zo gauw mogelijk een
einde te maken aan de activiteit
van de politie. De samenwerkende
benden vinden de psychopaat en
juist op het moment dat er wrijving
ontstaat tussen de leiding en de le-
met bezorgde landerige gezichten,
toen plotseling de telefoon op het
bureau van de inspecteur overging.
„Inspecteur hier".
„Inspecteur", klonk een nerveuse
mannenstem aan de andere kant.
„U spreekt met Oudejans, de ter
reinbaas van Bar ends en Verhoeven
aan de Hereweg. Er zit bij ons op
't land in de schuur een vreemde
kerel. Misschien heeft ie wel wat
te maken met die overval bij de
brug".
De inspecteur vroeg kortaf enke
le bijzonderheden en legde toen de
hoorn op de haak. „Kom mee, Ver-
kruysen", zei hij, „bij Barends en
Verhoeven zit een vent in de
schuur. Misschien is het een dood
gewone landloper, maar we mogen
geen risico nemen. Steek je prop-
peschieter in ieder geval by je".
Een ogenblik later trapte Jochem
de motor aan, de inspecteur sprong
op de duo. Ze vlogen de poort uit
van het politiebureau, misten maar
op een haar een met een kolossale
dragline beladen truck, die met 'n
slakkengangetje langs de weg kroop
en reden de weg naar Sassenheim
op, waar, niet ver van de plaats
waar de beroving had plaats ge
vonden, de bewuste bollenschuur,
eenzaam, een eind in 't land stond.
Ze parkeerden de motor vlak
den van de benden over het al of
niet vermoorden van de moorde
naar, dringt de politie binnen om
èn de moordenaar èn de bendelei
ders te arresteren.
Toegang boven 18 jaar.
De film „Korea" (Maandag en
Woensdag) is het relaas van een
Amerikaans soldaat die eigenlijk
door een vergissing naar Korea
gaat. Als hij daar is, ziet hij wat
de strijd in werkelijkheid betekent.
We zien de dappere daden van deze
vrijwilliger tegen wil en dank, we
zien hem een machinegeweernest
met een bulldozer uit de weg rui
men, hij blaast een vijandelijke
munitiedepot op, hij kan een defec
te locomotief van een Rode Kruis-
trein nog juist op gang krijgen enz.
Kortom, hij ontpopt zich als een
held, zoals er zo velen in Korea
streden en strijden.
naar de zaak met een 50
jarige ervaring
voorheen A. Schilders
Laageinde 94, Tel. 2734
WAALWIJK
LUXOR-THEATER.
„Actie in de Stille Zuidzee" wel
ke film van Vrijdag t/m Zondag in
Luxor wordt gedraaid, heeft tot on
derwerp de belevenissen van een
duikbootbemanning die in de Stille
Zuidzee opereert tegen de Japan-
nezen. Het blijkt dat de onder
commandant gescheiden is van zijn
vrouw, die werkzaam is in een ma
rine-hospitaal, maar ondanks de
scheiding houden beiden nog van
elkaar. Wanneer een broer van de
commandant de vrouw het hof
maakt, schijnt er een verdere ver
wijdering te ontstaan, en zeker
wanneer de ondercommandant de
dood van de commandant verweten
wordt. Met een manhaftige daad
weet de gehele duikbootbemanning
weer de achting van iedereen te
winnen, ook die van de Luchtvaart
dienst, terwijl het huwelijk tussen
de nieuwe commandant en zijn
vrouw weer in alle liefde wordt
hersteld.
„Achter gevangenismuren" is een
opwindend relaas van de gebeurte
nissen in een Amerikaanse strafge
vangenis waar de gevangenen in
opstand komen tegen een onmen
selijk streng systeem; vooralsnog
weet de directie met geweld de ge
vangenen er onder te houden; er
arriveert een nieuwe gevangenis
kapitein, die met heel andere me
thoden de zaak regeert; tussen hem
en de directie ontstaan natuurlijk
conflicten en de film laat dan ten
slotte zien welke methode de beste
is. Toegang boven 18 jaar.
V zult 's morgens „kiplekker"
uit bed springen.
Elke dag moet uw lever een liter gal
in uw Ingewanden doen stromen, anders
verteert uw voedsel niet, het bederft.
U raakt verstopt, wordt humeurig en
loom. Neem de plantaardige CARTER'S
LEVERPILLETJES om die liter gal
op te wekken en uw spijsvertering en
stoelgang op natuurlijke wijze te regelen.
Een plantaardig zacht middel, onover
troffen om de gal te doen stromen.
Eist Carter's Leverpilletjes.
voor de woning van Oudejans, de
baasknecht van de firma Barends
en Verhoeven, die hen al in de deur
opwachtte.
„Daar, in dat schuurtje heb ik
hem zien binnenglippen", wees hij.
In het maanlicht konden ze het ge
bouwtje duidelijk onderscheiden.
Een pad er heen voerde door de
bollenvelden, vlak en zonder be
schutting. Alleen een grote stro-
mijt vormde, ongeveer halverwe-
gen, enige dekking.
Jochem wou recht op de schuur
aanlopen, maar de inspecteur ge
bood voorzichtigheid. „Je weet imr
mers niet wie je voor hebt", wees
hij terecht, „geef je nooit bloot voor
het beslist nodig is".
Samen liepen ze naar de schuur
toe, er voor zorg dragend dat voort
durend de stromijt tussen hen en
hun doel bleef. Maar eindelijk had
den ze de stroberg bereikt, en nu
moest er nog een vijf en twintig
meter over het bollenland worden
afgelegd.
De inspecteur stak voorzichtig
zijn hoofd om de hoek van de mijt
en verkende het terrein. Op dat
ogenblik klonk een korte, droge
knal. Ping! Rakelings langs zijn
hoofd suisde iets voorbij. In een
oogwenk zat hij weer naast Jochem
achter het beschuttende stro.
„Deksels nog an toe", mopperde
hij, „die vent schiet, en goed ook.
Een gewone landloper doet zoiets
nietzouden we dan toch nog
beet krijgen?"
