Waalwijkse en Langstraatse Courant
I
Wijde Wereld j
!s verhoging van Post-
tarieven noodzakelijk
1JXzSclieAtning. is tno$aiy,k.
UIT DE
EEN STAP TERUG?
Overheidsbedrijven behoeven
winstgevend te zijn
niet
ZIE HET GEVAAR ONDER OGEN.
Verlcouden D A M P O
NOTA'S DER GROTE DRIE
AAN MOSKOU.
Grote plechtigheden
te Rome.
VRIJDAG 16 JANUARI 1953
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week
N KEI ZUIDEN
76e JAARGANG No. 5
Abonnement
18 cent per week
2.35 per kwartaal
ƒ2.60 franco p. p.
Advertentieprijs
10 cent per m.m.
Contract-advertenties
speciaal tarief
Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 OPGERICHT 1878.
SCHOOLSTRAAT 11, KAATSHEUVEL TEL. 2121
TELEGR.-ADRES„ECHO"
Ruim een jaar geleden konden wij er
kennis van nemen dat het staatsbedrijf
der P.T.T. in het beëindigde boekjaar
in totaal een winst had gemaakt van
ruim 32 millioen gulden. De telefoon
dienst had een overschot van veertig
/millioen en de postdienst kwam acht
millioen tekort. Het zou dus toen geen
verbazing hebben gewekt wanneer de
telefoon-tarieven waren verlaagd en de
posttarieven waren verhoogd. Er wer
den toen reeds geluiden in den lande
vernomen, die daar op aandrongen.
Nu, ruim een jaar later, moeten we er
ons op voorbereiden dat met ingang van
Juli 1953 verschillende posttarieven om
hoog zullen gaan. Daaronder vallen de
brieven in het buitenlands verkeer, de
locale en interlocale briefkaarten, het
luchtrecht naar Indonesië, enkele aante-
kenrechten, het kwitantierecht en post-
wisselrecht. In het algemeen heeft men
die verhogingen vermeden, waardoor de
gemiddelde burger het meest zou worden
getroffen, zoals het tarief voor brieven
en het stortingsrecht.
Gezien het feit, dat de postdienst met
tekorten, werkt, is deze verhoging op
.zichzelf gezien, niet onrechtvaardig.
Plaatsen wij haar echter tegen de
achtergrond van het totaal der P.T.T.-
activiteit, dan is er alle reden om een
vraagteken te plaatsen. Ook het tele
gramtarief in Europees verkeer wordt
verhoogd. De aansluitingskosten voor de
telefoon worden van 25.op 40.
gebracht. Het locale verkeer wordt per
gesprek van drie tot vier cent verhoogd,
waar tegenover staat een verlaging van
he\ tarief voor interlocale gesprekken,
zodat de begroting van de telefoon
dienst er schade noch voordeel van zal
Winstgevend 7
Men schat de verhoogde opbrengst
van de postdienst op 7,4 millioen. De
toeneming van inkomsten bij de tele
graafdienst zal 1,4 millioen bedragen,
zodat deze twee diensten ongeveer 9
millioen meer zullen ontvangen.
Beschouwen wij de telefoondienst, dan
blijft deze dus, afgaande op de cijfers
uit het verleden, winstgevend. Het is
zelfs de vraag of de bedrijfsuitkomsten
voor deze tak van dienst niet gunstiger
zullen worden door de gewijzigde ta
rieven. Men beschikt over een begroting,
maar deze kan door de werkelijke gang
van zaken gemakkelijk worden door
kruist! Men zou inzicht moeten hebben
in het verloop van de inkomsten uit lo
cale en interlocale gesprekken om hier
steekhoudende conclusies te kunnen
trekken.
Geven nu door de voorgenomen wij
zigingen in de post- en telegraaftarieven
deze takken van dienst een sluitende
rekening, dan zal per saldo het staats
bedrijf der P.T.T. een winstgevend be
drijf worden. Men mag eventueel beno
digde middelen voor nieuwe investering
niet als winstreducerende factor zien,
omdat men daarvoor op de kapitaal
markt terecht kan.
De overheidsbedrijven zijn in Neder
land ten dienste van het volk. Dat volk
wenst de kosten van de gemeenschaps
diensten te betalen, niet minder, maar
zeker niet meer. Zou door het achter
wege blijven van tariefsverhoging mo
gelijk een tekort ontstaan, dan is er de
staat die dat aanvult, waarna alsnog
tot tariefsverhoging kan worden over
gegaan. Gezien de cijfers van de staats
bedrijven in het verleden is er toch geen
reden om geweldige tekorten te vrezen.
Er is tot heden nog steeds sprake ge
weest, van overschotten. Noch de post-,
noch de telefoondienst zou in een be
narde positie zijn geraakt, wanneer men
deze tariefswijzigingen niet had voor
gesteld!
Onjuiste politiek.
Beschouwen wij tenslotte nog in vo
gelvlucht de staats- en gemeentediensten
in het algemeen, dan is er een toene
mend winststreven bij publiekrechtelijke
bedrijven te constateren. Dat betekent
een toenemende belastingheffing in een
ongewenste vorm. Achtereenvolgens
heeft het publiek de tariefsverhoging van
staatsmijnen, electriciteitsbedrijven, pos
terijen en telegrafie geïncasseerd. Het
zijn steeds kostenverhogende factoren
voor het bedrijfsleven geweest, een nieu
we vorm voor heffing ten bate van de
staatskas, die niet overeenkomt met het
doel waarvoor de staatsbedrijven in het
leven zijn geroepen. Ook gemeente- en
provinciale bedrijven danken hun be
staan aan een andere gedachte.
Verhoogt het
aanzien van Uw handen.
Mijd gaaf, zacht en welverzorgd
Het Is de Hememelis die het
Bedriegen de voortekenen niet, dan
zal men in 1953 streven naar herziening
van ons loon- en belastingstelsel, mede
in verband met de komende huurver
hoging. Over het algemeen zal deze her
ziening een verlaging van lasten moeten
brengen voor burger en bedrijfsleven.
Gestegen huren zullen door loonsverho
ging of belastingverlagingen moeten
worden gecompenseerd. Gestegen lonen
moeten het bedrijfsleven op andere wij
ze verlichting brengen. Onze exportpo
sitie eist wellicht belastingfaciliteiten. De
werkgelegenheidspolitiek kan alleen ge
richt zijn op verlichting van overheids-
lasten voor het bedrijfsleven.
De staat zal dan een veer moeten la
ten. Haar inkomsten zullen er door da
len. Is men nu bezig door verhoging van
de prijs voor overheidsdiensten zich bij
Voorbaat reeds zoveel mogelijk schade
loos te stellen?
Bezien wij critisch de reeds ingegane t
of voorgenomen tariefsverhogingen van
de verschillende diensten uitgevoerd
door onderscheiden publiekrechtelijke li
chamen, dan ontkomt men niet aan de
indruk dat er op zijn minst sprake is
van overdreven angst voor tekorten en
op zijn meest van een toenemende drang
naar nieuwe vormen van indirecte be
lastingen.
Wat hier geschreven wordt over post
tarieven, geldt eveneens over spoor-
tarieven en de stelling der leiding dat
iedere spoorwegverbinding, hoe noodza
kelijk ook, rendabel moet zijn en anders
moet verdwijnen.
Iedereen was het er over eens dat Willem een baan met toe
komst had. Toch ging Willem emigreren. „Hier in Holland zit je
maar gevaarlijk klem tussen die Russen en Amerikanen; voor
mij geen derde wereldoorlog", zei hij. Willem zit nu in Australië,
Laatst schreef hij dat ze ook daar schuilkelders gaan bouwen en
dat de emigranten er van overtuigd zijn dat zij bij een eventuele
volgende oorlog eveneens zullen worden opgeroepen.
ZELFS OP DE MAAN NIET
Australië is geen uitzondering. In
een wereld, waarin vliegtuigen in
één ruk om de aarde vliegen, kan
geen mens er meer voor 100% ze
ker van zijn ook al bevindt hij
zich in de verste uithoek dat 't
oorlogsgeweld aan hem voorbij zal
gaan. Die zekerheid heeft, gezien de
ontwikkeling van het raketwapen,
zelfs het mannetje op de maan niet.
„Ach en wee" roepen, helpt hier
niet. Er is maar één verstandige
oplossing nu het gevaar niet te ont
lopen is, en dat is: het gevaar on
der ogen zien.
De propaganda van de „koude"
oorlog heeft bewerkt dat sommige
Nederlanders een volgende oorlog
God geve dat die ellende ons be
spaard blijve als volgt zien: één
atoombom op, laten we zeggen
Utrecht, en heel ons land ligt tegen
de vlakte. Bewijst men met cijfers
dat een atoombom zo een uitwer
king niet heeft, dan zeggen deze
pessimisten dat er dan nog wel een
paar atoombommen bij gegooid
zullen worden, zodat het resultaat
in ieder geval hetzelfde zal zijn.
Degenen die zo redeneren, vergeten
dat Rusland en Amerika niet be
schikken over zoveel (kostbare)
atoombommen, dat zij die kunnen
verspillen aan doelen in ons land,
welke zij evengoed met brisant
bommen kunnen bestoken.
Maar laten wij nu eens 't ergste
veronderstellen en aannemen dat
ons land, als er weer oorlog zou ko
men, gebombardeerd zou worden,
zelfs met een atoombom. Waar
moeten wij dan op rekenen?
Ons laag gelegen, dicht bevolkt
'an-d is kwetsbaar. Een bom op een
dijk kan grote overstromingen ver
oorzaken en een bombardement
van een stad vele slachtoffers on
der de bevolking en verwoeste hui
zen. Van een complete verpulvering
zal echter geen sprake zijn, want
van een bombardement van 80 ton
brisantbommen per km2 en dat
is ongeveer het maximum be
draagt de kans op voltreffers maxi
maal 8%. De uitwerking van een
atoombom is groter dan 't zwaarste
bombardement met brisantbommen
dat Nederland verwachten kan,
maar zij wordt vaak zeer zwaar
overschat. De totale vernieling die
een atoombom teweeg brengt blijft
beperkt at een oppervlakte van en
kele vierkante kilometers.
DE MIDDELEN ZIJN ER.
Men is geneigd voor deze geva
ren, die visioenen openen vol el-
Een goed-geoefende opruim- en reddingsdienst kan in oorlogstijd
duizenden het leven redden. Vandaar dat de instructeurs, die de vrij
willigers de nodige kennis en bekwaamheid van het reddingswerk
moeten leren, zelf een grondige opleiding ontvingen.
lende en verschrikking, de ogen te
sluiten. Deze geneigdheid is dom
en kan zelfs misdadig genoemd
worden, omdat wij tegenover onze
gezinnen verplicht zijn te zoeken
naar middelen, waardoor wij de
verwoestende werking van 't oor
logsgeweld kunnen verminderen.
Die middelen zijn er: een dijk is te
herstellen, branden kunnen geblust
worden, men kan onder het puin
bedolven burgers redden en dak
lozen en gewonden helpen. In vre
destijd hebben wij er al hulpdien
sten voor, zoals de brandweer en
dè geneeskundige dienst. Deze
overheidsdiensten kunnen echter
in geval van oorlog de schade en
het leed niet in voldoende mate te
rugbrengen.
Diepgaande bestudering van de
ervaringen in de afgelopen oorlog
hebben echter aangetoond dat met
een goed-geoefende en goed-uitge-
ruste Bescherming Bevolking het
aantal slachtoffers en de schade
met meer dan de helft verminderd
kunnen worden. Dit Kan alleen ge
daan worden wanneer de burgerbe
volking in haar geheel vo:or 100%
achter de organisatie „Bescherming
Bevolking" staat. Slechts wanneer
wij van de „Bescherming Bevol
king" in vredestijd al een goed ge
oefend en goed uitgerust burger-
hulpkorps maken van ruim 200.000
man, zullen wij een verantwoorde
verzekering op de gevaren van een
oorlog hebben afgesloten. Ook met
een B.B. zullen er slachtoffers te
betreuren zijn, maar minder, veel
minder. Daarvoor moet nu, in vre
destijd, het offertje gebracht wor
den van een paar uur vrije tijd. Dat
offertje zal ieder licht vallen als
daarbij steeds voor ogen gehouden
wordt dat wij de uitwerking van 't
oorlogsgeweld met meer dan de
helft kunnen verminderen, als ie
dere Nederlander, man of vrouw,
meewerkt aan de B.B. Het zou kun
nen zijn dat juist Uw gezin en Uw
huis daardoor gespaard blijft.
Op 19 Januari begint de wer-
vings-actie van vrijwilligers voor
Brabant. Laat iedereen zijn plicht
in deze begrijpen.
Men kan het de leek moeilijk
kwalijk nemen als hij geen wijs
(meer) kan uit de wegen die naar
het ene Europa leiden, nog daarge
laten of ze inderdaad allemaal naar
dat doel voeren. Er zijn op de eer
ste plaats al een aanzienlijk aantal
instellingen, verschillende functio
nele lichamen, waarin zeer ver
scheiden opvattingen uitgesproken
worden, alle met de beste bedoe
lingen, maar niet alle met evenveel
effect voor de verwezenlijking van
wat wordt nagestreefd.
Kort na de oorlog heeft menigeen
misschien de illusie gekoesterd dat
het mogelijk zou zijn nu eens op
een nieuwe basis te beginnen, zo
wel op het terrein der nationale po
litiek als met betrekking tot de in
ternationale verhoudingen. Op der
gelijke ogenblikken geeft men er
zich niet volledig rekenschap van
dat 's mensen goede bedoelingen
doorgaans het realiseerbare ver
vooruit zijn. Optimisten hebben het
voordeel dat ze niet achter de ont
wikkeling aanlopen, maar als de
ontwikkeling hen niet wil volgen,
moeten ze terugkeren en een nieu
we weg inslaan op het gevaar af
dat ze de nieuwe ontwikkeling niet
kunnen volgen en verloren lopen.
In ieder geval hadden degenen die
begonnen te verkondigen dat Euro
pa zich moest verenigen in beginsel
het grootste gelijk, maar wie ge
dacht had dat dit zonder slag of
stoot zou lukken, hield geen reke
ning met een eeuwenoude traditie
en een hecht gegrondveste staten-
structuur.
Dit eenmaal gegeven en aanvaard,
kan men er vrede mee hebben dat
de ontwikkeling naar de vereniging
van Europa nu niet bepaald van een
leien dakje is gegaan. Dat lag in de
lijn der verwachting. Maar zelfs de
meest lankmoedige kan een zekere
wrevel niet onderdrukken als hij
moet ervaren hoe de ene Europeaan
met gemak afbreekt wat een ander
met grote zorg en moeite heeft op
gebouwd. Men krijgt de indruk dat
de geestelijke constellatie van veel
Europeanen ten achter is bij de fei
telijke constellatie. Met andere
woorden, terwijl het in feite al lang
nodig is dat Europa zich verenigt,
zowel politiek als economisch en
militair, aarzelt men de nodige stap
pen te doen omdat men zich vast
geroest ziet in de oude verhoudin
gen als wederzijds wantrouwen, na
tionalistische prestigegevoelens en
dergelijke. Het valt niet altijd mee
datgene wat het zwaarst is het
zwaarst te laten wegen, want het is
maar de vraag hoe zwaar men iets
aanvoelt.
Past men deze beschouwing toe
op wat er op het ogenblik met be
trekking tot Europa gebeurt, dan
verschijnt de chaos waaruit het ene
Europa op den duur moet voorko
men voor een groot deel als het ge
volg van de verschillende opvattin
gen die er over de te bewandelen
weg worden gehuldigd. In zoverre
is dat niet verontrustend. Moeilijker
uitsluitend als zodanig te beschou
wen is datgene wat de onlangs in
functie getreden Franse premier
René Mayèr heeft beloofd om zijn
investituur te krijgen en waarover
wij al het een en ander hebben ge
zegd. „De Tijd" sprak onlangs zelfs
van een „Tijdbom onder Europa"
én schreef o.m.: „De regeringswis
seling in Frankrijk, die onder zo
emineuze omstandigheden heeft
plaats gehad en die de nieuwe pre
mier, René Mayer heeft bewogen
tot een uitspraak, waarvan men de
mogelijk fatale consequentie ge-
makkelijk kan voorzien, heeft als
het ware een tijdbom gelegd onder
de steigers, waarop men thans in
Straatsburg en elders druk doende
is de muren op te trekken van het
staatkundig gebouw, dat het nieu
we en verenigde Europa zou moe
ten huisvesten". Dit gaat dan over
het feit dat René Mayer zich be
reid verklaarde de onderhandelin
gen over het verdrag van de E.D.G.
te heropenen en bij de behandeling
er van op de Nationale Vergadering
geen politieke druk uit te oefenen,
m.a.w. om niet de kwestie van ver
trouwen te stellen, die al zoveel
Franse premiers als stok achter de
deur hebben gebruikt. Daardoor
wordt de betekenis van het onder
havige verdrag wel zo sterk omlaag
gehaald als men niet voor mogelijk
had gehouden. Ondertussen wordt
hierdoor aan enkele Franse politie
ke partijen de gelegenheid gegeven
om zich in naam der nationale sou-
vereiniteit te keren tegen een be
langrijk verdrag zonder voor dit
verzet de volle verantwoordelijk
heid te dragen. Voor Mayer schijnt
het geen bezwaar geweest te zijn
die dan on ziin eigen schouders te
nemen. Dat Schuman er toen fees
telijk voor bedankte de verdere
verantwoordelijkheid voor de rege-
ringspolitiek mee op zich te nemen
ligt geheel in de lijn van zijn poli
tiek, want een stuk van zijn levens
werk wordt er opnieuw door op de
helling gezet.
Het is ook niet verwonderlijk
dat hier en daar een krachtige uit
val wordt gedaan tegen de West-
Europese politiek, zoals in 't boven
geciteerde artikel in „De Tijd":
„Het wordt hoog tijd dat West-Eu
ropa breekt met de langzamerhand
ziekelijke gewoonte om zijn politiek
keer op keer te wijzigen en van 't
ene gedeeltelijke succes naar de an
dere gedeeltelijke mislukking te
hollen en in plaats daarvan defini
tief zijn houding bepaalt tegenover
de totalitaire politiek van de Sov
jets, die zeker niet in gebreke zal
blijven te profiteren van de aarze
lingen, de onwil en de besluiteloos
heid van de West-Europese politici."
Dit geldt in dit geval speciaal voor
de Fransen, die hun houding ten
opzichte van het Europese leger
blijkbaar meer bepalen naar hun
verhouding tot Duitsland dan naar
de dreiging uit het Oosten, 't Lijkt
alsof West-Europa door de langdu
righeid van deze dreiging er aan
gewend raakt en in waakzaamheid
verslapt, zoals enige tijd geleden
ook gebleken is op de bijeenkomst
van de Atlantische Raad toen de
ministers, zeer tegen de zin van 't
Atlantische opperbevel, besloten de
bewapeningsinspanning aanzienlijk
te verminderen. Men vergat daar
bij dat dit Moskou slechts welge
vallig kan zijn en dat de Sovjets
zich niet aan 't Westen zullen aan
passen.
Het spreekt vanzelf dat het gedoe
van Parijs ook zijn weerslag heeft
gehad in de hoofdstad van Europa,
Straatsburg, waar de Constitutio
nele Commissie en het Schuman-
parlement bijeen zijn gekomen en
de federalisten maakten zich uit de
aard der zaak zeer bezorgd over de
wending die de Franse politiek
dreigt te maken. Daardoor blijft er
min of meer een kloof tussen de of
ficiële politiek van verschillende
regeringen en de Euronese werk
zaamheid van de Straatsburgse in
stellingen en de eenheid waar deze
laatste naar streven zal niet verwe
zenlijkt worden, eer deze kloof
overbrugd is. dus niet voor de na
tionale regeringen zijn bijgedraaid
en de wezenlijk grote belangen bo
ven het nationale prestige stellen.
De Britse, Franse en Amerikaan
se ambassadeurs te Moskou hebben
op het Kremlin nota's hunner rege
ringen overhandigd, waarin de
Sovjet-Unie wordt uitgenodigd de
onderhandelingen over het sluiten
van een vredesverdrag met Oosten
rijk te hervatten.
In de nota's wordt verwezen naar
de op 20 December 1952 door de Al
gemene Vergadering der Verenigde
Naties aanvaarde resolutie, waarin
een beroep wordt gedaan ot> de vier
mogendhedèn, wier strijdkrachten
Oostenrijk thans bezet houden, de
bezetting spoedig te beëindigen en
opnieuw krachtdadig te pogen over
eenstemming te bereiken over de
tekst van een met Oostenrijk te
sluiten vredesverdrag. In deze re
solutie werd er de nadruk op gelegd
dat de wereldopinie 't verzoek van
Oostenrijk om weer in zijn rechten
en vrijheden als souvereine staat te
worden herstelt, steunt.
In de nota's wordt ook verwezen
naar de in 1943 te Moskou door de
tegen Duitsland oorlogvoerende mo
gendheden, waaronder de Sovjet-
Unie, getekende overeenkomst,
waarin plechtig werd verklaard dat
Oostenrijk na de oorlog een onaf
hankelijke staat zou worden.
Naar te Washington is bekend
gemaakt, hebben de Ver. Staten in
hun nota Londen als plaats van sa
menkomst voor de plv. ministers
van buitenlandse zaken der grote
vier voorgesteld.
VATIGAAN BF.SCHIITJDIGT
REGERING-TITO.
Het pauselijk staatssecretariaat heeft
in een antwoordnota aan de regering
van Tito verklaard: „De wetsdecreten
van Zuid-Slavië in zaken de godsdienst
betreffende de maatregelen aangenomen
door de autoriteiten, de initiatieven van
de communistische partij en van de vak
bonden, schijnen alle tot doel te hebben
de godsdienst en in het 'bijzonder de
Rooms-Katholieke te eliminerenaldus
de nota.
FABER IN EMMERIK DOOR DE
DUITSE POLITIE GEARRESTEERD.
De Duitse politie heeft Zondagavond
omstreeks half twaalf in Emmerik de uit
Breda ontvluchte Klaas Carel Faber ge
arresteerd. Faber is nu in de gevangen-
nis te Kleef. Een Duitse rechtbank zal
vermoedelijk later beslissen over een uit
levering aan Nederland.
De arrestatie geschiedde, aldus meldt
het A.N.P., op verzoek van de recherche
in Arnhem, die wist dat Faber een ver
blijfplaats had gevonden ten huize van
de 45-jarige Hubert Schragmann, die met
zijn wat jongere zuster Maria, de we
duwe Bruins, een banketbakkerswinkel
heeft. De vader van Schragmann was
goed bevriend met de familie Faber, al
meer dan twintig jaar, en zelf werkte
Schragmann in het begin van de derti
ger jaren anderhalf jaar in Haarlem.
24 Nieuwe Prinsen der Kerk.
Momenteel staat Rome in het te
ken van luisterrijke plechtigheden,
waarmee het geheim en het open
baar consistorie gepaard gaan. Voor
de tweede maal onder het Pontifi
caat van Paus Pius XII was dit con
sistorie gehouden om 24 nieuwe
bisschoppen tot de waardigheid van
kardinaal te verheffen. Met deze
nieuwe benoemingen is het college
van kardinalen weer op zijn nor
male sterkte van 70 personen.
Dinsdag heeft Z.H. de Paus in 'n
geheim consistorie de benoeming
der nieuwe kardinalen aan de zit
tende hoogwaardigheidsbekleders
meegedeeld, waarna de 16 nieuwe
prelaten die elders wachtten, van
hun benoeming in kennis werden
gesteld. Acht van de nieuwe prin
sen der kerk waren niet aanwezig:
op de eerste plaats Mgr Stephinac
en Mgr Wyszynski, die door de
communistische terreur worden
verhinderd te komen, de twee nieu
we Spaanse kardinalen en de nunti
van Parijs, Rome, Madrid en Lis
sabon, die, zoals de traditie wil,
hun rode baret zullen ontvangen
uit de handen van hun respectieve
lijke staatshoofden.
In een inleidende toespraak ver
klaarde Zijne Heiligheid de Paus,
dat de bedoeling van deze nieuwe
benoemingen was de vertegenwoor
diging in het Heilig College van
Kardinalen uit te breiden tot de ge
hele wereld. „Wij werden geleid,
aldus de heilige Vader, door de be
doeling dat Uw Heilig College, voor
zover dat mogelijk was, als 't ware
het levend beeld zou zijn van de
gehele Kerk. Want de Katholieke
Kerk, tot welker middelpunt deze
Apostolische Stoel bij raadsbesluit
van de Goddelijke Voorzienigheid
is ingesteld, is geen land en geen
volk vreemd, maar behoort aan al
len en bemint allen met dezelfde
liefde en zorg".
De Heilige Vader ontkende voorts
dat hij Mgr Stepinac tot het Heilig
College had verheven bij wijze van
uitdaging aan Zuid-Slavië. „Wij
willen ook niet, vervolgde hij, dat
de bekendmaking van deze uitver
kiezing wordt opgevat als een ant
woord op de buitengewoon felle
taal welke de politieke autoriteiten
van Zuid-Slavië bezigen tegen On
ze Persoon en deze Anostolische
Stoel. Dit is een onhoffelijke wijze
van spreken, welke Wij van harte
vergeven en hun niet toerekenen".
Een tweede grote smart noemde
de Paus de positie van de Poolse
Aartsbisschop Mgr Wyszynski en
hij verklaarde dat deze benoeming
tevens ook een hoog getuigenis was
van Zijn levendige vaderlijke toe
genegenheid voor het zeer edele
Poolse volk, dat in de annalen van
de christelijke geschiedenis zelfs in
moeilijke en stormachtige tijden
hoofdstukken heeft geschreven die
schitteren van roem.
Gisteren en eergisteren hebben
de overige plechtigheden plaats ge
had. Speciaal gisteren waren de
plechtigheden van het openbare
consistorie, tijdens welke de nieuwe
kardinalen de rode hoed kregen op
gezet en dat gehouden werd in de
Sint Pieter, ongemeen luisterrijk.
Nieuwe bepalingen omtrent
nuchter zijn.
Zijne Heiligheid de Paus heeft
deze dagen een aantal nieuwe be
palingen gegeven met betrekking
tot 't nuchter zijn voor de H. Com
munie, waarvan wel de voornaam
ste is, dat het drinken van water
niet geacht wordt te ontnuchteren,
terwijl hiernaast een aantal ver
zachtende bepalingen zijn opge
steld ten aanzien van een aantal
zware belemmeringen bij 't nuch
ter blijven; deze bepalingen ver
plichten om slechts een uur voor
het ontvangen van de H. Commu
nie nuchter te zijn. Voortaan heb
ben bovendien ook de bisschoppen
de bevoegdheid, goed te keuren dat
er 's middags of 's avonds oo be
paalde dagen een H. Mis wordt op
gedragen. De H. Vader heeft ver
klaard dat er van de nieuwe regels
slechts binnen de grenzen van de
noodzakeliikheid gebruik zal wor
den gemaakt.
THANS VERZOEK TOT
UITWIJZING.
Naar wij vernemen, ligt het niet in 't
voornemen der Nederlandse regering een
verzoek aan de Duitse regering te doen
tot uitlevering van de in Breda ontsnap
te oorlogsmisdadigers. Een uitleverings
verzoek vereist een langdurige procedu
re, waarbij in Duitsland vele instanties
betrokken zijn.
Daarom heeft Nederland de uitwijzing
der oorlogsmisdadigers gevraagd. Voor
deze uitwijzing is in Duitsland een juri
dische beslissing nodig op de vraag of
men hier al of niet met politieke vluch
telingen te maken heeft. Zou de Duitse
rechter deze vraag bevestigend beant
woorden, dan zou artikel 16 der Duitse
grondwet ook de uitwijzing verbieden.