mülWYR
GEERTRUIDENBERG
Laatste kans
VLIJMEN
St. Nicolaas bracht mij
het geluk.
Vriendschap en waardering
BIOSCOOP-PROGRAMMA.
BOEKBESPREKING
BILJARTEN.
VERWIEL's Lederwaren- en Sierkunslhuis
3
DE ECHO Vain HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 5 DECEMBER 1952
3
BAL in „Thalia
Een Bijzondere Lagere
Landbouwschool
in Vlijmen.
Een meisje van zes jaar was de boodschapster
't Begon
met een scheut of steek
,OE ECHO"
ZONDAGSDIENST
7 December 1952.
Arts: Dr Mannaerts
Apotheek: Nijman.
NED. HERV. KERK
WAALWIJK
Zondag 7 December 1952.
10 uur: Bediening H. Avondmaal.
ra
Pater Konings voor de K.A.B.,
VAN KNECHTSCHAP TOT P.B.O.
Ook al is er, zoals Maandagavond
in de bovenzaal van de Gildenbond,
een boeiend spreker aan 't woord,
dan vindt men toch nog wel eens de
gelegenheid om het aantal belang
stellenden te tellen, vooral als dat
gemakkelijk op de vingers van een
paar handen kan gebeuren. Welnu,
inclusief het bestuur waren er op
de tweede ontwikkelingsavond van
de K.A.B. van de 1100 of 1200 leden
30 aanwezig en wij schatten daar
van de helft boven de 50. Ook de
spreker, pater Konings, pastoor van
Deuteren, heeft er het zijne over
gezegd.
Op zeer bevattelijke en geestige
wijze heeft hij zijn onderwerp be
handeld en dat deed aan het dege
lijke en het behartenswaardige
niets af. Het was kennelijk zijn be
doeling de stof, die hij nog al moei
lijk noemde, zo goed mogelijk toe
gankelijk voor iedereen te maken
en hij slaagde daarin uitstekend.
Van nabij bekend met de toestan
den in Schiedam, waar hij vandaan
komt, schilderde hij met enkele fel
le streken de tijd van het knecht
schap van een 80 jaar geleden, toen
de sociale ellende nog ontzettend
groot was en de toestand in een
rapport van rijkswege erbarmelijk
werd genoemd. Men heeft er dik
wijls over horen spreken: lonen van
vier gulden per week en minder,
werkweken van honderd uur en
meer, kinder- en vrouwenarbeid,
nachtarbeid enz., met 't gevolg dat
b.v. de gemiddelde leeftijd nog geen
40 was, terwijl die nu is gestegen
tot rond de 70.
Pater Konings meende dat er in
genen dele kon gesproken worden
van honderd jaar sociaal werk,
want noch in 1853, noch in 1863 of
1873 was daarvan ook maar sprake.
Tot 1870 is er in Nederland geen
aandacht besteed aan de arbeider.
Wel al enigermate in het buiten
land, waar mannen werkten als
Keppler en Manning en in de litte
ratuur b.v. Dickens. Ook de arbei
ders zelf trachtten zich voor 1870
niet omhoog te werken en als oor
zaken daarvan gaf pater Konings
aan, dat ze noch geestelijke, noch
lichamelijke weerstand bezaten: ze
hadden aleen tijd voor werken,
eten en slapen. Ook niet voor on
derwijs en de vakbekwaamheid was
allerminst groot: de eerste am-
bachtsschool in Nederland werd in
1861 in Amsterdam gesticht en de
tweede in 1869 in Rotterdam.
A. S. ZONDAG
ii
De spreker stelde ook de vraag of
de geestelijkheid daarin geen ver
andering had kunnen brengen. De
grote zorgen die deze had, tekende
hij met enkele trekken: de eerste
katholieke kerk in Den Haag en
Schiedam werd in 1822 gebouwd, de
bijzondere scholen moesten zonder
subsidie opgericht en in stand ge
houden worden, terwijl daarbij
kwam een eeuwenlange onderdruk
king en de kansen voor de katho
lieken miniem waren. De toestan
den van toen mogen niet met onze
maatstaven gemeten worden.
Eind vorige eeuw kwam er een
kentering, waartoe Alphons Ariëns,
die in 1860 werd geboren, de grote
stoot gaf. Hij zag de noodzaak in
van vereniging. Als kapelaan in
Enschede, begon hij daarvoor te
werken en tenslotte kreeg hij op
een vergadering 150 man, waarvan
er 40 lid werden van zijn werklie
denvereniging. Aan hem is het te
danken dat de sociale beweging is
gaan groeien.
Pater Konings ging niet heel die
groei van 1900 tot nu toe na, die hij
als bekend mocht veronderstellen.
Maar hij richtte zich tot zijn gehoor
met een forse vermaning niet te
verslappen in strijdlust om 't grote
christelijke ideaal van Rerum No
varum en Quadragesimo Anno te
verwezenlijken. Dat is niet alleen
voor de arbeiders, het is een plan
van geluk en welvaart voor alle
standen. De Kerk hitst niet op, Ze
wil alleen allen gelukkig maken om
het eeuwig einddoel te bereiken.
Wat de arbeiders betreft, betoog
de pater Konings dat die zich door
studie moeten klaarmaken voor de
Publiekrechtelijke Bedrijfsorganisa
tie, waarin ze hun stem mogen la
ten horen, maar ook moeten kun
nen laten horen. En in dat verband
vroeg hij zich af: zouden ze dat
kunnen? Hierbij wees hij op het
handjevol belangstellenden dat van
de 1200 leden aanwezig was en con
stateerde elders een zelfde gebrek
aan belangstelling. Zouden ze geen
tijd hebben? vroeg hij. Van 7 tot
12 hebben ze niets te doen, ant
woordde hij zelf, en voegde er on
deugend aan toe: zouden ze in die
tijd hun vakbladen lezen? De con
clusie luidde: dat de arbeiders tijd
genoeg hebben om zich te bekwa
men. Daarom spoorde pater Ko
nings aan dankbaar te zijn voor wat
bereikt is en dat verder uit te bou
wen.
VOOR DE BLINDEN.
Zaterdag 13 December a.s. zal de
toneelclub van de Blinden uit Gra
ve in de Gildenbond, alhier een op
voering geven van het detective-
spel in 5 bedrijven „Lord Demon"
de onoverwinbare van Heinrich
Houben.
De muzikale omlijsting zal ver
zorgd worden door „The Melody
Band" o.l.v. P. v. d. Hoven.
Met dit spannende toneelspel, dat
overal uitverkochte zalen trekt, wil
len de blinden geld bijeenbrengen
voor hun Instituut te Grave; de ba
ten van deze opvoering namelijk
komen geheel ten góede aan het
Blinden-Instituut.
Hopenlijk zullen velen deze mooie
uitvoering aangrijpen als een ge
legenheid op een prettige manier
een bij uitstek sympathiek doel te
steunen.
OUDEN VAN DAGEN.
Woensdag 10 December a.s. zal 't
St. Nicolaasfeest voor de Ouden van
Dagen in hun sociëteitsgebouw wor
den gevierd. Ook daar zal de Sint
de ondeugenden onder hen weten
op te sporen, en de braven ruim
schoots gedenken.
Reeds dezer dagen ontving het
bestuur van dit oude leger van
enige onzer ingezetenen gevulde
klompjes voor het 10 December-
feest voor Ouden van Dagen.
Vol verwachting klopt reeds het
hart der oude garde.
Bij de rondvraag bracht de heer van
de Ven de kwestie van de berucht ge
worden voetbalmatch Vlijmense Boys
Wilhelmina ter sprake. Hij laakte zeer
ernstig de manier waarop een ter plaat
se veel verschijnend blad deze zaak tot
een volkomen sensationeel geval had op
geschroefd en was afgegaan op een een
zijdige berichtgeving, zonder eerst 'ns ter
bevoegder plaatse naar de juiste toe
dracht te informeren.
Hij verlangde dat er een schrijven van
B. en W. uit zou gaan, waarin men ver
klaarde er prijs op te stellen, dat de be
treffende krant de minder juiste indruk
die men aldus schrijvende had gewekt,
ongedaan zou maken.
De heer van de Meerendonk greep de
ze gelegenheid aan om een juiste expli
catie te geven van de gang van zaken,
zoals die ook door de Vlijmense Boys
aan de diverse kranten ter tegenplaatsing
is toegezonden.
En hiermede kwam het einde van de
.vergadering, die slechts een zeer korte
tijd in beslag nam.
EEN EINDE AAN DE ERGERNIS?
Dezer dagen heeft men kunnen ver
nemen dat de Gedeputeerde Staten aan
de Provinciale Staten zullen voorstellen
het Stationsplein, de Eminaweg en de
Spoorwegovergang te Geertruidenberg
van de Nederlandse Spoorwegen over te
nemen; bij deze transactie krijgt de Pro
vincie nog 35.000.toe.
De mogelijkheid is dus thans in zeer
grote mate aanwezig dat de Provincie
wat deze weg betreft diligenter zal zijn
dan de Nederlandse Spoorwegen, die
door het verwaarlozen van deze weg, de
roep van de verkeersverbindingen in de
Langstraat ernstige schade heeft gedaan.
Nog slechts enkele uren om met Uw St, Nicolaas.
cadeau 'juist dat effect te bereiken
Laat onze geschenken U helpen om de juiste
gevoelens met Sinterklaasavond te vertolken.
Voor échte CADEAUX
GROTESTRAAT 264
WAALWIJK.
MUSIS SACRUM.
TARZAN IN GEVAAR.
Van Vrijdag tot en met Zondag
kunnen de liefhebbers van een
spannende avonturenfilm hun hart
weer ophalen in „Musis Sacrum",
waar weer één van de bekende
Tarzan-rolprenten vertoond zal
worden. De film „Tarzan in ge
vaar" onderscheidt zich van alle
andere Tarzan-films, omdat hij ge
heel in Afrika is gefilmd, terwijl
we hier ook weer aan het werk zien
de opvolger van Johnny Weismül-
ler, Lex Barker, die als Tarzan 'n
gevaarlijke strijd levert tegen blan
ke bandieten en gevaarlijke neger
stammen, om Jane te bevrijden en
zichzelf en andere goedwillende
stammen te beschermen.
HET DING.
Deze sensationele film speelt zich
af aan de Noordpool, waar een
groepje geleerden een spoedoproep
naar de militaire instanties zenden,
wanneer er een vreemdsoortig
vliegtuig in hun nabijheid is neer
gestort. Rond dit soort vliegtuig
speelt zich het hele verdere verhaal
af: en vertelden we iets meer, we
zouden afbreuk doen aan de span
ning die deze film, voor personen
boven 18 jaar,weet op te wekken.
De gemeenteraad van Vlijmen kwam
Maandag j.l. in een spoedeisende open
bare raadsvergadering bijeen, die nood
zakelijk was gemaakt door het feit, dat
B. en W. gemachtigd wilden worden een
geldlening aan te gaan ten behoeve van
de bouw van een bijzondere lagere
Landbouwschool met. welke bouw eer
daags zal worden begonnen.
Alvorens men echter aan dit punt toe
was, werden enkele ingekomen stukken
voor kennisgeving aangenomen. Hieron
der bevond zich een verzoek van Gede
puteerde Staten om intrekking van het
raadsbesluit, waarbij de beide wethouders
tegen ongevallen werden verzekerd. Dit
verzoek van G.S. vond zijn aanleiding in
het feit, dat bij Koninklijk Besluit een ge
lijksoortig besluit van de gemeente Eind
hoven was vernietigd.
B. en W. stelden vervolgens voor een
vergoeding te verlenen in de reiskosten
van een dochter van een der ingezetenen
die de R.K. ULO in den Bosch bezocht.
De raad wenste hiermede niet accoord
te gaan; eerst wilde men kennis n emen
van de definitieve belastingaanslag van
de betrokkene. Het punt werd daarom
voor nader onderzoek aangehouden.
Tegen het voorstel tot aangaan van de
geldlening van 100.000.ten behoe
ve van de bouw van de nieuwe lagere
landbouwschool had de raad geen enkel
bezwaar.
Zo snel mogelijk zal men nu de school
trachten aan te besteden, zodat met de
bouw ervan aan de Kerkstraat onder
Nieuwkuijk kan worden begonnen.
De architect van deze nieuwe school
een mooie aanwinst voor de gemeen
te is de heer P. Verboort uit Vlijmen.
„DE VALSE GOD"
van Edmond Nicolas.
Zoals de stofomslag van het bij uit
geverij ,,'t Spectrum" verschenen boek
,,De Valse God" van Edmond Nicolas
vermeldt, opent deze roman inderdaad
een nieuw uitzicht in het werk van deze
ongetwijfeld begaafde schrijver, maar
voor ons blijft, na lezing, zeer de vraag,
of dit nieuwe uitzicht ook gunstiger is,
of het ons een betere indruk geeft van
de schrijver van bijvoorbeeld „De Heer
van Jericho"; m.a.w. of Nicolas zijn gro
te kracht mag zoeken in deze serieuze
probleem-roman, die van zo geheel an
dere aard is dat het genoeglijke, het
lichtvoetige en poëtische „De Heer van
Jericho", dat door dezelfde uitgeverij
onlangs in haar bekende prisma-reeks
werd uitgegeven.
De geschiedenis, door de schrijver
zelf in zijn voorwoord een draak ge
noemd, houdt de mogelijkheid in zich
van een boeiende probleemstelling.
We maken kennis met de jonge vee
arts Keldeneers die zich in een klein
Ljrmburgs dorp vestigt, waar de ijzerfa
brikant Lou Bendix, een der machtigste,
maar ook een der meest besproken figu
ren is.
We leren aanvankelijk Bendix kennen
als een godshater, als een die spot met
de religieuze gevoelens van de dorpsge
noten, als een, die wanneer de mensen
door ongelukken of rampen zijn geslagen,
bij hen gaat intrigeren, hen aan het wan
kelen tracht te brengen waar het hun
vertrouwen in de goedheid Gods be
treft.
Zo komt hij ook met Keldeneers in een
blijvend contact, wanneer deze in de oor
log, toen een neergeschoten vliegtuig op
het dorp stortte, vrouw en kinderen ver
loor.
Keldeneers moet gaan door een woes
tijn van eenzaamheid, van twijfel soms,
maar uiteindelijk wint het zijn christe
lijke overtuiging, zijn onvoorwaardelijk
vertrouwen in de goddelijke voorzienig
heid en dan raken hem de schampere op
merkingen van Bendix niet meer, dan
wordt hij niet meer aan het wankelen
gebracht, wanneer juist in de meest
moeilijke ogenblikken van depressie de
ijzerfabrikant hem opzoekt. Uit deze
nachtenlange gesprekken vernemen we
van Bendix' leven; hoe hem aanvanke
lijk alles voor de wind ging en hij een
kleine smederij wist uit te bouwen tot
een machtige ijzerindustrie, hierbij ge
holpen door het kapitaal van een land
heer uit de omgeving. Deze landheer be
tekende zijn ongeluk, wanneer deze zijn
jonge schone vrouw biedt, wat hij, Ben
dix, haar in zijn ijver voor zijn zaak en
in zijn niet juiste maar volkomen op
rechte liefde niet bood. Zijn vrouw gaat
onder in het wilde amorphe gewoel der
Rotterdamse havenbuurt, wegens man
slag geraakt hij zelf in de gevangenis,
waar hij de dood verneemt van zijn
zoontje, en dan gaat hij twijfelen aan de
Goedheid van God, die hem speelgoed
gaf, om het zelf voor zijn ogen te ver
trappen, die wreed is, onmenselijk wreed.
Hij is een getekende geworden, die
overal met zich de doem draagt van zijn
godshaat en het misvormde beeld van
God, zoals hij dat draagt in zijn verbeel
ding, op wil dringen aan de anderen.
In deze toestand komt hij in contact
met de even hard door het lot geslagen
Keldeneers en al schrijft Nicolas dan dat
het allerminst zijn bedoeling was om een
probleem van theologisch-philosophische
aard aan te snijden, hij stelt niettemin
het probleem concreet, hij laat de beide
mannen praten over Gods voorzienig
heid, over het vraagstuk van de zin van
het lijden; hij laat Bendix zijn standpunt
uiteenzetten en zijn bijna overtuigende
motieven naar voren brengen, hij laat
Keldeneers langzaam tot de overtuiging
komen, dat het een caricaturaai ver
wrongen godsbeeld is, dat zijn opponent
haat en hij laat de jonge dokter tenslot
te de fabrikant hiervan overtuigen, tot
hij in de laatste nacht van zijn leven zich
overgeeft aan God.
Hoewel het boek zeer goed leesbaar is,
hoewel het probleem interessant en
boeiende mogelijkheden schept, weet ons
Nicolas toch niet ten volle te overtui
gen, op de eerste plaats niet van een
juiste behandeling van het probleem en
voorts niet ten volle van zijn talent, zo
als we daar in tegendeel wel van over
tuigd waren toen we zijn „Heer van Je
richo" lazen.
Het is soms alsof hij zijn persoflen
heeft opgeofferd aan het probleem, als
of hij ze daaraan ondergeschikt heeft
gemaakt, alsof ze louter de dragers zijn
van een geestesgesteldheid, en te weinig
mensen van vlees en bloed.
Men krijgt de indruk dat de stof te
weinig is doordacht, te weinig is door
wrocht, om volkomen gestalte te krij
gen, om volkomen aanvaardbaar te wor
den.
Niettemin, zoals we reeds zeiden, het
werk is voor geestelijke rijpe lezers on
getwijfeld aanbevelenswaardig en is al
leen al aantrekkelijk om de durf, waar
mee het probleem is gesteld en behan
deld.
Het is eind November, somber
weer. Het schijnsel der lantaarns
weerspiegelt in het natte asphalt.
De tramrails trekken zilverglan-
zende banen. De etalages in de
drukke winkelstraat echter baden
in liet lichl uit de lange neon-bui-
zen. Haastig schieten de mensen
winkel in, winkel uit, omdat liet
buiten onaangenaam en koud is.
Voor mijn etalage staat een meis
je, een kleine dreumes van mis
schien zes, zeven jaar. Ik ben dc
eigenaar van de zaak en heb haar
deze week verscheidene keren zien
staan. De heldere oogjes in gespan
nen aandacht gaan zoekend dooi
de etalagekast, die vol ligt met
byouterieën, snuisterijen, beeldjes
en dergelijke. Het is een lief kind
om zo te zien. Meestal gekleed in
een donker manteltje met geruite
capuchon. De handjes in warme
wantjes. Haar bolle wangetjes zien
nu rood van de kou en over haar
lichtblonde krullen die onder de
capuchon uitspringen, glinsteren
regendroppels.
Nu gaat haar blik naar een col
lier, dal midden in de etalage op
de beste plaats ligt. Het is een
paarlen kettinkje. Heel eenvoudig,
maar de pareltjes zjjn echt, al moet
ik eerlijk toegeven, dat sommige
ervan kleine foutjes vertonen. Al
hfj al is het een voordelige aanbie
ding, want ik zou er meer voor
kunnen vragen dan ik nu doe.
Honderd vijf en twintig gulden is
goedkoop, dat weet ik. Maar ik
hen er toevallig zelf ook goedkoop
aan gekomen en ik heb het expres
zo laag geprijsd als blikyanger.
Overigens kan ik het best doen,
want ik hen met mijn 32 jaar nog
steeds vrijgezel en mijn zaak levert
meer dan genoeg op om van te
.leven.
Het is eigenlijk toch raar ver
deeld in de wereld. Vele gezinnen
hebben het pioeilijk. Dat merk ik
nu zo vaak, wanneer een jonge
huisvader binnenkomt om in ver
band met het St. Nicolaasfeest een
cadeautje voor zijn vrouw te ko
pen. Men kan liet hun dikwijls
aanzien, dat zij mei spijt iets moe
ten laten liggen, omdat liet hun
begroting tc boven gaat. Een enke
le maal iaat ik de prijs wel eens
ongemerkt zakken, maar een ge
woonte kan ik daar als zakenman
natuurlijk niet van maken, al is de
bekoring wel eens groot.
Ik zelf zou met gemak een flink
gezin kunnen onderhouden, maar
ik heb zelfs niemand aan wie ik
een cadeau zou kunnen geven. Ze
ker, ik ga in het vroege najaar een
week of drie naar hel buitenland,
's Zondags trek ik er dikwijls met
mijn wagen op uit. Maar tevreden
met mijn bestaan, nee, da* ben ik
niet. Ik mis de huiselijke gezellig
heid, een lieve vrouw, kindéren.
Maar al staat mijn inkomen gerust
toe, dat ik trouw, daarmee ben ik
er nog niet, want ik heb nog steeds
niet dé vrouw gevonden. Vele
meisjes heb ik leren kennen, maar
nog steeds niet de ware.
Mijn gedachten spinnen voort,
terwijl de klanten hun keuze doen
en ik automatisch afreken. Het
kleine meisje staat nog steeds voor
de etalage. Haar wantjes heeft ze
uit gedaan. Ze bengelen aan de
koordjes 0111 liaar polsen. Ze heeft
een kinderbeursje te voorschijn
gehaald en telt blijkbaar haar be
zit. Het is op slag van zessen, er
zijn bijna geen klanten meer. De
laatste gaat de deur uit. Ik ga met
hem mee om de deur achter hem
te sluiten. Nog even kijk ik de
■straat in. Wat haastige fietsers en
voetgangers reppen zich naar huis.
De volle verlichte trams schuiven
bellend de smalle straat door. Het
kleine meisje staat even weifelend,
dan met een grappig, resoluut ge-
haar glipt zij mijn winkel binnen.
„Mijnheer, ik wil de ketting
hebben", zegt ze. Ze staat voor de
toonbank, een parmantig kind, dat
amper drie turven hoog is. Het is
duidelijk welke ketting ze bedoelt.
Ik heb haar er duidelijk genoeg
naar zien kijken. „Heb je geld bij
je, kleintje „Ja, genoeg", zegt
ze, „ik hou zelfs nog drie eenl
over". Ze keer haar beursje op de
toonbank om en ik zie een verza'-
meling van centen stuivers, een
paar dubbeltjes en zelfs een kwart
je. „Ja", zegt ze met kennelijke
trots, ,,ik heb wel een half jaar
gespaard om iets voor mijn mam
mie te kopen".
Ik tel de centen en stuivers. Al
les bij elkaar een gulden en 28
cent. Met spanning volgt ze mijn
tellen. Zou ze zich toch niet ver
gist hebben Onderwijl gaan mijn
gedachten, en overleg ik met me
zelf, hoe ik dit kind de grote te
leurstelling van haar leven kan
besparen. Dan als een flits
„waarom niet Waarom zou ik
de ketting niet geven Ik heb toch
een goede dag gehad. Ik heb meer
verdiend in één dag, dan de mees
te mannen van mijn leeftijd in een
maand. Waarom zou ik dat kind
niet gelukkig maken
„Het is toch niet te weinig, mijn
heer Haar stemmetje is wat ang
stig en in haar grote blauwe ogen
zie ik de angst en daarmede de
waterlanders opkomen. „Nee
hoor", zeg ik ineens besloten. „Je
houdt zelfs nog drie cenl over",
ik haal de ketting uit de etalage en
pak hem in een klein met watten
gevuld doosje. Het meisje straalt
en bergt het ingepakte doosje
angstvallig precies in de zijzak
van haar jas. Dan is ze weg ik
hoor nog even vlugge voetstapjes
in de straat. Ik sluit de deur, het
is over zessen. Er wachten nog
drukke dagen voordat het zes De
cember is.
Zo, het St. Nicolaasfeest is al
weer voorbij. Het is rustig in de
zaak. Ik schep wat orde op mijn
zaken, vernieuw de etalage oin
wat te doen te hebben. Mijn Sint
Nicolaasfeest heb ik doorgebracht
in een restaurant, waar ik mij ge-
tractéerd heb op een uitgebreid
diner. Daarna nog een film ge
zien, waar niet veel aan was. On
voldaan kwam ik gisterenavond
op mijn kamers, eigenlijk teleurge
steld, omdat er niemand «-en ver
rassing voor mij had, omdat ik
•'elf niet iemand kon verrassen.
De ochtenduren kruipen voor
bij. Buiten is er een koude wind,
er dreigt sneeuw. Tegen één uur
rinkelt de winkelbel. Een jonge
vrouw komt binnen. Ik weet met
een, wie ik voor mij heb de moe
der van liet kleine m usje Hetzelf
de springende, lichtblonde haar,
dezelfde blauwe ogen. Opvallend is
•de gelijkenis tussen moeder en
dochter. De jonge vrouw is niet
klassiek knap, maar er gaat een
vriendelijkheid, een goedheid van
lraar uit. Ik vind haar mooi.
„Ik kom terugbrengen, wat mijn
dochtertje hier heeft gekocht, mijn
heer. U hebt zicli beslist vergist,
want zo'n ketting koopt men niet
voor een gulden en 25 cent. De
pareltjes zijn echt. Bijbetalen is
voor mij uitgesloten, want ik moet
voor mijzelf zorgen, sinds mijn
man dood is".
Kruschen Salts bracht de
bevrijding. Maar anders...
Er zijn talloze gevallen - ook onder Uw
bekenden waar de wereldberoemde
Kruschenkuur op korte termijn verlossing
bracht van die slopende rheumatische
pijnen. De aansporende werking van
Kruschen op de bloedzuiverende organen
kan ook bij U dat wonder te weeg bren
gen. Begin daarom vandaag nog de heil
zame Kruschenkuur. Dan smoort ge Uw
rheumatiek in de kiem, in plaats van te
komen van kwaad tot erger.
Wat moet ik antwoorden Ik
wil de ketting niet terug, nu hele
maal niet, want het collier zal haar
goed staan en. verder peins ik
niet. Ik begin haar te vertellen,
hoe ik haar dochtertje talrijke ma
len voor mijn winkel heb zien
staan, zoekend naar iets moois. Ik
vertelde van de bewuste avond, dat
zij de winkel binnenstapte en vol
trots haar volle beursje toonde. Ik
vertelde alles, ook, dat ik het ge
makkelijk kon doen, dat ik toch
niemand had om iets te geven. „Ik
was blij haar gelukkig te kunnen
maken", zei ik. Ze begreep wat ik
bedoelde. „Toch kan ik de ketting
niet houden", zei ze. „U moet hem
houden", zei ik, „want ik heb hem
aan Uw dochtertje verkocht voor
de prijs die ik goeddacht. Laat mij
toch deze kleine vreugde ook eens
iets tc kunnen geven".
Buiten begon de sneeuw te val
len, eerst geleidelijk, dan in dikke,
dichte vlokken. De wereld werd
klein, mijn winkel een kleine we
reld. „Gaat U zitten, dan zal ik on
dertussen de winkel sluiten, want
het is tijd". Met een weifelend ge
baar, dat mij weer sterk aan haar
dochtertje herinnerde, keek ze
naar de sneeuw, voortgejaagd doof
de wind. Beiden zitten we te pra
ten, beiden vastbesloten, maar
toch, er is iets veranderd. Wat,
kan ik niet zeggen, het is een
vreemd gevoel. Tegenover mij zit
de jonge vrouw, een meisje bijna,
nu de warmte van de haard haar
wangen doet gloeien. Zij lijkt nu
nog meer op haar dochter, Ik zeg
haar dat. Haar wangenrood kleurt
dieper. Heb ik iets vreemds ge
zegd
Het sneeuwen houdt op. „Ik zal
1" naar huis brengen met mijn wa
gen", zeg ik. „Het is slecht buiten
om te wandelen". Even later zit
ten wjj samen in de beslotenheid
van mijn auto. De motor loopt
warm. Ik ben wat verlegen mét
mijzelf. Dan trekt de motor in de
eerste versnelling ons op. De we
reld is wit, in de wagen is het
warm en in mijn hart begint een
ied te zingen van geluk.
Vijf minuten later sta ik in het
kleine halletje van een etage-wo
ning in de buitenwijken van de
stad. „Drink een kop koffie. Het
zal U wel smaken". Met deze woor
den had z;j mij in de auto uitge
nodigd even mee naar binnen te
gaan. Ik ga de trap op en dan zit
ik in een gemakkelijke stoel bij
een snorrende haard. De kamer is
eenvoudig, smaakvol. Er heerst
sfeer. Op het kinderstoeltje voor
het grote raam zit een grote pop.
Een arm hangt wat los. Voor dat
ik er erg in heb ben ik bezig de
arm weer vaster te bevestigen. On
dertussen hoor ik de jonge vrouw
in de keuken bezig. He* doosje
met de paarlenketting ligt op een
salontafeltje. De St. Nicolaasver-
pakking zit er nog om. Ik maak
liet open en kijk naar de ketting.
Wanneer ik even later mijn koffie
op heb zeg ik „Ik neem onder
geen enkele voorwaarde dit col
lier terug. Verkocht is verkocht.
Wanneer V mij echter iets wilt ver
goeden, vergoed het mij dan door
mij hier weifel ik even toe
te staan nog eens bij U koffie te
drinken". Een paar seconden is de
stilte tastbaar. De blauwe ogen
van de jonge vrouw zoeken iets in
niijn gezicht. Dan zegt ze zacht
„Ja, kom nog eens terug, mijn
dochtertje en ik zullen het heel
prettig vinden Ze staat op en
geeft mij haar hand. „Kom met
Kerstmis, want dan mogen mensen
als U en ik niet alleeir zijn".
WAALWIJKSE BILJARTBOND.
Hoofdklas blijft onveranderd wegens
rustperiode.
Ie klas.
H.B.S. 2—K.O.T. I
T.O.P. 2K.N.A. I
2de klas.
O.O.G. I—K.O.T. 2
H.B.S. 3—T.O.P. 3
Juliana IAmusement 2
3e klas.
K.O.T. 3O.O.G. 2
K.N.A. 3Juliana
Keesje 2H.B.S. 4
STAND PER 1 DEC.
lste klas.
H.B.S. 2
K.N.A. I
K.O.T. I
T.O.P. 2
2e klas.
ju liana I
O.O.G. I
K.N.A. 2
Amusement
H.B.S. 3
T.O.P. 3
K.O.T. 2
3e klas.
H.B.S. 4
K.N.A. 3
K.O.T. 3
Juliana
Keesje 2
O.O.G. 2
K.N.A. 4
Keesje 3
Gesp.
28
28
28
28
20
16
16
16
16
16
20
20
16
20
20
16
20
12
12
8—0
2—6
8—0
8—0
8—0
2—6
8—0
2—6
Punten
44
34
22
12
24
22
19
16
16
13
10
30
27
22
20
16
16
4
1
In verband met het terugtrekken, we
gens omstandigheden, van de vereniging
Marijke, zijn alle wedstrijden die de di
verse verenigingen tegen Marijke hebben
gespeeld vervallen. De stand die nu ge
plaatst is, is de juiste stand met aftrek
king van bovenomschreven wedstrijden.
Met het, zeer tot onze spijt, heengaan
van Marijke, mag onze Biljartbond toch
het genoegen smaken met ingang van
Nov. j.l. een nieuwe vereniging in te la
ten treden in onze gelederen. Het betreft
hier de vereniging B.V.K., die gevestigd
is in café „Sportzicht", eigenaar de heer
J. Kroot, aan de Zuiderparallelweg.
Dat wij deze vereniging van harte wel
kom heten hoeft verder wel geen betoog.
Wij hopen dat zij dezelfde sportieve
geest zal dragen als wij dat in ons com
petitieverband gewend zijn.
Deze vereniging neemt in de verdere
competitie de plaats in van Marijke. De
achterstallige wedstrijden zullen in een
inhaalprogramma worden opgenomen.
Als nu de secretarissen van alle ver
enigingen op hun wedstrijdprogramma de
naam Marijke willen veranderen in B.
V. K., zijn in zoverre de moeilijkheden
uit de weg geruimd. Daar deze vereni
ging graag met nog een viertal uit wil
komen in de 3e klas, maar zo mogelijk
op Dinsdag of Woensdag, worden de
verenigingen die hiermee te maken heb
ben verzocht bericht te zenden of zij
hiermee accoord gaan.
geeft U veer Waalwijk
Kaatsheuval en de Lang
straat DE BESTE
RECLAME.
