Wijde Wereld
Waalwijkse en Langstraatsa Courant
De Assemblee in Straatsburg
100 Jaar Haarlemmermeerpolder
B.e.K&y.K.
UIT DE
J
(D
Strijd van vooruitgang tegen
conservatisme
Het was het eerste grote
waterbouwkundige werk, dat
in het Koninkrijk der Ne
derlanden tot stand kwam,
maar de omstandigheden
waaronder het geschiedde,
strekten ons land niet tot
eer
MAANDAG 9 JUNI 1952.
Uitgever
Waanvijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit biad
verschijnt 2 x per week
DE ECHO HET ZDIDE
75e JAARGANG No. 47
Abonnement
2.60 franco p. p.
18 cent per week
speciaal tarief.
2.35 per kv.-artaal
Advertentie-prijs
10 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
Bureaux GROTESTRAAT 205. WAALWIJK
TEL. 2621
OPGERICHT 1878
SCHOOLSTRAAT 11, KAATSHEUVEL.
TEL. 2121
TEL-ADRES„ECHO"
Hei zoeken naar eenheid een moeilijke iaak
maar de eerste stappen zijn gezet.
Een federalistisch hart zal snel
ler gaan kloppen als het de naam
Straatsburg hoort. Het heeft de af
gelopen week wel heel snel geklopt
toen men in het gebouw van de
Raad van Europa aan de vierde
zitting begon. Uit alle hoeken van
ons oude werelddeel was men naar
de Elzas gekomen om met elkaar
te debatteren over belangrijke
vraagstukken, die de eenheid van
Europa moeten bevorderen. Zon
internationale vergadering is iets
bijzonders. De bedrijvigheid is on
geëvenaard en alle technische hulp
middelen rukken aan om de debat
ten een zo vlot mogelijk verloop te
doen hebben. De Fransen hebben
enige ervaring op dit punt. Zij heb
ben dit weer bewezen toen zij het
huis van de Europese federalisten
bouwden. Een prachtig gebouw, in
een prachtige omgeving, voorzien
van alle gemakken die men maar
wenst.
Daar is de grote vergaderzaal.
Enorme tribunes met gemakkelijke
stoelen, van waaruit men een onbe
lemmerd gezicht heeft op de ver
richtingen van de afgevaardigden.
Achter het voorzittersgestoelte zijn
glazen wanden waarachter de ver
talers zitten, die het Frans en En
gels uiteraard tot in de perfectie
beheersen.
Dit zijn de enige officiële talen
die in deze vergadering worden ge
sproken. Mocht men één daarvan
niet voldoende machtig zijn om de
debatten ongestoord te kunnen vol
gen, dan behoeft men zich geen
zorgen te maken, want een koptele
foon, die aan elke stoel hangt, zorgt
voor de gewenste taal. De mannen
en vrouwen achter glazen wanden
doen hun werk voortreffelijk. Zij
zijn gereed met de vertaling op het
moment dat de spreker zijn rede
heeft beëindigd.
Niet alleen de zaal, maar het ge
hele gebouw dwingt de grootste be
wondering af. Het bevat grote wan
delgangen, kantoren en restaurants
zijn er in gevestigd, zodat men on
danks lange avondvergaderingen
niet van honger of dorst behoeft om
te komen. Die restaurants waren
een uitkomst,want de vergadering
werkte onder hoge druk om maar
voor Pinksteren thuis te kunnen
zijn. Een voorstel van de Neder
landse delegatie om 's avonds door
te vergaderen, teneinde zodoende
enige dagen te kuhnén uitsparen,
moest maar één nacht worden uit
gevoerd.
Wie zou denken dat de Fransen
en in het bijzonder de Straatsbur
gers zich voor de poorten van het
gebouw zouden verdringen om
maar een plaatsje op de tribunes
machtig teworden, vergist zich.
Men heeft niet al te veel belang
stelling voor dit grote gebeuren.
Wellicht weten de meeste Straats
burgers nauwelijks het gebouw te
vinden, zover staat het in de bui
tenwijken van de stad. Slechts de
vlaggen van de 15 deelnemende
landen die voor het hoge gebouw
wapperen, duiden aan dat hier in
derdaad de Europese, beweging ze
telt.
Geen belangstelling dus van de
burgers, maar wel van de journa
listen die bij tientallen zijn opge
komen en hun berichten seinén of
telefoneren naar alle delen van de
wereld. Een bewijs, dat het gebeu
ren in Straatsburg voor Europa van
grote betekenis is.
De Assemblee die hier bijeen is,
vormt een zeer bijzondere verga
dering. Er is geen sprake van dat
alle afgevaardigden bezield zijn
met dezelfde ideeën over de een
heid van Europa, dat na twee we
reldoorlogen politiek en economisch
is gebroken. Ook hier geldt, zoveel
hoofden zoveel zinnen. De Raad
van Europa is nog geen echt Par
lement. Aan wetgevende en con
trolerende bevoegdheden, zoals de
nationale parlementen die hebben,
is men in Straatsburg nog niet toe.
Daar kan men slechts aanbevelin
gen doen, die de Raad van Minis
ters heus niet hebben op te volgen.
Dit wil echter beslist niet zeggen
dat de Assemblee in Straatsburg
een praatcollege is. Zeker niet,
want men discussiëert daar met
grote ernst over moeilijke proble
men. Het grote nut van deze ver
gaderingen is ongetwijfeld dat par
lementsleden uit verschillende Eu
ropese landen elkaar leren kennen
en begrijpen. Dan komt er een
soort samenspel dat noodzakelijk is,
wil men te zijner tijd tot een echte
eenheid komen. Het is een moei
lijke taak waarvoor de afgevaardig
den zijn gesteld. De Engelsen heb
ben bijv. heel wat te verduren in
Straatsburg. Hun houding, die voor
Europa geen vlees of vis betekent,
wordt door de andere deelnemende
landen uit het Westen nog al ge
hekeld, al wil men er begrip voor
hebben dat niet alleen het eiland
in de Noordzee het trotse Albion
vormt, maar dat het imperium over
vele werelddelen is uitgestrekt.
Men is niet bereid gebleken om
Engelands twijfelachtige houding te
belonen met 't voorzitterschap van
de Raad van Europa. Die eer kwam
toe aan de Fransman Menthon, een
federalist pur sang.
Een poging om de Nederlander
v. d. Kieft, het lid van de Eerste
Kamer, deze functie te laten ver
vullen, had geen kans van slagen,
daar de socialisten in Straatsburg
onderling niet tot overeenstemming
konden komen. Een deel zette hun
kaarten op de Noor Finn Moe, met
het gevolg dat ook deze niet werd
gekozen.
Zo zoekt men en tast men in
Straatsburg, in de hoop het goede
te bereiken. Men debatteert tot de
stukken er af vliegen. De federali-
satie van Europa kan slechts langs
de wegen der geleidelijkheid tot
stand komen. Laat ons niet ver
wachten dat over enige maanden
alle West-Europese staten hun sou-
vereiniteit over bepaalde zaken zo
maar zullen overdragen. Maar laat
ons wel beseffen dat er na de oor
log ontzaggelijk veel is veranderd.
Dat men in ieder geval is gaan be
grijpen dat alleen een hecht Eu
ropa weerstand zal kunnen bieden
aan het opdringende Oosten. Hecht,
niet alleen militair, maar ook po
litiek.
In de Julimaand zal men
in de Haarlemmermeerpolder
het feit herdenken, dat vóór
honderd jaar het Haarlem
mer Meer werd droog gema"
len.
Het Haarlemmer Meer, die grote
zwalpende plas tussen Haarlem,
Amsterdam en Leiden, heeft al
heel wat offers gevraagd. Meerma
len hadden er scheepsrampen
plaats, maar liet meer knaagde ook
voortdurend aan de landerijen
rondom. Men kon hier met recht
spreken van de „waterwolf".
In de 16e eeuw besloeg het een
oppervlakte van 5600 ha., maar in
het begin van de 19e eeuw was die
reeds uitgegroeid tot bijna 18000
hectaren -
In November 1837 woedde een
hevige storm, die ruim 4000 bun
der land onder water zette, met
Kerstmis van dit zelfde jaar wer
den 7000 hectaren land door het
Meerwater verzwolgen.
Dat werd te bar Dat kostte te
veel geld - En zo besloot men in
principe tot de uitvoering van een
eeuwenoud plan de droogmaking
van het Haarlemmer Meer.
LEEGHWATER EN
VAN LIJNDEN.
Reeds in 1641 had de beroemde
waterbouwkundige Leeghwater de
droogmaking van het Haarlemmer
Meer bepleit en de mogelijkheid,
zelfs met behulp van windkracht,
aangetoond. Maar er waren te veel
moeilijkheden Allerlei instanties
doorkruisten elkaar, de landsre
gering kon niet voldoende gezag
opbrengen tegen de provincies en
de steden. Men vreesde gevaren
voor de inperkingen van Rijnlands
boezemwater en zo bleef eeuwen
achter elkaar dit project rusten.
In de eerste helft van de 19e
eeuw echter zag men wel in dat
het zo niet langer ging en het was
Baron van Lijnden van Hemmen,
die een plan tot droogmaking lan
ceerde. Natuurlijk mopperde het
Hoogheemraadschap Rijnland. En
de stad Leiden, die altijd fel tegen
de droogmaking gekant was ge
weest, diende een eis tot schade
vergoeding in van bijna een mil
lioen gulden, wegens de verloren
'gegane visrechten. Maar dit alles
kon toch de droogmaking niet te-
1 genhouden.
j Het conservatisme, dat nog met
j een scheef oog keek naar de ge-
bruikmaking van stoommachines,
werd overwonnen. Drie voor die
tijd geweldige gemalen werden ge
bouwd, de Cruquius, de Lijnden en
de Leeghwater, die begonnen het
water van het meer weg te zuigen
naar de Ringvaart.
In Juli 1852 meldde de Opregte
Haarlemse Courant, dat enige per
sonen over het drooggelegde land
de tocht naar Aalsmeer hadden ge
maakt» Het Haarlemmer Meer was
een polder geworden
DE CHAOS.
Het doel van de droogmaking i
was slechts beteugeling van de
waterwolf. Men had er zich blijk
baar nog geen voorstelling van ge
maakt, wat er met het nieuw ge
wonnen land moest gebeuren. Het
werd natuurlijk verpacht en de
kosten kwamen er ruimschoots uit,
want de prijzen werden door de
grootgrondbezitters opgedreven.
Maar maatregelen tot vestiging
van een burgerlijk bestuur en een
polderbestuur werden eerst geno
men twee jaren nadat de polder
was drooggelegd Zo lang heerste
de chaos
Misstanden ontsproten even we
lig als het onkruid, het riet en de
wilgen, die weldra een grote op
pervlakte van de nieuwe polder
bedekten. Langs de dijk hokten in
de bouwvallige keten de polder
jongens, die hoopten op nieuw
werk in de polder. Deze wetteloze
gemeenschappen vormden haarden
van ontucht, drankmisbruik, mis
daad en geweldpleging, van ellen
de, ziekte en dood. Een klein
troepje maréchaussées probeerde
zo ,af en toe een beetje orde te
scheppen, maar de duistere ele
menten vonden een makkelijke
wijkplaats in de verlaten uitge
strekte polder, terwijl de paarden
der politiemannen tot de knieën
wegzakten in de klei.
Scholen waren er niet, dokters-
hulp was moeilijk te krijgen en de
meeste bewoners waren doodarm.
Bij afwezigheid van een burgerlijke
stand werden tal van huwelijken
over de puthaak gesloten.
Epidemieën teisterden mens en
dier Zwaar werk, eenzijdige voe
ding, bedroevende hygiënische
omstandigheden eisten hun tol en
waren oorzaak van een abnormaal
hoog sterftecijfer, vooral onder de
kinderen.
Alleen de sterken overleefden dit
zwaar bestaan.
Met /de afwatering van de polder
ging het ook niet van een leien
dakje. De rijke bezitters van hoog
gelegen gronden zorgden er voor,
dat het waterpeil voor hen gunstig
bleef, waardoor de lager gelegen
landerijen maar al te vaak blank
stonden en de oogst verrotte. Voor
al de pachtboeren hadden' 't moei
lijk en op de grond werd maar al
te veel roofbouw gepleegd.
Het absenteïsme werkte deze toe
stand in de hand. Vele grondbezit
ters lieten zich nimmer op hun
terreinen zien, woonden ver weg
en eisten slechts eenmaal per jaar
de pachtsom. Het nieuwe land
werd bestuurd vanuit Haarlem en
'vanuit Den Haag en het tempo was
de departementale slakkengang.
Het Ministerie-Thorbecke scheen te
tzjjn vergeten, dat Nederland 18.00(1
hectaren groter was geworden
DE VOORTREKKERS, i
De eerste burgemeester, Mr. Pabst,
en zijn opvolger Mr. Amersfoordt,
hebben pionierswerk verricht op
ieder gebied: sociaal, economisch,
hygiënisch en cultureel. Vooral de
laatste, de stichter van de toender-
tijd beroemde modelboerderij De
Badhoeve, de man die de stoom
ploeg in Nederland importeerde,
heeft zijn krachten versleten in
dienst van de nieuwe gemeenschap.
Dat hij daarvoor zo weinig erken
ning vond, kwam niet alleen door
dat hij zijn tijd te ver vooruit was,
maar ook doordat hij geduld en tact
miste om met een conservatieve en
onwetende bevolking om te gaan,
om zich neer te leggen bij de zelf
genoegzame traagheid die het Ne
derland van die dagen kenmerkte.
Er bestond geen enkel plan. Er
werd hoegenaamd geen voorlich
ting gegeven. Het landbouwonder
wijs lag nog in de wieg. Terwijl in
Engeland de stoommachine haar
triomftocht al lang begonnen was,
keek men in Nederland de kat uit
de boom. Dat ondanks dit alles de
Haarlemmermeerpolder geworden
is tot een bloeiend en welvarend
stuk van ons land, is dan ook in de
allereerste plaats te danken aan de
noeste arbeid, het doorzettingsver
mogen en de onvermoeide werk
zaamheid van de voortrekkers. Van
de polderjongens, van de boeren,
van de ambtenaren, die op 'n klein
salaris hun taak verrichtten, van de
onderwijzers en de dokters en van
mannen als Pabst en Amersfoordt,
die het „gevecht tegen de bierkaai"
taai volhielden.
NA HONDERD JAAR.
Het is dan ook maar niet een op
pervlakkig meningsverschil dat
ontstaan is rondom de viering van
dit jubileum. Eerst in 1854 werd de
gemeente Haarlemmermeer ge
sticht, maar de ingezetenen van de
polder wilden toch óók in 1952
feestvieren, ter ere van hen, die tij
dens die zwarte bestuursloze jaren
hebben doorgezet.
Eén der hoogtepunten van deze
viering zal zijn de herbegrafenis
van de „vergeten voorman", Mr.
Amersfoordt en zijn vrouw, de eens
gevierde zangeres Hermine Dijk,
die in vergetelheid stierven na vrij
wel alles voor het welzijn van de
polder te hebben opgeofferd. De
nakomelingen van hen, die deze
voortrekker niet hebben begrepen,
zullen thans eerbiedig staan aan 't
graf, dat midden in de polder, in
Hoofddorp, zijn gebeente ontvangen
zal. Zij zullen daarmee eren het
particulier initiatief, de geestkracht
en het idealisme waarmee de pio
niers in het nieuwe land de strijd
hebben gewaagd en gewonnen te
gen de slapheid en de lauwheid in
een slaperig-zelfgenoegzaam land,
tegen conservatisme en baatzucht.
Thans is de Haarlemmermeerpol
der met z'n 18000 ha. vruchtbaar
land een monument; een monu
ment voor hem, die triomfator is
geweest in deze strijd: de Neder
landse Boer!
Lk.
De actie van de Russen tegen de var-
dragen van West-Duitsland met de ge
allieerden concentreert zich momenteel in
Berlijn. Het valt dan ook niet té ont
kennen dat dit het dankbaarste object is.
West-Berlijn ligt er als een vrije enclave
in het rode gebied en het ligt er slechts
aan in hoeverre de Russen overeenkom
sten en afspraken nakomen of de gealli
eerden het al dan niet, tenzij door de
lucht, kunnen bereiken. Dat de luchtweg
een machtig middel is, heeft de lucht
brug van enkele jaren geleden bewezen,
toen de Russen er niet in slaagden de
geallieerden op de knieën te dwingen
dank zij deze machtige organisatie. Daar
hadden de heren niet van terug en ze
kozen de wijste weg door toe te geven,
een van de weinige keren dat de Russen
bakzeil hebben gehaald tegenover het
Westen.
Het gaat natuurlijk niet aan te ver
onderstellen dat de moeilijkheden die
West-Berlijn momenteel weer in de weg
worden gelegd zo maar pesterijtjes zijn,
al heeft het er veel van weg. De zaak
waar het om gaat is er veel te ernstig
voor. Ongetwijfeld is de positie van
West-Berlijn de Russen een doorn in het
oog. Het is een vooruitgeschoven Wes
terse post, midden in een gebied dat de
Sovjets aan zich wensen te trekken, zo
als ze ongeveer alle landen van Oost-
Europa stelselmatig hebben gerussifi
ceerd. In dat opzicht is de afsluiting van
de grens tussen Oost- en West-Duits
land met prikkeldraad en een vijf kilo
meter brede strook niemandsland duide
lijk genoeg. En dat de Russen proberen
WestBerlijn hermetisch af te slui
ten van het Westen door de toegangs
wegen te blokkeren is evenmin erg twij
felachtig. Het zal hun evenwel heel wat
moeite kosten hun plannen door te voe
ren zonder ernstige conflicten, zolang
het Westen ernst maakt met zijn belof
ten en voornemens om West-Berlijn niet
aan zijn lot over te laten. En dat kan
heel lang zijn.
Men moet dit niet onderschatten. Ber
lijn is wel slechts een stad, maar daar
mee is niet alles gezegd. Op de eerste
plaats wonen er evenveel mensen als in
enkele provincies van ons land tesamen,
zodat het altijd de moeite waard is om
er iets voor over te hebben om te voor
komen dat die in handen van de Sov
jets vallen. Vervolgens blijft het zeker
voor de Duitsers de hoofdstad van
Duitsland, ook voor de West-Duitsers
en zij zullen nooit tevreden zijn met de
toestand als ze niet de mogelijkheid in
het verschiet zien dat Berlijn weer hun
hoofdstad zal zijn. Die mogelijkheid blijft
zolang de Westelijke geallieerden in
Berlijn blijven. Trouwens men hoeft niet
enkel op de Duitse gevoelens af te gaan
om Berlijn als een symbool te zien. Het.
is een teken van de onverzettelijkheid
van de vrije wereld in de verdediging
van de vrije wereld, ook al kost die of
fers. Langzamerhand is de rode in
vloedsfeer practisch afgesloten, maar
Berlijn is het bewijs dat die afsluiting
niet volkomen is en, wat nog belangrij
ker is, niet definitief. Als men de feiten
en gebeurtenissen zoals die zich ontwik
keld hebben als onvermijdelijk en onher
stelbaar beschouwde, had de handhaving
van Berlijn veel minder zin dan nu.
Want deze toestand schreeuwt om een
oplossing. Nu Berlijn nog gedeeltelijk
Westers is, is de pas naar een hereni
ging van Duitsland nog niet afgesneden.
Mocht het geheel in handen van de Rus
sen vallen, dan wordt dit vraagstuk voor
onbepaalde tijd opgeschort en hoelang
zal dat zijn?
Niettemin hoeft men niet optimistisch
te zijn over de gang van zaken. Berlijn
lijkt in ieder geval nogal explosief. Er
wordt een gevaarlijk spel gespeeld door
de politiek van speldeprikken en al pro
beert men openlijke conflicten te voor
komen, het is de vraag hoever men kan
gaan. Van de andere kant is het zo, dat
ook de Russen weten dat er aan een
oplijk conflict geweldige, maar onafzien
bare konsekwenties vastzitten. Er zijn al
meer pijnlijke wrijvingen geweest en tel
kens heeft men het gevaar van de vonk
in het kruitvat weten af te wenden. Dit
is een schrale, zij het niet helemaal waar
deloze troost. i
Al met al hebben de Russen in Berlijn
de meeste troeven in handen. Daar de
stad geheel in hun gebied ligt, zijn de
Westelijken in veel meer opzichten van
hen afhankelijk dan zij van het Westen.
De Engelsen hebben een van hun troe
ven uitgespeeld toen ze het beleg sloe
gen voor het gebouw van radio Berlijn
als represaille tegen het bezetten van
enkele Engelse enclaves in Oostduits ge
bied. De middelen waarover de Russen
beschikken om hun tegenstanders te
dwarsbomen zijn evenwel heel wat talrij
ker, maar zolang zij er niet in slagen
de Westelijken uit de lucht te verdrijven
zullen deze hun niet tot hun doel bren
gen. i
Ondertussen schijnt voor de Oostduit-
se bevolking weer een nieuwe faze te
zijn ingetreden. Het groeiend aantal
vluchtelingen, de laatste tijd vooral van
jonge mensen, wijst er op dat de Rus
sische satellieten die de Oostduitse re
gering vormen met steeds meer kracht
de bevolking trachten te knechten. De
volkspolitie is niet minder dan een leger
en ofschoon de Russen heftig ageren
tegen de Westduitse deelname aan de
Westerse defensie, breiden ze de Oost
duitse strijdkrachten steeds verder uit en
ze dwingen de jongemensen daarin dienst
te nemen. De boeren hebben hun lande
rijen moeten verlaten, evenals omge
keerd. De godsdienst wordt steeds
ernstiger gedwarsboomd, enfin, het
beproefde recept dat ze in heel Oost
europa hebben toegepast en dat een
ramp betekent waarvan het einde niet in
zicht is. De enige hoop blijft ook voor
deze mensen Berlijn, zij het dan niet een
die uitzicht geeft voor de naaste toe
komst.
RODE KRUIS SPOORDE
VERMISTEN OP.
In 1951 heeft het Informatiebureau
van het Nederlandse Rode Kruis 11.039
vermissingsgevallen van Joden opgelost.
Allen bleken te zijn overleden. Van ver
miste Nederlanders in Duitse dienst en
vreemde vreemde militairen bleken er
107 overleden te zijn. Daarentegen kwa
men 24 terecht. Gevraagde inlichtingen
uit het buitenland naar personen in Ne
derland en uit Nederland naar Neder
landers over de gehele wereld verspreid,
brachten aan het licht, dat 42 van hen
gestorven waren. Van 311 kon worden
vastgesteld, waar zij zich in levenden
lijve bevonden. Van in Indonesië ver
misten bleken 189 te zijn overleden en
168 nog in leven. 161 In Nederland ver
miste buitenlandse militairen waren
overleden; 2359 aanvankelijk als onbe
kend begraven militairen konden worden
geïdentificeerd.
RUIM 127 MILLIOEN VOOR
WONINGBOUWLENINGEN.
De N.V. Bank voor Nederlandse Ge
meenten deelt mede, dat thans de ver
koop van de rentespaarbrieven is geslo
ten. Om aan alle aanvragen, welke vóór
1 Juni jongstleden zijn gedaan te kunnen
voldoen, is het totaalbedrag nog ver
hoogd tot nominaal 54 millioen 100.000
gulden. In totaal zijn uitgegeven 481 dui
zend rentespaarbrieven van 100 gulden
en 40 duizend rentespaarbrieven van 25
gulden. Thans kan ook worden vastge
steld het totaalbedrag van de drie natio
nale woningbouwleningen. Dit totaal is
127 millioen 200.000 gulden.
NIEUWE BURGEMEESTER
VAN ROTTERDAM.
Bij Koninklijk Besluit van 5 Juni is
met ingang van 1 Juli benoemd tot bur
gemeester van Rotterdam mr G. E. van
Walsum, met gelijktijdig eervol ontslag
als burgemeester van de gemeente Delft.
Mr van Walsum is 52 jaar oud. In
1939 werd hij tot lid van de Rotterdam
se gemeenteraad gekozen. Na de bevrij
ding werd hij lid van de Partij van de
Arbeid. Gedurende acht maanden trad
hij op als wethouder van Onderwijs en
Volksontwikkeling in Rotterdam. Van
1946 tot 1948 maakte mr Van Walsum
deel uit van de Tweede Kamer als af
gevaardigde van de P.v.d.A. In 1948
ging hij; naar de Eerste Kamer over. In
hetzelfde jaar volgde zijn benoeming tot
burgemeester van Delft.
PAPIERPRIJS OPGEJAAGD
DOOR ZWENDELPRACTIJK.
De economische recherche is in
het geweer gekomen tegen minder
waardige practijken in de papier
handel, welke mede oorzaak waren
van de buitensporig hoge prijzen,
welke voor luxe papier, papier voor
handelsdoeleinden en ook voor ver
pakking werden genoteerd in de
nog slechts kort voorbije tijd toen
de papierprijzen in het algemeen
hoger waren dan thans, nu 't aan
bod de vraag weer overtreft.
Deze practijken bestonden in het
inschakelen van allerlei personen
en instanties in het goederenver
keer, welke in feite niets met de
leveranties te maken hadden, maar
die er alleen geldelijk voordeel uit
trokken zonder een redelijke tegen
prestatie. Zo kwam het meermalen
voor, dat de verwerkende industrie
(fabrikant) de uitvoering der or
ders liet lopen over twee, drie, zelfs
vier grossiers, ofschoon de fabri
kant tenslotte zélf aan de klanten
leverde.
Wat de gevolgen van deze prac
tijken waren ten aanzien van de
papierprijs blijkt onder meer uit
drie gevallen, waarbij de oorspron
kelijke verkoopsprijs ten profijte
van de tussen-„handelaren" steeg,
respectievelijk van 67 gulden tot
116 gulden; van 115 gulden tot 144
gulden en van 80 tot 110 gulden per
honderd kilo.
Van justitiële zijde kunnen krach
tige maatregelen tegen dergelijke
onbillijke prijsopdrijvingen worden
verwacht. Over enige dagen zal
voor de economische politierechter
te Utrecht het eerste proces worden
aangespannen tegen een papier
handelaar aldaar, die zich aan deze
vorm van prijsopdrijving heeft
schuldig gemaakt.
EDEN VOLGT STIKKER OP
IN O.E.E.S.
De Britse minister van buiten
landse zaken, Anthony Eden, is ge
kozen tot president van de raad van
ministers van de organisatie voor
Europese Economische samenwer
king (O.E.E.S.) als opvolger van
minister D. U Stikker. De Britse
minister van financiën zal Eden zo
nodig vervangen.
PRINS BERNHARD MOET
RUSTEN.
Tengevolge van een licht onge
val bij het paardrijden, dat hem
vorige week Zondag is overkomen,
zal Prins Bernhard op medisch ad
vies een week rust moeten houden.
J. W. ANDRIESSEN.
De voorzitter van de Kath. Volks
partij, de heer J. W. Andriessen,
zal in de verkiezingscampagne van
dit jaar geen spreekbeurten meer
vervullen. Kortgeleden is de echt
genote van de heer Andriessen
overleden. Op medisch advies moet
hij nu een maand rust nemen.
A.N.V.V. FEL GEKANT TEGEN
VREEMDELINGENBELASTING.
„Wij moeten van onze gasten
geen pluimvee maken", aldus een
van de afgevaardigden van 't con
gres van het A.N.V.V. te Breda bij
de bespreking van het probleem
van de logeergasten en de vreem
delingenbelasting. Middels een mo
tie waarin een dergelijke heffing
zeer ongunstig voor het vreemde
lingenverkeer werd genoemd, ver
klaarde het congres zich vierkant
tegen deze „averechtse" onlogische
en onzedelijke belasting".
BIJ 31 ONGELUKKEN MET
STRAALJAGERS 26 PILOTEN
OMGEKOMEN.
In een periode van 2x/i jaar van 6
Februari 1950 tot en «net 5 Juni in 1952
zijn. met inbegrip van de Thunderjet,
die bij Den- Helder verongelukte, in to
taal 31 Nederlandse straaljagers neerge
stort. Hierbij kwamen 26 militaire vlie
gers om het leven.
TWEE DODEN EN EEN ZWAAR
GEWONDE OP DE STAATSMIJN
HENDRIK.
In de staatsmijn „Hendrik" nabij
Schuttersveld te Brunssum heeft zich een
ernstig ongeval voorgedaan, tengevolge
waarvan twee personen om het leven
zijn gekomen en een derde in levens
gevaarlijke toestand naar het ziekenhuis
te Heerlen moest worden vervoerd.
Het ongeval heeft zich voorgedaan tij
dens werkzaamheden aan een der stut
ten. Er waren geen andere personen in
de nabijheid, toen het ongeluk gebeurde.
De nog in leven zijnde arbeider heeft
nog geen inlichtingen kunnen verstrek
ken, daar hij bewusteloos is.
DOODELIJKE VAL DOOR DAK.
Tijdens werkzaamheden is Donderdag
middag de 38-jarige opperman H. Ver
voort uit Uilsbeek door het dak van een
huis gevallen. De man werd zwaar ge
wond en overleed enkele uren na het
ongeluk.
KIND ONDER VRACHTAUTO.
Het vierjarig zoontje van de expedi
teur J. Z. uit Assen is Vrijdagmorgen
door een vrachtwagen, bestuurd door
zijn vader, overreden en op slag gedood.
Het jongetje wilde iets onder de stil
staande auto weghalen juist op het mo
ment dat de wagen begon te rijden.
SOVJET-AMBASSADEUR UIT
AMERIKA TERUGGEROEPEN.
De Russische ambassadeur in de
Verenigde Staten, Pan joskin, is van
zijn functie ontheven en naar de
Sovjet-Unie teruggeroepen. Dit
heeft de Russische diplomaat in
Washington meegedeeld, nadat hij
een bezoek van een half uur aan
minister Acheson had gebracht. „Ik
krijg in Rusland een nieuwe taak",
zei hij. Het Amerikaanse ministerie
van buitenlandse zaken heeft in
middels meegedeeld dat de opvol
ger van Panjoeskin reeds is be
noemd. Zijn naam wilde de Ame
rikaanse regering echter nog niet
bekend maken.
