Waalwijkse en Langstraaise Courant
I
Wijde Wereld
VfRlGLEY
WMLWYR
ft oud paaKd
deec>
UIT DE
ïhtekauwgw"
BOEKBESPREKING
Een nieuwe reeks Prisma-boeken
HET FIETSPADENPLAN VOOR
MIDDEN-BRABANT.
MAANDAG 1 JUNI 1953.
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week
DC Ed m HEI ZUIDEN
V -
76e JAARGANG No. 44
Abonnement
18 cent per week
2.35 per kwartaal
2.60 franco p. p.
Advertentieprijs
10 cent per m jn.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621. OPGERICHT 1878.SCHOOLSTRAAT 11, KAATSHEUVEL, TEL. 2121
TELEGR.-ADRES „ECHO"
1
Senator Taft heeft weer eens van
zich doen spreken en niet op een
manier die de voorstanders van n
zo groot mogelijke samenwerking
van alle landen enthousiast kan
stemmen. Hij heeft namelijk een
oud paard van stal gehaald, dat in
de loop van de Amerikaanse ge
schiedenis al heel wat gedraafd
heeft en dat Taft herhaaldelijk weer
op de weg tracht te brengen. Dat
paard heet isolationisme. Wie mocht
menen dat het al lang dood was,
vergist zich, maar men zou toch
menen dat het te afgeleefd was om
nog mee te doen. Voor senator Taft
blijkbaar niet.
In een redevoering te Cincinati
heeft hij verklaard, dat de Verenig
de Staten zich van alle onderhan
delingen in Korea moet terugtrek
ken als de huidige gesprekken in
Pan moen jon mislukken. Amerika
moest de Verenigde Naties, althans
wat de oorlog in Korea betreft,
maar vergeten, vond hij. Hij is van
oordeel dat de gunstige wapenstil
standsvoorwaarden onder de hui
dige omstandigheden onbevredi
gend moeten blijven, omdat zij Ko
rea in twee onnatuurlijke delen
splitsen en daardoor een grondslag
leggen waaruit ieder ogenblik an
dermaal een oorlog kan. ontstaan.
Er zouden millioenen Chinëse sol
daten vrijkomen om elders te wor
den ingezet tegen Tsjang kai sjek
of tegen de Fransen in Indo-Chin-
na. De U.N.O. had van het begin af
aan moeten aandringen op een vre
desregeling voor heel Zuid-Oost-
Azië. Als er eenmaal een wapen
stilstand is gesloten, zijn verdere
besprekingen over het herstel van
de eenheid van Korea even waarde
loos als het spreken over de een
heid van Duitsland. Ook Taft ge
looft nog wel in de Verenigde Na
ties, maar niet als een instelling
die agressie kan voorkomen.
Tot zover de mening van Taft
over Korea. Men kan er over twis
ten of het opportuum is om die in
dit stadium van de onderhandelin
gen zo ten beste te geven, want
Amerikaanse autoriteiten vreesden
al dat Taft wellicht alle kansen op
een wapenstilstand in Korea had
getorpedeerd, maar men kan niet
zeggen dat ze van alle realiteitszin
is verstoken. Waarschijnlijk zal er
niemand in de hele wereld Zijn die
van een wapenstilstand onder de
huidige omstandigheden, de ideale
oplossing verwacht. Daarvoor wordt
die teveel een compromis. Even
min zullen er velen zijn die zich
illusies maken over het herstel van
de eenheid van Noord- en Zuid-
Korea. Maar houdt dat in dat alles
maar van de baan moet worden ge
schoven? Dat alles vergeefs is ge
weest? Dat de U.N.O. de commu
nisten maar hun gang had moeten
laten gaan? Er van afgezien dat
die millioenen Chinese soldaten
menselijkerwijs gesproken dan al
lang voor elders beschikbaar zou
den zijn geweest, bestaat er ook nog
zo iets als van twee kwaden het
minste te kiezen. Als Taft niet ge
looft in de U.N.O. als een instituut
om agressie te bestrijden, kan nie-
man,d hem met feiten bewijzen wat
er zou gebeurd zijn als zij er niet
was geweest. Toch is het de moeite
waard zich af te vragen voor welke
onheilen het ingrijpen van de Ver
enigde Naties in Korea de wereld,
en speciaal Zuid-Oost-Azië, heeft
gespaard. Ongetwijfeld heeft het
zware ofers gekost, op de eerste
plaats Amerika, en op het eerste
gezicht lijkt het bereikte niet in
verhouding te staan tot die offers.
Wie zal het zeggen? Sinds Korea
echter heeft het communisme ech
ter r,ergens meer pogingen gedaan
zich gewapenderhand uit te brei
den en waarom zouden we dit niet
toeschrijven aan de resoluutheid
waarmee de Verenigde Naties ge
tracht heeft, in ieder geval met ge
deeltelijk succes, aan de eerste po
ging paal en perk te stellen. Men
kan slechts hopen dat ze deze po
litiek, indien het nodig mocht zijn,
konsekwent doorzetten. President
Eisenhower heeft zich trouwens
duidelijk genoeg gedistanciëerd van
de verklaring van Taft, toen hij op
zijn wekelijkse persconferentie met
nadruk zei dat hij het met diens
verklaring helemaal niet eens was.
Voorts heeft de republikeinse
senator gesproken, over de NATO
in die zin, dat hij verklaarde steeds
twijfelachtig gestemd te zijn ge
weest over het militaire nut er van.
Hij had nog nooit een argument ge
hoord dat hem er van overtuigde
dat Amerikaanse grondstrijdkrach
ten Europa metterdaad zouden kun
nen verdedigen. West-Europa moet
worden verdedigd door strijdkrach
ten, samengesteld uit West-Euro
peanen, Tenslotte, aldus Taft, zijn
er minstens 225 millioen West-Eu
ropeanen, wat anderhalf maal zo
veel is als het aantal inwoners van
de Verenigde Staten. Waarop dan
nog een sneer volgt aan het adres
van Engeland en Frankrijk, die
zich tezeer zouden beijveren om
met Rusland op goede voet te blij
ven.
Enigszins merkwaardig zijn deze
uitspraken wel, terwijl ze boven
dien een nogal sterk isolationistisch
tintje- hebben. Op de eerste plaats
is het ongetwijfeld niet de bedoe
ling dat de Amerikaanse grond
strijdkrachten West-Europa alleen
verdedigen, en als de West-Euro
peanen zeker op den duur 't leeu
wenaandeel voor zich moeten ne
men, wil dat niet zeggen dat de
Amerikanen bij de verdediging van
West-Europa maar zo weinig be
lang hebben dat ook zij hun aan
deel niet hoeven blijven leveren.
Amerika heeft dat in de afgelopen
jaren ruimschoots gedaan en meer
dan dat, doch zou dat een reden
zijn om zich terug te trekken uit
een zaak die ook de hunne is? Wel
kan men uit de woorden van Taft
de aansporing halen om zich zo
spoedig mogelijk te verenigen, op
dat wij in plaats van het veelkleu
rige samenstel van landen dat Eu
ropa vormt, spoedig een waarlijk
één West-Europa krijgen met 255
mill, mensen met 'n reële gezamen
lijke macht, die het met zo min
mogelijk hulp van buiten kan. Ove
rigens hoeven we voorlopig waar
schijnlijk niet bang te zijn voor de
isolationistische uitspraken, want
de Verenigde 'Staten zullen zich
niet terugtrekken uit onze verdedi
ging die ook de hunne is, als wij
ons maar inspannen het zoveel mo
gelijk zglf te doen. Ondertussen
kunnen we ons meer bezorgd ma
ken over de houding van een Taft
dan over die van Engeland en
Frankrijk, want de eerste doet meer
afbreuk aan de goede zaak door 'n
oud stokpaardje te berijden dat vol
komen uit de tijd is.
EISENHOWER IS HET NIET
EENS MET TAFT INZAKE
KOREA.
Op zijn wekelijkse persconferen
tie heeft president Eisenhower ver
klaard het niet eens te zijn met de
opvatting van senator Taft, die
Woensdag als zijn mening heeft ge
geven dat de Ver. Staten „de Ver.
Naties maar moesten vergeten voor
zover het Korea betreft". Eisenho
wer sprak de waarschuwing uit dat
„geen enkel vrij land alleen kan
leven". Volgens hem konden de
Ver. Staten niet kiezen op welke
plaatsen in de wereld zij alleen wil
den optreden en op welke zij te
zamen met bondgenoten en vrien
den wensen te handelen.
STRIJD IN KOREA
HEFTIG OPGELAAID.
Dertienduizend Chinezen hebben
zich over een frontbreedte van acht
kilometer onverwacht op de stra
tegische heuvelstellingen geworpen
die de weg naar Seoel bewaken. Na
zware gevechten, die voor 'n groot
gedeelte met de bajonet werden
gevoerd, hebben zij Amerikaanse
en Turkse troepen uit twee buiten
posten gedrongen. Een Brits regi
ment, dat zich rond de veelomstre
den „Hoek" 18 km. van Pan
moen jon heeft ingegraven, heeft
stand kunnen houden tegen een
overmachtige vijand.
Er zijn hoge verliezen aan beide
zijden.
VERLIEZEN IN KOREA.
Uit officiële en geraamde verlies
cijfers blijkt, dat het totale verlies
cijfer in Korea zowel van de
UNO-legers als de communistische
troepen reeds 2 millioen 303.542
bedraagt.
TERECHTSTELLING
ROSENBERG'S OP 18 JUNI
IN SING SING.
De terechtstelling van Julius Ro
senberg en zijn vrouw Ethel is
thans vastgesteld op een dag in de
week van de 15de Juni. Dit is de
vierde maal dat het tijdstip van de
voltrekking van het doodvonnis
werd bepaald. De Rosenberg's heb
ben atoomgeheimen aan Rusland
uitgeleverd.
VOORTAAN 50.— IN
BUITENLAND BESTEDEN.
De Staatscourant bevat een aan
tal bekendmakingen met betrek
king tot de in- en uitvoer door rei
zigers van deviezen en binnen
landse betaalmiddelen. Een en an
der is o.m. van betekenis voor de
uitvoering van het verdrag tot li
beralisatie van het Nederlands-Bel
gisch kleingrensverkeer, dat met
ingang van 26 Mei j.l. van kracht is
geworden.
Door wijziging van een aantal be
palingen van de deviezen,reisbe-
schikking 1949 is het voor Neder
landse ingezetenen, die in het be
zit zijn van een paspoort (in het rei
zigersverkeer met België een be
wijs van Nederlanderschap), nu
mogelijk 50.mee op reis te ne
men naar het buitenland en dit be
drag daar te besteden voor reis- en
verblijfkosten. Tot voor kort moch
ten binnenlandse betaalmiddelen
alleen worden meegenomen met 't
oog op eventuele kosten, die na af
loop van de reis bij terugkeer in
Nederland moesten worden ge
maakt.
Dezelfde faciliteiten gelden thans
ook voor een houder van een pas
voor grensverkeer, die tot voor kort
slechts 10.voor reis- en verblijf
kosten in het buitenland mocht ge
bruiken.
AUSTRALISCHE BOEREN
BEWONDERDEN NEDERLAND.
Een groep van 28 vooraanstaande
Australische boeren, die op een
wereldreis is, heeft een vijfdaags
bezoek aan Nederland gebracht.
Men heeft tot dusverre in Europa.
Italië, Frankrijk, Denemarken,
Zwitserland en Duitsland bezocht.
„Onze indrukken van de Euro
pese landbouw zijn in Nederland
verreweg het beste", aldus zeide de
druk zal worden behandeld door
Prof. Dr. W. Heere. Hiervoor is de
voormiddag van 10.15 tot 12.30
uur gereserveerd.
Om 14.00 uur zal Mr. E. Sassen
de concrete situatie behandelen en
de maatregelen, die genomen wer
den of genomen dienen te worden.
Na de discussies zal Dr. J. de
Quay, Commissaris der Koningin in
de provincie Noord-Brabant, een
samenvattend woord spreken.
Door middel van dit Congres
wordt een beroep gedaan op de
overheid, op de ondernemers, op
allen die het vraagstuk ter harte
gaat, om alle krachten te mobili
seren en paraat te zijn waar dit
vereist wordt.
De ernst van het vraagstuk eist,
dat men zich herhaaldelijk bezint
op deze problemen. Het is ook ze
ker niet ongewenst om de indus
trialisatie-aspecten vanuit geweste
lijk standpunt nader te bezien.
Verwacht wordt dat de deelname
aan dit Congres groot zal zijn. Vele
autoriteiten hebben reeds hun deel
name toegezegd. De toegang is ove
rigens vrij voor belangstellenden,
mits voorzien van toegangskaart.
Aanvragen daartoe kunnen gericht
worden aan het secretariaat van
Brabantia Nostra, Wilhelminapark
143, Tilburg.
C
heer John Lokie, die als woord
voerder van de groep aan het ein
de van de Nederlandse reis optrad.
„Wij gaan ook nog naar de Ver
enigde Staten, doch zullen in dat
reusachtige land Nederland zeker
niet vergeten". Over de algemene
indrukken van de Nederlandse
landbouw zeide de heer Lokie, dat
men vooral veel bewondering heeft
voor onze intensieve cultuur, het
gebruik van de grond, de mogelijk
heden tot verdere activering van de
grond om de opbrengst te vergro
ten, de mechanisatie en over het'
algemeen genomen het hoge peil
van land- en tuinbouw.
„Wij hebben", aldus spreker, „uw
veefokkerij en het vee zelve bewon
derd, maar soms zelfs benijd. Uw
veefokkerij is een kunst geworden,
u bent altijd bezig met verbeterin
gen en nooit tevreden met de be
reikte resultaten".
Van de zuivelindustrie heeft men
ook een voortreffelijke indruk ge
kregen, speciaal ook wat betreft 't
machinepark en de efficiënte en
goed doordachte aan- en afvoer en
verbetering, die een snelle en ze
kere weg van koe tot consument
mogelijk maakt.
HET INDUSTRIALISATIE
CONGRES VAN
BRABANTIA NOSTRA.
Voor het Industrialisatie-Congres
van Brabantia Nostra, op 5 Juni
a.s. te 's-Bosch in de Schouwburg
„Casino" te houder., zijn een groot
aantal uitnodigingen verzonden aan
de autoriteiten binnen en buiten de
provincie.
De minister A. C. de Bruyn, Mr.
F. J. van Thiel en Ir. H. Witte heb
ben reeds toegezegd op dit Congres
aanwezig te zijn.
Het probleem van de bevolkings-
VOOR RAMPGEBIED
400 MILLIOEN UIT
TEGENWAARDEREKENING.
De missie van het Amerikaanse
bureau voor wederzijdse beveili
ging in, Den Haag heeft haar goed
keuring gehecht aan de Nederland
se voorstellen om 400 millioen gul
den uit de Marshall-tegenwaarde
rekening te gebruiken voor herstel
van de watersnoodschade. De goed
keuring van de Amerikaanse rege
ring voor het gebruik van, deze gel
den uit de tegenwaarderekening
voor de Amerikaanse economische
hulp van 1948 tot 1951, kan, naar
een welingelichte woordvoerder
meedeelde, elke dag verwacht wor
den.
MOORDENAAR VAN
LIJNTJE HUIZER BEKENT.
Dezer dagen is in de Gerststraat
te Rotterdam het lijk opgegraven
van een 7-jarig meisje, dat in 1937
spoorloos was verdwenen. Hoewel
de politie destijds de meest uitge
breide pogingen in 't werk stelde
klaarheid in de zaak te brengen,
kon deze tot dusver niet worden
ontraadseld.
De opgraving van enkele dagen
geleden is het gevolg van de ar
restatie van de 43-jarige A. W.,
woonachtig in Rotterdam-Zuid,
naar aanleiding van een kort ge
leden gepleegd misdrijf (geen ze
dendelict). De onderzoeksambtena-
ren koesterden evenwel tegen W.
ook verdenking met betrekking tot
de zaak Lijntje Huizer. Tenslotte
heeft W., na aanvankelijk ontkend
te hebben, toegegeven het meisje
vermoord te hebben. Hij zal voor
dit feit ter beschikking van de Jus
titie gesteld worden.
De uitgeverij „Het Spectrum" deed de laatste weken weer
een aantal boeken het licht zien in haar bekende Prisma
reeks, en ook met deze boeken bleef zij haar doelstelling-
getrouw: het goede boek te brengen binnen ieders bereik.
Het is een serie vol verscheidenheid, die wij hieronder even
zullen bespreken, maar één kenmerk hebben al deze boe
ken gemeen dat zij behoren tot het gezonde, goede soort
lectuur, waaraan wij zo'n grote behoefte hebben.
Theo Thijssen
HET TAAIE ONGERIEF.
Voor wie de tijd dat hij een kind
was, nog niet lang voorbij is, of
voor degene, die nog heel goed
weet hoe hij een kind was, hebben
de boeken van de bekende Amster
damse auteur Theo Thijssen een
bijzondere betekenis, omdat hij in
deze boeken zichzelf terug vindt,
Thijssen begrijpt namelijk het kind
zo goed, hij kan het zo observeren
in al zijn uitingen en het resultaat
van deze observatie kan hij zo g,oed
weergeven, dat men, wanneer men
hem leest, ieder ogenblik zichzelf
terugkent als kind, met al de typi
sche algemeen kinderlijke hoeda
nigheden en eigenaardigheden. Le
vend temidden der jeugd heeft
Thijssen herhaaldelijk over de
jeugd geschreven met een grote be
grijpende liefde.
Na „Kees de jongen" verscheen
nu „Het taaie ongerief" in de Pris
ma-reeks; één grote uiting van kin-
Theo Thijssen over zijn eigen jeugd
in Amsterdam te horen vertellen,
te zien hoe buitengewoon raak hij
die jochies van Amsterdam tekent
en hoe grote liefdevolle aandacht
hij heeft voor hun kleine proble
men.
Francois Mauriac
DE ADDERKLUWEN.
Op buitengewoon fascinerende
wijze heeft Frangois Mauriac, de
bekende katholieke Franse auteur,
die vorig jaar de Nobelprijs voor
literatuur won, in zijn boek „De
Adderkluwen'' het beeld getekend
van een man, die volkomen levend
in en voor zichzelf, alle goeds en
liefs uit zijn leven heeft gebannen,
die niet de geringste intimiteit
kent, voor wie zijn vrouw niets be
tekent en zijn kinderen al heel wei
nig, die zijn talenten als advocaat
slechts heeft aangewend om zijn
bezit te vergroten en die tenslotte,
totaal vereenzaamd en totaal ver
bitterd, half invalide zijn levensda
gen slijt in 'n sombere kamer, ter
wijl hij zich omgeven weet door
zijn kinderen en kleinkinderen, als
gieren azend op de rijke prooi van
zijn bezit. Een laatste poging om
zijn geld, dat hij niet wil zien in
de handen van zijn nakomeling
schap, te vermaken aan zijn on
wettige zoon, die een groot misluk
keling is en in wie hij zichzelf
pijnlijk duidelijk terugkent, mis
lukt. Dan sterft zijn vrouw en
staande bij het ontzielde lichaam
van haar die godsdienstig was en
die in alles gedreven werd door 'n
grote liefde voor haar kinderen,
wordt hij langzaam een licht in
hem gewaar; dan gaat hij de im
mense leegte in hem schrijnend
voelen, dan gaat de donkerte en de
kilheid in zijn hart hem zeer be
nauwen. Dan weet hij ook dat in
hem het verlangen naar liefde leef
de, maar het werd verstikt door
zijn zelfzucht en zijn haat.
Voor het gebaar van zijn verzoe
ning met het leven is voltooid,
sterft hij.
Mauriac heeft op fascinerende
indringende wijze van dit gedoem
de leven verteld, ons de vreselijke
uitzichtsloosheid van dit donkere
hart getekend. Hij grijpt het leven
vaak in zijn meest duistere ver
schijningsvormen, maar nooit zon,
der dat doorheen die duisternis
het licht blinkt van het betere le
ven in vertrouwen op Christus.
Evenals bij Graham Greene, die in
veel op deze Franse meester lijkt,
raken ook bij Mauriac soms de
grenzen van zondigheid en heilig
heid elkaar.
Bruce Marshall
RODE DONAU.
Nadat zijn boeken ,,De Vliegen
de Danstent" en „Werkers van het
Elfde Uur" reeds in de Prisma-
reeks verschenen, is thans weer 'n
ander boek van de bekende en
veelgelezen schrijver Bruce Mars
hal] in deze reeks uitgegeven Ro„
de Donau.
Dit reeds zeer bekende boek
handelt over de toestand zoals die
was in het pas bevrijde Weenen,
dat door de vier mogendheden be
zet was. We maken kennis met ko
lonel Nicobar, een in-goeie idea
listische kerel, met Audrey Quail,
een vrouwelijke luitenant, erg op
pervlakkig en uitstekend de kunst
van het flirten beheersend; we
zien ook de nonnetjes van 't kloos
ter waar de militairen zijn inge
kwartierd, vroom en wereldvreemd
met hun prachtige waarde moeder
die naar de Paus gaat; we treffen
in dat klooster aan Maria Biihlen,
een Russische Volksduit se, wier
uitlevering door de Russen werd
geëist en die als het zover dreigt
te komen, de hand aan zichzelf
slaat; we leren de Russische kolo
nel kennen, toch ook wel een no
bel iemand. En rond deze mensen
beweegt zich het leven van het be
vrijde Weenen, de zwaar gehaven
de stad, die echter haar eeuwig
glimlachen niet verleert.
Bruce Marshall heeft hier op de
bekende luchtige manier over ge
schreven; inderdaad een heerlijk
luchtige manier, maar dat wil niet
zeggen: oppervlakkig, want we
weten dat er veel schuil gaat ach
ter die vlotte regels, gedachten
vooral over de taak en de moge
lijkheid v'an het christendom in
deze tijd, gedachten over het vele
wat de volken scheidt en over het
weinige dat hen zou kunnen sa
menbinden.
Het is een sympathiek boek.
HET NIEUWE TESTAMENT.
Speciaal voor de katholieke le
zers heeft het Spectrum een reeks
in het leven geroepen, die de naam
zal dragen van „Posthoorn-boe
ken"; deze uitgave streeft hetzelf
de'doel na als de Prisma-reeks,
die echter meer gericht is op de
lezerskring in het algemeen, ter
wijl de nieuwe serie een specifiek
katholiek karakter zal dragen. Als
zeer gelukkig begin voor deze boe
ken gaf men uit „Het Nieuwe Tes
tament", vertaling uit de grond
tekst met aantekeningen in op
dracht van de apologetische vere
niging „Petrus Canisius", onder
nomen met goedkeuring van de
Hoogwaardige Bisschoppen van
Nederland,
Al lang heeft men gevoeld en al
vaak is het gezegd, hoezeer er be
hoefte aan bestond, dat de Neder
landse katholieken meer en meer
gebruik zouden maken van de Bij
bel; thans krijgt iedereen de gele
genheid zich zo'n klein handig
formaat van deze Posthoorn-bijbel
aan te schaffen. Moge ook deze se
rie een groot succes worden.
der- en jonge-mensenverdriet om
de kleding; om de gekke schort,
gemaakt van een schort van moe
der; om de meisjeslaarzen die jon
gensbenen omsloten, om die vrese
lijke broek uit een oude jas van
opoe; en we horen weer de spot
lach van onze vriendjes, wanneer
een kledingstuk ons niet al te zeer
flatteerde, we proeven weer de bit
tere smaak van het diepe, maar
niet al te lange kinderverdriet, en
ja, we krijgen weer de aandrift in
woede uit te barsten tegen die wre
de vader en moeder, die hun jon
gen in zoiets lieten rondlopen.
Maar bij dat alles glimlachen we
toch ook; we hebben de betrekke
lijkheid van dat alles leren inzien
en we krijgen steeds meer respect
voor die vaders en moeders, die er
dan toch maar in slaagden hun
kinderen netjes op straat te sturen,
al was de kledij niet steeds even
modieus en al had vader of grote
broer er het beste al afgehaald.
Het is een onverdeeld genoegen
CONGRES OP DE „S.L.E.M."
De Ned. Bond van gemechani
seerde Schoenreparatiebedrijven zal
zijn congres houden op de tentoon
stelling „Slem" op 27 Augustus a.s.
Het fietspadenplan, zoals dat is
ontworpen door de commissie van
de StreekVVV „Brabants Centrum"
en de Prov. Planologische Dienst
en zoals dat reeds is besproken in
dit blad het vorige jaar, zal op het
Tilburgse Paleis-Raadhuis op 2 Ju
ni aan de burgemeesters van 20 be
trokken Brabantse gemeenten wor
den voorgelegd.
Dit plan, dat de ontsluiting be
oogt van het Midden-Brabantse Na-
tuurschoon-gebied en een verbin
ding tot stand wil brengen tussen
de hoofdverkeersaders, zal een be
drag vragen van 1.600.000.hier
van wordt 50% gedragen door het
Rijk als DUW-subsidie, 25% door
de provincie en 25% door de be
langhebbende Brabantse gemeen
ten.
Het bedrag dat door iedere ge
meente moet worden betaald, wordt
bepaald door het aantal inwoners
dier gemeente en het aantal kilo
meters van de fietspaden die over
het grondgebied van die gemeente
lopen.
De aan te leggen paden zullen
Vh meter breed worden en bestaan
uit asphalt-betonzij zullen de gro
te recreatie-terreinen doorkruisen,
zoals wij dat indertijd al onder Uw
aandacht hebben gebracht. Zo be
staan er o.m. plannen zo een fiets
pad aan te leggen van de Roestel-
berg naar Bos en Duin; ook het
fietspad door de Drunense Duinen
van Giersbergen naar de Rustende
Jager te Udenhout zal een dergelijk
verhard pad worden; ook zal er een
fietspad komen van de IJzeren-Man
naar de Rustende Jager, zoals er 'n
gehele Oost-Westverbinding tot
stand zal komen.
Het is ongetwijfeld veler harte-
wens dat de gemeenteraden, wan
neer zij de plannen krijgen voorge
legd het belang hiervan inzien en
overeenkomstig zullen handelen. Al
te lang hebben we er reeds naar
uitgezien en het strekt de Streek-
V.V.V. „Brabants Centrum" dit le
vende verlangen tot uitvoerbare
realiteit te hebben gemaakt.
EVA SCHARINGER
EN JOH. VERHOEVEN
VERZORGDEN PIANO-AVOND.
Van harte hadden wij de Salz-
burgse pianiste-studente Eva Scha-
ringer en de Waalwijkse pianist Jo-
han Verhoeven, toen zij Donderdag
avond een recital gaven in Musis
Sacrum, wat meer belangstelling
gegund; en die belangstelling zou
ook ongetwijfeld groter zijn ge
weest wanneer er niet diezelfde
avond een reeds veel eerder aange
kondigd concert werd gegeven in
Den Bosch, waar Het Brabants Or
kest en de gezamenlijke Bossche
koren onder leiding van Hein Jor-
dans voor het eerst in onze provin
cie Beethoven's 9e Symphonie uit
voerden.
Deze grotere belangstelling was
de piano-avond ongetwijfeld
waard, want, hoewel nog jeugdig,
is Eva Scharinger reeds een zeer
begaafde pianiste naar wie het 'n
genoegen is te luisteren, terwijl
we eigenlijk al te weinig in de ge
legenheid zijn het klavierspel van
Johan Verhoeven te genieten.
Er is wel enig verschil in stijl
tussen de beide optredenden; Jo
han Verhoeven speelt overtuigen
der met meer elan, heeft een be
tere voordracht, terwijl de Salz-
burgse gaste daarentegen zich npg
niet steeds ten volle weet te geven
en ten volle weet in te leven in het
te spelen werk.
Dit had ongetwijfeld zijn invloed
op de vertolking der werken voor
twee klavieren; met name de sonate
in G groot van Johan Christiaan