woeiis uuz-prijzen
VAN mense:
iSpOAt.
i EN DINGEN
REISNOTITIES
HET MYSTERIE
UIT VILLACH
ZWEMMEN
6
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 25 AUGUSTUS 1952
6
24-282.15 29-352.35
36-39 2.55 40-45 2.75
ALLEEN GELDIG
WOENSDAG 27 AU<7
's-HERTOGENBOSCH VMOHM TILBURG - HELMOND
SCHRIFTELIJKE EN TELEFONISCHE
BESTELLINGEN WORDEN HIEROP
NIET AANGENOMEN
Bocdsehaptas van prima
waterdicht linnen in groen
ot bruin, extra 75
grple maatO»
WEGENS ENORM
SUCCES BRENGEN Wil
NOGMAALS: 1e klas kwa
liteit witte gym- en tennis
schoenen met versterkte
teen en hiel, ma- A 75
ten 20-23 1.
j dag.
Revers, met brede kant
strook, 2 modellen, 4L,ÖC
grote maat
Charmeuse onderjurk met
kant- en borduurwerk, pracht
kwal. in zalm en wit *3 60
mooie pasvorm
VOOR DE KLEINEN.
Sirene-fluit, prima 'J'f C
vernikkeld
Rokmeter op voet met
gummislang en bal. In rood,
groen en blauw. Onmisbaar
voor de moderne vrouw,
die zelf haar kleding 95
maakt
4 Kinderzakdoekjes, be
drukt met de tekst van het
„Speeltuinlied", was- en
kookecht, leuk ver- 1 10
pakt
Schoolpakket inhoud: ca
hier, dikke grote kladbloc,
notitieboekje, potlood, pen
houder, liniaaltje, QCc
pen, gum en inktlap
Parapluie, 10 baans in div.
mooie streep- en ruitdessins,
stevige baleinen, 25
moderne haken «3»
Zware blauw keper over
all met overdekte sluiting.
3-naads gestikt, versterkte
zakken, voorgekrompen,
maten 46-56 Aft 95
Plastic gootsteenvergiet,
driehoekmodel, in verschil
lende frisse kleuren «g 20
Ruiggeschoren gevlamde
deurmat, abnormaal,® 35
goedkoop,35x60 cm.
48x86 cm3.75
Limburgse appelstroop,
grote pot a 450 "2fSc
gram
Boterwafeltjes met room
boter bereid, A Cc
250 gram
Zorg voor de Jeugd,
De heer Wijkmans was de eerste die
van de rondvraag gebruik maakte. Hij-
wees er op dat de heffing van het
schoolgeld over 3 a 4 jaar veelal in één
jaar kwam en dat dit voor veel mensen
teveel was. Hij bepleitte een soepele
houding.
De voorzitter antwoordde dat ook de
regering tot een soepeler houding had
moeten komen. De vertraging was niet
te ontlopen, maar ook de gemeente zou
soepelheid betrachten als de ernstige wil
om te betalen aanwezig bleek.
Ben volgend probleem dat de heer
Wijkmans aansneed was dat van het
dansen met de kermis. Tot 9 uur vond
hij veel te kort. De meeste jongelui werk
ten buiten de gemeente en konden dan
niet voor 7 uur beginnen. Zelfs de
ouders maakten bezwaar tegen 9 uur,
want als de kinderen op de dansvloer
waren, wisten ze tenminste waar ze ble
ven, als ze na 9 uur langs de straat lie
pen niet. De heer Wijkmans meende dat
men veel beter verantwoord was met
dansen tot 11 uur. De sluiting om 9 uur
was ook niet nuttig voor de kermisat
tracties, want die moesten het toch niet
van de rijpere jeugd hebben. Hij had dit
het vorig jaar eens afgekeken.
De voorzitter meende dat het het bes
te zou zijn de ervaring van deze kermis
nog eens op te nemen. In principe was
hij het met de heer Wijkmans eens, maar
het ging er over of het dansdagen of
kermisdagen waren. Als het dansuur
verlaat werd, zouden er geen inschrij
vingen meer komen.
De heer Van Oyen bracht in het mid
den dat hij dezelfde woorden als de heer
Wijkmans het vorig jaar al had geuit en
toen had hij hetzelfde antwoord gehad
als de heer Wijkmans nu. Ondertussen
was men niets verder gekomen. Boven-
De Oostenrijkers zijn een eigen
aardig volk. Dit zegt niet zoveel
in zoverre iedere vreemdeling op
de eerste plaats de eigenaardighe
den van een volk opmerkt. Maar
het zijn ook juist deze dingen die
het van het onze onderscheiden,
waaruit men mag afleiden dat ze
tot de karaktertrekken van dat volk
behoren. Zo was een van de eerste
typische eigènschappen die ons op
vielen en het viel nogal koud op
onze maag de afwezigheid van
elk organisatorisch talent. Ge kunt
u er vreselijk boos om maken dat
men u, schoon gast, al bij uw aan
komst midden in de nacht gewoon
in de kou laat staan, maar als men
bij het afscheid met een ontwape
nende argeloosheid dit gebrek der
organisatie komt excuseren met de
verklaring dat het zoal niet gezel
lig, dan toch typisch Oostenrijks
was, dan voelt ge dat weer aan uw
hartje. Enfin, er is misschien ook
FEUILLETON
VAN DE BLAUWE TRAM.
door T. Lode wijk
30)
Door zijn oogharen zag hij een
schijnsel naderen. Een man daalde
de trap af, 'n lantaarn in de hand.
Het licht viel nu vol op Jochem's
gezicht en hij was blij, dat een
niet ondiepe snede op zijn voor
hoofd zijn gezicht met bloed had
bevlekt. Nu zag het hele geval er
iets natuurlijker uit.
„Hé.sta op, jijbaste de
man, en een stroom van verwensin
gen aan het adres van die dienaren
Hermandad's ontvlood aan zijn
blijkbaar hierin zeer geoefende lip
pen. Jochem bewoog zich niet. De
kerel gaf hem een onzachte trap in
zijn rug. Een zacht gekreun, maar
het lichaam op de vloer bleef roer
loos.
De man hief zijn lamp, keek de
garage rond. Blijkbaar onderzocht
hij of Jochem aan 't snuffelen was
geweest, en deze jongeman prees
zich gelukkig dat hij zo wijs was
geweest de verbrande lucifers niet
dien vond hij de leeftijdgrens van 18
jaar te hoog. Wat moesten meisjes van
17 jaar doen als ze niet op de dansvloer
mochten. De politie had het vorig jaar
niets door de vingers gezien, zoals de
voorzitter had gesuggereerd, ze had in
tegendeel lopen vissen en de heer Van
Oyen had zich verschrikkelijk geërgerd.
De voorzitter wilde de kwestie in de
volgende vergadering opnieuw ter tafel
brengen. i
De heer Van de Meerendonk vroeg
zich af of de beslissing niet bij het
hoofd van de politie berustte, dus bij de
voorzitter, en of deze rekening zou hou
den met de mening van de raad. De
voorzitter beaamde dit en verklaarde
dat hij de mening van de raad op prijs
stelde. Maar nu ging het er over of het
kermis was; of geen kermis, al gaf hij de
heer Wijkmans, die daarover een op
merking maakte, toe, dat men de tijd
stroming toch niet kon tegenhouden.
De heer Van de Meerendonk was het
half eens met de voorzitter, half met de
heer Wijkmans. Ook hij vond dat veel
jongelui te laat thuis waren om voor 9
uur nog te gaan dansen. Daarom gaf hij
de voorzitter in overweging deze kwes
tie ernstig te overwegen en bijtijds voor
het volgend jaar te beslissen. De voor
zitter wilde in de vergadering van Sep
tember de zaak nog eens bespreken.
De heer Samuels vroeg aandacht voor
de weg van de Kloosterstraat, die ge
regeld onder water liep, maar de voor
zitter antwoordde dat daaraan niet ver
beterd kon worden zonder hulpmiddelen.
Voorts wees de heer Samuels er op,
dat 7 gezinnen aan de Mèerdijk het vo
rig jaar al een lichtpunt hadden ge
vraagd, waarvan ze nu nog niets had
den gehoord. Dit zou de voorzitter de
volgende dag nakijken. Hierbij sloot zich
de heer Van de Meerendonk aan door
erop te wijzen dat op de weg van On-
iets voor te zeggen om, als de Duit
sers vroeger komen en de Belgen
komen met meer man dan ze aan
gekondigd hebben, die maar vast
onderdak te verschaffen. Ongetwij
feld heeft ook improviseren aan
trekkelijke kanten en met een be
hoorlijke dosis sportiviteit komt
alles licht op zijn pootjes terecht.
Een ander voorbeeld bieden de
dansgelegenheden. Als men in Ne
derland ergens binnen wil, waar
entrée geheven wordt, biedt men u
bij het binnenkomen een kaartje
aan. Niet zo in Oostendijk, en in
Italië naar het schijnt evenmin.
Daar krijgt men bij het weggaan
een rekening van idem zoveel shil
ling onder de neus geduwd en wan
neer men dan als vreemdeling zo
veel geld niet meer heeft, moet er
een mouw aan gepast worden. Wat
ook wel weer wil lukken. Mogelijk
hangt daarmee samen de situatie
op de stations. Die hebben iets weg
op de vloer te gooien. Zéker zou de
boef hebben bemerkt dat het be
zwijmde slachtoffer kort tevoren,
een inspectietocht had gemaakt
De man boog zich over Jochem,
stompte hem tegen de borst.
„Sta op, zwijn, de baas wil je
spreken. Sta op, anders sleep ik je
aan je haren de trap op
Jochem verroerde zich niet. Nu
voelde hij de adem van de boef in
zijn gezicht. Toen greep hij toe, en
terwijl zijn handen met kracht van
een bankschroef de strot van zijn
gevangenbewaarder omklemden, gaf
hij met de beide voeten de kerel
zulk een geweldige trap in de buik,
dat een pijnlijk steunen uit zijn
dichtgeknepen keel zich een weg
baande.
De grote handen grepen wild om
zich heen, de zwaar gelaarsde voe
ten trapten. Jochem kreeg 'n schop
tegen zijn scheenbeen die hem bij
na deed bezwijmen van pijn, maar
hij hield vast.
De vuisten van zijn tegenstander
bonkten op zijn lichaam, maar met
bovenmenselijke inspanning wist
hij zich te wentelen en bovenop de
ander te komen. Hij plantte zijn
knieën stevig in de borst van zijn
tegenstander. De man had het ge
weldig benauwd, Jochem voelde
hoe hij verslapte. Terwijl hij met
senoort naar Haarsteeg op de tweede
draai geen lichtpunt stond, wat hij erg
gevaarlijk achtte.
Plan voor sportterreinen.
De heer Va n de Meerendonk merkte
op dat er in Vlijmen nog steeds geen
behoorlijk speelterrein was, alleen het
sportveld van de Vlijmense Boys en dat
kon men niet laten gebruiken voor b.v.
een concours hippique. Hij gaf B. en W.
in overweging om als D.U.W.-object
buiten de Dijk bij Oremans achter het
wieltje een terrein te laten aanleggen
met b.v. een sintelbaan, een speelterrein,
2 oefenterreinen, het begin van een
speeltuin e.d. Er hoefde niet 'zoveel aan
te gebeuren: egaliseren, een sloot er
omheen met beplanting. Het hoefde ook
niet veel te kosten. De heer Van de
Meerendonk noemde het bedrag ,van
40.000; hiervan zou 80 a 90 loon
zijn, dat door het rijk bij D.U.W.-werk
voor 100 werd terugbetaald.
De voorzitter beloofde dat hij het
dossier dat terzake gecreeerd was te
voorschijn zou halen en de zaak met de
Heidemij. zou bespreken. Een volgende
vergadering zouden B. en W. dan met
voorstellen komen.
De heer Wijkmans opperde nog de
mogelijkheid om het werk te laten uit
voeren door de sociale werklozenzorg.
En naar aanleiding van de vrees die
wethouder Van Bokhoven uitsprak, dat
ook Haarsteeg en Nieuwkuijk om ter
reinen zouden komen, betoogde de voor
zitter dat men dit breed moest zien: be
ter één goed terrein, dan drie halve. In
Den Bosch moesten ook alle parochies
naar één stadion en als de B.B.A. een
twintig-minutendienst ging rijden, be
stonden er geen afstanden meer.
Hiermee was het openbare gedeelte
van de vergadering afgelopen en de raad
ging over tot geheime besprekingen.
van een duiventil, 's Nachts slaapt
in de wachtkamers iedereen die
geen bed of geen dak boven zijn
hoofd heeft kunnen krijgen. Ove
rigens kan men er in en uitlopen
waar en wanneer men wil. Van het
Nederlandse controlesysteem zou
den de Oostenrijkers nog iets kun
nen leren, want controle aan de
uitgang is ér helemaal niet. En
wanneer de conducteur in de trein
uw kaartje niet knipt, is het voor
dezelfde dag weer zo goed als een
nieuw.
Overigens moet ge, als ge van
Nederland in Oostenrijk komt, ze
ker in het Zuiden, uw Hollands on
geduld thuis laten en al uw gevoel
voor humor meenemen. De men
sen daar maken op ons een onmis
kenbaar slome indruk. Misschien
komt het door de warmte. Dat zou
ook verklaren waarom men daar
's morgens om half 6 op de markt
tafereeltjes ziet die men hier ge
meenlijk op zijn vroegst om 8 uur
kan aanschouwen. Alles is dan al
in rep en roer en om 6 uur zoudt
ge desgewenst uw inkopen al kun
nen doen. Van de andere kant was
de linkerhand stevig de keel van
zijn slachtoffer omklemd hield,
haalde de rechter uit en trof de kin
van de ander zo uitgemeten op de
juiste plek, dat de boef met een
zucht alle interesse in het dagelijks
leven verloor.
Pijnlijk verhief Jochem zich. De
lantaarn brandde nog. Hij belichtte
de man die daar bewusteloos lag.
De kerel droeg de uniform van een
tramconducteur, zijn pet lag verder
op de grond. Jochem nam 't zekere
voor het onzekere, gebruikte zijn
zakdoek als prop en stopte die zijn
gevangene in de mond. Toen greep
hij in z'n zak naar z'n handboeien,
die hij, in navolging van zijn chef,
altijd bij zich had, en weldra klikte
het slot om de polsen van zijn be
lager.
Jochem keek met een zucht van
voldoening het werk zijner handen
aan. Dan drong het tot hem door
dat dit slechts de eerste hap uit de
rijstebreiberg vóór 't luilekkerland
der vrijheid was. Hij greep de pet
van de pseudo-condueteur en liet
de zaklantaarn nog eens door de
duistere ruimte spelen. Opeens
kreeg hij een idee. Hij stapte naar
één der kisten, haalde er een fles
uit, sloeg de hals er af en nam en
kele flinke slokken cognac. Ze
stroomde hem als vuur door de keel.
het na 12 uur 's nachts zo dat, wan
neer ge iemand ontmoette, het in
negen van de tien gevallen Hollan
ders waren. Maar haast maakt men
niet. In een restaurant hebben we
het meegemaakt dat een stuk of
vier frauleinen en obers om de
beurt kwamen vragen wat we
wensten (we zaten in een groep).
Dit gehoord hebbend gingen ze rus
tig door met hun vorig werk en
lieten ons voor evenveel zitten.
Eerst toen ober nummer 1 met
Hollands ongeduld was geroepen,
kwam er iets van en de goede man
was zo ingenomen met zichzelf dat
hij opmerkte dat het wel in orde
kwam als we maar tot hem onze
toevlucht namen
's Nachts om 0.55 uur kunt ge
met de internationale trein Vene
tiëWeenenWarschau van Vil
lach naar Velden am Wörthersee.
Doch ge moet u niet verbazen als
de trein een half uur te laat komt,
dan nog een half uur blijft staan
wachten, zodat ge met een vol uur
vertraging vertrekt. Zo kunt ge
doorgaan. In Velden vroegen we de
weg naar het postkantoor. De man
•die ons eens zou helpen, wees naar
links, zei dat we rechts moesten en
achteraf bleek dat het recht voor
uit lag Zelfs politieagenten zijn
niet helemaal betrouwbaar, want
op een nacht lieten ze enkele Hol
landse meisjes van Pontius naar
Pilatus lopen, omdat de een ze naar
Am Hügel stuurde en de ander
naar Am Biegel.
Dit wekt de schijn dat men er
veel gemakkelijker leeft dan bij
ons. Men is erg vriendelijk tegen
u, maar doet van de andere kant
niet meer dan hard nodig is en laat
u gerust drie keer lopen waar een
keer voldoende zou zijn en ge moet
goed op uw tellen passen, want gij
hebt meer moeite met schillingen
en groschen dan zij.
We zeggen dit niet om Oosten
rijk en de Oostenrijkers zwart te
maken, want daar is geen enkele
aanleiding toe. Immers, het land en
zijn bewoners hebben zo oneindig
veel charmes, die u verzoenen met
alles wat u als Hollander zou kun
nen ergeren. Ge proeft er de Ween-
se en Oostenrijkse sfeer zoals wij
ons die voorstellen door alles heen.
Ons ideaal van Wenen zien en dan
sterven liever het eerste dan het
laatste is niet vervuld, maar wel
hebben we een ras-Wener gespro
ken, die als lijfspreuk had Wer
nicht liebt Wein, Weib und Ge-
sang, der bleibt ein Esel sein leben
lang. Wienerischer kan het al
moeilijk. Hij was er trouwens het
echte type voor kort, dik, gezellig
en spraakzaam. Behalve als het
ging over zijn reizen achter het
IJzeren Gordijn (hij was conduc
teur), dat is taboe. Papa speelde
viool, mama zong en het dochtertje
zong en speelde viool. Wij, Weners,
zei hij, zijn niet gevoed met melk,
maar met wijn. En muziek, zou
men er aan kunnen toevoegen.
Jochem voelde zich als herboren.
Vol moed besteeg hij de trap,
grommend en met veel geschuifel,
•als sleepte hij een denkbeeldige ar
restant met zich.
Boven aan de trap wachtte een
man. Hij richtte de lichtkegel van
de zaklantaarn op de duistere fi
guur en bemerkte dat ook deze ke
rel hem onbekend was. Zorgend
zelf zorgvuldig uit het licht te blij
ven, en dankbaar voor de protectie
die de uniformpet hem bood, fluis
terde hij: „Die vent ligt in zwijm.
Kom, dan slepen we hem samen
naar boven, dan kan 'n straal koud
water hem opfrissen".
De ander deed een stap naar vo
ren, stond nu boven aan de trap.
Jochem greep zijn been, trok
de man verloor zijn evenwicht en
tuimelde naar beneden. Slechts met
de grootste moeite wist Jochem te
voorkomen dat hij zelf in diens val
werd meegesleept. Hij rende de
laatste treden op, sloeg de deur
dicht en vloog in één ren naar de
keuken, hartstochtelijk hopend dat
de keukendeur nog open mocht zijn.
Het wonder geschieddeDe
Boer had de deur niet weer op slot
gedaan.
Jochem rende langs de muur, in
grote sprongen nam hij de duinhel
ling naar beneden. Dorens schram-
Want op de avond dat we op de
terugreis kort voor „onze" Gross-
glockner in Winterln waren ge
strand waren we getuige van een
muziekles voor het huis. Een jochie
van een jaar of tien zat voor de
critische oren van Ma of grote zus
op een accordeon zijn muzikale les
in de vorm van „Schlaf ein, mein
Prinzehen" op te zeggen. En ver
der lopend hoorden wij hem iets op
de wijs van „O kom er eens kijken"
te voorschijn toveren. Het aantal
harmonieën hebben we niet geteld,
maar het deed Brabant en Limburg
concurrentie aan. Het begon al in
Beieren, en haast in iedere plaats
waar we doorkwamen stond er een
harmonie te blazen. En is het U al
eens overkomen dat 's morgens voor
dag en dauw in de stationswacht
kamer een harmonie zo maar met
een paar marsen de slaap en de kil
te verjoeg? Dat gebeurde in Vil
lach.
De schoonheid en het karakteris
tieke liggen er voor het oprapen.
Ook b.v. in de klederdrachten. Bij
ons zijn ze aan het uitsterven, maar
daar vormen ze nog een onafschei
delijk onderdeel van het leven en
ze worden geëxploiteerd voor het
vreemdelingenverkeer. Bovendien
verkoopt men het beste niet aan de
toerist, want ge kunt met Uw zak
ken vol souvenirs staan en dan nog
wilt ge het hele zaakje cadeau ge
ven voor een halsdoek, zoals de
meisjes ze op hun mooist uitgedost
dragen. Sommige drachten zijn
speels en licht, alsof ze uit het zon
nigste deel van zonnig Oostenrijk
komen. Andere zijn donker en
streng, de rokken hangen tot op de
grond en de vrouwen dragen grote,
zwarte, platte hoeden. Als we ons
niet vergissen, ziet men het laatste
meer in het Zuiden. De mannen
dragen veelal, vooral in de bergen,
korte leren broeken, kniekousen en
meestal een hoed met een pluim er
op. Als men dit alles zo ziet lijken
wij toch wel erg verburgerlijkt en
schijnt er veel van de zwierige le
vensstijl verloren te zijn gegaan.
Maar in Oostenrijk is evenmin
alles goud wat er blinkt. Het leven
is er niet zo gemakkelijk, zeker
niet met de bezetting. De mensen,
ook de jonge, kijken somber als
men spreekt over de kosten van
levensonderhoud. Een pastoor is
evenmin opgewekt als hij vertelt
over het godsdienstig en zedelijk
leven. Maar voor de toerist, ook al
is hij eigenlijk congressist, is het
goed er enige tijd te vertoeven.
WAALWIJKSE TENNIS
KAMPIOENSCHAPPEN.
Zoals reeds gemeld worden bovenge
noemde wedstrijden tussen de Waalwijk
den in zijn huid, eenmaal tuimelde
hij languit over een boomwortel.
Maar toen doken daar omlaag de
zilveren staven van de trambaan
voor hem op. Had hij die gekruist,
dan was hij in veiligheid.
Maar nu hoorde hij achter zich
een deur dicht slaan. Stemmen
weerklonken, woedende grove
stemmen. Dan mengde zich 't schril
gejank van een hond in 't lawaai,
even later gevolgd door een diep
bassen, en terwijl het bloed in zijn
aderen scheen te verkillen, begreep
Jochem dat ze hem met honden
achterna zetten.
Als een waazinnige rende hij
langs de rails. In de verte doemden
de bomen van de stichting reeds op.
Het blaffen kwam naderbij en de
wind woei grove stemmen over.
Jochem voelde steken in de zijde,
hij zou het niet veel langer vol
houden.
Plotseling rees uit het duister 'n
zwarte gedaante op uit het struik
gewas. Jochem zag hoe een arm
zich naar hem uitstrekte. Hij tracht
te zijwaarts weg te springen, maar
struikelde. Een zwaar lichaam viel
bovenop hem, hij hoorde een hij
gende ademhaling.
Toen klonk een verbaasde stem:
„Allemensen, Verkruysen jij óók
al?"
se tennissers gehouden op de banen van
het tennispark Hotel Verwiel, van Za
terdag 30 Aug. tot en met Zondag 7
September.
De organisatie is in handen van de
gezamenlijke plaatselijke verenigingen.
Ook zij, die niet bij een vereniging
zijn aangesloten, kunnen inschrijven.
Het inschrijfgeld bedraagt 2.p.p.
Vooral van de kant van de jeugd
wordt grote deelname verwacht.
Reeds te lang wachten de oudere spe
lers op concurrentie van d e jeugd en
al nemen we nog niet aan dat de jon
geren in de komende wedstrijden zullen
domineren, toch zullen zij in de C-afde-
ling al een hartig woordje kunnen mee
spreken.
We verwachten een groot aantal in
schrijvingen, zodat het tournooi weer een
prettig verloop zal hebben, met als sluit
stuk de prijsuitreiking op Zondag 7
September om 8 uur in Hotel Verwiel,
gevolgd door een gezellig samenzijn.
ZWEMWEDSTRIJDEN.
Programma van de Volkszwemwed
strijden op Zondag 31 Augustus 'a.s. in
het zwembad ,,'t 'Hoefsven". Deze dag
worden eveneens twee polo-wedstrijden
gehouden t.w. T.R.B., TilburgSteen-
vliet, Geldermalsen; W.Z.V. R.B.,
Waalwijk—Steen vliet, Geldermalsen, en
eventueel een demonstratie Reddend
Zwemmen door E.R.B., Eindhoven. Dit
staat nog niet vast, hierover volgt nog
nader bericht.
Aan de Zwemwedstrijden kan ieder
deelnemen, die zwemmen kan, blits dit
tijdig bij de badmeester wordt opgege
ven.
Het polo-team van Waalwijk bestaat
uit: 1
A. van Rijen, doel; T. v. d. Berg,
rechts back; T. de Bont, links back; G.
van Mil, spil; J. Pulles, rechts buiten;
B. de Bruyn, links buiten; H. Bergmans,
mid voor. Reserves A. Pulles, L. de Rooij,
Aanvang van de wedstrijden 3 uur,
vermoedelijk einde 6 uur; 's avonds om
8 uur prijsuitreiking bij IHotel Verwiel.
Programma van de wedstrijden:
1. 25 m. schoolslag jongens 912.
2. idem Meisjes 912.
3. 25 m. vrije slag Jongens '1215.
4. idem Meisjes 1215.
5. 50 m. vrije slag Jongens 1518.
6. idem Meisjes 1518.
7. 50 m. vrije slag Dames il 8 en
ouder.
8. idem Heren 18 en ouder.
9. 50 m. rugslag Dames 118 en ouder.
10. idem Heren 18 en ouder.
11. Eventuele demonstratie Reddend
Zwemmen.
12. Gecostumeerd Blaasvechten
Dames W.Z.V. R.B.
13. Gecostumeerd Blaasvechten
Heren W.Z.V. R.B.
1. Polo-wedstrijd T.R.B.Steen vliet.
15. Polo-wedstrijd W.Z.V. R.B.
Steenvliet.
HOOFDSTUK XVI.
Het begint te dagen.
De volgende morgen werden in
de remise een conducteur en een
wagenvoerder door de politie ge
arresteerd. Eerst weigerden ze iets
te zeggen, maar tenslotte kwamen
de tongen los. Het bleek dat ande
ren, die bij de zaak betrokken wa
ren, weliswaar de uniform der
trammaatschappij droegen, maar
ten onrechte. Slechts vier employé's
waren in het complot, waaronder
Vossesnuit.
Ir. Morrees, die aanvankelijk zeer
ontsticht was over het verschijnen
der politiemannen op de terreinen
der Maatschappij, kreeg de schrik
van zijn leven toen hij vernam wel
ke praktijken onder de dekmantel
der Maatschappij-uniform waren
bedrevenal prees hij zich ge
lukkig, dat van heel-het uitgebrei
de personeel tenslotte slechts vier
mannen zich aan die praktijken
hadden schuldig gemaakt.
Hij zat tegenover inspecteur
Bakker in z'n comfortabele bureau
stoel en trok z'n zwarte wenkbrau
wen hoop op.
(Wordt vervolgd).
