Waalwijkse en Langstraatse Courant I Wijde Wereld j !s verhoging van Post- tarieven noodzakelijk 1JXzSclieAtning. is tno$aiy,k. UIT DE EEN STAP TERUG? Overheidsbedrijven behoeven winstgevend te zijn niet ZIE HET GEVAAR ONDER OGEN. Verlcouden D A M P O NOTA'S DER GROTE DRIE AAN MOSKOU. Grote plechtigheden te Rome. VRIJDAG 16 JANUARI 1953 Uitgever Waalwijkse Stoomdrukkerij ANTOON TIELEN Hoofdredacteur JAN TIELEN Dit blad verschijnt 2 x per week N KEI ZUIDEN 76e JAARGANG No. 5 Abonnement 18 cent per week 2.35 per kwartaal ƒ2.60 franco p. p. Advertentieprijs 10 cent per m.m. Contract-advertenties speciaal tarief Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 OPGERICHT 1878. SCHOOLSTRAAT 11, KAATSHEUVEL TEL. 2121 TELEGR.-ADRES„ECHO" Ruim een jaar geleden konden wij er kennis van nemen dat het staatsbedrijf der P.T.T. in het beëindigde boekjaar in totaal een winst had gemaakt van ruim 32 millioen gulden. De telefoon dienst had een overschot van veertig /millioen en de postdienst kwam acht millioen tekort. Het zou dus toen geen verbazing hebben gewekt wanneer de telefoon-tarieven waren verlaagd en de posttarieven waren verhoogd. Er wer den toen reeds geluiden in den lande vernomen, die daar op aandrongen. Nu, ruim een jaar later, moeten we er ons op voorbereiden dat met ingang van Juli 1953 verschillende posttarieven om hoog zullen gaan. Daaronder vallen de brieven in het buitenlands verkeer, de locale en interlocale briefkaarten, het luchtrecht naar Indonesië, enkele aante- kenrechten, het kwitantierecht en post- wisselrecht. In het algemeen heeft men die verhogingen vermeden, waardoor de gemiddelde burger het meest zou worden getroffen, zoals het tarief voor brieven en het stortingsrecht. Gezien het feit, dat de postdienst met tekorten, werkt, is deze verhoging op .zichzelf gezien, niet onrechtvaardig. Plaatsen wij haar echter tegen de achtergrond van het totaal der P.T.T.- activiteit, dan is er alle reden om een vraagteken te plaatsen. Ook het tele gramtarief in Europees verkeer wordt verhoogd. De aansluitingskosten voor de telefoon worden van 25.op 40. gebracht. Het locale verkeer wordt per gesprek van drie tot vier cent verhoogd, waar tegenover staat een verlaging van he\ tarief voor interlocale gesprekken, zodat de begroting van de telefoon dienst er schade noch voordeel van zal Winstgevend 7 Men schat de verhoogde opbrengst van de postdienst op 7,4 millioen. De toeneming van inkomsten bij de tele graafdienst zal 1,4 millioen bedragen, zodat deze twee diensten ongeveer 9 millioen meer zullen ontvangen. Beschouwen wij de telefoondienst, dan blijft deze dus, afgaande op de cijfers uit het verleden, winstgevend. Het is zelfs de vraag of de bedrijfsuitkomsten voor deze tak van dienst niet gunstiger zullen worden door de gewijzigde ta rieven. Men beschikt over een begroting, maar deze kan door de werkelijke gang van zaken gemakkelijk worden door kruist! Men zou inzicht moeten hebben in het verloop van de inkomsten uit lo cale en interlocale gesprekken om hier steekhoudende conclusies te kunnen trekken. Geven nu door de voorgenomen wij zigingen in de post- en telegraaftarieven deze takken van dienst een sluitende rekening, dan zal per saldo het staats bedrijf der P.T.T. een winstgevend be drijf worden. Men mag eventueel beno digde middelen voor nieuwe investering niet als winstreducerende factor zien, omdat men daarvoor op de kapitaal markt terecht kan. De overheidsbedrijven zijn in Neder land ten dienste van het volk. Dat volk wenst de kosten van de gemeenschaps diensten te betalen, niet minder, maar zeker niet meer. Zou door het achter wege blijven van tariefsverhoging mo gelijk een tekort ontstaan, dan is er de staat die dat aanvult, waarna alsnog tot tariefsverhoging kan worden over gegaan. Gezien de cijfers van de staats bedrijven in het verleden is er toch geen reden om geweldige tekorten te vrezen. Er is tot heden nog steeds sprake ge weest, van overschotten. Noch de post-, noch de telefoondienst zou in een be narde positie zijn geraakt, wanneer men deze tariefswijzigingen niet had voor gesteld! Onjuiste politiek. Beschouwen wij tenslotte nog in vo gelvlucht de staats- en gemeentediensten in het algemeen, dan is er een toene mend winststreven bij publiekrechtelijke bedrijven te constateren. Dat betekent een toenemende belastingheffing in een ongewenste vorm. Achtereenvolgens heeft het publiek de tariefsverhoging van staatsmijnen, electriciteitsbedrijven, pos terijen en telegrafie geïncasseerd. Het zijn steeds kostenverhogende factoren voor het bedrijfsleven geweest, een nieu we vorm voor heffing ten bate van de staatskas, die niet overeenkomt met het doel waarvoor de staatsbedrijven in het leven zijn geroepen. Ook gemeente- en provinciale bedrijven danken hun be staan aan een andere gedachte. Verhoogt het aanzien van Uw handen. Mijd gaaf, zacht en welverzorgd Het Is de Hememelis die het Bedriegen de voortekenen niet, dan zal men in 1953 streven naar herziening van ons loon- en belastingstelsel, mede in verband met de komende huurver hoging. Over het algemeen zal deze her ziening een verlaging van lasten moeten brengen voor burger en bedrijfsleven. Gestegen huren zullen door loonsverho ging of belastingverlagingen moeten worden gecompenseerd. Gestegen lonen moeten het bedrijfsleven op andere wij ze verlichting brengen. Onze exportpo sitie eist wellicht belastingfaciliteiten. De werkgelegenheidspolitiek kan alleen ge richt zijn op verlichting van overheids- lasten voor het bedrijfsleven. De staat zal dan een veer moeten la ten. Haar inkomsten zullen er door da len. Is men nu bezig door verhoging van de prijs voor overheidsdiensten zich bij Voorbaat reeds zoveel mogelijk schade loos te stellen? Bezien wij critisch de reeds ingegane t of voorgenomen tariefsverhogingen van de verschillende diensten uitgevoerd door onderscheiden publiekrechtelijke li chamen, dan ontkomt men niet aan de indruk dat er op zijn minst sprake is van overdreven angst voor tekorten en op zijn meest van een toenemende drang naar nieuwe vormen van indirecte be lastingen. Wat hier geschreven wordt over post tarieven, geldt eveneens over spoor- tarieven en de stelling der leiding dat iedere spoorwegverbinding, hoe noodza kelijk ook, rendabel moet zijn en anders moet verdwijnen. Iedereen was het er over eens dat Willem een baan met toe komst had. Toch ging Willem emigreren. „Hier in Holland zit je maar gevaarlijk klem tussen die Russen en Amerikanen; voor mij geen derde wereldoorlog", zei hij. Willem zit nu in Australië, Laatst schreef hij dat ze ook daar schuilkelders gaan bouwen en dat de emigranten er van overtuigd zijn dat zij bij een eventuele volgende oorlog eveneens zullen worden opgeroepen. ZELFS OP DE MAAN NIET Australië is geen uitzondering. In een wereld, waarin vliegtuigen in één ruk om de aarde vliegen, kan geen mens er meer voor 100% ze ker van zijn ook al bevindt hij zich in de verste uithoek dat 't oorlogsgeweld aan hem voorbij zal gaan. Die zekerheid heeft, gezien de ontwikkeling van het raketwapen, zelfs het mannetje op de maan niet. „Ach en wee" roepen, helpt hier niet. Er is maar één verstandige oplossing nu het gevaar niet te ont lopen is, en dat is: het gevaar on der ogen zien. De propaganda van de „koude" oorlog heeft bewerkt dat sommige Nederlanders een volgende oorlog God geve dat die ellende ons be spaard blijve als volgt zien: één atoombom op, laten we zeggen Utrecht, en heel ons land ligt tegen de vlakte. Bewijst men met cijfers dat een atoombom zo een uitwer king niet heeft, dan zeggen deze pessimisten dat er dan nog wel een paar atoombommen bij gegooid zullen worden, zodat het resultaat in ieder geval hetzelfde zal zijn. Degenen die zo redeneren, vergeten dat Rusland en Amerika niet be schikken over zoveel (kostbare) atoombommen, dat zij die kunnen verspillen aan doelen in ons land, welke zij evengoed met brisant bommen kunnen bestoken. Maar laten wij nu eens 't ergste veronderstellen en aannemen dat ons land, als er weer oorlog zou ko men, gebombardeerd zou worden, zelfs met een atoombom. Waar moeten wij dan op rekenen? Ons laag gelegen, dicht bevolkt 'an-d is kwetsbaar. Een bom op een dijk kan grote overstromingen ver oorzaken en een bombardement van een stad vele slachtoffers on der de bevolking en verwoeste hui zen. Van een complete verpulvering zal echter geen sprake zijn, want van een bombardement van 80 ton brisantbommen per km2 en dat is ongeveer het maximum be draagt de kans op voltreffers maxi maal 8%. De uitwerking van een atoombom is groter dan 't zwaarste bombardement met brisantbommen dat Nederland verwachten kan, maar zij wordt vaak zeer zwaar overschat. De totale vernieling die een atoombom teweeg brengt blijft beperkt at een oppervlakte van en kele vierkante kilometers. DE MIDDELEN ZIJN ER. Men is geneigd voor deze geva ren, die visioenen openen vol el- Een goed-geoefende opruim- en reddingsdienst kan in oorlogstijd duizenden het leven redden. Vandaar dat de instructeurs, die de vrij willigers de nodige kennis en bekwaamheid van het reddingswerk moeten leren, zelf een grondige opleiding ontvingen. lende en verschrikking, de ogen te sluiten. Deze geneigdheid is dom en kan zelfs misdadig genoemd worden, omdat wij tegenover onze gezinnen verplicht zijn te zoeken naar middelen, waardoor wij de verwoestende werking van 't oor logsgeweld kunnen verminderen. Die middelen zijn er: een dijk is te herstellen, branden kunnen geblust worden, men kan onder het puin bedolven burgers redden en dak lozen en gewonden helpen. In vre destijd hebben wij er al hulpdien sten voor, zoals de brandweer en dè geneeskundige dienst. Deze overheidsdiensten kunnen echter in geval van oorlog de schade en het leed niet in voldoende mate te rugbrengen. Diepgaande bestudering van de ervaringen in de afgelopen oorlog hebben echter aangetoond dat met een goed-geoefende en goed-uitge- ruste Bescherming Bevolking het aantal slachtoffers en de schade met meer dan de helft verminderd kunnen worden. Dit Kan alleen ge daan worden wanneer de burgerbe volking in haar geheel vo:or 100% achter de organisatie „Bescherming Bevolking" staat. Slechts wanneer wij van de „Bescherming Bevol king" in vredestijd al een goed ge oefend en goed uitgerust burger- hulpkorps maken van ruim 200.000 man, zullen wij een verantwoorde verzekering op de gevaren van een oorlog hebben afgesloten. Ook met een B.B. zullen er slachtoffers te betreuren zijn, maar minder, veel minder. Daarvoor moet nu, in vre destijd, het offertje gebracht wor den van een paar uur vrije tijd. Dat offertje zal ieder licht vallen als daarbij steeds voor ogen gehouden wordt dat wij de uitwerking van 't oorlogsgeweld met meer dan de helft kunnen verminderen, als ie dere Nederlander, man of vrouw, meewerkt aan de B.B. Het zou kun nen zijn dat juist Uw gezin en Uw huis daardoor gespaard blijft. Op 19 Januari begint de wer- vings-actie van vrijwilligers voor Brabant. Laat iedereen zijn plicht in deze begrijpen. Men kan het de leek moeilijk kwalijk nemen als hij geen wijs (meer) kan uit de wegen die naar het ene Europa leiden, nog daarge laten of ze inderdaad allemaal naar dat doel voeren. Er zijn op de eer ste plaats al een aanzienlijk aantal instellingen, verschillende functio nele lichamen, waarin zeer ver scheiden opvattingen uitgesproken worden, alle met de beste bedoe lingen, maar niet alle met evenveel effect voor de verwezenlijking van wat wordt nagestreefd. Kort na de oorlog heeft menigeen misschien de illusie gekoesterd dat het mogelijk zou zijn nu eens op een nieuwe basis te beginnen, zo wel op het terrein der nationale po litiek als met betrekking tot de in ternationale verhoudingen. Op der gelijke ogenblikken geeft men er zich niet volledig rekenschap van dat 's mensen goede bedoelingen doorgaans het realiseerbare ver vooruit zijn. Optimisten hebben het voordeel dat ze niet achter de ont wikkeling aanlopen, maar als de ontwikkeling hen niet wil volgen, moeten ze terugkeren en een nieu we weg inslaan op het gevaar af dat ze de nieuwe ontwikkeling niet kunnen volgen en verloren lopen. In ieder geval hadden degenen die begonnen te verkondigen dat Euro pa zich moest verenigen in beginsel het grootste gelijk, maar wie ge dacht had dat dit zonder slag of stoot zou lukken, hield geen reke ning met een eeuwenoude traditie en een hecht gegrondveste staten- structuur. Dit eenmaal gegeven en aanvaard, kan men er vrede mee hebben dat de ontwikkeling naar de vereniging van Europa nu niet bepaald van een leien dakje is gegaan. Dat lag in de lijn der verwachting. Maar zelfs de meest lankmoedige kan een zekere wrevel niet onderdrukken als hij moet ervaren hoe de ene Europeaan met gemak afbreekt wat een ander met grote zorg en moeite heeft op gebouwd. Men krijgt de indruk dat de geestelijke constellatie van veel Europeanen ten achter is bij de fei telijke constellatie. Met andere woorden, terwijl het in feite al lang nodig is dat Europa zich verenigt, zowel politiek als economisch en militair, aarzelt men de nodige stap pen te doen omdat men zich vast geroest ziet in de oude verhoudin gen als wederzijds wantrouwen, na tionalistische prestigegevoelens en dergelijke. Het valt niet altijd mee datgene wat het zwaarst is het zwaarst te laten wegen, want het is maar de vraag hoe zwaar men iets aanvoelt. Past men deze beschouwing toe op wat er op het ogenblik met be trekking tot Europa gebeurt, dan verschijnt de chaos waaruit het ene Europa op den duur moet voorko men voor een groot deel als het ge volg van de verschillende opvattin gen die er over de te bewandelen weg worden gehuldigd. In zoverre is dat niet verontrustend. Moeilijker uitsluitend als zodanig te beschou wen is datgene wat de onlangs in functie getreden Franse premier René Mayèr heeft beloofd om zijn investituur te krijgen en waarover wij al het een en ander hebben ge zegd. „De Tijd" sprak onlangs zelfs van een „Tijdbom onder Europa" én schreef o.m.: „De regeringswis seling in Frankrijk, die onder zo emineuze omstandigheden heeft plaats gehad en die de nieuwe pre mier, René Mayer heeft bewogen tot een uitspraak, waarvan men de mogelijk fatale consequentie ge- makkelijk kan voorzien, heeft als het ware een tijdbom gelegd onder de steigers, waarop men thans in Straatsburg en elders druk doende is de muren op te trekken van het staatkundig gebouw, dat het nieu we en verenigde Europa zou moe ten huisvesten". Dit gaat dan over het feit dat René Mayer zich be reid verklaarde de onderhandelin gen over het verdrag van de E.D.G. te heropenen en bij de behandeling er van op de Nationale Vergadering geen politieke druk uit te oefenen, m.a.w. om niet de kwestie van ver trouwen te stellen, die al zoveel Franse premiers als stok achter de deur hebben gebruikt. Daardoor wordt de betekenis van het onder havige verdrag wel zo sterk omlaag gehaald als men niet voor mogelijk had gehouden. Ondertussen wordt hierdoor aan enkele Franse politie ke partijen de gelegenheid gegeven om zich in naam der nationale sou- vereiniteit te keren tegen een be langrijk verdrag zonder voor dit verzet de volle verantwoordelijk heid te dragen. Voor Mayer schijnt het geen bezwaar geweest te zijn die dan on ziin eigen schouders te nemen. Dat Schuman er toen fees telijk voor bedankte de verdere verantwoordelijkheid voor de rege- ringspolitiek mee op zich te nemen ligt geheel in de lijn van zijn poli tiek, want een stuk van zijn levens werk wordt er opnieuw door op de helling gezet. Het is ook niet verwonderlijk dat hier en daar een krachtige uit val wordt gedaan tegen de West- Europese politiek, zoals in 't boven geciteerde artikel in „De Tijd": „Het wordt hoog tijd dat West-Eu ropa breekt met de langzamerhand ziekelijke gewoonte om zijn politiek keer op keer te wijzigen en van 't ene gedeeltelijke succes naar de an dere gedeeltelijke mislukking te hollen en in plaats daarvan defini tief zijn houding bepaalt tegenover de totalitaire politiek van de Sov jets, die zeker niet in gebreke zal blijven te profiteren van de aarze lingen, de onwil en de besluiteloos heid van de West-Europese politici." Dit geldt in dit geval speciaal voor de Fransen, die hun houding ten opzichte van het Europese leger blijkbaar meer bepalen naar hun verhouding tot Duitsland dan naar de dreiging uit het Oosten, 't Lijkt alsof West-Europa door de langdu righeid van deze dreiging er aan gewend raakt en in waakzaamheid verslapt, zoals enige tijd geleden ook gebleken is op de bijeenkomst van de Atlantische Raad toen de ministers, zeer tegen de zin van 't Atlantische opperbevel, besloten de bewapeningsinspanning aanzienlijk te verminderen. Men vergat daar bij dat dit Moskou slechts welge vallig kan zijn en dat de Sovjets zich niet aan 't Westen zullen aan passen. Het spreekt vanzelf dat het gedoe van Parijs ook zijn weerslag heeft gehad in de hoofdstad van Europa, Straatsburg, waar de Constitutio nele Commissie en het Schuman- parlement bijeen zijn gekomen en de federalisten maakten zich uit de aard der zaak zeer bezorgd over de wending die de Franse politiek dreigt te maken. Daardoor blijft er min of meer een kloof tussen de of ficiële politiek van verschillende regeringen en de Euronese werk zaamheid van de Straatsburgse in stellingen en de eenheid waar deze laatste naar streven zal niet verwe zenlijkt worden, eer deze kloof overbrugd is. dus niet voor de na tionale regeringen zijn bijgedraaid en de wezenlijk grote belangen bo ven het nationale prestige stellen. De Britse, Franse en Amerikaan se ambassadeurs te Moskou hebben op het Kremlin nota's hunner rege ringen overhandigd, waarin de Sovjet-Unie wordt uitgenodigd de onderhandelingen over het sluiten van een vredesverdrag met Oosten rijk te hervatten. In de nota's wordt verwezen naar de op 20 December 1952 door de Al gemene Vergadering der Verenigde Naties aanvaarde resolutie, waarin een beroep wordt gedaan ot> de vier mogendhedèn, wier strijdkrachten Oostenrijk thans bezet houden, de bezetting spoedig te beëindigen en opnieuw krachtdadig te pogen over eenstemming te bereiken over de tekst van een met Oostenrijk te sluiten vredesverdrag. In deze re solutie werd er de nadruk op gelegd dat de wereldopinie 't verzoek van Oostenrijk om weer in zijn rechten en vrijheden als souvereine staat te worden herstelt, steunt. In de nota's wordt ook verwezen naar de in 1943 te Moskou door de tegen Duitsland oorlogvoerende mo gendheden, waaronder de Sovjet- Unie, getekende overeenkomst, waarin plechtig werd verklaard dat Oostenrijk na de oorlog een onaf hankelijke staat zou worden. Naar te Washington is bekend gemaakt, hebben de Ver. Staten in hun nota Londen als plaats van sa menkomst voor de plv. ministers van buitenlandse zaken der grote vier voorgesteld. VATIGAAN BF.SCHIITJDIGT REGERING-TITO. Het pauselijk staatssecretariaat heeft in een antwoordnota aan de regering van Tito verklaard: „De wetsdecreten van Zuid-Slavië in zaken de godsdienst betreffende de maatregelen aangenomen door de autoriteiten, de initiatieven van de communistische partij en van de vak bonden, schijnen alle tot doel te hebben de godsdienst en in het 'bijzonder de Rooms-Katholieke te eliminerenaldus de nota. FABER IN EMMERIK DOOR DE DUITSE POLITIE GEARRESTEERD. De Duitse politie heeft Zondagavond omstreeks half twaalf in Emmerik de uit Breda ontvluchte Klaas Carel Faber ge arresteerd. Faber is nu in de gevangen- nis te Kleef. Een Duitse rechtbank zal vermoedelijk later beslissen over een uit levering aan Nederland. De arrestatie geschiedde, aldus meldt het A.N.P., op verzoek van de recherche in Arnhem, die wist dat Faber een ver blijfplaats had gevonden ten huize van de 45-jarige Hubert Schragmann, die met zijn wat jongere zuster Maria, de we duwe Bruins, een banketbakkerswinkel heeft. De vader van Schragmann was goed bevriend met de familie Faber, al meer dan twintig jaar, en zelf werkte Schragmann in het begin van de derti ger jaren anderhalf jaar in Haarlem. 24 Nieuwe Prinsen der Kerk. Momenteel staat Rome in het te ken van luisterrijke plechtigheden, waarmee het geheim en het open baar consistorie gepaard gaan. Voor de tweede maal onder het Pontifi caat van Paus Pius XII was dit con sistorie gehouden om 24 nieuwe bisschoppen tot de waardigheid van kardinaal te verheffen. Met deze nieuwe benoemingen is het college van kardinalen weer op zijn nor male sterkte van 70 personen. Dinsdag heeft Z.H. de Paus in 'n geheim consistorie de benoeming der nieuwe kardinalen aan de zit tende hoogwaardigheidsbekleders meegedeeld, waarna de 16 nieuwe prelaten die elders wachtten, van hun benoeming in kennis werden gesteld. Acht van de nieuwe prin sen der kerk waren niet aanwezig: op de eerste plaats Mgr Stephinac en Mgr Wyszynski, die door de communistische terreur worden verhinderd te komen, de twee nieu we Spaanse kardinalen en de nunti van Parijs, Rome, Madrid en Lis sabon, die, zoals de traditie wil, hun rode baret zullen ontvangen uit de handen van hun respectieve lijke staatshoofden. In een inleidende toespraak ver klaarde Zijne Heiligheid de Paus, dat de bedoeling van deze nieuwe benoemingen was de vertegenwoor diging in het Heilig College van Kardinalen uit te breiden tot de ge hele wereld. „Wij werden geleid, aldus de heilige Vader, door de be doeling dat Uw Heilig College, voor zover dat mogelijk was, als 't ware het levend beeld zou zijn van de gehele Kerk. Want de Katholieke Kerk, tot welker middelpunt deze Apostolische Stoel bij raadsbesluit van de Goddelijke Voorzienigheid is ingesteld, is geen land en geen volk vreemd, maar behoort aan al len en bemint allen met dezelfde liefde en zorg". De Heilige Vader ontkende voorts dat hij Mgr Stepinac tot het Heilig College had verheven bij wijze van uitdaging aan Zuid-Slavië. „Wij willen ook niet, vervolgde hij, dat de bekendmaking van deze uitver kiezing wordt opgevat als een ant woord op de buitengewoon felle taal welke de politieke autoriteiten van Zuid-Slavië bezigen tegen On ze Persoon en deze Anostolische Stoel. Dit is een onhoffelijke wijze van spreken, welke Wij van harte vergeven en hun niet toerekenen". Een tweede grote smart noemde de Paus de positie van de Poolse Aartsbisschop Mgr Wyszynski en hij verklaarde dat deze benoeming tevens ook een hoog getuigenis was van Zijn levendige vaderlijke toe genegenheid voor het zeer edele Poolse volk, dat in de annalen van de christelijke geschiedenis zelfs in moeilijke en stormachtige tijden hoofdstukken heeft geschreven die schitteren van roem. Gisteren en eergisteren hebben de overige plechtigheden plaats ge had. Speciaal gisteren waren de plechtigheden van het openbare consistorie, tijdens welke de nieuwe kardinalen de rode hoed kregen op gezet en dat gehouden werd in de Sint Pieter, ongemeen luisterrijk. Nieuwe bepalingen omtrent nuchter zijn. Zijne Heiligheid de Paus heeft deze dagen een aantal nieuwe be palingen gegeven met betrekking tot 't nuchter zijn voor de H. Com munie, waarvan wel de voornaam ste is, dat het drinken van water niet geacht wordt te ontnuchteren, terwijl hiernaast een aantal ver zachtende bepalingen zijn opge steld ten aanzien van een aantal zware belemmeringen bij 't nuch ter blijven; deze bepalingen ver plichten om slechts een uur voor het ontvangen van de H. Commu nie nuchter te zijn. Voortaan heb ben bovendien ook de bisschoppen de bevoegdheid, goed te keuren dat er 's middags of 's avonds oo be paalde dagen een H. Mis wordt op gedragen. De H. Vader heeft ver klaard dat er van de nieuwe regels slechts binnen de grenzen van de noodzakeliikheid gebruik zal wor den gemaakt. THANS VERZOEK TOT UITWIJZING. Naar wij vernemen, ligt het niet in 't voornemen der Nederlandse regering een verzoek aan de Duitse regering te doen tot uitlevering van de in Breda ontsnap te oorlogsmisdadigers. Een uitleverings verzoek vereist een langdurige procedu re, waarbij in Duitsland vele instanties betrokken zijn. Daarom heeft Nederland de uitwijzing der oorlogsmisdadigers gevraagd. Voor deze uitwijzing is in Duitsland een juri dische beslissing nodig op de vraag of men hier al of niet met politieke vluch telingen te maken heeft. Zou de Duitse rechter deze vraag bevestigend beant woorden, dan zou artikel 16 der Duitse grondwet ook de uitwijzing verbieden.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1953 | | pagina 5