WMIWÏR
Bevorder
\sverter\nq
door w
D.D.D
HET MYSTERIE
Er is niets tegen het venten
te doen.
WEK DE GAL
IN UW LEVER OP
verkwikkende
2
DE ECH0 VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 4 JULI 1952
2
De Raad van Vlijmen hoort:
Nog steeds is de woningnood een
penibel probleem.
LERARES KINDERVERZORGING
EN OPVOEDING.
EET-SERVIEZEN
CASSETTES
BIJOUTERIEËN
DRINKSERVIEZEN
KAPSTOKKEN
GEBAKSTELLEN
Het SMescheakeahais - Waalwijk
FEUILLETON
In de vergadering die de gemeenteraad van Vlijmen j.l. Maan
dagavond op het gemeentehuis hield ,kwam de heer Wijkmans in
krachtige woorden op voor de belangen van de Vlijmense nering
doenden, toen hij er op wees hoe vele buitenlui maar naar Vlij
men kwamen, een vergunning kregen voor een rijksdaalder en
dan de Vlijmense middenstand het leven zuur maakten door onder
haar duiyen te schieten. Het bleek echter niet mogelijk hier iets
tegen te doen.
Een ander probleem waar ook niet veel aan te doen schijnt, is de
woningbouw, zoals dat ook deze avond weer bleek, terwijl we
dan nog het probleem van het Haarsteegse jeugdhuis vermelden,
om al vast op enkele voorname dingen te wijzen die ter sprake
zijn gebracht in de bijeenkomst van Vlijmens vroede vaderen.
dat de regering ofwel voordeliger
condities moest scheppen voor de
kleinere gemeenten, of zelf voor
geld moest zorgen.
Hoe men ook praatte, de voorz.
kon niet meer doen dan de verze
kering geven dat het gemeentebe
stuur in alle opzichten diligent zou
zijn en iedere gelegenheid zou aan
grijpen om dit probleem te verzach
ten.
De heer v. d. Ven kreeg' de ge
legenheid in dit verband een ande
re vraag te stellen aangaande wo
ningbouw. Hij wees er eerst op dat
destijds Merkx-Verhoeven uit Heus-
den hier had willen bouwen, maar
de gemeente Heusden kwam er op
tegen dat die bouwplicht naar Vlij
men ging en thans vernam hij dat
de heer v. Stokkum met het fiat
van B. en W. vier bouwplichten
had verkocht aan Den Bosch. Had
hij die niet hier kunnen verkopen,
vroeg de heer v. d. Ven zich af; Den
Bosch verkoopt toch ook geen
bouwplichten aan Vlijmen.
Als wij, antwoordde de voorz., op
het standpunt staan: we willen
bouwplichten naar Vlijmen zien te
krijgen, dan moeten we er ook niet
op tegen zijn dat er van hieruit
bouwplichten verkocht worden. Het
gaat om het geval in zijn algemeen
heid. Hier zijn ook verschillende
bouwplichten van andere gemeen
ten gekomen. Als Heusden weigert
zijn toestemming te geven, goed,
dan gaan er van ons ook geen
bouwplichten naar Heusden; maar
wij menen onze goedkeuring voor
andere plaatsen niet te mogen ont
houden.
De heer v. d. Ven moest de rede
lijkheid hiervan inzien, al vond hij
het nogmaals zeer jammer van de
vier woningen.
De twee volgende punten, 4 en 5,
vormden geen enkele aanleiding tot
enige opmerking.
B. en W. stelden vervolgens voor
een stuk grond, gelegen aan de Ak
ker, te verkopen aan J. Beekmans
en de heer Wijkmans had het goed
gezien toen hij veronderstelde dat
het hier 't stuk grond betrof waar
over v. Stokkum en Luyben strijd
hadden gevoerd. Begrijpelijkerwijs
informeerde de heer Wijkmans of
deze kwestie nu bij was gelegd.
De voorz. kon hierop antwoorden
dat v. Stokkum schriftelijk ver
klaard had geen interesse meer te
hebben in het bedoelde perceel,
terwijl ook Luyben er van af had
gezien, in zoverre hij nu een klein
beetje verder op zou bouwen.
De heer Loonen kon zich eige
naar noemen van een perceel naast
de voormalige R.K. Kerk te Nieuw-
kuijk, volgens het besluit dat de
raad zonder meer nam.
Een aantal verzoeken om onthef
fing van straatbelasting zouden in
geheime vergadering behandeld
worden, aangezien de heer Wijk
mans enkele inlichtingen over een
bepaald geval vroeg.
HERZIENING VERMAKELIJK
HEIDSBELASTING.
Het voorstel tot wijziging van de
verordening vermakelij kheidsbelas-
ting hield in, dat men van bioscoop
voorstellingen een meer -reële be
lasting van 20% zonder onderscheid
zou heffen. De heer v. d. Meeren-
><5
ALWEER
MAAR ACHT WONINGEN.
Klokslag 7 uur bonsde voor de
eerste keer Maandagavond de voor
zittershamer neer, ten teken dat de
vergadering begon.
Na de notulen kwam een lange rij
van ingekomen stukken, waaruit
wij o.m. lichten de brief van de ad
vocaat van de gemeente inzake het
geschil met de heer v. Engelen,
waarin werd meegedeeld dat de eis
van de heer v. Engelen door de
rechter niet als inwilligbaar werd
beschouwd. De heer v. Engelen
moest nu ook de kosten van het ge
ding betalen.
Ged. Staten deelden mee dat zij
het besluit tot samenwerking op 't
gebied van Bouw- en Woningtoe
zicht met enkele omliggende ge
meenten hadden goedgekeurd.
De heer v. d. Meerendonk infor
meerde of B. en W. toch vasthiel
den aan het imperatief mandaat dat
zij van de raad gekregen hadden,
n.l. alleen samenwerken op voor
waarde dat de dienst, zodra moge
lijk, in Vlijmen gevestigd zou wor
den.
De voorz. stelde de heer v. d.
Meerendonk volkomen gerust.
Tenslotte is nog vermeldenswaard
de verdaging van de beslissing van
Ged. Staten inzake de verkoop van
grond aan A. H. Verhagen. Ge
vraagd naar de reden hiervan,
meende de voorz. dat het wel een
pr ij zenkwestie zou zijn.
Het voorstel tot het aangaan van
een kasgeldlening, groot 50.000.
deed de heer v. d. Meerendonk vra
gen hoe het stond met het crediet
dat men in Den Bosch voor de wo
ningbouw zou trachten los te krij
gen. Hierop kon de voorz. antwoor
den dat men nu beschikte over on
geveer 83.000.genoeg dus voor
8 woningen, waarmee men spoedig
hoopte te kunnen beginnen.
Was het niet mogelijk, vroeg dhr.
v. d. Meerendonk om eens een be
hoorlijk grote lening te sluiten, zo
dat men enkele tientallen woningen
kon bouwen; af en toe zo eens een
paar woningen hielp ook niet veel.
Grote gemeenten konden overal te
recht komen, kleinere gemeenten
kwamen nergens aan.
En de voorz. zong weer het oude,
al zo vaak gezongen lied van het te
hoge rentegamma. Men kreeg ge
noeg aanbiedingen, maar allemaal
tegen 6 of 7%.
Afgezien daarvan, hij had al aan
meerdere grote bouwbedrijven vo
lume aangeboden; maar deze gin
gen naar Den Bosch en Tilburg,
waar een hogere huur kon worden
bedongen en ze kwamen niet naar
Vlijmen.
De heer v. d. Meerendonk vond,
U zult 's morgens „kiplekker"
uit bed springen.
Elke dag moet uw lever een liter gal
in uw ingewanden doen stromen, anders
verteert uw voedsel niet, het bederft.
U raakt verstopt, wordt humeurig en
loom. Neem de plantaardige CARTER'S
LEVERPILLETJES om die liter gal
op te wekken en uw spijsvertering en
stoelgang op natuurlijke wijze te regelen.
Een plantaardig zacht middel, onover
troffen om de gal te doen stromen.
Eist Carter's Leverpilletjes.
donk, die de bioscoop één van de
stokpaardjes van de voorz. noemde,
had geen bezwaar tegen dit voor
stel. Integendeel, hij vond het ge
wenst dat de hele vermakelijk
heidsbelasting eens werd herzien.
De heer v. d. Meerendonk, vond
de voorz., had de spijker op zijn kop
geslagen. De vermakelijkheidsbe
lasting was iets, dat voortdurend de
zaken naliep. Met genoegen zou
men de hele zaak nog eens onder de
loupe nemen en binnen afzienbare
tijd met een gewijzigde verordening
bij de raad komen.
Nadat de raad besloten had een
rekening-courant-overeenkomst in
te trekken, een kasgeldlening ad
70.000.a 17/s aan te gaan en
een rek.-courant-overeenkomst van
200.000.— te verdagen, begon men
aan de rondvraag.
KAN HET VENTEN NIET
VERBODEN WORDEN?
De heer Wijkmans had een zeer
ernstige vraag. Hij meende te mo
gen verwachten dat de belangen
van de Vlijmense neringdoenden
veilig waren bij B. en W., maar nu
had hij toch iets dat dit tegen scheen
te spreken. En hij wees er op dat
er in Vlijmen maar raak gevent
werd. Ze komen maar uit 's-Bosch
hier naar toe, zei hij, ze halen hier
maar ventbewijzen, de buitenlui
voor 2.50 tijdens de gunstigste
maanden, terwijl onze eigen men
sen 10.moeten betalen voor een
heel jaar en toch ook voor hun ei
gen boterham hier zitten. Hij had
't al eens eerder gezegd en hij wist
nu niet of er aandacht aan werd be
steed, of dat de mensen die de ver
gunningen uitreikten maar raak
deden en de tip van de burgëmees-
ter maar in de wind sloegen.
Desnoods wilde de heer Wijkmans
een raadsbesluit, dat het uitgeven
van ventbewijzen voor artikelen,
die de mensen in Vlijmen ook kon
den leveren, strafbaar stelde.
De heer v. d. Meerendonk, wie
deze klacht ook ter ore was geko
men, was het hier volkomen mee
eens. Hij achtte het echter niet no
dig een raadsbesluit te nemen; als
de raad dit de voorzitter verzocht,
zou er ongetwijfeld met dit verzoek
rekening worden gehouden.
De voorz. antwoordde: Het vraag
stuk was ook bij B. en W. meerma
len ter sprake gekomen. Maar een
week, of zes geleden was er een cir
culaire verschenen van de Minister,
waarin de gemeentebesturen nog
eens gewezen werd op het verbod,
te treden in de vrije economie,
tenzij uit een oogpunt van rustver
storing.
Al pogen wij het af te remmen,
zei de voorz., het venten hier in de
plaats, eigenlijk staan we er volko
men machteloos tegenover.
De heer Wijkmans gaf zich zo
gauw niet gewonnen; het ging niet
aan dat die mensen zo maar hier
kwamen, waarvoor was er de Ves
tigingswet dan eigenlijk?
De heer Dekkers zag in de scher
pe concurrentie, die hier ongetwij
feld een gevolg van was, een alge
meen belang, maar wanneer Vlij-
menaren bijv. in Den Bosch ge
weerd werden en die uit 's-Bosch
vrijelijk hier konden komen, dan
was het natuurlijk helemaal fout.
De heer v. d. Meerendonk en de
heer v. d. Ven wilden het tarief
van de vergunning voor buitenlui
jfTTITTTT" Niet krabben. De beider
I If* 1 I 1% vloeibare D. D. D. kal-
U JLl J.» meert de jeuk in enkele
seconden, doodt de ziektekiemen en ge
neest tot diep in de huidporiën.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
verhogen, desnoods dat voor de ge
meentenaren verlagen.
Dè voorz. betoogde nogmaals dat
het nagenoeg onmogelijk was hier
iets tegen te doen. Het eigen publiek
echter moest de plaatsgenoten de
hand boven het hoofd houden.
En hij besloot: Probeert men te
dezen opzichte iets met rechtsmid
delen te veroveren, dan verliest
men dikwijls meer dan men wint.
VLUGGERE BRANDMELDING.
De heer v. d. Meerendonk wilde
het nog even hebben over de kwes
tie van de brand, verleden Zondag
in Haarsteeg. De brandweer van
Vlijmen had een prima naam en
trad altijd zeer vlug op. Maar vol
gens de mensen in Haarsteeg was
men Zondag te laat. Dit moest zijn
oorzaak vinden, dacht de heer v. d.
Meerendonk, in een te trage mel
ding. Daarom vroeg hij of het niet
wenselijk zou zijn van gemeente
wege aan alle bezitters van tele
foontoestellen een kaart te ver
strekken, waarop stond, welke
nummers men in geval van brand
onmiddellijk moest bellen. Ook via
een huis-aan-huis circulaire zou
men de bevolking op het hart kun
nen drukken ogenblikkelijk de
dichtstbijzijnde telefoon te nemen
en de bekende nummers te draaien.
De heer v. Bokhoven wees er op
dat Zondag de brandmelding niet
snel genoeg ging om dat de com
mandant in de kerk was; daarom
benadrukte hij vooral meerdere
nummers op de kaart te zetten.
De voorz. stemde hier volkomen
mee in.
Wethouder Berkelmans pleitte er
voor de commandanten in Haar
steeg en Nieuwkuijk ook een mel
dingsapparaat te geven, zodat zij
van daaruit de sirene in Vlijmen
konden bedienen. En hij vond een
warme meestander in de heer van
Oijen, maar niet minder in de per
soon van de voorzitter.
De heer v. d. Broek wilde op het
Plein 'n waterplaats geplaatst zien:
nu moesten huizen en bomen het
ontgelden. Maar de voorzitter
zei dat men voortaan van die
„tramwagens" afzag, dat werden
vuilnishopen. De mensen moesten
maar leren het zonder die dingen
te stellen en anders maar een natte
broek
HET JEUGDHUIS IN
HAARSTEEG.
„Wanneer krijgen we nou het
jeugdhuis, mijnheer de voorzitter",
vroeg de heer v. Oijen.
De voorz. kon hier nog niets op
antwoorden, dit was een kwestie
van overleg tussen de commissie en
B. en W.
De heer v. Oijen wees er op dat
er twee oplossingen waren op het
ogenblik, maar dat de ene veel
voordeliger was dan de andere.
De voorz. noemde dit een vraag
stuk van particulier initiatief; op de
eerste plaats moest de zorg voor de
jeugd uitgeoefend worden door de
kerk en de jeugdverenigingen.
„We hebben U alleen gevraagd of
U ons wilde helpen", zei de heer
v. Oijen.
„We hebben ja gezegd, antwoord
de de voorz.; maar volkomen duide
lijk hebben wij de voorwaarde uit
eengezet zoals we die ook gesteld
hebben in Vlijmen en Nieuwkuijk.
Maar hun opvattingen en hun lege
portemonnaie maakten aanvanke
lijk overleg onmogelijk".
Dhr. v. Oijen wees er nogmaals
op dat het tweede plan veel voor
deliger was.
„Laat de commissie dan met dat
plan komen" zei de voorzitter.
„O, wat kunnen jullie je eigen
toch mooi dom houwen", verzucht
te de heer v. Oijen, meer openhar
tig dan parlementair.
Enfin, weth. Berkelmans vertelde
dat er misschien toch wel een huis
was dat er voor in aanmerking kon
komen en dat er voor de bewoner
voor een ander huis gezorgd kon
worden. (De lezers moeten het ons
niet kwalijk nemen wanneer wij
niet duidelijker kunnen zijn, wij
zijn, evenals verschillende raadsle
den, geloven we, niet zo goed met
deze kwestie op de hoogte, het had
zowel iets van een geheimzinnig
onderonsje tussen het college en de
heer v. Oijen).
Op de opmerking van de heer
Berkelmans antwoordde de heer
v. Oijen: „Ziede nou wel, da gullie
meer weet".
Maar de voorz. zei tenslotte dat
het geen zaak was voor de raad en
de heer v. Oijen hoopte toch dat 't
geholpen zou hebben.
En hiermee was men aan 't eind
gekomen van deze vergadering, die
toen van karakter veranderde en
geheim werd.
ZONDAGSDIENST
6 Juli 1952
Arts: Dr. Langemeijer
Apotheek: Nijman
NED. HERV. KERK
WAALWIJK.
Zondag 6 Juli 1952.
10 uur: Ds. W. L. Jens.
R.K. MIDDELBARE MEISJES
SCHOOL WAALWIJK.
Geslaagd: C. Charpentier, P. de
Greeff, A. v. Gurp, H. Hopstaken,
N. Lambooy, A. Vermeer en J. de
Vries te Waalwijk. Ph. Bellaard,
Geertruidenberg; H. Kamp, Raams-
donk; M. Roelofs, Kaatsheuvel en
J. Giller, 's-Hertogenbosch.
Afgewezen: geen.
Het enthousiasme van de ge
slaagde examinandae vond een uit
weg in de jubeltocht die zij, ge
zeten in een open landauer en om
hangen met kransen van de over
winning, Woensdagmiddag door
Waalwijk maakten. Bellend en zin
gend werden zij begeleid door vele
andere meisjes, die op hun fietsen
de zegekar omstuwden. En in het
feestgedruis hoorden wij zelfs de
klanken van een trompet.
En niemand zal de meisjes de
vreugde om hun en anderer slagen
hebben misgund.
GESLAAGD.
Zaterdag j.l. slaagden te Breda
voor het Mulo A-diploma de vol
gende leerlingen der Nuts Ulo
school te Waalwijk:
Joh. v. d. Schans te Capelle Ho-
gevaart; Lenie Sieling te Genderen
en Corrie Spuij broek te Capelle.
Aan de Kweekschool St. An-
tonius van de Zusters Franciscanes
sen te Dongen slaagde voor 't exa
men onderwijzeres o.m. mej. Ellie
v. d. Linden alhier.
Onze plaatsgenoot de heer J.
M. L. Gragtmans slaagde aan de
Technische Hogeschool te Delft voor
het propaedeutisch examen Schei
kunde. Proficiat.
Bij de in Rotterdam gehouden
examens van de Vereniging van
Onderwijzeressen bij het Christe
lijk Voorbereidend Onderwijs in
Nederland, slaagde voor akte A
mej. A. C. Mortier. Geslaagde ge
noot haar opleiding in Den Haag.
Aan de R.K. Huishoudschool te
Den Haag zijn geslaagd voor de
akte lerarefe kinderverzorging en
opvoeding, o.m. de dames A. van
Loon en M. Verwiel te Waalwijk.
ZILVEREN KLOOSTERFEEST.
De Eerw. Zusters van O.L. Vrouw
van het H. Hart hebben Woensdag
in hun klooster aan de Eerste Zei-
ne het zilveren kloosterfeest ge
vierd van de Eerw. Zuster Odilia.
Het feest droeg een volkomen in
tiem karakter. In de morgenuren
was er een plechtige gezongen H.
Mis, terwijl 's middags de meisjes
van de 6e klas een toneelstukje op
voerden, gewijd aan de Altaar-
wacht, ter ere van de zilveren jubi-
laresse.
Hoewel de Eerw. Zuster Odilia
pas 2 jaren in het klooster te Waal
wijk vertoeft, zullen velen haar
toch al kennen als de hulpvaardige
portierster, terwijl de meisjes van
de avondnaaischool ongetwijfeld de
beste herinneringen aan haar be
waren.
Moge het de Eerw. Zuster gege
ven zijn nog heel veel jaren haar
kloosterleven te kunnen wijden
aan de dienst van God en de men
sen.
BURGEMEESTER VERWIEL
VAN OISTERWIJK PLOTSELING
OVERLEDEN.
In de nacht van Maandag op
Dinsdag is in Den Haag plotseling
overleden de heer J. J. L. M. Ver-
wiel, burgemeester van de gemeen
te Oisterwijk. Burgemeester Ver-
wiel vertoefde in Den Haag als lid
der examen-commissie voor de ge
meente-administratie.
Toen hij omstreeks 11 uur met 'n
collega per tram naar z'n hotel
reed, voelde hij zich onwel. Hij werd
naar een ziekenhuis vervoerd, waar
geestelijke en medische hulp direct
aanwezig was, maar waar hij spoe
dig overleed.
De heer Verwiel die uit een bur
gemeestersfamilie stamde vader
Wij brengen een speciale KERMIS-COLLECTiE luxe en
huishoudelijke artikelen in een ongeëvenaarde sortering
en extra voordelig.
Grotestraat 220 (naast Piet Klerkx) Tel. 2512
VAN DE BLAUWE TRAM.
door T. Lodewijk
13)
„Stond daar een tram, 's nachts
om één uur?" vroeg Jochem onge
lovig, maar niet minder gespannen.
„Nou vader, ik kan d'r geen eed
op doen. Die schoften hebben me
zeker wat gegeven, 'dat ik me ge
heugen ben kwijt geraakt, want ik
barst van de hoofdpijn. Ik zeg
maardat staat me zo bij, weet
je
„Ik heb d'r niet veel aan", zei Jo
chem teleurgesteld, maar niet zon
der hoop. „Maar je weet nooit hoe
een koe 'n haas vangt en als je wat
méér aan de weet komt, neem de
moeite en geef me een seintje".
„Politie Bennebroek?" vroeg het
slachtoffer.
Jochem boog zich voorover, de
armen op de knieën in een houding
van vertrouwelijke mededeelzaam
heid.
„Luister", zei hij. „Ik heb met de
Bennebroekse politie niets te ma
ken. Ik zit in Lisse. Maar wij heb
ben veertien dagen geleden óók zo'n
akkefietje bij de kop gehad, en nu
zoek ik verband tussen die twee,
snap je?"
Ar ie knikte. Zijn in de bioscoop
geschoold brein zag onmiddellijk de
mogelijkheden van deze criminele
rolprent, waarin hij een rol, wel
licht de hoofdrol, speelde.
„Nu modder ik zo'n beetje op e(-
gen houtje, zonder dat iemand er
van weet. Misschien wordt het
niks
„Mot je niet zegge", meende Arie,
„de een vist met deeg en de ander
met wurme
„Precies", onderstreepte Jochem
het visserslatijn van deze authen
tieke Amsterdammer. „Daarom, als
zo strak een mannetje van de Ben
nebroekse politie hier komt
„Krijg ik nóg zo'n vrijer op vi
site?" vroeg Arie ontsteld.
„Dat zal wel", meende Jochem,
„maar hou dan je mond dicht over
mijwant ik zou 't óók niet
prettig vinden als een ander onder
mijn duiven schoot. Ik doe 't niet
om hén dwars te zitten, maar wij
hebben óók zoiets als onze corpseer,
zie je?"
„Jullie corpseer kan mijnentwege
gestolen worden", merkte Arie
krachtig op, „maar 't gaat mij er
om dat die vrijer die mij een klap
op me hoofd gegeven heb, ze portie
krijgt. Ik rij hier bijna iedere dag,
en als ik iets weet of mij iets te
binnen schiet, kom ik an op 't poli
tiebureau in Lis, en dan vraag ik
naar
„Verkruysen", zei Jochem. „En
nou 't beste, hou je taai!"
„Zeg", vroeg de gewonde met een
armoedig gezicht, „ken je me niet
an 'n saffie helpen? Ik mag hier
niet roken, maar as dat vier en
twintig uur duurt ben 'k müunt!"
„Ze ruiken 't zo", lachte Jochem,
„en als die bijdehande zuster daar
beneden in de portiersloge maar
half denkt dat ik d'r bij betrokken
ben, rapporteert ze 't en dan ben ik
de pisang! Nee vader, je zult nog
even geduld moeten hebben. Maar
de eerste keer dat je in Lisse aan
rijdt, ligt er voor jou 'n Capstan!"
„Afgesproken", bekrachtigde Arie
dit verbond. Een ogenblik later
stond Jochem weer op de gang,
wreef vergenoegd de handen en
dwaalde door het gangenlabyrinth
naar de deur. Hij wierp een onder
zoekende blik in de portiersloge,
maar de steekneuzige zuster was
weg en in haar plaats zat een jeug
dige engel, die allerliefst bloosde
onder Jochem's speurende blik. Hij
sprong fluitend de stoep af. Het le
ven was heus niet kwaad
Maar toen hij onder de statige
bomen van De Hout heen en weer
drentelde, wachtend op de tram
naar Lisse, brak z'n vrolijk fluitje
plotseling af. Gespannen tuurde hij
naar een meisjesfiguur, die langs de
Kleine Houtweg kwam aanstappen.
En toen hij een arm reeds van ver
re groetend in de hoogte zag gaan,
wist hij, met een schok van vreugd,
dat als een geschenk daar opeens
Mar ja zijn wereld kwam binnen
vallen.
„Wat doe jij hier?" vroeg ze hem
de hand toestekend.
„Kan ik jou óók vragen", gaf hij
terug. „Maar ik wil zo onbeleefd
niet zijn. Ik moest voor een onder
zoek naar het Diaconessen-zieken
huis. Een politie-onderzoek wel te
verstaanhij had gezien hoe
zij even bezorgd naar hem opkeek
en het was een heel prettige erva
ring geweest.
„En ik", vertelde ze zorgeloos,
„moet 'n maandje rusten. Ik ben de
afgelopen winter hard ziek geweest
en daarna een beetje te vlug uit
bed. En zo gaan we samen, Leni en
ik, naar Zwitserland voor 'n week
of vier".
Het leek of de zon achter de bo
men wegkroop.
„O, wat kijk je benauwd", zei ze
vrolijk, „ik ga de wereld toch niet
uit? Zeg, Jochem, kan 't je zoveel
schelen of er een meisje meer of
minder in Lisse is?"
„Jij bent niet: een meisje", zei
hij, en kleurde.
„Dat vind ik aardig", coquetteer-
de ze. „Let op, daar komt onze
tram".
Er was iets heel gezelligs in dat
„onze", vond Jochem. Met oorver
scheurend gepiep kwam de Leide-
naar door de bocht. Ze wipte vlug
op de treeplank, Jochem haar na.
Maar hij bleef op het balcon. Te
genover haar in de tram te gaan
zitten, dat vond hij te vrijpostig.
„Zég", vroeg ze achterom, „blijf
je daar?"
„Daar mag 'k niet roken", vond
hij gelukkig een uitvlucht.
„Dan rook je maar es niet", zei
ze beslist. „Als mijn gezelschap je
niet meer waard is dan een siga
ret
Hij durfde zich niet langer ver
zetten en volgde haar door de bij
na lege tram naar achteren.
„Als je jullie mannen voor een
voldongen feit stelt", constateerde
ze met zichtbaar genoegen, „capi
tuleren jullie altijd. Je bent precies
mijn vader. Die brult altijd als een
leeuw, maar eindigt als een snor
rende poes."
Jochem staarde haar aan, terwijl
ze verder praatte, springend van de
hak op de tak. Hij zag het prachtige
krullende haar, met blauw-zwarte
glans een gezicht omlijstend, dat
misschien niet helemaal regelma
tig, maar buitengewoon aantrekke
lijk en levendig was. Als ze lachte
kwam een rij tanden bloot, die me
nige tandpasta-reclame in de scha
duw stelde. Maar wat hem 't meest
aantrok was de ongedwongen gezel
lige manier waarop ze zat te pra
tenalsof ze elkaar al jaren
kenden, en het niet pas veertien
dagen geleden was dat hij dit meis
je voor het eerst zag.
Bij Bennebroek stond een elegant
gekleed jongmens met een inne
mend, maar weinig wilskrachtig ge
zicht op de vluchtheuvel. Hij groet
te Marja en ze stak haar hand op.
„Dat is m'n aanstaande man", zei
ze, als sprak ze over een nieuwe
hoed.
Jochem slaagde slechts met ijze
ren zelfdiscipline er in z'n gezicht
in bedwang te houden.
„Tenminstevoegde ze er
achteloos aan toe, „als vader z'n zin
krijgt. En dat is nog maar de
vraag!"
(Wordt vervolgd).
